Οι δυο αστυνομικοί που έπεσαν θύματα κακοποιών χτες στην περιοχή του Ρέντη ανοίγουν για μια ακόμα φορά τη συζήτηση για την Αστυνομία. Και φυσικά, τα πάθη ανάβουν και η δολοφονία 2 ανθρώπων φέρνει πάλι στην επικαιρότητα κάποια γνωστά επιχειρήματα.
«Οι αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από τους κακοποιούς ήταν νέοι. Ήταν παιδιά».
Τα παιδιά παίζουν στις πλατείες. Ενίοτε, τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους αλλά το κάνουν με ψεύτικα όπλα – όχι με περίστροφα και Καλάσνικοφ.
Οι αστυνομικοί ξέρουν πολύ καλά πως κάνουν ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Επίσης, το επέλεξαν – δεν τους το επέβαλε κανείς. Θα πρέπει να είναι ανόητος κάποιος, αν πιστεύει πως θα οπλοφορεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του και το όπλο θα είναι ένα απλό αξεσουάρ. Το όπλο κάποια στιγμή θα βγει και μπορεί να σκοτώσει έναν κακοποιό, μια σύζυγο αστυνομικού που απάτησε ή ακόμα έναν 15χρονο μαθητή στα Εξάρχεια και έναν 25χρονο Βορειοηπειρώτη υδραυλικό (ο οποίος δέχτηκε 9 σφαίρες από έναν άσχετο αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος). Βέβαια, όπλα δεν έχουν μόνο οι αστυνομικοί – όπλα έχουν και οι «άλλοι». Εμείς, οι υπόλοιποι, είμαστε άοπλοι.
Αν η νεότητα και η απειρία των αστυνομικών θεωρούνται οι αιτίες που χάνουν τη ζωή τους στις μάχες με τους κακοποιούς – ή σκοτώνουν αθώους πολίτες-, αυτό αφορά την οργάνωση της Αστυνομίας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – δεν αφορά τους πολίτες. Ας στέλνουν στους δρόμους πιο ώριμους και έμπειρους αστυνομικούς. Ή ας εκπαιδεύσουν καλύτερα τους νεότερους. Είναι δικό τους θέμα.
«Οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν για χίλια ευρώ».
Αυτή πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ανοησία και χυδαιότητα που λέγεται και γράφεται –κυρίως από δημοσιογράφους-, όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός. Δηλαδή, αν οι αστυνομικοί έπαιρναν 5 χιλιάδες ευρώ, θα είχε μεγαλύτερη αξία ο θάνατός τους; Ή μήπως θα ήταν δικαιολογημένος; Οι κακοποιοί δεν σκότωσαν τους αστυνομικούς επειδή ήταν φτωχοί – οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν επειδή οι κακοποιοί (που μπορεί κι αυτοί να είναι φτωχοί) αποδείχτηκαν πιο ικανοί στη μάχη.
Αγαπητοί δημοσιογράφοι, αν δεν ξέρετε τι να γράψετε ή τι να πείτε –όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός-, είναι καλύτερα να το βουλώσετε. Με την αναφορά στο μισθό κάποιου αμέσως μετά τη δολοφονία του, το μόνο που καταφέρνετε είναι να ακούγεστε σαν ταλιροφονιάδες και να υβρίζετε τους νεκρούς. Επίσης, αφήνετε να πλανάται η υπόνοια πως οι αστυνομικοί δεν τα βγάζουν πέρα με τόσο χαμηλό μισθό και αναγκάζονται να κάνουν και «άλλες δουλειές»• αυτό, βέβαια, δεν απέχει από την πραγματικότητα-όπως μαθαίνουμε συχνά πυκνά από το αστυνομικό δελτίο και διαπιστώνουμε και με τα ίδια μας τα μάτια- αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να αναφέρεται, όταν υπάρχουν νεκροί αστυνομικοί.
«Γιατί δεν κάνουν ένα συλλαλητήριο και για τους νεκρούς αστυνομικούς;»
Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς που πηγαίνουν στις διαδηλώσεις – δηλαδή, κυρίως, στους αριστερούς (για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, οι αριστεροί καλούνται όχι μόνο να κάνουν συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς, αλλά να απολογηθούν και για τις ενέργειες των κακοποιών που σκοτώνουν τους αστυνομικούς. Λες και όσοι πάνε στις διαδηλώσεις είναι κακοποιοί - μιλάμε για απροκάλυπτη ηλιθιότητα).
Καλοί μου άνθρωποι, κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να πάει σε συλλαλητήριο ή να κατέβει στο δρόμο για να συμπαρασταθεί σε απολυμένους, σε εργαζόμενους, σε μετανάστες, σε απεργούς πείνας ή να συμμετάσχει σε μια αντιπολεμική διαδήλωση. Όλοι αυτοί που πάνε το κάνουν με τη δική τους θέληση – νιώθουν την ανάγκη και πάνε.
Αν εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να διαδηλώσετε για τους αστυνομικούς που σκοτώνονται από κακοποιούς, κάντε το – δεν σας εμποδίζει κανείς. Μην ζητάτε, όμως, από άλλους να το κάνουν για εσάς. Παραδεχτείτε πως αδιαφορείτε για όλους –και για τους νεκρούς αστυνομικούς- και νοιάζεστε μόνο για την πάρτη σας, και αφήστε την υποκρισία.
Στην πραγματικότητα, δεν ζητάτε να γίνει συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς – ζητάτε να μην γίνεται κανένα συλλαλητήριο. Απλώς, ντρέπεστε να το πείτε ευθέως και προσπαθείτε να ενοχοποιήσετε και να ακυρώσετε τα συλλαλητήρια και τις αντιδράσεις αυτών που απειλούν εσάς και τα αφεντικά σας.
Ούτως ή άλλως, αν γίνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τους νεκρούς αστυνομικούς, εσείς δεν πρόκειται να πάτε. Αν δεν ένιωσες την ανάγκη να βγεις στο δρόμο για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, δεν πρόκειται να το κάνεις για αστυνομικούς που δολοφονήθηκαν από κακοποιούς. Είναι πιο πιθανό να πάνε στη συγκέντρωση για τους νεκρούς αστυνομικούς οι αριστεροί παρά εσύ.
(Το θέμα της εγκληματικότητας είναι τεράστιο – και φυσικά είναι πολιτικό θέμα. Όσο αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, θα θρηνούμε πολλούς νεκρούς – πολίτες και αστυνομικούς. Αντί να ουρλιάζουμε όλοι τις βεβαιότητές μας για την εγκληματικότητα, ας κάνουμε κάτι πιο ψύχραιμο και πιο χρήσιμο. Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται «Εγκληματολογία» και μια άλλη που λέγεται «Κοινωνιολογία». Η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους. Ας βγάλουμε τον σκασμό και ας τους ακούσουμε.)
Από τον Πιτσιρίκο
Οι δυο αστυνομικοί που έπεσαν θύματα κακοποιών χτες στην περιοχή του Ρέντη ανοίγουν για μια ακόμα φορά τη συζήτηση για την Αστυνομία. Και φυσικά, τα πάθη ανάβουν και η δολοφονία 2 ανθρώπων φέρνει πάλι στην επικαιρότητα κάποια γνωστά επιχειρήματα.
«Οι αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από τους κακοποιούς ήταν νέοι. Ήταν παιδιά».
Τα παιδιά παίζουν στις πλατείες. Ενίοτε, τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους αλλά το κάνουν με ψεύτικα όπλα – όχι με περίστροφα και Καλάσνικοφ.
Οι αστυνομικοί ξέρουν πολύ καλά πως κάνουν ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Επίσης, το επέλεξαν – δεν τους το επέβαλε κανείς. Θα πρέπει να είναι ανόητος κάποιος, αν πιστεύει πως θα οπλοφορεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του και το όπλο θα είναι ένα απλό αξεσουάρ. Το όπλο κάποια στιγμή θα βγει και μπορεί να σκοτώσει έναν κακοποιό, μια σύζυγο αστυνομικού που απάτησε ή ακόμα έναν 15χρονο μαθητή στα Εξάρχεια και έναν 25χρονο Βορειοηπειρώτη υδραυλικό (ο οποίος δέχτηκε 9 σφαίρες από έναν άσχετο αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος). Βέβαια, όπλα δεν έχουν μόνο οι αστυνομικοί – όπλα έχουν και οι «άλλοι». Εμείς, οι υπόλοιποι, είμαστε άοπλοι.
Αν η νεότητα και η απειρία των αστυνομικών θεωρούνται οι αιτίες που χάνουν τη ζωή τους στις μάχες με τους κακοποιούς – ή σκοτώνουν αθώους πολίτες-, αυτό αφορά την οργάνωση της Αστυνομίας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – δεν αφορά τους πολίτες. Ας στέλνουν στους δρόμους πιο ώριμους και έμπειρους αστυνομικούς. Ή ας εκπαιδεύσουν καλύτερα τους νεότερους. Είναι δικό τους θέμα.
«Οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν για χίλια ευρώ».
Αυτή πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ανοησία και χυδαιότητα που λέγεται και γράφεται –κυρίως από δημοσιογράφους-, όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός. Δηλαδή, αν οι αστυνομικοί έπαιρναν 5 χιλιάδες ευρώ, θα είχε μεγαλύτερη αξία ο θάνατός τους; Ή μήπως θα ήταν δικαιολογημένος; Οι κακοποιοί δεν σκότωσαν τους αστυνομικούς επειδή ήταν φτωχοί – οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν επειδή οι κακοποιοί (που μπορεί κι αυτοί να είναι φτωχοί) αποδείχτηκαν πιο ικανοί στη μάχη.
Αγαπητοί δημοσιογράφοι, αν δεν ξέρετε τι να γράψετε ή τι να πείτε –όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός-, είναι καλύτερα να το βουλώσετε. Με την αναφορά στο μισθό κάποιου αμέσως μετά τη δολοφονία του, το μόνο που καταφέρνετε είναι να ακούγεστε σαν ταλιροφονιάδες και να υβρίζετε τους νεκρούς. Επίσης, αφήνετε να πλανάται η υπόνοια πως οι αστυνομικοί δεν τα βγάζουν πέρα με τόσο χαμηλό μισθό και αναγκάζονται να κάνουν και «άλλες δουλειές»• αυτό, βέβαια, δεν απέχει από την πραγματικότητα-όπως μαθαίνουμε συχνά πυκνά από το αστυνομικό δελτίο και διαπιστώνουμε και με τα ίδια μας τα μάτια- αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να αναφέρεται, όταν υπάρχουν νεκροί αστυνομικοί.
«Γιατί δεν κάνουν ένα συλλαλητήριο και για τους νεκρούς αστυνομικούς;»
Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς που πηγαίνουν στις διαδηλώσεις – δηλαδή, κυρίως, στους αριστερούς (για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, οι αριστεροί καλούνται όχι μόνο να κάνουν συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς, αλλά να απολογηθούν και για τις ενέργειες των κακοποιών που σκοτώνουν τους αστυνομικούς. Λες και όσοι πάνε στις διαδηλώσεις είναι κακοποιοί - μιλάμε για απροκάλυπτη ηλιθιότητα).
Καλοί μου άνθρωποι, κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να πάει σε συλλαλητήριο ή να κατέβει στο δρόμο για να συμπαρασταθεί σε απολυμένους, σε εργαζόμενους, σε μετανάστες, σε απεργούς πείνας ή να συμμετάσχει σε μια αντιπολεμική διαδήλωση. Όλοι αυτοί που πάνε το κάνουν με τη δική τους θέληση – νιώθουν την ανάγκη και πάνε.
Αν εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να διαδηλώσετε για τους αστυνομικούς που σκοτώνονται από κακοποιούς, κάντε το – δεν σας εμποδίζει κανείς. Μην ζητάτε, όμως, από άλλους να το κάνουν για εσάς. Παραδεχτείτε πως αδιαφορείτε για όλους –και για τους νεκρούς αστυνομικούς- και νοιάζεστε μόνο για την πάρτη σας, και αφήστε την υποκρισία.
Στην πραγματικότητα, δεν ζητάτε να γίνει συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς – ζητάτε να μην γίνεται κανένα συλλαλητήριο. Απλώς, ντρέπεστε να το πείτε ευθέως και προσπαθείτε να ενοχοποιήσετε και να ακυρώσετε τα συλλαλητήρια και τις αντιδράσεις αυτών που απειλούν εσάς και τα αφεντικά σας.
Ούτως ή άλλως, αν γίνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τους νεκρούς αστυνομικούς, εσείς δεν πρόκειται να πάτε. Αν δεν ένιωσες την ανάγκη να βγεις στο δρόμο για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, δεν πρόκειται να το κάνεις για αστυνομικούς που δολοφονήθηκαν από κακοποιούς. Είναι πιο πιθανό να πάνε στη συγκέντρωση για τους νεκρούς αστυνομικούς οι αριστεροί παρά εσύ.
(Το θέμα της εγκληματικότητας είναι τεράστιο – και φυσικά είναι πολιτικό θέμα. Όσο αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, θα θρηνούμε πολλούς νεκρούς – πολίτες και αστυνομικούς. Αντί να ουρλιάζουμε όλοι τις βεβαιότητές μας για την εγκληματικότητα, ας κάνουμε κάτι πιο ψύχραιμο και πιο χρήσιμο. Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται «Εγκληματολογία» και μια άλλη που λέγεται «Κοινωνιολογία». Η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους. Ας βγάλουμε τον σκασμό και ας τους ακούσουμε.)
Από τον Πιτσιρίκο
Οι δυο αστυνομικοί που έπεσαν θύματα κακοποιών χτες στην περιοχή του Ρέντη ανοίγουν για μια ακόμα φορά τη συζήτηση για την Αστυνομία. Και φυσικά, τα πάθη ανάβουν και η δολοφονία 2 ανθρώπων φέρνει πάλι στην επικαιρότητα κάποια γνωστά επιχειρήματα.
«Οι αστυνομικοί που σκοτώθηκαν από τους κακοποιούς ήταν νέοι. Ήταν παιδιά».
Τα παιδιά παίζουν στις πλατείες. Ενίοτε, τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους αλλά το κάνουν με ψεύτικα όπλα – όχι με περίστροφα και Καλάσνικοφ.
Οι αστυνομικοί ξέρουν πολύ καλά πως κάνουν ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Επίσης, το επέλεξαν – δεν τους το επέβαλε κανείς. Θα πρέπει να είναι ανόητος κάποιος, αν πιστεύει πως θα οπλοφορεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του και το όπλο θα είναι ένα απλό αξεσουάρ. Το όπλο κάποια στιγμή θα βγει και μπορεί να σκοτώσει έναν κακοποιό, μια σύζυγο αστυνομικού που απάτησε ή ακόμα έναν 15χρονο μαθητή στα Εξάρχεια και έναν 25χρονο Βορειοηπειρώτη υδραυλικό (ο οποίος δέχτηκε 9 σφαίρες από έναν άσχετο αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος). Βέβαια, όπλα δεν έχουν μόνο οι αστυνομικοί – όπλα έχουν και οι «άλλοι». Εμείς, οι υπόλοιποι, είμαστε άοπλοι.
Αν η νεότητα και η απειρία των αστυνομικών θεωρούνται οι αιτίες που χάνουν τη ζωή τους στις μάχες με τους κακοποιούς – ή σκοτώνουν αθώους πολίτες-, αυτό αφορά την οργάνωση της Αστυνομίας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – δεν αφορά τους πολίτες. Ας στέλνουν στους δρόμους πιο ώριμους και έμπειρους αστυνομικούς. Ή ας εκπαιδεύσουν καλύτερα τους νεότερους. Είναι δικό τους θέμα.
«Οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν για χίλια ευρώ».
Αυτή πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ανοησία και χυδαιότητα που λέγεται και γράφεται –κυρίως από δημοσιογράφους-, όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός. Δηλαδή, αν οι αστυνομικοί έπαιρναν 5 χιλιάδες ευρώ, θα είχε μεγαλύτερη αξία ο θάνατός τους; Ή μήπως θα ήταν δικαιολογημένος; Οι κακοποιοί δεν σκότωσαν τους αστυνομικούς επειδή ήταν φτωχοί – οι αστυνομικοί σκοτώθηκαν επειδή οι κακοποιοί (που μπορεί κι αυτοί να είναι φτωχοί) αποδείχτηκαν πιο ικανοί στη μάχη.
Αγαπητοί δημοσιογράφοι, αν δεν ξέρετε τι να γράψετε ή τι να πείτε –όταν σκοτώνεται κάποιος αστυνομικός-, είναι καλύτερα να το βουλώσετε. Με την αναφορά στο μισθό κάποιου αμέσως μετά τη δολοφονία του, το μόνο που καταφέρνετε είναι να ακούγεστε σαν ταλιροφονιάδες και να υβρίζετε τους νεκρούς. Επίσης, αφήνετε να πλανάται η υπόνοια πως οι αστυνομικοί δεν τα βγάζουν πέρα με τόσο χαμηλό μισθό και αναγκάζονται να κάνουν και «άλλες δουλειές»• αυτό, βέβαια, δεν απέχει από την πραγματικότητα-όπως μαθαίνουμε συχνά πυκνά από το αστυνομικό δελτίο και διαπιστώνουμε και με τα ίδια μας τα μάτια- αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να αναφέρεται, όταν υπάρχουν νεκροί αστυνομικοί.
«Γιατί δεν κάνουν ένα συλλαλητήριο και για τους νεκρούς αστυνομικούς;»
Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε αυτούς που πηγαίνουν στις διαδηλώσεις – δηλαδή, κυρίως, στους αριστερούς (για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, οι αριστεροί καλούνται όχι μόνο να κάνουν συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς, αλλά να απολογηθούν και για τις ενέργειες των κακοποιών που σκοτώνουν τους αστυνομικούς. Λες και όσοι πάνε στις διαδηλώσεις είναι κακοποιοί - μιλάμε για απροκάλυπτη ηλιθιότητα).
Καλοί μου άνθρωποι, κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να πάει σε συλλαλητήριο ή να κατέβει στο δρόμο για να συμπαρασταθεί σε απολυμένους, σε εργαζόμενους, σε μετανάστες, σε απεργούς πείνας ή να συμμετάσχει σε μια αντιπολεμική διαδήλωση. Όλοι αυτοί που πάνε το κάνουν με τη δική τους θέληση – νιώθουν την ανάγκη και πάνε.
Αν εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να διαδηλώσετε για τους αστυνομικούς που σκοτώνονται από κακοποιούς, κάντε το – δεν σας εμποδίζει κανείς. Μην ζητάτε, όμως, από άλλους να το κάνουν για εσάς. Παραδεχτείτε πως αδιαφορείτε για όλους –και για τους νεκρούς αστυνομικούς- και νοιάζεστε μόνο για την πάρτη σας, και αφήστε την υποκρισία.
Στην πραγματικότητα, δεν ζητάτε να γίνει συλλαλητήριο για τους νεκρούς αστυνομικούς – ζητάτε να μην γίνεται κανένα συλλαλητήριο. Απλώς, ντρέπεστε να το πείτε ευθέως και προσπαθείτε να ενοχοποιήσετε και να ακυρώσετε τα συλλαλητήρια και τις αντιδράσεις αυτών που απειλούν εσάς και τα αφεντικά σας.
Ούτως ή άλλως, αν γίνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τους νεκρούς αστυνομικούς, εσείς δεν πρόκειται να πάτε. Αν δεν ένιωσες την ανάγκη να βγεις στο δρόμο για τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού, δεν πρόκειται να το κάνεις για αστυνομικούς που δολοφονήθηκαν από κακοποιούς. Είναι πιο πιθανό να πάνε στη συγκέντρωση για τους νεκρούς αστυνομικούς οι αριστεροί παρά εσύ.
(Το θέμα της εγκληματικότητας είναι τεράστιο – και φυσικά είναι πολιτικό θέμα. Όσο αντιμετωπίζεται με ελαφρότητα, θα θρηνούμε πολλούς νεκρούς – πολίτες και αστυνομικούς. Αντί να ουρλιάζουμε όλοι τις βεβαιότητές μας για την εγκληματικότητα, ας κάνουμε κάτι πιο ψύχραιμο και πιο χρήσιμο. Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται «Εγκληματολογία» και μια άλλη που λέγεται «Κοινωνιολογία». Η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικούς κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους. Ας βγάλουμε τον σκασμό και ας τους ακούσουμε.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου