Κούρεμα οικιστικών δανείων... και οι τοππουζόβορτοι από τον (Όμηρο Αλεξάνδρου)

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μου ‘’Κοινωνική αναταραχή και εκτροπή θα φέρουν οι εκποιήσεις’’, που είναι αναρτημένο στο Μπλοκ μου, νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας σήμερα αναδεικνύουν την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δανειστικά χαρτοφυλάκια των κυπριακών πιστωτικών ιδρυμάτων σε ότι αφορά την καλπάζουσα αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Τα συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα, που με βάση την ιδρυτική τους πράξη, θα έπρεπε να περιορίζοντο σε οικιστικά κυρίως δάνεια, επιδόθηκαν σε ένα φρενήρη ανταγωνισμό με τις εμπορικές τράπεζες στην παραχώρηση επιχειρηματικών δανείων και δανείων για άλλους σκοπούς. Μεταξύ των πελατών των συνεργατικών περιλαμβάνονται ακόμη και άνθρωποι του υποκόσμου που συνεργάζονται με πολιτικά πρόσωπα, όπως για παράδειγμα τα ‘’υποκοσμικά’’ δάνεια της σκανδαλώδους επένδυσης της Δρομολαξιάς, όπου ως γνωστό  άνθρωποι του υποκόσμου συνεργάστηκαν με κομματικά στελέχη του ΑΚΕΛ με όλα τα γνωστά παρατράγουδα.

Άλλη περίπτωση είναι η παραχώρηση επιχειρηματικού δανείου ύφους 11 εκ με ευνοϊκούς όρους στον τέως διευθυντή του Συνεργατισμού Ερωτόκριτο Χλωρακιότη ο οποίος δεν μπορεί να το αποπληρώσει και ταυτόχρονα μένει στο απυρόβλητο.

Μια άλλη σκανδαλώδης περίπτωση που αφορά και πάλιν τα συνεργατικά πιστωτικά ιδρύματα είναι ο δανεισμός 400 περίπου εκατομμυρίων στους χρεοκοπημένους Δήμους της Κύπρου, εν γνώση τους ότι αυτά τα δάνεια είναι προβληματικά, καθ’ ότι οι Δήμοι της Κύπρου λειτουργούσαν και λειτουργούν με αδιαφάνεια και καλπάζουσα διαφθορά. Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Δήμοι της Κύπρου, όπως και τα συνεργατικά, αποτελούν φέουδα της ελεεινής κομματοκρατίας όπου ο κάθε πολιτικός διόριζε τον κολλητό του με αποτέλεσμα να έχουν υπεράριθμο προσωπικό με πολύ ψηλούς μισθούς και βασιλικά επιδόματα.

Σαν αποτέλεσμα της πιο πάνω κακοδιαχείρισης, 1 στα 2 δάνεια δεν εξυπηρετείται με αποτέλεσμα τα συνεργατικά ιδρύματα, τα οποία ήδη έχουν πτωχεύσει, να αναγκάσουν την Κυβέρνηση να τους παραχωρήσει 1500 εκ. από τα δανεικά της Τρόικα για να τα σώσει και να τα κρατικοποιήσει. Αντί τα συνεργατικά ιδρύματα να στραφούν στα επιχειρηματικά δάνεια και κυρίως σε αυτά που παραχώρησαν στον υπόκοσμο, στους αξιωματούχους τους και στους πολιτικούς και να προσπαθήσουν να τα ανακτήσουν, με διαιτητικές διαδικασίες παρωδίες κυνηγούν τους άνεργους και εξαθλιωμένους οικονομικά πολίτες για να τους πάρουν το σπίτι τους. Συνεργατισμός με το ανθρώπινο πρόσωπο ....όνομα τζιέ πράμαν...

Σήμερα διάβασα στο διαδύκτιο ότι η Βρετανική κυβέρνηση έκλεισε 100 περίπου τραπεζικούς λογαριασμούς που κύπριοι πολιτικοί και εταίροι τους μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες διατηρούσαν σε βρετανικές τράπεζες καθ’ ότι υπήρχαν ισχυρότατες ενδείξεις ότι μέσω αυτών των λογαριασμών γινόταν μεγάλο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Σαν επαγγελματίας Εγκεκριμένος Λογιστής – Ελεγκτής γνωρίζω ότι η Κύπρος έχει υπογράψει συμφωνία με την Μ. Βρετανία για την ‘’αποφυγή διπλής φορολογίας’’. Με βάση τις πρόνοιες της συμφωνίας αυτής το γραφείο Φόρου Εισοδήματος της Κύπρου έχει το δικαίωμα να ζητήσει και να πάρει όλες τις πληροφορίες που υπάρχουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς που κάθε κύπριος διατηρεί στη χώρα αυτή. Να μια πιθανή πολύ καλή πηγή εσόδων από φόρους για το γραφείο Φόρου Εισοδήματος.Για να δούμε θα το κάνει, η επειδή εμπλέκονται πολιτικοί θα σφυρίξει αδιάφορα;

Πιο κάτω σας μεταφέρω αυτούσιο άρθρο που αφορά τηνδημοκρατία  της Ισλανδίας και το πώς αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες της που έπραξαν κάτι ανάλογο όπως στην Κυπριακή Μπανανιά. (στο Μπλοκ μου θα βρείτε αναρτημένο σχετικό άρθρο)

<<Ισλανδία: «Κούρεμα» στεγαστικών δανείων αποφάσισε η κυβέρνηση

Ρέικιαβικ: Σε «κούρεμα» του χρέους των νοικοκυριών προς τις τράπεζες -και ειδικότερα από στεγαστικά δάνεια, που είναι συνδεμένα με τον πληθωρισμό-, ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει η κυβέρνηση της Ισλανδίας.

Το «κούρεμα» αφορά στο ποσό των 928 εκατ. ευρώ, κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 24.000 ευρώ για κάθε δανειολήπτη.

«Άμεσα θα επωφεληθεί σχεδόν το 80% των νοικοκυριών στην Ισλανδία, έμμεσα, όμως, όλοι θα κερδίσουν. Θα ενισχυθεί η ανάπτυξη και η αγοραστική δύναμη» δήλωσε σύμφωνα με το euronews ο πρωθυπουργός της χώρας, Σιγκμουντούρ Ντέιβιντ Γκιουνλογκσον.

Το «κούρεμα» των στεγαστικών αποτελούσε μία από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της ισλανδικής κυβέρνησης. Δεν έχει ακόμα, διευκρινιστεί πώς θα χρηματοδοτηθεί, ωστόσο το υπουργείο Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι δεν θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός.

ΔΝΤ και ΟΟΣΑ εξέφρασαν αντιρρήσεις, υποστηρίζοντας ότι θα επιφέρει ένα ακόμα πλήγμα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, που κατέρρευσε στην κρίση του 2008. Ο πληθωρισμός στην Ισλανδία ξεπέρασε το 37%, μέσα σε τρία χρόνια.>>

Η Ισλανδία έχει κλείσει στην φυλακή πολιτικούς και τραπεζίτες, κατάσχεσε τα χρήματα που είχαν κλέψει και εξαπέστειλε τους εξωτερικούς δανειστές της διαγράφοντας τις οφειλές της σε αυτούς, και  όπως διαβάσατε πιο πάνω προέβηκε σε κούρεμα οικιστικών δανείων προκειμένου να σώσει τα σπίτια των πολιτών της. Στην κυπριακή Μπανανία τίποτα από τα πιο πάνω δεν έχουν γίνει άλλα ούτε και κανενός από εμάς ιδρώνει το αυτί του για την ατιμωρησία που υπάρχει. Μέχρι πότε όμως το κυπριακό γαϊδούρι θα δείχνει την γαϊδουρινή αυτή υπομονή; Σε 2-3 μήνες όταν ο δικαστικός κλητήρας θα κτυπήσει πολλών από εμάς την πόρτα μας για να μας επιδώσει δικαστική απόφαση για πώληση της οικίας μας, θέλω να πιστεύω ότι η γαϊδουρινή μας υπομονή θα μετατραπεί σε γαιδουροκλωτσιά. Αν δεν γίνει ούτε και αυτό, τότε θα επαληθευτεί ο μακαρίτης ο Θεμιστοκλής Δέρβης που απεκάλεσε δημόσια τους κύπριους τοππουζόβορτους...

Όμηρος Αλεξάνδρου

http://omirosalexandrou.blogspot.com.

ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (VIDEO)

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/33777-mia-paidiki-pro

Δείτε την μικρή Ελευθερία να λέει την υπέροχη προσευχή 

Ξυπνώ με την αυγούλα με τα μικρά πουλιά και στέλνω προσευχούλα ψηλά στην Παναγιά. Βοήθα τη μανούλα καλή μας Παναγιά και τον πατερούλη παππούλη και γιαγιά.

Και μένα το παιδάκι που σε παρακαλώ,να με φωτίζεις πάντα να κάνω το καλό.

O ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ (ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/33780-aluodemenos

"Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!"

"Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.
"Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"

Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε:

"Να σου πω μια μια ιστορία..."  

Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται.
Οταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μιά αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.

Ωστόσο, το ξύλο ήταν ήταν αληθινα μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος. Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δεντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.

Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.

Μα τι τον κρατάει;

Γιατί δεν το σκάει;

Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξηγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος.

Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: "Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;"

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα.

Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.

Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.

Έκλεισα τα μάτια και φανάσθηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρ΄ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφερει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.

Φαντάσθηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο... Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.

Αυτος ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.

Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του ειναι χαραγμένη στη μνήμη του.

Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση.

Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του...


"Έτσι είναι, Ντεμιάν. Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφανα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.

Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ενα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφεραμε.

Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: "Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."

Ο Χόρχε έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθησε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε:


"Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε.

Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!

Του Χόρχε Μπουκάι 

Οικογενειακώς εις την Εκκλησίαν

http://www.diakonima.gr/2013/12/03/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CE%BD/

Ο Θείος Χρυσόστομος , ο μέγας αυτός παιδαγωγός , λέγει διά τους οικογενειάρχας , όταν μεταβαίνωσιν εις την εκκλησίαν να συμπαραλαμβάνωσι και τα μωρά τους . Να μη τα λυπούνται και τα αφήνωσι να κοιμώνται , είτε διότι είναι λίαν πρωί , είτε διότι είναι χειμών ή βροχερός ο καιρός ή είναι θέρος και ο ύπνος των είναι γλυκύς.

Αλλά να ξυπνώσιν και να συμπαραλαμβάνωσι εις την Εκκλησίαν , ίνα βλέπουσι και αυτά και ασπάζονται τας Αγίας Εικόνας , του Κυρίου μας , της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων και ίνα ακούωσιν τους θείους λόγους και εθίζονται , από της παιδικής ηλικίας τους , να προσέρχωνται εις την Εκκλησίαν του Χριστού.

Διότι εις την ηλικίαν αυτήν η ψυχή των παιδιών είναι εύπλαστος , ως εκ σφραγίδος , εις τον νουν των . Εθίζονται δε απ´αρχής εις την αρετήν , η δε συνήθεια , συν τω χρόνω , καθίσταται έξις και έξις , δευτέρα φύσις , η οποία μέχρι και του βαθεός γάρατος ακόμη , θα τα οδηγή τακτικώς εις την Εκκλησίαν του Χριστού , δια να εργάζονται εις την αρετήν, και διά να προκόπτουν εις παν αγαθόν.

 Από το βιβλίο « Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν » του Δ. Παναγόπουλου

Πηγή:  agioritikovima.gr 

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ. ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ, ΠΟΥ ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ Η ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ!

http://www.agioritikovima.gr/perizois/33844-to-buzantino-ch

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της αρχαιότητας

Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί. Στην αρχαία Ελλάδα παρόμοιο έθιμο υπήρχε, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη.

Η Ειρεσιώνη (είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού).

Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).

Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου-20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν τηνΕιρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Πρόγονος λοιπόν, του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη , μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο.

Το Βυζαντινό Χριστουγεννιάτικο Δέντρο

To Χριστουγεννιάτικο δένδρο και μάλιστα ως μετεξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής «Ειρεσιώνης»,
όχι μόνο δεν απαγορευόταν στο Βυζάντιο αλλά αντιθέτως κατά την εορτή των
Χριστουγέννων «…κατά διαταγήν του επάρχου της (κάθε) πόλεως, ου μόνον
καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής (Φαίδωνος Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 152).

Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα επίλεκτο Βασιλικό Καβαλλαρικό (Ιπποτικό) Τάγμα της
βυζαντινής ανακτορικής φρουράς το οποίο – μεταξύ άλλων – συμμετείχε με
τελετουργικό ρόλο σε επίσημες αυτοκρατορικές τελετές – μεταξύ των οποίων και της
τελετής των Χριστουγέννων – ήταν εκείνο της «Εταιρείας», το οποίο διαιρείτο σε
«Μικρή», «Μεσαία» και «Μεγάλη Εταιρεία».

Την «Μικρή Εταιρεία» την αποτελούσαν αλλόθρησκοι!!!

… (π.χ.
εθνικοί, ειδωλολάτρες, μουσουλμάνοι κλπ).
Την «Μεσαία Εταιρεία» την αποτελούσαν αλλόδοξοι ή/και αλλοεθνείς Χριστιανοί
(π.χ. Σκανδιναυοί, Γερμανοί, Ρώσοι, Άγγλοι κλπ).
Την «Μεγάλη Εταιρεία» την αποτελούσαν «Ρωμαίοι», δηλ. Έλληνες Ορθόδοξοι
Χριστιανοί (Ρωμιοί).

Πιο πιθανό είναι επομένως να ήταν οι αλλοεθνείς/αλλογενείς Ιππότες της Μεσαίας Εταιρείας εκείνοι που μεταλαμπάδευσαν το έθιμο της «Ειρεσιώνης» (το οποίο μετεξελίχθηκε στους «Βυζαντινούς στηνόμενους στύλους με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και ανθέων εποχής») στις αλλόδοξες Χριστιανικές χώρες από τις οποίες
κατάγονταν.

Πάντως η ανάμνηση του βυζαντινού Χριστουγεννιάτικου στολισμού με στηνόμενους στύλους με δενδρολίβανα επιβίωσε στα Πρωτοχρονιάτικα κάλανδα: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΙΑ…»

Δεν γνωρίζω εάν π.χ. στις Σκανδιναυικές χώρες φύονται δενδρολίβανα, αλλά τα κλαδιά του ελάτου που μοιάζουν πολύ με εκείνα του δενδρολίβανου θα μπορούσαν ίσως να αποτελούν το πιο πρόσφορο υποκατάστατό του που διαδόθηκε ευρέως στη Δύση
και παρέμεινε μέχρι τις ημέρες μας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η φάτνη η οποία τοποθετείται στην βάση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου αποτελεί επίσης ελληνικό έθιμο από την εποχή του Βυζαντίου «Οι Βυζαντινοί κατά την ημέραν των Χριστουγέννων…εσχημάτιζον σπήλαιον και εν αυτώ ετοποθέτουν στρωμνήν εφ’ ής ετοποθέτουν παίδα, τον Ιησούν παριστάνοντα…» (Φαίδωνος Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 151).

Ομοίως και τα κάλανδα
«…Οι Βυζαντινόπαιδες, περιερχόμενοι τας οικίας, από βαθείας πρωίας μέχρι δείλης
οψίας, μετά αυλών και συρίγγων έλεγον τα κάλανδα…» (Φαίδωνος
Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού
«Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 152).
Περί των καλανδιστών κατά τα Χριστούγεννα κατά τον ΙΒ΄ αι. μαρτυρεί και ο Ι.

Τζέτζης γράφων:
«…Και όσοι κατ’ αρχίμηνον την Ιανουαρίου και τη Χριστού γεννήσει δε και Φώτων
ημέρα, οπόσοι περιτρέχουσι τας θύρας προσαιτούντες μετά ωδών και επωδών και
λόγους εγκωμίων…».

Ομοίως ο Άη Βασίλης για τον οποίο ο κα­θη­γη­τής τής λα­ο­γρα­φί­ας Δ. Λου­κά­τος, στο βι­βλί­ο του «Χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κα και των γι­ορ­τών» γρά­φει μεταξύ άλλων ότι:

Μαζική διαγραφή στεγαστικών στην Ισλανδία που έδιωξε ΔΝΤ και πτώχευσε τις τράπεζες

http://lithosfotos.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6614.html

H Ισλανδία και πάλι στην πρωτοπορεία. Μόλις χθες είχαμε την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης, που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Απριλίου, για οριζόντια διαγραφή 24000 ευρώ από τα στεγαστικά δάνεια ενός εκάστου των χρεωμένων νοικοκυριών.

Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε ελάφρυνση κατά μέσο όρο κατά 13%. Το όλο πρόγραμμα θα αρχίσει να υλοποιείται από τα μέσα του 2014 και θα στοιχίσει περί το 1.2 δις δολάρια, ποσό το οποίο πιθανολογείται οτι θα προέρθει από τα χρωστούμενα στους ξένους πιστωτές, δηλαδή από κούρεμα.
Πάνω από 9 δις στερλίνες είναι κλειδωμένες στα Ισλανδικά τραπεζικά αμπάρια, πίσω από τα υψηλά τείχη των περιορισμών κίνησης κεφαλαίων, σε ισχύ εδώ και πέντε χρόνια. Παρ' όλα αυτά η Ισλανδία έχει ήδη ξεπληρώσει κατά 55% τις υποχρεώσεις της προς τους Ολλανδούς και Βρετανούς.
Φυσικά, η εξαγγελία αυτή έβγαλε στα κάγκελα το ΔΝΤ, την Ευρωπαική Επιτροπή, τον ΟΟΣΑ, καθώς και την S&P που πρόκανε να μετατρέψει το outlook σε αρνητικό.
Σημειοτέον, η διαγραφή μέρους των στεγαστικών αποτελεί υλοποίηση προεκλογικής εξαγγελίας της παρούσας κυβέρνησης η οποία προέρχεται από τον κεντροδεξιό χώρο.
e-cynical
oimaskespeftoun.blogspot.com

“EΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ”: “…ΤΟ ΒΛΕΠΑΜΕ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΩΝΑ ΚΑΤΡΙΝΑ…”. ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΘΕΟΜΗΝΙΑ” ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ

http://www.makeleio.gr/?p=34280

Εξολοθρευτής άγγελος

4 Αυγούστου 2013

του Γιώργου Μ. Χατζηστεργίου

Σε ολοσέλιδο άρθρο των Financial Times (30.4.2013), γραμμένο ως χρονικό μιας άμεσα επερχόμενης κοινωνικής καταστροφής, προαναγγέλλονται οι μαζικές εξώσεις χιλιάδων επί χιλιάδων Ιρλανδών, από τα σπίτια τους. Το άρθρο εμπεριέχει πολλές τεχνικές λεπτομέρειες (διαγράμματα, ποσοστά μη εξυπηρετούμενων δανείων κλπ.,) οι οποίες λειτουργούν δίκην μετεωρολογικού δελτίου που αγγέλλει την αναπόφευκτη έλευση ενός τυφώνα τύπου Κατρίνα. Απουσιάζουν όμως στοιχεία που να καταδεικνύουν την οικονομική αποδοτικότητα –υπέρ της κοινωνίας και της «ανάπτυξης»– αυτών των εξελίξεων. Τέλος, παρά τους δραματικούς τόνους (είναι χαρακτηριστική η μεγάλη συνοδευτική φωτογραφία: ένα νεαρό ζευγάρι με το μωρό στην αγκαλιά στέκεται στην πόρτα του σπιτιού τους, περιμένοντας το «κακό») δεν υπάρχει οποιαδήποτε μνεία σε τυχόν μέτρα, αν όχι προστασίας, έστω ανακούφισης του κόσμου, όπως στις περιπτώσεις φυσικής καταστροφής. Μόνο ένας φόβος, σε μια υποπαράγραφο, μήπως εκδηλωθεί κάποια «κοινωνική αναταραχή» — μήπως δηλαδή αντιδράσουν τα θύματα της ανθρωπογενούς «θεομηνίας»!

Όχι μόνο στην Ιρλανδία. Ανάλογες εξελίξεις έχουμε σε πολλά σημεία του πλανήτη, αφορώντας ευρέα στρώματα. Στην Ευρώπη των Μνημονίων, η ιδιοκτησία σχεδόν ποινικοποιείται, με την υποχρεωτική καταβολή «χαρατσιού» –όχι φόρου επί των όποιων κερδών από πιθανή ενοικίαση– στους κατόχους ακίνητης περιουσίας, ακόμα και αν πρόκειται για την κατοικία τους.

Διαδικασίες αποστέρησης της ιδιοκτησίας από τους μέχρι τώρα κατόχους της σημειώνονται ήδη και στις μεγάλες πόλεις της φτωχολογιάς στην Ασία. Όπως ανέδειξε πρόσφατα η Monde Diplomatique, η Παγκόσμια Τράπεζα (ο πάλαι ποτέ «καλός μπάτσος» της μεταπολεμικής αμερικανικής οικονομικής κυριαρχίας, σε αντιδιαστολή με το «κακό» ΔΝΤ) δανείζει μικροποσά σε κατοίκους παραγκουπόλεων, θεωρητικά για να ενισχύσει τη μικροεπιχειρηματικότητα (π.χ. να ανοίξουν ένα κουρείο)· αλλά η υποθήκη δεν αφορά μόνο τη (μικρή) ιδιοκτησία του δανειζόμενου, αλλά ολόκληρης της γειτονιάς! Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής, η κατάσχεση αφορά την ευρύτερη περιοχή. Έτσι, εκτός των άλλων, η αλληλεγγύη μεταξύ των αδύναμων μεταλλάσσεται επαχθώς σε συλλογική ευθύνη.

Συναφείς τάσεις εκδηλώνονται σε επίπεδο ολόκληρων κρατών. Έννοιες όπως η «απεδαφικοποίηση» που χρησιμοποιήθηκαν για να λανσάρουν το πολιτικό πρόγραμμα της παγκοσμιοποίησης, αποκτούν τώρα το σκληρό περιεχόμενό τους. Παρατηρούμε και σε ευρωπαϊκές χώρες καταστάσεις που μέχρι τώρα περιορίζονταν στην Αφρική και σε περιοχές της Ασίας: οι λαοί αποκόπτονται από τα συλλογικά τους δικαιώματα πάνω στα εδάφη όπου κατοικούν αλλά και το υπέδαφος, και ταυτόχρονα τα κράτη χάνουν τη «γεωπολιτική πρόσοδο» — μέχρι πρόσφατα, κάθε κράτος, ακόμα και το πιο αδύναμο, είχε ένα αξιοποιήσιμο όφελος, μόνο και μόνο εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης. Αυτό φαίνεται πως τελειώνει, μαζί με το τέλος της μαζικής δημοκρατίας των καταναλωτών στην Ευρώπη.

Γιατί; Μέχρι πρόσφατα, στον «χρυσό μισό αιώνα» της μεταπολεμικής Ευρώπης του 20ού αιώνα, μπορεί το «σπίτι» να ήταν, από την πλευρά της εξουσίας, το όχημα για την εφαρμογή της βιοπολιτικής εκείνης της εποχής (με σημαία τον καταναλωτισμό, έμπαινε στο σπίτι σου και σε συγκέντρωνε στο σαλόνι για να «πλαστείς» από την τηλεόραση), αλλά από τη μεριά των πολιτών το «ιδιόκτητο σπίτι» μπορούσε να χρησιμεύσει ως καταφύγιο ή και ορμητήριο.

Στην εποχή μας, η βιοπολιτική της εξουσίας έχει ασύγκριτα πιο άγρια χαρακτηριστικά. Με την εργασία και την παραγωγή να έχουν χάσει την κεντρικότητά τους, μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού, ακόμα και στην Ευρώπη, αφού πρώτα μετατραπούν σε «άνεργους», στη συνέχεια με τις κατασχέσεις γίνονται και «άστεγοι», ώστε να σπρωχθούν οριστικά στην κοινωνική χωματερή. Αποστερημένοι από την ιδιοκτησία του χώρου κατοίκησής τους –κατάκτηση των αστικών επαναστάσεων κατά της φεουδαρχίας, κάποιους αιώνες πριν– βρίσκονται εξαιρετικά εκτεθειμένοι στις όποιες ορέξεις της εξουσίας.

Βεβαίως, δεν είναι μόνον η αστική γη που «μαζεύουν» στο πλαίσιο της οικοδόμησης ενός νέου πλανητικού καθεστώτος και της βιοπολιτικής του. Είναι και η αγροτική γη, από την οποία, στη Ινδία λ.χ., αποξενώνονται οι παραγωγοί· στη συνέχεια υπερσυγκεντρώνεται, με όχημα τους πατενταρισμένους σπόρους των μεταλλαγμένων της υπερεθνικής Μονσάντο. Επίσης, το χρήμα (χαρακτηριστικό το όψιμο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για τους φορολογικούς παραδείσους ανά τη Γη), τα πολύτιμα μέταλλα (η τιμή του χρυσού καταρρέει κατά το δοκούν στις αγορές, σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα), οι πηγές ενέργειας. Πρόκειται για μια βίαια –πολεμικής φύσης, αλλά χωρίς χρήση συμβατικών όπλων– διαδικασία υπερσυγκέντρωσης πόρων και εξουσίας, η οποία σε επίπεδο διαχείρισης των ανθρώπων δεν μπορεί παρά να αντιστοιχεί σε ένα καθεστώς παροξυσματικού ολοκληρωτισμού. Δεν είναι μια συνηθισμένη κρίση, αλλά μια άγρια τομή μετά την οποία τίποτα δεν θα μοιάζει με το «πριν».

Γιατί τα θύματα δεν αντιδρούν μπροστά στην καταστροφή τους; Το αριστούργημα του Λουίς Μπουνιουέλ Εξολοθρευτής άγγελος (1962) μας δίνει σοβαρές άκρες για την προσέγγιση μιας κατάστασης εγκλωβισμού, όπου μια ομάδα ανθρώπων, αντί να κάνει την αυτονόητη κίνηση προς την ελευθερία διαβαίνοντας απλώς μια απαγορευτική γραμμή που υπάρχει μόνο στο μυαλό τους, οδηγείται στην αλληλοεξόντωση και την καταστροφή. Κατ’ αντιστοιχία, μια φανταστική γραμμή εμποδίζει τις πληττόμενες κοινωνίες να αντιδράσουν αποτελεσματικά· η γραμμή αυτή –μαζί με την αμηχανία ή και τον τρόμο από τις συνεχείς ανατροπές– είναι η ψευδαίσθηση ότι ζούμε ακόμα στην «κανονικότητα» των παρελθουσών δεκαετιών ή, έστω, μια μπόρα που θα περάσει. Τερατώδης συνέπεια, ότι εμπιστευόμαστε τις τύχες μας, διεθνώς, στο ίδιο σύστημα που μας έφερε μέχρι εδώ.

Και στην Ελλάδα; Αναρωτιούνται πολλοί, μες στη σκόνη και τα χαλάσματα: «Σε τι μπορεί να φανεί χρήσιμο σε μια τράπεζα ή στο κράτος ένα παλιωμένο διαμέρισμα στην Κυψέλη ή στο Παγκράτι;», «Μήπως θέλουν να αποκτήσουν τα παλιά κτίρια για να κερδοσκοπήσουν, γκρεμίζοντάς τα και ξαναχτίζοντας καινούργιες πολυτελείς πόλεις για “τους δικούς τους”;». Όμως, ακόμα και η πιθανότητα να κατεδαφιστούν οι ελληνικές πόλεις –με πρώτη την Αθήνα– ώστε να ξανακτιστούν με ελκυστικό τρόπο για τους εύπορους του πλανήτη μοιάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, τουλάχιστον για επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας.

Είναι κρίσιμο να κατανοηθεί ότι η παραγωγή έχει περάσει σε κατώτερη μοίρα την εποχή του «καπιταλισμού του καζίνου». Η παραγωγή –και η παραγωγή κτιρίων– απαιτεί οργάνωση, προγραμματισμό, κάποιου είδους συντεταγμένη συνεννόηση με τους «από κάτω» και πάντως αποδίδει, εάν αποδώσει, μεσοπρόθεσμα, όχι άμεσα. Στην Ελλάδα η λειτουργία της οικοδομικής και κατασκευαστικής βιομηχανίας διακόπηκε βίαια, όχι ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των αγορών (όπως με τις φούσκες των ακινήτων στις ΗΠΑ ή την Ιρλανδία), αλλά κυρίως με την επιβολή των «χαρατσιών». Μάλιστα, η ιδιόμορφη ελληνική οικοδομική βιομηχανία διατηρούσε επαφή με την πραγματική οικονομία (γι’ αυτό δεν θα έσκαγε σαν φούσκα), σε αντιδιαστολή με το λεγόμενο real estate.

Οπότε, τι θα κάνουν με τα κατασχεμένα διαμερίσματα της Κυψέλης ή του Παγκρατίου; Μαζί με τις επιδιώξεις της βιοπολιτικής της εξουσίας που προαναφέραμε και συνιστούν τον κύριο παράγοντα, το πιθανότερο είναι να λειτουργήσουν ως το υλικό υπόβαθρο άυλων τίτλων που θα πωλούνται ως «ακίνητα Αθηνών» στα χρηματιστήρια του πλανήτη. Με άλλα λόγια, θα περιφερόμαστε ανάμεσα σε χαλάσματα, τα οποία δεν θα μας ανήκουν!

Οπότε; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρέπει να αντισταθούμε. Υπάρχουν σποραδικά παραδείγματα «ανάσχεσης του οδοστρωτήρα» υπό την πίεση της κοινωνίας: μια από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Λέττα ήταν η κατάργηση του χαρατσιού στα ακίνητα (Financial Times, 19.5.2013). Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η δήλωση (H Αυγή, 12.5.2013) της Έλενας Κορτές, υπουργού της Ενωμένης Αριστεράς στην τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας, ότι με διάταγμα προβλέπεται η απαλλοτρίωση των κατοικιών που έχουν κατασχέσει οι τράπεζες και η παράδοσή τους στους «νόμιμους» ιδιοκτήτες τους.

Για να παρέμβουμε αποδοτικά είναι απαραίτητο, αλλά όχι αρκετό, να αντιληφθούμε τη φύση των εξελίξεων. Η περιγραφή μιας επερχόμενης καταστροφής, η ανάδειξη του «κακού που μπορεί να σου προκαλέσει το τέρας» και των μεθόδων του δεν αποβαίνει απαραιτήτως υπέρ των υποψήφιων θυμάτων. Κατά τον Χίτσκοκ, είναι μια τεχνική που μπορεί να μεγεθύνει τον τρόμο. Ακόμα και το εξαιρετικά διαφωτιστικό Δόγμα του σοκ της Ναόμι Κλάιν μπορεί να δράσει παραλυτικά σε μια τέτοια συγκυρία. Η γνώση της αλήθειας, λοιπόν, δεν είναι από μόνη της επαναστατική, αν δεν συνδυαστεί με μια αποφασιστική διάθεση ανατροπής των δυσάρεστων εξελίξεων, αλλά και ένα σχέδιο αποδοτικής διαχείρισης της κατάστασης, που να εμπνέεται από έναν καινούριο οραματισμό γι’ αυτό που επιθυμούμε. Τότε, εκείνο που σήμερα εμφανίζεται ως ανερμάτιστο και κατεξοχήν ευάλωτο σύνολο μοναχικών (πρώην) καταναλωτών μπορεί να αναπτύξει μια αδιανόητη δυναμική, στο πλαίσιο της οποίας να προκύψουν απροσδόκητες συμμαχίες, μέσα κι έξω από τη χώρα, με δυνάμεις που έχουν συμφέρον να αντισταθούν.

Ο Γ. Μ. Χατζηστεργίου είναι πολιτικός μηχανικός και συγγραφέας. Τα βιβλία του «Έξοδος», «Σου έχει μείνει καθόλου περιουσία;» και «Η Γη τρέμει!» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια».

Καλλιθέα-έτος 2013-δεκάδες χέρια για μια σακούλα με "success story" (βίντεο)

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2013/12/2013-success-story.html

Με τα χέρια απλωμένα, έξω από το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Καλλιθέας, δεκάδες πολίτες, στριμωγμένοι, έδωσαν μάχη για μια σακούλα τρόφιμα.
Το... "success story" του Σαμαρά σε συνεργασία με τον Βενιζέλο, σε πλήρη εφαρμογή...
Δείτε το βίντεο...

http://apokalipseto.blogspot.gr/2013/12/2013-success-story.html

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Γιορτάζουμε όλοι οι Έλληνες! (Ένα άρθρο που πρέπει να διαβαστεί)

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/12/blog-post_6573.html

Χρόνια μας πολλά, βρε πατριώτες!

Όταν στις 3 Δεκεμβρίου το 1992 καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, δεν είχε εκδηλωθεί η πανεθνική νοητική αναπηρία των Ελλήνων για να μας εντάξουν ως λαό στα προγράμματα προστασίας.

Σήμερα όμως όλοι το αναγνωρίζουν, και γι' αυτό πρέπει να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας καθότι ως λαός πάσχουμε από τις εξής χρόνιες αναπηρίες:

1. Αναπηρία ως προς το να σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας χωρίς ξένους κηδεμόνες και δεκανίκια.

2. Αναπηρία στο να διαχειριστούμε υπεύθυνα και συνετά τα του οίκου μας ώστε να μη χρειαζόμαστε ξένους νταβατζήδες.

3. Αναπηρία να επιβιώσουμε χωρίς δανεικά.

4. Αναπηρία των εκλεγμένων από το λαό ηγετών να κυβερνήσουν με σύνεση, και αναπηρία του σκληροτράχηλου ελληνικού λαού να κυβερνηθεί.

5. Αναπηρία των πολιτικών κομμάτων να ξεχωρίσουν το μαύρο από το άσπρο και να βρουν κοινό παρονομαστή στο ρεαλισμό, τη λογική και τη δικαιοσύνη.

6. Αναπηρία των κυβερνώντων να χωρίσουν δίκαια δυο γαϊδουριών άχυρα.

7. Αναπηρία των κυβερνήσεων να εφαρμόσουν το νόμο και την τάξη.

8. Αναπηρία του λαού να κατανοήσει ποιοι κυβερνώντες είναι τυχοδιώκτες που τον δουλεύουν.

9. Αναπηρία των κυβερνήσεων ως προς την αξιοποίηση και εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού.

10. Αναπηρία καθολική στο να λειτουργήσει ο κοινός νους, πιθανόν λόγω ακατάσχετης μαλακίας.

11. Αναπηρία στο να ξεχωρίσουμε τους άχρηστους πολιτικούς από τους ικανούς, τους δημαγωγούς από τους υπεύθυνους, τα λαμόγια από τους έντιμους.

12. Αναπηρία ως προς την περιφρούρηση των συνόρων μας ώστε να μην εισβάλλει ανενόχλητος ο κάθε πικραμένος συν γυναιξί και τέκνοις και κάνει κατάληψη στη χώρα.

13. Αναπηρία να παράγουμε και να εξάγουμε, αντί να καταναλώνουμε τα εισαγόμενα.

14. Αναπηρία στην είσπραξη των φόρων και στην πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

15. Αναπηρία ως προς την κάθαρση της κόπρου του Αυγεία στο Δημόσιο και στον εξορθολογισμό του κράτους.

16. Αναπηρία στην αποκάλυψη και το συνετισμό των διαχρονικών κουκουλοφόρων μπαχαλάκηδων.

17. Αναπηρία στο ν' αντιληφθούμε την Ορθόδοξη πλάνη και την ουτοπία και αδιέξοδα της δημοκρατίας.

18. Αναπηρία ως προς το να κατανοήσουμε πως ό,τι συμφέρει το σύνολο συμφέρει και τις επί μέρους κοινωνικές ομάδες και εν τέλει το άτομο.

19. Αναπηρία στο να κατανοήσουμε το αξίωμα ότι "χωρίς όραμα οι λαοί χάνονται", και ότι το όραμα του Έλληνα "Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας" τον οδήγησε στην εξαθλίωση και στη δουλεία.

20. Αναπηρία των βουλευτών να βουλεύονται από κοινού στο Κοινοβούλιο, και των πολιτών να κάνουν δημιουργικό διάλογο στα τηλεπαράθυρα ή στα καφενεία.

21. Αναπηρία καθολική ως προς την άσκηση αυτοκριτικής και ως προς την ικανότητα λήψης αποφάσεων για αλλαγή πορείας, ατομικής, συλλογικής, εθνικής.

22. Αναπηρία στο ν' απαλλαγούμε από την κλάψα, τη γκρίνια, την επαιτεία, το ραγιαδισμό, το μαζοχισμό, την κακομοιριά, την ηττοπάθεια, τον ωχαδελφισμό, την κουτοπονηριά και την ευθυνοφοβία.

23. Αναπηρία λόγω επιλεκτικής μνήμης, κοντής μνήμης ή παντελούς έλλειψης μνήμης.

24. Αναπηρία λόγω παράλυσης της κριτικής λειτουργίας του εγκεφάλου.

25. Αναπηρία ως προς την τοποθέτηση των άξιων και έντιμων σε κρατικές θέσεις ευθύνης.

26. Αναπηρία λόγω εκφυλισμού του ελληνικού κυττάρου.

Θέλετε να μιλήσουμε και γι' άλλες αναπηρίες; Ανοίξτε τα μάτια σας και συμπληρώστε μόνοι σας τον κατάλογο. Είναι αμέτρητες!

Πάντως με όλες αυτές τις αναπηρίες που κουβαλάμε, δικαιούμαστε "ειδικής μεταχείρισης" από τον ΟΗΕ.
Προς το παρόν, η ειδική μεταχείριση από την Τρόικα, λόγω της εθνικής αναπηρίας που μας δέρνει, είναι λίγο καρότο και πολύ μαστίγιο.
Βάρδα μην εξαντληθούν τα καρότα και απομείνει μόνο το μαστίγιο...
Κούφια η ώρα που τ' ακούει!
Ο "άγιος" Μαλάκας, που γιορτάζει κάθε μέρα στη χώρα μας, ας βάλει το χέρι του! ΑΜΗΝ!

πηγη

Σοκάρει κύκλωμα δουλείας στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας!

http://online-pressblog.blogspot.gr/2013/12/blog-post_8728.html

 

Σοκ προκαλεί στην κοινή γνώμη η νέα υπόθεση δουλείας που αποκαλύφθηκε στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας, όπου κύκλωμα εξανάγκαζε δεκάδες Ρουμάνους να εργάζονται για 12 και πλέον ώρες σε χωράφια, χωρίς να τους πληρώνουν και έχοντας αφαιρέσει τα διαβατήριά τους, προκειμένου να μη μπορούν να διαφύγουν.

Για την υπόθεση έχουν συλληφθεί επτά άτομα (πέντε Έλληνες, ηλικίας μεταξύ 39 και 56 ετών, και δύο Ρουμάνοι, ηλικίας 31 και 28 ετών), τα οποία αναμένεται να απολογηθούν την Τρίτη και αρνούνται, μέχρι στιγμής τις κατηγορίες.

Σύμφωνα με την αστυνομία, τα μέλη του κυκλώματος είχαν συγκεντρώσει 60 άτομα από τη Ρουμανία, τους οποίους είχαν «δελεάσει» με την υπόσχεση εργασίας σε χωράφια στην Ελλάδα και διασφαλισμένης διαμονής. Όμως, τα θύματα είχαν καταλήξει να δουλεύουν επί 12ωρο την ημέρα σε χωράφια χωρίς ποτέ να τους δοθεί αμοιβή και μένοντας σε εγκαταλελειμμένη αποθήκη. Όταν προσπάθησαν την περασμένη εβδομάδα να αποδράσουν, σύμφωνα με την αστυνομία, τους κρατήθηκαν τα διαβατήρια.

Η αστυνομία υποστηρίζει ότι το κύκλωμα είχε διαχωρίσει τους «επιτελικούς ρόλους», με δύο άτομα να κάνουν τις επαφές και τη συμφωνία με τους ιδιοκτήτες των χωραφιών στα οποία θα εργάζονταν τα θύματα, τρία να είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά μεταξύ των χωραφιών και της αποθήκης και τα υπόλοιπα δύο να διενεργούν την «στρατολόγηση» στη Ρουμανία.

Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης απελευθερώθηκαν δέκα από τους Ρουμάνους δούλους.

 
Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στις οικίες των κατηγορουμένων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: - Το χρηματικό ποσό των 11.000 ευρώ.
- Δύο δελτία ταυτότητας Ρουμανικών Αρχών.
- Ένα περίστροφο.
- Πλήθος σημειώσεων με ημερομηνίες, ονόματα και αντίστοιχα ποσά για την είσπραξη αμοιβών του κάθε εργάτη.
- Ένα ΙΧ φορτηγό και ένα ΙΧ αγροτικό αυτοκίνητο.

voria.gr 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: ALL RIGHT blues and more (7 Δεκέμβρη)

Η πιο ηλεκτρική blues μπάντα της Αθήνας, οι All Right, μας υποδέχονται στις 7 Δεκέμβρη στη σκηνή του DOUBLE TROUBLE εντός της ανανεωμένης στοάς "THE YARD" (Λ.Πατησίων 101).

Οι All Right μας προσκαλούν σε ένα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι όπου με αφετηρία το Robert Johnson και τον Elmore James, ενδιάμεσους σταθμούς τους BB King, Albert King, Muddy Waters κ.ά. θα έχει τελικό προορισμό τους σύγχρονους Gary Moore, Eric Clapton και Joe Bonamassa. Σύντροφος σταθερός στη διαδρομή αυτή, ο αυτοσχεδιασμός, στοιχείο που κάνει κάθε ταξίδι μοναδικό και απρόβλεπτο!

Στην ξεχωριστή αυτή βραδιά οι All Right θα παρουσιάσουν και τα δικά τους ολοκαίνουργια "It's you" και "Start the show" !

Oι All Right είναι:
Ανδρέας Σαρδέλης - μπάσο
Γιώργος Καρλής - τύμπανα
Δημήτρης Νίτης - κιθάρα
Δημήτρης Καρράς – κιθάρα, φωνή

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ - ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/12/blog-post_3908.html

Στὶς 21 Σεπτεμβρίου τοῦ 2004 ἐγνώρισα ἕναν νέο ἄνθρωπο, τὸν Κύπριο ἠλεκτρολόγο μηχανικὸ κ. Χ.Π., Διευθύνοντα Σύμβουλο στὸ πρόγραμμα τοῦ ΟΤΕ “Hellas Sat”. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποτελεῖ γιὰ μένα ἰδιαίτερη εὐλογία.

Ἡ συνάντησή μας ἔγινε μὲ ἕναν τρόπο παράξενο, ἐντελῶς τυχαῖο θὰ ἔλεγε κανείς. Ἐν τούτοις, μέσα μου κυριαρχεῖ ἡ ἀπόλυτη βεβαιότητα πὼς ἡ γνωριμία αὐτὴ ἦταν ἄνωθεν δρομολογημένη. Οἱ ἐντυπώσεις ἄριστες καὶ τὰ συναισθήματα, νομίζω, πηγαῖα καὶ πλούσια ἑκατέρωθεν στὴν πρώτη μας συνάντηση, ποὺ πραγματοποιήθηκε σὲ κεντρικὸ ξενοδοχεῖο τῶν Ἀθηνῶν. Ἐκεῖνο τὸ βράδυ εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσω ἕναν ἐξαίρετο ἄνθρωπο καὶ ἐπιστήμονα καὶ νὰ μιλήσω τόσο μ’ αὐτόν, ὅσο καὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τοῦ ἐπιστημονικοῦ του ἐπιτελείου, ποὺ τὸν συνόδευαν, ἔγκριτους ἐρευνητὲς καὶ στελέχη τῆς ἐρευνητικῆς ὁμάδας τοῦ προγράμματος ποὺ ἀναφέραμε.

Οἱ ἀναμνήσεις, ποὺ καταγράφηκαν τὸ βράδυ ἐκεῖνο καὶ ἀκολουθοῦν στὸ κείμενο αὐτό, ἀποτελοῦν ἕνα εὐλογημένο ταξίδι στὸ παρελθόν. Ὁ ἀγαπητός μας φίλος κύριος Χ.Π. θυμᾶται:

“Ὅταν ἤμουν φοιτητὴς στὸ Πολυτεχνεῖο, στὴ Σχολὴ Ἠλεκτρολόγων Μηχανικῶν, εἶχα ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη γιὰ τὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Εἴχαμε ὀργανώσει τότε μιὰ φοιτητικὴ συντροφιὰ στὴν ἑνορία τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ μετὰ τῆς Ἁγίας Μαρίνας στὰ Ἰλίσια. Στὴν παρέα αὐτὴ συμμετεῖχε καὶ ὁ φοιτητὴς τότε Ὅμηρος, σήμερα Πανιερώτατος Μητροποίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος. Ἀπὸ πολὺ ἐνωρὶς ὁ ἅγιος Μόρφου εἶχε ἀναπτύξει μιὰ βαθιὰ πνευματικὴ σχέση μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, ἐνῶ ἦταν καὶ πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντος Ἰακώβου στὸν Ὅσιο Δαβὶδ στὴν Εὔβοια καὶ τοῦ Γέροντος Εὐμενίου, ἱερέα στὸ Νοσοκομεῖο τῶν Λοιμωδῶν Νόσων στὸ Αἰγάλεω. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ φοιτητικά του χρόνια ὁ Ὅμηρος, εἶχε τὴν εὐλογία νὰ διαμορφώσει ἕναν προσωπικὸ κόσμο πνευματικῶν ἐμπειριῶν κοντὰ στοὺς ὁσίους Γέροντες τῆς ἐποχῆς μας. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ πατρὸς Πορφυρίου ἐπηρέασε τότε βαθύτατα τόσο ἐμένα, ὅσο καὶ τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς νεανικῆς φοιτητικῆς μας συντροφιᾶς.

Τὴν περίοδο ἐκείνη πραγματοποιήθηκε μιὰ μοναδικῆς σημασίας συνάντηση τῶν δύο ὁσίων Γερόντων, τοῦ Πορφυρίου καὶ τοῦ Εὐμενίου, τὴν ὁποία εἶχε κανονίσει ὁ Ὅμηρος μετὰ ἀπὸ αἴτημα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Ἤμουν παρὼν στὴν πνευματικὴ αὐτὴ συνάνηση ποὺ θὰ μείνει ἀλησμόνητη σ’ ὅλη μου τὴ ζωή. Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε ζητήσει τότε τὴ συνάντηση μὲ τὸν πατέρα Εὐμένιο, διότι ὅπως εἶχε πεῖ στὸν Ὅμηρο, “ἤθελε νὰ ἐξομολογηθεῖ σ’ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ”, ὅπως θεωροῦσε τὸν Γέροντα Εὐμένιο. Ἡ παρέα μας εἶχε ζήσει τότε μοναδικὲς  καὶ συγκλονιστικὲς στιγμὲς ἀπὸ τὴν συνάντηση τῶν δύο Ὁσίων Γερόντων. Θὰ θυμώμαστε ἰδιαιτέρως τὴ στιγμὴ ἐκείνη ποὺ ὁ Γέρων Εὐμένιος ἔβγαινε μέσα ἀπὸ τὸ ταπεινὸ κελάκι τοῦ πατρὸς Πορφυρίου, μετὰ τὴ συνάντησή τους. Τὸ πρόσωπό του ἔλαμπε, ὅπως ἀκριβῶς τὸ σίδηρο, ὅταν μπαίνει στὴ φωτιά.

Ἀργότερα συνέχισα νὰ διατηρῶ σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς ἀνθρώπους της. Στὴν Κύπρο πῆγα ἀρχικὰ στὴν Ἀρχιεπισκοπή. Ἤμουν γενικὸς διευθυντὴς στὸν Ραδιοτηλεοπτικὸ σταθμὸ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς “ὁ Λόγος”. Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς δραστηριότητας ἄκουσα πολλὰ γιὰ τὰ θαύματα τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου καὶ παράλληλα μελέτησα μὲ βαθιὰ συγκίνηση τὰ βιβλία ποὺ ἔχουν γραφεῖ γιὰ τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ἔργο του.

Τὸ 1999 εἶχα φύγει ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπή. Τὸ 2001 ἄρχισε τὸ πρόγραμμα τοῦ “Hellas Sat”. Ἦταν ἕνα πρόγραμμα ποὺ ξεκίνησε μὲ μιὰ έλπίδα, ὅτι εἴχαμε κάποια χρήματα στὴν ἀρχὴ ἀπὸ τοὺς τότε μετόχους. Τὸ ἐγχείρημα ὅμως αὐτὸ παρουσίαζε πάρα πολλὲς δυσκολίες στὴν ἀρχή: νὰ πάρουμε ἀποφάσεις, νὰ μπορέσει νὰ μπεῖ σὲ κάποιο δρόμο τὸ ὅλο πρόγραμμα, νὰ βρεθοῦν τὰ ἀναγκαῖα κεφάλαια. Ὁ σχεδιασμὸς αὐτὸς ἦταν κοινὴ προσπάθεια Ἑλλάδας – Κύπρου. Βασικὸς σκοπὸς τοῦ προγράμματος ἡ ἐκτόξευση ἑνὸς κοινοῦ δορυφόρου “HellasSat”.

Ἐγὼ προσωπικά, παρ’ ὅλες τὶς εὐοίωνες προοπτικές, ἀντιμετωπίζοντας ρεαλιστικὰ τὸ ὅλο θέμα, ἤμουν σχεδὸν ἀπελπισμένος. Συνεχῶς μὲ ἀπασχολοῦσε τὸ πότε καὶ πῶς θὰ κατορθώσουμε νὰ βροῦμε χρήματα καὶ στήριξη γιὰ τὴν ὑλοποίηση τοῦ προγράμματος, σὲ σημεῖο ποὺ στὴν ἀρχὴ νὰ ἔχω ἐπωμισθεῖ ὅλο τὸ βάρος προσωπικὰ τοῦ ἐγχειρήματος αὐτοῦ. Ἔτσι, βρισκόμουν σὲ πάρα πολλὴ προσωπικὴ πίεση, ἤμουν σὲ πολὺ ἄσχημη ψυχολογικὴ κατάσταση, κυριολεκτικὰ σὲ ἕνα ἀδιέξοδο.

Ἐν τῷ μεταξὺ συνέχισα νὰ ἔχω τακτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Μητροπολίτη Μόρφου, μὲ τὸν ὁποῖο, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, συνδέομαι μὲ πάρα πολὺ στενοὺς πνευματικοὺς δεσμούς, ἀπὸ τὰ φοιτητικά μας χρόνια. Ἔτσι, τοῦ ἐμπιστεύτηκα τὸ πρόβλημα ποὺ εἶχε προκύψει. Ὁ πανιερώτατος κ. Νεόφυτος ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ποὺ ὑποστήριξε πολὺ σθεναρὰ τὸ “πρόγραμμα Hellas Sat”. Ἐπιθυμοῦσε δηλαδὴ τὴν ὕπαρξη ἑνὸς δορυφόρου, ὁ ὁποῖος προωθοῦσε τὴ συνύπαρξη καὶ τὴν προβολὴ τῶν πολιτισμικῶν ἀξιῶν τῶν λαῶν τῆς περιοχῆς μας. Γιαὐτὸ καὶ μὲ προέτρεψε νὰ θέσω τὸ ὅλο ζήτημα ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου, τὸν ὁποῖο μὲ βεβαιότητα ἐχαρακτήριζε ὡς τὸν “Ἅγιο τῆς σύγχρονης τεχνολογίας”. Μοῦ ἀνέφερε μάλιστα δύο, τρεῖς χαρακτηριστικὲς προσωπικές του ἐμπειρίες ἀπὸ τὶς ὁποῖς προέκυπτε ὅτι ἀπὸ τὶς τρεῖς-τέσσερις ἐπιφανεῖς ὁσιακὲς μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς δεκαετίας τοῦ ’80, μποροῦσε κανεὶς νὰ χαρακτηρίσει ἀπερίφραστα ὡς τὸν πλέον εἰδήμονα σὲ θέματα τεχνολογίας τὸν Γέροντα Πορφύριο.

Τὸν Νοέμβριο τοῦ 2001 περάσαμε καὶ προσκυνήσαμε στὸ κελλάκι τοῦ ὁσίου Γέροντος, στὸ ἡσυχαστήριό του στὸ Μήλεσι, μαζὶ μὲ τὸν μητροπολίτη Μόρφου. Θυμᾶμαι ἦταν 20 Νοεμβρίου, παραμονὴ τῆς Παναγίας. Μοῦ εἶπε χαρακτηριστικὰ ὁ Πανιερώτατος:

- Ὁσάκις ἔχεις πρόβλημα, νὰ ἔρχεσαι ἐδῶ στὸν Γέροντα, νὰ τοῦ τὸ ἐναποθέτεις καὶ νὰ τὸν παρακαλεῖς.

Ἔτσι, μὲ πίστη θερμὴ ἔθεσα τὸ ὅλο σχέδιο, τὴν πορεία ὁλοκλήρωσης καὶ πραγμάτωσης τοῦ προγράμματος, ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου. Κάθε φορὰ λοιπὸν ποὺ προέκυπτε κάποιο ἀδιέξοδο ἢ ἐμπόδιο γενικά, πήγαινα στὸν Ἅγιο καὶ τοῦ μιλοῦσα γιὰ τὸ πρόβλημά μας. Καὶ τὸ πρόβλημα ἀμέσως λυνόταν. Ἔβλεπα δηλαδὴ πὼς κάποια πρόσωπα ποὺ ἦσαν ἀρνητικὰ πρὸς τὸ πρόγραμμα, μετὰ τὴν ἐπίσκεψη ἄλλαζαν. Οἱ σκέψεις, οἱ διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μεταβάλλονταν πρὸς τὸ καλὸ πρὸς τὸ θετικό. Παρατηρούσαμε δηλαδὴ μιὰ δρομολόγηση τῶν διαφόρων καταστάσεων καὶ διαδικασιῶν πρὸς θετικὲς κατευθύνσεις. Σὲ σημεῖο ποὺ ὑπογράψαμε τὶς συμβάσεις, βρέθηκαν καὶ τὰ χρήματα (τὰ εἶχε δώσει εὐτυχῶς γιὰ τὸ πρόγραμμα ὁ ΟΤΕ, ἐνῶ ὅλοι στὴν Κύπρο μᾶς ἐγκατέλειψαν).

Τὴ θαυμαστὴ αὐτὴ πορεία τοῦ προγράμματος ἐπεσήμαναν καὶ οἱ ξένοι εἰδικοὶ ποὺ μετεῖχαν σ’ αὐτό. Μίλησαν γιὰ κάποιο θαῦμα ποὺ εἶχε συντελεσθεῖ. Θαύμαζαν γιὰ τὸν τρόπο καὶ τοὺς γρήγορους ρυθμούς, μὲ τοὺς ὁποίους προχωροῦσε τὸ ἔργο.

Ἔτσι, κάποια στιγμὴ ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Παρὰ τὰ διάφορα ἐμπόδια ποὺ ἀνέκυπταν, ἡ ὅλη ἔκβαση τοῦ σχεδίου ὑπῆρξε ἐπιτυχής. Καὶ ὁ δορυφόρος ἐκτοξεύθηκε. Στὶς 12 Μαΐου τοῦ 2003 ἔγινε πανηγυρικὴ τελετή, παρουσία τῶν ἐπισήμων, μὲ Ἁγιασμό. Ἦταν ὁ πρῶτος δορυφόρος στὴν Ἀμερική, ὁ Ἑλληνοκυπριακός, τοῦ ὁποίου ἡ ἐκτόξευση καθαγιάστηκε μὲ Ὀρθόδοξο Ἁγιασμὸ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Δημήτριο. Ἡ ἐκτόξευση ἔγινε ἀπὸ τὸ Ἀκρωτήριο Κανάβεραλ τὴν ἄλλη μέρα, 13 Μαΐου τοῦ 2003. Ἔτσι ὁ δορυφόρος τέθηκε σὲ τροχιά. Ὅλοι οἱ εἰδικοὶ ἐθαύμασαν, διότι εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁ δορυφόρος τοποθετήθηκε μὲ μεγάλη ἀκρίβεια στὴν προκαθορισμένη τροχιακὴ θέση, χωρὶς καμμία παρέκκλιση.

Ὅλη αὐτὴ ἡ ἐναπόθεση τῶν προβλημάτων μας, ποὺ περιέγραψα παραπάνω, κατ’ ἀρχὴν στὸ Θεὸ καὶ ἀκολούθως στὸν Ὅσιο Γέροντα Πορφύριο, πρῶτα-πρῶτα μὲ ἀνέπαυε καὶ μὲ ἀναπαύει πνευματικά. Ὕστερα ἔβλεπα πὼς ὑπῆρχε ἀποτέλεσμα: ἔγινε ἡ ἐκτόξευση μὲ ἀκρίβεια καὶ μεγάλη ἐπιτυχία, τὸ πρόγραμμα προχωρεῖ καὶ μάλιστα προχωρεῖ μὲ πάρα πολὺ καλὴ προοπτική, εἶναι σὲ πάρα πολὺ καλὸ δρόμο. Ὅποτε πάλι θὰ ἔχουμε πρόβλημα, πάλι στὸν Γέροντα θὰ καταφύγουμε.

Σ’ αὐτὴ τὴν ἀφήγηση ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος χαρακτηρίστηκε ὡς ὁ Ἅγιος τῆς Τεχνολογίας”. Θὰ ἤθελα νὰ συμπληρώσω πὼς μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ καὶ ὡς “ὁ Ἅγιος τοῦ Διαστήματος”. Ὁ πατὴρ Πορφύριος ἐγνώριζε τὸν ἀχανὴ κόσμο τοῦ Διαστήματος, διότι μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ταξίδευε σ’ αὐτόν, ἐνῶ σὲ στιγμὲς “θείας τρέλας” “ἔψαλλε” τὰ μεγαλεῖα τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ πολλοὶ εἰδικοὶ τὸν ἐπισκέπτοντο, γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴ διδασκαλία του γιὰ τὰ μυστικὰ τοῦ θαυμαστοῦ αὐτοῦ κόσμου.

Γεωργίου Κρουσταλλάκη, Καθηγητῆ τῆς Παιδαγωγικῆς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν,Γέρων Πορφύριος. Ὁ πνευματικὸς πατέρας καὶ παιδαγωγός, σελ. 218-225 - ΠΗΓΗ.

Παλιάμπελα Βόνιτσας Αιτ/νίας: Ο «αλυσοδεμένος» Πατροκοσμάς!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2077.html



Πάλεψε σαράντα ολόκληρα χρόνια, προκειμένου να συγκεντρώσει κάπου 500 εκατομμύρια δραχμές. Όχι, βέβαια, για να «ενδύεται πορφύραν και βύσσον, ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς», όπως ο πλούσιος της παραβολής. Ούτε υφαρπάζοντας τις οικονομίες των ενοριών και των προσκυνημάτων για να έχει «κάποια εκατομμύρια για τα γεράματά» του, όπως κάποιοι άπληστοι δεσποτάδες. Αφού δεν διαθέτει ούτε καν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο… Αλλά εργαζόμενος ως καθηγητής και παράλληλα επιτυγχάνοντας χορηγίες και προσφορές με εράνους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, προκειμένου να πραγματοποιήσει το όραμα της ζωής του: Να οικοδομήσει στα Παλιάμπελα της Βόνιτσας Αιτ/νίας το επιβλητικό και εντυπωσιακό κτιριακό συγκρότημα, με την επωνυμία «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».


Και το θαυμάσιο αυτό δημιούργημα δεν το κράτησε για τον εαυτό του, αλλάτο μεταβίβασε στο Δήμο Ανακτορίου-Βόνιτσας. Κρατώντας, μόνο το δικαίωμα της σύγχρησης του, επ’ ονόματι του Αγίου Κοσμά, ενσωματωμένου στο οικοδομικό συγκρότημα, Ιερού Ναού.

Έτσι ώστε να υπάρχει στην ιδιαίτερη πατρίδα του μια πνευματική όαση και μια εστία πολιτισμικής ακτινοβολίας. Αντάξια του Μεγάλου Εθναποστόλου συμπατριώτη μας και λίαν απαραίτητη για την πνευματική ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο.
Αλλά, δυστυχώς, λογάριαζε, χωρίς τον Σ/το Μητροπολίτη Αιτ/νίας κ. Κοσμά, ο οποίος βάλθηκε να κάμει το όραμά της ζωής του συντρίμμια. Δεδομένου ότι αλυσόδεσε την πόρτα του επ’ ονόματι του ομωνύμου, Αγίου Κοσμά, Ιερού Ναού. Με αποτέλεσμα ο δημιουργός του θαυμάσιου αυτού ιδρύματος να μη μπορεί να λειτουργήσει. Με το έωλο πρόσχημα ότι είναι «σχισματικός».…
Και ποιο ήταν το αποσχιστικό του «έγκλημα»; Το ότι προσχώρησε στους παλαιοημερολογίτες, οι οποίοι, εκτιμώντας την ανιδιοτέλεια και διάθεσή του για πνευματική αλλά και κοινωνική προσφορά τον εξέλεξαν Μητροπολίτη ΓΟΧ Ακτίου, Βονίτσης και Στερεάς Ελλάδος.
Επικαλείται ο Σ/τος κ. Κοσμάς για το, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, αλυσόδεμα του ναού το «γράμμα» κάποιων νόμων και κανόνων. Όταν ο Απόστολος Παύλος φωνάζει ότι «το γράμμα του νόμου αποκτείνει». Και, περιέργως, όχι μόνο αυτούς εναντίον των οποίων στρέφεται, αλλά και εκείνους, οι οποίοι το επικαλούνται. Σε αντίθεση με το «πνεύμα», που «ζωοποιεί». Και το οποίο φωνάζει ότι ο Χριστιανισμός θριάμβευσε, όχι προσεταιριζόμενος το δικαστή και τον χωροφύλακα, αλλά αντιπαλεύοντας την καταπίεση και καταλήστευση του λαού εκ μέρους των αρχών και εξουσιών του κόσμου τούτου. Αλλά και, που, στην προκειμένη περίπτωση, θέτει, κάποια πολύ εύλογα ερωτήματα:
1. Οι ανά την υφήλιο Ορθόδοξοι είναι γύρω στα 250 εκατομμύρια, εκ των οποίων μόνο περί τα 20 είναι νεοημερολογίτες. Και μπαίνει το ερώτημα: Ποιοι, επιτέλους, είναι οι αποσχισμένοι; Τα 230 εκατομμύρια ή τα 20;
2. Πανελλαδικά υπάρχουν πολλοί επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι παλαιοημερολογίτες και ναοί παλαιοημερολογιτών, που λειτουργούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα. Μεταξύ των οποίων κάπου οχτώ ή εννιά και στην Αιτ/νία. Γιατί, λοιπόν, ο Σ/τος κ. Ανατόλιος να είναι το αντικείμενο μιας τόσο προκλητικά άδικης αντιμετώπισης;
3. Ο Σ/τος κ. Κοσμάς έχει στη διάθεσή του περίπου 200 ιερούς ναούς, ενώ ο Σ/τος κ. Ανατόλιος αυτόν τον ένα και μοναδικό. Αν ξαναρχόταν ο προφήτης Νάθαν δεν θα μας παρέπεμπε στο περιστατικό του Δαβίδ, που, ενώ είχε δεκάδες γυναίκες, δολοφόνησε τον Ουρία, για να του πάρει τη μία και μοναδική σύζυγο;
4. Οι άρχοντες του Δήμου, προς τον οποίο έγινε η δωρεά του θαυμάσιου αυτού ιδρύματος, συμφωνούν με αυτή την μεσαιωνική αθλιότητα; Συμβιβάζεται η κατάφωρα προκλητική αυτή ενέργεια με το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο και τη λεβεντιά των Ξηρομεριτών; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει ως αποτέλεσμα να αποξενωθεί απάνθρωπα απ’ το δημιούργημά του ο ανιδιοτελής δημιουργός μιας τέτοιας θαυμάσιας δωρεάς;
5. Αλήθεια τι θα μας έλεγε, αν ξαναρχόταν και πάλι ανάμεσά μας ο Πατροκοσμάς που, όχι μόνο καταδίκαζε απερίφραστα, με όλη του την ψυχή και την καρδιά το ιεροεξεταστικό παπικό πνεύμα αλλά και το καταριόταν μεγαλόφωνα;
6. Θα συμφωνούσε, αν, πέρα από κάθε λογική και ηθική δεοντολογία, έβλεπε κάποιο ναό αλυσοδεμένο; Ή μήπως θα επαναλάμβανε το τόσο προσφιλές στους ιεροκήρυκες, σχετικό με τον Αλέξανδρο και το δειλό στρατιώτη του, ανέκδοτο: Λέγοντάς στους οποιουσδήποτε ομωνύμους του, που αλυσοδένουν τις εκκλησιές, ν’ αλλάξουν συμπεριφορά ή όνομα;
7. Αναλογιστήκαμε, άραγε το χάος, που χωρίζει τις μεσαιωνικές αυτές ενέργειες από το πνεύμα, όχι μόνο του τοπικού μας Αγίου, αλλά και το ορθόδοξο και ευαγγελικό ήθος, που συνταιριάζει τη δικαιοσύνη και την ελευθερία;
Κατόπιν όλων αυτών και άλλων πολλών, που ο χώρος της εφημερίδας δεν μας επιτρέπει να επικαλεστούμε, η οποιαδήποτε επίδειξη μεσαιωνικής νοοτροπίας και μάλιστα στο όνομα της νομιμότητας και της κανονικότητας ελπίζουμε να έγινε αντιληπτό ότι στερείται και της στοιχειώδους ακόμη σοβαρότητας.
Και η περαιτέρω εμμονή θα κάνει ολοένα και βαρύτερες τις αλυσίδες στη συνείδηση εκείνων, που εμπνεύστηκαν το αλυσόδεμα της πόρτας του Ι. Ναού της «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»…


παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e mail: yfantis.ilias@gmail.com


Υ.Γ. Μια περιορισμένη εικόνα του μεγαλοπρεπούς ιδρύματος «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» μας δίνει η φωτογραφία. Κάτω φαίνεται ο Ι. Ναός και στην ένθετη μικρή φωτογραφία διακρίνεται η αλυσοδεμένη πόρτα…




Πηγή