Ζωντανή ιστορία αληθινών Ορθοδόξων Χριστιανών

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_63.html



«Ο χειμώνας βαρύς. Το χιόνι πολύ, και το κρύο τσουχτερό. Τα περισσότερα σπίτια ήσαν παγωμένα από την έλλειψη φωτιάς – και αυτό το έζησα παιδί.
Στο σπίτι για το οποίο μιλάμε είχε πέσει μεγάλη αρρώστια. Αφενός μεν από δυσεντερία, αφετέρου δε από ελονοσία. Μικροί και μεγάλοι στρωματσάδα, οι μόνοι όρθιοι που είχαν μείνει ήταν ο παππούς και η γιαγιά.
Ένα πρωί λέγει ο παππούς:
- Θα πάω να φέρω ξύλα από το απέναντι δάσος.
- Που θα πας ευλογημένε, του λέει η γιαγιά, γέρος άνθρωπος; Το δάσος απέχει δύο ώρες, εσύ θα κάνεις τρείς. Και πόσα ξύλα μπορείς να φέρεις εσύ, γέρος άνθρωπος; Ύστερα θα σε πιάσουν και οι Βούλγαροι.. Πού πάς;
- Όχι, θα πάω.
Έκανε την προσευχή του, αφού την είχε κάνει και όλη τη νύχτα. Έκανε το σταυρό του, και ξεκίνησε.
Πέρασε το μεσημέρι, κόντευε έτσι απόγευμα, τρείς – τέσσερεις, και δεν είχε φανεί. Έβγαινε η γιαγιά κάθε τόσο και κοίταζε στο βάθος του χωραφόδρομου.
Σε λίγο περνάει ένας γείτονας φορτωμένος στην πλάτη με λίγα ξύλα.
- Έρχεται, της λέγει, ο μπάρμπα Μήτσος. Τον βοήθησε πολύ και ένας ξένος.
Τελικά βλέπει η γιαγιά τον παππού μαζί με τον ξένο, να σέρνουν με σχοινιά δυο μεγάλα δένδρα.
Πώς τα είχαν κόψει; Μάλλον ο ξένος θα τάκοψε.
Πλησίασαν, τα έβαλαν εκεί έξω από την αυλή, τους καλωσόρισε η γιαγιά και τους κάλεσε μέσα. Εκείνη θα έκοβε μερικά κλαδιά και θα άναβε την σόμπα, για να ζεσταθούν, και οι άρρωστοι, και ο ξένος, και ο κατάκοπος παππούς.
Μπήκε μέσα ο παππούς, έκατσε σε ένα σκαμνί και λέγει:
- Άντε βρε γυναίκα κάνε λίγο τσάι ζεστό και φέρε λίγο ψωμί.
-Περίμενε, του λέει, ώσπου νάρθει ο ξένος.
- Ποιος ξένος;
- Να, αυτός που έσερνε μαζί σου τα δένδρα.
- Κανένας ξένος δεν ήταν μαζί μου. Μόνος μου έσερνα τα δένδρα.
- Πώς δεν ήταν, του λέει. Αφού σε είδε ο γείτονας. Και μάλιστα να κόβει τα δένδρα. Να τα φορτώνεται μαζί σου, να τα σέρνετε μαζί. Μα σε είδα και γω. Και τον καλωσόρισα και έξω απ’ την αυλή.
- Τι λές βρέ γυναίκα. Μόνος μου ήμουνα.
Και στάθηκε για λίγο.
Ξαφνικά φωτίστηκε το πρόσωπό του και φωνάζει:
- Άγγελος θα ήταν γυναίκα! Άγγελος θα ήταν! Γι’ αυτό λοιπόν τόσο γρήγορα τα τελείωσα και τάσερνα λές και ήταν πούπουλα. Άγγελος θα ήταν! Δόξα Σοι ο Θεός! Δόξα Σοι ο Θεός! Δόξα Σοι ο Θεός! Έλα τώρα γυναίκα να κάνουμε και εκατό μετάνοιες για να ευχαριστήσουμε τον Θεόν.
Και εκατό μετάνοιες, για να πουν ευχαριστώ στο Θεό. Μάλιστα.
Αυτές είναι οι ζωντανές ιστορίες των αληθινών Ορθοδόξων Χριστιανών.»
πηγή

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ-ΟΡΦΙΚΗ ΜΥΗΣΗ! (του Γιάννη Τσαρούχη)

http://olympia.gr/2015/01/04/%CE%B6%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CF%85%CE%B7%CF%83%CE%B7/
Έγραψε ο Γιάννης Τσαρούχης για το Ζεϊμπέκικο
Το 1934 είδα αληθινούς ζεϊμπέκηδες που μπαρκάρανε στη Σμύρνη, στο πλοίο που με πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη.
Πήγαινα να δω τα μωσαϊκά στην Αγία Σοφία, που εκείνο τον καιρό είχε ξεσκεπάσει ο Αμερικανός βυζαντινολόγος Ουίτμορ.
Αυτοί οι ζεϊμπέκηδες ήταν ντυμένοι με τις παλιές στολές τους και έμοιαζαν πολύ μ’ αυτούς που είχε ζωγραφίσει ο Γύζης και ο Λύτρας. Ο ένας απ’ αυτούς, ως τριανταπέντε χρονών, μιλούσε καλά ελληνικά και μου έλεγε διάφορα πράγματα. Ιδίως μου μιλούσε για το πώς χόρευε ένας νεαρός που ήταν μαζί τους και όλο έλεγε ότι κανείς δεν τον φτάνει στο χορό.
Προς το ηλιοβασίλεμα, όταν ξεκίνησε το πλοίο για την Πόλη, ο νεαρός χόρεψε πάνω στο κατάστρωμα.Ήταν κοντός και χοντροκόκαλος, αλλά μόλις άρχισε να κινείται πραγματικά μετεμορφώθη. Δεν ήταν πια το ίδιο πρόσωπο. Την ανδρεία του, γιατί ήταν ανδρείος πολύ, σχεδόν άγριος, συνεπλήρωνε περίεργα ένα είδος ταπεινότητος και ένα είδος ευγνωμοσύνης, που δεν ήταν γνωστό ποιον απευθύνεται και ήταν σαν να ευγνωμονεί, με πολλή σεμνότητα ένα θεό, για το θαύμα που είναι η ζωή.
Τον συνόδευε ένα τουμπελέκι, που χτυπούσε ένας άλλος ζεϊμπέκης, στο μαγικό ρυθμό 9/8. (…)
Στα βουνά της Αλβανίας, κοντά στη Φτέρα, άκουσα για πρώτη φορά το ζεϊμπέκικο που τα λόγια του αρχίζουν ως εξής: Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια, μπρος στ’ αρχοντικά σου σκαλοπάτια…
Είχα γνωρίσει ως τότε τα τραγούδια της Ρόζας Εσκενάζη και ήμουν θαμώνας της στο κέντρο της οδού Δώρου που, πολλές φορές, πήγαινα παρέα με τον βυζαντινολόγο Ξυγγόπουλο , τον Κόντογλου και άλλοτε με τον Τζούλιο Καΐμη.
Μα το ζεϊμπέκικο που άκουσα στην Αλβανία ερχόταν από έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό, που μου απεκάλυπτε μια άλλη πλευρά του ανθρώπου. Το ζεϊμπέκικο και τα ρεμπέτικα υπήρχαν βέβαια, ήδη από το 1900 και οι μεγάλοι του ρεμπέτικου είχαν δημιουργήσει αριστουργήματα. Αλλά οι αστικές προκαταλήψεις είχαν βρει έναν τρόπο να το αποκρύψουν, ακόμη και απ’ αυτούς που τους ενδιέφερε.
Όταν έφυγαν οι Γερμανοί και ήρθαν οι Εγγλέζοι με τους Έλληνες από τη Μέση Ανατολή, μαζί με το σουίνγκ άρχιζε να ανθίζει με μια νέα βλάστηση, και υπό νέο πνεύμα, το πανάρχαιο ζεϊμπέκικο.
Ο κεντρικός του ναός για μας τους Αθηναίους ήταν το κέντρο “Ο Μάριος” σ’ ένα σπίτι της οδού Ίωνος δεύτερο πάτωμα, όπου άκουσα για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη. Η λέξη ναός δεν είναι υπερβολή. (…)
Ο χαρακτήρας του ναού εδίδοντο και ενισχύονταν από την αυστηρότητα του διευθυντή που δεν επέτρεπε την παραμικρή σύγκρουση, πολύ περισσότερο το μεγάλο καβγά για παραγγελιές και άλλες ασύμαντες αφορμές. (…)

Παρά τους ενθουσιασμούς των ξένων επισήμων και ανεπισήμων, το ζεϊμπέκικο μένει κατιτί το ερμητικό στην ουσία του και είναι προσιτό, αληθινά προσιτό, μόνο σ’ αυτούς από τους Έλληνες που έχουν αληθινά ορφική μύηση. Λόγια φθαρμένα που δεν μπορούν να εκφράσουν την ουσία, για την οποία ο αμύητος μένει καχύποπτος.
(από τον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, Καστανιώτης 1989)

©www.visaltis.net

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης)

http://olympia.gr/2015/01/04/%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85/

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια εργασιών ανακίνησης και αναστύλωσης της ιστορικής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, με την ξεχωριστή σημασία της για την Ορθοδοξία, οι Τούρκοι άνοιξαν τις πύλες του Βαπτηστηρίου και του λεγόμενου, Çile Odası, (Κελί Δοκιμασίας). Εκεί, μόλις εισήρθε το φως του ήλιου, έμειναν έκθαμβοι από την ανακάλυψη μιας μοναδικής περίτεχνης τοιχογραφίας της Παναγιάς με τον Ιησού Χριστό στην στοργική αγκαλιά της.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού, που εποπτεύει των εργασιών της ανακαίνισης της ιεράς ελληνορθόδοξης σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά, μετά από 16 χρόνια των εργασιών ανακαίνισης οι ειδικοί ερευνητές εισήρθαν για πρώτη φορά στο Βαπτηστήριο της μονής και στο Çile Odası. Εκεί έκθαμβοι ανακάλυψαν μια περίτεχνη τοιχογραφία της Παναγίας που είχε μείνει μέχρι σήμερα στο σκοτάδι από τότε που οι Πόντιοι εγκατέλειψαν τον Πόντο, μέσα στο αίμα της φρικτής γενοκτονίας των Ποντίων. Η τοιχογραφία αυτή προκάλεσε το δέος των Τούρκων που εργάζονταν σε αυτή την πτέρυγα της μονής, η οποία επιφυλάσσει συνεχώς και καινούργιες εκπλήξεις για τα σημάδια της παρουσίας της Παναγίας, η οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιστορική και ιερή μονή της παρά του ότι επί πολλές δεκαετίες δεν ακούγονταν οι ύμνοι και οι δοξολογίες προς την μεγάλη της Χάρη.

Η ιστορία της ιεράς σταυροπηγιακής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, σύμβολο της ορθοδοξίας για όλο τον ελληνισμό, πέρασε πολλές φάσεις μετά την τραγική ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Στις 9 Ιουνίου του 2001, ο γνωστός αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Μιλιέτ, Γκιουνγκιόρ Αράς, σε μια επίσκεψη που έκανε τότε στο ιστορικό μοναστήρι και εντυπωσιάστηκε από τον ιερό χώρο, άφησε την πένα του να περιγράψει την γοητεία του μοναστηριού και την περίοδο από την εγκατάλειψη του το 1922 και μετά.

Από το 1923 και μετά την αναχώρηση των μοναχών από την Παναγία Σουμελά, όπως αναφέρει ο Γκιουνγκιόρ Ουράς στην Μιλιέτ, έπεσε νεκρική σιγή στο ιστορικό μοναστήρι. Μονάχα τα πουλιά και κάποιοι Άγγλοι περιηγητές έδιναν σημεία ζωής στο απότομο και μαρτυρικό τοπίο που κάποτε οι χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν για να πανηγυρίσουν την δόξα της Παναγιάς. Το 1931 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που είχε κρυφτεί σε κάποιο μυστικό μέρος, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Από τότε, μέχρι την δεκαετία του πενήντα, το ιστορικό μοναστήρι είχε αφεθεί στην τύχη του. Που και που όμως, όπως λένε και οι μαρτυρίες, κάποια μοναχική φιγούρα συνήθως με την χαρακτηριστική μαντίλα, ανέβαινε το εγκαταλειμμένο πια μονοπάτι προς την Μονή και κάποια φλόγα από κάποιο κερί μέσα στα ερείπια του μοναστηριού, πρόδιδε ότι η ελληνορθόδοξη πίστη δεν είχε χαθεί εντελώς από τον ιστορικό Πόντο.

Το 1953 μετά την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, κάποιοι Αμερικανοί αξιωματικοί έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρων και θέλησαν να επισκεφτούν το μοναστήρι. Τελικά, παρά του ότι η περιοχή ήταν σχεδόν απαγορευμένη τους δόθηκε η άδεια και οι Αμερικανοί έφτασαν στο μοναστήρι μέσα από το γνωστό μονοπάτι που τώρα το σκέπαζαν χόρτα και σκόρπιοι θάμνοι. Το κλειδί όμως της εισόδου στο μοναστήρι το έχει ο σταθμός της τοπικής δασοφυλακής και για να το πάρουν οι Αμερικανοί χρειάστηκε επέμβαση από την Άγκυρα. Οι ξένοι αυτοί επισκέπτες μόλις εισήλθαν στο μοναστήρι έμειναν άφωνοι από την μεγαλόπρεπα των τοιχογραφιών και την ιερότητα που ανέδυε ο χώρος, αρκετές δεκαετίες μετά την πλήρη εγκατάλειψη του. Αφού κάθισαν επί ώρες να κοιτάζουν εκστασιασμένοι τις εικόνες, τα κτίσματα και το μαγευτικό τοπίο της πανέμορφης χαράδρας, συνέταξαν μια αναφορά προς το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού τονίζοντας τον μεγάλο αυτό θησαυρό που βρίσκεται στα τουρκικά χέρια και ότι θα πρέπει να γίνουν τα απαραίτητα έργα για την διάσωση του.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μόνο το 1972 το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά επίσημα για την Παναγία Σουμελά, η οποία ήδη είχε αρχίσει να γίνετε πόλος έλξης πολλών επισκεπτών και προσκυνητών κυρίως από την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1986 για πρώτη φορά καθιερώθηκε εισιτήριο για την είσοδο στην ιστορική μονή. Από τότε κάθε χρόνο το τουριστικό συνάλλαγμα ρέει όλο και περισσότερο στα τουρκικά ταμεία. Η Παναγία Σουμελά άρχισε να τραβάει επισκέπτες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και η φήμη της άρχισε να φτάνει στα πέρατα της γης. Ο Τούρκος αρθογράφος, τελειώνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά-ομολογία του για την Παναγία Σουμελά, αποκάλυψε ότι πολλά ιερά βιβλία αλλά και άλλα ιερά αντικείμενα που βρεθήκαν στο μοναστήρι, φυλάγονται σήμερα στην Άγκυρα.

Σήμερα η Παναγία Σουμελά φανερώνει ξανά την παρουσία της ίδιας της Παναγίας με πολλά σημάδια, όπως αυτή η προσφάτως ανακαλυφθείσα περίτεχνη τοιχογραφία της, που προκάλεσε το δέος στους ίδιους τους Τούρκους.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ Β ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ; (Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19084:2015-01-04-10-23-43&catid=37:di-evropi&Itemid=172

Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι οι Γερμανοί δεν είχαν ποτέ σχέδιο Β σε όλα τα μέτωπα. Κινούνται πάντα με βάση ένα προκαθορισμένο σχέδιο και, αφού πέσουν πρώτα στον… τοίχο, μετά αναλύουν τις αιτίες της ήττας. Κι όμως! Απ΄αυτή τη λογική φαίνεται να ξεφύγει ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου (DIW) Μάρτσελ Φράτσερ. Μόλις 43 ετών, ο Φράτσερ θεωρείται εκ των πλέον σημαντικών οικονομολόγων της Γερμανίας και οι απόψεις που διατυπώνει γίνονται αντικείμενο έντονων συζητήσεων στη Γερμανία. Το τελευταίο άρθρο του Φράτσερ στη σοσιαλδημοκρατική Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ πραγματικά προκάλεσε έντονη συζήτηση. Μια ματιά στον τίτλο του άρθρου του Φράτσερ δίνει την εξήγηση: «Η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να είναι ευκαιρία».

«Η Ελλάδα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν πολιτικό σεισμό για να γίνει βιώσιμη χώρα και να εξελιχθεί σε λειτουργική δημοκρατία. Για το λόγο αυτόν, η τρέχουσα πολιτική κρίση θα μπορούσε να αποδειχτεί χρήσιμη. Μια πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει βραχυπρόθεσμο κόστος για τη Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά επίσης θα οδηγήσει σε μια αναγκαία νέα αρχή για τη χώρα» τονίζει ο γερμανός οικονομολόγος και προσθέτει: «Η απόδοση των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν σοκαριστικά κακή. Για πολλές γενιές η ελληνική πολιτική ελίτ ήταν αγκιστρωμένη στα προνόμια της εξουσίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν απλώς να εξασφαλίσουν την πολιτική και οικονομική τους δύναμη, αλλά όχι να εφαρμόσουν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για να οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον. Πρέπει να ξεφορτωθούμε την παλιά πολιτική ελίτ και να καταλάβουμε ότι μια νέα γενιά πολιτικών είναι η ευκαιρία για νέο ξεκίνημα της χώρας».

Παρά τις φιλότιμες λοιπόν προσπάθειες της κυβέρνησης Μέρκελ να βοηθήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ούτε οι Γερμανοί πιστεύουν πια ότι η κυβέρνηση αυτή μπορεί να επιβιώσει! Και το κυριότερο: Θεωρούν ότι πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο της ιστορίας οι πολιτικοί ηγέτες της απερχόμενης κυβέρνησης.

Ο γερμανός οικονομολόγος δεν συμφωνεί φυσικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δικαίως, ελάχιστοι βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη νέα γενιά πολιτικών που χρειάζεται η χώρα. Αλλά ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο πολιτικό σεισμό, που θα οδηγούσε σε νέο ξεκίνημα» γράφει και προσθέτει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε πράγματι να αντιστρέψει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αλλά θα κατανοήσει ωστόσο ο αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός ότι η Ελλάδα θα εξαρτάται από το ευρώ και τη βοήθεια της Ευρώπης».

Είναι σαφέστατο το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Φράτσερ. Το λέει μάλιστα ακόμη πιο καθαρά: « Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ένα πολιτικά ριζοσπαστικό κόμμα, αλλά ο Τσίπρας και το κόμμα του είναι αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ότι μια έξοδος από το ευρώ ή μια ανεξέλεγκτη μείωση του χρέους θα οδηγήσει σε καταστροφή, ειδικά για την Ελλάδα».

Τι προτείνει λοιπόν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Βερολίνου; «Καταρχάς, θα πρέπει να συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις ισχύουσες συμφωνίες. Δεν υπάρχει αρκετό περιθώριο για περαιτέρω χαλάρωση των πιστωτικών συνθηκών για την Ελλάδα». Ταυτόχρονα όμως εκτιμά ότι «μεγάλο μέρος του σημερινού δημοσίου χρέους θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί έτσι ώστε ν αποπληρωμή του να συνδέεται με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται δηλαδή για τη λεγόμενη «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του χρέους…

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 04 Ιανουαρίου 2014

Αυτά είναι φωτεινά παραδείγματα από την Ιστορία – Ελληνες πρωθυπουργοί που ζούσαν λιτά, χάριζαν περιουσίες κι «έφυγαν» πάμφτωχοι

http://www.makeleio.gr/?p=247043


Μπορεί τη σημερινή εποχή να κυριαρχεί η γενική καχυποψία για τους πολιτικούς και πόσους από αυτούς βάζουν το… χέρι στο μέλι, αλλά υπήρξαν κάποιοι στο παρελθόν, ακόμη και πρωθυπουργοί, που πέθαναν πάμφτωχοι, είτε γιατί χάρισαν την περιουσία τους είτε γιατί επέλεξαν σε όλη τους τη ζωή ένα λιτό τρόπο διαβίωσης.
Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ιωάννης Καποδίστριας, με τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας να κάνει λιτή ζωή, παρότι ήταν εύπορος, όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Μάλιστα, μοίρασε αρκετή από την περιουσία του στις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του του αρκούν για να ζήσει.
Ο εκ των πρωταγωνιστών της επανάστασης του 1821 Ανδρέας Λόντος, πρώην μεγαλοκτηματίας έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Εφτασε στη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε τα χρήματά του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία του χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα, ενώ το 1846 αυτοκτόνησε.
Τα παραδείγματα από πρώην πρωθυπουργός που «έφυγαν» δίχως να έχουν περιουσία είναι πολλά από την ελληνική ιστορία. Ο Ζηνόβιος Βάλβης, που έκανε δύο θητείες ως πρωθυπουργός, ζούσε αρκετά λιτά και είχε τη συνήθεια να ντύνεται με κάπα τσοπάνου. Πέθανε πάμφτωχος το 1872 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.
Το ίδιο φτωχός έφυγε από τη ζωή το 1879 ο εξάκις πρωθυπουργός Επαμεινώντας Δεληγιώργης. Την επόμενη της κηδείας του η Πολιτεία χορήγησε στην οικογένειά του σύνταξη 500 δραχμών το μήνα, για να μην πεινάσουν τα παιδιά του.
Φτωχότερος από ότι μπήκε στην πολιτική έφυγε και ο επτάκις πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης. Είχε αναγκαστεί να πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την πατρική του περιουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε σε νοικιασμένο σπίτι.
Ανάλογη στάση κράτησε και ο Γεώργιος Καφαντάρης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός το 1924. Οταν μάλιστα πληροφορήθηκε ότι κάποιος πολιτικός μηχανικός θέλησε να του παραχωρήσει δωρεάν κάποιο σπίτι για να μείνει, καθώς γνώριζε τα οικονομικά και προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας «πού ξέρω τι αξιώσεις θα προβάλει και τι θέματα θα έχει να επιλύσει για να προτείνει τέτοιο πράγμα». Χρειάστηκε να κάνει συμβολαιογραφικό έγγραφο ο πολιτικός μηχανικός, στο οποίο δήλωνε ρητά ότι δεν θα προβάλει καμία αξίωση, για να γίνει τελικά δεκτή η δωρεά του.
Τέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας έμεινε στην ιστορία ως φτωχός πρωθυπουργός, για τον λιτό τρόπο ζωής του. Απαγόρευε στους συγγενείς του να χρησιμοποιούν το όνομά του για δικό τους όφελος έμενε στο νοίκι, ενώ αρνήθηκε να βάλει τηλέφωνο φωνάζοντας «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται και εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».
Μάλιστα, είχε επιστρέψει ένα χρυσό στιλό που του είχε στείλει ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης, ενώ στο σπίτι του κοιμόταν σε στρατιωτικό ράντσο. Οταν πέθανε το 1953, άφησε μόνο 216 δραχμές στην ψυχοκόρη του, δέκα δολάρια και μία προφορική διαθήκη «Ολα για την Ελλάδα».

Αυτοί που σημερα τρομοκρατούν, το 2009 αποθέωναν την συμμορία που ερχόταν. Ειναι μέλη της.

http://olympia.gr/2015/01/04/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF-2009-%CE%B1%CF%80%CE%BF/

Συγκρίσεις… Ο Καραμανλής το 2009 βγήκε και είπε ότι προκηρύσσει πρόωρες εκλογές, επειδή δεν θεωρεί έντιμο να ανέχεται να σέρνεται επί μήνες πολιτική αστάθεια με μοναδικό στόχο να τις χρεώσει στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ο Σαμαράς το 2014 μοναδικό στόχο έχει να χρεώσει στην αξιωματική αντιπολίτευσης τις πρόωρες εκλογές και να εκβιάσει και τρομοκρατήσει το λαό… Το 2009 το σύστημα των εγχώριων και διεθνών νταβατζήδων ανέχτηκε, κοινώς «έκανε το κουνέλι», το «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ, για να διώξει τον Καραμανλή. Το 2014 το ίδιο σύστημα τρομοκρατεί με… κλείσιμο των ΑΤΜ έτσι κι έρθει ο «οξαποδώ» ΣΥΡΙΖΑ, για να διασώσει τον Σαμαρά! Συγκρίσεις…

“ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΟΧΥΖΕΝΕ ΜΑΛΛΙ” ΣΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ-ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΠΡΩΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΙ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΘΗΝΑ-ΚΑΤΙ “ΒΡΩΜΑΕΙ” ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΞΗΡΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΩΣ ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ (ΦΩΤΟ-VIDEO MAKELEIO.GR)

http://www.makeleio.gr/?p=247183

Μόλις έφτασε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ο Χριστόδουλος Ξηρός φρουρούμενος από άντρες της αντιτρομοκρατικής. Νωρίτερα είχε φτάσει ο δικηγόρος του Φραγκίσκος Ραγκούσης…

Γιατί λίγο πριν τις εκλογές άραγε έπιασαν τον Χριστόδουλο Ξηρό ενώ όπως λένε οι πληροφορίες και το ρεπορτάζ τον παρακολουθούσαν από τον Ιούλιο; Υποκινούμενη και αυτή η σύλληψη με απώτερους σκοπούς;

Δεν σκοπεύει να συνεργαστεί με τις Αρχές ο Χριστόδουλος Ξηρός, το ξεκαθάρισε μέσα από τη στάση του και τις δηλώσεις του. Ο Ξηρός ανακρίνεται τις τελευταίες ώρες και ενώ οι αστυνομικές έρευνες συνεχίζονται, τόσο στο σπίτι που διέμενε τους τελευταίους 2 μήνες στην Ανάβυσσο, όσο και σε διάφορα μέρη της χώρας προκειμένου να εντοπιστούν συνεργάτες του. Είπε ότι τα όπλα που βρέθηκαν στο σπίτι του ήταν δικά του, ζούσε μόνος του όλον αυτόν τον χρόνο από τη στιγμή που απέδρασε, ενώ δεν έδωσε εξηγήσεις για το που βρήκε τα χρήματα με τα οποία πλήρωνε το σπίτι.

Ολόκληρη η δήλωση του Ξηρού έχει ως εξής:

«Καμία συνεργασία με τους θεσμούς που υπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής και την κυβέρνηση των δοσίλογων. Η επανάσταση θα συνεχιστεί παρά το πλήγμα που δέχτηκα γιατί είναι κοινωνική αναγκαιότητα.
»Κανένας σωτήρας και καμία ανάθεση. Καμία ελπίδα από κανέναν, ιδιαίτερα από το δίδυμο των δοσιλόγων Σαμαρά – Βενιζέλου, ούτε από τους επίδοξους συνεχιστές τους. Η μόνη διέξοδος ο δικός μας Αγώνας».
Σύμφωνα μάλιστα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας  ο Χριστόδουλος Ξηρός θα πραγματοποιούσε ισχυρό τρομοκρατικό χτύπημα, το οποίο θα προκαλούσε το απόλυτο χάος στη μισή Αθήνα.

ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ (Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19080:2015-01-03-18-01-29&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182

Αυτοδιαλύθηκε, λοιπόν, η Βουλή. Ανίκανοι αποδείχθηκαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος να συσπειρώσουν αρκετούς βουλευτές για να βγάλουν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Για να πούμε τα πράγματα ωμά, δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν 180 βουλευτές που ουσιαστικά θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει το ολέθριο έργο της. Έχοντας κατά νου περιπτώσεις βουλευτών που από πολιτική σκοπιά βρίσκονται στα χέρια οποιασδήποτε κυβέρνησης κατά την εκτίμησή μας, τους οποίους δεν είδαμε να μετακινούνται υπέρ αυτής της κυβέρνησης από τη δεύτερη στην τρίτη ψηφοφορία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις του για να διασώσει τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Πέραν τούτου, η ουσία είναι ότι στις 25 Γενάρη θα γίνουν εκλογές οι οποίες θα ανατρέψουν εκ βάθρων τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων. Είναι βέβαιο ότι θα ανατραπεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ η πρωτιά στην κατάταξη των κομμάτων. Από κει και πέρα όμως τα πάντα είναι ακόμη ρευστά και τα περισσότερα θα λυθούν μόνο μέσω της ψήφου που θα ρίξει ο λαός στην κάλπη, σε τρείς μόλις εβδομάδες από σήμερα. Όταν γίνονται εκλογές, ο λαός και μόνον αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη να αποφασίσει από ποιο κόμμα θα κυβερνηθεί. Μετά την κατάρρευση της χούντας το 1974 ουδέποτε παραβιάστηκε η λαϊκή βούληση, η οποία ήταν τόσο ισχυρή, που σχεδόν πάντα (με εξαίρεση το δεκάμηνο Ιούνιος 1989 – Απρίλιος 1990) έφερνε στην εξουσία μονοκομματική κυβέρνηση είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ. Αυτά προτού ο πανάθλιος Γιώργος Παπανδρέου υπαγάγει προσχεδιασμένα και συνειδητά την Ελλάδα στο επαίσχυντο καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας, η οποία έφερε την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση του λαού μας. Οι δίδυμες εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2012 σηματοδότησαν την έναρξη του τέλους του πολιτικού σκηνικού της Μεταπολίτευσης, του μακροβιότερου στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Το Μνημόνιο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ οριστικά και αμετάκλητα. Κατέρρευσε ο ένας από τους δύο πυλώνες του συστήματος στο κομματικό επίπεδο. Όταν από το 44% των βουλευτικών εκλογών του 2009 το ΠΑΣΟΚ έπεσε δυόμισι χρόνια αργότερα στο… 12% (!), είναι προφανές πως το κόμμα αυτό είναι αδύνατο να συνέλθει ποτέ. Είναι πολιτικά νεκρό. Αυτό απασχολεί το σύστημα πολύ περισσότερο από το λαό, ο οποίος άλλωστε είναι εκείνος που με την ψήφο του θάβει τα περιφερόμενα κομματικά πτώματα. Ο λαός έδωσε το 44% στο ΠΑΣΟΚ το 2009, ο λαός πάλι το έθαψε στο 12% δυόμισι χρόνια αργότερα, το 2012. Στις εκλογές του Γενάρη θα ολοκληρωθεί η καταστροφή του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη τριχιτομηθεί σε τρία μνημονιακά κόμματα – το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που μπορεί να μην κατέβει καν με αυτό το όνομα, το κόμμα του Γιωργάκη και το Ποτάμι του Θεοδωράκη. Μονοψήφιο πλέον ποσοστό μεγαλύτερο του… 3% (!) για να μπουν στη Βουλή είναι το ιδανικό των δύο πρώτων κομμάτων, ενώ ο… «ογκόλιθος» της Κεντροαριστεράς, το Ποτάμι, κι αυτό σε μονοψήφιο ποσοστό άνω του 5% προσβλέπει. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι πλέον με το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος ελπίζει πρωτίστως στους συνταξιούχους της επαρχίας να θυμηθούν το επώνυμο Παπανδρέου, για να τον βοηθήσουν να μπει στη Βουλή. Πολύ δυσκολότερα είναι τα πράγματα για τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος πρέπει να δώσει λυσσώδη μάχη μήπως τελικά καταφέρει να «τρυπώσει» στο κοινοβούλιο, πράγμα που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται εξασφαλισμένο ούτε όμως και αδύνατο.

Είναι πάντως απίστευτα διασκεδαστικό το γεγονός ότι ο Βενιζέλος προσπαθεί με νύχια και με δόντια μήπως και κατορθώσει να μπει στη Βουλή ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζεται πως το ΠΑΣΟΚ του κρατάει το… «κλειδί της πολιτικής σταθερότητας»! Έχουν και τις λύσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος ακυβερνησίας, λένε τα σούργελα του ΠΑΣΟΚ! Μοιάζουν έτσι πολιτικά με το άλλο κόμμα που διέλυσε το Μνημόνιο, τη ΔΗΜΑΡ, τη διαβόητη «Αριστερά της προσκολλήσεως» που δεν έχει πλέον καθόλου οπαδούς και ψηφοφόρους! Όλα τα αριστερά «λαμόγια της εξουσίας» την εγκατέλειψαν τρέχοντας προς όλες τις υπόλοιπες κομματικές κατευθύνσεις, μόλις η ΔΗΜΑΡ έφυγε από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου! Αυτοί οι μνημονιακοί καραγκιόζηδες της ΔΗΜΑΡ, λοιπόν, απαίτησαν να τους φτιάξει κοινοβουλευτική ομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στη συνέχεια θα είναι αυτόνομη για να τον εκβιάζει! Έφαγαν πόρτα, φυσικά, τουλάχιστον για την ώρα. Χτες, την ώρα που το Πριν τυπωνόταν, βάσει εισήγησης της Κ.Ε επρόκειτο να αποφασίσουν… αυτόνομα κάθοδο στις εκλογές! Ψηφοφόρους που θα βρουν οι δύστυχοι; Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με το εκλογικό αποτέλεσμα της ΔΗΜΑΡ, η οποία θυμίζουμε ότι το 2012 είχε πάρει 6,26%! Πάντως οι της ΔΗΜΑΡ, αν τελικά όντως κατέβουν τους στις εκλογές, όχι στη Βουλή δεν μπαίνουν, αλλά… ούτε απέξω δεν περνάνε! Ας αφήσουμε εκείνους από τους ανεξάρτητους βουλευτές που είναι πασίγνωστοι πολιτικοί απατεώνες – κάτι τύπους που παρίσταναν τους αντιμνημονιακούς «αντάρτες», για να πάνε στο «ναι στο Δήμα» και να καταλήξουν στο κόμμα του… Γιωργάκη, του πιο «λυσσασμένου μνημονιακού σκύλου»!

Έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα κάτι θα γίνεται μέχρι τις εκλογές που θα αναστατώνει τον μικρόκοσμο των κονιορτοποιημένων κομμάτων. Ο πολιτικός χρόνος θα είναι πολύ πυκνός σε εξελίξεις – και πριν και μετά τις εκλογές. Αποκλείεται να πλήξουμε!

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 04 Ιανουαρίου 2015

Η προσευχή στην Εκκλησία ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/51035-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Λέγει ο άγιος Ιωάννης: Μη το κάνεις καλέ μου άνθρωπε, τέτοιο λάθος! Γιατί, αν το κάνεις, τον εαυτό σου ζημιώνεις!
Κάθε άνθρωπος, το ξέρουμε, έχει δικαίωμα, να κάνει προσευχή και στο σπίτι του. Ναί, έτσι είναι! Όμως ποτέ κανένας δεν κάνει στο σπίτι του προσευχή, σαν εκείνη που κάνει στην Εκκλησία!

Τι είναι εκείνο που κάνει την προσευχή στην Εκκλησία, να είναι η πιο καλή;
Εκεί, στην Εκκλησία, είναι και οι πατέρες μας, οι ιερείς! Καί πλήθος κόσμου! Καί όλοι μαζί, με μια καρδιά και μια φωνή, μιλάμε στον επουράνιο Πατέρα μας!
Μη σού περνάει λοιπόν η ιδέα, ότι, αν κάθεσαι στο σπιτάκι σου και κάνεις εκεί την προσευχή σου, με το δικό σου τρόπο, θα σε ακούσει ο Κύριος καλύτερα!
Λάθος κάνεις. Μεγάλο λάθος. Ο Θεός θέλει, όλοι εμείς σαν αδέλφια‐σαν παιδιά Του, να κάνουμε την προσευχή μας όλοι μαζί!...
Μας δίδαξε να λέμε «Πάτερ ημών», «πατέρα όλων μας».
Καί, τελικά, τι κάνουμε στην Εκκλησία; Να. Απλά παρακολουθούμε τα λόγια των ιερέων. Καί τα επαναλαμβάνουμε σαν δικά μας.
Ψάχνεις να βρείς, τι είναι εκείνο που κάνει την προσευχή στην εκκλησία, να είναι καλύτερη;
Πολλά!...
Καί συγκεκριμένα: Στην Εκκλησία είμαστε πολλοί. Καί όλοι μαζί έχουμε τα ίδια στο νού (στο μυαλό μας) και τα ίδια στο στόμα. Στην Εκκλησία είμαστε όλοι δεμένοι με την αγάπη, όλοι ένα. Καί το πιο μεγάλο και πιο σημαντικό: Στην Εκκλησία έχουμε μαζί μας τους ιερείς μας· που προσεύχονται μαζί μας· και μας ευλογούν.
Καί γιατί προεξάρχουν, στις προσευχές μας, στην Εκκλησία, οι ιερείς;
Θέλεις να το ακούσεις; Άκουσέ το.
Οι προσευχές των απλών ανθρώπων είναι προσευχές αδύνατες και ισχνές! Όταν όμως αυτοί οι άνθρωποι οι απλοί, παρακολουθούν τις προσευχές των ιερέων, τότε οι προσευχές τους παίρνουν τέτοια δύναμη, που ανεβαίνουν στον ουρανό!
Τι είπες; Πότε οι προσευχές μας ανεβαίνουν στον ουρανό;
Όταν προσευχή μας κάνουμε τα λόγια των ιερέων και της ιερής ακολουθίας.
Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή.
(Από την ομιλία του: Περί ακαταλήπτουΛόγος Γ’, P.G. 48, σ. 725)
Με λόγια πιο απλά:
Ο μεγάλος άγιος διδάσκαλος της Εκκλησίας μας μας λέγει, ότι η πιο καλή προσευχή, γίνεται στην Εκκλησία· και μάλιστα τότε που ο κάθε πιστός ενώνει την προσευχή του με την προσευχή των ιερέων.
Περιοδικό Λυχνία, Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης, τεύχος Νοεμβρίου

Μνήμη Αγίου Εφραίμ: Πώς ανακαλύφθηκε το θαυματουργό σκήνωμα του Οσίου στη Νέα Μάκρη Αττικής

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_3.html



Χρειάστηκαν 524 ολόκληρα χρόνια από το μαρτυρικό του θάνατο μέχρι να φανερωθεί. Με μια σειρά γεγονότων όπως οράματα, σημάδια του Θεού και εμφανίσεις του ίδιου του Αγίου, βρέθηκαν στις 3 Ιανουαρίου 1950 τα Ιερά του Λείψανα και έγινε σταδιακά γνωστή η ζωή του. Χιλιάδες πιστοί κατακλύζουν κάθε χρόνο τη Νέα Μάκρη, ελπίζοντας σε ίαση ψυχική, σωματική και πνευματική. Εκεί η Ηγουμένη Μακαρία και οι Μοναχές της, με πολλή ευσέβεια δέχονται τους επισκέπτες στην Ιερά Μονή, όπου φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Εφραίμ.

Η Ηγουμένη ήταν εκείνη που είχε την αξίωση να βρει το Άγιο σκήνωμα, όταν ήτα νεαρή. Η Θεία Πρόνοια την είχε οδηγήσει το 1945 στα ερείπια του Μοναστηριού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Βλέποντας το ερημωμένο Μοναστήρι αποφάσισε να μείνει εκεί και να προσπαθήσει σταδιακά να αναστηλώσει την παλαιά Μονή. Καθώς εργαζόταν στο προαύλιο άκουσε μια απόκοσμη βαθιά φωνή να λέει: «Σκάψε εκεί και θα βρεις». Η Μοναχή φώναξε έναν εργάτη και του ζήτησε να σκάψει στο συγκεκριμένο σημείο της αυλής. Εκεί υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος τοίχος, ένα μέρος που έμοιαζε με παλαιό κελί Μοναχού. Σκάβοντας ανακάλυψε ο εργάτης ένα κρανίο, που εξέπεμπε γλυκιά ευωδία. Η Μοναχή κατάλαβε ότι βρήκαν το λείψανο κάποιου Αγίου και το ασπάστηκε ευλαβικά. Κατόπιν βρήκε ολόκληρο το σκήνωμα του Αγίου. Τα πήρε και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα. Το βράδυ που βρισκόταν στην παλαιά Εκκλησία άκουσε βήματα από την πλευρά που είχε βρεθεί ο τάφος, να διασχίζουν την αυλή και να κατευθύνονται προς την Εκκλησία. Την κυρίευσε φόβο και ξαφνικά άκουσε μια φωνή να της λέει: «Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα; Και ποιος μου έβαλε το κεφάλι έτσι…»

Στράφηκε προς τη φωνή και τον είδε να στέκεται στην πόρτα. Ήταν ψηλός, αδύνατος, πολύ μελαχρινός, με μικρά στρογγυλά μάτια που είχαν ρυτίδες στις άκρες, γενειάδα που έφτανε ως το στήθος του και φορούσε ράσο. Με το δεξί του χέρι την ευλογούσε, ενώ από το αριστερό έβγαινε ένα φως απόκοσμο. Αγαλλίασε η ψυχή της μπροστά στη μορφή του και με θάρρος του απάντησε: «Συγχώρησέ με. Μόλις ξημερώσει με το καλό, θα τα φροντίσω όλα».

Πράγματι το πρωί η Μοναχή πήρε τα οστά, τα καθάρισε προσεκτικά από το χώμα, τα έβαλε σε μια θυρίδα στο Ιερό της Εκκλησίας και τους άναψε κι ένα καντηλάκι. Την ίδια νύχτα είδε στο όνειρό του τον ίδιο Μοναχό. Κρατούσε στην αγκαλιά του μια εικόνα του, φτιαγμένη από ασήμι. Δίπλα του βρισκόταν ένα μανουάλι. Η Μοναχή πλησίασε, άναψε μια λαμπάδα και άκουσε τη φωνή του: «Σε ευχαριστώ πολύ. Το όνομά μου είναι Εφραίμ».

Με διάφορες οπτασίες και οράματα, ο Άγιος Εφραίμ φανέρωνε στις αδελφές του Μοναστηριού την ιστορία της ζωής του. Η Μοναχή Μακαρία αφηγείται: Ένα μεσημέρι λαγοκοιμόταν από την κούραση. Ξαφνικά βλέπει: «Μια ιερή πομπή να πλησιάζει προς το κελί της, ψάλλοντας ύμνους. Έφτασαν μέσα στο κελί, πήραν το σώμα του Αγίου που το κουβαλούσαν στους ώμους τους και το απόθεσαν στην αγκαλιά της. Οι ιερείς ξεκίνησαν να κάνουν την κηδεία και όλοι μαζί βρέθηκαν μέσα σε μια Βυζαντινή Εκκλησία, με περίτεχνο διάκοσμο, αφιερωμένη στον Άγιο».

Ένα μικρό κοριτσάκι που ζούσε στο ίδρυμα της Μονής μαζί με τη γιαγιά του, ένα βράδυ που ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, είδε τον Άγιο να το πλησιάζει. Εκείνος το είδε φοβισμένο, του χάιδεψε το κεφάλι και του είπε: «Μη με φοβάσαι παιδί μου. Είναι ο Άγιος Εφραίμ».

Η γιαγιά του κοριτσιού ένα βράδυ αργά άκουσε κάποιον να στέκεται έξω από την πόρτα του θαλάμου. Πιστεύοντας πως ήταν η αδελφή Μακαρία της φώναξε. Ξαφνικά μια λάμψη φώτισε όλη την περιοχή του Μοναστηριού. Μέσα από το φως εμφανίστηκε ο Άγιος. Κρατούσε στα χέρια του μια μικρή Βυζαντινή Εκκλησία, που είχε τέσσερις τρούλους στις άκρες κι έναν μεγάλο στο κέντρο με ένα φωτεινό Σταυρό. Αμέσως η γιαγιά γονάτισε μπροστά του και ο Άγιος της μίλησε: «Είμαι ο Μεγαλομάρτυρας Εφραίμ. Γεννήθηκα 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού και πάλι 14 Σεπτεμβρίου ημέρα του Σταυρού, άρχισε το μαρτύριό μου. Να πεις στην αδελφή Μακαρία, πως θέλω να μου φτιάξει ένα τέτοιο προσκυνητάρι, στη στροφή του δρόμου, εκεί που καθόμουν και ξεκουραζόμουν».

Πράγματι οι Μοναχές έφτιαξαν το προσκυνητάρι, ένα κομψοτέχνημα, μικρογραφία Βυζαντινής Εκκλησίας.

Είναι αναρίθμητες οι μαρτυρίες για τις εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου Εφραίμ. Ένα από αυτά αφορά την Εκκλησία του. Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα, που αξίωσε ο Κύριος, να χτιστεί ο Ναός του Αγίου, βρέθηκε από Θεία Πρόνοια, παλιά πέτρα που στόλιζε άλλοτε ένα οικοδόμημα στην Αθήνα. Η Ηγουμένη Μακαρία αναρωτιόταν, πού ακριβώς θα ήθελε ο Άγιος να χτιστεί η Εκκλησία του. Φτάνει τότε μια προσκυνήτρια στο Μοναστήρι και της λέει: «Είδα στο όνειρό μου τον Άγιο Εφραίμ και μου είπε: «Να πας να πεις στη Γερόντισσα, ότι τον τάφο μου τον θέλω μέσα στην Εκκλησία μου».

Πεντέμισι αιώνες φύλαγε η γη, σαν πολύτιμο θησαυρό στους κόλπους της τον Άγιο Εφραίμ, μέχρι που ο πολυεύσπλαχνος Θεός μας τον φανέρωσε, για να τον έχουμε βοηθό και οδηγό στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ας αναγνωρίσουμε όλοι μας τη δύναμη της πίστης και της προσευχής και ας προστρέχουμε σε Αυτόν, με ταπεινή καρδιά, παρακαλώντας Τον να μας ελεήσει. Και όλοι μαζί, ας ζητήσουμε από Αυτόν τον Άγιο του Θεού Εφραίμ, να είναι πάντα δίπλα μας, να μας φωτίζει, να μας στηρίζει και να μας καθοδηγεί.



Πηγή υλικού

Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»

πηγή

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΝΑ ΤΗΣ ΟΔΗΣΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/01/blog-post_60.html

«οι Καθολικοί θα έρθουν στη χώρα μας…
Δεν θα παραμείνουν πολύ αλλά θα κάνουν μεγάλο κακό και θα χύσουν τόσο πολύ αίμα… αλλά θα φύγουν ντροπιασμένοι με τα κεφάλια κάτω».
σχόλιο Γ.Θ : Να υπενθυμίσουμε το δόγμα της Ορθοδοξίας μας για τις προφητείες... Τις αναγνωρίζουμε και τις παραδεχόμαστε ότι είναι γνήσιες (εκ Θεού) μόνο κατά την πραγματοποίησή τους.

« O IOYΔΑΣ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ :

 OΡΘΟΔΟΞΙΑ ή ΔΑΙΜΟΝΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟ 2015 »

Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

  « καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· Χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς ………καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσι καὶ πενθοῦσιν ἐπ’ αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι,” (Αποκάλυψη Ιωάννου 6, 6/ 18,11)

Όποια κι αν είναι η εθνικότητά μας όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί που γνωρίζουν κι ακολουθούν την Παράδοση είναι υπό μία έννοια « Ρώσσοι ».Βέβαια όλα αυτά δεν είναι ζήτημα εθνικότητας ή διαβατηρίου γιατί υπάρχουν πολλοί που έχουν την εθνικότητα και το διαβατήριο αλλά δεν είναι ρώσοι με την δική μας έννοια. Υπό μία πνευματική έννοια το να ανήκεις σ΄ένα πολυεθνικό ρώσικο κόσμο,στον ορθόδοξο κόσμο σημαίνει είσαι αληθινός χριστιανός,πραγματικός ορθόδοξος εκτιμώντας την ορθόδοξη κουλτούρα και προυποθέτει να διαθέτεις μια γενναιόδωρη καρδιά.

Όπως ένας μουσουλμάνος είπε πρόσφατα σ΄ένα φίλο τώρα το 2014 είναι η ώρα της απόφασης:είμαστε με την Washington ή είμαστε με την ορθόδοξη Ρωσία ; Eίμαστε με αυτούς που θέλουν να εγκαθιδρύσουν μια παγκόσμια δικτατορία (demonocracy ) δαιμονοκρατία άθεη ηγεμονία σε ολόκληρον τον κόσμο ή με αυτούς που υπερασπίζονται την πίστη στο Θεό και την πνευματική ζωή ;

Στο πλαίσιο της ορθόδοξης ρωσικής αποστολής εκτός της Ρωσίας υπεραμυνόμαστε επίσης της Αγίας Ρωσίας, την πνευματική πατρίδα μας και τις πολιτισμικές μας αξίες. Η επιλογή έγκειται ανάμεσα στον κόσμο άνευ Θεού και του νεόκοπου μαμονισμού απο τη μια και του κοινοτισμού και του ορθόδοξου κόσμου της Αγίας Ρωσίας από την άλλη.Μεταξύ του πρωτείου αυτού του κόσμου και του πρωτείου του άλλου κόσμου. Η Αγία Ρωσία οφείλει να υπερισχύσει σε αυτήν την μνημειώδη μάχη και σε ολόκληρο τον κόσμο ή η νύχτα θα πέσει πάνω μας και μέχρι την Δευτέρα Παρουσία. Το 2015 προσευχόμαστε για τη νίκη της Αγίας Ορθοδοξίας και των συμμάχων μας επί των λατρευτών του χρήματος ηγεμονιστών,του εγωκεντρικού ατομοκισμού τους και του εγωιστικού ηδονισμού επί των μαριονέτων του Κιέβου και τη Μόσχας των ονομαζόμενων Ποροσένκο και του δισεκατομμυριούχου Navalnys ή ακόμη επί του Ιούδα που επαγρυπνά..

Σήμερα υπάρχει ο ρώσικος κόσμος η (Orthosphere) oρθοδοξόσφαιρα με τους συμμάχους της και τους συμπαθούντες που ξεσηκώθηκαν το 2014 λόγω της δυτικής εισβολής στην Ουκρανία και των επιθέσεων της προπαγάνδας και κατά του νομίσματος της Ρωσίας και όλα τα υπόλοιπα. Ο καθένας που λέγεται ορθόδοξος και που επιλέγει το ανατίθετο επιλέγει την αποστασία και την Γέενα. Όσο για την Ευρώπη αυτή βρίσκεται μεταξύ αυτών των κόσμων,ανάμεσα στην κυρίαρχη ελευθερία και την παγκόσμια διακτατορία,ανάμεσα στη Μόσχα και την Washington, ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και τη Βαβυλώνα ,ανάμεσα στο Χριστό και το σατανισμό ανάμεσα στην Εκκλησία και την Σοδομοποίηση. Όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας .Οι ευρωπαίοι δεν μπορούν να σωθούν παρά από την Αγία Ρωσία. Το 2015 οι υγειείς δυνάμεις της Ευρώπης όπως και αλλού μπορούν να μαζευτούν γύρω από τη Ρωσία και τους Αγίους της γηραιάς Ευρώπης ενάντια στο πλανητικό κακό και ο ρώσικος κόσμος μπορεί να επεκταθεί. Το 2015 θα δούμε είτε την ανάπτυξη ενός κόσμου ελεύθερων και πατριωτικών εθνών ή μια δικτατορία σε ολόκληρον τον κόσμο. Και αυτή η εξέλιξη είναι υπ΄ευθύνη μας. 

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ:

Ως μια παρηγοριά αλλά και ως προειδοποίηση έχουμε τις προφητείες του γέροντα Ιωνά της Οδησσού (+ 2012). Το 2007 είπε: «οι Καθολικοί θα έρθουν στη χώρα μας…Δεν θα παραμείνουν πολύ αλλά θα κάνουν μεγάλο κακό και θα χύσουν τόσο πολύ αίμα…αλλά θα φύγουν ντροπιασμένοι με τα κεφάλια κάτω. » Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία αυτός προέβλεψε ότι « αυτός θα είναι ένας πνευματικός πόλεμος και ο πρωταρχικός σκοπός του είναι να καταστρέψει την Ουκρανία απομακρύνοντάς της από την Αγία Ρωσία και να καταστρέψει αυτήν την ίδια την ορθοδοξία». Αναφορικά με το δολάριο είπε : «o άνεμος θα φυσήξει τα δολάρια κατά μήκος του δρόμου σαν φθινωρινά φύλλα και κανείς δεν θα τα κυνηγάει αυτά θα είναι σαν κομμάτια φθηνόχαρτου «. Και είπε ότι «αν ο Κύριος οφείλει να δώσει στους Ρώσους έναν ορθόδοξο τσάρο τότε πρέπει να μετανοήσουμε και να προσευχηθούμε πολύ σκληρά και τότε μόνο δια του τσάρου του προερχόμενου από το Θεό η Ρωσία θα μπορούσε να βρεί τη σωτηρία». 

(events.orthodoxengland 2/1/15)

http://dimpenews.com/2015/01/03

Συμπληρώνονται σήμερα 104 χρόνια από την κοίμηση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/100.html



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

H 3η Ιανουαρίου, είναι η ημέρα κοίμησης του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.

Η Εκκλησία της Ελλάδος ήταν που πρώτη, το 2001, επί μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, διοργάνωσε εκδηλώσεις στη μνήμη του, για τα 150 χρόνια από την γέννηση του.

Επίσης ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος συνέβαλε στο να αναστηλωθεί ο Ναϊσκος του Αγίου Ελισαίου, στο Μοναστηράκι, όπου οι δυο εξάδελφοι Αλέξανδροι (Παπαδιαμάντης και Μωραϊτίδης) έψελναν συχνά, με ιερουργό τον Άγιο παπά Νικόλα Πλανά.

Σαν σήμερα λοιπόν έσβησε το αγιοκέρι των Γραμμάτων μας, ο μεγάλος συγγραφέας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο νησί του, τη Σκιάθο, σε ηλικία 60 ετών. Τον Δεκέμβριο του 1910 προσεβλήθη από γρίππη, ινφλουέντσα την έλεγαν τότε, και δεν υπήρχαν τα αντιβιοτικά για να τον θεραπεύσουν. Έτσι ταχέως το εξασθενημένο από τις κακουχίες κορμί του δεν άντεξε, αλλά η διάνοια του έμεινε μέχρι τέλους σε εγρήγορση και η ψυχή του καθαρή. Ο ιερέας Γεώργιος Ρήγας για τα χριστιανικά τέλη του κυρ Αλέξανδρου έγραψε ότι ο ίδιος ζήτησε να τον επισκεφθεί ο ιερέας της Σκιάθου παπά Ανδρέας Μπούρας και οι αδελφές του ζήτησαν να πάει μαζί και ο γιατρός του νησιού. Μόλις είδε τον ιατρό τον ερώτησε: "Τι θέλεις εσύ εδώ;" - Ήρθα να σε ιδώ" του απάντησε ο ιατρός. "Να ησυχάσεις", του είπε, " θα κάμω πρώτα τα εκκλησιαστικά και ύστερα νάρθεις εσύ". Τον ιερέα τον θέλησε δια να τον κοινωνήσει και του εξήγησε: "Ξεύρεις! Μήπως αργότερα δεν καταπίνω…". Κατά τον εξάδελφο του, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, του Αγίου Βασιλείου κοινώνησε για τελευταία φορά και την παραμονή του θανάτου του μαθεύτηκε στο νησί ότι του είχε απονεμηθεί το παράσημο του Σταυρού του Σωτήρος.

Το απόγευμα της 2ας Ιανουαρίου του 1911 είπε στις αδελφές του να ανάψουν ένα κερί και να του φέρουν ένα εκκλησιαστικό βιβλίο. Το κερί το έφεραν και το άναψαν, αλλά να διαβάσει δεν μπορούσε και τους είπε: «Αφήστε το βιβλίο. Απόψε θα ειπώ όσα ενθυμούμαι απέξω». Την ύστατη ώρα της στη γη ζωής του απομάκρυνε τις αδελφές του και τους άλλους οικείους του και στραφείς από το άλλο μέρος εξέπνευσε υποψάλλων το Δοξαστικό της Ενάτης Ώρας των Θεοφανείων:

«Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του δεσπότου μεθ' ης και δακτύλω ημίν Αυτόν καθυπέδειξας, έπαρον υπέρ ημών προς αυτόν, Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν' και γαρ μείζων των προφητών απάντων υπ' αυτού μεμαρτύρησαι. Τους οφθαλμούς σου πάλιν δε, τους το Πανάγιον Πνεύμα κατιδόντας ως εν είδει περιστεράς κατελθόν, αναπέτασον προς αυτόν Βαπτιστά, ίλεων ημίν απεργασάμενος. Και δεύρο στήθι μεθ' ημών επισφραγίζων τον ύμνον και προεξάρχων της πανηγύρεως».

Ήταν η 2α πρωινή ώρα της 3ης Ιανουαρίου 1911. Σημειωτέον ότι κατά το Τυπικό της Εκκλησίας μας από της 2ας Ιανουαρίου αρχίζουν τα προεόρτια της μεγάλης εορτής των Φώτων, τα οποία περιλαμβάνουν την παραμονή της εορτής και το εν λόγω Δοξαστικό, το οποίο ο Αναγνώστης έρχεται στο μέσο του Ναού και το απαγγέλλει ολόκληρο κατά το ύφος του Ευαγγελίου. Στη συνέχεια το ψάλλουν εναλλάξ κατά στίχο οι δύο Χοροί.

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Παπαδιαμάντη, το 1912, η "Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη" εξέδωσε τα "Πασχαλινά Διηγήματα" του, "μετά βιογραφίας και κριτικού σχολιασμού του συγγραφέως Ι. Ζερβού". Ο εν λόγω κριτικός έγραψε μεταξύ άλλων:

"Χριστιανός εκ πεποιθήσεως, πιστεύων εις τα δόγματα της Ορθοδοξίας και συγκινούμενος από τας τελετάς και τους τύπους αυτής, εγνώρισε πλέον παντός άλλου να μεταγγίση την πίστιν και την συγκίνησιν του μέσα εις τα έργα της τέχνης του, που τα ζωντανεύει όλα και τα φωτίζει και τα φαιδρύνει της θρησκευτικής γαλήνης η χαρά. Πολλά του διηγήματα πλέκονται εις παραμονάς και εις ημέρας εορτών και τα πλείστα περιέχουν περιγραφάς εκκλησιών, μοναστηρίων, ναϊσκων ερημωμένων. Συχνά πρόσωπα της διηγήσεως του είναι ιερείς, ψάλται, καλόγηροι, γυναίκες ευλαβείς, συνήθη δε παρεντιθέμενα επεισόδια είναι θρύλοι, παραδόσεις και συναξάρια θρησκευτικά. Όλα αυτά θαυμασίως συναρμολογημένα, δροσερά, ήμερα, ως η ελληνική φύσις, γαλήνια, ως η θρησκεία των πατέρων μας. Κανείς ποτέ από τους παλαιούς χρόνους έως τώρα δεν έφθασε να περιγράψη και να ψάλλη της Ελληνικήν Ορθοδοξίαν όχι ως ιδέαν ή ως δόγμα, αλλ' ως κοινωνικόν παράγοντα και συντελεστήν του λαού μας και του έθνους μας όσον αυτός. Και από της απόψεως αυτής ο Παπαδιαμάντης είναι ο μεγάλος ραψωδός της Ορθοδοξίας".

Και σε άλλο σημείο του κριτικού του σημειώματος ο Ι. Ζερβός σημειώνει ότι ο Παπαδιαμάντης ήταν φίλος των πτωχών, των απλοϊκών, των αδυνάτων, ειρωνευτής του πλούτου και του αξιώματος και γνώστης της ζωής του απλού λαού, που έμενε είτε στη Σκιάθο, είτε στο Κλεινόν Άστυ. Ο Ι. Ζερβός επιχειρεί να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη με ρεαλισμό και χωρίς φτιασίδια. Γράφει λ.χ. πως το 1880, όταν υπηρέτησε ως στρατιώτης, ήταν εκτός κλίματος, γι' αυτό και πολλές φορές τιμωρήθηκε πειθαρχικά. Φαίνεται όμως ότι οι ανώτεροι του αντελήφθησαν ότι είχαν να κάνουν με μιαν ιδιάζουσα φυσιογνωμία και τον τοποθέτησαν στο Υπουργείο των Ναυτικών, όπου τον χρησιμοποίησαν στη μετάφραση των διεθνών ναυτικών όρων… Έτσι απηλλάγη των δεσμών της άλογης πειθαρχίας και μέχρι της ολοκληρώσεως της θητείας του πέρασε ήρεμα...

Προς τους ανθρώπους που δεν γνώριζε καλά ο Παπαδιαμάντης ήταν επιφυλακτικός και στενοχωριόταν από τις φιλοφρονήσεις και τους επαίνους τους. ΄Όταν στον κύκλο του προσερχόταν κανένας που δεν τον γνώριζε γινόταν δύσθυμος και σιωπούσε. Μια συνηθισμένη στάση του ήταν να σταυρώνει τα χέρια λίγο κάτω από το στήθος του και να χαμηλώνει το κεφάλι, με κλίση προς τα αριστερά. Άλλοτε, όταν ήταν μόνος και έψελνε σιγά, βαρύς και απρόσιτος τότε, συνήθιζε να ακουμπά το κεφάλι του στο αριστερό του χέρι. Κι ενώ απέφευγε τις συναναστροφές του καλού κόσμου, όταν ερχόταν υποχρεωτικά σε επαφή μαζί του ήταν ευγενής και γλυκομίλητος, "χαριτωμένος ομιλητής και ανεκδοτολόγος", όπως είχε χαρακτηριστεί. Χαριτωμένη είναι και η περιγραφή του Ζερβού, πώς όταν μια μορφωμένη και λογία κυρία από το εξωτερικό, θαυμάστρια του Παπαδιαμάντη, «έτυχε» ( Σημ. Ή επιδίωξε;…) να τον γνωρίσει και του εξέφρασε την επιθυμία να τον παντρευτεί εκείνος αν και έρημος τότε και χωρίς χρήματα και ταλαιπωρημένος χαμογέλασε και αρνήθηκε ευγενώς...

Τη ζωή του γενικά την πέρασε ως κοσμοκαλόγερος. Του άρεσαν οι μακρές ακολουθίες της Εκκλησίας μας και να ψέλνει ο ίδιος. Μόνο όταν εργάσθηκε στις εφημερίδες των Αθηνών, ως μεταφραστής, διηγηματογράφος και χρονογράφος κέρδιζε αρκετά χρήματα, έως και 300-400 δραχμές τον μήνα… Όμως και τότε ζούσε πενιχρά, γιατί τα περισσότερα χρήματα τα έστελνε στην οικογένεια του, στη Σκιάθο και κυρίως γιατί ήταν ελεήμων και αδεξιότατος στην οικονομική διαχείριση. Ο ίδιος έγραψε ότι όταν είχε 15 δραχμές για να περάσει μιαν εβδομάδα δαπανούσε τις 12 την πρώτη ημέρα και με τις άλλες 3 έπρεπε να περάσει τις υπόλοιπες... Λέγεται ότι κάποτε ο διευθυντής του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» Βλ. Γαβριηλίδης αναγνωρίζοντας την προσφορά του, του είπε ότι θα του κάνει αύξηση στο μισθό του και ο κυρ Αλέξανδρος αρνήθηκε, λέγοντας ότι τα όσα παίρνει του είναι αρκετά… Και όταν ήταν να τον τιμήσουν σε κοινωνική εκδήλωση εκείνος προτίμησε την παρέα του μανάβη της Πλάκας και της συζύγου του. Όχι από σνομπισμό, αλλά από αδιαφορία για τα πρόσκαιρα… Ήταν γενικά γεμάτος καλοσύνη και αγάπη, αλλά αδέξιος στις κοινωνικές του σχέσεις και δεν φρόντιζε ποτέ την περιβολή του. Χρειαζόταν πολλές φορές οι φίλοι του και κυρίως ο συνώνυμος αγαπημένος του εξάδελφος Μωραϊτίδης, που ήταν εξαιρετικά τακτικός και τον "κηδεμόνευε" επί πολλά χρόνια, να τον πάρουν σε κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων για να φορέσει κάτι καινούργιο…

Ο Παπαδιαμάντης δεν επιδίωξε ούτε φήμη, ούτε αξιώματα, ούτε θέσεις. Έζησε στο περιθώριο της κοινωνικής, πολιτικής και λογοτεχνικής (αμφι)λεγόμενης ελίτ. Όμως ενώ τα πλείστα από τα μέλη αυτής της ελίτ έχουν ξεχαστεί ο κυρ Αλέξανδρος, αν και πέθανε πριν από 104 χρόνια, μένει πάντα στις ψυχές του Ελληνικού Λαού, ως γνήσιος εκφραστής της ψυχής του, των οραμάτων του, της Παράδοσης του και η μνήμη του θα υπάρχει όσο θα υπάρχει Ελληνισμός. Βέβαια πολλοί κάνουν το παν να ξεχαστεί. Από καιρό έχουμε φτάσει στο σημείο να χρειάζονται …μετάφραση τα κείμενα του και οι νέοι άνθρωποι να είναι αποξενωμένοι από τον πλούτο του ταλέντου του και από την πνευματική του εμπειρία. Αλλά θα υπάρχουν πάντα οι εστίες αντίστασης που δεν θα επιτρέπουν η Παράδοση του Γένους να σβηστεί, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους όποιους εξουσιαστές αυτού του τόπου.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ! ΜΙΑ ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ, ΛΙΓΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!»

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/01/blog-post_88.html

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται ∙ είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθή από τον άνεμο που θα φυσήξη. Αν φυσήξη βοριάς, θα πάνε μέσα. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά.
Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα...
Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.
Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε...Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε.
Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΪΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 http://stratisandriotis.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html