ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν έχει καμία απολύτως σχέση ο Μπαλτάκος και το κόμμα του με τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία - Πρόκειται για χριστέμπορες και πατριδέμπορες, που θα συνεργαστούν με τον Σαμαρά!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_472.html


Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Αρκετοί αναγνώστες της ιστοσελίδας, μου ζήτησαν τις τελευταίες ημέρες να τους πω τη γνώμη μου για το «νέο» κόμμα που ίδρυσε ο τέως Γ.Γ της κυβέρνησης Μπαλτάκος, με την επωνυμία «Ρίζες». Παρότι θεωρώ - όπως και κάθε νοήμων πολίτης - το εγχείρημα αυτό ως κάτι που υποτιμά βάναυσα τη νοημοσύνη μας, εντούτοις επειδή αφενός άρχισε η διαφήμισή του (!!!) από τα ΜΜΕ κι αφετέρου οι ίδιοι τολμούν και χρησιμοποιούν έννοιες Ιερές όπως η Ορθοδοξία και την Ελλάδα για να υφαρπάξουν ψήφους, οφείλω να τοποθετηθώ άμεσα.

Με μια λέξη λοιπόν: ΜΑΚΡΙΑ!!! Πρόκειται για κόμμα που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΣΧΕΣΗ με την Πατρίδα και την Πίστη μας! Είναι μια παγίδα του ανθελληνικού και αντιχριστιανικού συστήματος, προκειμένου να εγκλωβίσει ΞΑΝΑ τους Έλληνες Ορθοδόξους Πατριώτες μέσα σε δήθεν «νέα»...μαντριά, που όμως είναι πάρα πολύ παλιά!

Και ξεκινάμε με τον επικεφαλής του κόμματος, τον Τ. Μπαλτάκο: Αυτό το...νέο και άφθαρτο πρόσωπο, που φυσικά δεν συμμετείχε μέχρι πολύ πρόσφατα στην καταστροφική κυβέρνηση, δεν ήταν στενός συνεργάτης του Σαμαρά εδώ και πολλά χρόνια, γενικώς δεν είδε, δεν άκουσε, δεν...ξέρει τίποτα για τα πεπραγμένα της ΝΔ! Αυτός ήταν απλός...παρατηρητής εκεί, που δεν έχει καμία ευθύνη! Τόσο, που αν δεν είχαν αποκαλυφθεί τα γνωστά βίντεο, ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ως Γ.Γ της κυβέρνησης!!! Για τόσο μεγάλο της...αντίπαλο μιλάμε! Μήπως ξεχάσατε πώς εκθείαζε τον Σαμαρά, περίπου ένα χρόνο πριν;



Είναι όμως έτσι; Μήπως είμαστε υπερβολικοί; Μήπως πράγματι ο Μπαλτάκος...μετανόησε από την συμμετοχή του στην κυβέρνηση; Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας απαντήσει:



Τι μας λέει λοιπόν, κατάμουτρα και θρασύτατα; Πως, ουσιαστικά, το «νέο» κόμμα του δεν θα κάνει κακό στη ΝΔ, ενώ ο ίδιος ο Σαμαράς γνωρίζει τις κινήσεις του!!! Δηλαδή, πόσο πιο «λιανά» να μας το κάνουν; Πόσο περισσότερο να μας πουν ότι κάθε ψήφος σε αυτούς, ουσιαστικά είναι ψήφος στην κυβέρνηση; Φυσικά, επειδή είναι κουτοπόνηροι, αφενός αποκαλύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις κι αφετέρου πουλάνε λίγο...πατριωτιλίκι και «ορθοδοξιλίκι» για να «ψαρέψουν» σε θολά νερά...χάνους! Έτσι λοιπόν, μέσα από το «ιδεολογικό τους μανιφέστο» (διαβάστε εδώ) κάνουν λόγο για Εθνικά θέματα, Στρατό, καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, του Αγίου Όρους, της οικογένειας κλπ! Ναι, καλά διαβάσατε: ΤΩΡΑ ΤΑ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ!!!

Μα καλά, τόσους μήνες στην κυβέρνηση τι έκανε; Πώς ακριβώς υπεράσπισε όλα τα παραπάνω;

- Με την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της αργίας της Κυριακής;


- Με την ΕΞΟΝΤΩΣΗ του Λαού μέσω δυσβάστακτων μέτρων;


- Με τη ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ του μέσω των συνεχόμενων μνημονίων;


- Με την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του μαθήματος των Θρησκευτικών;


- Με την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της Αργίας των Τριών Ιεραρχών;


- Με τον ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ στις Αγιορείτικες Μονές;


- Με την ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ των πολυτέκνων;


- Με την ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ λαθρομετανάστευση;


Σε τι απ' όλα τα παραπάνω έφερε αντιρρήσεις ο Μπαλτάκος, από την σημαντική μάλιστα θέση που βρισκόταν; Κι αν υποτίθεται ότι διαφωνούσε σε κάτι, γιατί δεν είχε παραιτηθεί ΠΡΙΝ ξεσπάσει το σκάνδαλο με τα βίντεο;



Σωστά μαντέψατε: Γιατί...είναι γλυκιά η καρέκλα! Κι αυτήν ακριβώς, επιζητούν ο εν λόγω πολιτικός και όσοι συντάσσονται μαζί του: Δηλαδή απόστρατοι και κάποιοι άλλοι που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στον χώρο της Εκκλησίας, όπως ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ και ο δάσκαλος Δ. Νατσιός!

Για τον Επίσκοπο Πειραιώς, έχουμε αναφερθεί πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν: Από εδώ, μέχρι εδώ, ως κι εδώ, στα πιο «φρέσκα». Είναι γνωστά τα «καμώματά» του και οι...ευλογίες του σε αμφίβολης προέλευσης και ελληνοχριστιανικής αγωγής πρόσωπα. Οπότε, δεν μας εκπλήσσει η νέα του «ευλογία» στον Μπαλτάκο!

Όμως για τον Δ. Νατσιό, τι να πούμε; Το όνομά του, προκάλεσε την έκπληξη και απορία πολλών. Ειδικότερα, επειδή ο ίδιος είχε υποσχεθεί να συστρατευθεί με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ελληνορθόδοξη Κίνηση που ξεκίνησε πριν λίγο καιρό, το «Κίνημα Ελευθερία»: Μάλιστα, είχε μιλήσει και στην Συνδιάσκεψη του Κινήματος στην Θεσσαλονίκη, ενώ το όνομά του ήταν μεταξύ των Ιδρυτικών Μελών!

Πώς λοιπόν τώρα συντάσσεται με τον Μπαλτάκο, του οποίου τα «ελληνορθόδοξα» έργα και ημέρες περιγράψαμε παραπάνω; Δεν γνωρίζει ο Δ. Νατσιός - όπως και ο Μητροπολίτης Σεραφείμ φυσικά - πως καλά είναι τα ωραία λόγια που λένε και γράφουν, αλλά ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, είναι κενά περιεχομένου και βρίθουν Φαρισαϊσμού και υστεροβουλίας;

Εφιστούμε την προσοχή σε κάθε καλοπροαίρετο Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό: ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ από το κόμμα Μπαλτάκου, όποια «ευλογία» κι αν έχει κι όποιο όνομα κι αν περιέχει! ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ, γιατί πρόκειται για μια νέα περίπτωση...Χολέβα: Ανθρώπων δηλαδή, που θεωρητικά εκφράζουν Ελληνορθόδοξη γραμμή, αλλά πρακτικά συ(ε)μπορεύονται με ό,τι πιο βρώμικο και σαθρό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία!

Διότι, ας μην κοροϊδευόμαστε: Όποιος συνεργάζεται είτε άμεσα, είτε έμμεσα με τους ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ της ΝΔ, είναι και ο ίδιος τέτοιος!

Ή μάλλον κάτι χειρότερο: Πρόκειται για αδίστακτους ψεύτες, λαοπλάνους, ΧΡΙΣΤΕΜΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΕΜΠΟΡΕΣ!

Μείνετε μακριά από δαύτους, λοιπόν! Μην επιτρέψετε να σας κοροϊδέψουν οι πολιτικάντηδες, για πολλοστή φορά...!

Ο Ρήγας Βελεστινλής, η υποχρέωση σε αντίσταση και οι σημερινοί ραγιάδες. (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ο Ρήγας Βελεστινλής, η υποχρέωση σε αντίσταση και οι σημερινοί ραγιάδες.

Έγραφε ο εθνομάρτυρας στα περίφημα «Δίκαια του ανθρώπου» (άρθρο 33): «το να αντιστέκεται ο κάθε πολίτης, όταν τον καταθλίβουν και τον αδικούν» αποτελεί όχι δικαίωμα αλλά χρέος, το οποίο αποτυπώνει σαφέστατα στο άρθρο 35 γράφοντας: «Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον απ’ όλα τα χρέη του…» Ο εθνομάρτυρας, λοιπόν, μας δείχνει το δρόμο για την ανάκτηση των αρπαγέντων δικαιωμάτων μας, του ληστευθέντος πλούτου της πατρίδας και της χαμένης πολιτικής μας ελευθερίας, όπως εξάλλου επιτάσσει και η παραγρ. 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος – Κουρελού όπως το κατάντησαν οι επίορκοι της εξουσίας. Ερώτημα: Πότε και πως θα το τολμήσουμε; Η μείωση της φορολογίας στο πετρέλαιο δεν μας σώζει. Μας σώζει η υπόδειξη. Μην περιμένετε να σας σώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο επερχόμενος…Μεσσίας του. Μην περιμένετε να σας σώσει η επαναστατική γυμναστική του ΚΚΕ. Μην περιμένετε να σας σώσουν οι εκφυλισμένες συνδικαλλιστικές οργανώσεις. Αν είναι να σωθούμε ΜΟΝΟΙ μας θα σωθούμε. Χρειάζεται αρετή και τόλμη, γιατί χάσαμε και την αρετή της εξέγερσης, όπως έγραφε εδώ και δεκαετίες ο νομπελίστας συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ. Άντε ρε κουράγιο!

 

Αθήνα, 15/12/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

 θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

 

 

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Από την απάτη των Christmas στην Εορτή των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/christmas.html

Του θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου


Το τοπίο θυμίζει έντονα αυτό της Αμερικής μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Η μουδιασμένη τότε και απελπισμένη κοινωνία δεχόταν ασμένως την προ τριών ετών (1926) ανακάλυψη της Coca Cola ως παυσίπονο στα δεινά της. Αναφέρομαι στον Santa Claus (τον ψευδεπίγραφο Άη Βασίλη), ο οποίος προβλήθηκε – κυρίως στα παιδιά, το καλύτερο αγοραστικό κοινό – ως η ελπίδα μέσα στις δυσκολίες, ως το αμυδρό φως μέσα στο σκοτάδι της οικονομικής κατάρρευσης με τα υλικά δωράκια που έφερνε μέσα από τις καμινάδες. Εμπόριο με ισχυρές δόσεις καπήλευσης της θρησκείας: το καλύτερο όπιο για το λαό. Πόσο δίκιο είχες, Κάρολε!!

Περνώντας τα χρόνια, η χαζοχαρούμενη φυσιογνωμία του Santa επιβλήθηκε ως σήμα κατατεθέν της εορταστικής περιόδου ακόμη και σε αυτούς που είναι αντίθετοι με τον καπιταλισμό, ακόμη και σε αυτούς που αντιτίθενται στον οδοστρωτήρα των πολυεθνικών. Βάλαμε κι άλλα εμπορικά και διανοητικά κατασκευάσματα για να «εμπλουτίσουμε» τις άγιες ημέρες. Έτσι φτάσαμε σήμερα σε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία. Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο.


Ο οίκτος μας για τα παιδάκια που πεινάνε, εύκολα παραμερίζεται μετά από δυό μπουκιές ροδοψημένη γαλοπούλα. Μπορεί να αγοράσαμε και ευχετήριες κάρτες από φιλανθρωπικούς συλλόγους ή να δώσαμε κατιτίς στον ταλαίπωρο που μας καθάρισε το τζάμι του αυτοκινήτου στο φανάρι, χωρίς βέβαια να καταφέρουμε να απωθήσουμε αρκετά βαθιά την αμφιβολία μήπως δεν έχει πραγματική ανάγκη. Ε, αυτές τις μέρες η φιλανθρωπική μας διάθεση φουντώνει, άσχετα αν λίγο πριν αναστενάξαμε όταν πληροφορηθήκαμε πόσο κοστίζει το καλάθι της νοικοκυράς. Χαρήκαμε που θα γίνουν από τους δήμους εορταστικά συσσίτια για τους απόρους και άστεγους, λες και τις άλλες ημέρες του χρόνου έχουν πού να φάνε και να μείνουν. (Ας είναι καλά κάποιες ενορίες)…

Όλα αυτά τα συναισθήματα λίγες ημέρες μετά την Πρωτοχρονιά θα τα κλείσουμε στο κουτί με τα Χριστουγεννιάτικα για να τα βάλουμε στο πατάρι ή θα τα αποθέσουμε στον κάδο απορριμμάτων μαζί με το πλαστικό δεντράκι και τις στιμμένες λεμονόκουπες για το ψητό, εφόσον του χρόνου θα αγοράσουμε καινούρια.

Δυστυχώς, αυτή τη γιορτή στην «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, ελάχιστα θυμίζουν την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Ακόμη και τα λόγια από τα κάλαντα αντί να γίνονται αντικείμενο προσοχής συχνά χάνονται στον αέρα, καθώς έχουμε άλλα πιο σημαντικά να κάνουμε. Αλήθεια, ποιος επιλέγει να διαβάσει τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Παπαδιαμάντη από το να δει τα «Μαγικά Χριστούγεννα» της Disney;

Προσωπικά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το κοσμικό – εορταστικό περιτύλιγμα των Χριστουγέννων (που δεν είναι απαραίτητα κακό), εάν ήταν έντονη και η εκκλησιαστική και ορθόδοξη διάσταση της γιορτής. Μήπως όμως και εμείς οι «εκκλησιαστικοί» (κληρικοί, θεολόγοι, πιστός λαός) χάσκουμε αποβλακωμένοι ενώπιον των ψεύτικων λαμπιονιών που αναβοσβήνουν;

Είναι ο Χριστός ο αληθινός Θεός μας που γίνεται άνθρωπος για να διώξει το σκοτάδι της αμαρτίας και να μας οδηγήσει πάλι στη ζωή του Παραδείσου; Λέει κάτι στην προσωπική μας ζωή η γέννησή Του; Στη γέννησή Του συγκλονίζεται κανένας ή οι προετοιμασίες μας περιορίζονται στην ετοιμασία των μελομακάρονων, στην προμήθεια του άφθονου κρέατος και στην αγορά των ρούχων που θα κάνουν εντύπωση; Λίγο να προσεγγίζαμε το μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας θα κατανοούσαμε πόσο κενό είναι το περίφημο «πνεύμα των Χριστουγέννων» μπροστά στην αληθινά χριστουγεννιάτικη φράση ότι «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό».

Τι έχουμε κάνει και ως διοικούσα Εκκλησία και ως χριστιανικό πλήρωμα, ώστε να προβάλουμε την προσωπικότητα, το έργο και τη διδασκαλία του ασκητή επισκόπου Μεγάλου Βασιλείου απέναντι στο χαζοχαρούμενο κατασκεύασμα των πολυεθνικών κερδοσκοπικών εταιριών; Ενοχλείται κανείς από την πλαστογράφηση του ονόματος του σπουδαίου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας, του μεγάλου θεολόγου και σπουδαίου κοινωνικού αγωνιστή, στον οποίο αποδίδονται ιδιότητες προσβλητικές και αντιχριστιανικές;

Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνουν γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα. Και είπε: «Στα παιδικά μου χρόνια ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά, αργότερα άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω και τώρα… τίποτα». Τελικά, μήπως να ξανακοιταχτούμε στον καθρέπτη της πίστης και να αναρωτηθούμε αν βλέπουμε πουθενά το Χριστό; Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, να κοιτάζαμε την κούνια και… το μωρό μας να έλειπε. Να μην βρίσκαμε τίποτα. Άραγε, τι θα κάναμε; Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια; Σε λίγο η περιλάλητη «μαγεία των ημερών» θα φύγει. Ο Χριστός θα μείνει; Θα Τον ακολουθήσει κανείς μας μετά τη φάτνη ξέροντας ότι τον περιμένει σταυρός; Έχουμε κατανοήσει ότι η χριστιανική ζωή για όσους την επιλέγουν δεν είναι μια μαγική θρησκευτική υπόθεση, αλλά συνοδοιπόρευση με το Χριστό, μια σταυροαναστάσιμη πορεία; Θα φορτώσουμε πάλι στην πλάτη του Χριστού τα λάθη των Χριστιανών ώστε να έχουμε ένα ωραίο πρόσχημα για να Του κλείσουμε την πόρτα; Θα κάνουμε και τα φετινά Χριστούγεννα άλλο ένα αποπροσανατολιστικό ψυχοναρκωτικό ή θα γίνουμε πραγματικοί μαθητές Αυτού που είπε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας;

Καλά Χριστούγεννα μαζί με το Χριστό. Ας μην είναι τα Χρόνια μας Πολλά, αρκεί να είμαστε μαζί Του…


Πηγή

Πώς να αποδείξω τον Θεό; (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/49673-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CF%89-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C

Τι αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά;
Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του;

Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται; Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους; Όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορώ. Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό Ούτε έχουν φωτιά για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές των παιδιών έναντι του Πατέρα τους. Οι λέξεις μου δεν είναι τίποτα αν δεν είναι απήχηση και επανάληψη αυτού που ο Θεός με τη δική του δυνατή γλώσσα λέει.
Τι είναι ο ψίθυρος στα βότσαλα της ακτής μπροστά στο φοβερό βουητό του ωκεανού; Έτσι είναι και οι λέξεις μου απέναντι στους λόγους του Θεού. Πώς μπορεί να ακούσει κάποιος τον ψίθυρο στα βότσαλα τα σκεπασμένα από τον αφρό του μανιώδους στοιχείου όταν είναι κουφός μπροστά στο βουητό του ωκεανού; Πως θα δει τον Θεό στα λόγια μου εκείνος που δεν μπορεί να τον δει στη φύση και στη ζωή; Πως οι αδύναμες ανθρώπινες λέξεις μπορούν να πείσουν εκείνον που ούτε οι κεραυνοί δεν είναι σε θέσει να πείσουν; Πως θα ζεσταθεί με μία σπίθα εκείνος που άφησε τη φωτιά πίσω του; Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς.
Δεν εγκαταλείπει ο Θεός τον δίκαιο, αλλά τον παρακολουθεί στα παθήματά του και απαλά τον οδηγεί στον θρόνο. Δεν εξαρτάται ο Θεός από οποιουδήποτε την καλή θέληση, αλλά πράττει τα πάντα εξαρτώμενα από τη δική Του καλή θέληση. Θα ήταν κακόμοιρος ο Θεός μας, εάν εξαρτιόταν από τις δικανικές υπερασπίσεις ενός θνητού ανθρώπου.
Ο Θεός είναι αυτός που είναι, είτε εμείς τον μεγαλύνουμε είτε τον υποτιμούμε. Ο Θεός θα υπάρχει , φωτεινός και μεγάλος όπως και σήμερα. Και τότε που οι ακτίνες του ηλίου μάταια θα αναζητούν ένα ανθρώπινο πλάσμα στη γη και αντί ζωντανών θα ζεσταίνουν μόνον τους τάφους των νεκρών…
Το ζήτημα της υπάρξεως του Θεού και της Θείας του Οικονομίας θα καταστρεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά το ζήτημα του Θεού, ανεξάρτητα απ’ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει αρχή και τέλος δεν μπορεί να αφήσει το «επίγειο σπίτι» του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιόνται σε ένα σημείο, και των οποίων η οντότητα είναι μία κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος φερέγγυος αλλά ο Θεός και πιστός εγγυητής της Βασιλείας της αγάπης στη γη…
Από το βιβλίο "Αργά βαδίζει ο Χριστός"

Νεομάρτυρες της Κρίσης (και Ομολογητές)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_461.html


Δεν ξέρω ποιοι είναι, αλλά σίγουρα υπάρχουν. Είναι οι άνθρωποι που βλέπουν κομμάτια της ζωής τους να καταρρέουν –χάνουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, πεινούν, εγκαταλείπονται πιθανόν κι από την οικογένειά τους, θύματα ενός ανελέητου και απάνθρωπου διεθνούς παιχνιδιού– και, παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να διατηρούν στην καρδιά τους εμπιστοσύνη στο Θεό και αγάπη για το συνάνθρωπο!

Οι άνθρωποι αυτοί είναι γνήσιοι πνευματικοί αγωνιστές. Η ζωή τους, ακόμα κι αν πηγαίνουν φυλακή για χρέη, ακόμα κι αν ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια (στα δικά μου σκουπίδια, που κάνω πως δεν τους ξέρω, αφού ακόμη μου μένουν κατά καιρούς κάποια υπολείμματα και τα πετάω), έχει μια ποιότητα, διαμορφωμένη από τη θεία χάρη, που κατοικεί μέσα τους. Πονούν, αλλά δίπλα στον πόνο τους υπάρχει γαλήνη, αγάπη, ελπίδα και χαρά. Μια παράξενη χαρά, από το πλησίασμά τους στο Χριστό – πλησίασμα που οφείλεται ακριβώς στο ότι σηκώνουν το σταυρό τους με πίστη κι αγάπη, όπως είχε κάνει κι Εκείνος.

Η ζωή ενός ανθρώπου που ζει μέσα στη θεία χάρη είναι πιο χαρούμενη και ελεύθερη από τη ζωή κάποιου που ζει μέσα στα λεφτά ή στην ασφάλεια του σπιτιού του ή της επιτυχημένης καριέρας του.

Η ποιοτική ψυχή τους, και η ποιοτική ζωή τους, έχει θετικό αντίχτυπο στην αιωνιότητα. Όμως, χωρίς να το επιδιώκουν, επηρεάζει θετικά και τους συνανθρώπους, με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

Ίσως δεν ξέρετε πως υπάρχουν κάποιοι άγιοι που επιλέγουν να ζουν ως άστεγοι και να τρέφονται ελάχιστα από ελεημοσύνες, παριστάνοντας τους τρελούς, για να μην καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πως είναι άγιοι και να μην τους τιμούν. Στη γλώσσα της Ορθοδοξίας, ονομάζονται «σαλοί διά Χριστόν» (=τρελοί, εξαιτίας του Χριστού, τον οποίο υπεραγαπούν). Είναι η μόνη περίπτωση ορθόδοξων ασκητών που ζητιανεύουν (εκτός από τις περιπτώσεις εράνου λόγω μιας καταστροφής ή μιας μεγαλύτερης ανάγκης), αλλά κι εκείνοι ανταποδίδουν την προσφορά, προσευχόμενοι ειλικρινά και αποτελεσματικά για όλο τον κόσμο.

Αυτοί λοιπόν οι άστεγοι, κουρελήδες, περιθωριακοί, με την αγιότητά τους δίνουν ποιότητα στον τόπου όπου ζουν. Και η ποιότητα αυτή, που ξεκινάει από μέσα τους, τους συνοδεύει αιώνια, και εδώ και στον ουρανό.



Σαλοί άγιοι υπάρχουν και σήμερα. Η Γερόντισσα Ταρσώ στην Κερατέα Αττικής κοιμήθηκε το 1980. Η Στέλλα, το «Σπουργιτάκι του Θεού», που ζούσε στο κέντρο της Αθήνας, σκοτώθηκε από αυτοκίνητο το 2005… Γενικά, δεν ξέρω αν ο «τρελός» που συναντάω στο δρόμο είναι «γνήσιος» τρελός ή άγιος – και, υπόψιν, η συμπεριφορά μου απέναντί του είναι ένα είδος εξετάσεων μπροστά στο Θεό. Να εδώ άλλος ένας, άγνωστος (ίσως γείτονάς σου), που δε φοβάται την οικονομική κρίση!

Αυτό σημαίνει ότι και δίπλα στο σκουπιδοτενεκέ της κοινωνίας μπορεί ν’ αγιάσεις.Και, επειδή πάντα υπάρχουν αγνοί άνθρωποι, αληθινοί χριστιανοί, με τον άδολο τρόπο της γιαγιάς μας, είμαι βέβαιος πως και ανάμεσα στα θύματα της οικονομικής κρίσης υπάρχουν κάποιοι, άγνωστοι, που αγιάζονται σηκώνοντας το σταυρό τους με πίστη κι αγάπη. Αυτοί δεν είναι μόνο «νεόπτωχοι», όπως τους χαρακτηρίζουν οι αναλυτες. Είναι νεομάρτυρες, σαν τους νεομάρτυρες της Τουρκοκρατίας και των αθεϊστικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης: υποφέρουν, αλλά αντιστέκονται στο μικρόβιο που καταστρέφει την πίστη και την αγάπη.

Οι άνθρωποι αυτοί, ωστόσο, διαφέρουν από εκείνους που κραυγάζουν πως πρέπει να στηθούν κρεμάλες για εκείνους που μας πήραν τα λεφτά απ’ την τσέπη. Διαφέρουν από εκείνους που μισούν τους ενόχους. Και μοιάζουν στ’ αλήθεια «τρελοί», γιατί συγχωρούν τους ενόχους, όπως τους συγχωρούν και οι άγιοι. Ακόμα κι όταν αγωνίζονται για τα δικαιώματα του πλησίον ή για την ανόρθωση της κοινωνίας, δεν το κάνουν με μίσος και διάθεση εκδίκησης (ή ανελέητης «δικαιοσύνης»), αλλά με αγάπη.

Ίσως είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς. Ή ίσως να θέλεις να γίνεις ένας απ’ αυτούς. Μη χάνεις το θάρρος και την ελπίδα σου. Ο Χριστός δε δίνει πάντα αυτό που του ζητάμε, αλλά συχνά αυτό που Εκείνος ξέρει ότι μας χρειάζεται. Αλλά είναι πιο κοντά μας απ’ ό,τι είναι η καρδιά μας.

Δηλαδή τι λέω; Να σταματήσουν οι αγώνες; Όχι φυσικά, αλλά να ξέρουμε πως δε ζούμε μόνο με ψωμί, αλλά και με Χριστό. Κι αν έχω καταστραφεί οικονομικά, κι αν είμαι στη φυλακή, αλλά έχω το Χριστό, είμαι ελεύθερος. Κι αν δεν έχω να φάω, αλλά έχω το Χριστό, ο Χριστός θα με θρέψει. Αν δεν έχω ούτε το Χριστό, τότε είμαι πραγματικά πεινασμένος, απελπισμένος, οργισμένος κι αξιοθρήνητος. Αυτό το ξέρουν οι Ορθόδοξοι της Αφρικής, που είναι πολλοί και θερμοί, και τώρα το μαθαίνουμε κι εμείς, αλλά ακόμα αντιστεκόμαστε γιατί θέλουμε μόνο τα μεροκάματά μας, όχι το Χριστό. Και τα δικαιούμαστε, αλλά χωρίς το Χριστό συχνά γεμίζουμε την ψυχή μας απελπισία, οργή και μίσος, δηλ. αυτά ακριβώς που ο Χριστός, στο Ευαγγέλιο, ζήτησε να αποφεύγουμε.

Ως μάρτυρες λογίζονται από τους αγίους και οι άνθρωποι που υποφέρουν μια οδυνηρή ασθένεια με πίστη κι αγάπη, καθώς κι εκείνοι που τους φροντίζουν, χωρίς να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό και την αγάπη τους στο συνάνθρωπο. «Σήμερα, που δε γίνονται διωγμοί» έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, «ο καρκίνος γεμίζει τον παράδεισο» (παρόλο που γίνονται και διωγμοί, ιδίως σε μουσουλμανικές χώρες).

Μια τελευταία παρατήρηση. Για ν’ αντέξει κάποιος τα βάσανα της ζωής μένοντας πιστός και καλός, χρειάζεται οπωσδήποτε τη στήριξή μου, τη στήριξη του διπλανού του. Όχι απαραίτητα τα λεφτά μου. Σίγουρα όμως την αγάπη μου, το χαμόγελό μου, την προσευχή μου. Γι’ αυτό λεγόμαστε «Εκκλησία» (δηλ. «συγκέντρωση», συνάντηση) και δεν είμαστε απομονωμένοι κι αποκομμένοι ο ένας απ’ τον άλλον – δυστυχώς όμως καταντήσαμε έτσι. Και χρειάζεται επίσης και τη βοήθεια του Θεού. Και η βοήθεια αυτή έρχεται με τα μέσα που μας έχουν διδάξει οι γιαγιάδες μας και οι άγιοι της Εκκλησίας μας: με την προσευχή, την εξομολόγηση, τη θεία μετάληψη, τον εκκλησιασμό (δηλ. το να πηγαίνουμε στην εκκλησία και να στεκόμαστε δίπλα στο συνάνθρωπο), τη νηστεία – όταν φυσικά γίνονται γι’ αυτό το σκοπό κι όχι εθιμοτυπικά ή υποκριτικά.


ΠΗΓΗ/Αντιγραφή

Το είδαμε εδώ

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Τα τέσσερα πράγματα που σκοτίζουν την ψυχή. Μίσος, εξουδένωση, ζήλεια, γογγυσμός

http://www.agioritikovima.gr/agio-oros-athos/akites-agiou/item/49676-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%82,-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7,-%CE%B6%CE%AE%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1,-%CE%B3%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.
Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν.

Γι' αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.
Μίσος
Πως όμως κλονίζεται; Με το να μισεί τον πλησίον του. Το μισώ τον πλησίον έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και σημαίνει, κτυπώ, αρνούμαι, επιτίθεμαι εναντίον του άλλου. Εκφράζει την επιθετική διάθεση της ψυχής. Αντί να έχω φυσική σχέση με τον άλλον, να τον βάζω στην καρδιά μου, έχω το μίσος, που είναι μία έξοδος του άλλου από την καρδιά μου και από την ζωή μου.
Μίσος λοιπόν είναι να βλέπω ως έτερον τον άλλον, να τον πετάω έξω από την καρδιά μου, να μην το θεωρώ ως είναι μου. Αντί να δω ότι ο άλλος είμαι εγώ, βλέπω ότι είναι κάτι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να είναι φυσικό για τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά για μας, που είμαστε σώμα Χριστού, είναι αφύσικο.
Το μίσος είναι εκ των μεγάλων αμαρτημάτων, διότι είναι απόρροια μεγάλης εμπαθείας και δείχνει ότι ο άνθρωπος δούλεψε πολλά χρόνια στην αμαρτία και τα πάθη, και έχει σκληρυνθεί τόσο πολύ η καρδιά του, ώστε κατά κάποιο τρόπο έγινε ανώμαλη και όχι μόνο δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά και μισεί. Χρειάζεται πολύ δάκρυ για να αποβάλλει κάποιος το μίσος. Δεν είναι υπόθεση μιας αποφάσεως απλώς ή αγώνος μιας μέρας. Όταν μισώ κάποιον, δεν μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον μισώ. Μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον χτυπήσω, να μην τον βλάψω, αλλά για να μην τον μισώ πλέον, χρειάζεται μια εσωτερική κάθαρσις. Το μίσος προς τον πλησίον φανερώνει μεγάλο βάθος πάθους, γι” αυτό και συσκοτίζει την ψυχή.
Εξουδένωση
Πως αλλιώς κλονίζεται η σχέση με τους άλλους; Με την εξουδένωση. Με το να ταπεινώνεις τον άλλον. Με το να τον κρίνεις. Όταν όμως κρίνω τον άλλον, τον βγάζω πάντοτε μικρό, μηδαμινό, τίποτα. Είναι τόσος ο εγωισμός του ανθρώπου, ώστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ενώπιον της κρίσεώς του, ούτε ένας Θεός, πόσο μάλλον ένας άνθρωπος. Το να θεωρώ τον άλλον ως κατώτερο, περισσότερο όμως το να το εκφράζω, είναι κεφαλαιώδες αμάρτημα.
Ζήλεια
Άλλη μορφή σχέσεώς μας με τους ανθρώπους, η οποία διαταράσσει την ειρήνη και την ενότητα, είναι η ζήλεια με όλες τις έννοιες. Ζηλεύω κάποιον από αγάπη, τον θεωρώ δικό μου και ενώνομαι αναπόσπαστα μαζί του. Η ένωση αυτή δεν είναι εν τω σώματι του Χριστού, είναι μία υποβίβαση του σώματος του Χριστού σε ανθρώπινη σχέση. Είναι επίσης μία πλήρης μοιχική εσωτερική ενέργεια.
Αν πάρουμε την ζήλεια με την έννοια ότι ζηλεύω αυτόν τον άνθρωπο και τον απωθώ, τότε η ζήλεια είναι έκφραση εσωτερικής αδυναμίας αλλά και ανώμαλης αγάπης. Δηλαδή τον αγαπώ κατά τρόπο εγωιστικό και αποκλειστικό, πιστεύω ότι έχω δικαιώματα στη ζωή του και ότι αυτός έχει υποχρεώσεις απέναντί μου, ότι πρέπει να μου δίνει λογαριασμό για το που πηγαίνει και τι κάνει.
Η ζήλεια λοιπόν είναι διαταραχή των σχέσεών μας λόγω περισσής εσωτερικής ψυχικής ενέργειας. Ζήλεια είναι κάθε στροφή προς τον άλλον, που ξεκινάει από κάτι υπερβολικό, από έναν ζήλο, από μία ζέση, από μία βράση. Επομένως ζήλος μπορεί να είναι το ενδιαφέρον μου, η αγάπη μου, η φροντίδα μου να τον σώσω, να τον βοηθήσω να βγει από την αμαρτία, να γίνει παιδί του Θεού. Αυτή η ζέσις είναι ένας αφύσικος εσωτερικός οργασμός, μία αφύσικη πνευματική συσσωμάτωση.
Γογγυσμός
Το αντίθετο της ζήλειας είναι ο γογγυσμός, ο οποίος επίσης προέρχεται από αδυναμία της ψυχής. Γογγύζω σημαίνει διαμαρτύρομαι, αρνούμαι, παραπονούμαι, είμαι στενοχωρημένος, δεν ικανοποιούμαι. Αυτόν τον γογγυσμό τον εκφράζω στο περιβάλλον μου, στα γραπτά μου, στην προσευχή μου. Ζητώ λόγου χάριν, κάτι από τον άλλον, ή προσδοκώ ή απαιτώ κάτι. Δεν μου το δίνει όμως, γιατί και αυτός είναι απορροφημένος από τον δικό του αγώνα και πόθο, από την δική του σκέψη, αμαρτία, χαρά, από τη δική του ακολασία, αγιότητα ή αρετή. Τότε πέφτω σε έναν γογγυσμό, διότι περιθωριοποιούμαι στην σκέψη του. Προσεύχεται αυτός, νομίζω ότι με αφήνει μοναχό μου. Ενδιαφέρεται για μένα, νομίζω ότι δεν το έκανε από αγάπη ή ότι το έκανε ελλιπές.
Ο γογγυσμός είναι το ανικανοποίητο που νοιώθουμε στη ζωή μας και προέρχεται από ένα μειονεκτικό εγώ. Η ζήλεια προέρχεται από ένα εγώ υπερτροφικό, ενώ η εξουδένωση από ένα εγώ αυτοτρεφόμενο και αυτοδυναμούμενο άνευ Θεού, που βλέπει τον άλλον κατώτερο, μηδαμινό. Το μίσος είναι η διαφοροποίηση, η απώθηση του άλλου από την ύπαρξη μας.
Aπό το βιβλίο «ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ» ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΒΒΑ ΗΣΑΪΑ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ ΑΡΧ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ

Το εκκλησιαστικό «λάιφ στάιλ»: Μια απαράδεκτη και αντιχριστιανική πρακτική

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_691.html


Σε θεία Λειτουργία ο ιερέας κάνει τον φωτορεπόρτερ και "τσαφ" τραβά φωτογραφία.

Πότε θα σταματήσει αυτό το κακό της προβολής των κληρικών σε ακολουθίες;

Τους φωτογραφίζουν οι λαϊκοί (δεν συμφωνώ) αλλά το να το κάνουν κληρικοί δεν είναι καλό.

Οι παλαιοί κληρικοί έβγαζαν φωτογραφία για την ταυτότητα.

Σε τι διαφέρουν τα περιοδικά των μητροπόλεων από αυτά με τις φωτογραφίες των ηθοποιών κλπ.

ΠΗΓΗ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Ασέβεια και κατάλυση κάθε Ιερότητας από τα «εκκλησιαστικά πρακτορεία», με δεκάδες φωτογραφίες μέσα από την Αγία Τράπεζα και τον Ναό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας!!! - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_691.html#sthash.u9jwQzff.dpuf

Αγιορείτες Πατέρες κυκλοφόρησαν περιοδικό ενάντια στα οικουμενιστικά ανοίγματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου

http://attikanea.blogspot.gr/2014/12/blog-post_663.html

Σε σημαντική έκδοση προχώρησαν πολλοί Αγιορείτες Πατέρες με την οποία λαμβάνουν θέση απέναντι στον ανεπίτρεπτο οικουμενιστικό βηματισμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Σε μια ύστατη προσπάθεια αφυπνίσεως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και του ορθοδόξου πληρώματος, ηγούμενοι, κοινοβιάτες, κελλιώτες μοναχοί, σκητιώτες και ασκητές δίνουν την μαρτυρία τους με θάρρος και ομολογιακό φρόνημα...


Το περιοδικό φέρει τον τίτλο «Άγιον Όρος – Διαχρονική μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως».

   Περιοδικό Αγίου Όρους.pdf

Πηγή

Είστε βέβαιοι πως ξέρετε την αξία της Ελλάδας; Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε!!!

http://www.makeleio.gr/?p=230953


1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η…
Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον…
Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι Τ11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι – κρατηθείτε – 10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ !όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
press-news.gr

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ! Την 14ην Δεκεμβρίου 1943 πυρπολήθηκε η εκκλησία της Αγίας Λαύρας.

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/12/14-1943.html

Την 14ην Δεκεμβρίου 1943 πυρπολήθηκε η εκκλησία της Αγίας Λαύρας.
Προηγήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου το μαρτύριο των καλογήρων, που βασανίστηκαν φρικτά για να μαρτυρήσουν τα κρησφύγετα των ανταρτών.
Δεν μίλησαν.
Ακόμη κι έναν κατάκοιτο και παράλυτο γέροντα τον πατέρα Ευθύμιον Χρυσανθακόπουλον, τον παιδέψανε πριν τον σκοτώσουν μαζί με τους υπόλοιπους.

Η σφαγή έγινε κάτω από τον ιστορικό πλάτανο, εκεί που είχαν κρεμάσει τα καριοφίλια τους οι ήρωες του ‘ 21 μαζί με τον Κολοκοτρώνη.

Προηγουμένως ” 70 φορτία ιερών αμφίων, κειμηλίων, επίπλων κλπ., αξίας πολλών εκατομμυρίων αφαιρέθηκαν με τον τρόπον της κλοπής από την ιερή αυτή εστία του ελληνισμού…” γράφει ο Χρήστος Ε. Λεβέντης , Θεολόγος-Φιλόλογος στο βιβλίο του “50 χρόνια από το Ολοκαύτωμα Καλαβρύτων 1943-1993″ που εκέρδισε το αργυρό μετάλλιο του Στασινοπούλειου βραβείου.

Την ημέρα της μεγάλης θυσίας των 1.300 αδικοσκοτωμένων Καλαβρυτινών , ο κόσμος ήδη θρηνούσε 60 άνδρες από 16 ετών και άνω που είχαν σφαγεί στις 8 Δεκεμβρίου και 16 καλογήρους μαζί με 8 επισκέπτες στο Μέγα Σπήλαιο, την ίδια μέρα.
Ανάμεσα στους επισκέπτες κι ένα 10 χρονο ορφανό καλογεροπαίδι τον Ηλία Ατσάρο.

Από τον Δύσπιστο

olympia.gr

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ «ΑΠΩΛΕΙΑΣ» (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης)

http://olympia.gr/2014/12/14/%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%83/

 

  Σε ιστορικές περιόδους μεγάλης και πολυεπίπεδης κρίσης, ξεχωρίζουν αυτοί που υπερασπίζονται όσα πιστεύουν, συχνά με το τίμημα την άγριας καταδίωξης τους και οι «άλλοι», αυτοί που υποκρίνονται εκ του ασφαλούς πως αγωνίζονται υποτίθεται για τα ίδια ιερά και όσια, αλλά στην ουσία είναι «βολεμένοι» και κινούνται πάντα εκ του ασφαλούς και το πιο άθλιο, συνεχίζουν να στηρίζουν το άθλιο κατεστημένο που καταστρέφει αυτά τα ιερά και τα οσία.
Οι υποκριτές είναι το πιο διαδομένο είδος σε αυτή την χώρα. Εξ’ αιτίας αυτής της υποκρισίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι καθαρή προδοσία, έχουμε φτάσει στο χείλος του ολοκληρωτικού αφανισμού σαν χώρα, σαν έθνος, σαν ορθόδοξος λαός. Μεγαλόσχημοι στις διακηρύξεις τους, μόλις έρχεται η ώρα να συγκρουστούν πραγματικά με το άθλιο και προδοτικό κατεστημένο, με την θρησκευτική αποστασία, γίνονται «συνετοί» και «πράοι» και συμβουλεύουν όσους ακόμα έχουν την «ιδιοτροπία» να αγωνίζονται, να σταματήσουν να «κατακρίνουν» και να σταματήσουν να καταδικάζουν τα πάντα, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, γιατί είναι… θέλημα Θεού. Δηλαδή έτσι έπρεπε να καταστραφεί η χώρα, έτσι έπρεπε να διαλυθούν όλα τα πιστεύω που μας κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη, έτσι έπρεπε να πορευτούμε προς την πλήρη υποταγή και έτσι πρέπει στο τέλος να γίνουμε «πρόβατα επί σφαγή», χωρίς φυσικά αυτό το τελευταίο να το ομολογούν φανερά. Αλήθεια, ήταν θέλημα Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ή έτσι έγινε γιατί δεν βρέθηκαν ούτε πέντε «καθαροί» και άσπιλοι ;
Το πιο θλιβερό είναι όσοι επηρεάζουν πνευματικά ένα κόσμο, να τον καθοδηγούν στην αδράνεια, στην παθητικότητα, στην αποχή από κάθε αντίσταση στην καταστροφή, κηρύττοντας μάλιστα πως αυτός είναι ο «ορθός δρόμος» για ένα πιστό χριστιανό και για ένα αληθινό πατριώτη. Θλιβερό παράδειγμα η ιεραρχία που σε άλλες, πολύ δυσκολότερες εποχές, ήταν το προπύργιο της αντίστασης κατά του αφανισμού του γένους. Σήμερα άφωνοι, άλαλοι, παρακολουθούν σαν ανίκανοι θεατές τις εξελίξεις και κοιτάζουν «αλλού», σαν να μην βλέπουν τίποτα, σαν να μην αισθάνονται την «θύελλα» και την «λαίλαπα» της Νέας Τάξης. Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι ποιμένας, αλλά η ευθύνη αυτή γίνεται πολύ μεγαλύτερη σε περιόδους που όλοι οι εχθροί λυσσομανούν καθώς βρήκαν τις «κερκόπορτες» ανοιχτές και λεηλατούν ότι απέμεινε από μια πατρίδα που κάποτε ήταν αληθινός Φάρος. Είναι μεγάλη ευθύνη σε περιόδους «πολεμικής αναμέτρησης», να καθοδηγείς ένα ποίμνιο που λαχταρά να «αναπνεύσει», όταν ακόμα και τον αέρα του τον έχουν φορολογήσει. Είναι μεγάλη ευθύνη να μην κρύβονται πίσω από φανταχτερές τελετές, χρυσοποίκιλτα άμφια, απομονωμένα κελιά, όταν γύρω τους η πατρίδα χάνεται, όταν η Ορθοδοξία καταλύεται, όταν όλα όσα είχαν κρατήσει στην ζωή αυτόν τον τόπο πυρπολούνται από τους ίδιους τους φύλακες τους, από τους ίδιους τους άρχοντες αυτού του τόπου. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας έδειξε τον «δρόμο». Είναι τέλος μεγάλη ευθύνη και στο ίδιο το ποίμνιο να σταματήσει να είναι άβουλο κοπάδι και να «μαστιγώσει», όπως γίνονταν στην μεγάλη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους ίδιους τους άρχοντες του, τους ποιμένες του, όταν αυτοί παρεκτρέπονταν και γίνονται όργανα του «έξω από εδώ».
Σήμερα χωρίς καμία αμφιβολία έχουμε «πόλεμο». Για πολλούς ακόμα πιο οδυνηρό από τους πολέμους που γνώρισαν οι παππούδες μας, γιατί σήμερα ο πόλεμος, εκτός από την επιβίωση μας, είναι στο νου και στις καρδιές μας. Αυτές θέλουν να κατακτήσουν, να υποτάξουν, να τις μετατρέψουν σε πειθήνια όργανα της καταστροφής μας. Εμείς θα μείνουμε αδρανείς, η θα ακούσουμε τις συνειδήσεις μας που «καρδιοχτυπούν» ;; Θα συνεχίσουμε να «μιλάμε», ή θα γίνουμε και εμείς συνοδοιπόροι της μεγάλης υποκρισίας, με το αντίτιμο της δικής μας «σωτηρίας», βλέπε απώλειας ;
Ω μη γένοιτο!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας και το παρασκήνιο της εκλογής τους – Μυστικές επαφές, συμφωνίες που αναιρέθηκαν και... χρωματιστά ψηφοδέλτια

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/12/blog-post_972.html

- Το παρασκήνιο πίσω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από το 1974 μέχρι σήμερα
- Η άρνηση Κανελλόπουλου που έφερε την εκλογή Στασινόπουλου
- Η συμφωνία Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή που έφερε την πρόωρη παραίτηση του "Εθνάρχη"
- Πως ο Θόδωρος Ρουσόπουλος έπεισε τον Κώστα Καραμανλή να προτείνει για την προεδρία της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια


Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου ξεκινά στη Βουλή η διαδικασία για την εκλογή του έβδομου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης η διαδικασία της εκλογής του «ανώτατου άρχοντα» της χώρας μπορεί να περιγραφεί ως ένα πολιτικό θρίλερ το οποίο περιέχει πολιτικές ίντριγκες, πλούσια παρασκήνια, διάλυση κομμάτων, έγχρωμα ψηφοδέλτια διαφορετικών αποχρώσεων και αρπαγή κάλπης…

Αν και ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί ένα ήσσονος σημασίας πολιτικό ζήτημα, μετά τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων με την συνταγματική αναθεώρηση του 1985, ωστόσο οι 200 βουλευτές που απαιτούνται να συγκεντρωθούν στην πρώτη και δεύτερη ψηφοφορία, οι 180 στην τρίτη και η πρόβλεψη για διάλυση της Βουλής στην περίπτωση που δεν τελεσφορήσουν οι τρεις πρώτες ψηφοφορίες, περιέπλεξε πολλές φορές την κατάσταση εμπλέκοντας στο «παιχνίδι» το κομματικό συμφέρον.

1974

Δέκα μέρες μετά το δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλευόμενης Δημοκρατίας η Βουλή, τον Δεκέμβρη του 1974, κλήθηκε να εκλέξει μεταβατικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής προτείνει το αξίωμα στον Παν. Κανελλόπουλο. Σύμφωνα με τον κ. Κανελλόπουλο, η πρόταση του έγινε από τον ίδιο τον Καραμανλή στην πρωθυπουργική κατοικία στην Ηρώδου του Αττικού. Η πίεση του Καραμανλή ήταν τόσο μεγάλη που ανάγκασε αρχικώς τον Αχαιό πολιτικό να υποκύψει (όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Η Ζώη μου»). Από την πρωθυπουργική κατοικία μεταβαίνει στο γραφείο του στην οδό Ακαδημίας 33 όπου σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρωθυπουργό ζητά περιθώριο άλλων δυο ωρών πριν γίνουν οι ανακοινώσεις. Ο Καραμανλής καταλαβαίνει την τελική άρνηση του Κανελλόπουλου και στρέφεται στην υποψηφιότητα του βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ και Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Μιχάλη Στασινόπουλου. Στις 17 Δεκέμβρη πραγματοποιείται στη Βουλή η διαδικασία ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπέρ ψήφισαν οι 206 βουλευτές της ΝΔ ενώ κατά οι ΕΚ-ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.

1975

Τον Ιούνιο του 1975, μετά την οριστικοποίηση της τελικής μορφής του πολιτεύματος με το νέο Σύνταγμα που ψηφίστηκε, προχωρά η πρώτη εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με βάση το Σύνταγμα. Η ψηφοφορία εκείνη δεν είχε πολλά παρασκήνια. Ο Καραμανλής επέλεξε τον επίσης βουλευτή της ΝΔ και ακαδημαϊκό Κων/νο Τσάτσο. Χαρακτηριστικό της διαδικασίας υπήρξε ότι αντίπαλοι βρέθηκαν δυο στενοί φίλοι και «παιδιά» της συντηρητικής παράταξης ο Κ. Τσάτσος και ο Π. Κανελλόπουλος, οποίος προτάθηκε από την Ένωση Κέντρου (μετέπειτα ΕΔΗΚ). Έτσι εκλέχτηκε ο κ. Τσάτσος με 210 ψήφους (η ΝΔ διέθετε 215 βουλευτές) ενώ ο Π. Κανελλόπουλος συγκέντρωσε 65 ψήφους. Το ΠΑΣΟΚ και η Ενωμένη Αριστερά ψήφισαν λευκό.




1980

Ενώ η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, ο πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής θα μεταπηδήσει στο αξίωμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Θα χρειαστεί τρεις εκλογικές διαδικασίες. Η πρώτη ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 23 Απριλίου με την υποψηφιότητα Καραμανλή να συγκεντρώνει 179 ψήφους και στη δεύτερη στις 29 Απριλίου, 181 ψήφους. Τελικά εξελέγη στην τρίτη ψηφοφορία συγκεντρώνοντας 183 ψήφους (ΝΔ μαζί με βουλευτές της Εθνικής Παράταξης, του ΚΟΔΗΣΟ και της ΕΔΗΚ που δεν συντάχθηκαν με τις επιλογές των κομμάτων τους). Συνυποψήφιοι του Κ. Καραμανλή ήταν ο Ιωάννης Ζίγδης (4 ψήφοι της ΕΔΗΚ), ο Γιώργος Μυλωνάς (3 ψήφοι του ΚΟΔΗΣΟ), ο Ηλίας Ηλιού, ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Στέλιος Παπαθεμελής (που έλαβαν από μια ψήφο).




1985

Το έτος του 1985 αποτελεί χρονιά ορόσημο για το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πέρα από την «αποψίλωση» των αρμοδιοτήτων του «ανώτατου άρχοντα» με τη συνταγματική αναθεώρηση, διεξήχθη και η πλέον επεισοδιακή διαδικασία ανάδειξης του. Είναι η εποχή των «πράσινων» και «μπλε» καφενείων. Η πόλωση μεταξύ των οπαδών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο «κόκκινο» και θα ήταν αδύνατο να μην επηρεάσει και αυτή τη διαδικασία.

Όλα έδειχναν, αρχικώς, ότι βαδίζουμε προς μια δεύτερη θητεία του Κων. Καραμανλή μιας και όπως λέγεται ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου, σε συνάντηση των δυο ανδρών στο Προεδρικό Μέγαρο, του είχε προτείνει να είναι ξανά υποψήφιος, λέγοντας ότι στο ΠΑΣΟΚ τον ήθελαν οι περισσότεροι. Μάλιστα σε συνάντηση που έγινε στις 28 Φεβρουαρίου ετέθη υπ’ όψιν του πρωθυπουργού το κείμενο που θα εξέδιδε η Προεδρία της Δημοκρατίας σχετικά με την υποψηφιότητα Καραμανλή. Είχε συμφωνηθεί ακόμα να σταλεί στον Πρόεδρο το κείμενο της εισήγησης του Α. Παπανδρέου στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του. Αντί για την εισήγηση μια μέρα πριν τη συνεδρίαση επισκέφτηκε τον Π. Μολυβιάτη ο υπουργός Μ. Κουτσόγιωργας και διαβεβαίωσε δι’ αυτού τον Πρόεδρο δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα για την υποψηφιότητα Καραμανλή από το ΠΑΣΟΚ.




Την επόμενη, όμως, ο Α. Παπανδρέου αιφνιδιάζει τους πάντες και προτείνει στη συνεδρίαση του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου του κόμματος του την υποψηφιότητα του Αρεοπαγίτη Χρήστου Σαρτζετάκη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι 22 χρόνια πριν ο Χ. Σαρτζετάκης ήταν ο ανακριτής που ανέλαβε την πολύκροτη δίκη για τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη. Μια δολοφονία που οδήγησε σε παραίτηση την τότε κυβέρνηση Καραμανλή και άνοιξε τον δρόμο της εξουσίας στην Ένωση Κέντρου. Η απόφαση αυτή όπως ήταν αναμενόμενο ξυπνούσε μνήμες και πολιτικά πάθη άλλων εποχών.

Ο Κων. Καραμανλής με το που μαθαίνει την πρόταση Παπανδρέου παραιτείται από την υπόλοιπη θητεία του και την ίδια μέρα αναχωρεί και από το Προεδρικό Μέγαρο χολωμένος, καθώς είχε μείνει με την εντύπωση ότι θα τον πρότεινε το ΠΑΣΟΚ.




Χρέη Προέδρου της Δημοκρατίας αναλαμβάνει, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, ο τότε πρόεδρος της Βουλής Γιάννης Αλευράς, δημιουργώντας ένταση μεταξύ των συνταγματολόγων για τον αν τα νέα του καθήκοντα τον επιτρέπουν να ψηφίσει για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στην πρώτη ψηφοφορία η υποψηφιότητα Σαρτζετάκη άθροισε 180 ψήφους. Οι 13 βουλευτές του ΚΚΕ -για πρώτη και τελευταία φορά μέχρι και σήμερα – ψήφισαν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επιλογή της κυβέρνησης ενώ δυο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έριξαν «λευκό».

Στη δεύτερη ψηφοφορία, ο προεδρεύων αντιπρόεδρος της Βουλής, Μιχαήλ Στεφανίδης, για να αποφευχθούν τυχόν διαρροές, διένειμε έγχρωμα ψηφοδέλτια (βεραμάν), προκαλώντας την οργή του τότε προέδρου της ΝΔ Κων. Μητσοτάκη. Η ψηφοφορία αυτή είχε και άλλα... ευτράπελα. Το ένα ήταν ο προβολέας, που μπήκε κατόπιν εντολής Παπανδρέου πάνω από τη κάλπη προκειμένου να διακρίνουν τα έγχρωμα ψηφοδέλτια. Η επεισοδιακή αυτή ψηφοφορία σημαδεύτηκε και από την αρπαγή της κάλπης από τον γαλάζιο βουλευτή Ιωαννίνων Ελ. Καλογιάννη, οποίος την μετέφερε στα γραφεία του κόμματος του!




Η κάλπη επεστράφη μετά από λίγη ώρα και η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε χωρίς «διαρροές» και την υποψηφιότητα Σαρτζετάκη να συγκεντρώσει 182 ψήφους.

Στην τρίτη ψηφοφορία οι «διαρροές» θα επιστρέψουν και θα χρειαστεί η ψήφος του Γιάννη Αλευρά για να επιτευχθεί ο μαγικός αριθμός 181. Η ΝΔ θα αντιδράσει ακαριαίως καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά του προεδρείου της Βουλής. Η πλειοψηφία της Βουλής όμως είχε αποφανθεί για την εγκυρότητα της ψήφου. Παρά την θετική έκβαση της ψηφοφορίας και την εκλογή Σαρτζετάκη η βαριά ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί οδήγησε στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

1990

Στις προεδρικές εκλογές του 1990 πρωτοστάτησε για άλλη μια φορά το κομματικό συμφέρον. Ωστόσο μετά την αναθεώρηση του 1985 η ψηφοφορία από μυστική μετατράπηκε σε φανερή.

Ο Κων. Μητσοτάκης φοβούμενος το μέτωπο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ (είχαν ταχθεί υπέρ τη επανεκλογής Σαρτζετάκη) απέρριψε την πρόταση συναινετικής εκλογής. Πρότεινε μάλιστα την επανεκλογή του Κων. Καραμανλή ο οποίος όμως αρνήθηκε επαναλαμβάνοντας παλιότερη δήλωσή του ότι δεν συμμετέχει «σε αυτό που λέγεται σήμερα δημόσιος βίος» και τον είχε παρομοιάσει παλιότερα με «φρενοκομείο».

Στις τρείς ψηφοφορίες που διεξήχθησαν για τυπικούς λόγους, οι βουλευτές της ΝΔ της ΝΔ ψήφισαν «παρών», χωρίς όμως να λείψουν τα απρόοπτα. Στην τρίτη ψηφοφορία η βουλευτής των Οικολόγων Μαρίνα Δίζη ανάρτησε μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας πανό που έγραφε «φτάνει πια η κοροϊδία με τον συν ένα, τον Πρόεδρο και το νέφος». Αυτό είχε ως αιτία την έντονη αντίδραση της τότε βουλευτή της ΝΔ Άννα Συνοδινού οι οποία ζήτησε να απομακρυνθεί η βουλευτής από την αίθουσα λέγοντας «αυτή δεν είναι Βουλή. Βγάλτε την έξω». Η προτροπή δεν έγινε αποδεκτή από τον πρόεδρο της Βουλή Αθ. Τσαλδάρη και έτσι αποχώρησε η Άννα Συνοδινού και από την αίθουσα αλλά και από την πολιτική γενικότερα.

Μετά τις εκλογές της 8ης Απριλίου ο Κων. Καραμανλής αποδέχτηκε την πρόταση να είναι υποψήφιος. Αφού απέβη άκαρπη η πρώτη ψηφοφορία στην οποία χρειαζόταν 180 ψήφοι (το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τον Γ. Αλευρά και ο ΣΥΝ τον Κ. Δεσποτόπουλο). Στη δεύτερη εξελέγη τελικά ο Κ. Καραμανλής με τους 150 ψήφους της ΝΔ, τη μια ψήφο του Θ. Κατσίκη που είχε εκλεγεί με τη ΔΗΑΝΑ και τις δυο των βουλευτών της μουσουλμανικής μειονότητας που είχαν εκλεγεί ως ανεξάρτητοι.




1995

Η αιφνίδια πρόταση της υποψηφιότητας του Κωστή Στεφανόπουλου από τον τότε πρόεδρο της ΠΟΛ. ΑΝ. Αντώνη Σαμαρά, η οποία διέθετε 10 βουλευτές έδωσε αδιέξοδο στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ η οποία είχε επιστρέψει λίγους μήνες πριν στην εξουσία και δεν ήθελε με τίποτα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.




Η κίνηση αυτή απομόνωσε και πολιτικά τη ΝΔ, καθώς ο πρόεδρος της Μιλτιάδης Έβερτ είχε προτείνει την υποψηφιότητα του τέως Προέδρου της Βουλής Αθ. Τσαλδάρη. Οι δυο ψηφοφορίες απέβησαν άκαρπες ενώ στην τρίτη επετεύχθη ο αριθμός 181 με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ – ΠΟΛΑΝ, το ΚΚΕ ως συνήθως επέλεξε το «παρών».




2000

Άλλη μια εκλογική διαδικασία με έντονο κομματικό παρασκήνιο. Στις ευρωεκλογές του 1999 μετά από εννιά χρόνια η ΝΔ κερδίζει σε εκλογική μάχη το ΠΑΣΟΚ. Οι βουλευτές της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης άφηναν να εννοηθεί ότι θα χρησιμοποιήσουν την προεδρική εκλογή για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών.

Ωστόσο στις 8 Φεβρουαρίου, με την συναινετική ψήφο για πρώτη φορά των δύο τότε μεγάλων κομμάτων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, ο Κωστής Στεφάνοπουλος θα επανεκλεγεί στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα με 269 ψήφους (10 του ΣΥΝ ψήφισαν το Λ. Κύρκο ενώ 17 του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ ψήφισαν «παρών»).

2005

Το Δεκέμβρη του 2004 η επιλογή του Κ. Παπούλια από τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή αιφνιδίασε τους πάντες. Οι επιλογές που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν ακουσθεί και γραφτεί κατά κόρον από τα ΜΜΕ ήταν οι υποψηφιότητες του Ν. Κωνσταντόπουλου και του Απ. Κακλαμάνη. Η πρώτη απορρίφθηκε γιατί δεν ήταν βέβαιο ότι θα συνέπραττε το ΠΑΣΟΚ ενώ η δεύτερη λόγω του άστατου και απρόβλεπτου χαρακτήρα του πρώην προέδρου της Βουλής.

Ένα όμως ήταν σίγουρο, ότι ο υποψήφιος Πρόεδρος θα προερχόταν από την Αριστερά μιας και η ΝΔ δεν είχε τον απόλυτο συσχετισμό δυνάμεων και δεν ήθελε με τίποτα την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Βλέποντας το αδιέξοδο, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος ζήτησε από τον Κώστα Καραμανλή να του επιτρέψει να βρει λύση.




Έτσι στις 19 Νοεμβρίου σε μια επίσκεψη του Καραμανλή στα Ιωάννινα, όταν είδε τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Κ. Παπούλια στις πρώτες θέσεις δεν το πολυσκέφτηκε και έστησε την πρώτη γνωριμία Καραμανλή – Παπούλια. Έπεισε τον πρωθυπουργό κατά την αποχώρησή του να αλλάξει πορεία και να χαιρετήσει δια χειραψίας τον πρώην στενό συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως και έγινε.

Με την επιστροφή στην Αθήνα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αποκαλύπτει την σκέψη του στον Καραμανλή όποιος την βρίσκει ενδιαφέρουσα. Από τότε το συζήτησαν πολλές φορές χωρίς όμως να πουν τίποτα σε κανένα. Την ίδια πρόταση, λίγες μέρες αργότερα, δέχτηκε ο Κώστας Καραμανλής και από τον Π. Μολυβιάτη. Τότε ο κύβος ερρίφθη και έδωσε το ΟΚ στον Ρουσόπουλο να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του Κ. Παπούλια.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος άρχισε να τηλεφωνεί στον κ. Παπούλια αλλά τα τηλέφωνα που είχε δεν λειτουργούσαν. Τελικά βρήκε το κινητό του πρώην υπουργού του τηλεφώνησε χωρίς να αποκαλύψει όμως την ταυτότητά του. «Λέγομαι Γεωργιάδης και κάνω μια έρευνα για το Σκοπιανό. Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσω μαζί του» είπε στον συνεργάτη του που σήκωσε το τηλέφωνο. «Δεν μπορώ να τον ενοχλήσω τώρα. Είναι μεσημέρι και ξεκουράζεται...» απάντησε εκείνος και δεσμεύτηκε να ενημερώσει τον Ηπειρώτη πολιτικό για το τηλεφώνημα.

Τελικά ο κ. Παπούλιας απάντησε μετά από τρεις μέρες «Κάρολε, είμαι ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος και πρέπει να μιλήσουμε. Πότε θα κατέβεις στην Αθήνα;» ήταν τα λόγια του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Συναντήθηκαν δύο ημέρες αργότερα σε ένα διαμέρισμα στενού συνεργάτη του κ. Παπούλια, στην οδό Ραβινέ, κοντά στο Χίλτον. Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος πήγε με το αυτοκίνητο της γραμματέως του και συζήτησαν επί τρεις ώρες πίνοντας τσίπουρο από τη Μολυβδοσκέπαστη. Συμφωνήθηκε να συναντηθούν και με τον κ. Καραμανλή σε άλλο διαμέρισμα, το βράδυ του Σαββάτου 11 Δεκεμβρίου.




Το πρωί της ημέρας εκείνης, όμως, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε ένα πρόβλημα. Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου μιλούσε στην Πάτρα στην 4η Εθνική Θεματική Συνδιάσκεψη με θέμα «Παιδεία- Πολιτισμός- Αθλητισμός». Τι θα συνέβαινε αν ο κ. Παπούλιας θεωρούσε σκόπιμο να ενημερώσει για τις εξελίξεις το πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ; Υπήρχε ο κίνδυνος να προλάβει τη ΝΔ το αντίπαλο κόμμα και να ανακοινώσει πρώτο ότι θα στηρίξει την υποψηφιότητα Παπούλια. Όλο το σχέδιο θα γυρνούσε σε βάρος της κυβέρνησης... Στο Μαξίμου δημιουργήθηκε πανικός...

Αποφασίστηκε να ματαιωθεί το ραντεβού Παπούλια- Καραμανλή ώσπου να τελειώσει η ομιλία Παπανδρέου στην Πάτρα.

Το ραντεβού έγινε κανονικά την Κυριακή, λίγες ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση.«Είστε το πρόσωπο που μπορεί να εννοήσει τους Έλληνες. Διαθέτετε σύνεση, σοβαρότητα και υπευθυνότητα και η θητεία σας θα είναι ένα ορόσημο» είπε ο τότε πρωθυπουργός στον κ. Παπούλια, ο οποίος με τη σειρά του τον ευχαρίστησε για την «τιμητική πρόταση», υπογραμμίζοντας την ανάγκη συναίνεσης στα μεγάλα θέματα.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 2005 πραγματοποιείται στη Βουλή η εκλογική διαδικασία με πανηγυρική εκλογή του Κάρολου Παπούλια καθώς κατόρθωσε να συγκεντρώσει τον αριθμό ρεκόρ των 279 ψήφων.

2010

Η επανεκλογή Παπούλια δεν είχε πολλά παρασκήνια μιας και είχε προηγηθεί η πρόωρη προσφυγή της κυβέρνησης Καραμανλή στις κάλπες, τον Οκτώβριο του 2009 και η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αφού πρώτα ο Γιώργος Παπανδρέου είχε διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, βάζοντας τη χώρα σε μια μακρά προεκλογική περίοδο.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 3 Φεβρουαρίου 2010 και η επανεκλογή Παπούλια επιτυγχάνεται με 266 ψήφους (ΠΑΣΟΚ –ΝΔ –ΛΑΟΣ).




Φωτογραφίες: ΑΠΕ - ΜΠΕ, Eurokinissi

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΙΡΗ ΚΑΛΟΥΤΣΑΚΗ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΑΦΕΡΜΟΣ

ΠΗΓΗ

Ιταλικά ΜΜΕ: «Οι Ελληνες δεν έχουν να χάσουν τίποτε».

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/12/blog-post_62.html

«Σε δημοψήφισμα για την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά μπορεί να μετατραπούν οι ψηφοφορίες για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας», γράφει σήμερα η ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα».

«Χωρίς την επίτευξη συμφωνίας η βουλή θα διαλυθεί και η χώρα θα επιστρέψει στις κάλπες μέχρι
τα τέλη Ιανουαρίου. Στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων βρίσκεται η ριζοσπαστική αριστερά του Αλέξη Τσίπρα, η οποία δεν ζητά, πλέον, την έξοδο από το Ευρώ, αλλά θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τις βοήθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ελλάδα», προσθέτει η εφημερίδα.

Ο δε αρθρογράφος της Λα Ρεπούμπλικα, Μικέλε Σέρρα, αναφέρει σε σχόλιό του αφιερωμένο στην χώρα μας: «αν ήμουν έλληνας, η ιδέα ότι "οι αγορές" αντιμετωπίζουν με τρόμο την ενδεχόμενη νίκη του Αλέξη Τσίπρα, θα με ωθούσε να τον ψηφίσω. Έτσι, τουλάχιστον για να δοκιμάσω. ‘Η, αν προτιμάτε, για να το διακινδυνεύσω».

«Ο κεκαλυμμένος εκβιασμός που η χρηματιστική οικονομία ασκεί επί της πολιτικής, είναι ήδη πολύ συζητήσιμος σε περιόδους ευημερίας. Αλλά σε περιόδους ισχνών αγελάδων, εκτός από αμφισβητήσιμος, γίνεται και εύθραυστος, διότι όταν κανείς δεν έχει τίποτα να χάσει, η ανατροπή των όποιων κανόνων και δεδομένων, προκαλεί λιγότερο φόβο», προσθέτει ο Σέρρα.

Ο Αντόνιο Φερράρι, από μέρος του, απεσταλμένος και αναλυτής της εφημερίδας Κορριέρε Ντέλλα Σέρα στην Ελλάδα και στην Μέση Ανατολή, κατά την συμμετοχή του σε δημοσιογραφική εκπομπή εμβάθυνσης του ιδιωτικού καναλιού La 7, αφιερωμένη στην Ελλάδα, μεταξύ των άλλων, τόνισε: «Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να επισπεύσει τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας, με την ελπίδα ότι ο κόσμος - έχοντας λίγο περισσότερο χρόνο στην διάθεσή του- μπορεί να καταλάβει ότι πρόωρες εκλογές θα σήμαιναν νίκη της ριζοσπαστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει αυτοδύναμα και το οποίο ζητά την περικοπή του 70% του δημόσιου χρέους της χώρας». Σύμφωνα με τον Φερράρι «κάποιοι σύμβουλοι του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν την ολική διαγραφή του χρέους, ενώ κάποιοι άλλοι δεν συμφωνούν. Θα μπορούσε, με τον τρόπο αυτό, να προκύψει μια νέα αστάθεια, με πιθανές συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Από: toxwni.gr