Η έξοδος από την ΕΕ απαιτεί Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου. (Του Τάκη Φωτόπουλου)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4172.html

Ενώ η οικονομική καταστροφή της ανεργίας, της φτώχειας και της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών εντείνεται, η ελληνική κοινωνία, ενόψει εκλογών, είναι πνιγμένη σε ψευτοδιλήμματα που γίνονται ποτάμι (ουδεμία σχέση με το κόμμα-ανέκδοτο των μίντια που διάφοροι όμως, υποτίθεται σοβαροί, διανοητές που είναι υποψήφιοι, δεν το βλέπουν καθόλου έτσι!). Από τη μια μεριά, τα κόμματα της Κοινοβουλευτικής Χούντας βάζουν το δίλημμα...

«κανονικότητα ή το χάος» (του ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), όπου «κανονικότητα» σημαίνει την παραπάνω καταστροφή, συν την άδεια που θα μας δώσει η Υπερεθνική ελίτ να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε από τις Τράπεζές της! Από την άλλη, το δίλημμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι «Σαμαράς/Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ», λες και είναι οι “κακοί» Μέρκελ και Σόιμπλε που επιβάλουν τις καταστροφικές πολιτικές και όχι η ΕΕ και το ΔΝΤ, δηλαδή η ίδια η Υ/Ε! Για το ΚΚΕ, το δίλημμα είναι «συνέχιση της καταστροφής ή λαϊκή εξουσία με την έννοια της σοσιαλιστικής επανάστασης» που, με την απουσία μεταβατικού προγράμματος, παραπέμπει σε πολλά τέρμινα. Τέλος, ακόμη χειρότερα, οργανώσεις που δήθεν είναι στα αριστερά του ΚΚΕ πετούν μεν στην εκλογική τους διακήρυξη το σύνθημα «Έξω τώρα από το Ευρώ και την ΕΕ», αλλά στο κείμενο συνδέουν την «αποδέσμευση» από την ΕΕ με την «αντικαπιταλιστική ρήξη». Εντούτοις, δεν διστάζουν να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι παραπέμπει στο «ακαθόριστο μέλλον» της λαϊκής εξουσίας, προφανώς γιατί το μέλλον της «αντικαπιταλιστικής ρήξης» είναι περισσότερο καθορισμένο! 

Είναι φανερό, επομένως, ότι κανένα κόμμα ή οργάνωση που μετέχει στις εκλογές, αριστερό ή δεξιό (συμπεριλαμβανομένης της ΧΑ), δεν θέτει θέμα άμεσης και μονομερούς εξόδου από την ΕΕ που αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από την οικονομική καταστροφή. Μια καταστροφή, που για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης (δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού) θα μονιμοποιηθεί στο στάδιο της «κανονικότητας» που σπρώχνουν σήμερα τη χώρα οι ξένες ελίτ και οι ντόπιοι τοποτηρητές τους, με την ουσιαστική ανοχή της Αριστεράς που δεν θέτει θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ. Όμως, η έξοδος από την ΕΕ δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσο ώστε να βγουν από την οικονομική καταστροφή τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, μέσα από κοινωνικούς ελέγχους πάνω στις αγορές, που προϋποθέτουν εθνική και οικονομική κυριαρχία. Δεν έχει επομένως νόημα μία έξοδος από την ΕΕ που απλά θα στόχευε να υποστηριχθούν κάποια τμήματα των ελίτ που βλέπουν συμφερότερη, για τα ειδικά συμφέροντά τους, τη θέση της χώρας έξω από την ΕΕ.

Ακόμη, η έξοδος από την ΕΕ προϋποθέτει όχι μόνο την άμεση και μονομερή έξοδο από την ΕΕ, αλλά και από άλλους συναφείς διεθνείς οργανισμούς που ακυρώνουν τη δυνατότητα εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας (ΝΑΤΟ, ΠΟΕ κ.λπ.). Η έξοδος από το ΝΑΤΟ και νέοι γεωπολιτικοί προσανατολισμοί θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την εθνική κυριαρχία, ενώ η έξοδος από τον ΠΟΕ, μαζί με αυτή από την ΕΕ, θα εξασφάλιζαν την οικονομική κυριαρχία αλλά και την δυνατότητα οικονομικής αυτοδυναμίας. Δηλαδή, η έξοδος από την ΕΕ καθεαυτή δεν έχει νόημα, εάν δεν συνοδεύεται από βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα αναγκαία για την οικονομική αυτοδυναμία. Χωρίς τη δημιουργία αυτοδύναμης παραγωγικής δομής για την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά και την παραγωγή εξαγώγιμων αγαθών και υπηρεσιών (ιδιαίτερα σε χώρες που επίσης αγωνίζονται ενάντια στην ΝΔΤ), για τις ανάγκες που δεν θα κάλυπτε η παραγωγή μας, και χωρίς τη δημιουργία αντίστοιχου καταναλωτικού προτύπου, η απλή έξοδος από την ΕΕ θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντίστοιχη με τη σημερινή οικονομική καταστροφή.

Με άλλα λόγια, η έξοδος από την ΕΕ απαιτεί μεταβατικό πρόγραμμα για την μετά την έξοδο πορεία (και όχι για την επίτευξη της ίδιας της εξόδου, όπως αποπροσανατολιστικά ζητούν «αντικαπιταλιστικές» οργανώσεις). Η ίδια η συστημική αλλαγή δεν μπορεί να είναι στόχος ενός μεταβατικού προγράμματος. Πρώτον, γιατί χωρίς εθνική κυριαρχία είναι αδύνατος ο αγώνας γα συστημική αλλαγή, εφόσον θα απουσιάζουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι υποκειμενικές συνθήκες γι αυτή. Και, σήμερα, ζούμε κάτω από συνθήκες Κατοχής, που δεν είναι μεν στρατιωτική, αλλά είναι ακόμη πιο ολοκληρωτική γιατί καλύπτει κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική. Ενώ, όμως, στην Γερμανική Κατοχή τα Λαϊκά Αντιστασιακά Μέτωπα σε κάθε χώρα είχαν βασικό τους στόχο την Εθνική Απελευθέρωση και απώτερο μόνο στόχο την κοινωνική, ένα αντίστοιχο Μέτωπο σήμερα αναγκαστικά θα αγωνιζόταν τόσο για την Εθνική όσο και για την Κοινωνική Απελευθέρωση, αφού δεν νοείται πια εθνική απελευθέρωση χωρίς την κοινωνική απελευθέρωση από τις ντόπιες και ξένες ελίτ. Το θέμα, όμως, της συστημικής αλλαγής πρέπει να λυθεί δημοκρατικά από τον λαό μετά την ανάκτηση Εθνικής Κυριαρχίας, δηλαδή μετά τη κατάργηση της κατάστασης προτεκτοράτου στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα.

Υ.Γ. Το προηγούμενο άρθρο μου για τον μύθο της ανόδου του φασισμού ήταν βέβαια αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε αντιδράσεις σε «αντιφασίστες». Εκείνο που δεν ήταν όμως τόσο αναμενόμενο (μολονότι δεν συμβαίνει πρώτη φορά) είναι ανώνυμοι λασπολόγοι που δηλώνουν υποστηρικτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (η οποία άλλωστε πρωτοστατεί στον «αντιφασιστικό» αγώνα) να εκτοξεύουν λάσπη κατά του γράφοντος («φασίστας», «άνθρωπος της νύχτας» κ.λπ.) και να καταφεύγουν σε ιστοσελίδες προφανώς φιλόξενες σε συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια ―π.χ. στην «Προεδρική Δημοκρατία» του...δικηγόρου Πέτρου Χασάπη, ο οποίος μολονότι κληθείς να τα αποσύρει δεν το έπραξε, χάριν της... «ελευθερίας του (λασπο)Λόγου»! Και οι μεν λασπολόγοι, είτε «εν υπηρεσία», είτε όχι, ενεργούν έτσι επειδή ακριβώς δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν δημόσια με επιχειρήματα σε πολιτικές θέσεις και, όντας και θρασύδειλοι, προτιμούν να δρουν «εκ του ασφαλούς». Εάν όμως η «αντικαπιταλιστική» Αριστερά αυτού του είδους δεν στιγματίσει δημόσια παρόμοιες λασπολογικές επιθέσεις, απλώς θα φανερώσει την σύμπραξή της με τον φασισμό των «αντιφασιστών» και την συνακόλουθη επιχειρούμενη ιδεολογική τρομοκρατία, και θα πρέπει να κριθεί ανάλογα από τους ψηφοφόρους στις επερχόμενες εκλογές…

Πηγή: inclusivedemocracy.org

Βενεζουέλα: Να ποιοί ειναι οι “δημοκράτες” διαδηλωτές!

http://olympia.gr/2014/04/28/%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84/

Συνελήφθη απο τις αρχές τις Βενεζουέλας Αμερικανός πολίτης με …εφιαλτικό οπλισμό! Καραμπίνες, σιγαστηρες, διόπτρες και άλλα δολοφονικά σύνεργα, την ωρα που τα δυτικά ΜΜ”Ε” κατηγορούσαν τον 
Μαδούρο για “ελεύθερους σκοπευτές” που χτυπούσαν διαδηλωτές! Επανάληψη του ναζιστικου πραξικοπήματος στο Κίεβο δηλαδή… Ακτιβιστής ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο “αγωνιστής”, όπως οι γενοκτόνοι της Συρίας.

Ανιστόρητοι αεριτζήδες ζητούν την ψήφο μας με απύθμενο θράσος! (του Λεωνίδα Κουμάκη)

http://koumakis.analyst.gr/?p=448

Στην σημερινή Ελλάδα του άρπα-κόλα και της αθεράπευτης νοοτροπίας της προχειρότητας, μας έχουν προκύψει –μεταξύ πολλών άλλων- και διάφοροι υποψήφιοι «σωτήρες» που ζητούν επίμονα την ψήφο μας στις δημοτικές ή στις Ευρωεκλογές για να μας «σώσουν».

Μεταξύ τους κάποιοι, οι οποίοι αν και επικαλούνται την ιδιότητα του «καθηγητή» έχουν άγρια μεσάνυχτα από την ιστορία της πατρίδας τους, όντας ουσιαστικά ανιστόρητοι. Οι άνθρωποι αυτοί προσκολλώνται με ικανότητα ταχυδακτυλουργού σε διάφορους κομματικούς σχηματισμούς κάθε χρωματικής απόχρωσης και αναρριχώνται με σίγουρες πλάτες παριστάνοντας τους ειδήμονες. Πολύ συχνά, για να καλύψουν την άγνοια, την επιπολαιότητα ή ακόμα και την ηθελημένη «σκοπιμότητα» τους, επιτίθενται σε κάθε ένα που διατυπώνει αντίθετη άποψη με την γνώμη της εξοχότητας τους, έχοντας σε ετοιμότητα χαρακτηρισμούς – κλισέ με μεγάλη «αποτελεσματικότητα»: «Φανατικός Εθνικιστής», «Ρατσιστής», «Φασίστας», «Αναρχικός», «Μηδενιστής» κ.ο.κ.ε.

Όλοι θυμόμαστε την ανιστόρητη καθηγήτρια με μισό κιλό διδακτορικούς τίτλους στην βιτρίνα, που προσπαθούσε να πείσει εμάς και τις επόμενες γενιές των Ελλήνων πως το 1922 στην παραλία της Σμύρνης έγινε ένας απλός …. συνωστισμός!

Ένας άλλος καθηγητής (αναπληρωτής αυτός) βάλθηκε να μας πείσει πως οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, που ζουν στις ακριτικές περιοχές της Ελληνικής Θράκης δεν είναι τίποτα άλλο από ένα «ενιαίο συμπαγές τουρκικό πράμα». Και σαν να μην έφθανε αυτό, καυχιέται πως «ξήλωσε» από το ψηφοδέλτιο του κόμματος (στο οποίο άγνωστο πως «αναρριχήθηκε») την αντίθετη φωνή μιας Ρομά η οποία αρνείται πεισματικά να αυτοχαρακτηριστεί Τουρκάλα, αρνείται να μαθαίνουν υποχρεωτικά τα παιδιά της Τούρκικα μέσα σε …. Ελληνικά σχολεία. Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πολιτικό χώρο με κάπου δύο δεκάδες «συνιστώσες» οι οποίες (υποτίθεται) πως έχουν κατοχυρωμένη την ελευθερία έκφρασης κάθε γνώμης και κάθε άποψης!

Προφανώς ο ευαίσθητος αυτός αναπληρωτής καθηγητής συγκινείται βαθύτατα και ραγίζει η καρδιά του από την επιθυμία κάποιων Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα, να αυτοχαρακτηριστούν «Τούρκοι», αλλά λυσσάει κυριολεκτικά με την επιθυμία κάποιων άλλων Ελλήνων πολιτών, επίσης μουσουλμάνων το θρήσκευμα, που θέλουν να αυτοχαρακτηριστούν «Πομάκοι», «Ρομά» ή απλά Έλληνες.

Ο κύριος αναπληρωτής καθηγητής που θεωρεί μάλιστα τον εαυτό του «πολίτη ενός νεωτερικού σύγχρονου κράτους», προβάλλει την ίδια ακριβώς άποψη που εκφράζουν όλα ανεξαιρέτως τα ντόπια και ξένα φερέφωνα των πιο ακραίων Τούρκων εθνικιστών (τα οποία εργάζονται εδώ και ολόκληρες δεκαετίες με απίστευτους προϋπολογισμούς «εξόδων») για το ίδιο θέμα:

«Οι διάφοροι μηχανισμοί ελαφρού και βαθέως κράτους (σ.σ. της Ελλάδος) βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα αλλά δύο και τρεις εθνοτικές ομάδες, «πομάκων, τσιγγάνων και τουρκογενών«». Ο κύριος αναπληρωτής καθηγητής προφανώς θεωρεί την Ρομά πρώην συνυποψήφια του, η οποία καταγγέλλει σε όλα τα διεθνή φόρα ότι υποφέρει από ακραίο Τουρκικό εθνικισμό μέσα στην Ελλάδα, σαν «δούρειο ίππο του ενός εθνικισμού στον άλλον» και συνεπώς ότι δεν αποτελεί «σύμβολο έκφρασης συντροφικής συνύπαρξης και αλληλεγγύης». Με άλλα λόγια, ο βαθυστόχαστος αναπληρωτής καθηγητής μάλλον θεωρεί πως όλα τα φανερά και πασίγνωστα γιουσουφάκια του «αγνού», «άσπιλου» και «αγγελικού» Δρα Φιντάν Χακάν, του αφεντικού της Τουρκικής ΜΙΤ, τα οποία είναι σήμερα συνυποψήφιοι στο ίδιο ή και σε άλλα ψηφοδέλτια της Θράκης μας, αποτελούν «σύμβολα έκφρασης συντροφικής συνύπαρξης και αλληλεγγύης»! Μας δουλεύετε κύριε αναπληρωτή καθηγητά ή μήπως βρίσκεστε σε άλλο πλανήτη; Εκτός αν συμβαίνει κάτι άλλο που δεν θα θέλαμε ούτε να το σκεφτούμε….

Κατά τα άλλα ο λαμπρός αναπληρωτής καθηγητής διεξάγει στα λόγια «διμέτωπο αγώνα ενάντια στους εθνικισμούς -ελληνικό και τουρκικό» αλλά στην πράξη ευαισθητοποιείται αποκλειστικά και μόνο προς την μία κατεύθυνση, ίσως γιατί θεωρεί πως ο καταραμένος Ελληνικός εθνικισμός είναι εγκληματικός και στραγγαλίζει την «πολιτισμική ετερότητα στην ελληνική επικράτεια», αγνοεί «την ριζοσπαστικοποίηση ενός σημαντικού τμήματος του πληθυσμού στη Θράκη και την δυτική Μακεδονία» και αντιβαίνει στο «Ευρωπαϊκό κεκτημένο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ο επιθετικός, επικίνδυνος και πιο ακραίος Τουρκικός ή Σκοπιανός εθνικισμός μέσα στο Ευρωπαϊκό έδαφος της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης είναι (προφανώς) απόλυτα σύμφωνος με το «Ευρωπαϊκό κεκτημένο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»!!!

Ας σοβαρευτούμε όμως με τους ανιστόρητους «καθηγητές», τα διάφορα γιουσουφάκια και τα λοιπά λαμόγια (κάποια μάλιστα ληστεύουν τα κρατικά ταμεία -και πλουτίζουν- με την μέθοδο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων βρίζοντας τη χώρα τους με ψέματα σε διεθνείς οργανισμούς σαν μοντέρνοι «προοδευτικοί», αναρριχώνται με δολιότητα σε κομματικές ιεραρχίες και έχουν το θράσος να ζητούν από πάνω και την ψήφο μας) και ας σταθούμε ψύχραιμα απέναντι στην ιστορική αλήθεια:

Το 1923 ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισαν να τραβήξουν μια διαχωριστή γραμμή στο μεγάλο κύκλο αίματος που σημάδευε τις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας για ολόκληρους αιώνες. Έτσι συμφώνησαν, με επώδυνους συμβιβασμούς, στην Συνθήκη της Λωζάνης θέλοντας να εξασφαλίσουν για τις επόμενες γενιές ένα ασφαλές και ειρηνικό μέλλον, μετά από τόσους και τόσους ποταμούς αίματος.

Οι Έλληνες με έργα (όχι με λόγια) τίμησαν το συντριπτικό ποσοστό των συνεπειών του επώδυνου συμβιβασμού που υπέγραψαν. Αντίθετα, οι Τούρκοι τίμησαν την Συνθήκη της Λωζάνης που υπέγραψαν μόνο στα λόγια, ενώ στην πράξη κυριολεκτικά την κατεξευτέλισαν με ενέργειες και αποφάσεις που φθάνουν μέχρι τις μέρες μας (Σχετικά με το θέμα αυτό είναι τα άρθρα μας  6^ης Οκτωβρίου 2013,  24^ης Νοεμβρίου 2013  και  12ης Δεκεμβρίου 2013).

Ένα από τα αποτελέσματα των πολιτικών αυτών είναι η δραματική μείωση (μέχρι εξαφάνισης) των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και η τεράστια διόγκωση των μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης, κάτι που ήδη παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 45 της Συνθήκης της Λωζάνης περί «αμοιβαιότητας».

Επί πλέον, η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε την ευκαιρία στις δραστήριες μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, με πακτωλό δισεκατομμυρίων «προς κάθε κατεύθυνση», να δημιουργήσει τις τελευταίες δεκαετίες ένα «Κράτος εν Κράτει» μέσα στην Ελληνική Θράκη επιβάλλοντας με το ζόρι «Τουρκική εθνική συνείδηση» σε Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος. Το ίδιο ακριβώς που προσπαθεί επίμονα να κάνει η Τουρκία με τα δεκάδες διαφορετικά δόγματα του μουσουλμανικού θρησκεύματος των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών τους οποίους μας στέλνει συνεχώς εδώ και δύο δεκαετίες, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις υποχρεώσεις που ανέλαβε να τους παίρνει πίσω και ζητώντας επί πλέον επίμονα να τους φτιάξουμε τόπους λατρείας σαν αυτόκλητος θρησκευτικός «προστάτης» τους!

Για όσους κλείνουν τα μάτια στην ιστορική αλήθεια, για όσους δεν αντιλαμβάνονται ή αγνοούν την ψυχρή πραγματικότητα και μετατρέπονται (ηθελημένα ή όχι) σε γιουσουφάκια του νέο-οθωμανικού ιμπεριαλισμού επικαλούμενοι ουμανισμό και «ανοιχτά μυαλά», η απάντηση μας πρέπει να είναι μία και απλή:

Κύριοι γρήγορα στα σπίτια σας!

Αρκετή ζημιά προκαλέσατε στην χώρα σας! Η αλαζονεία, ο «προοδευτισμός» να βρίζετε συνειδητά τη χώρα σας με ψέματα σε διεθνή φόρα επειδή βγάζετε από αυτό πολλά λεφτά, η αναλγησία του αριβισμού και η δίψα της εξουσίας με κάθε μέσο, το ξεπούλημα της πατρίδας για μερικά αργύρια – όλα αυτά πρέπει να έχουν επιτέλους ένα όριο.

Και σίγουρα, ότι και να συμβαίνει από όλα αυτά, το έχετε ξεπεράσει προ πολλού!

Ο πόλεμος κατά της ελληνικής διατροφής (του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/04/blog-post_27.html

Put the ελληνική φέτα down 

Η φέτα είναι αρχαία, σύμφυτη με τον πολιτισμό μας. Είναι επίσης ένα προϊόν το οποίο με μεγάλους διασκελισμούς κατακτά τις αγορές δημιουργώντας για το μέλλον προϋποθέσεις για τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων εργασίας για την ελληνική οικονομία.
Είναι επίσης ένα είδος που το όνομα του προστατεύεται από τις κακές πρακτικές και εμπορικές επιβουλές καθώς έχει επάξια κερδίσει τον τίτλο ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης).
Με άλλα λόγια, κανένα τυροκομικό προϊόν που παράγεται εκτός Ελλάδος και με τρόπο διαφορετικό του παραδοσιακού, δεν δύναται να ονομαστεί «Φέτα».
Φυσικά, οι μεγάλες ξένες τυροκομικές εταιρίες έχουν βάλει εδώ και καιρό τη φέτα στο μάτι και θέλουν ένα μεγάλο κομμάτι της, αν όχι όλη.
Οι πόλεμοι της φέτας δεν είναι καινούριοι λοιπόν. Η ελληνική Φέτα πολέμησε απέναντι σε εμπορικά θηρία όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Δανία. Και κέρδισε:  Το 1996 το όνομα φέτα κατοχυρώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το 1999 η απόφαση προσβάλεται και η φέτα εξορίζεται από τον κατάλογο των ΠΟΠ από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εντούτοις η Φέτα επανέρχεται στον κατάλογο Π.Ο.Π το 2002. Είχαμε ξανά τον εθνικό μας Π.Ο.Π σταρ.
Τα μεγάλα συμφέροντα, της Αμερικής πλέον, όμως δεν το βάλαν κάτω.
Στα πλαίσια της υπό διαπραγμάτευσης Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Εταιρικής Σχέσης (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που επιδιώκει ένα ακόμη πιο παγκοσμιοποιημένο μέλλον όπου τα ολιγοπώλια θα έχουν μόνο μεγαλύτερη εμπορική ισχύ αλλά και νομική ισχύ πάνω σε κράτη που τυχόν θελήσουν να τους αντισταθούν, οι αμερικανοί βάλαν βιτρίνα Καναδικές εταιρίες για να «κλέψουν» τη Φέτα. Παρά την απίστευτη αδράνεια του ελληνικού κοινοβουλίου και των ειδικών επιτροπών της Βουλής που έδειχναν να θεωρούν την παραχώρηση ενός ακόμη εθνικού θησαυρού λήξασα (με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις βουλευτών όπως ο κος Κασιπίδης και βουλευτών της αντιπολίτευσης), την παρτίδα την έσωσε η ΕΕ, η οποία συγκρούστηκε στο θέμα των ΠΟΠ με τον άσπονδο σύμμαχο της τις ΗΠΑ, όχι φυσικά για χάρη της Ελλάδας αλλά γιατί στην Ευρωπαϊκή λίστα ΠΟΠ είναι και εθνικά τυροκομικά προϊόντα πολύ σημαντικότερων χωρών όπως η Ολλανδία, η Ιταλία κοκ.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει όταν τα ελληνικά προϊόντα παράγονται από μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού.

Το ελληνικό γιαούρτι σε ξένα χέρια

Είναι δροσερό, υγιεινό ιδιαίτερο και έχει κατακτήσει τις ΗΠΑ: είναι το ελληνικό γιαούρτι (έτσι είθισται να ονομάζουν οι Αμερικανοί το στραγγιστό γιαούρτι αν και αυτή δεν είναι η μοναδική του ονομασία). Αν εξαιρέσουμε όμως μια μεγάλη ελληνική εταιρία με πολύ σημαντικό μερίδιο στην αμερικανική αγορά που λόγω μνημονίου και ελληνικών κυβερνήσεων μετέφερε την έδρα της στο εξωτερικό, οι υπόλοιπες ελληνικές εταιρίες μικρό μόνο μερίδιο της αμερικανικής αγοράς έχουν.
Και εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μυστήριο: Αν δεν έχουν συνολικά οι ελληνικές εταιρίες το μεγαλύτερο κομμάτι της αμερικανικής αγοράς ελληνικού γιαουρτιού αξίας πάνω από 5 δις ετησίως, νούμερο που αντιστοιχεί στο 50% των συνολικών πωλήσεων γιαουρτιού στις ΗΠΑ, τότε ποιος το έχει;
Η απάντηση είναι: Ένας τσομπάνης. Και δεν είναι κάποιος Έλληνας βοσκός που μεγαλοπιάστηκε. Αλλά η εταιρία Chobani  του περίπου συνομηλίκου μου Τούρκου επιχειρηματία Hamdi Ulukaya , εταιρία που κατέχει το 38% των συνολικών πωλήσεων ελληνικού γιαουρτιού στις ΗΠΑ.
Ο Hamdi Ulukaya ξεκίνησε σφετεριζόμενος ένα άλλο ελληνικότατο γαλακτοκομικό προϊόν, την ελληνική φέτα.
 Ακολουθώντας τη συμβουλή του πατέρα του ο Hamdi ίδρυσε την τυροκομική εταιρία Eyphrates στη Νέα Υόρκη για να πουλάει «ελληνική» φέτα στους Αμερικανούς. Για να φτιάξει το δικό του success story, συνέχισε  με την ίδια τακτική, να φτιάχνει και να πουλάει τα προϊόντα των άλλων.
 Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιήσαμε για τις πρακτικές του Ulukaya τον όρο «σφετερισμός» ο οποίος φαίνεται είναι εξαιρετικά ήπιος αν κάποιος συμμεριστεί τις καταγγελίες της πρώην γυναίκας του Ayse Giray. Η Ayse κατάθεσε σε αμερικανικό δικαστήριο πως ο Ulukaya κόμπαζε σε φίλους και γνωστούς για το ότι έκλεψε τη συνταγή γιαουρτιού του από την Φάγε καθώς και πως για να ξεκινήσει την αυτοκρατορία του δεν είχε διστάσει να κλέψει μια επιταγή  ύψους 750000 δολαρίων από την οικογενειακή του τυροκομική επιχείρηση στην Τουρκία εκβιάζοντας την ίδια του την οικογένεια να τον χρηματοδοτήσει για να μην την εξαργυρώσει. Στη συνέχεια και αφού πήρε δανεικά και αγύριστα κοντά στις 500000 δολάρια από τη πρώην του για να στήσει την Euphrates, έκλεψε επιταγές και από τον αδερφό του και πλαστογράφησε την υπογραφή.
Αλλά ας αφήσουμε την «υγιέστατη» επιχειρηματικότητα του Ulukaya που μοιάζει με μύθο βιβλικού κακού και ας ασχοληθούμε με τα «υγιέστατα» προϊόντα του:

Στην παρουσίαση της έρευνας Google για αποτελέσματα, η Chombani περιγράφει  το γιαούρτι της ως εξής:
«Αυθεντικό στραγγιστό Ελληνικό Γιαούρτι φτιαγμένο με το σωστό τρόπο με μόνο φυσικά συστατικά και χωρίς καθόλου συντηρητικά»
Έχουμε ήδη πάρει μια ιδέα για το ποιος είναι ο τρόπος ο «σωστός» για τον  Ulukaya.
Αλλά ας πάμε στο υπόλοιπους και πιο ουσιαστικούς ισχυρισμούς της Chombani για το προϊόν της:
Το γιαούρτι της μπορεί να είναι όντως στραγγιστό αλλά ούτε αυθεντικό ούτε Ελληνικό είναι καθώς ούτε από ελληνικό γάλα παρασκευάζεται αλλά ούτε και από Έλληνες.
Όσο για το ότι είναι «φυσικό», φυσικά και είναι… Για όσους είναι τόσο αστοιχείωτοι ώστε να πιστεύουν ότι τα γενετικά τροποποιημένα είναι «φυσικά».
Γιατί σύμφωνα με συνηγόρους του καταναλωτή στις ΗΠΑ, το γάλα που χρησιμοποιεί η Chombani για το γιαούρτι της παράγεται από αγελάδες που ταΐζονται με γενετικά τροποποιημένες τροφές.
Αυτός ο «σωστός» τρόπος παραγωγής της Chombani, δεν αρκείται μόνο στους πιθανούς κινδύνους της επιβολής της γενετικά τροποποιημένης κουλτούρας στην γεωργία και την κτηνοτροφία:
Σύμφωνα με πληθώρα δημοσιευμάτων, ο μαζικός τρόπος παραγωγής της Chombani απειλεί να προκαλέσει (οργανική) ρύπανση στο περιβάλλον.
Περί τίνους πρόκειται;
Ως υποπροϊόν της παραγωγής στραγγιστού γιαουρτιού παράγεται όξινος ορός γάλακτος. Αν μεγάλες ποσότητες όξινου ορού γάλακτος βρεθούν σε ποτάμια ή λίμνες, η φυσιολογική τους αποσύνθεση είναι ικανή να προκαλέσει «ασφυξία» σε υδρόβιους οργανισμούς και να διαταράξει σοβαρά τα οικοσυστήματα αυτά.
Μέχρι σήμερα μέρος του παραγόμενου όξινου γαλακτικού ορού χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή αλλά υπάρχει όριο στο πόσο από αυτό μπορούν τα ζώα να καταναλώσουν μέχρις ότου να εμφανιστεί κάποιου είδους δυσανεξία με δυσάρεστες αλλά όχι φυσικά δραματικές επιπτώσεις.
Ερευνητές επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το οργανικό απόβλητο σε παιδικές φόρμουλες γάλακτος, άλλοι να το χρησιμοποιήσουν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή ενέργειας ενώ bodybuilders το χρησιμοποιούν για γρήγορη ανάπτυξη μυϊκού όγκου και αθλητές για την γρηγορότερη αποκατάσταση μυϊκών τραυμάτων.
Ακόμη και έτσι όμως, οι σημερινές εφαρμογές και χρήσεις του όξινου ορού γάλακτος δεν αρκούν για να απορροφήσουν το σύνολο της ποσότητας που παράγεται από μεγάλες μονάδες παραγωγής του γιαουρτιού όπως αυτές της Chombani, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ένα κάποιο περιβαλλοντικό ζήτημα.
Πέρα από το «σωστό» τρόπο παραγωγής της, η Chombani είχε και κάποια από εκείνα τα κρούσματα αλλοίωσης προϊόντων που έχουμε δει στη βιομηχανία τροφίμων, κρούσματα που θα μπορούσαν να φαίνονται διασκεδαστικά αν δεν ήταν τόσο δυσάρεστα και ακόμη και επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών.
Στην περίπτωση της Chombani τα πράγματα ήταν κάπως πιο αθώα: Παρτίδες του στραγγιστού της γιαουρτιού αποσύρθηκαν το 2013 από την ίδια την εταιρία καθώς σε αυτές είχε αναπτυχθεί μούχλα, δυσάρεστη αλλά μάλλον ακίνδυνη και σίγουρα πολύ λιγότερο επικίνδυνα από τη σαπίλα της
εταιρικής απληστίας.

Συμπεράσματα

Η ελληνική διατροφή και η βάση της βάλλεται σημαντικά: με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα και με εργαλείο την ελληνική κρίση, είναι το γάλα, η πρώτη ύλη για όλα τα υπόλοιπα γαλακτοκομικά προϊόντα που πλήττεται.
Οι Έλληνες κτηνοτρόφοι ήδη συμπιέζονται από τις εταιρίες και ο κλάδος τους αρχίζει να φαίνεται όλο και λιγότερο ελκυστικός και βιώσιμος.
Ήδη, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και της Παγκοσμιοποίησης, οι Έλληνες κτηνοτρόφοι έχουν δεχτεί ισχυρότατα πλήγματα από φτηνές και μαζικές εισαγωγές κρέατος.
Ακόμη ισχυρότερα πλήγματα δέχονται από ένα ιδιότυπο λαθρεμπόριο κρέατος καθώς και παραποίησης ταμπελών και σφραγίδων πιστοποίησης και προέλευσης:
Οργανωμένα κυκλώματα μεταφέρουν ζώα από χώρες όπου μπορούν να τα αγοράζουν φτηνά και παρακάμπτοντας υγειονομικούς ελέγχους τα φέρνουν σε σφαγεία εντός Ελλάδος όπου και παίρνουν την Ελληνική σφραγίδα για να διοχετευτούν στη συνέχεια στην ελληνική (αλλά και στην ευρωπαϊκή) αγορά ως ελληνικά κρέατα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι αμφίβολο το πόσο θα αντέξουν οι Έλληνες κτηνοτρόφοι.
Χωρίς αυτούς, πολλές ελληνικές εταιρίες θα κλείσουν τα γαλακτοκομικά τους τμήματα και θα αφοσιωθούν μόνο στα τυροκομικά στα οποία θα χρησιμοποιούν φθηνά ξένα γάλατα.
Τι σημαίνει αυτό π.χ  για την ελληνική φέτα; Αυτό που σημαίνει είναι πως η φέτα που θα παράγεται με αυτόν τον τρόπο δεν θα νοείται πλέον ως ελληνική. Μπορεί λοιπόν μετά από κάποια χρόνια να δούμε  Έλληνες βιομήχανους να συντάσσονται με τα γερμανικά και αμερικάνικα λόμπι για να καταργήσουν τον προστατευτισμό που υπάρχει για τη φέτα αλλά και για άλλα ΠΟΠ ώστε να κρατήσουν μερικά ψίχουλα από την μεγάλη πίττα της παγκόσμιας αγοράς που κάποτε ήταν ολοδικιά τους.
Το να χάσουμε λοιπόν τον εθνικό μας ΠΟΠ σταρ είναι μια πιθανότητα. Μαζί με αυτόν θα χαθούν όχι μόνο χιλιάδες από τις σημερινές θέσεις εργασίες αλλά θα χαθεί οριστικά και η πιθανότητα να δημιουργηθούν δεκάδες χιλιάδες καθώς τα ελληνικά ΠΟΠ κατακτάν τις διεθνείς αγορές με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια.
Εδώ η Φέτα (ανάμεσα σε τόσα άλλα) χάνεται και αυτοί το λεν ανάπτυξη…

(Το παρόν κείμενο ανήκει στο παράρτημα του πολυαναμενόμενου βιβλίου μου «Παρά Φύση» για τις κακές πρακτικές της βιομηχανίας τροφίμων και φαρμάκων το οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να εκδοθεί στο κρισιακό περιβάλλον χωρίς τη συνδρομή των αναγνωστών. Για όσους θέλουν και μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς στην έκδοση του βιβλίου με τη μέθοδο της προαγοράς του βιβλίου μπορούν να μου το κοινοποιήσουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση petrosarguriou2@windtools.gr. Είμαστε μερικές μόνο δεκάδες προαγορές πριν το βιβλίο βρει το δρόμο του για το τυπογραφείο προκειμένου να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη και το γνωστικό σας πεδίο)

Σημαντική εκδήλωση μνήμης στις 7 Μαΐου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών> Οι απελάσεις του Ελληνισμού από την Τουρκία το 1964

Οι απελάσεις του Ελληνισμού από την Τουρκία το 1964

Σημαντική εκδήλωση μνήμης στις 7 Μαΐου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών

    

 «Η λήθη του κακού

είναι η άδεια για την επανάληψη του»

Επιτύμβια επιγραφή πάνω στην ελληνική στήλη του Μαουτχάουζεν

     

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 50 χρόνων από τις απελάσεις του Ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη (1964-2014), το «Σωματείο Ελλήνων Υπηκόων Απελαθέντων εκ Τουρκίας» (μέλος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών – ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.) παρουσιάζει σε πρώτη προβολή το ντοκιμαντέρ «Οι απελάσεις Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία το 1964» (Αφήγηση Μάνια Ζούση, Σενάριο Λεωνίδας Κουμάκης, Σκηνοθεσία Γιώργος Κουρμούζας) σε ειδική εκδήλωση μνήμης που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 7 Μαΐου 2014 και ώρα 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών (στάση Μετρό Αμπελόκηποι), με ελεύθερη είσοδο.

Η εκδήλωση μνήμης, εκτός από το ντοκιμαντέρ, περιλαμβάνει προσωπικές μνήμες από τις απελάσεις των Μαρίνα Καλουμένου και Λεωνίδα Κουμάκη, σύντομη ομιλία του Καθηγητή Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου και Δικαίου της Θάλασσας Σταμάτη Γεωργούλη με θέμα «Οι απελάσεις του 1964, σταθμός στην εκρίζωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης», τραγούδια μνήμης των αλησμόνητων πατρίδων από το συγκρότημα «Μουσικές Διαδρομές» υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Γαβαλάκη, ενώ στον ισόγειο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Κωνσταντινουπολιτών θα λειτουργεί έκθεση με θέμα τα επαγγέλματα τα οποία το 1930 απαγορεύθηκαν από το Τουρκικό κράτος για τους Έλληνες υπηκόους, με χειροποίητες κούκλες της Ειρήνης Πρίντεζη-Φράγκου και συλλογή από παλιές carte postale του οφθαλμιάτρου Ανδρέα Κωνσταντινίδη.

Κατά την προσέλευση στην εκδήλωση θα προσφέρεται ειδική, έκδοση – προσφορά της εφημερίδας «ο Πολίτης» (Εκδόσεις Τσουκάτου) με το πρόγραμμα της εκδήλωσης και μνήμες από τις μαζικές απελάσεις των Ελλήνων από την Τουρκία το 1964 οι οποίες αποτέλεσαν μια ακόμα ωμή και κυνική παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκική Δημοκρατία.

Τέλος, τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από τις απελάσεις του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, θα κυκλοφορήσουν την ημέρα της εκδήλωσης, σε πολύ περιορισμένο αριθμό, ειδική συλλεκτική έκδοση ενός φακέλου με γραμματόσημο (πρώτη ημέρα κυκλοφορίας) που θα διατίθεται κατά την διάρκεια της εκδήλωσης μνήμης.

Το πλήρες πρόγραμμα της εκδήλωσης (ώρα προσέλευσης 18:30, ώρα έναρξης 19:00, είσοδος ελεύθερη) έχει ως εξής:

19:00   Χαιρετισμός Προέδρου Δ.Σ. Σωματείου Ελλήνων Υπηκόων Απελαθέντων εκ Τουρκίας Διονύση Αγγελόπουλου

19:10   Μαρίνα Καλούμενου: Προσωπικές, οικογενειακές μνήμες από τις απελάσεις.

19:20   Λεωνίδας Κουμάκης: Διαβάζει ένα απόσπασμα  - προσωπική εμπειρία από το βιβλίο του  «Το Θαύμα - μια  πραγματική ιστορία».

 19:30   Σταμάτης Γεωργούλης, Καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, Διεθνούς  Οικονομικού Δικαίου και Δικαίου της Θάλασσας:  Οι απελάσεις  του 1964, σταθμός στην εκρίζωση  του  Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.

19:45  «Απελάσεις του 1964». Ντοκιμαντέρ (Αφήγηση Μάνια Ζούση, Κείμενα Λεωνίδας Κουμάκης, Σκηνοθεσία Γιώργος Κουρμούζας)

   

20:10    Τραγούδια μνήμης  των αλησμόνητων πατρίδων από το συγκρότημα «Μουσικές Διαδρομές»  υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Γαβαλάκη

20:20    Τέλος εκδήλωσης

Συντονισμός εκδήλωσης:  Δρ. Ελίζα Φερεκύδου

Η έκθεση με θέμα τα επαγγέλματα τα οποία το 1930 απαγορεύθηκαν από το Τουρκικό κράτος για τους Έλληνες υπηκόους, με χειροποίητες κούκλες της Ειρήνης Πρίντεζη-Φράγκου καθώς και η συλλογή από παλιές carte postale του οφθαλμιάτρου Ανδρέα Κωνσταντινίδη θα είναι ανοικτά για το κοινό στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου Κωνσταντινουπολιτών από τις 18:15 της 7^ης Μαΐου 2014 και μέχρι το τέλος της εκδήλωσης (είσοδος ελεύθερη).

Το ντοκιμαντέρ «Οι απελάσεις Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία το 1964» θα προβληθεί και στα πλαίσια του 3^ου Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών που θα διεξαχθεί 3-5 Οκτωβρίου 2014 στο Αθλητικό Βυζαντινό Κέντρο στον Άλιμο.

Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση παρέχονται από την γραμματεία του Σωματείου Ελλήνων Υπηκόων Απελαθέντων εκ Τουρκίας, Δημ. Σούτσου 46,  Αμπελόκηποι (έναντι στάσης Μετρό Αμπελοκήπων), τηλέφωνα: 210 6433750, 210 6424826, e-mail: apelathentes@yahoo.gr 

Για όσους πολιτικάντηδες υπόσχονται (πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής.(http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

-   Για όσους πολιτικάντηδες υπόσχονται:

-   "Δεν έχω χρόνο"! "Δεν έχω χρόνο"!

-   Η "αντιστασιακή" δράση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας

Για όσους πολιτικάντηδες υπόσχονται:

Έγραφε πριν από τρεις αιώνες και πλέον ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Hobbs (1588-1679), από τη σκοπιά της θεωρίας της αισθησιαρχίας: "Το βέβαιο είναι ότι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι η αθλιότητα  και το όραμα της πολιτείας του Ανθρώπου, η οποία πρόκειται να οικοδομηθεί πάνω στα ερείπια της πολιτείας του θεού, είναι αστήρικτη ελπίδα"(περισσότερα για την κοινωνική αθλιότητα στο έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία", εκδ. β' "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2013, σελ. 219 επ. όπου το κεφάλαιο: "Το πρόβλημα της ίσης διανομής και η "αφθονία" των αγαθών" και το εδώ παράθεμα σελ. 470).

Συνεπώς καλά θα ήταν και για τους ίδιους και για τους ψηφοφόρους τους να μην τους βαυκαλίζουν με ζωή… χαρισάμενη, που δεν υπάρχει ούτε στον παράδεισο.

Κι εκεί ακόμη υπήρξε ο πρώτος φόνος και μάλιστα με την απαίσια μορφή της αδελφοκτονίας.

Λίγο σοβαρότητα δεν βλάπτει. Όσο για τον "κυρίαρχο", ήρθε ο καιρός να καταλάβει ότι οι εκλογές δεν είναι ούτε χαβαλές ούτε κοπριτοκρατία.

Αθήνα, 27/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

"Δεν έχω χρόνο"! "Δεν έχω χρόνο"!

Αφορμή για το σχόλιο αυτό υπήρξε η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρόδιο πατριώτη Δημήτρη, ο οποίος αγωνιζόμενος στοάλλοτε σμαραγδένιο νησί να αφυπνίσει την υπνωττούσα ανθρωπομάζα που υποφέρει παντοιοτρόπως πέφτει πάνω στο τείχος της αδιαφορίας ή της γνωστής φράσης: "Δεν έχω καιρό"!

Το ίδιο συναντά και ο γράφων στην απόπειρά του να αποτελέσει την αλογόμυγα του Σωκράτη στα νυσταλέα μυαλά και τις χλωροφορμιασμένες ψυχές πολλών Ελλήνων, οι οποίοι αρνούνται να αντιδράσουν στα κοινωνιοκτόνα και πατριδοκτόνα φαινόμενα με το επιχείρημα: "Δεν έχω χρόνο"!

Δεν μπορούν να καταλάβουν αυτοί οι κεχηνότες, για τα συμβαίνοντα, συνέλληνες ότι αφού δεν διαθέτουν λίγο χρόνο να επιβιώσουν αυτοί, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, το σύστημα θα φροντίσει να ψοφήσουν σταδιακά και σε σύντομα μάλιστα χρόνο!

Έλληνα! Αν εσύ δεν βρίσκεις ελάχιστο χρόνο να αντιδράσεις, το κατοχικό σύστημα θα βρει νεκροθάφτες να σε θάψουν.

Αθήνα, 27/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Η "αντιστασιακή" δράση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας

Επειδή αμφιβάλλω σφοδρά για τους ισχυρισμούς του θέλω αποδείξεις έγγραφες ή έστω μαρτυρίες συναγωνιστών ου ΕΛΑΣ. Υπάρχουν; Εσύ που το διαβάζεις κάνε το ίδιο. Ζήτησε αποδείξεις.

Αθήνα, 27/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Αγγελία πώλησης RENAULT SCENIC 1600cc σε πολύ καλή κατάσταση (φωτογραφίες)

Πωλείται RENAULT SCENIC 1600cc, μοντέλο 2005, 114000 χλμ,  σε καλή κατάσταση, με αυτόματο κλιματισμό, με κοτσαδόρο, τιμή 6000 € (συζητήσιμη)

Πληροφορίες : 6947315027

Σαν τον Θωμά (του Μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη)

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/item/31686-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC
 

Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε την ένδοξη του Κυρίου Ανάσταση. Ο απόηχος της μεγάλης εορτής παραμένει.
Το λαμπρό φως της μας λούζει. Ο αναστημένος Χριστός επισκέπτεται τον δύσπιστο Θωμά κι εμάς. Συγκαταβαίνει στην αδυναμία μας. Καταδέχεται να μας επισκεφθεί για να μας διώξει λογισμούς απιστίας, αμφιβολίας και φόβου.
Τα μεσάνυχτα του Πάσχα γεννήθηκε η χαροποιός ελπίδα, η αφοβία του θανάτου, ο θάνατος του θανάτου, ο θάνατος της απελπισίας. Υποχωρεί το φοβερό και κουραστικό σκοτάδι.


Έρχεται δυνατό φως, που φωτίζει τα πάντα. Τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί. Όλα τώρα γίνονται φανερά. Ο κόσμος παύει να είναι άκοσμος. Με την Ανάσταση του Χριστού έπνευσε άλλος άνεμος, μεταμορφωτικός, ήλθε η αναγέννηση του ανθρώπου, η αρχή μιας νέας ζωής, ένας άλλος τρόπος βιοτής. Μεταστοιχειώθηκε η φύση μας.

Με την Ανάσταση ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τη αξία του, τη θέση του, τον προορισμό του. Φωτίζεται, φωταγωγείται, φεγγοβολά, ειρηνεύει και χαίρεται αληθινά και δυνατά. Θα διερωτηθεί εύκολα κανείς πώς αυτό μπορεί να γίνει όταν καθημερινά μειώνεται το εισόδημά του, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, στενοχωρείται και θλίβεται από έξοδα, ανάγκες, δόσεις, υποχρεώσεις, χρέη και τόκους; Στις τόσο πονηρές μέρες μας που η κρίση γονατίζει πολλούς πώς να χαρεί κανείς Ανάσταση; Η καχυποψία, δυσπιστία, αμφιβολία και φοβία του Θωμά επανέρχεται. Μήπως ξεγελασθήκαμε που ακολουθούμε έναν Σταυροαναστηθέντα;


Την παρελθούσα Μεγάλη Εβδομάδα ο απαθής Χριστός έπαθε για μας τους εμπαθείς, ο αναμάρτητος για μας τους αμαρτωλούς. Πήρε στον σταυρό τα πάθη μας και τα σταύρωσε. Πάθη πολλά, φοβερά και διάφορα, θανάσιμα μίση, εωσφορική υπερηφάνεια, απύθμενο ατομισμό, ζηλοφθονία ασίγαστη, φιλαυτία αχαλίνωτη, φιλοχρηματία απεριόριστη, φιλοσαρκία μανιώδη, φιλοδοξία ανίκητη, κακία άφθονη και περισσή. Τα πάθη έφεραν φοβίες, μειονεξίες, ταραχές, νευρικότητες, ανισορροπίες, ψυχολογικές αναστατώσεις και εσωτερικά κενά.


Εναγώνια ο Νεοέλληνας πάσχει κάπου να πιαστεί, σαν τον Θωμά, να ψηλαφήσει την αλήθεια, να βεβαιωθεί τέλος πάντων για του λόγου το αληθές. Τον απογοήτευσαν πολλοί. Δεν μπορεί πια να τους πιστέψει. Η σοβαρή οικονομική κρίση, η ανεργία, το άφωτο μέλλον, οι σκληρές καθημερινές ειδήσεις μάλλον απογοητεύουν. Νέοι άνθρωποι με κομμένα φτερά δυσκολεύονται να δουν μακριά, βλέπουν τα ωραία τους όνειρα να πνίγονται, οι επιδιώξεις τους να αποτυγχάνουν, οι ελπίδες τους να σβήνουν τόσο γρήγορα.


Σαν τον Θωμά ας ζητήσουμε να δούμε τον Χριστό, ακόμα και να τον ψηλαφίσουμε, για να πειστούμε καλά. Είναι ο μόνος που δεν θα μας απογοητεύσει, δεν θα μας αποθαρρύνει ποτέ. Αρκεί να παραδεχθούμε ελεύθερα και αβίαστα τα πάθη - λάθη μας, την απιστία μας, την επιφυλακτικότητά μας, την κρύα πίστη μας, την αδιαφορία μας, τη λαθεμένη εκτίμηση για τον εαυτό μας και τον πολύ ορθολογισμό μας. Η πάλη για τη μεταποίηση των αντίθεων παθών σε ένθεες αρετές δεν εμποδίζεται ποτέ από κανέναν και από καμία οικονομική κρίση. Αρκεί πράγματι εμείς οι ίδιοι να θέλουμε πολύ. Η παθοκτονία θα φέρει απάθεια, η λύπη χαρά, η απελπισία ελπίδα, σε ένα άλλο βέβαια επίπεδο και μέγεθος.


Τότε κι εμείς, σαν τον συμπαθή και φίλο μας Θωμά θα αναφώνησουμε ολόκαρδα, ολόψυχα και ολόθερμα. «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι»! Αδελφικά, ταπεινά και φιλικά εύχομαι να ’χουμε όλοι μια προσωπική συνάντηση με τον Σταυροαναστηθέντα Χριστό, όπως αυτήν την εξαίσια που είχε ο Θωμάς, που τελικά δεν ήταν τέλεια άπιστος, αλλά πιστός που ζητούσε κάποια τεκμήρια, λίγες αποδείξεις για να βεβαιωθεί. Ο Χριστός βέβαια είπε πως πιο ευλογημένοι είναι αυτοί που θα πιστέψουν σε Αυτόν δίχως να τον δουν και δίχως να ζητούν σημεία όπως ο Θωμάς. Ας μη το λησμονούμε και αυτό, γιατί νομίζουμε είναι αρκετά σημαντικό.


Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 30 Απριλίου 2011

Κυριακή του Θωμά - Ειρήνη! Όνομα γλυκύ και πράγμα γλυκύτερον!

http://proskynitis.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7766.html

ΕΙΡΗΝΗ! ΟΝΟΜΑ ΓΛΥΚΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑ ΓΛΥΚΥΤΕΡΟΝ»
(Ιωάννου Κ' 19-31)

Λίγες ψυχές έχουν προσεγγίσει τη λύπη των μαθητών και λίγες υπάρξεις έζησαν το δράμα των αποστόλων, όταν αυτοί είδαν τον Κύριο νεκρό και όταν η ειρήνη φτερούγησε μέσα από την καρδιά τους.

Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να χάνει κανείς την ελπίδα του και μέσα στην καρδιά του το καρκίνωμα της συγχύσεως και της ταραχής να κατατρώγει τα κύτταρα της ειρήνης.
Αυτή ακριβώς την κατάσταση βίωναν οι μαθητές κλεισμένοι μέσα στο υπερώον όταν ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν. Ο Κύριος και Διδάσκαλος, ο Ένδοξος Νικητής του Θανάτου, ο Θεάνθρωπος Αναστημένος, εμφανίζεται μπροστά τους.

«Ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς· ειρήνη υμίν». Μέσα στην ομάδα των μαθητών, που η θλίψις τους είχε μεταβάλει σε ανθρώπινα ράκη, προσφέρει την δική Του Ειρήνη; «Ειρήνη υμίν» είπε και ξαναείπε, δίνοντάς τους την εξουσία του δεσμείν και λύειν τις αμαρτίες των ανθρώπων: «Καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς· λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται».

“Ειρήνη” λοιπόν. Το γλυκύ όνομα και η πνοή του ουρανού μέσα στην όλη ψυχοσωματική ύπαρξη. Αυτό είναι το πρώτο και μεγάλο δώρο που χαρίζει ο Ιησούς αμέσως μετά την ένδοξή Του Ανάσταση στους μαθητές Του.

Και όταν λέμε για μαθητές, δεν εννοούμε μόνο αυτούς που ευρίσκονταν φοβισμένοι στο υπερώον. Πρωτίστως βεβαίως σε αυτούς. Αλλά η ευλογία της ειρήνης επεκτείνεται, καλύπτει και επισφραγίζει τις καρδιές όλων των μαθητών, δηλ. των πιστών, των μελών της Εκκλησίας Του, του Σώματός του, έως το τέλος των αιώνων.

Υπήρξε, άραγε άνθρωπος, υπάρχει αλλά και θα βρεθεί ποτέ ψυχή που να μη διψά στα τρίσβαθα της πνευματικής καρδιάς το ουρανόσταλτο αυτό δώρο που χαρίζει ο Πατήρ δι' Υιού εν Αγίω Πνεύματι; Είτε το έχει συνειδητοποιήσει η ύπαρξις, είτε όχι, στο βάθος της συνειδήσεώς μας και του είναι μας, αυτό κυρίως λαχταρούμε και γι' αυτό αγωνιζόμαστε .

Ρώτησε κάποτε, ένας άνθρωπος του Θεού που ευρισκόταν έτη και ενιαυτούς στον ευλογημένο χώρο της ασκήσεως, μια ομάδα φοιτητών:
Τι έστι άνθρωπος; Για να δώσει ο ίδιος την απάντηση στους νέους εανθρώπους που εκρέμοντο από τα χείλη του. «Άνθρωπος εστί το ομορφότερο δημιούργημα του Θεού, το οποίο δεν είναι πλασμένο παρά για την χαρά και την ευλογία που φέρει η Ειρήνη του Αγίου Πνεύματος «η πάντα νουν υπερέχουσα»».

Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και στην φράση αυτή του Γέροντος περικλείεται όλο το κεφάλαιο του Χριστιανικού μας αγώνα και ο Προσανατολισμός της Ορθοδόξου πορείας μας, της όμορφης και τρισευλογημένης Ορθοπραξίας μας.

Μέσα δε στο πλαίσιο αυτό που αποτυπώνει την πραγματικότητα, τού γιατί υπάρχουμε και για ποιον λόγο ζούμε, ατενίζουμε τους μαθητές, την ώρα που είχαν στο μέσον αυτών, τον Αναστημένο διδάσκαλο, ως εκπροσώπους όλης της οικουμένης, από των περάτων έως των περάτων της γης, ως εκπροσώπους του γένους των ανθρώπων που εντός της Εκκλησίας, δια των Αποστόλων και των διαδόχων αυτών, λαμβάνουν και θα λάβουν την ευλογία της«Ειρήνης»!

Αλλά στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να προσθέσουμε τούτο το σημαντικό. Το«Ειρήνη πάσι» που απευθύνει ο Κύριος, δεν εξαντλείται απλά σε μία κατάσταση ειρηνική και που όπως είπαμε διψά ο άνθρωπος, αλλά είναι κάτι το πολύ βαθύτερο που ξεπερνά τις διανοητικές δυνάμεις του ανθρώπου. Η “Ειρήνη” αυτή του Ιησού είναι μία ευλογία, που συμπεριλαμβάνει και πλήθος άλλων δωρεών που είναι αναγκαίες για να ανθίσει και να ευωδιάσει το λουλούδι αυτό της χάριτος.

Και ομολογουμένως, το κατάλληλο έδαφος είναι η άφεσις των αμαρτιών, που ο ίδιος ο άνθρωπος χρειάζεται εν ταπεινώσει να ζητήσει από τον Ιησού δια του μυστηρίου της Ιεράς εξομολογήσεως. Ο επίγειος άγγελος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε τόνο θριαμβευτικό και μέσα σε ριπές Αναστάσιμης χαράς και ευωδίας, διασαλπίζει: «μηδείς οδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλεν»!

Και όσοι γεύθηκαν αυτή την αλήθεια, αισθάνθηκαν την απαλοιφή της ενοχής από την συνείδηση, το σκόρπισμα της ταραχής και την ενθρόνιση, στο κέντρο της καρδιάς, της γαλήνης και επιτέλους τη χαράς.

Τώρα καταλαβαίνει κανείς την εναλλαγή των συναισθημάτων των μαθητών, που από φοβισμένοι και απογοητευμένοι μεταβάλλονται σε πρόσωπα που αναδύουν την χαρά του Χριστού από τα απύθμενα βάθη της καρδιάς.

Ο μαθητής της αγάπης που θεοκίνητος καταγράφει και την τελευταία του λέξη σε ό,τι υψηλότερο θα μπορούσαν να κρατούν στα χέρια τους τα μέλη της Εκκλησίας, στο Ιερό του Ευαγγέλιο, σημειώνει την λέξη «εχάρησαν». Και πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει διαφορετικά, αφού η Ειρήνη είναι η θυγατέρα που γεννά την χαρά! Όπου είναι η μία, αδύνατον να απουσιάζει και η δεύτερη.

«Εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον»!
Με την ζωντανή παρουσία του αναστάντος Χριστού, ο φόβος και ο τρόμος που είχαν φωλιάσει, έφυγαν από τις καρδιές τους, και η χαρά πλημμύρισε τις υπάρξεις τους. Αυτήν ακριβώς την κατάσταση της λύπης που θα την διαδεχόταν η χαρά, την είχε προείπει ο Κύριος: «Μικρόν και ου θεωρείτε με, και πάλιν μικρόν και όψεσθέ με». Και επιπλέον τους διευκρινίζει: «Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς... αλλά η λύπη υμών εις χαράν γενήσετε» (Ιωάν. ΙΣΤ' 16,20).

Βεβαίως η χαρά αυτή στηρίζεται στην πίστη της Αναστάσεως. Όχι μόνο στην Ανάσταση του Χριστού, αλλά και στη δική μας, την προσωπική ανάσταση, όταν θα έρθει η ορισμένη ώρα. Όποιος όμως δεν πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού, και δεν ελπίζει και στη δική του ανάσταση, αυτός δεν έχει λόγο να χαίρεται. Κι αν φαίνεται στον κόσμο ότι χαίρεται, για όσους μπορούν να διακρίνουν κάτω από τα φαινόμενα, η καρδιά είναι γεμάτη θλίψη, άγχος και στενοχώρια. Αυτός δε είναι και ο ουσιαστικός λόγος που στα μάτια των αθέων και των απίστων, έχει αποτυπωθεί η μόνιμη θλίψη και το παγερό βλέμμα της αποστασίας.

Εχάρησαν λοιπόν οι μαθητές και διότι είδαν τον Κύριο και διότι έλαβαν την ευλογία της ειρήνης, αλλά και την ιδιαίτερη εξουσία να συγχωρούν τα αμαρτήματα.
Και ναι μεν ο Θωμάς δεν πίστευσε στην ομολογία των άλλων μαθητών, εκφράζοντας μαζί με την ολιγοπιστία και ένα παράπονο, για το ότι δεν έζησε και αυτός το συγκλονιστικό γεγονός. Όμως, «μεθ' ημέρας οκτώ», λαμβάνει το μεγάλο μάθημα από τον ίδιο τον Κύριο και γεμάτος ιερό δέος και ειρήνη στην καρδιά, ομολογεί «ο Κύριός μου και ο Θεός μου»!

Της ειρήνης που κατοικεί αναφαίρετα στην ψυχή αλλά και στο σώμα μας. Και αυτή η κατάσταση είναι όχι κάτι το στατικό, αλλά μια δυναμική πραγματικότητα που εμπνέει τον πιστό να αναπτερώνει το ζήλο του και να προκόπτει στην αρετή και στην αγιότητα. Άλλωστε η ειρήνη αυτή δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες και από ανθρώπινες συμφωνίες. Είναι η ειρήνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μάς το ετόνισε ξεκάθαρα, μάς το υποσχέθηκε και μάς την εχάρισε. «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ού καθώς ο κόσμος» (Ιωαν. ΙΔ' 27).

Και αυτό συμβαίνει διότι ο Χριστός δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Ο Αναστάς Κύριος, δεν χαρίζει απλώς και για λίγες στιγμές την ειρήνη, αλλά την δωρίζει αναφαίρετα. Είναι αποκλειστικώς δική του αυτή η δωρεά, και τούτο, διότι είναι ο Θεός που δύναται να παρέχει ισοβίως το μοναδικό αυτό δώρο Του στους πιστούς. Σύμφωνα δε με τον λόγο του Απ. Παύλου, ο Χριστός, «Αυτός εστίν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. Β' 14). Επομένως η ειρήνη δεν είναι απλώς ένα πολύτιμο αγαθό, που έχει και προσφέρει ο Χριστός, αλλά είναι πρόσωπο. Το Πρόσωπο του Νικητού του Θανάτου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Αυτή η πραγματικότητα είναι ανάγκη να βιώνεται στην ζωή μας. Ο αγώνας δηλ. και η ευλογία της Χριστοποιήσεώς μας, που ξεκινά ειρηνικώς από την απλή καθημερινότητα και τις αναγκαίες υποχωρήσεις στα επουσιώδη και που φθάνει έως αυτή την κορυφαία ομολογία προς την κάθε κατεύθυνση «ο Κύριός μου και ο Θεός μου»!

Και επειδή όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε παρασυρθεί από το ταραχώδες πνεύμα της εποχής, ας επικεντρώσουμε λίγο την προσοχή μας στον Βιβλικό λόγο του Θεόπνευστου Παροιμιαστή: «Κρείσσον ψώμος μεθ' ηδονής εν ειρήνη ή οίκος πλήρης πολλών αγαθών» (Παρ. ΙΖ' 1).
Αμήν.
Αρχιμ. Ιωήλ. Κωνστάνταρος
πηγη

Κυριακή του Θωμά

http://www.diakonima.gr/2014/04/27/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%cf%89%ce%bc%ce%ac-2/

Κυριακή του Θωμά

Εορτάζει 7 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα.

Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του. Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.

Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του, φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία.

Ο Απόστολος Θωμάς, μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους, τους Πέρσες, τους Μήδους και τους Ινδούς και είχε μαρτυρικό τέλος.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος βαρὺς.
Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι’ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.
Οπτικοακουστικό Υλικό

Κυριακή του Θωμά – 1546 μ.Χ. – Mονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος (Κρητική σχολή, Θεοφάνης ο Kρής)

Κυριακή του Θωμά

Κυριακή του Θωμά – Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης (http://www.panagialarisis.gr)

 Πηγή: saint.gr  

27.4.1941: Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα – 27.4.2014: Αντιμετώπισή τους με ίδιες ψυχικές δυνάμεις

http://olympia.gr/2014/04/27/27-4-1941-%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bd%ce%b1-27-4-2014/

Πρωί της Κυριακής του Θωμά. Η Αθήνα ξυπνά ανήσυχη από τα γερμανικά άρματα που την καταλαμβάνουν.
Ο ίλαρχος Γιακόμπ και ο υπολοχαγός Ελίτς υψώνουν την γερμανική σημαία στην Ακρόπολη και το αναγγέλλουν στον Χίτλερ. Τσόντα από κοντά και οι Ιταλοί που ο στρατάρχης Λίστ δεν τους θέλει στη νικητήρια παρέλαση. Όμως επεμβαίνει ο Μουσολίνι. Η παρέλαση γίνεται με τα κλειστά παράθυρα των αθηναίων και την καθολική αποχή. Το μήνυμα το πήραν οι
κατακτητές.
Η ηρωική ζωή του Κωνσταντίνου Σταυρόπουλου, του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών, τρυπά το κόκαλο Γερμανών και Ιταλών.
«Έλληνες κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του Μετώπου».
Αυτή η προτροπή ήταν το έναυσμα για την καθολική αντίσταση του λαού του ελληνικού που ξεκίνησε χωρίς αρχηγούς και χωρίς φόβο.
Στο μέτωπο αντιμετωπίσαμε τους εισβολείς με τα όπλα, αλλά και με την δύναμη του δίκιου για την ελευθερία μας. Σήμερα θα τους αντιμετωπίσουμε με τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις, τα ψυχικά αποθέματα που έχουμε μέσα μας που είναι ανεξάντλητα.
Δεν υπάρχουν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, πλούσιοι ή φτωχοί, μικροί ή μεγάλοι. Υπάρχουν ΈΛΛΗΝΕΣ που ο καθένας μόνος του αλλά και όλοι μαζί αντιτάξαμε την άρνησή μας να υποταχθούμε.
Αυτό είναι το μεγαλείο του λαού μας.
Αυτό το μεγαλείο, αυτό το ελληνική ηθικό ανάστημα δεν ήταν δυνατόν να το αναγνωρίσουν ή να το δεχθούν οι δυνάστες μας. Γιατί από αυτές τις αστείρευτες δεξαμενές στήθηκαν τα τείχη της άρνησης και της αντίστασης σε κάθε επιβολέα. Και τα τείχη έμειναν όρθια. Γιατί δεν μπόρεσε να τα γκρεμίσει καμμιά δύναμη.
Η Ελλάδα από άκρη σε άκρη πνίγηκε στο αίμα. Η βουλιμία Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων, αυτή η τριμελής «ορχήστρα», παίζοντας την απάνθρωπη παρτιτούρα της Κατοχής, προσπάθησε να πνίξει τις οιμωγές ενός λαού, του ελληνικού, γιατί δεν τον κατέβαλε, δεν τον νίκησε ουσιαστικά κι ολοκληρωτικά.
Η ελληνική θυσία χάριν της ελευθερίας και της άρνησης της υποδούλωσης ήταν η τιμή της Ελλάδας που στάθηκε φωτεινό αστέρι και αλώβητη στο αλβανικό Μέτωπο και στη Μάχη των Οχυρών.
Αρβανιτάκης Διονύσης – Για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ

(Βίντεο) ΞΕΒΡΑΚΩΣΑΝ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ! Πήγαν στο Ντόνετσκ να σφάξουν πολίτες, αλλά…

http://olympia.gr/2014/04/27/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%be%ce%b5%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%ba%cf%89%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%ce%b3%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bf/

…έπεσαν στα χέρια των δυνάμεων αυτοάμυνας των πολιτών, όπου στην κυριολεξία τους… ξεβράκωσαν!

Όπως φαίνεται αυτοί είναι ναζί χωρίς ζαρτιέρες, σε αντίθεση με τον προηγούμενο.

Τρία μέλη της ειδικής αντιτρομοκρατικής μονάδας της ναζιστικής ουκρανίας συνελήφθησαν από τους πολίτες κατά τη διάρκεια μιας μυστικής αποστολής στην περιοχή του Ντόνετσκ.

Ο Διοικητής της «Δημοκρατίας του Ντόνετσκ», Igor Strelkov , επιβεβαίωσε ότι τρία μέλη της «Aplha», τέθηκαν υπό κράτηση στην πόλη της Gorlovka.

Το έργο τους φέρεται να ήταν να απαγάγουν έναν από τους ηγέτες των δυνάμεων αυτοάμυνας, Igor Bezler , του οποίου η ομάδα ελέγχει το τοπικό αστυνομικό τμήμα στην Gorlovka. Ωστόσο πιάστηκαν και φυλακίστηκαν. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, οι κρατούμενοι αξιωματικοί, αποκάλυψαν ότι μια ειδική μονάδα έχει διεισδύσει την πόλη και αποτελείται από επτά άνδρες .

Δείτε το βίντεο:

http://www.hellasforce.com/blog/epiasan-tria-meli-tis-idikis-antitromokratikis-monadas-aplha-vinteo/

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ: Επιστρέφει ο Καραμανλής με διπλό νόμισμα!

http://kourdistoportocali.com/post/34810/karamanlis

Aπό την Ιόλη Πιερίδη
-Koίτα να δεις, ο Λαφαζάνης έχει ένα δίκιο. Δεν μπορείς σε μια κατάσταση χρεοκοπίας να αποκλείσεις την πιο συμφέρουσα λύση για την επιβίωση της χώρας σου. Πρέπει να δεις όλα τα σενάρια και κυρίως εκείνα που θα σου εξασφαλίσουν τις μικρότερες απώλειες. Εγώ θα έβλεπα με ενδιαφέρον ένα συνδυασμό ευρώ και κάποιου εγχώριου νομίσματος, ως μια επιλογή επιβίωσης και υπεράσπισης του ίδιου το ευρώ...
Οι πράκτορες της αμερικανικής πρεσβείας θα μπορούσαν να απολαμβάνουν σε απευθείας μετάδοση τις συζητήσεις στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού στην πλατεία Μαβίλη, αν ο ίδιος δεν φρόντιζε να το οχυρώσει με εξοπλισμό προηγμένης τεχνολογίας που αποτρέπει τις συνακροάσεις.
Άλλωστε τόσο, ο Καραμανλής, όσο και η σύζυγός του ήταν από τα πρώτα θύματα των Υπκλοπών που στοίχισαν την ζωή στο στέλεχος της VODAFONE Kώστα Τσαλικίδη.
Σήμερα ο Καραμαλής είναι πιο ενεργός πολιτικά από τη μέρα που παρέδωσε την εξουσία στον Γιώργο Παπανδρέου, το Φθινόπωρο του 2009.
Δεν είναι μόνο οι ουρές ψηφοφόρων της ΝΔ που παραπέμπουν σε προσκύνημα στν Παναγία της Τήνου, είναι και η αγωνία του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού πρωτίστως για την τύχη της χώρας και δευτερευόντως για εκείνη της ΝΔ.
Ο Καραμανλής πλέον είναι παρόν και έτοιμος για την επόμενη μέρα.
Ο ίδιος παρακολουθεί με ενδιαφέρον τον δεθνή τύπο και στέκεται στα άρθρα που επαναφέρουν τα greek statistics και χαρακτηρίζουν το πλεόνασμα λογιστικό τρυκ.
Όσο για την έξοδο στις αγορές ο Καραμανλής την συγκρίνει με την εισοδό μας στο ευρώ-τότε που ο "φίλος" Στουρνάρας παρέα με τον Σημίτη και τα golden boys της Goldman έκαναν το θαύμα τους.
Σήμερα τον ρόλο της Goldman ανέλαβε η J.P Morgan, σύμφωνα με οικονομολόγους από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού.
Ο Καραμανλής παραπέμπει τους συνομιλητές του στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του μετα-κεiνσιανού οικονομολόγου Jan Α. Kregel, στο Χ.Ι. Πολυχρονίου για λογαριασμό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας μόλις τον Δεκέμβριο του 2013.
H εφημερίδα είχε βάλει τίτλο στην συγκεκριμένη συνέντευξη>
«Το διπλό νόμισμα θα αναβάλει την έξοδό σας από το ευρώ»

* Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από την έναρξη των Μνημονίων. Τι προκάλεσε την κρίση, όταν έως και το 2009 η χώρα έδειχνε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με την εξυπηρέτηση του χρέους;
- Ολες οι χώρες που εντάχθηκαν στη Ζώνη του ευρώ μετέτρεψαν τα χρέη τους από το εθνικό τους νόμισμα σε ευρώ. Αυτό σήμαινε ότι η εξυπηρέτηση του χρέους δεν μπορούσε πλέον να καλυφθεί με τη δημιουργία εθνικού χρήματος από την κεντρική τράπεζα, αλλά έπρεπε να καλυφθεί είτε μέσω της δημιουργίας δημοσιονομικού πλεονάσματος είτε μέσω δανεισμού από τον ιδιωτικό τομέα. Δεδομένου του γεγονότος ότι όλες οι χώρες εμφάνιζαν δημοσιονομικό έλλειμμα, αυτό σήμαινε ότι η εξυπηρέτηση του χρέους κάθε χώρας της Ευρωζώνης έπρεπε να καλυφθεί με δανεισμό από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό ίσχυε τόσο για τη Γερμανία όσο και για την Ελλάδα.
* Δεν ήταν, όμως, το ίδιο...
- Υπήρχαν σημαντικές διαφορές στις οικονομικές δομές ανάμεσα στα διαφορετικά κράτη-μέλη, καθώς επίσης και στην πολιτική που ασκούσε η κάθε χώρα της Ευρωζώνης. Η Γερμανία, ως το σημαντικότερο παράδειγμα, εφάρμοζε μια πολιτική με στόχο τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, λόγω της ενοποίησης, που βασιζόταν στη μείωση της εγχώριας ζήτησης και στην επέκταση των εξαγωγών. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία γερμανικού πλεονάσματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο εξισορροπείτο με βάση τα ελλείμματα που εμφανίζονταν σε άλλες χώρες εντός και εκτός της Ε.Ε.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αυτά τα ελλείμματα έπρεπε να χρηματοδοτηθούν με πρόσθετο δανεισμό από τον ιδιωτικό τομέα. Κατά συνέπεια, μια χώρα όπως η Ελλάδα ήταν διπλά εξαρτώμενη από τον εξωτερικό δανεισμό. Ως εκ τούτου και ανεξάρτητα από την ανακοίνωση το 2009-2010 ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ήταν πολύ υψηλότερο από ό,τι αρχικά εθεωρείτο, η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε έτσι κι αλλιώς όλο και υψηλότερο κόστος δανεισμού, καθώς οι δανειστές είχαν επίγνωση του γεγονότος πως η δυνατότητα της αποπληρωμής του χρέους εξαρτάται από δύο παράγοντες που ήταν σχεδόν αδύνατον να διαμορφωθούν: δημοσιονομικό πλεόνασμα ή/και πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
* Τι μπορούσε να κάνει η Ελλάδα;
- Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, η Ελλάδα αντιμετώπιζε δύο προβλήματα: το ένα ήταν το διαρθρωτικό πρόβλημα της εξυπηρέτησης του χρέους, που προκλήθηκε από την ένταξή της στη Ζώνη του ευρώ, και το δεύτερο ήταν το πρόβλημα που προκαλούσε η μισθολογική και δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας. Κανένα από αυτά τα δύο προβλήματα δεν είχαν να κάνουν με τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, που ήταν μάλιστα αρκετά ικανοποιητικές, αλλά με τις ιδιοτροπίες των επενδυτών στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές.
Οταν υπάρχει αμφιβολία για τη φερεγγυότητα μιας χώρας, οι δανειστές αρνούνται να μετακυλήσουν τα δάνεια και επιδιώκουν να είναι οι πρώτοι που θα απεγκλωβιστούν από την εν λόγω χώρα. Οταν συμβεί αυτό, η κρίση εξελίσσεται γρήγορα από μια κρίση ρευστότητας, δηλαδή αδυναμίας δανεισμού, σε αφερεγγυότητα, δηλαδή αδυναμία αποπληρωμής του χρέους προς τους ξένους δανειστές. Αυτό το σενάριο το είδαμε στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1980 και ξανά τη δεκαετία του 1990 και δεν αποτελεί καθόλου πρωτόγνωρη εμπειρία για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
* Η πολιτική της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα έχει αποδειχθεί καταστροφική για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά η πιθανή επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση «ιστορία επιτυχίας». Είναι; Και αρκεί αυτό από μόνο του, προκειμένου να επιστρέψει η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές το 2014;
- Είναι ασαφές πόσο μεγάλο θα είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι πρόκειται περί πραγματικού και όχι πλασματικού πλεονάσματος, καθώς ένα σημαντικό μέρος της βελτίωσης στους ισολογισμούς της γενικής κυβέρνησης οφείλεται στη μη πληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου, με εξαίρεση την εξυπηρέτηση του χρέους.
Σε κάθε περίπτωση, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να συμβάλει το πρωτογενές πλεόνασμα στην επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου είναι με τη διατήρηση της βιωσιμότητάς του, δηλαδή να μπορεί να επαναληφθεί για πολλές συνεχόμενες χρονιές. Αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί. Πλεόνασμα που επιτυγχάνεται με τη μείωση δαπανών και την αναστολή πληρωμών έχει ένα πολύ σαφές όριο, που είναι το μηδέν. Ενα βιώσιμο πλεόνασμα απαιτεί την αύξηση των κρατικών εσόδων και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Αλλά η λιτότητα είναι μια πολιτική που εξασφαλίζει ακριβώς το αντίθετο: η μείωση των δαπανών και των μισθών μειώνει τα εισοδήματα και, κατά συνέπεια, τα φορολογικά έσοδα. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να εξασφαλιστεί η επιστροφή στις διεθνείς αγορές, που δεν είναι άλλος από τη μεγέθυνση της οικονομίας.
Φυσικά, υπάρχει και το ζήτημα του κατά πόσον αποτελεί καλή πολιτική ή όχι ο εξωτερικός δανεισμός. Η Αργεντινή προσπάθησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 να βγει από την κρίση μέσω του δανεισμού, αλλά το μόνο στο οποίο συνέβαλε αυτή η πολιτική ήταν η αύξηση του συνολικού χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του.
* Φαίνεται ότι το νέο στρατηγικό όραμα της Γερμανίας είναι να εμφανίζουν πλεόνασμα όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, κάτι το οποίο πιθανώς να εξηγεί τη μανία που έχει με τη λιτότητα. Αν αυτό ισχύει, νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με την πιο παλαβή οικονομική ιδέα στην ιστορία. Συμφωνείτε;
- Ακόμη και αν αγνοήσουμε τις ατέλειες πίσω από τη σύλληψη αυτής της ιδέας, η επιτυχία της εξαρτάται από την ικανότητα των χωρών-μελών της Ευρωζώνης να εμφανίζουν εξωτερικό πλεόνασμα έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Αλλά ποιος ακριβώς είναι ο υπόλοιπος κόσμος;
Η Κίνα; Θεωρώ ότι η Κίνα είναι σχεδόν πρακτικά αδύνατον να εμφανίσει εξωτερικό έλλειμμα. Η Λατινική Αμερική; Επίσης σχεδόν απίθανο. Οι ΗΠΑ; Οι ΗΠΑ είχαν μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα για πολλά χρόνια και τώρα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εμφανίσουν εξωτερικό πλεόνασμα.
Συνεπώς, αν όλες οι χώρες της Ε.Ε. εμφανίζουν πλεόνασμα, δεν είναι δυνατόν όλος ο υπόλοιπος κόσμος να κάνει επίσης το ίδιο. Και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη και στο πλαίσιο της ανατίμησης του ευρώ, που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια των μη Γερμανών εξαγωγέων να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για τις εξαγωγές τους.
Η πολιτική της Γερμανίας είναι μια πολιτική με την οποία κυριολεκτικά κλέβει ζήτηση από τους εμπορικούς της εταίρους - και είναι γνωστό ότι οι κλέφτες συνήθως είναι ειλικρινείς μεταξύ τους και ο ένας δεν προσπαθεί να κλέψει από τον άλλον.
Συνεπώς, το πραγματικό δίλημμα που αντιμετωπίζει η γερμανική πολιτική είναι από πού θα προκύψει αρκετή ζήτηση για όλους και ποιοι είναι αυτοί που είναι πρόθυμοι να το επιτρέψουν.
* Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η Γερμανία κωλυσιεργεί την προώθηση της τραπεζικής ένωσης στην Ευρώπη, που θεωρείται από τους περισσότερους ειδικούς ως εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας για το μέλλον της Ευρωζώνης;
- Πρώτον, μια τραπεζική ένωση δεν θα έχει κανένα αντίκτυπο στην επίλυση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, οπότε η θέση της Γερμανίας είναι άσχετη στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ωστόσο, οι λόγοι για τους οποίους αντιστέκεται σε μια τέτοια πολιτική είναι σημαντικοί. Βασικά, η Γερμανία δεν θέλει να παραχωρήσει τον έλεγχο του εγχώριου χρηματοπιστωτικού της συστήματος, ο οποίος διαφέρει ριζικά από τα εθνικά χρηματοπιστωτικά συστήματα στην υπόλοιπη Ε.Ε. Επιπλέον, η Γερμανία ανησυχεί ότι οι κινήσεις προ μιας ολοκληρωμένης ένωσης θα την καταστήσουν οικονομικά υπεύθυνη έναντι των θεσμών στην υπόλοιπη Ε.Ε. Η Γερμανία θέλει να είναι οικονομικά υπεύθυνη μόνο για τους δικούς της θεσμούς, που συνεπάγεται ότι θέλει να είναι η ίδια επόπτης της συμπεριφοράς τους.
Η συνέπεια όλου αυτού είναι ότι η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει επιπλέον κόστος για την επίλυση της ελληνικής κρίσης μέσω της διαγραφής χρέους. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η Γερμανία έχει σταθεί εμπόδιο σε όλα τα μέτρα που στοχεύουν στη δημιουργία ενός καθεστώτος κοινής ευθύνης για οικονομικά θέματα στην Ε.Ε.
* Εχει προταθεί από διάφορους οικονομολόγους ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εξετάσει την υιοθέτηση της πρότασης του διπλού νομίσματος ως μέσο για την τόνωση της οικονομίας, αλλά οι επικριτές επισημαίνουν ότι αυτό θα είναι το πρώτο βήμα προς την έξοδο από το ευρώ ή την πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης. Ποιες είναι οι δικές σας εκτιμήσεις;
- Στην Αργεντινή οι επαρχιακές κυβερνήσεις είχαν μεγάλη επιτυχία όσον αφορά τη χρησιμοποίηση τοπικών και συμπληρωματικών νομισμάτων για τη στήριξη της απασχόλησης και του εισοδήματος. Τελικά, ακόμη και η κρατική κυβέρνηση εξέδωσε ένα νόμισμα παράλληλα με εκείνο που ήταν συνδεδεμένο με το δολάριο.
Το πρόβλημα είναι να μπει τέλος στην ανάγκη της κυβέρνησης να δημιουργεί επίσημο νόμισμα με τη μείωση δαπανών, προκειμένου να διαμορφωθεί πλεόνασμα για την εξυπηρέτηση του χρέους και να βρεθεί λύση για τη χρηματοδότηση δαπανών, με στόχο τη στήριξη της εγχώριας ζήτησης και των εισοδημάτων. Η έκδοση ενός παράλληλου νομίσματος επιτρέπει την υλοποίηση αυτών των στόχων, αλλά μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι να επιλυθεί το πρόβλημα του εξωτερικού χρέους και της ανατίμησης του επίσημου νομίσματος.
Η Αργεντινή προχώρησε τελικά σε στάση πληρωμών σχετικά με την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους, πράγμα που επέτρεψε στο δημοσιονομικό ισοζύγιο να καταγράψει πλεόνασμα και να σπάσει η σύνδεση με το δολάριο, πράγμα που έκανε εφικτή την υποτίμηση, ώστε να διαμορφωθεί εξωτερικό πλεόνασμα.
Από τη στιγμή που έγιναν αυτά, η ανάκαμψη ήταν εξασφαλισμένη. Συνεπώς, θα έλεγα ότι η εισαγωγή του διπλού νομίσματος είναι ένα μέτρο που στην πραγματικότητα θα αποτρέψει την έξοδο από την Ευρωζώνη ή ακόμη και τη διάλυσή της, δεδομένου ότι αναβάλλει την ημέρα που το εισόδημα και η απασχόληση θα έχουν πλήρως καταρρεύσει και η μόνη λύση θα είναι η έξοδος.
Η παραπάνω, πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, μοιάζει σήμερα και μετά την ανακοίνωση του πλεονάσματος, ως μαντεψιά.
Μόνο που ο Kregel υποστήριξε τα αυτονόητα για μια προσωπικότητα με την δική του γνώση της διεθνούς οικονομίας και την δική του αναλυτική σκέψη.
Όσο για τον Καραμανλή, όπως όλα δείχνουν πολύ σύντομα θα επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο, μια και κανείς δεν θάθελε σε μια χρεοκοπημένη χώρα την Χρυσή Αυγή αξιωματική αντιπολίτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Στην κεντρική πολιτική σκηνή μάλιστα θα επιστρέψει και η Ντόρα- είναι θέμα μηνών....