Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Δείτε εκατοντάδες φωτογραφίες, τύπο, εἰκόνες ἀπὸ τὸ Ἔπος τοῦ 1940!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/10/1940.html

Οἱ πρωταγωνιστές
Ἡ πολιτική, στρατιωτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία
Οἱ πρῶτοι νεκροὶ τοῦ πολέμου
Μέχρις ἐσχάτων
Οἱ καπετάνιοι τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως
Οἱ πρωταγωνιστὲς σὲ ἄλλες στιγμές
Τὰ γεγονότα
Ἐπιστράτευσις
Ἕλληνες στρατιῶτες
Στὸ μέτωπον
Γυναῖκες τῆς Πίνδου
Στὰ μετόπισθεν
Κατοχή - Ἀντίστασις - Ἀπελευθέρωσις
Ὁ τύπος
Στρατιωτικὰ ἔγγραφα
Ἐφημερίδες καὶ περιοδικά
Ἀφίσες, λαϊκὲς εἰκόνες κ.ἄ.




Ἡ πολιτική, στρατιωτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία


Βασιλεὺς Γεώργιος Β' [1]


Ἰωάννης Μεταξᾶς


Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος


Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος



Ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, Διοικητὴς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου


Ὁ Διοικητὴς τῆς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου Ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, μὲ τὸν Ἐπιτελάρχη Ἀντισυνταγματάρχη Χ. Δρίβα καὶ τὸν Διοικητὴ Πυροβολικοῦ Συνταγματάρχη Παναγιώτη Μαυρογιάννη. [2]


Ὁ Διοικητὴς Πυροβολικοῦ τῆς VIII Μεραρχίας Ἠπείρου Συνταγματάρχης Παναγιώτης Μαυρογιάννης, πρωτεργάτης τῶν ὀχυρωματικῶν ἔργων τῆς Ἠπείρου [3]


Συνταγματάρχης Κωνσταντῖνος Δαβάκης, Διοικητὴς Ἀποσπάσματος Πίνδου [4]


Ὑποστράτηγος Βασίλειος Βραχνός, Διοικητὴς I Μεραρχίας. Τὴν 30ὴ Ὀκτωβρίου κατέφθασε στὸ Ἑπταχώρι καὶ ἀνέλαβε τὴν διοίκησι ὁλοκλήρου τοῦ τομέως τῆς Πίνδου. [5]


Ἀντισυνταγματάρχης Μαρδοχαῖος Φριζῆς.Ἔπεσεν ἡρωικῶς, ἱππεύοντας τὸν λευκόν του ἵππον ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ.


Ταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Κασλᾶς, Διοικητὴς τοῦ II/5 Τάγματος κατὰ τὴνμάχη τοῦ Ὑψώματος 731 (9-10 Μαρτίου 1941)


Γεώργιος Δουράτσος, Διοικητὴς τοῦ Ὀχυροῦ Ροῦπελ.
«Τὰ Ὀχυρὰ καταλαμβάνονται, δὲν παραδίδονται.»



Οἱ πρῶτοι νεκροὶ τοῦ πολέμου

Στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης, 28-10-1940.
Ὑπολοχαγὸς Ἀλέξανδρος Διάκος, 1-11-1940.
Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς Ἐλευθέριος Ντάσκας, 1-11-1940.
Ἀνθυποσμηναγὸς Εὐάγγελος Γιάνναρης, 30-10-1940.
(«Ἡ Καθημερινή», 31-10-1999, 21-11-1999, 28-10-1999.)


Ἀνθυποσμηναγὸς Εὐάγγελος Γιάνναρης, ὁ πρῶτος νεκρὸς ἀξιωματικός, 30-10-1940 [8]


Ὑπολοχαγὸς Ἀλέξανδρος Διάκος, ὁ πρῶτος νεκρὸς ἀξιωματικὸς τοῦ στρατοῦ ξηρᾶς, 1-11-1940 [7]



Μέχρις ἐσχάτων


Ἀλέξανδρος Κορυζής, πρωθυπουργός. Αὐτοκτόνησε στὶς 18-4-1941, ἐν ὄψει τῆς καταρρεύσεως τοῦ μετώπου καὶ τῆς καταλήψεως τῆς χώρας ἀπὸ τοὺς Γερμανούς.


Ταγματάρχης (ΠΒ) Κωνσταντῖνος Βερσής. Αὐτοκτόνησε στὶς 23-4-1941, μὴ ἀνεχόμενος τὴν παράδοσι τῶν πυροβόλων τῆς Μοίρας του στοὺς Γερμανούς. [6]


Πηνελόπη Δέλτα. Αὐτοκτόνησε στὶς 27-4-1941, λίγο πρὶν μποῦν στὴν Ἀθήνα οἱ Γερμανοί.


Ἀντιπλοίαρχος Βασίλειος Λάσκος, κυβερνήτης τοῦ Υ/Β Κατσώνης. Ἔπεσε στὶς 14-9-1943.


Ὑποσμηναγὸς Μαρίνος Μητραλέξης [8]


Τὸ κατόρθωμα τοῦ Μητραλέξη (2-11-1940) [8]



Οἱ καπετάνιοι τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως


Κώστας Περρίκος, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΠΕΑΝ (ἡ ἡρωικὴ ὀργάνωσις ποὺἀνατίναξε τὰ γραφεῖα τῆς προδοτικῆς ΕΣΠΟ(20-9-1942)) (ἐκτελέστηκε στὶς 4-2-1943)


Λέλα Καραγιάννη (ὀργάνωσις «Μπουμπουλίνα») (ἐκτελέστηκε στὶς 8-9-1944)


Ἄρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας), καπετάνιος τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ


Στέφανος Σαράφης, στρατιωτικὸς ἀρχηγὸς τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ


Ναπολέων Ζέρβας, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγός τοῦ ΕΔΕΣ - ΕΟΕΑ


Δημήτριος Ψαρρός, ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΕΚΚΑ - 5/42 Σύνταγμα Εὐζώνων


Ἀντώνιος Φωστερίδης («Ἀντὼν Τσαούς»), ἰδρυτὴς καὶ ἀρχηγὸς τῆς ΕΑΟ - ΕΣΕΑ (ἀντιστασιακὴ δράσις στὴν Ἀν. Μακεδονία καὶ Θράκη)



Οἱ πρωταγωνιστὲς σὲ ἄλλες στιγμές


Ἰωάννης Μεταξᾶς, Βασιλεὺς Γεώργιος Β', Ἀλέξανδρος Παπάγος [9α]


Ἰωάννης Μεταξᾶς καὶ Ἄρης Βελουχιώτης.
(Δὲν γνωρίζω τὴν προέλευσι αὐτῆς τῆς εἰκόνας. Ἀλλὰ τὸ μήνυμα εἶναι σαφές: Ὑπεράνω ὅλων ἡ Ἑλλάς! Ἑνωθεῖτε Ἕλληνες!)


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ τὸν βασιλέα Γεώργιο.
Ὁ ἁπλὸς καὶ συμπαθὴς στὴν ἐμφάνισι αὐτὸς πρεσβύτης, ὁ «μπαρμπα Γιάννης» τοῦ λαοῦ, ἐνέπνευσε, προετοίμασε καὶ ὁδήγησε τὴν Ἑλλάδα στὴν δόξα.


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς στὸ γραφεῖο του [9α]


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς ἐπευφημεῖται ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν Ἀθηνῶν, τὸ πρωὶ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Νῦν ὑπέρ πάντων ἀγών! [7]


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς στὴν εἴσοδο τοῦ Στρατηγείου (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»). Ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ. Λάμπει ἀπὸ ἀγαλλίασι καὶ ὑπερηφάνεια τὸ πρόσωπον τοῦ κυβερνήτου.


Ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος, κοντὰ στοὺς στρατιῶτες του, γευματίζει λιτὰ σὲ ἕναν βράχο στὴν περιοχὴ τῆς Κλεισούρας. [5]


Πολεμικὸν συμβούλιον ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ βασιλέως. Ἐξ ἀριστερῶν: Βρετανὸς στρατηγὸς Πάρρυ, Ἰωάννης Μεταξᾶς, Βασιλεὺς Γεώργιος Β', Βρετανὸς πτέραρχος Ντ᾿ Ἀλμπιάκ, Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος. [9β]


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Παπάγο, στὸ Στρατηγεῖον (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»). [9β]


Ὁ Ἀρχιστράτηγος Παπάγος εἰς τὸ Ἀργυρόκαστρον. [2]


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς καὶ οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος. [7]


Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς μὲ νέες κοπέλες.


Ἡ κηδεία τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ. Συντετριμμένη ἀλλὰ ὑπερήφανη καὶ ἀλύγιστη ἡ Ἑλλὰς ἀποχαιρετᾷ τὸν κυβερνήτη τοῦ ΟΧΙ.




Ἐπιστράτευσις


Ἡ Παναγιὰ μαζί μας! [2]


Ἀποχαιρετισμός


Ἕλληνες στρατιῶτες. Στὸν πόλεμο, σὰν σὲ γιορτή. [2]


Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον. [10]


Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον. [10]


Ἀναχώρησις διὰ τὸ μέτωπον, μὲ πίστι καὶ καρδιά. [2]


Ἐμπρός παιδιά! [11]


Πορεία πρὸς τὸ μέτωπον. [11]




Ἕλληνες στρατιῶτες


Ἕλλην στρατιώτης [13]


Ἕλλην στρατιώτης [14]


Ἕλλην στρατιώτης [14]


Ἕλλην στρατιώτης [2]



Στὸ μέτωπον


Ὁ ὀρειχάλκινος ἀνδριάντας τοῦ ἥρωα στρατιώτη, ἢ τοῦ ἀγνώστου στρατιώτη, ἔργο τοῦ γλύπτου Λαζάρου Λαμέρα, ἔχει ὕψος 5,5 μ. καὶ τοποθετήθηκε τὸ 1966 στὴν θέσι ὅπου βρίσκεται καὶ σήμερα. Ἀπὸ τότε δεσπόζει στὸ πεδίον τῆς μάχης τοῦ Καλπακίου. [15]


Σαλπιγκτής [11]


ΑΕΡΑ! Ἡ θρυλικὴ πολεμικὴ κραυγή, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων, ἀντιλαλοῦσε στὰ βουνά τῆς Ἠπείρου. (φωτ. Λάζαρος Ἀκκερμανίδης)


19 φωτογραφίες τοῦ Λαζάρου Ἀκκερμανίδη ἀπὸ τὸ μέτωπο.
(«Ἡ Καθημερινή», 28-10-1999)


Ἀέρα! [11]


Ἀέρα! [11]


Ἕλλην στρατιώτης ἐπάνω σὲ ἕνα ἰταλικὸ ἐγκαταλελειμμένο ἅρμα μάχης CV-33. Στὶς 3-11-1940 οἱ ἑλληνικὲς δυνάμεις στο Καλπάκι ἀντιμετώπισαν μὲ ἐπιτυχία μιὰ ἔφοδο 50-60 τέτοιων ἁρμάτων καὶ κατέστρεψαν ἐννέα ἀπὸ αὐτά. Ἡ ἐπιτυχία αὐτὴ διαδόθηκε σὲ ὅλο τὸ μέτωπο καὶ ἐξύψωσε τὸ ἠθικὸ τῶν μαχητῶν. [5]


Τὸ σάλπισμα ἐξορμήσεως πρὸ τῆς Κλεισούρας [2]


Τμήματα Πεζικοῦ ἐν δράσει. Ἐλβασάν. [2]


Ἡ III Μοίρα Πυροβολικοῦ βάλλει ἀπὸ Μοράβαν εἰς Ἰβὰν τὴν 18-3-1940. [2]


Πόγραδετς [2]


Βαρὺ πυροβόλο κατὰ ἰταλικῶν θέσεων εἰς περιοχὴν Πόγραδετς [2]


Βολὴ ὄλμου [11]


Ὁμὰς πυροβολητῶν [2]


Ὁπλίτης εἰς θέσιν μάχης ἐντὸς χαρακώματος [11]


Ἕλλην φρουρὸς στὸ ὕψωμα 1878 τῆς Μόροβας [2]


Πῦρ καὶ κίνησις στὸ χιόνι [12]


Φόρτωσις πυροβόλου [2]


Ἀσυρματιστὲς ἐν ὥρα ἐργασίας [12]


Μεταφορὰ ἐφοδίων [2]


Μεταφορὰ πυρομαχικῶν [2]


Μεταφορὰ πυρομαχικῶν ἐν μέσῳ χιονοθυέλλης καὶ δύσβατων ὀρεινῶν ὁδῶν [2]


Πρὸς Στενωπὸν Κλεισούρας [2]


Κλεισούρα. Ἰταλικὸν ἅρμα. Στὸ βάθος Τρεμπεσίνα. [2]


Πρὸς Ἐλβασάν [2]


Εἴσοδος τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στὴν Ἑλληνικὴ Κορυτσά (23-11-1940) [2]


Ἐμπρός, πάντα ἐμπρός! [2]


Τεπελένι, ὑψώματα Τρεμπεσίνας [2]


Μόνον 177 χλμ ἀπὸ τὰ Τίρανα! [2]


Καὶ στὴν Ρώμη! [2]


Μεταφορὰ τραυματιῶν [2]


Διανομὴ ταχυδρομείου [2]


Ἀλληλογραφία [2]


Παρασκευὴ ροφήματος [2]


Διανομὴ συσσιτίου σὲ Ἰταλοὺς αἰχμαλώτους [2]


Νερὸ ἀπὸ μιὰ ἠπειρώτικη βρύση [12]



Γυναῖκες τῆς Πίνδου


Γυναῖκες τῆς Πίνδου [11]


Γυναῖκες τῆς Βορείου Ἠπείρου [2]


Γυναῖκες τῆς Πίνδου [11]



Στὰ μετόπισθεν


Ἡ Μάνα τοῦ Στρατοῦ εἰς τὸ Ἀργυρόκαστρον [2]


Διανομὴ ἰματισμοῦ σὲ ἀδελφὲς νοσοκόμες [11]


Παρατεταγμένη ὁμάδα νοσηλευτριῶν [11]


Ἀναμνηστικὴ φωτογραφία ἀπὸ στρατιωτικὸν νοσοκομεῖον [11]


Ἀναμνηστικὴ φωτογραφία ἀπὸ στρατιωτικὸν νοσοκομεῖον [11]


Πλεκτὰ διὰ τὸν Στρατόν [2]


Ἡ τραγουδίστρια τῆς νίκης, Σοφία Βέμπο


Τὸ πανηγύρι τῆς νίκης



Οἱ κοπέλες τῆς Ε.Ο.Ν. παρελαύνουν στὴν Ἀθήνα.


Ἡ III Ὀρεινὴ Ταξιαρχία παρελαύνει στὴν ἐλεύθερη Ἀθήνα (9-11-1944).


Ὁ ΕΛΑΣ παρελαύνει στὸν ἐλεύθερο Βόλο.


Τὰ παιδιά μας, τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος, παρελαύνουν. Περήφανα. Μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. ΕΛΛΗΝΕΣ.



Κατοχή - Ἀντίστασις - Ἀπελευθέρωσις


Οἱ Γερμανοὶ στὴν Ἀκρόπολι


28 Ὀκτωβρίου 1941: Οἱ Ἀθηναῖοι ἑορτάζουν τὸ ΟΧΙ ἀψηφώντας τοὺς κατακτητές.


Ἡ ἀνατίναξις τῆς γέφυρας τοῦ Γοργοπόταμου (25-11-1942)


Ἡ λιμοκτονία τοῦ χειμώνα 1941-42


Γερμανικὴ βαρβαρότης: Ὁλοκαύτωμα


Ἐκτελέσεις


Ἐκτελέσεις


ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Ὁ πρωθυπουργὸς Γ. Παπανδρέου ὑψώνει τὴν Γαλανόλευκη στὴν Ἀκρόπολι (18-10-1944).




Στρατιωτικὰ ἔγγραφα


9-4-1939: Διαταγὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπάγου πρὸς τὸν Διοικητὴν τῆς VIII Μεραρχίας Ὑποστράτηγον Χαράλαμπον Κατσιμῆτρον: «Κατηγορηματικὴ ἐντολή σας εἶναι ἡ μέχρις ἐσχάτων μετὰ πείσματος διεκδίκησις τοῦ ἐθνικοῦ ὑμῶν ἐδάφους.»


22-10-1940: Ὁ ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Ἰταλίας Τσιάνο πρὸς τὸν γενικὸν διοικητὴν Ἀλβανίας Τζιακομόνι: «Προκαθορισμένη ἡμερομηνία εἶναι ἡ 28η Ὀκτωβρίου.»


28-10-1940: Διαταγὴ Ἀρχιστρατήγου Ἀλεξάνδρου Παπάγου πρὸς τοὺς διοικητὰς τῶν Μεγάλων Μονάδων: «Ἀπὸ ἕκτης πρωϊνῆς ὥρας σήμερον περιερχόμεθα ἐμπόλεμον κατάστασιν πρὸς Ἰταλίαν. Ἄμυνα ἐθνικοῦ ἐδάφους διεξαχθῇ βάσει διαταγῶν ἃς ἔχετε. Ἐφαρμόσατε σχέδιον Ἐπιστρατεύσεως.»
«Ἡ λακωνικὴ συντομία τῆς πρώτης αὐτῆς διαταγῆς ἀπὸ εἴκοσι μία λέξεις μαρτυρεῖ τὴν ἄριστη, ἐπιτελικὴ προπαρασκευὴ τῶν πολεμικῶν σχεδίων τῶς χώρας.» (ΓΕΣ/ Διεύθυνση Ἱστορίας Στρατοῦ, «Ἐπίτομη Ἱστορία Πολέμου 1940-41», σελ. 42.)


28-10-1940: Ἡμερησία διαταγὴ τοῦ Διοικητοῦ τῆς VIII Μεραρχίας Ὑποστρατήγου Χαραλάμπου Κατσιμήτρου: «Ἀντίστασις μέχρις ἐσχάτων. Πολεμήσατε μετὰ λύσσης κατὰ τοῦ ἀνάνδρου ἐχθροῦ. Ζήτω τὸ Ἔθνος! Ζήτω ἡ Πατρίς! Ζήτω ὁ Στρατός!»


28-10-1940: Ἡμερολόγιον ἐπιχειρήσεων VIII Μεραρχίας.


17 Μαρτίου 1941: Ἡμερησία διαταγὴ τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β' πρὸς τοὺς Ἀξιωματικούς, Ὑπαξιωματικοὺς καὶ Στρατιῶτες.



Ἐφημερίδες καὶ περιοδικά


Ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Αἱ ἑλληνικαὶ δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους. («Ἔθνος», 28-10-1940) [10]


Ἕλληνες, εἰς τὰ ὅπλα! («Ἀσύρματος», 28-10-1940)


Ἡ Ἑλλὰς εὑρίσκεται ἀπὸ χθὲς εἰς πόλεμον μὲ τὴν Ἰταλίαν. Τὸ Ἔθνος σύσσωμον, μνῆμον τῶν παραδόσεών του, εἰς τὰς ἐπάλξεις! («Ἡ Καθημερινή», 29-10-1940)


Κορυτσά, Πρεμετή, Ἅγιοι Σαράντα, Ἀργυρόκαστρον! Ἡ Νίκη στεφανώνει τὴν Ἑλλάδα.


Τὸ ἀμερικανικὸ «Life», 16-12-1940: «Greek soldier»



Ἀφίσες, λαϊκὲς εἰκόνες κ.ἄ.


Ἡ Παναγιὰ μαζί του (Γεώργιος Γουναρόπουλος) [16]


Ἐμπρός, τῆς Ἑλλάδος παιδιά (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]


Ἕλα νὰ τὰ πάρης (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]


Οἱ ἡρωίδες τοῦ 1940 (Κώστας Γραμματόπουλος) [16]


Γιὰ τοὺς στρατιῶτες (Βάσω Κατράκη) [16]


Ἔδωσες ἐσύ; (Τάσσος) [16]



«Τὸ στιλέτο», ξυλογραφία τοῦ Τάσσου. Πρωτοδημοσιεύθηκε (χωρὶς τὸ «ΟΧΙ») στὶς 16-11-1940 στὸ περιοδικὸ «Νεοελληνικὰ Γράμματα».


Ἑλληνίδες, πλέκετε! [7]


Ἀπελευθέρωσις τῆς Κορυτσᾶς (22-11-1940)


Λαϊκὴ εἰκόνα


Ὁ Καραγκιόζης στὸ μέτωπο


Ο Γλέζος και ο Σάντας κατεβάζουν την σβάστικα από την Ακρόπολι.



Πηγὲς ἀπὸ ὅπου ἐλήφθησαν οἱ φωτογραφίες:
[1] USA Library of Congress Prints and Photographs Division, digital ID fsa.8e00859.
[2] Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης, Φωτογραφικὸν ὑλικὸν Διευθύνσεως Ἱστορίας Στρατοῦ.
[3] Ἀλέξανδρος Ζαούσης, «Οἱ δύο ὄχθες: 1939-1945», Παπαζήσης, 1987.
[4] Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν.
[5] «Ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς καὶ τὸ Ἔπος τῆς Β. Ἠπείρου (1940-41)», ἐκδ. περιοδικοῦ «Στρατιωτικὴ Ἱστορία», σειρὰ «Μεγάλες Μάχες», τ. 3, Ὀκτ. 2001, ISBN 960-86822-5-8.
[6] «Στῖχοι Ἡρωικοὶ - Ἀθάνατοι», ἔκδ. Δ' Σώματος Στρατοῦ.
[7] Περιοδικὸν «Ελληνικὴ Ἱστορία», τ. 11, Σεπτ.-Ὀκτ. 2004 (ἐκδ. Δ. Τασσόπουλος).
[8] Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης, Φωτογραφικὸν ὑλικὸν Μουσείου Πολεμικῆς Ἀεροπορίας.
[9α] Περιοδικὸν «Τότε...», τ. 69, Νοέμ.-Δεκ. 1997. [9β] Περιοδικὸν «Τότε...», τ. 71, Μάρτ.-Ἀπρ. 1998.
[10] «Ἰωάννης Μεταξᾶς», τῆς Ἰωάννας Φωκᾶ.
[11] Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Στρατοῦ, Τὸ ἔπος τοῦ 1940.
[12] Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης, Φωτογραφικὸν ἀρχεῖον 7ου ΕΓ τοῦ ΓΕΣ.
[13] «Greek Military Photos», greekmilitary.net .
[14] Περιοδικὸν «Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα», τ. 1, 2009, ἐκδ. Ἰωλκός, ISSN 1791-7638.
[15] National Geographic, «1940-41: Ελλάδα - Η πρώτη νίκη», Ἀθῆναι, 2008, ISBN 978-960-469-244-6.
[16] «Τὸ Ἔπος τοῦ ᾿40 στὴ λαϊκὴ εἰκονογραφία», Εἰκαστικόν.
[17] «6 Ἀπριλίου 1941: Ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση», ἐκδ. «Καθημερινή - 7 ἡμέρες», 7 Ἀπρ. 2002.


Η Σημαία – Ι. Πολέμης

http://olympia.gr/2013/10/28/%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B7%CF%82/

http://www.infokids.gr/wp-content/uploads/2012/10/421465-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%A4%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%86%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-28%CE%B7-%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC-2.jpgΗ σημαία
Πάντα κι όπου σ’aντικρύζω με λαχτάρα σταματώ και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει κάθε θεία σου πτυχή και μαζί σου φτερουγίζει της Πατρίδας ή ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύη τ΄άγεράκι  τάλαφρό, μοιάζεις κύμα που σαλεύει με χιονόλευκον αφρό.
Κι ο Σταυρός, πού λαμπυρίζει στην ψηλήσου κορυφή, ειν’ο  φάρος πού φωτίζει μιάν ελπίδα μας κρυφή·
Σε θωρώ κι αναθαρρεύω και τα χέρια μου χτυπώ, σαν αγία σε λατρεύω, σα μητέρα σ΄αγαπώ.
Κι απ’ τα στήθη μου αναιβαίνει μια χαρούμενη φωνή:
«Νάσαι πάντα δοξασμένη, ώ Σημαία γαλανή»!
Ι. Πολέμης

Η Ηπειρώτισσα γυναίκα στον πόλεμο του 1940.

http://national-pride.org/2010/10/28/%CE%B7-%CE%B7%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-19/

Του ΑΠ. Π. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
H 28η Οκτωβρίου αποτελεί, όντως, την κορυφαία Εποποιΐα μας των νεωτέρων χρόνων, ισάξια των λοιπών, όπως του ‘21 κ.ά., με διεθνή, μάλιστα, εμβέλεια, σχετικά με τα αποτελέσματα και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Για τη μεγάλη αυτή σημασία, τους επωνύμους συντελεστές της, καθώς και για τα συντριπτικά επιτεύγματα, έχουν λεχθεί ήδη και θ’ ακουσθούν πολλά. Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι: «Τα γαρ το πάλαι μεγάλα ην, τα πολλά αυτών σμικρά γέγονε, τα δε επ’ εμεύ ην μεγάλα, πρότερον ην σμικρά». (Ηρόδ. Α, 5).
Σε τέτοια, λοιπόν, επιτεύγματα συντελούν και οι πλείστοι και «Άγνωστοι Στρατιώτες» στην πρώτη γραμμή ή και στα μετόπισθεν, ολόκληρος ο λαός, με τον τρόπο τους, όπως, εν προκειμένω, οι Ηπειρώτισσες με κορυφαίες τις γνωστές ως Γυναίκες της Πίνδου, στις οποίες, λόγω της επετείου, θα περιορισθώ.
Η Ηπειρώτισσα γυναίκα έχει διακριθεί ήδη. Γι’ αυτό έχουμε και σχετικό Ψήφισμα στη Δωδώνη, που χορηγούνται σ’ αυτήν και αρκετά δικαιώματα, εν είδει πρώιμου φεμινισμού.

Η δε Ολυμπιάδα, ως μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποκαλύπτει πολλές ανάλογες αρετές, καθώς και ως Ηπειρώτισσα, από τη θέση εκείνη ως σύζυγος του Φιλίππου Β΄, ενδιαφέρετο και για το Μαντείο και το Θέατρο της Δωδώνης.

Κατά τους νεωτέρους δε χρόνους ανεδείχθη, εν πρώτοις ως μάνα, που ανέθρεψε με τον τρόπο της τέτοιους Ηπειρώτες, Ευεργέτες εν γένει, εργάτες ακαταπόνητους, οικονόμους. Λογίους, φιλοπάτριδες Αγωνιστές, ακόμη και Αγίους, παλαιούς και Νεομάρτυρες.

Σε πατριωτικούς δε αγώνες, ως άξια σύζυγος, συμπαρίστατο, στον άνδρα, τον ενεθάρρυνε, ακόμη και επιπλήττοντας, μέχρι και να τον αντικαθιστά και σ’ αυτά τα καραούλια.
Το αποκορύφωμα όμως του πατριωτισμού, μέχρι και αυτοθυσίας, αποτελεί ο πασίγνωστος «Χορός του Ζαλόγγου» των 60 περίπου ανωνύμων μανάδων Σουλιωτισσών, «Έχε γεια, καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή…», τις οποίες, εν τούτοις, κάποια δημοσιογράφος των καιρών μας χαρακτήρισε, περίπου «ανόητες»!
― Ηχηρό παρόν έδωσαν οι Ηπειρώτισσες και κατά τον Απελευθερωτικό Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο (1912-13), όπου και Καπετάνισσες διακρίθηκαν, όπως η Λάμπρω η Κοσμηριώτισσα και η Μαρία Ναστούλη, γνωστή ως Κώστα Κίτσαινα.
Επίσης γυναίκες από τα Τερίτσανα, ως πρόδρομοι των Γυναικών της Πίνδου, ανέβασαν πυροβόλα-ορειβατικά και βλήματα στα «Δυο βουνά της Ολύτσικας», απ’ όπου οι στρατιώτες μας εξουδετέρωσαν ιδίως το οχυρό της Μανωλιάσσας και υποβάθμισαν την απόρθητη γραμμή Μπιζανίου.

Ακόμη και στις Μυστικές Υπηρεσίες των Ιωαννίνων Γιαννιώτισσες και άλλες, προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες, με άντληση και μεταφορά πληροφοριών από τον εχθρό στον Ελληνικό Στρατό κλπ. Συνέβαλαν έτσι στη συντόμευση απελευθερώσεως των Ιωαννίνων και του μεγίστου μέρους της ενιαίας Ηπείρου, μέχρι και τη Χιμάρα – Τεπελένι – Κλεισούρα κλπ.
Στις 6.5.1913, με το πρώτο άκουσμα για τα καταχθόνια σχέδια για βιαία και πέραν κάθε δικαίου, πρωτοφανή αυθαίρετη απόσπαση του Β. τμήματος της διπλωματικά κληθείσης έπειτα «Β. Ηπείρου (6.5.1913), νεαρή διδασκάλισσα, με τις μαθήτριές της στην ελεύθερη τότε Πρεμετή, υποδεχομένη τον Διάδοχο Γεώργιο, επεσήμανε μεταξύ άλλων, στην προσφώνησή της:

«Μας φοβίζει η διάδοσις ότι ασπλάχνως και απανθρώπως πρόκειται ν’ αποσπάσουν την Πρεμετήν από τους κόλπους της Μητρός Ελλάδος και αποδώσουν εις άλλους, οίτινες επί 5 αιώνας ειργάσαντο κατά παντός Χριστιανού.

Δεν αρκούν όσα υπέστημεν επί τόσους αιώνας;… Θα προτιμήσωμεν να ταφώμεν, παρά να υποκύψωμεν. Οι άνδρες μας θα κάμουν το καθήκον των. Δεν θα είναι άνδρες μας, εάν δεν λάβουν το όπλον και τρέξουν προς απελευθέρωσιν χιλιάδων αδελφών μας εις Βεράτιον και Αυλώνα. Και ημείς αι γυναίκες, χωρίς ν’ ακούσωμεν ουδεμίαν απαγορευτικήν διαταγήν, θα πράξωμεν το καθήκον μας. Θα γεννήσωμεν και άλλο Ζάλογγον…».
Και κατά τον 8άμηνον επικόν Αυτονομιακόν Αγώνα της Β. Ηπείρου (1914), οι αγωνίστριες ΒΗπειρώτισσες, έδειξαν την παρουσία τους με πολυπληθέστερες και πιο οργανωμένες δραστηριότητες, ακόμη και με αρκετά θύματα.
Ήδη στην Κορυτσά ο Ιερός Λόχος των γυναικών αριθμούσαν περί τις 1200. Στην πρώτη εξέγερση των Κορυτσαίων (1933.14), μεταξύ των 114 θυμάτων, οι 27 ήσαν γυναίκες. Στην αιματηρή μάχη Πήλιουρη Χιμάρας (9.4.1914) «συνεπολεμησαν μαζί με τους άνδρες, ακόμη και γυναίκες και οι γέροντες, από τα περίχωρα και έτσι απώθησαν τους Αλβανούς…».
Στην Αθήνα οργανώθηκε η «Ηπειρωτική Επιτροπή (Εθελοντριών) Δεσποινίδων». Ψυχή της ήτο η Λίνα Σπ. Λάμπρου (έπειτα σύζ. Π. Τσαλδάρη) και λοιπά μέλη του Δ.Σ., που ανήκαν σε ιστορικές Ηπειρωτικές Οικογένειες, όπως οι: Ελένη Π. Δαγκλή (Πρόεδρος), Σοφία Φ. Πάλλη, Νινή Α. Αραβαντινού, Χριστίνα Π. Δαγκλή, Ασπασία Β(Μπ)ότσαρη, Αικατερ. Π. Κουτσαλέξη, Νέλλη Β. Μελά.
Μεταξύ των σκοπών της Επιτροπής ήτο «Η συλλογή εράνων προς ανακούφισιν των Ηπειρωτικών πληθυσμών, (λόγω της ιδιόρρυθμης εμπολέμου καταστάσεως), εν συνεννοήσει μετά της εν Ιωαννίνοις Επιτροπής…».
Αξιοσημείωτη, τέλος για την περίοδο αυτή είναι και η γόνος μιας άλλης ιστορικής οικογένειας, των Μπαλάνων, η Λουκία συζ. του Αντ. Ζυγομαλά, γόνος βυζαντινής οικογενείας Αττικής. Αυτοί, αφού απώλεσαν τον μοναχογιό τους, Ανδρέα, λοχαγό και εθελοντή στη μάχη Νιβίτσης, παρά τη Χιμάρα (31.7.14), του απένειμαν τις δέουσες τιμές στα Ιωάννινα και στην νυν Αυλώνα Αττικής. Εκεί ετάφη σε οικογενειακό τάφο.

Έκτισαν και Ναό, αφιερωμένο για ευνοήτους λόγους στους Αγίους Αντώνιο και Ανδρέα. Κατόπιν η Λουκία ηνάλωσε την υπόλοιπη ζωή της σε ίδρυση και λειτουργία ευαγών ιδρυμάτων (Λαϊκής Τέχνης κλπ.), κυρίως στα Μεσόγαια Αττικής, όπως μαρτυρεί και το σχετικό Μουσείο στην Αυλώνα.

Οι Γυναίκες της Πίνδου. Το τιμητικό αυτό όνομα ανήκει σ’ όλες τις γυναίκες εκατέρωθεν της Πίνδου.

Επεκράτησε όμως πιο πολύ στις Ζαγορίσιες γυναίκες, ως πληθέστερες, αλλά και από τις πρώτες ώρες της (Βορειο)Ηπειρωτικής Εποποιΐας του 1940-41 ευρέθησαν αντιμέτωπες και ετάχθησαν στο πλευρό των αγωνιζομένων στρατιωτών μας Ανατολικά της Πίνδου, μεταξύ Κονίτσης και Μετσόβου.
Το Μέτωπο αυτό, ήτο δυσπρόσιτο γεωγραφικά, αλλά και αιφνιδιαστικά. Διότι η κυρία προβλεφθείσα και προετοιμασθείσα άμυνα του Χαραλ. Κατσιμήτρου, Δ/τού της Ηπειρωτικής VIII Μεραρχίας και του Επιτελείου του ήτο η γνωστή ως Γραμμή Καλπακίου, ως άμεσος στόχος του εχθρού, του οποίου άμεσος στόχος ήτο τα Ιωάννινα «για καφέ»! Το δυτικό Μέτωπο, της Θεσπρωτίας εκάμφθη προσωρινά, με τη βοήθεια των Μουσουλμάνων Τσάμηδων.
Ενδεικτικά ονόματα.
Εις Μνημόσυνο λοιπόν αιώνιο για τις αθάνατες αυτές Γυναίκες της Πίνδου, ισχυρό δείγμα συμβολής της Ελληνίδας, εν γένει, στους υπέρ της Ελευθερίας Αγώνες, σημειώνομε στη συνέχεια, ενδεικτικά, τα πιο γνωστά ονόματά τους, την καταγωγή και μαρτυρίες του, πολλά ειλημένα και από το ομώνυμο βιβλίο της Ελευθερίας Τζιάλλα-Μάντζιου: Απέργη Χρυσάνθη, δασκάλα, Βουτζάτη Ανθούλα, Γιώτα Ευαγγελή, Γκριμότση – Κίση Ευδοξία, Μουτζούλη Αθηνά (Φούρκα), Γκουβέλη Ασπασία (Φούρκα), Ζιώγα Ασπασία (Φούρκα), Ιωαννίδη Φρόσω (Τσεπέλοβο), Καραγιάννη Ανδρομάχη (Ασπράγγελοι), Καψάλη Αρτεμισία, Τζιμοράγκα Ευαγγελή, Φασούλη Αγόρω (Λυκόρραχη), Φράγκου Ζωίτσα (Φούρκα Κονίτσης).
Από τις αναμνήσεις του ο Συντ/ρχης Δ/τής του Πυρ/κού υποτομέως (Κάτω Σουδενών-Πεδινών) Ασημακόπουλος σώζει και τα παρακάτω ονόματα Γυναικών, που βοήθησαν στην ανάβαση μιας Πυροβολαρχίας στο ύψωμα κοντά στον Άγιο Βλάση:
«Κοπέλλες του χωριού (σσ.: προφανώς Κ. Πεδινών): Λευτερία Γ. Θεοδωρίου, Γαλάτεια Ναπ. Τρίψα, Θάλεια Κ. Οικονομίδου, Πανωραία Κ. Τσαντή, Άννα Γ. Κάσκα, κ.ά. Γυναίκες: Μερόπη Χρ. Τουλούπη, Ισμήνη Θ. Καλαντζή, Αθηνά Κυρ. Λευκαδίτη, Αριάδνη Δ. Γόγολου, Θούσια Ανδρέα Βόγλη, Λάκενα Απ. Αρανίτη, Ευρυδίκη Χρ. Γκράζιου, Λουκρητία Παν. Χαχάρη, Ρίνα Κ. Γεωργίου, Θεοδούλα Δ. Νταχρή, Νίκη Θ. Κούλη, Μάνη Γκραμπαλή, Ιππολύτη Σιούσιου, Κλειώ Σκεπαριώτη, Σούλα Χουλιαρά, Πολύμνια Γκαμπαλή, Κυριάκω Γκαμπαλή, Βγένω Σκεπαριώτη και άλλες».
Πολλές, όμως, απ’ αυτές έμειναν ανώνυμες, ή το πολύ με το μικρό τους όνομα, στην ιστορία, όπως τις διασώζει η Άρτεμη Μάτσα σε σχετικό άρθρο: «Η κυρά Ρήνη, από τη Βίτσα, η κυρά Μαρία από το Μονοδέντρι, η κυρά Χρυσάνθη από το Τσεπέλοβο, η κυρά Αγγέλα από το Καπέσοβο, η Λενιώ και η Άρτεμη από τα Ιωάννινα. Όταν απόκαμαν από την κούραση και τον ανήφορο, κοντοστέκονταν λίγο, κοίταζαν προς τις κορυφές και αντλώντας δύναμη από την ιδέα του Χρέους, ξανάρχιζαν το ανέβασμα…».
Ανατολικά της Πίνδου (Δυτική Μακεδονία.)
α) Στο χωριό Ζουζουλή: Αδάμου Τριανταφυλλιά, Γεωργίου Χάιδω, Δημητρίου Ρούσα, Ευαγγέλου Βαγγελή, Ευαγγέλου Γλυκερία, Κωσταρά Αικατερίνη, Λαζοπούλου Ευτυχία, Ντινολάζου Βαγγελή, Παπαβασιλείου Ασημίνα, Παπαθωμά Ευγενία. Στη μεταφορά υπήρχαν και άλλες γυναίκες όπως: Κωστάρα Γ. Ξανθή, Κωστοπούλου Μαρίγκω, Ζήσου Ρισάνω, Παπαδάμου Σουλτάνα και Βασιλική κ.ά.
β)Στο χωριό Εφταχώρι: Βλάχου Τριανταφυλλιά, Ζούτσου Αλεξάνδρα, Τζιάβα Σουλτάνα, Τσαπράζη Κυράτσω. Αυτές, λοιπόν, εν ολίγοις, συγκεντρωτικά και ονομαστικά «Οι Ελληνίδες του ‘40, τα ιερά σύμβολα της Φυλής μας» ένθεν κι εκείθεν» της Πίνδου.
Τις ενθυμούμεθα, όμως, συνήθως, αορίστως κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Υμνήθηκαν, πάντως ποικιλοτρόπως από λογοτέχνες και άλλους συγγραφείς!
Επί πλέον, στην Ήπειρο από το 1977 καθιερώθηκε και τιμάται στις 20 Ιουλίου στη Φούρκα ως Γιορτή της «Γυναίκας της Πίνδου» και εστήθησαν από δόκιμους γλύπτες και ανάλογα μνημεία, όπως το ομώνυμο στη Φούρκα και η «Ζαγορίσια Γυναίκα», παρά τους Ασπραγγέλους.
Ευχής έργο είναι να τιμώνται αυτές και ευρύτερα ανά το Πανελλήνιο, ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς μας, που άλλα «Πρότυπα» γυναικών ―μάλλον αρνητικά― προβάλλονται, ενώ, παρά τα 60, σχεδόν, χρόνια, ακόμη χιλιάδες οστά ηρώων Αγωνιστών μας, είναι σκορπισμένα στα ΒΗπειρωτικά βουνά.
(ευχαριστώ την κ. Θωμαϊδα Παριανού)

ΠΗΓΗ


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου