Αντιρατσιστικό: Νταβατζηδες και νεοφασίστες για άλλη μια φορα στην υπηρεσία της ναζιστικής Τουρκίας.

http://olympia.gr/2014/08/12/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%86/

Αφου “φαγωθηκε” έξυπνα ο Μπαλτάκος που ηταν το ανάχωμα στην “ρατσιστικοποιηση” του αντιρατσιστικού, τωρα νταβατζηδες και νεοφασιστικό τόξο ετοιμάζονται να βάλουν ταφόπλακα στην ποινικοποίηση των σφαγών απο γερμανούς και τουρκους φασιστες. Μεσα στο κατακαλόκαιρο και ενω τουρκοι και ναζι σφάζουν για ακομα μια φορα 4 έθνη, οι υπηρέτες τους θα επιχειρήσουν να περάσουν το αντιρατσιστικό χωρις ξεκάθαρες αναφορές στις σφαγες Ελληνων, Αρμενίων, Ασσυρίων κλπ. Δηλαδη ο καθε νεοφασίστας θα μπορεί να κανει πλάκα στο ολοκαυτωμα των Καλαβρύτων, ενω οι συνεργάτες των Τούρκων θα μπορούν να υβρίζουν τα θύματα του Ποντιακού ολοκαυτώματος. Αναμένουμε να δουμε ποιά γαλάζια ρεμάλια θα το δεχθούν.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ 10ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ – ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ… ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΠΤΩΜΑΤΑ

http://www.makeleio.gr/?p=146851


Η απουσία κάθε προληπτικού ελέγχου από μέρους των Αρχών αλλά και η λαχτάρα για μια ακόμη καλοκαιρινή “αρπαχτή”, αποτέλεσαν για μια ακόμη φορά την αιτία να χάσει τη ζωή του ένα μικρό παιδί και μάλιστα με τον πλέον τραγικό τρόπο, καθώς βρήκε τον θάνατο ακριβώς τη στιγμή της χαράς και του παιχνιδιού.
Όπως πρώτο μετέδωσε το MAKELEIO,  το άτυχο δεκάχρονο αγόρι, γιός γνωστού μεγαλοεπιχειρηματία ηλεκτρονικών υπολογιστών, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, διασκέδαζε μαζί με άλλα παιδιά στην παραλία Καλό Λιβάδι της Μυκόνου, όπου διέθετε και εξοχική κατοικία η οικογένειά του. 
Το παιχνίδι όμως στην παραλία σύντομα μετατράπηκε σε απόλυτο θρήνο, όταν, το δεκάχρονο αγόρι, μαζί με δυο ακόμη παιδιά, νοίκιασε σαμπρέλα που ρυμουλκείται από ταχύπλοο.
Η τραγωδία συνέβη όταν, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο οδηγός του ταχύπλοου, προκειμένου να εντυπωσιάσει τους υπόλοιπους λουόμενους και να προσελκύσει έτσι περισσότερους πελάτες, άρχισε να πραγματοποιεί με πολύ μεγάλη ταχύτητα ελιγμούς που καταφανώς ήταν έξω από κάθε όριο αλλά και κανόνα πλεύσης κοντά στις ακτές. 
Όπως ήταν επόμενο, τα τρία μικρά παιδιά βρέθηκαν στο νερό, και το ταχύπλοο έκανε αναστροφή προκειμένου να τα περισυλλέξει. Ωστόσο, από κακό χειρισμό του οδηγού, το ταχύπλοο πέρασε πάνω από το σωματάκι του άτυχου αγοριού με αποτέλεσμα να το αποκεφαλίσει η εξωλέμβιος, που ΠΑΡΑΝΟΜΑ διέθετε το σκάφος, καθώς για σκάφη τέτοιων χρήσεων η προπέλα οφείλει να είναι προστατευμένη.
Αμέσως κατέφθασε το Λιμενικό το οποίο ανέλαβε και τη διεξαγωγή της έρευνας για το τραγικό δυστύχημα, ενώ συνελήφθησαν, τόσο ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης επιχείρησης όσο και ο οδηγός του ταχύπλοου, για τον οποίο δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό αν διέθετε σχετική άδεια.

Για πρωτη φορα δημοκρατικός γερουσιαστής απαιτει απο τον Ομπαμα να τσακίσει τους ισλαμιστες!

http://olympia.gr/2014/08/12/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1/

Μεχρι σημερα η συμμορια της Κλίντον δημιουργούσε τα φρικτά τάγματα εξόντωσης για να διαλύει αυτόνομα έθνη. Τωρα καποιοι ξυπνούν…
 
Απίθανες καταστάσεις το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ, όπου η πολεμική προπαγάνδα των Αμερικανών πάει να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Ο Μπαράκ Ομπάμα βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα και δέχεται πλέον πυρά από παντού, εξαιτίας των επιλογών του σε Ιράκ και Ουκρανία. Τελευταίο κτύπημα για τον πρόεδρο των ΗΠΑ ήλθε από τον Λίντσεϊ Γκράχαμ. Ο
Δημοκρατικός γερουσιαστής με δηλώσεις του προχώρησε σε πρωτοφανή απειλή προς τον Ομπάμα, που εμπεριέχει πολλά ερωτηματικά.
«Η ο Ομπάμα θα προχωρήσει σε πόλεμο με το Ιράκ μια αμερικάνικη πόλη θα δεχτεί επίθεση από τρομοκράτες». Ο γερουσιαστής ενημέρωσε πως η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να ξεκινήσει μια «παρατεταμένη αεροπορική εκστρατεία σε Συρία και Ιράκ», προκειμένου να εξασφαλιστεί πως η Αμερική δεν θα δεχθεί τρομοκρατική επίθεση.
«Πρέπει να επιτεθούμε. Δεν υπάρχει καμία δύναμη στο εσωτερικό των ΗΠΑ ή τη Μέση Ανατολή, που να μπορεί να εξουδετερώσει ή να καταστρέψει την ISIS χωρίς τουλάχιστον αμερικανική αεροπορική κάλυψη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γκράχαμ.
Και συνέχισε: «Ευθύνη του προέδρου είναι να υπερασπιστεί αυτό το έθνος. Αν δεν πάει στην επίθεση κατά του ISIS, ISIL – ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε αυτούς τους τύπους – θα έλθουν εδώ. Πρόκειται για την πατρίδα μας, και αν δεχτούμε επίθεση γιατί δεν υπάρχει στρατηγική για την προστασία των ΗΠΑ, τότε ο Ομπάμα θα έχει διαπράξει γκάφα ολκής. Ο Πρόεδρος δεν έχει όραμα».
Το βιντεο εδω.

Ο «κρυφός ορός του Έμπολα», ο στρατός, μια μικρή βιοφάρμα και η καπνοβιομηχανία

http://www.antinews.gr/KOSMOS/o-krufos-oros-tou-empola-o-stratos-mia-mikri-biofarma-kai-i-kapnobiomixania/

To CNN ανέφερε ότι οι αμερικανοί ιεραπόστολοι ασθενείς με Έμπολα, δρ Kent Brantly και Nancy Writebol, έλαβαν ένα πειραματικό «μυστικό ορό» κατά του ιού, ενώ νοσηλεύονταν στη Λιβερία.

To CNN ανέφερε ότι οι αμερικανοί ιεραπόστολοι ασθενείς με Έμπολα, δρ Kent Brantly και Nancy Writebol, έλαβαν ένα πειραματικό «μυστικό ορό» κατά του ιού, ενώ νοσηλεύονταν στη Λιβερία. Όμως, ενώ το προϊόν της βιοτεχνολογίας, που ονομάζεται ZMapp ™ είναι πράγματι ακόμα σε πειραματικό στάδιο - δεν έχει εγκριθεί για ανθρώπινη χρήση και δεν έχουν γίνει ακόμη κλινικές δοκιμές – μόνο μυστικό δεν είναι. Το μείγμα των τριών αντισωμάτων ξεκίνησε από την Mapp Biopharmaceuticals, μια μικρή εταιρεία στο San Diego που ιδρύθηκε το 2003 και διευθύνεται από τον δρ Larry Zeitlin, αναπαραγωγικό βιολόγο εκπαιδευμένο στο Johns Hopkins που έγινε ένας εμπειρογνώμονας σε «plantibodies», δηλαδή αντισώματα που παράγονται από φυτά.
Το κοκτέιλ των τριών αντισωμάτων της ZMapp δεν είναι εμβόλιο. Αντ 'αυτού, παρέχει μια τεχνητή ανοσοαπόκριση έναντι στα σάκχαρα στο εξωτερικό του ιού Έμπολα. Αυτή η γενική βιοθεραπευτική προσέγγιση ονομάζεται παθητική ανοσία. Κάνοντας ένεση στον ασθενή με έτοιμα αντισώματα που έχουν αναπτυχθεί σε εργαστήριο, τα οποία γαντζώνονται επάνω σε συγκεκριμένα τμήματα του μολυσματικού παράγοντα, το σώμα τους μπορεί να εγείρει μία άμεση ανοσοαπόκριση. Η παθητική ανοσία είναι, επομένως, διαφορετική από ένα εμβόλιο που μπορεί να απαιτήσει εβδομάδες ώστε κάποιος να παράγει τα δικά του αντισώματα κατά του ιού. Αυτά τα τρία αντισώματα αντιπροσωπεύουν μια έξυπνη στρατηγική για την καταπολέμηση του ιού. Ένα από τα αντισώματα δεσμεύει μια μορφή της πρωτεΐνης του ιού Έμπολα που φαίνεται να αποβάλλεται από τον ιό σαν ένα δόλωμα έναντι της ανοσοαπόκρισης.
Μέρισμα στην έρευνα για τον βιολογικό πόλεμο
Το προϊόν που περιγράφηκε για πρώτη φορά από το CNN είναι το αποτέλεσμα μιας μπερδεμένης σύγκλισης ομοσπονδιακών υπηρεσιών και βιομηχανικών εταίρων ΗΠΑ και Καναδά, που είναι χαρακτηριστική για θεραπείες δυνητικής αξίας κατά του βιολογικού πολέμου και της βιοτρομοκρατίας. Όπως και με άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε μικρά μόρια και βιολογικά όπλα κατά του Έμπολα και άλλων ιοών αιμορραγικού πυρετού, η MappBio ήταν ο δικαιούχος των επιχορηγήσεων και συμβάσεων από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες που περιλαμβάνουν το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID), το Τμήμα Άμυνας Προχωρημένων Ερευνητικών Σχεδίων (DARPA) και τον Οργανισμό Άμυνας Μείωσης των Απειλών (DTRA).
Το Ιατρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Λοιμωδών Νοσημάτων του αμερικανικού στρατού (USAMRIID) αποτέλεσε μια κρίσιμη κινητήρια δύναμη για ένα μεγάλο μέρος αυτού του έργου, δεδομένου ότι διατηρεί εγκαταστάσεις βιοασφάλειας επιπέδου 4 στο Frederick του Maryland και έχει εκτεταμένη εμπειρία σε μη-ανθρώπινα πρωτεύοντα θηλαστικά, ως μοντέλα για τις ανθρώπινες λοιμώδεις ασθένειες. Το προϊόν ZMapp είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας μεταξύ της Mapp, της LeafBio με έδρα το Σαν Ντιέγκο και της Defyrus Inc με έδρα το Τορόντο, «μιας ιδιωτικής επιστημονικής εταιρείας για τη βιολογική άμυνα, που συνεργάζεται με τους εταίρους της στρατιωτικής και της δημόσιας υγείας R & D στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ασία και τον Καναδά». Ο Οργανισμός Δημόσιας Υγείας του Καναδά είναι ο συνεργάτης της Defyrus βόρεια των συνόρων.
Δεν είναι μυστικό ότι ο Zeitlin και οι συνεργάτες του έχουν συγγράψει πολλά άρθρα σε υψηλού προφίλ περιοδικά, όπως τα Proceedings of the National Academy of Sciences και Science Translational Medicine, με μια ομάδα της USAMRIID με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Gene Olinger. Το μίγμα των αντισωμάτων εμπόδισε το θάνατο μικρών ομάδων των πιθήκων που μολύνθηκαν με Έμπολα: και οι έξι πίθηκοι επέζησαν όταν έλαβαν τα αντισώματα μία ώρα μετά την μόλυνση, ενώ τέσσερις από τους έξι επέζησαν όταν έλαβαν τα αντισώματα 48 ώρες μετά τη μόλυνση.
Για λόγους σύγκρισης, ο Δρ Kent Brantly δεν έλαβε το ZMapp μέχρι εννέα ημέρες αφού εμφάνισε τα συμπτώματα. Αυτό που προκαλεί σύγχυση σε αυτό το σημείο είναι το κατά πόσον το δημοσιευμένο μείγμα αντισωμάτων είναι το ίδιο που έχει χρησιμοποιηθεί στον Δρ Brantly και, σύμφωνα με πληροφορίες, στην Nancy Wrightbol. Το μείγμα αντισωμάτων της Mapp ονομάζεται MB-003, αλλά σε ένα δελτίο τύπου των Mapp και LeafBio, το ZMapp περιγράφεται ως «ένα βελτιστοποιημένο κοκτέιλ που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία των MB-003 (Mapp) και ZMAb (Defyrus/PHAC)».
Μόνο στις 15 Ιουλίου ο Defyrus ανακοίνωσε ότι το μονοκλωνικό αντίσωμα του χαρτοφυλακίου τους, συμπεριλαμβανομένου και του ZMAb θα παραχωρηθεί στην LeafBio, τον συνεργάτη εμπορευματοποίησης της Mapp Biopharmaceuticals.
Θεραπευτικός καπνός
Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι τα αντισώματα που παράγονται σε ένα αυστραλιανό στέλεχος του φυτού του καπνού (Nicotiana benthamiana) από την Kentucky Bioprocessing στο Owensboro του Κεντάκι, μια εταιρεία συμβάσεων Έρευνας και Ανάπτυξης και παραγωγής πρωτεΐνης που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο από την Reynolds America Inc, τη μητρική εταιρεία της RJ Reynolds Tobacco. Το 2007, η Mapp έβαλε την KBP να κατασκευάσει μια θεραπεία για μετά την έκθεση στον ιό Έμπολα, σύμφωνα με τον David Howard, επικεφαλής της εξωτερικής επικοινωνίας της RAI Services Company. Πρόσφατα, είπε ο Howard, η «KBP συμμορφώθηκε με το αίτημα του Emory University Hospital και της οργάνωσης Samaritan’s Purse, να παρέχει ένα περιορισμένο ποσό του ZMapp». Τόνισε όμως ότι το ZMapp δεν έχει εγκριθεί για ανθρώπινη χρήση στη Βόρεια Αμερική ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, αλλά μια αίτηση για έγκριση για το προϊόν ήταν πιθανό να υποβληθεί έως το τέλος του 2014.
Το περιορισμένο δελτίο πληροφοριών που δημοσιεύθηκε νύχτα από την LeafBio και την Mapp επαναλαμβάνει ότι εξαιρετικά μικρές ποσότητες του προϊόντος παραμένουν διαθέσιμες. Ο Χάουαρντ είπε ότι οι αναμενόμενες δοκιμές σε ανθρώπους θα χρειαστούν «δύο μήνες ή περισσότερο».
Γιατί χρησιμοποιούνται «plantibodies»;
Το ZMapp δεν παράγεται στις φυτείες καπνού στο Κεντάκι, τη Βιρτζίνια, ή τη Βόρεια Καρολίνα. Αντ 'αυτού, το είδος του καπνού που χρησιμοποιείται από την KBP μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί με τεχνικές ανασυνδυασμένου DNA και είναι επιδεκτικό σε αυτοματοποιημένες λειτουργίες του θερμοκηπίου. Αυτό το ίδιο είδος καπνού χρησιμοποιείται επίσης από την Medicago USA για την ανάπτυξη ενός ιού της πανδημικής γρίπης. Η ομάδα των USAMRIID, Mapp και KBP δημοσίευσε ένα έργο το 2012 καταδεικνύοντας ότι τα τρία αντισώματα που παράγονται στην Nicotiana benthamiana ήταν ανώτερα από αυτά που γίνονταν σε γραμμή κυττάρων ωοθήκης κινέζικου χάμστερ (CHO).
Σημειώσεις άξιες προσοχής
Η πρόσβαση έκτακτης ανάγκης σε αυτά τα αντισώματα χορηγήθηκε εν γνώσει και συναίνεση των Brantly και Writebol ότι το κοκτέιλ δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπους και δεν έχει καμία διασφάλιση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας. Σε αυτή την περίπτωση, οι ασθενείς και η ιατρική ομάδα θεραπείας εκτίμησαν ότι το δυνητικό όφελος της θεραπείας είναι πιθανό να υπερτερεί των άγνωστων κινδύνων.
Οι αναγνώστες θα πρέπει επίσης να είναι επιφυλακτικοί με τις αναφορές του Τύπου, ότι το κοκτέιλ έσωσε τον Δρ Brantly, ανέστρεψε τα αναπνευστικά του προβλήματα και καθάρισε τα εξανθήματά του. Αυτό που παρατηρούμε εδώ είναι μία ανεξέλεγκτη και προφανής δοκιμή φαρμάκου, που συνέβη προτού μάθουμε ακόμα την πιο κατάλληλη δόση αντισώματος που πρέπει να δοθεί σε ασθενείς. Ο λόγος για να γίνουν ελεγχόμενες μελέτες είναι για να εμποδίσουν τους ερευνητές (και τον Τύπο) από το να συμπεραίνουν ότι κάτι λειτουργεί, όταν, στην πραγματικότητα, η νόσος του ασθενούς μπορεί να έχει αρχίσει να βελτιώνεται από μόνη της, χωρίς να έχει δοθεί η θεραπεία.
http://www.forbes.com/sites/davidkroll/2014/08/05/ebola-secret-serum-small-biopharma-the-army-and-big-tobacco/

«Oh Captain, My Captain»: Μια τελευταία υπόκλιση στον Ρόμπιν Γουίλιαμς

http://flix.gr/news/robin-williams-obituary.html

  Μανώλης Κρανάκης

Ακόμη κι αν μάθουμε την πραγματική αιτία του θανάτου του, ας πιστέψουμε πως ο Ρόμπιν Γουίλιμας έφυγε από αυτή τη ζωή από overdose ταλέντου, ζώντας μέχρι και το τέλος στο πηχτό σκοτάδι που γεννά τους μεγάλους κωμικούς αυτού του κόσμου.

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ο Ρόμπιν Γουιλιαμς είχε ρωτηθεί – ειρωνικά – αν έχει προσπαθήσει ποτέ να επικοινωνήσει με κάποιον από τους νεκρούς. Και αυτός είχε απαντήσει πως θα ρώταγε “Πως είναι εκεί” και μιμούμενος τη φωνή ενός πνεύματος συνέχισε: «Δεν ξέρω. Κάνει πολύ ζέστη. Είναι σαν το Μαιάμι στην πραγματικότητα.»
Τώρα πια ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ξέρει πόσο ζέστη κάνει στην «άλλη πλευρά». Οπως ακριβώς ήξερε την ακριβή θερμοκρασία του να ζεις μια ολόκληρη ζωή μοιρασμένη ανάμεσα σε μια ιλιγγιώδη καριέρα κωμικού και ένα ανοιχτό τραύμα από αυτά που δεν κλείνουν ούτε με box-office hits, ούτε με Οσκαρ, ούτε με τα τρανταχτά γέλια και τα σπαρακτικά δάκρυα που κατάφερε να χαρίσει στα χρόνια της ενεργούς επαγγελματικής του ζωής.
Θα μπορούσε να πει κάποιος πως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς – άσος στις μιμήσεις από τότε που ήταν παιδί – προσπάθησε σχεδόν σε όλη του τη ζωή να μιμηθεί τον επιτυχημένο, ισορροπημένο και πάντα αστείο κωμικό που όλοι (συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανίας) ήθελαν να είναι.

O Ρόμπιν Γουίλιαμς το 1978

Για πολλούς το κατάφερε, αφού για τουλάχιστον δύο ολόκληρες δεκαετίες (από το «Good Morning Vietnam» του 1987 μέχρι και τo «Ιnsomnia» του 2002), o Γουίλιαμς ήταν κάτι σαν «The (Fisher) King of the World», ένας ηθοποιός με απανωτές επιτυχίες, υποψηφιότητες για Οσκαρ, βραβεία και τους ρόλους που θα άφηνε για πάντα κλασικούς.
Για άλλους, ο Γουίλιαμς έκανε απλά αυτό που ήξερε καλύτερα: χρησιμοποιούσε την κωμωδία για να κρύψει επιμελώς μια ολόκληρη ζωή που κρεμόταν από τη λεπτή κλωστή του εθισμού. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ήταν η κοκαΐνη, στις αρχές του 2000 το αλκοόλ. Τότε το καμπανάκι του κινδύνου θα χτυπούσε ο θάνατος του αγαπημένου του φίλου, Τζον Μπελούσι, τώρα θα ήταν το σταδιακό τέλος της καριέρας του με όλο και λιγότερες εμφανίσεις στο σινεμά, οι συχνές επισκέψεις του σε κέντρα αποτοξίνωσης και η κατάθλιψη.
Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, όμως, δεν έκρυψε ποτέ το πρόβλημά του. Αντίθετα το ενσωμάτωσε από πολυ νωρίς ως αστείο στις stand-up περιοδείες του, μιλούσε για τους εθισμούς του στις συνεντεύξεις του και για όποιον μπορούσε να κάνει τη σύνδεση το μετέφερε σε όλους τους μεγάλους ρόλους της καριέρας του που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια σειρά από «πειραγμένους» κηδεμόνες ικανούς να σου αλλάξουν για πάντα τη ζωή.

 Kα. Νταπφάιρ (1993)

Από τον Τζον Κίτινγκ του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών» μέχρι την «Κα Νταπφάιρ» και τον Σον Μαγκουάιρ του «Ξεχωριστού Γουιλ Χάντινγκ», ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έπαιζε αυτό που τελικά χρειαζόταν περισσότερο: έναν καθοδηγητή, κάποιον να τον πείσει να «αδράξει τη μέρα», ένα φίλο/δάσκαλο/μητρική φιγούρα που θα τον έβαζε στο σωστό δρόμο χωρίς να δαιμονοποιεί ποτέ τον λάθος.
Κωμικός που ήταν σπαρακτικός στις δραματικές του ερμηνείες και δραματικός ηθοποιός που ήξερε την κωμωδία έτσι όπως την έμαθε στο Τζούλιαρντ όπου σπούδασε, αλλά κυρίως στις σκηνές stand-up comedy στις επιτυχημένες του περιοδείες στα τέλη του ’70, o Ρόμπιν Γουίλιαμς θα έκανε σινεμά περισσότερο από τηλεόραση ή θέατρο, επιβεβαιώνοντας πως η bigger than life περσόνα του απαιτούσε τις διαστάσεις μιας κινηματογραφικής αίθουσας.

 Good Morning Vietnam (1987)

H πρώτη του ταινία ήταν το «Can I Do It ‘Till Need Glasses» το 1977, το 1980 ο Ρόμπερτ Αλτμαν θα του εμπιστευόταν το ρόλο του «Popeye» στην ομώνυμη υποτιμημένη ταινία («Αν τη δεις ανάποδα, έχει κάποια υπόθεση», θα έλεγε κάποτε χαρακτηριστικά ο Ρόμπιν Γουίλιαμς), το 1984 θα κέρδιζε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για το «Moscow on the Hudson» του Πολ Μαζούρσκι και το 1987 θα κέρδιζε την πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τη σαρωτική του εμφάνιση στο «Good Morning Vietnam» του Ολιβερ Στόουν.
 
O Κύκλος των Χαμένων Ποιητών (1989)

Το 1989 θα κέρδιζε τη δεύτερη υποψηφιότητα του για Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την εμβληματική του εμφάνιση στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» του Πίτερ Γουάιαρ και με την αυγή των 90s θα ήταν με διαφορά ο πιο επιτυχημένος ηθοποιός της δεκαετίας: υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για τα «Ξυπνήματα» (1990), ένας από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του στο «The Fisher King» του Τέρι Γκίλιαμ, «Hook» του Στίβεν Σπίλμπεργκ το 1991, η φωνή για το Τζίνι στον «Aladdin» της Disney (1992), η «Κα. Νταπφάιρ» το 1993, το «Jumanji» του 1995, το «Κλουβί με τις Τρελές» του 1996 και φυσικά το Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου το 1997 για τον «Ξεχωριστό Γουιλ Χάντινγκ» του Γκας Βαν Σαντ.
 
Ο Ξεχωριστός Γουιλ Χάντινγκ (1997)

Από τις αρχές του 2000 και μέχρι το θάνατο του, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς δεν επανέλαβε ποτέ την επιτυχία που έζησε τις προηγούμενες δύο δεκαετίες. Αδιάφοροι ρόλοι σε μικρές ταινίες που δεν κατάφεραν να αναπτερώσουν το ηθικό της καριέρας του και η βύθισή του ξανά στο αλκοόλ υπήρξαν καθοριστικά σημεία μιας απόσυρσης που κανείς δεν περίμενε, αλλά όλοι είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους.
Βρισκόμενος στην Αλάσκα για τα γυρίσματα του «Insomnia», ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ξεκίνησε ξανά το ποτό το 2002. Σε μια συνέντευξη του στον Guardian χρόνια μετά παραδέχτηκε πως ξανακύλησε στον εθισμό από φόβο. Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν ξαναξεκίνησε να πίνει για να ξεπεράσει το θάνατο του καλού του φίλου και συμμαθητή του στο Τζούλιαρντ Κρίστοφερ Ριβ, ο Γουίλιαμς απάντησε: «Οχι, είναι πιο εγωιστικό από αυτό. Είναι κυριολεκτικά από την αίσθηση του φόβου. Και σκέφτεσαι πως αυτό θα καταλαγιάσει το φόβο. Τι φοβόμουν; Τα πάντα. Ενα γενικό και ολοκληρωτικό αργκκκκ. Φόβος και αγωνία.»

Στην ίδια συνέντευξη του 2010 ο Ρόμπιν Γουίλιαμς θα παραδεχόταν, μετά από όσα του έμαθε η ζωή ενός αλκοολικού, οι εβδομαδιαίες επισκέψεις του στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, το αίσθημα του να μην νιώθεις πια τον εαυτό σου, ο χωρισμός του από τη δεύτερη γυναίκα του και μια εγχείριση καρδιάς, πως τώρα πια ήθελε να κάνει τα πράγματα πιο αργά και πιο ήρεμα: «Αν νιώθω ευτυχισμένος; Νομίζω ναι. Και κυρίως δεν φοβάμαι να είμαι δυστυχισμένος. Είναι και αυτό οκ. Και μετά όλα σου φαίνονται καλά. Και αυτό είναι ένα χάρισμα.»
Μια από τις διασημότερες ατάκες του ήταν πως «Η κωμωδία είναι να υποκρίνεσαι πως είσαι αισιόδοξος». Τώρα, στέλνοντας φιλιά σε όλον τον κόσμο από το «καυτό Μαϊάμι», μπορεί απλά να είναι ο εαυτός του.
Διαβάστε ακόμη:

• Νεκρός στα 63 του χρόνια ο Ρόμπιν Γουίλιαμς από πιθανή αυτοκτονία
• Ενα tweet για τον Ρόμπιν Γουίλιαμς
• Το παγκάκι του «Ξεχωριστού Γουιλ Χάντινγκ», μνημείο για το θάνατο του Ρόμπιν Γουίλιαμς

Συγκλονίζει η τελευταία επικοινωνία του Ρόμπιν Γουίλιαμς με την κόρη του

http://www.filathlos.gr/component/k2/item/16881-williams

Παγκόσμιο σοκ από χθες το βράδυ, με την είδηση του θανάτου ενός από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς στον πλανήτη, του Ρόμπιν Γουίλιαμς.
 Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, στην κόρη του Ζέλντα Ρέι ήταν αφιερωμένο το συγκινητικό τελευταίο μήνυμα του σταρ του Χόλιγουντ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Καλιφόρνια.
Στις 31 Ιουλίου ο ηθοποιός ευχήθηκε στην κόρη του ευτυχισμένα 25α γενέθλια, έχοντας αναρτήσει στο Instagram μια παλιά φωτογραφία τους στην οποία την κρατά αγκαλιά όταν ήταν παιδί.
Η Ζέλντα δεν απάντησε. Αργά το βράδυ της Δευτέρας όμως, αφιέρωσε στον πατέρα της ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, "Ο Μικρός Πρίγκιπας".
"Εσύ... εσύ μόνο θα έχεις τα αστέρια, όπως κανείς άλλος δεν τα έχει... Σε ένα από τα αστέρια θα ζω. Σε ένα από αυτά θα γελώ. Και έτσι θα είναι σαν όλα τα αστέρια να γελούσαν όταν θα κοιτάς τον ουρανό τη νύχτα... Εσύ -μόνο εσύ- θα έχεις αστέρια που μπορούν να γελούν”. “Σε αγαπώ. Μού λείπες. Θα προσπαθώ να κοιτώ ψηλά” καταλήγει το συγκινητικό μήνυμα της Ζέλντα Ρέι Γουίλιαμς.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΡΟΜΠΙΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ> Eφυγε ο mr Dead Poets Society

http://kourdistoportocali.com/post/37261/robin

 

«Έφυγε» ο ηθοποιός Ρόμπιν Γουίλιαμς σε ηλικία 63 ετών.
Ο Γουίλιαμς βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στην Καλιφόρνια και σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των αστυνομικών αυτοκτόνησε…
Στις στις 13 Μαρτίου του 2009 είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς, στην κλινική Κλίβελαντ (Cleveland), στο Οχάϊο (Ohio).
Ο Ρόμπιν είχε σταθεί τότε πιο τυχερός από τον μεγαλύτερο αδερφό του Ρόμπερτ Γουίλιαμς (Robert Williams) που πέθανε το 2007, από επιπλοκές μετά την ίδια επέμβαση.

Ellen DeGeneres ‏@TheEllenShow 8m

I can’t believe the news about Robin Williams. He gave so much to so many people. I’m heartbroken.

Έχοντας παίξει με επιτυχία τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους, ο Robin McLaurim Williams, θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, γράφει η Μαρίνα Σταμάτη στο cinemanews.gr
Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1951 στο Chicago του Illinois. Ο πατέρας του ήταν στέλεχος της Ford Motor Company και η μητέρα του ήταν μοντέλο, ενώ και οι δύο του γονείς είχαν ήδη παιδιά από προηγούμενες τους σχέσεις. Ο νεαρός Robin ήταν κοντούλης, ντροπαλός και μοναχικός, ενώ οι συμμαθητές του μόνιμως τον κορόιδευαν. Εκείνος για να αποφύγει τα πειράγματα τους έψαχνε κάθε φορά και άλλη διαδρομή για την επιστροφή στο σπίτι. Κατάφερε σταδιακά να κερδίσει κάποια ίχνη σεβασμού μιας και σαν αθλητικός τύπος που ήταν, έπαιρνε μέρος σε ομάδες πυγμαχίας και έκανε τα αλλά παιδιά να γελάνε με τα αστεία κατορθώματα του την ώρα της μάχης.
Όταν ο πολυάσχολος πατέρας του Robin αποφάσισε να πάρει πρόωρη σύνταξη όλη η οικογένεια μετακόμισε στο Martin County κοντά στο San Francisco. Εκεί ο Robin τελείωσε τις βασικές σπουδές του και μετά την αποφοίτησή του το 1971 πήγε στο Claremont Men's College όπου σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Μετά το κολέγιο γράφτηκε στο College of Marin για να σπουδάσει ηθοποιία, αποδεικνύοντας ότι ήταν πραγματικά προικισμένος κερδίζοντας μια υποτροφία στο Julliard School της Νέας Υόρκης. Εκεί ερωτεύτηκε τη χορεύτρια Valerie Velardi, με την οποία παντρεύτηκε μόλις ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους το 1978 και σύντομα απέκτησαν ένα γιο το Zachary.

Μαζί του στο Julliard School ήταν και ο Christofer Reeve, με τον οποίο ανέπτυξε μια δυνατή φιλία. Οι δυο φίλοι είχαν ορκιστεί ότι ο ένας θα βοηθούσε τον άλλον σε περίπτωση αποτυχίας. Λίγο μετά την αποφοίτηση τους, ο Robin έπαιξε στην τηλεοπτική σειρά «Mork And Mindy» ενώ ο Reeve στον «Superman». Και οι δυο έκαναν μεγάλη επιτυχία. Αξίζει να σημειώσουμε πως η φιλία τους συνεχίστηκε μέχρι το δραματικό τέλος της ζωής του Reeve, όταν Robin Williams είχε προσφερθεί να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του φίλου του.
Ακούγοντας τη συμβουλή του καθηγητή του John Houseman, αποφάσισε να δώσει βάρος στην κωμωδία. Μετακόμισε στο Los Angeles όπου γνώρισε τον Jay Leno ο οποίος τον βοήθησε να βρει διάφορες δουλείες, σπρώχνοντάς τον αναπτύξει το απίθανο χιούμορ του. Έτσι το 1978 και 1979 ο Robin έκανε μόνο τηλεόραση και εμφανίστηκε στο «The Richard Pryor Show» και στην τεράστια επιτυχία «Happy Days». Ακολούθησε ο πρώτος δημοφιλής κινηματογραφικός ρόλος ως Ποπαύ (Popeye - 1980) σε σκηνοθεσία Robert Altman
Σταδιακά οι ρόλοι που του προσφέρονταν άρχισαν να είναι όλο και πιο καλοί. Παράλληλα στη δεκαετία του 80 ηχογράφησε τρεις δίσκους, ενώ κατάφερε και ξεπέρασε πρόβλημα εθισμού στα ναρκωτικά. Το πρώτο του μεγάλο βραβείο ήρθε το 1986 και ήταν μουσικό. Τιμήθηκε με βραβείο Grammy για το Live At The Met ενώ παράλληλα προετοιμάζονταν για το ρόλο του ραδιοφωνικού παραγωγού στο «Good Morning Vietnam». Η ταινία απέσπασε πολύ καλές κριτικές, η ταινία ήταν εμπορική επιτυχία με εισπράξεις πάνω από εκατό εκατομμύρια δολάρια, ενώ για τον Robin Williams έφερε την πρώτη του υποψηφιότητα για Oscar.
Αν και στον επαγγελματικό τομέα ο Robin τα πήγαινε περίφημα στην προσωπική του ζωή τα πράγματα τότε δεν ήταν και τόσο καλά. Το 1988 χώρισε με τη σύζυγο του Valerie και ερωτεύτηκε τη Marsha Garces νταντά, που η Valerie είχε προσλάβει λίγο νωρίτερα για να προσέχει τον γιο τους. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Απρίλιο του 1989 και λίγο αργότερα απέκτησαν δυο παιδία την Zelda και τον Cody, ενώ από τότε η Marsha έγινε η μάνατζερ του.
Το 1989 ο Robin Williams έκανε θεατές σε όλο τον κόσμο να δακρύσουν πρωταγωνιστώντας στην ταινία «Dead Poets Society», αποσπώντας μια ακόμα υποψηφιότητα για βραβείο Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου. Λίγο αργότερα ήρθαν τρεις μοναδικοί ρόλοι: στο Dead Again του Kenneth Bring, στο Fisher King (με μια ακόμα υποψηφιότητα για Oscar) και στο Hook υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Spielberg. Αποδεικνύοντας την αγάπη του για τα παιδία, μεταμορφώνεται το 1992 σε Aladdin, στο ομότιτλο cartoon της Disney. H σύζυγός του ήταν εκείνη που ανακάλυψε και το σενάριο του «Mrs Doubtfire» (1993). Η ταινία έσπασε τα ταμεία και κέρδισε και μια Χρυσή Σφαίρα.
Ένα ακόμη βραβείο έρχεται το 1994 και είναι ένα Emmy για τη σύντομη εμφάνιση του στο τηλεοπτικό «Homicide: Life On The Streets» του Oliver Stone. Ο Robin όμως επιμένει κινηματογραφικά παίζοντας στο Jumanji (1995) της Disney ενώ την ίδια χρονιά δοκιμάζει και ένα διαφορετικό ρόλο στο «Κλουβί Με Τις Τρελές» (The Birdcage). Τo Oscar (δεύτερου ανδρικού ρόλου) έρχεται επιτέλους το 1997 για την ερμηνεία του ως ψυχολόγος στο «Good Will Hunting». Το μπαράζ επιτυχιών συνεχίζεται, η περίεργη προφορά του φέρνει το ρόλο στο «Nine Months» (1995), ακολουθεί ο αξέχαστος «Jack» (1996), συμμετοχή στον «Hamlet» (1996) ενώ έκανε και ένα πέρασμα στο τηλεοπτικό «Friends» (1996). Ακολούθησε το «Flubber» (1997) της Disney και το «Patch Adams» (1998) βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.
Για ένα διάστημα στρέφεται σε πιο δραματικούς ρόλους όπως στο «One Hour Photo» (2002) και στο «Insomnia» (2002) όπου υποδύθηκε ένα δολοφόνο. Μετά από ένα διάστημα ξεκούρασης επιστρέφει το 2005 δριμύτερος με τα «The Final Cut», «The Big White» ενώ δανείζει τη φωνή του σε μια ακόμα ταινία κινουμένων σχεδίων, το «Robots». Σε όποιο σενάριο και αν επιλέξει το σίγουρο είναι πως ο Robin Williams είναι ένας από τους λίγους ηθοποιούς που έχει το ταλέντο να ενσαρκώνει με την ίδια επιτυχία ρόλους πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, με την ίδια επιτυχία.
Η ΦΙΛΙΑ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ  CHRISTOFER REEVE

 

Η αληθινή αγάπη και φιλία είναι σπάνια στη δόξα του Χόλιγουντ.
Αυτή είναι η ιστορία της αληθινής φιλίας των δύο ταλαντούχων ηθοποιών του Robin Williams και του Christopher

Ο Robin Williams και ο Christopher Reeve συναντήθηκαν για πρώτη φορά, ενώ έκαναν τις  σπουδές τους στο Juilliard School  όπου ήταν συγκάτοικοι.
Στη συνέχεια, η φιλία τους γεννήθηκε ...

 

 

---

 

Πριν γίνουν δημοφιλής, έδωσαν ο ένας στον άλλον μια υπόσχεση εάν ένας από τους δυο επιτύχει, θα υποστηρίζει τον άλλον φίλο του.

Αλλά και οι δύο είχαν μια επιτυχημένη καριέρα και παρέμειναν στενοί φίλοι.

 

 

 

 

---

 

Μετά από έναν αγώνα το 1995 με άλογα ο Christopher έπεσε από το άλογό του και χτυπώντας στη σπονδυλική στήλη, έμεινε παράλυτος.

Και εκεί Robin δεν παράτησε τον φίλο του που έμεινε καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα.

 

 

 

 

---

 

Οι δύο φίλοι ήταν πάντα κοντά  μέχρι το θάνατό του Christopher  το 2004.

 

 

---

 

Robin Williams

Έχοντας παίξει με επιτυχία τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους, ο Robin McLaurim Williams, θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1951 στο Chicago του Illinois. Ο πατέρας του ήταν στέλεχος της Ford Motor Company και η μητέρα του ήταν μοντέλο, ενώ και οι δύο του γονείς είχαν ήδη παιδιά από προηγούμενες τους σχέσεις. Ο νεαρός Robin ήταν κοντούλης, ντροπαλός και μοναχικός, ενώ οι συμμαθητές του μόνιμως τον κορόιδευαν. Εκείνος για να αποφύγει τα πειράγματα τους έψαχνε κάθε φορά και άλλη διαδρομή για την επιστροφή στο σπίτι. Κατάφερε σταδιακά να κερδίσει κάποια ίχνη σεβασμού μιας και σαν αθλητικός τύπος που ήταν, έπαιρνε μέρος σε ομάδες πυγμαχίας και έκανε τα αλλά παιδιά να γελάνε με τα αστεία κατορθώματα του την ώρα της μάχης.

 

Όταν ο πολυάσχολος πατέρας του Robin αποφάσισε να πάρει πρόωρη σύνταξη όλη η οικογένεια μετακόμισε στο Martin County κοντά στο San Francisco. Εκεί ο Robin τελείωσε τις βασικές σπουδές του και μετά την αποφοίτησή του το 1971 πήγε στο Claremont Men's College όπου σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Μετά το κολέγιο γράφτηκε στο College of Marin για να σπουδάσει ηθοποιία, αποδεικνύοντας ότι ήταν πραγματικά προικισμένος κερδίζοντας μια υποτροφία στο Julliard School της Νέας Υόρκης. Εκεί ερωτεύτηκε τη χορεύτρια Valerie Velardi, με την οποία παντρεύτηκε μόλις ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους το 1978 και σύντομα απέκτησαν ένα γιο το Zachary.

 

Christopher Reeve

Ο Christopher Reeve γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη. Σε ηλικία τεσσάρων ετών οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα του δημοσιογράφος Barbara Johnson μετακόμισε μαζί με τους δυο γιους της (Christopher και Benjamin), στο New Jersey όπου εκεί παντρεύτηκε έναν επενδύτη τραπεζίτη λίγα χρόνια μετά. Τα δυο αγόρια μετά το διαζύγιο περάσανε πολλές ώρες σε συναντήσεις με τον πατέρα τους. Ο πατέρας τους Franklin Reeve αναγνωρισμένος συγγραφέας και ποιητής με εξειδίκευση στη Ρωσική λογοτεχνία τους σύστησε σε ένα περιβάλλον κοινωνικής μόρφωσης που συμπεριλάμβανε και τα Κυριακάτικα γεύματα με τους διανοούμενους φίλους του. Στο μεταξύ ο γενναιόδωρος πατριός Tristam Johnson πλήρωνε τα δίδακτρα ενός ακριβού ιδιωτικού σχολείου για τα δυο αγόρια.

 

Η αγάπη του Christopher Reeve για την ηθοποιία φάνηκε από την παιδική κιόλας ηλικία όταν μαζί με τον αδερφό του παίζανε τους πειρατές με αυτοσχέδια σκηνικά. Επίσης ο Reeve εμφανίστηκε και σε θεατρικές παραστάσεις στο σχολείο του από οχτώ χρονών δείχνοντας επίσης έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική κάνοντας μαθήματα πιάνου. Στα εννιά ο Reeve επιλέχθηκε να παίξει σε μια μικρή μουσική κωμική παράσταση το Yeoman of the Guard και στο επαγγελματικό θέατρο του Princton για τις παραστάσεις Finian's Rainbow και South Pacific. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε σε ακόμα πολλές δραστηριότητες. Ήταν πρόεδρος του Drama Club και διευθυντής μαθητών του Glee Club. Έπαιζε χόκεϊ στον πάγο τραγουδούσε στη σχολική ορχήστρα και στην ηλικία των δεκαέξι είχε ατζέντη.

 

Αντί να συνεχίσει και την τελευταία χρονιά στο Πανεπιστήμιο Cornell που σπούδαζε μέχρι τότε, έγινε δεκτός στη διάσημη σχολή του Juilliard School of Performing Arts και εκεί σπούδασε δίπλα στο διάσημο John Houseman. To 1976 έπαιξε με την Katharine Hepburn στο Broadway στο έργο A Matter of Gravity. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο Gray Lady Down και δυο χρόνια αργότερα κέρδισε το ρόλο του Superman (1978) που γυρίστηκε στην Αγγλία. Μετά την επιτυχία που γνώρισε σαν ήρωας από τον πλανήτη Κρύπτον, τo 1980 έκανε θέατρο στο Williamstown ενώ ταυτόχρονα δούλευε πάνω στο ρόλο του Superman για την δεύτερη συνέχεια της ταινίας.

 

Στα γυρίσματα του Superman το 1978, γνώρισε τη Gae Exton με την οποία σύντομα παντρεύτηκε και απέκτησαν δυο παιδιά τον Matthew και την Alexandra. To 1987 χώρισαν διατηρώντας τα παιδία τους υπό κοινή κηδεμονία. Το 1992 παντρεύτηκε τη Dana Morosini και απέκτησαν ένα ακόμα γιο. Ο Christopher Reeve εμφανίστηκε σε συνολικά 17 ταινίες, σε 12 τηλεοπτικές ταινίες και σε 150 θεατρικές παραστάσεις. Επίσης ήταν οικοδεσπότης και εκφωνητής σε πολλά ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές. Παράλληλα με την ηθοποιία ο Reeve ήταν πολιτικά δραστήριος από το λύκειο κιόλας, ήταν μέλος του δημοκρατικού κόμματος.

 

Ο Christopher Reeve έφυγε από τη ζωή στις 10 Οκτώβρη του 2004 από καρδιακή ανακοπή την ώρα που η γιατροί του θεράπευαν πληγές κατάκλισης. Πάντα θα τον θυμόμαστε ως τον «Άνθρωπος από Ατσάλι» και θα πετάει μέσα στις καρδιές μας.

Ήταν άγγελος Κυρίου… (θαυμαστό περιστατικό)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_79.html

Μια χειροπιαστή βοήθεια αγίου Αγγέλου έζησε και ο αγωνιστής μοναχός π. Γεράσιμος Μενάγιας (†1957), στο πρώτο μισό του αιώνα μας, ενώ ασκήτευε στο Άγιο Όρος.

Τον έστειλε κάποτε ο γέροντας του στη μονή της Λαύρας για μια επείγουσα υπόθεση. Ο π. Γεράσιμος πήρε την ευχή του και ξεκίνησε. Η απόσταση Κατουνάκια-Λαύρα είναι 3-4 ώρες, αλλά ήταν χειμώνας καιρός και είχε ρίξει χιόνι.

Όταν πέρασε την Κερασιά, ξέσπασε τρομερή χιονοθύελλα. Τον τύλιξαν πυκνές νιφάδες και δεν διέκρινε σχεδόν που βρισκόταν. Έχασε και το μονοπάτι, γιατί είχε σκεπαστεί από το χιόνι, και αναγκάστηκε να σταματήσει.

Βλέποντας τον κίνδυνο που δίετρεχε, άρχισε να προσεύχεται θερμά στον Κύριο και τη Θεοτόκο. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, και ήρθε απ’ τον ουρανό η απάντηση: Φανερώνεται μπροστά του ένα χαριτωμένο δεκάχρονο παιδάκι.

- Ευλόγησον, γέροντα! Του λέει.

- Ο Κύριος.

- Που πηγαίνεις, γέροντα, μ’ αυτό τον καιρό; Θα σε σκεπάσουν τα χιόνια. Θα χαθείς στο δάσος με τέτοια χιονοθύελλα.

- Τι να κάνω, παιδάκι μου; Μ’ έστειλε ο γέροντας μου στη Λαύρα. Είναι ανάγκη να πάω.

- Έλα τότε να σε βοηθήσω να προσανατολιστείς.

Κι αφού τον οδήγησε ως ένα σημείο, του είπε:

- Θα πάρεις τον κάτω δρόμο και θα βγεις στο μονοπάτι που οδηγεί στη Λαύρα.

Ο π. Γεράσιμος ευχαρίστησε. Μόλις έκανε μερικά βήματα, συνήλθε. «Πως βρέθηκε μικρό παιδί εδώ και μέσα στα χιόνια;», αναρωτήθηκε. Γύρισε πίσω, αλλά δεν βλέπει κανένα. Το παιδάκι είχε εξαφανιστεί. Ίχνη βημάτων δεν υπήρχαν στα χιόνια. Ήταν άγγελος Κυρίου.

Πηγή: Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα των αγγέλων»

πηγή

Προς την μακαριωτάτην Παρθένον

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/proseyxi-sri-panagia/item/40197-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%BD

• Από  proskynitis.blogspot.gr

Χαίρε Δέσποινα, Μήτερ ελέους, ζωή, γλυκύτης και ελπίς ημών, Χαίρε.
Προ σε βοώμεν οι εξόριστοι παίδες της Εύας.
Προς σε ατενίζομεν στενάζοντες και θρηνούντες εν τήδε
Τη του κλαυθμώνος κοιλάδι.

Άγε δη, συνήγορε ημών, τους ευσπλάγχνους Σου οφθαλμούς εφ ημάς επίστρεψον και Ιησούν,
Τον ευλογημένον καρπόν της κοιλίας Σου,
Μετά την υπερορίαν ταύτην ημίν ανάδειξον,
Ω γλυκεία Παρθένε Μαρία.
Αγ.Ισαάκ ο Σύρος

Ο ασπασμός της Παναγίας

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_98.html

Πλησιάζει ξανά η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλοι οι πιστοί ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν λαμπρά τη μεγάλη θεομητορική πανήγυρη.

Η μνήμη της είναι ιερή, θαυμαστή, εξαίσια και συγκινητική. Εορτή θαυμάσια, δοξασμένη, υπέροχη και λαοφίλητη. Οι πιστοί χαίρονται, παρότι πρόκειται για την κοίμηση της Θεοτόκου, για μετάσταση αγαπητού προσώπου. Χαίρονται που η προστάτισσά τους, η μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, ανέρχεται στους ουρανούς για να πρεσβεύει διηνεκώς υπέρ σύμπασας της πάσχουσας ανθρωπότητος.

Φαίνεται αντιφατικό το σχήμα. Χαρά στη νεκρώσιμη έξοδο; Πρόκειται για χαροποιό πένθος και χαρμολύπη, για την ασκητική και νηπτική γραμματεία. Οι λυπητεροί ύμνοι γίνονται χαροποιοί. Η κηδεία μετατρέπεται σε πανηγυρική εορτή. Φαίνεται παράδοξο εξωτερικά και με πρώτη ματιά. Αν εμβαθύνει κανείς, θα παρατηρήσει ότι πρόκειται για θεϊκή ενέργεια, για θαυματουργό γεγονός. Ο Υιός της Αειπαρθένου Μαρίας με τον θάνατό του νίκησε τον θάνατο. Τα δάκρυα του πένθους, της θλίψης και της στενοχώριας μεταβλήθηκαν σε δάκρυα χαράς, ευφροσύνης, αγαλλιάσεως και ελπίδος. Παραμυθεί η Θεοτόκος τους φίλους της, τους χαρίζει ωραίους λογισμούς, αισιόδοξη σκέψη, γλυκιά παρηγοριά. Η Παναγία μετέβη σε καλύτερη, ανώτερη και ωραιότερη ζωή.

Ήταν αδύνατο ο σκοτεινός Άδης να φυλακίσει την Πανυπέραγνη μητέρα του Εμμανουήλ, τη γεννήσασα τον Φωτοδότη Χριστό, τον ήλιο της δικαιοσύνης, τον εωθινό αστέρα. Έτσι ο θάνατός της έγινε πύλη της ζωής και του φωτός. Οι πιστοί προσκυνώντας με ευλάβεια τις θαυματουργές θεομητορικές εικόνες λαμβάνουν χάρη και χαρά, κουράγιο και άνεση, ενίσχυση και δύναμη. Τα δάκρυα των πιστών είναι καρδιακά, άκοπα, γλυκά. Δάκρυα χάρης και χαράς, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης, παρακλήσεως και θερμής ικεσίας. Ο ελληνικός λαός είναι θεοτοκοφιλής. Οι λυπηρές εξαιρέσεις παντού και πάντοτε υπάρχουν.

Οι ταπεινοί και ευλογημένοι προσκυνητές των εικόνων της Παντάνασσας καταθέτουν τον πόνο τους, το πρόβλημά τους, το αίτημά τους, τη δυσκολία τους.Η πονεμένη μητέρα Παναγία τους δέχεται όλους, τους ακούει, τους παρηγορεί, τους σφουγγίζει ιδρώτες και δάκρυα, τους ασπάζεται, τους εγκαρδιώνει. Πόνεσε η Πανάχραντη πολύ και γνωρίζει να συμπονά, να συντρέχει, να δέεται συνεχώς. Μονές, εκκλησίες, εκκλησάκια, προσκυνητάρια, θυμίζουν τη χάρη της. Άπειρα τα αφιερώματα δεήσεων. Πλούσια τα δώρα ευχαριστιών. Εικόνες μουλιασμένες στο δάκρυ των ευλαβών προσκυνητών. Κάποτε δακρύζει και η ίδια η εικονιζόμενη Μεσίτρια και Πρέσβειρα όλων των πιστών. Η κάθε εικόνα της έχει μια ιδιαίτερη ιστορία κι ένα ξεχωριστό, χαρακτηριστικό όνομα.

Η μορφή της Παναγίας μένει πάντοτε σεμνή, σοβαρή, σιωπηλή, συνετή και σεβάσμια. Μιλά όμως κι έτσι, με την πλούσια χάρη της, την καθαρότητά της, την ταπείνωσή της. Κρύβει στο ιερό πρόσωπό της ένα υπέροχο ήθος. Δίνει χαρά δίχως να γελά και να αστειεύεται, κηρύττει δίχως λόγια, αλλά με το βιωμένο της παράδειγμα, διδάσκει με την ίδια την ωραία ζωή της. Δίνει αυτό που έχει: αγάπη, υπομονή, υπακοή και καλοσύνη. Νομίζει ο προσκυνητής ότι κάτι του λέει προσωπικό η εικόνα. Αισθάνεται μέσα του να σκιρτά η λησμονημένη αθωότητα, η παιδική λιτότητα, η καρτερικότητα στους πόνους. Ένας άλλος τρόπος ζωής που ανέθρεψε πολλές γενιές με μεγάλες δυσκολίες. Στον εφετινό εορτασμό της ας ασπασθεί όλους τους προσκυνητές της, για να μην αποκάμουν και απογοητευθούν.

Μακαριστού Μωυσέως Μοναχού, Αγιορείτου

agiosharalabos.blogspot.gr

Εικ.:εδώ

11 Αυγούστου 1716: Το μεγάλο Θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/40215-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3-%CF%83%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B1

Στις 11 Αυγούστου εκάστου έτους λιτανεύεται στην Κέρκυρα το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου το 1716 μ. Χ., ο οποίος έδιωξε σε μία νύχτα τις χιλιάδες των Τούρκων εισβολέων και έτσι διέσωσε το νησί της Κέρκυρας.
Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386.

Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431 επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν...
Οι Τούρκοι, λοιπόν, την 24η Ιουνίου του 1716, πραγματοποίησαν την πρώτη τους επίθεση με επικεφαλής τον Καπουδάν Χοντζά πασά· «Οι σκληροί ούτοι επολιόρκησαν εξαίφνης την πόλιν διά ξηράς και διά θαλάσσης. Αφού δε ήρχισεν ο βαρβαρικός πόλεμος, με πύρ και με σίδηρον κατέθλιβον την πόλιν και τους πολίτες και μετά παρέλευσιν πεντήκοντα ημερών, εν αίς σφοδραί μάχαι είχον γίνει, οι βάρβαροι εβουλεύθησαν να συγκεντρώσωσι τάς δυνάμεις των, και να επανέλθωσιν κατά της πόλεως Κερκύρας», αναφέρει η διήγηση των θαυμάτων του Άγιου Σπυρίδωνος.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη διήγηση, ο λαός της Κέρκυρας, αν και είχε μεγάλη αγωνία και ανείπωτο ψυχικό πόνο, δεν απελπίστηκε. «Πάντες δε οι πιστοί με στεναγμούς και δάκρυα εν νυκτί και ημέρα, τον Ιεράρχην ικέτευον», και πράγματι, οι προσευχές και οι δεήσεις των κατοίκων του νησιού εισακούστηκαν. «Ότε δε τα των Αγαρηνών στρατεύματα, επανήλθον προς επίθεσιν εις το ακρότειχον της πόλεως, μετ’ ολίγον πολλοί εξ αυτών κακοί κακώς ηφανίσθησαν, και διά των πρεσβειών του Ιεράρχου διεσκορπίσθησαν. Μετά τούτο δε μεγαλυτέραν σκληρότητα και απάνθρωπον φόνον έπνεον οι βάρβαροι επαπειλούντες εναντίον της πόλεως άλλην επιδρομήν και πανάλεθρον αιχμαλωσίαν και θάνατον. Αι δεήσεις δε και αι προσευχαί από τους πιστούς δεν
έλειψαν, διά των οποίων μετά πολλής ευλαβείας, επεκαλούντο την του κοινού Πατρός προστασίαν και σκέπην διό και του σκοπού δεν απέτυχον. Ενώ λοιπόν οι Κερκυραίοι περιέμενον την εκ των βαρβάρων παντελή απώλειαν, φαίνεται, όρθρου βαθέος, προς τους εχθρούς ο μέγας πατήρ ημών Σπυρίδων μετά πλήθους στρατιάς ουρανίου καί, επέχων εις την δεξιάν αστραπόμορφον ξίφος, εδίωκε με θυμόν αυτούς. Τοιούτον λοιπόν παράδοξον ιδόντες οι Οθωμανοί στρατιώται, ευθύς ετράπησαν εις φυγήν, και συγκρουόμενοι μεταξύ των εφοβούντο μήπως αοράτως πληγωθώσιν.
Έφυγον λοιπόν και συνετρίβησαν από φόβον, άνευ πολέμου, ή πυρός, ή μαχαίρας, ή άλλου τινός διώκοντος, ειμή μόνης της αοράτου δυνάμεως του σωτήρος ημών Θεού, διά των θερμοτάτων ευχών του θαυματουργού Σπυρίδωνος. Αφού λοιπόν ανεχώρησαν τα πεζικά και ιππικά τάγματα, απέπλευσε και ο στόλος αυτών έτσι δε διέμενεν ελευθέρα η Κέρκυρα. Το δε πρωΐ ενώ περιέμενον οι πολίται την συνήθη μάχην, δεν είδον ουδένα, ειμή σιωπήν και ησυχίαν.
Περίεργοι λοιπόν επελθόντες εις τάς σκηνάς των εχθρών, εννόησαν το θαύμα· και σκιρτώντες μετ’ ευφροσύνης, ηγάλλοντο διά το καινόν και παράδοξον επειδή όχι μόνον τους έβλεπον τους Ισμαηλίτας φεύγοντας, αλλά και τα υπάρχοντα αύτών ελαφυραγώγησαν εκείνοι δε και ενώ έφευγον, αναφανδόν ωμολόγουν, ότι από τινα σεβάσμιον μοναχόν, δηλαδή τον Σπυρίδωνα, ός τις άνεφάνη εις τον αιθέρα με ένδοξον στόλον στρατιάς ουρανίου, ετράπησαν εις ταχυτάτην φυγήν. Έδραμον δε πάντες μετ’ ευλαβείας, εις τον του αγίου ναό, δοξάσαντες τον Θεόν και ευχαριστούντες τον Ιεράρχην».
Η πολιορκία των Τούρκων, που άρχισε στις 24 Ιουνίου, έληξε τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, με θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος, αφού, καθόλη τη νύχτα της 10ης Αυγούστου, ο Άγιος, ο οποίος κατάγεται από την πατρίδα μας Κύπρο, με την παρουσία αγγελικών δυνάμεων, κατατρόπωνε τους εχθρούς. Το θαυμαστό αυτό σημείο της Χάρης του Θεού ανάγκασε τους Ενετούς να αναγνωρίσουν τον Άγιο ως ελευθερωτή της Κέρκυρας. Κατόπιν, με απόφαση του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέου Πιζάνη, καθιερώθηκε όπως κατά την 11η Αυγούστου να γίνεται Λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της Κέρκυρας.

Οι τεχνικές χειραγώγησης και ο ρόλος τους (του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου)

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1349

Όλο και περισσότερο στις κοινωνίες της υπερπληροφόρησης οι τεχνικές της χειραγώγησης, πρωτίστως, παίζουν μεγάλο πολιτικό ρόλο

Καταναλώνουμε πλέον μαζικά, αλλά σε εξατομικευμένο επίπεδο

 

Με κύριο όπλο-εργαλείο την τηλεόραση και στην συνέχεια το αναπτυσσόμενο Διαδίκτυο, ο τεχνικές χειραγώγησης καταλαμβάνουν σταδιακά ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του επικοινωνιακού χώρου και βεβαίως πλήττουν καίρια την πληροφόρηση και την επικοινωνία ως μέσο διανθρώπινων σχέσεων. Ακόμα χειρότερα, συμβάλλουν στο να εντείνεται η σύγχυση μεταξύ πληροφορίας και επικοινωνίας, με αποτέλεσμα οι αποδέκτες, δηλαδή το ευρύ κοινό, να βρίσκονται μονίμως σε σύγχυση. Συμπληρωματικά, θα προσθέταμε ότι οι τεχνικές χειραγώγησης είναι σήμερα και ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι υγιείς και κοινωνικά υπεύθυνες επιχειρήσεις. Ποιες είναι λοιπόν οι στρατηγικές και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται;

1. Η στρατηγική του αντιπερισπασμού. Πολύ σημαντικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η στρατηγική του αντιπερισπασμού έγκειται στο να εκτρέπεται η προσοχή της κοινής γνώμης, από σοβαρά θέματα που ακονίζουν την κριτική σκέψη, σε ήσσονος σημασίας προβλήματα ή σε συναισθηματικές υπεραπλουστεύσεις. Η απώτερη λογική της στρατηγικής αυτής επιδιώκει την απομάκρυνση του κοινού από πηγές γνώσεων ικανών να εμπλουτίσουν τον προβληματισμό του και να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για περαιτέρω αναζητήσεις. «Το κοινό πρέπει να ασχολείται με όλο και πιο ασήμαντα πράγματα, για να είναι περισσότερο ευάλωτο στον λαϊκισμό και την ακρισία», αναφέρει ο Τιερρύ Βολτόν στο εγχειρίδιό του Σιωπηρά Όπλα για Ήσυχους Πολέμους. 

2. Δημιουργία προβλημάτων για μετέπειτα προσφορά λύσεων. Η μέθοδος αυτή αποκαλείται «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργείται μία «κατάσταση» η οποία μπορεί να προκαλέσει τις αντιδράσεις του κοινού σε βαθμό τέτοιον ώστε το τελευταίο να είναι έτοιμο να δεχθεί λήψεις μέτρων που θα είναι και η λύση. Κατά κανόνα, η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται με απώτερο στόχο την μέσω γεγονότων βίας, για παράδειγμα, επέκταση του κρατικού ελέγχου στην ιδιωτική σφαίρα. Κλασσική στην Ελλάδα είναι η περίπτωση της περίφημης Λίστας Λαγκάρντ, η οποία χρησιμοποιήθηκε για να κατασυκοφαντηθούν συγκεκριμένα πρόσωπα και έτσι να περάσουν απαρατήρητοι μεγάλοι επώνυμοι φοροφυγάδες, άμεσα διαπλεκόμενοι με την πολιτική.

3. Η στρατηγική του παιδισμού. Κατά κανόνα, οι πολιτικοί –και όχι λίγοι τηλεαστέρες– τρέφουν βαθύτατη απέχθεια προς το κοινό και θεωρούν εντελώς υποτιμημένη την νοημοσύνη του. Έτσι, απευθύνονται σε αυτό ωσάν να είχαν απέναντι διανοητικώς αναπήρους ή παιδιά πολύ μικρής ηλικίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τις περισσότερες πολιτικές διαφημίσεις, αλλά και με αρκετά εμπορικού περιεχομένου διαφημιστικά μηνύματα.

4. Συναισθηματική φόρτιση. Οι περισσότεροι ψυχολόγοι αναγνωρίζουν ότι η καλύτερη στρατηγική για να περάσει στο ευρύ κοινό ο ανορθολογισμός και να εκδιωχθεί η κριτική σκέψη είναι η συναισθηματική φόρτιση. Η τελευταία, συνήθως συνοδεύεται και από «εμπόριο τρόμου», δαιμονοποίηση ιδεών, πρακτικών, συστημάτων και κοινωνικών ομάδων, καθώς βέβαια και από ακατάσχετη αποπροσανατολιστική λογοδιάρροια.

5. Η καλλιέργεια άγνοιας και βλακείας. Όσο λιγότερα γνωρίζει το κοινό τόσο το καλύτερο, είναι η πάγια αρχή πολιτικών και σημαντικών ληπτών αποφάσεων. Στην βάση της λογικής αυτής, οι πολιτικές και άλλες ελίτ έχουν κάθε λόγο, στο επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης, να καλλιεργούν την χαμηλότερη δυνατή πρόσβαση στις πηγές των γνώσεων. Όσο πιο χαμηλός είναι ο δείκτης πρόσβασης, τόσο οι κοινωνίες απομακρύνονται από τις λήψεις σημαντικών αποφάσεων που τις αφορούν και γίνονται ευάλωτες στην καλλιέργεια του φόβου. Συμβαίνει, όμως, οι φοβικές κοινωνίες να ζητούν πάντα περισσότερη προστασία –γεγονός που τούς αφαιρεί κάθε ικμάδα αυτόνομης κοινωνικής παρουσίας και δημιουργίας. «Σταδιακά, οι κοινωνίες αυτές απομακρύνονται από την καθαρή σκέψη και έτσι βλέπουμε περιπτώσεις εκατομμυρίων ατόμων να υποστηρίζουν ανοησίες τις οποίες εκλαμβάνουν ως αλήθειες», λέει ο Ελβετός φιλόσοφος Ρολφ Ντομπέλι. Προκύπτουν έτσι κοινωνίες βεβαιοτήτων, οι οποίες υφίστανται αυτό που ο Ντομπέλι αποκαλεί πλάνη της επιβεβαίωσης.

6. Το βασίλειο της μετριότητας. Ο Βλαδίμηρος Λένιν και ο Γκαίμπελς συμφωνούσαν στο γεγονός ότι, όσο πιο μέτριοι και αποπροσανατολισμένοι ήσαν οι λαοί, τόσο ισχυρότεροι θα ήσαν οι εξουσιαστές τους. Εξάλλου, ο Λένιν ήταν αυτός που είχε αναπτύξει την ανάγκη της «πρωτοπορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος έως ότου χειραφετηθεί η εργατική τάξη»! Ο Γκαίμπελς είχε πάει μακρύτερα την θεωρία αυτή –αυτός ήταν δε που πρότεινε στον Χίτλερ την δημιουργία «εχθρών», εν προκειμένω τους Εβραίους, από τους οποίους οι ναζί θα προστάτευαν την αρεία φυλή. Έτσι, οι διωγμοί των Εβραίων αρχικά μετατράπηκαν σε θέαμα, το οποίο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να προσφέρουν οι εθνικοσοσιαλιστές σε έναν λαό που αναζητούσε αποδιοπομπαίους τράγους. Ο πόλεμος και τα κρεματόρια ήταν το επόμενο βήμα.

7. Ο φόβος και η κυριαρχία του. Η βιβλιογραφία για τις φοβικές κοινωνίες είναι υπεράφθονη και το τελικό συμπέρασμα των διαφόρων κοινωνιολόγων, ψυχολόγων αλλά και φιλοσόφων που αναφέρονται σε αυτές είναι ότι ο φόβος και η διάχυσή του αποτελεί μία νέα μορφή εξουσίας. Θα προσθέταμε, από την δική μας σκοπιά, ότι αν αναγάγουμε το συναίσθημα αυτό στον Καρλ Πόππερ, εύκολα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο φόβος είναι η σύγχρονη έκφραση αντιελευθερίας. Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι η αρνητική παράδοση απέναντι στον φόβο εγκαινιάστηκε από τον Πλάτωνα, ο οποίος όριζε ως αρετή την ικανότητα αντίστασης σε ό,τι πιστεύουμε ή επιθυμούμε όταν βρισκόμαστε «εν φόβοις». Ωστόσο, ο υπογράφων, αναφερόμενος στον φόβο ως μορφή εξουσίας, σπεύδει να υπογραμμίσει ότι η αναγωγή των όψεων ενός συναισθήματος σε μία μόνον ερμηνευτική διάσταση είναι ατελής, καθ’ όσον υπάρχουν και μορφές φόβου –ο σωματικός, για παράδειγμα– που δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Τέλος, είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι, με την ταχύτατη διάδοση του Διαδικτύου και των νέων ψηφιακών μέσων επικοινωνίας, σταδιακά θα αλλάζουν και οι μορφές χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Καθοριστικός δε, από αυτή την οπτική γωνία, θα είναι ο ρόλος των κοινωνικών μέσων (social media), τα οποία ήδη συμβάλλουν στην δημιουργία της αποκαλούμενης καλωδιωμένης ατομικότητας. «Φεύγουμε πλέον από την εποχή των μαζικών μέσων και πάμε στην εποχή της εξατομικευμένης μαζικής επικοινωνίας –δηλαδή, καταναλώνουμε μαζικά, αλλά σε εξατομικευμένο επίπεδο. Μόνο που στην εποχή αυτής της σύγκλισης το κοινό κατακερματίζεται», λέει ο Στέλιος Παπαθανασόπουλος, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και με τα λόγια αυτά θέτει έναν νέο και ζωτικό προβληματισμό, που χρήζει ειδικότερης ερμηνευτικής προσεγγίσεως.

ΗΠΑ.ΔΥΣΗ, ΙΣΡΑΗΛ, ΞΕΣΚΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ (του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/08/blog-post_948.html

Δεν τιμά (ούτε συμφέρει !) την Ελλάδα και την Κύπρο η αιδήμων «σιωπή των αμνών» για τα συμβαίνοντα στη Γάζα.
Δεν θα αναφερθούμε στη γνωστή ιστορία των ελληνοαραβικών και κυπροαραβικών σχέσεων. Είναι κάτι βαθύτερο, που δεν καταλαβαίνουν τα λαμόγια. Είναι η ηθική σημασία των θέσεων που παίρνει μια χώρα σαν την Ελλάδα ή την Κύπρο. Η Ελλάδα είναι  ο εφευρέτης της δημοκρατίας – βρωμίζεται παρακολουθώντας άφωνη το έγκλημα (ή στηρίζοντας ξεδιάντροπα την αιματηρή αιγυπτιακή δικτατορία). Μπορούμε να μιλάμε για τουρκική κατοχή στην Κύπρο κλείνοντας το μάτι στον άλλο κατακτητή δίπλα; Ο κυνισμός μικραίνει έθνη και ανθρώπους. Και η ιστορία βρίσκει τελικά τρόπους επαναφοράς της ισορροπίας! Σχεδόν όλοι στην Κύπρο ορκίζονται στη «συμμαχία» με το Ισραήλ, που μονομερώς ανακήρυξαν. Δεν είμαστε αντίθετοι με την ανάπτυξη σχέσεων με το Τελ Αβίβ, αν στηρίζονται σε ισοτιμία και αμοιβαίο συμφέρον.
Φοβούμεθα ότι οι Κύπριοι θέλουν τη «συμμαχία» μάλλον για να αποφύγουν παρά να δώσουν τον αγώνα της ανεξαρτησίας. ‘Άλλο προστάτες, άλλο σύμμαχοι. Συμμάχους χρειάζεσαι όταν δίνεις μάχες. Δίνει τώρα αγώνα η Κύπρος κατά της τουρκικής κατοχής; Γιατί με το ζόρι καταφέραμε ως τώρα, και δεν ξέρω αν θα το καταφέρουμε στο μέλλον, να εμποδίσουμε τους προύχοντες να πουλήσουν και το ελεύθερο κομμάτι του νησιού στις ξένες δυνάμεις που το εποφθαλμιούν (σχέδιο Ανάν 2004, «Αναστασιάδη-‘Αδη»  2014).
Είστε χειρότεροι από τον Χίτλερ, είπε στους Εβραίους ο Ερντογάν. Ασκώντας δριμεία κριτική σε Ισραήλ και ΗΠΑ ανεβάζει εντυπωσιακά τις μετοχές του στον αραβομουσουλμανικό κόσμο και την τουρκική κοινή γνώμη. Μόνο που δεν είναι μόνο το Ισραήλ, ούτε μόνο η Γάζα. Παρά την τρομακτική φιλοισραηλινή μεροληψία των δυτικών, ολοκληρωτικών ΜΜΕ, η Γάζα «ψιλοκαλύπτεται» δημοσιογραφικά. ‘Όπως όμως σημειώνει ο κορυφαίος αμερικανός ρωσολόγος Στέφεν Κοέν, λαμπρό παράδειγμα της απερχόμενης, υπό εξαφάνιση, γενηάς σπουδαίων Εβραίων διανοούμενων, που λάμπρυναν τον 20ό αιώνα, καθιστώντας πιο εντυπωσιακό το σημερινό γλίστρημα των ομοφύλων τους στη βαρβαρότητα, δεν καλύπτεται καθόλου η κατάσταση στην Ουκρανία, ιδίως οι σφαγές, τα ωμά εγκλήματα εις βάρος ρωσικών πληθυσμών της «Νέας Ρωσίας», που πραγματοποιούνται από το καθεστώς του Κιέβου, μαριονέττα Αμερικανών και Γερμανών.
Όπως δεν καλύπτεται η απίστευτη καταστροφή που ΗΠΑ και Ισραήλ προκάλεσαν με άμεσες ή έμμεσες (τζιχαντιστές) επεμβάσεις στο σύνολο σχεδόν της Μέσης Ανατολής, η καταστροφή κρατών που δεν ήταν δημοκρατίες (τι δημοκρατία να ανθίσει κάτω από τη μπότα του ανθύπατου;), πραγματοποίησαν όμως σημαντικότατες κοινωνικές προόδους (Ιράκ, Συρία, Λιβύη). ‘Όπως διαμάντι ήταν, παρά τα προβλήματα, η Γιουγκοσλαβία που κομμάτιασαν και ερείπωσαν. Ούτε καν οι διωγμοί των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή δεν καλύπτονται από τα όλο και πιο ολοκληρωτικά εργαλεία που ελέγχουν την παγκόσμια (παρα)πληροφόρηση. Και τα ελληνικά μέσα δεν κάνουν λόγο ούτε για τους ελληνικούς πληθυσμούς που σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς γίνονται πρόσφυγες εγκαταλείποντας την Ουκρανία.
Να «ξεσκίσουν» όλο τον πλανήτη θέλουν τώρα οι δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου, των ΗΠΑ, της Δύσης, του Ισραήλ. Οι συγκρίσεις με τον Χίτλερ τους αδικούν. Η ναζιστική Γερμανία διέπραξε τρομερά εγκλήματα, αλλά ως απάντηση σε 15 χρόνια ταπεινώσεων του γερμανικού έθνους. Ποιος πείραξε τους Αμερικανούς και ματοκυλάνε όλη την ανθρωπότητα ή ξοδεύουν για εξοπλισμούς όσο όλες οι χώρες μαζί; ’Οπου κι αν κυττάξεις, το Χάος συντρίβει την ανθρωπότητα: αποσύνθεση, αιματηρή καταστροφή της Μέσης Ανατολής (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, Γάζα), τεράστιες καταστροφές στην Αφρική, ιδίως μετά την πτώση Καντάφι και τη διάλυση του Σουδάν, πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης, «πραξικόπημα βραδείας καύσεως» στη Βενεζουέλα, προπομπός επίθεσης κατά της αριστερής Λατινκής Αμερικής.
Εικοσιπέντε χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και ως αποτέλεσμά της τρεις ήπειροι καταστρέφονται στρατιωτικά, η Νότια Ευρώπη, με πρώτες Ελλάδα και Κύπρο, με λιγότερο θεαματικά, αλλά εξίσου καταστρεπτικά μέσα κοινωνικο-οικονομικού πολέμου. Η δημοκρατία επίσης. Σε όλα σχεδόν τα πόστα «υπάλληλοι» τραπεζών. Καταστρέφουμε το περιβάλλον. Τελευταίο κρούσμα η εγκληματική ρίψη χημικών στη Μεσόγειο, που δεν κινητοποίησε καθόλου τις κυβερνήσεις Ελλάδας-Κύπρου, και πολύ περιορισμένα τις κοινωνίες, εκτός Κρήτης ίσως. Πότε θα ξυπνήσουμε να διαδηλώσουμε για Γάζα και χημικά; ‘Οταν θα βομβαρδίσουν την Αθήνα ή θα πεθάνει το παιδί μας από καρκίνο;
Το φαινόμενο του ιμπεριαλισμού είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ιστορία, και ιδίως με την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Η ιστορία όμως των δύο τελευταίων αιώνων, με την εξαίρεση ίσως της περιόδου της Ιεράς Συμμαχίας, χαρακτηρίστηκε επίσης από την ύπαρξη διαρκών, ισχυρών κινημάτων αμφισβήτησης και επανάστασης που αποτελούσαν φρένο στις διαθέσεις του κεφαλαίου και της Αυτοκρατορίας. Ολόκληρος ο πλανήτης ξεσηκώθηκε εναντίον της επέμβασης των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Τα δίκτυα του Κυριέλ και του Μιχάλη Ράπτη (Pablo), δηλαδή η διεθνής και γαλλική ακόμα «επαναστατική αριστερά», εφοδίασαν με κάθε τρόπο, ακόμα και με όπλα, την αλγερίνικη επανάσταση. Η ευρωπαϊκή αριστερά και η Σοβιετική ‘Ενωση, παρά τα όσα, πολύ σημαντικά, μπορεί να τους προσάψει κανείς, λειτούργησαν ως ισχυρά αναχώματα στη βαρβαρότητα. Οι ιδέες τους, ακόμα κι όταν ματαιώνονταν στην πράξη, λειτουργούσαν ως Κιβωτός της ανθρώπινης συνείδησης.
Σήμερα ζούμε την κατάρρευση της ανατολικής «σοσιαλιστικής» τάξης, της δυτικοευρωπαϊκής «δημοκρατικής-σοσιαλδημοκρατικής», της τριτοκοσμικής, των ανεξαρτήτων πρώην αποικιών, αλλά επίσης το τέλος του νοήματος (μεταμοντερνισμός) και του ανθρωπισμού (νεοφιλελευθερισμός). Παρακολουθώντας με αγαλλίαση την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν ή το λυντσάρισμα του Καντάφι, η Χίλλαρυ-Χίτλερυ, εκπρόσωπος ενός «τεχνομεσαίωνα» που δεν έχει να ζηλέψει από τον «πολιτισμό» του Νέρωνα και του Ηλιογάβαλου, θέλει να βυθίσει όλη την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα, να την κάνει συνένοχη. Η ιστορία άρχισε το 1993, όταν το CNN  έκανε τον πλανήτη ρωμαϊκή αρένα παρουσιάζοντας ζωντανά τον βομβαρδισμό από τον Γέλτσιν του ρωσικού κοινοβουλίου - και έκτοτε συνεχίζεται.
Η βαρβαρότητα δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία. Οι διαφορές όμως είναι τώρα δύο: πρώτον, υπάρχουν τεχνολογίες ικανές να τερματίσουν τη ζωή πάνω στη Γη, τουλάχιστον την ανθρώπινη ζωή με τη μορφή που την ξέρουμε. Δεύτερον, δεν πρόκειται απλώς για κατακτήσεις και για σφαγές τώρα. Θέλουν να ελέγξουν τα πάντα, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, το DNA το δικό μας και όλης της χλωρίδας και της πανίδας, την εξέλιξη και την ιστορία με έναν τρόπο που δεν ήταν ποτέ πριν δυνατός στην ιστορία του Γένους μας.
Για αυτό τον λόγο οι μάχες που δίνονται στο Ντονμπάς προπάντων, αλλά και στη ίδια τη Μόσχα για την κατεύθυνση που θα πάρει η Ρωσία, η προσπάθεια μιας σύμπηξης οικονομικής αντιπολίτευσης στην παγκοσμιοποίηση, οι αντιστάσεις στην Αραβία και αλλού, έχουν ίσως μεγαλύτερη σημασία για το μέλλον και τον πολιτισμό μας, και από αυτή ακόμα που είχαν τα αρχαία χρόνια, οι μάχες του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας...
* Συγγραφέας, δημοσιογράφος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
http://elkeda.gr/index
http://www.freepen.gr/2014/08/blog-post_555.html