ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΥΠΑΚΗΣ: «Πλειστηριασμοί: Διάλυση και όχι λύση»

Κ. Πουπάκης: «Πλειστηριασμοί: Διάλυση και όχι λύση»

(Άρθρο του Ευρωβουλευτή Κ. Πουπάκη στο marketnews.gr)

Το φαινόμενο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας που λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις και επεκτείνεται ραγδαία όσο κλιμακώνονται οι επιπτώσεις της κρίσης στη ζωή των πολιτών.

Δίπλα σε μια μερίδα ανθρώπων που σε ένα κλίμα ανεύθυνου δανεισμού -καλλιεργούμενου κυρίως από τα Τραπεζικά Ιδρύματα- υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους, έρχονται να προστεθούν μαζικά χιλιάδες νοικοκυριά τα οποία ενώ προχώρησαν σε μια ορθολογική χρήση στεγαστικής ή καταναλωτικής πίστωσης αδυνατούν πλέον, μετά την βίαιη υποβάθμιση ή ακόμα και καθολική απώλεια των εισοδημάτων τους ως συνέπεια της πρωτόγνωρης ύφεσης, να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει.

Ενδεχόμενη άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών ακινήτων για απαιτήσεις που δεν υπερβαίνουν τις διακόσιες χιλιάδες ευρώ (200.000€) εγκυμονεί τη σύνθλιψη του κοινωνικού ιστού ενεργοποιώντας ένα «ντόμινο» επώδυνων κοινωνικών εξελίξεων και αντιδράσεων σε μια περίοδο που η εσωτερική σταθερότητα είναι αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της χώρας.

Οι κατασχέσεις των σπιτιών θα δημιουργήσουν στρατιές εξαθλιωμένων και «χρεωμένων αστέγων» ή «νοικάρηδων-ιδιοκτητών» χωρίς μάλιστα να προσφέρουν λύση στο ζήτημα των «κόκκινων δανείων» και στην αποκατάσταση της τραπεζικής πίστης, καθώς το τίμημα του πλειστηριασμού θα είναι πολύ μικρότερο του ποσού του αρχικού δανεισμού. Ταυτόχρονα, οι Τράπεζες θα επωμιστούν πρόσθετα διαχειριστικά έξοδα από τη συγκέντρωση πληθώρας ακινήτων ενώ η αγορά ακινήτων απειλείται με κραχ από την εντεινόμενη υπερπροσφορά αδιάθετων κατοικιών «εξυπηρετώντας» τους ευσεβείς πόθους των δυνάμει «νεοτσιφλικάδων» και των καραδοκούντων ξένων funds που προσδοκούν την πλήρη κατάρρευση των τιμών για να εξαπολύσουν τις κερδοσκοπικές τους επιθέσεις.

Η λύση, λοιπόν, θα πρέπει να αναζητηθεί μέσα από την ύπαρξη ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος διακανονισμών και ρυθμίσεων που θα προσαρμόζονται στην νέα οικονομική κατάσταση των πολιτών οι οποίοι δανείστηκαν με άλλους όρους και σε άλλους καιρούς. Προϋπόθεση ο διαχωρισμός αυτών που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποπληρώσουν από εκείνους που απλά εκμεταλλεύονται την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Οι τράπεζες από τη μεριά τους οφείλουν αφενός να αναλάβουν το «κόστος» από το μέρος του ρίσκου που τους αναλογεί και αφετέρου να επιστρέψουν ως ένα ιδιότυπο «κοινωνικό μέρισμα» τη βιωσιμότητα που απέκτησαν από τα ποσά των εγγυήσεων, τα οποία επιβάρυναν τους Έλληνες πολίτες.

Η διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος «παγώματος»-απαγόρευσης των πλειστηριασμών (για απαιτήσεις που δεν υπερβαίνουν τις 200.000€) είναι απαραίτητη και αδιαπραγμάτευτη καθώς συνιστά τη βάση κάθε κοινωνικά προσανατολισμένου σχεδίου. Άλλωστε οι λόγοι που οδήγησαν στη λήψη του συγκεκριμένου μέτρου όχι μόνο δεν έχουν εκλείψει, αντιθέτως έχουν οξυνθεί.

Παράλληλα, σύμφωνα και με τη διεθνή εμπειρία από αντίστοιχές καταστάσεις, πρέπει να υιοθετηθούν πρόσθετες διαζευκτικές ή συνδυαστικές δράσεις ανάλογα με την περίπτωση όπως:

·         η διαγραφή μέρους του δανείου (όταν μάλιστα η τωρινή πραγματική αξία του ακινήτου υπολείπεται σημαντικά της αξίας σύμφωνα με την οποία χορηγήθηκε το δάνειο) και ειδική μέριμνα για τα δάνεια που έχουν συναφθεί σε ελβετικό φράγκο,

·         η μείωση των επιτοκίων και η χρονική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής,

·         και την αναστολή των απαιτήσεων ακόμη και για αριθμό χρόνων ίσο με τα έτη της συνεπούς και απρόσκοπτης καταβολής

με κοινό παρανομαστή τη διαμόρφωση του ύψους της δόσης και χαμηλότερα από το θεσμοθετημένο 30% του μηνιαίου εισοδήματος όταν το υπολειπόμενο διαθέσιμο εισόδημα βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ώστε να διασφαλίζονται οι ελάχιστες προϋποθέσεις μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους δανειολήπτες και τις οικογένειές τους.

Την ώρα που η κοινωνική συνοχή γνωρίζει μια πρωτόγνωρη δοκιμασία, η οχύρωση των ευπαθών ομάδων και η θωράκιση των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων με την ενδυνάμωση της προστασίας της κατοικίας επιβάλλεται να καταστούν σε πρώτιστη προτεραιότητα της κυβερνητικής πολιτικής μακριά από «αστερίσκους» και ανάλγητες υποθέσεις εργασίας.

Κομβικής σημασίας ζήτημα αποτελεί και η συνολικότερη προστασία της μικρής ιδιοκτησίας ακινήτων που ενώ τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσε το πεδίο «επένδυσης» των κόπων μιας ζωής, βαδίζει σήμερα προς την οριστική της απαξίωση είτε με βεβιασμένες εκποιήσεις για την κάλυψη ανεξόφλητων ή προσεχών τραπεζικών οφειλών, είτε με την κατάσχεσή τους έναντι δυσανάλογα χαμηλών χρηματικών ποσών.

Ο απεγκλωβισμός των νοικοκυριών από τον εφιάλτη των κατασχέσεων απαιτεί κοινωνικά δίκαιες πρωτοβουλίες που δεν υπονομεύουν τη λειτουργία του Τραπεζικού Συστήματος, το οποίο οφείλει επιτέλους να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας και στην ανακούφιση της κοινωνίας. 

ΑΘΗΝΑ                                                   ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ                                                                           ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ

 Ιουλιανού 28-Γ’ Σεπτεμβρίου                Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                                                         Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

(1oς ορ,. Γραφ. 5,) Αθήνα 10434            Κτίριο Altiero Spinelli, Γρ. 08Ε115                                         Κτίριο L. Weiss, Γρ.Τ09037

T:+30-210 8835010, 060                        Rue Wiertz 60, B-1047 BRUSSELS                                       1, av. Pr. R. Schuman, CS 91024

F:+30-210 8835017                                Τ.:+32-22845260/ F:+32-228492601                                     67070 STRASBOURG

   email: k.poupakis@parliament.gr           email: konstantinos.poupakis@europarl.europa.eu                Τ:+33-388175260/F:+33-388179260

INKA: ΜΕΙΩΣΤΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΦΟΡΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ.

Προς τον

Υπουργό Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρα

Και τον

Υπουργό Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη

                                                                                                            Αθήνα, 09/09/2013

Αξιότιμοι κ. κ. Υπουργοί,

Τον χειμώνα του 2012, 2013 μια ολόκληρη χώρα πάγωσε και πλάνταξε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εξαιτίας της ανάλγητης φοροεισπρακτικής πολιτικής που εφαρμόζετε. Συγκεκριμένα, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης απόκλεισε από την αγορά πετρελαίου θέρμανσης τα 2/3 των καταναλωτών σε σύγκριση με το 2011, 2012, μόνο το 1/3 αγόρασε πετρέλαιο θέρμανσης.

Αποτέλεσμα:

1)      Εξαθλίωση των καταναλωτών, των εκλεκτόρων σας δηλαδή – κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων και όλων όσων αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά προκειμένου να προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης. Ποιος θα ξεχάσει άραγε τον θάνατο των φοιτητών από το περίφημο μαγκάλι για θέρμανση και ψησταριά αντί ηλ. κουζίνας;

2)      Τα έσοδα του φοροεισπρακτικού σας μηχανισμού, αντίστροφα κατέρρευσαν. Δυστυχώς το αντίθετο μπορεί να αποδειχθεί μόνο με «δημιουργική λογιστική», η οποία κρίθηκε ότι χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα.

Πρέπει να καταλάβετε ότι, και σαν πείραμα ακόμα, απέτυχε!

Ακόμη και η δήθεν «χορήγηση» του επιδόματος θέρμανσης, είναι μια φενάκη από τη στιγμή που πρέπει τα χρήματα να καταβληθούν πρώτα από τους καταναλωτές και μετά αυτοί να διατρέξουν με δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες προκειμένου να τους επιστραφούν. Μοιάζει και αυτό όμως με πείραμα.

Χρήματα, που δεν θα ζητήσουν ποτέ πίσω αφού ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ να τα προκαταβάλλουν…

Θυμηθείτε και, ότι, λόγω αδρανοποίησης καταστρέφονται και οι πάγιες εγκαταστάσεις θέρμανσης των πολυκατοικιών, πέραν των απερίγραπτων διενέξεων που παράγει η αδυναμία των ενοίκων η ιδιοκτητών να συμφωνήσουν στο λίγο η στο καθόλου καλοριφέρ.

Ακούστε τη φωνή της κοινωνίας – ακούστε τις ανάγκες των ανθρώπων:

ΜΕΙΩΣΤΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΦΟΡΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ.

ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.

Στοχεύοντας στην ανθρώπινη ευαισθησία σας,

Ο Πρόεδρος του ΔΣ

Γεώργιος Λεχουρίτης

Η Γέννηση της Θεοτόκου κατά τους Αγίους Πατέρες

http://proskynitis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8923.html



Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὴν ὁμιλία του στὸ «Γενέσιο τῆς Θεοτόκου» ἀναφέρει: «Σήμερα ἡ προφητευμένη ράβδος ἐβλάστησε ἀπὸ τὴν ρίζα τοῦ Ἰεσσαί, ἀπὸ τὴν ὁποία “ἐβγῆκε ἀνθὸς”, ποὺ δὲν δέχεται μαρασμό, ἀλλὰ καὶ ἀνακαλεῖ τὴν φύση μας, ποὺ ἐμαράθηκε καὶ γι’ αὐτὸ ἐξέπεσε ἀπὸ τὸν ἀμάραντο τόπο τῆς τρυφῆς καὶ τὴν ἐπαναφέρει στὸ εὐθαλὲς καὶ τῆς χαρίζει τὸ ἀειθαλές, τὴν ἀνεβάζει πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν εἰσάγει στὸν παράδεισο.
Εἶναι ἡ ράβδος μὲ τὴν ὁποίαν ὁ μέγας ποιμὴν μετέφερε τὸ λογικὸ ποίμνιο πρὸς τὶς αἰώνιες βοσκές· ἡ ράβδος, στὴν ὁποία στηριγμένη ἡ φύσις μας ἀπέθεσε τὴν παλαιότητα καὶ τὴν γεροντικὴ ἀδράνεια καὶ βαδίζει εὔκολα πρὸς τὸν οὐρανό, ἀφήνοντας τὴν γῆ κάτω σὲ αὐτοὺς ποὺ φέρονται πρὸς τὰ κάτω, διότι δὲν ἔχουν στήριγμα».1

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ ἀντίστοιχη ὁμιλία του θὰ μᾶς πεῖ: «Ὅταν ἦταν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔρθει στὴ ζωὴ ἀπὸ τὸ μὴ εἶναι ἀπὸ ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πρῶτα ἁπλώνεται ὁ οὐρανός, ἔπειτα στρώνεται κάτω ἡ γῆ, ὁρίζεται ἡ περιοχὴ τῆς θάλασσας καὶ συγχρόνως γίνονται ὅσα συμπληρώνουν τὴν ὅλη διακόσμηση καὶ τῶν δύο αὐτῶν.
Ὕστερα τοποθετεῖται ὁ ἄνθρωπος μέσα στὸν παράδεισο σὰν βασιλιάς, γιὰ νὰ ἀσκεῖ τὴν ἀρετή. Λόγῳ τῆς παράβασης ὅλα τὰ εἶχε κυριέψει ἡ φθορὰ καὶ γεμάτος εὐσπλαγχνία ὁ Θεὸς φοβόταν μήπως βαδίσει στὴν ἀνυπαρξία τὸ πλάσμα τῶν χεριῶν του, ἀποφασίζει ἀπὸ πολλὴ καλωσύνη νὰ δημιουργήσει ἄλλο οὐρανὸ καὶ γῆ καὶ θάλασσα, ὅπου θὰ εὕρισκε θέση ὁ ἀχώρητος σὲ ὅλα γιὰ τὴν ἀνάπλαση τοῦ γένους μας.
Κι᾽ αὐτὰ εἶναι ἡ μακαρία καὶ πολυύμνητη Παρθένος. Ὢ θαῦμα μέγα! Εἶναι αὐτὴ οὐρανός, γιατί ἀπὸ τὰ ἀπάτητα θησαυροφυλάκιά της ἀνέτειλε τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, εἶναι γῆ, γιατί ἀπὸ τὶς ἁγνὲς λαγόνες τῆς ἀφθαρσίας βλάστησε τὸν στάχυ τῆς ζωῆς, καὶ εἶναι θάλασσα, γιατί ἀπὸ τοὺς κόρφους της ἄφησε νὰ προβάλει τὸν νοητὸ μαργαρίτη».2

Στὴν ὁμιλία στὴν “Γέννησιν τῆς Θεοτόκου” ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας σημειώνει: «Ἡ Πανάμωμος δὲν ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν βρῆκε συντετριμμένο· οὔτε πάλι μᾶς ἔδωσε τὴ φύση, ἀλλὰ τὴν συνετήρησε· οὔτε μᾶς ἔπλασε αὐτή, ἀλλὰ προσέφερε ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα ἀναπλασθήκαμε. Ἔγινε ἔτσι βοηθὸς τοῦ πλάστη, τὸ ἄγαλμα συνεργάσθη- κε μὲ τὸν τεχνίτη.
Αὐτὴ ξανάδωκε στὸ ἄγαλμα ὅ,τι εἶχε προηγουμένως κι ἐκεῖνος πρόσθεσε αὐτὸ ποὺ δὲν εἶχε. Καὶ δὲν θὰ πρόσθετε βέβαια ἐκεῖνος αὐτὸ ποὺ ἔλειπε, ἂν δὲν εὕρισκε αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε, πάνω στὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ προσθέσει τὸ δεύτερο (δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἔλειπε).
Στὸν Ἀδὰμ ἀπὸ ὅλα τὰ ζῶα τοῦ Παραδείσου μόνη βοηθὸς ἦταν ἡ Εὔα. Καὶ τὸν Θεό, γιὰ νὰ φανερώσει τὴν χρηστότητά Του, μόνη ἡ Παρθένος ἀπὸ ὅλα τὰ ὄντα τὸν ἐβοήθησε.
Γιατί τίποτε ἄλλο δὲν μετεῖχε στὴν φύση τοῦ Ἀδὰμ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Εὔα, καὶ τίποτε ἑπομένως δὲν μποροῦσε νὰ λάβει μέρος στὶς πράξεις του.
Ἀλλὰ καὶ καμμία ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες ὑπάρξεις δὲν συμμετεῖχε τόσο στὴν χρηστότητα τοῦ Θεοῦ, ὅσο ἡ Παρθένος· ἔτσι κανεὶς ἄλλος δὲν μποροῦσε νὰ τὸν βοηθήσει. Γιατί βέβαια καὶ ὁ καλύτερος τεχνίτης φθάνει στὸ σκοπό του καὶ γίνεται φανερός, ὅτι εἶναι ἄριστος, ἂν βρεῖ τὸ κατάλληλο ὄργανο ποὺ τὸν ἐξυπηρετεῖ στὴν πραγματοποίηση τῆς τέχνης του».3
Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο θὰ σημειώσει «Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἐκεῖνο ποὺ βρίσκεται πέρα ἀπὸ κάθε θαῦμα καὶ προξενεῖ ἔκπληξη ὄχι μόνο στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτοὺς τοὺς Ἀγγέλους καὶ ξεπερνάει κάθε ρητορικὴ ὑπερβολή: τὸ πῶς, ἐνῶ ἡ Παρθένος ἦταν μόνο ἄνθρωπος καὶ δὲν εἶχε τίποτε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, μπόρεσε νὰ διαφύγει, μόνη αὐτή, τὴν κοινὴ ἀρρώστια.
Πῶς τὸ μπόρεσε; Ποιοὺς λογισμοὺς χρησιμοποίησε; Ἀκόμη περισσότερο, πῶς τῆς δημιουργήθηκε ἀρχικὰ αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία καὶ θέλησε νὰ ριχθεῖ σὲ αὐτὸν τὸν ἀγώνα, τὸν ὁποῖο κανεὶς ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους της δὲν ἀκούσθηκε ὅτι εἶχε ποτὲ κερδίσει;
Ποιοὺς ὁδηγοὺς εἶχε μπροστά της; Ποιὸς τῆς ἔδωκε ἐλπίδες ὅτι θὰ νικήσει; Ἀπὸ ποῦ ἄντλησε τὸ ἀπαιτούμενο θάρρος;
Γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση ἦταν πεσμένη, εἶναι δὲ ἀπερίγραπτη ἡ φαυλότης μέσα στὴν ὁποία ζοῦσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀνθρώπων. Λίγοι ἦσαν οἱ καλοὶ κι εἶχαν κι αὐτοὶ ἀνάγκη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θὰ τοὺς στηρίξουν. Τόσο πολὺ ἀπεῖχαν ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι χρήσιμοι στοὺς ἄλλους».4

1. Γρηγ. Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. τόμ. 10 σελ. 589

2. Ἰ. Δαμασκηνοῦ Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 213
3. Νικολάου Καβάσιλα Ἡ Θεομήτωρ Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας σελ. 109 4.Ὅ.π. σελ. 69
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1988 6 Σεπτεμβρίου 2013
ΠΗΓΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_4167.html

Γράφει ο π. Στυλιανός Μακρής

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει σήμερα τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἀποτελεῖ προοίμιο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Σὲσυνδυασμὸ μὲ τὴν μεγάλη ἀλήθεια πὼς κανένας δὲν ἀνέβηκε στὸν οὐρανό, ἐκτὸς ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ κατέβηκε στὸν κόσμο μας, γενόμενος ἄνθρωπος ὑπὸ γυναικός, θὰἐπισημάνουμε κάποιες ἀφορμές, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν συμβολὴ τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου στὸ μεγάλο μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.

       Ἂν ὑπάρχῃ Παράδεισος, ἂν ὑπάρχῃ Ἐκκλησία, ἂν ὑπάρχουν ἅγιοι, ἂνἔρχεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἂν ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος κι ἂν ὁ ἄνθρωπος μπορῇνὰ γίνῃ κατὰ χάριν Θεός, ὀφείλονται ὅλα αὐτὰ στὴν Παναγία. Διὰ μέσου αὐτῆς «ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν» ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐπειδὴ διὰ μέσου αὐτῆς τὴν προσέλαβε «ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς». Ὅ,τι ἐγκωμιαστικὸ καὶ νὰ ποῦμε γιὰ τὴν Θεοτόκο, δὲν εἶναι ποτὲ ἀρκετὸ νὰ ἀντισταθμίσῃ τὸ μέγεθος τῆς δικῆς της δωρεᾶς. Ὁ τόκος της μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου, μᾶς ἀναβίβασε στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός, μᾶς κληροδότησε τὴν αἰώνια ζωή. Γι’ αὐτὸ ἡ Παναγία μας θεολογεῖται ὡς πηγὴ τῆς ζωῆς. Ἐκείνη ἔγινε ἡ τεχνίτις τῆς θεώσεως τῶνἀνθρώπων ὡς ὑπουργὸς τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ. Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἐκείνη, ἂν δὲν δεχόταν νὰ συνεργήσῃ στὴν ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, κανεὶς δὲν θὰσωζόταν. Οὔτε Σταυρὸς θὰ ὑπῆρχε, οὔτε Ἀνάσταση, οὔτε Ἀνάληψη, γιατὶ ὁ Θεὸς χωρὶς τὴν Παναγία εἶναι ἀμφίβολο ἂν θὰ γινόταν ποτὲ ἄνθρωπος. Ἡ Παναγίαὑπῆρξε ἀφορμή, γιὰ νὰ ἑνωθοῦν οἱ δύο ἄξονες ποὺ ἀπετέλεσαν τὸν Σταυρὸ τοῦΥἱοῦ της, ὁ κάθετος ποὺ συνιστᾶ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου καὶ ὁὁριζόντιος ποὺ συνιστᾶ τὴν ἀγαπητικὴ σχέση τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Χωρὶς αὐτὴν ὁ Σταυρὸς θὰ παρέμενε ἕνα σύμβολο καταδίκης τῶν κακούργων,ἐνῷ δι’ αὐτῆς ὁ Υἱός της τὸ μετέβαλε σὲ σύμβολο ἀπαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸτὴν ἐξουσία τῶν κακούργων δαιμόνων, σὲ σύμβολο νίκης τῆς ἀνθρωπότητος, νίκης τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου μὲ ὅλα τὰ παρεπόμενα. Στὴν Θεοτόκο χρωστοῦμε τὰ πάντα· ἐκείνη ἄφησε τὰ πάντα, ὅλα τὰ μάταια τοῦ κόσμου καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ ὁλοκληρωτικά. Τῆς ὀφείλουμε χάρη παντοτινή, ἐπειδὴ δὲν ἁμάρτησε, οὔτε κἂν μὲ τὴν σκέψη, ἀξιουμένη ὡς πανάμωμη καὶ πανάσπιλη νὰ καταστῇΜητέρα τοῦ Ἀναμαρτήτου.

       Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν ἑορτάσουμε σήμερα, ἀδελφοί μου, καὶ νὰ μὴν πανηγυρίσουμε τὸ ἐξαίσιο, ὅσο καὶ θαυμαστό, γεγονὸς τῆς γεννήσεώς της ἀπὸ τὸθεοσεβὲς ζεῦγος τῶν ἡλικιωμένων γονέων της; Πῶς νὰ μὴν χαροῦμε μιὰ τέτοιαἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀνατέλει σαρκωμένη ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου; Πῶς νὰ μὴνἐγκωμιάσουμε τοὺς μακαρίους παπποῦδες τῆς ἀνθρωπότητος, τοὺς δικούς μας λατρευτοὺς παπποῦδες, τὸν Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἄννα, ποὺ μὲ τὴν σαρκική τουςἀπάθεια ἔφεραν στὸν κόσμο μας ἐκείνη ποὺ θὰ γεννοῦσε ἀσπόρως τὸν ἈπαθῆΘεό; Ναί, ἦταν ἀπαθεῖς οἱ παπποῦδες πρὶν ἀπὸ τὴν σύλληψη τῆς Μαριάμ, διότι ἡἐμπάθεια κληροδοτεῖται ἔστω καὶ σὲ ἐλάχιστο βαθμὸ καὶ διότι ἔπρεπε ἡ κόρη τους νὰ γεννηθῇ δίχως τὰ ἴχνη τῆς ἐμπαθείας, ὥστε νὰ εἶναι ἐξαρχῆςἀνεπηρέαστη ἀπὸ τὶς ἐπιδράσεις τῶν μεταπτωτικῶν ἡδονῶν, πεντακάθαρη ἐξἄκρας συλλήψεως. Πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν ὁ ὑπερτέλειος καὶ «καθαρώτατος Ναὸς τοῦ Σωτῆρος», τὸ σῶμα τῆς Θεοτόκου, νὰ εἶχε ἔστω καὶ τὸ ἐλάχιστο στῖγμαἠθικῆς ἀτελείας; Σαφῶς καὶ δὲν ἐξαιρεῖτο ἡ Θεοτόκος τῶν συνεπειῶν τοῦπροπατορικοῦ ἁμαρτήματος, δηλαδὴ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἀφοῦ συνελήφθη καὶ γεννήθηκε μὲ τὸν φυσικὸ τρόπο. Ὅμως, καθὼς ἐπρόκειτο νὰ ὑπουργήσῃ τὴνὑπὲρ φύσιν σάρκωση τοῦ Θεοῦ, θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν εἶχε ἔστω καὶ τὸ παραμικρὸἀποτύπωμα τῶν μεταπτωτικῶν ἡδονῶν.

       Κάθε γέννα φέρνει χαρὰ στοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους τῶν γεννητόρων· ἀλλὰἡ γέννα ἡ σημερινὴ φέρνει χαρὰ σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία, «χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇοἰκουμένῃ». Ἀντηχοῦν ἀκόμη οἱ ζητοκραυγὲς τῶν πεπεδημένων τοῦ ᾅδη καὶ τὰδάκρυα χαρᾶς τῆς Εὔας γιὰ τὸ ὅτι βρέθηκε ἐπιτέλους ἡ γυναίκα ἐκείνη, ποὺ θὰἔμελλε νὰ ἀναλάβῃ ὅ,τι ἐκείνη ἀνέβαλε.

Ἡ θεόπαις τοῦ Ἰσραὴλ ἔγινε ἡ σκάλα, ποὺ ἔφερε στὴν γῆ «ἐκ τοῦ οὐρανοῦκαταβάντα» τὸν Θεό. Δεκαπέντε σκαλοπάτια θὰ ἑτοιμάσῃ ὁ Χριστός μας, δεκαπέντε χρόνια, τρία στοὺς παπποῦδες καὶ δώδεκα μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντα, ἕνα γιὰ κάθε φυλὴ τοῦ Ἰσραήλ, χωρὶς περιττὲςἀναμονές, δίχως ἄλλη χρονοτριβή, θὰ περιμένῃ, γιὰ νὰ λάβῃ κι αὐτὸς σῶμα καὶψυχὴ ἀνθρώπινη.

Νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ δοξάζουμε, ἀδελφοί μου, τὸν Θεό· μᾶς χάρισε ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει στὸν κόσμο μας, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Καὶ νὰεὐγνωμονοῦμε ἐκείνην, τὴν ὄντως Παναγία καὶ Παναμώμητη, γιατὶ δίχως τὴν δική της παρουσία στὸν κόσμο μας ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἦταν ἀκόμηἕνα ἄπιαστο ὄνειρο. Ἂς ἔχουμε τὴν εὐχή της, ἂς ἐπιζητοῦμε τὴν προστασία της,ἂς προσπαθοῦμε νὰ μιμηθοῦμε τὴν καθατότητά της, τὴν ἁγνότητά της, τὴν ταπείνωσή της. Κι ἐκείνη δὲν θὰ μᾶς ἀφήσῃ ὀρφανούς.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΒΟΜΒΑ ΣΤΟ ΚΟΝΓΚΡΕΣΟ: ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΣΕ ΝΕΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7013.html

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΜΑΑΛΟΥΛΑ ΣΤΟ ΚΟΓΚΡΕΣΣΟ :
Kαταγγέλουν το διεθνές σχέδιο εκτοπισμού των χριστιανών της Συρίας

Βρυξέλλες, Δ. Πορφύρης / Π. Σταφυλά
Ανοιχτή Επιστολή απευθύνουν οι κάτοικοι της Maaloula προς τα μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσσο στις 05/09/13,σε μια ύστατη προσπάθειά τους να ευαισθητοποιήσουν τις συνειδήσεις των αμερικανών. Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο αραβικό Al-tayyar και αλλά και σε γαλλόφωνα μέσα (mondialisation.ca ,κ.ά) :
« Στις 04.00 το πρωί ώρα Δαμασκού 05/09/3, οι ένοπλες συμμορίες του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού,τρομοκράτες της Jabhat al-Nosra και οι εγκληματίες του Ισλαμικού Χαλιφάτου του Ιράκ και της Μ.Ανατολής επιτέθηκαν στην πόλη μας που κείτεται ειρηνικά στο όρος Qalamoun και άρχισαν να λεηλατούν τα μοναστήρια και εκκλησίες, υφαρπάζοντας εικόνες ιστορικής αξίας και απαίτησαν από τους κατοίκους να προσηλυτιστούν στο Ισλάμ.
Ναι , αυτό συνέβη τα χαράματα, στην μικρή μας πόλη τη Μααλούλα. Οι ένοπλες συμμορίες εξαπλώθηκαν παντού επιδεικνύοντας τα πυροβόλα τους και απαγορεύοντας την πρόσβαση σε οποιοδήποτε ιερό χώρο.
Αυτές οι εγκληματικές πράξεις, με τη συστηματική λεηλασία των χριστιανικών πόλεων και την κατατρομοκράτηση του πληθυσμού αποτελούν μέρος ενός διεθνούς σχεδίου που αποβλέπει στον εκτοπισμό των χριστιανών από τις πατρίδες τους και από τις ρίζες τους. Αυτά ζούμε κι ας είναι το κράτος μας ακόμα ισχυρό. Τι θα συμβεί όταν αυτό θα έχει αποδυναμωθεί αφού οι αμερικανικές δυνάμεις θα μας έχουν βομβαρδίσει;
Αυτό που περιμένει τους χριστιανούς των χωριών και των πόλεων μόλις πέσουν στα χέρια της τρομοκρατικής οργάνωσης Jabhat al-Nosra και των ομοίων τους είναι απλά τρομακτικό…
Μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε ότι όλες οι φοβερές επιθέσεις εναντίον των μοναστηριών, των εκκλησιών και γενικότερα του χριστιανικού στοιχείου θα καταφέρουν να αφυπνίσουν έστω και κατ’ελάχιστο τις συνειδήσεις του κόσμου ώστε να παραδεχθούν το έγκλημα της διεθνούς τρομοκρατίας εναντίον της Συρίας;
Δεν θ’ αναφερθούμε στις τόσες σφαγές όλων αυτών που εσείς ονομάζετε « μειονότητες » και οι οποίοι συγκατοικούσαν σε πόλεις και χωριά, γιατί τις γνωρίζετε με κάθε λεπτομέρεια ! ».
Οι ισλαμιστές μισθοφόροι επανέλαβαν στη χριστιανική Μααλούλα ότι είχαν διαπράξει και στην Κοιλάδα των Χριστιανών. Επιτέθηκαν με παγιδευμένο όχημα στο φυλάκιο της εισόδου της πόλης σκοτώνοντας 8 σύριους.Μεταξύ των θυμάτων συγκαταλέγονται φαντάροι της νυχτερινής σκοπιάς και μέλη της λαικής πολιτοφυλακής.
Αφού η δολοφονική έκρηξη διαμέλισε τα σώματα των φρουρών της αμιγώς χριστιανικής ιστορικής πόλης, αντάρτες του ελεύθερου συριακού στρατού της αντιπολίτευσης και ισλαμιστές της Αλ Νούσρα, εισέβαλαν ανενόχλητοι ως νικητές στο κέντρο της πόλης. Περιφέροντας τα πυροβόλα τους και εκτοξεύοντας προειδοποιητικά πυρά στον αέρα υπό τους γνωστούς αλλαλαγμούς του Αλάχ Ακμπάρ που επίσης είχαν δοξάσει κατά την ανατίναξη του φυλακίου, κάλεσαν τους κατοίκους σε εξισλαμισμό. Τους ενημέρωσαν ότι εάν θέλουν να παραμείνουν στις εστίες τους θα πρέπει να προσυλητισθούν διαφορετικά θα σφαγιασθούν.

« Eισέβαλαν στην κεντρική πλατεία και κατέστρεψαν ένα άγαλμα της Παναγίας » κατήγγειλαν κάτοικοι της περιοχής σε τηλεφωνική τους επικοινωνία διατηρώντας από το φόβο αντιποίνων την ανωνυμία τους.«Μας βομβάρδιζαν από το βουνό που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.Εκεί είχαν ακροβολιστεί.Δύο οβίδες χτύπησαν την Μονή της Αγίας Θέκλας. » δήλωσαν στην Telegraph 05/09/13.Το αμερικανικό Front Page Magazine κα το λιβανέζικο Al Hadath μεταδίδουν ότι οι τρομοκράτες διακύρηξαν ότι « θα αφανίσουν οριστικά τους χριστιανούς μετά το θρίαμβο της επανάστασης » .
Το alkhabar (06/09/13) ταυτοποιεί τις ισλαμιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν στην επίθεση.Πρόκειται για την « Απελευθέρωση του Sham », «Τα γεράκια του Sham», « Σεισμός στη γη του Sham ».Όλες ανήκουν στην Tζαμπχάτ Αλ Νούσρα « Μέτωπο της Νίκης » σύμφωνα με το δημοσίευμα που με τη σειρά της είναι παρακλάδι της Αλ Κάιντα.
Και το Συριακό Παρατηρητήριο συμφερόντων της συριακής αντιπολίτευσης αποδέχεται ότι η εισβολή πραγματοποιήθηκε από την Αλ Νούσρα και άλλες ισλαμιστικές ένοπλες ομάδες.Εκτόξευσαν 15 οβίδες κατά της κωμόπολης, κάποιες χτύπησαν την εκκλησία του Αγίου Ηλία,του Αγίου Γεωργίου και άλλους ναούς.Στην επιχείρηση των ανταρτών συμμετείχαν 2.000 άνδρες.Τραυματίστηκαν 7 πολίτες.
Οι εξτρεμιστές έχουν ως ορμητήριο το ξενοδοχείο « ο πρεσβευτής της Μααλούλα » που βρίσκεται στη κορυφή των παρακείμενων απόκρημνων και εντυπωσιακών βράχων.Η κωμόπολη σύμφωνα πάντα με το alkhabar απαριθμεί 5000 κατοίκους και διαθέτει 40 εκκλησίες.Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι κατεδάφισαν και το άγαλμα της Παναγίας που δέσποζε στην κορυφή των χαρακτηριστικών βράχων.

Ούτε η ελληνορθόδοξη ιστορική μονή του 4ου αι. της Αγίας Θέκλας δεν απέφυγε το μένος των εξτρεμιστών. Η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε κατά το συνεχές σφυροκόπημα και τη μαζική επίθεση που εξαπέλυσε στις 05/09/13 η Αλ Νούσρα και άνδρες του FSA μετά την κατάληψη της πόλης που αριθμεί 3000 με 5000 κατοίκους που στην πλειοψηφία τους είναι ορθόδοξοι χριστιανοί (Lastampa).
« Ήταν τέτοια η σφοδρότητα της επίθεσης που οι πέτρες και οι βράχοι έτρεμαν » δήλωσε μοναχή από το ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας.« Δεν ξέρουμε αν οι αντάρτες έφυγαν ή όχι κανείς δεν τολμάει να βγει έξω » ανέφερε η ίδια στο AP με το οποίο επικοινώνησε διατηρώντας την ανωνυμία της.Η Νational post 06/09/13 μεταφέρει ότι η μοναχή δήλωσε ότι περίπου 100 κάτοικοι του χωριού κατέφυγαν για προστασία στη μονή. Η Lastampa καταγράφει ότι τα 27 εγκαταλελειμμένα και ορφανά παιδιά που ζουν με τη φροντίδα των μοναχών τα οδήγησαν οι αδελφές σε υπόγεια για να μην φοβούνται.


Τo βελγικό κανάλι RTL που μετέδωσε επίσης την είδηση, αναφέρει ότι στο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας υπάρχουν 50 ορφανά που το κράτος εμπιστεύτηκε την φροντίδα τους στις μοναχές. Ενώ με νόημα υπενθυμίζει ότι το 2008 ο πρόεδρος Άσσαντ και η σύζυγός του Άσμα επισκέφθηκαν τη μονή και συνέφαγαν με τα ορφανά χριστιανόπουλα.Σύριοι χριστιανοί κοινοτήτων του εξωτερικού μας αποκάλυψαν ότι οι δεσμοί του Σύριου Προέδρου με την ελληνοχριστιανική κοινότητα έχουν ενδυναμωθεί και από το γεγονός ότι βάπτισε τα παιδιά του σε ορθόδοξο ναό.

Η μοναχή κατήγγειλε ότι « υπήρξαν αναφορές από τους κατοίκους που φέρουν τους ισλαμιστές αντάρτες να τους απείλησαν με θάνατο σε περίπτωση που δεν προσυλητιστούν στο Ισλάμ ». Αυτήν την πληροφορία μεταδίδει και το Vancouver sun.Αραβικά ειδησεογραφικά περιγράφουν ότι ισλαμιστές που επέβαιναν σε οχήματα περιφέρονταν στους δρόμους της πόλης και τους καλούσαν με ντουντούκες να εξισλαμιστούν αν θέλουν να σώσουν τις ζωές τους.
H Lastampa 06/09/13 αναφέρει ότι οι αντάρτες κατέλαβαν το ξενοδοχείο που βρίσκεται στην κορυφή του παρακείμενου βουνού κι από εκεί σφυροκοπούσαν τις θέσεις του στρατού.Και αυτή μιλάει για μέλη της Αλ Νούσρα. Επίσης αποκαλύπτει ότι o στρατηγικός στόχος τους ήταν να καταλάβουν τα υψώματα και πιο συγκεκριμένα το όρος Qalaman που βρίσκεται σε απόσταση 54 χλμ από τη Δαμασκό.
Το Reuters κάνει ειδική αναφορά στο εντυπωσιακό ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας όπως το χαρακτηρίζει που είναι χτισμένο στο βράχο.Ηλικιωμένοι και παιδιά σύμφωνα και μ’αυτό το πρακτορείο κατέφυγαν στις δύο μονές του Αγίου Σεργίου και της Αγίας Θέκλας που ιδρύθηκαν τον 4 αι.μ.Χ. Η ελληνορθόδοξη μονή έχει 25 αδελφές και η ηγουμένη της Πελαγία χαρακτηρίζεται για το δυναμισμό της.

Tελευταίες πληροφορίες που μεταδίδουν το πρακτορείο fides, mediarama και al manar αναφέρουν ότι το 80% των κατοίκων της κωμόπολης μετακινήθηκε ήδη προς Δαμασκό ενώ όπως δήλωσε ο καθολικός μελκίτης Πατριάρχης Γρηγόριος ο 3ος οι άνθρωποι αυτοί κατέφυγαν στην έδρα του καθολικού Πατριαρχείου αλλά και του ελληνορθόδοξου στη Δαμασκό τρομοκρατημένοι απ΄αυτά που βίωσαν.





Πηγή

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Η ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

http://olympia.gr/2013/09/08/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9/

«Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της για την Πατρίδα της με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, όχι. Μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας !….»

Αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σήμερα εκτελούν πάλι την Ελληνίδα μάνα και την οικογένεια. Τους Γερμανοτσολιάδες της Siemens, του μνημονίου, της εκποίησης Εθνικής κυριαρχίας που κάποιοι σαν την Λέλα κέρδισαν με αίμα. Να την θυμάστε καλά.

Χαράματα 8 Σεπτέμβρη 1944, η εκτέλεση της Λέλας Καραγιάνη…

H μεγάλη ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα της Eθνικής Aντίσταση παράδειγμα στίς μέρες μας, αλλά και μέτρο σύγκρισης…
Aπό τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Γεννήθηκε στην Λίμνη Ευβοίας το 1898. Ήταν η ψυχή τής της αντιστάσεως, την περίοδο 
της Γερμανικής κατοχής. Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο τού άνδρα της, στην Πατησίων, αρχικά οργάνωσε ένα δίκτυο για την απόκρυψη, περίθαλψη και φυγάδευση Άγγλων στρατιωτικών. Αργότερα, με κέντρο την Μονή τού Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα, συγκρότησε την παράνομη οργάνωση «Μπουμπουλίνα», με πρώτα μέλη τον συζυγό της και τα 7 παιδιά της…
Η οργάνωση σε συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, καθώς και διάφορους αντιφασίστες και…
αντιναζιστές που υπηρετούσαν μέσα στις υπηρεσίες των στρατευμάτων των κατακτητών είχε χαρακτήρα κατασκοπευτικό και αποστολής πληροφοριών. Με τη δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχτηκε το αεροδρόμιο του Τατοϊου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.
Στις 11 Ιουλίου 1944, οι Γερμανοί πληροφορούνται, από τον ‘Εφιάλτη¨ , – Ριζόπουλος λέγονταν, για την δράση της και την συλλαμβάνουν. Την οδηγούν στα κολαστήρια των S.S., στην οδό Μέρλιν, και την βασανίζουν για να ομολογήσει την δράση της. Η Λέλα υποβάλλεται σε φοβερά βασανιστήρια ώς καί απειλές εκτέλεσης των τέκνων της μπροστά στα μάτια της…. Ακλόνητη και ατάραχη με αυταπάρνηση και περιφρόνηση προς τους δημίους της αποκρίνεται: «Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της για την Πατρίδα της με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, όχι. Μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας !….»
Τα χαράματα της 8ης Σεπτεμβρίου 1944, οδηγήθηκε μαζί με άλλους πατριώτες στο Δαφνί, όπου εκτελέσθηκε ψάλλοντας με γενναιότητα τον Εθνικό Ύμνο .
Αποσπάσματα από το χρονικό :
“ Ενας Γερμανός, ονόματι Λίντερ, συνεργαζόταν μέ τήν Καραγιάννη καί είχαν καταφέρει νά σώσουν πολλούς πατριώτες. Τόν Λίντερ τόν τουφέκισαν τά ΕΣ-ΕΣ, τό Γενάρη του ’44. Αλλος Γερμανός, ο Μάρκοβιτς τής έδωσε τά σχέδια του αεροδρομίου στό Τατόϊ. Η Λέλα έστειλε τά σχέδια στό Κάϊρο, και η RAF κατέστρεψε τό αεροδρόμιο. Η Λέλα, συνεχίζοντας τή δράση της, στρατολόγησε μία δακτυλογράφο του Γερμανικού Ναυαρχείου καί από πληροφορίες της, έστελνε τά ακριβή δρομολόγια των νηοπομπών στούς Συμμάχους, οι οποίοι τίς περίμεναν καί τίς κατεβύθιζαν “
“ Η Λέλα τουφεκίστηκε ένα μήνα πρίν τήν απελευθέρωση. Είχε συλληφθεί, αυτή μέ τέσσερα από τά παιδιά της, από τήν κατάθεση του συνεργάτη της Ριζόπουλου. Τήν ανάκριση τήν ανέλαβε ο αιμοβόρος Γερμανός ανακριτής Μπαίκε. Οταν ο Ριζόπουλος επανέλαβε τίς κατηγορίες μπροστά της αυτή τόν έφτυσε. Οταν ο Μπέκε τήν κτύπησε του ανταπέδωσε τό κτύπημα, όταν τήν απείλησε ότι θά σκοτώσει τά παιδιά της, του απάντησε ότι δέν είναι δικά της τά παιδιά, αλλά παιδιά της Ελλάδος “
H μεγάλη ηρωΐδα πολύτεκνη μητέρα της πραγματικής Eθνικής Aντίστασης.H δράση και η εκτέλεσή της όπως την περιέγραψε ο γυιός της Bύρων KαραγιάννηςΑρθρογράφος: Βύρων Καραγιάννης, τέκνο Λέλας Καραγιάννη
Ήταν Άνοιξη του 1941, όταν μετά από σκληρή πάλη έξι μηνών, έπεσαν τα μαύρα πέπλα του Ναζισμού και του Φασισμού πάνω στην γαλάζια μας χώρα… Ακολούθησαν σε λίγο: πείνα, βία, τρομοκρατία, εκτελέσεις, θάνατος. O λαός μας υπέφερε, δυστυχούσε και έμοιαζε να έχει χάσει κάθε ελπίδα.

Τότε άρχισε να γεννιέται, σε μερικές γενναίες και αδάμαστες ψυχές, η ανάγκη της αντίστασης, ανάγκη για την δημιουργία ομάδων από ψυχωμένους πατριώτες, που θα αναπτέρωναν το κλονισμένο φρόνημα του ελληνικού λαού και θα τον ωθούσαν σε πράξεις αντίστασης κατά των κατακτητών.

Με βαθιά συγκίνηση σας γνωρίζω ότι η πρώτη που οργάνωσε μια τέτοια ομάδα αντίστασης ήταν η αξέχαστη μάνα μας, η Λέλα Καραγιάννη. Είχε επτά παιδιά να φροντίσει, να θρέψει, να μεγαλώσει. Όμως ήταν τόση η αγάπη της για την πατρίδα που έβαλε την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα. Υπεράνω όλων η Πατρίδα! Ακριβώς όπως δίδασκαν οι πρόγονοί μας.

Την οργάνωση ονόμασε «Μπουμπουλίνα» και την απετέλεσαν λίγοι στην αρχή, αποφασισμένοι πατριώτες, και τα μεγαλύτερα απ’ τα παιδιά της.

Άρχισε να προκαλεί σαμποτάζ σε βάρος των κατακτητών και ήρθε σε επαφή με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, όπου διεβίβαζε πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού. Oι Γερμανοί προσπαθούσαν να την ανακαλύψουν, αλλά δεν το κατόρθωναν.
Και ενώ πια ροδοχάραζε η ελευθερία πάνω απ’ την τυραννισμένη χώρα, η Λέλα Καραγιάννη, ύστερα από προδοσία, συλλαμβάνεται μαζί με τα 5 μεγαλύτερα παιδιά της. Στα χέρια των Ες-Ες μαρτύρησε, αλλά δεν πτοήθηκε. Δεν απεκάλυψε κανένα συναγωνιστή ούτε όταν βρέθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αντίθετα, βρήκε τον θάνατο, ψέλνοντας τον Εθνικό μας Ύμνο, τον ύμνο προς την Ελευθερία για την οποία θυσιάστηκε.

Oι γονείς μου, Νικόλαος και Λέλα Καραγιάννη, απέκτησαν επτά (7) παιδιά. Εγώ είμαι το τέταρτο στη σειρά. Όλα μεγαλώσαμε μέσα σ’ ένα χριστιανικό περιβάλλον, με τις παραδόσεις της φυλής μας, όπου η φιλοπατρία ήταν ανωτέρα στην ιεράρχηση των καθηκόντων. Είχαμε πάθος για την πατρίδα μας, που μας το ενέπνευσαν οι γονείς μας και προπάντων η μητέρα μας.

Με την κήρυξη του πολέμου

Όταν κηρύχθηκε ο Ιταλοελληνικός πόλεμος, η μητέρα, αλλά και εμείς, τ’ αγόρια, λυπηθήκαμε που ήμασταν μικροί και δεν είχαμε την ηλικία για να πολεμήσουμε στην πρώτη γραμμή για τα πάτρια. Το μόνο που απέμενε ήταν να καταταχθούμε στις τάξεις του Ερυθρού Σταυρού και αυτό κάναμε. Τα τέσσερα απ’ τα μεγαλύτερα αδέλφια, αγόρια και κορίτσια, ύστερα από μια σύντομη εκπαίδευση, γίναμε τραυματιοφορείς του Ερυθρού Σταυρού, η δε αδελφή μου Ιωάννα υπηρέτησε ως αδελφή τραυματιοφορέας στους συρμούς, στην μεταφορά των τραυματιών απ’ το μέτωπο. O στρατός μας νικούσε τους Ιταλούς, παρά την μεγάλη αριθμητική υπεροχή τους, και εμείς ζούσαμε σε μια εθνική έξαρση. Αλίμονο όμως, γιατί εκεί που νικούσαμε τους εισβολείς, ξαφνικά μας επετέθησαν οι Γερμανοί, για να σώσουν τους Ιταλούς συμμάχους τους, που εμείς οι Έλληνες είχαμε πάρει στο κυνήγι. Επόμενο ήταν η Ελλάδα να υποκύψει στον Χιτλερικό οδοστρωτήρα και από νικήτρια να βρεθεί σκλαβωμένη από δύο στρατούς. Η πατρίδα μας ήταν απ’ τον Απρίλιο του 1941 κάτω από διπλή κατοχή.

Μ’ αυτές τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά, με τα οποία γαλουχηθήκαμε, δεν ήταν δυνατόν να αδιαφορήσουμε γι’ αυτήν την Κατοχή και να περιμένουμε τους συμμάχους να νικήσουν και να μας ελευθερώσουν. Θυμάμαι τη μητέρα μας που έλεγε το αρχαίο ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», δηλαδή ότι έπρεπε ο κάθε Έλληνας να ξεσηκωθεί, να αγωνισθεί για την ελευθερία του και όχι να περιμένει τους συμμάχους να τον ελευθερώσουν. Και αυτό ακριβώς έκανε εκείνη. Ξεσηκώθηκε και αγωνίσθηκε.

Η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση

Όλα άρχισαν απλά, αυθόρμητα απ’ τα βάθη της καρδιάς μας. Απ’ τις πρώτες ημέρες που πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα τα στρατεύματα κατοχής, άρχισε από μόνη της την πατριωτική της δράση και δημιούργησε ομάδα αντίστασης, η οποία αρχικά απετελείτο απ’ τα μέλη της οικογένειάς μας και μερικούς φίλους μας πατριώτες. Άρχισε να αγωνίζεται ακούραστα με όλη την δύναμη της ψυχής της και καθ’ όλη την διάρκεια της Κατοχής μέχρι το τέλος, την ημέρα που συνελήφθη.

Βέβαια, στην αρχή δεν ήξερε τι να κάνει, ούτε είχε συγκεκριμένα σχέδια, πήγαινε ψαχουλευτά, την καθοδηγούσε η καρδιά της, που ήταν γεμάτη Ελλάδα, και γρήγορα βρήκε το δρόμο της, στην Αντίσταση. Στην αρχή ασχολήθηκε με την περίθαλψη και φυγάδευση των συμμάχων μας, με αυτούς που δεν τα κατάφεραν να φύγουν μαζί με το εκστρατευτικό σώμα και είχαν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα. Έλεγε ότι ήταν χρέος και καθήκον ημών των Ελλήνων, να συντρέξουμε τους συμμάχους και συμπολεμιστές μας, που είχαν έλθει απ’ τα πέρατα της γης, για να μας βοηθήσουν, και ότι τώρα που βρίσκονταν σε τραγική θέση, σκόρπιοι σε όλη την Ελλάδα, κυνηγημένοι, πεινασμένοι, και έτρεχαν να κρυφτούν, είχαν απόλυτη ανάγκη απ’ την βοήθειά μας. Εμείς τους βοηθήσαμε με όλη μας την ψυχή, παρά την απειλή του θανάτου και πέρα απ’ τις δυνάμεις μας, και πολλούς απ’ αυτούς τους φυγαδεύσαμε στη Μέση Ανατολή. Εν τω μεταξύ η δράση της μητέρας μπήκε σε άλλο δρόμο. Βρήκε μονοπάτια, που οδηγούσαν στην κατασκοπεία και στις δολιοφθορές κατά του εχθρού. Βρήκε τον τρόπο να κατασκοπεύει τις κυριότερες υπηρεσίες του εχθρού. Oργάνωσε πιο καλά τα σχέδιά της, και χρειαζόταν ικανά στελέχη για να την βοηθήσουν. Μάζεψε γύρω της και άλλους ένθερμους πατριώτες. Έτσι η ομάδα της πλουτίσθηκε με πολλά δυναμικά στελέχη και μεταβλήθηκε, μετά την στελέχωση αυτή, σε αντιστασιακή οργάνωση, την οποία η μητέρα ονόμασε «Μπουμπουλίνα» (απ’ το οικογενειακό όνομα της μητέρας της, η οποία λεγόταν Μπούμπουλη).

Ένας μικρός στρατός

Η οργάνωση ήταν ένας μικρός στρατός που εκινείτο αθόρυβα, σιωπηλά μέσα στο σκοτάδι, με σκοπό να προκαλέσει όσο πιο πολύ κακό μπορούσε στον εχθρό. Ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου, για την επιβίωσή μας, ως Έθνος και λαός. Η μητέρα ρίχτηκε με ορμή σ’ αυτόν τον ιερό αγώνα μαζί με τα παιδιά της. Όσο μεγάλη και αν ήταν η αγάπη της για μας, δεν μπόρεσε να την κάνει να ξεχάσει ότι πάνω απ’ όλα και από μας ήταν η πατρίδα.Και εμείς, τα έξι απ’ τα επτά πιδιά της, την βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε με όλον τον ενθουσιασμό της νεανικής ψυχής μας. Αξιόλογο είναι να τονισθεί εδώ ότι στη οργάνωσή της προστέθηκαν και μερικοί Γερμανοί και Αυστριακοί, αντιναζιστές, αλλά και Ιταλοί, οι οποίοι της παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες. Παράλληλα, η «Μπουμπουλίνα» βοηθούσε και τις αντάρτικες ομάδες της υπαίθρου με πολεμοφόδια, που προέρχονταν από αποθήκες των στρατευμάτων κατοχής, και που οι ηρωικές μορφές, για να τα αποκτήσουν, πολλές φορές έδωσαν τη ζωή τους. Ακόμη τις τροφοδοτούσαμε και με φαρμακευτικό υλικό, ένα μέρος του οποίου προερχόταν απ’ την φαρμακαποθήκη του πατέρα μας, διότι εκτός απ’ την αρωματοποιΐα διατηρούσε και φαρμακείο και φαρμακαποθήκη.

Ευθύνες και καθήκοντα

Όλοι είχαμε αναλάβει ορισμένες ευθύνες και καθήκοντα και την βοηθούσαμε, ακόμα και η Νεφέλη που ήταν πολύ μικρή. Πόσες φορές δεν μετέφερα μηνύματά της. Η μητέρα με χρησιμοποίησε πολλές φορές σε επικίνδυνες αποστολές, όπως η μεταφορά σακιδίων γεμάτων με πυρομαχικά και οπλισμό, τα οποία κρύβαμε στο κατάστημα του πατέρα, αλλά και αλλού. Πολλά πυρομαχικά, όπλα και άλλα συναφή, μας έφερνε ο Ζήσιμος Παρρίδος, βασικό στέλεχος της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα» και ο οποίος δεν δίστασε να καταταγεί στον γερμανικό στρατό, μόλις του το ζήτησε η μητέρα, σαν μάχιμος διερμηνέας του Τάγματος Χόλμαν, της Μεραρχίας Βραδεμβούργου, σκοπός της οποίας ήταν η δίωξη και εξολόθρευση των αντάρτικων ομάδων στην Στερεά Ελλάδα και αλλού. Αυτό το παλικάρι δέχτηκε να παίξει αυτόν τον άχαρο και επικίνδυνο ρόλο, προσφέροντας εξαιρετικά πολύτιμες υπηρεσίες. Πληροφορούσε την μητέρα για τις κινήσεις και τα σχέδια του Τάγματος Χόλμαν.

Ανθρωποκυνηγητό

Ήταν αρχές του 1944. Oι νίκες και τα αλλεπάλληλα πλήγματα που κατάφεραν οι σύμμαχοι στους Γερμανούς, στα διάφορα μέτωπα, έδωσαν καινούργιες ελπίδες και κουράγιο στους Έλληνες, τους αναπτέρωσαν το ηθικό, και άρχισαν να βλέπουν ότι πλησιάζει η ώρα της λευτεριάς. Τώρα οι όροι της πολεμικής κατάστασης είχαν αντιστραφεί. Oι Γερμανοί, που έβλεπαν να χάνουν τον πόλεμο, ξεσπούσαν με λύσσα πάνω στους αγωνιστές που έπεφταν στα χέρια τους. Έβλεπαν να διαρρέουν τα μυστικά τους και εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό. Με πληροφοριοδότες τους κατόρθωσαν να εντοπίσουν και να συλλάβουν τους αρχηγούς ορισμένων οργανώσεων. Μερικοί δεν άντεξαν τα φρικτά μαρτύρια, στα οποία τους υπέβαλαν, και μίλησαν και έτσι οι Γερμανοί κατόρθωσαν να ανακαλύψουν την ύπαρξη ορισμένων οργανώσεων. Η μητέρα υπό την πίεση των καθηκόντων είχε κουρασθεί ψυχικώς και σωματικώς και αυτό μας ανησύχησε. Oι ιατροί και συνεργάτες της Μιχαήλ Σαρακηνός και Παύλος Βακατάτσης, μας συμβούλεψαν να την βάλουμε στο νοσοκομείο. Με δυσκολία την πείσαμε να δεχθεί.

Συλλήψεις και βασανιστήρια

Τον Ιούνιο του 1944 έγιναν οι πρώτες συλλήψεις και στελεχών της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα». Αυτές οι συλλήψεις την ανησύχησαν και βγήκε, πολλές φορές, κρυφά απ’ το νοσοκομείο για να ειδοποιήσει τους συνεργάτες της να εξαφανισθούν. Τότε η μητέρα πληροφορήθηκε από άνθρωπο μέσα απ’ τα Ες-Ες, ότι επέκειτο και η δική της σύλληψη. O γαμβρός μου ο Σπύρος έστειλε άνθρωπο να την πάρει και να την κρύψει. Eπίσης ο Άγγλος Έβερτ την παρακάλεσε να την κρύψει αυτός ο ίδιος. Εκείνη όμως ήταν αμετάπειστη και δήλωσε σε όλους ότι θεωρούσε λιποταξία να τρέξει να κρυφτεί για να σωθεί εκείνη και να εγκαταλείψει σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή τους συνεργάτες της, μερικοί απ’ τους οποίους ήταν ήδη στα χέρια των Ες-Ες. Πίστευε ότι με τη δική της σύλληψη και επωμιζόμενη τις ευθύνες της θα σταματούσε την έκταση του κακού και τις συλλήψεις και ότι έτσι θα έσωζε και εμάς τα παιδιά. «Αν ποτέ σας πιάσουν οι Γερμανοί, μας είπε, να δείξετε γενναιότητα και να μην λυγίσετε, γιατί έτσι θα επιβαρύνετε περισσότερο την θέση σας. Προσέξτε καλά, δεν ξέρετε τίποτα για το τι έκανα, έτσι μόνο θα γλυτώσετε, και δεν θέλω να κλάψετε ή να πενθήσετε γαι μένα, μόνο να σκέπτεστε, ότι ό,τι κάναμε το κάναμε για την πατρίδα και αυτό θα σας ανακουφίζει». Μας έλεγε ακόμη ότι πίστευε στον Θεό και στην βοήθειά του για να σωθούμε εμείς, τα παιδιά της.

Ύστερα, ήλθαν στο δικό μου κλουβί και με ανέβασαν πάλι στον ανακριτή Μπέκε. Αυτήν την φορά είδα με έκπληξη την μητέρα μου και τον αδελφό μου Νέλσωνα στο ανακριτικό γραφείο του Μπέκε. Η μητέρα, προφανώς για να μην λυγίσω, ή για να μην δουν οι Γερμανοί μητρική αδυναμία και στοργή για μας και τα εκμεταλλευτούν, με κοίταξε αυστηρά, κάνοντάς μου νεύρα με το βλέμμα, που σήμαινε να σταθώ στο ύψος μου και να φερθώ γενναία. Μια μόνο λέξη μου είπε επιτακτικά: «Πρόσεχε». Βέβαια είχε δει τα χάλια μου, τα καμένα πόδια μου, το ματωμένο πουκάμισό μου και τα παράλυτα χέρια μου. Αυτή η στάση της, απέναντί μου, έκανε τον Μπέκε να καταλάβει, ότι η Λέλα Καραγιάννη δεν είναι εύκολη λεία, και θα ήταν αδύνατον να της πάρει λέξη. O Μπέκε με άρπαξε και βίαια με γύρισε και με κόλλησε με το πρόσωπο στον τοίχο, το ίδιο έκανε και στον αδελφό μου. Έβγαλε το περίστροφο απ’ την θήκη του, το κόλλησε στο κεφάλι του Νέλσωνα, και κοιτάζοντας το ρολόι του χεριού του και μέσω διερμηνέα είπε στην μητέρα, με ύφος αποφασισμένο να εκτελέσει την απειλή του: «Λέλα Καραγιάννη, πρόσεξε καλά, σου δίνω δυο λεπτά προθεσμία, για να μου απαντήσεις σ’ αυτά που σ’ ερωτώ, διαφορετικά θα εκτελέσω, τώρα εδώ μπροστά σου, ένα – ένα τα παιδιά σου, αρχίζοντας από αυτόν εδώ. Λέγε, γιατί θα πιέσω την σκανδάλη, πού έχεις τον πομπό σου, ποιος τον χειρίζεται, με ποιους συνεργάζεσαι, ποιες είναι οι πηγές απ’ τις οποίες παίρνεις τις πληροφορίες για τις κινήσεις μας, ποιοι είναι οι συνεργάτες σου, πού βρίσκεται ο καπετάνιος Χρυσίνης με το καΐκι του». Το περίστροφο του Μπέκε έσπρωχνε το κεφάλι του Νέλσωνα, και το έκανε να γέρνει, ήταν αγριεμένος και φαινόταν αποφασισμένος να εκτελέσει την απειλή του. Τότε άκουσα την μητέρα να λέει, με σταθερή και ήρεμη φωνή: «Τα παιδιά μου, εγώ τα γέννησα, δικά μου είναι, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι πρωτίστως ανήκουν στην πατρίδα μας. Πρόσεξε καλά, και πάλι σου λέω ότι αυτά δεν ξέρουν τίποτα και άδικα θα τα σκοτώσεις». Η ψυχή της έτρεμε καθώς τα έλεγε αυτά, η φωνή της ηχούσε παράξενα, επίσημα και κατηγορηματικά, ο Νέλσων και εγώ κοιταχτήκαμε έντρομοι με λοξή ματιά, ο Μπέκε έμεινε άναυδος, αμήχανος. Τελικά τράβηξε το πιστόλι απ’ τον κρόταφο του Νέλσωνα και βάζοντάς το μέσα στην πέτσινη θήκη που κρεμόταν απ’ την ζώνη του, είπε τρέμοντας από οργή: «Τα παιδιά σου τα χρειάζομαι προς το παρόν, και μόλις τελειώσω μ’ αυτά, υπόσχομαι να τα στείλω στο εκτελεστικό απόσπασμα, να μην αμφιβάλλεις γι’ αυτό».

Παίρνουν τη Μάνα…

Το σούρουπο της 7ης Σεπτεμβρίου διεδόθη αστραπιαία στο στρατόπεδο, ότι ήλθαν οι κλούβες με τη συνοδεία αποσπάσματος. O Νέλσων και εγώ σκαρφαλώσαμε στα δυο μικρά παραθυράκια του υπόγειου και είδαμε τις κλούβες, σταματημένες μπροστά στο κτίριο Νο 15. Έβγαζαν απ’ το κτίριο άνδρες κρατουμένους και τους παρέτασσαν εφ’ ενός ζυγού, με μέτωπο προς το κτίριο Νο 4. Είδαμε επίσης να βγάζουν απ’ το κτίριο Νο 14, όπου ήταν η αυστηρή απομόνωση γυναικών, γυναίκες τις οποίες παρέτασσαν κατά τον ίδιο τρόπο. Άκουσα τον αδελφό μου, απ’ το άλλο παράθυρο, να μου φωνάζει: «Βύρων, παίρνουν και την μαμά». Εγώ έντρομος, κοιτώντας προσεκτικά τις γυναίκες, διαπίστωσα ότι η πρώτη της σειράς ήταν η μητέρα μου. Στο γκρουπ των ανδρών ξεχώρισα μερικούς συνεργάτες της μητέρας, καθώς και μέλη της οργάνωσής της. Είδα το Γιαννάκη Χούπη, τον ταγματάρχη Σούλη και άλλους, καθώς και τον Ιωάννη Ριζόπουλο. Στο γκρουπ των γυναικών, εκτός απ’ την μητέρα μου, διέκρινα και μερικές συνεργάτιδές της. Κοντά στην μητέρα στεκόταν ο Γεώργιος Ριζόπουλος. Σε κάποια στιγμή τον είδα να μετακινείται απ’ την θέση του, να παίρνει την θέση του πρώτου, να πλησιάζει την μητέρα, να γονατίζει μπροστά της και να φιλάει το χέρι της. Προφανώς της ζητούσε συγχώρεση γι’ αυτό που είχε κάνει εξ αιτίας του φόβου του για τα μαρτύρια και την ζωή του. Είδαμε την μητέρα να σκύβει προς το μέρος του, σαν να τον συγχωρούσε. Μετά τους έβαλαν όλους στις κλούβες με ένοπλη συνοδεία. Ξεκίνησαν προς άγνωστη κατεύθυνση για μας. Κοίταζα το καμιόνι, που έπαιρνε την μητέρα μου, μέχρι που βγήκε απ’ την πύλη του στρατοπέδου και εξαφανίσθηκε. Εκείνη την στιγμή είδα να έρχεται προς το κτίριό μας ο στρατοπεδάρχης Ραφαήλ Παρίσης, και του φώναξα αν ξέρει πού τους πήγαιναν. Εκείνος για να αποκρύψει την τραγική αλήθεια μου είπε: «Μην ανησυχείς Βύρωνα τους πάνε για όμηρους στα τρένα, και όταν φτάσουν στα σύνορα θα τους αφήσουν ελεύθερους, για να τους αντικαταστήσουν με όμηρους Γιουγκοσλάβους». Παρ’ όλο που μέσα μου ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα ξανάβλεπα την μητέρα μου γιατί η κατηγορία ήταν βαρύτατη: «Αρχηγός οργάνωσης, κατασκοπεία σε βάρος των Γερμανών, σαμποτάζ», ήλπιζα μέσα στην απελπισία μου σε κάποιο θαύμα.

Εδώ σταματάει η συγκλονιστική περιγραφή του γιού, του Βύρωνα Καραγιάννη, που μέσα στην απελπισία του περίμενε κάποιο θαύμα!

Όμως το θαύμα δεν έγινε, αλλά η θυσία της Μάνας για την Πατρίδα! Η Λέλα Καραγιάννη, η ηρωίδα Πολύτεκνη Μάνα, εκτελέστηκε από «τους σιδηρόφραχτους και θηριώδεις» Ναζί του Χίτλερ, πριν προλάβει να την στεφανώσει η Λευτεριά.

Με τη θυσία της σφράγισε τον τίμιο κι ένδοξο αγώνα της για την Πατρίδα. Με το αίμα της έγραψε τον ωραιότερο τίτλο τιμής: Μια Πολύτεκνη Μάνα θυσιάστηκε για την Ελλάδα!

Κι ήρθε το Φως της Λευτεριάς να την υψώσει στα Oυράνια!….
aspe

http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/2011/09/08/%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B7/

http://olympia.gr/2010/09/09/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF/

Το Ρήγμα, η Έξοδος και οι Κάλπες (του Σταύρου Λυγερού)

http://olympia.gr/2013/09/08/%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%B7-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B5%CF%82/

Στα τέλη του 2012, ο Σαμαράς φιλοδοξούσε η κυβέρνησή του να φτάσει μέχρι αυτό το φθινόπωρο. Στο Μαξίμου προεξοφλούσαν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνουν κινήσεις που θα μεταστρέψουν το κλίμα στην οικονομία και κατ’ επέκταση θα τους ενισχύσουν πολιτικοεκλογικά. Για την ακρίβεια, προεξοφλούσαν ότι το Βερολίνο θα δεχόταν το «κούρεμα» του ελ­ληνικού χρέους που έχουν στα χέρια τους οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και η Ευ­ρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θεωρούσαν ότι μια τέτοια εξέλιξη όχι μόνο θα έδινε μια ριζική λύση στο πρόβλημα της βιωσι­μότητας του χρέους, αλλά θα άλλαζε και την εικόνα για την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να δρομολογήσει αναπτυξι­ακή δυναμική.Αν κρίνουμε από τις επανειλημμένες επίσημες δηλώσεις, το ενδεχόμενο ενός τέτοιου «κουρέματος» έχει αποκλειστεί από το Βερολίνο. Όλα δείχνουν ότι αντί αυτού θα επιλεγεί τελικά ο μηδενισμός του επιτοκίου για τα επόμενα χρόνια και η επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής των ομολόγων. Ο τρόπος αυτός ανακουφίζει, αλλά δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμείνει για τα επόμενα χρόνια στα γόνατα, ανίκανη να ορθοποδήσει. Αυτό φαίνεται όχι μόνο να μην ενοχλεί, αλλά και να βολεύει τη γερμανική στρατηγική για την Ευρωζώνη.
Προς το παρόν, ο Σαμαράς προσπαθεί να αποσπάσει από την τρόικα το «πράσι­νο φως» για να δώσει κάποια ασήμαντα «δωράκια» στους δοκιμαζόμενους Έλληνες. Ακόμα και στην καθόλου σίγουρη περίπτωση που τα καταφέρει, η δραματική κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί αισθητά. Όλα δείχνουν, άλλωστε, ότι το επόμενο διάστημα η πίεση στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά θα ενταθεί.
Ορισμένοι συνδέουν την προσπάθεια του πρωθυπουργού με την πρόθεσή του να προκηρύξει εκλογές. Στην πραγματικότη­τα, η προσπάθειά του έχει να κάνει με την ανάγκη της κυβέρνησής του να μπορεί να πουλήσει κάτι στην κοινή γνώμη. Θέλει να επαναλάβει την προπαγανδιστική διαχείριση της δοκιμαστικής μείωσης του ΦΠΑ για την εστίαση, όταν ένα δευτερεύουσας σημασίας ζήτημα για την εθνική οικονομία αναδείχθηκε από τον επικοινωνιακό μηχα­νισμό της κυβέρνησης σε κεντρικό θέμα.
Το ενδεχόμενο να στηθούν κάλπες, ωστόσο, δεν είναι απίθανο. Ένας τρόπος που αυτό μπορεί να προκύψει είναι να ση­μειωθεί ρήγμα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο Βενιζέλος είναι αποφασισμένος να βαδίσει μέχρι το τέλος την οδό του Μνη­μονίου, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι το ίδιο ισχύει για όλους τους βουλευτές του.
Παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια δυναμική επανασυσπείρωσης, είναι εξόφθαλμο ότι ο «πράσινος ήλιος» βαίνει προς τη δύση του. Η συνεχι­ζόμενη πολιτική απαξίωση και η εκλογική αιμορραγία του ΠΑΣΟΚ καθιστούν την προοπτική του σκοτεινή. Το γεγονός αυτό παροξύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις και τροφοδοτεί τις υποφώσκουσες διαλυτικές τάσεις. Ο ετεροβαρής κυβερνητικός συ­νεταιρισμός με τη ΝΔ, άλλωστε, βιώνεται τραυματικά από το σκληρό πυρήνα της «πράσινης φυλής».
Η ώρα της κρίσης θα έρθει όταν οι βουλευτές της συμπολίτευσης θα κληθούν να ψηφίσουν νέα μέτρα. Αυτό ισχύει για «γαλάζιους», αλλά πολύ περισσότερο για «πράσινους» βουλευτές. Ασφαλείς προ­βλέψεις δεν μπορούν να γίνουν, αλλά είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο αδύναμος κρίκος του κυβερνητικού συνασπισμού.
Κάλπες, όμως, μπορεί να στηθούν κι αν ο Σαμαράς συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατον πια να κυβερνήσει και ότι αν συνεχίσει κινδυνεύει να τα χάσει όλα. Ο ίδιος έχει επανειλημμένως πει σε κλειστό κύκλο ότι εάν τον πιέσουν ασφυκτικά θα τα παρατήσει και η τρόικα ας πάει να τα βρει με τον Τσίπρα. Τέτοια λόγια, βεβαίως, λέγονται εύκολα και πολύ δύσκολα μετατρέπονται σε πράξη. Τίποτα, ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρότι το ευρωιερατείο είναι κατηγορηματικά αντίθετο με την προκήρυξη εκλογών.
Αυτό που αποκλείεται είναι ο Σαμαράς να προκηρύξει εκλογές με σκοπό να τις κερδίσει. Το κλίμα γίνεται συνεχώς πιο δυσμενές για τη ΝΔ. Ο βασικός λόγος που ακόμα διατηρείται η ασταθής ισορροπία δυνάμεων είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κεφαλαιοποιεί πολιτικοεκλογικά την καταγραφόμενη στις δημοσκοπήσεις αρνητική στάση της μεγάλης πλειονότητας των ψηφοφόρων έναντι της ασκούμενης πολιτι­κής. Και δεν την κεφαλαιοποιεί, λόγω της αδυναμίας του να πείσει ότι διαθέτει ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Ακόμα, λοιπόν, και στην όχι πολύ πιθανή περίπτωση που η ΝΔ έρθει πρώτο κόμμα, δεν θα έχει δυνατότητες να βρεθεί σε κα­λύτερη θέση απ’ό,τι είναι σήμερα. Με τα οι­κονομικά ερείπια να συσσωρεύονται και με τις αντοχές της κοινωνίας να εξαντλούνται, η ΝΔ δείχνει να αντέχει εκλογικά, επειδή ο συρρικνούμενος χώρος του Μνημονίου συσπειρώνεται γύρω της. Με άλλα λόγια, συντηρεί το ποσοστό της, απομυζώντας εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τη μνημονιακή πτέ­ρυγα της ΔΗΜΑΡ. Το πολιτικό πρόβλημα της «παράταξης του Μνημονίου» είναι ότι δεν διαθέτει πια εφεδρείες και ως εκ τού­του ο Σαμαράς δεν έχει εναλλακτικές.

Επίκαιρα

Κάποτε στη ΔΕΘ

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23571.htm

Τα ζουμερά κόκκινα καρπούζια  έσκαγαν με δύναμη στην άσφαλτο έξω από τηνΔΕΘ καθώς οι οργισμένοι αγρότες τα εκσφενδόνιζαν από τις καρότσες των αγροτικών διαμαρτυρόμενοι για την κατάντια τους.
Οι διαδηλώσεις της συμφοράς, με ένα λαό νικημένο και απογοητευμένο ο οποίος έχει πάψει να αντιστέκεται και ακούει τις παρόλες του μπάρμπα Κουβέλη- κάθε φορά που βγαίνει από την σύσκεψη των αρχηγών μιμείται σε υποκρισία τον ανεκδιήγητο Καρατζαφέρη: Απ' έξω τσαμπουκάς κι από μέσα πεκινουά του Μαξίμου.
Εμείς από την φετινή ΔΕΘ, που έχει πλέον μαραθεί, επιλέξαμε να κρατήσουμε το ζουμερό κόκκινο των καρπουζιών που παραπέμπει κατευθείαν στο θρυλικό πάρτυ του 2005 με τις ζουμερές κόκκινες φράουλες.
Τότε που η αρμάτα με τις γαλάζιες ταξιαρχίες είχαν μόλις καβαλήσει την εξουσία και σαν διψασμένα σφουγγάρια επιχειρούσαν να ρουφήξουν κάθε σταγόνα από τις ηδονές της εξουσίας.
Πριγκίπισα και καρδιά του πάρτυ εκείνης της βραδιάς θα ήταν Έλενα Ράπτη.

Μια φορά κι ένα καιρό

Ξυπόλητη στο περιβόλι με τις ροδιές. Εδώ μεγάλωσε σαν μικρή πριγκίπισσα, ανατολικά της Θεσσαλονίκης, στο πατρικό της στη Καρδία.  

Στον παραμυθένιο κόσμο της εφηβείας της, δεν της έλειψε τίποτε. Είχε  ότι γύρευε η ατίθαση γυναικεία καρδιά της, ακόμη  κι ένα μικρό πόνυ που το έπνιγαν στα χάδια εκείνη και η αδελφή της, η Αντιγόνη. 

Κι αν το ρόδι ήταν το αγαπημένο φρούτο της άγουρης νιότης, οι κόκκινες  ζουμερές φράουλες  θα την έβαζαν για τα καλά στον κόσμο των πολιτικοδημοσιογραφικών φαντασιώσεων.

Ηταν φθινόπωρο του 2005 στη ΔΕΘ και ο θρύλος θέλει τη ξανθιά καλλονή, βουλευτίνα Α Θεσσαλονίκης, να μοιράζεται μισοφαγωμένες φράουλες που έλιωναν στα χείλη της, με προσκεκλημένους υπουργούς και βουλευτές, ανάμεσά τους ο Γιώργος Βουλγαράκης , ο Γιάννης Βαληνάκης  και λοιποί  γαλάζιοι επανιδρυτές. Το φλογερό παιγνίδι λέγεται ότι κάρφωσε στα ΜΜΕ, ο  Πέτρος Μαντούβαλος, αλλά μικρή σημασία έχει η διαρροή μπροστά στη τελετουργία της βραδιάς που απήλαυσαν οι τυχεροί καλεσμένοι του φιλόδοξου κοριτσιού.

Η τότε  επίσημη παρουσία, από τον Δεκέμβριο του 2007, ενός άνδρα στο πλευρό της - του δικηγόρου Κώστα Μαρακάκη - και τα μεγάλα διαστήματα επιστροφής στην αθωότητα της γενέτειράς της, είχαν  ξορκίσει για καιρό τις φήμες που ήθελαν την εκρηκτική Έλενα να προκαλεί ερωτικούς τριγμούς με το πέρασμά της σε καθωσπρέπει πολιτικά ζεύγη. 

Η μυρωδιά της και μόνο στην ατμόσφαιρα ήταν αρκετή για να κάνει γνωστές συζύγους πολιτικών  να τρελαίνονται από τη ζήλια και να καταφεύγουν σε κλωτσιές, τσιμπιές, κλάματα, κατάρες  κι ότι άλλο πρόχειρο διαθέτει το γυναικείο αμυντικό οπλοστάσιο απέναντι στην επέλαση ενός πανέμορφου θηλυκού, ζωηρού, ατίθασου άτι.

Ερωτευμένη με τον Τσε

Η Έλενα γεννήθηκε (όχι ακριβώς για τη καταστροφή) τη Παρασκευή 9 Μαίου 1975. 

Το δωμάτιό της στο πατρικό σπίτι παραμένει το ίδιο: Ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ενθύμια, δώρα από τα σχολικά της χρόνια, απαλά χρώματα, ροζ χάρτινες καρδιές, πόστερ αγαπημένων καλλιτεχνών και κάπου, σε ένα σημείο, κολλημένη μια φωτογραφία του Che Guevara, χαρακτηριστικά του οποίου, η γλυκιά πρωταγωνίστριά μας διέκρινε στο πρόσωπο του Καραμανλή. 

Το 2004, κι ενώ είναι μόνο 29 χρόνων, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής. Πάνω από 32.000 συμπολίτες της με καλό γούστο την έστειλαν στην ελληνική βουλή: «Εκτιμώ ιδιαίτερα την πολιτική ανάλυση και την στρατηγική σκέψη του Κώστα Καραμανλή. Τη σύζυγο του Nατάσα, τη γνωρίζω μέσα από τις δραστηριότητες της, στα πλαίσια της κοινωνικής προσφοράς στην Ανέμη. Με εντυπωσιάζει η ικανότητα να συνδυάζει με επιτυχία το ρόλο της μητέρας, της συζύγου και του επιστήμονα» λέει για το πρώην πρωθυπουργικό ζεύγος. Ακόμη κι όταν ο Καραμανλής έχασε τις εκλογές η Ελενα, δεν έβγαλε τη φωτογραφία του, από την ιστοσελίδα της: “ Παραμένει από επιλογή και όχι από παράλειψη. Οι πολιτικοί δεν αποκαθηλώνονται επειδή κάποιοι έσπευσαν βιαστικά και πρόχειρα να κρίνουν αυτούς και το έργο τους."

Κανείς (άνδρας) δεν αντιστέκεται στην Έλενα

Ο μπαμπάς της Δημήτρης Ράπτης, ένας από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες της συμπρωτεύουσας, η μητέρα της Φωτούλα, και η αδελφή της αποτελούν το δυνατό «επιτελείο» της Ελενας.

Όταν η νεαρή απόφοιτος του Αρσακείου Θεσσαλονίκης εκμυστηρεύτηκε την επιθυμία της ν ασχοληθεί με τα κοινά, ο μεγαλύτερος «θαυμαστής» της και ο άνθρωπος που της τρέφει απέραντη αδυναμία, ο μπαμπάς, τη βοήθησε να εκλεγεί πρώτη σε σταυρούς γυναίκα Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Θεσσαλονίκης το 1998 με τον συνδυασμό του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου. 

Επανεξελέγη το 2002 και στις εκλογές του 2004, ο επικοινωνιολόγος και στενός φίλος του Καραμανλή Περικλής Πηλείδης, την πρότεινε για υποψήφια με τη ΝΔ. 

Ο πρώην πρωθυπουργό, που διατηρούσε πολύ καλή σχέση με τον μπαμπά της Ελενας, «υπέκυψε»  αμέσως. Ετσι η νεαρή Θεσσαλονικιά συνέχιζε να κόβει τις ανάσες, στα έδρανα της Βουλής, αυτή τη φορά με τη παρουσία της και μόνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμά κανείς την πλούσια δράση της και το κοινοβουλευτικό της έργο, αλλά ποιος το θυμάται όταν τη κοιτάζει.

Ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς υπέκυψε-όπως σχολίασαν οι κακές γλώσσες- στην «Αγάπη» της Ελενας:  Η πρώτη επίσκεψη του στη Θεσσαλονίκη με την ιδιότητα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας συνέπεσε με εκδήλωση της κοινωνικής οργάνωσης «Αγάπη», στην οποία η Έλενα Ράπτη είναι ιδρυτικό μέλος. Ο χαιρετισμός του προέδρου προκαλεί διαμαρτυρίες σε στελέχη του κόμματος, βουλευτές και πολιτευτές, καθώς εκλαμβάνεται ως «unfair» πριμοδότηση της ωραίας Έλενας, η οποία στήριξε διακριτικά τον Αντώνη Σαμαρά στις εκλογές του Νοεμβρίου.

Συμπτωματικά πάντως, όταν εκείνο τον  Νοέμβριο ο κ. Σαμαράς επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του promo presidential tour του, πέρασε και πάλι από την «Αγάπη». 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της βίας εναντίον γυναικών η οργάνωση είχε στήσει σταντ στον πεζόδρομο της Ικτίνου και ο υποψήφιος –τότε-πρόεδρος της ΝΔ, έσπευσε να ενημερωθεί σχετικά από την Ελενα που τον υποδέχθηκε  και τον ενημέρωσε για τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.

 

Διακριτική

Πριν γνωρίσει τον Μαρακάκη-Δεκέμβριος του 2007-οι σχέσεις της Ελενας δεν είχαν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας. Με ιδιαίτερη προσοχή και διπλωματία, η ίδια απέφευγε να μιλήσει για τη προσωπική της ζωή. Εξαίρεση ίσως ο τότε ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Μιχάλης Κωνσταντίνου. 

Οι Θεσσαλονικείς την έβλεπαν να κυκλοφορεί με διάφορους νεαρούς όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της. Για έναν απ αυτούς (ψηλός, μελαχρινός με μακριά μαλλιά), οι κοσμικογράφοι της Θεσσαλονίκης, είχαν «προβλέψει» ότι θ ανέβει στα σκαλιά της εκκλησίας με την γαλάζια βουλευτίνα. Τζίφος. 

Η Ελενα δεν βιάζεται να παντρευτεί, άλλωστε οι υποψήφιοι γαμπροί είναι τόσοι πολλοί! 

Μαγνητίζει τους άνδρες με τη πρώτη ματιά κι εκείνοι γίνονται χαλί για τις φιλοδοξίες της, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πρόσωπα της πολιτικής και των ΜΜΕ. 

Ο Σπύρος Βούγιας, για παράδειγμα, παρότι ανήκει σε διαφορετικό πολιτικό χώρο, λέγεται ότι την βοήθησε ως μέντοράς της στα πρώτα της βήματα στο δημοτικό συμβούλιο. 

Στην Αθήνα, τρείς γνωστοί δημοσιογράφοι με ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις αποτέλεσαν τους Σωματοφύλακές της: Oι κ.κ Α. Δελλατόλας, Γ. Παπαχρήστου και Π. Λάμψιας. 

Το ίδιο πρόθυμοι να την στηρίξουν στα πολιτικά της ανοίγματα ήταν και οι άνδρες συνάδελφοί της στο κοινοβούλιο. Ο Γώργος Βουλγαράκης για παράδειγμα, της αφιέρωσε ιπποτικά  ατέλειωτες ώρες εκπαίδευσης στα  δύσβατα επικοινωνιακά μονοπάτια. 

Δηλώσεις της όπως αυτή: “Μπορεί η πολιτική όπως λέγεται να αποτελεί την τέχνη του εφικτού, αλλά εγώ θα συνεχίζω να ισχυρίζομαι ότι και τα όνειρα μπορούν να επιμένουν. Ο συντηρητισμός και ο συμβιβασμός είναι έννοιες που δεν ταιριάζουν στον τρόπο ζωής μου και  πιστεύω ότι δεν ταιριάζουν και στην πολιτική φιλοσοφία της παράταξης μου…”, αποδεικνύουν ότι η Ελενα ήταν επιδεικτική μαθήσεως.

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ "ΑΠΕΙΛΕΙ" ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ (Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΡΙΝ")

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13274:samaras-apeilei-ekloges&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279

Μεγάλη πλάκα έχουν αυτοί οι απίθανοι πολιτικοί καραγκιόζηδες της κυβέρνησης με επικεφαλής τον Σαμαρά. Καθώς έχουν ταμπουρωθεί στο Μέγαρο Μαξίμου και δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν και να έρθουν σε επαφή με πραγματικούς ανθρώπους, συναναστρέφονται αποκλειστικά μόνο τους αυλοκόλακες , τα τρωκτικά και τους πράκτορες. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν πλέον καμία σχέση με την κοινωνία, τις ανάγκες της και την οργή της. Έφτασε έτσι το πρωθυπουργικό περιβάλλον στο εξαιρετικά διασκεδαστικό σημείο να διοχετεύει στα φερέφωνά του στα μέσα ενημέρωσης "πληροφορία" ότι ο Σαμαράς θα κάνει...πρόωρες εκλογές τον Μάιο γιατί είναι βέβαιος ότι θα τις κερδίσει!

Οι πολιτικοί απατεώνες και ταυτόχρονα κρετίνοι του Μεγάρου Μαξίμου νομίζουν ότι θα ... παγώσουν τον ελληνικό πληθυσμό με αυτήν την "επιβλητική επίδειξη αυτοπεποίθησης" του Σαμαρά. Θα παραλύσουν έτσι οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις κατά της πολιτικής του και ο λαός θα αισθανθεί ... φρίκη αναλογιζόμενος τι θα πάθει , αν πάψει να έχει ηγέτη και πρωθυπουργό τον Σαμαρά! Είναι τελείως ηλίθιοιστο θέμα αυτό. Θα ήταν πραγματικά απολαυστικό να έκαναν βουλευτικές εκλογές τον Μάιο. Θα τουςξεφορτωνόμασταν ξαπλωμένοι στους καναπέδες μας! Λέτε όμως αντί για βλάκες να είναιπαμπόνηροι και να ρίχνουν επίτηδες την πληροφορία ότι θα κάνουν εκλογές μετά από οχτώ-εννέα μήνες, με σκοπό να καλλιεργήσουν την αυταπάτη στο λαό ότι δεν χρειάζεται να κινητοποιείται για να τους ρίξει αφού σε λίγους μήνες θα τους διώξει ρίχνοντας απλώς ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη; Να μπορέσουν έτσι να βγάλουν και το φετεινό χειμώνα και να επιβάλουν και τονέο Μνημόνιο που ανακοίνωσαν ήδη ότι ετοιμάζουν ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της ΕΚΤ και ο Γερούν Ντέισελμπλουμ , ο πρόεδρος της ευρωομάδας;

Η ουσία είναι ότι αποκλείεται να γίνουν εκλογές τον Μάιο με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Πρόωρες εκλογές θα γίνουν μόνο αν ο λαός ανατρέψει την κατάπτυστη κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου με κοινωνική έκρηξη, διαφορετικά η κυβέρνηση αυτή θα εξαντλήσει την τετραετία ως τονΙούνιο του 2016! Ο λόγος που δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές με κυβερνητική πρωτοβουλία είναιαπλούστατος. Οι Γερμανοί κατακτητές γνωρίζουν ότι όποτε και αν γίνουν εκλογές κάτω από συνθήκεςστοιχειώδους ομαλότητας- αυτό σημαίνει π.χ. να μην έχει εμπλακεί η Ελλάδα σε πόλεμο ή να μηνδολοφονεί η κυβέρνηση όσους διαδηλώνουν εναντίον της, όπως π.χ. η χούντα της Αιγύπτου, με την οποία συνομίλησε συντροφικά ο Βενιζέλος την Πέμπτη - το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο:Πρώτο κόμμα θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό σημαίνει ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα καρατομηθούν επί τόπου από τους ομοϊδεάτες τους στα κόμματά τους, χωρίς να αποκλείεται καθόλου να παραπεμφθούν και σε δίκες για να κατασπαραχθούν τα πολιτικά άχρηστα πτώματά τους. Ακόμη κι αν αυτά τα πολιτικά ανθρωπάκια αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά, οι Γερμανοί δεν θα τους αφήσουν. Τόσο εθελόδουλους "Τσολάκογλου" είναι πολύ δύσκολο πια να βρούν ακόμη και στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Όχι φυσικά ότι υπάρχει λειψανδρία πολιτικών Κουίσλινγκ, αλλά όλοι τους έχουν μηδαμινή προσωπική επιρροή στον κόσμο κι έτσι η απόλυτη δουλοφροσύνη και εθελοδουλεία τους είναι άχρηστη στους Γερμανούς επικυρίαρχους.

Πέρα όμως από τα ξόανα του Μεγάρου Μαξίμου της ΝΔ, πραγματική απόλαυση ήταν το εορταστικό ... μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Στο διήμερο συμπόσιο που έγινε με τυπική αφορμή τα 39 χρόνια από την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου, κανένας απολύτως ομιλητής δεν αναφέρθηκε ούτε κατ'ελάχιστο στη διακήρυξη αυτή. Ο λόγος ήταν απλούστατος:Το σημερινό ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί όλα όσα κατάγγελε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη Διακήρυξη του 1974! Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, όπως και το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη είναι πολύ πιο δεξιό, πολύ πιο αντιλαϊκό, πολύ πιο ξενόδουλο από τη ΝΔ του Καραμανλή του 1974, η οποία φυσικά και τότε ήταν αντιδραστική! Τι να πουν λοιπόν για τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη; Να εξαγγείλουν ότι καταγγέλει η διακήρυξη αυτή το σημερινό... ΠΑΣΟΚ; Αυτό που κατάλαβε όλη η Ελλάδα είναι ότι ο Βενιζέλος ελέγχει πλήρως το ΠΑΣΟΚ σήμερα ( είναι τυχαίο άραγε που δεν δημοσιοποίησε ποτέ την έκθεση για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ επί Γιωργάκη;) αλλά ταυτόχρονα δεν έχει απολύτως κανέναν οπαδό μεταξύ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ!

Τα παλιά και νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πραγματικά ή υποτιθέμενα , τον αφήνουν να κάνει ότι θέλει και όλοι τους περιμένουν τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών για να τον καθαιρέσουν με πρόσχημα το εκλογικό αποτέλεσμα! Ο Ρέππας ήταν ο μοναδικός που έριξε ήδη το νέο προγραμματικό σύνθημα: " Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να δείξει ότι είναι έτοιμο για μια προοπτική σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο, εάν το επιβάλλουν οι συνθήκες". Η "αντιμνημονιακή κωλοτούμπα" του μεταβενιζελικού ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται.  

*Δημοσιεύθηκε στο "ΠΡΙΝ" την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Λιάνα Κανέλλη - Αθάνατη Μαλβίνα: Η οικογένεια Σημίτη ήλθε στην Ελλάδα το 1903 Μαντέψτε από πού (video)