ΕΚΛΟΓΕΣ 2015: Η εγκύκλιος των εκλογών – Όσα πρέπει να γνωρίζουν κόμματα και υποψήφιοι

http://www.hellasforce.com/blog/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%83-2015-%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CF%8E%CE%BD-%CF%8C%CF%83%CE%B1-%CF%80/

ΕΚΛΟΓΕΣ 2015… Τις λεπτομέρειες που αφορούν στην υποβολή υποψηφιοτήτων, στις προϋποθέσεις και στα κωλύματα εκλογιμότητας, στις αντίστοιχες ενέργειες των κομμάτων και υποψηφίων και στις προθεσμίες μέσα στις οποίες πρέπει να συντελεσθούν οι ενέργειες αυτές, περιγράφει σε εγκύκλιό του το υπουργείο Εσωτερικών, αποσκοπώντας «στην πληρέστερη ενημέρωση και διευκόλυνση των πολιτικών κομμάτων, συνασπισμών κομμάτων και των υποψηφίων βουλευτών στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015», όπως σημειώνεται.
Τα βασικότερα σημεία της εγκυκλίου συνοψίζονται στα εξής:
Προεκλογική περίοδος
Η προεκλογική περίοδος για τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 αρχίζει την 31η Δεκεμβρίου 2014 ημέρα δημοσίευσης του διατάγματος διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης των εκλογών.
Όροι και προϋποθέσεις εκλογιμότητας
Η εγκύκλιος υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 55 του Συντάγματος: «Για να εκλεγεί κανείς βουλευτής απαιτείται να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει τη νόμιμη ικανότητα να εκλέγει και να έχει συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του κατά την ημέρα της εκλογής». Ειδικότερα, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος σε συνδυασμό με αυτές του άρθρου 29 παρ.1 του π.δ. 26/2012, ο υποψήφιος βουλευτής θα πρέπει:
α) Να είναι Έλληνας πολίτης. Ο τρόπος και ο χρόνος απόκτησης της Ελληνικής ιθαγένειας δεν επιδρούν περιοριστικά στην υποβολή υποψηφιότητας.
β) Να έχει συμπληρώσει κατά την ημέρα της εκλογής, δηλαδή στις 25 Ιανουαρίου 2015, το 25ο έτος της ηλικίας του.
Με βάση την παράγραφο 2 του άρθρου 29 του π.δ. 26/2012, η ηλικία των υποψηφίων αποδεικνύεται από την εγγραφή στο μητρώο αρρένων ή το δημοτολόγιο δήμου.
Αν για τη συμπλήρωση της ηλικίας πρέπει να βεβαιωθεί – εκτός από το έτος – και η ημερομηνία γέννησης, αυτή αποδεικνύεται μόνο με ληξιαρχική πράξη γέννησης.
γ) Να μην έχει στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν.
Σχετικές με την προϋπόθεση αυτή, είναι οι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 51 του Συντάγματος και του άρθρου 5 του π.δ. 26/2012, σύμφωνα με τις οποίες στερούνται του δικαιώματος του εκλέγειν: α) Όσοι βρίσκονται, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση. β) Όσοι στερήθηκαν το δικαίωμα αυτό, λόγω αμετάκλητης ποινικής καταδίκης, για κάποιο από τα εγκλήματα που ορίζονται στον ποινικό και στρατιωτικό ποινικό κώδικα, για όσο χρόνο διαρκεί αυτή η στέρηση.
Πρόταση και ανακήρυξη υποψηφίων
Η εγκύκλιος σημειώνει ότι η πρόταση και ανακήρυξη των υποψηφίων ρυθμίζονται από τις διατάξεις των άρθρων 32 και 33 του π.δ. 26/2012. Η πρόταση υποψηφιότητας απαιτείται να είναι γραπτή και υπογράφεται το λιγότερο από δώδεκα εκλογείς της εκλογικής περιφέρειας για την οποία προτείνεται ο υποψήφιος. Την πρόταση πρέπει να αποδεχθεί εγγράφως ο ίδιος ο προτεινόμενος ή ο πληρεξούσιός του.
Οι υποψήφιοι έχουν επίσης το δικαίωμα να προτείνουν την υποψηφιότητά τους οι ίδιοι προσωπικά ή με τον παραπάνω πληρεξούσιο τους. Η πληρεξουσιότητα για την υποβολή πρότασης ή αποδοχή πρότασης εκλογέων, πρέπει να είναι ειδική και να παρέχεται με συμβολαιογραφική πράξη.
Στην πρόταση υποψηφιότητας αναγράφεται το κύριο όνομα, το επώνυμο, το πατρώνυμο, η ιδιότητα και η ακριβής διεύθυνση του προτεινόμενου, είτε η πρόταση γίνεται από τον ίδιο είτε από πληρεξούσιό του είτε από εκλογείς.
Στην πρόταση υποψηφιότητας ή στη δήλωση αποδοχής της πρότασης, πρέπει να επισυνάπτεται υπεύθυνη δήλωση του προτεινόμενου ή του πληρεξουσίου του, στην οποία να δηλώνεται ο δήμος, στο μητρώο αρρένων ή στο δημοτολόγιο του οποίου είναι εγγεγραμμένος, το έτος γέννησής του (και η ημερομηνία γέννησής του, για την περίπτωση της παραγράφου 2 του άρθρου 29 του π.δ. 26/2012), ότι δεν έχει στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και δεν υπέβαλε ούτε αποδέχτηκε πρόταση υποψηφιότητας σε άλλη εκλογική περιφέρεια.
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του π.δ. 26/2012, οι υποψήφιοι βουλευτές Επικρατείας δεν επιτρέπεται, κατά τις ίδιες εκλογές, να υποβάλουν υποψηφιότητα σε οποιαδήποτε εκλογική περιφέρεια. Όταν η πρόταση υποψηφιότητας ή η δήλωση αποδοχής πρότασης εκλογέων γίνεται από τον πληρεξούσιο του προτεινόμενου υποψηφίου, επισυνάπτεται πάντοτε στην πρόταση ή τη δήλωση, αντίγραφο της συμβολαιογραφικής πράξης με την οποία χορηγήθηκε η πληρεξουσιότητα. Στην πρόταση επισυνάπτεται γραμμάτιο Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (Δ.Ο.Υ.) για κατάθεση χρηματικού ποσού 146,74 ευρώ.
Σημειώνεται ακόμη στην εγκύκλιο, ότι τόσο τα διπλότυπα είσπραξης όσο και τα έντυπα παράβολα έχουν την αυτή αποδεικτική ισχύ και επιβεβαιώνουν την πραγματοποιούμενη είσπραξη. Η πρόταση υποψηφιότητας επιδίδεται, κατόπιν παραγγελίας του υποψηφίου ή οποιουδήποτε εκλογέα, με δικαστικό επιμελητή στον πρόεδρο του πρωτοδικείου στο οποίο υπάγεται η εκλογική περιφέρεια του υποψηφίου, το αργότερο 9 ημέρες μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή το αργότερο μέχρι και την Παρασκευή, 9η Ιανουαρίου 2015.
Πρόταση από την οποία λείπουν τα στοιχεία που καθορίζονται στο άρθρο 32 του π.δ. 26/2012 και δεν συνοδεύεται από τη δήλωση, το γραμμάτιο και το αντίγραφο της συμβολαιογραφικής πράξης πληρεξουσιότητας (όταν η πρόταση ή η αποδοχή της γίνεται με πληρεξούσιο), καθώς και τα στοιχεία της παρ.7 του άρθρου αυτού είναι απαράδεκτη.
Υπενθυμίζεται ότι η ανακήρυξη των υποψηφίων γίνεται από το αρμόδιο πρωτοδικείο σε δημόσια συνεδρίαση, δέκα (10) ημέρες μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή την 10η Ιανουαρίου 2015, ημέρα Σάββατο.
Ποσόστωση υποψηφίων κατά φύλο
Σύμφωνα με τις διατάξεις του δεύτερου εδαφίου της παρ.6 του άρθρου 34 του π.δ. 26/2012, για την ανακήρυξη των πολιτικών κομμάτων κατά τις βουλευτικές εκλογές, ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών από κάθε φύλο πρέπει να ανέρχεται σε ποσοστό τουλάχιστον ίσο με το 1/3 του συνολικού αριθμού των υποψηφίων τους, αντιστοίχως, σε όλη την Επικράτεια.
Στο σημείο αυτό, διευκρινίζεται ότι η ανωτέρω ποσόστωση δεν αφορά στο σύνολο των υποψηφίων κάθε συνδυασμού σε κάθε εκλογική περιφέρεια, αλλά μόνο στο σύνολο των υποψηφίων κάθε συνδυασμού σε όλη την Επικράτεια.
Δήλωση και ανακήρυξη συνδυασμών
Σύμφωνα πάντα με την εγκύκλιο η δήλωση και η ανακήρυξη των συνδυασμών, προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 34 και 35 του π.δ. 26/2012. Οι υποψήφιοι μετέχουν στην εκλογή είτε σε συνδυασμό είτε ως μεμονωμένοι.
Οι συνδυασμοί είναι είτε ενός κόμματος είτε συνασπισμού συνεργαζομένων κομμάτων είτε ανεξαρτήτων. Με βάση τα οριζόμενα στις διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 34 του π.δ. 26/2012, όπως αυτές αντικαταστάθηκαν με τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 10 του ν.4239/2014 (Α’43), οι δηλώσεις με τις οποίες καταρτίζονται οι συνδυασμοί, επιδίδονται με δικαστικό επιμελητή ή κατατίθενται με απόδειξη, το αργότερο δώδεκα (12) ημέρες μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, δηλαδή το αργότερο μέχρι και την 12η Ιανουαρίου 2015. Η ανακήρυξη των συνδυασμών ενεργείται από το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου, σε δημόσια συνεδρίαση τη 14η ημέρα μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή την 14η Ιανουαρίου 2015.
Δεδομένου ότι, οι συνδυασμοί καταρτίζονται από τα πρόσωπα που έχουν ανακηρυχθεί υποψήφιοι σε κάθε εκλογική περιφέρεια, τα αρμόδια πρωτοδικεία θα πρέπει να γνωστοποιήσουν στον Άρειο Πάγο, χωρίς καμιά αναβολή, τα ονόματα των ανακηρυχθέντων υποψηφίων (επώνυμο, όνομα, πατρώνυμο) και στη συνέχεια να υποβάλουν στην ίδια Αρχή και τα αντίγραφα των αποφάσεών τους περί ανακηρύξεως των υποψηφίων.
Μεμονωμένες υποψηφιότητες
Για την ανακήρυξη από το αρμόδιο πρωτοδικείο μεμονωμένου υποψηφίου, αρκεί η υποβολή υποψηφιότητας είτε από δώδεκα τουλάχιστον εκλογείς της εκλογικής περιφέρειας και αποδοχή του προτεινόμενου είτε από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο ή τον πληρεξούσιο αυτού. Μαζί με την υποψηφιότητα υποβάλλονται και τα απαραίτητα δικαιολογητικά (παράγραφος 4 εγκυκλίου)
Όνομα και έμβλημα κομμάτων
Τα περί του ονόματος και εμβλήματος των κομμάτων, καθορίζονται από τις διατάξεις του άρθρου 37 του π.δ. 26/2012. Η σχετική έγγραφη δήλωση προς τον Πρόεδρο της Βουλής και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επιδίδεται το αργότερο 9 ημέρες μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή το αργότερο την 9η Ιανουαρίου 2015, ημέρα Παρασκευή.
Επισημαίνεται ότι, τα κόμματα που προτίθενται να απαρτίσουν συνασπισμό συνεργαζομένων κομμάτων, οφείλουν επίσης να δηλώσουν εγγράφως στον Πρόεδρο της Βουλής και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, την προσωνυμία και το έμβλημα του συνασπισμού, το αργότερο εννέα 9 ημέρες μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή επίσης μέχρι και την 9η Ιανουαρίου 2015… efsyn

Γράμμα-θαυμασμού Κουφοντίνα στο σύντροφο Ξηρό που είχε στόχο τις φυλακές Κορυδαλλού> Χριστόδουλε, είσαι φτυστός ο Τζόρτζ Μάικλ

http://kourdistoportocali.com/post/40519/koufodinas

 

Tην πλάκα του έπαθε ο Κουφοντίνας με το που αντίκρυσε τον μεταλλαγμένο Χριστοδουλο Ξηρό.
Κάθησε λοιπόν και του έγραψε ένα γράμμα το οποίο θα το λάβει ο Χριστόδουλος όταν οδηγηθεί στις φυλακές.
-Μαλάκα είσαι πιο σεξουλιάρης από τον Τζορτζ Μάικλ. Επαθα την πλάκα μου με την επαναστατική σου κόμη. Είσαι και γαμώ τούς παλιοροκάδες. Η 17Ν είναι περήφανη για σένα. Είσαι μια θεά...Παρατήρησα μάλιστα ότι χρησιμοποιείς την ίδια βαφή με την Χρύσα Ρούπα-είμαι περήφανος γοα την τεκαπάζ της τρομοκρατίας...
Οι φυλακές Κορυδαλλού ήταν ο μεγάλος στόχος του Χριστόδου Ξηρού και το χτύπημα που κατάφεραν να αποτρέψουν τα στελέχη της αντιτρομοκρατικής.

Την ανακοίνωση έκανε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βασίλης Κικίλιας το απόγευμα της Κυριακής παρουσιάζοντας τις εξελίξεις σχετικά με τις έρευνες της ΕΛΑΣ μετά τη σύλληψη του καταζητούμενου τρομοκράτη.
Σύμφωνα με πληροφορίες στόχος του «Μανώλη» της 17 Νοέμβρη ήταν να απελευθερώσει τα φυλακισμένα μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς.

Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα είναι αν το χτύπημα θα γινόταν στις Φυλακές Κορυδαλλού ή κατά τη διάρκεια μεταγωγής μελών της Πυρήνας της Φωτιάς.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ: «Τσέπωσαν» πάνω από 2 εκατομμύρια Ευρώ οι βουλευτές ως μισθό για τον Ιανουάριο, ενώ η Βουλή διαλύθηκε λόγω Εκλογών!!!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/2.html


Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Δεν μας κάνει φυσικά καμία εντύπωση το νέο αυτό σκάνδαλο, αφού είναι γνωστό ότι οι 300 «εθνοπατέρες» μπορεί να «τσακώνονται» μεταξύ τους, αλλά ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ όταν πρόκειται για το...φαί! Διαφορετικά, θα είχαμε έστω και μισή αντίδραση για την προκαταβολή (!!!) του μισθού του Ιανουαρίου, ενώ επισήμως η Βουλή διαλύθηκε λόγω Εκλογών στις 31 Δεκεμβρίου!!!

Κι όμως! 7 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ «τσέπωσε» έκαστος βουλευτής για μήνα στον οποίον δεν θα «εργαστεί» στη Βουλή! Είδατε εσείς κανένα τους, δεξιό, αριστερό, κεντρώο, ανεξάρτητο, αντισυστημικό, εργατολαϊκό, φιλελεύθερο, σοσιαλιστή κλπ να καταγγείλει το τεράστιο αυτό σκάνδαλο;;;

Βλέπετε, υπάρχει και ο προεκλογικός αγώνας στη μέση, που πρέπει να χρηματοδοτηθεί! Διότι, ας μην κοροϊδευόμαστε: Τα χρήματα αυτά, είναι ένα «δωράκι» στους βουλευτές ενόψει Εκλογών, έτσι ώστε να φέρουν εις πέρας τις προεκλογικές τους «υποχρεώσεις»!

Κι όλα αυτά, ενώ καθημερινά μας τρομοκρατούν με καταστροφολογία, επιστρατεύουν μέχρι και Ιεράρχες (!!!) για να μας πουν ότι πρέπει να μείνουμε στο Ευρώ πάση θυσία, μιλούν για καταθέσεις, στάση πληρωμών κλπ, ΠΟΙΟΙ;;; Αυτοί που ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑΚΗ που απομυζούν καθημερινά, πήραν προκαταβολικά μισθούς ενώ δεν θα «δουλέψουν»!!!

Το έχουμε πει κι άλλες φορές και το επαναλαμβάνουμε: Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα παρασιτισμού, διαφθοράς και αλητείας στο Κοινοβούλιο, είναι η ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΜΕΙΩΣΗ της βουλευτικής αποζημίωσης και η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ κάθε είδους προνομίου τους! 1.000 Ευρώ μισθός είναι υπεραρκετά για τη «δουλειά» τους, σε εποχή που ο πρωτοδιοριζόμενος στο Δημόσιο αμοίβεται με λίγο πάνω από 600 Ευρώ και ο μέσος μισθός στον Ιδιωτικό Τομέα είναι μέχρι 400 Ευρώ!

Διαβάστε την εξοργιστική είδηση που ακολουθεί και θα καταλάβετε αν όσα λέμε είναι...υπερβολικά:
Οι βουλευτές πληρώθηκαν χωρίς να δουλέψουν!
Στους λογαριασμούς των βουλευτών βρίσκονται ήδη από τις 27 Δεκεμβρίου τα περίπου 5.500 ευρώ που λαμβάνουν ως βουλευτική αποζημίωση για το μήνα Ιανουάριο, παρά το γεγονός ότι η Βουλή έκλεισε και τυπικά στις 31 Δεκεμβρίου.

Με εντολή που εκδόθηκε στις 23 Δεκεμβρίου πιστώθηκαν 5.500 ευρώ, καθαρά, συνολικά 7.000 ευρώ μικτά που αντιστοιχούν στη βουλευτική τους αποζημίωση για τον Ιανουάριο. Κι αυτό γιατί όλοι οι μισθοί του Δημοσίου προπληρώνονται, ενώ με βάση παλαιότερη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, διατηρούν τη βουλευτική τους ιδιότητα μέχρι και την ορκωμοσία της Νέας Βουλής, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής».

Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλη τη διάρκεια του Ιανουαρίου οι βουλευτές δεν θα ασκήσουν κανένα από τα καθήκοντά τους. Παρά το γεγονός μάλιστα, ότι η καταβολή των χρημάτων είναι νόμιμη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει διαδικασία επιστροφής μισθοδοσίας στο Δημόσιο – λόγω της μη πρόβλεψης για απόλυση των υπαλλήλων – ωστόσο στην υπόθεση παρατηρούνται ‘κενά’ ηθικής, όπως αναφέρει η εφημερίδα. Το συνολικό κόστος των καταβληθέντων φτάνει τα 2,1 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα τα οποία προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, και κατ’ επέκταση από τους φορολογούμενους πολίτες.

Πηγή: newsbeast.gr

Συγκλονιστικό> Η Θεοτόκος στην πλάτη ενός... Ιερέα!

http://www.agioritikovima.gr/news1/item/51087-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B1

Του Γιώργου Χαρίτου
Σημεία του Θεού στον άνθρωπο, δίνονται καθημερινά.
Το σημείο έρχεται στην απόλυτη πίστη εκείνου όπου το βλέπει, και όχι σε αυτόν όπου θέλει να το δει για να πειστεί.

Στην παραπάνω φωτογραφία, την οποία την αλιεύσαμε από το Orthodox Christian Network φαίνεται ολοκάθαρα στην πλάτη του Ιερέως ''ζωγραφισμένη'' η Υπεραγία Θεοτόκος. Εύκολα, όπως και εμείς, θα αναρωτηθεί κάποιος και θα σπεύσει να απαντήσει πως η σκιά έρχεται από το άγαλμα του παραθύρου. Με μία δεύτερη ματιά όμως ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πως ευθυγράμμιση του Ιερέως με το άγαλμα δεν υπάρχει, ενώ πως ακόμα το άγαλμα έχει παντελώς διαφορετικό σχήμα με αυτό της Θεοτόκου πάνω στα άμφια του Κληρικού.
Βέβαια η Πίστη, όπως είπαμε και παραπάνω δεν ανάγεται και δεν στηρίζετε σε μία σειρά από αποδείξεις. Άλλωστε στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός έκανε πάμπολα σημεία ενώπιον των ανθρώπων, και παρόλα αυτά, άλλοι τα ανίγαγασαν σε συμπτώσεις, άλλοι σε ''δαιμονικές ενέργειες' '(Θεραπεία του Δαιμονισμένου από τον Ιησού Χριστό) και κανείς από τον Θεό, όπως πραγματικά ήταν, ενώ όταν το κατάλαβαν πως εκείνος με τα σημεία Του ανήγειρε ανθρώπους εκ του τάφου (Ανάσταση του Λαζάρου) θέλησαν να τον βγάλουν από την Μέση!
Είναι σίγουρο πως σημεία του Θεού, δεν είναι μόνο όσα βλέπουμε αλλά και όσα βιώνουμε στην προσωπική μας ζωή αρκεί να έχουμε μέσα μας μία μικρή διάκριση και πολύ Πίστη!
Κλείνοντας Αντιγράφουμε και σας παραθέτουμε το κείμενο όπου είχε αναρτήσει το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δίκτυο, μαζί με την Εικόνα! Ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας, αρκεί να το αντιλαμβανόμαστε, και να τον θέλουμε βέβαια και εμείς οι ίδιοι!
"Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε την Κυριακή, 28.12.2014 κατά τη διάρκεια της λειτουργία… Η λειτουργία ήταν αφιερωμένη σε κάποιον που πέθανε ξαφνικά και απροσδόκητα. Οι προσευχές έγιναν για τα μέλη της οικογένειας και των φίλων. Αν κοιτάξετε στο πίσω μέρος του ιερέα, μπορείτε να δείτε καθαρά μια εικόνα. Αν εστιάσουμε στην κόκκινη στολή που διαφαίνεται στο άμφιο του ιερέα, βλέπουμε την μητέρα βρεφοκρατούσα Ιησού στην αγκαλιά της. Συχνά, τα μηνύματα είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν τα αναγνωρίζουμε πάντα ".

Συμμετοχή στο ευχαριστιακό τραπέζι

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/51088-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%B6%CE%B9

Όπως ο άσωτος γιός, έτσι και μεις, επιστρέφοντας από την άσωτη ζωή, βρίσκουμε τον Θεό-Πατέρα να μας αγκαλιάζει με αγάπη.
Τρέχει κοντά μας, μας αγκαλιάζει, μας καταφιλεί. Μας εισάγει στο πατρικό σπίτι και μας παραθέτει ουράνια τράπεζα. Μας κάνει κοινωνούς του Σώματος και του Αίματός Του. Μας ενώνει με τους άλλους αδελφούς μας.

Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε κάποιες παρεξηγήσεις.
Πολλοί πιστεύουμε πως η θεία κοινωνία συνδέεται απαραίτητα με την εξομολόγηση και τη νηστεία. Δεν προσερχόμαστε στην θεία κοινωνία αν πριν δεν εξομολογηθούμε και δε νηστέψουμε αρκετές μέρες. Γι’ αυτό και κοινωνούμε τόσο σπάνια. Αυτό είναι λάθος και αντίθετο με την Ορθόδοξη Παράδοση, που είναι υπέρ της συχνής θείας μετάληψης. Αυτό που παρατηρείται στις μέρες μας, να κοινωνούμε δηλαδή ,το πολύ 2-3 φορές τον χρόνο, είναι τελείως απαράδεκτο και υπονομεύει καίρια το σώμα της Εκκλησίας. Φτάσαμε στο σημείο να βάζουμε πάνω από την θεία κοινωνία, που είναι το «μυστήριο των μυστηρίων» τη νηστεία. Το μέσον κάναμε σκοπό, και βρήκαμε ένα άλλοθι για να δικαιολογήσουμε την αμέλειά μας και την αδιαφορία μας για τη συχνή συμμετοχή μας στην θεία ευχαριστία.
Οι παλαιοί χριστιανοί κοινωνούσαν σχεδόν καθημερινά. Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει πως οι χριστιανοί της επαρχίας του κοινωνούσαν τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα. Ήταν αδιανόητο γι’ αυτούς να μην κοινωνήσουν , εκτός κι αν βρίσκονταν κάτω από επιτίμιο. Αν αυτοί οι πνευματικοί μας πρόγονοι έρχονταν σήμερα σ’ έναν δικό μας ναό κι έβλεπαν αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, να γίνεται δηλαδή θεία λειτουργία κι να μην κοινωνεί κανείς ή ελάχιστοι, θα δοκίμαζαν φοβερή έκπληξη και απορία.
Σε κάθε λειτουργία ετοιμάζουμε το πρόσφορο, το νάμα, τα προσκομίζουμε στην εκκλησία, παρακαλούμε τον Χριστό να τα μεταβάλλει σε σώμα και αίμα του Χριστού. Ο Θεός υπακούει στο αίτημά μας, το άγιο πνεύμα κατέρχεται, το θαύμα γίνεται. Ο Κύριος μας ετοιμάζει το δικό Του τραπέζι, μας καλεί να συμμετάσχουμε: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και μεις τον περιφρονούμε . Φεύγουμε πεινασμένοι, χορτασμένοι όμως από φτηνές δικαιολογίες. Μ’ αυτή την στάση, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «δεν προσβάλλεις αυτόν που σε κάλεσε;». Στις μέρες μας παρατηρείται δειλά-δειλά μια ευλογημένη προσπάθεια από φωτισμένους πνευματικούς και χριστιανούς για να σπάσει αυτό το κακό κατεστημένο και να επανέλθουμε στην παράδοση της συχνής θείας μετάληψης.
Αν, λοιπόν, θελήσουμε να μεταλαμβάνουμε συχνά- πάντα βέβαια με τη σύμφωνη γνώμη του πνευματικού μας- τότε δεν είναι δυνατό να εξομολογούμαστε συνεχώς. Όποτε έχουμε κάτι να πούμε, θα βλέπουμε τον πνευματικό. Όχι με το παραμικρό. Όταν, π.χ. πέσουμε και χτυπήσουμε και το τραύμα είναι μικρό, δεν χρειάζεται να ενοχλήσουμε ον γιατρό. Αν το τραύμα είναι μεγάλο, τότε σίγουρα θα τον επισκεφτούμε. Αφού, λοιπόν, τα καθημερινά αμαρτήματα δεν μπορούμε εύκολα να τα αποφύγουμε, θα προσπαθήσουμε να ζούμε σε συνεχή μετάνοια και τακτική εξομολόγηση.
Το άλλο άκρο είναι να εξομολογούμαστε αραιά και σπάνια. Οι περισσότεροι μάλιστα προγραμματίζουμε να εξομολογηθούμε πριν τις μεγάλες γιορτές, την τελευταία στιγμή∙ και γινόμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί. Αυτό όμως είναι άσχημο και για μας, αλλά και για τον πνευματικό, ο οποίος , λόγω του φόρτου των ημερών, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και να μας βοηθήσει καλύτερα. Και βέβαια, όταν ο χρόνος πιέζει, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια σωστή επικοινωνία.
Χρονικές συνταγές δεν υπάρχουν. Ο καθένας έχει την ιδιαιτερότητά του, τις δικές του ανάγκες και μπορούμε με τον πνευματικό μας να βρούμε τη χρυσή τομή.
Αυτό πάντως που είναι ανάγκη να ξανατονίσουμε ,είναι ότι όλη μας η ζωή πρέπει να είναι πορεία μετάνοιας, αλλά και προετοιμασίας για την θεία κοινωνία. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, να ζούμε «εν μετανοία» και με λαχτάρα για την θεία ευχαριστία. Σ’ αυτό θα μας βοηθήσει πολύ η ακολουθία της θείας μεταλήψεως, την οποία μπορούμε να διαβάζουμε, όχι μόνο την παραμονή, αλλά σταδιακά, σ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδος. Οι ωραιότατες ευχές της θα μας βοηθούν να ζούμε το γεγονός της μετάνοιας, και θα μας προετοιμάζουν για τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της θείας κοινωνίας. Ζώντας συνεχώς «εν μετανοία» και κοινωνώντας συχνά τα άχραντα μυστήρια, η ζωή μας αποκτάει νόημα, γίνεται πανηγύρι, γιορτή, ευφροσύνη, χαρά.
Πηγή: «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Μετάνοια και εξομολόγηση.
Επιστροφή στο Θεό και στην Εκκλησία του»
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΗ
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
2013

Περί του Μεγάλου Αγιασμού

http://online-pressblog.blogspot.gr/2015/01/blog-post_75.html

του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Γύρω ἀπό τήν χρήση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ἐπικρατεῖ στίς ἡμέρες μας μιά σύγχυση. Ἄλλοι λένε, πώς μποροῦμε νά τόν πίνουμε καθημερινά, (ὅπως καί τόν Μικρό Ἁγιασμό) καί ἄλλοι λένε «ὄχι, ἀλλά χρειάζεται προηγουμένως νηστεία». Πῶς καί ποῦ θά βροῦμε τήν σωστή ἀπάντηση; Κοιτώντας πρός τά πίσω· πρός τήν Παράδοση. Τί ὑπῆρχε ἐν ἰσχύϊ στήν Ἐκκλησία μας. Ἔτσι «περπατᾶμε» Ὀρθόδοξα.

Ἀνέκαθεν οἱ χριστιανοί ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων ἔπαιρναν Μεγάλο Ἁγιασμό στά σπίτια τους, ράντιζαν τά ὑπάρχοντά τους, καί τόν κρατοῦσαν (στά σπίτια τους) σάν «εὐλογία», «εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν»... μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (P. G. 49, 366). (Περισσότερα: Παν. Τρεμπέλα, «Μικρόν Εὐχολόγιον» τ. Β΄ σελ. 53-57). Μεγάλος Ἁγιασμός γινόταν καί τό ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τῶν Φώτων «ἀποκλειστικώς καί μόνον νά ὑδρευθῶσιν οἱ πιστοί»,(Παν. Τρεμπέλας, Μικρόν Εὐχολόγιον, τ, Β΄σελ.17). Καί ἀπό ὅτι φαίνεται, ἔπιναν (Μεγάλο Ἁγιασμό) καί τήν παραμονή ἑσπέρας, ἐφόσον μέχρι τότε παρέμειναν νηστικοί, γιά νά κοινωνήσουν κατά τήν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία.

 Ὅμως σύν τῷ χρόνῳ ὁ Μ. Ἁγιασμός ἀπό παραμονή ἑσπέρας, «μεταφέρθηκε» παραμονή πρωί. Καί τό ἐρώτημα εἶναι, ἄν καί στήν περίπτωση αὐτή, ἔπιναν Μ. Ἁγιασμό, χωρίς δηλαδή νά ἔχει προηγηθεῖ νηστεία. Δέν ἔχουμε ἐπ’ αὐτοῦ σαφεῖς καί ξεκάθαρες μαρτυρίες.
Ὑποστηρίζεται, πώς ἡ νηστεία παραμονῆς τῶν Φώτων, εἶναι γιά τή γιορτή (τῶν Φώτων) καί ὄχι γιά τή μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Ὅμως: Παραμονή τῶν Φώτων γινόταν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία, ὁπότε νήστευαν, ὄχι γιά τή γιορτή τῶν Φώτων, ἀλλά γιά τήν ἑσπερινή Θ. Λειτουργία. Παρόλο ὅμως πού ἡ ἑσπερινή Λειτουργία τῆς παραμονῆς ἔγινε πρωϊνή, (τῆς παραμονῆς), ἡ νηστεία, (πού τηρεῖτο γιά τήν ἑσπερινή Λειτουργία), διατηρήθηκε. Γιατί; Γιά τή γιορτή τῶν Θεοφανείων;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέει, πώς ἡ νηστεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δέν θεσπίσθηκε πρός «τιμήν τοῦ Πάσχα», ἀλλά ἐπειδή τό Πάσχα θά κοινωνοῦσαν οἱ πιστοί. «Παλιά οἱ χριστιανοί προσέρχονταν στά Μυστήρια χωρίς τήν προετοιμασία, καί μάλιστα στήν ἐποχή πού τά παρέδωσε ὁ Κύριος. Βλέποντες, λοιπόν, οἱ Πατέρες τή ζημία πού προερχόταν ἀπό αὐτό, καθιέρωσαν τίς σαράντα ἡμέρες νηστείας τοῦ Πάσχα». (Κατά Ἰουδαίων, Γ΄, P.G. 48,867)Γιά τόν ἴδιο λοιπόν λόγο καθιερώθηκαν καί οἱ νηστεῖες τῶν Χριστουγέννων, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κ.λ.π. Μέ βάση λοιπόν τήν «θέση» αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἡ νηστεία τῆς παραμονῆς τῶν Φώτων, δέν εἶναι γιά τή γιορτή τῶν Φώτων, ἀλλά (ὅπως θά δοῦμε) γιά τήν μετάληψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε 15 μέρες νηστεία γιά τή γιορτή τῆς Παναγίας, 40 γιά τά Χριστούγεννα (καί κατά τόν ἀείμνηστο κ.Ἰω. Φουντούλη, παλιά νήστευαν ἀκόμα μιά ἑβδομάδα ἐν ὄψει τῶν ἑορτῶν τοῦ «ἁγίου Δημητρίου», τοῦ «Σταυροῦ», τῶν «Ταξιαρχῶν» κ.ἄ.,), καί γιά τή μεγάλη Δεσποτική γιορτή τῶν Θεοφανείων νά ἔχουμε μόνο μία ἡμέρα;
Τό ἐπιχείρημα, ὅτι μεσολαβεῖ ἡ δωδεκαήμερη κατάλυση εἰς πάντα, καί δέν ἦταν δυνατό ἡ νηστεία γιά τά Θεοφάνεια νά γίνει παραπάνω ἀπό μία ἡμέρα, δέν εὐσταθεῖ. Παλαιότερα ἡ κατάλυση εἰς πάντα ἔκλεινε στήν ἀπόδοση τῶν Χριστουγέννων, 31 Δεκεμβρίου, «καί γάρ ὡς αὐτήν τήν ἡμέραν (τῶν Χριστουγέννων) καί ἑτέρας ἕξ διαλύομεν»( Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, P.G. 99, 1697). Ἀκόμα: Παλαιότερα, (μέχρι τόν 12ον αἰώνα) ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων ἦταν μιά ἑβδομάδα. ( Γ. Ράλλη-Μ.Ποτλῆ, Σύνταγμα..., τ. Δ΄σελ. 488, ΝΕ’ Ἀπόκρισις Θεοδώρου Βαλσαμῶνος).

 Ὁπότε δέν ἦταν δύσκολο μέ τό κλείσιμο τῆς γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων (31 Δεκεμβρίου), νά καθιερωθεῖ μιά λ.χ. πενθήμερη νηστεία γιά τή γιορτή τῶν Θεοφανείων. Ὄχι μόνο δέν ἔγινε, ἀλλά ὅταν αὐξήθηκαν οἱ μέρες τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, (ἀπό ἑπτά ἔγιναν σαράντα) αὐξήθηκαν καί οἱ ἡμέρες τῆς καταλύσεως, ἀπό ἑπτά μέρες ἔγιναν δώδεκα. Ἡ νηστεία δηλαδή τῆς παραμονῆς τῶν Θεοφανείων δέν καταλύθηκε οὔτε ἀπό τήν «ἐπιδρομή» τῆς δωδεκαημέρου καταλύσεως! Γιατί;

Ὅλα τά «στοιχεῖα» δείχνουν πώς ἡ μονοήμερη αὐτή νηστεία παρέμεινε γιά τή μετάληψη τοῦ Μ. Ἁγιασμοῦ. Ἀνήμερα τῆς γιορτῆς «κρατοῦσαν» Μεγάλο Ἁγιασμό στά σπίτια τους «εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν», μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (P. G. 49, 366). Δέν μᾶς εἶπε, πώς ἔπιναν καθημερινά, (γιατί χρειαζόταν νηστεία), ἀλλά τόν κρατοῦσαν σάν εὐλογία στά σπίτια τους. Εἶχαν ἄλλωστε τότε τέτοια «ψύχωση» μέ τή νηστεία, ὥστε ἔνιωθαν ντροπή (!) νά πᾶνε στήν ἐκκλησία, γιά νά ἀκούσουν κήρυγμα, (Μ. Τεσσαρακοστή ἀπόγευμα), ἐπειδή καί μόνο ἔτυχε νά καταλύσουν λίγο τή νηστεία! ( Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁμιλ. 9& 10 εἰς Ἀδριάντας). Πόσο μᾶλλον νά πιοῦν Μεγάλο Ἁγιασμό!
Καί αὐτό ἴσχυε μέχρι τελευταῖα στήν πατρίδα μας. «Τό ὕδωρ τοῦτο (τῶν Θεοφανείων) ἐχρησιμοποίουν ὡς καί ἡμεῖς σήμερον», σημειώνει ὁ καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Ἀρχιμ. Βασ. Στεφανίδης, (Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, ἔκδοση Δ΄, σελ. 117). 

Μέ τό «σήμερον» δέν ἐννοεῖ τό δικό μας «σήμερα», 2011, (πού ἄλλαξαν πράγματα καί καταστάσεις...), ἀλλά τήν ἐποχή, τή δεκαετία τοῦ 1940, πού ὁ καθηγητής συνέγραφε τό βιβλίο του. Καί ἄν ρωτήσουμε τούς παλαιοτέρους, πού ἔζησαν στήν ἐποχή ἐκείνη, θά μᾶς εἰποῦν αὐτό πού ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Κρατοῦσαν τόν ἁγιασμό σάν «εὐλογία» στό σπίτι τους, χωρίς νά πίνουν καί νά ραντίζουν, ἐκτός ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων. «Τήν παραμονή ὅλοι νήστευαν, γιά νά πιοῦν ἁγιασμό τό πρωί τῆς γιορτῆς», μᾶς πληροφορεῖ ἡ Μικρασιάτισσα Φιλιώ Χαϊδεμένου). (Τρεῖς αἰῶνες, μιά ζωή», ἐκδόσεις «Λιβάνη» σελ.64). Ἄν ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός ἦταν σέ καθημερινή χρήση (μετάληψη, ραντισμός, κ.λ.π.), δέν ὑπῆρχε λόγος νά προκύψει ἀργότερα (8ος μ.Χ. αἰ.), ὁ Μικρός Ἁγιασμός.


ΠΗΓΗ

Δεν πρέπει ούτε για αστείο να επικαλούμαστε τον Διάβολο - Το περιστατικό του μοναχού Ιωσήφ

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/51032-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF

«ευλογείτε και μη καταράσθε» Το περιστατικό του μοναχού Ιωσήφ
Στην Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος στο Κουτλουμούσι, ο μοναχός Ιωσήφ, θέλησε να επισκευάσει, στο πάτωμα της καλύβας του, ένα σανίδι που είχε σπάσει. Καθάρισε το σάπιο, πήρε με ακρίβεια τα μέτρα, έκοψε το σανίδι και πήγε να το τοποθετήσει. Όταν το έβανε στη θέση του, το σανίδι ήταν μεγαλύτερο. Το πήρε, έκοψε το περίσσιο και πήγε πάλι να το τοποθετήσει. Το είδε πως ήταν μικρότερο απ΄ ότι έπρεπε.

Ο Γέρο - Ιωσήφ, ήταν μαραγκός στο επάγγελμα. Παίρνει για δεύτερη φορά τα μέτρα, κόβει άλλο σανίδι στα μέτρα που χρειάζονταν με ακρίβεια, πήγε να το βάλει στη θέση του, αλλά και πάλι περίσσευε, το έκοψε, κι όταν πήγε να το καρφώσει, έγινε μικρότερο. Τότε έχασε την υπομονή του και με θυμό είπε : «Άει στο διάβολο, διάβολε, τί έχεις, τί να σου κάμω για να ταιριάξεις ; Τέσσερις φορές σε μέτρησα και τέσσερις σε έκοψα, τώρα τί διάβολο έχεις και δεν ταιριάζεις»;
Ο ταλαίπωρος αυτός μοναχός, αντί να ειπεί την ευχή και να επικαλεστεί τη θεία βοήθεια στην εργασία του, προτίμησε να μνημονεύσει τον διάβολο, ο οποίος δεν άργησε αλλά κάτι τέτοιες ευκαιρίες ζητάει, γι΄ αυτό παρουσιάστηκε μπροστά του, ο διάβολος, μ΄ όλη την αγριωπή μορφή του και του είπε : «Με φώναξες γέροντα, τί είναι, τί θέλεις ; Εδώ είμαι 'γω για να σε βοηθήσω».
Ο Γέρο - Ιωσήφ τρομαγμένος έκαμε το σταυρό του, παράτησε το σανίδι κι έτρεξε στον Πνευματικό του να εξομολογηθεί, αλλά από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια και δεν μπορεί να συνέλθει, του έμεινε ο φόβος και μια αφηρημάδα στο μυαλό, σαν αντιμισθία από τον διάβολο.
Τούτο ας γίνει μάθημα σε όλους, μικρούς και μεγάλους, να μη λένε το διάβολο, ούτε για αστεία. Επειδή, ο διάβολος βάνει τον άνθρωπο να θυμώνει και στον θυμό του επάνω, τον βάνει να βρίζει ή να βλασφημεί τα θεία, κι αν δεν κατορθώσει τούτο, τον πείθει να ειπεί στον συνάνθρωπό του, στον αδελφό του, στο παιδί του, ή και στον εαυτό του ακόμη, «Άει στο διάβολο». Τούτο γίνεται κακίστη συνήθεια και πολλοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στον διάολο.
Ενώ μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει καλές συνήθειες κι αντί να λέει «άει στο διάβολο», να λέει «άει στην ευχή» ή «άει στο καλό σου» ή όπως συνηθίζουν οι πατέρες να λένε «να σε πάρει η ευχή» ή «ο Θεός να σ΄ ελεήσει», που είναι το καλύτερο απ΄ όλα. Έτσι συνηθίζει ο άνθρωπος να εύχεται και να λέει πάντοτε τα καλά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή «ευλογείτε και μη καταράσθε» (Ρωμ. 12, 14».
Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου
«Γεροντικό Αγίου Όρους»

Πεζοπορία στα χιονισμένα μονοπάτια του Αγίου Όρους (Πρόσφατες Φωτογραφίες)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_21.html




ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ

Πιζηλά ή Καλικάντζαροι: Τα ξωτικά των Χριστουγέννων στον Πόντο

http://www.diakonima.gr/2015/01/04/%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%AC-%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87/
Πιζηλά ή Καλικάντζαροι: Τα ξωτικά των Χριστουγέννων στον Πόντο
Στον Πόντο, όπως παντού άλλωστε στις παραδοσιακές κοινωνίες, ο κόσμος πίστευε σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις, τις οποίες ξόρκιζαν όχι αγνοώντας τες αλλά… αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.
Οι Πόντιοι λοιπόν πίστευαν ότι το Δωδεκαήμερο (από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα) βγαίνουν τα πίζηλα (οι καλικάντζαροι) και ενοχλούν τους ανθρώπους. Σε άρθρο του στην Ποντιακή Εστία (1953) ο Στ. Αθανασιάδης γράφει ότι οι καλικάντζαροι ονομάζονταν και κοντζολόζ. «Οι καλικάντζαροι ήσαν “αγραθρώπ'” με λανάρια στα κεφάλια τους, όπου κάρφωναν εκείνους που εύρισκαν να εργάζονται. Έπρεπε λοιπόν νωρίς τη νύχτα να κλείσουν τις πόρτες και να μην τις ανοίξουν παρά αφού φωνάξουν οι πετεινοί, οπότε κάθε “εξωτερικόν” σπεύδει να κρυφτεί κάτω στη γη όπου κατοικεί».
Για να προστατευτούν απέφευγαν να κάνουν νυχτερινές δουλειές έξω από το σπίτι και να πετάξουν νερά έξω το βράδυ. Επίσης για να μην πλησιάζουν τα… «εξωτερικά», έλεγαν ψιθυριστά διάφορες προσευχές. Οι καλικάντζαροι φέρονται να πείραζαν ιδιαίτερα τα παιδιά –ιδίως τα αβάπτιστα–, τις λεχώνες, τις νεόνυμφες και αδύναμα άτομα. Έκαναν ζημιές στα πράγματα του σπιτιού, στα ζώα και στους αγρούς. Το κουρίν, ένα κούτσουρο που κρατιόταν άσβεστο στο τζάκι, θωράκιζε τις οικογένειες από την εμφάνιση των πίζηλων, ενώ αν κάποιος χρειαζόταν να βγει έξω νύχτα έπρεπε να κρατά δαυλό αναμμένο.
Τα πίζηλα εξαφανίζονταν –ευτυχώς– τα Φώτα με τον αγιασμό των υδάτων, για να επιστρέψουν και πάλι τα επόμενα Χριστούγεννα.
Ανάλογα με την περιοχή ονομάζονται και πίζουλα, πίζελα και πιζήαλα.
Πηγή: pontos-news.gr

Ζωντανή ιστορία αληθινών Ορθοδόξων Χριστιανών

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_63.html



«Ο χειμώνας βαρύς. Το χιόνι πολύ, και το κρύο τσουχτερό. Τα περισσότερα σπίτια ήσαν παγωμένα από την έλλειψη φωτιάς – και αυτό το έζησα παιδί.
Στο σπίτι για το οποίο μιλάμε είχε πέσει μεγάλη αρρώστια. Αφενός μεν από δυσεντερία, αφετέρου δε από ελονοσία. Μικροί και μεγάλοι στρωματσάδα, οι μόνοι όρθιοι που είχαν μείνει ήταν ο παππούς και η γιαγιά.
Ένα πρωί λέγει ο παππούς:
- Θα πάω να φέρω ξύλα από το απέναντι δάσος.
- Που θα πας ευλογημένε, του λέει η γιαγιά, γέρος άνθρωπος; Το δάσος απέχει δύο ώρες, εσύ θα κάνεις τρείς. Και πόσα ξύλα μπορείς να φέρεις εσύ, γέρος άνθρωπος; Ύστερα θα σε πιάσουν και οι Βούλγαροι.. Πού πάς;
- Όχι, θα πάω.
Έκανε την προσευχή του, αφού την είχε κάνει και όλη τη νύχτα. Έκανε το σταυρό του, και ξεκίνησε.
Πέρασε το μεσημέρι, κόντευε έτσι απόγευμα, τρείς – τέσσερεις, και δεν είχε φανεί. Έβγαινε η γιαγιά κάθε τόσο και κοίταζε στο βάθος του χωραφόδρομου.
Σε λίγο περνάει ένας γείτονας φορτωμένος στην πλάτη με λίγα ξύλα.
- Έρχεται, της λέγει, ο μπάρμπα Μήτσος. Τον βοήθησε πολύ και ένας ξένος.
Τελικά βλέπει η γιαγιά τον παππού μαζί με τον ξένο, να σέρνουν με σχοινιά δυο μεγάλα δένδρα.
Πώς τα είχαν κόψει; Μάλλον ο ξένος θα τάκοψε.
Πλησίασαν, τα έβαλαν εκεί έξω από την αυλή, τους καλωσόρισε η γιαγιά και τους κάλεσε μέσα. Εκείνη θα έκοβε μερικά κλαδιά και θα άναβε την σόμπα, για να ζεσταθούν, και οι άρρωστοι, και ο ξένος, και ο κατάκοπος παππούς.
Μπήκε μέσα ο παππούς, έκατσε σε ένα σκαμνί και λέγει:
- Άντε βρε γυναίκα κάνε λίγο τσάι ζεστό και φέρε λίγο ψωμί.
-Περίμενε, του λέει, ώσπου νάρθει ο ξένος.
- Ποιος ξένος;
- Να, αυτός που έσερνε μαζί σου τα δένδρα.
- Κανένας ξένος δεν ήταν μαζί μου. Μόνος μου έσερνα τα δένδρα.
- Πώς δεν ήταν, του λέει. Αφού σε είδε ο γείτονας. Και μάλιστα να κόβει τα δένδρα. Να τα φορτώνεται μαζί σου, να τα σέρνετε μαζί. Μα σε είδα και γω. Και τον καλωσόρισα και έξω απ’ την αυλή.
- Τι λές βρέ γυναίκα. Μόνος μου ήμουνα.
Και στάθηκε για λίγο.
Ξαφνικά φωτίστηκε το πρόσωπό του και φωνάζει:
- Άγγελος θα ήταν γυναίκα! Άγγελος θα ήταν! Γι’ αυτό λοιπόν τόσο γρήγορα τα τελείωσα και τάσερνα λές και ήταν πούπουλα. Άγγελος θα ήταν! Δόξα Σοι ο Θεός! Δόξα Σοι ο Θεός! Δόξα Σοι ο Θεός! Έλα τώρα γυναίκα να κάνουμε και εκατό μετάνοιες για να ευχαριστήσουμε τον Θεόν.
Και εκατό μετάνοιες, για να πουν ευχαριστώ στο Θεό. Μάλιστα.
Αυτές είναι οι ζωντανές ιστορίες των αληθινών Ορθοδόξων Χριστιανών.»
πηγή

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ-ΟΡΦΙΚΗ ΜΥΗΣΗ! (του Γιάννη Τσαρούχη)

http://olympia.gr/2015/01/04/%CE%B6%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CF%85%CE%B7%CF%83%CE%B7/
Έγραψε ο Γιάννης Τσαρούχης για το Ζεϊμπέκικο
Το 1934 είδα αληθινούς ζεϊμπέκηδες που μπαρκάρανε στη Σμύρνη, στο πλοίο που με πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη.
Πήγαινα να δω τα μωσαϊκά στην Αγία Σοφία, που εκείνο τον καιρό είχε ξεσκεπάσει ο Αμερικανός βυζαντινολόγος Ουίτμορ.
Αυτοί οι ζεϊμπέκηδες ήταν ντυμένοι με τις παλιές στολές τους και έμοιαζαν πολύ μ’ αυτούς που είχε ζωγραφίσει ο Γύζης και ο Λύτρας. Ο ένας απ’ αυτούς, ως τριανταπέντε χρονών, μιλούσε καλά ελληνικά και μου έλεγε διάφορα πράγματα. Ιδίως μου μιλούσε για το πώς χόρευε ένας νεαρός που ήταν μαζί τους και όλο έλεγε ότι κανείς δεν τον φτάνει στο χορό.
Προς το ηλιοβασίλεμα, όταν ξεκίνησε το πλοίο για την Πόλη, ο νεαρός χόρεψε πάνω στο κατάστρωμα.Ήταν κοντός και χοντροκόκαλος, αλλά μόλις άρχισε να κινείται πραγματικά μετεμορφώθη. Δεν ήταν πια το ίδιο πρόσωπο. Την ανδρεία του, γιατί ήταν ανδρείος πολύ, σχεδόν άγριος, συνεπλήρωνε περίεργα ένα είδος ταπεινότητος και ένα είδος ευγνωμοσύνης, που δεν ήταν γνωστό ποιον απευθύνεται και ήταν σαν να ευγνωμονεί, με πολλή σεμνότητα ένα θεό, για το θαύμα που είναι η ζωή.
Τον συνόδευε ένα τουμπελέκι, που χτυπούσε ένας άλλος ζεϊμπέκης, στο μαγικό ρυθμό 9/8. (…)
Στα βουνά της Αλβανίας, κοντά στη Φτέρα, άκουσα για πρώτη φορά το ζεϊμπέκικο που τα λόγια του αρχίζουν ως εξής: Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια, μπρος στ’ αρχοντικά σου σκαλοπάτια…
Είχα γνωρίσει ως τότε τα τραγούδια της Ρόζας Εσκενάζη και ήμουν θαμώνας της στο κέντρο της οδού Δώρου που, πολλές φορές, πήγαινα παρέα με τον βυζαντινολόγο Ξυγγόπουλο , τον Κόντογλου και άλλοτε με τον Τζούλιο Καΐμη.
Μα το ζεϊμπέκικο που άκουσα στην Αλβανία ερχόταν από έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό, που μου απεκάλυπτε μια άλλη πλευρά του ανθρώπου. Το ζεϊμπέκικο και τα ρεμπέτικα υπήρχαν βέβαια, ήδη από το 1900 και οι μεγάλοι του ρεμπέτικου είχαν δημιουργήσει αριστουργήματα. Αλλά οι αστικές προκαταλήψεις είχαν βρει έναν τρόπο να το αποκρύψουν, ακόμη και απ’ αυτούς που τους ενδιέφερε.
Όταν έφυγαν οι Γερμανοί και ήρθαν οι Εγγλέζοι με τους Έλληνες από τη Μέση Ανατολή, μαζί με το σουίνγκ άρχιζε να ανθίζει με μια νέα βλάστηση, και υπό νέο πνεύμα, το πανάρχαιο ζεϊμπέκικο.
Ο κεντρικός του ναός για μας τους Αθηναίους ήταν το κέντρο “Ο Μάριος” σ’ ένα σπίτι της οδού Ίωνος δεύτερο πάτωμα, όπου άκουσα για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη. Η λέξη ναός δεν είναι υπερβολή. (…)
Ο χαρακτήρας του ναού εδίδοντο και ενισχύονταν από την αυστηρότητα του διευθυντή που δεν επέτρεπε την παραμικρή σύγκρουση, πολύ περισσότερο το μεγάλο καβγά για παραγγελιές και άλλες ασύμαντες αφορμές. (…)

Παρά τους ενθουσιασμούς των ξένων επισήμων και ανεπισήμων, το ζεϊμπέκικο μένει κατιτί το ερμητικό στην ουσία του και είναι προσιτό, αληθινά προσιτό, μόνο σ’ αυτούς από τους Έλληνες που έχουν αληθινά ορφική μύηση. Λόγια φθαρμένα που δεν μπορούν να εκφράσουν την ουσία, για την οποία ο αμύητος μένει καχύποπτος.
(από τον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, Καστανιώτης 1989)

©www.visaltis.net

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης)

http://olympia.gr/2015/01/04/%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85/

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια εργασιών ανακίνησης και αναστύλωσης της ιστορικής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, με την ξεχωριστή σημασία της για την Ορθοδοξία, οι Τούρκοι άνοιξαν τις πύλες του Βαπτηστηρίου και του λεγόμενου, Çile Odası, (Κελί Δοκιμασίας). Εκεί, μόλις εισήρθε το φως του ήλιου, έμειναν έκθαμβοι από την ανακάλυψη μιας μοναδικής περίτεχνης τοιχογραφίας της Παναγιάς με τον Ιησού Χριστό στην στοργική αγκαλιά της.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού, που εποπτεύει των εργασιών της ανακαίνισης της ιεράς ελληνορθόδοξης σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά, μετά από 16 χρόνια των εργασιών ανακαίνισης οι ειδικοί ερευνητές εισήρθαν για πρώτη φορά στο Βαπτηστήριο της μονής και στο Çile Odası. Εκεί έκθαμβοι ανακάλυψαν μια περίτεχνη τοιχογραφία της Παναγίας που είχε μείνει μέχρι σήμερα στο σκοτάδι από τότε που οι Πόντιοι εγκατέλειψαν τον Πόντο, μέσα στο αίμα της φρικτής γενοκτονίας των Ποντίων. Η τοιχογραφία αυτή προκάλεσε το δέος των Τούρκων που εργάζονταν σε αυτή την πτέρυγα της μονής, η οποία επιφυλάσσει συνεχώς και καινούργιες εκπλήξεις για τα σημάδια της παρουσίας της Παναγίας, η οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιστορική και ιερή μονή της παρά του ότι επί πολλές δεκαετίες δεν ακούγονταν οι ύμνοι και οι δοξολογίες προς την μεγάλη της Χάρη.

Η ιστορία της ιεράς σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, σύμβολο της ορθοδοξίας για όλο τον ελληνισμό, πέρασε πολλές φάσεις μετά την τραγική ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Στις 9 Ιουνίου του 2001, ο γνωστός αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Μιλιέτ, Γκιουνγκιόρ Αράς, σε μια επίσκεψη που έκανε τότε στο ιστορικό μοναστήρι και εντυπωσιάστηκε από τον ιερό χώρο, άφησε την πένα του να περιγράψει την γοητεία του μοναστηριού και την περίοδο από την εγκατάλειψη του το 1922 και μετά.

Από το 1923 και μετά την αναχώρηση των μοναχών από την Παναγία Σουμελά, όπως αναφέρει ο Γκιουνγκιόρ Ουράς στην Μιλιέτ, έπεσε νεκρική σιγή στο ιστορικό μοναστήρι. Μονάχα τα πουλιά και κάποιοι Άγγλοι περιηγητές έδιναν σημεία ζωής στο απότομο και μαρτυρικό τοπίο που κάποτε οι χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν για να πανηγυρίσουν την δόξα της Παναγιάς. Το 1931 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που είχε κρυφτεί σε κάποιο μυστικό μέρος, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Από τότε, μέχρι την δεκαετία του πενήντα, το ιστορικό μοναστήρι είχε αφεθεί στην τύχη του. Που και που όμως, όπως λένε και οι μαρτυρίες, κάποια μοναχική φιγούρα συνήθως με την χαρακτηριστική μαντίλα, ανέβαινε το εγκαταλειμμένο πια μονοπάτι προς την Μονή και κάποια φλόγα από κάποιο κερί μέσα στα ερείπια του μοναστηριού, πρόδιδε ότι η ελληνορθόδοξη πίστη δεν είχε χαθεί εντελώς από τον ιστορικό Πόντο.

Το 1953 μετά την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, κάποιοι Αμερικανοί αξιωματικοί έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρων και θέλησαν να επισκεφτούν το μοναστήρι. Τελικά, παρά του ότι η περιοχή ήταν σχεδόν απαγορευμένη τους δόθηκε η άδεια και οι Αμερικανοί έφτασαν στο μοναστήρι μέσα από το γνωστό μονοπάτι που τώρα το σκέπαζαν χόρτα και σκόρπιοι θάμνοι. Το κλειδί όμως της εισόδου στο μοναστήρι το έχει ο σταθμός της τοπικής δασοφυλακής και για να το πάρουν οι Αμερικανοί χρειάστηκε επέμβαση από την Άγκυρα. Οι ξένοι αυτοί επισκέπτες μόλις εισήλθαν στο μοναστήρι έμειναν άφωνοι από την μεγαλόπρεπα των τοιχογραφιών και την ιερότητα που ανέδυε ο χώρος, αρκετές δεκαετίες μετά την πλήρη εγκατάλειψη του. Αφού κάθισαν επί ώρες να κοιτάζουν εκστασιασμένοι τις εικόνες, τα κτίσματα και το μαγευτικό τοπίο της πανέμορφης χαράδρας, συνέταξαν μια αναφορά προς το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού τονίζοντας τον μεγάλο αυτό θησαυρό που βρίσκεται στα τουρκικά χέρια και ότι θα πρέπει να γίνουν τα απαραίτητα έργα για την διάσωση του.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μόνο το 1972 το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά επίσημα για την Παναγία Σουμελά, η οποία ήδη είχε αρχίσει να γίνετε πόλος έλξης πολλών επισκεπτών και προσκυνητών κυρίως από την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1986 για πρώτη φορά καθιερώθηκε εισιτήριο για την είσοδο στην ιστορική μονή. Από τότε κάθε χρόνο το τουριστικό συνάλλαγμα ρέει όλο και περισσότερο στα τουρκικά ταμεία. Η Παναγία Σουμελά άρχισε να τραβάει επισκέπτες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και η φήμη της άρχισε να φτάνει στα πέρατα της γης. Ο Τούρκος αρθογράφος, τελειώνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά-ομολογία του για την Παναγία Σουμελά, αποκάλυψε ότι πολλά ιερά βιβλία αλλά και άλλα ιερά αντικείμενα που βρεθήκαν στο μοναστήρι, φυλάγονται σήμερα στην Άγκυρα.

Σήμερα η Παναγία Σουμελά φανερώνει ξανά την παρουσία της ίδιας της Παναγίας με πολλά σημάδια, όπως αυτή η προσφάτως ανακαλυφθείσα περίτεχνη τοιχογραφία της, που προκάλεσε το δέος στους ίδιους τους Τούρκους.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ Β ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ; (Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19084:2015-01-04-10-23-43&catid=37:di-evropi&Itemid=172

Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι οι Γερμανοί δεν είχαν ποτέ σχέδιο Β σε όλα τα μέτωπα. Κινούνται πάντα με βάση ένα προκαθορισμένο σχέδιο και, αφού πέσουν πρώτα στον… τοίχο, μετά αναλύουν τις αιτίες της ήττας. Κι όμως! Απ΄αυτή τη λογική φαίνεται να ξεφύγει ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου (DIW) Μάρτσελ Φράτσερ. Μόλις 43 ετών, ο Φράτσερ θεωρείται εκ των πλέον σημαντικών οικονομολόγων της Γερμανίας και οι απόψεις που διατυπώνει γίνονται αντικείμενο έντονων συζητήσεων στη Γερμανία. Το τελευταίο άρθρο του Φράτσερ στη σοσιαλδημοκρατική Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ πραγματικά προκάλεσε έντονη συζήτηση. Μια ματιά στον τίτλο του άρθρου του Φράτσερ δίνει την εξήγηση: «Η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να είναι ευκαιρία».

«Η Ελλάδα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό σεισμό για να γίνει βιώσιμη χώρα και να εξελιχθεί σε λειτουργική δημοκρατία. Για το λόγο αυτόν, η τρέχουσα πολιτική κρίση θα μπορούσε να αποδειχτεί χρήσιμη. Μια πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει βραχυπρόθεσμο κόστος για τη Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά επίσης θα οδηγήσει σε μια αναγκαία νέα αρχή για τη χώρα» τονίζει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει: «Η απόδοση των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν σοκαριστικά κακή. Για πολλές γενιές η ελληνική πολιτική ελίτ ήταν αγκιστρωμένη στα προνόμια της εξουσίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν απλώς να εξασφαλίσουν την πολιτική και οικονομική τους δύναμη, αλλά όχι να εφαρμόσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για να οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον. Πρέπει να ξεφορτωθούμε την παλιά πολιτική ελίτ και να καταλάβουμε ότι μια νέα γενιά πολιτικών είναι η ευκαιρία για νέο ξεκίνημα της χώρας».

Παρά τις φιλότιμες λοιπόν προσπάθειες της κυβέρνησης Μέρκελ να βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ούτε οι Γερμανοί πιστεύουν πια ότι η κυβέρνηση αυτή μπορεί να επιβιώσει! Και το κυριότερο: Θεωρούν ότι πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο της ιστορίας οι πολιτικοί ηγέτες της απερχόμενης κυβέρνησης.

Ο γερμανός οικονομολόγος δεν συμφωνεί φυσικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δικαίως, ελάχιστοι βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη νέα γενιά πολιτικών που χρειάζεται η χώρα. Αλλά ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο πολιτικό σεισμό, που θα οδηγούσε σε νέο ξεκίνημα» γράφει και προσθέτει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε πράγματι να αντιστρέψει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αλλά θα κατανοήσει ωστόσο ο αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός ότι η Ελλάδα θα εξαρτάται από το ευρώ και τη βοήθεια της Ευρώπης».

Είναι σαφέστατο το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Φράτσερ. Το λέει μάλιστα ακόμη πιο καθαρά: « Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ένα πολιτικά ριζοσπαστικό κόμμα, αλλά ο Τσίπρας και το κόμμα του είναι αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ότι μια έξοδος από το ευρώ ή μια ανεξέλεγκτη μείωση του χρέους θα οδηγήσει σε καταστροφή, ειδικά για την Ελλάδα».

Τι προτείνει λοιπόν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου; «Καταρχάς, θα πρέπει να συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις ισχύουσες συμφωνίες. Δεν υπάρχει αρκετό περιθώριο για περαιτέρω χαλάρωση των πιστωτικών συνθηκών για την Ελλάδα». Ταυτόχρονα όμως εκτιμά ότι «μεγάλο μέρος του σημερινού δημοσίου χρέους θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί έτσι ώστε ν αποπληρωμή του να συνδέεται με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται δηλαδή για τη λεγόμενη «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του χρέους…

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 04 Ιανουαρίου 2014