ΜΚΟ
Επιτέλους,
οι βόθροι αρχίζουν να σπάνε!
Τώρα
σύσσωμη η δημοσιογραφική παπαγαλία είναι λαλίστατη, ενώ χρόνια και χρόνια, οι
πολλοί σιωπούσαν.
Θυμάμαι "Το
Παρόν" που έδινε στοιχεία για το όργιό τους και ακολουθούσε ο γράφων με
σχόλια.
Στη ζωή
και στην Ιστορία έχει πολύ μεγάλη σημασία για το πότε και για ποιους μιλάς και
γράφεις.
Για να δούμε τι θα δούμε και τι σκατό θα ξεχειλίσει, αν το σύστημα δεν
προλάβει να τους τσιμεντάρει, όπως το κάνει χρόνια, και όπως έγραφα εδώ και
πολλά χρόνια (βλ. το άρθρο μου: "Η θηλιά ως βρόχος του συστήματος", στα
"Πολιτικά Θέματα" της 8/12/2000).
Ήταν τότε
που οι πάντες, σχεδόν, σιωπούσαν. Αν η τακτική Δικαιοσύνη δεν επαρκεί, να
κληθούν και τα έκτακτα Στρατοδικεία.
Αθήνα, 10/03/2014
Ο αντιβοθροποιός
πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
εκτός του βοθροποιημένου "συνταγματικού τόξου"
Όχι
χρίσμα αλλά κομματική στήριξη!
Αυτή είναι η "μοντέρνα" λογική, κοινωνική, κομματική και πολιτική
απάτη που πλασάρουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές!
Είναι γνωστό ότι χρόνια και χρόνια στις δημοτικές
εκλογές που είχαν έντονο πολιτικό
χαρακτήρα τα κόμματα έδιναν το
"χρίσμα" στους υποψήφιους".
Το "χρίσμα" προέρχεται από το αρχαίο
ρήμα χρίω, το οποίο σημαίνει επάλειψη με το αγνό μύρο, από το
χριστιανικό μυστήριο και μεταφορικά, λέει το λεξικό, σημαίνει επίσημη αναγνώριση.
Αυτή η αυτοδιοικητική διαδικασία αναγόρευε και
εξακολουθεί να αναγορεύει τον αρχηγό του
κόμματος σε… Πάπα ή αρχιεπίσκοπο που δίνουν
το… χρίσμα, δηλαδή την ευλογία τους στους υποψήφιους.
Αυτό το άθλιο αντιαυτοδιοικητικό φαινόμενο, το
οποίο αναγορεύει τον αρχηγό σε ένα
είδος Μεσσία!
Πρόκειται για μια αρρωστημένη κατάσταση, την οποία καυτηριάζοντας στο παρελθόν
διατύπωσα την άποψη ότι αν ο αρχηγός
μεγάλου κόμματος έδινε το "χρίσμα" σε ένα δραπέτη του
Δρομοκαϊτείου ψυχιατρείου, αυτός θα
εκλεγόταν δήμαρχος!!
Όσο για την γνώμη και τις αποφάσεις των τοπικών κοινωνιών
και τοπικών κομματικών οργάνων, ούτε καν που λαμβάνονται υπ' όψιν.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο αναιρεί και καταλύει αυτή τούτη την ουσία
και τη λειτουργία της αυτοδιοίκησης, η οποία έτσι ετεροκαθορίζεται από τη
βούληση του αρχηγού!
Αυτό το αρρωστημένο φαινόμενο το προωθούν και τα
ΜΜΕ, τα οποία προβάλλουν μόνο τους
υποψήφιους που πήραν το χρίσμα από
τους αρχηγούς των κομμάτων.
Πρόκειται για ένα αντιαυτοδιοικητικό φαινόμενο το οποίο προωθεί το κομματικό στοιχείο έναντι του πολιτικού (βλ.
το άρθρο μου: "Τα όρια ανάμεσα στο πολιτικό και κομματικό στοιχείο στην
αυτοδιοίκηση", στο μηνιαίο περιοδικό "Τοπική Αυτοδιοίκηση",
τεύχ. 2/1979).
Χρόνια
έρευνας κα προσπάθειας χαμένα σε μια Ελλάδα της αρλουμπολογίας και αρρωστημένης
φιλοδοξίας.
Αθήνα, 10/03/2014
Ο
αντιδημοφιλής πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Το
κατάντημα της Ελλάδος και η ελληνική δημοσιογραφία
Τούτα τα χρόνια των πατριδοκτόνων μνημονίων αρκετοί δημοσιογράφοι άνοιξαν τα στόματά
τους και έβγαλαν τις σκουριασμένες γραφίδες από τις θήκες της κριτικής και λένε και γράφουν αυτά τα οποία οφείλουν, ασκώντας
κριτική στην εκφυλισμένη εξουσία.
Αυτό σημαίνει ότι για τριάντα τόσα χρόνια δεν ασκούσαν δημοσιογραφία μολονότι αρκετοί
από αυτούς έγραφαν καθημερινά και
μιλούσαν καθημερινά και επί ώρες σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Από την άποψη αυτή ήταν και είναι οι προνομιούχοι διαμορφωτές της κοινής
γνώμης των… απλών πολιτών που βιώνουν
στο βασίλειο της σιωπής και της πολιτικής ανυπαρξίας. Των "απλών" πολιτών -γιατί
υπάρχουν και οι σύνθετοι- στους
οποίους δινόταν ο… λόγος σε κάθε εκλογές
στις οποίες "ψήφιζαν" και "ψηφίζουν" κατά πως τους ντομπάρισε η δημοσιογραφία.
Κι όμως, αυτό το χυδαίο φαινόμενο ονομάζεται δημοκρατία η οποία γεννήθηκε εδώ στον
ίδιο χώρο και λειτουργούσε στην Πνύκα
με τον Κανόνα της Ισηγορίας!
Όταν αρκετοί μιλούν
και γράφουν ολημερίς και ολονυκτίς και τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων δεν έχουν
λόγο και γραφή, αυτό είναι κατοχική τυραννία
Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα πρέπει να εξάγουμε
το αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι για το σημερινό
κατάντημα της Ελλάδος, η δημοσιογραφία φέρει
μεγάλη ευθύνη, γιατί προφανώς έλεγε και έγραφε πομφόλυγες και τιποτολογίες.
Εκεί καταλήγει ο συλλογισμός αν υιοθετήσουμε την τεράστια σημασία του αληθινού και ουσιαστικού λόγου, στην κοινωνική και πολιτική εξέλιξη. Να για
παράδειγμα τι έγραφε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ: "Ένας σωστός λόγος ισοδυναμεί με το να μετασχηματίζεις τον
κόσμο", ενώ ο ομοεθνής του φιλόσοφος Τ. Ηοbbs,
τρεις
αιώνες πριν, θα γράψει: "Το φως του ανθρώπινου πνεύματος είναι
οι σαφείς λέξεις… ο λόγος είναι η πορεία…. προς το καλό της ανθρωπότητος…
αντίθετα οι μεταφορές, οι διφορούμενες λέξεις που δεν θέλουν να πουν τίποτα,
είναι σαν τους νυχτερινούς φωσφορισμούς στους τάφους και τα έλη"
(περισσότερα στο έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", Αθήνα 2002,
σελ. 139-145 όπου το κεφάλαιο: "Ο ανούσιος
λόγος". Εδώ λοιπόν μας οδήγησε η δημοσιογραφική και πολιτική τιποτολογία τεσσάρων δεκαετιών: στους
τάφους και τα έλη και στη χρεωκοπία.
Ξέχασαν ή δεν ήξεραν ότι -όπως έγραφε και η
λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου- "Ο
λόγος ο αληθινός μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός, γίνεται οδηγός
και φως" (βλ. το ποίημά της: "Ύμνος του Πολίτη" στα
"Πολιτικά Θέματα" της 5/3/1993).
Καταλήγοντας θα έλεγα: ΟΧΙ! Ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης.
Αυτή η "δημοκρατία" και αυτή η δημοσιογραφία χρειάζονται ανασκολοπισμό (βλ. το άρθρο μου: "Ν'
ανασκολοπιστούν οι ανασκολοπίζοντες", στο μηνιαίο περιοδ.
"Ηλιαία" τεύχ. Μαΐου 2007).
Δυστυχώς
ο "κυρίαρχος" λαός εξακολουθεί να βιώνει στη σιωπή στην αδράνεια και
στην πείνα.
Εξακολουθεί να λέει τη σαχλαμπούχλα: "Συγχαρητήρια" στους ραδιοφονατζήδες,
προκειμένου να του δοθεί ο λόγος για δύο
λεπτά σε σαράντα χρόνια! Πολιτικοί Αυστραλοπίθηκοι.
Αθήνα, 10/03/2014
Ο… βουβός
πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου, στον οποίο δίνεται
μικρόφωνο
από ραδιόφωνο της… Αυστραλίας αλλά όχι των Αθηνών!
Χυδαία δημοκρατία!