Μια υπέροχη, αληθινή Χριστιανική ιστορία

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_34.html

Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε την 21 Σεπτεμβρίου του 1957 στην εφημερίδα της Άρτας "Ελεύθερος Λόγος" από τον Αρτινό Ιατρό Κωνσταντίνο Κοντογιάννη (1912-1979), χειρούργο και γενικό διευθυντή του Νοσοκομείου του Μονάχου την περίοδο 1954-1961.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άρτα, δίπλα σ' ανθρώπους φτωχούς αλλά έντιμους, που στερήθηκαν πολλά για να μου δώσουν μια καλύτερη ζωή. Μεγαλώνοντας με ψωμί κι αλάτι, κόπιασαν για να έχει το μοναχοπαίδι τους μόρφωση και αξία στην κοινωνία. Ο πατέρας μου δούλευε για το μεροκάματο απ' τα χαράματα ως το σούρουπο στον κάμπο της Άρτας, και τον θυμάμαι να γυρίζει στα σκοτάδια, τσακισμένος από την κούραση αλλά πάντα με το χαμόγελο, σαν να ήξερε ότι ο μόχθος ο δικός του ήταν η δικιά μου η λευτεριά.
Πηγαίναμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, εγώ αυτός και η μάνα μου. Όταν αυτή πέθανε, ο πατέρας μου συνέχισε να με πηγαίνει και να ακούμε την λειτουργία του παπα-Γιάννη, γιατί όπως μου έλεγε πάντα "ο Θεός έχει κοντά του τη μάνα σου, γιατί εμείς προσευχόμαστε κι ανάβουμε ένα κεράκι για την ψυχή της". Πάντα γελαστός, ακόμα και στα δύσκολα, μου έδινε κουράγιο για να προχωρήσω και να μορφωθώ. Με θυμάμαι πιο μεγάλο να ξενυχτάω στο φως το καντηλιού, ανάμεσα στα βιβλία, και το πρωί να πηγαίνω με τον πατέρα μου για δουλειά στα χωράφια.

Όταν πήγα στην Ιατρική Σχολή, ήξερα ότι τα χρώσταγα όλα στην οικογένειά μου. Ο πατέρας μου δε πρόλαβε να με δει γιατρό, πέθανε ένα χρόνο πριν τελειώσω τις σπουδές μου, αλλά ορκίστηκα να προσεύχομαι στο Θεό κάθε βράδυ, και γι αυτόν και για τη μάνα μου. Ο καιρός πέρασε και δεν ξαναγύρισα στην Άρτα, αλλά έμεινα στην Αθήνα που οι ευκαιρίες για τη δουλειά μου ήταν πιο πολλές. Έκανα περιουσία και παντρεύτηκα την Ευδοξία, κόρη ενός πλούσιου εμπόρου. Όμως ο Θεός δεν την είχε ευλογήσει με όλα τα δώρα του και παρ' όλες τις προσπάθειες και τις προσευχές μας, δε καταφέραμε ποτέ να κάνουμε ένα γιο, που ήταν και η ευχή του πατέρα μου.

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος με τον Μουσολίνι, με στρατολόγησαν για να προσφέρω τις γνώσεις μου στους πολεμιστές μας που αντιστεκόταν στον Ιταλό δικτάτορα και με έστειλαν για μια περίοδο σε μία μονάδα κοντά στο Δυρράχιο. Ένιωθα περήφανος στην αρχή, αλλά εκείνα τα πράγματα που αντίκρισαν τα μάτια μου με είχαν κάνει να χάσω τον ύπνο μου. Κάποιοι μου έλεγαν πως τα βράδια έκλαιγα αλλά δε θυμόμουν ποτέ τίποτα το πρωί.

Εκείνη την εποχή άρχισα να αμφιβάλλω για κείνες τις Κυριακές στην εκκλησία με τη μάνα και τον πατέρα μου. Όσο περνούσε ο καιρός, σταμάτησα να προσεύχομαι. Που ήταν ο Θεός να ακούσει τις κραυγές των ετοιμοθάνατων; Αν δεν άκουγε αυτούς, πως θα μπορούσε να ακούσει την προσευχή μου; Σταμάτησα να προσεύχομαι και για τη μάνα μου και τον πατέρα μου, παρ' όλο που είχα ορκιστεί να μη το αμελήσω ποτέ. Άρχισα να ξεχνάω, και το μόνο που είχε μείνει από αυτούς ήταν το ρολόι που μου είχε δώσει ο πατέρας μου. Όταν κάποια στιγμή μου έσπασε κι αυτό, ήταν να σαν να είχα γίνει ένας άλλος άνθρωπος, γνωστικός και χωρίς τις πλάνες του Θεού.

Η γυναίκα μου πέθανε τον χειμώνα του 41 στην Αθήνα, μαζί με τόσους άλλους. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, δεν υπήρχε τίποτα που να κρατάει στην Ελλάδα, και έφυγα μετανάστης στη Γερμανία. Έκλαιγα όταν έφευγα. Πολεμούσα τόσα χρόνια τον Γερμανό και τώρα πήγαινα να δουλέψω γι αυτούς. Σκληροί άνθρωποι οι Γερμανοί, αγέλαστοι. Δεν ήθελαν ποτέ να κάνουν φίλους, ήθελαν μόνο τα χέρια μας. Όμως δούλεψα σκληρά και κέρδισα τον σεβασμό τους, και πρόκοψα. Έγινα γνωστός χειρούργος, και μετά διευθυντής σε μεγάλο νοσοκομείο στο Μόναχο. Δε ξαναπαντρεύτηκα ποτέ όμως. Μου έλειπε πάντα ο τόπος μου, οι άνθρωποι, πάντα πρόσχαροι και με φιλότιμο, έτοιμοι να σε βοηθήσουν. Ο Γερμανός δεν ήξερε από τέτοια.

Κάποια στιγμή επέστρεψα στον τόπο μου για λίγες μέρες. Ήταν καλοκαίρι και τα πανυγήρια έδιναν και έπαιρναν σε όλα τα χωριά. Ένιωσα σαν να μην είχα φύγει ποτέ. Μόνο το πατρικό μου ήταν σε κακά χάλια, διαλυμένο και ερημωμένο. Είχα κάνει περιουσία στην Γερμανία, τα λεφτά δε μου έλειπαν και ξόδεψα αρκετά για να το φτιάξω όπως το θυμόμουνα.

Μια μέρα περπατούσα μέσα στην πόλη και βρέθηκα μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Σαν να θυμήθηκα τις δύσκολες εποχές της νιότης μου, θέλησα να μπω μέσα, παρ' όλο που δεν είχα την ανάγκη να προσευχηθώ. Ήμουν άπιστος πια. Προχώρησα και είδα κάποιον παπά να κάθεται όρθιος μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Μόλις με είδε μου χαμογέλασε και ήρθε προς το μέρος μου. Εγώ ένιωσα άβολα και θέλησα να φύγω αλλά ντράπηκα και δε το έκανα. Άρχισε να μου μιλάει.

-Ήρθες να προσευχηθείς; μου είπε.

Δεν ήξερα τι να του πω αλλά σαν να με ώθησε ο διάβολος, του απάντησα "Δε πιστεύω σ' αυτά παπά".

Με κοίταξε και χαμογέλασε. "Όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού" μου είπε "και όλοι μας έχουμε τον Χριστό που μας καθοδηγεί".

-"Όχι εγώ", του απάντησα. "Εγώ ξέρω πως δεν υπάρχει Θεός". Βλασφημούσα μέσα στον Ιερό Χώρο σαν να με καθοδηγούσε μια διαβολική φωνή. Νόμισα πως ο παπάς θα με έδιωχνε αλλά αντί γι αυτό συνέχισε να χαμογελάει και να μου μιλάει.

-"Όμως βαφτίστηκες Χριστιανός. Γιατί Τον ξέχασες; Γιατί Τον απέρριψες";

-"Ήμουν στον πόλεμο παπά", του είπα. "Νέα παιδιά πέθαιναν από τις σφαίρες και το κρύο. Προσεύχονταν στο Θεό κάθε μέρα, και γω μαζί τους, και ο Θεός δεν βοήθησε ποτέ, δεν απάντησε καν. Είμαι άνθρωπος σπουδαγμένος, και ξέρω πως αν κάτι δε το βλέπεις, σίγουρα δεν υπάρχει".

Ο παπάς μου αποκρίθηκε. "Αυτή τη στιγμή πως ζεις; Ακούς την καρδιά σου να χτυπάει";

Δεν ήξερα τι να του πω και συνέχισε. "Μερικές φορές τα πράγματα τα καθημερινά είναι τόσο σημαντικά, αλλά εμείς δε τους δίνουμε καμία σημασία. Η καρδιά σου χτυπάει, και αυτό είναι χάρη στον αέρα που αναπνέεις. Όπως είπες είσαι σπουδαγμένος άνθρωπος, και το ξέρεις".

Έμεινα άφωνος απ' την απόκρισή του. Δε σταμάτησε εκεί: "Ο αέρας που αναπνέεις είναι η ζωή, όμως ποτέ δε τον βλέπεις, κι όμως ξέρεις πως είναι εκεί, για σένα και για όλους μας. Έτσι είναι κι ο Θεός μας, ζωοδόχος και άπειρος. Μας δίνει κουράγιο, μας περιτριγυρίζει σε κάθε μας στιγμή. Κι όπως τα βράδια, καθώς ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου μετά από μια κουραστική μέρα, μπορείς να ακούσεις τον χτύπο της καρδιάς σου πιο καθαρά, έτσι είναι κι η προσευχή. Μπορείς να δεις και να ακούσεις, αρκεί να ξέρεις πως να ζητήσεις".

Σάστισα. Ξαφνικά ένιωσα πως όλα αυτά τα χρόνια μου μακριά από το Θεό με είχαν οδηγήσει μακριά από το μονοπάτι της αλήθειας Του. Ήθελα να δακρύσω αλλά συγκρατήθηκα γιατί εκείνη η αόρατη δύναμη με παρακινούσε να αντισταθώ.

-"Παπά, δε ξέρω αν είναι αυτά τα πράγματα όπως τα λες. Πάντα προσευχόμουν στο Θεό μας, κι μόνο δυσκολίες και κακά γνώρισα σ' αυτή τη ζωή. Έφυγα στα ξένα, έζησα ανάμεσα σε κακούς και μοχθηρούς ανθρώπους, και ποτέ δεν ένιωσα την αγάπη Του".

-"Έτσι και ο Γιός Του", μου είπε. "Ήρθε στον κόσμο μας, έζησε ανάμεσα σε αμαρτωλούς και εξιλέωσε τον άνθρωπο με το Πάθος Του". Ανατρίχιασα στο άκουσμα των λόγων του και δεν είχα λέξεις να του πω. Όμως αυτός είχε πολλές ακόμη. "Ο Ρωμιός είναι καταδικασμένος να υποφέρει, γιατί τον φθονούν εκείνοι που ξέρουν πως δε μπορούν ποτέ να τον φτάσουν. Μας ξενίτεψαν για να μας καταστρέψουν και δε τα κατάφεραν. Θα το ξανακάνουν πάλι σε πολλά χρόνια από τώρα. Θα προσπαθήσουν να μας διαβάλλουν, να μας μολύνουν. Θα προσπαθήσουν να μας χωρίσουν, να βάλουν τον αδερφό εναντίον αδερφού ξανά. Αυτό θα προσπαθούν να το κάνουν για πολλά χρόνια ακόμα, και κάποια στιγμή σχεδόν θα το καταφέρουν".

Ξαφνιάστηκα με τα λόγια του. Μιλούσε σαν τους τρελούς του χωριού που βλέπουν το τέλος του κόσμου και τα πράγματα του μέλλοντος. Τα λόγια του άρχισαν να χάνουν την αξία τους.

-"Παπά, και συ που τα ξέρεις αυτά; Μη μου πεις πως στα είπε ο Θεός, γιατί ξέρω κι άλλους τέτοιους".

Μου χαμογέλασε και δεν απάντησε. "Η έλλειψη πίστης, στο Έθνος και στο Θεό είναι αυτό που θα μας οδηγήσει εκεί. Η έλλειψη της δικής σου πίστης και όλων αυτών που θα ακολουθήσουν. Όμως είμαστε Έλληνες και αν και χάνουμε συχνά το δρόμο μας, πάντα επιστρέφουμε σ' αυτόν. Εσύ θα επιστρέψεις σ' αυτόν. Οι μελλοντικές γενεές θα επιστρέψουν σ' αυτόν. Θα έρθει η παρακμή, η απαξίωση.

Όμως θα βρεθούν εκείνοι οι Έλληνες, που θα βάλουν τα πράγματα στη σειρά. Έλληνες που δεν ξέχασαν ποτέ την Πατρίδα τους, την Σημαία τους, τη Σημαία του Ιησού Χριστού, αυτή που κυματίζει περήφανα στα χώματα τα ματωμένα από το αίμα αυτών που την προστάτεψαν. Αυτοί οι άνθρωποι θα χλευαστούν, θα κυνηγηθούν, θα φυλακιστούν. Όμως στο τέλος θα θριαμβεύσουν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι η Ελλάδα μας, και ότι είναι Ελληνικό είναι καταδικασμένο να είναι αιώνιο".

Είχα συγκλονιστεί τόσο πολύ που δε μπόρεσα να κρατηθώ και βγήκα τρέχοντας από την εκκλησία. Ένιωσα τον καθαρό αέρα να χτυπάει στο πρόσωπό μου και άρχισα να ανακτώ τα λογικά μου. Έκανα να φύγω, αλλά τότε ένιωσα άσχημα για τον παπά. Τρελός ή όχι, ήταν ένας γέροντας και θα έπρεπε να τον χαιρετίσω τουλάχιστον πριν φύγω. Ξαναμπήκα στην εκκλησία, δεν ήταν κανένας εκεί, όμως ήμουν σίγουρος πως ο παπάς δεν είχε βγει.

Πλησίασα προς την Αγία Τράπεζα και είδα πάνω της κάτι να γυαλίζει. Πλησίασα και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Ήταν το ρολόι του πατέρα μου, μόνο που δεν ήταν σπασμένο αλλά δούλευε όπως τότε που μου το είχε πρωτοδώσει. Κάθισα στο σκαλοπάτι του Ιερού και έκλαιγα για ώρες, προσευχόμενος στον Θεό να με συγχωρήσει για τις αμαρτίες μου.

Έφυγα ξανά για τη Γερμανία, αλλά πάντα με έτρωγε μέσα μου το σαράκι να πω την ιστορία. Λίγοι θα με πιστέψουν, και κινδυνεύω να γίνω το θέμα χλεύης όλων εκείνων που σαν εμένα κάποτε, απομακρύνθηκαν από το δρόμο Του. Όμως πιστεύω τα λόγια του παπά, όποιος κι αν ήταν αυτός. Πως θα έρθει η ώρα και η στιγμή που ο δρόμος του Θεού θα είναι πια φανερός σε όλους, όπως φανερώθηκε σε μένα εκείνη τη μέρα, τη σπουδαιότερη μέρα της ζωής μου.


ΑΠΟΛΛΩ ΜΟΝΑΧΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ
63087 ΔΑΦΝΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΤΗΛ. 6944567223
www.qrz.com/db/sv2asp
ΦΑΞ. 2377023271 - See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_34.html#sthash.WJCBUHP3.dpuf

Ο πνευματικός στην οικογένεια

http://www.agioritikovima.gr/didaches/geronta-paisiou/item/48865-%CE%BF-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1

Γέροντα, ποια βιβλία μπορούν να βοηθήσουν τους συζύγους;
- Εκείνο που βοηθάει το ανδρόγυνο είναι να μη δικαιολογή ο καθένας τον εαυτό του. Αν δικαιολογούν τον εαυτό τους, όσα πνευματικά βιβλία κι αν διαβάσουν, δεν ωφελούνται.

Αν έχουν καλή διάθεση, έχουν πνευματικό και του κάνουν υπακοή, δεν θα έχουν προβλήματα. Χωρίς πνευματικό διαιτητή δεν γίνεται.
Το καλύτερο είναι να έχουν τα ανδρόγυνα τον ίδιο πνευματικό. Όχι άλλον πνευματικό ο άνδρας και άλλον η γυναίκα. Δύο ξύλα, αν τα πελεκήσουν δύο μαραγκοί, όπως νομίζει ο καθένας, δεν θα μπορέσουν ποτέ να εφαρμόσουν. Ενώ, όταν έχουν τον ίδιο πνευματικό, ο πνευματικός πελεκάει τα εξογκώματα – τα ελαττώματα – του ενός, πελεκάει και τα εξογκώματα του άλλου, και έτσι εξομαλύνονται οι δυσκολίες. Αλλά σήμερα, ακόμη και ανδρόγυνα που ζουν πνευματικά, έχουν διαφορετικό πνευματικό.
Σπάνια έχουν και οι δυο τον ίδιο πνευματικό, γι’ αυτό και δεν βοηθιούνται. Έχω υπ’ όψιν μου ανδρόγυνα που ταίριαζαν, αλλά δεν είχαν τον ίδιο πνευματικό, για να τους βοηθήση, και χώρισαν. Και άλλο που, ενώ δεν ταίριαζαν, επειδή είχαν τον ίδιο πνευματικό, έζησαν αρμονικά.
Βέβαια, όταν έχη όλη η οικογένεια τον ίδιο πνευματικό, αυτό είναι ακόμη καλύτερο. Ο πνευματικός θα τους ακούση όλους και θα χειρισθή ανάλογα το θέμα. Άλλοτε θα ζορίση τον πατέρα ή την μητέρα, άλλοτε θα καλέση τα παιδιά, αν δεν μπορή να βγάλη συμπέρασμα από αυτά που του λένε οι γονείς. Ή, αν το ανδρόγυνο έχη προβλήματα και φταίη λ.χ. η γυναίκα, μπορεί να καλέση τον άνδρα, για να τον συμβουλέψη πως πρέπει να φερθή, ή να ζητήση από κάποιον συγγενή τους ή γνωστό τους να βοηθήση διακριτικά.

Ο ευλαβέστατος ιερέας και η θυγατέρα του (συγκινητική ιστορία)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/48874-%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B8%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.
Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι.

Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.
Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.
Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!
Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.
Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μούστειλε!”.
Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τόνειρο έσβησε…
Ο ιερέας , όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Το βράδυ διηγήθηκε τόνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:
- “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.
Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή:
- “Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος…
Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τόφερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο.
Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:
- Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!
Ο άνθρωπος όταν τάκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:
- Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!
Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τόπα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μούστειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…
- “Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”, ψιθύρισε ο ιερέας κα τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…
Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»
Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Άγιος Ιωάννης Χοζεβίτης - Προφητείες Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_21.html


Προφητείες Αγίου Ιωάννου Χοζεβίτου του Ρουμάνου για τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο,την Κων/πολη στους Ελληνες και την αναλαμπή της ορθοδοξίας με έναν Βασιλέα εκλεκτό από τον Θεό.Αγιος Ι.Χοζεβίτης 1913-1960, Ρουμάνος Ησυχαστής στην κοιλάδα του Ιορδάνου).

Χάος μετά τη ρήξη ή χάος έτσι κι αλλιώς;

http://www.antinews.gr/POLITIKE/xaos-meta-ti-riksi-i-xaos-etsi-ki-allios-/

Οι ξένοι δεν θέλουν να βγούμε από τα μνημόνια. Δεν επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθεί η Ελλάδα. Δεν ξέρουμε μέχρι που θα πάει η κατάσταση, όμως χθες ο Σαμαράς άφησε να εννοηθεί ότι αυτά είναι τα μέτρα, άλλα δεν έχει και αν δε θέλετε πάμε σε ρήξη.

Μετά τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ωρών, με την τρόικα να μην έρχεται, τη συμφωνία να είναι στον αέρα, τη χώρα να κινείται στην κόψη του ξυραφιού και τον Σαμαρά να προειδοποιεί εμμέσως ότι έρχεται… ρήξη, ένα είναι το ερώτημα όσο κι αν φαίνεται παράξενο: «Που είναι η Μέρκελ και που είναι οι Αμερικανοί; Που κρύβονται όλοι αυτοί που το 2012 πίεσαν ώστε να μη βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη;».
Να θυμίσουμε ότι πριν από 2 χρόνια οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πίεζαν ώστε η Ελλάδα να πάψει να είναι μέλος της οικογένειας του ευρώ. Και πιο πριν θα θυμάστε τα «καντήλια» που έφαγε ο Παπανδρέου στις Κάννες όταν τόλμησε να μιλήσει για δημοψήφισμα. Τότε λοιπόν η Μέρκελ για τους δικούς της λόγους και με την πίεση του Ομπάμα που δεν ήθελε αναταραχή πριν την επανεκλογή του, έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στην Ελλάδα. Η χώρα άλλαξε κυβέρνηση, ο Σαμαράς ανέλαβε και επί δύο χρόνια κάνει αγωνιώδεις προσπάθειες να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή.
Και τα κατάφερε, με τις θυσίες του κόσμου έχουν γίνει απίστευτα άλματα στην οικονομία. Έχουν γίνει και λάθη, λανθασμένες τακτικές, λανθασμένες επιλογές προσώπων, καθυστερήσεις και παλινωδίες. Όμως πάνω απ’ όλα έγινε μεγάλη πρόοδος. Η χώρα διέψευσε κάθε προσδοκία και κάθε εκτίμηση. Έχει σημαντικό πλεόνασμα, το οποίο είναι διατηρήσιμο, έχει βγει από την ύφεση, η αισιοδοξία έχει επιστρέψει, οι επενδύσεις κινούνται, ανακτήθηκε με κόπο η εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας.
Όλα αυτά μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Μέχρι τότε τα πάντα έβαιναν καλώς και οι ισχυροί της Ευρώπης με προεξάρχουσα την Αγκ. Μέρκελ έδειχναν ότι θα στηρίξουν την προσπάθεια της Ελλάδας για έξοδο στις αγορές. Κάτι που ουσιαστικά σήμαινε τέλος του μνημονίου. Η οικονομία ήταν έτοιμη για το τελικό άλμα προς την επιτυχία, κι αυτό κανείς δεν τον αμφισβητούσε. Άλλωστε ακόμη και οι συναντήσεις που είχε ο Σαμαράς με την Γερμανίδα καγκελάριο συνηγορούσαν σε μια συμφωνία που είχε γίνει ώστε –έστω και σιωπηρά- να βγει η χώρα στις αγορές. Να στηριχθεί στα πόδια της, να μην έχει ανάγκη τέλος πάντων από μνημόνια και χρηματοδοτήσεις.
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν εκεί γύρω στον Οκτώβριο, αν και τα μηνύματα της τρόικας που ζητούσε τήρηση του προγράμματος είχαν έρθει από την εποχή του Παρισιού 1, το Σεπτέμβριο.
Έκτοτε σαν να… έσβησαν τα φώτα. Η Μέρκελ εξαφανίστηκε, ο Σόιμπλε ανέλαβε τα ηνία της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και ξεκίνησε ο Γολγοθάς. Η Ελλάδα αισθάνθηκε ότι οι Γερμανοί της τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Από την σιωπηρή στήριξη στην προσπάθεια για έξοδο από το μνημόνιο ξαφνικά αρχίσαμε να μιλάμε για προληπτική γραμμή στήριξης, για νέα μέτρα, για δημοσιονομικό κενό, για αμφίβολη ανάπτυξη και άλλα τέτοια αρνητικά. Ακόμη και τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό αίφνης άλλαξαν και από διθυράμβους για το ελληνικό θαύμα ξαναγύρισαν στο «συρτάκι» και στις επικρίσεις. Ήρθε και το Παρίσι 2 για να αποδείξει ότι η στάση των δανειστών και κυρίως της Γερμανίας άλλαξε άρδην. Ο Σόιμπλε έκανε κουμάντο και αυτός κινεί τα νήματα, όμως, περίεργο είναι και το στυλ που υιοθετεί η Λαγκάρντ η οποία οχυρωμένη πίσω από τον Τόμσεν και τώρα πίσω από τον Ινδό Γκογιάλ, εμφανίζεται να είναι η σκληρότερη απέναντι στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ που κάποτε φοβήθηκαν το grexit τώρα αδιαφορούν. Γιατί άραγε;
Η πιο απλή απάντηση για τη στάση της τρόικας είναι ότι δεν ενδιαφέρονται πια για την Ελλάδα. Πιστεύουν ότι αν η οικονομία «σκάσει» οι επιπτώσεις θα είναι ελάχιστες στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Η πιο σύνθετη απάντηση, όμως, είναι αυτά που γράφαμε σε χθεσινό άρθρο. Είναι το μήνυμα που πρέπει να σταλεί σε Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία. Ότι δε περνάν οι Λεπέν, Γκρίλο ή Φάραντζ. Και δεν θα αφήσει το Βερολίνο να κάνουν αυτοί κουμάντο εκβιάζοντας.
Όλο αυτό το δράμα που παίζεται με τους ωμούς εκβιασμούς, το αίτημα για νέα μέτρα και τις καθυστερήσεις στην επιστροφή στην Αθήνα και στη συμφωνία είναι απλά ότι έχουν επιλέξει την Ελλάδα ως «Ιφιγένεια» της Ευρώπης. Και ταυτόχρονα δείχνουν να αδιαφορούν για το αν η κυβέρνηση Σαμαρά θα συνεχίσει να κυβερνά. Δείχνουν να λένε στον ΣΥΡΙΖΑ «ελάτε και θα καταλάβετε ποια είναι η πραγματικότητα». Δείχνουν σα να θέλουν να βάλουν όλη την Ελλάδα, όλο τον ελληνικό λαό να υπογράψει ένα… μνημόνιο πλήρους υποταγής που θα λέει: «Είτε υπογράφετε και σας κρατάμε με τα σωληνάκια είτε βγαίνετε από την ΕΕ και σας στέλνουμε για… βρούβες».
Δυστυχώς αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες ξεπερνά κάθε φαντασία, και κανείς δεν περίμενε τη μεταστροφή της Μέρκελ και άλλων ηγετών απέναντι στην Ελλάδα. Αν και κανείς δεν έχει μπέσα σ’ αυτούς φαινόταν ότι υπάρχει διάθεση να μην επέλθει η καταστροφή η οποία μπορεί και να είχε ανεξέλεγκτες συνέπειες στην Ευρώπη. Αν όμως οι δανειστές αποφάσισαν να «τελειώσουν» την παρούσα κυβέρνηση και ταυτόχρονα να βάλουν στο χέρι και την επόμενη τότε η χώρα θα ζήσει πολύ δύσκολες στιγμές. Δύσκολα οι πολίτες θα ανεχθούν μια οικονομική, πολιτική και κοινωνική υποδούλωση. Για σκεφτείτε το εξής: Αν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν συμφωνεί με την παρούσα κυβέρνηση που είναι «μνημονιακή» τι θα κάνει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που είναι «ριζοσπαστική» αλλά θα έχει ήδη παραδοθεί άνευ όρων; Θα καεί ο τόπος, αυτό είναι σίγουρο..
Το αδιέξοδο είναι εμφανές. Η παρούσα κυβέρνηση δύσκολα θα περάσει τα μέτρα που καταγράφονται στο e-mail. Κυρίως όσα προτείνονται αν δεν πιάσουμε τους στόχους. Και δύσκολα θα μπορέσει να πάει σε εκλογές με τις παρούσες συνθήκες. Όμως, το πράγμα ξεπερνά τα κόμματα, είναι ένα εθνικό γεγονός που μας αγγίζει όλους μας. Οι ξένοι δεν θέλουν να βγούμε από τα μνημόνια. Δεν επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθεί η Ελλάδα. Υπόδουλη τη θέλουν και παράδειγμα προς αποφυγή, ένα είδος «μπαμπούλα» για τους υπόλοιπους «κακούς» ευρωπαίους.
Δεν ξέρουμε μέχρι που θα πάει η κατάσταση, όμως χθες ο Σαμαράς άφησε να εννοηθεί ότι αυτά είναι τα μέτρα, άλλα δεν έχει και αν δε θέλετε πάμε σε ρήξη. Το ερώτημα είναι: Χάος μετά τη ρήξη ή χάος έτσι κι αλλιώς;

Εφιάλτης το κούρεμα των καταθέσεων αλά Κύπρος σε περίπτωση μη συμφωνίας!> Τώρα τρέμουν την "Καταραμένη Παρασκευή" της Κύπρου

http://kourdistoportocali.com/post/39871/longhair

 

-Τα "μουνόπανα", οι "αλήτες"!!!
Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που ακούγονται τις τελευταίες ώρες εντός του Μεγάρου Μαξίμου για τους Τροικανούς.
Την ίδια ώρα μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά και συγκεριμένα στην πλατεία Συντάγματος ο υπουργός Οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης ρωτάει ανά 5΄ την γραμματέα του αν της απάντησε η Γραμματέας του Γιουνκέρ.
Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών αναζητεί μάταια ως τώρα στο τηλέφωνο τον Lux-leaks Πρόεδρο της Κομισιόν με την ελπίδα ότι θα πετύχει πολιτική λύση στο ελληνικό δράμα.
Στο μεταξύ οι Τροικανοί ζητούν ποσοστοποίηση των μέτρων του email Χαρδούβελη.
Τους λένε δηλαδή με χαρτί και μολύβι να αποδείξουν πώς θα εισπραχθούν αυτά τα χρήματα. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κουρδιστού Πορτοκαλιού αυτό που τρέμει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η ελληνική κυβέρνηση είναι η Καταραμένη Παρασκευή της Κύπρου!
Ηταν Παρασκευή 15 Μαρτίου-ξημερώματα Σαββάτου 16 Μαρτίου όταν οι  υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αποφάσισαν την επιβολή ενός «τέλους σταθερότητας» των τραπεζικών καταθέσεων.
Ετσι είχαν βαφτίσει το χυδαίο κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες!
Εκείνος ο Εφιάλτης λοιπόν στροβιλίζει πλέον στο μυαλό των Χαρδούβελη-Σαμαρά οι οποίοι τρέμουν στην ιδέα ενός Eurogroup στις 8 Δεκεμβρίου χωρίς να έχει επιτευχθεί το ελάχιστο που δεν είναι άλλο από την είδηση ότι τα μέλη της αποστολής της Τρόικας έβγαλαν εισιτήριο με προορισμό την Αθήνα!
Τρέμουν στην ιδέα ενός Eurogroup που δεν θα καταλήξει σε ουδεμία συμφωνία παρά στο κούρεμα των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες!!!
Λίγο πριν ένας ακόμη εφιάλτης προστέθηκε στη κυβέρνηση εξαιτίας της εμμονής του υπουργού Αθανασίου, ο οποίος άρχισε να μπαίνει για τα καλά στο στόχαστρο των διεθνών ΜΜΕ. Η απόρριψη του αιτήματος του 20χρονου Νίκου Ρωμανού να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματά του στη Σχολή που εισήχθη ξυπνά στους φλεγόμενους δρόμους της Αθήνας κι όχι μόνο τον κολασμένο Δεκέμβριο του 2008.
Τελικά τα 16χρονα-20χρονα παιδιά αποδεικνύονται η μεγαλύτερη απειλή για τις συστημικές κυβερνήσεις του βαθιά διεφθαρμένου πελατειακού κράτους. Οι υπόλοιποι όταν δεν κάνουν αντίσταση από τους καναπέδες τους περιφέρουν τους μαλθακούς πισινούς τους στα κανάλια.
ΣΑΒΒΑΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ 16ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2013>ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ
(Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της επόμενης μέρας)

Σε πολιτική συμφωνία σχετικά με το πρόγραμμα στήριξης της κυπριακής οικονομίας κατέληξαν τα ξημερώματα οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης. Αποφασίστηκε η επιβολή ενός «τέλους σταθερότητας» που θα αφορά τις τραπεζικές καταθέσεις, ενώ όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Eurogroup, η συμφωνία προβλέπει τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους στα επίπεδα του 100% ως το 2020, με οικονομική στήριξη που θα φτάνει ως τα 10 δισ. ευρώ. Στα ΑΤΜ έσπευσαν από το πρωί οι Κύπριοι, για να διαπιστώσουν ότι μπορούν να κάνουν αναλήψεις, αρκεί να μένει στον λογαριασμό το ποσό που αντιστοιχεί στην εισφορά.

  Όσον αφορά στο «τέλος σταθερότητας», για καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ, θα φτάνει μέχρι και το 6,75%, ενώ πάνω από τις 100.000 ευρώ θα φτάνει το 9,9%. Επιπλέον, οι τόκοι επί των καταθέσεων θα φορολογηθούν με 20-25%, ενώ ο εταιρικός φόρος στην Κύπρο θα αυξηθεί από το 10 στο 12,5%.
Τα αναμενόμενα έσοδα από την επιβολή αυτών των τελών εκτιμώνται σε 5,8 δισ. ευρώ. Διευκρινίστηκε ότι η κυπριακή κυβέρνηση έχει ήδη λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την εφαρμογή αυτής της απόφασης.
Σχετικά με τις θυγατρικές των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, ο Γιεργκ Άσμουσεν από την ΕΚΤ διευκρίνισε ότι δεν πρόκειται να ισχύσουν τα ανωτέρω μέτρα και ότι αυτές οι θυγατρικές θα απορροφηθούν από ελληνικό τραπεζικό οργανισμό. Επίσης, αποσαφηνίστηκε ότι από την εφαρμογή αυτού του μέτρου δεν θα υπάρξει επιπρόσθετο κόστος για την ελληνική πλευρά και ότι δε θα θιγεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τα συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα, που κανονικά είναι ανοιχτά τα Σάββατα, δεν άνοιξαν σήμερα στη Λάρνακα, ενώ καταθέτες είχαν σχηματίσει ουρές έξω από αυτά, από νωρίς το πρωί, προκειμένου να πραγματοποιήσουν ανάληψη των χρημάτων τους, σύμφωνα με το Reuters. Ο γενικός διευθυντής της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας, Ερωτόκριτος Χλωρακιώτης, δήλωσε ότι το ηλεκτρονικό σύστημα εξυπηρέτησης πελατών έχει «παγώσει». Ως εκ τούτου, είπε, έχουν κλείσει για σήμερα τα συνεργατικά ιδρύματα. Μιλώντας στο ΡΙΚ, σημείωσε ότι με ψυχραιμία οι φορείς του συνεργατικού κινήματος θα προσπαθήσουν να χειριστούν τις εξελίξεις.
Το Reuters, αναφέρει επίσης ότι η Κύπρος θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να αποτρέψει τις ηλεκτρονικές μεταφορές χρημάτων μέσα στο Σαββατοκύριακο. Επρόσωπος της Λαϊκής Τράπεζας δήλωσε ότι το σύστημα με τις πιστωτικές κάρτες λειτουργεί κανονικά.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή της Ελευθεροτυπίας στην Κύπρο, Μανώλη Καλαντζή, οι αναλήψεις από τα ΑΤΜ επιτρέπονται μέχρι εκείνο το ποσό, ώστε να παραμένει στον εκάστοτε λογαριασμό το ποσό που αντιστοιχεί στην εισφορά.

Ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επίτευξη της συμφωνίας, λέγοντας ότι υιοθετήθηκε ομόφωνα. Παράλληλα, σημείωσε ότι ο κυπριακός τραπεζικός τομέας είναι υπερτροφικός σε σχέση με το μέγεθος της κυπριακής οικονομίας -πέντε φορές υψηλότερος από το κυπριακό ΑΕΠ και επτά φορές υψηλότερος λαμβάνοντας υπόψη και τις θυγατρικές τράπεζες στην Ελλάδα- και τόνισε ότι στόχος είναι η συρρίκνωσή του ως το 2018.
Η οικονομική στήριξη προς την Κύπρο θα είναι τριετούς διάρκειας, επεσήμανε ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, προσθέτοντας ότι οι σχετικές δόσεις θα καταβάλλονται στη Λευκωσία σε τριμηνιαία βάση. Ο Όλι Ρεν επεσήμανε ότι η σημασία της κυπριακής οικονομίας για την ευρωζώνη είναι «συστημικού χαρακτήρα».
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, σε γραπτή δήλωσή της, χαιρέτισε τη συμφωνία, υπογραμμίζοντας ότι θα προτείνει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ να συμβάλει στη χρηματοδότηση του πακέτου. Τόνισε ότι «το ΔΝΤ πάντα έλεγε ότι θα υποστηρίξει μια λύση που θα είναι βιώσιμη, που θα χρηματοδοτείται πλήρως και η οποία θα διαθέτει την κατάλληλη κατανομή των βαρών. Πιστεύω ότι η συμφωνία - πακέτο πληροί αυτούς τους τρεις στόχους. Σε αυτή τη βάση, έχω την πρόθεση να προβώ σε σύσταση προς το Διοικητικό Συμβούλιό μας το ΔΝΤ να συμβάλει στη χρηματοδότηση του πακέτου». Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, η συνεισφορά του ΔΝΤ αναμένεται να ανέρχεται στο 1 δισ. ευρώ.
Στο πρόγραμμα στήριξης θα συνεισφέρει και η Ρωσία, όπως εξήγησε ο Ντάισελμπλουμ, σημειώνοντας ωστόσο, ότι η συνεισφορά αυτή «δεν θα είναι ιδιαίτερα υψηλή» και θα περιορισθεί στην επιμήκυνση της ωρίμανσης των υφιστάμενων δανείων από τη Ρωσία και στη μείωση του επιτοκίου δανεισμού. Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, Μιχάλης Σαρρής, θα μεταβεί την Τετάρτη στη Μόσχα για συνομιλίες με τη ρωσική κυβέρνηση. Στο επίκεντρο θα βρεθεί το θέμα της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του υφιστάμενου δανείου από την Ρωσία, η δυνατότητα σύναψης νέου δανείου και το ενδεχόμενο αγοράς κυπριακής τράπεζας με ρωσικά κεφάλαια.
Μιχάλης Σαρρής: Απετράπη η άτακτη χρεοκοπία
«Η συμφωνία που επετεύχθη για την Κύπρο αποκαθιστά την εμπιστοσύνη και το μέλλον της κυπριακής οικονομίας, αποφεύγοντας την άτακτη χρεοκοπία και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος», τόνισε ο Μιχάλης Σαρρής, ενώ πρόσθεσε  ότι το τελικό ποσό που θα δοθεί για τη στήριξη της κυπριακής οικονομίας, θα καταστήσει το κυπριακό χρέος βιώσιμο. Ο υπουργός Οικονομίας σημείωσε ότι η κυπριακή κυβέρνηση είχε να επιλέξει ανάμεσα σε οδυνηρές λύσεις και ότι τελικά συμφώνησε σε μία λύση που διασφαλίζει το μέλλον της οικονομίας της χώρας.
Mιλώντας προς τους εκπροσώπους του Τύπου, δήλωσε ότι υπό τον κίνδυνο μιας άτακτης χρεοκοπίας, οι διαπραγματεύσεις στο Eurogroup ήταν σκληρές και σημείωσε πως η σκληρή στάση του ΔΝΤ και άλλων εταίρων δημιούργησε βαρύ κλίμα.
Τόνισε ότι λόγω της προδιαγραφόμενης απειλής από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κλείσουν τράπεζες στην Κύπρο και του συνεπακόλουθου χάους, κατέστη εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη η αύξηση της φορολογίας στους τόκους των καταθέσεων. Όπως πρόσθεσε, αντί του προτεινόμενου από το ΔΝΤ κουρέματος των καταθέσεων κατά 40% επετεύχθη ένα εφάπαξ τέλος αλληλεγγύης επί των καταθέσεων, το οποίο θα συνοδεύεται από ισόποση ανταπόδοση του συγκεκριμένου ποσού με μετοχές συγκεκριμένων τραπεζικών οργανισμών.
Ανέφερε επίσης πως ύστερα από τη σκληρή διαπραγμάτευση αποφεύχθηκαν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Επίσης, τα Ταμεία Προνοίας ημικρατικών και τραπεζικών οργανισμών διατήρησαν την αυτονομία τους, ενώ αποφεύχθηκε η, όπως τη χαρακτήρισε, χειρίστη εξέλιξη της επιβολής φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Ειδικές ρυθμίσεις θα εφαρμοστούν από το υπουργείο Οικονομικών και την Κεντρική Τράπεζα έως την επόμενη Τρίτη, που θα ανοίξουν οι τράπεζες για υλοποίηση του μέτρου της αποκοπής του τέλους αλληλεγγύης από τις καταθέσεις. Εντός του τριημέρου, και οπωσδήποτε πριν την Τρίτη, θα πρέπει να συγκληθεί εκτάκτως η Βουλή για να εγκρίνει τα νομοσχέδια, που θέτουν σε εφαρμογή τις αποφάσεις που λήφθηκαν στο Eurogroup.
«Υπήρχε ο κίνδυνος του λουκέτου σε δύο τράπεζες»
Στο δίλημμα μεταξύ οριζόντιου κουρέματος καταθέσεων και άτακτου κλεισίματος δύο τραπεζών, με απώλεια όλων των καταθέσεων, βρέθηκε χθες τη νύχτα η κυβέρνηση της Κύπρου, υποστήριξε σήμερα ο υπουργός Συγκοινωνιών, Τάσος Μητσόπουλος. «Μας είχε λεχθεί ότι η έκτακτη ρευστότητα στις τράπεζες θα τερματιστεί και ότι οι κυπριακές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και θα έκλειναν» είπε, ενώ ανέφερε ότι ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης θα επιστρέψει σήμερα στην Κύπρο, θα συγκληθεί υπουργικό συμβούλιο και θα ενημερωθούν οι πολιτικοί αρχηγοί.
«Πρέπει να πούμε ότι εκ πρώτης όψεως είναι μια δύσκολη απόφαση, αν και δεν θίγει άμεσα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. [...] Aυτή η απώλεια είναι δυνατόν να αναπληρωθεί από τα υψηλά σχετικά επιτόκια που διαθέτουμε, από 3,5-5% που είναι διπλάσια ή τριπλάσια από αυτά που υπάρχουν στην Ευρώπη. Επομένως, είναι δυνατόν να αναπληρωθεί αυτό το ποσοστό και η απώλεια που καλούμαστε να καταβάλουμε είναι το όφελος, που είχαμε τα τελευταία τρία χρόνια από τους τόκους», δήλωσε.

Γ. Κοντογιώργης: Η χώρα βρίσκεται στο απόλυτο μηδέν ...

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/12/blog-post_3.html

Τη βαθιά του ανησυχία για την προσπάθεια εξόδου της χώρας από τη βαθιά σήραγγα όπου και βρίσκεται εξέφρασε μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης.

Ο καθηγητής μιλά για την πολιτική κατάσταση της χώρας και

τις αποφάσεις των πολιτικών που επιτρέπουν τη λεηλασία της, αποκαλώντας τους εντεταλμένους της Γερμανίας και της τρόικας «κατσαπλιάδες με γραβάτα, σε μία Ελλάδα υπό καθεστώς κατοχής».

Ζήτημα παράλληλα για τον ίδιο η μη τοποθέτηση στα υπουργεία από τον πρωθυπουργό ανθρώπων με γνώση του δημόσιου συμφέροντος, αντί των σημερινών που απλά «λιβανίζουν θέσεις και καρέκλες» που κρατούν....


Πηγή: logiosermis

Στις 5.30 τα ξημερώματα 2 emails, ζητάνε 6μηνη παράταση και μέτρα Εισπραξιμότητας ως το 2016 !!!

http://kourdistoportocali.com/post/39870/mail

 

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του "Κουρδιστού Πορτοκαλιού" οι Τροικανοί έστειλαν στις 5.30 τα ξημερώματα δύο emails  με παραλήπτες τον οξυδερκή Γκίκα Χαρδούβελη και τον ομορφάντρα Πελμοντό Βρούτση.
Τους έπιασαν δηλαδή με τις πυτζάμες.
Η Τρόικα ζητεί τουλάχιστο 6μηνη παράταση του Μνημονίου και σκληρά Μέτρα ΕΙΣΠΡΑΞΙΜΟΤΗΤΑΣ ως το 2016 και βλέπουμε!!!
Ο Σαμαράς έντρομος προτείνει παράταση ενός μηνός, αντί για έξι, ενώ εξομολογείται στο περιβάλλον του ότι οι Τροικανοί πυροδοτούν την πολιτική ομαλότητα.
Μείνετε συντονισμένοι στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, τα καλύτερα έρχονται...

ΚΑΤΟΧΗ. (του Βασίλη Βιλιάρδου)

http://koukfamily.blogspot.gr/2014/12/blog-post_95.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/eUbi+%28%CE%98%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A3+%CE%95%CE%A5%CE%97+koukfamily%29

Όταν μία μικρή χώρα βρεθεί σε δύσκολη οικονομική θέση, αδυνατώντας να εξοφλήσει τις οφειλές της, έχει δύο μόνο δυνατότητες στη διάθεση της: (α)  να ζητήσει τη βοήθεια των δολοφόνων των λαών, του ΔΝΤ δηλαδή (άρθρο) ή (β) να χρεοκοπήσει επίσημα, διαπραγματευόμενη αμέσως μετά με τους οφειλέτες της.

Στην περίπτωση που επιλέγει την πρώτη λύση, η οποία είναι μάλλον μονόδρομος όταν έχει υπερχρεωθεί ο ιδιωτικός της τομέας, όπως συνέβη με την Ιρλανδία, τότε δεν πρέπει μόνο να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τα μνημόνια που υπογράφει, αλλά να κάνει πολύ περισσότερα από αυτά που της ζητούνται – όπως ακριβώς η Πορτογαλία, από την οποία απαιτήθηκαν αποκρατικοποιήσεις 5,5 δις € και τις αύξησε στα 9 δις €.

Κάτι ανάλογο έκανε και η Ιρλανδία, οι Πολίτες της οποίας ανέλαβαν, εκβιαζόμενοι βέβαια, τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους – σε πλήρη αντίθεση με την Ισλανδία, η οποία προτίμησε να τις αφήσει να χρεοκοπήσουν, αναλαμβάνοντας το ρίσκο.

Η Ελλάδα, με πρόβλημα μόνο δημοσίου χρέους, είχε στη διάθεση της και τη δεύτερη δυνατότητα – την οποία όμως δεν εκμεταλλεύθηκε η τότε κυβέρνηση της (2010), επιλέγοντας να υπογράψει το μνημόνιο που συνοδεύει πάντοτε τις δανειακές συμβάσεις με το ΔΝΤ.

Εν τούτοις, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε περισσότερα από αυτά που της ζητήθηκαν, αλλά δεν εφάρμοσε σχεδόν τίποτα από όσα υπέγραψε – με αποτέλεσμα να καταλήξει στην πύρρειο χρεοκοπία του 2011, στο PSI δηλαδή, με το οποίο παραδόθηκε ολοκληρωτικά η εθνική της κυριαρχία. 

Το αργότερο λοιπόν από τα τέλη του 2011, η Ελλάδα είναι υπό την κατοχή της Τρόικα – της ευρωπαϊκής εκδοχής του ΔΝΤ, στην οποία συμμετέχει ουσιαστικά μαζί του μόνο η Γερμανία.

Η Τρόικα ανέλαβε έκτοτε τη διακυβέρνηση της χώρας, επιβάλλοντας αυταρχικά μία σειρά οικονομικών μέτρων, τα οποία είχαν στόχο την εξυγίανση της Οικονομίας – με το «αζημίωτο» φυσικά, αφού τα «λάφυρα» ήταν δεδομένα: η εξαγορά σε εξευτελιστικές τιμές των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας (monopoly), καθώς επίσης η μετατροπή της σε αποικία των δανειστών της.

Περαιτέρω, σε μία «υπό κατοχή» χώρα, η κυβέρνηση έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα το 1940, επέβαλλαν μία κυβέρνηση, η οποία δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα. Στα πλαίσια αυτά, εάν υποθέσουμε πως οι Έλληνες τότε εξεγείρονταν εναντίον της κυβέρνησης, ανατρέποντας την, οι Γερμανοί είτε θα τοποθετούσαν μία άλλη, είτε θα επέτρεπαν στο λαό να ψηφίσει δημοκρατικά – αδιαφορώντας εντελώς για τα αποτελέσματα, αφού αυτοί θα συνέχιζαν να διοικούν.

Φυσικά οι Έλληνες γνώριζαν ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός. Παρά το ότι λοιπόν απεχθάνονταν την «κυβέρνηση των δωσίλογων», όπως την αποκαλούσαν, ο πρωθυπουργός της οποίας είχε πει: «Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να υπακούσω στις παρακλήσεις και να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. 

Τόλμησα το δεύτερο και δεν υπολόγισα ευθύνες, ενώ μέχρι σήμερα δεν μετάνιωσα για το τόλμημα μου, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος» (Τσολάκογλου), συνέχισαν να πολεμούν εναντίον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την υποδούλωση τους. Η κοινή λογική τους έλεγε άλλωστε πολύ σωστά ότι, εάν ανέτρεπαν την τότε κυβέρνηση, οι Γερμανοί θα επέλεγαν την επόμενη, όσο συνέχιζε να είναι υπό την κατοχή τους η Ελλάδα – οπότε θα ήταν δώρο άδωρο.

Ουσιαστικά κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, με την Ελλάδα να βρίσκεται υπό κατοχή, μέσω της χρήσης οικονομικών μεθόδων - του χρέους της δηλαδή, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται.

Περαιτέρω, με δεδομένη την αποτυχία των μέτρων της Τρόικα να εξυγιάνουν τη χώρα, μία αποτυχία που το ΔΝΤ αποδέχθηκε μόνο του πολλές φορές μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί εντελώς η ελληνική οικονομία, η ευθύνη έχει πάψει πλέον να ανήκει στους Έλληνες.

Πόσο μάλλον όταν επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια υπέφεραν τα πάνδεινα, χωρίς μεγάλες αντιρρήσεις, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους δανειστές τους – γνωρίζοντας τα λάθη τους, τα οποία τους έφεραν στη συγκεκριμένη δύσκολη οικονομική θέση.

Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη ανήκει πλέον στην κυβέρνηση, στην Τρόικα δηλαδή, η οποία πρέπει να την αναλάβει – ενώ οι Έλληνες έχουν πια το ηθικό έρεισμα να αντισταθούν, παύοντας να επιτρέπουν την περαιτέρω απομύζηση της πατρίδας τους από τη Γερμανία.

Συνεχίζοντας, ο εχθρός σήμερα δεν είναι η διακοσμητική ελληνική κυβέρνηση, αφού ακόμη και αν ανατραπεί, η Ελλάδα θα παραμείνει υπό κατοχή – με μία επόμενη να αναλαμβάνει το ρόλο της, όσο και αν αντιδράσει στην αρχή (όπως συνέβη και με το σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος δεν κατάφερε να εφαρμόσει ούτε μία γραμμή του προγράμματος του).

Εάν δεν κατανοήσουμε λοιπόν το συγκεκριμένο γεγονός, θα αναλωνόμαστε σε εμφυλίους πολέμους, οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα – αντίθετα, μάλλον εξυπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής οι οποίες, όπως έχουν ήδη αποδείξει, αδιαφορούν για το ποιό κόμμα θα εκλεγεί, αφού αυτές διοικούν την Ελλάδα.

Η λύση λοιπόν δεν φαίνεται να είναι άλλη, από την ανάληψη της εξουσίας εκ μέρους των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, με την ταυτόχρονη κήρυξη της χώρας σε χρεοκοπία, καθώς επίσης την εκδίωξη του ΔΝΤ – αφού μόνο τότε θα ανακτούσε η Ελλάδα την ανεξαρτησία της, πληρώνοντας βέβαια ένα πάρα πολύ βαρύ τίμημα.

Εναλλακτικά, η υποταγή της χώρας στις εντολές της Τρόικα και η εφαρμογή των διπλών μέτρων από αυτά που απαιτεί, όπως έκανε η Πορτογαλία – όσον αφορά τους μισθούς, τις συντάξεις, τις αποκρατικοποιήσεις κοκ. Όλα τα υπόλοιπα, όπως η αλλαγή και η απελευθέρωση μέσω εκλογών, είναι απλά ουτοπικά – ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας.

Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος και να υπάρχουν άλλοι τρόποι. Έχουμε όμως την άποψη ότι, εάν δεν επιλέξουμε μία από τις παραπάνω δύο εναλλακτικές δυνατότητες, αφού η χώρα λεηλατηθεί, τόσο όσον αφορά τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία της, θα οδηγηθεί ξανά στη χρεοκοπία –απογυμνωμένη όμως από τα περιουσιακά της στοιχεία, εξευτελισμένη, αναξιοπρεπής και εξαθλιωμένη, όπως η Αργεντινή στο παρελθόν.

Ολοκληρώνοντας, έχουμε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες το γνωρίζουν, το νοιώθουν και το διαισθάνονται – δικαιολογημένα όμως δεν θέλουν να το παραδεχθούν, αφού είτε η υποταγή τους, είτε η αντίδραση και η χρεοκοπία, θα απαιτούσαν πάρα πολλές θυσίες. Ελπίζουν δε πως κάτι θα συμβεί που θα τους σώσει, έστω και την τελευταία στιγμή – ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει, ακόμη και αν δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό.

viliardos.analyst.gr

το είδαμε ΕΔΩ

No pasaran Αλέξη! (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/12/no-pasaran.html

Έι Αλέξη!

Σου χω νέα. 

Τα δικά σου μαντάτα.

Γιατί Αλέξη μου, δεν είμαστε όλοι λωτοφάγοι. Δεν είμαστε όλοι λοττοφάγοι.

Δεν είμαστε όλοι οπορτουνιστές που περιμένουμε τη μεγάλη γκανιότα που θα γυρίσει τον τροχό της της ζωής πίσω στα μαγικά νούμερα του 2006.

Το 2012 Αλέξη δήλωνες δημοσίως ότι δεν υπάρχει τίποτα να διαπραγματευτούμε στο μνημόνιο γιατί δεν διαπραγματευόμαστε με την Κόλαση.

Ένα χρόνο μετά από ένα αμφιλεγόμενο ταξίδι σου στις ΗΠΑ είπες ότι θα μιλούσες ακόμη και με το διάβολο.

Ένα χρόνο μετά μιλάς με τον Πάπα. Πάλι λέμε ΟΚ, καλό ανθρωπάκι φαίνεται.

Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο κύριος Δραγασάκης, ο Σύριζα θα έκανε whatever it takes.

Το ερώτημα είναι, but what it really takes;

It takes balls.

Κάποιοι από εμάς επενδύσαν πολιτική ψυχή στο Σύριζα. Στο μυαλό μας είχαμε τον Ισημερινό του Κορρέα και την Αργεντινή της Κίρχνερ που τα βαλαν με το διάβολο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού και διαγράψαν μονομερώς αρχικά το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους τους.

Για αυτό και πανιάσαμε όταν ακούσαμε δημοσίως τον Σταθάκη να λέει -μονομερώς- ότι το επαχθές χρέος είναι μόνο 5%.

Δεν είναι μόνο ότι μια τέτοια δήλωση από μελλοντικό υπουργό της μελλοντικής κυβέρνησης Σύριζα αποτελεί μια εξόφθαλμη Αχίλλειο πτέρνα σε μελλοντικές διαπραγματεύσιμες για το κούρεμα του χρέους.

Είναι και ότι ο Σταθάκης, ωσάν άλλος Πάπας, δίνει συγχωροχάρτι στην πολιτικοοικονομική μαφία που έφερε τον τόπο στο αμήν νομιμοποιώντας τα πεπραγμένα όλων των προηγούμενων αμαρτωλών κυβερνήσεων.

Πόσο ωραία ήταν όταν έλεγες τον Ολάντ Ολαντρέου. Ναι τότε είχες κοχόνες.

Μα σήμερα βρίσκεσαι με την Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, την καρακαλτάκα που είχε βάλει όπως η ίδια εξομολογείται στόχο της ζωής της να παντρευτεί τον βιομήχανο Θεόδωρο Αγγελόπουλου και μας άφησε μαζί με άλλους το μεγάλο κληροδότημα των ολυμπιακών χρεών.

Και βρίσκεσαι στα πλαίσια εκδήλωσης του Clinton Initiative, ευαγέστατου ιδρύματος το οποίο πριν από εσένα είχε καλέσει το Γιωργάκη τον Παπανδρέου και τον πρώην της Κόστα Ρίκα, φίλο και συνεργάτη των Παπανδρέου, Jose Maria Figueres, περισσότερο γνωστό στην Ελλάδα για το σκάνδαλο των CDS.

Αυτό που φοβόμασταν έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά.

Ότι το σύστημα θα αφομοιώσει το Σύριζα.

Ελλείψει στελεχιακού δυναμικού, η Πασοκοποίηση του Σύριζα στα μεσαία και κατώτερα στρώματα του μελλοντικού διοικητικού μηχανισμού, είναι ίσως αναπόφευκτη.

Βαρύ το τίμημα αυτό, αλλά ήμασταν πρόθυμοι να κάνουμε τα στραβά μάτια στην διάβρωση από τα κάτω για να απαλλαγούμε από τη διαφθορά από τα πάνω.

Μα έχεις αρχίσει πια να φαίνεσαι σαν σκυλάκι επιδείξεων, σαν το Σαμαρά των Ζαππείων, συγχώρα με για την τόση άδικη σύγκριση.

Τ’ αναγνωρίζεις αυτά που σου γράφω. Συ ο ίδιος πριν από μερικές μέρες αναγνώριζες το ότι η τρόικα θέλει να μαλακώσει το Σύριζα σαν χταπόδι για να ψήσει κι άλλο τη χώρα στα κάρβουνα.

Συ είπας πως η Τρόικα θέλει να υποτάξει ή να ενσωματώσει τον επόμενο πρωθυπουργό κι έχεις απόλυτο δίκιο: Όλοι, μέσα και έξω θέλουν να αλυσοδέσουν το ΣΥΡΙΖΑ.  Συ είπας πως «το ίδιο έκανε με το Σαμαρά όταν ήταν στην αντιπολίτευση- Εγώ, δεν είμαι Σαμαράς»

Το ξέρουμε αγαπητέ Αλέξη ότι δεν είσαι Σαμαράς. Το ξέρουμε πως ο Σύριζα αναγνωρίζει τους πραγματικούς κινδύνους. Το θέμα είναι πως τους αντιμετωπίζει. Και μόνο η δήλωση σου αυτή δείχνει πως η καυτή πατάτα της επόμενης ημέρας έχει αρχίσει να σε επηρεάζει.

Τόσο, ώστε να βρίσκεσαι με τον αλχημιστή της νομοθεσίας Ευάγγελο Βενιζέλου και να συναινείτε «στα εθνικά θέματα».

Το μέγιστο εθνικό θέμα της χώρας όμως δεν είναι οι προκλήσεις της Τουρκίας αλλά οι προκλήσεις της άρχουσας κλεπτοκρατίας απέναντι στον ελληνικό λαό.

Το μέγιστο θέμα είναι η πάταξη της τάξης αυτής που έχει παράγει ανελέητο ταξισμό μόνο και μόνο για να συνεχίζουν οι τράπεζες να παίρνουν δάνεια από την ΕΚΤ για να δίνουν δανεικά και αγύριστα στα κόμματα, στους καναλάρχες και σε άλλους κομματοδίαιτους επιχειρηματίες,

Στο μόνο που θα μπορούσε ο Βενιζέλος να συναινέσει μαζί σου είναι στη φυλάκισή του. Δεν είναι ο ίδιος άλλωστε που δήλωνε προ μηνών ότι ο Σύριζα θέλει να μας κλείσει όλους φυλακή;

Μην τους δίνεις χέρι βοηθείας τώρα που βουλιάζουν μέσα στο βούρκο που δημιούργησαν.  

Δεν μπορεί να υπάρξει ξανά συναίνεση τύπου μεταπολίτευσης όπου τα θύματα έπρεπε να συγχωρέσουν τους θύτες και όλοι γίναμε μια χαρά λωτοφάγοι.

Δεν είναι θέμα ρεβανσισμού. Είναι θέμα σεβασμού της δημοκρατίας. Δεν μπορούν οι κλεπτομανείς να θεωρούν ότι η δημοκρατία είναι ξέφραγο αμπέλι, να βουτάνε ότι μπορούν και μετά να μιλάνε για εθνική συναίνεση.

Οι τιμωρίες καταχραστών δημοσίου χρήματος και εμπιστοσύνης στη δημοκρατία πρέπει να είναι παραδειγματικές.

Η Ισλανδία έστειλε  πολιτικούς στα δικαστήρια, πέταξε τους τραπεζίτες στον ωκεανό και επιβίωσε. Big fail, big jail.

Δες τι πάθαν όσοι δεν το κάναν. Δες το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας να εξαϋλώνεται. Δες την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού σε όλη την Ευρώπη. Δες την κατάντια του Ολαντρέου. Δες τον Obama να χάνει γερουσία και βουλή των αντιπροσώπων γιατί όχι μόνο έσωσε τους τραπεζίτες για τις αλητείες τους με λεφτά των φορολογουμένων, αλλά δεν φρόντισε να τους «ρυθμίσει» και απλά τους έδωσε ακριβά συγχωροχάρτια. Ο νόμος Dobbs ήταν πολύ λίγος.

Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα χρειάζεται ρύθμιση και καινούριους αυστηρούς κανόνες. Και ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο είναι οι αναδυόμενες πολιτικές δυνάμεις του κάθε τόπου και οι συσχετισμοί τους, γιατί οι προηγούμενες, δεξιές και αριστερές, καταντήσαν απλά τα πουτανάκια του χρηματοπιστωτικού.

Γιατί λοιπόν πάνε οι Μηλιός και Σταθάκης να παρουσιάσουν το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στα Funds όταν η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι να περιορίζει την ασυδοσία των funds και την επιρροή τους σε κυβερνήσεις;  

Έχει δίκιο λοιπόν ο Λαφαζάνης να είναι έξω φρενών με αυτήν την πρακτική. Ο Σταθάκης πάλι, έχοντας επενδύσει ο ίδιος σε funds, λογικό είναι να θέλει να συνεχίσει το φλερτ με αυτά, γελοιοποιώντας το ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των ψηφοφόρων του αλλά και των funds.

Μην αγχώνεστε κύριε Σταθάκη. Τα funds των πιο πλουσίων ανθρώπων του κόσμου δεν περίμεναν εσάς για να τους ενημερώσετε για το τι είναι και τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εσωτερική ενημέρωση είναι από τα δυνατά τους χαρτιά.  

Θα σου πω κάτι Αλέξη: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας. Μετά από αυτόν θα έρθει το χάος. Και δεν το λέω αυτό για να εκβιάσω την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας είναι ένας χιλιοειπωμένος εκβιασμός που το πολιτικό σύστημα έχει χρησιμοποιήσει ξανά και ξανά.

Το λέω Αλέξη γιατί θα έπρεπε καλά να το γνωρίζεις πως είναι η ωμή πραγματικότητα.

Το ξέρουμε ότι θα παραλάβεις χάος. Αλλά θα είναι άδικο για σένα και για μας το να αποτύχεις, όχι μόνο για την πολιτική σου υστεροφημία. Σκέψου μόνο τι το μπορεί να συμβεί μετά…

Αλέξη. Είσαι ένας μετριοπαθής άνθρωπος και αυτό σε τιμά. Αλλά αν πρόκειται αυτός ο λαός να σωθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει πυγμή.

Αν δεν μπορείς να βρεις τη δύναμη από κάπου αλλού, βρες την από τα αδιέξοδο του λαού.

Από εκεί αντλούν τη δύναμή τους όλοι οι πραγματικοί ηγέτες. 

Αλέξη δεν είναι ντροπή να πεις στα funds και τους διεθνείς οργανισμούς του καζινοκαπιταλισμού κάτι που φαντάζομαι θα έχεις πει τραγουδιστά χιλιάδες φορές όταν ήσουν έφηβος και ανέμελος....

No pasaran Αλέξη

Δεν πρέπει η πολιτική να προσαρμοστεί στα funds. Τα funds πρέπει να υποταχθούν στην πολιτική.

Ακόμη κια μιας μικρής και ανυπόλοπτης χώρας. 

Γιατί τα μεγάλα θαύματα ξεκινάν με μικρά και αποφασισμένα βήματα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/12/2014

Είδα μια μάνα...

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/48829-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος
Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της που περπάτησε για πρώτη φορά.
Το πρόσωπό της έλαμψε, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα, η αγκαλιά της γέμισε με ευγνωμοσύνη. Θαύμασα για την αγάπη της, θαύμασα για το δέσιμό της με το παιδί της...

Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της να σταυρώνεται χωρίς να φταίει σε τίποτα. Το σώμα του γεμάτο πληγές να καρφώνεται πάνω σε σταυρό. Άλλοι να το βρίζουν, άλλοι να το κοροϊδεύουν, άλλοι να παίζουν στα ζάρια τα ενδύματά του...
Και το πρόσωπό της μάνας αυτής έμεινε ατάραχο, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα, το στόμα της όμως δεν άνοιξε, κραυγή και παράπονο δεν ακούστηκε... η καρδιά της γέμισε συγχώρηση όταν στην αγκαλιά της έλαβε το τέκνο της νεκρό.
Θαύμασα αυτήν την μάνα, όχι γιατί δεν ούρλιαξε από πόνο, αλλά γιατί τον πόνο της τον έκανε αγάπη... και από μάνα του Θεανθρώπου έγινε Μάνα όλων μας....

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Μωρέ, δώσου στὸν Χριστό, καὶ πρόσφερε στὸν Χριστὸ μὲ τὴν προσευχή σου»

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_92.html

Συμβουλὲς σ΄ ἕναν παιδίατρο

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά μου ὁ Ἅγιος Πορφύριος» Τοῦ Μοναχοῦ Ἀγαπίου, ἐκδόσεις Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι Ἀττικῆς


Ἔλεγε σ΄ ἕναν παιδίατρο:

-Πῶς ἐξετάζεις τὰ παιδιά;

-Ἔτσι…

-Ἄκουσε νὰ σοῦ πῶ. Τὴν ὥρα ποὺ ἐξετάζεις τὸ κάθε παιδάκι θὰ κάνεις μέσα σου ἔνθερμη προσευχὴ μὲ ἀγάπη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τὸν δοῦλο σου». (Καὶ λέγοντας αὐτὰ ἔπαιρνε βαθειὰ εἰσπνοὴ ἤ, ἄνοιγε τὰ χέρια του).

Νὰ ἔτσι, μὲ ἀνοιχτὴ καρδιὰ θὰ παρακαλεῖς γιὰ τὸ κάθε παιδάκι. Εἶναι μία ψυχούλα ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς στὰ χέρια σου.

Καὶ καθὼς θ΄ ἀκουμπᾶς τὸ χέρι σου στὸ κεφαλάκι τους, καὶ θὰ προσεύχεσαι ἔνθερμα μέσα σου, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ μεταγγίζεται στὴν ψυχούλα τοῦ παιδιοῦ.

Ὅλα αὐτὰ μυστικά. Δὲν θὰ καταλαβαίνουν τίποτα οἱ ἄλλοι.

Θὰ τοὺς δίνεις τὰ φάρμακα ποὺ λέει ἡ ἐπιστήμη σου, ἀλλὰ τελικὰ ὁ Χριστὸς θὰ θεραπεύει τὸ παιδί, ποὺ παρακαλεῖς ἐσὺ καὶ οἱ γονεῖς του. Τὸ πιστεύεις αὐτό;

Ἄλλη φορᾶ ἔλεγε:

-Δὲν σὲ βλέπω νὰ ἐξετάζεις τὰ παιδιὰ ὅπως σοῦ εἶπα. Σὲ τρώει ἡ ρουτίνα καὶ...ξεχνιέσαι.


Μωρέ, δώσου στὸ Χριστό, καὶ πρόσφερε στὸ Χριστὸ αὐτὰ τὰ πλασματάκια μὲ τὴν προσευχή σου, νὰ τὰ ἁγιάζεις!

Εἶδες, ὁ Χριστὸς θεράπευε χρησιμοποιώντας αἰσθητὸ τρόπο, εἴτε τοὺς ἐπίανε τὸ χέρι, ἢ ἤγγιζε τοὺς ὀφθαλμούς, τὴ γλώσσα, ἔτσι θὰ κάνεις κι ἐσύ.

Πιάνοντας στὴν ἀγκαλιά σου τὸ μικρὸ παιδί, ἢ πιάνοντας τὸ χέρι τοῦ μεγάλου, μὲ τὴν δοσμένη στὸ Χριστὸ ἔντονη καὶ θερμὴ προσευχή σου, μετάγγιζέ τους χάρη Θεοῦ. Τὸ ἴδιο δὲν κάνει καὶ ὁ ἱερεὺς σὲ κάθε μυστήριο;

Γιὰ νὰ ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βάζει αἰσθητὰ τὸ χέρι του στὸ κεφάλι τοῦ ἐξομολογουμένου, τοῦ χειροτονουμένου, τοῦ νυμφευομένου, τοῦ βαπτιζομένου κ.λ.π.
Εἶναι μυστικὴ δύναμις ἡ προσευχή, ποὺ μεταδίδεται μυστικὰ στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου.

Πηγή

Μνήμη κοιμήσεως 4 σύγχρονων γερόντων (2 Δεκεμβρίου)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/4-2.html


Μία μεγάλη ημέρα ξημερώνει για την Ορθοδοξία μας. Κατά συγκυρία ευτυχή, η Εκκλησία μας τιμά την ημέρα κοίμησης 4 σύγχρονων οσιακών μορφών. Ας δούμε εν συντομία τα κεντρικότερα σημεία της αγίας βιοτής των:


1. Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά στο παντοπωλείο ενός γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του.

Όταν ήταν 8 ετών, βρήκε ένα φυλλάδιο με το βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, το οποίο διάβαζε συλλαβιστά. Ο βίος του αγίου συγκίνησε το μικρό βοσκό και θέλησε να τον μιμηθεί. Έτσι, γύρω στα δώδεκα χρόνια του, ξεκίνησε μόνος του κρυφά για το Άγιο Όρος και στο πλοίο συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, ιερομόναχο Παντελεήμονα, τον πνευματικό, που ασκήτευε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους.

Σ΄ αυτόν τον Γέροντα και τον αυτάδελφό του μοναχό Ιωαννίκιο, ο νεαρός δόκιμος έκανε χαρούμενη και άκρα υπακοή και έτσι σε λίγα χρόνια αξιώθηκε να καρεί μοναχός. Λόγω της θερμής πίστης του, της υπακοής και της άσκησής του, τον επισκέφθηκε η θεία Χάρη και απέκτησε σε νεαρή ηλικία το χάρισμα της διοράσεως.

Στο Άγιον Όρος ασθένησε από πλευρίτιδα γύρω στα 18 του χρόνια και οι γέροντές του τον έστειλαν σε μοναστήρι στην Εύβοια για θεραπεία. Εκεί τον γνώρισε ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος και αφού διαπίστωσε την πνευματική του προκοπή, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία 20 ετών. Μετά από ένα μικρό διάστημα ο Μητροπολίτης της περιοχής τον κατέστησε πνευματικό και έτσι έθεσε στην υπηρεσία των πιστών το χάρισμα της διοράσεως. Με το χάρισμα αυτό, ο νεαρός ιερομόναχος και πνευματικός Πορφύριος βοηθούσε τους ανθρώπους να γλιτώσουν από διάφορες πλεκτάνες του πονηρού, να καταλάβουν τί γίνεται στην ψυχή τους και να εργασθούν για τη σωτηρία τους.

Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην Πολυκλινική Αθηνών, στην οδό Σωκράτους, κοντά στην πλατεία Ομονοίας. Σ΄ αυτή τη θέση παρέμεινε συνολικά 33 χρόνια, εξομολογώντας τους ασθενείς και άλλους, προσευχόμενος, συμβουλεύοντας και συχνά θεραπεύοντας με την προσευχή και τη Χάρη του Θεού ασθενείς που ζητούσαν τη βοήθεια του.

Το 1950 νοίκιασε το εγκαταλελειμμένο μοναστηράκι του Αγίου Νικολάου Καλλισίων στην Πεντέλη και μέχρι το 1978 καλλιεργούσε την περιοχή του. Το 1979 εγκατεστάθηκε στο Μήλεσι Αττικής, κοντά στον Ωρωπό, όπου άρχισε, αφού έλαβε τις νόμιμες άδειες, να κτίζει το Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Σ΄ αυτό δεχόταν επισκέπτες κάθε κατηγορίας και τηλεφωνήματα από όλα τα μέρη του κόσμου, για διάφορα προβλήματα και συμβούλευε, ευχόταν, εξομολογούσε και θεράπευε τις ψυχές και πολλές φορές και τα σώματα των ανθρώπων.

Τον Ιούνιο του 1991, προαισθανόμενος το τέλος του, και μή θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 2 Δεκεμβρίου παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.

Οι διδαχές του παραμένουν πολύτιμες παρακαταθήκες για τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της εποχής μας. Με τη βαθιά αγάπη και τη διάκριση που τον χαρακτήριζε, τα λόγια του αποτελούν αληθινές σανίδες παρηγοριάς στις μέρες μας. Η διεισδυτική του ματιά και η μεγάλη του φιλανθρωπία προσφέρουν ξεχωριστές διαστάσεις στη σύγχρονη Ποιμαντική.




2. Γέρων Αμβρόσιος, πνευματικός μονής Δαδίου

Γεννήθηκε στο χωριό Λαζαράτα της Λευκάδος το 1914. Το κοσμικό του όνομα ήταν Σπυρίδων Λάζαρης. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η οικογένειά του πολύτεκνη. Από μικρός ο ίδιος χαρακτηριζόταν για την ηρεμία του χαρακτήρα του και την αγάπη του προς την Εκκλησία. Δεν μπόρεσε να μορφωθεί γιατί ο πατέρας του έλειπε στον πόλεμο και ο ίδιος βοηθούσε τη μητέρα του στις αγροτικές δουλειές του σπιτιού.

Όταν εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, θέλησε να πάει στο Άγιο Όρος, αλλά δεν ήξερε τον τρόπο. Με την καθοδήγηση, όμως, ενός νέου έφτασε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί ο συνοδός του τού είπε: “Εδώ, θα μείνεις, Σπύρο. θα γίνεις μοναχός, θα κάνεις υπομονή και υπακοή στο γέροντα” κι αμἐσως εξαφανίστηκε. Ο Σπύρος κατάλαβε ότι επρόκειτο για άγγελο Κυρίου, παρέμεινε στο μοναστήρι και σε ηλικία 25 ετών έγινε μοναχός με το όνομα Χαρίτων.

Ένα βράδυ ο ηγούμενος λέει στο μοναχό Χαρίτωνα να διαβάσει την Ενάτη. Εκείνος, καθώς ήταν αγράμματος, προσπάθησε να διαβάσει, αλλά είχε μεγάλη δυσκολία. Ο ηγούμενος αγανάκτησε και τον έδιωξε λέγοντάς του επιτιμητικά να πάει στο κελλί του. Το ίδιο βράδυ, ενώ προσευχόταν, εμφανίστηκε η Παναγία και τον βοήθησε να μάθει το ψαλτήρι από μνήμης.

Ένα καλοκαίρι εργαζόταν στον κήπο της Μονής. Βλέποντας μία συκιά και επειδή πεινούσε, ανέβηκε στο δένδρο, για να φάει σύκα. Στο Άγιο Όρος οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να τρώνε τίποτε εκτός τραπέζης, γιατί θεωρείται λαθροφαγία. Έφαγε μερικά σύκα, αλλά γλίστρησε και έπεσε από το δέντρο. Αν και είχε πέσει από το πρωί, οι άλλοι μοναχοί αφού τον αναζήτησαν, τον βρήκαν μόνο το απόγευμα στο περιβόλι πεσμένο κάτω να πονάει πολύ. Τον έβαλαν πάνω σε μια πόρτα και τέσσερα άτομα μαζί – καθώς ήταν σωματώδης – τον μετέφεραν στο κελλί του. Όπως διηγείται ο ίδιος: «Ενώ βρισκόμουν στο κρεβάτι και πονούσα, απέναντι έβλεπα το παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων και τους παρακαλούσα να με βοηθήσουν. Εμφανίζονται τότε δύο γιατροί με λευκές μπλούζες και προσπάθησαν να βάλουν το πόδι μου στην θέση του. “-Τράβα Κοσμά”, έλεγε ο ένας. “-Κράτα από εδώ Δαμιανέ”, έλεγε ο άλλος. Και σε πέντε λεπτά οι πόνοι εξαφανίστηκαν και έγινα καλά»!

Στο μοναστήρι βρίσκονταν τότε πέντε νέοι μοναχοί και ένας ηλικιωμένος γέροντας. Κάποιοι από αυτούς σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλό να αλλάξουν τον γέροντα. Το έμαθε ο γέροντας και ζήτησε την απομάκρυνσή τους. Με τη συνοδεία της αστυνομίας ο μοναχός Χαρίτων εκδιώχθηκε στη Μονή Χιλανδαρίου. Εκεί είχε πάρα πολλές δυσκολίες και πέρασε αρρώστιες, που τον ανάγκασαν να έρθει στον κόσμο. Πήγε, λοιπόν, στον Γέροντα Πορφύριο, ο οποίος τον συμβούλευσε να πάει στην ερειπωμένη Μονή Δαδίου στη Φθιώτιδα. Εκεί βρήκε μόνο αρουραίους, φίδια και άγρια ζώα. Ο Γέροντας Πορφύριος του υπέδειξε: «Κάθισε εδώ, κάνε υπομονή και υπακοή και ο Θεός θα σε βοηθήσει».

Αμέσως επιδόθηκε στην ανασύσταση της Μονής, η οποία έγινε στη συνέχεια γυναικεία. Ο τότε Μητροπολίτης Φθιώτιδος Αμβρόσιος εξετίμησε τον γέροντα και τον έκανε ιερομόναχο, δίνοντάς του, μάλιστα, το δικό του όνομα.

Κάποτε χτύπησε το πόδι του, πήγε στο νοσοκομείο, όπου του έβαλαν πλατίνα στο γοφό. Πονούσε, όμως, πολύ. Ο τότε Μητροπολίτης Ελβετίας Δαμασκηνός τον πήρε στην Ελβετία να τον δούνε εκεί οι γιατροί. Εκεί διαπιστώθηκε ότι στην πρώτη επέμβαση, του έβαλαν 1 εκατοστό πλατίνα μεγαλύτερη με αποτέλεσμα να χρειαστεί νέο χειρουργείο, για να μειώσουν την πλατίνα. Όταν έγινε αυτό και ετοιμαζόταν για εξιτήριο, του ζητήθηκαν γενικές εξετάσεις, τις οποίες έκανε. Τότε, βρέθηκε στον αριστερό του νεφρό πέτρα μεγάλη όσο ένα πορτοκάλι και έτσι παρέμεινε για νέα εγχείριση.

Διηγείται ο Γέροντας: «Ενώ ήμουν μόνος στο δωμάτιο, εμφανίστηκε ένας μοναχός. Βγήκαμε, λοιπόν, μαζί στο μπαλκόνι και καθίσαμε για να μιλήσουμε. Κάπου 15 λεπτά μιλούσαμε και του είπα για τα χειρουργεία και για τον λίθο στο νεφρό. Τότε ο μοναχός μου είπε: ’’Είμαι ο Άγιος Νεκτάριος και ήρθα να σε δω. Ήμουν και εγώ φιλάσθενος και παρέδωσα την ψυχή μου στο «Αρεταίειο» νοσοκομείο. Άντεξα τις συκοφαντίες και την ασθένεια, κάνοντας υπομονή. Ο Θεός μου έδωσε χάρη μεγάλη για την υπομονή που έκανα’’. Μετά με άγγιξε και έφυγε. Όταν έφυγε ο Άγιος Νεκτάριος μου ήρθε διάθεση ούρησης και ούρησα σε ένα μικρό λεκανάκι Τότε βγήκε μαζί με τα ούρα και μία πέτρα σε μέγεθος μικρού πορτοκαλιού. Τότε με μία χαρτοπετσέτα την πήρα και την έβαλα στο συρτάρι του κομοδίνου.

Την επόμενη θα γινόταν η εγχείριση. Έρχεται ο Ελβετός γιατρός και μου λέει: «Ετοιμάσου για το χειρουργείο». Εγώ του απάντησα ότι δεν χρειάζομαι χειρουργείο. Άνοιξα το συρτάρι και του έδειξα την πέτρα. Όταν την είδε ο γιατρός, είπε· «Εσείς οι Ορθόδοξοι έχετε ζωντανή πίστη, εμείς την νοθεύσαμε”. Το χειρουργείο δεν έγινε και ή πέτρα παρέμεινε στο γραφείο του Ελβετού γιατρού, για χρόνια πολλά».

Του άρεζε η ησυχία και η αφάνεια, γι’ αυτό και δεν απέκτησε μεγάλη συνοδεία από μοναχές. Μάλιστα, ούτε στο χωριό, στο Δαδί, τον ήξεραν καλά καλά. Και εκεί δεν κατέβαινε παρά σπάνια. Ήταν στο Μοναστήρι, έκανε πρακτικές εργασίες, ήταν ο εφημέριος της Μονής και ασχολήθηκε πολύ με την ευχή. Είχε όμως μεγάλη χάρη. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Εγώ αγράμματος άνθρωπος είμαι και έρχονται εδώ τόσοι άνθρωποι μορφωμένοι, καθηγητές πανεπιστημίου, και ανοίγει ο νους μου και τους λέω τόσα πράγματα, που απορώ πως τα λέω».

Κοιμήθηκε την ίδια μέρα, ακριβώς 15 χρόνια μετά, που κοιμήθηκε ο Γέροντας Πορφύριος, στις 2 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 92 ετών.


3. Γέρων Κλεόπα Ηλίε

Γεννήθηκε στο χωριό Σούλιτσα του νομού Botosani της Ρουμανίας στις 10 Απριλίου του 1912 και βαπτίσθηκε Κωνσταντίνος. Όπως ανέφερε ο ίδιος, οι γονείς του ήταν ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής και το σπίτι τους ήταν μια κατ΄ οίκον εκκλησία. Έτσι, τα πέντε από τα δέκα παιδιά της οικογένειάς του ακολούθησαν το μοναχικό βίο.

Όταν ήταν νεογέννητος, αρρώστησε σοβαρά. Επειδή δύο άλλα αδέλφια του είχαν ήδη πεθάνει σε νηπιακή ηλικία, η μητέρα του τον πήγε στον ερημίτη Κόνωνα Georgescu, πνευματικό στην Cozancea και με τη βοήθειά του η Παναγία θεράπευσε τον μικρό Κωνσταντίνο.

Το 1929 εισήλθε μαζί με έναν ακόμη αδελφό του στην Ιερά Σκήτη Sihastria, όπου μόναζε ήδη ένας μεγαλύτερος αδελφός τους. Αρχικά στάλθηκε στη βοσκή των προβάτων της σκήτης, διακόνημα που τον γέμιζε με μεγάλη πνευματική χαρά. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (1935-1937), εκάρη μοναχός στην ίδια σκήτη.

Ο ζήλος του στις εργασίες της σκήτης οδήγησε το γηραιό ηγούμενό της να τον διορίσει αναπληρωτή ηγούμενο το 1942, ενώ το 1944 εξελέγη ηγούμενος. Στα τέλη του ίδιου έτους χειροτονήθηκε διάκονος και στις αρχές του επόμενου, πρεσβύτερος. Αμέσως επιδόθηκε στην ανακαίνιση της σκήτης και το 1947 μόλις, πέτυχε την ανύψωσή της από εξαρτηματική σε ανεξάρτητη Μονή.

Με την άνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία, συνελήφθη και ανακρίθηκε για 5 ημέρες στο Targu Neamt, αλλά πολύ σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Για να αποφύγει τα προβλήματα με τις αρχές κρύφτηκε σε μια ξύλινη καλύβα βαθιά στο δάσος, 6 χλμ. μακριά από το μοναστήρι. Σε 6 μήνες όμως επανήλθε στη θέση του.

Με απόφαση του Πατριάρχη Ιουστινιανού μεταφέρεται στις 30 Αυγούστου 1949 μαζί με 30 μοναχούς από τη Μονή Sihastria στη Μονή Slatina-Suceava και γίνεται ηγούμενός της, καθιστώντας τη σύντομα στο πιο οργανωμένο μοναστήρι της Ρουμανίας. Τα προβλήματα με το καθεστώς όμως δεν έλειψαν. Αντιμετωπίζοντας διαρκείς έρευνες και συλλήψεις, αναγκάστηκε να ζήσει σε σκληρές συνθήκες στα βουνά Stânişoarei μαζί με τον ιερομόναχος Αρσένιο Papacioc. Τελικά θα επιστρέψει το 1956 στη Sihastria.

Το 1959 ψηφίστηκε ειδικό διάταγμα, με το οποίο εκδιώχθηκαν από τα μοναστήρια πάνω από 4000 μοναχοί και μοναχές. Ο ίδιος πιέστηκε από τις αρχές να αποβάλει το μοναχικό σχήμα και να περιοριστεί στο σπίτι του. Όπως πολλοί άλλοι μοναχοί, αρνήθηκε και αποσύρθηκε -για τρίτη φορά- στα βουνά της Μολδαβίας.

Το 1964 η πολιτική απέναντι στην Εκκλησία έγινε ηπιότερη, οπότε μπόρεσε να επιστρέψει στη Μονή. Παρέμεινε εκεί για 34 χρόνια ως πνευματικός των μοναχών και πολλών λαϊκών που έρχονταν από όλη τη χώρα και το εξωτερικό, για πνευματική καθοδήγηση.

Κοιμήθηκε οσιακά στις 2 Δεκεμβρίου 1998. Στα τέλη του 2005, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρουμανίας πληροφόρησε τους πιστούς ότι έχει αρχίσει να μαζεύει στοιχεία για την επίσημη αγιοκατάταξη του μακαρίου Γέροντος Κλεόπα – ήδη αγίου στην συνείδηση πάρα πολλών πιστών.


4. Γέρων Ελπίδιος Νεοσκητιώτης


Γεννήθηκε το 1913 στη Λευκωσία και το κοσμικό του όνομα ήταν Αλέξανδρος. Ήταν δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυρος Φιλουμένου, που μαρτύρησε το 1979 στην Παλαιστίνη.

Τα δύο αδέλφια είχαν μάθει από νωρίς την προσευχή και τη μελέτη πατερικών βιβλί­ων. Κάποτε εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από το βίο του οσίου Ιωάννου του Καλυβίτου και σε ηλικία μό­λις 14 ετών έφυγαν κρυφά από τους γονείς τους για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Μέσα στο πνευματικά ανθηρό κλίμα της Μονής και υπό τη φωτισμένη καθοδήγηση του πνευματικού π. Κυπριανού, μυήθηκαν στο πνεύμα της ανατολικής μοναστικής παράδοσης.

Το αυστηρό πρόγραμμα της Μονής κλόνισε όμως επικίνδυνα την υγεία τους και μετά από 6 χρόνια πήγαν στην Παλαιστίνη και έγιναν τακτικά μέλη της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. Το 1937 ο π. Ελπίδιος χειροτονήθηκε διάκονος και το 1940 πρεσβύτερος, ενώ το ίδιο διάστημα ολοκλήρωσε την εγκύκλιο παιδεία του. Υπηρέτησε σε πολλές θέσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (Ηγούμενος της Μονής του Προδρόμου, Τιβεριάδα, Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ναζαρέτ, όπου έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου).

Τό 1947 προσελήφθη στην υπηρεσία του Πατρι­αρχείου Αλεξανδρείας και απεστάλη για μια πενταετία στη Μοζαμβίκη. Κατόπιν έζησε στην Αθή­να, όπου και έλαβε το Πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πα­νεπιστημίου (1952-1956). Από το επόμενο έτος υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίων Πάντων Λονδίνου, ενώ συγχρόνως παρακολούθησε μα­θήματα Ερμηνείας Καινής Διαθήκης και Εκκλησια­στικής Ιστορίας στο Βασιλικό Κολλέγιο. Το 1959 διορίσθηκε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας Έξαρχος του Θρόνου, πρώτα στην Οδησσό και κατόπιν στην Ελλάδα. Ύστερα από πολλές παρακλήσεις και προτροπές, επανήλθε στην πατρίδα του ως ιεροκήρυκας της Επαρχίας Πάφου και μετά Ηγούμενος της Μο­νής Μαχαιρά.

Δεν έμεινε όμως και εκεί για πολύ. Έτσι, επέ­στρεψε εις την Ελλάδα και ανέλαβε την εφημερία του θεραπευτηρίου του Ερυθρού Σταυρού για 6 χρόνια. Ο ζήλος και η διακονία του παρέμειναν για πολλά χρόνια στη μνήμη των ασθενών και του προσωπικού. Το βαθύ πνευματικό του έργο συνεχίστηκε κατόπιν στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Αμπελοκήπων όπου μετετέθη. Στο μεταξύ, σπούδασε και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου.

Όταν, τέλος, αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία, πραγματοποίησε αυτό που για δεκαετίες διακαώς επιθυμούσε: την αμεριμνησία της ησυχαστικής ζωής. Ασκήτευσε, έτσι, στη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, ύστερα από ενύπνια υπόδειξη της Παναγίας.

Η αλήθεια είναι πως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δεν παρέλειψε ποτέ τα μοναχικά του καθήκοντα. Από μαθητής ακόμα, συνήθιζε να απομονώνεται τελώντας τις ακολουθίες του νυχθημέρου. Κάποτε, μάλιστα, όταν στο νοσοκομείο διογκώθηκαν οι υποχρεώσεις του, ζητούσε μέσα στην απλότητά του από την αδελφή του και τους ανεψιούς του να διαβάζουν από ένα μικρό κομμάτι της ακολουθίας του, ενώ από τα πνευματικά του τέκνα (ιδίως τις αδελφές νοσοκόμες), να κάνουν λίγες μετάνοιες, για να συμπληρωθεί ο κα­νόνας του.

Στο αγιορείτικο κελλί του, πάλι, συνήθιζε να διαβάζει παρακλή­σεις για όλο τον κόσμο, και εξορκισμούς και ευχές για ό­λους τους μοναχούς της Σκήτης και του Αγίου Όρους. Στις μετακινήσεις του ήθελε να ταξιδεύει μόνος του για να λέει απερίσπαστος την ευχή.

Οι συνασκητές του διηγούνται ότι γνώριζε με λεπτο­μέρειες το μαρτύριο του αδελφού του Φιλουμένου εις την Παλαιστίνην, καθώς άκουγε τούς δαρμούς του και τον ίδιο να του φωνάζει, «αδελφέ μου, με σκοτώ­νουν!». Άλλοτε ευλόγησε το λιγοστό φαγητό μιας φτωχής οικογένειας και αυτό υπερπερίσσευσε. Θαύματα διηγούνται, ακόμη, και κατά τη θητεία του στον Ερυθρό Σταυρό.

Προτίμησε πάντοτε τη ζωή της αφάνειας και της διάκρισης και ποτέ δεν προκάλεσε κανέναν. Όταν στο τέλος της επίγειας ζωής του αρρώστησε βαριά, ήταν εκείνος που ανέπαυε όσους αδελφούς τον επισκέπτονταν για να τον αναπαύσουν. Κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1983.


Ας έχουμε την ευχή όλων τους!


ΠΗΓΗ