Μήπως τα "γεμάτα Βουλγαρικά φράγματα" είναι η "ασφάλεια της Γραμμής Έβρου";Κι αν "αδειάσουν αθόρυβα"; ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1553.html




Πριν λίγα χρόνια η «ομάδα Παπαχελά» έκανε ένα ρεπορτάζ γύρω από τις πλημμύρες στον Έβρο...


Ένα συχνό φαινόμενο σ’ εκείνη την περιοχή.

Μέσα από το ρεπορτάζ μάθαμε πως υπεύθυνοι γι’ αυτό ήταν, όχι η μητέρα φύση, αλλά η Βουλγαρική Ενεργειακή – Αγροτική πολιτική.
Ήθελαν τα φράγματά τους όλα γεμάτα κατά 95% ώστε να έχουν πάντα άφθονο νερό για τα υδροϋλεκτρικά τους εργοστάσια αλλά και για την αγροτική τους παραγωγή.

Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ τα Βουλγαρικά φράγματα καθ’ όλη την πορεία του Έβρου μέσα από το έδαφός τους. Ακόμη και τα ύστατα φράγματα προς την Ελληνοτουρκοβουλγαρική μεθόριο, που θα περίμενε κανείς ότι αυτά τουλάχιστον θα «αφήνονταν ελεύθερα (άδεια) για να λειτουργούν ως βαλβίδες ασφαλείας για όλα τα προηγούμενα πλήρη φράγματα»...

Λογικό είναι λοιπόν πως όταν προκύπτει στην Βουλγαρία μια νεροποντή μόλις κάτι παραπάνω απ’ το συνηθισμένο ή απ’ αυτό που αντέχει το μόλις 5% περιθώριο των Βουλγαρικών φραγμάτων, αυτά πλημμυρίζουν, με άμεση συνέπεια η πλημμύρα να μεταφερθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στην περιοχή των Ελληνοτουρκικών συνόρων.

Στην αρχή, το ρεπορτάζ έφερνε οργή. Και οι «πρώτες σκέψεις» αναπόφευκτα ήταν:

«Μα είναι δυνατόν τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία να ανέχονται όλες αυτές τις απίστευτες καταστροφές που φέρνουν οι τεράστιες πλημμύρες του Έβρου; Γιατί δεν ενώνουν δυνάμεις εναντίον της Βουλγαρίας για να τελειώνει μια και καλή το πρόβλημα»;

Αυτές όμως ήταν οι πρώτες σκέψεις.
Γιατί όσο σκαλίζεις το θέμα, γεννώνται και «δεύτερες σκέψεις»...

Τουτέστιν, όταν σκάει μια πλημμύρα, τα πάντα σε όλη την γραμμή του Έβρου γίνονται – εν ριπή οφθαλμού - μια αδιάβατη θάλασσα, μια θανατηφόρα λασποπλημμύρα σε όποιον τολμήσει να την αγνοήσει και να βρίσκεται στο διάβα της την ώρα που αυτή «φουσκώσει στα 5 ή στα 8 μέτρα ύψος»...

Να λοιπόν ένας καλός λόγος που η Ελλάδα «πιθανότατα ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ» χρόνια και χρόνια τώρα...
Κατά κάποιον τρόπο είναι μια «αμυντική ασφάλεια»...

Θα πει κανείς,

«και ποιός μας βεβαιώνει ότι την κρίσιμη στιγμή που οι Τούρκοι ξαφνικά θ’ αποφασίσουν να γεφυρώσουν το ποτάμι και να το διαβούν, οι Βούλγαροι θα στέρξουν ν’ αδειάσουν κάποια φράγματά τους ώστε να πνίξουν την Τουρκική Μηχανοκίνητη Στρατιά»;


Από πότε τους έπιασε ο πόνος τους Βούλγαρους για τα Ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα και δη Θράκη και Μακεδονία;

Λίγες φορές εισέβαλλαν στο παρελθόν; Λίγο Ελληνικό αίμα έχυσαν εκεί πάνω;

Παρ’ όλα αυτά, επειδή έχουν πλέον έντονο κι αυτοί τον μουσουλμανικό κίνδυνο στα νότια σύνορά τους, ίσως κάτι να έχει αλλάξει στην Αμυντική πολιτική τους έναντι στις Τουρκία – Ελλάδα. Ίσως ανησυχούν πλέον κι αυτοί απ’ τον Τουρκοισλαμικό κίνδυνο...

ΌΜΩΣ!

Η Τουρκία απ’ την άλλη; Τι είναι αυτό που την κάνει να τηρεί «καρτερική και υπομονετική στάση» έναντι των μεγάλων οικονομικών καταστροφών που υφίσταται κάθε φορά από τις (Βουλγαρικής αιτιολογίας) πλημμύρες;

Μήπως κι αυτή ανησυχεί εξίσου με την Ελληνική πλευρά αλλά για τον «αντίστροφο λόγο»; Δηλαδή, για μια «πιθανή Ελληνική αιφνίδια διάβαση του Έβρου»; Λέγε το «Εισβολή»...γιατί όχι;
Έχουμε συνειδητοποιήσει πως και οι δύο Εθνικές Εορτές των Τούρκων έχουν για «Κύριο Αιώνιο Εχθρό τον Έλληνα»; Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο φοβούνται μην αλλάξουν οι «συσχετισμοί» και φτάσουμε πάλι στην Άγκυρα;
Μην ξεχνάμε πως πριν μερικές δεκαετίες οι «όροι είχαν ξαναλλάξει υπέρ της Ελλάδας». Άσχετα αν μια ζωή οι κυβερνήσεις μας ήταν πουλημένες σε ξένα συμφέροντα....και «δεν το εκμεταλλεύτηκαν» για να τελειώνουμε μια και καλή μ’ αυτό τον ιστορικό κίνδυνο...

Πολύ πιθανό λοιπόν να είναι και έτσι...
Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν τα Ελληνικά νησιά θεωρούνται το δικό μας ευαίσθητο σημείο για μια πιθανή Τουρκική εισβολή, ο Έβρος θεωρείται το δικό τους ευαίσθητο σημείο...

Καθ’ ότι, ενώ από την Ελληνική πλευρά είναι γεμάτο δύσβατα ορεινά σημεία, από την Τουρκική πλευρά βρίσκεται ένας απέραντος κάμπος – χαράς ευαγγέλια για τα Ελληνικά τεθωρακισμένα – μέχρι την Κωνσταντινούπολη...(να θυμόμαστε και κανα γεωπολιτικό ευχάριστο τέτοιες μαύρες μέρες, ε;)

Άρα; Τι συμπεραίνουμε για την Βουλγαρική πολιτική;
Τίποτα...
Σιγά να μην μπορεί να προβλεφθεί τι έχει ο Βούλγαρος στο κεφάλι του...

Αυτό δεν το κατάφερε ολόκληρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ολόκληρη Αγγλοσαξονική Δύση στον 1ο και στον 2ο Παγκ. Πόλεμο, θα το καταφέρουμε εμείς τώρα;

Απλά...
Για όσα (πολλά, πάρα πολλά) χρόνια κρατάει αυτή η «πολιτική Ελληνοτουρκικής ανοχής» στις Βουλγαρικές πλημμύρες, η Βουλγαρία αντλεί απίστευτα κέρδη...τόσο ως προς την παραγωγή ενέργειας όσο και ως προς την αγροτική της παραγωγή...

Ουσιαστικά, της επιτρέπουν και οι δύο χώρες να «ασκεί έλεγχο νερού στον Έβρο»...

Τι θα γίνει όμως σε περίπτωση πολέμου;

Τι θα γίνει σε περίπτωση που – οποιοσδήποτε κάνει εισβολή στον άλλον – κληθεί η Βουλγαρία (από τον «στριμωγμένο αμυνόμενο») να ανοίξει κάποια από τα φράγματά της ώστε να «σφραγίσει τον Έβρο» για ένα κρίσιμο διάστημα κάποιων (πολλών!) ημερών; Μην ξεχνάμε πως η πλημμύρα και η λασπουριά κάνει αδιάβατο το ποτάμι και τις πέριξ περιοχές σε βάθος χιλιομέτρων...τόσο για μηχανοκίνητα όσο και για ανθρώπους...Μεγάλη, η μέγιστη «αμυντική ανάσα» λοιπόν...χάνεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού...λίγο τό’χεις;

Άρα, η Βουλγαρία είναι υποχρεωμένη/καταδικασμένη σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου να πάρει θέση...

Με τον έναν ή τον άλλον εμπλεκόμενο...με τον έναν ή τον άλλον τρόπο...με το «καλό» ή δια της «βίας»...

Γιατί;

Απλό...πάμε να δούμε τα δύο πιθανά πολεμικά σενάρια:

Πρώτη περίπτωση, η Τουρκία αποφασίζει να κάνει μια εκτεταμένη εισβολή σε όλη την Ελληνοτουρκική γραμμή και η Ελλάδα κρίνει πως δεν έχει δυνάμεις ν’ «αντεπεξέλθει» στο Βορρά, να «κρατήσει τον Έβρο»...

Η λύση απελπισίας θα ήταν να «σφραγίσει το Ποτάμι» για να απεγκλωβίσει δυνάμεις ώστε να τις στείλει σε άλλα σημεία του Μετώπου (πχ νησιά, Κύπρο)...

Κι αν η Βουλγαρία σ’ εκείνη τη χρονική στιγμή αποφασίσει να τηρήσει «πολιτική χρονοτριβής»; Το έχει κάνει άπειρες φορές στην ιστορία της...το έκανε και η Τουρκία στον 2ο παγκ. Πόλεμο και «της βγήκε το χαρτί του Επιτήδειου Ουδέτερου»...

Ποιός μας λέει ότι η Βουλγαρία δεν θα το ξανακάνει επιχειρώντας με «παρελκυστική πολιτική προσκομμάτων και δικαιολογιών» να βγει καθαρή κι αλέρωτη από την κρίση;

Η Ελλάδα σ’ εκείνη τη φάση θα ήταν τρομερά στριμωγμένη...θα αναγκαζόταν δε να «αναλάβει μόνη της να υλοποιήσει το αίτημα αποδέσμευσης των φραγμάτων» (τουτέστιν, να ανατινάξει τα φράγματα, αν όχι με «πλήγμα ξεκάθαρης ταυτότητας» - πυροβολικό, αεροπορία – τουλάχιστον με «συγκεκαλυμμένη επιχείρηση» και δη με χρήση ειδικών δυνάμεων – ώστε, αν επιτύχει χωρίς συλλήψεις, να μπορεί να παιχτεί κατόπιν το χαρτί «δεν ήμασταν εμείς, μάλλον οι Τούρκοι ήταν ή οι φιλότουρκοι γυφτοβούλγαροι μουσουλμάνοι του Νότου σας»).

Παρόμοια θα ήταν και η στάση της Τουρκίας στην «ανάποδη περίπτωση».

Δηλαδή, εισβάλλει στα Ελληνικά νησιά, η Ελλάδα το παίρνει απόφαση πως αδυνατεί να τα υπερασπιστεί και προκειμένου να μην σπαταλήσει χωρίς αποτέλεσμα αμυντικές δυνάμεις, θυσιάζει (προσωρινά) κάποια νησιά και τις ρίχνει έγκαιρα όλες στον Έβρο με σκοπό να καταλάβει με κεραυνοβόλα επιχείρηση εισβολής όλη την Ανατολική Θράκη μέχρι πιθανόν και την Κωνσταντινούπολη...αποκτώντας έτσι τετελεσμένο εδαφικό συγκριτικό πλεονέκτημα για τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις.

Σ’ αυτή την περίπτωση η Τουρκία είναι εν πολλοίς υποχρεωμένη να «σφραγίσει αυτή πλέον τον Έβρο» με τον «ίδιο επιθετικό (προς τα Βουλγαρικά φράγματα) τρόπο»...

Η Βουλγαρία εν προκειμένω για ν’ αποφύγει την «έμμεση και αναπόφευκτη εμπλοκή» της στις εχθροπραξίες (καθ’ ότι εάν της ανατίναζαν τα φράγματα θα ήταν υποχρεωμένη να εμπλακεί πολεμικά) η μόνη επιλογή που έχει είναι μόλις καταλάβει (ή «μάθει») με βεβαιότητα ότι «επίκειται Ελληνοτουρκική σύρραξη» να σχεδιάσει την «σταδιακή αποσυμφόρηση» των φραγμάτων της (βλ. «σταδιακό, αθόρυβο άδειασμα») και διατήρησή τους έτσι (άδεια) ώστε να μην υπάρχει σαν «λύση απελπισίας» για κανέναν από τους δύο εμπλεκόμενους.

Αυτό, βεβαίως, από την ώρα που θα συμβεί θα σημάνει ανυπολόγιστη απώλεια εσόδων για την Βουλγαρία.

Άρα, για να το πράξει θα πρέπει να είναι απολύτως σίγουρη.
Αυτό σημαίνει «ασφαλή» πληροφόρηση από την πλευρά που θα κάνει την επίθεση/εισβολή.
Άρα, θα σημαίνει και «σοβαρά ανταλλάγματα» (για τη Βουλγαρία). Αυτό σημαίνει «έμμεση/οιονεί συμμετοχή στις εμπλοκές» (που φυσικά στα κατοπινά Διεθνή Δικαστήρια θα επιχειρηθεί (από τον «αμυνόμενο») να χαρακτηριστεί «εν τοις πράγμασι πολεμική εμπλοκή»)...άρα, έχει κάθε λόγο να το πράξει «αθόρυβα»...προκειμένου να μην «μπλέξει με πιθανές απαιτήσεις πολεμικών αποζημιώσεων» κατόπιν...

Αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί μια «καλή δικαιολογία»...

Και η καλύτερη όλων είναι η ίδια η φύση...πχ όχι κάποιες βροχοπτώσεις (που θα συντηρούσαν την στάθμη, όση απώλεια κι αν προκαλούσαν με τις πλημμύρες) αλλά το λυώσιμο των χιονιών κάποιων βουνών που «αναπόφευκτα φούσκωσαν τα φράγματα»...κάλιστα η μία εβδομάδα πλημμυρών μπορεί να παραταθεί στις δύο ή και στις τρεις (με λίγη καλή βοήθεια «παραπλάνησης» κι από άλλες Μεγάλες Δυνάμεις)...

Και μετά, μια «μεγαλύτερη από τη συνήθη ροή υδάτων» θα διατηρήσει τη στάθμη των φραγμάτων σε μη επικίνδυνα επίπεδα...παράλληλα, λίγες ημέρες αναμονής ακόμη – και δη ηλιόλουστες – θα «στεγνώσουν τα πάντα»...μέχρι να συνειδητοποιηθεί ο κίνδυνος θα είναι πολύ αργά για τον αμυνόμενο...

Κι εν προκειμένω, την Ελλάδα...


Κάθε πλημμύρα λοιπόν, λογικά, είναι (ή μήπως ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ;) και ένα «πιθανά επίφοβο περιστατικό»...

Ιδίως όταν ως «δικαιολογία» χρησιμοποιείται το «λυώσιμο» των χιονιών στα βουνά....
όπως πχ αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες (22/04/14) http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2050.html


Σε μια πουλημένη χώρα πουλημένων ηγετών το παράξενο δεν είναι που βγήκε στον αέρα τέτοιο «περίεργα δυνατό ρεπορτάζ» σαν το παραπάνω, αλλά το ότι ουδείς, κανένα Ελληνικό αμυντικό think tank δεν ασχολήθηκε τόσα χρόνια μαζί του...και με όλες αυτές τις ανησυχητικές γεωπολιτικές/αμυντικές πτυχές των «Βουλγάρικων φραγμάτων και των πλημμυρών του Έβρου»....


Σχετικό:
Φωτιά απ’ την Ανατολία θα σβήσει τα παιδιά σας...φείδου χρόνου! (4)
(http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/09/4.html )


Γιώργος Ανεστόπουλος

"Το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς"! (πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogs

pot.gr)

-  "Η κρίση είναι δική μας"!

-  Ιστορία: Απρίλης του 1941 και οι ήρωες των "οχυρών Μεταξά" αμύνονται του πάτριου εδάφους από τις επιθέσεις των σιδηρόφρακτων ναζιστικών μεραρχιών'

-   "Το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς"!

"Η κρίση είναι δική μας"!

Είπε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον Γερμανών βουλευτών!

ΟΧΙ… επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση είναι δική μας και δική τους, γιατί επί δεκαετίες η γερμανική οικονομία αποτέλεσε τη δεσπόζουσα θέση στο πεδίο των εισαγωγών και του τεχνολογικού εξοπλισμού.

Αυτά πέραν του γεγονότος ότι το γερμανικό πολιτικό σύστημα είχε άμεση γνώση της διαφθοράς που χρησιμοποίησε στους κύκλους των πρόστυχων Ελλήνων πολιτικών για τις εξοπλιστικές παραγγελίες. Είναι βέβαιο ότι οι ίδιοι κρατούν στα χέρια τους τα αποδεικτικά στοιχεία ακόμη και με φωτογραφικό υλικό.

Πέραν τούτων -και άλλων πολλών- οι Γερμανοί, με τα περίφημα δάνεια, ρούφηξαν τοκογλυφικά την Ελλάδα. Κοντά σε αυτά και οι οφειλές τους από τα κατοχικά δάνεια.

ΟΧΙ κύριοι του τεξιανού… σοσιαλιστικού τόξου!

Δεν τα έφαγε ο Ελληνικός λαός μαζί με τους Γερμανούς τραπεζίτες και τους Γερμανούς βιομηχάνους. Ο ελληνικός λαός -αυτός ο χαζοχαρούμενος λαός που ψήφιζε και ψηφίζει άκριτα- δεν έφαγε τα δις και το βούτυρο. Τα έφαγαν αντάμα Γερμανοί με την Ελληνική νομενκλατούρα και κάποια ψίχουλα και η ελληνική κορπιτοκρατία.

Καταλήγοντας θα έλεγα τούτο: Δεν έχετε κανένα πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να μας φορτώσετε ευθύνες που δεν τις έχουμε όλοι.

Αθήνα, 23/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ιστορία: Απρίλης του 1941 και οι ήρωες των "οχυρών Μεταξά" αμύνονται του πάτριου εδάφους από τις επιθέσεις των σιδηρόφρακτων ναζιστικών μεραρχιών

Η ανθρωπότητα στέκει έκθαμβος μπροστά στα απίστευτα γεγονότα και οι "σύμμαχοι" ηγέτες σπεύδουν να εγκωμιάσουν τους Έλληνες υπερασπιστές

Από την πληθώρα αυτών των εγκωμίων αντιγράφω:

Ο Τσόρτσιλ, πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας: "Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Από τώρα και στο εξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες…".

Ι. Στάλιν, πρόεδρος της ΕΣΣΔ: "Οι Έλληνες με τον ηρωικό τους αγώνα κατά του Άξονα, μας έδωσαν χρόνο για να ετοιμάσουμε την άμυνά μας… Σαν Ρώσοι και σαν άνθρωποι είμαστε ευγνώμονες προς την Ελλάδα…".

Κ. Ντε Γκωλ, πρόεδρος της Γαλλίας: "Ο φάρος της ανθρωπότητας που λέγεται Ελλάς, απέδειξε, για μια ακόμη φορά, την επικράτηση του πνεύματος επί της ύλης…".

Α. Χίτλερ, αρχηγός του Γ'  Ράιχ: "Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να είπω ότι από όλους τους αντιπάλους, που αντιμετώπισαν τον γενναίο γερμανικό στρατό, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο".

Τέλος, μεταφέρω τα λόγια του προέδρου των ΗΠΑ Φ. Ρούσβελτ: "Μαζί με τους συμμάχους μας Έλληνες, θα μοιραστούμε τη νίκη μας κατά των δυνάμεων του Άξονος. Ζήτω η Ελλάς!"  (Αυτά και πολλά άλλα ανάλογα καταγράφονται στο προσφάτως εκδοθέν έργο του ταξιάρχου Αθ. Παπαδήμα: "Μάχες εν καιρώ ειρήνης", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2013, σελ. 13-17).

Δυστυχέστατα, όχι μόνο δεν μοιραστήκαμε τίποτα, αλλά αντιθέτως, οι Άγγλοι μας οδήγησαν στον εθνοκτόνο εμφύλιο, αφού είχαν την αβάντα του Στάλιν, ο οποίος φέρθηκε ως Πόντιος Πιλάτος.

Αθήνα, 23/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

"Το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς"!

Εντάσσεται κι' αυτό μέσα στους πρόστυχους επικοινωνιακούς κανόνες του σάπιου πολιτικού συστήματος στο οποίο δεσπόζει το χυδαίο αλισβερίσι εξουσίας -ΜΜΕ -εκδοτών. Όταν τα έργα πολλών συγγραφέων ούτε καν που γνωστοποιούνται ως κυκλοφορία, πώς απορρίπτονται ως άχρηστα αφού ο "κυρίαρχος" λαός δεν γνωρίζει την ύπαρξή τους;

Αυτή η απάτη είναι τόσο πρόδηλη ώστε να μην αμφισβητείται.

Των πραγμάτων ούτως εχόντων -ο γράφων έχοντας πολυετή εμπειρία-θα έλεγε ότι "Το καλύτερο βιβλίο" κρίνεται κατά το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν: "Μεταξύ μας Μεταξά" ή "Η παρέα μας"!

Άλλη μια κοινωνική πουτανιά στο χώρο του… πνεύματος, οι πλείστοι "λειτουργοί" του οποίου ενεργούν με εντολές διαφόρων ιερατείων και βεβαίως, βεβαίως με… το αζημίωτο!

Αθήνα, 23/04/2014

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

«Με λένε Ραφαήλ... Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς!»

http://tokandylaki.blogspot.gr/




Με μεγάλη συγκίνηση αλλά και λαχτάρα, αξιώνομαι κι' εγώ, ύστερα από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, να μοιραστώ με όλους τους χριστιανούς αδελφούς μου, το Μέγα Θαύμα που έκανε και στη δική μου οικογένεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει τρεις γιούς. Ο τρίτος γιος μας, γεννήθηκε πρόωρα, τον Οκτώβριο του 1994, στις τριάντα εβδομάδες κύησης. Παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σε θερμοκοιτίδα, παρόλ' αυτά, κατάφερε να ανταπεξέλθει και να μεγαλώσει σαν φυσιολογικό μωρό. Εμείς χαιρόμασταν την οικογένειά μας και τίποτε δεν φαινόταν να σκιάζει την ευτυχία μας.
Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και το καλοκαίρι του 1994 (πριν δεκαοχτώ χρόνια) περνούσαμε ξέγνοιαστα τις διακοπές μας στο σπίτι μας, στο νησί. Ένα μεσημέρι λοιπόν, αφού ξεφύλλισα ένα εβδομαδιαίο περιοδικό και έλυσα γρίφους και σταυρόλεξα, αποκοιμήθηκα. Τότε είδα ένα παράξενο όνειρο: Έναν καλόγερο με γκρι σκούρα ράσα, με μυτερή καλοσχηματισμένη γενειάδα, μετρίου αναστήματος, να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε αραιή βλάστηση και χαμηλά δεντράκια. «Με λένε Ραφαήλ» μου είπε και δείχνοντάς μου με το χέρι του μια βραχώδη σπηλιά στο πλάι του, συνέχισε «Εδώ είναι το σπίτι μου. Θυμήσου, κάποια στιγμή θα με χρειαστείς. Να θυμάσαι το Όνομά μου!». Ξύπνησα! «Ραφαήλ;» αναρωτήθηκα. Δεν ξέρω κανέναν Άγιο ονόματι Ραφαήλ. Μη θέλοντας να ξεχάσω το όνομά του, το σημείωσα στο περιοδικό που διάβαζα πριν αποκοιμηθώ. Ύστερα συνέχισα τον μεσημεριανό μου ύπνο, μην ξέροντας πόσο σπουδαίο ρόλο θα έπαιζε αυτό το όνειρο λίγες μέρες αργότερα. Όταν λοιπόν ξύπνησα, ρώτησα τη μητέρα μου, αν ήξερε κάποιον Άγιο με αυτό το όνομα. «Όχι» ήταν η απάντηση.
Οι μέρες πέρασαν και οι διακοπές τελείωσαν. Επιστρέψαμε στο σπίτι μας, στη Ν. Μάκρη. Όλα πήραν τον καθημερινό τους ρυθμό. Ώσπου μια μέρα, ξαφνικά ο μικρός μας γιος (ήταν τότε 9 μηνών) παίζοντας στο πάρκο του, έπεσε στο πλάι ανάμεσα στα παιχνίδια του. Έμοιαζε να πεθαίνει. Μελανιασμένος, μούσκεμα από τον ιδρώτα, ανοιγόκλεινε το στοματάκι του σαν το πουλάκι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Αμέσως, το μετέφερα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν απώλεια αισθήσεων. Πιθανόν, είπαν, έβαλε κάποιο παιχνιδάκι στο στόμα του που του έφραξε για λίγο την αναπνοή. Τίποτε σπουδαίο. Έτσι επιστρέψαμε σπίτι. Όμως την ίδια ημέρα το ξανάπαθε για δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά. Οπότε νοσηλεύτηκε για αρκετό χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Παίδων. Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, διέγνωσαν κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο. Πρόβλημα που θα το ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή του.
Πάνω, όμως, από την ιατρική διάγνωση και πέρα από την φαρμακευτική θεραπεία, στέκεται ψηλότερα η θρησκεία μας με όλους τους Αγίους της. Έτσι, λοιπόν, μέσα στη στενοχώρια μου και τη θλίψη μου, εκεί που νόμισα πως η ζωή μου μαύρισε και πως η χαρά από την οικογένειά μου χάθηκε για πάντα, άνοιξε η πόρτα του θαλάμου και μπήκε μέσα μια ηλικιωμένη γυναίκα που πουλούσε εικονίσματα Αγίων, για να ζήσει. Μέσα από τη μεγάλη τσάντα με τα εικονίσματα, επέλεξε τυχαία και μου πρότεινε ένα εικόνισμα. Ήταν αυτό του Αγίου Ραφαήλ. «Πάρε, παιδάκι μου, αυτή την εικονίτσα» μου είπε, «κι' ο Άγιος Ραφαήλ θα κάνει καλά το παιδάκι σου». Τότε θυμήθηκα το όνειρο που είχα δει. Την ίδια ημέρα πήρα κι' ένα τηλεφώνημα από παιδίατρο, συγγενικό πρόσωπο, ο οποίος μου είπε: «Εκεί που εμείς οι γιατροί σταματάμε, συνεχίζουν οι Άγιοι. Αύριο θα φύγει η πεθερά μου, θα πάει για ένα δικό μας τάμα στον Άγιο Ραφαήλ, στη Μυτιλήνη και θα ανάψει μια λαμπάδα και για το μωρό». Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουνα μόνη και αβοήθητη όπως νόμιζα. Και πως το θαύμα δεν θα αργούσε να γίνει, καθώς ο Άγιος Ραφαήλ με τα δύο αυτά περιστατικά μου υπενθύμιζε το όνειρό μου και με οδηγούσε σε Εκείνον. Μέρα νύχτα, λοιπόν, παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να γιατρέψει το παιδάκι μου «Άγιε μου Ραφαήλ, προσευχόμουν, βοήθησέ μας, μη μας αφήνεις αβοήθητους να σηκώσουμε τέτοιο Σταυρό». Ύστερα σκεπτόμουν ότι τα βάσανα είναι για όλους τους ανθρώπους ... «Εσύ ξέρεις, Άγιε Ραφαήλ, εσύ θα μας οδηγήσεις. Αν νομίζεις πως αυτό είναι το θέλημα του Θεού μας, κάνε μας να νοιώσουμε ελαφρύτερο το Σταυρό μας».
Οι ημέρες περνούσαν. Οι γιατροί είχαν βγάλει το συμπέρασμά τους. Οι κρίσεις του παιδιού έμοιαζαν επιληπτικές. Η φαρμακευτική αγωγή που δόθηκε στο παιδί, ήταν αγωγή για επιληψία. Όμως, ο Άγιος Ραφαήλ είχε κάνει το θαύμα Του, διότι στο κέντρο επιληψίας οι νέες εξετάσεις που έγιναν στον εγκέφαλο του μωρού δεν έδειξαν καμία απολύτως βλάβη.
Τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε την Παναγία της Τήνου, προκειμένου να ανάψουμε μια λαμπάδα για την υγεία του παιδιού και να την ευχαριστήσουμε για το μεγάλο δώρο που μας είχε χαρίσει με τη Μεσιτεία Της. Στο δρόμο, λοιπόν, προς την Χάρη Της, μας πλησίασε ένα μικρό αγοράκι. «Κυρία» μου είπε, «ξέρετε πως με λένε;». «Πώς σε λένε αγοράκι μου;» αποκρίθηκα. «Ραφαήλ, κυρία» μου είπε και χάθηκε μέσα στον κόσμο. Χάθηκε ανάμεσα στον κόσμο; Ή εξαφανίστηκε σαν άγγελος;(!) Αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Όμως, για μένα εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε σαν άγγελος Κυρίου που μου έλεγε «Ο Άγιος Ραφαήλ είναι που έσωσε το παιδί σου, Εκείνον πρέπει να ευχαριστήσεις». Και πράγματι, ο Άγιος Ραφαήλ μας έκανε μεγάλο θαύμα. Οι μήνες πέρασαν και όλες οι ιατρικές εξετάσεις απέκλιναν όλο και περισσότερο από τις πρώτες και τελικά το παιδί μεγάλωσε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας.
Εμείς ευχαριστούσαμε τον Άγιο Ραφαήλ που μας το χάρισε γερό και σιδερένιο. Και όλα αυτά τα χρόνια επισκεπτόμαστε κάθε εκκλησία που φιλοξενούσε Ιερά Λείψανα του Αγίου για προσκύνημα. Πέρασαν έτσι δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. Κάποια ημέρα προσέξαμε στο δρόμο μια αφίσα που καλούσε τους πιστούς για την Εορτή του Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Που να φανταζόμασταν πως ο Άγιος που είχε φέρει ξανά τη χαρά στο σπίτι μας βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια τόσο κοντά μας. Η μεγαλύτερη όμως έκπληξή μου ήταν πως επισκεπτόμενη για πρώτη φορά τη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ανακάλυψα ότι το σημείο που είναι χτισμένη είναι ακριβώς το ίδιο σημείο που μου είχε υποδείξει ο Άγιος Ραφαήλ στον ύπνο μου, πριν από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, λέγοντάς μου ότι «εδώ είναι το σπίτι μου». Επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τη Μονή, αλλά ήταν σαν να την ήξερα χρόνια.
Ας είναι δοξασμένο το Όνομά Του, που με αξίωσε ύστερα από τόσα χρόνια να βρω και να βρεθώ στο «σπίτι του», και να προσκυνώ την Χάρη Του! Ας έχει όλο τον κόσμο στη Σκέπη Του!

Δημήτρης Σωτηρόπουλος: Οι συνολικές αποδοχές ενός ευρωβουλευτή και η δέσμευσή μου για αξιοποίησή τους στο φιλανθρωπικό έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/04/blog-post_6079.html



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ένα από τα κύρια θέματα που τέθηκε από την ημέρα της αναγγελίας της υποψηφιότητάς μου στις Ευρωεκλογές με την Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ήταν το ύψος της ευρωβουλευτικής αποζημίωσης, μαζί με τα άλλα προνόμια, που είναι προκλητικό και εντελώς άκαιρο, στην εποχή της σύγχρονης οικονομικής κρίσης.


Ας δούμε καταρχήν πόσα χρήματα παίρνει ένας ευρωβουλευτής. Εδώ υπάρχει ένα αναλυτικό άρθρο, το οποίο συνοψίζει ο ακόλουθος πίνακας:

Ούτε λίγο ούτε πολύ, προβλέπονται πάνω από 40.000 ευρώ μηνιαίως για κάθε εκλεγμένο αντιπρόσωπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!!!


Θεωρούν λοιπόν πολλοί συμπολίτες μας, πως αυτά τα χρήματα είναι ο λόγος ενασχόλησης και η κατάθεση υποψηφιοτήτων για τις Ευρωεκλογές: Καλές οι ιδεολογίες, οι υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια, αλλά ποιος θα αρνιόταν να «τσεπώνει» 40 χιλιάρικα μηνιαίως σήμερα;;;


Είναι λογική αυτή η σκέψη. Μέχρι ενός σημείου όμως. Διότι, όσο κι αν μας έμαθαν οι πολιτικοί πως από δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς μέχρι επαναστάτες, υπερπατριώτες και «παιδιά του λαού», ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ...γλυκαίνονται από το άφθονο χρήμα που παρέχει η ιδιότητα του (ευρω)βουλευτή, υπάρχουν και εξαιρέσεις.


Ναι! Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν βάζουν υποψηφιότητα ούτε για τα χρήματα, ούτε για τη (μάταιη) δόξα. Αλλά μονάχα για να υπερασπίσουν τα Ιδανικά της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας, υπηρετώντας τον λαό και όχι παρασιτώντας σε βάρος του!


Η Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», έχοντας ως πρότυπο τον μαρτυρικό Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, είναι λογικό και επόμενο να εφαρμόζει στην πράξη τα λόγια του:


«...εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν...»


Δεσμεύομαι λοιπόν κι εγώ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πως σε περίπτωση που εκλεγώ στο Ευρωκοινοβούλιο θα αξιοποιήσω τις αποδοχές του ευρωβουλευτή σχεδόν εξ ολοκλήρου (εκτός εξόδων υποχρεωτικών μετακινήσεων και υποχρεωτικής διαμονής στο εξωτερικό) στο Φιλανθρωπικό Έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάθε δωρεά θα συνοδεύεται από την ανάλογη απόδειξη και όλα τα στοιχεία θα δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το «πού πάνε τα λεφτά».


Γνωρίζω ότι μερικοί θα πουν πως «κι άλλοι πολλοί τα είπαν αυτά μα δεν τα έκαναν»: Καταρχήν δεν τα είπαν...άλλοι και «πολλοί». Έπειτα, κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα και προσωπικότητα. Δεν εξαγοράζονται, ούτε έχουν την «τιμή» τους όλοι.


Γι' αυτό λοιπόν, καλώ όσους έχουν αντιρρήσεις να διαβάσουν τα άρθρα μου στην ιστοσελίδα για να σχηματίσουν γνώμη. Τα όσα λέω περί αξιοποίησης των ευρωβουλευτικών αποδοχών στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας δεν είναι ούτε πολιτικαντισμός, ούτε λαϊκισμός, ούτε ψέματα προς άγραν ψήφων. Αλλά προσωπική δέσμευση που θα πραγματοποιήσω, παίρνοντας παράδειγμα από εκείνον που πρώτος το έπραξε: Τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ Κυβερνήτη αυτής της χώρας, τον αδικοχαμένο Ιωάννη Καποδίστρια.


Καλόν Αγώνα - Καλή Λευτεριά στις 25 Μαΐου!


Δημήτρης Σωτηρόπουλος


Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με την Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος

http://theologikoanalogio.wordpress.com/2014/04/22/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82/

 

    Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη

  Θεολόγου –Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών

Όταν καταπιάνεσαι να γράψεις για τον «γενναότατον Χριστού στρατιώτην και αθλητήν παναληθή του Σωτήρος»[1], Γεώργιον τον Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρον, κινείσαι μεταξύ του μεθορίου της υπερβολής και της ασημότητας. Υπερβολής διότι το σέμνωμα του Αγίου υπερ-βάλλει κάθε κόπον, φόβον, ενδοιασμό προς δόξαν Θεού, ασημότητα γιατί αναγνωρίζοντας ως αδαής το εγχείρημα, προ-γνωρίζεις όσα ημέτερα απέριττα και φτωχά θα καταθέσεις για να τιμήσεις τον Άγιο. Παρά ταύτα όμως, ορμώμενος εξ αγαθών και μόνο κινήτρων και ποθών διαπύρως να τιμήσω δια της ελαχιστότητός μου την αεισέβαστον μνήμη του, κάμνω το σημείον του Σταυρού, εκζητώ τις θεοειδείς προσευχές του Αγίου και προσθέτω: «Συ μαρμαρυγαίς, ταις της χάριτος, Γεώργιε, καταυγαζόμενος φώτισον, ψυχάς σων δούλων, σκοτισθείσας παραπτώμασι»[2].

Ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ των ετών 275-285μ.Χ., πιθανότατα στην περιοχή της Αρμενίας. Οι γονείς του, ο Έλληνας Συγκλητικός Γερόντιος, ιδιαίτερα επιφανής και ένδοξος στρατηλάτης και η μητέρα του Πολυχρονία, χριστιανή με καταγωγή την Λύδδα της Παλαιστίνης. Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος ορφάνεψε από τον πατέρα του και αναγκάσθηκε να μετοικήσει μετά της μητρός του στη Λύδδα. Σοβαρός, αρρενωπός και ανδροπρεπής, ο Γεώργιος γρήγορα θα καταταχθεί εις την ένδοξη χορεία του Ρωμαϊκού στρατού και θα εξελιχθεί ταχύτατα, φθάνοντας δε έως το αξίωμα και τον τίτλο του ¨Τριβούνου¨, του Δούκα και του Κόμητος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής φρουράς[3].

Ο αρνησίχριστος όμως Διοκλητιανός σύντομα ταράχθηκε από την εκφρασμένη βιωματική ομολογία του Γεωργίου, ότι ήταν χριστιανός και επιθυμούσε ακόμη και την ζωή του να δώσει για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Έτσι, αρχικά με δόλιους και κολακευτικούς τρόπους επιχείρησε να δελεάσει τον αθλητήν του Χριστού, γρήγορα όμως, μπροστά στη σταθερή και ακλόνητη πίστη του Γεωργίου, έχασε την υπομονή του, εξαγριώθηκε, διέταξε να φυλακίσουν και να βασανίσουν οικτρά και βάναυσα τον Άγιο, προκειμένου να αποσπάσουν εξ αυτού την – φεύ – αποκήρυξη της πίστεώς του και να τον μυήσουν ολοκληρωτικά εις τα βάθη και μισερά της ειδωλολατρικής ομολογίας.

Δε χωρούν σκέψεις, δε δύναται ανθρώπινη λογοτεχνική γραφίδα να παραθέσει τη σειρά των κακουχιών και βασανιστηρίων στα οποία υπέβαλαν οι ρωμαίοι στρατιώτες τον Γεώργιο. Μεταλλικές ράβδοι, τροχισμένες λόγχες που καταξέσκιζαν τις σάρκες του, πυρακτωμένα δοχεία και πυρωμένα μεταλλικά υποδήματα, εξευτελισμοί, γρονθοκοπήματα, διασυρμοί, λοιδορίες.  Και ο Άγιος σταθερός στην αγάπη του Νυμφίου του Χριστού, να υπομένει καρτερικά και να νουθετεί στη φυλακή, να ποδηγετεί στον Χριστό νέες ψυχές , να συνδράμει στην καλλιέργεια και επάνδρωση του Σώματος του Χριστού στον κόσμο: «Ως γενναίον εν Μάρτυσι, αθλοφόρε Γεώργιε, συνελθόντες σήμερον ευφημούμεν σε, ότι τον δρόμον τετέλεκας, την πίστιν τετήρηκας»[4].

Ο Άγιος στρατιώτης του Χριστού μαρτύρησε με αποκεφαλισμό την Παρασκευή 23^ην Απριλίου του έτους 307μ.Χ. Η δε μητέρα του, αγία Πολυχρονία, αξιώθηκε και αυτή του ιερού μαρτυρίου την επόμενη, την 24^ην και από κοινού, ευσεβείς χριστιανοί ενταφίασαν τα ιερά λείψανα μητέρας και υϊού για να ευφραίνονται αιωνίως εις τον ουράνιον και Μυστικόν Αμπελώνα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η Ιερά Παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας, θέλει το πολυσέβαστο λείψανο του Αγίου να το παρέλαβε ο πιστός ακόλουθός του Πασικράτης, και αφού το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης, από εκεί να ταξίδεψε, ¨προνοία¨ των Σταυροφόρων, στη Δύση.

Γύρω από το μαρτυρικό τέλος του Αγίου, συγκροτήθηκε ένας χαρμόσυνος εορτολογικός κύκλος αγίων μαρτύρων που σχετίζονται άμεσα με την επιρροή του Γεωργίου προς αυτούς, πολλοί εκ των οποίων μετεστράφησαν και μαρτύρησαν ένεκα της αγίας υπομονής και βιωτής του αγίου κατά τη διάρκεια των φρικτών βασανιστηρίων του[5].

Η λαογραφία, αναφορικά με τη ζωή του Αγίου προσέλαβε έως σήμερα ουκ ολίγα στοιχεία και παραδόσεις που αναβιώνουν καθ΄ εκάστην της παραμονής και κυριώνυμης ημέρας του μαρτυρίου του αγίου σε όλη την Ελληνική επικράτεια, που πάντοτε, αν η 23^η Απριλίου συμπέσει εορτολογικά πριν το Πάσχα, πάντοτε μεταφέρεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, τη δεύτερη δηλαδή ημέρα του Πάσχα. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο Άγιος Γεώργιος , ένεκα της αγάπης του κόσμου προς το πρόσωπό του , είναι άγιος ουχί μόνο των Ορθοδόξων , αλλά και των Αγγλικανών, των Αρμενίων, των Λουθηρανών.

«Ω Γεώργιε Μάκαρ, δυσχερείας του βίου, κλυδωνιζόμενον, μηδόλως με παρίδης, αλλ΄ οίκτειρον ευχαίς σου, και διάσωσον ψάλλοντα, ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει»[6].

Παραπομπές:

1.Κανών Παρακλητικός εις τον Άγιον Γεώργιον, στο ¨Θησαυρός Αγίων¨, εκδ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 145.

2.Αυτόθι, σελ. 147.

3.Γενικά για τον Άγιο Γεώργιο(βίος και πολιτεία),βλ. σχ., Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, τόμος δεύτερος, Αθήνησι 1868, σελ. 104-106, Γαλανού Μιχαήλ, Οι βίοι των Αγίων, τόμος 2, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1999, σελ. 83-93, Celder N., Άγιος Γεώργιος εγκωμιαζόμενος, Οι αγιολογικές αντιλήψεις στα εκδεδομένα ελληνικά εγκώμια προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου, Αρμός, Αθήνα 2008, Λέκκα Ευαγγέλου, Άγιος Γεώργιος, ο ένδοξος μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος, Βίος και παρακλητικός κανών, Αθήνα 2007, Μαυρομάτη Β. Γεωργίου, Ο Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, Τέρτιος, 2002, Μηλίτσης Γεώργιος, Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, Αθήνα 2004.

4.Στιχηρά προσόμοια του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Γεωργίου.

5.Βλ., Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, σελ. 100-104 και 105-108.

6.Κανών Παρακλητικός εις τον Άγιον Γεώργιον, στο ¨Θησαυρός Αγίων¨, σελ. 150.

To Πάσχα του Μεχμέτ Μπέη (ή ο κρυφός Χριστιανός) - Μία συγκλονιστική ιστορία με κρυπτοχριστιανούς

http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/item/31365-to-%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84-%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%B7-%CE%AE-%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82

Μία συγκλονιστική ιστορία από το Αναγνωστικό της Στ Δημοτικού του 1947

Είναι τρεις η ώρα μετά τα μεσάνυχτα και σπάνιοι οι διαβάτες στο δρόμο. Είναι οι τελευταίοι που γυρίζουν από την πρώτη Ανάσταση και πηγαίνουν βιαστικοί στα σπίτια τους. Σε λίγο τίποτε πια δεν ακούεται και νεκρική σιγή βασιλεύει σ’ όλη την τούρκικη συνοικία του Ηρακλείου.


Ξαφνικά, ανοίγει αθόρυβα η αυλόπορτα ενός μεγάλου σπιτιού και προβάλλει ανθρώπινο κεφάλι. Γυρίζει δεξιά και αριστερά και παρατηρεί με προσοχή μέσα στα σκοτάδι. Τραβιέται μέσα και πάλι ξαναφαίνεται και κοιτάζει με προσοχή.

-Ελάτε, δεν είναι κανένας, ακούεται χαμηλή φωνή.

Τρεις σκιές, η μια μεγάλη και οι δύο μικρότερες, βγήκανε στο δρόμο.

-Πάμε γρήγορα, ψιθύρισε ο ψηλός άντρας πάμε γρήγορα, γιατί αργήσαμε και θα μας περιμένει. Σκέπασε το πρόσωπο με το μαντήλι σου, Εσμέ! Ρεσίτ, δός μου το χέρι σου!

Περπατούσανε κι οι τρεις σιωπηλοί στο σκοτάδι. Μόλις όμως έστριψαν το στενό σοκάκι, βρήκανε μια γριά, που κρατούσε στο χέρι της αναμμένη λαμπάδα. Περπατούσε με κόπο, γιατί ήταν πολύ γριά. Και φρόντιζε με το αδειανό χέρι να προφυλάξει τη λαμπάδα της από τον αέρα, για να φέρει στο σπίτι το φως της Αναστάσεως, που πήρε από την εκκλησιά.

Όταν είδαν το φως της λαμπάδας οι τρεις νυχτερινοί διαβάτες, γύρισαν αλλού το κεφάλι τους, για να μην γνωριστούν. Του κάκου όμως. Η γριά σήκωσε τη λαμπάδα της και τους φώτισε.

-Πολλά τα έτη σας, Μεχμέτ Μπέη! είπε η γριά.

-Καλημέρα, κυρά, αποκρίθηκε εκείνος, και του χρόνου! Και τράβηξε το δρόμο του.

Η γριά τους κοίταξε από κοντά, ώσπου τους έχασε από τα μάτια της.

«Περίεργο πράγμα!» είπε με το νου της. «Που να πάνε τέτοια ώρα ο Μεχμέτ μπέης με τη χανούμισα και το γιό του; Χριστέ μου, δεν κάνεις το θάμα σου να γλιτώσουν οι Χριστιανοί από έναν Τούρκο;»

Βυθισμένη στο σκοτάδι ήταν και η εκκλησία του Αγίου Μηνά. Εδώ και λίγη ώρα, χιλιάδες κεριών τη φώτιζαν χιλιάδες Χριστιανών στην αυλή της έψαλλαν χαρμόσυνα το «Χριστός Ανέστη». Τώρα έμεινε μόνο το άρωμα του λιβανιού και των κεριών. Και μόνο το καντήλι, που έκαιε μπροστά στην ασημένια εικόνα της Παναγίας, θαμπόφεγγε. Παντού βασίλευε απόλυτη σιγή.

Δύο χτύποι ακούστηκαν στην εξώθυρα. Από ένα στασίδι σηκώνεται κάποιος και τρέχει ν’ ανοίξει ήταν ο παπάς του Αγίου Μηνά.

Οι τρεις νυχτερινοί διαβάτες μπαίνουν αθόρυβα στην εκκλησία και φιλούν το χέρι του παπά. Σφαλίζουν καλά την πόρτα, προχωρούν ευλαβικά στο εικονοστάσι, γονατίζουν και κάνουν το σταυρό τους. Ο παπα-Γρηγόρης μπαίνει από τη δεξιά πόρτα στο ιερό, ανοίγει την Ωραία Πύλη και λέει στο μικρότερο από τους τρείς:

-Έλα, παιδί μου, να με βοηθήσεις! Και του δίνει μια μικρή λαμπάδα, που την άναψε από το ακοίμητο φως, που είναι πάνω στην Άγια Τράπεζα. Ο παπα-Γρηγόρης φόρεσε το χρυσοκέντητο πετραχήλι του, πήρε με βαθύ σεβασμό το Δισκοπότηρο και πλησίασε στην Ωραία Πύλη. Μπροστά του στέκεται το συμπαθητικό τουρκόπαιδο, ωχρό, συγκινημένο, με τη λαμπάδα στο χέρι.

-Πλησιάστε, είπε ο παπάς στους άλλους δύο.

Πρώτα πλησίασε η γυναίκα, τριάντα έως τριανταπέντε χρονών. Ήταν ωχρή και βαθιά συγκινημένη. Τη στιγμή που ανέβαινε τα σκαλοπάτια του ιερού, χρειάστηκε να την υποστηρίξει ο Μεχμέτ μπέης, για να μην πέσει. Τα μεγάλα μαύρα μάτια της ήταν δακρυσμένα.

-«Μεταλαμβάνει η δούλη του Θεού Μαρία, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», είπε ο παπάς μ’ επισημότητα και της έδωσε την Άγια Μετάληψη.

Δύο μεγάλα δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο την σεμνής εκείνης γυναίκας κι ακούστηκε να ψιθυρίζει: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου».

Πήρε έπειτα η γυναίκα τη λαμπάδα στο χέρι τη και πλησίασε το παιδί.

-«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού Νικόλαος». επανάλαβε ο παπάς, κοιτάζοντας στοργικά το συμπαθητικό παιδί.

Τώρα ήρθε η σειρά του Μεχμέτ. Ανεβαίνει με θάρρος και πλησιάζει τον παπά. Το φως της λαμπάδας τρέμει, γιατί τρέμουνε και τα χέρια της Μαρίας.

-«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού Εμμανουήλ, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», λέει για τρίτη φορά ο παπάς, δακρύζοντας τώρα κι αυτός.

-Αμήν. Είπε με βαθιά φωνή ο μυστικός Χριστιανός.

Σε λίγα λεπτά οι τρεις σκιές χάνονται και πάλι στους σκοτεινούς δρόμους του Ηρακλείου και βιαστικά γυρίζουν στο σπίτι τους. Αυτή τη φορά δε βρέθηκε καμιά γριά στο δρόμο να τους γνωρίσει με το φως της λαμπάδας και να ξαναπεί:

-Θεέ μου, δεν κάνεις το θάμα σου, για να σωθούν από έναν κακό Τούρκο οι Χριστιανοί;

Μόνο ο παπα-Γρηγόρης ήξερε, ότι ο Μεχμέτ μπέης ήτανε Χριστιανός, πιο πολύ πιστός από πολλούς, που λέγονται μονάχα Χριστιανοί.

Για πρώτη φορά μετά το 1922 περιφορά Επιταφίου στους δρόμους της Σμύρνης (ΦΩΤΟ)

http://www.agioritikovima.gr/oikpa/item/31316-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-1922-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%82
 

φωτογραφίες: Χρυσοβαλάντης Σταμέλος

Για πρώτη φορά μετά την Μικρασιατική καταστροφή (92 χρόνια μετά) έγινε περιφορά του Επιταφίου των Ρωμιών στους δρόμους της Σμύρνης.
Η Ακολουθία του Επιταφίου τελέστηκε με τη συμμετοχή πολύ κόσμου στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Ιωάννου, που παραχωρήθηκε γι' αυτήν ακριβώς την Ακολουθία στους Ορθοδόξους. Την Ακολουθία τέλεσε ο εφημέριος του Ορθόδοξου ναού της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου Κύριλλος Συκής.


Η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της Σμύρνης σκόρπισε σε όλους ρίγη συγκινήσεως.
Η πομπή κατέληξε στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής.

Οι Άγιοι νεοφανείς και νεομάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/04/blog-post_22.html

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν το 1463, δέκα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με το βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959.

Πηγή:www.vstrebenis.gr/

Στις 23 Ιουνίου 1959, κατά την διάρκεια εργασιών αποκατάστασης ενός ναϋδρίου σ’ έναν λόφο κοντά στο χωριό Θερμή της Λέσβου, ο εργάτης Δούκας Τσολάκης ανακάλυψε έναν τάφο με οστά αγνώστων. Άνθρωπος ολιγόπιστος τότε και ανευλαβής παράτησε τα τίμια λείψανα στην ρίζα ενός δένδρου, περιγελώντας τα. Γρήγορα όμως τιμωρήθηκε και μπόρεσε να κινήσει ξανά τα χέρια του μόνον αφού έκανε το σημείο του Σταυρού, για πρώτη φορά μετά είκοσι επτά χρόνια. Είδε κατόπιν τον ίδιο τον άγιο Ραφαήλ κοντά στο ναΰδριο, μετεστράφη από την απιστία του και έγινε διάπυρος κήρυκας της χάριτος του νεοφανούς αυτού αγίου του Θεού. Προηγουμένως, η σύζυγός του Μαρία υπήρξε μάρτυς της εμφάνισης στο υπό κατασκευή ναΰδριο ενός ιερομόναχου με επιβλητικό παράστημα, ο άνδρας της όμως την είχε αποπάρει. Έκτοτε, ο άγιος εμφανίστηκε πολλές φορές στον ύπνο και στο ξύπνιο, στην σύζυγο του ιδιοκτήτη του χωραφιού και σε άλλες ευλαβείς γυναίκες του χωριού, καθώς και σε παιδιά και σε ώριμους άνδρες, χωρίς να υπάρξει προσυνεννόηση μεταξύ των προσώπων αυτών. Σε άλλους ο άγιος εμφανιζόταν χωρίς να μιλά, ως ιερομόναχος, φορώντας άμφια η ράσο. Σε άλλους αποκάλυπτε το όνομά του, λέγοντας: «Λέγομαι Ραφαήλ» και τους ανήγγειλε ότι ήταν πλέον καιρός να τον τιμήσουν μαζί με τους συναθλητές του, να φιλοτεχνήσουν εικόνα του και να εορτάζουν την μνήμη του την Τρίτη της Διακαινησίμου, διότι επρόκειτο να επιτελέσει πολλά θαύματα. Σε άλλους εμφανίστηκε συνοδευόμενος από την Παναγία και την αγία Παρασκευή και διηγιόταν λεπτομερώς το μαρτύριό του, οι δε διηγήσεις συμφωνούσαν απόλυτα μεταξύ τους. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκαν στις 13 Ιουνίου 1960.

Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης η Λασκαρίδης. Ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος και η μητέρα του Μαρία ήταν δε πολύ ευσεβείς άνθρωποι και έδωσαν στον Γεώργιο χριστιανική ανατροφή και μεγάλη μόρφωση. Χάρη στον σύζυγο της αδελφής του φεύγει στα 13 χρόνια του στον Μυστρά για σπουδές στην Δυτική και μετέπειτα Ελληνική φιλοσοφία. Παρακολουθεί και ιατρική που του άρεσε ιδιαίτερα.

Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφτασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε έναν ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες, και κήρυξε το λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτησε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.

Μετά την κουρά του σε μοναχό χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τιμήθηκε δε και με το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσυγκέλλου. Μαζί με τις άλλες αποκαλύψεις ο Άγιος Ραφαήλ ανέφερε ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Δύση, στην πόλη της Γαλλίας που ονομάζεται Μορλαί, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Αυτό έγινε λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον διάκονο Νικόλαο, ο οποίος έγινε συνεργάτης του και πνευματικό του τέκνο. Η καταγωγή του ήταν από την Θεσσαλονίκη. Ήταν πλουσιόπαιδο ο Νικόλαος, παιδί συμβολαιογράφου που τον έστειλαν οι γονείς του να σπουδάσει σε γαλλικό πανεπιστήμιο Ιατρική. Συγκινημένος από την χριστιανική διδασκαλία ο νεαρός σπουδαστής Νικόλαος, εγκατέλειψε την κοσμική ζωή και τον ακολούθησε. Γύρισε μαζί του στην Ελλάδα και ασπάστηκε το Μοναχικό βίο. Ουδέποτε χωρίστηκαν έκτοτε, εκτός όταν χώριζαν για να διαδώσουν τον λόγο του Θεού.

Ακόμη απεκάλυψε ο άγιος Ραφαήλ ότι κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που είναι το μνημείο του Φιλοπάππου. Δίδαξε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας για λίγο στο ναό του Αγίου Δημητρίου Μυροβλύτη που κατόπιν ονομάστηκε, Λουμπαρδιάρης.

Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450, ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί. Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος.

Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη, και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με τη συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως στη Λέσβο, που ήταν το ασφαλέστερο νησί την εποχή εκείνη.

Η επιλογή της Λέσβου δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς το νησί αυτό: απολάμβανε ακόμα υψηλών προνομίων από τον Σουλτάνο, είχε ηγεμόνα δίκαιο και σεβάσμιο απέναντι στους Ορθοδόξους και τα μοναστήρια των Ορθοδόξων λειτουργούσαν κανονικά στο Νησί.

Ζήτησαν πληροφορίες για το πού μπορεί να υπάρχει ένα ησυχαστήριο για να μονάσουν και τότε τους υπέδειξαν την Ιερά Μονή των Γενεθλίων της Θεοτόκου που βρισκόταν στον λόφο των Καρυών πάνω από την Λουτρόπολη Θέρμης η οποία με την σειρά της απέχει 14 χιλιόμετρα από την Μυτιλήνη.

Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, οι οποίοι διάνυσαν πριν απ’ αυτόν τον ασκητικό βίο στη Μονή των Καρυών, όπως είπε σ’ εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης ότι η μονή αυτή, η οποία ήταν γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίστηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235, εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.

Στον χώρο εκείνο λοιπόν, προϋπήρχε ιστορικό μοναστήρι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Μαζί με την Παναγία στο Μοναστήρι τιμούσαν και την Αγία Παρασκευή. Ήταν η 14η Μαρτίου του 1454 όταν έφτασαν στην Θέρμη της Μυτιλήνης με το πλοιάριο. Στη Μονή βρήκε δύο πρόσωπα (Ρουβήμ και Ακίνδυνο) ο Άγιος Ραφαήλ. Στην Μυτιλήνη την περίοδο αυτή επικρατούσε μεγάλη αναταραχή. Το ίδιο και στην υπόλοιπη Ελλάδα και Αιγαίο. Οι Τούρκοι καταλάμβαναν ολόκληρη την Ελλάδα σκοτώνοντας και καταστρέφοντας κάθε στοιχείο πολιτισμού. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στη συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Υπό την ηγουμενία του Αγίου Ραφαήλ πάντως, πέρασαν με ειρήνη και ομόνοια 9 χρόνια μέχρι την 17 Σεπτεμβρίου 1462, χάρη στους Γενουάτες που είχαν για χρόνια την κυριαρχία του νησιού. Το μοναστήρι αυτό ήταν το πλέον σημαντικό του νησιού και όλα τα υπόλοιπα υπάγονταν σε αυτό. Ο Άγιος Ραφαήλ φιλοξενούσε και πολλά παιδάκια στο Μοναστήρι τα οποία τάιζε και βοηθούσε στα γράμματα. Με τις ιατρικές του γνώσεις ο Ηγούμενος Ραφαήλ και Διάκονος Νικόλαος προσέφεραν σημαντικές ιατρικές υπηρεσίες και λειτουργούσαν στο Μοναστήρι σαν κέντρο προληπτικής ιατρικής.

Αρχές Σεπτεμβρίου, του 1462 αρχίζει η πολιορκία του νησιού που θα οδηγούσε σε μεγάλη καταστροφή. Μετά από 17 ημέρες πολιορκία, στις 17 Σεπτεμβρίου 1462, το νησί πέφτει μόνιμα πλέον στα χέρια των Τούρκων. Οι Τούρκοι αν και κατέστρεψαν όλα τα Μοναστήρια τον Σεπτέμβριο του 1462, που κατέλαβαν το νησί δεν πείραξαν το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ για 6 ολόκληρους μήνες.

Είναι πολύ πιθανό το Μοναστήρι να απολάμβανε ιδιαίτερων προνομίων που έδιδε τότε επιλεκτικά ο πρώτος Πατριάρχης της σκλαβωμένης Πόλης με την συναίνεση του Σουλτάνου σε κάποια Μοναστήρια.

Τον Απρίλιο του 1463 έγινε μια τοπική εξέγερση εναντίον των Τούρκων. Την Μεγάλη Παρασκευή επάνω στο Μοναστήρι βρίσκονταν ο Ηγούμενος Ραφαήλ – Διάκονος Νικόλαος – Προεστός Βασίλειος – Δάσκαλος Θεόδωρος – η σύζυγος αυτού με το μωρό ( Μικρός Ραφαήλ) – η μικρή Ειρήνη – και ένα ακόμη κοριτσάκι η ανεψιά του προεστού Ελένη καθώς και άλλοι Μοναχοί που είχαν φύγει στο βουνό. Ο Άγιος στέλνει στο βουνό με οδηγίες τον επιστάτη Ακίνδυνο και τον μοναχό Σταύρο.

Ο Ηγούμενος Ραφαήλ είχε ήδη κρύψει σε ειδική κρύπτη τα Άγια Σκεύη, Εικόνες και Άμφια. Μαζί με αυτά βρισκόταν και η εικόνα της Παναγίας που είχε φέρει μαζί του ο Άγιος Ραφαήλ στην Λέσβο. Αυτή είναι η κρύπτη και η εικόνα που όλοι ζητούσαν την τριετία των αποκαλύψεων αλλά ποτέ δεν βρήκαν. Η Παναγία δήλωσε τότε σε ενύπνια κατοίκων ότι κάποια ημέρα θα βρεθεί η εικόνα της αλλά από άνθρωπο άλλης γενεάς με μεγάλη πίστη.

Ο Άγιος Ραφαήλ λειτούργησε για τελευταία φορά τη Μεγάλη Πέμπτη. Την Μεγάλη Παρασκευή έβρεχε πολύ δυνατά. Ο ουρανός θρηνούσε τον δεύτερο Γολγοθά. Ο Άγιος Ραφαήλ βγαίνει στην πόρτα της Μονής και αντικρίζει τους Τούρκους που πλησιάζουν. Τους φωνάζει ότι το σώμα του μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν η ψυχή του όμως ανήκει στον Θεό του. Σε μια στιγμή ο Άγιος σηκώθηκε όρθιος, τράβηξε από το λαιμό του ένα μεγάλο Σταυρό που φορούσε και τους είπε: “Εμείς αυτόν προσκυνούμε και ποτέ δεν θα τον εγκαταλείψουμε”. Τότε εκείνοι άρχισαν να τον τραβούν από τα γένια και να τον σέρνουν στη γη.

Όπως απεκάλυψε ο Άγιος: “Οι Τούρκοι μου έκαναν πολλά μαρτύρια. Πρώτα με χτύπησαν με τα ρόπαλα τους και με έριξαν κάτω παράλυτο. Έπειτα με κεντούσαν με τα κοντάρια τους, με τραβούσαν από τα γένια και με έσερναν καταγής. Ύστερα με έδεσαν σε μια καρυδιά και με χτυπούσαν απάνθρωπα επί ένα εικοσιτετράωρο. Όταν με βασάνιζαν, είπα “θα αντέξω τα πάντα για το θέλημα του Κυρίου, μέχρι την τελευταία μου πνοή”. Κρεμασμένος έβλεπα που κλωτσούσαν και κτυπούσαν τους άλλους καλόγηρους, αλλά έλεγα: “Εδώ, στον αγώνα μέχρι την τελευταία μου πνοή”. Γι’ αυτό είχα και έχω αυτές τις δυνάμεις”. Με κατέβαζαν έως κάτω και πάλι με ανέβαζαν επάνω και με ξανακατέβαζαν, σέρνοντάς με στις πέτρες που είχαν βαφεί κόκκινες από το αίμα μου. Έπειτα με κρέμασαν ανάποδα εικοσιτέσσερις ώρες σε αυτήν την καρυδιά. Στο τέλος με πριόνισαν μέσα στο στόμα και με αποκεφάλισαν”. Ήμουν τότε πενηντατριών ετών” είπε σε κάποιον, όταν εμφανίσθηκε στο όνειρό του, τον Απρίλιο του 1961. Ο σκελετός που βρήκε ο εργάτης πράγματι δεν είχε σιαγόνα, και μόνο μετά από εμφάνιση του αγίου βρέθηκε αυτή σε μικρή απόσταση.

Λίγο πριν ο επιστάτης Ακίνδυνος και ο Σταύρος είχαν προλάβει να ανέβουν στην σπηλιά του γέροντα ασκητή Ιωσήφ ( μετά από προτροπή του αγίου Ραφαήλ). Τις επόμενες ημέρες ο επιστάτης Ακίνδυνος και ο μοναχός Σταύρος βρήκαν τους νεκρούς, και αμέσως έτρεξαν στον ιερέα του χωριού ονόματι Σάββα και με κλάματα διηγήθηκαν τα όσα συνέβησαν. Τυφλός και ανήμπορος στα 112 χρόνια του κατάφερε με την βοήθεια των δύο άλλων να ανέβει στο Λόφο των Καρυών κρυφά.

«Θεέ μου, δος μου το φως μου να τους ιδώ για τελευταία φορά. Έπλυνα τα μάτια μου με λίγο αγίασμα που μου έδωσε ο Ακίνδυνος. Την ίδια στιγμή βγήκε μια λάμψη και ανέβλεψα. Όμως αυτό που είδα να μην αξιώνεται κανείς να το βλέπει. Το αγίασμα γεμάτο αίματα, τα σώματα των Μαρτύρων μέσα στο αίμα, και ο πολυαγαπημένος μου ηγούμενος Ραφαήλ κρεμασμένος ανάποδα σε μια καρυδιά και σφαγμένος. Τους θάψαμε με κλάματα και έπειτα ο Ακίνδυνος με τον Σταύρο με κατέβασαν πάλι στο χωριό».

Τον άγιο Ραφαήλ σαν ηγούμενο τον έθαψαν μέσα στην καμένη Εκκλησία, ενώ τον άγιο Νικόλαο στο αριστερό προαύλιο. Ο μοναχός Σταύρος προσωρινά μόνο γλίτωσε από την σφαγή. Όπως αποκάλυψε η ίδια η αγία Ειρήνη σε ενύπνιο της 2ας Δεκεμβρίου 1961, ένας από τους καλόγηρους έφυγε και σώθηκε, ο πατήρ Σταύρος. Επειδή δεν μπορούσαν να τον βρουν, βγήκαν αποσπάσματα στα βουνά και τον έψαχναν. Τέλος το έπιασαν, τον κατέβασαν στο ίδιο μέρος όπου σκότωσαν τους αγίους και τον σκότωσαν και εκείνον. Ένας χριστιανός τον έθαψε κοντά στην εκκλησία.

Έμεινε μόνος του πια στο βουνό, ο επιστάτης Ακίνδυνος να περιμένει τον Ηγούμενο Ραφαήλ να έρθει να τον πάρει όπως του είχε υποσχεθεί. Δώδεκα μήνες μετά την σφαγή Τούρκοι πιάνουν και αυτόν και τον αποκεφαλίζουν κλείνοντας το λουτρό αίματος. Μετά τη σφαγή στο Μοναστήρι επάνω από τον τάφο του αγίου έκτισαν ένα χαμηλοτάβανο εκκλησάκι με πορτούλα για να μπαίνουν και να προσκυνούν το λείψανό του.

Τον Άγιο Νικόλαο τον είχαν δέσει σε μια καρυδιά και βλέποντας να πριονίζουν τον αγαπημένο του Ηγούμενο, με τις πρώτες λόγχες που τον κεντούσαν έπαθε συγκοπή. Ο Νικόλαος αποκάλυψε σε πολλούς ανθρώπους το ακριβές σημείο του τάφου του. Μετά από αρχικούς δισταγμούς, φοβούμενοι ότι θα κατέληγαν περίγελως των ολιγόπιστων σε περίπτωση αποτυχίας, οι πιστοί έσκαψαν και βρήκαν στις 13 Ιουνίου 1960, το λείψανο του αγίου Νικολάου.

Μαζί με τους Αγίους συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρόνων Ειρήνη, θυγατέρα του Βασιλείου, προεστού της Θερμής, η οποία και εμφανίζεται μαζί τους. Αυτή μαρτύρησε ως εξής: Οι ασεβείς αλλόθρησκοι της απέκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και κατέκαψαν την αγνή αυτή παρθένο, υπό τα βλέμματα των δύστυχων γονέων της, οι οποίοι και θρηνούσαν γοερά για το φρικτό θάνατο του παιδιού τους. Μετά από εμφανίσεις και αποκαλύψεις, βρέθηκαν όντως τα λείψανα της αγίας Ειρήνης, στο πιθάρι και κοντά στους τάφους των αγίων Ραφαήλ και Νικολάου.

Επίσης μαζί με τους Αγίους μαρτύρησαν ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανιψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463.

Οι αφηγήσεις των ντόπιων μέχρι το 1959 που άρχισε ο κύκλος των αποκαλύψεων, περιγράφουν έκτοτε συχνές εμφανίσεις ενός καλόγερου στο μέρος που έγινε η σφαγή. Ο άγιος Ραφαήλ επέτρεψε επίσης να ανακαλυφθεί μια εικόνα του Χριστού και ένα αγίασμα που επιτέλεσαν πολυάριθμα θαύματα. Οι άγιοι δεν περιορίστηκαν να αποκαλύψουν τα τίμια λείψανά τους και τις συνθήκες του μαρτυρίου τους, αλλά επίσης κατέδειξαν και καταδεικνύουν την παρρησία που έχουν ενώπιον του Θεού με θαύματα, των οποίων ο αριθμός συνεχώς αυξάνει. Μέχρι τις ημέρες μας, ο άγιος Ραφαήλ εμφανίζεται στον ύπνο η στο ξύπνιο πολλών ανθρώπων, ευσεβών η αδιάφορων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Αμερική και την Αυστραλία. Θεραπεύει ασθενείς που πάσχουν από ανίατα νοσήματα, ξυπνά συνειδήσεις πωρωμένες από την αμαρτία, ανακουφίζει δεινοπαθούντες και πάσχοντες και καταδεικνύει ότι ο Κύριος δοξάζεται εν τοις αγίοις αυτού, σήμερα, όπως και χθες, και αιωνίως.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Γιατί ο ΣΚΑΪ δείχνει την πόρτα της εξόδου στην Κατερίνα Ακριβοπούλου; [Δείτε το VIDEO]

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2014/04/video_1910.html 

Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση έκανε η δημοσιογράφος Κατερίνα Ακριβοπούλου στην τηλεοπτική εκπομπή του... Εισα-γγελάτου. 
Εκτίμησε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα των μυστικών υπηρεσιών, κάτι που το ισχυρίστηκε «μετά λόγου γνώσεως» όπως είπε.

"Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Κατερίνα Ακριβοπούλου από κεντρική «φωνή» του ραδιοφώνου του ΣΚΑΪ βρέθηκε καταρχήν στην κουτσουρεμένη ζώνη 13:00 με 14:00 (αφού έκανε εκπομπές μόνο από Δευτέρα έως Πέμπτη) και από την επόμενη βδομάδα θα βρεθεί στην απογευματινή ζώνη 19:00 με 20:00.
Μια τελείως αδιάφορη ζώνη ραδιοφωνικά, αφού αυτή την ώρα ουσιαστικά είναι ελάχιστοι οι ακροατές του ραδιοφώνου.
Η νέα αλλαγή ώρας – υποβάθμιση για την Κατερίνα Ακριβοπούλου δεν είναι έκπληξη για όσους ακούνε την εκπομπή της αφού δεν έχει καμία σχέση πολιτικά με τις υπόλοιπες εκπομπές του ραδιοφώνου.
Η αντιμνημονιακή οπτική γωνία και η έντονα κριτική διάθεση στην κυβερνητική πολιτική, με δημοσιογραφικά πάντα κριτήρια, δεν ταίριαζε καθόλου με την κατά τα άλλα ομοιογενή πολιτική γραμμή τόσο του ραδιοφώνου όσο και της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ:

Ακολουθεί το αποκαλυπτικό video: 

Το καντήλι της Ελλάδας αργοσβήνει…(του Γιώργου Χαρβαλιά)

http://kostasxan.blogspot.gr/2014/04/blog-post_1114.html 

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν μετά τη θριαμβευτική έξοδο στις αγορές και το «μπόλιασμα» του ευρωψηφοδελτίου της Ν.Δ. με δυο τρία υποδειγματικά… «ούφο» οι πολιτικοί συντελεστές της συγκυβέρνησης είναι έτοιμοι να ζήσουν ξένοιαστοι τον πασχαλινό τους μύθο στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Ξέρω όμως στα σίγουρα ότι εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα κάνουν στην κυριολεξία μαύρη Ανάσταση, περιμένοντας από Δευτέρα να ξαναγυρίσουν στον γολγοθά τους.

Ο ελληνικός γολγοθάς δεν έχει λήξη. Κι όποιος νομίζει ότι ήρθε η λύτρωση επειδή κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου ανακάλυψαν το…ποδήλατο, είναι άξιος της μοίρας του.

Δυστυχώς η Ελλάδα διαλύεται, τρώει τις σάρκες της και φυλλορροεί. Τα καλύτερα μυαλά φεύγουν για το εξωτερικό. Οι δανειστές επιβάλλουν μια νέα καταναγκαστική διασπορά, που συρρικνώνει τον κοινωνικό ιστό και θρυμματίζει τους αρραγείς μέχρι σήμερα οικογενειακούς δεσμούς.

Σε αντίθεση με τη μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, σήμερα δεν ξενιτεύονται τα εργατικά χέρια των πόλεων και η φτωχολογιά της υπαίθρου. Εξειδικευμένοι επιστήμονες και καταξιωμένοι επαγγελματίες φεύγουν για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη, μακριά από το… success story της ελληνικής «ρουμανοποίησης». Και πολλοί από αυτούς δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν ποτέ. Θα αφομοιωθούν στις χώρες φιλοξενίας τους ως πολίτες της ενωμένης Ευρώπης, θα κάνουν μεικτές οικογένειες και θα επισκέπτονται τη γενέτειρα δυο τρεις φορές τον χρόνο για διακοπές. Σαν τον παλιό… θείο από την Αμερική.

Την ίδια ώρα, η χώρα γερνάει. Η υπογεννητικότητα χτυπάει κόκκινο και η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια δεξαμενή συνταξιούχων, που σύντομα δεν θα παίρνουν σύνταξη…

Αυτοί οι ηλικιωμένοι με τα πετσοκομμένα εισοδήματα είναι που στηρίζουν με την ψήφο τους τις πολιτικές του Μνημονίου. Πιθανόν στη ζωή τους να έχουν δει πολλά και τρέμουν μήπως δουν τα χειρότερα. Ομως μια χώρα που βγάζει κυβερνήσεις χάρη στις ηλικίες… 60 plus (από αυτούς που ξεροσταλιάζουν πρωί πρωί στο παραβάν για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα) δεν έχει ελπίδα να ορθοποδήσει…

Πατρίδα φοβισμένων γέρων, άνεργων νέων κι απελπισμένων σαραντάρηδων που κυνηγούν το τρένο της μεγάλης φυγής κατάντησε η Ελλάδα του Μνημονίου. Κι αυτή θα είναι η τύχη μας για καμία τριανταριά χρόνια. Οσο δηλαδή θα εξαρτιόμαστε από τους ξένους για να «εξυπηρετούμε» το δυσθεώρητο χρέος μας. Δηλαδή για να τους επιστρέφουμε τα δανεικά στην ώρα τους…

Κακά τα ψέματα, η μίνι-έξοδος στις αγορές ήταν μία ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας που τους βόλευε όλους. Τη Μέρκελ, για να δείξει ότι ξεμπέρδεψε από τον ελληνικό μπελά και δεν θα χάσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι τα λεφτά τους. Την κυβέρνηση, για να πείσει τους αφελείς ότι βγήκαμε από το τούνελ. Και φυσικά τους διάφορους σαλταδόρους των hedge funds, που έχουν ανακαλύψει εδώ ένα ιδιότυπο, ευρωζωνικό… Ελντοράντο.

Σχεδόν οι μισοί (49%) από τους επενδυτές που έσπευσαν να αρπάξουν το ελληνικό ομόλογο… κελεπούρι προσδιορίζονται ως «διαχειριστές κεφαλαίων». Αλλο ένα 33% των αγοραστών, σύμφωνα και πάλι με την επίσημη ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, είναι hedge funds. Ενα ισχνό 14% κατέληξε σε ξένες τράπεζες. Και μόλις το 4% αυτών που επέλεξαν να εμπιστευτούν το ελληνικό mini bond ήταν ξένα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή οι πιο σοβαροί και θεσμικοί διεθνείς επενδυτές.

Το τι σημαίνει αυτό αφήνω να το αναλύσουν οι ειδικοί. Κι ελπίζω να το έχει κατανοήσει ο Στουρνάρας, που έσπευσε να κομπάσει. Γιατί πράγματι η Ελλάδα βγήκε στις αγορές με στημένη διαδικασία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αθέμιτο, ούτε αντιδεοντολογικό. Την ίδια μέρα όμως βγήκαν στο… μεϊντάνι των αγορών το Πουέρτο Ρίκο, το Πακιστάν και ακόμη δυο τρεις τριτοκοσμικές χώρες. Κι αυτές δανείστηκαν. Με ανάλογα επιτόκια και αντίστοιχες υπερκαλύψεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι από τη μια μέρα στην άλλη τις… εμπιστεύθηκαν οι αγορές, παρότι κάποιες βαθμολογούνται καλύτερα από τους ξένους οίκους από ό,τι η Ελλάδα...

Ανάλογο θέατρο παίζεται και με τη φάμπρικα των λεγόμενων start up business. Στο προσκήνιο, ιστορίες γρήγορου πλουτισμού στην Ελλάδα του οικονομικού μαρασμού. Ανεργοι που έγιναν εκατομμυριούχοι με μια έξυπνη ιδέα που άρεσε στους… Γερμανούς, φοιτητές που πούλησαν το μαγικό software στη Silicon Valley, αγρότες που καλλιεργούν «έξυπνες» τροφές και… βρήκαν τον Μάη που θρέφει τους τέσσερις. Ιστορίες με… αρκούδες για νεοφυείς επιχειρήσεις και…πράσινα άλογα σαν την πράσινη ανάπτυξη του Γιωργάκη. Μόνο και μόνο για να ξοδεύονται τα κονδύλια γερμανικής επιμόρφωσης, να στρατολογούνται «πρόθυμοι νεροκουβαλητές» και να επιτείνεται η διαρροή εγκεφάλων. Την ίδια ώρα, οι νέοι που δεν είχαν τη τύχη να…σφίξουν το χέρι της Μέρκελ καταδικάζονται στον μισθό των 400 ευρώ και στη φτωχοποίηση διαρκείας…

Κάποιοι πολιτικοί λοιπόν μπορεί μεθαύριο ακόμη και να πανηγυρίζουν τσουγκρίζοντας αβγά, την ίδια ώρα που η χώρα γκετοποιείται, προλεταροποιείται, βυθίζεται σε άγριες μορφές κοινωνικού και επαγγελματικού κανιβαλισμού, από τις οποίες θα είναι αδύνατον να ξεφύγουν οι επόμενες γενιές.

Τόσο βίαιη αναπροσαρμογή προς τα κάτω βιοτικού επιπέδου λαού ανεπτυγμένης χώρας δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην Ιστορία. Οι Ελληνες έγιναν κουρελήδες κι αυτό βαφτίστηκε… ανάκτηση ανταγωνιστικότητας.

Γι' αυτό σας λέω, δεν ξέρω πώς θα περάσουν οι πολιτικοί το Πάσχα. Με ποιο περίσσευμα υποκρισίας θα πάνε στα χωριά τους. Ενα όμως μπορώ να υποθέσω. Οι μισοί συμπολίτες μας θα σουβλίζουν το αρνί και θα σκέφτονται να ’ταν στη θέση τους ο βουλευτής της περιφέρειάς τους. Αυτός που ψήφισε «για τελευταία φορά» την καταδίκη τους…

Πηγή "Δημοκρατία"

Κόκκινα Δάνεια, Κίτρινα Δάνεια, Πράσινα Δάνεια και το κακό συναπάντημα των τοκογλύφων τραπεζιτών…

http://olympia.gr/2014/04/22/%ce%ba%cf%8c%ce%ba%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%af%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bd/

Σας παρουσιάζω τις πληροφορίες σχετικά με τους νόμους που πρέπει να γνωρίζει ο κάθε δανειολήπτης για να αντικρούσει δικαστικά τις απαιτήσεις των τραπεζών.
Είναι μια επίπονη έρευνα που έκανα διαβάζοντας τους νόμους και τις αναρτήσεις δικηγόρων, εισαγγελέων, και δικαστικών αποφάσεων στο διαδίκτυο καθώς και τους Νόμους που έχουν ψηφίσει στην Βουλή
1. Νομικό θέμα
Αστικός Κώδικας 288 -388
Άρθρο 288
Ο οφειλέτης έχει υποχρέωση να εκπληρώσει την παροχή όπως απαιτεί η

καλή πίστη, αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη.
Άρθρο 388
Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών
Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη.

Αν αποφασιστεί η λύση της σύμβασης, επέρχεται απόσβεση των υποχρεώσεων παροχής που πηγάζουν απ’ αυτήν και οι συμβαλλόμενοι έχουν αμοιβαία υποχρέωση να αποδώσουν τις παροχές που έλαβαν κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.
2. Στην δανειακή σύμβαση υπάρχουν πλήθος παράνομων καταχρηστικών όρων (Νόμου ΦΕΚ 1353/2008 τόμος Β’, παράνομη εισφορά Ν.128/1975 )
Συλλογή Καταχρηστικών Όρων ΓΟΣ για Άμυνα Δανειοληπτών κατά Τραπεζών σύμφωνα με δικαστικές αποφάσεις [ ΑΠ 430/2005, ΟλΣτΕ 1210/ 2010 και ΥΑ Ζ1-798/ 25. 6.2008 (ΦΕΚ Β΄ 1353/ 11. 7. 2008)]
• Όρος που προβλέπει υπολογισμό των τόκων με βάση έτος 360 ημερών αντί του ημερολογιακού έτους (ΑΠ 430/2005 καταχρηστικότητα των πιο πάνω γ,δ ε όρων διότι ο όρος δεν εξαρτήθηκε από κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις.). [το θέμα αυτό ελέγχεται από ποινικής πλευράς για απάτη σε βαθμό κακουργήματος υπό των υπευθύνων των τραπεζών με αθέμιτη παρασιώπηση αληθινών γεγονότων κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια σε βάρος δανειοληπτών (θυμάτων πανελλαδικώς) κατ΄άρθρα 386§§3 α-β, 1 13 στ ποινικού Κώδικα, από αστικής πλευράς για παράνομο και αθέμιτο πλουτισμό των τραπεζών κατ΄ άρθρα 904 και 914 Αστικού Κώδικα].
• Όρος που προβλέπει την επιβολή ποσού «προμήθειας» ή «εξόδων φακέλου» ( ΕφΑθ 5253/2003).
Όρος που προβλέπει ότι, σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής εκ μέρους του καταναλωτή οποιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής ή των τόκων ή των εξόδων, το πιστωτικό ίδρυμα δύναται να καταγγείλει τη σύμβαση δανείου και να ζητήσει το σύνολο του ανεξόφλητου ποσού μαζί με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας (ΕφΑθ 5253/2003).
• Είναι παράνομη η μετακύλιση της εισφοράς του Ν.128/1975
• Είναι παράνομη η τοκοφορία και ο ανατοκισμός της εισφοράς του
Ν.128/1975
3. Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
Με τον νόμο Ν 3723 9/12/2008 ( άρθρα 2, 3, 4, 5 ) επί Κ. Καραμανλή δόθηκαν εγγυήσεις κατ αρχήν στις τράπεζες 23 δις αποκλειστικά για χορήγηση στεγαστικών δανείων , κεφάλαια κινήσεως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας .
Κατόπιν επί Γ. Παπανδρέου δόθηκαν ακόμη 140 δις για τον ίδιο λόγο όπως φαίνεται κατωτέρω :
N. 3845 6- 5- 2010 ( άρθρα 4 παράγραφος 8 ) 15 δισεκατομμύρια
Ν. 3864 21- 7- 2010 ( άρθρα 3 παράγραφος 1 ) 10 δισεκατομμύρια
Ν. 3872 3- 9- 2010 ( άρθρο 7 ) 25 δισεκατομμύρια
Ν. 3965 18- 5- 2011 ( άρθρο 19 παράγραφος 1 ) 30 δισεκατομμύρια
Ν. 4031 9-12-2011 ( άρθρα 1 , 2 ) 60 δισεκατομμύρια
Και ….. επί κυβερνήσεων συνεργασίας ακόμα 70 δις ευρώ
Ν. 4056 12- 3-2012 ( άρθρο 21 ) 30 δισεκατομμύρια
Ν. 4079 19- 9-2012 ( άρθρο 1 παράγραφος 1 ) 40 δισεκατομμύρια
ΣΥΝΟΛΙΚΑ 233 Δις = 23 + 140 + 70 . μέχρι τώρα !!!
α) Το κράτος δεν έβαλε απλά την υπογραφή του σαν εγγυητής, αλλά έδωσε ομόλογα για τα ανωτέρω ποσά στις τράπεζες και αυτές τα έδωσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πήραν δάνειο σε μετρητά .
Αντί όμως να δώσουν ως όφειλαν τα λεφτά στον κόσμο, ( όπως ο νόμος όριζε), για στεγαστικά δάνεια και κεφάλαια κινήσεως σε μικρομεσαίες και σε ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις, που θα εκτίνασσαν την οικονομία και την ανάπτυξη , οι τράπεζες δεν τα έδωσαν και με μέρος αυτών αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου με επιτόκιο 4,8% , βάζοντας στην τσέπη την διαφορά επιτοκίου.
Μήπως έκαναν απλά ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ;
β) Τα ομόλογα αυτά είχαν διάρκεια έως τρία χρόνια .
γ) Στην λήξη των ομολόγων οι τράπεζες όφειλαν να εξοφλήσουν τα δικά τους δάνεια προς την ΕΚΤ, να πάρουν πίσω τα ομόλογα και να τα επιστρέψουν στο Ελληνικό Δημόσιο για να ακυρωθούν.
δ) Για αυτά τα ομόλογα που πήρε η κάθε τράπεζα έπρεπε να είχε δώσει
αντίστοιχες εξασφαλίσεις προς το Ελληνικό Δημόσιο ( κινητά – ακίνητα ) η
και να καταβάλει προμήθεια στο Ελληνικό Δημόσιο επειδή αυτό ήταν
εγγυητής.
Υπεύθυνος για την παραλαβή των εξασφαλίσεων από τις τράπεζες όπως ο νόμος 3723/08 ορίζει, ήταν ο διοικητής της Τράπεζας Της Ελλάδος .
Τις έχει πάρει ;
Επέκτειναν την ισχύ των νόμων για την ενίσχυση των πιστωτικών
ιδρυμάτων μέχρι της 31/12/2012 για να χορηγήσουν και άλλα δις στις
τράπεζες
Η αξία των τραπεζών είναι σήμερα υποπολλαπλάσια των εγγυήσεων
(περίπου 6δις) τα κρατικά ομόλογα που πήραν οι τράπεζες ήταν 233 δις και δεν υπήρχαν εξασφαλίσεις στην λήξη τους, και αυτά τα ομόλογα πληρώθηκαν από το κράτος , δηλαδή εμάς τους φορολογούμενους
Γιατί οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν κατασχέσεις!
(της Ευαγγελίας Αμπάζη – δικηγόρος Αθηνών)
Oι τέσσερις συστημικές τράπεζες έλαβαν συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή τους περίπου 233 δις ευρώ. Ο σκοπός της χρηματοδότησης τους ή, άλλως, της ανακεφαλαιοποίησής τους, σύμφωνα με τα άρθρα 27α και 28 του Ν. 3601/2007, ήταν η αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων τους, τις οποίες υπέστησαν και από τα μη εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των φυσικών προσώπων.
Με την προβλεπόμενη από το νόμο 4093/2012 (ΦΕΚ Α’ 222/12-11-2012 – 3ο Μνημόνιο) και την από 13/11/2012 σχετική (με αρ. 38) απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α’ 223/12-11-2012) διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής των τραπεζών από το Ελληνικό Δημόσιο, οι τράπεζες έχουν καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων» τους έως και την 31/12/2012. Αυτές οι ζημίες προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα και απαιτητά δάνεια των οφειλετών τους.
Συνεπώς οι τράπεζες δεν έχουν έννομο συμφέρον να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια διότι -όπως προανέφερα- για όλο το απαιτητό κεφάλαιο και τους τόκους έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο, στο οποίο, κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα των τραπεζών.
Για να αντικρουστεί το εν λόγω επιχείρημα από τις τράπεζες, αυτές οφείλουν να επιδείξουν στους Έλληνες δανειολήπτες ότι τα συγκεκριμένα ΔΙΚΑ τους δάνεια δεν καλύφθηκαν πλήρως από τις δόσεις αυτές, παραμένουν δηλαδή ανεξόφλητα. Τούτο μπορούν και οφείλουν να πράττουν κάθε φορά που απαιτούν από τους Έλληνες δανειολήπτες να αποπληρώσουν την ανεξόφλητη οφειλή τους, επιδεικνύοντας τους στοιχεία της ύπαρξης της οφειλής τους από τα «Βιβλία των λογαριασμών των επισφαλών απαιτήσεων» (ζημίες), την Τράπεζα της Ελλάδος, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το υπουργείο Οικονομικών. Θα πρέπει να αποδείξουν δηλαδή ότι η συγκεκριμένη οφειλή δεν έχει καλυφθεί από τις δόσεις της ανακεφαλαιοποίησής.
Περαιτέρω, ενώ οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν, κάλυψαν τις ζημίες τους και αποκατέστησαν τα ίδια κεφάλαια των Cor Tier I με τα 45 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησής, διατήρησαν ταυτόχρονα και τις μετοχές τους αλλά και τη διοίκηση τους. Συγχρόνως όμως -και παράνομα- απαιτείται η αναγκαστική είσπραξη των ποσών της ανακεφαλαιοποίησής από τους Έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών), οι οποίοι έχουν ήδη εγγυηθεί τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησής με την εγγύηση που χορήγησε το Ελληνικό Δημόσιο στα ομόλογα CosCos (που έδωσαν οι τράπεζες στο ΤΧΣ και υπέρ του ΕSΜ).
Με τον τρόπο αυτό οι Έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών) καθιστάμεθα οι τωρινοί εγγυητές και, δυνητικά, οι τελικοί δανειστές των τραπεζών, σε περίπτωση που τα CosCos δεν επαναγοραστούν από τις τράπεζες σε τρία (συν δύο) χρόνια και οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου εκπέσουν υπέρ του ΕSΜ, με αποτέλεσμα οι εγγυήσεις (στα CosCos) να γίνουν πλέον ελληνικό δημόσιο χρέος υπέρ του ΕSΜ.
Συνεπώς, οι τράπεζες, ενώ ουδεμία ζημία έχουν υποστεί από τα «ληξιπρόθεσμα» δάνεια (οι ζημίες τους αποκαταστάθηκαν με την ανακεφαλαιοποίησή τους), απαιτούν την αναγκαστική είσπραξη των δανείων αυτών από τους εγγυητές και, δυνητικά, τελικούς δανειστές των τραπεζών, ήτοι τους Έλληνες πολίτες!
Τέλος, από τη συμφωνία ανακεφαλαιοποίησής των τραπεζών, όπως αυτή τελικά κατακυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 38/9-11-2012 πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α’, 223/12-11-2012), προκύπτει ότι όλες οι συστημικές τράπεζες περιέρχονται από το Νοέμβριο του 2012 στην πλήρη κυριότητα (ιδιοκτησία) του Ελληνικού Δημοσίου και του ΕFSP, παρά το γεγονός ότι διατήρησαν τη διαχείριση τους, η οποία ασκείται από τα παλαιά (υφιστάμενα) μέλη των Δ.Σ., διότι μπόρεσαν (με εξαίρεση τη Εurobank) και κάλυψαν από τα ιδιωτικά τους κεφάλαια το 10% της ανακεφαλαιοποίησής τους.
Οι τράπεζες αυτές θα περιέλθουν και πάλι στην κυριότητα των νυν ιδιωτών ιδιοκτητών της μόνον εάν εντός πενταετίας οι τελευταίοι επαναγοράσουν από το Ελληνικό Δημόσιο, και κατ’ επέκταση από τον ΕFSF, τα μετατρέψιμα ομόλογα CosCos, τα οποία κατέχει ο ΕFSF με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Συνεπώς, καμία τράπεζα δεν έχει έννομο συμφέρον να απαιτεί την εξόφληση των ήδη εξοφλημένων από την ανακεφαλαιοποίηση δανείων.
Δικαστικές Αποφάσεις
ΕιρΜεγαλοπόλεως 15/2014: Αναστέλλεται η εκτέλεση διαταγής πληρωμής λόγω άκυρης δανειακής σύμβασης
Με την 15/2014 απόφασή του (ασφαλιστικά μέτρα) το Ειρηνοδικείο Μεγαλοπόλεως, έκρινε ότι επί φερόμενου ως επαγγελματικού δανείου (αλληλόχρεου λογαριασμού) τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του Ν. 2251/1994 περί προστασίας των καταναλωτών και κατέληξε ότι θα πρέπει να ανασταλεί η εκτέλεση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής γιατί:
α) Είναι παράνομος ο υπολογισμός των τόκων επί έτους 360 ημερών
β) Είναι παράνομη η μετακύλιση της εισφοράς του Ν.128/1975
γ) Είναι παράνομη η τοκοφορία και ο ανατοκισμός της εισφοράς του Ν.128/1975
δ) Ως εκ των ανωτέρω πιθανολογείται ότι είναι άκυρη ολόκληρη η σύμβαση, διότι δεν θα είχε επιχειρηθεί από την τράπεζα, δίχως το άκυρο μέρος της.
————-
27/2014 ΜονΠρωτΚορίνθου: Αναστέλλεται η εκτέλεση διαταγή πληρωμής, λόγω υπέρβασης του νομίμου επιτοκίου
Με την υπ’ αριθμ 27/2014 απόφαση της κας Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, επί αιτήσεως με την οποία ζητείτο η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης με ανακοπή (632ΚΠολΔ) διαταγής πληρωμής, πιθανολογήθηκε, ότι η τράπεζα εφάρμοζε επιτόκιο, το οποίο υπερέβαινε τα ανώτατα εξωτραπεζικά επιτόκια.
Το ύψος του επιτοκίου αυτού θεωρήθηκε παράνομο ως καταχρηστικό και κατ’ ακολουθίαν του λόγου αυτού, επηρεάστηκε η αποδεικτικότητα με έγγραφα και το εκκαθαρισμένο του συνόλου της απαιτήσεως. Για τους λόγους αυτούς διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής.
—————–
ΜονΠρωτΚορίνθου 47/2014: Αναστέλλεται η εκτέλεση διαταγής πληρωμής λόγω υπολογισμού των τόκων επί έτους 360 ημερών
Με την 47/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου (ασφαλιστικά μέτρα) διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε επί τη βάσει ενός αλληλόχρεου λογαριασμού, λόγω πιθανολόγησης ως βάσιμους και ορισμένου του λόγου ανακοπής, περί παράνομου υπολογισμού των τόκων επί έτους 360 ημερών, αντί του νομίμου υπολογισμού επί έτους 365 ημερών.
————
ΠολΠρωτΧαλκιδικής 83/2013: Ακυρώνεται διαταγή πληρωμής λόγω ακυρότητας της δανειακής σύμβασης
Περίληψη: Καταναλωτής είναι ο τελικός αποδέκτης υπηρεσιών-προϊόντων Τράπεζας, αδιαφόρως αν αυτά προορίζονται για προσωπική ή επαγγελματική χρήση και ο εγγυητής που παρέχει εγγύηση στα πλαίσια μη επαγγελματικής του δραστηριότητας για εξυπηρέτηση όχι δικών του συμφερόντων, αλλά για την εξασφάλιση της οφειλής εμπόρου (βλ. Και ΑΠ 1332/2012).
Σχόλιο: Πρόκειται για μια απίθανη απόφαση από Δικαστές που ξέρουν και τολμούν να αποδίδουν Δικαιοσύνη και όχι από φορμαλιστές υπηρέτες νομιμοποιητικών μηχανισμών της όποιας νομιμοφανούς ανομίας.
ΔΟΥΔΑΚΜΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΕΒΡΟΥ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΘΡΑΚΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ – ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ