Less is more. Το λιγότερο είναι περισσότερο.
Ερώτησαν κάποτε την Ουγκαρο-Αμερικάνα ηθοποιό Ζα Ζα Γκαμπόρ.
Τι είναι καλύτερο για τη γυναίκεια σεξουαλική απόλαυση, το μεγάλο ή το μικρό ανδρικό μόριο;
Και η Ζα Ζα, που το κοντέρ της είχε γράψει πολλάαα χιλιόμετρα με τους άντρες… Εκτός από τα έκτακτα τυχερά, είχε παντρευτεί και εννιά φορές… Απάντησε ότι…
Αν θες να ξύσεις το αυτί σου χρησιμοποιείς… Μια οδοντογλυφίδα…
Σαχλαμάρες θα μου πείτε.
Συμφωνώ.
Αν όμως το less is more αφορά κάτι άλλο πολύ πιο μεγάλο.
Και το παράδοξο, πώς μπορεί κάτι να είναι και μικρό και μεγάλο;
Θα χρησιμοποιήσω την απάντηση των αριστερών όταν στριμώχνονται από μια ερώτηση…
Εξαρτάται.
Σο θέμα μας όμως, στ’ αλήθεια εξαρτάται από ποια μεριά το βλέπει κάνεις.
Το γνήσιο less is more.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δωρικός ρυθμός της Ακρόπολης των Αθηνών.
Στην Ανατολή, οι Ιάπωνες και η λιτότητα της επίπλωσης στα ενδιαιτήματά τους.
More is more. Το περισσότερο είναι περισσότερο.
Ο μαξιμαλισμός του more is more σαν αντιπρόταση του less is more.
Η σαχλαμάρα της Γκαμπόρ, ότι το less is more.
Παύει να είναι σαχλαμάρα και γίνεται πολύ, μα πολύ σοβαρό θέμα όταν αφορά τις σχέσεις μεταξύ κρατών.
Πάρτε παράδειγμα το μαξιμαλιστικό σύνθημα των Παλαιστίνιων, from the river to the sea…
Με λίγα λόγια να εξαφανιστεί το κράτος του Ισραήλ.
Θα πρέπει κάποιος να είναι παντελώς βλαξ να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Από την άλλη μεριά, είναι βρομερός και ανήθικος κρατικός μαξιμαλισμός το Ισραήλ να μην επιτρέπει τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Όπως επίσης, να βάζουν όλων των ειδών τα εμπόδια.
Από στρατιωτική κατοχή και στοχευμένες πολεμικές επιχειρήσεις, έως εκβιασμούς στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, οι Τούρκοι, οι Ιρανοί, οι Ιρακινοί και οι Σύριοι στη δημιουργία κουρδικού κράτους.
Και οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα να έχουν πατρίδα, και οι Κούρδοι έχουν δικαίωμα να έχουν πατρίδα…
Και η μαξιμαλιστική «Γαλάζια Πατρίδα» των Τούρκων.
Less is more vs More is more.
Να προσπαθεί ο κος Μητσοτάκης, ο κος Γεραπετρίτης και οι φίλοι τους, να μας πείσουν ότι το εξαναγκαστικό more is more της Τουρκίας σε βάρος μας.
Δηλαδή ότι το less is more για εμάς, είναι σωστό και μας συμφέρει.
Και βεβαίως το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Μια άλλη μορφή του less is more, πάει να πει.
Να πάρει ο διάολος τις ατελείωτες λεκτικές περικοκλάδες της πολιτικής όταν θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Από τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη στις 16 Οκτωβρίου στο πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΤ για τις διαφορές με την Τουρκία και τον διάλογο.
Μεταξύ πολλών άλλων στην εσκεμμένα πονηρή λογοδιάρροια του ΥΠΕΞ, θαμμένη η ουσία της υπόθεσης.
Προσέξτε αυτή την παράγραφο, ειδικά εκεί στην τελευταία πρόταση που έχει λογοκριθεί μάλιστα και από «μεγάλη, σοβαρή» εφημερίδα των Αθηνών, που ο διευθυντής της είναι εξέχον μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ… Και θα καταλάβετε…
… «Ο κίνδυνος αυτός θα εξέλιπε ή εν πάση περιπτώσει θα μετριαζόταν ουσιωδώς, θα ελαχιστοποιείτο, εάν μπορούσαμε να κάνουμε την οριοθέτηση αυτή. Η οριοθέτηση αυτή, κατά την άποψή μου, αποτελεί συνθήκη μακράς ειρήνης και ευημερίας για την περιοχή μας. Βεβαίως, θέλω να είμαι σαφής. Δεν πρόκειται να υπάρξει τέτοια κατάληξη, ει μη μόνον εάν διασφαλίζονται απολύτως τα εθνικά συμφέροντα και εφόσον υπάρχει η συναίνεση εκ μέρους του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας»…
«Συναίνεση» του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας…
… Ακόμα με στοιχειώνει εκείνη η δυσειδής επίκυψη…
Κύριε Επικυψία, ανάγκη συναίνεσης υπάρχει, όταν υπάρχει έκπτωση.
Μόνο το more is more είναι σημαντικό για την πατρίδα μας Ελλάδα και μόνον αυτό.
Να θυμίσω.
«Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσοις αν παραδέξωμαι».
… Παλαιές κουβέντες που καθώς φαίνεται, δεν έχουν θέση σήμερα…
Την εποχή.
Των κ.κ. Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη, Κασσελάκη, Ανδρουλάκη, Δούκα και άλλων κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών ΕΛΙΑΜΕΠ και δεν συμμαζεύεται.
.jfif)
