Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Πατριωτικό Μέτωπο: Οι φίλοι του ΠΑΜ Ελβετοί, και οι ψεύτες του ΣΚΑΙ.

Αθήνα, 25 Οκτωβρίου, 2013.

Οι φίλοι του ΠΑΜ Ελβετοί, και οι ψεύτες του ΣΚΑΙ.

Το ότι η Ελβετία της Άμεσης Δημοκρατίας, καλύπτεται – όπως και η Ισλανδία – με μαύρο πέπλο σιωπής από τα διεθνή ΜΜΕ, είναι γνωστό σε όλους τους ενεργούς πολίτες της υφηλίου. Ο παροικούντες, γνωρίζουν καλά πως η Άμεση Δημοκρατία, είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη Νέα Τάξη, τους αριστεροδέξιους εξουσιαστές των κομμάτων, τους διεθνείς τοκογλύφους και τους φασίστες κάθε λογής, είτε φορούν σβάστικα, είτε  γραβάτα.

Το ότι θα έφθαναν όμως οι του ΣΚΑΙ, να λένε τόσο χοντροκομμένα ψέματα για την πρωτοβουλία 100.000 Ελβετών πολιτών, να προκαλέσουν Δημοψήφισμα, για την κατοχύρωση του κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος στα 2.000 ευρώ/μήνα περίπου, θυμίζει Γκαίμπελς, και ξεπερνά κάθε κώδικα ηθικής και δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Είπαν οι περί του Ευαγγγελάτου δημοσιογράφοι αναφερόμενοι στην σχετική είδηση, από την οποία δεν έλειπαν και τα ειρωνικά, επαρχιωτοτουρκομπαρόκ χαμόγελα: Εκατό χιλιάδες Ελβετοί πολίτες, συγκέντρωσαν υπογραφές για την ψήφιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στα 2.000 ευρώ, το οποίο ψήφισμα θα… εγκριθεί από την Ελβετική βουλή.

Να υπενθυμίσουμε λοιπόν στους ψεύτες του ΣΚΑΙ, πως η Ελβετία έχει Άμεση Δημοκρατία. Και πως αν ψηφιστεί από το 50 +1% του ελβετικού Λαού η πρόταση, θα γίνει αμέσως ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΒΟΥΛΗ. Και φυσικά να αποκωδικοποιήσουμε το γκαιμπελικό χαρακτήρα μετάδοσης της είδησης η οποία στην ουσία λέει: Κοιτάξτε Έλληνες. Μην πολυπιστεύετε τα περί της Άμεσης Δημοκρατίας της Ελβετίας που σας λέει το ΠΑΜ και ο Βιτάλης. Και εκεί, την τελική απόφαση την παίρνει η ελβετική βουλή.

Αποκαλύπτοντας για μια ακόμη φορά τον ρόλο των καναλιών στη χώρα μας, εμείς του Πατριωτικού Μετώπου, να δηλώσουμε πως αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που συμβάλλαμε με τη στήριξη της "πρωτοβουλίας πολιτών", στη διαμόρφωση του αναμενόμενου σχετικού δημοψηφίσματος, εξασφάλισης κατώτατου εισοδήματος για τους εργαζόμενους της Ελβετίας.

Να υπενθυμίσουμε ακόμη πως, το Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμά μας που προτείνουμε στον ελληνικό Λαό, σαφώς προβλέπει ρυθμίσεις για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά και την συνταγματικά κατοχυρωμένη σταθερή αναλογία μεταξύ του κατώτατου και του ανώτατου μισθού. Το οποίο είναι ένα προς οχτώ. Αν δηλαδή ο κατώτατος μισθός είναι 1.000 ευρώ/μήνα, ο ανώτατος μισθός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν μπορεί να ξεπερνά τις 8.000 ευρώ/μήνα.

Λαέ:


ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΕΞΟΔΟ: ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα

Ο Γκάντι, ο Μαντέλα και άλλοι «εραστές της βίας» - Του Αρη Χατζηστεφάνου

Gandhi_Graffiti_San_FranciscoΟσοι καταδικάζουν τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται αναζητούν συνήθως τα πρότυπά τους στους ηγέτες των «ειρηνικών επαναστάσεων» της Iστορίας. Πόσο καλά έχουν καταλάβει όμως τι πραγματικά δίδαξε ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή ο Νέλσον Μαντέλα;

«Διδάσκω την άμεση δράση. Δεν είπα ποτέ ότι θα μείνουμε ακίνητοι και δεν θα κάνουμε τίποτα. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη μη βία και τη μη αντίσταση»
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Οι παρανοήσεις για τους αποστόλους της μη βίας ξεκινούν όπως φαίνεται ήδη από την εποχή του Χριστού, αφού κάθε θρησκεία επιθυμεί να παρουσιάζει τον Μεσσία της ως κομιστή της αγάπης και της αδελφοσύνης κρατώντας για τους αντιπάλους της την εικόνα της βίας και του μίσους. Μια αναφορά του ευαγγελιστή Λουκά όμως έρχεται να ανατρέψει τα πάντα.

Ο Ιησούς σύμφωνα με τον Λουκά προειδοποίησε τους μαθητές του ότι «τα πράγματα αλλάζουν» και πρέπει να είναι συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσουν δυσκολίες. «Εκείνος που έχει βαλάντιον» φέρεται να είπε ο Ιησούς «ας το πάρη μαζή του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακκίδιο. και εκείνος που δεν έχει μάχαιραν ας πωλήση το ένδυμά του, διά να αγοράση». Εκτοτε, στρατιές θεολόγων επιχειρούν να ερμηνεύσουν με διαφορετικούς τρόπους τη σημασία της λέξης «μάχαιραν». Το βέβαιο είναι ότι για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπως και για τα αυταρχικά καθεστώτα του σήμερα, ένας σάκος και ένα μαχαίρι αποτελούν επαρκή «πειστήρια» για να κατηγορηθείς από σύσταση και συμμορία έως απόπειρα ανατροπής πολιτεύματος.

Στη διάρκεια του 20ού αιώνα οι υποστηρικτές του εκάστοτε status quo θα εντοπίσουν νέους αποστόλους της μη βίας στα πρόσωπα του Μαχάτμα Γκάντι, του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Νέλσον Μαντέλα. Απομονώνοντας συγκεκριμένες δηλώσεις ή αποκρύπτοντας μεγάλες ιστορικές περιόδους του έργου τους καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια στρεβλή εικόνα που θυμίζει απόσπασμα του Καβάφη σε αθηναϊκό λεωφορείο.

Ο Γκάντι, λόγου χάρη, είχε σπεύσει να να ξεκαθαρίσει ότι θεωρεί τη χειρότερη μορφή βίας τη φτώχεια – θέση την οποία αρνούνται μετά βδελυγμίας οι φιλελεύθεροι αναλυτές και πολιτικοί της εποχής μας, ακόμη και όταν τοποθετούν φωτογραφίες του μεγάλου Ινδού επαναστάτη στο γραφείο τους για εντυπωσιασμό των τηλεοπτικών συνεργείων. Μεταξύ άλλων ο Γκάντι θεωρούσε ως πηγές της βίας «τον πλούτο που δεν προέρχεται από την εργασία σου… το εμπόριο χωρίς ηθική… και την πολιτική χωρίς αρχές».

Ο ίδιος μάλιστα προχωρούσε και ένα βήμα περισσότερο θέτοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο η άσκηση βίας, με τη μορφή άμυνας, είναι όχι μόνο αποδεκτή αλλά και επιβεβλημένη: «Οταν αναφέρομαι στη μη βία» έλεγε «δεν εννοώ να εγκαταλείπουμε τη μάχη αφήνοντας απροστάτευτους αυτούς που αγαπάμε. Ανάμεσα στη βία και τη φυγή του δειλού επιλέγω τη βία».

Ενας από τους σημαντικότερους μαθητές του Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, θα κληθεί πολλές φορές από τα Μέσα Ενημέρωσης να δώσει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων κατά της βίας όταν ο μαύρος πληθυσμός εξεγείρεται στα γκέτο των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. Ο μαύρος ηγέτης όμως αποδίδει πάντα τη βία στη λειτουργία του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος συνδέοντας τις φυλετικές διακρίσεις με την οικονομική ανισότητα. «Δεν πιστεύω» έλεγε χαρακτηριστικά «ότι υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο (για την πρόκληση επεισοδίων). Οι ταραχές είναι γέννημα των συνθηκών στις οποίες ζούμε. Και όσο διατηρούνται αυτές οι συνθήκες και οι μαύροι ζουν σε αυτό το οικονομικό καθεστώς ύφεσης κάθε πόλη θα μετατρέπεται σε μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί με την παραμικρή αφορμή».

Ισως πάντως ο «χειρότερος» αυτοχαρακτηριζόμενος μαθητής του Γκάντι να υπήρξε ο Νέλσον Μαντέλα. Παρά το γεγονός ότι η επίσημη Ιστορία θέλει να θυμάται μόνο την παραμονή του στη φυλακή και τη μετριοπάθεια που τον χαρακτήρισε στα χρόνια της προεδρίας, ο ίδιος είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ορισμένες από τις πιο βίαιες ενέργειες του απελευθερωτικού αγώνα των μαύρων της Νότιας Αφρικής.

Ηδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄40 ο Νέλσον Μαντέλα αφιερώνει τη ζωή του απέναντι στο φιλοφασιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ, ενώ τη δεκαετία του ΄50 τον βρίσκουμε να διαβάζει τα κείμενα του Μαρξ, του Λένιν αλλά και του Μάο. Το 1961 συνεργάζεται με το κομμουνιστικό κόμμα της Νότιας Αφρικής για να δημιουργήσουν μαζί την οργάνωση Umkhonto We Sizwe (το δόρυ του έθνους)– ουσιαστικά δηλαδή το στρατιωτικό σκέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.

Αρκετά χρόνια αργότερα καλούμενος να απαντήσει για τις εξαιρετικά βίαιες πρακτικές του κινήματος θα εξηγήσει ότι «χωρίς βία δεν υπάρχει δρόμος για την επιτυχία του λαού της Αφρικής απέναντι στην κυριαρχία των λευκών. Μας είχαν αποκλείσει όλες τις νόμιμες μορφές έκφρασης, με ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις και βρεθήκαμε σε μια θέση όπου έπρεπε είτε να αποδεχθούμε μια διαρκή κατάσταση υποταγής ή να αμφισβητήσουμε την κυβέρνηση. Αποφασίσαμε λοιπόν να αμφισβητήσουμε τον νόμο».

Χωρίς ίσως να το γνωρίζει ένας άλλος μαχητής της ελευθερίας, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, επαναλάμβανε τα λόγια του Νέλσον Μαντέλα σε συνέντευξή του στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC το 1973:

«Γιατί θαυμάζουμε όλους τους ανθρώπους που αντιστέκονται; Ολοι μας οι ήρωες ήταν ήρωες που αντιστάθηκαν απέναντι σε καθεστώτα αυθαιρεσίας και παρεβίασαν βεβαίως, νομικιστικά κοιταγμένο, κάποιο νόμο. Μα πολεμάνε ένα καθεστώς που έχει καθιερώσει τη βία. Πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το καθεστώς; Βεβαίως και με μέσα που μπορεί να συνιστούν βία. Αλλά δεν είναι πρωτογενής αυτή η βία. Είναι άμυνα».

Βιβλίο: Γ. Λεκάκης: "Ναζί: Οι βάρβαροι του 20ου αιώνα" (εκδ. "Κάδμος" 2013) - Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Βιβλίο: Γ. Λεκάκης: "Ναζί: Οι βάρβαροι του 20ου αιώνα" (εκδ. "Κάδμος" 2013)

Αυτός είναι ο τίτλος του τελευταίου έργου του ακάματου ιστοριοδίφη και ερευνητού και δοκίμου συγγραφέα, του οποίου το συνολικό έργο καλύπτει πλείστους όσους τομείς του γνωστικού αντικειμένου, το οποίο αρχίζει από την ποίηση και τη  λαογραφία και περνώντας από την ιστορία και τα εθνικά θέματα, καταλήγει στην ειδική έρευνα των γεγονότων της Γερμανικής Κατοχής και τη ληστεία των ναζί, που λεηλάτησαν ελληνικές αρχαιότητες και ελληνική οικονομία.
Στο ενημερωτικό Σημείωμα του βιβλίου διαβάζουμε: "Το βιβλίο ξεκινά με τις γενοκτονίες των λαών αυτού του πλανήτη, από την αρχαιότητα έως σήμερα… Πολλές από αυτές τις διέπραξαν οι Γερμανοί… Και πέρα από αυτό, στο βιβλίο αποκαλύπτεται η κλοπή των αρχαιοτήτων και έργων τέχνης κυρίως από τους ναζί… που πρέπει κάποτε να κληθούν να αποδείξουν αν τα κατέχουν νόμιμα… Και τότε θα απογυμνωθούν. Οι οφειλές της Γερμανίας είναι υπαρκτές. Το λένε και οι ίδιοι. Τα κλεμμένα έργα τέχνης πρέπει να επαναπατριστούν… Τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Μένει να βρεθεί μια ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει…"
Ως μόττο του έργου του ο Λεκάκης έχει τούτη την άποψη του κορυφαίου Αμερικανού φιλοσόφου Νοαμ Τσόμσκυ: "Υπάρχουν άνθρωποι στη Γερμανία που θέλουν να αποκτήσουν οτιδήποτε πολύτιμο υπάρχει στην Ελλάδα, επιβάλλοντας συνθήκες οικονομικής σκλαβιάς στους Έλληνες. Απώτερος σκοπός των απαιτήσεων της Γερμανίας από την Αθήνα… είναι η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας".
Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία ο Λεκάκκης αποδεικνύει με νούμερα, διευθύνσεις και επίσημες σφραγίδες.
Μόνο οι εθνομειοδότες των Αθηνών παριστάνουν τον… ανήξερο.
Η ώρα των Έκτακτων Στρατοδικείων έρχεται…


Αθήνα, 26/10/2013
Ο  μη καλός πατριώτης πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
που βρίσκεται έξω από το δοσίλογο "δημοκρατικό τόξο"

Πνεύμα Θεατρικό 88: Κάτι διαφορετικό+Ήταν κάποτε+Στην σκοινί (Από την Ηρώ Μητρούτσικου)


Κάθε Σάββατο στην «Αττική Περιφέρεια»
 Με δύναμη από την βόρεια Ελλάδα
Με δύναμη από την Βόρεια Ελλάδα.

Δύο νεανικές ομάδες κατεβαίνουν στην Αθήνα για να μας παρουσιάσουν δύο εξαιρετικές παραστάσεις. 
Με αφορμή απλές ιστορίες (παιδικές η μία, λαϊκά παραμύθια η άλλη) φτιάχνουν δύο εξαιρετικές και μοντέρνες παραστάσεις, 
χωρίς καν τη βοήθεια σκηνοθέτη.
 

Κάτι Διαφορετικό
 
Τους λένε Cfor Circus, δημιουργήθηκαν το 2008, αλλά είχαν γνωριστεί στη θεατρική ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.  Τελειώσαν, μεν, τις σπουδές τους, αλλά, τελικά, κάνουν θέατρο! Το μότο για τους C. for Circus είναι ότι αναζητάνε τη θεατρική δράση μέσα από τα σώματα των ηθοποιών και είναι κάτι το οποίο το βλέπεις και στην παράσταση τους.
Παράσταση με τόση ενέργεια, μπρίο, χαρά, φαντασία, χρώμα, αθωότητα μπλεγμένη με σκληρότητα και γέλιο είχα καιρό να δω.
Για το συγκεκριμένο έργο, ξεκίνησαν να φτιάξουν ένα τσίρκο δρόμου και τελικά τους προέκυψε κάτι διαφορετικό, μια μουσικοθεατρικωμικοτραγικ... περίεργη παράσταση!
 
Η περφόρμανς τους, πέρυσι, κέρδισε το 2ο βραβείο στο Bob Theatre Festival (αν και κατά πολλούς έπρεπε να πάρει το πρώτο) και φέτος μεγάλωσε. Στην αρχική ιστορία προστέθηκαν άλλες τρεις ιστορίες, κι έτσι η παράσταση αποτελείται από τέσσερα παραμύθια που εστιάζουν στη διαφορετικότητα: “Κάτι άλλο” της Κάθριν Κέιβ,  “O μελαγχολικός θάνατος του Στρειδάκι”  του Τιμ Μπάρτον, “Καλή οικογένεια” του Γιόακιμ Πίρινεν και “O Χρυσός Δράκος” του Ρόλαντ Σιμελπφένιχ.
Πρωταγωνιστές σε κάθε ιστορία είναι ήρωες που διαφέρουν από το κανονικό, από την πλειοψηφία, γι αυτό και γίνονται αντικείμενο σχολιασμού, εκμετάλλευσης, τους απομονώνουν ή τους κατασπαράσσουν!
Το “κάτι άλλο” συναντά το “κάτι τι” και μαζί πορεύονται, η “καλή” οικογένεια είναι τόσο καλή που δεν αντέχει τον εαυτό της, παρακολουθούμε live την γέννηση του Στρειδάκι καθώς και ένα μερμήγκι να μετατρέπεται σε νταβατζή.  Κι όλα αυτά με απίστευτη χαρά, που φτάνει μέχρι και το γλέντι σε ρεμπέτικη κομπανία.
Και οι έξι ηθοποιοί συσκηνοθετούν την παράσταση και οι έξι βρίσκονται σχεδόν συνέχεια επί σκηνής, αλλάζουν κουστούμια, ρόλους, παίζουν όλοι μουσικά όργανα, τραγουδάνε, χορεύουνε και το κοινό από κάτω ξεκαρδίζεται! Το ακορντεόν, η μελόντικα, η παιδική κιθάρα και το τύμπανο έχουν πρώτο λόγο σε αυτή την τόσο δυναμική περφόρμανς.
Μια νεανική παράσταση που θέλει να δείχνει χαοτική, αλλά είναι τέλεια προβαρισμένη. Μου έκανε τεράστια εντύπωση το χορευτικό τους, η απόλυτη συγκέντρωση τους και η τέλεια εκτέλεση της χορογραφίας (Έλσα Σίσκου) και μάλιστα και από τους άντρες που ισορροπούσαν πάνω σε γόβες...
Τα κουστούμια ακολουθούν, επίσης, αυτό το κλίμα του κεφιού: πολύ χρώμα, πολλές αλλαγές και πολλά παιδικά αξεσουάρ που συμπληρώνουν το γιορτινό κλίμα της παράστασης!
Μόνη μου ένσταση η μεγάλη διάρκεια του βίντεο, που χάλασε το όλο πανηγύρι της παράστασης.
 Αν θέλετε να ξεσηκωθείτε, να ξεκαρδιστείτε, να μάθετε πώς φτιάχνονται τα μπισκότα και να πάρετε και ένα......ηθικό δίδαγμα: «Κάτι Διαφορετικό» από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα!
Παίζουν: Μ.Ε.Κοτίνη, Μ.Παπαδοπούλου, Π.Γαβρέλας, Π.Παυλίδης, Σπ.Χατζηαγγελάκης, Χρ.Κοτταράκου

Τeaser παράστασης: http://youtu.be/ESc_2_vJ-Gs
«Κάτι διαφορετικό» 
τελευταία Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, μέχρι 27 Οκτωβρίου.
Θέατρο “Skrow”, Αρχελάου 5, Παγκράτι, (metro Ευαγγελισμός)
 
 
 
Ήταν Κάποτε
 
Τί έκαναν οι άνθρωποι όταν δεν υπήρχε τηλεόραση και κινηματογράφος; Πώς διασκέδαζαν τα απογεύματα και τις νύχτες που δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό; Πολύ απλά, έλεγαν παραμύθια. Παραμύθια όχι για παιδιά, παρόλο που συχνά και τα παιδιά παρακολουθούσαν, αλλά παραμύθια για μεγάλους. Παραμύθια θρίλερ ή ερωτικά, περιπέτειες ή διδακτικά, φανταστικά  ή μαγικά. Πολλά από αυτά ήταν ιδιαίτερα σκληρά και πολλά περιείχαν και ανθρωποφαγία, ακούσια ή εκούσια.
Πέντε, τέτοια, αλληλοβόρα παραμύθια, επέλεξε η ομάδα “Χ-αίρεται” για να μας διηγηθεί και να αναπαραστήσει μπροστά μας, για έξι ακόμα βραδιές.
Τρία νέα παιδιά (Στέλιος Χλιαράς, Βάσια Χρήστου, Χρήστος Πίτσας), απλά , χωρίς τη βοήθεια σκηνοθέτη, τεχνικών, φωτιστών ή σκηνικών, έστησαν την παράσταση και περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα και λέγοντας τις ιστορίες τους, όπως αυτοί σκέφτηκαν να τις παρουσιάσουν. 
Η παράσταση ξεκίνησε από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και, με το πρόγραμμα «Άγονη Γραμμή» (ένα πρόγραμμα που πάει το θέατρο σε μέρη που δεν έχει υπάρξει ποτέ), μέσα σε δύο χρόνια, έχει παιχτεί σε παραδοσιακά καφενεία, παλιές αυλές, δίπλα στη θάλασσα, σε αίθουσες σχολείων, σε πλατείες χωριών, σε μύλο! Στην Αθήνα, μάλιστα,  παίχτηκε πέρυσι τον χειμώνα σε ένα παλιό λιπαντήριο του Μεταξουργείου!
Έπειτα, επελέγη για το Bob festival και τώρα επιστρέφει στο πέτρινο θέατρο Επί Κολωνώ με μία μικρή αλλαγή στην διανομή: ο πολύ καλός ηθοποιός Πέτρος Σπυρόπουλος αντικαθιστά τον πρωτεργάτη Στέλιο Χλιαρά, ο οποίος παραμένει στο οργανωτικό κομμάτι.
Έτσι παρακολουθούμε τρεις αξιόλογους ηθοποιούς, να φτιάχνουν από μόνοι τους, εκείνη την ώρα, τα φώτα και τις μουσικές, να παίζουν με το σκοτάδι, χρησιμοποιώντας ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και μόνο τρία ξύλινα κουτιά και εναλλάσσοντας ρόλους να καταφέρνουν να σε παρασύρουν μαζί τους σε δάση, σε καλύβες, μέχρι και στην ίδια την Κόλαση που σέρνει ο διάβολος τις νύφες που παντρεύεται...
Υπέροχη σκηνή όταν, κατά την διάρκεια του φαγητού, βλέπουμε το κεφάλι του ηθοποιού να ξεπροβάλει και να κρύβεται μέσα από την σούπα!!!
Πέντε παραδοσιακά παραμύθια, λαϊκά, μα όχι φολκλορικά, κάποια σκληρά, κάποια όχι και τόσο, παρουσιασμένα με πολύ φαντασία και τρυφερότητα, που σε κάνουν να θες να ξαναδείς την παράσταση, να ακούσεις για μια δεύτερη φορά αυτές τις Ελληνικές διηγήσεις...
 Όσοι είχαν θαυμάσει την παράσταση «Παραλογές» της ομάδας Σφοράρις, ας μην χάσουν κι αυτή την τόσο κοντινή και, συνάμα, διαφορετική προσέγγιση ιστοριών που πια έχουμε ξεχάσει.....
Τετάρτες στις 9.00 και Πέμπτες στις 7.00
Θέατρο “Επί Κολωνώ”, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν (metro Μεταξουργείο).
 
 
Στη Σκοινί
 
Και μετά την νεολαία, ας πούμε για την Ζώγια Σεβαστιανού. Η εξαιρετική περφόρμερ ακροβατεί σε ένα λεπτό σκοινί πάνω στην σκηνή και για μιάμιση ώρα τα δίνει όλα σε ένα one-woman-show: αλλάζει ρόλους, κουστούμια, προφορές, τραγουδάει με συνοδεία ζωντανού πιάνου και κάνει το κοινό να ξεκαρδίζεται, να επιδοκιμάζει και να καταχειροκροτεί.
Η σουρεαλιστική παράσταση παίζεται για τρίτη χρονιά και να επισημάνω ότι έχει ελεύθερη είσοδο για ανέργους.
Τα, επίσης, εξαιρετικά κείμενα (κάτι μεταξύ κωμωδίας, επιθεώρησης και stand-up comedy) υπογράφουν ο Γιάννης Ξανθούλης, ο Θοδωρής Πετρόπουλος, ο Παντελής Καναράκης, ο Μίνως Θεοχάρης και σας υπόσχονται μια πραγματικά εξαιρετική βραδιά.
 
Μουσικοθεατρική σκηνή: “Τσάι στη Σαχάρα” (metro Μεγ.Μουσικής)
Τελευταία Πέμπτη & Παρασκευή.
 
 
 
 
Προτεινόμενες παραστάσεις που έχουμε δει:
Ξένος,        Θησείον
Γιοι και Κόρες,  Θέατρο Ν.Κόσμου
Γκιγιομ γλυκειά μου,      Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης
Ήταν κάποτε,    Επί Κολωνώ
Ο μικρός Εγώ,    Βρυσάκι
Η ρομαντική μου ιστορία,           Θέατρο Ν.Κόσμου
ElizaDeth             Vault
Πενθεσίλεια group, Μήδεια,     bios
Ευριδίκη,             Πορεία
Γκόλφω,               Εθνικό-Rex
Mistero Buffo,  Θησείον
Μπαρ σε καλό μας, Τα ραδίκια ανάποδα,           ΕliArt
Χαλασοχώρηδες,             Altera Pars



Είδαμε την πρεμιέρα του « Πάμε απ’ την αρχή; »
 

               
 
Περσινά αριστουργήματα που επαναλαμβάνονται: κριτικές:
 
 


«Καμπαρέ... Ελλάς»: Μια επιθεώρηση των Τούλας Μπούτου και Μανώλη Δεστούνη στο Studio Κυψέλης

http://www.metrogreece.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/375526/Default.aspx

«Καμπαρέ... Ελλάς»

Μια επιθεώρηση των Τούλας Μπούτου και Μανώλη Δεστούνη στο Studio Κυψέλης

Culture // Θέατρο //
Η επιθεώρηση είναι ένα ιδιαίτερο νεοελληνικό θεατρικό είδος. Ένα είδος μικτού θεάματος με χορό, μουσική, σάτιρα που συνδυάζει την πρόζα με το μονόλογο, το διάλογο και το τραγούδι. Ένα είδος που χωρίς πολιτικές και κοινωνικές δεσμεύσεις ελέγχει την επικαιρότητα και καυτηριάζει με χιούμορ τα κακώς κείμενα... δηλαδή μιλάμε για το «ΚΑΜΠΑΡΕ... ΕΛΛΑΣ». 
Μία επιθεώρηση των Τούλας Μπούτου και Μανώλη Δεστούνη, που ανεβαίνει σε κλασικά πρότυπα της παλιάς καλής επιθεώρησης σατιρίζοντας τα σημερινά πολιτικά τεκταινόμενα κι όχι μόνο και τα προβλήματα που περνάμε μέσα από διάθεση σκωπτική και σατιρική προσφέροντας άφθονο γέλιο! 
Ο Μανώλης Δεστούνης, μετρ της επιθεώρησης, έχει υπηρετήσει αυτό το τόσο απαιτητικό είδος 30 χρόνια κι έχει πρωταγωνιστήσει στα μεγαλύτερα θέατρα με τα κολοσσιαία ονόματα της επιθεωρησιακής σκηνής. Νίκος Σταυρίδης, Άννα Καλουτά, Ρένα Ντορ, Μίμης Φωτόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου είναι μερικά από τα ονόματα που μοιράστηκαν το γέλιο και τα χειροκροτήματα του κοινού. 
Το «ΚΑΜΠΑΡΕ...ΕΛΛΑΣ» είναι εμπνευσμένο από τις παραπάνω συνεργασίες και τα αυθεντικά κείμενα της τότε εποχής. Και ξαφνικά διαπιστώνεις το εξής καταπληκτικό: δεν έχεις παρά να αλλάξεις στα ήδη υπάρχοντα κείμενα τα ονόματα με σημερινά και να μεταφέρεις τα τότε γεγονότα στο τώρα. Παρατηρείς, ίσως με τρόμο, ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σ’ αυτό τον τόπο και τόσα χρόνια ζούμε όλοι- εν αγνοίας μας- μέσα σε ένα καμπαρέ... το «ΚΑΜΠΑΡΕ... ΕΛΛΑΣ».

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Μανώλης Δεστούνης
Σκηνικά- κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου
Μουσική: Άκης Φλωρεντής
Χορογραφίες: Σίμων Πάτροκλος
Βοηθός χορογράφου: Erella Meram
Φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Μανώλης Δεστούνης, Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Ελένη Μπέη, Γιάννης Κωσταράς, Ηρώ Μητρούτσικου, Έφη Κουτάντου και η Άννα Βιδάλη

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20.30
ΣΑΒΒΑΤΟ 19.30
ΚΥΡΙΑΚΗ 20.30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ

Τηλέφωνο για κλεισμένες παραστάσεις και συλλόγους: 2130401873

Studio Κυψελης
Σπετσοπούλας 9 &Κυψέλης
Τηλ: 210-8819571

Η Ευρώπη Οφείλει να προστατέψει την Ελλάδα ως μοναδικό εγγυητή των Συνόρων της ..(του Φώτη Αλεξόπουλου)

Άρθρο του Φώτη Αλεξόπουλου *
 
ΘΕΜΑ: Η Ευρώπη Οφείλει να προστατέψει την Ελλάδα ως  μοναδικό εγγυητή των Συνόρων της ..
..
 
Μια μεγάλη Γιορτή του Ελληνισμού γιορτάζουμε σε λίγες ώρες , μια γιορτή, που θα έπρεπε να εορτάζεται σε όλη την Ευρώπη …
Το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά.
Το ΟΧΙ  που άλλαξε την ροη της Ιστορίας της Ευρώπης ..
Το ΟΧΙ που  ήταν η αιτία σήμερα, η Ευρώπη να απολαμβάνει την ανεξαρτησία της ….
Διάσημοι ιστορικοί του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου έχουν παραδεχτεί ότι η  αυτοθυσία των Ελλήνων στρατιωτών κράτησε τα γερμανικά στρατεύματα απασχολημένα έως τον Βαρύ χειμώνα του 41΄ και έτσι σώθηκε το Στάλινγκραντ και κατά επέκταση αποφεύχθηκε η κατάρρευση της Ρωσίας ..
Όμως ,αν ανατρέξουμε ιστορικά και αναλύσουμε με στρατιωτικά παραστατικά πολλές αντιστάσεις των Ελλήνων κατά των καταπατητών , θα παρατηρήσουμε ότι μάχες όπως  του Μαραθώνα η των Θερμοπυλών ήταν αντίσταση κατά των Βαρβάρων Κατακτητών που αφορούσε  όλη την  Ευρώπη και όχι μόνο τους  Έλληνες …
Σήμερα με αφορμή την εορτή της 28η Οκτωβρίου, αλλά  και την Συμπλήρωση 73 ετών από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρώ ότι θα πρέπει να θυμίσουμε στους Ευρωπαϊκούς εταίρους μας την Ύστατη Υποχρέωση τους να Κρατήσουν τους Έλληνες και την Ελλάδα «ζωντανή» …
Μην ξεχνούν ότι πάντα η Ιστορία Επαναλαμβάνεται…  
Θα πρέπει πάντα να υπάρχει στα Νότια σύνορα της Ε.Ε,  ένας Φύλακας Άγγελος που να λέει  υπερήφανα …..ΟΧΙ.
*Ο Φώτης Αλεξόπουλος είναι Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αγίας Παρασκευής
Μέλος Δ.Σ ΙΝΚΑ/Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος
Πολιτευτής Νομού Ηλείας

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ … Όμορφη διδακτική ιστορία!

http://titomihelakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_4295.html



ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού. Παρόλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε: Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε: Ο άντρας σου είναι στο σπίτι; Όχι δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη. Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες. Όταν επέστρεψε ο σύζυγος, η γυναίκα του περίγραψε το περιστατικό. Ας έρθουν, τώρα που επέστρεψα!
Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί. Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι, της λένε οι τρεις γέροντες. Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί!

Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγά ξεκινώντας να της συστήνεται: Είμαι ο Πλούτος, της λέει. Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία. Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη. Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άνδρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας. Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.
Ο άνδρας ενθουσιάζεται και λέει: Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε! Η σύζυγος του όμως δεν συμφωνούσε: Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας; Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει: Δε θα ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη; Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη! Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας, λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.
Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά: Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας. Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι και οι δύο άλλοι να τον ακολουθούν! Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία: Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;
Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί: Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απέξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη, όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!

Λόγοι Αθωνιτών πατέρων: Λόγος περί των θαυμαστών επεμβάσεων της Θείας Πρόνοιας

http://www.diakonima.gr/2013/10/25/%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B8%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CF%89%CE%BD/

a50738d4eb4d4e9c36f754fea95eaaa2_XL
14. Το Πάσχα του έτους 1935 ηγουμενεύοντας του αρχιμανδρίτου Σεραφείμ στην ιερά Μονή Αγίου Παύλου όλοι οι πατέρες, που αριθμούσαν τότε τους 60, είχαν βγει στο προαύλιο για να κάνουν την ακολουθία της Ανάστασης. Μέσα στην ατμόσφαιρα χαρμόσυνη και ενθουσιώδη. Μετά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ , ο Καθηγούμενος λέει σε ένα από τα πιο απλά και πιστά γεροντάκια, τον γέρο Θωμά.
Γέρο Θωμά, πήγαινε κάτω στο σκευοφυλάκιο, εκεί που είναι τα οστά των πατέρων, να τους πεις το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Νάνε ευλογημένο Γέροντα – είπε ο γερο Θωμάς και χωρίς να σκεφθεί που πάει, με δυο τρία πηδήματα βρίσκεται μπρος στο οστεοφυλάκιο.
Ο Ηγούμενος με έστειλε να σας πω το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ , πατέρες και αδελφοί. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ φώναξε μεγαλοφώνος.
Τότε έγινε κάτι συγκλονιστικό. Τα οστά έτριξαν, αναπήδησαν, μια νεκροκεφαλή ανασηκώθηκε ένα μέτρο και απάντησε στο χαιρετισμό του γερο – Θωμά.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Και μετα ακολούθησε νεκρική σιγή. Επέστρεψε το γεροντάκι και διηγηθεί όσα είδε και άκουσε.
Οι πατέρες την φορά εκείνη γιόρτασαν ένα Πάσχα μοναδικό. Με διπλή δοξολογία προς τον Αναστάντα Κύριο και αρχηγό της ζωής. Έψαλλαν κατασυγκινημένοι.
Την Αναστασιν Σου Χριστέ Σωτήρ άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς
Και ημάς τους επί γης καταξίωσον εν καθαρά καρδία σε δοξάσειν.
Το γεγονός αυτό μας το διηγήθηκε ο αείμνηστος γέρων Θεοδόσιος, ο οποίος χρημάτισε τελευταίος βιβλιοθηκάριος της Μονής.
15. Η ιερά εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας θεωρείτε η πλέον θαυματουργός εικόνα του Άγιου Όρους.
Μετά την όραση του πύρινου στύλου μέσα στην θάλασσα, που βρέθηκε η εικόνα, και την αποκάλυψη του Ιβηρίτου ερημίτου οσίου Γαβριήλ, ο όσιος κατήλθε από το βουνό και περπάτησε πάνω στη θάλασσα σαν να ήταν ξηρά, έλαβε στα χέρια του την μεγάλη σε όγκο εικόνα, την οποίαν με τιμές και ευχαριστίες οι μοναχοί τοποθέτησαν στο Άγιο Βήμα.
Η Παναγία όμως είπε στον ηγούμενο ότι ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΛΘΑ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΦΥΛΑΤΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΥΛΑΩ.
Για αυτό επανειλημμένως την έβρισκαν οι μοναχοί στην πύλη της Μονής, ενώ την μετέφεραν στο Ιερό Βήμα. Από τότε η Ιερά εικόνα ονομάσθηκε Πορταϊτισσα. Μεγαλοπρεπής και υπέροχη στη θεά, σαν Μητέρα του Θεού ημών , φοβερά προστασία και σκέπη και βοηθός.
Στο πάντιμον πρόσωπο της εικόνας διακρίνεται ξηρή πληγή με μαχαίρι από το κτύπημα του πρώην πειρατή.
Ο πειρατής όταν κτύπησε την εικόνα, είδε να ρέει αίμα από την πληγή.
Το θαύμα τον συγκλόνισε. Πίστεψε, βαπτίσθηκε, κα έμεινε στη μονή σαν μονάχος.
Δεν θέλησε άλλο όνομα παρά το όνομα Βάρβαρος.
Έζησε Αγια ζωή και στο τέλος αγίασε.
Στο ναϊδριον της Πορταϊτισσας υπάρχει τοιχογραφία με στολή πειρατού και την προσωνυμία Ο ΆΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ.
16.  Στην ιερά Μονή Βατοπεδίου έζησε οσιακώς και θεαρέστως ο όσιος Γεννάδιος ο Δοχειάρης, ο οποίος αξιώθηκε να δει το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είδε δηλαδή, το πρώην άδειο πιθάρι του λαδιού γεμάτο από λαδί τόσο, ώστε έτρεχε έξω από την θύρα του Δοχείου (της αποθήκης).
17.  Στην ίδια Μονή έζησε ο ευλογημένος εκείνος ιεροδιάκονος ο Βηματάρης, ο οποίος έκρυψε την εικόνα της Παναγίας της Βηματαρίσσης στο πηγάδι, όπου βρέθηκε μετα την αιχμαλωσία του από τους βαρβάρους, μετά πολλά χρόνια, όρθια πάνω στο νερό με αναμμένη την λαμπάδα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α/ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ
Β/ ΑΘΩΝΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ . ΆΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Γ/ ΌΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ - ΔΥΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ένα προσκύνημα στο Περιβόλι της Παναγίας είναι πάντα ωφέλιμο για τον άνθρωπο, από κάθε άποψη: Εκτός από την αναθεώρηση των σκέψεων και πεποιθήσεών του για τα κοσμικά πράγματα και την ορθή ιεράρχηση των αξιών της ζωής, συχνά γίνεται δέκτης παραδειγμάτων άλλων ανθρώπων που βρίσκονται εκεί, μοναχών αλλά και κοσμικών.
Σε δύο από αυτά, θα αναφερθώ στο παρόν άρθρο. Αφορούν δύο τυχαίες συναντήσεις με ξένους προσκυνητές, που θα πρέπει να παραδειγματίσουν και να προβληματίσουν εμάς τους Έλληνες, που παρότι Ορθόδοξοι και με το Άγιον Όρος δίπλα μας, δυστυχώς χαρακτηριζόμαστε από ασέβεια, χλιαρότητα και συχνά ανευλάβεια σε αυτό.
ΠΡΩΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ - 23/10/2013


Επιστροφή από την Μονή Βατοπαιδίου στις Καρυές. Στο μικρό λεωφορείο που μας μεταφέρει, είμαστε γύρω στα 20 άτομα. Ξαφνικά, ακούμε δυνατές ψαλμωδίες από την «γαλαρία»: Παρατηρούμε με έκπληξη 7 - 8 Ρώσους, να ψέλνουν όλοι μαζί, συγχρονισμένα, ύμνους της Ορθοδοξίας! Δεν καταλαβαίνουμε φυσικά τίποτα, αλλά ξεχωρίζω μερικές λέξεις που γνωρίζω στα ρωσικά, όπως «Υπεραγία Θεοτόκος». Κρατούν στα χέρια τους βιβλιαράκια απ' όπου διαβάζουν τους ύμνους. Άρα, πιθανόν να κάνουν Παράκληση στην Παναγία...καθ' οδόν!
Η συγκίνησή μας είναι μεγάλη. Παρατηρούμε με ανάμεικτα συναισθήματα αυτούς τους ανθρώπους, να ψέλνουν ευλαβικά σε όλη τη διάρκεια της (απότομης σε χωματόδρομο) διαδρομής. Θά' λεγε κανείς, πως δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν!
Αισθανόμαστε χαρά, διότι έχουμε ανάμεσά μας ευλαβείς, ευλαβεστάτους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Αλλά και λύπη, διότι αναπόφευκτα κάνουμε τις συγκρίσεις μ' εμάς, τους Έλληνες Ορθοδόξους: Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που ψάλαμε κάτι, έτσι αυθόρμητα; Πότε διατρανώσαμε την Πίστη μας, μη φοβούμενοι τις (συνήθως χλευαστικές) αντιδράσεις των υπολοίπων; Πότε ευχαριστήσαμε τον Χριστό και την Παναγία για τις ευεργεσίες τους, αδιαφορώντας για την άθεη «κοινωνία» και τις υλιστικές νοοτροπίες της;
Οι ψαλμωδίες των Ρώσων προσκυνητών μας συνοδεύουν στο ταξίδι μας μέχρι την Δάφνη. Και δίνουν ένα καλό μάθημα σε όλους μας!
ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ - 24/10/2013
Αναμένουμε το πλοίο που θα μας μεταφέρει από την παραλιακή Μονή Ξενοφώντος στην Ουρανούπουλη. Ένα ακόμα προσκύνημα στο Άγιον Όρος οδεύει προς το τέλος του και τα συναισθήματα χαρμολύπης είναι έντονα.
Κάποια στιγμή, ακούμε δυνατές φωνές σε ξένη γλώσσα. Μια παρέα 6 ατόμων μας πλησιάζει στο μικρό μπαλκονάκι, που αγναντεύει το βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου, σε μια ακόμα ηλιόλουστη οκτωβριάτικη μέρα.
Καταλαβαίνουμε ότι είναι Γερμανοί, όλοι ανήκοντες στην τρίτη ηλικία. Ανάμεσά τους όμως, βρίσκεται κι ένας Έλληνας που, όπως μας λέει, εκτελεί χρέη ξεναγού σε αυτό το γκρουπ αλλοδαπών, γνωρίζοντας τη γερμανική γλώσσα λόγω της παραμονής του για πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη χώρα.
Όπως είναι φυσικό, τον ρωτάμε για τους φίλους του. Είναι όλοι από 70 μέχρι και 83 ετών, όπως μας λέει. Πιστοί Καθολικοί, που είχαν όνειρο ζωής να επισκεφθούν τον Άθω. Μάλιστα, ένας εξ αυτών είχε ξανάρθει εδώ, πριν από 40 χρόνια!
Κάνουμε μια συζήτηση με τους Γερμανούς σχετικά με τις εντυπώσεις τους για το Άγιον Όρος. Από τις απαντήσεις τους, καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται για απλούς τουρίστες. Άλλωστε, ποιος ξεκινάει σε αυτή την ηλικία από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να έρθει σ' ένα μέρος...μη τουριστικό, με συνεχείς Ακολουθίες και λιτή, ασκητική ζωή;
Οι ηλικιωμένοι Γερμανοί, αν και Καθολικοί, γνωρίζουν αρκετά από τα δόγματα της Ορθοδοξίας. Φαίνονται εντυπωσιασμένοι από την λατρευτική της ζωή, όσοι μπόρεσαν να δουν μέχρι τον Πρόναο όπου τους επιτρέπεται η είσοδος. Μιλούν με θερμά λόγια για τους μοναχούς, τα Μοναστήρια και τις εμπειρίες τους εδώ.
Χωρίς να το καταλάβουμε, μιλάμε για αρκετή ώρα. Η συνεννόηση είναι λίγο δύσκολη, παρά τον...διερμηνέα που διαθέτουμε. Η χαρά στα πρόσωπα αυτών των σεβάσμιων κυρίων όμως, αντισταθμίζει τις όποιες δυσκολίες μετάφρασης.
Την ώρα που αναχωρούν, για να πάνε περπατώντας στην κοντινή Μονή Δοχειαρίου, ζητούν να βγάλουμε μια φωτογραφία. Είναι η καλύτερη ανάμνηση, μαζί με τις ανταλλαγές απόψεων που είχαμε, από θρησκευτικά θέματα μέχρι την σύγχρονη επικαιρότητα:
Τους αποχαιρετούμε με μια ερώτηση: «Θα ξανάρθετε;»
«Του χρόνου, με τη βοήθεια του Θεού!», απαντούν.
Σας περιμένουμε...!

Ένας δάσκαλος από τη Θράκη απευθύνει έκκληση προς όλους τους Έλληνες!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/10/blog-post_613.html

Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) Καλλικράτης μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερεις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερεις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος του.


Η ΘΡΑΚΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΔΑΣΚΑΛΟ (προωθηστε το)
Προς: Τους Έλληνες συμπολίτες μας

Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα.
Την ίδια ώρα λοιπόν ,που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα στηρίγματα), σε κάποιους άλλους χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα πάντα) χρηματικά πακέτα διόλου ευκαταφρόνητα τη σήμερον ημέρα.

Τώρα πολύ εύλογα θα αναρωτιέστε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που καρπώνονται αυτά τα απλόχερα χαρισμένα δώρα. Κοιτάζοντας όμως κανείς για λίγο πια το δέντρο και όχι το δάκτυλο, τότε χωρίς μεγάλη δυσκολία ξεκινά νααναζητά τον χρηματοδότη και όχι τον παραλήπτη.



Συνάδελφοι! Μπορεί για κάποιους από εσάς να είναι πολύ σημαντικό, το ποιά παράταξη θα κερδίσει τις εκλογές ή το ποιος συνάδελφος θα μας αντιπροσωπεύσει στα εκπαιδευτικά συμβούλια. Για μένα όμως σημαντικότερο όλων αυτών είναι το κάτω από ποια σημαία θα ξυπνήσει αύριο η οικογένειά μου και κάτω από ποια σημαία θα αναπαύονται οι παππούδες μου.

Κύριοι και κυρίες, κατάγομαι από την Θράκη, από την πόλη της Κομοτηνής. Εκεί από την 14 Μαΐου του 1920 τιμούμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό. Ξέρετε, μετά από τα παρακάτω , δεν θα 'ναι υπερβολή να δηλώσω πως ακόμη και μέχρι σήμερα ,το έτος 2012, ο τόπος μου διέπεται από κάποιας μορφής τουρκοκρατία.

Η Θράκη κατοικείται σήμερα από περίπου 350.000 ανθρώπους, Έλληνες, πολίτες. Γύρω στους 120.000 από αυτούς είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Αυτοί λοιπόν αποτελούν και τη γνωστή ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Οι 60.000 από τους 120.000 είναι οι τουρκοφανείς (κοινωνική ομάδα που διασπάται σε αρκετές μικτότερες υποομάδες). Γύρω στους 20.000 είναι οι Ρομά και 40.000 οι Πομάκοι.

Εδώ και πολλές δεκαετίες η τουρκική αλυτρωτική πολιτική, με την κρατική ανοχή-προδοσία, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης (κυρίως από την απέναντι πλευρά) ελληνοτουρκικής φιλίας, θέτει τις βάσεις και σπέρνει τους σπόρους της πολύ μεθοδικά, έτσι ώστε την στιγμή του θέρους να μαζέψει ευκολότερα πολύ περισσότερους καρπούς.

Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιο καλόβουλη προσπάθεια ερμηνείας των κινήσεων της Τουρκίας στη Θράκη, είναι αδύνατον και ουτοπικό να μην καταλήξει στις προ πολλών ετών μελετημένες και σταδιακά υλοποιημένες και υλοποιούμενες βλέπεις των γειτόνων.


Το σχέδιο έχει ως εξής. Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού, δημιουργία θρακικού ζητήματος ( καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού), αίτημα για συνδιοίκηση, ανεξαρτητοποίηση και τελικά προσάρτηση. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων.

Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχτεί το σχέδιο; Η μη τουρκοφανής μουσουλμανική μειονότητα, η οποία ανέκαθεν και συστηματικά κακοποιείται από σύσσωμο το ελληνικό κράτος και αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο, προβληματικό και εχθρικό.

Η λυσσαλέα και απρόσκοπτη γειτονική προπαγάνδα για την εμφύτευση τουρκικής συνείδησης στη μειονότητα και η παράλληλη και συστηματική αδιαφορία-κακοποίηση- προδοσία από μέρους της ελληνικής πολιτείας, σπρώχνουν όλο και πιο επικίνδυνα κοντά τη μειονότητα στην αγκαλιά της «μητέρας» Τουρκίας.

Επειδή είμαι λοιπόν και του επαγγέλματος γνωρίζω πως τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν. Παραπάνω μίλησα για χαρισμένα πακέτα χρημάτων από κάποιους σε κάποιους άλλους και μάλιστα σας προκάλεσα να αναζητήσετε τον πομπό και όχι τον δέκτη.

500 ευρώ μηνιαίως είναι το ποσό που παρέχει ο ζάμπλουτος Τούρκος επιχειρηματίας Ομάρ Μπαμπά για κάθε παιδί που εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο για να φοιτήσει σε ιδιωτικό μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο, χάριν της ορθότερης εκμάθησης του Ισλάμ κατω από τη σκέπη βέβαια της τουρκικής κυβέρνησης.

1000 ευρώ ετησίως για κάθε κεφάλι ανήλικου κοριτσιού που θα φορά την παραδοσιακήτούρκικη μαντίλα (η οποία θεωρείται χρόνια τώρα παρωχημένη στην γείτονα) παρέχει άτυπα το τουρκικό προξενείο.

Το πομακόπουλο που ουδεμία σχέση έχει με την τούρκικη κουλτούρα και γλώσσα καλείται να μάθει δίχως άλλη επιλογή τρείς άγνωστες προς αυτό γλώσσες, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Και αυτό γιατί η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην αναγνωρίζει το πομάκικο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας και με τη βία σπρώχνει το μικρό παιδί στην σύγχυση, στην αμάθεια και έπειτα στην τουρκοποίηση καθώς μέσα στα μειονοτικά σχολεία οι γλώσσες που διδάσκονται είναι τα τούρκικα, τα αραβικά και τα ελληνικά( καμία αναφορά στα πομάκικα).

Εδώ και χρόνια προσφέρονται δωρεάν δορυφορικά πιάτα (συνδεδεμένα άμεσα με τα τούρκικα ραδιοτηλεοπτικά μέσα) κυρίως στα ορεινά χωριά της Θράκης (πομακοχώρια) όπου μέχρι σήμερα το σήμα των ελληνικών δικτύων δεν έχει φτάσει ή είναι ανεπαρκές.

Στο κέντρο της Κομοτηνής εδώ και κάποια χρόνια δεσπόζει ,κάτω από τη σκέπη ενός νεόκτιστου και πολυτελούς κτηρίου, η μεγαλοπρεπής τούρκικη τράπεζα Ζιράατ Μπανκ η οποία δανείζει, επιλεκτικά σε μουσουλμάνους αλλά και συλλόγους που φωνάζουν ότι είναι τούρκικοι, με χαμηλά επιτόκια 3% ενώ οι ελληνικές με 14%. Αποτέλεσμα αυτών είναι ο χριστιανός να πουλά και ο μουσουλμάνος (η τράπεζα στην ουσία) να αγοράζει γη.


Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) Καλλικράτης μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερεις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερεις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος του.

Η επίσης εγκληματική κομματική λίστα έφερε επικίνδυνα αποτελέσματα στην περιοχή. Τα κόμματα που είχαν αξιώσεις στην περιοχή είχαν ως πρώτο όνομα στη λίστα μουσουλμάνο ( εκλεκτό του προξενείου) με αποτέλεσμα δύο από τους τρείς βο«υ»λευτές του νομού Ροδόπης να είναι τελικά από τους παραπάνω «εκλεκτούς».

Όπως φαίνεται τα παραδείγματα είναι πολλά και τα συναντά κανείς καθημερινά και σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας της Θράκης.

Το ζήτημα είναι ότι εφόσον το επίσημο κράτος εδώ και δεκαετίες κάνει τα πάντα για να μην κάνει τίποτα, ο κλήρος πέφτει μόνο σε εμάς τους πολίτες. Εύλογα θα διερωτάται κανείς τι μπορεί να κάνει για να βοηθήσει.

Το λιγότερο αλλά συνάμα σημαντικότατο που μπορεί να κάνει κάποιος από εδώ είναι αρχικά να ενημερωθεί για το ζήτημα και έπειτα να μεταλαμπαδεύσει το ζήτημα ως «ιεραπόστολος» και να το γνωστοποιήσει σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας.


Στόχος δεν είναι η ελληνοποίηση των Πομάκων. Στόχος είναι η συνειδησιακή τους αφύπνιση. Όταν ο Πομάκος νιώσει Πομάκος τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!




Για περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα επισκεφθείτε την σελίδα των Πομάκων
http://zagalisa.gr/




Πηγή

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου