https://professors-phds.com/2024/12/20/71737/
\
Στις Ελληνικές πόλεις η Εκκλησία του Δήμου ήταν η συνάθροιση των ελεύθερων πολιτών που συσκέπτοντο, νομοθετούσαν, αποφάσιζαν για τα κοινά και έλεγχαν τους εκλεγμένους ή κληρωτούς άρχοντες στους οποίους είχαν αναθέσει την εφαρμογή των νόμων και την διαχείριση των κοινών. Αυτός ο τρόπος διαχείρισης των θεμάτων της πόλεως συνιστά την Άμεση Δημοκρατία, το μόνο ανθρωποκεντρικό σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης μίας κοινωνίας όπου όλοι οι πολίτες συναποφασίζουν για ότι αφορά την πόλη τους. Το σύστημα αυτό προϋποθέτει την ισότητα των πολιτών, την ελευθερία, τον σεβασμό προς τον άλλον, την ατομική ευθύνη και την αποδοχή εκ μέρους τους ορισμένων αρχών οι οποίες συνάδουν με την αρμονία της φύσης και τον ορθό λόγο, που αποτελούν προϋπόθεση για την αποφυγή του χάους. Οι κοινές αρχές ήταν συνέπεια της κοσμοθεωρίας τους που εκφράζετο με το δωδεκάθεο θρησκευτικό τους σύστημα, παρά τις ανθρωπογενείς ιδιότητες των θεών τους και εγγυάτο την πολιτισμική τους συνοχή.