ΙΕΡΟΣ
ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
7.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (11-17 ΦΕΒ. 2024)
Στην
παραβολή των ταλάντων ένας οικοδεσπότης
(ο Θεός) μοίρασε τάλαντα (χαρίσματα) σε
τρεις δούλους του, ανάλογα με την αξία
και τις δυνατότητες του καθενός. Στον
πρώτο έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο
δύο και στον τρίτο ένα. Ο πρώτος,
αξιοποιώντας αυτά που έλαβε, κέρδισε
άλλα πέντε, ο δεύτερος άλλα δύο, αλλά ο
τρίτος δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου το
τάλαντό του. Το έθαψε μόνο στη γη και
όταν κλήθηκαν όλοι να αποδώσουν
λογαριασμό, οι δυο πρώτοι βραβεύτηκαν,
ενώ ο τρίτος κατακρίθηκε (Κυριακή
ΙΣΤ΄ Ματθαίου).
Είναι
λογικό να βραβεύεται όποιος αξιοποιεί
τα τάλαντα, τα χαρίσματα που του δόθηκαν
από τον Θεό. Επίσης και το να κατακρίνεται
και να καταδικάζεται όποιος θάβει το
ταλέντο του και δεν το αξιοποιεί για το
καλό όλων. Παρατηρούμε όμως και μια
τρίτη πρακτική, που ακολουθείται από
πολλούς, πάρα πολλούς ανθρώπους. Είναι
το συχνότατο φαινόμενο να προσπαθούν
πολλοί άνθρωποι ατάλαντοι
να επιδείξουν ικανότητες που δεν έχουν,
να
οικειοποιούνται χαρίσματα που δεν τους
δόθηκαν.
Εντελώς αυθαίρετα παρουσιάζονται ως
ειδικοί επί παντός επιστητού. Και όταν
μεν το κάνουν, για να επιδείξουν απλώς
πνεύμα στην παρέα τους, λίγο το κακό.
Όταν όμως προσπαθούν να ενεργούν ως
αρμόδιοι σε χώρους και τομείς εντελώς
έξω από την τυχόν ειδικότητά τους (αν
υπάρχει), τότε το πράγμα παίρνει
σοβαρότατες διαστάσεις.