Γερμανικές Αποζημιώσεις : Μήπως, λοιπόν διέπραξαν το ατιμωτικό αδίκημα ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ κατά του ελληνικού δημοσίου;

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/12/blog-post_4332.html

Γιατί το Ελληνικό δημόσιο δεν εκτέλεσε το 1997 την απόφαση του πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, με την οποία δικαιώνονται οι κάτοικοι του Διστόμου; Γιατί οι διατελέσαντες υπουργοί Δικαιοσύνης, όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων,
αρνήθηκαν να δώσουν την σχετική άδεια κατάσχεσης;
κλικ http://www.thermopilai.org/content/adikema-tes-apistias-kai-oi-germanikes-apozemioseis
Σωστό είναι να αναφέρουμε τους Υπουργούς Δικαιοσύνης που ΔΕΝ διεκδίκησαν τις Γερμανικές αποζημιώσεις

Υπουργοί Δικαιοσύνης	Υπουργός δικαιοσύνης	Βουλευτής στις εκλογές	Σχέση με Γερμανία
Μιχάλης Σταθόπουλος	2000-2001	Διδακτορικό Πανεπιστήμιο Μονάχου Γερμανίας, Πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος Ακαδημίας Αθηνών
Φίλιππος Πετσάλνικος	2001-2004	1985,1989, 1990,1993, 1996,2000, 2004, 2007, 2009	Μεταπτυχιακές σπουδές στα νομικά και στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης Γερμανίας Είναι παντρεμένος με την Γερμανίδα Μαριέλε Μπίντεχντικ
Αναστάσιος Παπαληγούρας	2004-2007	1981, 1985, 1990, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007,	Παντρεμένος με την Ζαϊρα Ράλλη, κόρη του Γεωργίου Ράλλη του οποίου ο πατέρας Ιωάννης Ράλλης ήταν διορισμένος πρωθυπουργός των Γερμανών στην κατοχή
Σωτήρης Χατζηγάκης	2007 -2009	1974, 1977, 1981, 1985, 1989. 1990, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009
Νίκος Δένδιας	1/2009-10/2009	2004, 2007, 2009, 2012
Χάρης Καστανίδης	2009-2011	1981, 1985, 1989, 1990, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009

Για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται το αλάνθαστο κριτήριο που έχει ο περήφανος Ελληνικός λαός που συνεχώς εκλέγει αυτούς που δεν διεκδίκησαν τις Γερμανικές αποζημιώσεις.
Για όλα αυτά φταίει η Μέρκελ … εμείς δεν ξέρουμε ΤΙΠΟΤΑ
ΠΗΓΗ 

Ο ελληνικός λαός και ο νταβατζής του. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/12/blog-post_389.html

Ο ελληνικός λαός αυτή τη στιγμή είναι σαν μια κακοποιημένη γυναίκα, η οποία φοβάται να φύγει από τον βασανιστή – νταβατζή της που την εκδίδει και την εκμεταλλεύεται, γιατί την φοβίζει ότι θα υποστεί χειρότερα.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε σε μια τέτοια κατάσταση,

δεν είναι να σκοτώσουμε τον νταβατζή, γιατί αμέσως θα βρεθεί άλλος. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βρούμε εσωτερικά το δρόμο της ηθικής και της αρετής, ώστε να απεξαρτηθούμε από τους νταβατζήδες γενικά. Το μπορούμε;

Φοβόμαστε ότι με τον νταβατζή να ελέγχει απόλυτα τη ζωή μας, δεν το μπορούμε. Πρέπει όμως να βρούμε τη δύναμη να το προσπαθήσουμε. Πρέπει να κάνουμε τέσσερα πράγματα.

Πρέπει κατ’ αρχήν να ανοίξουμε εσωτερικά το κλειστό πολιτικό μας σύστημα που το ελέγχει ο νταβατζής. Αμέσως μετά θα πρέπει να ανοίξουμε το κλειστό οικονομικό σύστημα που ευνοεί αποκλειστικά τον νταβατζή. Στη συνέχεια θα πρέπει να ανοίξουμε το κλειστό σύστημα πληροφόρησης που γίνεται μόνο μέσω των ΜΜΕ του νταβατζή και τέλος θα πρέπει να ανοίξουμε το κλειστό φορολογικό σύστημα που παίρνει τα χρήματα από το λαό για να τα δίνει στον νταβατζή. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος της ηθικής, της αρετής, της δημοκρατίας και της προόδου. Μόνο έτσι θα απεξαρτηθούμε και θα απελευθερωθούμε από τον νταβατζή μας.

Πρωθυπουργος σε κονσέρβα.

http://olympia.gr/2014/12/27/%CF%80%CF%81%CF%89%CE%B8%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B1/

Ιδού οι πραγματικοί Ναζιστές – Benzi Gopstein: «Μην μολύνετε το εβραϊκό αίμα με γκοΐμ»…

http://www.hellasforce.com/blog/idou-pragmatiki-nazistes-benzi-gopstein-min-molinete-evraiko-ema-gko%CE%90m/

Η οργάνωση Λεχάβα («Οργανισμός Lehava για την Πρόληψης της Αφομοίωση στους Αγίους Τόπους») απηύθυνε έκκληση προς τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου να επέμβει στη σχέση που έχει ο γιος του Yair με μια Νορβηγίδα ‘goyim’ (μη Εβραία) και να τον «φέρει στον σωστό δρόμο».
Λέει η ιστοσελίδα Jewish Press:

Ο Γιαίρ Νετανιάχου έχει σχέση με την Sandra Leikange, συμφοιτήτριά του, στο Διεπιστημονικό Κέντρο Herzliya στο Τελ Αβίβ.

Επικαλούμενος τον αείμνηστο πατέρα του Ισραηλινού πρωθυπουργού Ben Tzion ως τον «Εβραίο και σιωνιστή ο οποίος ανέθρεψε τα παιδιά του με τις εβραϊκές αξίες», ο ηγέτης της οργάνωσης Benzi Gopstein (φωτο) έγραψε σε επιστολή του: «Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιος σαν εσάς θα αφήσει την αφομοίωση να μπει από την μπροστινή πόρτα. Οι επιπτώσεις των δράσεων του γιου σας είναι εκτεταμένες … Τι είδους παράδειγμα δίνει ο γιος του πρωθυπουργού του εβραϊκού κράτους που επενδύει εκατομμύρια δολάρια για να αποτρέψει την αφομοίωση στους Εβραίους της Διασποράς, όταν η αφομοίωση συμβαίνει μέσα στο σπίτι του ;»
Ο Gopstein ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του Νετανιάχου «θα στριφογύριζε στον τάφο του για τις ενέργειες του εγγονού του» και είπε ότι ακόμη και αν η μη Εβραία φίλη του προσηλυτιζόταν στον ιουδαϊσμό, δεν θα ήταν από ειλικρίνεια.

Ο Yair Νετανιάχου στην πραγματικότητα, ακολουθεί το παράδειγμα του πατέρα του. Η δεύτερη σύζυγος του Πρωθυπουργού Νετανιάχου, Fleur Cate, ήταν Βρετανίδα που ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό. Χώρισαν μετά από τρία χρόνια.
Ο Yair είναι ο γιος της τρίτης και νυν συζύγου του Netanyau, Σάρας.
Προφανώς, αν η φιλία του Yair με την ξανθιά Νορβηγίδα φίλη του καταλήξει σε γάμο, θα πρέπει να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό, και κατά πάσα πιθανότητα, τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό.
Αυτό θα ήταν μια ενδιαφέρουσα δοκιμασία για τους ραβίνους. Ο εβραϊκός νόμος περί μεταστροφής απαιτεί εκείνος που θα μεταστραφεί στον ιουδαϊσμό να δείξει την ειλικρίνειά του και την ικανότητα και την επιθυμία του να ζήσει σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο.
Η ίδια αυτή οργάνωση, άλλωστε, προ ετών είχε καλέσει το μοντέλο Μπαρ Ρεφαέλι να χωρίσει τον ηθοποιό Λεονάρντο Ντι Κάπριο για τον ίδιο λόγο, ενώ πρόσφατα της έστειλε γράμμα με το οποίο την παρακαλεί να «μην μολύνει το εβραϊκό της αίμα».

Αναφέρει η Haaretz :
Σε επιστολή της προς την Refaeli, ο ακροδεξιός Baruch Marzel έγραψε για λογαριασμό της εθνικιστικής ομάδας Lehava, η οποία έχει ως στόχο την καταπολέμηση της αφομοίωσης μεταξύ των Εβραίων: «Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι γεννήθηκες Εβραία. Η γιαγιά σου και η γιαγιά της δεν ονειρεύτηκαν ότι ένας από τους απογόνους τους μια ημέρα θα καταργήσει τις μελλοντικές γενιές της οικογένειας από τον εβραϊκό λαό», αναφέρει η επιστολή. «Η αφομοίωση πάντα ήταν ένας από τους εχθρούς του εβραϊκού λαού».
‘Lehava’ στα εβραϊκά σημαίνει «φλόγα», αλλά είναι επίσης ένα αρκτικόλεξο για την «Πρόληψη Αφομοίωσης στους Αγίους Τόπους». Σύμφωνα με σελίδα της στο Facebook, έχει ως στόχο να παράσχει βοήθεια στις Εβραίες στις σχέσεις τους με τους μη Εβραίους και ιδιαίτερα τους Άραβες.
Ο Marzel έγραψε στην Refaeli ότι «δεν έχω τίποτα εναντίον του κ. Ντι Κάπριο, ο οποίος δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός». Αλλά προέτρεψε την Refaeli : «Έλα στα συγκαλά σου, κοίταξε προς τα εμπρός αλλά και πίσω – και όχι μόνο το παρόν. Μην παντρευτείς τον Leonardo DiCaprio, μην βλάψεις τις μελλοντικές γενιές».

Η οργάνωση είχε κατακρίνει επίσης το γάμο του Mark Zuckerberg με την Priscilla Chan.
Σε επιστολή του προς τον δημιουργό του facebook, ο Benzi Gopstein έγραψε : «Η Γκόλντα Μέιρ, η οποία ήταν πρωθυπουργός του Ισραήλ, δήλωσε ότι κάθε Εβραίος που αφομοιώνει είναι ουσιαστικά ένας συνεταίρος στο έργο των Ναζί, δεδομένου ότι μέσω της αφομοίωσης εσείς οι ίδιοι εξοντώνετε την συνέχιση του εβραϊκού λαού. Η αφομοίωση φέρνει την εξόντωση των Εβραίων στο έβδομο εκατομμύριο!»

Το καλοκαίρι του 2011, μέλη της Lehava μοίρασαν δεκάδες φυλλάδια σε Εβραίες στις παραλίες Bat Yam, Ashkelon, Ασντόντ, Καισάρεια και Eilat, ζητώντας τους να διατηρήσουν την Εβραϊκή καταγωγή τους και να μην ενδώσουν στις εκκλήσεις μη Εβραίων ανδρών.
Για κάποιους ηχούν παράξενα ή και αστεία όλα αυτά. Για άλλους είναι απλώς «υπερβολές» από λίγους «φανατικούς».
Είναι έτσι όμως;

Όπως έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η ιεράρχηση του ανθρώπινου είδους», ο Eli Ben Dahan, ο ισραηλινός αναπληρωτής υπουργός θρησκευτικών υποθέσεων και πρώην γενικός διευθυντής του Ανώτατου Ραβινικού Δικαστηρίου του Ισραήλ οι «εθνικοί» (γκοΐμ) βρίσκονται στον πάτο της λίστας τους ανθρώπινου είδους (για αυτό δήλωσε ότι ακόμα και οι ομοφυλόφιλοι Εβραίοι έχουν «ανώτερες ψυχές» από τους «εθνικούς»).
Μιλώντας για την ομοφυλοφιλία και τον Ιουδαϊσμό, ο Dahan παρουσίασε την “ιεραρχία” του ανθρωπίνου είδους, σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο, ως ακολούθως:
«1. Οι Εβραίοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίες.
2. Οι Εβραίοι που είναι νόθοι.
3. Οι Εβραίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίους.
4. Οι Εβραίοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη – Εβραίες.
5. Οι Εβραίοι ομοφυλόφιλοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίους.
6. Οι Εβραίες λεσβίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με Εβραίες.
7. Οι Εβραίοι ομοφυλόφιλοι που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη – Εβραίους.
8. Οι Εβραίες λεσβίες που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με μη – Εβραίες.
9. Άντρες Γκοΐμ.
10. Γυναίκες Γκοΐμ».
Το άρθρο συνεχίζει και επισημαίνει :
«Σημειώστε το γεγονός ότι κάτω από τη γραμμή είναι μόνο «γκοΐμ». Δεν υπάρχει ανάγκη ή λόγος να τους χωρίσουμε σε υποκατηγορίες».
Αφήστε για λίγο την φαντασία σας και σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν ακούγονταν σε άλλο κράτος τέτοιου είδους δηλώσεις…
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Σίγουρα ειναι ο πρωθυπουργος και οχι ο Μητσικωστας;

http://olympia.gr/2014/12/27/%CF%83%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%89%CE%B8%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CE%BF/

-Θελει να κανει ο ΣΥΡΙΖΑ κοινωνική πολιτικη με παροχές απο τα λεφτα που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών! Αυτο δεν γινεται!!!
Βρε παιδιά σίγουρα δεν ειναι σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ αυτη η συνεντευξη;

Πώς και απο ποιους «γεννήθηκαν» οι τζιχαντιστές – Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

http://www.hellasforce.com/blog/pos-ke-apo-pious-gennithikan-tzichantistes-grafi-o-nikos-chiladakis/

Σε ένα αμερικανικό στρατόπεδο στο νότιο Ιράκ και σε μια περιοχή στην ασιατική ακτή της Κωνσταντινούπολης, από τι αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000, εκπαιδεύονταν οι σημερινοί Τζιχαντιστές που τον τελευταίο χρόνο έχουν συγκλονίσει την παγκόσμια κοινή γνώμη με τα φρικτά τους εγκλήματα τα οποία πρόβαλλαν σαν τηλεοπτικά σόου.
Σύμφωνα με την τουρκική επιθεώρηση Aksyon, στο αμερικανικό στρατόπεδο φυλακισμένων ισλαμιστών της Αλ Κάιντα, Bukka, νότια της ιρακινής πόλης Βασόρας, εδώ και δέκα περίπου χρόνια είχε δημιουργηθεί κέντρο εκπαίδευσης εξτρεμιστών σουνιτών ισλαμιστών που έμελλε να δραστηριοποιηθούν για την αλλαγή του στάτους κβο όλης της Μέσης Ανατολής, χωρίς φυσικά να προβλέπονταν τότε ότι οι ισλαμιστές θα αυτονομούνταν και σαν Τζιχαντιστές πλέον, θα γίνονταν ανεξέλεγκτοι.
Όπως αναφέρει η τουρκική επιθεώρηση, την περίοδο εκείνη ο σημερινός αρχηγός των Τζιχαντιστών, ο περίφημος El Bağdadi, βρίσκονταν κρατούμενος στις ΗΠΑ όπου είχε «ειδική» εκπαίδευση από την ίδια την CIA. O άλλος γνωστός ισλαμιστής από τα ηγετικά στελέχη των Τζιχαντιστών, Ebu Ahmet, βρίσκονταν στην Bukka, υποτίθεται κρατούμενος, αλλά στην πραγματικότητα εκπαιδεύονταν για το μελλοντικό του έργο που θα αναστάτωνε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η εκπαίδευση των ισλαμιστών περιλάμβανε μεθόδους ανορθόδοξου πολέμου, σαμποτάζ εχθρικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, πόλεμος εντός αστικών κέντρων, γνωστός σαν πόλεμος των πόλεων, καθώς και άλλες επιχειρήσεις δολιοφθοράς, αλλά και εκπαίδευση σε σύγχρονα οπλικά συστήματα.
Για το άλλο στρατόπεδο που βρίσκεται στην Τουρκία οι πληροφορείς του τουρκικού τύπου είναι πολύ περισσότερες.

Συγκεκριμένα τις 26 Νοεμβρίου του 2007 με ένα αποκαλυπτικό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ, αποκάλυψε την ύπαρξη ενός μυστήριου στρατοπέδου εκπαίδευσης ισλαμιστών τρομοκρατών που βρίσκονταν στην περιοχή της Γιάλοβας, στην ασιατική ακτή της Κωνσταντινούπολης.
Το θέμα είχε βγει για πρώτη φορά στην δημοσιότητα στις 21 Οκτωβρίου του 2004 από την τουρκική επιθεώρηση «Αϊντινλίκ», όταν για πρώτη φορά ανέφερε την ύπαρξη αυτού του στρατοπέδου.
Συγκεκριμένα το στρατόπεδο, σύμφωνα με την «Αϊντινλίκ», βρίσκονταν στον δρόμο Γιάλοβας -Τσιναρτζίκ, κοντά στο χωριό Τεσβικιέ, σε ένα ξέφωτο που έχει την ονομασία Ερικλί Βαντισί. Δίπλα από ένα πυκνόφυτο δάσος σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της τουρκικής επιθεώρησης βρίσκονταν και άλλες μυστικές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου. Όπως αποκάλυπτε η τουρκική επιθεώρηση, στο στρατόπεδο γίνονταν βασική εκπαίδευση των ισλαμιστών τρομοκρατών, ενώ δίνονταν και λεπτομέρειες της εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, η εκπαίδευση διακρίνονταν σε τέσσερα επίπεδα. Το πρώτο ήταν το ιδεολογικό και ηθικό μέρος όπου οι εκπαιδευόμενοι εμπέδωναν το «δίκαιο» του αγώνα τους. Το δεύτερο ήταν το θρησκευτικό που συμπλήρωνε το πρώτο και στη συνέχεια έρχονταν τα δυο πρακτικά μέρη, που αναφέρονταν σε κατάλληλες ασκήσεις.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα υπήρχαν ξεχωριστές εγκαταστάσεις όπου δίνονταν η πρακτική εκπαίδευση. Μεγάλο ενδιαφέρων σε εκείνο το δημοσίευμα παρουσίαζε και η εθνολογική σύνθεση των εκπαιδευόμενων που απετέλεσαν και το μεγάλο φυτώριο της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Όπως αποκάλυπτε η τουρκική επιθεώρηση, στο στρατόπεδο υπήρχαν εκτός από αραβόφωνους,πολλοί Καυκάσιοι, όπως Τσετσένιοι, Ινγκούτσιοι, Νταγεστάνοι και Αμπχάσιοι, Τούρκοι από πολλές περιοχές της Τουρκίας, αλλά και Γεωργιανοί. Παράλληλα γίνονταν αναφορά και για Βαλκάνιους μουσουλμάνους που εκπαιδεύονταν για διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων, σαμποτάζ, επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου και πολέμου των πόλεων.
«Καπάκι» σε όλες αυτές τις αποκαλύψεις ήταν και η εκπομπή του γνωστού τουρκικού καναλιού, CNNTürk, στις 25 Ιουλίου 2012. Στην εκπομπή αυτή το τουρκικό κανάλι αποκάλυπτε επικαλούμενο και σχετικό τότε δημοσίευμα των New York Times, ότι η Αλ Κάιντα από το 2005 επιδίωκε την δημιουργία ισλαμικού φονταμενταλιστικού κράτους μεταξύ Συρίας και Ιράκ. Το τουρκικό κανάλι ανέφερε ότι το ηγετικό στέλεχος της Αλ Κάιντα, Ebu Thuha, από την πόλη του Κιρκούκ στο βόρειο Ιράκ, είχε δηλώσει ότι η οργάνωση με την βοήθεια των Τούρκων, Καυκασίων, Αφγανών και Πακιστανών μαχητών, σκόπευε την ανατροπή των καθεστώτων Συρίας και Ιράκ με σκοπό την δημιουργία ισλαμικού κράτους.
Σήμερα φαίνεται ξεκάθαρα πως υλοποιείται αυτό το σχέδιο με τους Τζιχαντιστές και με τα φρικτά τους εγκλήματα σε βάρος κυρίως των χριστιανών της Μέσης Ανατολής. Ας όψονται οι υποκριτές γεννήτορες αυτού του ισλαμικού τέρατος.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr

Παρακμιακό lifestyle στην Ελλάδα της κρίσης: Από τον φαλλό στη μύτη της Αδάμ μέχρι το γυμνό ανθρώπινο σούσι στο πάρτι του Κασιδόκωστα (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/12/lifestyle.html

Δεν είναι και πολύ όμορφο να βλέπεις την Εύη Αδάμ να γίνεται Αδάμ και Εύα δύο σε ένα.

Η καλλονή, για τις «ανάγκες» μιας σεξουαλικής έκθεσης στο Φάληρο, εμφανίστηκε μερικές μέρες πριν με ένα πλαστικό φαλλό στη μύτη. Η ρινοπλαστική απέκτησε καινούριο νόημα.

Κάποτε κρεμόμασταν από τα χείλη της Εύης, τώρα κομμάτι του Αδάμ κρέμεται από τη μύτη της. Ευτυχώς που δεν είχε και συνάχι γιατί μπορεί η μαλακία να μην είναι κολλητική, συχνά είναι κολλώδης όμως.

Βλέπετε η κρίση δεν είναι το ίδιο για όλους. Άλλοι ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Πάρις Κασιδόκωστας, της οικογένειας Λάτση, ο οποίος γιόρτασε τα τριακοστά δεύτερα του γενέθλια με ένα πριβέ πάρτι όπου οι καλεσμένοι φορούσαν μάσκες, οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι σκλάβοι και το ντεκόρ ήταν τριάντα ημίγυμνες χορεύτριες ενώ στο κέντρο, γυμνή και ακίνητη για όλη τη διάρκεια του πάρτι, βρισκόταν ξαπλωμένη μια κοπέλα με τις γενετήσιες της περιοχές με … σούσι.

Λογικό είναι. Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν μια νέα ταξικότητα ανθρώπων.

Η ανώτερη κάστα είχε πάντα υπηρέτες- Φιλλιπινέζους, Έλληνες, ότι βάλει ο νους σας και για αυτό μεγάλωνε πάντα με μια αίσθηση ανωτερότητας απέναντι σε άλλους ανθρώπους.

Με το θρίαμβο του νεοφεουδαλισμού, τι πιο λογικό να γιορτάζει ο κάθε Πάρις τα 32 του χρόνια υποχρεώνοντας σερβιτόρους που ούτως ή άλλως είναι σκλάβοι της βιοπάλης να ντυθούν αυτό που πραγματικά είναι; Άλλωστε οι συγκεκριμένοι σερβιτόροι φαντάζομαι ότι βγάλαν σε μια νύχτα ότι βγάζουν άλλοι συνάδελφοι τους σε δύο μήνες σκληρής δουλειάς.

Τι πιο λογικό η ανώτερη τάξη πλασμάτων να εξαγοράσει τον αυτοχλευασμό μιας  κοπέλας που ήταν ξαπλωμένη και ανυπεράσπιστη απέναντι σε προθέσεις και χλευασμούς για ώρες;

Δε με νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους. Θα μπορούσαν να χορεύουν οι ίδιοι ημίγυμνοι, άλλωστε αρκετοί από αυτούς το έχουν κάνει επί πληρωμή ήδη, θα μπορούσαν να ξαπλώνουν με σούσι στα αρχίδια τους και να τρώγονται μεταξύ τους κανιβαλικά και ωραία, αλλά το να ξεφτιλίζεις τους άλλους με τα λεφτά σου, ναι αυτό είναι πρόστυχο.

Σας το είπα όμως. Ο πλούτος των νεοφεουδαρχών θέλει και καλοπέραση: Ενώ όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου υποβαθμίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια για τις αλητείες του χρημαστοπιστωτικού με τις πλάτες των πολιτικών, η ζήτηση για υπερπολυτελή προϊόντα έχει εκτοξευτεί στα ύψη! Παλατιανές οι σπατάλες και ακόμη μεγαλύτερη η ύβρις!

Δε με  νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους και πως διασκεδάζουν την πλήξη τους. Με νοιάζει τι κάνουν στους άλλους και πως διασκεδάζουν με τις ανάγκες των άλλων.

Αφορμή για αυτό που διαβάζετε ήταν το μήνυμα αναγνώστη μου που μου έστειλε το λινκ για το πάρτι Κασιδόκωστα σχολιάζοντας «τα άγρια ζώα της πόλης υπάρχουν ακόμη φίλε Πέτρο»

Είναι η δεύτερη φορά που κάνει αυτή την διαπίστωση αναφερόμενος στο βιβλίο μου που έγραψα το 2003 και κατάφερα να εκδώσω μόλις το 2008 κάτω από συνθήκες απαράδεκτες.

Βλέπεις φίλε Γρηγόρη, Τα Άγρια Ζώα της Πόλης όχι μόνο υπάρχουν αλλά ζουν και βασιλεύουν και έχουν θεριέψει πολύ περισσότερο από ότι το 2003 που έγραφα το μυθιστόρημα με στόχους ξεκάθαρα αποτροπαϊκούς.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι αυτοί που τα ξεμπροστιάζουν για αυτό ακριβώς που είναι.  

Δεν ξέρω πως θα ‘νοιωθα αν βρισκόμουν στο Πάρτι του Κασιδόκωστα, ξέρω όμως πως ένοιωθε ο κεντρικός αντιήρωας του βιβλίου μου, ο Μανώλης Ευθυμίου, ένας μικροαστός που αποκόπτεται οριστικά από την κανονικότητα της πρώην ζωής του και καταβυθίζεται σε έναν κόσμο απόλυτης παρακμής στην κορυφή του οποίου βρίσκεται μια αδελφότητα καταστροφιστών που περνιούνται για ισόθεοι.

Η περιγραφή που ακολουθεί είναι η πρώτη κάθοδος του Μανώλη στον κόσμο τους που παρουσιάζεται φυσικά με μπόλικη λογοτεχνική υπερβολή

«Τα Άγρια Ζώα της Πόλης»:

«Οι ηλικίες των ανθρώπων που συγχρωτίζονταν εκεί δεν έδειχναν να έχουν ούτε κατώτερο ούτε ανώτερο όριο. Υπήρχαν σταφιδιασμένοι γέροι και γριές, καλοφροντισμένοι μεσήλικες, ανήλικοι κούροι και κόρες. Αν τα λεφτά και οι γνωριμίες ήταν το εισιτήριο για αυτόν τον κόσμο, η ομορφιά ήταν το διαβατήριο.             

Το κλαμπ έδειχνε να ναι χωρισμένο σε θεματικά διαμερίσματα. Στα δεξιά μου υπήρχε ένας χώρος οριοθετημένος από κίονες. Άνθρωποι που φορούσαν χιτώνες ποικίλων χρωμάτων και ευφάνταστων σχημάτων ξάπλωναν σε ανάκλιντρα, μπροστά από τραπέζια κατάφορτα με πιατέλες γεμάτες εδέσματα και φρούτα πασπαλισμένα με διάφορα χαπάκια.

Αλλού το σκηνικό θύμιζε ζούγκλα. Άνθρωποι φορούσαν δέρματα και άγρια ζώα τριγυρνούσαν αποπροσανατολισμένα πίσω από τα σίδερα ενός μικρού ζωολογικού κήπου. Δίπλα τους, άνθρωποι με καμπαρτίνες, επιδειξίες που ανόρεχτα επιδείκνυαν τα προσόντα τους στους ομοτέχνους τους. Διαγωνισμός επιδειξιομανίας. Καλό και αυτό, σκέφτηκα από μέσα μου. 

Πιο κάτω υπήρχαν οι άνθρωποι ψάρια. Χωμένοι μέσα σε ένα ευμέγεθες ενυδρείο, κολυμπούσαν στους ρυθμούς τους μουσικής, κοιτάζοντας μέσα από τη γυάλα τους τον ¨έξω¨ κόσμο.

Γείτονες των ανθρώπων ψαριών, οι γερόλυκοι, περίμεναν με στόμα φαφούτικο και γεμάτο σάλια τις κοκκινοσκουφίτσες τους. Πιο πέρα, παραδοσιακές αφέντρες και σκλάβοι, με τη δερμάτινη ένδυσή τους και τα επιβεβλημένα μαστίγια. 

Παραδίπλα, άνθρωποι που έμοιαζαν να χουν βγει από τις σελίδες της βίβλου επιδίδονταν σε βιβλικές ακολασίες.

Οι ιστορικές εποχές της ανθρωπότητας, οι μύθοι, οι θρύλοι και τα βίτσια τους απλώνονταν από άκρη σε άκρη του κλαμπ. Οι θαμώνες δεν είχαν παρά να διαλέξουν τον τόπο και τον χρόνο όπου ένοιωθαν περισσότερο ότι ανήκαν.

Όπου κι αν γυρνούσα το κεφάλι μου έβλεπα τα πιο ετερόκλητα ζευγάρια. Άντρες με άντρες, γυναίκες με γυναίκες, γριές με άγουρες κοπελίτσες, γέροι με πιτσιρικάδες. Το μαγαζί μύριζε νεανική σάρκα και παραγινωμένο πόθο. Μια διεστραμμένη εκδοχή της Disneyland όπου οι παππούδες δίναν στα υιοθετημένα εγγονάκια ναρκωτικά αντί για γλειφιτζούρια και σε αντάλλαγμα παίρναν από αυτά το νεανικό τους άρωμα και το σεξουαλικό τους σφρίγος.   

Στο κέντρο του μαγαζιού υπήρχε μια τεράστια πίστα. Άνθρωποι από όλες τις εποχές και τα θεματικά διαμερίσματα του κλαμπ συνέρεαν εκεί πέρα, στο κέντρο του υπόγειου κόσμου, ενώνονταν και χορεύαν φρενιτίδωκα, μέχρι το τέλος της αντοχής τους. Δυσκολευόμουνα να ξεχωρίσω που άρχιζε ο ένας και που τελείωνε ο άλλος χορευτής. Όλοι αγγίζαν όλους με χέρια ανυπόμονα να γραπώσουν φρέσκια σάρκα…

Πέρασα για λίγο από τις παρυφές της πίστας. Έβρισκες κάθε τύπου νεαρό εκεί μέσα. Φρικιά με πράσινα μαλλιά, ξυρισμένους τύπους, κυριλλέδες, ροκάδες με χαίτες, καλογυμνασμένους αθλητές, μοντέλα, τηλεοπτικά πρόσωπα, φουσκωτές αδερφές και ανορεξικές νεράιδες.. Όλα τα είχε ο μπαχτσές.

Ένιωσα χέρια χωρίς καμιά διάκριση να με αγγίζουν, κάποια άλλα με μανία να με χουφτώνουν. Μέσα στη βιομάζα της πίστας δεν ήσουν τίποτε άλλο από διαθέσιμη σάρκα.

Πέρασα μέσα από την πίστα και βρέθηκα σε ένα μέρος που ήταν ακόμη πιο άγριο, αδιανόητα άγριο. Υπήρχαν κλουβιά, όπως και πριν  μόνο που αυτή τη φορά στα κλουβιά υπήρχαν άνθρωποι, άνθρωποι δεμένοι, ασφυκτικά δεμένοι από αλυσίδες, άνθρωποι που διάφορα μέλη της ανατομίας τους πρόβαλαν γυμνά έξω από τα κλουβιά.

Οι άνθρωποι των κλουβιών δεν ήταν πελάτες. Ήταν απλά άνθρωποι προς χρήση, αν όχι προς βρώση.

Κάποιοι πελάτες τη βρίσκαν με το να χλευάζουν τους ¨δέσμιους¨. Άλλοι τη βρίσκαν με το να τους χτυπάν. Άλλοι με το να τους ακουμπάν το όργανό τους. Άλλοι πηγαίναν ακόμη παραπέρα, τους βίαζαν κανονικά. Μερικοί τους δάγκωναν όσο πιο δυνατά μπορούσαν… Μου ρθε μια τάση για εμετό…

Άξαφνα όλοι οι άνθρωποι του μαγαζιού σηκώσαν το κεφάλι τους προς την οροφή. Ανεπαίσθητα τους ακολούθησα και έγινα μάρτυρας του πιο απίστευτου θεάματος. Άνθρωποι, ζωντανοί άνθρωποι, άνθρωποι γυμνοί, άνθρωποι κάθε ράτσας και σωματότυπου κρέμονταν από την οροφή. Κάποιοι από αυτούς, φανερά μαστουρωμένοι χόρευαν σαν να ταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Άλλοι βρίσκονταν αραδιασμένοι πίσω από γυάλινες προθήκες που ανεβοκατέβαιναν στο ρυθμό της μουσικής λες και ήταν τα πλήκτρα ενός τεράστιου συνθεσάιζερ.

Όλοι οι πελάτες χειροκρότησαν ενθουσιασμένοι. Αυτό πρέπει να ήταν το κλου της βραδιάς.

Αποσβολωμένος κοίταζα το θέαμα της οροφής και περπατούσα χωρίς να κοιτάζω που πηγαίνω. Ένα χέρι με σταμάτησε. ¨Δεν φαίνεσαι να σαι από τους φετιχιστές των σωματικών υγρών¨. Κοίταξα απορημένος την αδύνατη κοπέλα με το φανελάκι και τα μωβ μαλλιά. ¨Τι;¨ έκανα. ¨Κοίτα και θα καταλάβεις¨ μου είπε και χάθηκε χορεύοντας μέσα στην πίστα. 

Μερικά μέτρα δεξιά μου άρχισε μια μικρή βροχή. Ύψωσα ξανά το κεφάλι μου για να εντοπίσω την πηγή της. Στο ταβάνι, πίσω από σίδερα υπήρχε μια σειρά ανθρώπων με τρεις ορούς σε κάθε χέρι, φουσκωμένοι σαν μπαλόνια από το παραπανίσιο νερό στο σώμα τους. Δίπλα τους γυναίκες γυμνές που βρίσκονταν στις μέρες τους κολλητά με ανθρώπους που αιμορραγούσαν ακατάσχετα, με πληγές πελώριες που τους κάναν να μοιάζουν σαν φρεσκοανοιγμένα μύδια.

Ακριβώς από κάτω, πελάτες με ανοιχτά στόματα και υψωμένα χέρια περίμεναν το μάνα εξ ουρανού.

¨Βροχή από αμμωνία, όπως στην Αφροδίτη¨ σκέφτηκα αναγουλιασμένος.

Ένοιωσα μια πίεση αφόρητη, τα νεύρα, η ηθική και η αισθητική μου τραβηγμένα στα όρια τους. Ήθελα να φύγω από κει μέσα»…

Το 2008 κάποιοι με ρωτούσαν γιατί έγραψα αυτό το ανοσιούργημα. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει, δε χρειάζεται καν να τους απαντήσω.

Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί το νέο μου μυθιστόρημα, το «Σημάδι» από τις εκδόσεις Anima. Ίσως αυτοί που το διαβάσουν να με ρωτήσουν αυτή τη φορά γιατί άργησα να γράψω αυτό το μικρό αριστούργημα.

Δεν άργησα. Το ‘γραψα το 2010. Απλά τότε, ελάχιστοι στην Ελλάδα που μόλις ξεκινούσε το Γολγοθά της, θα μπορούσαν να αντιληφθούν τα μηνύματα που περιέχονται στο βιβλίο και να το καλοδεχτούν.

Βλέπετε. Η λογοτεχνία, η καλή λογοτεχνία έχει την ικανότητα να ξεπερνά τα σύνορα του χώρου και του χρόνου, τεκμήριο όπως είναι της ύπαρξης μιας ευρύτερης ανθρώπινης «ψυχής» από αυτή που θαρρούμε πως κατέχουμε, τουλάχιστον για όσους από εμάς ακόμη θαρρούμε ή θέλουμε να χουμε ψυχή.

Στηρίξτε την καλή λογοτεχνία λοιπόν. Μπορεί να μη σώζει ζωές αλλά σίγουρα μπορεί να διασώσει κάτι από ψυχή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/12/2014 

Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος (27 Δεκεμβρίου)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/27.html


Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια – κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.

Πηγή-Optiko.net

24 Δεκεμβρίου 1944: Η μάχη των υπονόμων. Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία: μια έκρηξη που δεν έγινε ποτέ

http://olympia.gr/2014/12/27/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%BC-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BA%CF%81/

Ιστορική επέτειος: 24 Δεκεμβρίου 1944 – 24 Δεκεμβρίου 2014
70 χρόνια από τη θρυλική «Μάχη των Υπονόμων»

…Είχε

ήδη σκοτεινιάσει όταν κατέβαιναν από το φορτηγό που μετέφερε την ομάδα τους στην

περιοχή του Προφήτη Δανιήλ. Εκεί, μπαίνοντας μέσα σε ένα φρεάτιο αφού

μετακίνησαν ένα μεταλλικό καπάκι, βρέθηκαν κάτω από τον δρόμο, στα σκοτάδια

ενός άλλου κόσμου, υπόγειου, στον οποίο βασίλευαν οι σκιές και οι αρουραίοι… «Απαγορεύεται

να αποτύχετε»! Κατά την κατοχή, αυτές οι βρώμικες και σκοτεινές σήραγγες

χρησιμοποιήθηκαν ως μυστικές οδοί διαφυγής από τα μπλόκα και τις παγίδες της

Γκεστάπο και της Βέρμαχτ. Τώρα είχε έρθει η ώρα να χρησιμοποιηθούν ξανά.

Το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στο Σύνταγμα υπονομεύτηκε επιτυχώς

με εκρηκτικά στα θεμέλιά του, παραμονή Χριστουγέννων και παραμονές της

ιστορικής συνδιάσκεψης μεταξύ Τσώρτσιλ, Παπανδρέου και άλλων προσώπων της πολιτικής

αφρόκρεμας της εποχής. Η καταστροφική έκρηξη όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στο

άρθρο που ακολουθεί θα διαβάσετε, μέσα από ζωντανές αναπαραστάσεις και

αυθεντικές μαρτυρίες, πώς έφτασε η ομάδα των δυναμιτιστών του ΕΛΑΣ στα θεμέλια

του ξενοδοχείου, χρησιμοποιώντας το παλιό δίκτυο των υπονόμων της Αθήνας. Βήμα

προς βήμα η πορεία των πρωταγωνιστών και η οργάνωση της μεγάλης αυτής πολεμικής

επιχείρησης μέσα από σπάνια ντοκουμέντα και μερικές εικόνες (όσες μπορέσαμε ως τώρα) από τις σήραγγες που περπάτησαν τότε.

Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους ανθρώπους αυτούς να ακολουθούν σιωπηλά τους
επικεφαλής των ομάδων, οδηγούμενοι από το πάθος τους για να εκπληρώσουν
επιτυχώς την αποστολή τους, αψηφώντας τον κίνδυνο που υπήρχε να ανατιναχθούν
όλοι μαζί, αφήνοντας για πάντα εκεί κάτω τα κόκαλά τους…

Η αποχώρηση των Γερμανών και οι μυστικές συμφωνίες των Μεγάλων

Τα γερμανικά στρατεύματα (εννέα μεραρχίες) αποχώρησαν από την Αθήνα στις 12
Οκτωβρίου 1944. Βάσει πληροφοριών, προκύπτει ότι τον Σεπτέμβριο στη Λισαβώνα είχε
πραγματοποιηθεί μια μυστική συμφωνία μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας (η μοναδική
κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου ανάμεσα στους δύο κύριους εμπόλεμους),
αναφορικά με την εγκατάλειψη της Ελλάδας. Βάσει αυτής της συμφωνίας, οι
γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα θα αποχωρούσαν ανενόχλητες, με μόνη
υποχρέωση να παραδώσουν αμαχητί τη Θεσσαλονίκη στους Βρετανούς, ώστε να
εξασφαλισθεί η παραμονή της χώρας στη βρετανική επιρροή. Η πλέον πειστική
αναφορά για το ζήτημα αυτό είχε γίνει από τον υπουργό του Χίτλερ Άλμπερτ Σπέερ,
ελάχιστα χρόνια πριν πεθάνει και αφού είχε αποφυλακισθεί, ενώ αντίστοιχη
αναφορά υπάρχει και από τον επίσης Γερμανό αξιωματούχο Βίλφρεντ φον Όβεν.

Η παραπάνω συμφωνία θα πρέπει να προηγήθηκε της συμφωνίας της Καζέρτας, που αποφασίσθηκε
αιφνιδιαστικά και κατά την οποία εγκρίθηκε να δοθεί η ανώτατη διοίκηση όλων των
τακτικών και ανταρτικών δυνάμεων του στρατού της απελευθερούμενης Ελλάδας στον
έμπιστο Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Στη διάσκεψη της Μόσχας στις 9 Οκτωβρίου 1944
ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσώρτσιλ, έχοντας
εξασφαλίσει εφ’ ενός μεν τη «συμφωνία κυρίων» της Λισαβώνας, αφ’ ετέρου δε το
διορισμό του Σκόμπι, επέμεινε απέναντι στον Στάλιν στα ποσοστά επιρροής 90% –
10% επί της Ελλάδος. Δηλαδή ουσιαστικά ο Τσώρτσιλ ζητούσε από τη Ρωσία να
παραιτηθεί από τη διεκδίκηση της άσκησης επιρροής στην Ελλάδα, προτείνοντάς της
να κρατήσει μόνο ένα ποσοστό 10%, έναντι ποσοστού 90% που θα αντιστοιχούσε στην
αγγλική επιρροή. Στη συνέχεια, υπό τη σκιά αυτής της συμφωνίας, ακολούθησαν στην
Ελλάδα σφοδρές εμφύλιες συγκρούσεις κατά τα Δεκεμβριανά…

Το περίφημο χαρτάκι που έγραψε ο Τσώρτσιλ και ενέκρινε ο Στάλιν, στη Μόσχα. Φαίνονται τα ποσοστά επιρροής μεταξύ των δυνάμεων στις βαλκανικές χώρες. Η δεύτερη σημείωση γράφει για την επιρροή στην Ελλάδα: Η Μεγάλη Βρετανία (σε συμφωνία με τις ΗΠΑ) 90%, η Ρωσία: 10%. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Τα Δεκεμβριανά, η μεγάλη σύσκεψη των Χριστουγέννων, και το παρασκήνιο

Στις 4 του Δεκέμβρη, ο Σκόμπι ζήτησε από τον ΕΛΑΣ
να εκκενώσει την Αθήνα, ενώ ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, η κυβέρνηση του
οποίου έδρευε στο ξενοδοχείο Μ. Βρετανία, σκεφτόταν να παραιτηθεί. Ο Θ.
Σοφούλης, αρχηγός του κόμματος των Φιλελεύθερων, ήθελε να σχηματίσει νέα
κυβέρνηση, αλλά οι Άγγλοι ήθελαν τον Παπανδρέου. Ο
Τσώρτσιλ ζήτησε με τηλεγράφημα από τον Σκόμπι να συμπεριφέρεται σαν να
βρίσκεται σε κατακτημένη πόλη, και να καταστρέψει όλες τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ… Τις
μέρες εκείνες όμως, η κατάσταση δυσκόλευε για τους Άγγλους. Μέχρι τα μέσα του μήνα, όλη σχεδόν η Αθήνα βρισκόταν υπό τον έλεγχο των αριστερών, εκτός από
ένα μικρό κομμάτι του κέντρου ανάμεσα στην Ομόνοια, την πλατεία Συντάγματος και
το Κολωνάκι. Αλλά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη η κατάσταση άρχισε να
δυσκολεύει για τον ΕΛΑΣ, καθώς οι ελλείψεις ήταν μεγάλες και δυνατότητα
ανεφοδιασμού δεν υπήρχε. Τα πυρομαχικά ήταν ελάχιστα και ο αντίπαλος είχε
ανεφοδιαστεί με σύγχρονα όπλα, αλλά παρ’ όλα αυτά ο ΕΛΑΣ εξακολουθούσε να έχει
επιτυχίες, όπως η σύλληψη εκατοντάδων βρετανών στρατιωτών και αξιωματικών στις
18 του Δεκέμβρη. Το γεγονός αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον ανταρτικό στρατό να
εφοδιαστεί με πυρομαχικά και μεταφορικά μέσα.

Η κατάσταση των ημερών, ανάγκασε τον Τσώρτσιλ να έρθει ο ίδιος στην Αθήνα, μαζί
με τους υπουργούς του Άντονυ Ήντεν, Χάρολντ Μακ Μίλλαν, και τον στρατάρχη
Αλεξάντερ. Ήταν 25 Δεκεμβρίου. Επρόκειτο να συσκεφθούν με τους Έλληνες
επισήμους σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα που χειροτέρευε μέρα με την
ημέρα με τις δύο αντίπαλες ελληνικές στρατιές να αλληλοσκοτώνονται υπό την
‘‘προστασία’’ των Άγγλων. Η ιστορική εκείνη σύσκεψη των συμμάχων στην οποία
συμμετείχαν από την ελληνική πλευρά, εκτός του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού (τον
οποίο ο Τσώρτσιλ όρισε αντιβασιλέα, αλλά και πρόεδρο της σύσκεψης) και του
στρατηγού Πλαστήρα, και οι αντιπρόσωποι των κομμάτων (Παπανδρέου, Σοφούλης
κ.ά.), είχε ορισθεί στην έδρα της κυβέρνησης στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία,
και υποτίθεται πως θα καθόριζε τη μελλοντική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια
που θα ζητούσε ο Τσώρτσιλ, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την παράδοση άνευ
όρων των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, και μάλιστα με τη συναίνεση της ηγεσίας της
αριστεράς, κάτι που φυσικά δεν έγινε δεκτό.

Η εκκλησία του Προφήτη Δανιήλ Μεταξουργείου στη Λεωφόρο Αθηνών

Η ιδέα της υπονόμευσης του ξενοδοχείου “Μ. Βρετανία” και μια μαρτυρία

Από την πλευρά των αριστερών, επειδή μετά τα μέσα του Δεκέμβρη άρχιζαν να χάνουν
έδαφος έχοντας μεγάλες απώλειες, ως τελευταία ελπίδα να καταλάμβαναν την πόλη
ολοκληρωτικά, είχαν καταλήξει μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις στα στρατηγεία
της Πατησίων και της Κυψέλης, ότι θα μπορούσε να ήταν η καταστροφή του
στρατηγείου των αντιπάλων τους. Κατά μέτωπον επίθεση δεν θα ήταν φυσικά δυνατή,
οπότε έπρεπε να σκεφτούν κάτι άλλο… Τότε ήταν που άρχισε να γεννιέται η ιδέα
της υπονόμευσης του ξενοδοχείου με εκρηκτικά από τα υπόγειά του, ώστε να
ανατιναχθεί ολόκληρο στον αέρα μαζί με τους παρευρισκόμενους, και τρόπος για να
τα μεταφέρουν εκεί εκ του ασφαλούς, υπήρχε: μέσα από τους υπονόμους!
Θα μπορούσαν δε να εξοπλίζονταν και με ασύρματο, ώστε να κρατούν επικοινωνία με το
στρατηγείο.

Στο σημείο αυτό, υπάρχει μια σημαντικότατη σχετική μαρτυρία από την περίοδο εκείνη,
του Βασίλη Μπαρτζώτα (Φάνης), γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ), η
οποία τεκμηριώνει τη μυστική “μάχη των υπονόμων”, που εκτυλίχθηκε υπογείως και στο
παρασκήνιο της παραπάνω σύσκεψης, από την οποία ούτως ή άλλως οι ίδιοι απουσίαζαν:

«Δυνάμεις του ΕΛΑΣ Αθήνας πλαισιωμένες από
στελέχη της ΚΟΑ με επικεφαλής τον Σπύρο Καλοδίκη, έκαναν μια ακόμη τολμηρή και
ηρωική επιχείρηση. Χώθηκαν μέσα στο κεντρικό αποχετευτικό δίκτυο της Αθήνας από
το ύψος της οδού Λένορμαν, δηλαδή της περιοχής του Κολωνού, που ελεγχόταν από
το ΚΚΕ. Έχοντας στα χέρια τους το γενικό σχεδιάγραμμα των υπονόμων της Αθήνας,
έπειτα από πορεία 12 ωρών μέσα στα βρώμικα νερά των οχετών, με άμεσο κίνδυνο
της ζωής τους, κατόρθωσαν να κουβαλήσουν κάτω από την πλατεία Συντάγματος,
ακριβώς στο ξενοδοχείο της “Μεγάλης
Βρετανίας’’ όπου ήταν η έδρα της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, περίπου έναν
τόνο εκρηκτικής ύλης (τροτύλης), και με ηλεκτρικό σύρμα τη συνέδεσαν με ειδικό
ηλεκτρικό μηχάνημα ανατίναξης, που βρισκόταν στη δική μας περιοχή. Ο Καλοδίκης
ανέφερε σε μένα, τη μέρα των Χριστουγέννων (25 Δεκέμβρη 1944, λίγες ώρες πριν
φτάσει ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα), για την επιχείρηση αυτή, με τη δήλωση ότι είναι
έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα το άντρο της κυβέρνησης Παπανδρέου και των
Άγγλων. Εγώ ανέφερα στο Πολιτικό Γραφείο (ΠΓ) της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του
ΚΚΕ που θα ’δινε και την τελική έγκριση. Το ΠΓ της ΚΕ έχοντας υπόψη τον ερχομό
του Τσώρτσιλ και τις διαπραγματεύσεις μαζί του, μας είπε να περιμένουμε μερικές
μέρες»…

Εδώ να σημειώσουμε ότι οι αριστεροί δεν γνώριζαν από την αρχή ότι θα παρευρεθεί ο Τσώρτσιλ και οι υπουργοί του στον ίδιο χώρο την ίδια ημέρα. Γιατί παρ’ όλο που μοιάζει απόλυτα λογική η επιθυμία της καταστροφής της έδρας της αντίπαλης κυβέρνησης και των Άγγλων συμμάχων της, και της σύσκεψης με μία μόνο κίνηση, το γεγονός ότι δεν είχαν συνδέσει την ανατίναξη του ξενοδοχείου με την πολιτική συνάντηση που θα γινόταν εκεί, ήταν που οδήγησε τελικά στη ματαίωση της όλης επιχείρησης.

Το κτίριο του ξενοδοχείου

Η κατασκευή του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησε το 1842, και ήταν το πρώτο κτίριο εκτός των ανακτόρων (Βουλή) που χτίστηκε στην πλατεία Συντάγματος. Σε ανακαίνιση του 1928 το υπόγειο του κτιρίου κατασκευάστηκε ως αντιαεροπορικό καταφύγιο, με μεγάλες σιδερένιες πόρτες και φίλτρα για τα αέρια των βομβαρδισμών της εποχής. Την επομένη της 28ης Οκτωβρίου 1940 εγκαταστάθηκε εκεί το στρατηγείο του ΓΕΣ και το επιτελείο της κυβέρνησης του Ι. Μεταξά, ενώ υπήρχαν επίσης γραφεία του βασιλιά Γεωργίου. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, και ο βασιλιάς έφυγε προς Κάιρο, το ξενοδοχείο έγινε στρατηγείο της Βέρμαχτ και τόπος φιλοξενίας υψηλόβαθμων Γερμανών. Τέλος, μετά και τον εμφύλιο, το 1957 το παλιό κτίριο του Χάνσεν κατεδαφίστηκε και το ξενοδοχείο πήρε τη σημερινή του μορφή.  

Ο χάρτης των υπονόμων του κέντρου της Αθήνας. Το σημείο Α στον Προφήτη Δανιήλ είναι η αφετηρία των υπόγειων διαδρομών, που αργότερα μεταφέρθηκε στον Κολωνό, στο ύψος που τέμνει η Λένορμαν τον κλάδο του 1925. Στο σημείο Β υπάρχει διακλάδωση της οποίας και οι δύο διαδρομές καταλήγουν στο Σύνταγμα. 

Επιλέχθηκε η νότια. Στους κλάδους αναγράφονται οι χρονολογίες κατασκευής τους, και στους κεντρικότερους και οι διαστάσεις διατομής σε μέτρα. Με διακεκομμένη γραμμή παρουσιάζεται η ασαφής (ελλείψει στοιχείων) ανατολική ένωση των κλάδων στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, η σύνδεση με το ξενοδοχείο στο Σύνταγμα, και ο νέος Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός (ΚΑΑ) στην Κωνσταντινουπόλεως, που ολοκληρώθηκε το 1959.

Η Μάχη των Υπονόμων μέσα από αυθεντικές μαρτυρίες συμμετεχόντων

Ας δούμε όμως τώρα, πως με αριστοτεχνικό τρόπο καταστρώθηκε και εκτελέστηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή, η παρακινδυνευμένη και γιγαντιαία πολεμική επιχείρηση στο αθηναϊκό υπέδαφος. Οι υπόγειες στοές του παλαιού δικτύου των υπονόμων με κεντρική πρόσβαση από τον Προφήτη Δανιήλ, είχαν διακλαδώσεις που κατέληγαν στις περισσότερες παλιές γειτονιές του κέντρου. Αφού η επιθυμία του στρατηγείου ήταν η υπονόμευση του ξενοδοχείου, ο μόνος τρόπος για να το προσεγγίσουν, ήταν υπογείως από τους υπονόμους, καθώς ολόκληρη η περιοχή του κέντρου ανήκε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Προμηθεύτηκαν τους χάρτες των υπονόμων από το γραφείο του αρχιμηχανικού του Δήμου Αθηναίων και μελετώντας τους κατέληξαν σε δύο διαδρομές: η πρώτη και
κοντινότερη, ξεκινούσε από το Μοναστηράκι και οδηγούσε κατ’ ευθείαν (δια της οδού Ερμού) κάτω από τη “Μεγάλη Βρετανία”. Η δεύτερη και πιο μακρινή, ξεκινούσε από την περιοχή του Προφήτη Δανιήλ (Α), διακλαδιζόταν κάτω από τις οδούς Αχιλλέως, Δεληγιώργη, Ζήνωνος, Πειραιώς και Σταδίου, και έφτανε μέχρι τα θεμέλια του ξενοδοχείου. 

Είσοδος ΕΥΔΑΠ, στην περιοχή Προφήτη Δανιήλ (σημείο Α χάρτη)

Το μεγάλο φρεάτιο που οδηγεί στο εσωτερικό των στοών

Κατεβαίνοντας, βρισκόμαστε πάνω από λύματα που μεταφέρονται από τον ΚΑΑ

Δεξιά, ο δίδυμος αγωγός της στοάς που έρχεται από την οδό Μύλων

Πολλές από τις γαλαρίες αυτές, είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τα προηγούμενα χρόνια της αντίστασης. Κατά τον Μανώλη Γλέζο, που συμμετείχε και ο ίδιος (στην ομάδα που μετέφερε τα
καλώδια), η επιχείρηση ξεκίνησε από τον Προφήτη Δανιήλ (Μεταξουργείο), όπως και άλλες παλαιότερα, καθώς για να μπουν από το Μοναστηράκι, θα έπρεπε να “πάρουν”
την περιοχή. Όμως η υπόγεια διαδρομή που ακολούθησαν δεν ήταν εκείνη της Σταδίου, αλλά επέλεξαν μια διακλάδωση (Β) που τους έβγαλε τελικά στην πρώτη επιλογή, κάτω από την Ερμού.

Στις παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζεται η σήραγγα της οδού Πλαταιών (σημείο Β), κατά τη διάρκεια εργασιών της ΕΥΔΑΠ για την αντικατάσταση κατεστραμμένου τμήματος (που κατέπεσε) από τσιμεντένιο κυκλικό αγωγό, τον Απρίλιο του 2011.

Την αποστολή ανέλαβε η ομάδα 17. Κινητοποιήθηκαν μερικά από τα καλύτερα στελέχη του ΚΚΕ με επικεφαλής –όπως είδαμε– τον Σπύρο Καλοδίκη, στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. Ογδόντα τουλάχιστον άνθρωποι με τη συνεργασία ειδικής ομάδας των δυναμιτιστών του ΕΛΑΣ άρχισαν την δουλειά. Έμπαιναν στον υπόνομο από την είσοδο του Προφήτη Δανιήλ, και η διαδρομή που ακολουθούσαν περνούσε από τις οδούς Αχιλλέως, Πλαταιών, Κεραμεικού, Σαλαμίνος, κάτω από τους Αγίους Ασώματους (Θησείο), έφτανε στην Ερμού και κατέληγε ακριβώς
κάτω από το ξενοδοχείο. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κυρίως τροτύλη (τρινιτροτολουόλη ή ΤΝΤ) και ίσως νιτρογλυκερίνη και δυναμίτιδα, που μεταφέρονταν με αυτοκίνητο μέχρι το στόμιο του υπονόμου και στη συνέχεια με τα χέρια. 

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Η διαδρομή στους υπονόμους ήταν τρομακτικά δύσκολη καθώς ήταν γεμάτοι με νερά και ακαθαρσίες και σε πολλά σημεία ήταν τόσο στενοί που το βάδισμα γίνονταν σχεδόν έρποντας. Σε καμία περίπτωση τα εκρηκτικά δεν έπρεπε να βραχούν, γεγονός που ανάγκασε τους ανθρώπους που λάμβαναν μέρος στην επιχείρηση να κάνουν αρκετές μεταφορές.

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Απόσπασμα μιας προσωπικής μαρτυρίας του Νίκου Κυριακίδη,
μπορεί σήμερα να μας μεταφέρει πίσω στο παρελθόν, ώστε να παρακολουθήσουμε από
κοντά και με την ίδια αγωνία, βήμα προς βήμα την προετοιμασία και την εκτέλεση
των εργασιών…

«Η προετοιμασία της επιχείρησης αυτής είχε αρχίσει.
Προηγούμενα είχαν παρθεί από τον Δήμο Αθηναίων οι σχετικοί χάρτες των υπονόμων
της Αθήνας οι οποίοι και μελετήθηκαν από ειδικούς συντρόφους. Ο ένας μηχανικός,
ειδικευμένος στους υπονόμους του Βελγίου και ο άλλος υπολοχαγός Μηχανικού,
ειδικευμένος στα εκρηκτικά, δυστυχώς δε θυμάμαι τα ονόματά τους, κατάστρωσαν τα
σχέδια για την είσοδό μας στους υπονόμους της Αθήνας και καθόρισαν το σημείο
από όπου θα μπαίναμε. Έγιναν από τους ειδικούς οι σχετικές προετοιμασίες μέσα
στους υπονόμους, αφού τα περάσματα δεν ήσαν σε ευθεία γραμμή. Αλλού ήταν
ανήφορος και αλλού κατήφορος, οπότε χρειάστηκε να τοποθετηθούν σκάλες κ.λπ. Όλα
είχαν ετοιμαστεί. Στις 22/12/1944, τελικά, αν θυμάμαι καλά, αποφασίστηκε να
μπούμε μέσα στον υπόνομο 150 περίπου άνδρες του ΕΛΑΣ και άλλα στελέχη του
Κόμματος, με στόχο και κατεύθυνση το ξενοδοχείο της ‘‘Μεγάλης Βρετανίας’’,
μεταφέροντας από τον υπόνομο που δέχεται τα βρόχινα νερά και τις βρωμιές της
τότε Αθήνας, έναν τόνο περίπου εκρηκτικής ύλης, τροτύλης. Η επιχείρηση ξεκίνησε
από το Μεταξουργείο. Ο υπόνομος δεν ήταν αυτός που δέχεται τις ακαθαρσίες, αλλά
τα βρόχινα νερά και η κάθοδος έγινε με σιδερένια και όχι ξύλινη σκάλα. Η
ατμόσφαιρα μέσα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Μύριζε υγρασία και μούχλα. Και τα
νερά, στα σημεία που ήταν φαρδύς ο υπόνομος, μας φτάνανε ως τα γόνατα, ενώ όπου
στένευε φτάνανε ως το στήθος, χώρια τα τεράστια ποντίκια… Η επιχείρηση από το
Μεταξουργείο δεν προχώρησε. Είχαμε την απώλεια του μέλους του Γραφείου της
Αχτίδας που σκοτώθηκε από αγγλικό βλήμα. Είδαν κάποια μικρή μάζωξη στο σπίτι
που βρισκόμασταν και μας έριξαν. Η καθοδήγηση της Αχτίδας κατόπιν τούτου
αποφάσισε να σταματήσει η επιχείρηση και φυσικά να γίνει σε άλλο σημείο…»

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Ο Θωμάς Μάρας ο οποίος ήταν και ο ίδιος μέλος μιας εκ των ομάδων που πήραν μέρος στην επιχείρηση, θυμάται: 

«Πήγαμε σ’ ένα
σπίτι μονόροφο κι ανεβήκαμε στο απάνω πάτωμα. Θα ’χε περάσει καμιά ώρα όταν μας
δόθηκε εντολή να σηκωθούμε, και σε ομάδες από δύο βγήκαμε απ’ το σπίτι. Ακριβώς
απέναντι, στη μέση του δρόμου, υπήρχαν τρεις άντρες που βοηθούσαν τα ζευγάρια
να κατέβουν το φρεάτιο του υπονόμου… Δεν ήταν στην οδό Πειραιώς… Η διαδρομή
πρέπει να ήταν Θερμοπυλών (σ.σ.: εννοεί Πλαταιών), Άγιοι Ασώματοι, Ερμού,
Σύνταγμα. Σαν πάτησα κάτω το νερό έφτασε μέχρι τη μέση μου και με μούσκεψε. Η
προσοχή μας βρισκόταν στο φορτίο που το κρατούσαμε ψηλά για να μη βραχεί. Στα
πλάγια, στους τοίχους του υπονόμου, είχαν κρεμάσει φαναράκια για να βλέπουμε.
Κάποια στιγμή ο δρόμος στενεύει απότομα. Η πορεία μας τελειώνει σε ένα μεγάλο
άνοιγμα, σαν πλατεία, όπου μπορούσες να σταθείς όρθιος… Παραδίνουμε το φορτίο
μας και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Δεν κάναμε παραπάνω από μισή ώρα,
ενώ ο πηγαιμός μας κράτησε επτά με οκτώ ώρες περίπου. Χαράματα ανέβηκα τη
σκάλα…»

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Όμως,
όπως ο Ν. Κυριακίδης ανέφερε, το σημείο πρόσβασης στις υπόγειες γαλαρίες τελικά
άλλαξε, και επανήλθαν δυο-τρεις μέρες αργότερα στην περιοχή του Κολωνού, στο
ύψος της Λένορμαν. 

Στην επιχείρηση συμμετείχαν επίσης, εκτός του Μανώλη Γλέζου που
χρησιμοποιούσε από τα προηγούμενα χρόνια τις στοές αυτές φυγαδεύοντας
συντρόφους, ο Γιώργος Τσαπόγας καπετάνιος τότε του
ΕΛΑΣ και στη συνέχεια δημοσιογράφος, και ο Δημήτρης Γκίκας από την
Κωσταντινούπολη, παλιός αγωνιστής της αντίστασης με το βαθμό του υπολοχαγού
στον αντάρτικο στρατό, το σπίτι του οποίου βρισκόταν στην οδό Μάρνη. Ακριβώς από
κάτω διέρχεται το σκεπασμένο από το 1880 παλαιό ρέμα του Κυκλοβόρου. 

Στις παρακάτω φωτογραφίες από τις 20/4/1928, βλέπουμε τα έργα κατασκευής της υπόγειας γραμμής του Ηλεκτρικού επί της οδού Γ’ Σεπτεμβρίου. Στη λοξή διασταύρωση με τη Μάρνη (σημείο Γ χάρτη) οι εργασίες απέκοψαν τη μεγάλη σήραγγα του Κυκλοβόρου. Ευχαριστούμε τον Γιάννη Αρσενιάδη για τον εντοπισμό των εικόνων.

Από τον Κολωνό,
με κάποιο τρόπο πρέπει να οδηγήθηκαν στην ίδια διαδρομή που αρχικά είχαν επιλέξει
και προετοιμάσει, που κατέληγε στο Σύνταγμα περνώντας κάτω από την Ερμού. Πιθανόν
να χρησιμοποίησαν μια άλλη νεότερη στοά (κατασκευής του 1925) που διέρχεται από
τη Λένορμαν στο ύψος της οδού Μύλων, διατρέχει τις οδούς Μύλων, Μαρωνείας,
Παιωνίου και συνδέεται και με τον Κυκλοβόρο, του οποίου η λιθόκτιστη ύψους 2,5 μέτρων
γαλαρία, μέσω των οδών Καρόλου και Οδυσσέως καταλήγει στις στοές του αρχικού
σχεδίου, της Αχιλλέως και του Προφήτη Δανιήλ. Λογικά όμως δεν πήγαν από την πλευρά του Κυκλοβόρου, αλλά πρέπει να κινήθηκαν προς το προηγούμενο σημείο εισόδου, και αφού το προσπέρασαν, να συνέχισαν στην ήδη γνωστή διαδρομή.

Φρέαρ Προφήτη Δανιήλ (Α). Στη μέση (δίδυμος) καταλήγει η διακλάδωση του 1925 (Μύλων), ενώ στα δεξιά συνδέεται η σήραγγα της Λ. Αθηνών που κατευθύνεται προς τη διαδρομή που ακολούθησαν το 1944. Αριστερά, άλλη διακλάδωση από τα δυτικά.

«Πράγματι η επιχείρηση έγινε στη Λένορμαν πολύ πιο
μακριά από το Μεταξουργείο. Μπήκαν όλοι οι άνδρες στον υπόνομο με προσοχή κατά
ομάδες, τοποθέτησαν την εκρηκτική ύλη και επέστρεψαν ύστερα από αρκετές ώρες.
Αφού τέλειωσε αυτή η φάση έδωσε εντολή το Γραφείο της Αχτίδας και συγκεκριμένα
ο Γραμματέας της Αχτίδας Μπάμπης Γρηγοριάδης (είχαμε δουλέψει μαζί από το 1943
που ήταν γραμματέας της 6ης Αχτίδας) να μπούμε 5 σύντροφοι, για να κάνουμε τον
τελευταίο έλεγχο των καλωδίων. Σημειώνω τις δυσκολίες που συναντήσαμε από την
είσοδο του υπονόμου μέχρι το τέρμα, και το σημειώνω αυτό γιατί τις έζησα ο
ίδιος. Φυσικά, οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες ομάδες που
κουβαλούσαν το φορτίο της εκρηκτικής ύλης στην πλάτη τους, ήταν πολύ
μεγαλύτερες και οι κίνδυνοι πολύ περισσότεροι. Όπως αναφέρω πιο πάνω ο υπόνομος
δεν ήταν ευθύς, είχε λακκούβες μικρές και μεγάλες που γλίστραγες και έμπαινες
μέσα στο νερό και σε ορισμένα σημεία πάνω από τη μέση μέχρι και στο στήθος. Οι
δρόμοι δεν ήταν σε ευθεία γραμμή, το επίπεδο του δρόμου άλλαζε μέχρι που
δημιουργούσε μικρούς καταρράχτες και ανεβαίναμε σε σκάλες που το πρώτο
συνεργείο είχε τοποθετήσει. Θυμάμαι πως κάτω από την Ερμού ήταν μία δίοδος πολύ
μικρή και στενή. Αρκεί να σημειώσω πως την περάσαμε με την κοιλιά, μπουσουλώντας
στο νερό. Και σε άλλα σημεία περνούσαμε σκυμμένοι, ήταν πολύ δύσκολη η
διαδρομή. Κίνδυνοι υπήρχαν πολλοί. Εκτός αυτών που ανέφερα ήταν και οι κίνδυνοι
που προέρχονταν από τα φρεάτια των δρόμων που μέσω αυτών έμπαιναν τα νερά στον
υπόνομο. Ακούγαμε τα βήματα των περαστικών και φυσικά και τις περιπολίες των
Άγγλων στρατιωτών. Αυτό το γεγονός υποχρέωνε όλους τους συντρόφους που
βρίσκονταν μέσα στον υπόνομο να είναι πολύ προσεκτικοί. Οι βρωμιές και
αναθυμιάσεις μας έφερναν βήχα και φτέρνισμα, που μας ανάγκαζαν να προσέχουμε
για να μη μας αντιληφθούν. Δε βγάζαμε κουβέντα, η συνεννόηση γινόταν με
χειρονομίες. Τελικά παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες επιστρέψαμε στη βάση μας. Η
επιχείρηση τέλειωσε και πέτυχε αφού ξεπέρασε σε χρόνο περίπου τις 12-15 ώρες, και
τελικά περιμέναμε το σύνθημα για να μπει σε ενέργεια η ηλεκτρογεννήτρια. Το
αυτοκίνητο με την ηλεκτρογεννήτρια θα έδινε στην κατάλληλη στιγμή τον σπινθήρα
στα εκρηκτικά που ήταν τοποθετημένα στα θεμέλια και κάτω από τα υπόγεια της
‘‘Μεγάλης Βρετανίας’’».

Η έκρηξη όμως δεν έγινε ποτέ… Ενώ όλα ήταν έτοιμα
και λίγο πριν πατήσουν το κουμπί, από τον ασύρματο δόθηκε η εντολή να
περιμένουν. Ο Ν. Κυριακίδης θυμάται: «Έρχεται
όμως ξαφνικά ο Σπύρος Καλοδίκης – Β΄ Γραμματέας της ΚΟΑ – με μοτοσικλέτα,
(δολοφονήθηκε το Νοέμβρη του 1947 από όργανα της Ασφάλειας στη Λάρισα) και σε
έξαλλη κατάσταση φώναξε τους άνδρες που χειρίζονταν τη γεννήτρια: ‘‘Σταματήστε.
Σβήστε τη γεννήτρια αμέσως. Σταματήστε! Η ανατίναξη δε θα γίνει. Ήρθε ο
Τσώρτσιλ στη Μεγάλη Βρετανία. Σταματήστε!…’’. Όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί και
πήραμε μέρος στην επιχείρηση, βρεγμένοι ως το κόκαλο από τα νερά των υπονόμων,
αισθανθήκαμε αγανάκτηση για τη ματαίωση αυτής της ανατίναξης…». Οι
“από πάνω” δίσταζαν… Παρουσία και του Τσώρτσιλ, το θέμα θα αποκτούσε
πολιτικές προεκτάσεις παγκόσμιου χαρακτήρα. Είχαν εν τέλει αποφασίσει να
προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις, κι έτσι η αποστολή στην οποία αρχικά τους είχαν
απαγορεύσει να αποτύχουν και που με τόσο κόπο, κίνδυνο και αυτοθυσία είχαν
καταφέρει να ολοκληρώσουν, ματαιώθηκε…

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο» (σε δίδυμο αγωγό)

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έδωσε ποτέ τη διαταγή της πυροδότησης. Και ο λόγος ήταν ότι
οι «σύμμαχοι» του Στάλιν, οι Άγγλοι (βλ. συμφωνία Καζέρτας) δεν έπρεπε να
θιγούν. Οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ, θέλοντας να ανατινάξουν το ξενοδοχείο, λογάριαζαν
χωρίς τον ξενοδόχο, θεωρώντας δεδομένη την υποστήριξη της Ρωσίας. Όταν όμως οι ανώτεροί
τους ενημερώθηκαν τι είχε συμφωνηθεί μεταξύ Στάλιν και Τσώρτσιλ, και πόσο
μάλλον ότι ο ίδιος ο Τσώρτσιλ θα παρευρισκόταν στο ξενοδοχείο τη βραδιά που
σκόπευαν να το ανατινάξουν, όλα άλλαξαν… Ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν
παρέλειψε να επαινέσει τη στάση της Σοβιετικής Ένωσης: «Ο Στάλιν κράτησε
αυστηρά και πιστά την συμφωνία μας του Οκτωβρίου…»

Έτσι
λοιπόν, οι υπονομευτές έφυγαν με πικρία εγκαταλείποντας τα εκρηκτικά στα
θεμέλια του ξενοδοχείου. Μπορεί να μην ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αλλά το
υπέδαφος της πρωτεύουσας, που κρύβει πολλά άγνωστα μυστικά μέσα στα
ταλαιπωρημένα του σπλάχνα, τους χάρισε –ως αντάλλαγμα– ένα από αυτά. Ήταν ένας
ρωμαϊκός τάφος με μία ανάγλυφη γυναικεία μορφή, και την επιγραφή “REGILLA
ROMANA SACERDOS CERIS” (Ρηγίλλα Ρωμαία ιέρεια της Δήμητρας). Η πληροφορία αυτή προέρχεται
από τον Χρήστο Τσούκα, ο οποίος αναφέρει ότι από τον θησαυρό που περιείχε η
περίτεχνη μαρμάρινη λάρνακα, αφαίρεσαν μονάχα ένα χρυσό σηστέρτιο (αρχαίο ρωμαϊκό
νόμισμα) ο καθένας, για να θυμούνται τις μοναδικές στιγμές του αγώνα.

Εν τω μεταξύ, το μυστικό διέρρευσε, ειδοποιήθηκε η ασφάλεια του ξενοδοχείου και οι
πυροτεχνουργοί κατέβηκαν στο υπόγειο για να απενεργοποιήσουν τα εκρηκτικά. Ο
Παναγιώτης Μεγαλοοικονόμου, μέλος της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Χ του
Γεωργίου Γρίβα, θυμάται πώς εντόπισε τις βόμβες μέσα στους υπονόμους την
επόμενη μέρα… Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ πληροφορήθηκε σχετικά με την υπονόμευση δύο
ημέρες αργότερα από τους ίδιους τους αντιπροσώπους του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ (οι
οποίοι το ανακοίνωσαν για λόγους προπαγάνδας), αλλά –δικαίως– δεν πίστεψε πως η
απόπειρα είχε σαν βασικό στόχο τον ίδιο.  

Έξοδος…

Το ρέμα του Προφήτη Δανιήλ, από τη θέση Α,  συνεχίζει για λίγο ακόμα υπόγεια  

Πιο κάτω (εδώ στην οδό Ορφέως) είναι ανοικτό, μέχρι τη συμβολή του με τον Κηφισό

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Υ.Γ.: Εμείς δεν διανύσαμε κανένα τμήμα των παραπάνω υπογείων διαδρομών, πλην την προσέγγιση (μόνο) των δύο σημείων Α και Β που παρουσιάζουμε στις φωτογραφίες. Η πρόσβαση στο παντορροϊκό δίκτυο υπονόμων είναι άκρως επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί θανατηφόρα λόγω επικίνδυνων αερίων, όπως το υδρόθειο. Συνεπώς δεν συνιστούμε σε κανέναν αναγνώστη να αναζητήσει εισόδους προς το δίκτυο αυτό της Αθήνας, κάτι που -εκτός του παραπάνω σοβαρού κινδύνου, και των υπολοίπων που εγκυμονεί η διάσχιση τέτοιων σηράγγων (μόλυνση από λύματα, κίνδυνος πτώσης, πνιγμός σε περίπτωση πλημμύρας, κ.ά.)- για να γίνει απαιτείται ειδική άδεια (που δεν πρόκειται να δοθεί) και κατάλληλη λήψη μέτρων ασφαλείας και προστασίας των μελών του σώματος και κυρίως των αναπνευστικών οδών.

Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ

Bloomberg: Η Ελλάδα στον παγκόσμιο «χάρτη της κόλασης» για το 2015!

http://www.antinews.gr/OIKONOMIA/bloomberg-i-ellada-ston-pagkosmio-xarti-tis-kolasis-gia-to-2015/

Tο πρακτορείο Bloomberg ζήτησε από πολιτικούς αναλυτές, οικονομολόγους, επενδυτές και στρατιωτικούς να καταθέσουν τις απόψεις για το πού προβλέπουν ότι θα υπάρξουν εστίες έντασης στον κόσμο, μέσα στο 2015.

Tο πρακτορείο Bloomberg ζήτησε από πολιτικούς αναλυτές, οικονομολόγους, επενδυτές και στρατιωτικούς να καταθέσουν τις απόψεις για το πού προβλέπουν ότι θα υπάρξουν εστίες έντασης στον κόσμο, μέσα στο 2015. Έτσι που όλα αυτά τα σημεία να φτιάξουν το «χάρτη της κόλασης», όπως τον ονομάζει.
Η Ελλάδα υπάρχει μέσα στη λίστα των «κόκκινων» χωρών, καθώς το χειρότερο σενάριο για εκείνη, σύμφωνα με τους αναλυτές είναι να πέσει η παρούσα κυβέρνηση, να ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας (ο εχθρός του ευρώ), γεγονός που θα εξασθενήσει τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Μάλιστα, σημειώνει πως ολοένα και περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν εξτρεμιστικά κινήματα και αν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αποτύχουν να βρουν μία απάντηση, η επιδημία θα εξαπλωθεί σε όλη την αγορά ομολόγων, αναζωπυρώνοντας την κρίση στην ευρωζώνη.
Τα άλλα καταστροφικά σενάρια της οικουμένης είναι η ουκρανική κρίση, η πτώση του πετρελαίου, η διαμάχη Ισραηλινών-Παλαιστινίων, το Ισλαμικό Κράτος, η ένταση στις σχέσεις Κίνας-Ιαπωνίας στη Νότια Θάλασσα και ένας πιθανός πόλεμος Νότιας και Βόρειας Κορέας. Άλλα καταστροφικά σενάρια για το 2015 είναι η μετάδοση της βίας από την Συρία σε Λίβανο, Ιορδανία και Τουρκία, αφού δεν καταστεί δυνατό να αντιμετωπιστεί ο καθεστώς Άσσαντ και το Ισλαμικό Κράτος.
Πιθανή, ως το χειρότερο σενάριο, θεωρείται και η έναρξη των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, με τους Λίβανο, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο, να λαμβάνουν μέρος στην σύγκρουση, στο πλευρό των Παλαιστινίων. Στα χειρότερα σενάρια είναι και η πιθανή αποτυχία εύρεσης λύσης στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, πράγμα που ίσως εμπλέξει το Ισραήλ σε δράση κατά της Τεχεράνης,
Ένα καταστροφικό σενάριο, σύμφωνα με τους αναλυτές, θα ήταν αυτό της εισβολής του Πούτιν στις χώρες της Βαλτικής, αλλά και της προώθησης των θέσεων των Ρώσων και των Φιλορώσων, από την Ανατολική προς την Δυτική Ουκρανία, ώστε να δημιουργηθεί ένας "διάδρομος" επικοινωνίας της ενδοχώρας με την χερσόνησο της Κριμαίας, την οποία έχουν επίσης καταλάβει οι Ρώσοι. Ένταση των συγκρούσεων στην Νιγηρία, μεταξύ του στρατού και των ανταρτών της Μπόκο Χαράμ, επέκταση του Ισλαμικού Κράτους σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν, Νότιας και Βόρειας Κορέας, Κίνας και Ιαπωνίας, με φόντο την Νότια Θάλασσα, είναι μερικές από τις θερμές εστίες του πλανήτη. Το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική, υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει μία νέα εστία έντασης, αφού Ρωσία, ΗΠΑ, Νορβηγία, Δανία και Καναδάς θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν και να κάνουν δικές τους περιοχές όπως τα νησιά Σβάλμπαρντ στο ομώνυμο Αρχιπέλαγος, που αναμένεται να αποτελέσουν το μήλο της Έριδος για τις χώρες αυτές.
www.imerisia.gr

Δημόσιο και ιδιωτικό στην κλασική εποχή και πως βιάζουν τους θεσμούς οι νεοέλληνες.

http://olympia.gr/2014/12/27/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%BF/

Πόλις είναι μια κοινότητα προσώπων ή πολιτών, μια κοινότητα χώρου ή τόπου, λατρειών, εθίμων και νόμων, η οποία είναι ικανή να διαχειριστεί τον εαυτό της (μερικώς ή πλήρως). Ο ακριβέστερος ορισμός της πόλης-κράτους θα ήταν «κράτος των πολιτών». Στην κλασική περίοδο η πόλις είχε κανονικά ένα αστικό κέντρο, αλλά αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο πόλις μόνο γι’ αυτό το κέντρο θα ήταν λάθος: το αστικό κέντρο ήταν μέρος μόνο της πόλης, στην έννοια της οποίας πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί και η ύπαιθρος. Αν και μεγάλο μέρος του ελληνικού κόσμου ήταν οργανωμένο όχι σε πόλεις, αλλά σε φυλετικά κράτη (έθνη), κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο η πόλις ήταν πολιτικά και πολιτιστικά η ηγετική μορφή κράτους. Ποια είναι όμως η σημασία του όρου «πολιτικός»; Στην Ελλάδα μέχρι και την ελληνιστική περίοδο η απάντηση είναι περίπου η εξής: ο όρος καλύπτει κάθε πλευρά της πόλης-κράτους ως θεμελιώδους μονάδας μέσα στην οποία οργανώνεται η κοινωνία. Η λέξη πολιτικός στα αρχαία Ελληνικά σημαίνει «αυτός που ανήκει ή ταιριάζει στην πόλη». Όταν ο Πλάτωνας μιλά για την πολιτική (τέχνη), την τέχνη / επιστήμη της πολιτικής, έχει κατά νου ένα είδος γνώσης που τουλάχιστον περιλαμβάνει κάτι που μοιάζει με αυτό που εννοούμε εμείς σήμερα ως πολιτική θεωρία, εκτός από το γεγονός ότι η θεωρία σ’ αυτήν την περίπτωση περιορίζεται στα όρια της πόλης. Το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλες μορφές πολιτικής οργάνωσης αναγνωρίζεται, αλλά οι μορφές αυτές δεν θεωρούνται εφαρμόσιμες ή ισοδύναμες με την πόλη. Αυτός ο τρόπος σκέψης εκφράζεται περιεκτικά στην αριστοτελική σκέψη ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον, δηλαδή πλάσμα προορισμένο να ζήσει σε μια πόλη. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα «πολιτικά πράγματα» μετατρέπονται σε κεντρικό ηθικό ζήτημα σε σχέση με τον άριστο τρόπο ζωής για ανθρώπους στο βαθμό που αυτή η ζωή όχι μόνο πρέπει να διανυθεί μέσα σε μια πόλη, αλλά και να διαμορφωθεί από αυτήν.
Η σύγχρονη αντίληψη της πολιτικής αναφέρεται στην οργανωμένη (και οικονομική) διαχείριση της κοινωνίας, χωρίς περιορισμό σε κάποια ιδιαίτερη μορφή κοινοτικής οργάνωσης, και τείνει να εκτοπίσει την ηθική διάσταση στη σφαίρα του ιδιωτικού. Η λαϊκή χρήση του όρου μάλιστα περιορίζει την πολιτική σε μια αμοραλιστική διαχείριση της εξουσίας είτε στην άσκηση βίας σε εθνικό επίπεδο από αξιωματούχους του κράτους. Εντούτοις η αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των αρχαίων και σύγχρονων εννοιών της πολιτικής είναι προφανώς αρκετά μεγάλη, ώστε έχοντας κατά νου τις διαφορές, να μπορούμε να μετακινούμαστε ανάμεσά τους με κάποια προσπάθεια. [1]
Μια σύγκριση μεταξύ της Ρώμης και της Ελλάδας θα μας διαφωτίσει σχετικά με την ολοκληρωτική προτεραιότητα που είχε η πολιτική για τους Έλληνες της κλασικής εποχής. Για τους Ρωμαίους η res publica (δημόσια σφαίρα) αντιτίθεται καθαρά στη res privata (ιδιωτική σφαίρα). Στους Έλληνες, όμως, το αντίστοιχο ισοδύναμο της res publica δεν ήταν το δημόσιον (=η σφαίρα του Δήμου, η δημόσια σφαίρα), αλλά τα πράγματα, δηλαδή κυριολεκτικά τα πράγματα ή οι πράξεις, εξ ου (δημόσιες ή κοινές) δράσεις και υποθέσεις. Το αρχαίο ελληνικό ισοδύναμο της έννοιας «επανάσταση» ήταν νεώτερα πράγματα. Επιπλέον, το αντίθετο της έκφρασης το ίδιον (το ισοδύναμο του res privata με μια υποτιμητική χροιά) ήταν οι λέξεις το κοινόν (=ο κοινός πλούτος) και το δημόσιον. Με λίγα λόγια στην Ελλάδα δεν υπήρχε άμεση και ευθεία αντίθεση μεταξύ δημοσίου (=πολιτικού) και ιδιωτικού (=προσωπικού ή οικιακού), όπως στη Ρώμη.
Για τους Έλληνες η έκφραση «το προσωπικό είναι το πολιτικό» θα ήταν κοινότυπη για δύο βασικούς λόγους: 1) Δεν διέθεταν κράτος με την έννοια της απρόσωπης γραφειοκρατίας, γι’ αυτό κάθε πολίτης ξεχωριστά όφειλε να θέσει το άτομό του επίσημα και ανεπίσημα στη διάθεση του κοινού καλού. 2) Η κοινωνία και όχι το άτομο ήταν γι’ αυτούς το πρωταρχικό σημείο πολιτικής αναφοράς και ο ατομισμός δεν αποτελούσε σοβαρό εναλλακτικό πόλο έλξης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ελληνική λέξη για το άτομο στη δική μας αντικοινωνική, αντιπολιτική έννοια.[2]

[1] Οι διαφορές μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης έννοιας της πολιτικής οφείλονται στους εξής παράγοντες: 1) οι αρχαίοι έδρασαν κατά κύριο λόγο στο πλαίσιο της πόλης. 2) Είχαν εντελώς διαφορετική αντίληψη της έννοιας του πολίτη. 3) Έδρασαν σε πολύ μικρότερη πληθυσμιακή κλίμακα και γι’ αυτό η εμπλοκή των πολιτών στην πολιτική ήταν πολύ πιο προσωπική 4) Για πρακτικούς και θεωρητικούς λόγους εμπλούτισαν ή συμπλήρωσαν την πολιτική με την πρακτική ηθική.
[2] To σημασιολογικό πέρασμα της αρχαίας ελληνικής λέξης ιδιώτης από την έννοια του πολίτη ιδωμένου σε μια ανεπίσημη ιδιότητα στην αρνητική έννοια του ανόητου ξεκινά από την προτεραιότητα που έδιναν οι Έλληνες στο δημόσιο χώρο.
http://ift.tt/1C3bXJK