Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Οι «καλοί» Γερμανοί, οι «κακοί» Αμερικάνοι και οι «ανήξεροι» Έλληνες.

            ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Ξεκινάω με μια διαπίστωση. Η Χούντα της επταετίας με περίσσεια έπαρση διατυμπάνιζε ότι έβαλε την  Ελληνική Δημοκρατία σε Γύψο. Μάλλον με τον ισχυρισμό αυτόν εκτός των άλλων εννοούσε  ότι η τότε Δημοκρατία επέστη κάταγμα και έπρεπε να το ανατάξει για να δέσει το ¨¨ δημοκρατικό¨¨ ποδάρι μας  και να μπορέσει να βηματίσει πάλι. Το αποτέλεσμα το είδαμε μετά στην Μεταπολίτευση.
Ούτε σωστή ανάταξη έγινε , ούτε σωστό δέσιμο της Δημοκρατίας μας  κατέστη δυνατό γιατί οι ¨¨γιατροί¨¨ της Χούντας ήταν κομπογιαννίτες αλλά και οι μετέπειτα θεράποντες ¨¨πολιτικοί¨¨ γιατροί  ενώ έβλεπαν την Ελλάδα να κουτσαίνει, αυτοί την χόρευαν με τρελούς ρυθμούς  μέχρι τελικής οικονομικής εξαντλήσεως και πτώσεως της.

Συνέντευξη - βόμβα στο Focus
Ένα επι πλέον ερώτημα εκ μέρους μας στον κύριο Ντιρκ Μίλερ Γερμανό ειδικό σε θέματα χρηματιστηρίου γνωστό και ως «Mr. Dax».
Ποιοι έβαλαν τους κατάλληλους πολιτικούς για να πτωχεύσουν την Ελλάδα;;
με αυτά που ισχυρίζεσθαι στο νέο βιβλίο σας, με τον τίτλο «Showdown».
ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Oι ¨¨καλοί ¨¨ ΓΕΡΜΑΝΟΙ;

Με τις εύκολες δικαιολογίες που δεν ¨¨μασιούντα騨 πλέον όπως...
¨¨η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψη και το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγ﨨
Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.

Σε ότι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.
¨¨στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη, ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.¨¨

¨¨Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών. Η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ; Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές. Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της¨¨

ΤΕΛΙΚΑ ΣΑΣ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΑΛΙΑ και δεν μπορείτε να  τα κρύψετε. Έτσι μας φαίνεται.
Πάμε παρακάτω στο ερώτημα μας τις πταίει;
Οι ¨¨κακοί¨¨ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ;



¨¨Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος¨¨
Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη»
Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους.
Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε
.
Η Ευρώπη άρχισε να αυτο-σπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.
H αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της Ευρώπης ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, υποστηρίζεται στο βιβλίο.
Πω- πω τι σας έκαναν ρε παιδάκι μου αυτοί οι κακοί Αμερικάνοι;
Τελικά μήπως φταίνε

Οι ¨¨ανήξερο騨 Έλληνες;

Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε,¨¨ δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμ稨 και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, ¨¨δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγίᨨ και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ.
H Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης.
(δηλ. η κυρία Μπακογιάννη δεν ήταν ανήξερη αλλά κατά τα ανωτέρω λεγόμενα φαίνεται ότι γνώριζε και μπράβο της που σας το διαβεβαίωσε ).
Μεταξύ μας κύριε Ντιρκ Μίλερ από τότε που ήρθαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής το 40 στην Ελλάδα γνώριζαν πολύ καλά τους θησαυρούς της Πατρίδος μας. Άρα μην το παίζεις και εσύ ανήξερος.
Γιατί φαίνεται ότι με δικές σας ¨¨αλήθειες¨¨ μας δουλεύεται ψιλό γαζί.
Κύριε «Mr. Dax» στην επόμενη επανέκδοση του βιβλίου σας την απάντηση για ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΠΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΕ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ θα την έχετε ήδη έτοιμη .
Σε κάθε Ελληνικό σπίτι, σε κάθε στερημένο  τραπέζι οικογένειας, σε κάθε καφενέ, σε κάθε Ελληνικό μυαλό που πλέον ¨¨ξυπνάε騨 με όλα αυτά που βλέπει και αηδιάζει στήνεται νοητά ένα ιδιότυπο ΕΙΔΙΚΟ- ΛΑΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ που δικάζει και σε λίγο θα βγάλει και την ετυμηγορία του για να την συμπεριλάβετε στο νέο χρηματιστηριακό πόνημα σας.
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ


Ποιος θα φορέσει το νυφικό, ο Μήτσος ή ο Μπάμπης; (Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη)

Λόγω της μεγάλης … επιτυχίας του στο διαδίκτυο αλλά και της επικαιρότητάς του αναδημοσιεύουμε ως έχει το άρθρο αυτό του Φαήλου που πρωτογράφτηκε στις 9/6/2013
Αδέρφια, έχουμε σοβαρά προβλήματα να συζητήσουμε κι άστε τις αηδίες για την ανεργία, την ανάπτυξη ή τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Εδώ έχουμε μέγιστα άλυτα εθνικά ζητήματα.
Ποιος θα φορέσει το νυφικό; Ο Μήτσος ή ο Μπάμπης; Πρέπει να υιοθετούν παιδιά κι αν ναι, ποιος θα κάνει τη μάνα; Σερί ή εναλλάξ; Κι αφού θα παντρεύονται και θα γίνονται πατερομανάδες, γιατί να μην διορθωθούν κι άλλες αδικίες; Πχ  στο Γυμνάσιο και το Λύκειο να παίρνουν απαλλαγή από την γυμναστική τις «δύσκολες μέρες» και τα ευαίσθητα αγόρια. Πως θα ορίσουμε τις δύσκολες μέρες τους; Ε, κάτι θα σκεφτούν οι βαριοί πνευματικώς αριστεροί αναλυτές εκ του προχείρου.
Για να μιλήσουμε σοβαρά.
Ποτέ δεν αρνήθηκα την ψήφο μου, την φιλία μου, την εκτίμηση μου σε κάποιον, γιατί ήταν ομοφυλόφιλος ή γυναίκα. Στην κοινωνική ζωή και τον εν γένει δημόσιο βίο κρίνω τους ανθρώπους από την φιλοπατρία τους, την ευθύτητα τους, τα ταλέντα και την γενναιότητα τους, την τιμιότητα τους. Ούτε από τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ούτε από το φύλο. Έχω υποστηρίξει γυναίκες που είχαν πιο πολλά κάκαλα από άντρες, εκτιμώ και θαύμασα gay που έχουν ταλέντο και φιλοπατρία κι έχω απορρίψει πολιτικά αρειμάνιους straight, που αποδείχθηκαν πολιτικές νούλες ή ανίκανοι τσαρλατάνοι.
Στο περιβάλλον μου, όπως κι όλων σας, υπάρχει ένα ποσοστό ομοφυλοφίλων. Πόσο; 10, 15% ; Δεν έκανα και στατιστική έρευνα αλλά όλοι έχουμε κάποιους συναδέλφους στη δουλειά, στην πολιτική, στην παρέα ή την ευρύτερη οικογένεια που έχουν άλλα γούστα.
Κουμάντο στο κρεβάτι άλλων δεν κάνω. Εδώ με το ζόρι ορίζουμε το δικό μας, θα μπλέξουμε και με ξένα, περίεργα νιτερέσα;
Αισθάνομαι όμως περιφρόνηση για όσους μας τρίβουν στα μούτρα την ιδιαιτερότητα τους, όσους κάνουν καριέρα ή πολιτική με αυτήν. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν ιδιωτικώς, εφόσον είναι ενήλικες κι υπάρχει συναίνεση αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος να δεχθώ ότι είναι και αρετή.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ την διακωμώδηση του θεσμού της οικογένειας και την παράλογη απαίτηση να μεγαλώνει ένα παιδί με δυο «μανάδες» ή δυο «μπαμπάδες». Ένα παιδί, που με μάτια κι αυτιά ορθάνοιχτα, αναζητά γονεϊκά πρότυπα για την πορεία του στη ζωή, ένα παιδί που πιθανότατα δεν έχει τον σεξουαλικό προσανατολισμό των θετών ομοφυλόφιλων γονέων του. Και ξέρετε, τα παιδάκια βλέπουν εφιάλτες ή στη ζούλα κανά θρίλερ και σηκώνονται φοβισμένα την νύχτα, όπως έκαναν οι κόρες μου, και έρχονται να κοιμηθούν ανάμεσα στους γονείς τους. Για σκεφτείτε…
Δεν είναι φυσιολογική μια οικογένεια με δυο «μπαμπάδες» ή δυο «μανάδες», πώς να το κάνουμε. Μπορούν να ζήσουν μαζί, ζουν, ποιος τους ή τις εμποδίζει; Στην δε Τέχνη, ειδικά στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση υπάρχει ρατσισμός αλλά αντίστροφος. Μια απίστευτη κλίκα αλληλοπροωθείται και υπερεκπροσωπείται ή μήπως δεν το ξέρετε; Με γεια τους με χαρά τους, αφού τους περνάει. Κάνουν λαμπρές καριέρες, απολαμβάνουν τιμές κι επιτυχίες, πλούτο.
Όλοι διαβάζουμε εξαιρετικά βιβλία, βλέπουμε ταινίες ή θεατρικά έργα, θαυμάζουμε πίνακες, γλυπτά ή ακούμε μουσική, που είναι έργα και ομοφυλοφίλων. Η πλειοψηφία δεν απορρίπτει το έργο αυτής της υπαρκτής μειοψηφίας μόνο και μόνο γιατί ο δημιουργός είναι «αδερφή».
Όμως, από πού κι ως που η μειοψηφία θα επιβάλλει τους νταλκάδες της στην πλειοψηφία και δη θεσμικά; Δεν γεννήθηκες γυναίκα και πρέπει με το ζόρι να φτιάξουμε θεσμούς για να ντυθείς νύφη ή να γίνεις μάνα; Επειδή μικρός έπαιζες τις κουμπάρες και στη ζούλα έκανες τη σύζυγο – μητέρα με τις κούκλες ή επειδή δεν γεννήθηκες άντρας αλλά θα ‘θελες να ζήσεις σαν τέτοιος, πρέπει έστω θεσμικά να σου ικανοποιήσει η Πολιτεία το όνειρο; Όχι.
Αυτό δεν είναι «διάκριση». Απλά είναι άρνηση της φασιστικής επιβολής του παράλογου.
Το όλο ζήτημα είναι ένα ψευδοπρόβλημα. Στην σύγχρονη εποχή πια, η συντριπτική πλειοψηφία, ακόμη και στην μικρή βαλκανική Ελλάδα με τα τόσα προβλήματα, η ζωή των ομοφυλοφίλων δεν έχει καμμία σχέση με παλιά. Όταν έχουν ικανότητες και ταλέντα, μια χαρά διαπρέπουν στην εργασία, στην επιστήμη, στις τέχνες, στην πολιτική. Κι όταν δεν έχουν κι είναι απλοί εργαζόμενοι άνθρωποι, πάλι ζουν όπως θέλουν και με όποιους θέλουν. Κι αν έχουν ενοχές δεν θα τους τις λύσει η Πολιτεία με νόμο.
Η διακωμώδηση όμως του θεσμού της οικογένειας, της πατρότητας και της μητρότητας, δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση. Δεν είναι πρόοδος η διακυνδύνευση της υγιούς ψυχοσωματικής ανάπτυξης ενός ανύποπτου υιοθετημένου παιδιού. Είναι απλά μια επικίνδυνη γελοιότητα για την «επίλυση» ανύπαρκτου προβλήματος, που θα δημιουργήσει άλλα, σοβαρότερα, προβλήματα.
Βαφτείτε λοιπόν ροζ ή φούξια, βγείτε με καραμούζες και φτερά, μαζί με τις «κρυφές» που βρίσκουν ευκαιρία, τάχα μου για συμπαράσταση, κάντε όση φασαρία θέλετε αλλά το «πρόβλημα» παραμένει μια «πολιτικά ορθή» μπούρδα. Ως συνήθως πεδίον δόξης λαμπρόν για την ανακυκλωμένη αριστεράντζα και την μπατιρημένη «διανόηση» Εξαρχείων και Κολωνακίου.
Την Δευτέρα, που θα ξεβαφτείτε και θα βγάλετε τις πούλιες, κι αφού θα έχετε μοιράσει  κραυγές για τάχατες απωθημένα, σε όσους κριτικάρουν όλο αυτό το ανόητο θέατρο, θα εξακολουθήσετε να ζείτε μια χαρά, σε μια κοινωνία που δεν έχει έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας…

Υδρογονοενέργεια. Το τέλος της πετρελαιοκρατίας και της κεφαλαιοκρατίας.

http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/11/30/%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB/

Γράφει ο Κώστας Λαμπος
Όλοι ξέρουμε πως ζούμε σ’ ένα κόσμο ενεργειακά φτωχό, εχθρικό, καταστροφικό και επικίνδυνο. Ξέρουμε όμως πως ζούμε και σε ένα κόσμο που ασταμάτητα αλλάζει και μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο για όλους μας, φτάνει να ξέρουμε, όσοι έχουμε λόγο να τον αλλάξουμε, πως θα τον αλλάξουμε.
Αναλύοντας το πρόβλημα των ορυκτών καυσίμων, ως πρόβλημα εξουσιαστικού συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος και ως πηγή κατακτητικής βίας, οικονομικής στρέβλωσης, κοινωνικής καταπίεσης και δυστυχίας και περιβαλλοντικής καταστροφής ανακαλύπτουμε ότι οι συνδυαζόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας με βάση το Υδρογόνο, ως ένα αποκεντρωμένο υδρογονοενεργειακό σύστημα, ανοίγουν νέους ορίζοντες για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το απάνθρωπο και καταστροφικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, με προοπτική έναν καλύτερο κόσμο…
Ας φανταστούμε ένα κόσμο στον οποίο τα νοικοκυριά, οι γειτονιές, τα χωριά, οι πολυκατοικίες, οι συνοικίες, οι πόλεις, τα κράτη και τελικά η ανθρωπότητα απόκτησαν την ενεργειακή αυτονομία τους, γιατί μπορούν να έχουν άφθονη, φτηνή έως δωρεάν, ασφαλή και καθαρή ενέργεια από το υδρογόνο. Αυτός είναι ο κόσμος της υδρογονοενέργειας που γεννιέται και δυναμώνει μέρα με τη μέρα και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αυτόνομη αειφόρο τοπική ανάπτυξη και καθολική ευημερία, χωρίς ανασφαλείς εργαζόμενος και ανασφάλιστους ανέργους. Είναι ένας κόσμος της ενεργειακής και κοινωνικής ισότητας, των ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς αφεντικά και δούλους.
Ας φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς σκοταδιστικούς και εξουσιαστικούς μύθους, χωρίς ρύπανση του περιβάλλοντος και χωρίς πολυεθνικά ενεργειακά μονοπώλια, χωρίς πολέμους για τον έλεγχο της ενέργειας και για την παγκόσμια ηγεμονία. Αυτός ο κόσμος είναι πια, χάρη στην απλοχεριά της Φύσης και τις τεράστιες δυνατότητες της επιστημονικοτεχνικής και υδρογονοενεργειακής επανάστασης, μια υπαρκτή πραγματικότητα και δεν είναι φαντασία. Είναι ο κόσμος που ονειρευτήκαμε ως ανθρωπότητα και χτίσαμε, ως δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων γενεών.
Ας φανταστούμε… «πως δεν υπάρχει κανένας λόγο για απληστία και πείνα…, πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς». Ας φανταστούμε μια ανθρώπινη, μια ανθρωπιστική κοινωνία, η οποία είναι σήμερα εφικτή χάρη στις επιστήμες και στην τεχνολογία που προσφέρουν ελεύθερη υδρογονοενέργεια για όλους, αποσυνθέτοντας στην κυριολεξία όλες τις εξουσιαστικές πυραμίδες, διαμορφώνοντας για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία τις υλικές προϋποθέσεις για ένα καλύτερο κόσμο. Ο παρακμασμένος και καταστροφικός καπιταλισμός, η κεφαλαιοκρατία και τα επικίνδυνα ορυκτά καύσιμα, η πετρελαιοκρατία, δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας και συνεπώς το τέλος τους δεν μπορεί παρά να είναι μια νέα αρχή για την ιστορία της, για την Άμεση Δημοκρατία, την Αταξική Κοινωνία και τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό[2]
Η πετρελαιοκρατία δεν σχετίζεται βέβαια με το πετρέλαιο ως ορυκτό, αλλά με το πετρέλαιο ως μέσο, ως εργαλείο εξουσιασμού της παγκόσμιας οικονομίας και κοινωνίας από τους ‘πέντε-δέκα’ ενεργειακούς κολοσσούς της κεφαλαιοκρατίας που με το συγκεντρωτικό ενεργειακό τους σύστημα ελέγχουν την παραγωγή, την εμπορία και τη ροή της ενέργειας από την οποία εξαρτάται η ζωή και ο θάνατος εκατοντάδων χωρών και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αντίθετα, το πετρέλαιο ως πρώτη ύλη για τη βιομηχανική παραγωγή εκατοντάδων ή και χιλιάδων χρήσιμων αγαθών διατηρεί τη μεγάλη χρησιμότητά του για την οικονομία και την κοινωνία, γεγονός που ενισχύει τη συνηγορία υπέρ της απόσυρσής του από τον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας υπέρ του υδρογόνου το οποίο μπορεί, ως πηγή ενέργειας, να προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Είναι κοινά αποδεκτό πως η εκμετάλλευση των υφιστάμενων κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων του πλανήτη Γη, έχει ξεπεράσει προ πολλού το σημείο ‘κορύφωσης’, δηλαδή το σημείο καμπής του 50%[3] και κινείται καθοδικά και με γρήγορους ρυθμούς προς το σημείο της εξάντλησής τους[4].
Αυτό και μόνο το γεγονός ανεβάζει σταθερά την τιμή του πετρελαίου, συνεπώς και το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας και τελικά το κόστος όλων των αγαθών, που σημαίνει το κόστος διαβίωσης των εργαζόμενων.
Αν σ’ αυτήν την παράμετρο προσθέσουμε την αυξημένη ζήτηση ενέργειας εξ αιτίας της ανταγωνιστικής εμφάνισης της Κίνας και της Ινδίας στην παγκόσμια αγορά, τότε η μόνη διέξοδος που απομένει στον σκληρό πυρήνα του καπιταλισμού και συγκεκριμένα του αμερικανισμού[5] είναι η σύγκρουση με τη (και στη) Μέση Ανατολή και με την (και στην) Ασία, ταυτόχρονα, για τον έλεγχο της παγκόσμιας ενεργειακής τράπεζας, της Ευρασίας,[6] μέχρι να μπορέσει να επιβάλει ελεγχόμενες εναλλακτικές λύσεις απεξάρτησης από το πετρέλαιο που δεν θα αμφισβητούν την κυριαρχία του. Κάπως έτσι η προϊούσα ενεργειακή κρίση του καπιταλισμού εξελίσσεται σε νέα πιο καταστροφική περιπέτεια για την ανθρωπότητα, αν αυτή η ίδια δεν προλάβει να ακυρώσει την καπιταλιστική κυριαρχία σε όλες τις πιθανές εκδοχές της.
Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, η εργαζόμενη ανθρωπότητα θα αναγκάζεται να πληρώνει το κόστος του σημερινού ενεργειακού συστήματος, το οποίο φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ο καθένας μας νομίζει πως πληρώνει.
Η ανθρωπότητα είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε αιχμάλωτη της πετρελαιοκρατίας, αφού σύμφωνα με στοιχεία της International Energy Agency (IEA, Διεθνής Ένωση Ενέργειας, ΔΕΕ), «οι χώρες που εισάγουν πετρέλαιο θα πληρώσουν το 2012, δύο (2) τρισεκατομμύρια δολάρια για εισαγωγές πετρελαίου»[7]. Σύμφωνα μάλιστα με τις συντηρητικές προβλέψεις της ΔΕΕ, υπό κανονικές συνθήκες, «η τιμή του αργού πετρελαίου προβλέπεται μέχρι το 2035 να εκτιναχθεί στα 212 δολάρια το βαρέλι…και (προσθέτει πως) ο κίνδυνος, να επιδεινωθεί η αναταραχή και να επεκταθεί στις μεγάλες πετρελαιοεξαγωγικές χώρες της περιοχής, να οδηγήσει σε απρόβλεπτη εκτίναξη των ενεργειακών τιμών, η οποία θα ωθούσε, προφανώς, την παγκόσμια οικονομία πίσω στην ύφεση, παραμένει».[8] 
Και βέβαια αυτά τα ποσά αναφέρονται στο φανερό κόστος, γιατί πέρα από αυτό υπάρχει και το αφανές κόστος, το λεγόμενο «εξωτερικό»[9] ή «κρυφό» κόστος που το πληρώνουν οι κοινωνίες για τις πολλές και μεγάλες παρενέργειες του άνθρακα και του πετρελαίου. Γι’ αυτό, και για να έχουμε μια πιο ακριβή εικόνα της συνολικής δαπάνης για το πετρέλαιο, θα πρέπει να αντιδιαστείλουμε το ‘φανερό κόστος’, όπως αυτό διαμορφώνεται στα χρηματιστήρια αξιών και επηρεάζει την ενέργεια από την εξόρυξη της πρώτης ύλης μέχρι το ρεύμα που πληρώνει ο τελικός χρήστης, από το ‘κρυφό κόστος’ το οποίο επιρρίπτεται στο περιβάλλον και είναι ανυπολόγιστο, μέρος του όμως επιρρίπτεται έμμεσα στους καταναλωτές με τη μορφή φόρων, μέσω των προϋπολογισμών των κρατών.
Το κρυφό κόστος της ενέργειας αναφέρεται:
α. στο κόστος κατάκτησης ή/ και φύλαξης των πηγών πετρελαίου[10] και
β. στο κόστος της μερικής αποκατάστασης των καταστροφών του περιβάλλοντος, των καταστροφών της αγροτικής παραγωγής, των ζημιών στην κοινωνία και των ασθενειών του πληθυσμού που προκαλεί η κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων.
Εκτιμάται ότι η φύλαξη και η μερική αποκατάσταση μόνο των καταστροφών του περιβάλλοντος, επιβαρύνει το κόστος κάθε βαρελιού πετρελαίου, που προέρχεται από τη Μέση Ανατολή, με το ποσό των 50 δολαρίων.[11]
Οι παραπάνω εκτιμήσεις αναφέρονται στη δεκαετία του 1990 και από τότε μέχρι σήμερα οι συνθήκες έχουν βέβαια χειροτερέψει, με αποτέλεσμα η εξασφάλιση της αναγκαίας ενέργειας, για τη βελτίωση ή/ και τη διατήρηση του σημερινού επιπέδου παραγωγής και διαβίωσης, να απορροφά ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του ετήσιου οικογενειακού, επιχειρηματικού και εθνικού προϋπολογισμού με όσα αυτό συνεπάγεται. Η εικόνα γίνεται πιο εφιαλτική, αν λάβουμε υπ’ όψη και τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας εξ αιτίας και της γρήγορης πληθυσμιακής αύξησης και της αστικοποίησης του παγκόσμιου πληθυσμού. 
Από κάποια στιγμή και μετά, τα παγκόσμια μονοπώλια των ορυκτών καυσίμων θα προσπαθήσουν να επιμηκύνουν τον χρόνο της ενεργειακής κυριαρχίας τους καταφεύγοντας στην εκμετάλλευση δεύτερης και τρίτης ποιότητας κοιτασμάτων και ‘μη συμβατικών πετρελαίων’, πράγμα που θα έχει ως συνέπεια όχι μόνο την περαιτέρω αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική ρύπανση[12]. Και φυσικά όλα αυτά θα οδηγήσουν στην όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων για τον έλεγχο των τελευταίων κοιτασμάτων των ορυκτών καυσίμων. Πρωταγωνιστής σ’ αυτό το καταστροφικό σπιράλ είναι και πάλι οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες, από το 1970 που έχασαν την κυριαρχία τους ως κορυφαία πετρελαιοπαραγωγός χώρα του κόσμου[13], καθορίζουν τις γεωπολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες για πετρέλαιο[14]. Αν δεν ανατραπούν τώρα αυτές οι εξελίξεις, τότε σύντομα η ανθρωπότητα θα αναγκαστεί να πορευτεί μέσα σε ένα μακρύ ενεργειακό χειμώνα, σε ένα ζοφερό μέλλον.
Η αφελής εγωπάθεια και η απάνθρωπη και καταστροφική αλαζονεία του καπιταλισμού απέναντι στη Φύση και στην ανθρωπότητα αποτελούν ύβριν απέναντι στους νόμους κίνησης της φύσης και της ανθρωπότητας, και γι’ αυτό ο καπιταλισμός οδεύει ολοταχώς, σαν άλλος «Τιτανικός», στην καταστροφική σύγκρουσή του με την κοινωνική πραγματικότητα που ο ίδιος δημιούργησε[15], με κίνδυνο να διαπράξει ακόμα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, της Φύσης και του Πολιτισμού.
Η δυνατότητα αποτροπής αυτής της εξέλιξης προσφέρεται από τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και κύρια από την ενέργεια με βάση το υδρογόνο[16]. Το γεγονός μάλιστα πως η ενεργειακή τεχνολογία κατάφερε, κόντρα στα κατεστημένα συμφέροντα, να ξεπεράσει τις μηχανές εσωτερικής καύσης και να τις αντικαταστήσει με τις ενεργειακές κυψέλες καύσης του υδρογόνου και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, καθιστά περιττή τη χρησιμοποίηση των ορυκτών καυσίμων.
Τα ορυκτά καύσιμα και οι μηχανές εσωτερικής καύσης σε συνδυασμό με την τυπογραφία, τον τηλέγραφο, το ραδιόφωνο και το τηλέφωνο, αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ώθησαν σε νέες, αναγκαίες για την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού μορφές κυριαρχίας, διαμορφώνοντας έτσι την πραγματικότητα του μονοπωλιακού καπιταλισμού. 
Αν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα προσθέσουμε και το γεγονός πως πάνω στον αυστηρά συγκεντρωτικό-ολιγοπωλιακό-μονοπωλιακό έλεγχο των ορυκτών καυσίμων και με εργαλεία το συγκεντρωτικό τραπεζικό σύστημα, τις διεθνείς στρατιωτικές συμμαχίες και τα σύγχρονα τηλεοπτικά Μ.Μ.Ε., το κεφάλαιο αποπειράται να διαιωνίσει την καπιταλιστική ηγεμονία πάνω στην ανθρωπότητα με τη μορφή της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της νέας φασιστικής τάξης πραγμάτων. 
Αυτή η τάση του κεφαλαίου να τσιμεντώσει την κίνηση της ιστορίας έσπρωξε την επιστήμη και την τεχνολογία προς τα μπροστά, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σε βαθμό που έρχονται σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. 
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το πέρασμα από τα ορυκτά καύσιμα και τις μηχανές εσωτερικής καύσης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κύρια στην υδογονοενέργεια και στις ενεργειακές κυψέλες, που σε συνδυασμό με την πληροφορική, το διαδίκτυο και την ψηφιακή τεχνολογία θέτουν σε ευθεία αμφισβήτηση την ικανότητα του καπιταλισμού να διαχειρίζεται τις τύχες της ανθρωπότητας. 
Έτσι, ο καπιταλισμός αρχίζει να μπαίνει στο τελικό στάδιο της παρακμής του, να χάνει την υπαρξιακή ζωτικότητά του, η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση να οδεύει στην πλήρη κατάρρευση, με αποτέλεσμα ένας αναγκαίος καλύτερος κόσμος γίνεται εφικτός.
Τα θεμέλια αυτού του κόσμου είναι ήδη μια απτή πραγματικότητα, καθώς η ηλεκτρονική επανάσταση στις επικοινωνίες ενώνεται καθημερινά με την επανάσταση της υδρογονοενέργειας «δημιουργώντας ένα πανίσχυρο μίγμα το οποίο θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τις ανθρώπινες σχέσεις στον 21ο και 22ο αιώνα… 
Οι ενεργειακές κυψέλες που στηρίζονται στο υδρογόνο…, και η χρήση μικροσκοπικών μονάδων ενέργειας στον ίδιο χώρο με τον τελικό χρήστη απειλεί τη μακροχρόνια κυριαρχία που απολαμβάνουν οι συγκεντρωτικές μονάδες παραγωγής ενέργειας οι οποίες αναπτύχθηκαν παράλληλα με την εποχή των ορυκτών καυσίμων… 
Η μετάβαση στην οικονομία του υδρογόνου έχει τη δυνατότητα να τερματίσει την εξάρτηση του κόσμου από το εισαγόμενο πετρέλαιο, να βοηθήσει στην εκτόνωση του επικίνδυνου γεωπολιτικού παιχνιδιού…και να κάνει εφικτή την ‘αναπαγκοσμιοποίηση’, αυτή τη φορά από τα κάτω προς τα πάνω με τον καθένα να συμμετέχει στη διαδικασία»[17].
Βέβαια, ο σκληρός πυρήνας του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου έχει όνειρα και κάνει σχέδια για τη διατήρηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ακόμα και με αξιοποίηση του υδρογόνου με τέτοιο τρόπο που να ρυθμίζεται και πάλι συγκεντρωτικά η ροή της ηλεκτρικής ενέργειας στον πλανήτη. Εδώ και πολλές δεκαετίες γίνεται συστηματική προσπάθεια από χιλιάδες ειδικούς επιστήμονες σε όλο τον κόσμο για να επιτευχθεί η ψυχρή σύντηξη του υδρογόνου (Cold Fusion)[18], δηλαδή κάτι αντίστοιχο με αυτό που γίνεται στον ήλιο, αλλά σε χαμηλότερες θερμοκρασίες (σε 2500 C κάτω από το μηδέν). 
Αυτή η αντίδραση, ενώ είναι πυρηνική, δεν παράγει ραδιενεργά σκουπίδια, γιατί η πρώτη ύλη, το υδρογόνο, δεν περιέχει άνθρακα, όμως από ό,τι φαίνεται είναι τεχνικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να γίνει σύντηξη σε χαμηλές θερμοκρασίες[19].
Αλλά κι αν ακόμα κάποτε ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια και η ψυχρή σύντηξη γίνει δυνατή, το πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της κοινωνίας από επιχειρηματικά κέντρα δεν θα ξεπεραστεί, καθώς επίσης και το αίτημα για φτηνή, άφθονη και ασφαλή ενέργεια δεν θα ικανοποιηθεί, εκτός και αν η ψυχρή σύντηξη μπορέσει να γίνει σε μικρή κλίμακα, που θα επιτρέπει την ενεργειακή αυτονομία των χρηστών της ηλεκτρικής ενέργειας. 
Το πιθανότερο που θα συμβεί θα είναι η επανάληψη του εγχειρήματος της θερμής σύντηξης στοιχείων ουρανίου, δηλαδή της πυρηνικής ενέργειας. Μετά την κατασκευή της ‘βόμβας υδρογόνου’ και αφού με αυτήν τακτοποιήσουν το πρόβλημα της παγκόσμιας ηγεμονίας, τότε θα μπορεί, όπως συνέβη και με την πυρηνική ενέργεια, να παραχθεί και ηλεκτρικό ρεύμα ‘προς εκμετάλλευση’ των χρηστών της ηλεκτρικής ενέργειας και προς διατήρηση της εξουσίας του κεφαλαίου πάνω στην Εργασία και συνεπώς πάνω στην εργαζόμενη κοινωνία-ανθρωπότητα.
Στη μακραίωνη διαδρομή της η ανθρωπότητα κατάφερε στο τέλος του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα να δημιουργήσει τους αντικειμενικούς όρους της ενεργειακής αυτάρκειας και της ενεργειακής ανεξαρτησίας των ανθρώπων, των νοικοκυριών, των χωριών, των πόλεων και των κρατών.
Αυτό, όμως, σημαίνει Ενεργειακή Αυτονομία και Ενεργειακή Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, φορέας της οποίας δεν μπορεί να είναι κεφαλαιοκράτες ‘επενδυτές’, ιδιωτικά μονοπώλια, κρατικοκαπιταλιστικά μοντέλα, πολιτικοί μεσσίες και ‘πρωτοπορίες’ κομματικές, ‘αναπτυξιακές δικτατορίες’ και αστικά κοινοβούλια, γιατί οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού έπαθαν, έμαθαν και αποφασίζουν αργά αλλά σταθερά να στρίψουν αποφασιστικά το τιμόνι της ανθρώπινης ιστορίας προς την αυτοδίκαιη κατάργηση κάθε μορφής ενεργειακής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας υπέρ της ανάδειξης της άμεσης δημοκρατίας και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.
Μια νέα αρχιτεκτονική δομή των ανθρώπινων κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά προβάλλει, βασισμένη πάνω στην ενεργειακή-κοινωνική ισότητα, στην αυτοδιάθεση και στην αυτόβουλη συνεργασία ανθρώπων, λαών και εθνών με προορισμό έναν καλύτερο κόσμο. Ένα κόσμο της ελεύθερης υδρογονοενέργειας, του ελεύθερου χρόνου, της ελεύθερης δημιουργικότητας, της ελεύθερα αυτοθεσμιζόμενης και αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας.
[1] Απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο μου, ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ; Η επανάσταση του υδρογόνου, ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ΝΗΣΙΔΕΣ Θεσσαλονίκη 2013.
[2] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.
[3] Για να φτάσει η ανθρωπότητα στο σημείο κορύφωσης των ορυκτών καυσίμων χρειάστηκαν περίπου εκατό χρόνια, αλλά για την εξάντληση των υπολοίπων κοιτασμάτων, με τους σημερινούς ρυθμούς, δεν απομένουν παρά μόνο ελάχιστες δεκάδες χρόνια.
[4] «Οι αριθμοί των επίσημων εγγράφων για τα αποθέματα πετρελαίου είναι ύποπτοι, όχι επειδή δεν είναι διαθέσιμοι οι επιστημονικές μέθοδοι για να γίνει ακριβής εκτίμηση, αλλά μάλλον επειδή κάποιες χώρες μαγειρεύουν τα βιβλία για να διογκώσουν τα νούμερα… Οι χώρες του ΟΠΕΚ διογκώνουν τα στοιχεία προκειμένου να αυξήσουν τα όρια παραγωγής τους και να εξασφαλίσουν διεθνή δάνεια από πιστωτικούς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…, αλλά και κάποιες εταιρείες που δηλώνουν μειωμένα αποθέματα προκειμένου να πληρώσουν λιγότερους φόρους…». Rifkin Jeremy, Η οικονομία του υδρογόνου…, ό.π., σ. 36, 38-39, 40.
[5] Βλέπε σχετικά, Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση, Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
[6] «Όποιος ελέγχει την Ευρασία, ελέγχει ολόκληρη την ανθρωπότητα», Brzezinski Zbignew, Η Μεγάλη Σκακιέρα, Λιβάνης, Αθήνα 1998.
[7] Βλ. Διεθνής Ενεργειακή Ένωση, Δηλώσεις του Μπριόλ Φατίχ, Καθημερινή, 27.03.2012.
[8] International Energy Agency, «Παγκόσμιες Ενεργειακές Προοπτικές 2011», Καθημερινή, 04.11.2011.
[9] «Τα λεγόμενα «εξωτερικά κόστη» εκδηλώνονται ως βλάβες, όπως ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, ατυχήματα στα ορυχεία, όξινη βροχή, ρύπανση από αιθαλομίχλη, μειωμένες γεωργικές αποδόσεις και αλλαγή του κλίματος. Η βλάβη που προκαλείται από την εξόρυξη και καύση του άνθρακα δεν αντικατοπτρίζεται στην τιμή του ανά τόνο ή στο τι κοστίζει ανά κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας, παρ’ όλα αυτά όμως την πληρώνει ο κόσμος συνολικά… Συνδυάζοντας όλους τους παράγοντες που καταγράφονται παραπάνω, το CE Delft κατέληξε για τις συνολικές ετήσιες βλάβες στον αριθμό των περίπου 360 δισεκατομμυρίων €…, αυτή η εκτίμηση δεν περιλαμβάνει όλες τις πιθανές εκπομπές ή όλες τις πιθανές βλάβες και πρέπει επομένως να θεωρηθεί το κατώτατο όριο. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους παράγοντες που εξετάζονται στην ανάλυση, καθώς δεν ήταν πλήρη όλα τα στοιχεία, ωστόσο η ανάλυση κάλυψε το 91% του συνόλου των εκπομπών. Για παράδειγμα, εάν συμπεριλαμβάνονταν οι εκπομπές σωματιδιακής ύλης από την Ε.Ε., τις Η.Π.Α. και την Ινδία, αυτή η εκτίμηση ενδεχομένως θα αυξανόταν σε αξιόλογο βαθμό», Bjureby Erika, Britten Mareike, Cheng Irish, Marta Kaźmierska, Mezak Ernest, Munnik Victor, Nandi Jayashree, Pennington, Sara, Rochon Emily, Schulz Nina, Shahab Nabiha, Vincent Julien και Wei Meng, To Πραγματικό Κόστος του Άνθρακα, Εκδόθηκε από το Ελληνικό Γραφείο της Greenpeace, Αθήνα 2008.
[10] Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο αμερικανισμός διατηρεί χίλιες και πλέον στρατιωτικές βάσεις στον κόσμο και οργανώνει τον ένα μετά τον άλλον τους τοπικούς πολέμους είναι προφανώς για να διατηρήσει τον έλεγχο των ορυκτών καυσίμων.
[11] Hubbard Η.Μ., «The Real Cost of Energy», Scientific American, Vol. 264, No. 4, σ. 1823, April 1991. Παρατίθεται στο Μάργαρης Νίκος Ι., Το Ενεργειακό πρόβλημα, Ελευθεροτυπία, 28/9/1994.
[12] «Το 82% των ρύπων CO2 που δημιουργεί την τρύπα του όζοντος και καταστρέφει τη ζωή στον πλανήτη προέρχεται από την καύση των ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και για την κίνηση των αυτοκινήτων και όλων των άλλων μέσων μαζικής μεταφοράς». Rifkin Jeremy, Η οικονομία του υδρογόνου…, ό.π., σ. 89.
[13] Η εκδοχή, σύμφωνα με την οποία οι Ε.Π.Α. διατηρούν ανέπαφα τα πετρελαιακά κοιτάσματα της Αλάσκας και περιόρισαν την άντληση πετρελαίου από τα άλλα δικά τους κοιτάσματα, αφού πρώτα εξασφάλισαν τον έλεγχο πάνω στα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, για να έχουν εθνικές εφεδρείες πετρελαίου όταν ο υπόλοιπος κόσμος θα έχει εξαντλήσει τα δικά του αποθέματα, δεν φαίνεται καθόλου απίθανη και είναι απόλυτα συμβατή με τη στρατηγική τους για την παγκόσμια ηγεμονία.
[14] Ό.π., σ. 50-62.
[15] «Θυμηθείτε τον ‘Τιτανικό’…, την υπερβολική υπερηφάνεια και αλαζονεία, την ύβριν, η οποία συνήθως καταλήγει σε περιπέτειες και τιμωρία… Για δεκαετίες, η αμερικανική κοινωνία, τυφλή σχετικά με τη γεωλογική ιστορία του πλανήτη και ενεργώντας από υπεροψία, ζει με την ψευδαίσθηση ότι τα ορυκτά καύσιμα και το ενεργειακό σύστημα που τροφοδοτεί με ηλεκτρική ενέργεια τον πλανήτη κατά τα τελευταία 100 χρόνια, είναι ανεξάντλητα και ξαφνικά… μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973, συνειδητοποιεί πως η Αμερική είναι πουλημένη στους ακραία ισχυρούς άραβες σεΐχηδες και στα εκτελεστικά στελέχη των κολοσσών του πετρελαίου… Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη να αρχίσουμε να εμπορευόμαστε γρήγορα ενεργειακά συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και να επεκταθούμε σε όλο τον πλανήτη… Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά για να αποφευχθεί η “βύθιση”». Jerry B Brown, Rinaldo S Brutoco, James A Cusumano, Freedom From Mid-East Oil, Edition of World Business Academy, 2007, σ. 4-6.
[16] «Όλες οι έρευνες δείχνουν πως σύντομα, η ζήτηση σε ορυκτά καύσιμα και ιδιαίτερα σε πετρέλαιο θα υπερκαλύψει την παγκόσμια προσφορά του γήινου υπεδάφους, με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα να βρεθεί μπροστά σε μία παγκόσμια ενεργειακή κρίση χωρίς προηγούμενο. Αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει από τώρα οι ανθρώπινες κοινωνίες να αναζητήσουν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας, η οποία θα είναι κατά το δυνατό ανανεώσιμη…, ιστορικά η πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών, μεταβαίνει από την κατανάλωση ενεργειακών καυσίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα, σε καύσιμα με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε άνθρακα και με υψηλότερη περιεκτικότητα σε υδρογόνο…, οδηγούμαστε αυθόρμητα στο συμπέρασμα, ότι το υδρογόνο αποτελεί το επόμενο κύριο ενεργειακό καύσιμο της ανθρωπότητας», Βαλάκας Μιχάλης, Χρήση του Υδρογόνου σαν εναλλακτική πηγή ενέργειας, Διπλωματική εργασία στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών, Τομέας Θερμότητας του Ε.Μ.Π., Αθήνα, 2007, σελ. 1.
[17] Rifkin Jeremy, Η οικονομία του υδρογόνου…, ό.π., σ. 24-26.
[18] Βλ. Στάμκος Γιώργος, Ψυχρή σύντηξη. Πηγή αστείρευτης ενέργειας, στο: Τεχνολογίες του μέλλοντος και ελεύθερη ενέργεια, Άγνωστο, χ. χ., σ. 62-65.
[19] Κουλιφέτης Μανώλης, Τα καύσιμα του μέλλοντος και το υδρογόνο, http://xhmikos.gr/TAKAYSIMΑTOY MELONTOS KAI TO YDROGONO.PDF

Προσφυγή στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την γνωμάτευση-χαστούκι του Γερμανού καθηγητή!

http://kourdistoportocali.com/post/31574/evropaikodikasthrio
-ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ..., ΛΕΝΕ ΜΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
 
Μετά και την γνωμάτευση του Γερμανού πανεπιστημιακού καθηγητή Αντρέας Φίσερ-Λεσκάνο, οι Έλληνες υπουργοί που υπέγραψαν μειώσεις μισθών φλερτάρουν επικίνδυνα με την Δικαιοσύνη και καλά θα είναι να σκεφθούν σοβαρά το ενδεχόμενο να περάσουν μεγάλο μέρος του βίου τους στη φυλακή.
Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να προσφύγει στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώ το ίδιο θα κάνουν και άλλα κόμματα του Νότου από χώρες των οποίων οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί μειώσεις μισθών!
Η αίσθηση ότι άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας και πλησιάζει η ώρα ΜΗΔΕΝ είναι διάχυτη μέσα στην υπόκωφη σιωπή των Ελλήνων πολιτών.
Κανείς Παυλόπουλος άλλωστε δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα ακολουθούσε την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Αυτή τη φορά το ξέσπασμα της βίας για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός λαού μπορεί να μην έχει ταίρι στη νεώτερη ιστορία της Ευρώπης.
Η Τρόικα, ο Στουρνάρας και ο Σαμαράς παίζουν με την φωτιά.
Η ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ-ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
Πολλές από τις δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από την Τρόικα συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρεται σε νομική έκθεση κατ` εντολή των Αυστριακών και Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Σε νομική γνωμοδότηση του γερμανού πανεπιστημιακού καθηγητή Αντρέας Φίσερ-Λεσκάνο κατ` εντολή του αυστριακού Επιμελητηρίου Εργαζομένων, της Ομοσπονδίας Αυστριακών Συνδικάτων και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνδικάτων, υποστηρίζεται ότι κάποιες από τις υποχρεώσεις που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, δηλαδή την ΕΚΤ και την Κομισιόν, που συμμετέχουν στην Τρόικα, συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κατά συνέπεια συνιστούν παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου, με δεδομένο ότι η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων έχει ενσωματωθεί στο δίκαιο της ΕΕ. Οι μειώσεις μισθών παραβιάζουν το δικαίωμα της ελεύθερης σύναψης συλλογικής σύμβασης Ιδιαίτερα επικριτική είναι η έκθεση γερμανού νομικού έναντι της Τρόικας και των μέτρων λιτότητας που αυτή υπαγορεύει.


Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, η Τρόικα πραγματοποίησε υπερβολικές (δυσανάλογες) παρεμβάσεις στο εργασιακό δίκαιο και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Ελλάδας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι μειώσεις μισθών παραβιάζουν το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης σύναψης συλλογικής σύμβασης, ενώ άλλες δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα παραβιάζουν το ανθρώπινο δικαίωμα στην εργασία, στην κατοικία, στην κοινωνική ασφάλεια και την ιδιοκτησία.

Παρεμβάσεις, όπως οι περικοπές των κατώτατων μισθών, η εφαρμογή των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων και οι περικοπές στο σύστημα υγείας δεν καλύπτονται νομικά από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο αναφέρεται στην έκθεση, ενώ σε όλα αυτά δεν υπήρχε επαρκής συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Θα μπορούσε να είχε επιτυχία ενδεχόμενη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ο γερμανός καθηγητής εκτιμά ότι θα μπορούσε να έχει επιτυχή έκβαση μια προσφυγή ακύρωσης στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με αντικείμενο τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παράβαση των αρμοδιοτήτων των συλλογικών οργάνων.

Μάλιστα η προσφυγή θα μπορούσε να έχει επιτυχία ιδίως αν την ασκούσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα μπορούσε να γίνει προσφυγή εναντίον των «ενεργειών των κρατών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας».

Ακόμη και το Διεθνές Δικαστήριο θα μπορούσε να ασχοληθεί με το ζήτημα κατά πόσο είναι συμβατές αυτές οι υποχρεώσεις με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) και στα Ηνωμένα Έθνη μπορεί να γίνει προσφυγή εναντίον μεμονωμένων κρατών, παρατηρεί ο γερμανός πανεπιστημιακός.


Σταμάτης Ασημένιος, apa Υπεύθ. Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου 

 
Πηγή

ΕΠΟΧΗ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ (Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ)


Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο τους μήνες και τα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης! Ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων ανακατατάξεων και ανατροπών. Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει γίνει πιο αρπακτικός και πιο ληστρικός παρά ποτέ, αδιαφορώντας πλέον για την ενσωμάτωση στο σύστημα του κοινωνικών τάξεων, στρωμάτων και ομάδων. Οι ζάμπλουτοι είναι πιο πλούσιοι παρά ποτέ την ίδια ώρα που η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες υποβαθμίζεται.   Εκατομμύρια λαού έχουν ξεχυθεί με ορμή στους δρόμους.
Προς τα πού θα πάει η κατάσταση είναι αδύνατο να το προβλέψει κανείς αυτή τη στιγμή. Το βέβαιο είναι ότι το παλιό – δηλαδή η σημερινή κατάσταση – θα καταρρεύσει οπωσδήποτε. Με τι θα αντικατασταθεί είναι άγνωστο. Για την ώρα, το πάνω χέρι το έχουν οι αστικές δυνάμεις. Αυτό είναι φυσικά αρνητικό, αλλά σε τέτοιες εποχές γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης μπορεί να αλλάξει αστραπιαία. Το 1941, για παράδειγμα, το ΚΚΕ ήταν ανύπαρκτο, με την Κεντρική Επιτροπή του χαφιεδωμένη από τους ασφαλίτες του Μανιαδάκη. Τρία χρόνια αργότερα, το 1944, το ΚΚΕ μέσω του ΕΑΜ ήταν παντοδύναμο, είχε μαζί του ολόκληρο τον ελληνικό λαό, άσχετα από την πολιτική ανικανότητα της ηγεσίας του να μετουσιώσει σε πράξη λαϊκής εξουσίας και σοσιαλιστικής ανατροπής την ισχύ που του είχε δώσει ο λαός. Σε συνθήκες σαν αυτές που ζούμε, οι αλλαγές μπορεί να λάβουν χώρα με κατακλυσμιαίο τρόπο, αν έχουν πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και τις πλατιές λαϊκές μάζες. Μόνο που οι μάζες πρέπει να έχουν πολιτικό όραμα και πολιτική ηγεσία με θέληση και δυνατότητες να μπορεί να μετουσιώσει σε πραγματικότητα το όραμα το οποίο η ίδια επαγγέλλεται και ο λαός προσδοκά. Χωρίς αυτό οι εξεγέρσεις μετατρέπονται σε κοινωνικές εκρήξεις, οι οποίες ποτέ δεν οδηγούν σε ανατροπή του συστήματος που προκάλεσε την εξέγερση.
Η απλή άρνηση της υφιστάμενης κατάστασης οδηγεί σε ανατροπές του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού αλλά όχι σε ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος. Δημιουργεί δυνατότητες πολλαπλών επιλογών μέσω νέων κομμάτων που ενδεχομένως μπορεί να βελτιώσουν κάποιες πτυχές της ασκούμενης πολιτικής, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ανατρέπουν, δεν θίγουν την ουσία της πολιτικής αυτής. Αυτό ακριβώς έγινε στην Ελλάδα με το μηνμόνιο, το οποίο έχει ήδη ανατρέψει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό. Διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, κατεβάζοντας το από το 44% στο 32%. Συρρίκνωσε τη ΝΔ σε ποσοστό οριακά κάτω από το 30%, καθώς από το 33,47% του 2009 την πήγε στο 29,66% του περσινού Ιουνίου. Κατακρήμνισε έτσι το άθροισμα των δυο κομμάτων πυλώνων του συστήματος από το 77,4% του 2009 στο… 41,9%, σχεδόν στο μισό! Παράλληλα εκτόξευσε τα «αντιμνημονιακά» κόμματα – όπως τα εκλαμβάνουν όσοι τα ψηφίζουν, όχι όπως τα κρίνουμε εμείς – από το 4,6% του ΣΥΡΙΖΑ και το 0,29% της Χρυσής Αυγής του 2009 στο 34,36% πέρυσι τον Μάιο (ΣΥΡΙΖΑ 16,8%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 10,6% και Χρυσή Αυγή 7%) και ακόμη περισσότερο, στο 41,3% τον Ιούνιο, ένα μόλις μήνα αργότερα (ΣΥΡΙΖΑ 26,9%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 7,5% και Χρυσή Αυγή 6,9%). Η αύξηση από το 4,6% στο 41,3% συνιστά τεκτονικό σεισμό από πλευράς πολιτικού σκηνικού, αλλά όπως είδαμε τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε από πλευράς ασκούμενης πολιτικής. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας δεν οδήγησε την αστική τάξη και τους ευρωπαίους επικυρίαρχους σε καμιά παραχώρηση βελτίωσης της κατάστασης των εργαζομένων.
Ο λόγος είναι απλός: οι αστοί, οι Γερμανοί και η ΕΕ γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά απειλή για τα συμφέροντα τους! Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει από το Τέξας ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει και δεν θα το κάνει, δεν θα εξέλθει εθελοντικά από την Ευρωζώνη» και ο Γιάννης Δραγασάκης επιβεβαιώνει ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για ρήξη, αλλά εντός της ευρωζώνης πάντα», το παιχνίδι έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Τελεία και παύλα. Έπειτα από αυτό, όσο πιο δεξιά μετατοπίζονται οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο κοντά έρχεται προς την εξουσία και τόσο περισσότερο απομακρύνονται οι ελπίδες να υπάρχουν έστω και ψήγματα αριστερής πολιτικής σε κάποια μέτρα που θα πάρει όταν θα βρεθεί στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ωθηθεί στη θέση του πρώτου κόμματος όταν γίνουν βουλευτικές εκλογές από τα απελπισμένα κοινωνικά στρώματα που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο διαρκώς να υποβαθμίζεται. Αυτά τα στρώματα όμως σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν αριστερή πολιτική. Αυτό που ονειρεύονται είναι μια επιστροφή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο επίπεδο ζωής που είχαν το 2009! Αυτό φυσικά είναι τελείως ανέφικτο, αλλά είναι πανίσχυρο κίνητρο για να δοκιμάσουν μήπως το πετύχουν ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ. Αυτών τα συμφέροντα και τις ελπίδες εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός βέβαια το οποίο καμιά σχέση δεν έχει με αριστερή κυβέρνηση (που έτσι κι αλλιώς αποκλείεται να είναι μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ) και με αριστερή πολιτική. Ταχύτατα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα απογοητευθούν από την πολιτική που θα ασκήσει, όταν έρθει στην εξουσία. Το πολιτικό πρόβλημα όμως θα παραμείνει και θα είναι εκρηκτικό. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει στην συνθήκες αυτές να πάρει το πάνω χέρι και να βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις η αντικαπιταλιστική Αριστερά. Τιτάνιο καθήκον, αλλά πολύ πιο εφικτό από όσο φαντάζονται πολλοί!

ΤΟ ΠΕΤΣΙΝΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ: Πως στήθηκε η "παράγγα" των αναβαθμίσεων από τους διεθνείς οίκους

Από τον Ηλία Γ. Μπέλλο
Η χρονική ακολουθία των αναβαθμίσεων της πιστοληπτικής αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας που ξεκίνησε η Moody’s και αναμένεται να εξελιχθεί το αμέσως επόμενο διάστημα και με άλλες ανάλογες κινήσεις των υπολοίπων οίκων αποτελούν σύμφωνα με ξένους διαχειριστές κεφαλαίων το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα για να ξαναβγεί το ελληνικό δημόσιο και οι τράπεζες στις αγορές.

Το εύρος και η ταχύτητα των επομένων αναβαθμίσεων θα αποκαλύψουν όμως και εάν και κατά πόσον η όλη προσπάθεια διαθέτει πολιτική στήριξη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και κυρίως την στήριξη των κεφαλαιαγορών που απαιτείται για να είναι επιτυχής μια τέτοια κίνηση.

Πριν όμως δοκιμάσει το ελληνικό δημόσιο την τύχη του τα νερά θα τεστάρουν οι ελληνικές τράπεζες των οποίων επίσης η πιστοληπτική αξιολόγηση αναμένεται να ακολουθήσει ανοδική πορεία εφόσον ξεπεραστεί με επιτυχία, όπως αναμένεται, ο σκόπελος των νέων διαγνωστικών ελέγχων της BlackRock. Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι η χρονική αυτή ακολουθία έχει αρχίσει εδώ και καιρό και αποτελεί προϊόν σχεδιασμού.

Η αναβάθμιση δεν αποτέλεσε εκπληξη για όσους παρακολουθούν με προσοχή εδώ και μήνες το έργο που εξελίσσεται εντός και εκτός συνόρων.

Και δεν είναι μόνον ο σχηματισμός πρωτογενούς πλεονάσματος που έφερε την μικρή πλην όμως σημειολογικά σημαντική αναβάθμιση το απόγευμα της Παρασκευής.

Η εξέλιξη ήρθε και ως αποτέλεσμα μιας σειράς προσεκτικά σχεδιασμένων επαφών που ξεκίνησαν νωρίτερα φέτος και άρχισαν να κλιμακώνονται με το πρώτο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Νέα Υόρκη το καλοκαίρι και απέκτησαν momentum αργότερα στην Αθήνα αλλά και κατά την δεύτερη επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ στις αρχές Οκτωβρίου.


Υπενθυμίζεται πως κατά τις επαφές αυτές ο πρωθυπουργός και στελέχη του οικονομικού του επιτελείου πραγματοποίησαν εκτενείς παρουσιάσεις σε μεγάλους ξένους επενδυτές αλλά ακόμα και σε αυτά τα ίδια τα αφεντικά των αναλυτών που αξιολογούν την Ελλάδα.

«Επιδίωξε δηλαδή η κυβέρνηση και συνεχίζει να επιδιώκει να καταστήσει κοινό το συμφέρον μεγάλων ξένων παραγόντων των αγορών με αυτό της χώρας» εξηγεί στέλεχος μεγάλης αμερικανικής τράπεζας που εδρεύει στο Λονδίνο και έχει επανειλημμένως χρησιμοποιηθεί ως σύμβουλος του δημοσίου και όχι μόνον αυτής της κυβέρνησης.

Και για να επιτύχει να ευθυγραμμίσει τα συμφέροντα των αγορών με τα ελληνικά το οικονομικό επιτελείο του Μαξίμου χρειάστηκε να εχουν τοποθετηθεί πρώτα σημαντικοί ξένοι παίκτες σε ελληνικές αξίες και ομίλους ποντάροντας στην ανάκαμψη.

 Στήριξη από 10 δισ. επενδυμένων κεφαλαίων

Το εγχείρημα έχει χειροπιαστά αποτελέσματα μάλιστα αν κρίνει κανείς απο τα κεφάλαια που εχουν εισρεύσει σε ελληνικά ομόλογα και μετοχές και τα οποία υπολογίζεται ότι ξεπερνούν σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με άλλες τα 10 δις.

Τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι καθαρές εισροές από το εξωτερικό στο ελληνικό χρηματιστήριο το τελευταίο 15μηνο και τα άλλα εως τα 6 ( ή κατά άλλους τα 10) αποτελούν τοποθετήσεις σε ελληνικά κρατικά ομόλογα που άρχισαν να γίνονται στα επίπεδα του 20% της ονομαστικής αξίας των τίτλων και συνεχίζουν ακόμα τώρα που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 50%.

Με δεδομένο ότι κύκλοι της αγοράς ανεβάζουν την ονομαστική αξία των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι ξένοι κοντα στα 15 με 20 δις ευρώ εκ του συνόλου των εν κυκλοφορία στη δευτερογενή τίτλων ονομαστικής αξίας 32 δισ. προκύπτει και το υπόλοιπο επενδεδυμένο πόσο από το εξωτερικό σε τοποθετήσεις χαρτοφυλακίου.

Τα ποσά αυτά δεν συμπεριλαμβάνουν βέβαια τις απευθείας άμεσες ξένες επενδύσεις σε ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και αποκρατικοποιήσεις μη εισηγμένων ή σε στοιχεία ενεργητικού τραπεζών όπως και ομολογιακές εκδόσεις ελληνικών επιχειρήσεων που υπολογίζονται ότι υπερβαίνουν τα άλλα δυο δισεκατομμύρια ευρώ.

Και η πλειοψηφια αυτών των ξένων κεφαλαίων «με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πιέζουν έμμεσα ή άμεσα προς πάσα κατεύθυνση για να δουν την επένδυσή τους να μεγιστοποιεί την απόδοσή της» εξηγεί στο capital.gr αμερικάνος investment banker που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα για δουλειές.


Θυμίζει δε πως λίγο μετά τα Σεπτέμβριο ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας συναντήθηκε στο γραφείο του στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα με τα εντεταλμένα για την Ελλάδα στελέχη του οίκου Moody΄s, με αντικείμενο την επαναξιολόγηση της χώρας.

Η πιστοληπτική αξιολόγηση του εν λογο οίκου για την ήταν μέχρι πριν την πρόσφατη, συγκρατημένη, αναβάθμιση η χαμηλότερη από τις αντίστοιχες των Standard & Poor΄ s και Fitch.

Προσθέτει δε με σημασία πως στις αρχές Οκτωβρίου έγινε ένα ακόμη κρίσιμο ραντεβού. Ο πρωθυπουργός  είδε στο ξενοδοχείο «Four Seasons» στη Νέα Υόρκη τον επικεφαλής της Mc-Graw Hill Financial, Harold McGraw-photo.

Η Mc-Graw Hill είναι η μητρική εταιρεία της Standard & Poor΄s του άλλου δηλαδή μεγάλου οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης. «Και επειδή οι άλλες δουλειές της Mc-Graw Hill είναι τα media αντιλαμβάνεστε ότι δεν μίλησαν για περιοδικά» σημειώνει με σκωπτική διάθεση στο capital.gr η ίδια πηγή.

 
Επαφές όμως εχουν γίνει και με την Fitch αναφερουν άλλες πληροφορίες ενώ με τους οίκους αυτούς βέβαια μιλούν και οι ελληνικές τράπεζες .

Έτσι τα επόμενα βήματα μέχρι το κρίσιμο τεστ της επανάκαμψης της Αθήνας στις διεθνείς αγορές με μια ομολογιακή έκδοση , σοβαρού μεγέθους και ελκυστικού για τη χώρα κόστους, -που κάποιοι τοποθετούν πολύ νωρίτερα από το δεύτερο εξάμηνο του 2014 «εφόσον οι εταίροι μας δεν το εμποδίσουν», εχουν να κάνουν με νέες αναβαθμίσεις δημοσίου και τραπεζών, έξοδο των τραπεζών στις ομολογιακές αγορές και πιθανόν μια μεγάλη έκδοση εντόκων γραμματίων που θα καλυφθεί από ξένες και όχι ελληνικές τράπεζες.

 Αυτά είναι τα benchmarks που πρέπει να επιτευχθούν και για τους ξένους είναι εξίσου σημαντικά αν όχι σημαντικότερα από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα που θεωρούν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κλείσουν επιτυχώς.


Πηγή:www.capital.gr
Πηγή

Καταγγελία – βόμβα του Π. Παυλόπουλου: Όσοι ευαγγελίζονται πλειστηριασμούς, εξυπηρετούν Vulture funds!

http://olympia.gr/2013/12/01/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B2%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80-%CF%80%CE%B1%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%8C/

Μύδροι κατά ντόπιων προθύμων και Τρόικας.

Βαρύτατη καταγγελία κατά όσων ευαγγελίζονται την άρση απαγόρευσης πλειστηριασμών έκανε ο τ. υπουργός και βουλευτης (της κυβερνητικής πλειοψηφίας παρακαλώ) Προκόπης Παυλόπουλος σε ραδιοφωνική εκπομπή. Δήλωσε ευθέως ότι όσοι υποστηρίζουν αυτοί την εξέλιξη, εξυπηρετούν συμφέροντα των Vulture Funds που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών σε εξευτελιστικές τιμές και τώρα επιδιώκουν την άρση απαγόρευσης για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους!

Κάτι τέτοιο, εκτός του ότι αποτελεί απολύτως αθέμιτη πρακτική, εγείρει υποψίες για τα κίνητρα όσων το προωθούν. Είτε πρόκειται για την Τρόικα είτε για ντόπια πολιτικά – επιχειρηματικά – μηντιακά συμφέροντα.

“Αυτό είναι ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελληνική πλευρά στην κομισιόν για να καταδείξει τον ύποπτο ρόλο της Τρόικας και τις πραγματικές της επιδιώξεις. Εάν κάτι τέτοιο δεν γίνει, τα ερωτηματικά θα αφορούν όσους εγχώριους παράγοντες καλύψουν αυτή την πρακτική” κατέληξε με νόημα ο Παυλόπουλος.



Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου