Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Λαός υπεύθυνος γι’ αυτό το χάλι σημαίνει ή Λαός–Νήπιο ή Λαός–Εγκληματίας...διαλέξτε (κρίνετε επίσης «τι του πρέπει στην κάθε περίπτωση»)... (γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/11/blog-post_65.html




 
Αν ο Λαός είναι νήπιο, όπως λέει κι ο  Καστοριάδης, ας του βάλουμε έναν κηδεμόνα.
Νταβά στο κεφάλι του δηλαδή.

Τώρα, θά’ ναι εγχώριος; (δηλαδή, δικτάτορας)
Θά’ ναι «εξωχώριος»; (δηλαδή, Αποικιακός Ύπατος Αρμοστής)

Προς τα που λέτε γέρνει η ζυγαριά;

Όχι βεβαίως της Θέμιδος...αυτή, αν υπήρχε για τον Λαό και όχι για τους ισχυρούς, δεν θα είχαμε φτάσει σ’ αυτή την «κατάσταση θανάτου» που βιώνει η φτωχολογιά...

Η Θέμιδα, βλέπεις, είναι ένα από τα πιο ακριβά αγαθά...που δεν μπορεί να το αγοράσει όποιος κι όποιος...
Και όχι βεβαίως ο παρίας, ο λαουτζίκος, η πλέμπα...(πχ πόσοι απ' αυτούς λέτε έχουν τα 250 ευρώ που θέλει μια απλή δικαστική έφεση συν λεφτά για αμοιβές δικηγόρων;)

Πάμε στην δεύτερη περίπτωση...

Κι αν δεν είναι «Νήπιο» ο Λαός;
Αν έχει πλήρη επίγνωση γι’ αυτά που έχει προκαλέσει με την γενικότερη στάση του;


Πχ το κυριότερο όλων:
Το «Ποιούς εκλέγει για να βάλει στο τιμόνι της χώρας»...
Κι αυτοί με τη σειρά τους να βάλουν άλλους στα επιμέρους «κρίσιμα τιμόνια».

Και κυρίως να μαζέψουν το χρήμα (με εγκληματική - «στοχευμένη» πάντα στους μικρούς κι αδύναμους - φορολογία) και να το διανείμουν στους «επιτήδειους ημέτερους»...

Αν λοιπόν ο λαός – έστω, ένα μεγάλο τμήμα του – έχει πλήρη επίγνωση του "...ποιούς στέλνει εκεί πάνω στο κουμάντο του ταμείου";

Να φέρει δηλαδή – αφού έχει επίγνωση – πλήρη ευθύνη...

Τότε αυτό τον μετατρέπει αυτομάτως σε «εγκληματία» εξίσου όμοιο με τους «φονικούς τιμονιέρηδες» της χώρας.

Αυτό σημαίνει πως για την «καταστροφή» και τους «νεκρούς» ευθύνη δεν έχουν μόνον αυτοί που κρατούσαν το φονικό όπλο που τους σκότωσε αλλά κι αυτοί οι "εξίσου αδίστακτοι" εκ του λαού που τους το ετοίμασαν, τους το έδωσαν και που τους ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ «προστατευμένους» εκεί πάνω...στο «Θρόνο των Δημίων της Φτωχολογιάς»...

Εάν στους «αυτουργούς» του εγκλήματος, σε αυτούς που «τράβηξαν την σκανδάλη», πρέπει η «όποια εσχάτη των ποινών», τότε σ’ αυτούς που ως «εξ ίσου ευθύνης συναυτουργοί», επανειλημμένα, συστηματικά, επίμονα και κατ’ εξακολούθησιν τους προώθησαν στην εξουσία, τους στήριξαν εκεί, πολέμησαν δε πεισματικά σαν βαρόνοι και πραιτωριανοί για να τους κρατήσουν εκεί ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ και κόντρα σε κάθε λογική και ΗΘΙΚΗ κι ενώ γύρω τους (κι εξ’αιτίας τους) ΠΕΘΑΙΝΑΝ χιλιάδες Πολίτες της Φτωχολογιάς, «ποιά τιμωρία τους πρέπει»;

Μήπως η ίδια; Εξίσου σκληρή; Ή πιο σκληρή;

Επειδή όμως οι εν λόγω «συναυτουργοί του εγκλήματος» είναι λίαν ευμεγέθη κοινωνικά στρώματα, αυτό θα σήμαινε ΞΕΚΑΘΑΡΑ «εμφύλια σύρραξη».

Να πως φτάνουμε στα «άκρα».

Κάποιες «κοινωνικές ομάδες» στήνουν δομές κυριαρχίας που στοχεύουν στην ανηλεή (βλ. θανάσιμη) εκμετάλλευση των υπολοίπων (αδύναμων μη προνομιούχων) προκειμένου να αντλήσουν άπληστα κάθε μα κάθε πόρο της κοινωνίας αδιαφορώντας για τα πτώματα των «ριγμένων» στο διάβα τους.

Αναπόφευκτα, «εχθρός» των «πτωμάτων» δεν είναι μόνον οι «εμφανείς δήμιοι» (καθεστωτικοί πολιτικοί) αλλά ξεκάθαρα ΚΑΙ όσοι (αφανείς και εμφανείς «πολλοί») τους «στηρίζουν» στο έργο τους.

Όταν το «αρνούμαι να σκοτώνεις τα παιδιά μου» δεν εισακούγεται, τότε αναγκαστικά οδηγεί στο «αφού αρνείσαι να καταλάβεις διαφορετικά, θα σε σταματήσω με ΚΑΘΕ τρόπο από το να σκοτώνεις τα παιδιά μου». 


Κι αυτό έχει μόνον μια ανάγνωση: ΒΙΑ...

Αυτή είναι πάντα η αρχή της μονοδρόμου στενωπού που οδηγεί σταδιακά – και αρκούντως αναπόφευκτα – στην Ένοπλη Λαϊκή Εξέγερση.
Βεβαίως, τέτοιου είδους (πολιτικά) εγκλήματα δεν στοιχειοθετούνται από καμία νομοθεσία.

Είναι τόσο μα τόσο «έντεχνα και περίτεχνα» διατυπωμένα όλα ώστε ο «εγκληματίας να προστατεύεται ασύστολα» και ανερυθρίαστα.

Από το Σύνταγμα - έτσι αορίστως - ναι...προβλέπεται (δήθεν)...και "έγκλημα" και τύπος, δικαίωμα και υποχρέωση (τάχατες) "οξείας αντίδρασης του πληττόμενου λαού"...

Καμία νομοθεσία όμως δεν το προβλέπει συγκεκριμένα...
Δεν το "προσδιορίζει" επακριβώς.

Πως να παρέμβει λοιπόν μετά κι αυτή η "έρμη η δικαιοσύνη"; (η "γυμνή" από "όπλα" - όπως διατείνονται και οι ίδιοι οι λειτουργοί της)...

Να βρει κανα μπελά απ' αυτό το πανταχού παρόν και αδίστακτο "Εκτελεστικό";

(Ψέμμα και Μύθος: βεβαίως και προβλέπεται. Υπάρχουν νομοθεσίες περί διαφθοράς όπως και περί προστασίας του Πολιτεύματος. Απλά, άλλοτε δεν εφαρμόζονται και άλλοτε εφαρμόζονται κατά το «δοκούν» των Αρχόντων...πόσοι "Άκηδες" πήγαν φυλακή τα τελευταία 40 χρόνια;).

Άρα, η απόδοση δικαιοσύνης και η ριζοσπαστική μετεξέλιξη της κοινωνίας "προς το δικαιότερον" επαφίεται στο κατά πόσο θα τα πάρει στο κρανίο "επαρκής αριθμός εξοργισμένων Πολιτών" και - σύμφωνα και με την Διάταξη-Ορόσημο του Συντάγματος (αρθρ.120) - θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους

(μην φας...απλές ιστορίες για αιθεροβάμονες είναι αυτά... καθώς, για να γίνουν τέτοια ζόρικα πράγματα, απαιτούνται συγκεκριμένα "ορμέμφυτα και ανατομικά χαρακτηριστικά (του αρσενικού είδους κατά βάση)" που έχουν εκλείψει - καθώς φαίνεται - απ' αυτή τη γωνιά του πλανήτη...και τα δύο συνήθως εκφράζονται με την ίδια λέξη: ΚΟΤΣΙΑ)

Αυτό με τη σειρά του επαφίεται στις αλλοπρόσαλες ορμές της Θεάς Τύχης κι αυτές με τη σειρά τους πατάνε στις ακατανόητες εμπνεύσεις της Ύβρεως.

Όσο γι' αυτήν δε, άγνωσται αι βουλαί της Νεμέσεως και κάθε πότε της καπνίζει να ορμήσει στα Σκοτεινά Νέφη της Θείας Οργής αμολώντας τα μονίμως θυμωμένα λογής λογής παιδιά της 

που ανάλογως "τα κοσμικά καπρίτσια τους" άλλοτε λογιάζονται ως Οδυνηρές Ερινύες....

...κι άλλοτε ως "πονηρές Ευμενίδες"...(ή μήπως "εξ-ευμενίδες";)

Πάντα φυσικά τη διαφορά την κάνει το "ποιός πληρώνει το βαρκάρη".....

 ή τον "βαρκάρη"....

...ανάλογα σε ποιά θέση ισχύος βρίσκεται ο «ελεγχόμενος"...

 
Άλλωστε, ο κανόνας είναι ο "Ηδονισμός"...

Το κυνήγι της Ισχύος...της πάσης φύσεως ευχαρίστησης...δηλαδή, της Ηδονής...βρίσκεται στο πίσω μέρος της κεφαλής όλων (των μη Αγίων)...άγεται και φέρεται απ’ αυτό...αυτός (ο εξωτερικός «ρυθμιστής») που θα το «ελέγξει» (πχ ταΐσει) θα ελέγξει και το άτομο...
Αναπόφευκτο αντίτιμο για την Ήττα...η Καταστροφή...η Πτώση...ο Θάνατος...

Όχι αμέσως όμως...

Η διαβίωση στην ανέχεια σημαίνει ταυτόχρονα και το μοναδικό ίσως «παράθυρο ευκαιρίας» ατόμου και κοινωνίας για ένα βήμα παραπέρα.

..."Οι άνθρωποι επιδιώκουν να βολευτούν. Μόνο όμως όσο είναι ξεβολεμένοι υπάρχει ελπίδα γι' αυτούς"
(Ralph Waldo Emerson).

Όσο για τις δικαιολογίες (εδώ και σήμερα) πως δεν υπάρχει κανένας αξιόλογος "Σχεδιασμός" για να ακολουθήσει κανείς, δεν είναι αυτό το "πρωτεύον"...

Ακόμη κι αν υπήρχε, ιδού τι έλεγε ένας ικανός Αρχιστράτηγος (Von Moltke) περί τούτου:

"Ένα σχέδιο μάχης έχει διάρκεια ζωής όσο τα πρώτα λεπτά της μάχης..."

Πράγμα που σημαίνει:

Τόσο πριν όσο και μετά το «Σημείο 0 της Σύγκρουσης» είναι θέμα "Ψυχής", Αποφασιστικότητας, προετοιμασίας, ικανότητας προσαρμογής...

Όσο όμως οι "βολεμένοι" είναι "απίστευτα πολλοί", "ισχυροί" και "αδίστακτοι" και όσο η Φτωχολογιά είναι ένα τσούρμο "ΔΕΙΛΟΙ", κανένα Φονικό Καθεστώς δεν κινδυνεύει...

...κι αυτό το "ΞΕΡΟΥΝ"...

Μα – θα πει κι ο «παντελώς εκτός τόπου και χρόνου» πλην «καλοπροαίρετος (εκ του ασφαλούς)» - «δεν υπάρχουν αυτοί που θα μπολιάσουν το νου του λαού; Που θα βάλουν φωτιά στο μυαλό, την καρδιά και την ψυχή του ώστε να κάνει το αποφασιστικό βήμα, να ξεφύγουν πρώτα πρώτα απ’ τα νύχια της ΔΕΙΛΙΑΣ;»....

Βεβαίως και υπάρχουν...(κι αφού εδώ ακριβώς είναι που ΠΑΝΤΑ ξεστρατίζει, χάνει κάθε ίχνος σοβαρότητας, κοινώς γ@&ιέ#@ι η συζήτηση, ας αναλάβει λοιπόν η «σάτιρα» να κάνει «αυτό ακριβώς» ως «μόνη ειδήμων»...τα παιδιά της, οι «Φαλλικοί Ονειδισμοί» ξέρουν καλά «το έργο»...  )

Οι λεγόμενοι Διαννοούμενοι
λοιπόν...πρώτοι αυτοί στη «λίστα» των «μπολιαστών του νου, της Λαϊκής Ψυχής»... «διαμορφωτές κοινής γνώμης» τους τιτλοφορούν βαρύγδουπα...

Πάντα έτοιμοι για .... "δράση"....με ανοιχτά χέρια πόδια σε "στάση μάχης", έτοιμοι να τραβήξουν τα πιστόλια τους (τις πένες τους, τα πληκτρολόγιά τους, whatever) και να πολεμήσουν για τους «καϋμένους αναξιοπαθούντες» με τον "μόνο τρόπο" που ξέρουν καλά...

Είναι γνωστοί αυτοί οι ήρωες, αυτοί οι Πνευματέμποροι Ρομπέν των Δασών και ως "Διαννοούμενες Πόρνες"....φοριέται κι αυτό σαν "Τίτλος Ευγενείας" στο Ηδονοκρατικό Σύστημα Καστών....

Είναι δε, τόσο σοβαροί κι αποφασισμένοι – καθώς διαπρυσίως ισχυρίζονται απ’ το πρωί ως το βράδυ από στήλες, τηλεπαράθυρα, μικρόφωνα και  διαδίκτυο - ακόμη και να γυρίσουν τον κόσμο τους ανάποδα προκειμένου να υπηρετήσουν το σύνολο των μη προνομιούχων...των καϋμένων Φτωχούληδων του Θεού...

Κάποιοι άλλοι κακοήθεις τους κατηγορούν βεβαίως πως κάνουν ακόμη και τούμπες σαν καλά και υπάκουα σκυλάκια προκειμένου να τους πετάξει κανα κόκκαλο τ' αφεντικό τους...

Βεβαίως και οι διάφορες celebrity αυτού του τόπου θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν αυτό ακριβώς το  ατού τους, την διασημότητά τους και να κάνουν κάποια πράγματα για την φτωχολογιά...

πχ - σημαντικό - να την υποκινήσουν σε αντίδραση...

Μην είμαστε άδικοι όμως....ΚΑΙ αυτοί κάνουν αυτό ακριβώς που ξέρουν καλύτερα....να παριστάνουν κάτι όμορφο....ακίνδυνο...χωρίς νου και λόγο...μια θεσπέσια ανώδυνη γλάστρα ας πούμε...

 Άλλωστε, ο χώρος που ζει η κοινωνία πρέπει να είναι όμορφος...στολισμένος...μόνον να' ξεραν οι "απλοί θνητοί" πόσο δύσκολο πράγμα είναι να είσαι γλάστρα και να βρίσκεις κάθε μέρα το ειδικό ακριβό απαραίτητο λίπασμα και νερό που απαιτούνται για να διατηρείσαι σε "φόρμα"...ένα αντικείμενο θαυμασμού...σαγήνης κλπ...κοινωνικές ανορθώσεις θα κοιτάμε τώρα;

Επιπροσθέτως, αν περιμένεις απ' αυτούς να συμβάλλουν σε κοινωνικές εξελίξεις είναι σαν να έχεις γυρίσει στο δημοτικό, μόλις να έχεις πει ένα ανέκδοτο με τον μπόμπο και να σου απαντάει ο άλλος πιτσιρικάς: το άλλο με τον Τοτό και τους πάσης φύσεως "κρατικοδίαιτους", το ξέρεις;

Το να περιμένεις να νοιαστούν για την φτωχολογιά οι λογιών λογιών "κρατικοδίαιτοι" (ναι, σ' αυτήν δεν ανήκουν μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι) είναι το ίδιο ηλίθιο με το να περιμένεις να νοιαστούν οι προηγούμενοι όλοι (γλάστρες, διανοούμενες/στρατευμένες/έμμισθες πόρνες, ημέτεροι και εκλεγμένοι καρεκλοκένταυροι και λοιποί χρυσοκάνθαροι).

Πόσοι να είναι αλήθεια όλοι αυτοί που με χίλιους δυό "κουραστικούς" τρόπους βγάζουν τα "προς το ζειν" "αναμοχλεύοντας και αλχημίζοντας περίπλοκες διαδρομές και πακέτα κρατικών εισροών - εκροών";...

...κάνοντας με ανείπωτο κόπο κάθε λογής πιρουέτα...

....μα κάθε λογής παραλλαγή....

 ....μα κάθε λογής "άσκηση ετοιμότητας"...

προκειμένου να παραμείνουν στον αφρό...με κάθε τίμημα...

να κολυμπήσουν...να πλατσουρίσουν...κι ας λασπωθούν και λίγο...

να συνεχίσουν να είναι στους προνομιούχους.....

Ποιός θα ήθελε να βρεθεί εκεί στον πάτο;Κοίταξέ τους μόνο...είναι αρκετό...

Αφού θα το κάνεις που θα το κάνεις, τουλάχιστον κάντο έγκαιρα και ακριβά...

Έχει περάσει το μήνυμα άλλωστε...παντού...αν δεν το κάνεις εσύ θα (σ)το κάνει κάποιος άλλος...

Όποιος πρόλαβε ν' αρπάξει είναι δω (επάνω)...έτσι παίζεται το παιγνίδι...
Κάθε δισταγμός δίνει έδαφος στον άλλον...

Όσο για το να πάρεις το αίμα σου πίσω...άστο...

Η εκδίκηση είναι για τους ηλίθιους...μπορείς να παίξεις με τους κανόνες; κάντο...

Αλλιώς, απλά ετοιμάσου για έναν οδυνηρό αργό θάνατο...

Κοίτα πόσοι άλλοι από "κάτω" σου έχουν λυσσάξει ν' ανέβουν...να σε προσπεράσουν...

Με οποιοδήποτε μέσο...

Είναι πιο αδίστακτοι από εσένα...

Είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου ν' ανέβουν...

Θα πατήσουν πάνω σου...θα σε ξεσκίσουν...

Αν τους αφήσεις....αν δεν τους χτυπήσεις πρώτος...κι εσύ λαέ βασανισμένε...χαχαχα...συνέχισε ν' ακούς τέτοιες μαλακίες...

Τι να λυπηθείς απ' αυτούς (δήθεν αλτρουϊστή και στην ουσία δειλό, ύπουλο κουνάβι;) Μην γελιέσαι....

Μην τους περνάς, τώρα που έχουν ανάγκη, για γατούλες....
Μέσα τους είναι αιμοβόρα αρπακτικά...

Με πρώτη ευκαιρία θα σου χυμήξουν...

Και δεν φτάνει η πίττα για όλους...έχεις ακούσει για το αεροπλανάκι;

Μόνον λίγοι τρώνε καλά...δεν μπορούν, είναι αδύνατον να φάνε όλοι...

Κι αν αυτοί εκεί κάτω το συνειδητοποιήσουν αυτό, είσαι χαμένος....

Φρόντισε λοιπόν να παραμείνουν αυτοί εκεί κάτω, για να καταστεί δυνατό να παραμείνεις κι εσύ με τη σειρά σου εδώ πάνω...

Πως το λένε; Α, ναι...Να διατηρήσεις τα κεκτημένα σου..." ααα, χαχα...ωραίο...γεια στο στόμα αυτού που εφηύρε αυτή την όμορφη politically correct έκφραση...

Κι άσε τους μαλάκες τους φλώρους τους φοβισμένους εκεί κάτω να κουρεύονται...loosers ήταν loosers παραμένουν...

Η τύχη δεν ευνόησε ποτέ τους χέστηδες και τους φοβισμένους...παρά μόνον τους τολμηρούς και τους αδίστακτους...

Καληνύχτα λιγδιάρη...απόψε στην τηλεόραση θα παίξουμε πάλι το ίδιο έργο που σ' αρέσει...

Οι "καλεσμένοι" μας θα υποκρίνονται ότι σε νοιάζονται, όλοι μας θα δείχνουμε συμπάθεια γι' αυτή την εξαθλίωση και τον πόνο που σε τσακίζει...εσύ θα μας πιστεύεις όλους και θα πας ήρεμος για ύπνο...λίγο τό' χεις; αν και νηστικός εσύ και τα παιδιά σου θα κοιμηθείτε με πίστη πως ήρθε η ανάπτυξη...κι ελπίδα πως ίσως πιάνει κι εσάς αυτό...τι κρίμα που δεν είναι έτσι...

Κορόϊδο...ηλίθιε...δειλέ...ποιός σου φταίει γι' αυτά που παθαίνεις;

Ας είχες κότσια ν' αντιδράσεις...

Κάποιοι σου τα λέγανε, καιρό πριν, ξανά και ξανά...πόσα βούκινα γύρω σου, καιρό τώρα, σε καλούνε σε «δραστικές ενέργειες»;
Κανένα βούκινο, κανένα λάβαρο, καμία Δράση δεν σου κάνει;

Αρνείσαι να τ’ ακούσεις...

Αρνείσαι να συμβάλλεις...

Ποιός σου φταίει;

*********************************

Σατιρικά παραμυθιάσματα...Σαρκαστικά καρφώματα...και...Φαλλικοί Ονειδισμοί μιας αδίστακτης τερατογενούς (παρα;)πραγματικότητας...

Γιώργος Ανεστόπουλος

σχετικά:

Sniper...o Μοναχικός Λύκος της πόλης...μια «Απειλητική Σκιά» στα 1.000 - 2.000+ μέτρα...πόσο ασφαλής νοιώθεις;

Ο – κατά Γ. Λεμπόν - ρόλος της «Δεξαμενής του Υποκόσμου» στην Λαϊκή Εξέγερση (στην οποία «δεξαμενή» περιλαμβάνει και τους «Ανέργους»!!!) 

Σκατά Μελά(τα) (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/11/blog-post_19.html

180: ένας αριθμός μαγικός. Ένας αριθμός που αν επιτευχθεί θα διασφαλίσει την πολιτική συνέχεια και σταθερότητα στη χώρα: Μα άλλα λόγια τα απολύτως προβλεπόμενα και αναμενόμενα:
Τη σύναψη νέων μνημονίων, τη συρρίκνωση του κράτους, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την πρόοδο στη διάλυση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, την κοινωνική καταστροφή και την φτωχοποίηση ακόμη μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού, ακόμη περισσότερους νεόφτωχους, νεοάπορους, νεοάστεγους.
Αν αυτή η Νέα Δημοκρατία των μνημονίων και ο Νεοφιλελεύθερος κυβερνητικός εταίρος της καταφέρουν να συγκεντρώσουν 180 βουλευτές για την εκλογή Νέου Πρόεδρου δημοκρατίας, όλες αυτές οι νέες κατηγορίες νέων πολιτών τρίτης κατηγορίας θα αυξήσουν τα νούμερα τους.
Οι ΑΝΕΛ είχαν ως ιδρυτικό λόγο ύπαρξης την καταγγελία και ή δυνατόν την ανατροπή όλων των παραπάνω.
Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οι ΑΝΕΛ δέχθηκαν σκληρό και βρώμικο πόλεμο από τα τραπεζοκρατούμενα μήντια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παρακρατικό κύκλωμα έστησε πλεκτάνη μιας κατασκευασμένης μισθοδοσίας δήθεν από την ΕΥΠ η οποία περιλάμβανε όχι μόνο τον τότε υποψήφιο βουλευτή των ΑΝΕΛ και δημοσιογράφο Βασίλη Χήτο αλλά και τον τελευταίο πρόμαχο της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, τον Κώστα Βαξεβάνη, παρουσιάζοντας τους ως βαλτούς και ρουφιάνους, μια μεθόδευση που παρολίγον να οδηγήσει στην αυτοκτονία του πρώτου και τη δολοφονία του δευτέρου. 
Μπορεί λοιπόν κάποιος εύκολα να καταλάβει ότι οι ΑΝΕΛ δεν υπήρξαν ένα μαξιλαράκι της τραπεζοκρατίας στην Ελλάδα παρότι οι αμφιβολίες για τις προθέσεις τους ήταν εύλογες.
Τα υψηλά εκλογικά ποσοστά των ΑΝΕΛ το 2012 και η προοπτική συγκυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ προοιώνιζε μια επιθυμητή ισορροπία ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις.
Αφενός γιατί μια τέτοια συγκυβέρνηση θα περιόριζε τις πολύ φιλικές σχέσεις ορισμένων παραδοσιακών στελεχών της ΝΔ που εντάχθηκαν στους ΑΝΕΛ με τις βρώμικες οικονομικές ελίτ της χώρας, αφετέρου γιατί θα περιόριζε και την εκδήλωση ισοπεδωτικών τάσεων τμήματος της αριστεράς που θέλει όλους τους εργοδότες κακούς, όλους τους συνδικαλιστές καλούς ανεξάρτητα από το αν αρκετοί από αυτούς ήταν ιδιοτελείς κομματικές μαριονέτες, όλους τους δημοσίους απαραίτητους ανεξάρτητα από το αν αρκετοί από αυτούς ήταν όχι μόνο άχρηστα αλλά και επιζήμια παιδιά της σκανδαλώδους κομματικής ευνοιοκρατίας αλλά και την άνοδο ακόμη και των πιο ρατσιστικών τάσεων της μεταμοντέρνας ελληνικής αριστεράς που θέλουν όλους τους Έλληνες κακούς και όλους τους μετανάστες αγίους. Όλα τα χει ο πολιτικός μπαχτσές.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ως περισσότερο ιδεολογικό κόμμα όχι μόνο άντεξε αλλά και δυνάμωσε στις επιθέσεις του συστήματος εξουσίας το οποίο ήθελε λυσσαλέα να τον γαμήσει ή έστω να τον παντρευτεί με παπά τη διαπλοκή (ο δεύτερος κίνδυνος παραμένει), οι ΑΝΕΛ ως κόμμα «πολιτικού ρεαλισμού» δεν άντεξαν.
Ο λόγος που συνέβη αυτό δεν είναι φυσικά ότι έπρεπε να επιστρέψουν το δάνειο των ψήφων τους εκεί όπου ανήκε, στη ΝΔ, όπως συνέβη π.χ με το ΛΑΟΣ που στην ώρα της ανάγκης επέστρεψε το δάνειο των ψήφων που έκλεψε από την Καραμανλική ΝΔ στο Σαμαρά, με τόκους μάλιστα «προβεβλημένα» ακροδεξιά στελέχη του όπως ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης και ο Πλεύρης.
Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι γιατί ο Πάνος ο Καμμένος επέλεξε να κάνει ένα νέο κόμμα με παλιά, φθαρμένα αν και όχι απαραιτήτως διεφθαρμένα υλικά.
Οι δύο λοιπόν κεντρικές εσωκομματικές παρατάξεις στην ΑΝΕΛ, οι παλαιοκομματικοί της ΝΔ και τα στελέχη χωρίς πρότερη κομματική ταυτότητα που απάντησαν όχι τόσο στο κάλεσμα Καμμένου αλλά στην αδήριτη ανάγκη για αντίδραση σε μια πολυεπίπεδη κρίση, δεν ήταν δυνατόν να συνυπάρξουν για πολύ, καθώς οι πρώτοι συνέχιζαν να έχουν δεσμούς με τη ΝΔ και ήταν πολύ πιο ευένδοτοι σε «πιέσεις» και σε φλερτ από «παλιούς έρωτες»
Έτσι σταδιακά βλέπουμε αποσχίσεις και από τις δύο παρατάξεις.
Οι αποσχίσεις από την πρώτη παράταξη λίγο μας ενδιαφέρουν καθώς τα περισσότερα στελέχη της ήταν μη αξιόλογα.
Στη δεύτερη κατηγορία εμβληματική ήταν η αποχώρηση της πρώην εισαγγελέως Γιαταγάνα (από κοινού με τον κο Γιοβανόπουλο) το Μάρτιο του 2014 για την απόφαση του Καμμένου να στηρίξει τον υποψηφίο της ΝΔ Τζιτζικώστα στις αυτοδιοικητικές. .
Οι ΑΝΕΛ σταθερά έβαιναν σε κοινοβουλευτική απομείωση και ήταν μοναχά αναμενόμενο πως και οι αριθμοί των ψηφοφόρων τους θα ακολουθούσαν την ίδια τάση μπροστά στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα ανάμεσα στις πολιτικές φυλές των ΑΝΕΛ.
Λίγο αργότερα οι ΑΝΕΛ θα έχαναν ένα από το πιο μαχητικά στελέχη τους τη Ραχήλ Μακρή. Το διαζύγιο διαφαινόταν εδώ και αρκετό καιρό σε επίπεδο στελεχιακών σχέσεων, η χαριστική βολή δόθηκε όμως όταν έγινε η σύσταση στη Ραχήλ να είναι πιο μετριοπαθής σε σχέση με το ρόλο συγκεκριμένων επιχειρηματικών ονομάτων.
Με νύχια και με δόντια κρατιέται στους ΑΝΕΛ και ένα από τα τελευταία τους αξιόλογο, αν όχι το πιο αξιόλογο στέλεχος, ο Νότης ο Μαριάς, ο οποίος δεσμεύεται από το γεγονός πως κρατάει τη μοναδική έδρα των ΑΝΕΛ στο ευρωκοινοβούλιο καθώς και από το γεγονός ότι ο είναι από εκείνους τους λίγους Έλληνες ευρωβουλευτές που μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και να έχει ουσιαστική παρουσία σε αυτό.
Αλλά οι σημαντικές αποσχίσεις είναι αυτές που όφειλαν να γίνουν και δεν έχουν γίνει ακόμη. Είναι αυτές που έχουν να κάνουν με την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Θέσεις που στηρίζουν την έστω και υπό όρους εκλογή προέδρου είναι απλά ασύμβατες με τον ιδρυτικό λόγο ύπαρξης του εν λόγω κόμματος και δικαιώνουν αυτούς που υποστήριζαν ότι οι ΑΝΕΛ εξαρχής δημιουργήθηκαν για να κάνουν την κωλοτούμπα την κατάλληλη στιγμή.
Ένας από αυτούς που μερικώς διαφοροποιήθηκαν από τη γραμμή του κόμματος να μην ψηφιστεί πρόεδρος της δημοκρατίας ήταν ο δημοφιλής ηθοποιός Παύλος Χαϊκάλης. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πόσο βαρύνοντα ρόλο παίζει στην πολιτική του τοποθέτηση για τη συνέχιση των πολιτικών των μνημονίων η δικιά του τηλεοπτική καριέρα. Αυτό μόνο ο ίδιος το γνωρίζει.
Πολύ πιο ξεκάθαρος όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, υπήρξε ο παλαιοκομματικός βουλευτής κος Παναγιώτης Μελάς ο οποίος την προηγούμενη Τετάρτη δήλωνε πως θα ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αναλόγως βέβαια με το ποιος θα είναι υποψήφιος, γιατί εάν πάμε σε εκλογές θα πάει πίσω η χώρα και πως δε θα διστάσει να στηρίξει και συμφωνία με τους δανειστές αν είναι για το καλό του λαού, με άλλα λόγια είπε δηλαδή πως θα ψηφίσει νέο μνημόνιο για το καλό του λαού όπως άλλωστε συμβαίνει αδιάκοπα εδώ και τέσσερα χρόνια που η χώρα τα πηγαίνει θαυμάσια και τα μνημόνια θεσπέσια πηγαίνουν το λαό πίπα-κώλο.
Ας σταθούμε λιγάκι στις δηλώσεις Μελά: αυτός που δε διστάζει να υπογράψει και νέα καταδίκη του λαού λέγεται αδίστακτος.
Ξεχνάει ο κος Μελάς πως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δε θέλει να πάει μπροστά. Πίσω θέλει να πάει: στο 2008, το 2006, το 2004, τη δεκαετία του 1990, του 1980 ακόμη και στο στη δεκαετία του 1950 μπορεί να θέλει να επιστρέψει. Εκεί που δε θέλει να πάει ένα σε ένα 2015, σε ένα 2016, σε ένα 2020 που θα είναι η συνέχεια της τραγικής περιόδου 2009-2014.
Το κόμμα που υποτιθέμενα ιδρύθηκε για να τελειώνουν τα μνημόνια θα έπρεπε λόγω αρχής να διαγράψει τον κο Μελά αυτομάτως καθώς εκείνος δεν αμφισβητεί απλά μια πολιτική απόφαση: αμφισβητεί τις ιδρυτικές αρχές του κόμματός του επομένως καμία θέση δεν έχει μέσα σε αυτό.
ΟΙ ΑΝΕΛ θα έχουν υπάρξει ένα από εκείνα τα πολύ σύντομα πολιτικά ανέκδοτα στην πρόσφατη ιστορία της χώρας και  την ευθύνη για αυτό τη φέρει πλήρως ο Πάνος Καμμένος και το γεγονός ότι πήγε να κάνει μια καινούρια αρχή φέροντας το παρελθόν του μέσα σε αυτή και μαζί με αυτό και βουλευτές που φέρονται στους ψηφοφόρους σαν να ταν προίκα τους.
Φυσικά δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος ΑΝΕΛ χωρίς Καμμένο, οπότε μάλλον θα πρέπει να κάνει υπόθεση για τον Καμμένο χωρίς τους ΑΝΕΛ.
Μια ακόμη Ιφιγένεια έχει θυσιαστεί στην πυρά του Καμμένου.
Το τέλος των ΑΝΕΛ δε θα είναι χωρίς συνέπειες για το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Την πρώτη συνέπεια την αναφέραμε στην αρχή: Η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα να επιδιώξει κάποιες από τις ισοπεδωτικές τάσεις της μεταμοντέρνας ελληνικής αριστεράς.
Και καθώς οι χαμένοι ψήφοι των ΑΝΕΛ δε θα εξαφανιστούν, ένα κομμάτι τους ενδέχεται να πάει όχι στην ακροδεξιά Σαμαρική ΝΔ αλλά στη Χρυσή Αυγή, η οποία αργά ή γρήγορα θα ανανήψει εκλογικά όταν καθιζάνει η σκόνη του ετεροχρονισμένου διωγμού της.
Αν η μετριοπαθής ΝΔ δεν πετάξει με τις κλοτσιές όχι μόνο την ακροδεξιά ηγεσία αλλά και τον κορμό της και κάτι τέτοιο δε φαίνεται και πολύ πιθανό να συμβεί, η αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα σχετικά ισχυρό ακροδεξιό μπλοκ Νέας Δημοκρατίας και της Παρακρατικής Χρυσής Αυγής. Το όραμα του Καρατζαφέρη και του Σαμαρά για μια ισχυρή ακροδεξιά, θα έχει γίνει πραγματικότητα, ακόμη και αν και οι δυό τους βρίσκονται εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής ή ακόμη ακόμη και στη φυλακή. Το κληροδότημα τους στην μεταμνημονιακή Ελλάδα θα έχει παραδοθεί και μονάχα το μέλλον γνωρίζει τι φρικτούς καρπούς μπορεί να δώσει ένα τέτοιο όραμα που θα χει πια μπολιάσει για τα καλά την πολιτική πραγματικότητα της χώρας.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο κοντινό μέλλον. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δε θα έχει απέναντι της μόνο ένα ισχυρό ακροδεξιό μπλοκ αλλά και την υπονομευτική αντιπολίτευση του ΚΚΕ που ούτως ή άλλως έχει ανάγει σε υπαρξιακό της λόγο πλέον, τον πόλεμο στη μετριοπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ. Ερωτηματικό επίσης παραμένει το πια θα είναι η στάση του σχεδόν ανύπαρκτου σε νούμερα αλλά πολύ ισχυρού σε πολιτικούς εκβιασμούς αντιεξουσιαστικού μπλοκ. Προσθέστε σε όλα αυτά  τις τρομακτικές πιέσεις που θα δεχτεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από την Γερμανία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα πάρετε μια εικόνα από το μέλλον.
Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς μη εξουσιομανής που δεν έχει αποστολή ειδικού σκοπού δε θα ήθελε να είναι στη θέση του. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ φορές φορές αυτουπονομευόταν. Ο άλλος είναι οι ιδεοληπτικές εμμονές συνιστωσών του. Αν υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αυτό σας λέω με κάθε εντιμότητα πως δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 19/11/2014

Δημοβούλιο Πολιτών: Πρόσκληση σε επετειακές εκδηλώσεις και Τακτική Ολομέλεια

Η (Άμεση) Δημοκρατία στην πράξη!

Ιπποκράτους 42
τηλ.: 210-3648300 / fax: 210-3610882

*************
dimovoulio_3xronia_afissa

Γιατί το μέλλον της χώρας μας είναι στα χέρια μας!

Παρακολουθείστε επίσης:

το παρακάτω απόσπασμα από την πρώτη τακτική εκπομπή του ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ της 17/11/2014 στο Kontra Channel με τον δημοσιογράφο και Δημοβουλευτή Γιάννη Διαβάτη.
dimovoulio_3xronia_afissa

Newsletter - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ



Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Ο Χριστός και ο Μίσα! (συγκινητική ιστορία)


http://www.agioritikovima.gr/all/item/47831-%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B1
Ο Χριστός και ο Μίσα!
Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα.
Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή.
Tα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.
- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.
Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;
Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:
- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:
- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.
Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».
Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.
Πηγή: Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Δεκέμβριος 2008

Προσευχή για την ενδοοικογενειακή βία

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_959.html

 ΓΙΑ ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗ

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ γ´).

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἠμῶν μνήσθητι, ἴνα ρυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν, σοί γάρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπέρ ἠμῶν.

Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιόν του Παρακλήτου, ἀνεδείχθης θεοφόρε Ἀρσένιε, καί τῶν θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι, ἠμίν τό μέγα ἔλεος.

Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν τῷ Βασιλεῖ ἠμῶν Θεῶ.
Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν Χριστό τῷ Βασιλεῖ ἠμῶν Θεῶ.
Δεῦτε προσκυνήσομεν καί προσπέσωμεν Αὐτῶ Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ καί Θεῶ ἠμῶν.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΘ’ (139ος)
ΕΞΕΛΟΥ ΜΕ, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με, οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους· ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεως, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. φύλαξόν με, Κύριε, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινες διελογίσαντο τοῦ ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου· ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν, παγίδα τοῖς ποσί μου, ἐχόμενα τρίβους σκάνδαλα ἔθεντό μοι. εἶπα τῷ Κυρίῳ· Θεός μου εἶ σύ, ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου. Κύριε, Κύριε, δύναμις τῆς σωτηρίας μου, ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. μὴ παραδῷς με, Κύριε, ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλῷ· διελογίσαντο κατ᾿ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μήποτε ὑψωθῶσιν. ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματος αὐτῶν, κόπος τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούς. πεσοῦνται ἐπ᾿ αὐτοὺς ἄνθρακες, ἐν πυρὶ καταβαλεῖς αὐτούς, ἐν ταλαιπωρίαις οὐ μὴ ὑποστῶσιν. ἀνὴρ γλωσσώδης οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰς διαφθοράν. ἔγνων ὅτι ποιήσει Κύριος τὴν κρίσιν τῶν πτωχῶν καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων. πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, κατοικήσουσιν εὐθεῖς σὺν τῷ προσώπῳ σου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (Ματθ. ε’ 20-22, 48)
ΛΕΓΩ ΓΑΡ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ φονεύσεις· ὃς δ’ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ’ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, Ῥακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ’ ἂν εἴπῃ, μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. [...] Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειός ἐστιν.

Κομβοσχοίνι: Τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» κ. «Ἅγιε Ἀρσένιε, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν».

Δι’ εὐχῶν...

Πηγή: Προσευχητάριον ειδικών περιστάσεων, εκδ. «Άθως», σ. 145-147.

"«Μαμά, μαμά, ὁ Παππούλης πετάει, ὁ Παππούλης πετάει!» (αληθινό, συγκλονιστικό περιστατικό!)

http://proskynitis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_979.html

Κάποια ημέρα, πού λειτουργοῦσε ὁ πατήρ Εὐμένιος στόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τοῦ Νοσοκομείου Λοιμωδῶν, στό Αἰγάλεω, εἶχε πολύ κόσμο καί πολλά παιδιά.
Τήν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ, βγῆκε στήν Ὡραία Πύλη νά συγχωρεθῆ ἀπό τό ἐκκλησίασμα.
Ἐκείνη τήν στιγμή, βλέπει νά κάθωνται μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, κοντά στό τέμπλο, 3-4 παιδάκια.
Λέει στό ἐκκλησίασμα: «Σᾶς ἔχω πεῖ ὅτι δέν θέλω, τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, παιδιά νά κάθωνται ἐδῶ μπροστά». Καί κατεβαίνει κάτω, παίρνει τά παιδάκια ἀπό τό χέρι καί τά πάει πίσω-πίσω στόν ναό.
Μετά, μπαίνει στό Ἱερό καί παίρνει τά Ἅγια γιά τήν Μεγάλη Εἴσοδο. Ὡστόσο, ἕνα ἀπό τά παιδάκια αὐτά φεύγει ἀπό πίσω καί πάει πάλι μπροστά, στήν βορεινή ὅμως τώρα Πύλη, καί, τήν ὥρα πού ἔβγαινε ὁ πατήρ Εὐμένιος μέ τά Ἅγια, φωνάζει τό παιδάκι στήν μητέρα του: «Μαμά, μαμά, ὁ Παππούλης πετάει, ὁ Παππούλης πετάει!»
Ἕνα παρόμοιο γεγονός μαρτυρεῖ καί ἡ κυρία (Φωτεινή Γιαννάκη), ἀσθενής τοῦ Λεπροκομείου. Μᾶς εἶπε ὅτι τόν εἶχε κάποια γυναίκα, συνασθενής της, καί δέν πατοῦσε κάτω. Αὐτή ἡ γυναίκα καθόταν κοντά στό Ἱερό, ὅταν λειτουργοῦσε ὁ πατήρ Εὐμένιος.
«Φαινόταν», μᾶς εἶπε, «ὅτι δέν πατοῦσε στήν γῆ.
¨Αὐτά συμβαίνουν στούς Ἁγίους¨, λέω ἐγώ. Τήν λέγανε Εὐριδίκη. Αὐτή εἶδε αὐτό τό πρᾶγμα. Πῆγα κι ἐγώ μιά μέρα μπροστά, γιά νά δῶ, ἀλλά λέγανε ὅτι ἦταν ἁμαρτία αὐτό, πού ἤθελα. Γιατί αὐτή ἡ γυναίκα (ἡ Εὐρυδίκη) ἔκανε μεγάλες προσευχές, εἰκοσιτετράωρες προσευχές, γι΄αὐτό τήν ἀξίωνε ὁ Θεός νά βλέπη καί τόν πατέρα Εὐμένιο νά πετάη.»


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου