Υπέροχη συλλογή εικόνων της Παναγίας (Μέρος 16ο)

http://www.diakonima.gr/2013/10/16/%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-15/

Πηγή: calindragan.wordpress.com 

Διαγράψτε την Ελλάδα! O λόγος του Αμερικάνου λογοτέχνη (και όχι μόνον), Robert Najemy για την Ελλάδα, που μας κάνει να ανατριχιάζουμε από υπερηφάνεια!

http://www.diakonima.gr/2013/10/16/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%88%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-o-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA/

Φωτό:tresorhotels.com

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων .
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, ανά τον κόσμο .
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη .
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού .
Από την ιατρική της χώρας σας, από την φαρμακευτική .
Από τα ανώτερα μαθηματικά (γεωμετρία, άλγεβρα) .
Από τη Φυσική και από τη χημεία .
Από την αστρονομία, από την αστροφυσική .
Από την πολιτική της χώρας σας .
Από την καθημερινότητα σας .
Διαγράψτε και τα απλά μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα.
Κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη,
σβήστε τη γεωμετρία από τα κτίρια σας,
από τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,
σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,
διαγράψτε τη δημοκρατία και την πολιτική,
διαγράψτε τη βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω,
αλλάξτε τους δορυφόρους σας ώστε να έχουν τετράγωνη τροχιά,
αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει έστω μια λέξη ελληνική), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη,
αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού,
(κι αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα), αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (ώστε να χάσει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο,
σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες,
αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας,
αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας,
αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό,
διαγράψτε τη φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε .Θα πείτε .. «δεν γίνεται» .
Σωστά, δεν γίνεται, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη .
Η πρόκληση πάντως ισχύει .

Πηγή:.opougis.blogspot.gr 

Γιατί έρχεται στον κόσμο αυτόν ο άνθρωπος; Χρειάζεται ο κόσμος τον άνθρωπο;

http://ahdoni.blogspot.gr/2013/10/blog-post_16.html

(Το κείμενο που ακολουθεί το άκουσα την πρωτοχρονιά σε μιά εκκλησιά του Πειραιά . Γράφτηκε από τον επίσκοπο της περιοχής π.Σεραφείμ και είναι ένα από τα πιο όμορφα κείμενα που συνάντησα τον τελευταίο καιρό. Θέλησα να το μοιραστώ με τους επισκέπτες τούτης της διαδικτυακής γωνιάς,  εν όψει της ευλαβικής προσέγγισης στο Ιερό Βήμα του Εκκλησιαστικού έτους, την Μεγάλη Τεσσαρακοστή της παραδείσιας βιωτής, της ταπείνωσης, τής εκούσιας στέρησης  και τής φιλαδελφίας.)

...... Γιατί έρχεται στον κόσμο αυτόν ο άνθρωπος; Χρειάζεται ο κόσμος τον άνθρωπο; υπάρχει κάποιος σκοπός στον κόσμο και υπάρχει κάποιος σκοπός για τον άνθρωπο;  Απορίες που ανακύπτουν από έναν διαστοχασμό μοναχικό της ύπαρξής μας όλης,  απορίες διατρητικές, ανατρεπτικές μιας φαινομενικής τάξης και μιας παράδοξης αλληλουχίας που πληγώνει στα βάθη του τον άνθρωπο, θέτοντας τον υπό πολλαπλή διερώτηση, απογυμνώνοντας την ασίγαστη προβληματικότητα του.

            Μεσα σ  ένα κόσμο που οφείλεται σε θεία  Ετοιμασία έρχεται ο καθένας με δάκρυα στα μάτια, για να γνωρίσει, να θαυμάσει, να ζήσει το αρμονικό κάλλος της Δημιουργίας όλης. Το κάλλος αυτό, το πολύμορφο και πολύτροπο, έχει θεία καταγωγή, είναι κατόρθωμα ιερό. και τα ίχνη αυτής της ιερότητας έρχεται να γνωρίσει ο άνθρωπος. Για τούτο οφείλει να έρχεται ως προσκυνητής. Να έρχεται, να συμπεριφέρεται και ν  απέρχεται ως προσκυνητής. να εμβιώνει, να συμβιώνει και να αποβιώνει ως ευλαβής επισκέπτης.

            Για αιώνες ο άνθρωπος συμπεριφέρθηκε μέσα στον κόσμο έτσι.  Εκτισε τις πολιτείες του ακολουθώντας τις θεηγόρες γραμμές των τοπίων του κόσμου.  Υψωσε τα ιερά του εκεί όπου ένιωθε μέσα στον κόσμο την πανέμορφη έξαρση του θείου.  Εστησε τα γεφύρια του συνομιλώντας ευλαβικά με τα ποτάμια, χαϊδεύοντας στοργικά την τριγύρω τους φύση. Και ύψωσε τείχη μέσα στην ταυτόμορφη αρμονία του τοπίου ενώ στέριωσε τα λιμάνια του εκεί όπου το δάχτυλο του Πλάστη του είχε φανερώσει τους πρόσφορους κόλπους. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα παλιά του ανθρώπου έργα μοιάζει να έχουν ψυχή, μοιάζει να λαλούν και από ολόβαθά τους να ψάλουν την ιερότητα του κόσμου και τα θαυμάσια του Θεού.  Οπου ο άνθρωπος έπαυε να είναι προσκυνητής του κόσμου και υπέκεπτε στην οίηση, ο κόσμος ο ίδιος ερχόταν και με άκαμπτες, μυστικές δυνάμεις εσάρωνε και ετσάκιζε τα έργα ετούτα της οίησης.

             Ωσπου, στους στερνούς αυτούς δύο αιώνες της οικουμένης η οίηση που υπέβοσκε μέσα στον άνθρωπο κατανίκησε το ήθος του προσκυνητή και τον αναγόρευσε κατακτητή του κόσμου.

             Ως κατακτητής, ο άνθρωπος, όπου ζει και απ  όπου περνά, σαρώνει την ιερότητα του κόσμου κι αναγορεύει τον εαυτό του σε νου της Δημιουργίας όλης. Αυτός που ήλθε για να φύγει, συμπεριφέρεται ως αλαζονικός κληρονόμος που μένει. Μενει και κατακτά, και μετασχηματίζει, και αλλοιώνει, και ασχημίζει, και γκρεμίζει, και κατατρώγει, και την όψη και τα σπλάχνα του κόσμου. Προσπαθεί να απαλείψει την ιερότητα του κόσμου, να σβήσει την σφραγίδα του Θεού, να θέσει αναιδώς την δική του. Είναι αδίσταχτος, αδηφάγος, άμοιρος αρμονίας και ομορφιάς, πλάσμα που μένει προσηλωμένο έξω από τον εαυτό του, κοινωνικός και κοινωνικοφανής, επικοινωνιακός και μύχια ακοινώνητος, ένας βάρβαρος που κρατεί στα χέρια δυνάμεις αβυσσαλέες και τρέφεται με το μίσος, την αντιπάθεια, την διεκδίκηση, την επιθετικότητα, - ποτέ με την αγάπη που ξυπνά στην ψυχή η κοινωνία της ιερότητας όλης της Δημιουργίας, την αγάπη του προσκυνητή.

            Και να που στο κατώφλι ενός καινούργιου χρόνου ο κατακτητής άνθρωπος, σέρνοντας πίσω του τα πιο άσχημα, κακόγουστα, εκτρωματικά, αντιφυσικά, αντικοσμικά έργα του, οδηγείται σ  ένα συγκλονιστικό αδιέξοδο : μπορεί να θανατώσει με τις κατακτητικές του δυνάμεις τον κόσμον όλο αλλά δεν μπορεί να αθανατίσει τον εαυτό του.  Όσα και όπως και αν βιώσει, τελικά θα αποβιώσει. και η μνήμη των κατακτητικών του απολαύσεων δεν θα τον συνοδεύσει.  Ο κατακτητής θα καμφθεί εμπρός στην ιερότητα του θανάτου, όσο και αν έχει τραφεί με την οίηση των κατακτήσεών του, όσο κι αν έχει παραμορφώσει τον κόσμο.  Ο κόσμος τελικά θα τον θάψει. Και θ  απλώσει και πάλι πάνω από τα λείψανά του την θεσπέσια αλουργίδα της ιερότητας της Δημιουργίας, φυτά, άνθη, ζωΰφια που αντικρύζουμε να μισοντύνουν τ  αρχαία ερείπια, τα μισογκρεμισμένα κάστρα, τα λησμονημένα γεφύρια.

 Αλλά πως ο γυμνός και τετραχηλισμένος άνθρωπος - κατακτητής θα ενδυθεί την αθανασία αφού δεν ανοίχθηκε από τον κόσμο τούτο των κτιστών στον  Ακτιστο Δημιουργό Του και δεν εβίωσε ως λειτουργός του κόσμου αλλά ως βιαστής του; Ποιός θα αφθαρτίσει τον απογυμνωμένο από τον εαυτό του άνθρωπο του καιρού μας;  Αφησε τα αλαζονικά του ίχνη στον κόσμο, αλλά η ζωη δαμάζει τα πάντα, γιατί μέσα στον κόσμο λειτουργεί άγρυπνος ο χρόνος. Μονον όποιος έρχεται και ζει ως προσκυνητής υπερβαίνει τον χρόνο μέσα στην θεία ιερότητα που νιώθει εντός του βαθιά ως έκταση και ως ευχαριστία, ως ρυθμό βίου και ως συμμετοχή.

 Αν ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο, και αν συμπεριφέρεται, ζώντας μέσα σ  αυτόν ως προσκυνητής, η ευλαβής αυτή προσκύνηση ξεκινά από τον ίδιο του τον εαυτό, προχωρεί προς τον άλλο, για να υψωθεί τελικά προς τον μεγάλον  Αλλο, τον Θεο.

 Η προσκύνηση του εαυτού του προσφέρεται προς το ίδιο του το σώμα, το φανερό σημείο της ύπαρξής του μέσα στον κόσμο, για να καταλήξει σε προσκύνηση της καρδιάς του, της συνείδησης και της ψυχής του. Προσκύνηση του σώματος σημαίνει ευλάβεια εμπρός στο μυστήριο της ιερότητάς του, σ  ετούτη την υπέρλογη σύνθεση ορατών και αοράτων, υλικών και άϋλων στοιχείων που σε μια δυναμική, ασίγαστη όσμωση συναποτελούν τον εαυτό του.

Οι καιροί μας, ζώντας μια πολύμορφη, θανάσιμη εκτροπή, λατρεύουν αποκλειστικά το υλικό σώμα. Πιστεύουν στο σώμα τυραννικά, υπηρετούν, χρησιμοποιούν, εκμεταλλεύονται, εμπορεύονται το σώμα γιατί δεν πιστεύουν παρά μονάχα σ  αυτό. Παραθεωρούν τον άϋλο, τον αόρατο εαυτό του ανθρώπου και για τούτο δεν κατορθώνουν να διακρίνουν την μυστηριακή του λειτουργία μέσα στο υλικό σώμα : την θεϊκή πνοη της ψυχής, την ιερότητα της συνείδησης.  Ετσι το σώμα απομένει έκθετο, όργανο, εργαλείο, εμπόρευμα, προμηθευτής και καταναλωτής για να καταλήξει ο άνθρωπος να ζει ως συνεταίρος του μηδενός, στο χείλος θανάτου σκοτεινού, εκμηδενιστικού. Το σώμα τότε συνιστά την άπαρχή του μηδενός και πιστεύοντας μόνο σ  αυτό, πιστεύει στον θάνατό του.

Αυτό το μηδέν αντικρύζει ο κατακτητής, όχι ο προσκυνητής άνθρωπος και στον άλλο, στον πλησίον του.  Αντί να τον προσεγγίζει με ευλάβεια, τιμή, στοργή κι έκσταση εμπρός στην απερίγραπτη ιερότητα του μυστηρίου του, τον αντιμετωπίζει ζωϊκά, με το αίσθημα και το ένστικτο. Ποτέ με την διαίσθηση και την εν-όραση.  Οχι με την τρυφερότητα της φιλίας την πανευγενή, αλλά με την σκαιότητα του αριθμού, της μάζας, της κατανάλωσης. Γιατί η σημερινή κοινωνία εγγράφει και το σώμα του άλλου μέσα στα δεδομένα της παραγωγής, της ηδονοθηρίας και της κατανάλωσης, με την εμπορευματική αντίληψη ενός κόσμου οιστρηλατημένου από το νευρωτικό κυνηγητό του χρήματος και της απόλαυσης. Και τότε, η καρδιά ξυλιάζει, αδρανεί.  Η ψυχή υποφέρει από ολική έκλειψη και ο άνθρωπος - πρόσωπο μετασχηματίζεται σε άτομο - αριθμό.

 Η μεταβολή του προσκυνητή ανθρώπου σε κατακτητή προκαλεί - και συντηρεί - την δεινή κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων στους καιρούς μας, κρίση της φιλίας, του γάμου, κρίση της οικογένειας. Το επίπεδο, οριζόντιο αντίκρυσμα του εαυτού μας και του άλλου σημαίνει μηδενιστική κατάφαση μιας ζωής και μιας άσκοπης πολυλειτουργίας, αναιτιολόγητης, παράλογης.

 Ενώ το βάθος της ύπαρξης του προσκυνητή ανθρώπου το προσπορίζουν οι προπάτορες μέσα στην  Ιστορία, το ύψος το χορηγεί εκείνος που αγρυπνεί στην κορυφή του κόσμου : ο απερινόητος Θεός, ο κλειδοκράτορας του μυστηρίου της Δημιουργίας.  Εκείνος είναι ο μεγάλος  Αλλος, που καλεί στην ύψωση τον άνθρωπο σε κάθε μετρητή στιγμή του χρόνου.

 Αν όμως ο άνθρωπος δεν προσήλθε στν ζωη για να προσκυνήσει τα ιερά και τα όσια, τότε δεν θα βιώσει με πληρότητα ούτε τον εαυτό του, ούτε τους άλλους, μήτε τον Θεο. Τα θεϊκά Του ίχνη λάμπουν παντού μέσα στην εύκρατη νύχτα της ταπεινοσύνης του όντος που υπάρχει για να δοξολογεί, αρκεί να μπορούμε να τα διακρίνουμε.

 Η ζωη ως προσκύνηση φέρει τον άνθρωπο σε μιαν εκστατική ισορροπία του υπάρχειν σε πλάτος, σε βάθος, σε ύψος.

Τον καταλάμπει με την Χαρη, τον ευγενίζει ως επισκέπτη, ως φιλοξενούμενο, και τον συνδέει οργανικά με τους συνανθρώπους του και με τον Δημιουργό του. Αυτή η ιερή συμφιλίωση αποκαλύπτει την μυστική, χαρμόσυνη αρμονία των πάντων. Και υψώνει πλέον την ζωη ως φιλοξενία και ως πολύτιμο δώρο.

(η φωτογραφία είναι από την Μονή Κηπίνας στην Ήπειρο.Το κείμενο ελήφθη από τον ιστοχώρο της Μητρόπολης Πειραιά) 

 http://misha.pblogs.gr

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ MAKELEIO: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΥ-ΕΞΑΔΕΛΦΟΥ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ, ΟΙ “ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ” ΜΕ Ν.Δ & Ο ΝΕΚΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛ.ΤΑ

http://www.makeleio.gr/?p=17229

Κεντρικό πρόσωπο-στην υπόθεση του τραγικού θανάτου του οργανωτικού γραμματέα του σωματείου πτυχιούχων των ΕΛΤΑ και μέλους της ΠΑΣΚΕ Μανώλη Γουρνιεζάκη την Πέμπτη 6 Οκτώβρη του 2006-εμφανίζεται ο Παναγιώτης Μιχαλόλιας, απόστρατος αξιωματικός του στρατού, ο οποίος προσλήφθηκε ως «ειδικός σύμβουλος ασφάλειας» στα ΕΛΤΑ στις 18/6/04, αλλά στην πραγματικότητα ανέλαβε υπερεξουσίες ως δεξί χέρι της διοίκησης του Άγγελου Μπρατάκου. Ο κ. Μιχαλόλιας, σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστών, διατηρούσε ιδιαίτερες σχέσεις με τον πρωταγωνιστή του θανάσιμου επεισοδίου Θεμιστοκλή Κονταξή, ο οποίος είχε μετατεθεί στα κεντρικά γραφεία και είχε απαλλαγεί από τα καθήκοντα του διανομέα.

Τις πρώτες μέρες έπειτα από το επεισόδιο, και όταν υποδείχθηκε από συνδικαλιστές τόσο της ΠΑΣΚΕ όσο και της ΔΑΚΕ ως πρόσωπο-κλειδί στην υπόθεση, ο κ. Μιχαλόλιας αποσύρθηκε διακριτικά από τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού και πήγε στις Ταχυμεταφορές. Στα μέσα Δεκεμβρίου, μόλις καταλάγιασε ο θόρυβος, ο απόστρατος αξιωματικός επέστρεψε σιωπηρά στη θέση του.

Σε ερωτήσεις βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισημαίνεται ότι ο απόστρατος αυτός είναι εξάδελφος του υφυπουργού Εθνικής Αμυνας Βασίλη Μιχαλολιάκου και αποδίδεται σ’ αυτή τη συγγένεια «η αναβάθμισή του μέσα σε μια νύχτα από συνταγματάρχη σε αντιστράτηγο».

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για τον ίδιο κλάδο της μανιάτικης αυτής οικογένειας. Αλλωστε ξάδελφοι είναι και τα τρία αδέλφια με επίσης γνωστή δημόσια δραστηριότητα: ο δικηγόρος Παναγιώτης Μιχαλόλιας (γνωστός από την υπεράσπιση του Κοσκωτά, του Σαλιαρέλη, του Μιχαλόπουλου και του Χρυσαυγίτη Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου), ο γεν. γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νικόλας Μιχαλολιάκος και ο αντιστράτηγος Ιωάννης Μιχαλολιάκος που έχει αναδειχθεί πρόσφατα στη θέση του Α’ υπαρχηγού ΓΕΣ.

Αλλά η μανιάτικη αυτή αλυσίδα έχει και έναν άλλο κρίκο: τον σημερινό πρόεδρο των ΕΛΤΑ κ. Αγγελο Μπρατάκο. Ο κ. Μπρατάκος υπήρξε πριν από τη δικτατορία ηγετικό στέλεχος της παρακρατικής ΕΚΟΦ, μαζί με ορισμένα άλλα σημερινά στελέχη της Ν.Δ.

Επί δικτατορίας απέφυγε να ταυτιστεί με το καθεστώς, όπως άλλοι ομοϊδεάτες του, αλλά εξακολουθεί να εμπνέεται από τις ιδέες εκείνες, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι ήταν ένας από τους τελευταίους βουλευτές της Ν.Δ. που συνέχιζε να παραβρίσκεται στις γιορτές μίσους στο Μακρυγιάννη. Μαζί του -ποιος άλλος;- ο κ. Βασίλειος Μιχαλολιάκος, ο «ξάδελφος».

Στις ίδιες εκδηλώσεις μίσους παρών και ο πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, ο οποίος ως υφυπουργός Εθνικής Αμυνας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη (1990-1993) είχε τοποθετήσει στο γραφείο του τον κ. Μιχαλόλια, με αρμοδιότητες μετακίνησης και ελέγχου του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων.

Πρόκειται ασφαλώς για μια ειδική αύρα που αποπνέει η διοίκηση των ΕΛΤΑ. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί κανείς να της προσδώσει τα χαρακτηριστικά που είχε η προδικτατορική ΕΡΕ. Το σίγουρο είναι ότι, σύμφωνα με τη νέα σύμβασή του, ο κ. Μιχαλόλιας έχει εξουσίες που υπερβαίνουν κατά πολύ έναν απλό υπεύθυνο ασφαλείας.

Οπως αναφέρει αυτή η νέα σύμβασή του που ισχύει από την 1/10/06 έως τις 30/9/09, «ο κ. Μιχαλόλιας ως Ειδικός Σύμβουλος: α) συμβουλεύει για ζητήματα προσωπικού, επιθεώρησης και ασφάλειας και για όλες τις υπηρεσιακές εισηγήσεις και αποφάσεις των διευθύνσεων ανθρώπινου δυναμικού, οργάνωσης και επιθεώρησης, των οποίων λαμβάνει γνώση, β) καταρτίζει μελέτες, γ) μετέχει στις σχετικές συσκέψεις δ) επικουρεί τον συντονισμό του έργου της ειδικότητάς του, ε) προϊσταται της υπηρεσίας ασφάλειας και στ) ασκεί κάθε έργο που του ανατίθεται από τον διευθύνοντα σύμβουλο».

Οι υπερεξουσίες αυτές συμβαδίζουν και με τη γενναιόδωρη ανταμοιβή του αποστράτου που κοστίζει στα ΕΛΤΑ 115.000 ευρώ το χρόνο. Η πλευρά της διοίκησης των ΕΛΤΑ υποστηρίζει ότι οι αρμοδιότητες του κ. Μιχαλόλια περιορίζονται σε θέματα ασφαλείας, αλλά οι συνδικαλιστές του χώρου αντιτείνουν ότι ακόμα και οι εσωτερικές μεταθέσεις και οι μετακινήσεις υπαλλήλων περνούν από το γραφείο του.

Απαντώντας στο θόρυβο που προκλήθηκε για τον κ. Μιχαλόλια μετά το επεισόδιο που προκάλεσε το θάνατο του συνδικαλιστή, η διοίκηση των ΕΛΤΑ έβγαλε ανακοίνωση (9/10/06) στην οποία υποστηρίζεται ότι οι εργαζόμενοι είχαν συμφωνήσει στην τοποθέτηση του κ. Μιχαλόλια και στη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του με τη σύμβαση της 1/10/06.

Τη δικαιολογία αυτή διαψεύδει ανακοίνωση δύο σωματείων των ΕΛΤΑ (Σωματείο Διοικητικών Υπαλλήλων Αττικής και ΠΑΣΠΑΑΣΕ-ΕΛΤΑ), στην οποία αναφέρεται προφητικά ότι με την αναβάθμιση του συμβούλου ασφαλείας «δημιουργείται και επίσημα πλέον παραδιοικητικός μηχανισμός» και προβλεπόταν ότι «τα τρία πλέον κέντρα εξουσίας και διοίκησης στον ΕΛΤΑ, ο Διευθύνων Σύμβουλος, ο πρόεδρος του ΔΣ και ο “Κυβερνητικός Επίτροπος” θα αναλωθούν σε έναν εμφύλιο κομματικό πόλεμο χωρίς προηγούμενο με θύμα τον ΕΛΤΑ».

Η ανακοίνωση αυτή που δημοσιεύτηκε στις 2/10/06 απαιτεί «την άμεση ανάκληση της απόφασης του ΔΣ» με σκληρά λόγια: «Οι θιασώτες των εποχών του χαφιεδισμού, του φακελώματος των δημοκρατικών πολιτών, των διώξεων και της εμπορίας της εθνικοφροσύνης, δεν έχουν θέση στη δημοκρατία».

Πώς και γιατί γίνονται οι παρακολουθήσεις (Του Γιώργου Κατρούγκαλου)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8551.html

Δεν ήταν βουλευτής της αντιπολίτευσης, αλλά -προς τιμήν του- ο Αρης Σπηλιωτόπουλος που κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης με το αυτονόητο ερώτημα: Πώς ήταν δυνατόν ο κοριός της ΕΥΠ να έχει καταγράψει ενοχοποιητικές συνομιλίες βουλευτών της Χρυσής Αυγής πριν από το φονικό στο Κερατσίνι;

Η κοινή λογική λέει ότι, χωρίς προφητικές ικανότητες, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν οι διωκτικές αρχές να έχουν εξασφαλίσει δικαστική άδεια να διερευνήσουν έγκλημα πριν αυτό συμβεί. Δεν ζούμε δα ακόμη στην εποχή του Minority Report!

Αρα η ΕΥΠ προβαίνει σε αντισυνταγματικές, μαζικές, προληπτικές παρακολουθήσεις, ανάλογες με αυτές που αποκάλυψε ο Σνόουντεν στην Αμερική. Τα τηλέφωνα όλων μας (μπορεί να) παρακολουθούνται. Για πολλούς αυτό ήταν κοινό μυστικό. Οι συστημικοί συνένοχοι το ξέρουν: αν έχετε συνομιλήσει με πολιτικό για κάτι που θεωρεί σημαντικό, θα τον έχετε δει να βγάζει την μπαταρία από το κινητό του, πράγμα που υποτίθεται ότι παρέχει κάποια προστασία. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η εξαφάνιση της ιδιωτικότητας και η παράδοση όλων των πτυχών της ζωής τού καθενός στον πανοπτικό κρατικό Μινώταυρο γίνεται τυπικά νομότυπα!

Ονόμος 2225/1994 (νόμος του ΠΑΣΟΚ) επιτρέπει στην ΕΥΠ να ζητά από τον εισαγγελέα άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να αναφέρει ούτε ποιον αφορά ούτε το σκοπό της επιβολής της άρσης ούτε την εδαφική έκταση των παρακολουθήσεων ούτε καν τη διάρκειά τους. Ετσι η ΕΥΠ υποβάλλει γενικά και αφηρημένα αίτημα άρσης απορρήτου, ζητώντας -και παίρνοντας- λευκή επιταγή για ανεξέλεγκτες, αδιάκριτες παρακολουθήσεις, πράγμα που παραβιάζει ευθέως τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1. Και αυτό, γιατί το Σύνταγμα επιβάλλει η άρση του απορρήτου να γίνεται μόνον για να αντιμετωπισθεί συγκεκριμένος κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια.

Μάλιστα, ακόμη και αυτό επιτρέπεται μόνον εφ' όσον ο κίνδυνος είναι πράγματι εξωτερικός. Και τούτο διότι ο τεχνικός νομικός όρος «εθνική ασφάλεια» ακριβολογεί μόνο σε σχέση με εξωτερικές απειλές, δηλαδή για την αντιμετώπιση κατασκοπίας από πράκτορες ξένων χωρών ή κινήσεις υπονόμευσης της εθνικής ακεραιότητας, ή του πολιτεύματος. (Οι κίνδυνοι από το κοινό έγκλημα αφορούν τη «δημόσια τάξη» και ως προς αυτούς ο νόμος επιβάλλει ρητά εξειδίκευση του αιτήματος, με αναφορά συγκεκριμένων προσώπων που έχουν σχέση με την υπόθεση που ερευνάται.) Συνεπώς, ακόμη και υπό την ισχύ του απαράδεκτου νόμου 2225/1994, ο αρμόδιος εισαγγελέας Εφετών θα έπρεπε να απορρίπτει αίτημα της ΕΥΠ που δεν συνδέεται στενά με αντιμετώπιση εξωτερικού κινδύνου.

Είναι αλήθεια ότι ο νόμος, με μια τροποποίησή του το 2003, περιλαμβάνει κάποιες ισχνές εγγυήσεις: προβλέπει ότι απόσπασμα της διάταξης του εισαγγελέα (ή του Δικαστικού Συμβουλίου, στην περίπτωση των κοινών εγκλημάτων) παραδίδεται σε κλειστό φάκελο στην Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και ο πρόεδρός της ενημερώνει σχετικά τους αρχηγούς των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή. Στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι στη Βουλή κατατίθενται απλώς στατιστικά στοιχεία, χωρίς συγκεκριμένη αναφορά για το ποιος και γιατί παρακολουθείται. Συνεπώς, ακόμη και οι ελάχιστες αυτές εγγυήσεις διαφάνειας ουσιαστικά δεν τηρούνται.

Με άλλα λόγια, υφίσταται μια γενικευμένη αστοχία όλων των εμπλεκόμενων θεσμών ως προς την υποχρέωσή τους να προστατέψουν αποτελεσματικά το συνταγματικό δικαίωμα: η Βουλή ψήφισε αντισυνταγματικό νόμο και αδιαφορεί για το κοινοβουλευτικό ελεγκτικό της έργο, η δικαστική εξουσία εφαρμόζει τον αντισυνταγματικό νόμο και η εκτελεστική εξουσία παρακολουθεί ασύστολα και αδιακρίτως. Το καλύτερο είναι ότι επικεφαλής της αρμόδιας διεύθυνσης της ΕΥΠ ήταν συγγενής και συνεπώνυμος βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Προφανώς οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής εξακολουθούν να είναι στεγανοί μόνον ως προς την Αριστερά...

Θα πείτε, τι μας νοιάζει αν μας παρακολουθούν, αν δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε; Πέραν του ότι κανένας δεν πρέπει να είναι έτοιμος να παραδώσει τα μύχια της ζωής του χωρίς τη θέλησή του σε κανέναν άλλο, πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τι τεράστια δύναμη αποκτούν οι μυστικές υπηρεσίες (και αυτοί που τις ελέγχουν) ως κλειδοκράτορες μυστικών. Ο Εντγκαρ Χούβερ, ο πρώτος αρχηγός του FBI, ήταν ισχυρότερος από τους προέδρους των ΗΠΑ μέχρι το θάνατό του, κατέχοντας τέτοιους «θησαυρούς».

Και, σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία δεν επιβιώνει αν δεν είμαστε πρόθυμοι να την υπερασπιστούμε. Αυτήν και τα δικαιώματά μας.

Πηγή:  ethnos.gr

Τον Δεκέμβριο οι αποφάσεις για το κενό, Απρίλιο τα παζάρια για το χρέος

http://www.antinews.gr/2013/10/16/230802/

Ένας ακόμη… ανθύπατος μας επισκέφτηκε στην Αθήνα και μίλησε για όλα τα οικονομικά θέματα που απασχολούν την Ελλάδα. Αφού έκανε βόλτα στο υπουργείο Οικονομικών, πέρασε και από το Μαξίμου προκειμένου να μας πει κι αυτός τις ενστάσεις του για την πρόοδο της Ελλάδας και να μας προειδοποιήσει για την επόμενη δόση του 1 δισ. ευρώ καθώς είναι υπεύθυνος. Ο λόγος για τον πρόεδρο του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ, ο οποίος βέβαια έπεσε στην περίπτωση καθώς οι σχέσεις της κυβέρνησης με την τρόικα είναι ιδιαίτερα τεταμένες.

Με τον πρωθυπουργό, απλώς επαναλήφθηκε η συζήτηση που έγινε και με τον Γ. Στουρνάρα σε ότι αφορά το χρηματοδοτικό κενό και τα παζάρια που ξεκινούν για το ελληνικό χρέος. Επιβεβαιώθηκε ότι οι αποφάσεις για το κενό του 2014, που υπολογίζεται σε 5-6 δισ. ευρώ, θα ξεκινήσουν τον Δεκέμβριο.

Στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών δήλωσε ότι κατά την 4ωρη συνάντηση, τέθηκε το χρονοδιάγραμμα των αποφάσεων για το χρηματοδοτικό κενό της χώρας, καθώς και για το δημόσιο χρέος. Για το τελευταίο, οι όποιες αποφάσεις για την ελάφρυνσή του, τοποθετούνται χρονικά για τον Απρίλιο 2014, μετά την επικύρωση από τη Eurostat του πρωτογενούς

πλεονάσματος στον προϋπολογισμό 2013.

Για το δημοσιονομικό κενό για το 2014, το οποίο προσδιορίζεται από τους επικεφαλής της τρόικας σε 2 δισ. ευρώ, αναμένονται νέες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Αντικείμενο της συνάντηση στο υπουργείο Οικονομικών, ήταν και οι τέσσερις προαπαιτούμενες δράσεις για την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ (σχέδιο αναδιάρθρωσης αμυντικών βιομηχανιών και ΛΑΡΚΟ, πρόγραμμα διαθεσιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, Κώδικας Δικηγόρων και αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου προς ΕΥΔΑΠ- ΕΥΑΘ), καθώς το Euro Working Group είναι αρμόδιο για την καταβολή της δόσης, η οποία, σημειωτέον, εκκρεμεί από τον περασμένο Ιούλιο.

Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, το κύριο πρόβλημα μεταξύ των τεσσάρων προαπαιτούμενων είναι το ζήτημα των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων και, όπως ανέφερε το κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου, «αύριο μάλλον θα πραγματοποιηθεί τηλεδιάσκεψη με τους επικεφαλής της τρόικας για το συγκεκριμένο θέμα».