Μπόχα και δυσωδία αναδύει η κυπριακή μπανανία (από τον Όμηρο Αλεξάνδρου)

ΜΠΟΧΑ ΚΑΙ ΔΥΣΩΔΙΑ ΑΝΑΔΥΕΙ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ

Θλιβερό κατάντημα οι πρώτες ειδήσεις των εφημερίδων σήμερα. Δήμαρχοι στο κελί, πρώην Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και Υπουργός Οικονομικών καταδικάζεται για φοροδιαφυγή (και είναι περήφανος που είναι τίμιος) και το χειρότερο, αυτά είναι μόνο όσα βγήκαν στη φόρα. Η μπόχα της διαπλοκής έχει μεγάλα πλοκάμια σε δημόσια αξιώματα, κόμματα, οργανισμούς, τράπεζες κι επιχειρήσεις... Παρατηρητές της κακοστημένης παράστασης της κυπριακή πραγματικότητας οι πολίτες, που πληρώνουν τη νύφη: Με την αδυναμία πληρωμής των δόσεών τους και την απώλεια της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Κι όμως, οι ευθύνες βαρύνουν και τους ίδιους τους πολίτες, γιατί ξεχνάνε γρήγορα και πηγαίνοντας στην κάλπη ψηφίζουν και πάλι εκείνους που κακίζουν για την κατάντια μας... Ξεχνάμε γρήγορα και επιλεκτικά. Δεν απαιτούμε κάθαρση, τιμωρία. Δεν επιμένουμε για απαντήσεις. Τι έγινε με τη Χρ. Γιωρκάτζη, Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και τη δικηγόρο θυγατέρα της που εκπροσωπεί τον Βγενόπουλο; Τι έγινε με τις λίστες που έβγαλαν λεφτά από την Κύπρο πριν το Γιούρογκρουπ και όσο οι τράπεζες ήταν κλειστές; Με το Μαρί και τον τέως Πρόεδρο; Με τον Τόνυ Αντωνίου, τα τσεκκούθκια της Αλκής στην υπόθεση της Δρομολαξιάς; τα κουτσοδούλια του Μιλτή στο σπίτι του Χριστόφια; Τα λεφτά της Focus του συνεργάτη του Βγενόπουλου που πλήρωσε εκατομμύρια στο Χριστόδουλου και στα κυπριακά κόμματα ; Χρειάζεται να πω κι άλλα; Αν δεν σοβαρευτούμε και αν δεν έχουμε τόλμη και απαιτήσεις, δεν θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Και ενώ συμβαίνουν τα  πιο πάνω έχουμε και τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Γενικό Εισαγγελέα να μας δουλεύουν κανονικά  ότι το ανακριτικό έργο για την κατάρρευση της οικονομίας προχωρεί κανονικά και ότι θα αποδοθεί σύντομα δικαιοσύνη. Εννοώ πέρα για πέρα ότι μας δουλεύουν και το στηρίζω στα εξής:

Πρώτο. Το ανακριτικό έργο το έχουν αναλάβει αστυνομικοί της Γενικής Εισαγγελίας πλείστοι των οποίων δεν έχουν την γνώση να διερευνούν οικονομικά εγκλήματα όπως αυτό που συνέβη στην Κύπρο. Για να μπορούν να διασταυρωθούν αποτελεσματικά τα  δεδομένα χρειάζεται ειδικό λογισμικό πρόγραμμα και έμπειρους και αντικειμενικούς εμπειρογνώμονες από το εξωτερικό που θα διεξέλθουν με επιστημονικό τρόπο τα δεδομένα. Δεν νομίζω και δεν έχω πληροφόρηση κατά πόσο τα πιο πάνω έχουν γίνει.

Δεύτερο. Ο σημαντικότερος ίσως κρίκος για την κατάρρευση της οικονομίας, πρώην αφεντικό της Λαϊκής Τράπεζας, Ανδρέας Βγενόπουλος λείπει από την εξίσωση, και τούτο γιατί όπως ανακοίνωσε η Κυβέρνηση δεν συναινεί η Ελληνική Πολιτεία της οποίας ο Βγενόπουλος είναι πολίτης να ανακριθεί από τις κυπριακές Αρχές. Άκουσον, άκουσον να επικαλείται η Ελληνική Κυβέρνηση νομικά κωλύματα για την ανάκριση του ολετήρα της Λαϊκής. Και εμείς που τους εκδώσαμε κοτζιά μου Κατσιαρίστρα ( Πρώην υπουργός Ντίνος Μιχαηλίδης )  και το υιό του που τώρα δικάζονται απο την Ελληνική Δικαιοσύνη για τις μίζες του Τζοχανζόπουλου είμαστε κορόιδα; H συμπαιγνία στη υπόθεση αυτή της Ελληνικής και Κυπριακής κυβέρνησης και Δικαιοσύνης για να μην δικαστεί ο Βγενόπουλος είναι προφανής αφού είναι σ’ όλους γνωστό ότι ο Βεγενόπουλος δωροδόκησε μέσω της εταιρείας Focus ελληνικά και κυπριακά κόμματα και πολιτικούς οι οποίοι φοβούνται ότι σε ενδεχόμενη καταδίκη του θα βγάλει τα άπλυτα τους στη φόρα. 

Τρίτο. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει κάνει κατ’ επανάληψη δηλώσεις ότι θα καταδικαστούν οι ένοχοι. Με βάση την εμπειρία του παρελθόντος να μου επιτρέψετε να πιστεύω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δηλώνει ο Πρόεδρος. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψω ότι ο Νίκος Αναστασιάδης που στο παρελθόν απετέλεσε ένα από τους σημαντικότερους συντελεστές της διαφθοράς, της διαπλοκής και γενικότερα του βρώμικου κατεστημένου ότι θα επιτρέψει να γίνει σωστή έρευνα και να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι μια σωστή έρευνα θα καταδείκνυε και την δική του ευθύνη και αυτή  των συνεργατών του στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος του τόπου τα τελευταία χρόνια. Σέβουμε τον θεσμό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και πονώ τον τόπο μου για αυτό άλλωστε και δεν εξαιρώ κανένα από την αυστηρή κριτική μου. Κακά τα ψέματα πρέπει να καταλάβουμε έστω και αργά ότι από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι

Ας αντιληφθούν επιτέλους οι πολίτες ότι αυτό τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο θεός δεν θα το απολαμβάνουμε για πολύ ακόμα. Ας καταλάβουν επιτέλους ότι είναι τόση η σήψη και η μπόχα που αναδύει το κομματικό κατεστημένο και τα λαμόγια που το συνθέτουν που αν δεν στραφούμε εναντίον τους με κάθε τρόπο σήμερα, αύριο θα είναι πολύ αργά. Η τύχη μας, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ηγέτης να οδηγήσει αυτό τον λαό στην αλλαγή νοοτροπίας, είναι στα χέρια μας

Όμηρος Αλεξάνδρου

http://omirosalexandrou.blogspot.com.

 

«Κατάψυξε τα ωάριά σου, απελευθέρωσε την καριέρα σου»: Μια αντιδραστική παροχή που πλασάρεται ως «κοινωνική»

από τον "Ριζοσπάστη"

 

«Κατάψυξε τα ωάριά σου, απελευθέρωσε την καριέρα σου»

Μια αντιδραστική παροχή που πλασάρεται ως «κοινωνική»

Την κρυοσυντήρηση των ωαρίων των εργαζομένων τους επιδοτούν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί «Apple» και «Facebook» ως κίνητρο για την προσέλκυση περισσότερων γυναικών, μιας και οι έρευνες διαπιστώνουν ότι οι εργαζόμενες είναι πιο παραγωγικές όταν δεν έχουν οικογένεια ή έχουν λυμένα βασικά προβλήματα που απορρέουν από αυτή. Η είδηση προβάλλεται αυτές τις μέρες από διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης σαν ένα μέτρο που διευκολύνει τις γυναίκες να αφοσιωθούν στην «καριέρα» τους χωρίς να αναγκάζονται να θυσιάσουν τη μητρότητα και τη δημιουργία οικογένειας. Στην ουσία, είναι ένα μέτρο εις βάρος των γυναικών που βασίζεται στην πιο χυδαία σκοταδιστική αντίληψη για τη γυναίκα ως «παιδοποιητική» μηχανή, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιείται και προβάλλεται προπαγανδιστικά ως η πιο εξελιγμένη επιστημονική μέθοδος. Εξάλλου, στον καπιταλισμό αυτό συμβαίνει: Η έρευνα, η επιστήμη δεν μπαίνουν στην υπηρεσία του λαού αλλά των μονοπωλιακών συμφερόντων, ακόμα και με τον πιο κραυγαλέο τρόπο, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάνοντας το μαύρο άσπρο. Είναι βεβαίως άλλο ζήτημα οι περιπτώσεις των γυναικών που για ιατρικούς λόγους στρέφονται στη μέθοδο της κρυοσυντήρησης, τότε πρόκειται για μέθοδο ευεργετική για τη γυναίκα και την οικογένειά της. Τέτοιες περιπτώσεις όμως είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας. Η γενίκευση εξάλλου της χρήσης της κρυοσυντήρησης για την αναβολή της τεκνοποίησης συνεπάγεται και άλλα προβλήματα, σχετικά με τον τρόπο που μεγαλώνει ένα παιδί, που καταλήγει να έχει ηλικιωμένους γονείς, με τη δυνατότητα των γονιών αυτών να αντεπεξέλθουν σε ό,τι χρειάζεται η ανατροφή του.

Το εξώφυλλο του «Bloomberg Businessweek» με τη σχετική προτροπή

Τελικά, οι εργαζόμενες πότε θα ολοκληρώσουν την «καριέρα» τους για να γίνουν μητέρες; Μήπως όταν, κατά τη γνώμη των επιχειρήσεων, γίνουν αντιπαραγωγικές και τις πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες; Μάλλον τότε θα έχουν όλο τον ελεύθερο χρόνο να κάνουν οικογένεια και παιδιά. Μέχρι πρότινος υπήρχαν τα ιδιωτικά συμφωνητικά με τα οποία εργοδότες αξίωναν από τις νεοπροσλαμβανόμενες ότι δε θα τεκνοποιήσουν. Η νέα μέθοδος με την οποία υπηρετείται ο ίδιος στόχος αναγορεύεται σε παροχή και μάλιστα ...αξιοζήλευτη.

Συνείδηση υποταγής στα κέρδη

Αυτό που απασχολεί τα δύο μεγαθήρια είναι η προσπάθεια να προσελκύσουν στις τάξεις των στελεχών τους περισσότερες γυναίκες, προσδοκώντας βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους. Η ίδια η πρωτοβουλία της «Apple» ήταν πρόταση της νέας επικεφαλής του τμήματος ανθρώπινων πόρων, πράγμα που αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για το τι προσδοκούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι από την ανάδειξη περισσότερων γυναικών σε διευθυντικές θέσεις.

Η επιδότηση της κρυοσυντήρησης των ωαρίων δεν είναι το μόνο σχετικό μέτρο, καθώς οι επιχειρήσεις αυτές εφαρμόζουν κι άλλες σχετικές παροχές, όπως γονικές άδειες, χρηματικά επιδόματα για τα παιδιά και άλλα παρόμοια. Η κρυοσυντήρηση, όμως, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι όλων αυτών: Οι γυναίκες που επιλέγουν τη διαδικασία αυτή μπορούν να είναι «πίσω στη δουλειά την επόμενη μέρα». Αφοσιωμένες στον εργοδότη τους, απερίσπαστες στους στόχους της επιχείρησής «τους» και της «καριέρας τους», αλλά και εφησυχασμένες πως δεν χρειάζεται να θυσιάσουν τη μητρότητα. «Κατάψυξε τα ωάριά σου, απελευθέρωσε την καριέρα σου», σημείωνε στο εξώφυλλό του πριν από λίγους μήνες το «Bloomberg Businessweek», απευθυνόμενο στις γυναίκες που κατέχουν υψηλές θέσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Για την πλειοψηφία των γυναικών η «εξισορρόπηση» δουλειάς και οικογένειας «επιτυγχάνεται» κυρίως με άλλα μέσα: Με την «ευελιξία» και τη μερική απασχόληση, την προσωρινή δουλειά, τα «συμφωνητικά» με τα οποία οι εργοδότες αξιώνουν από τις υποψήφιες εργαζόμενες να δεσμευτούν πως δε θα κάνουν οικογένεια και, φυσικά, την ανεργία την οποία φροντίζουν να μοιράζουν απλόχερα στις εργαζόμενες μητέρες. Την ίδια στιγμή τους σερβίρουν το παραμύθι πως ο «καλός εργοδότης» μπορεί να φροντίσει ώστε να «τα έχουν όλα». Ρίχνουν στη συνείδησή τους το δηλητήριο πως η αναβολή της μητρότητας, μια αναγκαστική επιλογή που γίνεται από πολλές γυναίκες κάτω από το βάρος των εργασιακών σχέσεων, των χαμηλών μισθών και της έλλειψης δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών αναγκαίων για την οικογένεια, μπορεί να είναι μια συμφέρουσα «λύση» για τους εργοδότες και για τις ίδιες.

Φώτης Αλεξόπουλος : Αρχίζει ο “Χορός” των απολύσεων για τους εργαζόμενους των ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης (security).

Φώτης Αλεξόπουλος :  Αρχίζει  ο “Χορός” των απολύσεων  για τους εργαζόμενους  των ιδιωτικών εταιρειών  φύλαξης (security).

 

Σύμφωνα με τα νέα στάνταρ που δημιουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση  για τους εργαζόμενους των ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης  ( εν συντομία προσωπικό ασφάλειας ), έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου ώστε να οδηγηθούν στην απόλυση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι .

Μεγάλο θέμα  τίθεται το γεγονός,  ότι κατά  το παρελθόν είχαν προσληφτεί με διαφορετικές συνθήκες από τι σήμερα.

 Σήμερα  όμως,  η  Ευρωπαϊκή ένωση απαιτεί   σεμινάρια καθώς και γραπτές εξετάσεις σε θέματα δικονομίας  για την ανανέωση της άδειας εργασίας,   με αποτέλεσμα πολλοί  από τους υπάλληλους   φύλαξης,  οι οποίοι  απασχολούνταν πάνω από 15 με 20 έτη σε εταιρείες  και ήταν  απόφοιτοι της υποχρεωτικής  εκπαίδευσης  , με τα νέα Ευρωπαϊκά  στάνταρ , να οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο από την εργασία τους .

 Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι παρά το γεγονός ότι οι πιστοποιήσεις έχουν ξεκινήσει ήδη  , στον χώρο των εταιρειών φύλαξης  επικρατεί ένα κομφούζιο αφού εργαζόμενοι , αλλά και εταιρείες , πέφτουν έρμαια της κακής πληροφόρησης.

Είναι αξιοσημείωτο  ότι πολλοί  από τους  εργαζόμενους  αναρωτούνται  γιατί θα πρέπει να καταβάλουν  το  χρηματικό πόσο για τα παράβολα των εξετάσεων από την τσέπη τους ,   αφού όπως τονίζουν,   το σχετικό κονδύλι έχει καλυφτεί από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( ΕΣΠΑ) .

Και από την άλλη μεριά οι  εκπρόσωποι των εταιρειών  δεν γνωρίζουν  επίσημα ποιος είναι ο αρμόδιος  φορέας για την σωστή πιστοποίηση των εργαζόμενων τους   .

 Πάντως  το ζητούμενο είναι,  ότι  χιλιάδες εργαζόμενοι  που είχαν προσληφτεί με απολυτήριο Δημοτικού και Γυμνάσιου κατά το παρελθόν,  να είναι αβέβαιη η θετική επιτυχία τους στην δοκιμασία των  εξετάσεων , με αποτέλεσμα την έξοδο από την εργασία τους σε μια εξαιρετικά δύσκολη  εποχή .

Ελπίζω εις χάριν των χιλιάδων οικογενειών που βρίσκονται ένα βήμα πριν την ανεργία,  το αρμόδιο υπουργείο να δει το θέμα με την σωστή διάσταση του και να δώσει μια σωστή και δίκαιη  λύση .

 

Φώτης Αλεξόπουλος

 

Υπεύθυνος Γραμματέας για Θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Εργασίας του ΙΝΚΑ / Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος.

Τηλ Κέντρο  11711

Η στρατηγική που τους δεσμεύει

Ριζοσπάστης, Σάββατο 18 Οχτώβρη 2014,

Σελίδα 1

Η στρατηγική που τους δεσμεύει

Η προχτεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου των υπουργών Εργασίας της ΕΕ μας θύμισε το περίφημο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το οποίο τόσο συχνά παινεύουν όσοι επιχειρούν να κρύψουν την αιτία του κακού για τα δεινά του λαού, ισχυριζόμενοι ότι εδώ, στη χώρα μας, κάτι πάει στραβά, σε αντίθεση μ' αυτά που συμβαίνουν εκεί, στην Ευρώπη. Οι υπουργοί έξυσαν πληγές εξετάζοντας την πορεία υλοποίησης της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», για την οποία διαπίστωσαν ότι καθυστερεί η εφαρμογή της. Η στρατηγική αυτή είχε παρουσιαστεί το 2010 μετά βαΐων και κλάδων και υποσχόταν, με τα λόγια των εμπνευστών της, να μετατρέψει την ΕΕ σ' έναν «εργασιακό παράδεισο». Στην πραγματικότητα, η στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» εκπονήθηκε ως συνέχεια - εμβάθυνση της αντιλαϊκής Στρατηγικής της Λισαβόνας και σηματοδότησε την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε ολόκληρη την ΕΕ. Για τις καθυστερήσεις που σημειώνονται σ' αυτήν την επίθεση εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους οι υπουργοί Εργασίας της ΕΕ, καθώς εκτιμούν ότι έτσι κινδυνεύουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να χάσουν τον πόλεμο με τους ανταγωνιστές τους.

Στη χώρα μας η στρατηγική «Ευρώπη 2020» έχει περάσει αυτούσια και στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015 - 2018», που προβλέπει ανάμεσα σ' άλλα: Αναθεώρηση της νομοθεσίας για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Μείωση του κατώτατου μισθού για τους μακροχρόνια ανέργους που προσλαμβάνονται. Ρύθμιση των «εργασιακών σχέσεων, εργατικών δράσεων και λειτουργίας των σωματείων», δηλαδή νέο συνδικαλιστικό νόμο για να μπει στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας και να ρυθμιστούν νομοθετικά από το αστικό κράτος οι όροι λειτουργίας και δράσης των σωματείων, ώστε να χτυπηθούν το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι αγωνιστικές μορφές δράσης του. Προβλέπεται ακόμα επέκταση της δράσης των «δουλεμπορικών γραφείων», καθώς επίσης και να λάβει μόνιμο χαρακτήρα η κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων μέσα από την δημιουργία μόνιμου μηχανισμού διαθεσιμότητας. Αυτά, δηλαδή, που, μαζί με μια σειρά ακόμα ρυθμίσεις, ήδη με καταιγιστικό ρυθμό, προωθεί και νομοθετεί η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (νέος γύρος συνένωσης νοσοκομείων, νέες περικοπές δαπανών των μεγάλων νοσοκομείων, μετακινήσεις υγειονομικού προσωπικού, ένταξη όλων των Ταμείων επικουρικής ασφάλισης στο νέο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης, νέα αναδιάρθρωση στο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα, ακόμα και αυτή η, μόλις προχτές, ψήφιση του νόμου για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων).

Αυτή η στρατηγική προωθείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνια είτε δεν έχουν. Η αξίωση για απαρέγκλιτη εφαρμογή της σε κάθε χώρα της ΕΕ αφήνει ξεκρέμαστους όσους ισχυρίζονται πως όταν βρεθούν αυτοί στο τιμόνι της διακυβέρνησης, εντός της ΕΕ και του αντιλαϊκού πλαισίου, θα διαπραγματευτούν για το λαό. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής είναι που προβλέπεται η υποβολή των κρατικών προϋπολογισμών για έγκριση από τα ευρωενωσιακά όργανα. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής προβλέπεται η «ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση», που επιβάλλει διαρκείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αντικατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας από ατομικές, μεγαλύτερη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα - τα κέρδη των μονοπωλίων. Για την, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, εφαρμογή αυτής της στρατηγικής αποφάσισε προχτές το αρμόδιο Συμβούλιο υπουργών, ορίζοντας μάλιστα και τους σχετικούς άξονες.

Κάθε πολιτική δύναμη που επικαλείται το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και κάθε κυβέρνηση σημερινή και επόμενη εντός της ΕΕ είναι υποχρεωμένη να κινηθεί εντός αυτής της αντιλαϊκής στρούγκας.

Και μόνο το ΚΚΕ πάει κόντρα σ' αυτήν την κατεύθυνση, ακριβώς γιατί το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις απέναντι στην πλουτοκρατία και τις ενώσεις της.

Η...παραβολή του μολυβιού

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_78.html

Ο άνθρωπος «μοιάζει» με ένα μολύβι! Ναι! Και μάλιστα σε πέντε σημεία! Αν τα προσέξουμε θα θυμόμαστε καλύτερα, πως πρέπει να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε μέσα στον κόσμο. Αυτά τα σημεία είναι τα εξής:

1. Ένα μολύβι είναι τελείως άχρηστο, αν δεν υπάρχει ένα χέρι που το κρατά, για να γράφει.  Αυτό το χέρι για τον άνθρωπο είναι ο Θεός. Μπορούμε να «γράψουμε» ιστορία με την καθοδήγηση του Θεού. Γι’ αυτό και μας δίδαξε ο Χριστός στο «Πάτερ ημών» να λέμε: Γενηθήτω το θέλημα Σου.

2. Όταν γράφουμε, πότε-πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά τελικά είναι πιο μυτερό. Και γι’ αυτό γράφει καλύτερα. Τον ίδιο ρόλο παίζουν οι δοκιμασίες και οι θλίψεις στη ζωή μας: Αν δείξουμε υπομονή, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αφού, αυτές είναι το έσχατο μέσο του Χριστού για να θεραπεύσει τον άρρωστο από την αμαρτία άνθρωπο. Γι’ αυτό λέει ο Χριστός: Στον κόσμο θα έχετε θλίψη και πόνο. Μα έχετε θάρρος! Εγώ τον νίκησα τον κόσμο (=το αμαρτωλό φρόνημα του κόσμου) (Ιωάν. 16,33).

3. Το μολύβι μας επιτρέπει πάντοτε να χρησιμοποιούμε γόμα, για να σβήνουμε τα λάθη της γραφής μας. Έτσι και η μετάνοια-εξομολόγηση είναι ο μόνος τρόπος για το «σβήσιμο» τη διόρθωση των λαθών-αμαρτιών μας. Αυτό γίνεται μέσω του ιερέα-πνευματικού πατέρα, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού στους αποστόλους: «Όποιου συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα του συγχωρηθούν και όποιου θα τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα μείνουν ασυγχώρητες» (Ιω­άν. 20,23).

4. Στό μολύβι, αυτό που στην ουσία έχει σημασία δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι και στον άνθρωπο, το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι το εσωτερικό του περιεχόμενο: τί έχει η καρδιά του. Γιατί, από την καρδιά του πηγάζουν όλα τα πάθη – αμαρτωλές συνήθειες, ως λογισμοί-σκέψεις. Και μετά γίνονται πράξεις. Και αποξενώνουν τον άνθρωπο από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό και απαιτείται συνεχής έλεγχος. Τί σκέφτο­μαι; Τί αισθάνομαι; Τί επιθυμώ; Και ό,τι ανακαλύπτω, να το αναφέρω στον ιερέα-πνευματικό πατέρα, ώστε να δώσει το κατάλληλο πνευματικό φάρμακο προς θεραπεία.

5. Τέλος, κάθε μολύβι αφήνει ένα σημάδι, ένα ίχνος πάνω στο χαρτί. Έτσι και τα «γραπτά» μας (=οι ενέργειες-πράξεις μας) αφήνουν μοναδικά ίχνη-σημάδια στη ζωή μας. Με συνέπειες και στην επίγεια ζωή μας και στην αιωνιότητα. Γι’ αυτό και ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα που όλο το σύμπαν θα διαλυθεί με τρομερό πάταγο, πόσο άγια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας και με πόση ευσέβεια να είναι γεμάτη η ζωή μας όσο καιρό θα προσμένουμε με λαχτάρα και ζήλο τον ερχομό της ημέρας του Θεού!» (Β Πέτρ.3,11-12).

Ας γράψουμε λοιπόν «κείμενα»-πράξεις και σκέψεις της ζωής μας άξια του λόγου του Χριστού: Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας. Δηλαδή πάντοτε σύμφωνα με το θέλημά Του. Γιατί, μόνο τότε ο Χριστός κατοικεί στις καρδιές μας.

(Αρχιμ. Ν. Κ. «Λυχνία», Νικοπόλεως)

Οι απροετοίμαστοι κληρικοί που εμποδίστηκαν από τον Θεό και δεν λειτούργησαν (ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/45439-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD

Κάποτε, στην σπηλιά του Αγίου Αθανασίου ήταν ένας Γέροντας με δύο υποτακτικούς. Ο ένας ήταν Ιερομόναχος και ο άλλος Ιεροδιάκονος. Μια μέρα, λοιπόν, πήγαν οι υποτακτικοί του σ΄ ένα εξωκκλήσι, για να λειτουργήσουν. Ο Ιερεύς όμως φθονούσε πολύ τον Διάκονο, γιατί τον ζήλευε, επειδή ο Διάκονος ήταν πιο έξυπνος και επιτήδειος φυσικά σε όλα. αλλά και ο Διάκονος δεν βοηθούσε με τον εγωιστικό του τρόπο.

Ο Ιερεύς είχε προετοιμασθεί μεν εξωτερικά, διαβάζοντας την Θεία Μετάληψη και κάνοντας όλα τα σχετικά τυπικά, δυστυχώς όμως, το κυριότερο, την εσωτερική προετοιμασία, δεν το έκανε : το να εξομολογηθεί ταπεινά, για να διώξει τον φθόνο και την ζήλεια απ΄ την καρδιά του, τα οποία δεν φεύγουν με το να αλλάξουμε τα ρούχα μας και να λούσουμε το κεφάλι.
Έτσι, λοιπόν, με τη εξωτερική αυτή προετοιμασία προχώρησε στο φοβερό Θυσιαστήριο, για να λειτουργήσει. Μόλις άρχισε να προσκομίζει, τι συνέβη όμως ; Ακούστηκε ξαφνικά ένας μεγάλος κρότος, είδε να φεύγει το Άγιο Δισκάριο από την Προσκομιδή και να εξαφανίζεται !
Επόμενο ήταν να μη μπορέσουν πια να λειτουργήσουν. Εάν δεν τους εμπόδιζε ο Καλός Θεός με αυτόν τον τρόπο, και λειτουργούσε ο Ιερεύς με την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν, μου λέει ο λογισμός μου ότι θα πάθαινε μεγάλο κακό.
Αυτή τη γνώμη είχε και ο Παπα – Βαρλαάμ της Βίγλας, ο οποίος και μου διηγήθηκε το περιστατικό αυτό.
* ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ 1995, σελ. 98.

Καταφύγιο προσευχής

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/45418-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82

Η προσευχή συνοψίζει μια προσμονή. Το πρόβλημα είναι ότι πολύ συχνά γινόμαστε τόσο εγωκεντρικοί, τόσο λίγο ταπεινοί!
Γι' αυτό είναι καλό να προσευχόμαστε: "Κύριε, ελευθέρωσέ με από τον εαυτό μου και ένωσέ με με Σένα!" - μια κραυγή της καρδιάς. Είναι παρόμοια με την προσευχή "Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία!".

Συχνά είναι ανάγκη να παρακαλούμε για συγχώρηση.

Πολλές φορές συνέβη στη ζωή μου να μην έχω τη δυνατότητα για μακρά προσευχή, παρά μόνο λίγο χρόνο για να προχωρήσω γοργά σ' αυτό που ονομάζω "καταφύγιο προσευχής" - πολύ μικρές προσευχές που ξέρω απ' έξω ή προσευχές που περιλαμβάνουν ένα πολύ απλό αίτημα: "Μάθε με να αγαπώ". Ή όταν επίκειται η λήψη μιας αποφάσεως: "Κύριε, βοήθησέ με να εκτιμήσω την κατάσταση σωστά, να κρίνω σωστά, να πράξω σωστά". Μετά, υπάρχει η πολύ απλή προσευχή: "Γενηθήτω το θέλημά Σου!".
Ακόμη, στην Αλβανία έμαθα τι σημαίνει να είσαι ξένος, να προέρχεσαι από μία χώρα που πολλοί αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Αυτό όμως βοηθάει να γίνεσαι πιο ταπεινός και να προσεύχεσαι με μεγαλύτερη ένταση: "Χρησιμοποίησέ με κατά το θέλημά Σου!". Συχνά προσεύχομαι: "Κύριε, φώτιζέ με να αντιλαμβάνομαι το θέλημά Σου, δίνε μου την ταπείνωση να το αποδέχομαι και τη δύναμη να το πραγματοποιώ" και επανέρχομαι στις μικρές αυτές προσευχές πάλι και πάλι.

Πολλές φορές καταφεύγω στους ψαλμούς. Αντιλαμβάνεστε ότι, καθώς αυθόρμητα ανακαλούμε στίχους από το Ψαλτήρι, είναι σαν ν' ακούμε τον Θεό να μας μιλά. Μπορεί να απαγγέλλετε τον Ψαλμό "Ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου;..." και τότε μια άλλη φράση από τους Ψαλμούς να έρθει εις απάντησή σας. Μια αρχαία χριστιανική παράδοση θέλει τον επίσκοπο να γνωρίζει πολλούς Ψαλμούς από στήθους. Οι Ψαλμοί παρέχουν πνευματικό καταφύγιο. Σε κάθε περίσταση υπάρχει ένας Ψαλμός που μπορεί να σας βοηθήσει, σε κείνες τις κρίσιμες στιγμές που δεν έχετε πού να καταφύγετε.

Ίσως θυμάστε τα λόγια "Εάν μη Κύριος φύλαξη οίκον, εις μάτην εκοπίασεν ο φυλάσσων". Μας υπενθυμίζει ότι οι δικές μας προσπάθειες δεν παίζουν αποφασιστικό ρόλο. Κι ακόμη καταλαβαίνουμε ότι με κάθε δικό μας πόνο συμμετέχουμε στην οδύνη του Χριστού, κάτι που συχνά συναντούμε στον Απόστολο Παύλο, και ότι η ανάσταση δεν έρχεται μετά τον Σταυρό αλλά εν τω Σταυρώ".

Αρχιεπ. Αλβανίας Αναστάσιος στο π. Ιωάννης Μπρεκ, Στα χέρια του Θεού: Κείμενα πίστης και ελπίδας, εκδ. Εν πλω

Αν ζωντανέψουν τα ψαριά... θα δούμε τον Γιώργο. (συγκλονιστικό βίντεο!)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/blog-post_207.html

σχόλιο Γ.Θ : Στο πιο πικρό ποτήρι, το πιο μεγάλο Θαύμα! Συνέβη το 1453, συνέβη και στις μέρες μας. Για τον Θεό τίποτα δεν είναι αδύνατο...

σχόλιο Ανεμάρια : Με την δύναμη του Θεού έχουν γίνει και μεγαλύτερα θαύματα.
Μετά το 22ο λεπτό οι συγκλονιστικές ιστορίες με την θαυματουργή εικόνα απο την Πάνορμο της θάλασσας του Μαρμαρά και με το αγίασμα του Αγίου Ιωάννου.

Δεν έχω Θεό! (Aγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/45413-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CF%89-%CE%B8%CE%B5%CF%8C

Ένας φίλος σας, σας λέει ασταμάτητα ότι δεν υπάρχει Θεός! Αυτό σας βασανίζει σαν μαστίγωμα. Μάχεστε για την ψυχή σας και τη ζωή σας.
Καλά καταλάβατε: εάν δεν υπάρχει ζωντανός και παντοδύναμος Θεός, δυνατότερος από τον θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μόνος παντοδύναμος θεός.

Τότε όλα τα ζωντανά πλάσματα στον κόσμο είναι παιχνιδάκια στα πόδια του παντοδύναμου θανάτου, σαν μικρός ποντικός στα πόδια πεινασμένης γάτας. Μια φορά αναστατωμένος είπατε στον κακομοίρη φίλο σας: «Ο Θεός υπάρχει, εσύ δεν υπάρχεις!» Και δεν κάνατε λάθος. Αφού εκείνοι οι οποίοι χωρίζονται από τον αιώνιο Ζωοδόχο σ' αυτόν τον κόσμο, θα είναι χωρισμένοι και στον άλλον. Και έτσι ούτε εδώ ούτε εκεί δεν θα ξέρουν για τον θαυμαστό Δημιουργό όλων των πλασμάτων. Αλλά ο χωρισμός από Εκείνον είναι χειρότερος από το να μην υπάρχει.
Στη θέση σας εγώ θα του έλεγα ακόμα και το εξής:
Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός. Ενώ ορθά θα λες εάν πεις: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις, ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου Τον αισθάνονται, γι' αυτό και σου λένε ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις.
Μιλάς λανθασμένα, όπως ο άρρωστος που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει υγεία στον κόσμο. Αυτός μπορεί μόνο να πει δίχως να ψεύδεται: «Εγώ δεν είμαι υγιής», ενώ θα ψευδόταν αν έλεγε: «Δεν υπάρχει γενικώς υγεία στον κόσμο».
Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο τυφλός που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει φως στον κόσμο. Υπάρχει φως, όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από φως, αλλά αυτός, ο κακόμοιρος τυφλός, δεν έχει φως. Εάν θα ήθελε να μιλήσει σωστά, το μόνο που θα μπορούσε να πει είναι: «Εγώ δεν έχω φως».
Μιλάς λανθασμένα, σαν τον ζητιάνο που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει χρυσός στον κόσμο. Υπάρχει ο χρυσός στη γη και κάτω από τη γη. Όποιος λέει ότι δεν υπάρχει χρυσός γενικώς λέει ψέματα. Θα έλεγε αλήθεια, εάν έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό».
Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο κακοποιός που θα μας έλεγε ότι δεν υπάρχει καλοσύνη στον κόσμο. Σε εκείνον τον ίδιο δεν υπάρχει καλοσύνη, όχι στον κόσμο. Γι' αυτό δεν θα έκανε λάθος εάν θα έλεγε: «Εγώ δεν έχω καλοσύνη».
Κατά τον ίδιο τρόπο, γείτονά μου, λανθασμένα μιλάς όταν λες ότι δεν υπάρχει Θεός! Αφού εκείνο που εσύ δεν έχεις, δεν σημαίνει πως δεν το έχουν και οι άλλοι, ούτε ότι δεν υπάρχει γενικώς. Ποιος σε εξουσιοδότησε να μιλάς εν ονόματι ολόκληρου του κόσμου; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα, την αρρώστια σου να την αποδίδεις σ' όλους και την ανέχειά σου να την επιβάλεις σ' όλους;
Εάν όμως ομολογήσεις και πεις: «Δεν έχω Θεό», τότε λες την αλήθεια και εκφράζεις την ομολογία σου. Αφού υπήρχαν και υπάρχουν εξαίρετοι άνθρωποι, που όντως δεν έχουν Θεό. Όμως ο Θεός τους έχει, τους έχει έως την τελευταία τους πνοή. Εάν και στην τελευταία τους πνοή δηλώσουν ότι δεν έχουν τον Θεό, τότε και ο Θεός δεν θα τους έχει πια. Και τους απογράφει στα έξοδα. Γι' αυτό σε παρακαλώ, φίλε μου, για την ψυχή σου, για την αιώνια ζωή και για τη βασιλεία του Θεού, ένεκεν των δακρύων και πληγών του Χριστού, σε παρακαλώ, μεταμόρφωσε την πεισματική σου εξομολόγηση σε μετανοητική εξομολόγηση. Και εκείνα που έπειτα απ' αυτό πρέπει να πράξεις, θα σου τα πει η Εκκλησία, ρώτα!
Ειρήνη και ευλογία από τον Κύριο.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (2009), Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται: Ιεραποστολικές Επιστολές Α', εκδ. «Εν πλω»

ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/blog-post_317.html

«... Ὅλα τά παιδάκια πήγαιναν σχολεῖο μιά φορά τήν ἡμέρα. Τό Ἰακωβάκι πήγαινε δύο. Τό ἀγαποῦσε πολύ, γιατί τό σχολεῖο του στά πρῶτα χρόνια ἤτανε κι Ἐκκλησία, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Ἀργά τό ἀπόγευμα πήγαινε κι ἄναβε τά καντήλια. Πήγαινε μόνο του τό παιδί καί τοῦ ἄρεσε νά μένει μέχρι τό νύχτωμα. Προσευχότανε ὅσο ἤξερε κι ὅσο μποροῦσε. Ἔπειτα ἔπαιρνε τόν κατήφορο γιά τό σπίτι, ἀφήνοντας τό δάσος μέ τά πεῦκα. Ἕνα ἀπόγευμα ὅμως, θά᾽ τανε τότε ὀκτώ-ἐννέα ἐτῶν, ἐκεῖ πού προευχότανε τοῦ ἐμφανίστηκε ὁλοζώντανη ἡ ἁγία Παρασκευή ὡς μοναχή, ὅπως ἤτανε στήν εἰκόνα. Τό παιδί τρόμαξε, τό ᾽βαλε στά πόδια κι ἔφτασε λαχανιασμένο στό σπίτι. Οὔτε γύρισε νά κοιτάξει πίσω ἀπό τόν φόβο του. Ξαναπῆγε ἄλλη μέρα ν᾽ ἀνάψει τά καντήλια καί τοῦ ἐμφανίστηκε πάλι. Καί πάλι τρόμαξε. Ἔφυγε τρέχοντας τόν κατήφορο, μά ἡ Ἁγία βγῆκε ἀπό τό ναό, μίλησε γλυκά καί καθησύχασε τό παιδάκι. Αὐτό, τώρα, σταμάτησε νά τρέχει, γύρισε να δεῖ ποιός τοῦ μιλοῦσε. Ἡ Ἁγία τοῦ ἐξήγησε ποιά εἶναι, τοῦ ᾽πε νά μή φοβᾶται, καί τό Ἰακωβάκι ἀνέβηκε δειλά δειλά πάλι πρός τό ἐκκλησάκι. Ἔκατσε κοντά της καί τήν ἄκουσε προσεκτικά. Ἡ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τό Ἰακωβάκι συνήθισε καί δέ φοβότανε πιά. Καθόσανε δίπλα δίπλα καί μιλάγανε... τέτοια οἰκειότητα καί ἀφελή παρρησία ὁ μικρός! Σέ μία ἀπό τίς πρῶτες ἐμφανίσεις της ἡ Ἁγία, ὅταν εἶχε ξεθαρρέψει ὁ μικρός, τοῦ εἶπε:

– Τί θέλεις, Ἰάκωβέ μου, νά σοῦ χαρίσω γιά τίς προσευχές πού κάνεις καί πού περιποιεῖσαι τό σπίτι μου;

Ἐκεῖνο δέν ἤξερε τί νά ζητήσει. Ὅμως τό βράδυ ρώτησε τή μητέρα του, τη Θοδώρα. Ἐκείνη τό συμβούλεψε ἁπλοϊκά: «Νά σοῦ πεῖ, νά σοῦ δώσει, τήν τύχη σου». Τό ἄλλο ἀπόγευμα ἐμφανίστηκε ἡ Ἁγία καί ἀπάντησε στό παιδί:

– Ἄκουσέ με. Θά δεῖς δόξες καί τιμές πολλές, πολύς κόσμος θά ᾽ρχεται νά σε δεῖ, πολλά χρήματα θά ἔρχονται στά χέρια σου, ἀλλά δέ θά μένουν (καί πράγματι ὅλα ἐπαληθεύτηκαν. Τόν τίμησαν τόν γέροντα Ἰάκωβο πλούσιοι καί φτωχοί, σοφοί καί ἀγράμματοι, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, καθηγητές πανεπιστημίου

και ἀνώτατοι δικαστικοί, μοναχοί, ἱερεῖς, ἐπίσκοποι καί πατριάρχες, πού ἔφταναν τά τελευταῖα χρόνια στό μοναστήρι νά τόν γνωρίσουνε, νά ἐξομολογηθοῦνε, νά ὠφεληθοῦνε, νά πάρουνε τήν εὐχή του. Καί χρήματα ἐπίσης, τά τελευταῖα χρόνια, τοῦ ἔδιναν πολλά, μά κι αὐτός τά προσέφερνε ὅλα σέ ὅποιους εἴχανε ἀνάγκη, δε μένανε στό σακκούλι του – γιατί σ᾽ ἕνα σακκούλι τά ἔβαζε, πού δέν ἄδειαζε ποτέ, ὅσα καί νά ᾽δινε). Ὁ ἴδιος, πού τά διηγότανε αὐτά, πρόσθετε:

– Καί μήπως ψέματα μοῦ εἶπε, ἀδελφέ μου, ἡ ἁγία Παρασκευή; Μικρή τύχη μοῦ ἔδωσε; Μ᾽ ἔκανε ἱερέα τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ!

ΠΗΓΗ : Στ. Παπαδόπουλου, Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, Ἐκδ. Ἀκρίτας, Θ´ ἔκδοση, Σεπτέμβριος 2005, σσ. 37-39. http://tribonio.blogspot.gr/2014/10/blog-post_15.html

Αγγελία εργασίας: Ποιός έχει 3.000 ένσημα ΙΚΑ & χρειάζεται ακόμη μέχρι 1500 για να συνταξιοδοτηθεί ;

http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-30-31/883-171014----3000---a----1500----

Ο ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΤΕΙ ΑΠΟ 22 ΕΥΡΩ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ.

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΜΕΡΑΚΙ , ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΗ

ΣΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ;

ΠΡΟΣΟΝΤΑ : ΑΡΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΑΡΙΣΤΑ Η/Υ, ΥΓΙΗΣ, ΜΗ ΚΑΠΝΙΣΤΗΣ, ΜΕ ΜΗΧΑΝΑΚΙ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΤΟ E MAIL : fot_gram@otenet.gr

ΤΗΛΕΦΩΝ0 : 210-3254321

Όταν επέστρεψε ο Αλέξανδρος από την εξορία, τίμησε όσους τον στήριξαν τα «Πέτρινα Χρόνια»....όσο για τους άλλους... ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/10/blog-post_80.html

«...Ποιος είσαι, παλικάρι μου; Ποια η θνητή σου φύτρα;

Το μάτι μου ως τώρα δεν σε πήρε σ’ αυτή τη μάχη

να κυκλοφορείς, που δόξα φέρνει μόνο στους αντρείους...»

Ομήρου Ιλιάδα

Δες τον...δές τους...

Τον καιρό του Ήλιου, συνωστίζονταν γύρω του...

Φίλοι κι υποστηρικτές...δήθεν...τάχαμου...

Σαν έπεσε το Σκοτάδι, τον Καιρό της Εξορίας ...

...Ούτε που νοιάζονται αν ζει, αν πεθαίνει, πως ζει, πως πεθαίνει...

Καμία υποστήριξη...κρυμμένοι όλοι οι αστρίτες οι φαρμακεροί και λαγιασμένοι ...

Και μόλις ψηλά βρεθεί ξανά ο Ήλιος, πάλι θα ξαναμαζωχτούν ολόγυρα...γλύφτες, φίδια θανατερά, σαπίτες, σκορπιοί και γυμνοσάλιαγκες...

Τάχα μου πάλι φίλοι κι υποστηρικτές...

Ο Πτολεμαίος όμως βρέθηκε ψηλά τις Μέρες της Νίκης γιατί ήταν κοντά στον Πρίγκιπα Αλέξανδρο ακόμη και τις Σκοτεινές αφόρητες μέρες της Εξορίας...

Τότε που φωνές ισχυρές γύρω του αμφισβητούσαν ως Κραταιό Διάδοχο τον κατοπινό Μέγα Στρατηλάτη....τον πρόσβαλλαν...τον απειλούσαν...τον γελοιοποιούσαν...του έσκαβαν το λάκκο...

Ώσπου τον δρόμο της εξορίας τον ανάγκασαν να πάρει ψηλά στα βουνά της Ηπείρου...

Ένα μαχαίρι γυρόφερνε διαρκώς τον λαιμό του...και τον λαιμό των πιστών ακολούθων του...

Ήθελε θάρρος αλύγιστο και πίστη αληθινή στον Πρίγκιπα, απαιτούσε να είναι κάποιος «Ξεχωριστού Ήθους και Σιδηράς Ανδρείας Άνθρωπος» για να σταθεί δίπλα του εκείνες τις Σκοτεινές αμφίβολες μέρες...

Πόσοι άραγε απ’ τους κοινούς διπρόσωπους θνητούς, τους φοβικούς,  σφουγγοκωλάριους παινευτές «το έχουν» άραγε αυτό το «Θεϊκό Τσαγανό»;

Μέχρι που ο Φίλιππος «έπεσε»....

Κι ότι ήταν ψηλά μαζί του γκρεμίστηκε κι αυτό...

Με πάταγο κι οχλαγωγή βαριά, είν’ αλήθεια...

Κι ότι ήταν χαμηλά ανέβηκε...

Πέταξε, εκτοξεύτηκε, πήραν φωτιά τα πόδια των αλόγων των λιγοστών πιστών του Πρίγκιπα...

Να φτάσουν συγκαιρινά στ’ ανάκτορο...

Να πάρουνε κεφάλια...

Να μην τολμήσει φίδι κολοβό, θανατερό και ύπουλο ματιά και μόνο στο θρόνο να του ρίξει...

Οι σκορπιοί και τα φίδια σκορπίστηκαν,κρυφτήκαν και περίμεναν...καραδοκούσαν να δουν «προς τα που θα φυσήξει ο άνεμος της εξουσίας»...

Φαντάζονταν κόντρα διαδόχων...

Λες και μπορούσε οτιδήποτε ανθρώπινο μπροστά στην οργή και το σπαθί του Πρίγκιπα ν’ αντέξει...

Και ξαναμαζώχτηκαν ύστερα με τεμενάδες και γλυκερά χαμόγελα, παινέματα σωρό να θολώσουν την μνήμη, να τιμήσουν τον «Ηγέτη»...τον Νέο Βασιλιά Αλέξανδρο...

Μα ο Προσβεβλημένος, «Απειλημένος», Αγνοημένος Πρίγκιπας «δεν ξέχασε ποτέ»...

Τις Μαύρες Μέρες....της απομόνωσης....της παγερής απειλής του θανάτου...της γελοιοποίησης...

Δεν ξέχασε ποτέ το ποιός παρέμεινε άφοβα δίπλα του...τότε ακριβώς που είχε περισσότερο ανάγκη από ποτέ την «υποστήριξη»...

Δεν ξέχασε επίσης ποτέ το «φευγιό» των άλλοτε Φίλων και Υποστηρικτών...τα ύπουλα δηλητηριώδη δαγκώματα...

Τότε ακριβώς που είχε περισσότερο ανάγκη από ποτέ την ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥΣ...

Δεν ξέχασε ποτέ...το πόσοι λίγοι κάλπασαν μαζί του τολμηρά κείνη τη νύχτα που σφάχτηκε ο Φίλιππος, λίγοι αυτοί ενάντια σε πολλούς προδότες κι έτοιμο στρατό να τους λιανίσει - ίσως...παρ’ όλα αυτά, εκείνοι όρμησαν αποφασισμένα με ξεθηκαρωμένο το σπαθί έτοιμοι να πεθάνουν...

Και να, μάχη δεν έγινε...κανείς δεν βρέθηκε ν’ αντιμετωπίσει τον Πρίγκιπα ως «Διεκδικητής του Θρόνου»...

Κανείς δεν τόλμησε να σταθεί μπροστά του και μπροστά στους λιγοστούς θωρακοφόρους αλύγιστους συντρόφους του με τα γυμνά σπαθιά...

Λύγισαν όλοι μπροστά στην Θεϊκή Οργή του....

Μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Στρατηλάτης τους πλήρωνε όλους δίκαια με το «αντίστοιχο νόμισμα»...

Κάποιοι, σύντροφοι στις δύσκολες εποχές, όπως ο Πτολεμαίος βρέθηκαν δίπλα του πλουσιοπάροχα τιμημένοι Επιτελείς και Πολέμαρχοι...

Κάποιοι άλλοι πέρασαν από την Κόλαση του Άδη...όσο μακριά κι αν πήγαν να κρυφτούν...

Άλλοι σφάχτηκαν, άλλοι κόπηκαν κομμάτια, λιανίστηκαν, εξακοντίστηκαν, τοξεύτηκαν, σύρθηκαν πίσω από άρματα, κάηκαν στην φωτιά...

Άδικα;

Κάποιοι τόλμησαν και τότε και αργότερα να τον κατηγορήσουν για «μικροψυχία»...

...επειδή δεν ξέχασε, δεν συγχώρησε και επι χρόνια καταδίωκε και τιμωρούσε σκληρά όποιον συμμετείχε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στα δεινά των «Σκοτεινών Χρόνων» της Απομόνωσης...

Ήταν ο τρόπος του Ηγέτη να τιθασεύσει τα πάθη τα φθονερά τ’ ανθρώπινα με το φόβο...

Να μην τολμήσει άλλος ξανά ποτέ να τον αμφισβητήσει και να τον υπονομεύσει...

Οι κατηγορίες για «μικροψυχία» ήταν πάντα ο τρόπος των διπρόσωπων σιχαμερών ανθρώπων να κρύβουν, να καμουφλάρουν, να δικαιολογούν την γλοιώδη δειλία τους...

Την εμετική ψυχρά υπολογιστική υστεροβουλία τους...

Πόσο θάρρος αλήθεια χρειάζονταν για να σταθεί κάποιος δίπλα του τότε κείνες τις Πέτρινες Νύχτες της Εξορίας και της Απομόνωσης;

Εκ των υστέρων βλέποντάς το λες θα ήταν τρελλός όποιος δεν το έκανε...

Κι όμως...

Εκείνες τις μέρες που ο Φίλιππος άλλαζε βασίλισσες σαν τα πουκάμισα κι έσπερνε διάδοχους εν μέσω μιας εξαιρετικά σκληρής κοινωνίας και Αυλής, τίποτα δεν προοιώνιζε αυτό που θα γινόταν ο Αλέξανδρος κατόπιν...

Ένας από τους μεγαλύτερους Ηγέτες Στρατηλάτες Αυτοκράτορες της Ιστορίας...

Ενώ αντιθέτως το άδοξο τέλος του στην εξορία, πολλά ήταν εκείνα που το προανάγγελλαν...φριχτό και ύπουλο...

Λάθεψαν...

Και επιβίωσε και πήρε τη θέση που του άρμοζε...του υπέρτατου Ηγέτη της Υφηλίου της Εποχής...

Έμελλε δυστυχώς εχθροί και φίλοι να ενώσουν δυνάμεις για να συντρίψουν ύπουλα τον Ήλιο...

Καθώς κανείς μόνος του, τον καιρό της υπέρτατης λάμψης του δεν μπορούσε, δεν αποτολμούσε ούτε καν να τον κοιτάξει...

Κι όχι να του προκαλέσει – πια – κακό...

Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία...

Για την ώρα ας θαυμάσουμε κι ας τιμήσουμε – ακόμη λίγο - τον Πτολεμαίο για το απαράμιλλο θάρρος του να σταθεί στον Αλέξανδρο στην δύσκολη φάση, τις Σκοτεινές Μέρες της Εξορίας και της Απομόνωσης...

Λίγοι ηγέτες, μικροί ή μεγάλοι, στην Ιστορία είχαν τέτοια εύνοια από την Θεία Πρόνοια...

Να έχουν την Τύχη να υποστηριχθούν τις Δύσκολες Μέρες από άφοβους φίλους...

Ο  Αλκιβιάδης ας πούμε δεν την είχε...και πέθανε βίαια εξ’ αιτίας αυτής της «εγκατάλειψης»...

Ενώ άλλοι – σαν τον εξόριστο Σπαρτιάτη Βασιλιά Δημάρατο αλλά και τον Θεμιστοκλή – στρατολογήθηκαν και υποστηρίχτηκαν πλουσιοπάροχα από τον Εχθρό (Πέρση εν προκειμένω)...

Κάποιοι απ’ αυτούς τράφηκαν με το διαβολικό ναρκωτικό της εκδίκησης...όπως ο Δημάρατος...και συνέβαλλαν στη συντριβή των συμπατριωτών εχθρών τους...

Κάποιοι άλλοι, σαν τον Θεμιστοκλή, δεν ενέδωσαν σε τέτοια «κατώτερα» ανθρώπινα συναισθήματα. Ναι μεν δέχτηκε να γίνει τοπικός διοικητής Περσικής επαρχίας, δέχτηκε τα περσικά πλούτη, αλλά προτίμησε ν’ αυτοκτονήσει όταν ο Πέρσης Βασιλιάς του ζήτησε να σχεδιάσει μια Περσική εισβολή στην Ελλάδα...

Κι αυτοί, σαν τον Θεμιστοκλή ήταν (και είναι πάντα) η συντριπτική μειοψηφία...

Οι πολλοί ήταν (και θα είναι πάντα) ή σαν τον Αλέξανδρο...ή σαν τον Δημάρατο...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ...

Όταν (ξανα)ανεβαίνουν στην κορυφή (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) δεν ξεχνούν αυτούς που τους στήριξαν τα «Πέτρινα Χρόνια»...τους τιμούν με τις υψηλότερες θέσεις δίπλα τους...και την εύνοιά τους...

Και το ακριβώς αντίθετο πράττουν με κείνους που τους γύρισαν την πλάτη τα Δύσκολα Χρόνια...που αδιαφόρησαν...ακόμη χειρότερα με κείνους που τους πολέμησαν και τους υπονόμευσαν κιόλας...

Ποιός είπε ότι το να είσαι σιχαμερό καθίκι ή προδότης ή απλά και μόνο ένας «ταπεινός» Χαμαιλέων ή «δειλή σουπιά» που αλλάζει ξεδιάντροπα καμουφλάζ ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος δεν έχει κινδύνους;

Όταν αλλάζουν τα πράγματα, οι Νέοι Πολεμικοί Ηγέτες αναζητούν αυτούς – από το «Σκοτεινό παρελθόν» - που θα γίνουν τα «ιδανικά θύματα» για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι και να μην τολμήσουν ούτε να σκεφτούν καν να τους (ξανα)υπονομεύσουν....

Και η τιμωρία αυτών των «ιδανικών θυμάτων» ήταν πάντα «εξεζητημένη» και «σκληρή»...

Γιώργος Ανεστόπουλος
 

Βοήθησε κι ΕΣΥ να εκδώσουμε και να μοιράσουμε σε κάθε Έλληνα τις «150 σελίδες θανάτου του Κορανίου»...για ν’αναγκαστούν να δείξουν οι ορδές των εκατομμυρίων ισλαμο-λαθρο-εισβολέων το «πραγματικό πρόσωπό» τους...

Διαφθορά και διαπλοκή -το πλεόνασμα της ληστείας- (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης)

Διαφθορά και διαπλοκή

-το πλεόνασμα της ληστείας-

Επικοινωνιολογία ως επιστήμη δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως ως κλάδοι άλλων επιστημών, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας ή των οικονομικών , ένα σύνολο μαθημάτων, αντικείμενο των οποίων είναι η δημοσιογραφία, δημόσιες και διανθρώπινες σχέσεις κ.λ.π. Πολλοί εντρυφούν εις τα μαθήματα αυτά, γράφουν και κάποιες εργασίες με αυτό το αντικείμενο, αποκτούν έστω και κάποια εξειδίκευση και αυτοτιτλοφορούνται κατόπιν όπως θέλουν. Δικαίωμά των. Έτσι μας προκύπτουν και οι επικοινωνιολόγοι. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν είναι πάντοτε ανεγνωρισμένου επιπέδου. Αντιθέτως, έχουν δημιουργήσει πολλές φορές παντού πολλά προβλήματα. Συνήθως ασχολούνται εις τα κόμματα, αλλά και από μεμονωμένους υποψήφιους βουλευτές, δια να διοργανώσουν τον προεκλογικό των αγώνα.
Βεβαίως έχει και η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και όλα τα Κόμματα, που ευθύνονται για την κατάντια της Πατρίδας μας,   τους επικοινωνιολόγους τους. Αυτοί προφανώς ζούνε εις ένα άλλο πλανήτη ή έστω εις την Ελβετία ή την Σουηδία –εκεί δηλαδή που μόνον ελάχιστα ίχνη διαφθοράς υπάρχουν, αν υπάρχουν. Υποθέτομε, λοιπόν, ότι ειδοποιήθηκαν, μάλλον τηλεφωνικώς, από το κόμμα. Το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος αυτού το φανταζόμαστε περίπου, ως εξής:  Βοήθεια! Λέγει το κόμμα. Το υπ’  αριθμόν ένα θέμα συζητήσεων των ανθρώπων εις την Ελλάδα είναι η διαφθορά και η διαπλοκή. Δυστυχώς, υπάρχει πράγματι πρόβλημα, συνεχίζει το κόμμα. Οι δημόσιες υπηρεσίες «λαδώνονται» για να λειτουργήσουν, οι ιατροί «λαδώνονται» για να πιάσουν το ακουστικό, μη ρωτάτε τι γίνεται με τους χειρούργους! Αυτοί έχουν μία περίεργη αντίληψη περί της αριθμητικής. Γνωρίζουν να μετρούν μόνον εις χιλιάδες Ευρώ, βεβαίως. Κάμετε κάτι! Δεν μου λες, λέγει ο επικοινωνιολόγος, με τους πολιτικούς τι γίνεται; Τι λες τώρα! Ερωτήσεις θα μου κάνεις; Εντολή σου δίδω! Κάμε κάτι, κατά τις δημοσκοπήσεις το κόμμα βουλιάζει! Με συγχωρείς, απαντά ο επικοινωνιολόγος, αλλά συνάντησα τυχαίως ένα περαστικό Έλληνα. Μου είπε ότι είναι δάσκαλος εις την Ελλάδα και μου περιέγραψε  πόσο άθλια είναι τα σχολεία και πως οι βίλες «τρώγουν»  σιγά-σιγά την Πεντέλη. Είναι αλήθεια αυτά; Άφησέ τα αυτά σου είπα!  Είναι υπερβολές! Έχομε τα καλύτερα  σχολεία της Αφρικής και ίσως και  των Βαλκανίων. Κάνε κάτι! Γρήγορα!

Έτσι εις τα γρήγορα ο επικοινωνιολόγος «έκαμε κάτι»: Ένα πλακάτ με φόντο τον Αρχηγό του Κόμματος ή τον Πρωθυπουργό και με χονδρά ευκρινή γράμματα με τις φράσεις «Το ήθος της δημοκρατικής παράταξης είναι αδιαπραγμάτευτο. Το «π.χ. Κόμμα……..»  οφείλει να είναι η ψυχή των μη προνομιούχων!» Μάλιστα! Αυτό θέλουμε όλοι! Έξυπνος ο επικοινωνιολόγος. Και μορφωμένος.  Ο Γκέμπελς, ο αρχιπροπαγανδιστής του Χίτλερ, έλεγε, ότι ένα πλακάτ πρέπει να διαβάζεται και από έναν αμόρφωτο το πολύ εντός ενός λεπτού και να το κατανοεί.  Αυτό το έχουν μάθει όλοι οι επικοινωνιολόγοι. Την προϋπόθεση αυτήν την εκπληρώνει απολύτως τα πλακάτ που τοιχοκολλούνται  ανέκαθεν σε όλη την Ελλάδα, ή οι διαφημίσεις εις τις Εφημερίδες και τα Κανάλια. Έλα όμως που ο επικοινωνιολόγος  που το σχεδιάζει δεν ζει εις την Ελλάδα. και συνεπώς δεν ακούει τι λέγει ο μη προνομιούχος Έλληνας  που εξερχόμενος από την Εφορία ή την Πολεοδομία ή το ΚΤΕΟ ή το Νοσοκομείο του ΕΣΥ, του ΕΟΠΥΥ ή από οιανδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία αντικρίζει  το πλακάτ αυτό.

Είναι και από τους αντιπάλους του αποδεκτό, ότι ο Πρωθυπουργός  κ. Σαμαράς  ούτε χρηματίζεται, ούτε εις κυκλώματα διαπλοκής ανήκει. Είναι προς τιμήν του, ότι ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν πόσα τέκνα έχει και με τι ασχολούνται.  Ο κ. Σαμαράς δεν ανήκει μεταξύ εκείνων, που αγωνίζονται και εν πολλοίς επιτυγχάνουν να καταστήσουν την Βουλή των Ελλήνων φέουδο ολίγων οικογενειών.  Είναι προς τιμήν του. Παρόμοιο παράδειγμα έδωσε μόνον ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκ των δύο υιών του  ο μεν Κυριάκος έπασχε από φυματίωση, τον δε Σοφοκλή έστειλε εις την εκστρατεία της Μικράς Ασίας.

Πάντοτε οι ηγέτες σφραγίζουν την εποχή των. Όμως αξίζει ο κ. Σαμαράς να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός  της εφαρμογής των Μνημονίων που υπέγραψε ο προκάτοχος του, αλλά και των Πλεονασμάτων που «πέτυχε» ο ίδιος; Φοβούμεθα όμως, ότι κινδυνεύει να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός, κατά την εποχή του οποίου ο Ελληνικός Λαός υπέστη τα πάνδεινα εξαιτίας των τεραστίων λαθών των δεκαετιών της διεφθαρμένης και παρακμάζουσας Ελλάδος που κατασπάραξαν  και τα τελευταία ίχνη ήθους του Δημοσίου.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται από κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα είναι: έχει αλλάξει τίποτε από την εφαρμογή των Μνημονίων;  Η φιλοσοφία των Μνημονίων και οι συντελεστές της ΤΡΟΙΚΑ, ως επιβλέποντες την εφαρμογή της, έχει  ως κεντρικό πυρήνα μόνον τις διαθρωτικές αλλαγές εις την από την διαπλοκή και την διαφθορά τελείως  διαλυμένη Δημόσια Διοίκηση και όλων των άλλων Θεσμικών  Οργάνων της Ελληνικής Πολιτείας. Η οποία καταβρόχθιζε τους πόρους του Ελληνικού Λαού, αλλά διασπάθιζε και τα κοινοτικά κονδύλια και τα δάνεια των Τραπεζών, τα οποία με όλα τα προαναφερθέντα χρεοκόπησαν την Ελλάδα.

Τα Μνημόνια επιβάλλουν την αναγκαιότητα περικοπής, περιορισμού ή σε μερικές περιπτώσεις και την κατάργηση των δαπανών και λειτουργιών της Δημόσιας Διοίκησης και των Οργάνων της. Όμως σε καμία περίπτωση την κατάργηση π.χ. της Δημόσιας Υγείας και άλλων βασικών παροχών. Όλα αυτά τα γνωρίζει η ΤΡΟΙΚΑ, η οποία κάθε τόσο απαντά με προαπαιτούμενα, όταν βλέπει ότι η Κυβέρνηση και όλο το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας αντιστέκεται εις τον περιορισμό του σπάταλου Δημοσίου Τομέα, για τους σε όλους μας γνωστούς λόγους.

Είναι πλέον γνωστόν σε όλους, τους εκτός της Ελλάδος πολιτικούς και διαμορφωτές της παγκόσμιας πολιτικής, ότι το πολυδιαφημιζόμενο «Πλεόνασμα» της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο προκαλεί τον παγκόσμιο χλευασμό, προέρχεται από την καταλήστευση των δεινοπαθούντων κοινωνικών τάξεων, όπως π.χ. τον περιορισμό ή κατάργηση φαρμάκων, μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις παντελή έλλειψη Ειδικοτήτων Ιατρών εις το Σύστημα Υγείας. Και ότι ως γνωστόν και πάλιν εις τους εκτός της Ελλάδος παρατηρητές, ένα μέρος της ληστείας αυτής  επιστρέφεται σε εκείνες και γνωστές Συντεχνίες εις τις οποίες στηρίζεται το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας της Ελλάδος. Ο νοών, νοείτω!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

    

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.