Όλη η χώρα παρακολούθησε από την τηλεόαραση ή διάβασε σε εφημερίδες, περιοδικά, blogs την πολύκροτη υπόθεση του κυκλώματος παιδεραστίας που εξαρθρώθηκε στη Μεσσηνία, στο οποίο μάλιστα εξέχουσα μορφή ήταν ένας αρχιμανδρίτης.
Η εντύπωσή μου είναι ότι η όποια παρουσίαση και ανάλυση της υπόθεσης αυτής ήταν επιφανειακή. Κινήθηκε σε αυστηρά "τηλεοπτικά" πλαίσια. Αναλύθηκαν σε βάθος όλες οι αστυνομικές, εγκληματολογικές ή νομικές διαστάσεις της υπόθεσης. Αγνοήθηκε, όπως πάντα, η κοινωνική-κοινωνιολογική. Ακόμα και οι όποιες παρεμβάσεις κοινωνικών επιστημόνων(ψυχολόγων, εγκληματολόγων) δεν ξέφυγαν από τα παραπάνω περιοριστικά πλαίσια.
Δεν έλειψαν επίσης και οι υπερβολές που συνοδεύουν σχεδόν πάντα τέτοιες υποθέσεις.
Δεν μπορεί φυσικά κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι πρόκειται για μια υπόθεση ειδεχθούς εγκληματικής πράξης, ιδιαίτερα δε όταν τα θύματα είναι παιδιά και σαφέστατα οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι βαρύτατες για τους δράστες.
Πολλοί και δεν θα τους δώσω καθόλου άδικο, έθεσαν θέμα ακόμα και επαναφοράς της θανατικής ποινής για δράστες τέτοιων ακραία εγκληματικών συμπεριφορών (ειδικά για περιπτώσεις παιδεραστίας, πορνογραφίας και μεγαλεμπόρων ναρκωτικών δεν είμαι καθόλου αντίθετος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και ας με πουν ορισμένοι συντηρητικό, οπισθοδρομικό ή ότι τελοσπάντων θέλουν).
Εγώ θα προσεγγίσω μια πτυχή, που δεν έχει μόνο να κάνει με την υπόθεση αυτή, που αφορά το πώς οι σύγγχρονοι γονείς διαχειρίζονται κάποια ζητήματα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους και την προστασία τους από "πειρασμούς" που βρίσκονται δίπλα τους, μπροστά τους.
Ας διατυπώσω κάποια ερωτήματα:
1) Πόσοι γονείς δεν έχουν στείλει τα παιδιά τους σε reality shows για να παρουσιάσουν κάποιο τραγούδι η χορευτικό; Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός talent show που προβλήθηκε πρόσφατα σε κάποιο ιδιωτικό κανάλι. Εκεί έβλεπες αγόρια και κορίτσια μέχρι και 6-7 ετών να συναγωνίζονται στο χορό ή στο τραγούδι. Κι όμως αυτά τα εξάχρονα και εφτάχρονα παιδάκια δεν τα έβλεπες ντυμένα με ρούχα που να αρμόζουν στην ηλικία τους! Έβλεπες κοριτσάκια να είναι ντυμένα και βαμμένα σαν εικοσάχρονες χορεύτριες, με την κοιλιά έξω και με στενά κολάν. Αγοράκια με σινιέ ενδυμασία ή κοστουμαρισμένα με γραβάτες, λες και θα πήγαιναν για...γαμπροί ή θα έβγαιναν στην πίστα νυχτερινού κέντρου της παραλιακής να τραγουδήσουν!
Ερωτώ: αυτές οι αθώες ψυχές, που τις εξαναγκάζουν με τη βία ενηλικιωθούν πριν καν περάσουν την εφηβεία (όπου το άτομο αρχίζει σιγά-σιγά να αυτοπροσδιορίζεται σε αλλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του), ποιες ηθικές αντιστάσεις θα αναπτύξουν απέναντι σε κάθε λογής "πειρασμούς", με τι "εσωτερικά" όπλα θα αντισταθούν στις ανώμαλες ορέξεις του κάθε ανθρωπόμορφου κτήνους που θα επιβουλευτεί την τρτυφερή ηλικία τους;
Ως ενήλικες αργότερα τι χαλινάρι θα μπορούν να βάλουν στην επιθυμία τους για την απόκτηση όλο και περισσότερης δημοσιότητας και πλούτου, όταν από την παιδική τους ακόμα ηλικία θα έχουν υποβληθεί και ταυτιστεί με τα πιο αρρωστημένα πρότυπα και αξίες (ναρκισσισμός, επιδειξιομανία, πλεονεξία κλπ);
Αγαπητοί γονείς αυτά τα σκέφτεστε πριν στείλετε τα βλαστάρια σας σε κάθε λογής εκπομπές προσβολής της προσωπικότητάς τους;
2) Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία τηλεπαιγνιδιών, όπου καλούν δεκάχρονα αγόρια και κορίτσια να αποδείξουν ότι είναι τελικά πιο έξυπνα από ενήλικες παίχτες που παίζουν στα παιγνίδια αυτά. Σίγουρα τα τηλεπαιγνίδια αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα προαναφέρόμενα talent shows. Τα παιδιά καλούνται να επιδείξουν τις γνώσεις τους σε μια σειρά θέματα που σχετίζονται με αυτά που μαθαίνουν στο σχολείο τους. Κι εδώ όμως εγείρονται κάποια σοβαρά ερωτήματα.
Αν δεν κάνω λάθος, για ένα δεκάχρονο παιδί, που λογικά σε μια τέτοια ηλικία είναι στην τετάρτη δημοτικού, ο μόνος χώρος στον οποίο θα πρέπει να "επιδεικνύει" τις γνώσεις και την ευφυΐα του είναι το σχολείο του. Ο δάσκαλός του ή η δασκάλα του είναι που θα τον επιβραβεύσει με έναν καλό βαθμό, ο πατέρας του και η μητέρα του (ή ο παππούς και η γιαγιά του) είναι που θα του πουν ένα μπράβο. Σε αυτή την περίπτωση, όπου η επιβράβευση έρχεται μέσα από τους πρωτογενείς και βασικούς φορείς και θεσμούς κοινωνικοποίησης του ατόμου, που είναι η οικογένεια και το σχολείο, το παιδί νοιώθει ένα αίσθημα χαράς και αυτοπεποίθσης "εκ των έσω". Όχι τεχνητά μέσα από τα-εν πολλοίς κατευθυνόμενα ή και playback-χειροκροτήματα του κοινού ενός τηλεπαιχνιδιού.
Το τηλεπαιγνίδι θέλει να κάνει τηλεθέαση, να φέρει διαφημίσεις και να προσκομίσει κέρδη στο κανάλι που το φιλοξενεί.
Συν τοις άλλοις, το παιδί αποκτά την ψεύτικη εικόνα ότι μπορεί να τα βάλει με ένα "μεγάλο", να τον νικήσει, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την διαδικασία της κοινωνικοποίησής του (π.χ. αίσθημα έπαρσης, αλαζονείας, περιφρόνησης προς τους φίλους του, που τους θεωρεί παρακατιανούς που δεν κέρδισαν όπως αυτός, που δεν τους είδε όως αυτόν στην τηλεόραση όλη η γειτονιά να κατατροπώνουν τους μεγάλους).
Κι εδώ, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, το παιδί νοιώθει ότι "μεγάλωσε" ξαφνικά. Ότι δεν είναι το δεκάχρονο παιδάκι της τετάρτης δημοτικού, αλλά κάτι μεγαλύτερο, πιο σημαντικό από τους άλλους.
Μπορεί να μπαίνει ας πούμε στο Διαδίκτυο και να σερφάρει και σε ιστοσελίδες με πιο "πονηρό" περιεχόμενο, να ανταλλάξει φωτογραφίες με πιο μεγάλους (σε ηλικία) ανθρώπους.
Κάπως έτσι όμως ανοίγει "τις πύλες της κολάσεως".
Δεν αργεί να πέσει θύμα του κάθε επιτήδειου και ανώμαλου, που δελεάζοντάς τον με κάποιες υλικές ανταμοιβές στην αρχή (πχ προσφορές βιντεοπαιγνιδιών, ταινιών κλπ), περνάει σιγά-σιγά στο "προκείμενο".
Ας απευθυνθεί κάποιος στην αρχή καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος και θα δει πόσες περιπτώσεις κυκλωμάτων παιδεραστίας και παιδικής πορνογραφίας ακολουθούσαν αυτά ακριβώς τα βήματα για να μπλέξουν στα δίχτυα τους αθώες παιδικές ψυχές.
Τα παιδιά που ανέφερα στην περίπτωση αυτή δεν ανήκουν νομίζετε σε μια τέτοια κατηγορία κινδύνου;
Γι αυτό αγαπητοί μου γονείς προσέχετε. Αφήστε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν όπως ακριβώς ταιριάζει στην ηλικία τους. Δώστε τους εσείς τις κατευθυντήριες γραμμές για να πορευτούν αργότερα ως ενήλικες στη ζωή τους. ΕΣΑΣ έχουν για πρότυπα τα παιδιά σας, να το ξέρετε. Εσείς είστε που αντικρύζουν για πρώτη φορά όταν ΄ρχονται στη ζωή. Εσείς είστε οι "θεοί" τους!!!
Η εντύπωσή μου είναι ότι η όποια παρουσίαση και ανάλυση της υπόθεσης αυτής ήταν επιφανειακή. Κινήθηκε σε αυστηρά "τηλεοπτικά" πλαίσια. Αναλύθηκαν σε βάθος όλες οι αστυνομικές, εγκληματολογικές ή νομικές διαστάσεις της υπόθεσης. Αγνοήθηκε, όπως πάντα, η κοινωνική-κοινωνιολογική. Ακόμα και οι όποιες παρεμβάσεις κοινωνικών επιστημόνων(ψυχολόγων, εγκληματολόγων) δεν ξέφυγαν από τα παραπάνω περιοριστικά πλαίσια.
Δεν έλειψαν επίσης και οι υπερβολές που συνοδεύουν σχεδόν πάντα τέτοιες υποθέσεις.
Δεν μπορεί φυσικά κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι πρόκειται για μια υπόθεση ειδεχθούς εγκληματικής πράξης, ιδιαίτερα δε όταν τα θύματα είναι παιδιά και σαφέστατα οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι βαρύτατες για τους δράστες.
Πολλοί και δεν θα τους δώσω καθόλου άδικο, έθεσαν θέμα ακόμα και επαναφοράς της θανατικής ποινής για δράστες τέτοιων ακραία εγκληματικών συμπεριφορών (ειδικά για περιπτώσεις παιδεραστίας, πορνογραφίας και μεγαλεμπόρων ναρκωτικών δεν είμαι καθόλου αντίθετος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και ας με πουν ορισμένοι συντηρητικό, οπισθοδρομικό ή ότι τελοσπάντων θέλουν).
Εγώ θα προσεγγίσω μια πτυχή, που δεν έχει μόνο να κάνει με την υπόθεση αυτή, που αφορά το πώς οι σύγγχρονοι γονείς διαχειρίζονται κάποια ζητήματα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους και την προστασία τους από "πειρασμούς" που βρίσκονται δίπλα τους, μπροστά τους.
Ας διατυπώσω κάποια ερωτήματα:
1) Πόσοι γονείς δεν έχουν στείλει τα παιδιά τους σε reality shows για να παρουσιάσουν κάποιο τραγούδι η χορευτικό; Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός talent show που προβλήθηκε πρόσφατα σε κάποιο ιδιωτικό κανάλι. Εκεί έβλεπες αγόρια και κορίτσια μέχρι και 6-7 ετών να συναγωνίζονται στο χορό ή στο τραγούδι. Κι όμως αυτά τα εξάχρονα και εφτάχρονα παιδάκια δεν τα έβλεπες ντυμένα με ρούχα που να αρμόζουν στην ηλικία τους! Έβλεπες κοριτσάκια να είναι ντυμένα και βαμμένα σαν εικοσάχρονες χορεύτριες, με την κοιλιά έξω και με στενά κολάν. Αγοράκια με σινιέ ενδυμασία ή κοστουμαρισμένα με γραβάτες, λες και θα πήγαιναν για...γαμπροί ή θα έβγαιναν στην πίστα νυχτερινού κέντρου της παραλιακής να τραγουδήσουν!
Ερωτώ: αυτές οι αθώες ψυχές, που τις εξαναγκάζουν με τη βία ενηλικιωθούν πριν καν περάσουν την εφηβεία (όπου το άτομο αρχίζει σιγά-σιγά να αυτοπροσδιορίζεται σε αλλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του), ποιες ηθικές αντιστάσεις θα αναπτύξουν απέναντι σε κάθε λογής "πειρασμούς", με τι "εσωτερικά" όπλα θα αντισταθούν στις ανώμαλες ορέξεις του κάθε ανθρωπόμορφου κτήνους που θα επιβουλευτεί την τρτυφερή ηλικία τους;
Ως ενήλικες αργότερα τι χαλινάρι θα μπορούν να βάλουν στην επιθυμία τους για την απόκτηση όλο και περισσότερης δημοσιότητας και πλούτου, όταν από την παιδική τους ακόμα ηλικία θα έχουν υποβληθεί και ταυτιστεί με τα πιο αρρωστημένα πρότυπα και αξίες (ναρκισσισμός, επιδειξιομανία, πλεονεξία κλπ);
Αγαπητοί γονείς αυτά τα σκέφτεστε πριν στείλετε τα βλαστάρια σας σε κάθε λογής εκπομπές προσβολής της προσωπικότητάς τους;
2) Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία τηλεπαιγνιδιών, όπου καλούν δεκάχρονα αγόρια και κορίτσια να αποδείξουν ότι είναι τελικά πιο έξυπνα από ενήλικες παίχτες που παίζουν στα παιγνίδια αυτά. Σίγουρα τα τηλεπαιγνίδια αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα προαναφέρόμενα talent shows. Τα παιδιά καλούνται να επιδείξουν τις γνώσεις τους σε μια σειρά θέματα που σχετίζονται με αυτά που μαθαίνουν στο σχολείο τους. Κι εδώ όμως εγείρονται κάποια σοβαρά ερωτήματα.
Αν δεν κάνω λάθος, για ένα δεκάχρονο παιδί, που λογικά σε μια τέτοια ηλικία είναι στην τετάρτη δημοτικού, ο μόνος χώρος στον οποίο θα πρέπει να "επιδεικνύει" τις γνώσεις και την ευφυΐα του είναι το σχολείο του. Ο δάσκαλός του ή η δασκάλα του είναι που θα τον επιβραβεύσει με έναν καλό βαθμό, ο πατέρας του και η μητέρα του (ή ο παππούς και η γιαγιά του) είναι που θα του πουν ένα μπράβο. Σε αυτή την περίπτωση, όπου η επιβράβευση έρχεται μέσα από τους πρωτογενείς και βασικούς φορείς και θεσμούς κοινωνικοποίησης του ατόμου, που είναι η οικογένεια και το σχολείο, το παιδί νοιώθει ένα αίσθημα χαράς και αυτοπεποίθσης "εκ των έσω". Όχι τεχνητά μέσα από τα-εν πολλοίς κατευθυνόμενα ή και playback-χειροκροτήματα του κοινού ενός τηλεπαιχνιδιού.
Το τηλεπαιγνίδι θέλει να κάνει τηλεθέαση, να φέρει διαφημίσεις και να προσκομίσει κέρδη στο κανάλι που το φιλοξενεί.
Συν τοις άλλοις, το παιδί αποκτά την ψεύτικη εικόνα ότι μπορεί να τα βάλει με ένα "μεγάλο", να τον νικήσει, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την διαδικασία της κοινωνικοποίησής του (π.χ. αίσθημα έπαρσης, αλαζονείας, περιφρόνησης προς τους φίλους του, που τους θεωρεί παρακατιανούς που δεν κέρδισαν όπως αυτός, που δεν τους είδε όως αυτόν στην τηλεόραση όλη η γειτονιά να κατατροπώνουν τους μεγάλους).
Κι εδώ, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, το παιδί νοιώθει ότι "μεγάλωσε" ξαφνικά. Ότι δεν είναι το δεκάχρονο παιδάκι της τετάρτης δημοτικού, αλλά κάτι μεγαλύτερο, πιο σημαντικό από τους άλλους.
Μπορεί να μπαίνει ας πούμε στο Διαδίκτυο και να σερφάρει και σε ιστοσελίδες με πιο "πονηρό" περιεχόμενο, να ανταλλάξει φωτογραφίες με πιο μεγάλους (σε ηλικία) ανθρώπους.
Κάπως έτσι όμως ανοίγει "τις πύλες της κολάσεως".
Δεν αργεί να πέσει θύμα του κάθε επιτήδειου και ανώμαλου, που δελεάζοντάς τον με κάποιες υλικές ανταμοιβές στην αρχή (πχ προσφορές βιντεοπαιγνιδιών, ταινιών κλπ), περνάει σιγά-σιγά στο "προκείμενο".
Ας απευθυνθεί κάποιος στην αρχή καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος και θα δει πόσες περιπτώσεις κυκλωμάτων παιδεραστίας και παιδικής πορνογραφίας ακολουθούσαν αυτά ακριβώς τα βήματα για να μπλέξουν στα δίχτυα τους αθώες παιδικές ψυχές.
Τα παιδιά που ανέφερα στην περίπτωση αυτή δεν ανήκουν νομίζετε σε μια τέτοια κατηγορία κινδύνου;
Γι αυτό αγαπητοί μου γονείς προσέχετε. Αφήστε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν όπως ακριβώς ταιριάζει στην ηλικία τους. Δώστε τους εσείς τις κατευθυντήριες γραμμές για να πορευτούν αργότερα ως ενήλικες στη ζωή τους. ΕΣΑΣ έχουν για πρότυπα τα παιδιά σας, να το ξέρετε. Εσείς είστε που αντικρύζουν για πρώτη φορά όταν ΄ρχονται στη ζωή. Εσείς είστε οι "θεοί" τους!!!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου