Γραφει ο Δημητρης Νατσιος
Δάσκαλος, Κιλκίς
Πλησίασε κάποτε ένας Ευρωπαίος, ένας Φράγκος, τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή, Γιώργο Σεφέρη, πειράζων αυτόν και λέγων:
«Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή ;
Απάντησε ο ποιητής: Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας
μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με
παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τον
Παπαφλέσσα, που ζύμωνε κάθε Πρωτοχρονιά την βασιλόπιτα και ένιωθε την
ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά το ξόδι του νεκρού
Θεανθρώπου». Βαθιά θεολογική η απάντηση του ποιητή. Το ερώτημα είναι πόσοι από μας μπορούν να δώσουν σήμερα την ίδια απόκριση.
Χριστούγεννα σε λίγες μέρες. «Η πασών των εορτών επεδήμησεν εορτή και
την οικουμένην ευφροσύνης επλήρωσεν. Εορτή η των απάντων ακρόπολις, η
πηγή και η ρίζα των παρ’ ημίν αγαθών δι’ ης ο ουρανός ηνεώχθη, πνεύμα
κατεπέμφθη, τα διεστώτα ηνώθη, το σκότος εσβέσθη, το φως έλαμψεν, οι
δούλοι γενόνασιν ελεύθεροι, οι εχθροί υοί, οι αλλότριοι κληρονόμοι…».
Είναι λόγια του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Από εχθροί, λέει ο άγιος,
χάρις στην ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού, γίναμε υιοί. Όμως τα
τελευταία χρόνια εγκαταλείψαμε τον πατρικό οίκο και περιπλανιόμαστε στις
Λόντρες και τα Βερολίνα.
Άλλους η στείρα προγονολατρία, άλλους η ξενομανία και ο άκρατος
πιθικισμός, άλλους ο παρασιτικός καταναλωτισμός και το διογκωμένο
σύμπλεγμα κατωτερότητας μας οδήγησαν στην περιφρόνηση του μοναδικού
αυτού θησαυρού, της παράδοσης της Ρωμηοσύνης. Γιορτάζουμε τα
Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Μιας οικονομικής κατάρρευσης και κρίσης προηγείται μια πνευματική ήττα.
Ηττηθήκαμε, γιατί ξεχάσαμε το ρωμαίικο ήθος. Το ήθος αυτό είναι η
«έντιμος πενία» του Παπαδιαμάντη, το καθαρό μέτωπο των γονέων μας, το
δόξα τω Θεώ των παππούδων μας, το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο του λαού
μας. Ηττηθήκαμε, μα ο πόλεμος δεν χάθηκε. «Ημείς νικώμεν, νικώντων των
άλλων». (άγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Ρώτησαν έναν αγιορείτη μοναχό.
Γέροντα η κρίση θα περάσει; Και αυτός απάντησε: «Δυστυχώς παιδί μου θα
περάσει». Τα ολονύχτια ρεβεγιόν, τα πανάκριβα δώρα, τα διακοποδάνεια, το
φάγωμεν, πίωμεν δεν είναι Χριστούγεννα. Ο προ αιώνων Θεός της ταπεινής
φάτνης, άλλα μας διδάσκει.
«Τιμήσατε τον Θεόν πλέον της συνηθείας» λέει ο άγιος Γρηγόριος ο
Θεολόγος. Η κρίση είναι και ευκαιρία να επιστρέψουμε στο σπίτι του
πατέρα μας, στην ηλιόλουστη Ορθοδοξία μας, να βρούμε τον εαυτό μας, να
ξαναγίνουμε Ρωμιοί. «Όλα τα έθνη γιά να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν
εμπρός πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω» έλεγε ο σοφός
αθηναιογράφος Δημ. Καμπούρογλου. Πίσω, όχι ως στείρος συντηρητισμός,
αλλά ως αναζήτηση της πηγής εξ ης ρέει το ύδωρ το αλλόμενον εις ζωήν
αιώνιον, ο Χριστός. Και, ας μου επιτραπεί η φράση, πολλά ρουσφέτια
ζητήσαμε από διάφορους τα προηγούμενα χρόνια. Για μας τους Ορθόδοξους
μόνο ένα ρουσφέτι μας επιτρέπεται. «Ταις πρεσβείας της Θεοτόκου, Σώτερ
σώσον ημάς». Την μεσιτεία, το «πνευματικό ρουσφέτι» της Θεομάνας μας, ας
ζητήσουμε γονυπετώς.
Η Παναγία μας είναι ελληνοσώτειρα. Διαβάζω την αφήγηση του Γάλλου
ιησουίτη, περιηγητή Richard στα μέσα του 17αι., για την ζωή των
υπόδουλων Ρωμηών.
«Πολλές φορές απορώ πως κατόρθωσε να επιβιώση η χριστιανική πίστη στην
Τουρκία και πως υπάρχουν στην Ελλάδα εκατομμύρια Ορθόδοξοι. Και να
σκεφθεί κανείς ότι ουδέποτε από την εποχή του Νέρωνος, του Δομητιανού
και του Διοκλητιανού έχει υποστεί ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους
από αυτούς, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανατολική Εκκλησία… Και όμως οι
Έλληνες είναι ευτυχισμένοι που παραμένουν χριστιανοί. Νομίζω πως αυτό
οφείλεται στη λατρεία που τρέφουν στην Παναγία… Σε όλα τα σπίτια βλέπεις
εικόνες της Παναγίας. Είναι ο φρουρός ή καλύτερα η νοικοκυρά του
σπιτιού. Σ’ αυτήν την εικόνα στρέφουν το βλέμμα, όταν τους συμβεί κάτι
κακό, ικετεύοντας τη βοήθειά της. Σ’ αυτήν απευθύνονται για να
ευχαριστήσουν το Θεό, αν με τη δική της μεσολάβηση έλθει κάτι καλό στο
σπιτικό τους… Ο ίδιος διαπίστωσα με πόση φυσικότητα, με πόση ευγλωττία
και συγκίνηση μιλούν στις οικογενειακές τους κουβέντες γι’ αυτή τη
βασίλισσα των Ουρανών».
(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τόμ. 10, Αθήνα 1974, σ. 150).
Στα σχολεία, ας αφήσουν οι δάσκαλοι τις «Φρικαντέλες τις μάγισσες, που
μισούν τα κάλαντα και διώχνουν τα σκουπιδόπαιδα που τα ψέλνουν» (βιβλίο
γλώσσας Ε’ Δημοτικού, α’ τεύχος, σελίδα 26-27), τις «συνταγές
μαγειρικής» κι ας συλλαβίσουν στους μαθητές τους τα μυρίπνοα άνθη της
παράδοσής μας. Να τους μάθουν και κάποιο «τραγούδι του Θεού», όπως μας
κανοναρχεί και ο μπαρμπα-Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, το απολυτίκιο των
Χριστουγέννων, το εξαίσιο κοντάκιον «Η Παρθένος σήμερον». Να μπει ο
Χριστός στις τάξεις, να «ξεμουχλιάσουν» οι αίθουσες, να διασκορπιστούν
οι αναθυμιάσεις της φραγκοεκπαίδευσης, στην οποία καταδικάσαμε τα παιδιά
μας. (Εκπαίδευση που βγάζει «Ρωμανούς», εγωτικά μειράκια,
μοσχοαναθρεμμένα από αξιολύπητους γονείς, «καταλληλα» για το παρανοϊκό
κράτος).
Αυτές τις ημέρες οι μασκαράδες της τηλεοπτικής κερδεμπορίας, βάλθηκαν να
μαγαρίσουν τα παιδιά με τις βρωμοδιαφημίσεις τρισάθλιων παιχνιδιών.
Αντί γιά το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, άνοιξαν τα σπήλαια του θεού μαμωνά της κατανάλωσης.
«Τέτοια μασκαριλίκια βλέπουν κι ακούνε τα παιδιά μας, κι η ψυχή τους
πλάθεται “ελληνοπρεπώς”…. Κακόμοιρη Ελλάδα! Άλλες φορές παίδευες τον
κόσμο κι έκανες παιδιά σου τους ξένους. Μα τώρα απόμεινες άκληρη, γιατί
και τα δικά σου παιδιά δεν θέλουνε να σε ξέρουνε», βροντοφωνάζει ο
Κόντογλου.
Ας προσθέσω και τα προφητικά, από το 1849, λόγια του περίφημου Μοναχού
Κοσμά Φλαμιάτου, που έχουν διαχρονική και ετεροχρονική ισχύ. Ο Κοσμάς
Φλαμιάτος στιγματίζει τους Ευρωπαίους, τους υιούς της ανομίας της
Δύσεως, όπως τους ονομάζει, δηλαδή τους παράνομους και πονηρούς
Ευρωπαίους, ως τους κύριους αίτιους κάθε «κρίσης» και γράφει:
(Περιέχεται σε ομιλία που εκφώνησε, το 2013, η εξαιρετική καθηγήτρια
Μαρία Μαντουβάλου, στην Ι.Μ. Οσίου Νικοδήμου- κάστρο πραγματικό της
Ορθοδοξίας, που δεσπόζει στο όρος Πάικο του ν. Κιλκίς- κατά την επέτειο
της Άλωσης της Πόλης). «Ο υιός της ανομίας της Δύσεως είναι ο υπερόπτης,
ο επηρμένος, αλαζονικός και υπερφίαλος απατεώνας και χλευαστής της
χριστιανικής θρησκείας και δραστηριοποιείται, με ύπουλες κινήσεις, ώστε
να ανεβάζει σε υψηλά αξιώματα και να επιβραβεύει με ανταμοιβές άτομα της
απάτης και της διαφθοράς. Δεν αναπτύσσει δραστηριότητα μόνο για να
ψηφίζονται νόμοι ολεθριότατοι, που προκαλούν καταστροφή, φθορά και
αφανισμό, αλλά φροντίζει κρυφά με ύπουλες σκέψεις, μηχανορραφίες και
δολοπλοκίες να καθιερώνονται πολιτικά συστήματα για την απονέκρωση και
τον πλήρη μαρασμό της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της βιομηχανίας, της
ναυτιλίας και του εμπορίου, ώστε με την γενική ένδεια, την έλλειψη των
προς το ζην αναγκαίων, τη φτώχεια και την πλήρη καταστροφή, οικονομική
και ηθική, αυτών που επιβουλεύεται και σκευωρεί σε βάρος τους, να μπορεί
ο δόλιος να ενεργεί, ώστε να καταδυναστεύεται ο λαός, ενώ αυτός
υποκρίνεται τον φίλο και σύμμαχο προκειμένου να διορθώσει τα επικείμενα
δεινά, τις επαπειλούμενες συμφορές και δραστηριοποιείται έτσι, ώστε να
φέρνει χρεοκοπία στα ταμεία, αλλά και να ενεργεί ύπουλα και δόλια, ώστε
να επιβραβεύονται και να μισθοδοτούνται από το Ταμείο του κράτους και
από τους ιδρώτες του επιβουλευόμενου λαού πολλά όργανα της προδοσίας».
Εμάς τους υπηκόους μας έχουν τελικά για τα μπάζα. Δεν λέμε πολίτες, γιατί πολίτες δεν είμαστε.
Ο πολίτης διατηρεί κάποιο μέρος εξουσίας στα χέρια του ώστε να μπορεί να
παρεμβαίνει καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας στα πολιτικά πράγματα και έτσι
να υπολογίζεται σοβαρά από το πολιτικό σύστημα. Εμείς απλά καλούμαστε από το σύστημα,
μια φορά κάθε 4 χρόνια να επιλέξουμε μια από τις προτεινόμενες από το ίδιο λύσεις.
Είμαστε λοιπόν απλοί υπήκοοι, αλλά ακόμα και σαν τέτοιοι είμαστε για τα μπάζα,
για τους εξής λόγους:
Πρώτον,
οκτώ μόλις ημέρες πριν την εκλογή του ανώτατου άρχοντα
του ελληνικού λαού,
δηλαδή του Προέδρου του και ο λαός δεν γνωρίζει ποιος είναι ο υποψήφιος. Για ποιο λόγο
να το γνωρίζει άλλωστε, αφού η εκλογή του είναι μια αποκλειστική εσωτερική
αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού. Και να σκεφτεί κάποιος ότι σε άλλα κράτη
οι υποψήφιοι, είτε προτείνονται από τα κόμματα, είτε από τους ίδιους τους πολίτες,
είναι γνωστοί ακόμα και προ διετίας και στο τέλος εκλέγονται άμεσα από τους πολίτες.
Δεύτερον,
μπορούν να υπάρξουν τρεις διαφορετικοί υποψήφιοι ΠτΔ στις τρεις ψηφοφορίες που θα γίνουν,
ένας κάθε φορά. Δηλαδή αν δεν βγει ο ένας μπορεί να έλθει ο επόμενος στη σειρά.
Τρίτον,
αν γίνουν εκλογές επειδή δεν εκλέχτηκε ΠτΔ, τότε μπορεί μετά τις εκλογές να είναι διαφορετικοί
και πάλι υποψήφιοι και στο τέλος μπορεί να εκλεγεί ΠτΔ μόνο με 65 βουλευτές.
Από τα
πιο πάνω βλέπουμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς οι υπήκοοι στο περιθώριο, αλλά αναρωτιόμαστε
και ποια πολιτική αξία έχει τελικά το πρόσωπο του ΠτΔ για το λαό, όταν είναι στην ουσία ένα πρόσωπο
ευκαιρίας, συγκυριών, απόλυτα αρεστό στο πολιτικό σύστημα, χωρίς καμία
εξουσία στα χέρια του και για το οποίο φυσικά ο λαός δεν μπορεί να έχει άποψη;
Kαταρρέει το Χρηματιστήριο της Κολομβίας των Βαλκανίων.
Το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας κάτω από την αφόρητη
πίεση του Βόλφαγκ Σόιμπλε οδηγείται άρον άρον σε εκλογές την στιγμή που
πανικόβλητοι οι ηρωικοί επενδυτές σπεύδουν να απομακρυνθούν από την ζώνη
υψηλού κινδύνου.
Με «βουτιά» άνω του 6% ξεκίνησε η εγχώρια αγορά την Τρίτη, η οποία
έρχεται να αποτιμήσει δύο νέα δεδομένα: Την παράταση του υφιστάμενου
προγράμματος κατά δύο μήνες και την επίσπευση της εκλογής Προέδρου της
Δημοκρατίας εντός του μήνα. Ως προς το πρώτο, εν μέρει αυτό έχει
αποτιμηθεί από την αγορά καθώς η καθυστέρηση του ερχομού της Τρόικας για
την αξιολόγηση του προγράμματος, έθετε την όλη διαδικασία σε
καθυστέρηση. Η παράταση θεωρείται ως market positive για τον πιο
αυτονόητο λόγο. Η Ελλάδα (σε αντίθεση με την Πορτογαλία) δεν ήταν
προετοιμασμένη για να εκτεθεί στις ελεύθερες αγορές. Με λίγα λόγια θα
έβγαινε σαν τον «αμνό ανάμεσα στους λύκους...της Wall Street».
Ως προς τη διαδικασία... Fast Track Προέδρου της Δημοκρατίας, δίνεται
ένα τέλος στη ψυχοφθόρα αβεβαιότητα. Το "κλειδί" ως προς αυτό
το δεδομένο κρύβεται στο όνομα του προέδρου. Αυτό θα είναι που θα
επιταχύνει ή όχι τις βουλευτικές εκλογές πριν το 2016, με την αποδοχή
που θα έχει το Πρόσωπο του. Οι ημερομηνίες - σταθμός είναι η πρώτη
ψηφοφορία την 17η Δεκεμβρίου (3 μέρες μετά τις πρόωρες εκλογές στην
Ιαπωνία) όπου χρειάζονται 200 βουλευτές υπέρ από τους 300. Αν δεν
υπάρξει «απαρτία» πάμε στη 2η επαναληπτική στις 23 Δεκεμβρίου με τον
απαιτούμενο αριθμό να είναι πάλι οι 200 από τους 300 βουλευτές και αν
και αυτή δεν προχωρήσει η 3η ψηφοφορία είναι στις 29 Δεκεμβρίου με το
μαγικό αριθμό των 180 να απαιτείται για την ανάδειξη Προέδρου της
Δημοκρατίας. Αν δεν υπάρξει Πρόεδρος ούτε και τότε, τότε θα κληθούμε σε
βουλευτικές εκλογές 25 Ιανουαρίου ή 1η Φεβρουαρίου.
Στο ταμπλό τώρα, ο Γενικός Δείκτης διολισθαίνει κάτω
των 1.000 μονάδων καταγράφοντας απώλειες κοντά στο 7% με τις συναλλαγές
όπως θα ήταν αναμενόμενο να είναι αυξημένες. Σύμφωνα με τον κ. Ζαμάνη
από τη Beta Χρηματιστηριακή, «η σημερινή κίνηση θεωρείται φυσιολογική
καθώς αν και η ορατότητα αρχίζει να ξεκαθαρίζει το πολιτικό ρίσκο
έρχεται χρονολογικά πιο κοντά του αναμενομένου». Στο άκουσμα της λέξης
"εκλογές", οι επενδυτές αποεπενδύουν μηδενίζοντας το ρίσκο. Η απόδοση
του 10ετές σημειώνει άνοδο 5% στα 7,55% με το spread μεταξύ του
αντίστοιχου γερμανικού στις 694 μονάδες.
Στη μεγάλη κεφαλαιοποίηση απώλειες άνω του 10%
καταγράφουν οι μετοχές των ΒΙΟ, ΕΛΛΑΚΤΩΡ και ΜΟΗ. Ο δείκτης τραπεζών
σημειώνει απώλειες της τάξης του 8%, με την ΕΤΕ και την ΑΛΦΑ να
υποχωρούν 8,78% και 8,64% αντίστοιχα, την ΠΕΙΡ (-7,46%) και τη ΕΥΡΩΒ
(-7,33%). Τα ΕΛΠΕ, η ΜΟΗ , η ΜΕΤΚΑ χάνουν από 7%, η ΔΕΗ (-6,63%), ο ΟΤΕ
(-5,07%) και ο ΟΠΑΠ (-3,20%), μεταξύ άλλων.
Το ΑΛΦΑΤΠ που κρίνεται η συμμετοχή του στην άσκηση της 3ης περιόδου
μέχρι και αύριο καταγράφει απώλειες 11%, όσες και της Τρ. Πειραιώς και
της ΕΤΕ.
Στη μεσαία κεφαλαιοποίηση, η Attica Bank μετά από κέρδη 65% σε 5
συνεδριάσεις, αυτή τη στιγμή έχει απολέσει 16,48% ενώ αύριο
πραγματοποιείται η γενική συνέλευση των μετόχων της η οποία υλοποιείται
ύστερα από δύο αναβολές . Απώλειες άνω του 7% σημειώνουν οι ΣΩΛΚ, ΥΓΕΙΑ,
ΦΡΛΚ και ΠΛΑΘ.
Στα παράγωγα, το συμβόλαιο του δείκτη FTSE Large Cap έχει σημειώσει
2.900 συμβόλαια με την τιμή κοντά στη θεωρητική του τιμή. Η αξία των
συναλλαγών είναι ενισχυμένη και ανέρχεται στα 36 εκατ. ευρώ ενώ
πραγματοποιήθηκε και "πακέτο" για το 1,70% του μετοχικού κεφαλαίου της
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ και αφορούσε 120.000 μετοχές στην τιμή των 2,98 ευρώ.Η αξία
της συναλλαγής ανήλθε στις 357.600 χιλ. ευρώ. Η μετοχή της ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
(ΠΕΤΡΟ) υποχωρεί 0,96% στα 3,09 ευρώ.
Ο Ρωμανός λέει ναι στο βραχιολάκι! Μετανοείτε... Σωφρονισμός με... «βραχιόλια» Το κουκλοθέατρο κάπου εδώ τελειώνει... Τη
δέσμευση ότι ο απεργός πείνας Νίκος Ρωμανός δεν θα αποδράσει, σε
περίπτωση που του χορηγηθεί η προβλεπόμενη από το νόμο άδεια για τις
σπουδές του, παρέσχε ο συνήγορός του, Φραγκίσκος Ραγκούσης. Μιλώντας σε
ραδιόφωνο, είπε ότι ο Ρωμανός αποδέχεται και το βραχιολάκι.
«Πιστεύουμε
ότι μέσα από τη νομιμότητα και τη διαφάνεια μπορούμε να περιμένουμε μια
λύση ευνοϊκή και άμεση. Να πάρει την άδειά του, όπως προβλέπει ο νόμος
και όπως τη σκεπτόταν, όταν έδινε εξετάσεις» είπε ο κ. Ραγκούσης. Ο
ίδιος συμπλήρωσε: «Έφτασε στο σημείο να γίνει μεταγωγή από τον Αυλώνα
στον Κορυδαλλό. Γιατί έγινε αυτό, αν δεν ήταν να παρακολουθήσει
μαθήματα; Φυσικά και το πιστεύω (σ.σ. ότι θα επιστρέψει στη φυλακή, εάν
παρακολουθήσει μαθήματα). Έχω την ηθική δέσμευση, σαν δικηγόρος, και
μπορώ να το πω δημόσια. » Αν θέλουν, και νομικά. Ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι για να σπουδάσει και όχι για να αποδράσει». Για
το βραχιολάκι είπε ότι το αποδέχεται, όπως και κάθε τι άλλο που
υλοποιείται. «Δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες και είναι και το βραχιολάκι
αποδεκτό από τον κ. Ρωμανό. Βεβαίως (τώρα επιμένει στην απεργία
δίψας).» olympia.gr Συμπέρασμα Όλα τα έχουν
σχεδιάσει μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια και όπως είναι πλέον
φανερό βιάζονται να τα εφαρμόσουν χωρίς πολλές επικοινωνιακές φανφάρες
και προπαγάνδα ,αυτήν εξ άλλου την δουλειά μαζί με κάμποσες ακόμη
(βρώμικες εννοείται) είχε αναλάβει ο προηγούμενος εργολάβος της
"δημιουργικής καταστροφής". Το ζητούμενο και η προσωπική μας απορία, δεν είναι πλέον
αν αυτή η κατοχική κυβέρνηση έχει κατακτήσει το "καθ΄όμοίωσιν" με τις
αντίχριστες δυνάμεις που την διαφεντεύουν , αλλά το αν θα ξυπνήσει
επιτέλους Ο ελληνικός λαός πρίν νοιώσει τις συνέπειες της απόλυτης
απώλειας της ελευθερίας του που θα αρχίσει με το ηλεκτρονικό του
"μαρκάρισμα" μέσω των νέων ταυτοτήτων............. Ας
δούμε προς το παρόν την "φρέσκια" είδηση απο το μέτωπο της ηλεκτρονικής
διακυβέρνησης , όπως τη γράφει το κυβερνητικό "φωτοτυπικό" της
εφημερίδας "Ημερησία" και αμέσως μετά τι έγραφε για το ίδιο ακριβώς θέμα
τον Ιούλιο του 2010 η "Ελευθεροτυπία" και σχολίαζε το orthodox-watch
καταρίπτοντας την "εύλογη" παρατήρηση :"το μέτρο που όπως αναφέρετε
προτίθενται να φέρουν σε ό,τι αφορά τη παρακολούθηση κρατουμένων, ίσως
να μη είναι τόσο κακό δεδομένου ενός "σωφρονιστικού" συστήματος το οποίο
χορηγεί άδειες σε πραγματικούς εγκληματίες που συνεχίζουν τη δράση τους
μέσα και έξω απο τη φυλακή, πολλοί δε εξ'αυτών δεν επιστρέφουν απο την
άδειά τους. Νομίζω οτι κάποια μέτρα δεν πρέπει να καταδικάζονται
εξ'αρχής, διότι ο χαρακτηρισμός νομίζω οτι εξαρτάται απο τη χρήση του
μέτρου. " ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ............... «Βραχιολάκι» με GPS για φυλακισμένους Σχέδιο για την τοποθέτηση ειδικών βραχιολιών εντοπισμού όσων φυλακισμένων.. ... παίρνουν
άδεια από τις φυλακές επεξεργάζεται το υπουργείο Δικαιοσύνης. Αυτό
αποκάλυψε χθες μιλώντας στο Mega ο υπουργός, Αντώνης Ρουπακιώτης (
σταλινικός), μετά το σάλο που δημιουργήθηκε από την απόδραση του
βαρυποινίτη Μιχάλη Μακρυγιάννη ο οποίος, αν και καταδικασμένος σε
τέσσερις φορές ισόβια, πήρε πενθήμερη άδεια και δεν επέστρεψε ποτέ. Τα
βραχιολάκια παρακολούθησης κρατουμένων θα έχουν σύστημα εντοπισμού
αντίστοιχο του GPS έτσι ώστε να γνωρίζουν οι δικαστικές και αστυνομικές
αρχές που βρίσκεται ο φυλακισμένος που έχει πάρει άδεια. Το
σύστημα αυτό εφαρμόζεται σε χώρες όπως η ΗΠΑ και η Βρετανία με πιο
γνωστό τον ιδρυτή των WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνς, ο οποίος αφέθηκε
ελεύθερος από τη βρετανική δικαιοσύνη με εγγύηση και την υποχρέωση να
φορά το βραχιολάκι εντοπισμού του από τη βρετανική αστυνομία. Μάλιστα,
το φορά και ενόσω βρίσκεται κλεισμένος στην πρεσβεία του Ισημερινού με
τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι δεν θέλει να το βγάλει διότι έτσι θα
παραβίαζε τους όρους της αποφυλάκισής του και θα τον συνελάμβαναν. Στόχος της ευρείας χρήσης του βραχιολιού στις ΗΠΑ είναι να αποσυμφορηθούν οι φυλακές και να γλιτώσει το κράτος εκατομμύρια ευρώ. Εκτός
από το βραχιολάκι εντοπισμού που φοριέται στο πόδι των κρατουμένων,
έχουν αναπτυχθεί κι άλλες τεχνικές στο εξωτερικό, όπως η τοποθέτηση
μικροτσίπ κάτω από το δέρμα των φυλακισμένων Πηγη kalisikiperiptοsi ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ!!!
Ο Σταύρος Δήμας θα είναι
υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και στις τρεις ψηφοφορίες της
Βουλής, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
(Ανανεωμένο) Ο Σταύρος Δήμας θα είναι
τελικά υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και στις τρεις ψηφοφορίες της
Βουλής, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Πολλοί μπορεί να διαφωνούν με την επιλογή αυτή. Υπάρχουν ωστόσο και οι
υποστηρικτές της υποψηφιότητας για αρκετούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο
κ. Δήμας χαίρει εκτιμήσεως και από άλλους πολιτικούς χώρους. Δεν έχει
φθαρεί όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, δεν έχει πολιτικές αντιπαραθέσεις
ενώ έχει καλό όνομα στην Ευρώπη.
Εκτιμάται ότι μπορεί να συσπειρώσει βουλευτές από άλλους πολιτικούς
χώρους, όμως, σίγουρα είναι μια κεντροδεξιά επιλογή που θα ενώσει την
παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Ενδεχομένως η ΝΔ βλέπει ότι δεν μπορεί να
συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές και επιλέγει τον Στ. Δήμα για να ενώσει
την παράταξη.
Who is who
Ο Σταύρος Δήμας είναι δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε Υπουργός
Εμπορίου, Υπουργός Γεωργίας και Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και
Τεχνολογίας, καθώς και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το
Περιβάλλον, ενώ σήμερα κατέχει θέση Αντιπροέδρου στο κόμμα της Νέας
Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 1941. Σπούδασε νομικά και
οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και της Νέας Υόρκης και έχει εργαστεί
ως δικηγόρος για την νομική εταιρεία της Wall Street, «Sullivan &
Cromwell» (1969-1970) και για τη νομική υπηρεσία της Διεθνούς Εταιρείας
Οικονομικών στην Παγκόσμια Τράπεζα (1970-1975). Την περίοδο 1975-1977
ήταν Αναπληρωτής Διευθυντής της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής
Ανάπτυξης.
Έχει εκλεγεί μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου επί δέκα συνεχείς φορές,
από το 1977 μέχρι το 2004 εκπροσωπώντας το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Διατέλεσε Υπουργός Εμπορίου (1980-1981), Υπουργός Γεωργίας (1989-1990),
Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (1990-1991). Την περίοδο
1985-1989 ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, και
μεταξύ 1995-2000 ήταν Γενικός Γραμματέας του κόμματος.
Τον Μάρτιο του 2004 διορίστηκε Επίτροπος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, αρχικά ως Επίτροπος για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές
Υποθέσεις και από τον Νοέμβριο 2004, Επίτροπος της ΕΕ για το Περιβάλλον,
θέση την οποία κατείχε μέχρι τη λήξη της 1ης θητείας της επιτροπής
Μπαρόσο το 2009.
Ως γενικός
ορισμός Διπλωματία σημαίνει την τέχνη και πρακτική διεξαγωγής διαπραγματεύσεων,
την απόπειρα απόκτησης στρατηγικού πλεονεκτήματος, την εύρεση αποδεκτών λύσεων
με την παράθεση επιχειρημάτων με ήπιο και ευγενικό τρόπο, χωρίς διαπληκτισμούς.
Όμως, όπως η διπλή όψη ενός νομίσματος, την οποία αποκρύπτει κάποιος για να επιτύχει το
επιθυμητό αποτέλεσμα, διπλωμάτης σημαίνει και το διπλό μάτιτο οποίο χρησιμοποιεί, για να βλέπει και να
εκφράζει προς τα έξω επουσιώδεις λύσεις, και παράλληλανα αποκρύπτει σοβαρές μυστικές
διαπραγματεύσεις.
Ο Αμερικανός
ποιητήςRobert Frost, είπε ότι:
διπλωμάτης είναι κάποιος που θυμάται τα γενέθλια μίας γυναίκας και ξεχνά την
ηλικία της. Ο δε Στάλιν: αν ένας
υπουργός εξωτερικών αρχίζει να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου μια «συμφωνία
ειρήνης», πρέπει να είστε βέβαιοι ότι η κυβέρνησή του έχει ήδη παραγγείλει νέα
θωρηκτά και αεροπλάνα. Τέλος ο Τζων Κέννεντυ: δεν θα πρέπει να
διαπραγματευόμαστε από φόβο. Αλλά να μη φοβόμαστε να διαπραγματευόμαστε.
Υπό το πρίσμα
της βαθιάς και πραγματικής έννοιας της Διπλωματίας, αυτή διεξάγεται με δικούς
της όρους και κανόνες. Εις την κωμόπολη Wesseling, μερικά χιλιόμετρα έξω από την Βόννη, πρώην πρωτεύουσα της
Γερμανίας, υπάρχει η Πολιτική Ακαδημία Eichholzτου Ιδρύματος KonradAdenauer. Εκεί διδάσκεται κανείς την ανάλυση
της ψυχολογίας του όχλου, να ερμηνεύει και να αναλύει επί καθημερινής βάσης τις
δηλώσεις των πολιτικών, τις συμπεριφορές και χαρακτήρες τους, τα δημοσιεύματα
των ΜΜΕ,τι κρύβεται πραγματικά πίσω από
τα ψιλά γράμματα , τις Συμφωνίες και τις διεθνείς σχέσεις κ.α..
Εις την
ιστορία γνωστή είναι π.χ. η Γερμανοσοβιετική Συμφωνία μη Επίθεσης της 23.08.1939,
αυτό το Σύμφωνο Ειρήνης μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν, το οποίο όμως εις την
πραγματικότητα απέκρυβε από την διεθνή κοινότητα την διχοτόμηση και κατάληψη της Πολωνίας από τις δύο αυτές χώρες.
Ο Ελληνικός
Λαός βιώνει εδώ και 5 χρόνια την μεγαλύτερη τραγωδία της σύγχρονης ιστορίας
του. Σκοπός και αυτού του άρθρου δεν είναι να επαναλάβουμε όλες τις αιτίες και
όλα τα σφάλματα που επέφεραν την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση και ποίοι
ευθύνονται για όλα αυτά. Το έτος 1981 με την πλήρη ένταξηεις την Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκτοτε εισροή
τεραστίων κεφαλαίων από τα Κοινοτικά Ταμεία και τις διεθνείς τράπεζες, ποσά τα
οποία σε προγενέστερες εποχές ήταν ασύλληπτα ακόμη και εις την φαντασία κάθε
Έλληνα πολίτη, ήταν η αρχή της πορείας της Πατρίδας μας προς τον όλεθρο και καθοριστικό
για το μέλλον του Ελληνικού Λαού. Το Πολιτικό Σύστημα γνώριζε εξ αρχής για τις ολέθριες συνέπειες
της κακοδιαχείρισης των τεράστιων κεφαλαίων και το βαρύτατο τίμημα που θα πλήρωνε
κάποια μέρα ο Ελληνικός Λαός. Ο οποίος
όφειλε, βάσει του πνεύματος της Δημοκρατίας και των καθηκόντων του, να ψηφίζει
αυτούς οι οποίοι επί δεκαετίες τον εξαπατούσαν και εξαγόραζαν με ξένα χρήματα
και δάνεια την αφέλεια και αμάθεια του.
Αυτά όμως που
συνέβαιναν εις την χώρα μας άρχισαν να γίνονταιγνωστά πολύ ενωρίς εις τα Κοινοτικά Όργανα των Βρυξελλών, εις τις άλλες
πρωτεύουσες, εις τους πρωταγωνιστές της Ευρωπαϊκής Πολιτικής π.χ. Βερολίνο και
Παρίσι, εις τους Διεθνείς Οργανισμούς, τον ΟΟΣΑ και σε διεθνή ΜΜΕ. Αλλά και εις
τις Πολυεθνικές Εταιρείες οι οποίες φιλοδωρούσαν μεδισεκατομμύρια ευρώ το Πολιτικό Σύστημα για
να κάνουν με τεράστιες υπερκοστολογήσεις χρυσές δουλειές εις βάρος των Ελλήνων.
Εδώ και 30 χρόνια, τα μηνύματα και οι προειδοποιήσεις για τον εκτροχιασμό της
χώρας ερχόντουσαν σε απτά χρονικά διαστήματα. Τα οποία, δυστυχώς, αγνοούσε το
Πολιτικό Σύστημα, τα δε φερέφωνά του, μεγάλα ΜΜΕ, σε δημοσιεύματα αποκαλούσαν
ως «γελοιότητες των Κουτόφραγκων!».
Ακόμη και ο
συντάκτης αυτού του άρθρου ήδη από το 1984 προειδοποιούσε για τις συνέπειες
αυτής της ανεύθυνης πολιτικής απέναντι του Λαού, και ως απάντηση του έδειχναν
την πόρτα: «εάν δεν σε αρέσει, να φύγεις και να πας εκεί από όπου έχεις έρθει!»
Όταν το
2008/09 ξέσπασε η κρίση, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν ήδη ότι η Ελλάδα είναι μία ειδική
περίπτωση, ότι η διαφθορά και η ασυδοσία του Πολιτικού Συστήματος, αλλά και η
διαλυμένη, επίσης διεφθαρμένη, σπάταλη Δημόσια Διοίκηση ευθύνονται για το
δυσθεώρητο χρέος. Γνωστές είναι οι δημόσιες δηλώσεις πολιτικών από τις
Βρυξέλλες, την ΕΚΤ, το Παρίσι και το Βερολίνο όπως π.χ. της Lagarde, του Jean-ClaudeTrichetκαι JürgenStark (EKT), και πολλοί άλλοι, ακόμη και
της ίδιας κ. Μέρκελ, η οποία επί λέξει είπε: ότι για την κατάντια της Ελλάδος φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί.
Για τους
λόγους αυτούς, με την διαπραγμάτευση του 1ου Μνημονίου, προβλεπόταν ως βασικός στόχος η αναδιάρθρωση της τεράστιας,
αναποτελεσματικής, πολυδάπανης, διαφθαρμένης Δημόσιας Διοίκησης του στενού και
ευρύτερου τομέα, ο δραστικός περιορισμός αυτού σε προσωπικό και δραστικότατη
μείωση των δαπανών, αλλά και η κατάργηση χιλιάδων παρείσακτων Οργανισμών. Η
τότε Κυβέρνηση αντέδρασε λέγοντας ότι: «αυτά τα οποία σας οφείλουμε και πως θα
σας τα επιστρέψουμε είναι δική μας υπόθεση!». Υπονοώντας ότι το Προπύργιο
ύπαρξης και στήριγμα του Πολιτικού Συστήματος θα μείνει ανέπαφο. Η ΤΡΟΙΚΑ ενέδωσε εις το θέμα αυτό, το οποίο
απεδείχθη αργότερα ως το μεγαλύτερό της λάθος. Διότι το Πολιτικό Σύστημα,
μετά την αντεθνική του συμπεριφοράτων 3
τελευταίων δεκαετιών, για να διασώσει αυτήν την ύπαρξή του, έβαλε τώρα ως στόχο
να διαλύσει συστηματικά και τον Ιδιωτικό Τομέα, δηλαδή την Ελληνική Οικονομία. Με
τις γνωστές τώρα σε όλους ολέθριες συνέπειες.
Η ΤΡΟΙΚΑ και η Ευρώπη αντελήφθησαν το
τεράστιο λάθος τους, αλλά παράλληλα και την 5-ετή εξαπάτησή τους. Δηλαδή την
κωλυσιεργία του Πολιτικού Συστήματος για διαρθρωτικές και μεταρρυθμιστικές
αλλαγές. Αλλά το έγκλημα είχε ήδη γίνει. Για τους λόγους αυτούς κατά τους
τελευταίους μήνες άρχισαν να σκληραίνουν την στάση της απέναντι του Πολιτικού
Συστήματος, το οποίο, ως γνωστόν, συνεχίζει να συμπεριφέρεται τόσο ανεύθυνα
απέναντι του Ελληνικού Λαού. Η ΤΡΟΙΚΑ και η Ευρώπη τώρα δεν θέλουν να
διαπραγματευθούν με την Αθήνα, αλλά και ενδομύχως, χωρίς να το εκφράζουν δημοσίως,
όπως βέβαια οι διεθνείς αναλυτές, αναγνωρίζουν όλοι ότι το χρέος δεν είναι σε
καμία περίπτωση βιώσιμο. Όμως δεν επιθυμούν
τώρα την διαγραφή του χρέους, για να αποφύγουν την θριαμβολογία του ανεπιθύμητου
τώρα εις την Ευρώπη Πολιτικού Συστήματος και την διάσωση της Εξουσίας του, το
οποίο είναι ανάξιο ενός Λαού με την μεγαλύτερη πολιτιστική συνεισφορά εις την Ιστορία
της ανθρωπότητας. Ένα Λαό τον οποίο και ατίμασε και κατέστρεψε.
Τον Λαό όμως αυτόν και μόνον και την
Πατρίδα μας, ως μητέρα της Ευρώπης, επιθυμούν οι Ευρωπαίοι να κρατήσουν εις
τους κόλπους τους ως αναπόσπαστο και
σημαντικότατο μέλος. Ένα Λαό απαλλαγμένο όμως από τον μακροχρόνιο Εφιάλτη του
Πολιτικού Συστήματος, τον μόνο υπεύθυνο της εθνικής συμφοράς του. Ένα Λαό έτοιμο
να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με τους άλλους λαούς της Ευρώπης και να συμπορευθεί
με αυτούς, αλλά και ελεύθερο για την διαγραφή του χρέους.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε
Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και
Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5χρόνιαεις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας.
Δήλωση Φώτη Αλεξόπουλου πρ. Δημοτικού Σύμβουλου Αγίας
Παρασκευής για την κατάληψη του Δημαρχείου Αγίας Παρασκευής από Αντί εξουσιαστές
:
Πριν από μερικές ημέρες ,αντί -εξουσιαστές έκαναν κατάληψη
στο Δημαρχείο Αγίας Παρασκευής , σε ένδειξη συμπαράστασης και διαμαρτυρίας για
το γνωστό θέμα του Ν. Ρωμανού .
Επειδή οι συγκεκριμένοι δεν με έχουν συνηθίσει στο γεγονός ότιπολεμούν πίσω από «Τοίχους», έμαθα σήμεραέκπληκτος από τα τοπικά Μ.Μ.Ε,
ότι συνεχίζουν την κατάληψη του Δημαρχείου .
Πιστεύω ότι θα πρέπει άμεσα να αποχωρήσουν διότι το Δημαρχείο δεν είναι το «φυσικό- αγωνιστικό»
μέτωπο της πάλης τους με την εξουσία .
Ως Συνδικαλιστής θεωρώ
ότι ηδιεκδίκηση των αιτημάτων μας από την
εξουσία, θα πρέπει να γίνεται έξω στους
δρόμουςκαι στις πλατείες και όχι πίσω
από τα «ντουβάρια», παρέα με Μαρκαδόρους και κόλλες Α4 .
Τους καλώ λοιπόν , να παραδώσουν τον χώρο του Δημαρχείου
ξανά στους πολίτες της Αγίας Παρασκευής.
Στις 9 Ιουνίου 2013, η εν λόγω εφημερίδα – που χρόνια και χρόνια ταλανίζει το δημόσιο βίο της Ελλάδας ταΐζοντας τον «κυρίαρχο» λαό δημοκρατικό κουτόχορτο, δημοσίευε μια επιστολή εικοσάδας Ελλήνων, η οποία είχε τον τίτλο: «Ανοιχτή επιστολή προς τους νέους για το ρατσισμό» και τους καλούσε ν’ αγαπήσουν τους λαθρομετανάστες και ν’ αποκηρύξουν τον ρατσισμό.
Ο γράφων θέλησε ν’ αποκαταστήσει τα πράγματα και συνέταξε μια πεντασέλιδη επιστολή
ως απάντηση την οποία: α) ανάρτησε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ (με ημερομηνία
8-7-2013) και β) την έστειλε για δημοσίευση στο «Βήμα» με currier –
συστημένη (Στοιχεία ACS με αριθμό 154325438.1 και ημερομηνία: 9 Ιουλίου 2013. Παραλήπτης αρχισυντάκτης Ζώης Τσώλης,
είναι το πρώτο όνομα στην ταυτότητα της εφημερίδας). Μαζί με την
δακτηλογραφημένη επιστολή έστειλα και τα δύο πρόσφατα έργα μου, σχετικά
με το δέμα. Το ένα ήταν η «Εχροπάθεια» - κριτική στο σχετικό τότε νομοσχέδιο – και το άλλο: «Ο εθνικισμός του Αλ. Παπαναστασίου» (αμφότερα εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας).
Σ’ αυτή την επιστολή, και σ’ ό,τι αφορούσε το «Βήμα», έγραφα «Καταθέτω στο «Βήμα» με currier και με e-mail τόσο την απάντηση αυτή όσο και το σχετικό μου έργο «εχθροπάθεια». Γιατί πλήρωσα curier; Το έλεγα στην επιστολή μου: «Όταν το 2010 που κυκλοφόρησε το έργο μου (από τις εκδ. «Κάδμος»: «Η Κομμουνιστική ουτοπία» το
παρέδωσα για κριτική παρουσίαση «το Βήμα», δεν έγραψε καν ότι
κυκλοφορεί. Αυτό βέβαια ισχύει για όλο τον τύπο των Αθηνών, πλην
«Ριζοσπάστη» που δεν το κατέθεσα».
Αυτά έγραφα σ’ αυτή μου την αναπάντητη
και αδημοσίευτη επιστολή στο όνομα της … ελευθερίας του λόγου και το
διάλογο του κώλου που διεξάγουν στην Ελλάδα οι μεταξύ τους, συμφωνούντες. Όσοι σιτίζονται πλουσιοπαρόχως από το Πρυτάνειον σιωπούν επιμελώς, λογοκρίνουν και δολοφονούν την άλλη άποψη.
Όσο για τη… δημοκρατία της εν λόγω εφημερίδας θυμίζω τούτο το περιστατικό, το οποίο συνέβη στις 9.8.1965 στα πλαίσια των αγανακτισμένων Ελλήνων που θεώρησαν το «Συγκρότημα Λαμπράκη» υπεύθυνο της Ιουλιανής αποστασίας και την πτώση του Γ. Παπανδρέου.
Αντιγράφω από τον Τάσο Τρίκκα: «Η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής
ομάδας (της Ενώσεως Κέντρου ορίστηκε για τις 9.8.’65. Αρκετά πριν,
μεγάλο πλήθος κόσμου νέων κυρίως, έχει πλημμυρίσει την οδό Χρήστου Λαδά
και την Πλατεία Καρύτση. Ομάδες νέων στρέφονται
εναντίον του συγκροτήματος Λαμπράκη, που διαδραματίζει ενεργό
παρασκηνσιακό ρόλο στις εξελίξεις, και ρίχνουν στη φωτιά φύλλα των
«Νέων». Χρειάστηκε να βγει στο Μπαλκόνι των γραφείων της εφημερίδας ο
Ανδρέας Παπανδρέου για να ηρεμήσουν οι νεαροί διαδηλωτές» (βλ. το δίτομο και ντοκουμενταρισμένο έργο του: «ΕΔΑ (1951-1967), εκδ. «Θεμέλιο», τόμος Β’, Αθήνα 2009, σελ. 1223).
Διορθώνω: Οι διαδηλωτές έκαιγαν ό,τι φύλλα εύρισκαν και συνεπώς και το … δημοκρατικό «Βήμα».
Παραβρέθηκα εκεί και παρακολούθησα με… αγαλλίαση τις αντιδράσεις της νεολαίας. Ναι, κάποτε η Ελλάδα, είχε νεολαία χωρίς φραπέ!
Σημειώνω
ότι η Κ.Ο. της ενώσεως κέντρου συνεδρίασε στη Λέσχη Φιλελεύθερων που
βρίσκεται απέναντι από το «Συγκρότημα», ο δε Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε
στο μπαλκόνι της Λέσχης και όχι των «Νέων», γιατί εξάλλου δεν μπορούσε να διασχίσει τα μαινόμενα πλήθη.
Αθήνα, 09/12/2014
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου, ο πολίτης που δεν αγαπά ούτε «Το Βήμα» ούτε τους επιστολογράφους αντιρατσιστές γιατί είναι υποκριτές.
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η
ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι
ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός
είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας
του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.
Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο
άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το
κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ:
«Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί
κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος,
πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο
του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).
Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες
αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη
χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια
ευφροσύνη. Είναι χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη
γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που
ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά,
να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ίνα η χαρά υμών η
πεπληρωμένη» (Α’ Ιω. 1,4).
Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο
Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω
αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον
Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι, που σάς το λέγω. Είναι σωστό,
αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν
τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα
τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή
και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα.
Έτσι θα μάς αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό
θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μάς γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή
της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα
γνωρίσομε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας
γνωρίσει. Πώς το λέγει ο Δαβίδ; «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις
μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες, εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην
ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126, 1).
Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμασθούμε ανάλογα, η χάρις
θα μάς τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρι, όλα είναι
εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία Θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα
της ψυχής μας και περιμένει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν
καρδίαν μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία
μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα!
Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην
Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτα. Είσαι
μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάεις. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’
εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε
να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο
Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού.
Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του
φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους,
αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν
είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη
είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα
εξαρτάται να διαλέξεις.
Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον
πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον
Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον
Χριστό είναι κι αγάπη στον πλησίον, σ’ όλους, και στους εχθρούς. Ο
χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη
Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον
αδελφό θα κατορθώσουμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το
θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν
αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην
Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία, αγαπάμε και
τον εαυτό μας.
Από το βιβλίο Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά 2003
Το όνομά του ήταν Φλέμινγκ, και ήταν ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης. Μια μέρα, καθώς προσπαθούσε να βγάλει τον άρτο τον επιούσιο για την οικογένειά του, άκουσε μια κραυγή που καλούσε σε βοήθεια από ένα κοντινό τέλμα. Παράτησε τα εργαλεία του και έτρεξε στο τέλμα.
Εκεί, βυθισμένο μέχρι τη μέση του σε μαύρο βόρβορο, βρισκόταν ένα τρομοκρατημένο αγόρι, φωνάζοντας και παλεύοντας να απελευθερώσει τον εαυτό του. Ο Αγρότης Φλέμινγκ έσωσε το παλληκάρι από αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας αργός και τρομερός θάνατος.
Την επόμενη μέρα, μια κομψή άμαξα σταμάτησε στου Σκωτσέζου τη φτωχή αγροικία. Ένας κομψά ντυμένος ευγενής κατέβηκε κάτω και συστήθηκε ως ο πατέρας του παιδιού που ο Αγρότης Φλέμινγκ είχε σώσει.
«Θέλω να σε ανταμείψω», είπε ο ευγενής. Έσωσες της ζωή του υιού μου».
Όχι, δε μπορώ να δεχτώ αμοιβή για ότι έκανα, απήντησε ο Σκωτσέζος αγρότης αποκρούοντας τη προσφορά. Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο ίδιος ο υιός του αγρότη βγήκε στη πόρτα της οικογενειακής καλύβας.
«Αυτός είναι ο υιός σου;», ρώτησε ο ευγενής.
«Ναι», απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
«Θα σου κάνω μια συμφωνία. Άφησέ με να του παράσχω το επίπεδο μόρφωσης που ο ίδιος ο υιός μου θα απολαύσει. Αν το παλληκάρι είναι έστω και λίγο σα τον πατέρα του, τότε δίχως αμφιβολία θα μεγαλώσει ώστε να γίνει ένας άντρας για τον οποίο και οι δυο θα καμαρώνουμε». Και αυτό έκανε.
Ο υιός του Αγρότη Φλέμινγκ παρακολούθησε τα πλέον καλύτερα σχολεία και εν καιρώ, απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο, και προχώρησε στο να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως ο πασίγνωστος Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, αυτό που ανεκάλυψε τη Πενικιλίνη.
Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο υιός του ευγενούς που σώθηκε από τον βάλτο χτυπήθηκε από πνευμονία.
Τι του έσωσε τη ζωή αυτή τη φορά; Η Πενικιλίνη. Το όνομα του ευγενούς; Λόρδος Ραντολφ Τσωρτσιλ. Το όνομα του υιού του;
Όταν πήγα στους Άγιους Τόπους και γιόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954.
είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που
ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από
δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες. Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος,
άκουσα να λέει:
-Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μία φορά το χρόνο. Πού και πώς ζουν κανείς δεν ξέρει!
Συνέχισαν αυτοί να έρχονται ακόμη για 4-5 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1959 και έκτοτε εξαφανίσθηκαν.
Σε διάφορες συζητήσεις που έκαναν μερικοί τότε, έλεγαν ότι αυτός ο
ερημίτης ήταν κάποιος μητροπολίτης επαρχίας της Πελοποννήσου και αφού
παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τη θέση του, ήλθε ν’ ασκητέψει στον
Ιορδάνη ποταμό, κοντά στο ασκητήριο της Οσίας Μαρίας τής Αιγύπτιας μαζί
με τις δύο μοναχές.
Το επόμενο έτος 1955, θυμάμαι, είπε στον Σεβασμιότατο Βενέδικτο ο
διακο-Χρυσόστομος ότι θέλει να παρακολουθήσει αυτούς τους τρεις
ερημίτες, να δει, όταν παίρνουν το Άγιο Φως πού πηγαίνουν. Πράγματι πήρε
την ευλογία του Σεβασμιότατου, που δεν είχε γίνει τότε πατριάρχης και
περίμενε στον πύργο να δει τον κληρικό με το φαναράκι του αναμμένο, όπως
συνήθιζε. Πράγματι έφθασε ο ερημίτης αυτός με τις δύο μοναχές στη μέση
της αυλής και ο διακο-Χρυσόστομος έτρεξε να τους προλάβει. Εκείνοι για
συντομία πέρασαν από το πορτάκι της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας. Όταν
έφθασε εκεί ο διάκος, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε εμπρός τους είδε
κατά πού πήγαν.
Κανένας δεν ξέρει πού πήγαν και πού ακριβώς ασκούνταν. Μετά το 1959 έπαυσαν να έρχονται. Φαίνεται ότι κοιμήθηκαν έν Κυρίω.
Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε
τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού όπως τον δημιουργεί η παράδοση των
ανατολικών θρησκειών (Ινδουισμός, Βουδισμός κλπ) και ενός γέροντα όπως
τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αυτές οι δύο «μορφές» είναι «θεσμοί» που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες
μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές παραδόσεις και ενώ εκ’ πρώτης όψεως
μοιάζουν να έχουν τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις μία βαθύτερη και
προσεκτικότερη ματιά θα μας αποκαλύψει τις τεράστιες διαφορές τους.
Το μπακίρι έχει το χρώμα και την λάμψη του χρυσού και μπορεί να
ξεγελάσει ανθρώπους χωρίς πείρα, το έμπειρο μάτι όμως καταλαβαίνει την
τεράστια διαφορά τους.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν..
1η) Ο γέροντας δείχνει τον Χριστό ενώ ο γκουρού τον εαυτό του. Και οι
δύο αναλαμβάνουν να φέρουν τον άνθρωπο κοντά στον Θεό. Ο γκουρού όμως
ισχυρίζεται ότι ο ίδιος είναι Θεός και απαιτεί και λαμβάνει λατρεία από
τους οπαδούς του. Ο γέροντας παραδέχεται ότι είναι ένας αμαρτωλός
άνθρωπος, που σκύβει το κεφάλι του κάτω από το πετραχήλι στην
εξομολόγηση, και λέει ότι λατρεία πρέπει να προσφέρουμε μόνο στον Χριστό, γιατί η λατρεία αρμόζει μόνο στον αληθινό Θεό.
2η) Ο γέροντας έχει στόχο να βοηθήσει τα πνευματικά του παιδιά, να
ωριμάσουν, να γίνουν ικανοί να βαδίζουν μόνα τους στην πνευματική οδό
που οδηγεί στην ένωση με τον Χριστό, να γίνουν ανεξάρτητοι,
χειραφετημένοι πνευματικοί άνθρωποι που δεν τον έχουν πλέον ανάγκη. Δεν
είναι λίγες οι φορές που τα πνευματικοπαίδια ξεπέρασαν στην αρετή και
την Χάρη τους γεροντάδες τους. Ο γκουρού ενεργεί αντίθετα. Θέλει τους
ανθρώπους που είναι γύρω του να είναι οπαδοί του και κάτω από την
επιρροή του μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ζητά από τους οπαδούς του «να
πετάξουν το μυαλό τους γιατί τους δημιουργεί πολλά προβλήματα» και «να
παραδώσουν ολοκληρωτικά τον εαυτό τους σε αυτόν» γιατί αυτός είναι Θεός,
με το πρόσχημα της πνευματικής εξέλιξης, της πνευματικής ανόδου. Έτσι
σταματάει η ψυχολογική και διανοητική ανάπτυξη των οπαδών του και έχουμε φαινόμενα παλιμπαιδισμού και ψυχωτικά σύνδρομα. Η κριτική σκέψη αποθαρρύνεται και τελικά καταστρέφεται.
Αυτό που απαιτείται και προβάλλεται ως αρετή και πρότυπο προς μίμηση
είναι η απόλυτη υπακοή και παράδοση στον γκουρού. Έτσι ο οπαδός του
γκουρού καθίσταται στο τέλος μίας πνευματικής – ψυχολογικής πορείας
πλήρως εξαρτώμενος, μια μαριονέτα στα χέρια του γκουρού.
3η) Ο γέροντας αγαπάει τα πνευματικά του παιδιά. Για να φτάσει κανείς
να γίνει γέροντας πρέπει να έχει κάνει πνευματική εργασία στον εαυτό
του, να έχει αποκτήσει την εμπειρία και την Χάρι του Χριστού, να έχει
πνευματική αγάπη, να ζητεί, να ποθεί, το καλό του άλλου και να
παραβλέπει τον εαυτό του για χάρη των μαθητών του. Ακόμα δε και να
μπορεί να δώσει και την ζωή του για χάρη τους αν και όταν χρειαστεί.
Έτσι περιέγραψε το πρότυπο του καλού ποιμένα ο ίδιος ο Χριστός. Αυτή είναι η διδασκαλία του Ευαγγελίου, αυτό είναι το ορθόδοξο πρότυπο.
Αντίθετα ο υπάλληλος, «ο μισθωτός» βλέπει τον κίνδυνο να έρχεται και το
βάζει στα πόδια αδιαφορώντας για τους άλλους. Ο γκουρού αγαπάει τον
εαυτό του και όχι τους άλλους. Εκμεταλλεύεται τους αφελείς και
υποταγμένους οπαδούς του. Κοιτάξτε τους γκουρού, ήρθαν πάμπτωχοι από την
Ινδία και έγιναν πάμπλουτοι μέσα σε λίγα χρόνια, από τις περιουσίες που
τους χάρισαν οι οπαδοί τους. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, την πονηρία
των γκουρού ή την αφέλεια των ανθρώπων...;
4η) Ο γέροντας μέσω της προσωπικής ασκητικής του πείρας γνωρίζει καλά
την ανθρώπινη ψυχή τα πάθη και τις αδυναμίες της. Έχει διάκριση και
είναι σε θέση να βοηθήσει και τους άλλους να απαλλαγούν από τα πάθη τους
και τα ψυχολογικά τους προβλήματα, και να σταθούν στα πόδια τους, αν
βεβαίως είναι διατεθειμένοι να κουραστούν, να αγωνισθούν.
Ο γκουρού διαθέτει και αυτός ψυχολογικές γνώσεις, μόνο που τις
χρησιμοποιεί για να υποτάξει τους ανθρώπους στην θέληση του και να τους
εκμεταλλευτεί.
5η) Ο γέροντας είναι με τον Χριστό ενώ ο γκουρού είναι με τον διάβολο. Ο
γέροντας δεν ισχυρίζεται ότι διαθέτει «δυνάμεις». Προσεύχεται στον
Χριστό και παρακαλεί να βοηθήσει. Κάποιοι αγιασμένοι γέροντες είναι
τιμημένοι από τον Χριστό με πνευματικά χαρίσματα. Τα υπερφυσικά
θαύματα που συμβαίνουν ομολογούν ότι οφείλονται στην δύναμη του Χριστού
και όχι στον εαυτό τους...
Ο γκουρού αντίθετα ισχυρίζεται, ότι ο ίδιος, σαν Θεός που λέει ότι
είναι, διαθέτει τεράστιες πνευματικές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν
την ιστορία του κόσμου. Παρ’ όλες τις υπερβολές και τις τερατολογίες που
λένε, λόγω της υπερηφάνειας τους, η αλήθεια είναι ότι όντως διαθέτουν
κάποιες πνευματικές δυνάμεις. Όχι όλοι, αλλά σίγουρα αρκετά από τα
στελέχη και σε διαφορετική ένταση ο καθένας τους. Ας μη το θεωρήσει
κανείς αυτό υπερβολή, γιατί όντως υπάρχει μαγεία, το λέει άλλωστε και το
Ευαγγέλιο, και αυτοί οι άνθρωποι είναι μάγοι. Γιατί πως εξηγείται το
γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι, όχι ένας και δύο, μορφωμένοι, πλούσιοι,
ταξιδεμένοι, επιχειρηματίες, έμπειροι από την ζωή και την πονηριά των
ανθρώπων, πέσανε στα δίχτυα κάποιου γκουρού και «πείστηκαν» να δωρίσουν
τις περιουσίες τους σε αυτόν; Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα υποκύπτουν σε
ψυχολογικές μεθόδους χειραγώγησης και επιβολής. Αυτοί, οι πλούσιοι και ισχυροί γίνονται κυρίως στόχος των μαγικών τεχνών των γκουρού.
Οι γκουρού είναι κάτοχοι αυτής της «δαιμονικής σοφίας», της μαγείας.
Συνήθως χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό μαγείας και απάτης. Ο γέροντας
Παΐσιος αναφερόμενος στο θέμα, έλεγε «Δύο πνευματικές δυνάμεις υπάρχουν
στον κόσμο, ο Θεός και ο διάβολος, εμείς είμαστε με τον Χριστό, αυτοί με
ποιόν είναι;» Η ανατολή ανέκαθεν θεωρείτο το κέντρο της μαγείας, και οι
ειδωλολατρικές θρησκείες το πανεπιστήμιό της. Γιατί «αυτό που κάνει
έναν άνθρωπο μάγο είναι η σχέση του με τον Σατανά» για να χρησιμοποιήσω
τα λόγια ενός πρώην μάγου.
6η) Ο γέροντας σαν αμαρτωλός άνθρωπος που δηλώνει και πιστεύει ότι είναι ΔΕΝ διεκδικεί το αλάθητο. Δίνει συμβουλές, όχι μεταφυσικά αποφθέγματα, που μοιάζουν με χρησμούς κάποιου ειδωλολατρικού μαντείου.
Ο γκουρού μοιράζει χρησμούς και μεταφυσικά γενικόλογα αποφθέγματα,
απαιτεί την απόλυτη συμμόρφωση στα λόγια του. Ο γκουρού δίνει εντολές,
όχι συμβουλές γιατί… είναι αλάθητος Θεός.
7η) Ο γέροντας, όπως και οποιοσδήποτε άλλος που ενδιαφέρεται, μπορεί να
μεσιτεύσει στον Χριστό για την σωτηρία μιας ψυχής αλλά ο Θεός θα
αποφασίσει για την σωτηρία ή την καταδίκη της.
Ο γκουρού αντίθετα ισχυρίζεται, ότι αυτός ο ίδιος μπορεί να σώσει ή να
καταδικάσει μία ψυχή. Ψέμα.! Τεράστιο ψέμα.! Ισοδύναμο σε μέγεθος με το
ψέμα που είπε ο διάβολος στην Εύα στο Παράδεισο. ΑΝ όμως πλανηθεί
κάποιος και το πιστέψει, τότε βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.
Φαντασθείτε να πιστεύετε στα σοβαρά ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κρατάει
στα χέρια του όχι μόνο την ζωή σας σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά και την
μεταθάνατο πορεία σας. Είναι ψυχωτική κατάσταση, ανύπαρκτη, υπάρχει μόνο
μέσα στο νου του θύματος. Οι συνέπειές της όμως είναι πραγματικές.
Φέρνει την απόλυτη υποταγή! Τον απόλυτο τρόμο! Τι πνευματική υποδούλωση! Όντως σατανικό το εφεύρημα.
8η) Ο γέροντας είναι σχετικός ενώ ο γκουρού απόλυτος. Ένας γέροντας
μπορεί με ταπείνωση να πει σε κάποιο πρόσωπο ότι εγώ δεν μπορώ να σε
βοηθήσω, πήγαινε σε κάποιον άλλο να βοηθηθείς… ή ακόμα μπορεί η
πρωτοβουλία να έρθει από το ίδιο το πνευματικό παιδί που ζητάει να
αλλάξει γέροντα ή πνευματικό, για κάποιους λόγους, μέσα σε ένα πνεύμα
ελευθερίας. Αυτό είναι κάτι το σύνηθες μέσα στην ορθόδοξη παράδοση. Στην
διάρκεια της ζωής του ένας χριστιανός συμβαίνει και αλλάζει
πνευματικό-εξομολόγο. Δεν υπάρχει προσωποληψία. Το κέντρο είναι ο
Χριστός, όχι ο άνθρωπος.
Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για την γκουρουιστική παράδοση. Αν κάποιος
απομακρυνθεί από ένα γκουρού, αυτό θα γίνει κάτω από την ψυχολογική
πίεση της απόλυτης μεταφυσικής καταδίκης. Πρέπει να έχει κάποιος δύναμη
ψυχής για να αντέξει την ψυχολογική πίεση και να ελευθερώσει τον εαυτό
του από την επιρροή του γκουρού. Αυτό όμως δεν αρκεί πάντοτε. Αν αυτός
που θέλει να αποσκιρτήσει είναι σημαντικός για αυτούς, είτε γιατί είναι
πλούσιος, διάσημος, είτε γιατί γνωρίζει μυστικά λόγω της θέσης
που είχε μέσα στην οργάνωση τους, τότε θα στείλουν πάνω του δαιμόνια-
σαν μάγοι που είναι- και θα αντιμετωπίσει δαιμονικό πόλεμο.
Σ’ αυτή την περίπτωση είναι αδύνατο ο άνθρωπος να τα βγάλει πέρα χωρίς
την βοήθεια του Χριστού. Ο Χριστός είναι ο μόνος μέσα στην ιστορία, που
συνέτριψε την δύναμη του διαβόλου.
Βέβαια υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις, οι περισσότερες μάλλον, όπου
δεν συμβαίνουν τα ανωτέρω. Αν ο άνθρωπος δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ή
αν έχουν πάρει απ’ αυτόν ότι μπορούν να πάρουν (οικονομικά, κοινωνικά,
δωρεάν εργασία, κλπ) με την αδιαφορία που του δείχνουν τον αφήνουν να
«φύγει», τον πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα.
Τελειώνοντας να συνοψίσουμε και να πούμε την γενική διαφορά. Ο γέροντας
είναι ένας ταπεινός άνθρωπος με εν Χριστώ αρετές και πολέμιος των
παθών. Συνειδητό μέλος της εκκλησίας που ίδρυσε ο Χριστός, ενισχύεται και τρέφεται πνευματικά απ’ αυτήν και την Χάρι Του.
Ο γκουρού είναι γέννημα των ειδωλολατρικών θρησκειών της ανατολής,
είναι ένας άνθρωπος που έχει δοθεί αχαλίνωτα στα πάθη του, χωρίς
ενδοιασμούς και χρησιμοποιεί την δύναμη του Διαβόλου (μαγεία) για να τα
ικανοποιήσει. Έχει δαιμονική πονηρία. Είναι ένας προβατόσχημος λύκος.
Υποκριτής. Υποκρίνεται τον άγγελο ενώ είναι υπηρέτης του Διαβόλου. Το
κυρίαρχο πάθος του είναι η υπερηφάνεια. Εγώ είμαι και κανένας άλλος.
Υποτιμά και περιφρονεί τους άλλους ανθρώπους. Το κρύβει όμως πίσω από
μία δήθεν αγάπη. Να, δες πως τους έκανα να με προσκυνούν σαν Θεό,
σκέφτεται. Βέβαια έχει και όλα τα άλλα πάθη. Ματαιοδοξία, φιλαργυρία και
φιληδονία. Πολλοί γκουρού εκμεταλλεύονται και σεξουαλικά τους οπαδούς
τους, γιατί μία συνεύρεση με τον γκουρού, είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα
είναι το θύμα, κατά την δαιμονική διδασκαλία τους, αποτελεί μεγάλη
βοήθεια για πνευματική άνοδο του οπαδού. Παρουσιάζουν την
σεξουαλική εκμετάλλευση σαν πνευματική ευεργεσία. Κάτι τέτοιο είναι
αδιανόητο για την ορθόδοξη παράδοση.
Δεν ισχυρίζομαι ότι μέσα στο χώρο της ορθόδοξης παράδοσης δεν
συμβαίνουν λάθη ή ότι δεν υπάρχουν προβληματικές καταστάσεις, βεβαίως
και υπάρχουν. Είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων παθών, της κακίας αυτής
που έχει φωλιάσει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό που κάνει την
μεγάλη διαφορά και αυτό είναι το πολύ σημαντικό, είναι ότι η ορθόδοξη
δογματική πίστη καταδικάζει, πολεμά και απορρίπτει συμπεριφορές
παρόμοιες με αυτές των γκουρού, όταν εμφανίζονται και μέσα στην
εκκλησία, σαν αμαρτωλές παρεκτροπές, ενώ οι ανατολίτικες δοξασίες τις
έχουν κάνει κανόνα και τρόπο ζωής.
Όσοι ακολουθούν τα ορθά δόγματα μπορούν να διορθώσουν την στραβή ζωή
τους, ενώ όσοι πλανηθούν και ακολουθήσουν τα στραβά δόγματα θα
καταστρέψουν σιγά-σιγά και ότι σωστό έχουν μέσα τους. Το ορθό δόγμα μας
ελευθερώνει, ενώ η πλάνη (=το λάθος δόγμα) μας υποδουλώνει. Άρα, είναι
λοιπόν σημαντικό να βιώνουμε και να εμβαθύνουμε στα δόγματα της ορθοδοξίας, για να μην γινόμαστε εύκολα θύματα εμπαθών ανθρώπων εντός ή εκτός της εκκλησίας.
Για να φτάσουν μέχρι εμάς, σήμερα, λαμπικαρισμένα τα ορθόδοξα δόγματα,
δόθηκαν μάχες και πολλοί από τους πατέρες μας, μέσα στο πέρασμα των
αιώνων, τράβηξαν τα πάνδεινα, μαρτύρησαν, έδωσαν το αίμα τους για να
διαφυλάξουν αλώβητη την αλήθεια για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Σήμερα οι γκουρού της Νέας Εποχής, οι ψευδόχριστοι, οι πρόδρομοι του
Αντιχρίστου, επιτίθενται στην ορθόδοξη εκκλησία και θέλουν να πνίξουν το
ορθόδοξο δόγμα, να επιβάλουν την πλάνη και να σκλαβώσουν τους
ανθρώπους, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Αυτοί είναι
οι εχθροί του Χριστού που πολεμούν την εκκλησία Του από έξω ενώ οι
αιρετικοί την πολεμούν από μέσα. Έχουν όμως την ίδια ψυχή, την ίδια
πονηριά, τις ίδιες συμπεριφορές, τον ίδιο στόχο. «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» η αλλιώς «γνώσεσθε την αλήθεια και αυτή ελευθερώση υμάς».
.jpg)
Ο
ίδιος συμπλήρωσε: «Έφτασε στο σημείο να γίνει μεταγωγή από τον Αυλώνα
στον Κορυδαλλό. Γιατί έγινε αυτό, αν δεν ήταν να παρακολουθήσει
μαθήματα; Φυσικά και το πιστεύω (σ.σ. ότι θα επιστρέψει στη φυλακή, εάν
παρακολουθήσει μαθήματα). Έχω την ηθική δέσμευση, σαν δικηγόρος, και
μπορώ να το πω δημόσια. 
.jpg)