Τὸ εἴχαμε στὰ ὄνειρά μας ἀπὸ τὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ὅταν οἱ καλοί μας δάσκαλοι μὲ γλαφυρότητα τὸ μετέδιδον στὶς παιδικὲς ψυχές μας.
Τὸ ὀνειρευθήκαμε καὶ ἐνήλικες, ὅταν μελετούσαμε τὸ ἱστορικὸ τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
Τὸ θέσαμε εἰς τοὺς σκοποὺς τοῦ Ἱδρύματός μας διακηρύττοντες πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι τὰ πάντα τὰ διαθέτομε ἐμεῖς. Τὸ μόνον ποὺ ἐπιθυμοῦμε εἶναι ἡ μὲν Πολιτεία νὰ διευκολύνῃ νομοθετοῦσα, ἡ δὲ Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογοῦσα…
Ἐμεῖς ἀναλαμβάνομε τὰ πάντα καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία νὰ μὴ δώσουν οὔτε μία δεκάρα διὰ τὸ Πανελλήνιον Ἱερὸν Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καὶ τὰ προσκτίσματά του.
Πρώτη δημόσια ἐπίσημη ἀνακοίνωσις ἔγινε ἀπὸ τὸ Ἵδρυμά μας μὲ τὸ συνημμένο ὑπ’ἀριθμ. 379/26.8.1999 ἔγγραφον τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν πρὸς τὸν τότε Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρὸν πλέον (δυστυχῶς) Χριστόδουλον.