ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ> ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ (9 ΣΕΛΙΔΕΣ): Αναστέλλεται η εκτέλεση διαταγή πληρωμής, λόγω υπέρβασης του νομίμου επιτοκίου

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ

CONSUMER’ S INSTITUTE of CRETA

ΧΑΝΙΑ – ΡΕΘΥΜΝΟ – ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΛΑΣΙΘΙ – ΑΘΗΝΑ – ΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ – Ε.Ε.

Μέλος του ΙΝΚΑ/ΓΟΚΕ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γιαννουδοβαρδή 19 Κίσσαμος Χανιά www.inkakritis.gr e-mai l: inkakritis@gmail.com Τηλ. 28220 22641,2 Fax. 22652 Γραμματεία–Καταγγελίες Διστόμου 45 Πειραιάς 18533 Τηλ.: 21111 02 400-3 Fax.: 210 4118849

 

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 530 04.10.2014

Το ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ κάνει δώρο, όπως πάντα ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ούτε καν ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ, στον Νομικό και Πολιτικό κόσμο: 1. την 24/21.01.2014 Απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου και 2. τον Πίνακα των Εξωτραπεζικών της ΤτΕ για να τα ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΟΥΝ, σελίδες 9.

27/2014 ΜονΠρωτΚορίνθου: Αναστέλλεται η εκτέλεση διαταγή πληρωμής, λόγω υπέρβασης του νομίμου επιτοκίου

Με την υπ’ αριθμ 27/2014 απόφαση της κας Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, επί αιτήσεως με την οποία ζητείτο η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης με ανακοπή (632ΚΠολΔ) διαταγής πληρωμής, πιθανολογήθηκε, ότι η τράπεζα εφάρμοζε επιτόκιο, το οποίο υπερέβαινε τα ανώτατα εξωτραπεζικά επιτόκια.

Το ύψος του επιτοκίου αυτού θεωρήθηκε παράνομο ως καταχρηστικό και κατ’ ακολουθίαν του λόγου αυτού, επηρεάστηκε η αποδεικτικότητα με έγγραφα και το εκκαθαρισμένο του συνόλου της απαιτήσεως. Για τους λόγους αυτούς διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής.

Το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στο δρόμο για τον Προυσσό (πάνω από το Λαμπίρι Αιτωλοακαρνανίας)

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

φωτογραφίες: Χρήστος Αλεξόπουλος

Προσκύνημα στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας (φωτογραφικό αφιέρωμα)

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

φωτογραφίες: Χρήστος Αλεξόπουλος

Συγκινητική προσευχή Αγιορείτου γέροντος προς τον Ιησούν

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/proseuches/item/44484-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Σαν παιδί θέλω να μπω στη συνοδεία που πορεύεται προς το δείπνο Σου.
Δεν θέλω εκεί παρά μία ταπεινή, φτωχή, πολύ μικρή θέση.

Κύριε, άσε με να μπω, εμένα τον ανάξιο, εμένα που τόσες φορές, παρά τις θλίψεις και τις δοκιμασίες που μου έστειλες, δεν απάντησα στο κάλεσμά Σου.
Συγχώρεσέ με για την αδιαφορία μου στην κλήση του Ουρανού.
Μη μ' αφήνεις μόνο μου στο δύσκολο ταξίδι των θλίψεων και των δοκιμασιών.
Γίνε Εσύ κυβερνήτης.
Έτσι θα είναι βέβαιο ότι, παρ' όλες τις τρικυμίες της ζωής, το πλοίο θα φθάσει στη Βασιλεία Σου.

"Εγώ πήγα στον Χριστούλη και στην Παναγίτσα ψιλά στον ουρανό" (συγκλονιστική ιστορία)

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/44389-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1-%CF%88%CE%B9%CE%BB%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C

Αφηγούνται ο Ηλίας και η Θεοφανώ Τσιραμπίδη, από το Δροσάτο N. Κιλκίς, γονείς τριών παιδιών. Στις 30-3-2001 πήγαμε το Μιχαλάκη μας ηλικίας 4,5 χρονών επειγόντως στο Νοσοκομείο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης με ανυπόφορο κοιλόπονο. Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και διάγνωση αποφρακτικό ειλεό, χειρουργήθηκε επί 3,5 ώρες, και του αφαιρέθηκε μισό μέτρο σάπιο έντερο.

 Οι γιατροί μας είπαν ότι το παιδί πέρασε πολύ μεγάλη μπόρα, αλλά δεν ξεπέρασε τον κίνδυνο. Το βράδυ της Δευτέρας ως το επόμενο πρωΐ είχε 40 πυρετό. Την Τρίτη μεταφέρθηκε επειγόντως στη μονάδα εντατικής θεραπείας με σηψαιμία και οξύ αναπνευστικό σόκ. Οι ελπίδες να ζήσει μόλις 10%.
Στο μεταξύ, χωρίς να γνωρίζει τίποτα μια γειτόνισσα, βλέπει σε όνειρο τον άγιο Ραφαήλ και της λέει: «Αντωνία, εγώ θα φύγω, εσύ δεν με χρειάζεσαι άλλο. Θα πάω στον Ηλία, εκείνος με έχει ανάγκη τώρα!» Η γυναίκα ύστερα έμαθε για το γιό μας. Μιά γνωστή μας οικογένεια από τη Γουμένισσα, του κ. Πολυβίου Σαμαρά, πήγαν στον Άγιο Ραφαήλ στη Γρίβα και γονατιστοί με τον Ιερέα διάβασαν παράκληση για τη σωτηρία του παιδιού μας. Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στο άδειο σπίτι μας να κάνει Παράκληση στον άγιο Γεώργιο για την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φώς ; Ίσως η Χάρη του Αγίου.
Μετά απ' αυτά, η κατάσταση του παιδιού άρχισε συνέχεια να βελτιώνεται, μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου που άνοιξε τα ματάκια του. Την Μ. Δευτέρα ήταν εντελώς καλά και βγήκε από τη Μ.Ε.Θ. Μετά από εικοσιτρείς ημέρες νοσηλείας φύγαμε από το Νοσοκομείο.
Όταν συνήλθε, άρχισε να μάς λέει διάφορα: «Εγώ πήγα στο Χριστούλη και στην Παναγίτσα ψηλά στον ουρανό, όπου έχει πολλά σύννεφα. Με το άσπρο άλογο του Αγίου Γεωργίου. Είδα το θείο Φάνη (γείτονά μας που πέθανε πριν 8 μήνες) και τη Δεσπούλα (ένα κοριτσάκι που πέθανε πριν 3 χρόνια), ήταν πολλοί άγνωστοι άνθρωποι εκεί και φορούσαν χρυσά αγγελουδίστικα και όλοι τραγουδούσαν… Ο Χριστούλης και η Παναγίτσα με ρώτησαν αν έχω αδέλφια, πως τα λένε και μου είπαν, μη φοβάσαι θα πας πάλι στη μαμά και τα αδέλφια σου. - Δεν ξέρω πως να πάω πάλι εκεί. - Με το άλογό μου, είπε ο άγιος Γεώργιος. - Φοβάμαι, δεν ξέρω να οδηγήσω το άλογο. - Μη φοβάσαι, θα το οδηγήσω εγώ». Ο Μιχάλης είναι κοντά μας, γερό παιδί όπως και πριν, κάθε μέρα δοξάζουμε τον Θεό την Παναγία και όλους τους Αγίους που μας τον χάρισαν πάλι κοντά μας.
* † Μητροπολίτου Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Θαύματα Αγίων ­ σημεία Θεού, 'Εκδοση Ι. Μονής Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Ειρήνης, Γρίβα Γουμενίσσης.

Ο τσομπάνος που πήγε στον Παράδεισο! (Διδακτική ιστορία)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_4.html

…..Αυτός ό τσοµπάνος, πού πήγε στόν Παράδεισο, τόν λέγανε Μαυρογένη, γιατί είχε µαύρα γένια καί ζούσε µέ τήν γυναίκα του απ” τόν κόσµο µακρυά, µέ τά ζωντανά του καί δέν κατέβαινε στό χωριό, παρά µονάχα γιά νά πουλήση τά τυριά του καί νά ψουνίση τά χρειαζούµενα, ξεκίνησε νά λέη ό Προκόπης.
Μιάν ήµέρα τό λοιπόν, όπου βρέθηκε στό χωριό γιά τίς δουλειές του, πήγε νά άνάψη ενα κερί στήν εκκλησιά, γιατί ήτανε θεοφοβούµενος καί καλής ψυχής άνθρωπος.Εκεί µιλούσεν ό παπάς στούς χωριανούς του καί τούς έλεγε τό κήρυγµα γιά τόν ίσιον δρόµο του Θεού, πού πάει όλόϊσια στόν Παράδεισον, αν δέν στρίβουµε δεξιά κι αριστερά. Πρέπει νά τραβούµεν ίσια καί νά είµαστε συµπονετικοί γιά κάθε άνθρωπον, όταν εχει τήν ανάγκην µας. Νάµαστεν δηλαδή ψυχηκάρηδες καί νά έλεούµε, γιατί τό ίδιο κάνει καί ο Θεός καί έλεεί τόν κόσµον όλον γιά νά ζη καί νά πορεύεται. Κι όποιον δει πώς κάνει κι αυτός τό ίδιο, τόν συµπαθα πολύ καί τόν παίρνει στόν Παράδεισον, όπου είναι ή ζωή µεγαλείο άτελείωτον! «Ετσι τά έλεγεν ο παπάς κι ετσι πρέπει νά είναι, κατά τήν γνώµην µου. Ή Έκκλησία δέν λέγει ποτέ της ψέµατα καί γιατί νά τά πη, µαθές;

“Όλοι ακούγαµε τόν άπλοϊκόν τσοµπανο, πού µιλούσε µέ τόν δικό του παραστατικόν τρόπο καί κάθε λίγο σκούπιζε τά µουστάκια του, άγνωστον γιατί, καί δέν εδειχνε δυσκολία στό νά έκφραστή αυθόρµητα καί νά πη τήν πίστη του. Ό φίλος µου, πού είχε ένθουσιασθή, ρώτησε, συντοµεύοντας τήν µικρή παύση στήν διήγηση του Προκόπη:

• Καί µετά τί έγινε: Πως πήγε στόν Παράδεισον;
• “Όταν γύρισε στό καλύβι του, τό είπε στήν γυναίκα του χαρούµενος αυτό τό ευχάριστο µαντάτο καί της είπε πώς θά πάει τήν άλλη µέρα νά συναντήση τόν Θεό. “Ετσι κι έγινε.

Τήν άλλη µέρα πηρε ψωµοτύρι µαζί του, χαιρέτισε τήν κυρά του καί ξεκίνησε γιά τόν Παράδεισο. Πήρε τόν ίσιον δρόµο καί προχωρούσε ανάµεσα στά χωράφια, χωρίς νά στρίβη δεξιά τι αριστερά, όπως είπεν ο παπάς καί τό βραδινό κοιµήθηκε κάτω από ένα δέντρο καί συνέχισε τήν άλλη µέρα τόν ίσιο δρόµο γιά τόν Παράδεισο.

“Εφαγε καί τό ψωµοτύρι, που είχε µαζί του καί συνέχισε καί τήν τρίτη µέρα καί τήν τέταρτη. Τό ένα βουνό ανέβαινε, τό άλλο κατέβαινε. Τήν πέµπτη µέρα πείνασε πολύ καί σκέφτηκε τί νά κάνη καί που νά βρη τροφή. Κι όταν άνέβηκε τό βουνό, πού ηταν µπροστά του, είδε στήν απέναντι πλαγιά ένα Μοναστήρι. “Έσυρε λοιπόν καί πήγε. Χτύπησε τήν πόρτα καί ζήτησε βοήθεια. Ευτυχώς τό Μοναστήρι βρισκόταν πάνω στόν δρόµο του. Τόν βάλανε λοιπόν µέσα στήν εκκλησιά του Μοναστηριού νά περιµένη, ώσπου νά του φέρουνε τίποτε φαγώσιµο. Κι έβλεπε ολόγυρα τίς εικόνες καί τίς θαύµαζε, όλες του φαινότανε ζωντανές, όλοζώντανες. Μόνο, πού δεν µιλούσανε. Κι όντας έστρεψε τό µάτι του καί εΙδε στόν σταυρό σταυρωµένον κι όλόγυµνο καί µατωµένον τόν Χριστό, άναφώνησε:

• “Ωχου, τό παλληκάρι, τό λαβώσανε οί άτιµοι! “Ωχου καί τόν έχουν κρεµασµένον ακόµα!

Τήν ίδια στιγµή, ένας καλόγερος του εφερε λίγα φαγώσιµα, τάβαλε πάνω στον πάγκο καί τούπε νά φάη, συνέχισε ο Προκόπης.Ό καλόγερος όµως µπαίνοντας τόν άκουσε, πού µιλούσε στόν σταυρωµένον καί τόν ρώτησε:

• Μιλούσες µέ κανέναν, άδερφέ;

Ό Μαυρογένης, πού υποψιάστηκε τόν καλόγερον, πώς είναι απ” αύτούς, πού τόν σταυρώσανε, δέν είπε τίποτα. Κι όταν έφυγε ο καλόγερος φώναξε στόν σταυρωµένον:

• “Έ, παλληκάρι! Μπορείς νά κατεβεις; από κεί πάνω, νά “ρθης νά φαµε µαζί αυτά, πού µου φέρανε; Θές νά “ρθώ νά σέ κατεβάσω εγώ;
• “Οχι. Μπορώ καί µόνος µου νά κατέβω. “Ερχοµαι.

Κατέβηκε τό λοιπόν ο Σταυρωµένος κάτω, συνέχισε ο Προκόπης τήν άφήγησή του, καθησε στον πάγκο κι έφαγε κι έπιασε κουβέντα µέ τόν τσοµπάνο. “Εκείνος τούπε νά τόν πάρη µαζί του, τώρα πού πάει νά συναντήσει τόν Θεό.

• Θέλεις νά σέ πάρω κι εσένα; Ό Θεός είναι καλός καί θά σε λυπηθή καί θά σέ βάλη καί σένα στόν Παράδεισο. “Εγώ γι” αυτό πάω στόν Θεό. “Ερχεσαι µαζί µου; Δέν πρόλαβε όµως ο Σταυρωµένος ν” άποκριθή, γιατί ακούστηκε νά ερχεται ο καλόγερος. Τότε ο Σταυρωµένος ξανανέβηκε γρήγορα πάνω στόν σταυρό κι έµεινε µέ ανοιγµένα χέρια.

Καί ο καλόγερος ρώτησε τόν τσοµπάνο:

• Τώρα µή µου πης πώς δέν µίλαγες µέ κανέναν. Σ” ακουσα µέ τά ίδια µου τ” αυτιά. Λέγε µέ ποιόν µιλούσες;

Ό Μαυρογένης φοβήθηκε στήν αρχή, δίστασε καί στό τέλος είπε στόν καλόγερο πώς μιλούσε μέ τό κρεμασμένο αυτό παλληκάρι, πού τό λυπήθηκε καί τό κάλεσε νά φάνε μαζί τό βρισκάμενο. Καί είπε στόν καλόγερο:

• Μή μέ μαρτυρήσεις, άγιε καλόγερε, αλλά θέλω νά πάω στόν Παράδεισο καί ό παπάς του χωριού μας είπε νά πάρουμε τόν ίσιο δρόμο καί νά είμαστε ψυχοπονιάρηκα;
  Κατάλαβες; Τό λυπήθηκα λοιπόν τό παλληκάρι καί τό κάλεσα νά πάρη κι αυτό μιά μπουκιά ψωμί. Κακό εκανα;
• “Οχι, όχι, καλά εκανες καί πάντα νά συμπονας τούς άναγκεμένους, αποκρίθηκε κατάπληκτος ό καλόγερος μέ τά όσα του είπε ό τσομπανος. Κι ετρεξε καί τά φανέρωσε όλα στόν Ήγούμενό του.

“Ύστερα, λέγει η ιστορία, φτάσανε όλοι οί καλόγεροι μέ τόν Ήγούμενο στήν εκκλησιά καί βάλανε μετάνοια στόν τσομπανο, πού έφαγε μαζί με τόν Σταυρωμένο Χριστό καί τόν παρακαλέσανε νά πει καμμιά καλή κουβέντα καί γι” αύτούς, όταν συναντήσει τόν Θεό.

• Άμα τόν δω τόν Θεό, θά του πω καί γιά σας, αλλά γιατί τό κρατατε σταυρωμένο τό παλληκάρι; Τί σας εκανε; Κατεβάστε το νά φάη καί νά ντυθη, πού είναι όλόγυμνος καί πληγωμένος. Κι αν δέν τόν θέλετε έσεις εδώ, τόν παίρνω εγώ μαζί μου.
• Έκείνοι κοκκαλώσανε απ” τήν καλωσύνη καί τήν αθωότητα τοϋ Μαυρογένη καί, άφού του δώσανε όλα τα χρειαζούμενα, τόν συνόδεψαν κάμποσο στόν ίσιο δρόμο. πού ακολουθούσε κι όταν έκείνος απομακρύνθηκε, τόν βλέπανε πού δέν πάταγε στήν γη, αλλά περπατούσε στόν αέρα μέχρι, πού χάθηκε απ” τά μάτια τους.
  

Αυτός ό καλός άνθρωπος γιά μένα θά πήγε στόν Παράδεισο τό δίχως άλλο. Γιατί λυπότανε όλους τούς πονεμένους, όπως κάνει κι ό Θεός. Έγώ γράμματα δέν ξέρω γιά νά τά πώ πιο όμορφα, αλλά θυμάμαι τόν παππού μου τόν Χαραλάμπη, πού έλεγε πώς ό,τι κάνεις σ” αυτήν τήν ζωή τά ίδια θά σου κάνουνε κι εσένα στήν άλλη. Κι αυτό τό πιστεύω. Αυτή εναι n Ιστορία, πού άκουσα.

Από το βιβλίο του Π.μ.Σωτήρχου «Οι εραστές του παραδείσου» εκδ.Αστήρ

Η Προσευχή του Γέροντος Παΐσιου

http://www.diakonima.gr/2014/10/03/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85/
Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
Μην εγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τούς φέρει όλους κοντά Σου.
- Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.
- Των δούλων Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα. ,
- Των δούλων Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
- Των δούλων Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
- Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
- Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
- Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
- Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στην ζωή, όσων έχουν χάσει τούς συζύγους τους.
- Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
- Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.
- Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
- Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων (κληρικών) της Εκκλησίας και των πιστών.
- Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
- Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού είναι σέ καιρό πολέμου.
- Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
- Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
- Μνήσθητι των δούλων Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
- Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
- Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
- Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ’ αυτές.
- Μνήσθητι των δούλων σου πού υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
- Μνήσθητι oσων βρίσκονται σέ απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσε τους.
-Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου πού ζήτησαν τις
προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων και άνάπαυσον αυτούς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
Πηγή:  agioritikovima.gr

Τί σημαίνει τό φτύσιμο γιά τήν ἀποτροπή τῆς βασκανίας;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_67.html

Αυτό είναι τόσο συνηθισμένο, αλλά έχει μαγική προέλευση.

Πολλοί συνηθίζουν να φτύνουν κάποιο άνθρωπο ή κάποιο αντικείμενο για να μη πιάσει το μάτι. «Να σε φτύσω να μη βασκαθείς» που απευθύνεται σε ανθρώπους τους οποίους θαυμάζουμε για τα προσόντα και την ευτυχία τους.

Εκείνος όμως που φτύνει, ασχημίζει την εικόνα του Θεού και ρυπαίνει το σώμα του Χριστού του οποίου μέλος είναι κάθε χριστιανός. Άρα, το φτύσιμο είναι πράξη εξευτελισμού και διαπομπεύσεως.

Είναι πράξη βλασφημίας κατά του Χριστού, του οποίου ναός είναι το σώμα κάθε βαπτισμένου πιστού.Όντας εκείνος ακάθαρτος επιδιώκει να μεταφέρει και στον άνθρωπο το μόλυσμα της ακαθαρσίας.

Όταν, λοιπόν, ο γητευτής κάνει ό,τι θα έκανε ο διάβολος, κι ο εξορκιστής λερώνει με τον εξευτελιστικό αυτό τρόπο την εικόνα του Χριστού, τότε δεν χρειάζεται να επέμβει εκείνος. Μόνος του ο άνθρωπος «παραδίδει» τον συνάνθρωπό του στην εξουσία του σατανά.

Το φτύσιμο πού χρησιμοποιείται από την Εκκλησία στην ακολουθία της Κατηχήσεως έχει διαφορετική έννοια. Εδώ εμπτύεται ο διάβολος από τον ευτρεπιζόμενο προς το άγιο βάπτισμα κατηχούμενο.

Ο «εμπτυσμός» εδώ συμβολίζει την αποταγή από τα έργα του διαβόλου και την σύνταξη με τον Χριστό.

ΠΗΓΗ

«Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει τη δολοφονία μου» (Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, πρόεδρος της Αργεντινής)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/blog-post_90.html

σχόλιο Γ.Θ : Η λίστα με τα εγκλήματα της αντίχριστης Δύσης  και του αμερικανοσιωνισμού δεν έχει τέλος. Καλή λευτεριά ανθρωπότητα.

Réseau International (Γαλλία)           (μτφ. Κριστιάν) 
Το περίεργο είναι ότι κάποια μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τη δήλωση της Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ (Christina Fernandez de Kirchner) σαν να ήταν...
μια παράνοια που δεν έχει καμία απολύτως βάση. 

Γι 'αυτούς, οι εχθροί των ΗΠΑ δεν απομακρύνθηκαν ή δολοφονήθηκαν ποτέ, και δεν υπήρξε ποτέ οποιοδήποτε σαμποτάζ της οικονομίας μιας «εχθρικής» χώρας από την αμερικανική κυβέρνηση. 

Προτιμούν να χαρακτηρίσουν την πρόεδρο της Αργεντινής ως τρελή, αναδημοσιεύοντας τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης που χρηματοδοτείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Πώς γίνεται όμως να μη πάρουν στα σοβαρά τις απειλές του Ισλαμικού Κράτους;

Η  Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ (Christina Fernandez de Kirchner) έλαβε απειλές από το ΙΚΙΛ-ΙΚ, εξαιτίας των δεσμών της με τον Πάπα Φραγκίσκο. Αλλά δεν είναι η μόνη απειλή που δέχεται. 

Κατηγορεί τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι σχεδιάζουν την πτώση της κυβέρνησής της και ότι εξετάζουν ακόμη και τη δολοφονία της.

«Αν μια μέρα, κάτι που συμβαίνει, μη κοιτάξτε προς τη Μέση Ανατολή, αλλά προς τα βόρεια, ψάξτε τι διακινούν οι πρεσβείες», δήλωσε σε λόγο της στην κρατική τηλεόραση.

Το πέσο είναι σε ελεύθερη πτώση και οι σχέσεις της Πρόεδρου με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο πάτωμα.

Πρόσθεσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβαρδίζουν τη Μέση Ανατολή, και ακόμη και αν δεν διεξαγάγουν καμία στρατιωτική επίθεση εναντίον της Αργεντινής, διεξάγουν οικονομικές επιθέσεις, για να επιστραφεί η χώρα πίσω στο χρόνο όταν η Αργεντινή ήταν στα γόνατά της και αναγκασμένη να αναζητήσει δάνεια με φαραωνικά επιτόκια».

Για περισσότερες πληροφορίες (στα αγγλικά ) σχετικά με το πώς η αυτοκρατορία παίρνει το κομμάτι σάρκας της,

Διαβάστε εδώ ... 

http://reseauinternational.net/washington-en-train-planifier-mon-assassinat-christina-kirchner/

Δείτε και το βίντεο του ιστορικού λόγου της στη φετινή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να καταλάβετε τη "τρέλα" της:

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/10/blog-post_62.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.VC_CvxbgWe4

Πιό ΚΟΠΑΝΟΣ πεθαίνεις. Πάνος Χ. Κούτρας: "Φτύνω πάνω στην ελληνική οικογένεια και τη θρησκεία". Τελικά είσαι για ΠΟΛΥ φτύσιμο ρε προοδευτικαριστεροψευτοκουλτουριάρη!!

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/10/blog-post_82.html

Η τελευταία ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα με τον ειρωνικό τίτλο ΧΕΝΙΑ είναι μια οδύσσεια ανά την Ελλάδα του σήμερα, με σύγχρονους Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες και Σειρήνες. Είναι η αναζήτηση δύο ανήλικων Αλβανών δεύτερης γενιάς, ενός πατέρα και μιας ταυτότητας. Είναι μια ταινία για το τέλος της αθωότητας, για την ενηλικίωση και για την αδελφικότητα. Τέλος, η ιστορία ενός πατέρα που όφειλε να έχει αναλάβει τις ευθύνες του νωρίς, αλλά δεν τις ανέλαβε ποτέ.


Αναλογιζόμενος ότι οι ταινίες σου μοιάζουν με παραμύθια για ενήλικες, ήθελα να σε ρωτήσω αν σου άρεσαν τα παραμύθια όταν ήσουν μικρό παιδί και ποιο ήταν το αγαπημένο σου.Ήμουν ένα παιδί άρρωστα υπερδραστήριο. Σήμερα θα μου έδιναν ηρεμιστικά – γιατί σήμερα δίνουν στα παιδιά ηρεμιστικά. Δεν καθόμουν, δεν σταματούσα να μιλάω. Το μόνο πράγμα που με ηρεμούσε ήταν να μου λένε παραμύθια και να βλέπω σινεμά. Ήταν τα δύο πράγματα που με ακινητοποιούσαν. Και η τηλεόραση, φυσικά. Να ακούω ή να βλέπω ιστορίες παρά το να τις λέω εγώ ο ίδιος, γιατί τα υπερδραστήρια παιδιά θέλουν συνέχεια να κάνουν κάτι για να τραβάνε την προσοχή. Όταν το ανακαλύψανε, με έστελναν συνεχώς στο σινεμά, όπου ήθελα να βλέπω τις ταινίες που μου άρεσαν ξανά και ξανά. Ο Πινόκιο της Disney ήταν μία από τις ταινίες που με άγγιξαν περισσότερο...

Να γιατί χρησιμοποιείς τόσο συχνά animation. Στα δικά σου «παραμύθια», βέβαια, ξεπηδούν πολλοί εφιάλτες, σε αντίθεση με τα παιδικά.
Δεν είμαι και τόσο σίγουρος! Η Σταχτοπούτα, όπως την έγραψαν οι Γκριμ, είναι κάτι εφιαλτικό. Πάντως, στη σκηνή του δάσους στο ΧΕΝΙΑ σκέφτηκα τον Κοντορεβιθούλη – εικαστικά όμως. Μου αρέσει οι ταινίες μου να λειτουργούν σαν παραμύθια, για μεγάλους ή και μικρούς. Θεωρώ, άλλωστε, τον εαυτό μου πιο πολύ storyteller παρά οτιδήποτε άλλο. Η συγγραφή με συναρπάζει, είναι η ωραιότερη περίοδος της διαδικασίας μιας ταινίας. Είναι το στάδιο κατά το οποίο διασκεδάζω πιο πολύ.




Ο Νίκος (Οδυσσέας) ήταν στο πρώτο έτος στη σχολή της Αγίας Βαρβάρας και ο Κώστας (Ντάνι) έδωσε εξετάσεις όσο κάναμε πρόβες. Ήταν ηθοποιοί εν τη γενέσει...

Το φινάλε της «Στρέλλας», που δίχασε το ελληνικό κοινό, μοιάζει να είναι η γέφυρα που τη συνδέει με το ΧΕΝΙΑ. Εκεί επρόκειτο για μία σύγχρονη εκδοχή οικογένειας, ενώ εδώ για την ιστορία μιας διαλυμένης οικογένειας.
Καταρχάς, το τέλος της Στρέλλας δεν δίχασε μόνο τους Έλληνες... Όλες μου οι ταινίες έχουν να κάνουν με την οικογένεια. Το ΧΕΝΙΑ πιο συνειδητά, οι προηγούμενες πιο υποσυνείδητα. Παίρνω πάντα την οικογένεια ως βάση της αφήγησής μου. Δεν υπάρχει κάτι πιο σύνθετο ως σκέψη πίσω από αυτό, εκτός από το ότι είναι από τα θέματα που με έχουν απασχολήσει και προσωπικά. Προέρχομαι από μεγάλη οικογένεια, και από τις δύο πλευρές. Με πολλές ιστορίες, πολλά μυστικά, είναι η ζωή μου. Επίσης, είμαι ένας άνθρωπος που κάνει πολλά χρόνια ψυχανάλυση.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στις ταινίες σου.
Αναγκαστικά αυτό έχει σημασία, βγαίνει. Συν του ότι εμένα με βολεύει πάρα πολύ ως αφηγητή, καθώς μια οικογένεια είναι ιδανικό πλαίσιο για να πεις μια ιστορία, ένας μικρόκοσμος μέσα από τον οποίο μπορείς να μιλήσεις για όλα, για τα πάντα. Οπότε είναι μία φόρμα που με βόλεψε.

Και στην ελληνική, όπως και στη μεσογειακή, κοινωνία η οικογένεια είναι θεμελιώδης. Ποια είναι η γνώμη σου για την αρχετυπική ελληνική οικογένεια;
Φτύνω επάνω της! Όπως φτύνω κι επάνω στην Εκκλησία. Απροκάλυπτα όμως. Αυτήν τη στιγμή, δε, με πολύ θυμό. Γιατί πιστεύω ότι είναι ένα από τα μεγάλα κακά αυτής της χώρας. Το δόγμα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με όλα αυτά!

Πριν, που αναφέρθηκες στη δική σου οικογένεια, έμοιαζες να μιλάς με τρυφερότητα.
Φυσικά. Σέβομαι απόλυτα την οικογένεια του καθενός και τα συναισθήματα που έχει γι' αυτήν. Όπως σέβομαι απόλυτα το γεγονός ότι ο καθένας πρέπει να έχει το δικαίωμα να πιστεύει σε οποιαδήποτε θρησκεία θέλει. Όμως είμαι κατά της θρησκείας, και κατά της οικογένειας, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε αυτήν τη στιγμή.




Οι πρωταγωνιστές της ταινίας «XENIA », Κώστας Νικούλι (Ντάνι) και Νίκος Γκέλια (Οδυσσέας)

Γι' αυτό και «προτείνεις» μια νέα μορφή οικογένειας στη «Στρέλλα»;
Δεν πρότεινα, κατέγραφα μια λογική εξέλιξη των γεγονότων που είχαν προηγηθεί στην ταινία. Δεν ξέρω πώς θα εξελισσόταν η βραδιά, μπορεί στο τέλος να γινόταν της πουτάνας. Δεν είναι αυτό, όμως, το θέμα μου. Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή γινόταν αυτό.

Στο ΧΕΝΙΑ ο μικρότερος σε ηλικία από τους δύο χαρακτήρες, ο Ντάνι, μοιάζει να ψάχνει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ της οικογένειάς του.
Και τα δικά του συγχρόνως, γιατί όταν ψάχνεις κάτι τέτοιο, ψάχνεις τα δικά σου κομμάτια. Ο Ντάνι είναι ένας χαρακτήρας που συνεχώς επανέρχεται στις ταινίες μου και όλοι λένε ότι είμαι εγώ. Είναι ένα παιδί που επωμίστηκε από πολύ νωρίς τον ρόλο του μεγάλου. Αυτό είναι το πιο σκληρό πράγμα που μπορείς να κάνεις στα παιδιά, είτε προέρχονται από διαλυμένη οικογένεια είτε από μια οικογένεια που δεν έχει διαλυθεί ακόμα. Όταν αφαιρείς τον ρόλο του παιδιού από ένα παιδί και του δίνεις αυτόν του ενήλικα, είναι τρομερά σκληρό. Συμβαίνει πολλές φορές σε εγκαταλελειμμένα από τους γονείς τους παιδιά. Ο Ντάνι από πολύ νωρίς έπρεπε να προσέξει τη μητέρα του λόγω του αλκοολισμού της. Τον άφησαν όλοι μόνο του με μια αδύναμη γυναίκα. Ανέλαβε τον ρόλο του προστάτη. Ο Ντάνι, λοιπόν, αποκρούει αυτό τον ρόλο, αρνείται να μεγαλώσει, σαν τον Πίτερ Παν, φτιάχνει έναν φανταστικό κόσμο με το γλειφιτζούρι, με το κουνέλι του τον Ντίντο, ιδέα που πήρα από τη Μίνα Ορφανού που έχει ένα κουνέλι για κατοικίδιο, επεκτείνοντας έτσι την παιδική του ηλικία. Κάνοντας μια πολύ διεστραμμένη συμφωνία με τον ενήλικο εαυτό του. Πρόκειται για ένα διαολεμένα έξυπνο παιδί.

Γιατί επανέρχεται και σε αυτή την ταινία η μορφή ενός ανεύθυνου πατέρα;
Και της μητέρας επίσης. Αυτό, όμως, που με ενδιαφέρει πιο πολύ είναι τα παιδιά. Αυτά που αναγκάζονται να μεγαλώσουν μόνα και εναντίον όλων. Είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα. Εκεί ίσως εντοπίζεται και η σχέση των ιστοριών μου με τα παραμύθια. Αγόρια και κορίτσια μόνα και καταδιωκόμενα στο δάσος, όπως ο Κοντορεβιθούλης και η Κοκκινοσκουφίτσα, στις πόλεις, όπως ο Πινόκιο, στα μεγάλα σπίτια, όπως η Σταχτοπούτα, και πάει λέγοντας.


Μία από τις πιο τρυφερές στιγμές είναι η επανένωση των δύο αδελφών με τον φίλο της μητέρας τους και ιδιοκτήτη σκυλάδικου, τον Τάσο, σαν οικογενειακή ευτυχία.
Ο Τάσος ήταν από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες. Είναι λιγάκι... το ΧΕΝΙΑ, που όμως τα κατάφερε. Ο Τάσος είναι survivor. Έρχεται από την εποχή του ΧΕΝΙΑ, έχει όλους τους λόγους να γίνει σαν το ΧΕΝΙΑ, να εγκαταλειφθεί. Δεν μπόρεσε να κάνει την καριέρα που ήθελε, είναι από τους ανθρώπους που το όνειρό τους χάθηκε, κυλήσανε μέχρι το χείλος του γκρεμού για να το κυνηγήσουν, δεν πέσανε, αλλά επιστρέψανε μ' έναν πιο πρακτικό τρόπο. Αποδέχτηκαν τον τρόπο που αγαπάνε, βρήκε έναν σύντροφο, τον Άχμαντ κι έγινε ένας υπέροχος ιδιοκτήτης κέντρου.
Ένας νοικοκύρης.
Κάπως έτσι! (γέλια) Με τον τρόπο του... ένας νοικοκύρης. Μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι νοικοκύρηδες.
Αν κάτι χαρακτηρίζει το ΧΕΝΙΑ, είναι το θέμα της φιλίας και της εμπιστοσύνης.
Και της αδελφικότητας μεταξύ αντρών.


Φτύνω επάνω στην αρχετυπική ελληνική οικογένεια! Όπως φτύνω κι επάνω στην Εκκλησία. Απροκάλυπτα όμως. Αυτήν τη στιγμή, δε, με πολύ θυμό. Γιατί πιστεύω ότι είναι ένα από τα μεγάλα κακά αυτής της χώρας... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Δεν θα έλεγες ότι η φιλία στην Ελλάδα καταλήγει συχνά στην προδοσία;Ακόμα και μεταξύ «αδελφικών» φίλων;
Γιατί η φιλία στην Ελλάδα είναι σημαντικότερη; Όπως τώρα λένε για το φιλότιμο. Υπάρχει φιλότιμο και στην Αγγλία και στη Γαλλία, παντού. Φιλία υπάρχει επίσης παντού και προδίδεται το ίδιο παντού, σε Ανατολή και Δύση. Για μένα η ταινία μιλάει πάνω απ' όλα για την αδελφικότητα, που εμπεριέχει τη φιλία. Όταν ένας άνθρωπος, γυναίκα, άντρας, παιδί, γέρος, επικοινωνεί με έναν άλλο και αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν κάτι μαζί, είτε αυτό είναι η ζωή είτε ο θάνατος είτε μια χαρά είτε μια δυσκολία, σαν συνοδοιπόροι, συνένοχοι, συνάδελφοι, ό,τι θες, αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό, με συγκινεί και με εμπνέει. Και υπάρχει σε όλες μου τις ταινίες. Από την Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά μέχρι τώρα.

Οπότε, η φιλία με τη μορφή της αδελφικότητας έχει μεγάλη σημασία για σένα...
Εκεί ακούμπησα τα πάντα. Όλο μου το κεφάλαιο το ακούμπησα στη φιλία. Ό,τι έμαθα κι ό,τι έκανα ήταν μέσω άλλων ανθρώπων. Μπορεί στο τέλος να μένεις μόνος και να τα κάνεις όλα εσύ ο ίδιος, ωστόσο θέλω να πιστεύω ότι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης ήταν πάντα οι άλλοι άνθρωποι που ήταν εκείνη τη στιγμή δίπλα μου. Είτε ήταν η οικογένειά μου είτε ο γκόμενός μου είτε η στενή μου φίλη.

Γιατί επέλεξες να δουλέψεις ακόμα μια φορά με μη ηθοποιούς;
Πρώτα απ' όλα θεωρώ τα παιδιά ηθοποιούς. Εν αντιθέσει με τη Μίνα Ορφανού και άλλους χαρακτήρες σε άλλες μου ταινίες, ο Νίκος (Οδυσσέας) ήταν στο πρώτο έτος στη σχολή της Αγίας Βαρβάρας και ο Κώστας (Ντάνι) έδωσε εξετάσεις όσο κάναμε πρόβες. Ήταν ηθοποιοί εν τη γενέσει. Ακόμα και στους μη ηθοποιούς η αγωνία ή η θέληση του να γίνεις ηθοποιός υποδηλώνει ένα ταλέντο. Έψαχνα δεύτερης γενιάς Αλβανούς, που ήταν ένα στοιχείο αδιαπραγμάτευτο. Ήταν πολιτική απόφαση. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν 200.000 παιδιά, όχι μόνο Αλβανοί, παιδιά μεταναστών, που έχουν γεννηθεί εδώ και αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι δεν έχουν χαρτιά. Για μένα αυτό είναι ανεπίτρεπτο και σκανδαλώδες και θα έπρεπε όλοι οι ψηφοφόροι να το λαμβάνουν υπ' όψιν τους, όταν πρόκειται να αποφασίσουν ποιο κόμμα να ψηφίσουν. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε κρίση, υπάρχει μια γενιά που θα κουβαλήσει την κρίση και σε 200.000 παιδιά από αυτά αρνούμαστε την ιθαγένεια. Για μένα, λοιπόν, ήταν πάρα πολύ σημαντικό να βρω δύο Αλβανούς δεύτερης γενιάς. Μπορεί να μην έκανα την ταινία. Όπως και με τη Στρέλλα, αν δεν έβρισκα μια πραγματική τρανς.


Οι πρωταγωνιστές της ταινίας «XENIA », Κώστας Νικούλι (Ντάνι) και Νίκος Γκέλια (Οδυσσέας)
Αλήθεια, τι είναι η πατρίδα; Οι κάμποι και τα βουνά;
Οι κάμποι και τα βουνά! Τίποτε άλλο. Ο γεωγραφικός χώρος στον οποίο γεννήθηκα.
Δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η έννοια της πατρίδας;
Καθόλου! Μάλιστα, είμαι πολέμιος των εθνών. Είμαι εναντίον κάθε είδους εθνικοφροσύνης. Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος ανήκει παντού και θα έπρεπε να έχει την ελευθερία να ανήκει όπου αυτός θέλει, όπου διαλέξει.

Αντιφάσκεις. Δεν έρχεται σε αντίθεση με την ιθαγένεια που ζητάς για τα παιδιά μεταναστών; Τι σημασία έχει πού ανήκουν;
Αφού το θέλουν οι ίδιοι... Θα πολεμήσω μέχρι θανάτου για το δικαίωμα του καθενός να αποκτήσει την ιθαγένεια που θέλει. Το θεωρώ πολύ σημαντικό, δεν είμαι εναντίον αυτού. Κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάθε λόγο να ανήκουν στην Ελλάδα. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ και πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες. Είναι σκανδαλώδες και τρομερά βίαιο, αγενές και αλαζονικό να μην τους το αναγνωρίζουμε.




Σκηνή από την ταινία «XENIA»


Στην ταινία κάνει την εμφάνισή της μια φασιστική δύναμη που σκορπάει τον τρόμο, όπως συμβαίνει εδώ και κάποιο καιρό σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ντρέπομαι τρομερά γι' αυτό! Είναι ό,τι πιο μπανάλ υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Υπάρχουν 500.000 Έλληνες που ψηφίζουν φασιστικά κόμματα. Και δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή. Είναι κάτι που με θλίβει πάρα πολύ ως άνθρωπο και με εξοργίζει. Δεν το περίμενα ότι θα το ζούσα στην εποχή μου. Ως νέος, γκέι ακτιβιστής πρόλαβα το τέλος του ΑΚΟΕ και υπήρξα ακόμα πιο στρατευμένος στη Γαλλία. Αργότερα δραστηριοποιήθηκα για λίγο στην Ελλάδα, που μου πρόσφερε πολλές συγκινήσεις με το πρώτο Pride. Δεν πίστευα ότι θα το ζήσω στο μέσον της ζωής μου αυτό. Είναι κάτι που με συντρίβει. Ξέρω και ξέρουμε όλοι ότι στην Ελλάδα υπήρχε πάντα φασισμός και γι' αυτό θυμώνω πάρα πολύ με όσους το θεωρούν φαινόμενο της κρίσης. Δεν είναι φαινόμενο της κρίσης. Απλώς η κρίση το όξυνε. Είναι μια φασιστική Ελλάδα που μας πάει πίσω πάρα πολλά χρόνια.

Έχεις υπάρξει θύμα φασιστικής βίας;
Φασιστικής, όχι. Ομοφοβικής, ναι. Μπορεί να προερχόταν και από το ΚΚΕ. Μπορώ να το πω σήμερα μετά από όσα είπε ο Κουτσούμπας. Με προσβάλλει απόλυτα, ως άνθρωπο πρώτα και μετά ως γκέι.

Θεωρείς τις ταινίες σου έκφραση του new greek weird cinema;
Τι να σου πω; Ο κριτικός της «Guardian» με ενέταξε κι εμένα σε αυτό. Μπορεί να είναι greek queer weird cinema...

Σε λένε συχνά και Έλληνα Αλμοδόβαρ.
To ξέρω, αν και δεν είναι από τους σκηνοθέτες που με επηρέασαν, γιατί τον ανακάλυψα αργά. Πάντως, ξέρω ότι είδε τη Στρέλλα και του άρεσε πολύ. Ένας σκηνοθέτης που πραγματικά με επηρέασε είναι ο Τζον Γουότερς. Όπως και ο Μόρισεϊ και ο Γουόρχολ. Όταν είδα το Trash σε ηλικία 14 χρονών στο Στούντιο, το υπόλοιπο της νύχτας ήμουν σε μία κατάσταση υπνωτισμού. Όταν είδα το Pink Flamingos στα 17 στο Λονδίνο, έπαθα πλάκα. Αυτό που λέω πάντα ως γκέι σκηνοθέτης είναι ότι υπάρχει μια queer κουλτούρα που στοιχειοθετείται εδώ και χρόνια, που πάει πίσω στον Άντερσεν, που ξέρουμε ότι έγραψε τη Μικρή Γοργόνα γιατί ο ίδιος ήταν καταπιεσμένος γκέι, και φτάνει μέχρι τον Προυστ και τον Ουάιλντ, τον Τοντ Χέινς, τον Αλμοδόβαρ και τον Φασμπίντερ. Μια τεράστια κουλτούρα που έχει μεγάλη σημασία στην τέχνη και, όπως αντλώ από αυτήν, ανήκω και σ' αυτήν. Όποιος ανήκει σε αυτήν δεν είναι απαραίτητα Αλμοδόβαρ.

Είναι ο συγκερασμός όλων αυτών.
Ακριβώς. Πολλοί μου λένε και για τον Φασμπίντερ. Ειδικά με την Αληθινή Ζωή και τη Στρέλλα. Τον λατρεύω, αν και πολλές του ταινίες δεν βλέπονται. Μοιράζομαι μαζί του την αγάπη του για τον Ντάγκλας Σερκ. Έκανα τη μελέτη μου στην κινηματογραφική σχολή επάνω στον Σερκ και είναι ένας σκηνοθέτης στον οποίο αναφέρονται και ο Φασμπίντερ και ο Αλμοδόβαρ. Αλλά όχι, δεν είναι ότι επηρεάστηκα από τον Αλμοδόβαρ. Από την άλλη, ένας Έλληνας γκέι δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Τσαρούχη και τον Χατζιδάκι. Μπορείς να πεις «δεν μου αρέσουνε», αλλά δεν μπορείς να τους ξεπεράσεις. Ακόμα και τον Δαλιανίδη. Στα θερινά σινεμά έβλεπα όλα του τα μιούζικαλ.




Είμαι εναντίον κάθε είδους εθνικοφροσύνης. Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος ανήκει παντού και θα έπρεπε να έχει την ελευθερία να ανήκει όπου αυτός θέλει, όπου διαλέξει... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Σ' εσένα εμφανίζεται ως gay icon η Πάτι Πράβο. Η μεγάλη τιμώμενη του ΧΕΝΙΑ.
Όταν ήμουν μικρός, παιζόντουσαν στην τηλεόραση δύο ιταλικά βαριετέ, το Canzonissima και το Mille Luce. Είχα εμμονή με τα σόου και τα φτερά και ειδικά με την Πάτι Πράβο, από τότε. Μετά πέρασα μια περίοδο πανκ, ήμουν πολύ ρέμπελος ως έφηβος, κι έφυγα από το σπίτι. Έμαθα ότι και η Πράβο είχε μια περίοδο πανκ και ήταν χρόνια τζάνκι. Τα χρόνια πέρασαν, δεν ήξερα καν αν ζούσε, έως ότου βρέθηκα το φθινόπωρο του 2005 στη Νάπολη. Πήγα σε όλα τα FΝΑC και στα δισκάδικα και αγόρασα οτιδήποτε είχε σχέση με αυτήν. Λειτούργησε σαν τη μαντλέν του Προυστ. Έψαχνα να ξαναβρώ κάτι κι έπαθα πλάκα με το πόσο τεράστια είναι αυτή η τραγουδίστρια, καθώς η καριέρα της είναι αδιάλειπτη. Πάντα έλεγα να βάλω ένα τραγούδι της, κι όταν άρχισα να κάνω μελέτη για τους Αλβανούς ανακάλυψα τη μεγάλη επιρροή που είχε η ιταλική κουλτούρα στην Αλβανία. Οι γονείς και του Κώστα και του Νίκου ακούνε ιταλική μουσική αυτής της περιόδου. Έτσι, πήγε πακέτο με το ΧΕΝΙΑ και με την παιδική μου ηλικία. Γιατί, εν τέλει, αυτή η ταινία, μέσω αυτών των δύο παιδιών, είναι μια επιστροφή στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Ένας αποχαιρετισμός.
Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας
Σενάριο: Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Hélène Louvart, Σίμος Σαρκετζής
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Πηνελόπη Βαλτή
Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Ήχος: Fabrice Osinski Μοντάζ: Γιώργος Λαμπρινός
Μουσική: Delaney Blue
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Νικούλι, Νίκος Γκέλια, Ρομάνα Λόμπατς, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Στάνκογλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
H ταινία XENIA βγήκε στις αίθουσες στις 2 Οκτωβρίου.

ΠΗΓΗ