Ήσουν δίπλα μου Χριστέ μου ακόμα και όταν εγώ απουσίαζα!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3144.html


Ήμουν ένοχος,
στο σκοτεινό κελί μιας φυλακής
κι ήρθες και διέλυσες με φως,
κάθε σκοτάδι της ψυχής.


Ήμουν άτιμος,
σε καταγώγια κάθε ενοχής
κι ήρθες κι έδιωξες κάθε μορφή
ουσίας εθιστικής.


Ήμουν άρρωστος,
βαριά, σ’ άσπρο κρεβάτι κλινικής,
κι ήρθες κι εξαφάνισες
τη δυσωδία της πληγής.


Ήμουν, όπου κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όπως κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όποτε φώναξα, ήρθες,
ήμουν, αν και σε πρόδωσα, ήρθες,
ήμουν, ότι κι αν είμαι, ήρθες.


Βασίλειος Ν. Κατζικάς


πηγή

«Άγιε Ραφαήλ προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ» - Συγκλονιστικό Θαύμα

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/07/blog-post_11.html

Θα ήθελα να σας γράψω το θαύμα που μου έκανε ο Άγιος Ραφαήλ. Είμαι η Ελένη Χ. από την Αλεξάνδρεια Ημαθείας. Το Νοέμβριο του 2011 μαθαίνω από τον γυναικολόγο μου ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Μου είπε ο γιατρός ότι πρέπει να πάω τον άλλο μήνα, δηλαδή τον Δεκέμβριο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Περνάει ο καιρός και ήρθε η μέρα που πρέπει να κάνουμε τον υπέρηχο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού.

Πάμε στον γιατρό, με βάζει στον υπέρηχο, βλέπει από εδώ, βλέπει από εκεί, τίποτα. Ο σάκος πολύ πιο μεγάλος από την πρώτη φορά, αλλά άδειος.

Δεν φαίνεται τίποτα. Εγώ και ο άντρας μου παγώνουμε. Ακούμε τον γιατρό να μας λέει ότι δεν ακούει την καρδούλα του μωρού και δεν βλέπει έμβρυο.

Μας φωνάζει στο γραφείο του και μας λέει ότι πρέπει να κάνω τον καθαρισμό, δηλαδή απόξεση, για να μην μείνουν υπολείμματα στη μήτρα, γιατί είναι επικίνδυνο, μπορεί να προκληθεί σηψαιμία και θάνατος.

Ήταν ημέρα Τρίτη όταν έγιναν όλα αυτά. Μας κλείνει ραντεβού για την Παρασκευή (3 μέρες μετά). Εμείς αυτές τις ημέρες ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι. Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο έναν από τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, τον οποίο γνώριζα τηλεφωνικά και με στήριζε με τα καλά του λόγια, με τις ευχές και τις προσευχές του.

Γεμάτη πόνο του εξιστόρησα όσα συνέβησαν και τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για μένα και το μωρό μου. Εκείνος μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Μου είπε να μην απελπίζομαι, αλλά να έχω πίστη το Θεό και τους Αγίους. Μου είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά να προσευχηθώ και γω, να παρακαλέσω τον Άγιο Ραφαήλ να αναλάβει την κατάσταση και να λέω στον Άγιο Ραφαήλ: «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!». Αυτό και έκανα.

Έρχεται η Παρασκευή και πάμε στον γιατρό να κάνω την επέμβαση (δεν παύει να είναι χειρουργείο). Φτάνουμε στο ιατρείο. Ο γιατρός είναι πάνω στα χειρουργεία, γιατί έχει μια γέννα. Μόλις τελείωνε θα ανέβαινα και εγώ να κάνω την απόξεση. Περίμενα λίγη ώρα μαζί με τον άντρα μου και με μια φίλη μας. Χτυπάει το τηλέφωνο είναι ο γιατρός μου και ρωτάει την υπάλληλό του αν έχω έρθει και του λέει ότι είμαι στο ιατρείο του και είμαι έτοιμη να ανέβω πάνω για την επέμβαση. Τότε ο γιατρός της λέει να περιμένω να με ξαναδεί, προκειμένου να μου φύγει κάθε αμφιβολία, και μετά να γίνει η επέμβαση. Κατεβαίνει ο γιατρός, με φωνάζει και με βάζει στον υπέρηχο. Ο άντρας μου, σίγουρος ότι δεν υπάρχει μωρό, κάθεται έξω και με περιμένει. Βάζει ο γιατρός το μηχάνημα και τι να δει!

Θεέ μου, την καρδούλα να χτυπάει κανονικά και το έμβρυο, το οποίο το έβλεπα και εγώ!! Ο γιατρός τα έχασε. Με ξαναείδε 2-3 φορές. Βγαίνει έξω σαστισμένος, πάει στον υπολογιστή του να δει το ιστορικό μου (που να ήξερε ότι είχε βάλει ο Άγιος Ραφαήλ το χέρι Του). Μετά από λίγο έρχεται μέσα στον υπέρηχο, φωνάζει και τον άντρα μου και μας ανακοινώνει ότι η επέμβαση δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει μωράκι και μάλιστα χτυπάει κανονικότατα η καρδούλα του. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται με λόγια. Ήμασταν πανευτυχείς. Με το που φύγαμε από τον γιατρό η πρώτη σκέψη που είπα στον άντρα μου και την φίλη μας ήταν να πάω να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ μέσα από την καρδιά μας για το θαύμα που μας έκανε. Είναι ο προστάτης μου Άγιος, όπως είναι και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και η Παναγία μας. Μας βοηθάει καθημερινά με την παρουσία Του. Θα Τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή! Ευχαριστώ για όλα Άγιέ μου Ραφαήλ!

Σημείωση: Ο Άγιος Ραφαήλ, εκτός από προστάτης των ασθενών, είναι και προστάτης των εγκύων. Όπως πολλές γυναίκες το έχουν βιώσει και συχνά τους το αποκαλύπτει ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ σε όνειρο, προτρέποντάς τις να Τον επικαλούνται για να προστατεύει και εκείνες και τα παιδιά που κυοφορούν και να τις βοηθά να έχουν καλή γέννα.


ΠΗΓΗ

Εορτή της Αγίας Ισαποστόλου Όλγας

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/37358-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%82

Γιορτάζουμε σήμερα 11 Ιουλίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Ισαποστόλου Όλγας.
Η Αγία αυτή ήταν βασίλισσα της Ρωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκε Ελένη, το έτος 957 μ.Χ. Δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς τις άοκνες προσπάθειές της για τη χριστιανική διαφώτιση του Ρώσικου λαού.

Έκανε τα πάντα για να γνωρίσουν οι Ρώσοι την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού. Η Αγία αυτή, όταν ήλθε με την ακολουθία της κάποτε στο Βυζάντιο, έτυχε θερμής υποδοχής για τους αγώνες της υπέρ του Χριστιανισμού.
Πάνω στον αγώνα αυτό, παρέδωσε την τελευταία της πνοή την 11η Ιουλίου 969 μ.Χ.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, αρχή αγία,αναδέδειξαι, εν τη Ρωσία, προσελθούσα του Σωτήρος τη χάριτι, και εν αυτή τον λαόν σου προσήγαγες, ως αληθής βασιλίς και θεόληπτος. Όλγα ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
 Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Ανάμνηση Θαύματος Αγίας Ευφημίας

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/37408-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82

Eις την Eυφημίαν.
Δίκαζε μάρτυς τοις όροις, και κειμένη,
Κυρούσα πίστιν, ης ενήθλησας πόθω.
Eις την Σύνοδον.
Θεού Λόγου σάρκωσιν αψευδεστάτην,
O φάσμα φάσκων Eυτυχής καθηρέθη.

Θέσκελον ενδεκάτη Όρον εμπεδοί Ευφημίη.
Βιογραφία
Κατά την ήμερα αυτή, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της.
Να σημειώσουμε ότι η κυρίως μνήμη του μαρτυρίου της αγίας Ευφημίας τελείται στις 16 Σεπτεμβρίου.

Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Λίαν εύφρανας, τους Ορθοδόξους, και κατήσχυνας, τους κακοδόξους, Ευφημία Χριστού καλλιπάρθενε. Της γαρ Τετάρτης Συνόδου εκύρωσας, α οι Πατέρες καλώς εδογμάτισαν. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσαοθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ήχος β’.
Αγώνας εν αθλήσει, αγώνας εν τη πίστει κατεβάλου θερμώς υπέρ Χριστού του νυμφίου σου, αλλά και νυν, ως τας αιρέσεις, και των εχθρών το φρύαγμα, εν τοις ποσί των βασιλέων ημών υποταγήναι πρέσβευε διά της Θεοτόκου, η υπό εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων τον Όρον λαβούσα, και φυλάττουσα πανεύφημε.

Λυπήσου Κύριε τούτη τη γενιά...

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/07/blog-post_7302.html

Σχόλιο Θ.Π.: Όπως η “θυρωρός” της Μονής των Ιβήρων λυπήθηκε τον πεινασμένο οδοιπόρο και του ‘δωσε τα τρία φλουριά για να αγοράσει το ψωμί του, έτσι και ο Κύριος στο τέλος θα σπλαχνισθεί και θα ελεήσει το ίδιο το παιδί του.


Λυπήσου τη γενιά μας, Κύριε, τούτη τη δυστυχή γενιά την οργισμένη. Τα πρώτα φώτα πού είδαν τα μάτια μας ήτανε λάμψεις όπλων φονικών.

Οί πρώτοι ήχοι πού άκουσαν τ' αυτιά μας ήτανε τρομαγμένα ουρλιαχτά, βροντές καί θρήνοι. Το πρώτο μας λίκνο το στρώσανε μέσα σ' ένα σκοτεινό καταφύγιο. Ή πρώτη δροσιά πού μας ράντισε ήτανε δάκρυ.

Μαζί με το γάλα της μάνας ρουφούσαμε τ' αλαφιασμένο γοργοχτύπι της καρδίας της.

Στου πατέρα την ηλιοκαμένη όψη διαβάσαμε την αγωνία, στο χαραγμένο του μέτωπο, στα πονεμένα του μάτια.

Πήγαμε να γελάσουμε καί μας φράξαν με βιάση το στόμα.

Ξεχαστήκαμε~κάπου να παίζουμε καί μας τράβηξαν φοβισμένοι άπ' το χέρι.

Ζητήσαμε να ρίξουμε ψίχουλα στα πεινασμένα πετεινά του ουρανού καί τότε μάθαμε πώς δεν περίσσευε ψωμί.

Οί πρώτες προσευχές πού ψελίσσαμε μιλούσαν για πόλεμο, τα πρώτα τραγούδια μας, σα λυγμοί αντήχησαν.

Μάθαμε πρώτες-πρώτες κάτι λέξεις παράξενες, πού όμως ξέραμε καλά τη σημασία τους.

Παραμύθια εμείς δεν ακούσαμε κι είμαστε άπ' τα πρώτα χρόνια μας μεγάλοι.

Κι υστέρα είναι να ρωτάς γιατί γίναμε έτσι στ' αλήθεια παράξενοι, δίχως τίποτα πια να πιστεύουμε καί ξεχάσαμε πια ν' αγαπάμε.

Κοιτάμε μοναχά μυωπικά όλο γύρω μας, λησμονώντας την τιμή σ' εκείνους πού φύγανε, καί το χρέος σ' εκείνους πού θάρθουν.

Στριγμωμένοι σ' ένα πλήθος ξένο κι άγνωστο, με κλειδαριά ασφαλείας στην καρδιά μας σαν σε ψυχρό σιδερένιο χρηματοκιβώτιο

Μετράμε καί ξαναμετράμε τ' αγαθά μας στα κρυφά καί τα βρίσκουμε λίγα.

Κι είμαστε μέσα εμείς φτωχοί και πένητες.

Πηγή στερεμένη από συμπόνια ή καρδιά μας.

Δεν ταΐζουμε πια τα πουλιά τ' ουρανού.

Δεν γελάμε πια κι ούτε κλαίμε.

Κι είναι να μας λυπάται κανείς στη συνοφρυωμένη αυτή κι εναγώνια και δίχως νόημα πορεία μας.

Για τούτο, Κύριε, σπλαχνίσου τη γενιά μας, τούτη την άμοιρη κι απόκληρη γενιά πού γεννήθηκε σ' ένα κόσμο γεμάτον ερείπια καί πασχίζοντας να τα χτίση έρειπώθηκε μέσα της.

Που κάθε άνθρωπος σε τούτη τη γενιά μας, είναι ένα όραμα ολόκληρο, είναι μια τραγική ιστορία.

Κι είναι εικόνα του Προσώπου Σου, Κύριε.



πηγή. το είδαμε εδώ

Η λίστα με τους 104 δημοσιογράφους του "2004" σε εβδομαδιαία εφημερίδα!

http://kourdistoportocali.com/post/36585/list

 

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου είναι γεννημένη για τα αθλητικά events παγκοσμίου βεληνεκούς.
Μάλιστα φροντίζει να είναι παρούσα είτε στο προσκήνιο, είτε στο παρασκήνιο.
Έτσι δεν θα μπορούσε να λείψει από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας.
Μπορεί να μην βρέθηκε στις εξέδρες του Ρίο αλλά η Βραζιλία μετακόμισε στο σπίτι της Γιάννας στη Μύκονο.
Για την ακρίβεια ο Κριστιάνο Ρονάλντο αμέσως μετά τον αποκλεισμό της Πορτογαλίας, βρέθηκε φιλοξενούμενος της Γιάννας στην βίλα της στον Άγιο Λάζαρο. Εδώ ο Κριστιάνο αναλύει στη Γιάννα τις δύσκολες φάσεις παρότι και η ίδια δεν είναι άμπαλη. Σύμφωνα με τον ΒΗΜΑτοδότη η ίδια παρακολούθησε από τη Μύκονο όπου παραθερίζει τούτες τις ημέρες τον αγώνα της Γερμανίας με τη Βραζιλία. Σοκαρίστηκε από το αποτέλεσμα και μάλιστα το σχολίασε ως εξής: «Οι Γερμανοί μου έδωσαν την εντύπωση ότι ήταν σαν μια μηχανή που έκοβε λουκάνικα Φρανκφούρτης το ένα μετά το άλλο. Μετά το 5-0 νευρίασα, δεν άντεξα, έκλεισα την τηλεόραση και κοιμήθηκα». Φανταστείτε να έβλεπε έως το 7-1, τι θα έκανε.
Παρότι έχουν περάσει 10 χρόνια από του Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 υπάρχει μια λίστα πιο καλά φυλαγμένη και από τον Κώδικα Ντα Βίντσι ή ακόμη και από εκείνη της Κατερίνας Τσακάλου-της θρυλικής γραμματέως του Χριστοφοράκου-η οποία παρακολουθούσε τα δημοσιογραφικά περιστέρια να περνούν μπροστά από το γραφείο της.
(Μας πληροφορούν πως σε ένα νέο βιβλίο βόμβα που θα κυκλοφορήσει από γερμανικό εκδοτικό Οίκο θα υπάρχουν όλα τα ονόματα των Ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων που λαδώθηκαν από την Siemens. Tα ονόματα και τα ποσά.)
Υπάρχει λοιπόν που λέτε μια λίστα με 104 ονόματα δημοσιογράφων οι οποίοι προσέφεραν τις καλές τους υπηρεσίες στην χρηστή διεξαγωγή των Αγώνων.
Η περίφημη αυτή λίστα του 2004 ανασύρθηκε από το σκότος έπειτα από επίπονη δημοσιογραφική έρευνα νέας εβδομαδιαίας εφημερίδας.
Έτσι πολύ σύντομα θα δούμε να δημοσιεύονται φαρδιά-πλατιά και τα ονόματα των 104 δημοσιογράφων που ως τώρα παραμένουν εφτασφράγιστο μυστικό παρότι θα έπρεπε να είχαν τιμηθεί για την προσφορά τους στην πατρίδα.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ: Απο το Νοτο θα χτυπήσει ο Πουτιν !

http://olympia.gr/2014/07/11/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85/

•  
• hellasforce.com

defiant

• ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Απο το Νοτο θα χτυπήσει ο Πουτιν!
• Ως παγκόσμιος ήρωας θα χτυπήσει ο Πουτιν στο Ιράκ, όταν οι ισλαμοφασιστες χρησιμοποιήσουν τα οπλα μαζικής καταστροφής που πηραν απο τις εγκαταστάσεις.  Το 2014 α μπορούσε να χαρακτηριστεί η πιο ενεργή χρονία στο επίδεδο των παγκόσμιων ανακατατάξεων στην παγκοσμια σκακίερα.
  Η Συρια, το Ιρακ οι χώρες του Μαγκρεμπ είναι εν βρασμώ με τους Ισλαμιστές να έχουν μέχρι στιγμής την πρωτοβουλία των κινήσεων και η κρίση στην Ουκρανία απέχει πολύ ακόμη από την λύση.
  Ο παίχτες της παγκόσμιας κοινότητα ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία-ΕΕ, Ρωσία και ριζοσπασικό Ισλάμ κινούν τα πίονια τους στην παγκόσμια σκακίερα και η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί με ανησυχία τα τεκτενόμενα για το τι μέλλει γεννέσεθαι.
  Η χθεσινή επανέναρξη των εχθροπραξιών στην λωρίδα της Γάζας δείχνει οτι ο κόσμος είναι σε μια συνεχή ένταση.
  Οι μικρές περιφερειακές αψιμαχίες ειναι αυτό που βλέπουμε όλοι στις μεταδόσεις των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων.
  Αυτό δεν βλέπουμε είναι προθέσεις των μεγάλων δυναμεων και οι επόμενες κινήσεις τους που μπορουν να κλιμάκωσουν ή αποκλιμακώσουν την ένταση.
  Ολοι περίμεναν το περασμένο Φεβρουάριο τον Πούτιν να επέμβει ανοικτά στην Ουκρανία όπως είχε κάνει στην Γεωργία. Αλλά ετσι θα έχανε και την νομιμοποιήση της αυτοδιάθεσης που απολαμβάνει σήμερα η Ταυρίδα αλλά και τους Ουκρανούς δημοκρατικούς πολίτες που στενάζουν κάτω από τους Νεοναζί της Ουκρανικής Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ρωσία και η Ουκρανία έχουν βαθείς ιστορικούς δεσμούς που χρονολογούνται από τους Ρως του Κιέβου γιατι να τους σπάσει τώρα ανεπιστρεπτι λόγω μονον των Νεοναζί ;
  Ο Πόυτιν δεν είναι χθεσινός, ξέρει να παίζει τον πολεμο της προπαγάνδας τό ίδιο καλά με τους Δυτικούς.
  Γνωρίζει ότι αν επέμβει ανοιχτά στην Ουκρανία το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Γερμανία-ΕΕ τον περιμένουν στην γωνία να τον παρουσιάσουν ώς εισβολέα, ενώ στην πραγματικότητα οι δυτικοί είναι αυτοί που ζέσταιναν τους κινητήρες των Αεροσκαφών τους και ο Πούτιν δεν έπεσε στην φάκα.
  Οπως έκανε και με τις διαπραγματεύσεις με την Συρία και έφερε την έστω προσωρινή ειρήνη όταν οι ΗΠΑ σχεδίαζαν επέμβαση για μήνες !
  Ο Πούτιν δεν θα επέμβει στην Ουκρανία για όλους τους άνωθι λόγους και το παιχνίδι μέχρι στιγμής του «βγαίνει» σε  όλα τα επίπεδα. Και επικοινωνιακά και επιχειρησιακά.
  Ο προθέσεις του Πούτιν ξεφεύγουν από μια Ρωσσία απλά περιφερειακή δύναμη, γνωρίζει ότι είναι ο προμαχώνας της Ορθοδοξίας, αλλά και όλης της Χριστιανικής Δύσης απέναντι στον συνεχώς επεκτηνόμενο Ισλαμικό Φονταμενταλισμό και μάλιστα στο υπογάστριο της  Ρωσσικης σφαίρας επιρροής στα νότια της Ουκρανίας.
  Μια επέμβαση της Ρωσσίας στην Συρία και στο Ιρακ θα εχει πολλάπλα οφέλη και θα αναδείξει την θέληση και τις δυνατότητες ανάκμψης της Ρωσσίας ξανά σε παγκόσμια δύναμη΄.
  Πρώτον θα προστατεύσει τους ίδιους του Ιρακινούς και τους Σύριους από τους ισλαμοφασίστες της Τζιχαντ και της ISIS
  Δευτερον θα προστευεσει όλο το Χριστιανικό κόσμο και την Ευρώπη από την επέλαση του ακραίου Ισλάμ.
  Τρίτον θα αποδείξει ότι έχει την θέληση αλλα και τις δυνατότητες να προστατεύσει τα συμφέροντα τους παντού στον κόσμο.
  Τέταρτο θα δημιουργήσει το στρατηγικό βάθος που χρειάζεται ωστε να προστατεύσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ουκρανίας
  και πέμπτον θα μεταφέρει το μέτωπο με το Ισλαμ μακρία από την Ρωσσία και εξαλείφοντας μια μελλοντική αναζωπύρωση στη Τσετσενια
  Αλλά το σπουδαιότερο θα έχει την ολη την παγκόσμια κοινή γνώμη με το μέρος του αν καταφερει να βρει το πυρηνικό υλικό και τα χημικά όπλα που έχουν στα χέρια τους οι Ισλαμοφασίστες του Ιρακ και απειλει με ραδιενεργό ολοκαύτωμα οπουδήποτε  στον κόσμο !
  Τέλος η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν δεχθούν και τα τετελεσμένα στην Ουκρανία γιατί θα τους αφαιρέσει όλα τα προπαγανδιστικά επιχειρήματα περι παρεμβατικής Ρωσσίας, όταν αυτή θα είναι μονή που τόλμησε να αντιμετωπίσει τις Ισλαμικές βαρβαρότητες.
  http://www.hellasforce.com/blog/apokalipsi-apo…ipisi-o-poutin/

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης εγκέφαλος των στημένων αγώνων! (ΤΑ ΣΠΑΕΙ!)

http://kourdistoportocali.com/post/36582/lazaridis

Από την Ιόλη Πιερίδη
O Xρύσανθος Λαζαρίδης με το φυζικ Αργεντίνου ζιγκολό ή παλιού γκαρσονιού στο «Διόνυσο»-όπως θάγραφε και ο ένοπλος σύντροφος Φαήλος Κρανιδιώτης-ήταν πολύ ανήσυχος εκείνο το απόγευμα.
Η είδηση ότι Αμερικανοί ειδικά εκπαιδευμένοι πράκτορες είχαν αναλάβει να εντοπίσουν και να φέρουν πίσω στις ΗΠΑ τον συνάδελφό τους Εντουαντ Σνόουντεν που είχε αυτομολήσει, δεν τον άφηνε να ηρεμήσει.
Ο Χρύσανθος εάν δεν ήταν σύμβουλος του Σαμαρά θα ήθελε να ζει την συναρπαστική ζωή ενός 007-Ατέλειωτες ώρες στα καφέ της Βαλαωρίτου.
Για κακή του τύχη ήταν απλά ένας σύμβουλος του Σαμαρά.
Με αυτή την ιδιότητα οι μόνες θαυμάστριες που κατάφερε να αποκτήσει στην ζωή του ήταν η Μαρία Σπυράκη και μια μακρινή εξαδέλφη της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ, εξίσου παλαβή με την Αφροδίτη.
Ακόμη κι αυτές οι δύο θαύμαζαν το πνεύμα του. Καμμιά τους δεν τον ήθελε για την αδιαπραγμάτευτη αρρένωπότητά του.
Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται ζόρικα για τον Χρύσανθο, όταν την είδε.
Για την ακρίβεια το μόνο οικείο που κατάφερε να έχει από κείνη, ήταν μια φωτογραφία της από αυτές που βάζει στο blog του ο Νάσος Γουμενίδης.

Εκείνο το γατίσιο βλέμμα της Μανταλένας Καιλή, αδελφής της ευρωβουλευτού Εύας Καιλή, ξύπνησε το ζώο μέσα του-όπως θάγραφε και ο Φαήλος.
Αυτό ήταν.
Ο Χρύσανθος ένιωσε του σφυγμούς του να ανεβαίνουν, όπως εκείνη την Κυριακή που ο Σαμαράς κέρδισε την Ντόρα Μπακογιάννη στις εσωκομματικές εκλογές.
Εκείνη η νύχτα ήταν η δεύτερη πιο αξέχαστη νύχτα του Χρύσανθου. Η πρώτη ήταν όταν ο Συμπιλίδης έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Μόνο που αυτή η νύχτα που την είδε στο blog του Νάσου Γουμενίδη, έμελλε να είναι η τρίτη πιο εκστατική νύχτα της ζωής του.
Είχε προηγηθεί μια εξοντωτική μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου, στην διάρκεια της οποίας- με την βοήθεια του Μουρούτη- κατέστρωσαν ένα επιτελικό σχέδιο για την εξόντωση των καθαριστριών που διαδήλωναν έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.
Μόλις το βλέμμα (της φωτογραφίας της) καρφώθηκε στο δικό του, ο Χρύσανθος αισθάνθηκε όλη την κούραση να δραπετεύει από το κορμί του και στην θέση της ένα αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης να τον πλημμυρίζει.
Την επόμενη μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου το πρώτο που έκανε ήταν να μπει φουριόζος στο γραφείο του Αντώνη Σαμαρά.
Δεν χτύπησε καν την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να αισθανθεί αμηχανία.
Λες και τον είχαν πιάσει στα πράσα.

Ο Αντώνης είχε ανοιχτό τον υπολογιστή του σε μια φωτογραφία της Espresso που έδειχνε την γαζέλα- σωματοφύλακα του υπουργού Δημόσιας Τάξης Βασίλη Κικίλια.
-Ρε Χρύσανθε, τι το θέλει ο Βασιλάκης αυτό το "εργαλείο";
O Xρύσανθος που στο μεταξύ είχε ανάψει την πίπα του για να εντυπωσιάσει με το σοφιστικέ στυλάκι τον Σαμαρά, πλησίασε στην οθόνη του υπολογιστή.
-Χμμμ, καλό το εργαλείο. Αλλά η δικιά μου δεν παίζεται. Αντώνη, πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω τόση υπερδιέγερση. Γι΄αυτό ήρθα να σε δω, για κάτι πολύ προσωπικό. Κι όπως διαπιστώνω κι εσύ ασχολείσαι με πολύ προσωπικά σου θέματα. Να ξέρεις ότι είμαστε δικαιολογημένοι να το ρίξουμε λιγάκι έξω τώρα που σώσαμε την πατρίδα. Μας αξίζει η ξεκούραση του πολεμιστή. Και δεν υπάρχει καλύτερο έπαθλο για δυο άνδρες σαν κι εμάς, από δύο ωραίες γυναίκες. Περίμενε να σου δείξω ποια με έχει τρελάνει...
Ο Χρύσανθος έδειξε στο blog του Νάσου Γουμενίδη την φωτογραφία της Μανταλένας Καιλή στον πρωθυπουργό.
-Ρε μάγκα έχεις δίκιο. Είναι και θεσσαλονικά. Οι θεσσαλονικές είναι τούρμπο. Να σου πω εγώ ιστορίες με θεσσαλονικιές να ξεχάσεις το Μνημόνιο...
.Το θέμα Αντώνη είναι ότι εγώ παραλύω μόνο που την σκέφτομαι, δηλαδή μόνο που την βλέπω στη φωτογραφία...Θέλω να την κάνω δικιά μου...Θάδινα τα πάντα για να την κατακτήσω...Θα έφευγα ακόμη και από το Μαξίμου για να ζησω μαζί της σε ένα εξωτικό νησί, στην Σάντα Λουτσία, στην Καραιβική για παράδειγμα. Εγώ, εκείνη και ο Ωκεανός...Αυτό θέλω να ζήσω στην ζωή μου. Τίποτε άλλο. Θέλω να με βοηθήσεις να την κάνω δική μου...

Εκείνη την ώρα χωρίς να χτυπήσει την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου μπήκε μέσα ένας συγγενής του Θωμά Μητρόπουλου που είχε χώσει ο Θωμάς στο Μαξίμου για να παρακολουθεί τον πρωθυπουργό, τους συμβούλους του, το σύμπαν.
Ο συγγενής του Σαμαρά, μέσα από τις κάμερές του, είχε ακούσει τον διάλογο του πρωθυπουργού με τον Χρύσανθο και μπήκε προετοιμασμένος.
Κανείς από τους δύο δεν ένιωσε έκπληξη. Άλλωστε ήξεραν ότι ο συγκεκριμένος υπάλλληλος τους παρακολουθεί γι΄ αυτό του είχαν βγάλει και το παρατσούκλι ο "Κοριός".
Ο Κοριός άνοιξε το στόμα του.
-Λοιπόν Χρύσανθε, άκου...Το γκομενάκι είναι παλαβό με το Στοίχημα. Οση ώρα μιλούσες στον πρωθυπουργό για την πάρτη της εγώ επικοινωνούσα με τους σπιούνους μου στη Θεσσαλονίκη και έπαιρνα πληροφορίες για την Μανταλένα Καιλή. Λοιπόν η γκόμενα είναι κολλημένη με το Στοίχημα. Αυτός είναι ο τρόπος να την κατακτήσεις. Θα της δίνεις πληροφορίες για τα αποτελέσματα των αγώνων για να στοιχηματίζει. Θα της λες ακόμη και το σκορ...
.Μα πως θα γίνει αυτό ρε Κοριέ; Θα μας βοηθήσει ο Θωμάς;
-Κοίταξε να δεις. Ο Θωμάς δεν ασχολείται πια, έχει αποσυρθεί...Αλλά υπάρχει τρόπος...Δώσε μου λίγο χρόνο.
Ο Κοριός επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη που ήταν ο νέος ισχυρός παράγοντας του ποδοσφαίρου και του ζήτησε μια χάρη.
Ο Βαγγέλης που είναι παιδί της πιάτσας του απάντησε:
-Κοριέ, μια χάρη είναι πιο γρήγορη από την πιο γρήγορη σφαίρα. Πέσμου για ποιον θέλεις να μπω στην διαδικασία που μου ζητάς. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη να στήνει αγώνες. Έχουμε γαμώ τις ομάδες...Επίσης να ξέρεις πως ο μύλος δεν γυρνάει με κουβαλητό νερό. Πέσμου ποιος θέλει να στήνονται αγώνες και θα σου πω ποιο είναι το αντάλλαγμα...
Ο Κοριός εξήγησε στον Μαρινάκη πως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού έχει έναν πολύ προσωπικό λόγο και επιθυμεί σφόδρα να στήνονται ματσάκια για να ξέρει το αποτέλεσμα. Ο Κοριός μάλιστα που είναι και κουτσομπόλης εξήγησε στον Μαρινάκη τον λόγο.
Ο Βαγγέλης του απάντησε
-Πες στον Λαζαρίδη να με πάρει τηλέφωνο...
Πράγματι ο Λαζαρίδης επικοινώνησε με τον Μαρινάκη και του εξέφρασε την επιθυμία του. Ο Μαρινάκης του υποσχέθηκε ότι θα προσπαθούσε με έναν όρο:
-Χρύσανθε, θέλω να με βοηθήσεις να γίνω πρωθυπουργός της Ελλάδας. Μάλιστα θα καταλάβουμε την εξουσία από την περιφέρεια- εάν μπορούμε να πούμε ότι ο Πειραιάς μου είναι περιφέρεια. Πρώτα θα βάλω δικό μου δήμαρχο στον Πειραιά. Θα με βοηθήσεις να πάρω τον Πειραιά με δικό μου άνθρωπο. Στην συνέχεια θα κάνω το Εργατικό Κόμμα και θα κυβερνήσω την Ελλάδα. Ξέρεις ότι τα πάθη κοστίζουν. Εγώ θα σε βοηθήσω να κατακτήσεις την Μανταλένα Καιλή κι εσύ, που είσαι πολιτικό μυαλό, θα με βοηθήσεις να γίνω πρωθυπουργός. Οτι έκανες και με τον Σαμαρά. Παλιομπαγάσα θα μπω σε μεγάλους μπελάδες για σένα αλλά θα περιμένω κι από σένα να βάλεις στην υπηρεσία μου το φωτεινό πολιτικό σου μυαλό. Θέλω να κυβερνήσω μια μέρα την Ελλάδα και να αντικαταστήσω τον Εθνικό Ύμνο με ένα τραγούδι του Μανώλη Κονταρού. Σύμφωνοι;
.Βαγγέλη μου σε ευχαριστώ πολύ. Θα σου τηλεφωνώ να σου λέω το αποτέλεσμα των αγώνων κι εσύ θα αναλάβεις όλα τα υπόλοιπα. Εγώ θα σου υποδεικνύω τους αγώνες κι εσύ θα κάνεις τα κουμάντα σου. Ετσι θα κάνω κι εγώ για την πάρτη σου ώστε να κυβερνήσεις την Ελλάδα. Κι επειδή ξέρεις από καράβια μην σ΄ ακούσω να μου λές ότι το μουνί σέρνει καράβια...

Περί ταφών και ηρώων (του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/07/blog-post_11.html

                                           (O Vik πριν δολοφονηθεί τον Απρίλιο του 2011)

Παλαιστίνη. Η αιώνια αδικία. Η αιώνια απανθρωπιά. Μια χώρα κατεχόμενη. Στο όνομα της Άμυνας του το ψευδεπίγραφο κράτος του Ισραήλ, βομβαρδίζει αμάχους. Το κάνει για παραδειγματισμό. Μην τολμήσουν οι Παλαιστίνιοι να σηκώσουν κεφάλι. Το Ισραήλ συνεχίζει να βομβαρδίζει προσεκτικά μέχρι να αηδιάσει η διεθνής κοινή γνώμη. Μετά σταματά για κάποια χρόνια.

Και ξαναρχίζει. Βομβαρδίζει σαν να ραντίζει κουνούπια.'Οπως κάνει για τέταρτη μέρα και τη στιγμή που γράφεται αυτή η εισαγωγή. Κουνούπια είναι οι Παλαιστίνιοι.

Με αυτό το κράτος τρόμου κανείς δε θα πρεπε να χει σχέση. Και όμως.

Η χώρα του αιώνιου μνημονίου, η ημι-χώρα, η Ελλάδα, αυτά τα χρόνια της ντροπής φαίνεται να χει τεράστια αποθεματικά ξεδιαντροπιάς. Τα ντίλια με το Ισραήλ είναι πολλά και ανάμεσα σε αυτά τα ενεργειακά οικόπεδα της Κύπρου.

Δεν ξεχνώ και μαλακίες.

Στη χώρα των λωτοφάγων ζούμε.

Εγώ όμως προσωπικά δεν ξεχνώ.

Δεν ξεχνώ ούτε τον Βίκτωρ Αριγκόνι, έναν ήρωα που πολέμησε ειρηνικά για το δικαίωμα των Παλαιστινίων στη ζωή και την αξιοπρέπεια, τον Βικ όπως τον λέγαν ο φίλοι του. 

Το 2008 o Βικ τραυματίστηκε όταν συνόδευε Παλαιστίνιους ψαράδες. Ποιος του είπε να γίνει ανθρώπινη ασπίδα;

Το 2010 ακροδεξιοί αμερικανοί τον επικήρυξαν έμμεσα, δημοσιεύοντας φωτογραφία του, μην τυχόν και επίδοξοι δολοφόνοι ξαστοχήσουν.

Ο Βικ περιέγραψε στο δυτικό κόσμο την κατάρα και το έγκλημα του να έχεις γεννηθεί Παλαιστίνιος
όντας αυτόπτης μάρτυρας στις κτηνωδίες του Ισραήλ με κείμενα όπως το παρακάτω: 

«Πάρε μερικά γατάκια, μικρές γατούλες, και βάλτες μέσα σε ένα κουτί» είπε ο γιατρός στο κύριο νοσοκομείο της Γάζας καθώς η νοσοκόμα τοποθετούσε δύο μεγάλα κουτιά στο πάτωμα καλυμμένα με λεκέδες από αίμα. «Σφράγισε το κουτί, και μετά με όλη σου τη δύναμη πήδα από πάνω του μέχρι να ακούσεις τα μικρά τους κόκκαλα να σπάνε και το τελευταίο πνιγμένο μιάου»

Έκπληκτος έχω τα μάτια μου καρφωμένα στα κουτιά.

Ο γιατρός συνεχίζει: «Τώρα προσπάθησε να φανταστείς τι θα συνέβαινε μετά την αναμετάδοση μιας τέτοιας σκηνής, τη δικαιολογημένη άκομψη αντίδραση της κοινής γνώμης παγκοσμίως, την κατακραυγή από τις οργανώσεις που προστατεύουν ζώα.»

Ο γιατρός συνεχίζει και εγώ δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από κουτιά μπροστά στα πόδια μου.

«Το Ισραήλ είχε κλείσει εκατοντάδες πολίτες σε ένα σχολείο σαν να ήταν αυτό ένα κουτί, ανάμεσα τους ντουζίνες παιδιών και μετά το έστυψε με όλη του τη δύναμη χρησιμοποιώντας τις βόμβες του. Και ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου; Σχεδόν καμία. Καλύτερα να έχεις γεννηθεί ζώο παρά Παλαιστίνιος. Θα είχαμε μεγαλύτερη προστασία.

Σε αυτό το σημείο ο γιατρός πλησίασε το κουτί και άνοιξε το καπάκι μπροστά στα μάτια μου. Μέσα είχε ακρωτηριασμένα μέλη, χέρια, πόδια ανθρώπων που τραυματίστηκαν στο σχολείο των Ηνωμένων Εθνών Al Fakhura στην Τζαμπάλια.

Προσποιήθηκα ότι είχα ένα επείγον τηλεφώνημα και είπα στο γιατρό ότι έπρεπε να φύγω αλλά στην πραγματικότητα έτρεξα στην τουαλέτα. Έσκυψα και έκανα εμετό.»

Ο Βικ είχε τραγικό θάνατο, τραγικότερο ακόμη και από πολλούς από τους αγαπημένους του Παλαιστίνιους.

Από όλους τους εχθρούς που έκανε, λένε πως ήταν ισλαμιστές φανατικοί που τον πιάσαν. Τον βάλαν σε αμάξι και τον μεταφέραν σε ένα δωμάτιο. 

Τον έδειραν. Αυτόν τον άπιστο που δεν πίστευε στο θεό αλλά στους ανθρώπους. Τυλίξαν τα μάτια του με μια κολλητική ταινία και τον βιντεοσκοπήσαν τραβώντας τα μαλλιά του πρησμένου πλέον προσώπου του. Αντί για δάκρυα, αίμα έτρεχε από τα μάτια του επίγειου αγγέλου.

Τον στραγγαλίσαν. Σαν να τανε γατάκι. Ο Βικ πέθανε στα 36 του χρόνια.

(Για τον Αριγκόνι είχα αφιερώσει ένα διήγημα το 2013 στη συλλογή μου Πρόσωπα Ζώα Πράματα. Δυστυχώς, ο φρικτός ρεαλισμός των συμβάντων γύρω από τη ζωή του δεν επέτρεψε να εμφανιστεί τελικά το διήγημα αυτό στο "μαγικό" ηχητικό μου βιβλίο "Πρόσωπα Ζώα Πράματα" παρά ότι το διήγημα για αυτόν τον ηρωικό άντρα είχε ηχογραφηθεί)

Πνεύμα Θεατρικό (Ηλέκτρα+Χορός Φεστιβάλ Αθηνών) (Από την Ηρώ Μητρούτσικου)

Πνεύμα Θεατρικό

Από την Ηρώ Μητρούτσικου                                                              12.7.2014

 

Μια υπέροχη, σύγχρονη (και πολύγλωσση) Ηλέκτρα

 

 

http://attikipress.gr/mia-yperoxi-sygxroni-polyglwssi-ilektra/

 

 

Εν μέσω θέρους μια αρχαία τραγωδία ανεβαίνει σε ένα κλειστό (αλλά πολύ καλά κλιματιζόμενο) θέατρο! Πώς και γιατί;

Σαν Έλληνες έχουμε συνηθίζει τα καλοκαίρια να παρακολουθούμε δρώμενα και θεάματα σε ανοιχτά θέατρα, σε πάρκα, σε πλατείες, σε αυλές. Να θυμίσω το περσινό «Τάβλι» που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Κ.Κάππα σε μια μεσοπολεμική αυλή στου Ψυρρή ή τους φετινούς «Αδελφούς Καραμαζόφ», σε σκηνοθεσία Η.Κουνέλα, που ανεβήκαν σε προαύλιο εκκλησίας! Σε προαύλιο εκκλησίας, πάλι καλοκαίρι (2001), σε ένα ορεινό χωρίο έξω από την Πάτρα, έχω παρακολουθήσει και συναυλία-μυσταγωγία του Λουδοβίκου των Ανωγείων.

Κι αν οι αρχαίες τραγωδίες φτιαχτήκαν για ανοιχτά θέατρα (καθότι τότε δεν υπήρχαν κλειστά), αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να παιχτούν επιτυχώς σε κλειστές θεατρικές σκηνές, όπως και το αντίστροφο μπορεί να γίνει και με άλλα θεατρικά έργα, η πλειοψηφία των οποίων έχει φτιαχτεί για κλειστά θέατρα…

Τα πάντα εξαρτώνται από την σκηνοθεσία.

 

«Ηλέκτρα» στο Σύγχρονο Θέατρο

 

Η πρόθεση, λοιπόν, του σκηνοθέτη Δημήτρη Ξανθόπουλου ήταν να στήσει μια παράσταση αρχαίου δράματος, στο κέντρο της Αθήνας, ώστε να μπορούν να την δουν και Έλληνες, αλλά και ξένοι τουρίστες που θα βρεθούν στην Αθήνα για λίγες μέρες και δεν μπορούν να τρέχουν στην Επίδαυρο ή αν κυνηγάνε αμφιβόλου ποιότητος καλοκαιρινά θεάματα σε κάθε ανοιχτό θέατρο του κάθε δήμου της Αθήνας και της περιφέρειας.

Έτσι, η παράσταση παίζεται, εννοείται, στα Ελληνικά και έχει υπέρτιτλους Αγγλικούς, αλλά και εναλλάξ: Γαλλικούς, Γερμανικούς, Ισπανικούς και Ρώσικους!

Κάποιος ακούγοντας για μια παράσταση φτιαγμένη για ξένο κοινό, θα υποθέσει ότι πρόκειται για παράσταση με χλαμύδες και συγχρονισμένη κίνηση χορού (όπως η αδιάφορη και αναχρονιστική εκδοχή της Βαρβάρας Δούκα για τους «Πέρσες»). Αυτό, όμως δεν ισχύει για την «Ηλέκτρα» του Δ. Ξανθόπουλου! Αλλά ούτε είναι, ευτυχώς, σαν την Ηλέκτρα του Μαρμαρινού (1998) που βλέπαμε να αγκαλιάζει, στην ορχήστρα της Επιδαύρου, μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού…

Πρόκειται για μια εξαίρετη παράσταση στην εξαίρετη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Μια παράσταση πολύ δουλεμένη, αλλά συγχρόνως και μίνιμαλ.

Να ξεκινήσω από την φωνητική διδασκαλία που έκανε η, επίσης, εξαίρετη, Ρηνιώ Κυριαζή. Ο λόγος έρρεε σαν να ήταν καθημερινή ομιλία και συγχρόνως ήταν μεστός και βαρύς, όπως ταιριάζει σε μια τραγωδία.

Ο θίασος της νεοσύστατης ομάδας: “Εταιρεία Θεάτρου Λόγος”, νεανικός· όλοι εξαίρετοι ηθοποιοί, γνωστοί στο θεατρόφιλο κοινό, αν και οι περισσότεροι από αυτούς, ίσως, δεν είχαν ξαναπαίξει τραγωδία (να θυμίσω, όμως, ότι πέρυσι θαυμάσαμε τους Θ.Δόβρη και Μ.Πανουρία σε μια σύγχρονη εκδοχή δύο ατόμων, της «Μήδειας» http://www.attikipress.gr/71130/mia-eksairetikh-mhdeia-mono-gia-dyo ).

Ο Ορέστης (Γιάννης Παπαδόπουλος, πρωταγωνιστής της ταινίας : «Το αγόρι που έτρωγε το φαγητό του πουλιού» του Εκτ.Λυγίζου, η οποία πήγε στις υποψηφιότητες για Όσκαρ) ήταν τόσο ασταθής όσο έπρεπε. Ένα νεαρό αγόρι που έχει μεγαλώσει με ένα βαρύ καθήκον στην πλάτη του και τώρα έφτασε η στιγμή να το εκτελέσει… Ξεγυμνώνεται όταν αποφασίζει να αποκαλύψει στην αδελφή του το ποιος είναι και παραπαίει όταν πρέπει να μείνει ακίνητος….

Η Κλυταιμνήστρα (Μαρία Πανουριά) μας -δίνει πολύ πριν βγει στην σκηνή- το στίγμα του ρόλου της. Μια γυναίκα επιρρεπής στα πάθη της, ερωτική, σεξουαλική και, μάλλον, αλκοολική….

Ο παιδαγωγός (Θανάσης Δόβρης) μεστός, ξέρει πολύ καλά τί θέλει και βλέπει τα πράγματα από ψηλά και στην ουσία αυτός είναι οδηγεί τον Ορέστη.

Μια μικρή ένσταση είχα με την Χρυσόθεμις (Κατ.Μαυρογεώργη), την οποία ο σκηνοθέτης είχε βάλει να χτυπά πάνω στους τοίχους, χωρίς να βρίσκει διέξοδο…

Εξαιρετική ήταν η Ηλέκτρα της Βάσως Καβαλιεράτου. Η ηθοποιός κοντοκουρεμένη, απλή και συγχρόνως σχεδόν τραγική, μας έδωσε μια ηρωίδα που θρηνεί και συγχρόνως παλεύει για το δίκαιο και την τάξη και την ανατροπή της τυρρανίας.

Ο χορός του έργου αποτελούνταν από δύο, μόνο, άτομα ( Στέλλα Βογιατζάκη / Νάνσυ Σιδέρη). Υπέροχα φωνητικά (Ρ.Κυριαζή) και στυλιζαρισμένη κίνηση(Ερμής Μαλκότσης). Ο Ξανθόπουλος θέλησε οι δύο κοπέλες να μοιάζουν σαν να είναι από αλλού φερμένες, σαν κάτι παράξενο, αλλόκοτο, απόκοσμο, σαν κούκλες ή φορείς ενός λόγου, ο οποίος, ενώ έχει σοφία, δεν βοηθά στην εξέλιξη του δράματος (εξού και δεν έχουν ουσιαστική επαφή με την Ηλέκτρα).

Κι εδώ ερχόμαστε στα κοστούμια. Τα κοστούμια του χορού ήταν, ειλικρινά, πανέμορφα! Παρέπεμπαν (με τα λουλούδια στο κεφάλι) σε παραδοσιακές φορεσιές της Μακεδονίας ή των Βαλκανικών χωρών, αλλά μας έφερναν στο μυαλό και εικόνες από την Ιαπωνία ή από πορτρέτα της Φρίντα Κάλο. Ήταν μια εξαιρετική δουλειά της ενδυματολόγου Ιωάννας Τσάμη. Επίσης, ωραίο, ήταν το λευκό ταγιέρ της Κλυταιμνήστρας, σοβαροφανές αλλά και sexy, όπως ταίριαζε στην σκηνοθετική γραμμή για τον ρόλο.

Τα ανδρικά κοστούμια, σύγχρονα, κινήθηκαν σε κόκκινους και καφέ τόνους, χωρίς να ενθουσιάζουν, ούτε να ξεχωρίζουν, έδιναν όμως το στίγμα του χαρακτήρα (ειδικά στον Αίγισθο, Γιάννης Λεάκος).

Το φόρεμα της Χρυσόθεμις, όμορφο, πράσινο, με χρυσή ζώνη και κάλτσες, ερχόταν σε αντίθεση με το απλό φτωχικό ντύσιμο της Ηλέκτρας. Μια μακό μπλούζα και μια μάξυ, καφέ φούστα αποτελούσαν το ντύσιμο της παραμελημένης (από τον εαυτό της, αλλά και από το παλάτι) Ηλέκτρας, ενώ τα χέρια της ήταν ντυμένα, παραπέμποντας έτσι σε λευκό επίδεσμο, αλλά και σε δεσμά (αυτά που έβαζε η ίδια στον εαυτό της, αλλά και αυτά που της έθεταν η μητέρα της και ο πατριός της).

Εξαιρετική ήταν και η δουλειά της σκηνογράφου  Κλειώ Μπομπότη. Στην άδεια, τεράστια σκηνή του «Σύγχρονου θεάτρου» υπήρχε μόνο ένα καφέ παχύ χαλί, σαν να όριζε την αυλή του παλατιού, μέσα στο οποίο κινούνταν η Ηλέκτρα, μια και δεν της επιτρέπεται να βγει από το παλάτι -λόγω της συμπεριφοράς της- και έξω από αυτό στέκονταν τα πρόσωπα εκτός παλατιού.

Δεύτερο και τελευταίο σκηνογραφικό στοιχείο ήταν η πύλη του παλατιού, ψυχρή: άσπρη και μαρμάρινη. Το εκπληκτικό ήταν, όμως, όταν κάποιος επιχειρούσε να πατήσει στα τρία σκαλιά για να εισέλθει ή να εξέλθει από το παλάτι. Τότε όλο το οικοδόμημα κουνιόταν, έτρεμε και κινδύνευες να πέσεις!!

Έμεινα έκπληκτη από αυτή την σύλληψη, ο οίκος των Ατρειδών έτριζε και κατέρρεε (όπως παραπατούσε και η διεφθαρμένη Κλυταιμνήστρα)! Μετά από χρόνια, είχε φτάσει η ώρα του! Δεν έτριζε όμως, μόνο, αλλά τα μέρη των σκαλοπατιών που κινιόντουσαν, χτυπούσαν μεταξύ τους και έβγαζαν ήχους που θύμιζαν καμπάνα που χτυπάει αργά… Σαν να καλεί στο επικείμενο πένθος, σαν να υπενθυμίζει το παλιό, αλλά και να προϊδεάζει για το τί πρόκειται να ακολουθήσει.

 

Πρόκειται για εξαιρετική σύγχρονη ανάγνωση της γνωστής τραγωδίας του Σοφοκλή, που δεν πρέπει να χάσετε….

 

Μέχρι το Σάββατο 12/7 στις 9.30 ακριβώς.

Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Γκάζι

(2’ από το metro Κεραμεικός)

 

 

 Πνεύμα Θεατρικό  

http://attikipress.gr/xoros-me-aformi-ti-mnimi-sto-festival-athinwn/

 

Χορός με αφορμή την μνήμη

στο Φεστιβάλ Αθηνών

 

Από την Ηρώ Μητρούτσικου                                             5.7.2014

 

Φέτος, στο φεστιβάλ Αθηνών, είδα πολύ χορό, αλλά ξεχώρισα μόνο δυο παραστάσεις, αυτή της Τζένης Αργυρίου, καθώς και του Γιουβάλ Πικ. Αν και εντελώς διαφορετικές, αυτές οι δυο παραστάσεις, είχαν ένα κοινό παράγοντα: την μνήμη, όχι μόνο στον τίτλο τους (Memorandum, Score), αλλά και δραματουργικά. Με την μνήμη και την έννοια του χρόνου ασχολήθηκε και η Ίρις Καραγιάν (Tracing)

 

“Memorandum – ένας μηχανισμός ενθύμησης”  Τζένη Αργυρίου

 

Memorandum είναι το Μνημόνιο. Η ακριβής μετάφραση από τα λατινικά είναι: «Τι να θυμηθώ». Κατ’ επέκταση αναφέρεται σε κάθε μέσο που βοηθά τη μνήμη.

Πρόκειται για μια παράσταση που ξεκίνησε να δουλεύεται το 2012, ενώ από το 2013 παρουσιάζεται σε όλη την Ευρώπη.

Ένα ιδιαίτερο τοπίο, φτιαγμένο από σωλήνες, σε διάφορες μεταξύ τους συνθέσεις, αποτελεί το σκηνικό αυτής της παράστασης χορού! Μέσα σε μια τσιμεντένια αίθουσα, που ίσως παραπέμπει και σε γιαπί, τρεις άνθρωποι περπατούν πάνω σε σωλήνες, ενώ τους κυνηγάει το φως, αλλά και οι αναμνήσεις τους.

Η μνήμη συχνά παρουσιάζεται σαν βιντεοσκοπημένη εικόνα του ίδιου ανθρώπου που βλέπουμε ζωντανά. Προβάλλεται στον τοίχο, πότε σε κανονικό μέγεθος, πότε σε σμίκρυνση, πότε σε μεγέθυνση, και συχνά βλέπουμε τον περφόρμερ να εκτελεί τις ίδιες κινήσεις που είχαμε δει να κάνει στο βίντεο ή να επιστρέφει πίσω, να ψάχνει και να ανακαλύπτει… Οι προβολές χρησιμοποιούνται και σαν διπλοτυπία, ενώ  ο περφόρμερ πότε ακολουθεί, πότε προσπαθεί να ξεφύγει.

Οι συμβολισμοί πολλοί: το εγκαταλελειμμένο σπίτι εμπεριέχει μνήμες και μουσική, το παράθυρο δείχνει το έξω, σε αντίθεση με τους σωλήνες που βλέπουμε και ίσως παραπέμπουν σε λαβύρινθο, τον οποίο θα πρέπει ο χορευτής να περπατήσει για να καταφέρει να βρει την έξοδο. Προβολές από μέρη της σύγχρονης Αθήνας, παλιές φωτογραφίες, τοπία του Αγγελόπουλου, φωτογραφικά πορτρέτα.

Συχνά όλα, ξανάρχιζαν από την αρχή, αλλά με κάποιες διαφορές, η μνήμη δεν είναι πάντα ακριβής...

Στους σωλήνες υπήρχαν μικρόφωνα, τα οποία μετέφεραν τους ήχους από τα πατήματα αυτών που κινούνταν πάνω τους, ενώ το τρίψιμο του συρματόσκοινου δημιουργούσε ένα είδος μουσικής. Μάλιστα, κάποια στιγμή ένα στοιχείο της εγκατάστασης έπαιξε τον ρόλο μουσικού οργάνου, καθώς ένας περφόρμερ παίζει μουσική με ένα δοξάρι χρησιμοποιώντας αντί για χορδή, το συρματόσκοινο….

Σημαντικό στοιχείο της παράστασης ήταν το φως (Ευγένιος Τζαφέστας), είτε προερχόταν από βίντεο, είτε από φακούς, είτε από τους προβολείς… Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με το σύστημα ανάγνωσης τυφλών, Μπράιγ, αλλά είδαμε παραπάνω πόσο έντονο ρόλο είχε, σε αυτή την παράσταση, η αφή...

Το παιχνίδι με τον κουβά θύμισε λίγο τον μύθο του Σίσυφου.

Στην ουσία, η Τζένη Αργυρίου δημιούργησε μια κινητική περφόρμανς σαν ένα συναρπαστικό ταξίδι στα μονοπάτια της μνήμης και της ιστορίας, πάνω στην εικαστική εγκατάσταση του εικαστικού Βασίλη Γεροδήμου, με πολλά οπτικοακουστικά στοιχεία.

 

“Score”  Γιουβάλ Πικ

 

Ο ισραηλινής καταγωγής, χορευτής και χορογράφος, Yuval Pick, ζει και εργάζεται στην Γαλλία και το 2011 διαδέχτηκε την Μαγκύ Μαρέν στην διεύθυνση του Χορογραφικού Κέντρου Rillieux-la-Pape, στην Λυόν.

Η λέξη Score, που αποτελεί τον τίτλο της παράστασης, στα εβραϊκά σημαίνει «Να θυμάσαι» Πρόκειται για μια δημιουργία εμπνευσμένη από τη γενέτειρά του Γιούβαλ Πικ. Συγκεκριμένα, ηχογραφήσεις από ηχητικά τοπία του Ισραήλ, αποτέλεσαν την έμπνευση, αλλά και την μουσική, αυτής της παράστασης. Ένα ακατέργαστο ηχητικό υλικό από δρόμους του Τελ Αβίβ, γιορτές, τραγουδιστές σε χωριά, ένα ροκ γκρουπ, φωνές σε αυλές, δίνει τον παλμό στην χορογραφία.

Τρεις εξαιρετικοί χορευτές επί σκηνής, δύο άντρες και μια γυναίκα, για λίγο παραπάνω από μια ώρα, μας έδωσαν ένα μωσαϊκό συγκινήσεων. Άλλοτε βίαιο και αισθησιακό, άλλοτε πάλι τρυφερό, με τη διαρκή ροή μιας κινητικής ενέργειας, χόρευαν πότε ως σύνολο και οι τρεις ενωμένοι, πότε σε ζευγάρια ή σε δυαδική σχέση, πότε μόνοι, αλλά, πάντα, και οι τρεις, έστελναν την ενέργειά τους στο καθένα μέλος της ομάδας!

Απλά κουστούμια, σύγχρονα καθημερινά ρούχα, τα οποία άλλαζαν, επί σκηνής, κατά την διάρκεια της παράστασης.

Δεν έχω πολλά να πω για αυτή την παράσταση, γιατί το συναίσθημα δεν μεταφέρεται. Ήταν μια εξαιρετική παράσταση σύγχρονου χορού! Πέραν της χορογραφίας και της απίστευτης ενέργειας των χορευτών, δημιουργούσε συναισθήματα, εικόνες και τελειώνοντας ήθελες να δεις κι άλλο….

Tracing - Ίρις Καραγιάν

 

Αν προσπαθήσω να μεταφράσω τον τίτλο αυτής της Ελληνική παράστασης σύγχρονου χορού της ομάδας ΖΗΤΑ, θα έλεγα «Ιχνογραφώντας» ή «Ιχνηλατώντας».

Με επιτυχημένη πορεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η Ίρις Καραγιάν επιχειρεί με το «Tracing», μια έρευνα για τον χρόνο και με αφετηρία την έννοια του ίχνους, διερευνά τις δυνατότητες για δράση τη στιγμή ακριβώς που αυτή τελειώνει, αφήνοντας τα ίχνη της. Παίζει με τα όρια της παρουσίας μέσα στην απουσία, ενεργοποιώντας την κίνηση σε μια οριακή, στιγμιαία συνθήκη. Αφετηρία για τη δουλειά αυτή αποτέλεσε η “Γενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος” (2001) του Ραούλ Βανεγκέμ.

Ένας, σχετικά, ενδιαφέρον εικαστικός χώρος (Νίκος Παπαδημητρίου) με πανιά στο ταβάνι τα οποία κινούνταν από ανεμιστήρες. Όπως και στην προηγούμενη παράσταση που ανέφερα, έτσι κι εδώ είδαμε τρεις χορευτές (αλλά εδώ δυο γυναίκες κι ένας άντρας), επίσης με καθημερινά, σύγχρονα ρούχα κι ελάχιστες μουσικές νύξεις (Νίκος Βελιώτης), από τις οποίες η πλειοψηφία ήταν ηχογραφημένα γαυγίσματα σκύλου ή αγέλης σκύλων! Γεμάτοι ενέργεια κι εδώ οι περφόρμερς: Νώντας Δαμόπουλος, Χαρά Κότσαλη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, αλλά η δραματουργία έπασχε και το συναίσθημα της χορογραφίας αδύναμο. Έτσι, αν και κράτησε λιγότερο από το “Score”, από ένα σημείο και μετά κούραζε, όχι μόνο λόγω της επαναληπτικότητά της, αλλά και λόγω της έλλειψης κατανόησης του στόχου της χορογράφου…

Ήταν μια δουλειά με ενδιαφέρον, αλλά ως ένα σημείο!

 

Ο εχθρός ελληναράς. (Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου)

Αθήνα, 11 Ιουλίου 2014  

Ο εχθρός ελληναράς.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Λένε κάποιοι, πως ο χειρότερος εχθρός των Ελλήνων, είναι ο Έλληνας.

Λάθος μέγιστο: Ο χειρότερος εχθρός των Ελλήνων, είναι οι ελληναράς. 

• Αυτός που κάτι έχει ακούσει για πολιτισμό, κάτι για Σκαλκώτα, Μητρόπουλο και Χατζηδάκη, και χορεύει πάνω στα τραπέζια των σκυλάδικων τσιφτετέλι. 

• Αυτός που βγάζει ρητορικούς δεκάρικους για το ωραιότερο «οικόπεδο» στον κόσμο, χτίζει το θλιβερό του αυθαίρετο πάνω στο κύμα, αφήνει τα σκουπιδια του δίπλα στα ποτάμια και τις λίμνες, καίει τα δάση. 

• Αυτός που μιλά περισπούδαστα για Παρθενώνες, για Ικτίνους και Καλλικράτες, ενώ θεμελιώνει τη χαμοκέλα του με αρχαία μάρμαρα. 

• Αυτός ο ξερόλας, που μιλά για Αριστοτέλη, Επίκουρο, και δεν έχει διαβάσει ούτε μια αράδα από τα «Ηθικά Νικομάχεια» από τα «Περί Φύσεως». 

• Αυτός που μετέτρεψε τη μήτρα του πολιτισμού, σε τουριστικό στερεότυπο για gyro, tzatziki και mousaka.  Την Αθήνα σε τσιμέντο, τα νησιά μας σε διεθνείς ...μηστρώνες, τα ιερά των αρχαίων σε στάνες.

• Αυτός που πάντα του φταίει κάποιος άλλος, κάπου αλλού. Ποτέ ο εαυτός του.  (Πάντα φταίει ο προαγωγός. Ποτέ η πόρνη).

• Αυτός που ξεπούλησε τις ρίζες του και κατηγορεί τους ξένους πως τις έκλεψαν. Που ζει ακόμη μετά από 2.000 χρόνια παρασιτικά, πάνω σε αυτές.

• Αυτός που κατηγορεί τον Έλγιν πως έκλεψε τα μάρμαρα, τον Χίλντεργκαρντ πως έκλεψε τη Ζειά, αλλά είναι ο ίδιος που τα φόρτωσε στα κάρα, τα παρέδωσε αντί πινακίου φακής. Αυτός που αναγράφει σήμερα σε όποιο κωλόχαρτο βρει και στην είσοδο του μαγαζιού του, πως πουλάει Ζειά, ενώ πουλάει φύκια. Που πουλάει τσολιαδάκια και αντίγραφα αρχαίων αγαλματιδίων…  made in china. 

• Αυτός που είναι ανίκανος να φτιάξει μια καρφίτσα, και κατηγορεί τους ξένους για τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα. Που κατηγορεί τη Μέρκελ και τους Γερμανούς για όλα τα δεινά του, με παρκαρισμένη την "μπέμπα" (BMW) στον ακάλυτπο. Που βρίζει τους Εβραίους ως υπεύθυνους για την οινονομική του καταστροφή, και αγοράζει παθιασμένα και κρυφά, μετοχές της Goldman Sachs.

• Αυτός που σήκωσε (και σηκώνει) το όπλο κατά του αδελφού του, στο όνομα της ανωτερότητας του έθνους του, στο όνομα της εισαγόμενης (κομμουνισμός, σοσιαλισμός, φασισμός, ναζισμός κλπ) κατά κανόνα ιδεολογίας του. 

• Αυτός που δηλώνει με εμπάθεια πως «ο Χριστιανός δεν είναι Έλληνας», ή και αυτός που δηλώνει επίσης με εμπάθεια πως «είναι πρώτα Χριστιανός και μετά Έλληνας». 

• Αυτός που είναι δήθεν Έλληνας βιομήχανος, ενώ είναι «ατζέντης», μεταπράτης, κατεργάρης της δεκάρας. 

• Αυτός που είναι δήθεν Έλληνας έμπορος, απαξίωσε και κατέστρεψε την ελληνική βιοτεχνία, πουλάει κινέζικα και τούρκικα. 

• Αυτός που είναι δήθεν Έλληνας μεγαλομπακάλης, και πουλάει μόνο εισαγόμενα δηλητήρια.

• Αυτός που κραυγάζει στους άλλους «αγοράστε ρε ελληνικά», ενώ κάνει ουρές στα ΙΚΕΑ, στα Lidl, στα Carfour.  

• Αυτός που λέει τα μεγαλύτερα ψέματα με τη μεγαλύτερη ευκολία, εξαπατώντας αυτούς που εκπροσωπεί. Για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα εύγε από τις κατουρημένες ποδιές του συστήματος. 

• Αυτός που καρφώνει το συμπολίτη του, γιατί τον στραβοκοίταξε η κόρη του, η γυναίκα του. Βρίζει τους κουτόφραγκους, αλλά τρέχει πίσω από τις επιδοτήσεις τους, υπογράφει σε σεμινάρια χρηματοδοτούμενα από τα ΕΣΠΑ τους, πετάει πέτρες στις χωματερές, δηλώνοντάς τις ως προϊόντα.

• Αυτός που τρέχει πίσω από πολιτικούς, για του σβήσουν μια κλήση της τροχαίας, για να μεσολαβήσουν να μπει στο νοσοκομείο. Κουβαλάει την 90χρονη γιαγιά, το ανάπηρο ανηψιό του στις κάλπες, για να ξεπληρώσει το «χρέος» του στα πολιτικά ανδρείκελα.

• Αυτός που λαδώνει τον γιατρό, τον εφοριακό, τον υπάλληλο της πολεοδομίας. 

• Αυτός που παίρνει στην δουλειά του τον παράνομο μετανάστη και μετά τον καρφώνει στην αστυνομία για να μην τον πληρώσει. Του νοικιάζει το διαμέρισμά του, τον στοιβάζει σαν ζώο, και μετά ουρλίαζει στα κανάλια, «να φύγουν».

• Αυτός που φωνασκεί για τα δικαιώματα των μεταναστών, ενώ τους κρατά αιχμάλωτους στη χώρα. Για ένα ψευτομεροκάματο από μια θλιβερή ΜΚΟ.

• Αυτός που ενώ είναι φασίστας (όλων των αποχρώσεων), δέρνει τη γυναίκα και τα παιδιά του, αλλά μιλά με ύφος Περικλή και Λένιν, για δημοκρατία και σοσιαλισμό. 

• Αυτός που μετονομάζει τη σβάστικα, σε αρχαιοελληνικό «γαμάδιο». Ναι, αυτός ο ίδιος που φόρεσε γερμανική στολή και σήμερα δηλώνει «εθνικιστής, πατριώτης», με τις ευλογίες μάλιστα της «αριστεράς και του προοδευτισμού». 

• Αυτός που μισεί το χώμα που τον γέννησε, δηλώνοντας «αναρχικός». Που δεν έχει διαβάσει ούτε μια αράδα από τον πατριωτισμό του Μπακούνιν, και αυτόν του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. 

• Αυτός που δεν έχει ιδέα για την αρχαία ελληνική σκέψη, το λόγο του Χριστού, αλλά μπορεί την ίδια ώρα, να είναι ελλαδέμπορος, χριστέμπορος ή «ότι κάτσει ρε παιδιά». Πουλώντας Ελλάδα και Πίστη στους αφελείς, κάπου ανάμεσα στις τηλεπόρνες και τα μαγικά φίλτρα δια πάσαν νόσον, των λυματοκάναλων. 

• Αυτός τέλος ο «πονηρός πολιτευτής» που αντιγράφει τη φωνή μου και «από το πόδι με τραβά, βαθειά μέσα στο χώμα». Ο πλέον ξεφτιλισμένου τύπου ελληναράς όλων.

Υ.Γ. 1. Στα παραπάνω, δεν συμπεριλαμβάνονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Αυτοί ανήκουν σε μια κατηγορία από μόνοι τους: Την κατηγορία του Χατζηαβάτη.

2. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Την ιστορία αυτού του τόπου, δεν την έγραψαν οι ελληναράδες. Οι Έλληνες την έγραψαν. Από τον Μαραθώνα, έως την Εθνική Αντίσταση. Και αυτοί οι Έλληνες την ξαναγράφουν. 

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης  

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com      

«Αλληλέγγυον»

Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης    

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com      

Ελληνική Τράπεζα Σπόρων

Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία (Όχι ΜΚΟ)  

http://eltraspor.wordpress.com 

Σαμαράς – Βενιζέλος: Καταιονισμός υποσχέσεων. (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Σαμαράς – Βενιζέλος:

Καταιονισμός υποσχέσεων.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι απευθύνονται σε πολιτικούς Αυστραλοπιθήκους και όχι σε πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.

Αυτοί καταδίκασαν σε θάνατο και έκλεισαν στη φυλακή τον θρυλικό στρατηγό της παγκοσμίου σημασίας Μάχης του Μαραθώνος, τον Μιλτιάδη, ο οποίος τελικά πέθανε στη φυλακή και το μέγιστο πρόστιμο πλήρωσε ο γιός του Κίμων. Γιατί; Γιατί υποσχέθηκε στους Αθηναίους ότι θα τους κάνει πλούσιους, κυριεύοντας την Πάρο.

Ναυμάχησε, τραυματίστηκε αλλά δεν πραγματοποίησε την υπόσχεση.

Το αδίκημα που διέπραξε λεγόταν: «Αδίκημα της εξαπατήσεως του λαού», έτος 489π.χ.

Ο γράφων, αναδεικνύοντας αυτό το γεγονός ζητούσε την επαναφορά αυτού του αδικήματος στη σημερινή Αθήνα, αλλά οι πάντες έκαναν το κορόϊδο (βλ. το άρθρο μου: «Οι υποσχέσεις των πολιτικών ως αδίκημα εξαπάτησης του λαού», στα «Πολιτικά Θέματα» της 7-9-1993). Πέρασαν δύο δεκαετίες αλλά, κόμματα, λαός και δημοσιογραφία κάνουν την πάπια.

Τώρα, τουλάχιστον, θα βρεθεί κάποιος παπαρολόγος δημοσιογράφος ν’ αναδείξει την ιστορία; 

Δεν το νομίζω, περιμένω.

Αθήνα, 11/07/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής

Τι συμβαίνει μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας; (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/07/blog-post_269.html

Κάτι δεν πάει καλά στις σχέσεις ΗΠΑ και Γερμανίας. Οι μεν ΗΠΑ δεν εμπιστεύονται πλέον τους Γερμανούς, ενώ οι Γερμανοί δείχνουν τάσεις αυτονόμησης από την ηγεμονία των ΗΠΑ και κυριαρχίας των ίδιων στην Ευρώπη.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι οι Αμερικανοί παρακολουθούσαν ακόμα και

το τηλέφωνο της Μέρκελ, ενώ τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες συλλήψεων μυστικών πρακτόρων των ΗΠΑ στις δημόσιες υπηρεσίες της «συμμάχου» Γερμανίας. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα σε ευρωπαϊκές τράπεζες και τώρα στρέφονται εναντίον των γερμανικών τραπεζών. 

Για αξιοθρήνητη βλακεία των ΗΠΑ έκανε λόγο σήμερα ο Σόϊμπλε, μιλώντας σε ασυνήθιστα σκληρή πολιτική γλώσσα, κλιμακώνοντας έτσι (με πλήρη συνείδηση) επικίνδυνα, την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ και Γερμανίας.

Ενώ προφανώς οι ΗΠΑ θέλουν να ηγούνται της δυτικής παγκοσμιοποίησης και απαιτούν από την ΕΕ να ευθυγραμμίζεται με την οικονομική και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, διαπιστώνουν ότι η ΕΕ, κάτω από την ηγεμονία της Γερμανίας, δείχνει τάσεις αυτονόμησης σε πολλά θέματα, όπως αυτό των σχέσεων ΕΕ και Ρωσίας. Μάλλον οι ΗΠΑ αισθάνονται καθυστερημένα να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους το Δ΄ Ράϊχ...