ΠΟΛΙΤΙΣΣΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/09/blog-post_4556.html

Ιωάννη Ελ. Σιδηρά

Θεολόγου – Εκκλησιαστικού Ιστορικού – Νομικού

Το Πάσχα του θέρους, το Πάσχα της Παναγίας μας έχει το επίκεντρό του κατά το μήνα Αύγουστο.
Και επειδή το Πάσχα αυτό είναι της Παναγίας συνάμα είναι και Πάσχα του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας, αφού η προαιώνια καθέδρα του ταπεινού, μαρτυρικού και καθαγιασμένου Πατριαρχείου της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης βρίσκεται στα μυρόπνοα χώματα της Πόλεως της Παναγίας Υπερμάχου, που είναι η Κωνσταντινούπολη, η άλλως καλουμένη προσφυώς «Θεοτοκούπολις».
Την Παναγία η πολίτικη Ρωμηοσύνη την έχει στο διάβα των αιώνων σε αδιάσπαστη και ακατάλυτη ενότητα μαζί της, αλλά και το πάνσεπτο και σταυραναστάσιμο Φανάρι του ευσεβούς Γένους μας ζει, αναπνέει, ζωογονείται και πορεύεται με την Πολίτισσα Παναγία σε ακατάλυτη ενότητα μέσα στον χωροχρόνο και στις περιπέτειες του ιστορικού γίγνεσθαι του κόσμου τούτου. Συνευρίσκονται μέσα στο «κεκρυμμένον μυστήριόν» της, που το συντηρεί σωστικά ο Θεός. Η Θεοτόκος Παναγία ως χώρα της θεωρεί την Πόλη και ως θρόνο της το θεομητορικό Φανάρι, που το σκέπουν στοργικά οι εικόνες της Παμμακαρίστου και της Φανερωμένης μέσα από τον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και λίγο παραπέρα και ψηλά η βυζαντινή και αγέρωχη Παναγία η Μουχλιώτισσα. Θεομητοροσκέπαστο το Φανάρι, το σταυραναστάσιμο Πατριαρχείο και η Πολίτικη Ρωμηοσύνη, την οποία «η χώρα του αχωρήτου» Παναγία σκέπει, φρουρεί και φυλάττει από παντός κινδύνου και πάσης επιβουλής βεβήλων και βαρβάρων δυναστών και μιαρών ιεροσύλων. Η Πόλη είναι ο χώρος της ακοίμητης περιπέτειας του Φαναρίου και η ακοίμητη παρουσία και αεί ζώσα χάρη της Θεομήτορος, που είναι «η χώρα των ζώντων».
Η Πολίτισσα Παναγία είναι η βεβαίωση του ζωογόνου θρύλου της Ρωμηοσύνης και της ορατής και απτής πραγματικότητας του Φαναρίου που συνυφαίνει μυστικά και μυστηριακά την παρουσία, πορεία και ουσιαστική διακονία του μαζί της. Το αποφατικό μυστήριο της Θεομητορικής χάριτος ενούται με το μυστήριο της πολίτικης ιστορίας και της φαναριώτικης ρωμιοσύνης στα καθαγιασμένα χώματα της λαβωμένης Βασιλεύουσας Πόλεως, που ακόμη σε πείσμα του χρόνου και των περιπετειών του ιστορικού γίγνεσθαι συνεχίζει προσευχετικώς και ιεροπρεπώς να στέκει όρθια και αγέρωχη.
Η φαναριώτικη ρωμηοσύνη βαδίζει την θεοβάδιστη περπατησιά της με μοναστική και μοναδική υποταγή και αγιοπνευματική υπακοή στο μυστήριο της δικής της ιστορίας. Βιώνει ατελεύτητα και αδιάλειπτα τη θεία επιστασία, τη φοβερά προστασία και τη φιλόστοργη μητρική χάρη της Πολίτισσας Παναγίας, η οποία διατηρεί και συντηρεί μυστικά, σωστικά και σιωπηρά την ιερή ιθαγένεια του θεοσφράγιστου τόπου της, της Πόλεώς της και των Ρωηιών πιστευόντων κατοίκων της.
Ακόμη, «έτι και έτι», το θέλει Εκείνη του Βοσπόρου η Κυρά και Οικοδέσποινα να κρατεί «ζηλοτύπως» την Πόλη της και το Φανάρι της ως θεία παρεμβολή, μέσα στον κόσμο της τηλαυγής φάρος, ακοίμητη κανδήλα και ορατή, απτή απόδειξη και μαρτυρία της ουράνιας σκέπης και ακαταμάχητης υψηλής προστασίας της. Για να συνεχίζεται ψαλλόμενο το: «…αναγράφω σοι, η Πόλις σου Θεοτόκε».
Τα βήματά της, σταθερά και αγέρωχα, περιδιαβαίνουν τα καλντερίμια και τα σοκάκια της Πόλεως και πάντα κατευθύνονται και μας οδηγούν στα στενά δρομάκια του Φαναρίου και σταματούν με συστολή φρονήματος έμπροσθεν του πανσέπτου πατριαρχικού ναού του Αγίου Γεωργίου, όπου μυστικώς και αθορύβως λαμβάνει ιεροπρεπώς, σεμνοπρεπώς και μεγαλοπρεπώς την καθιερωμένη θέση της στις δύο παλαίφατες ιστορικές και θαυματουργές εφέστιες εικόνες της, της Παμμακαρίστου και της Φανερωμένης, για να ακούσει και πάλι μέσα στο Πάσχα του θέρους τους καημούς, τους θρήνους, τις εγκάρδιες παρακλήσεις και τις ολόψυχες δεήσεις του Πατριάρχου της, των Φαναριωτών λειτουργών της και του περιούσιου και φιλότιμου λαού της. Και βεβαιώνεται πάλι η πολίτικη παρουσία, προστασία και θεομητορική ευλογία της.
Στον Πατριαρχικό ναό βλέπει το μαρτυρικό Πατριάρχη να βάζει μετάνοια στις εικόνες της και ν’ ανέρχεται την κλίμακα του Πατριαρχικού θρόνου για την αδιάλειπτη δέηση υπέρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του φιλοχρίστου λαού και των ευσεβεστάτων κληρικών της. Τα εναγώνια ενδακρυσμένα μάτια του μαρτυρικού Πατριάρχου βυθίζονται στα ελπιδοφόρα μάτια της Πολίτισσας Παναγίας για τον κοινό τόπο, την κοινή λατρευτή πόλη με τις βυζαντινές εκκλησίες, τα θεοσκέπαστα μοναστήρια, τα φιλογενή εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά εναγή καθιδρύματά της, αλλά εξόχως με τους ωραίους και φιλότιμους ανθρώπους της με τη μοναδική εγκαρτέρηση και υπομονή, που θαυμαστά εκπηγάζουν από τη βεβαιότητα της αενάως υπαρχούσης θεομητορικής παρουσίας της Πολίτισσας Παναγίας.
Μέσα στην πεμπτουσία του θεομητορικού Πάσχα του θέρους τα θεόπνευστα κείμενα του φιλόμουσου Μητροπολίτου Πέργης Ευαγγέλου (Γαλάνη) μας εισοδεύουν στο μυστήριο του παναγίου προσώπου της Θεομήτορος που υπερβατικά ενσαρκώνεται μέσα στην πολίτικη Ρωμιοσύνη, στην Κωνσταντινούπολη και στο θεοσκέπαστο Φανάρι.
Ο πολιός Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος γράφει χαρακτηριστικά: «Λειτουργούμαι στον Πατριαρχικό ναό. Ακούω τη μία μετά την άλλη τις εκφωνήσεις του ιερέως. Έρχεται και η σειρά της αποκλειστικής εκφωνήσεως για την Παναγία, που βρίσκει τον Πατριάρχη γονατιστό από τον προηγούμενο ύμνο της Ευχαριστίας. Και δεν ανεβαίνει μετά στο θρόνο του. Τον βλέπω «εξαιρέτως» να παραμένει όρθιος και ασκεπής στο δάπεδο. Σα να τον καθηλώνει η Χάρη της κι εκείνος να δείχνει στην οικουμένη ότι «άξιον εστί», να ορθοστατεί. Μα βλέπω και κάτι άλλο στον πατριάρχη. Να κάνει το σχήμα του Σταυρού και πάλι εξαιρέτως, τρις, πριν ανέβει τα σκαλιά του θρόνου του. Με σχήματα αρχοντικά μετανοίας την κάθε φορά. Μία, ατενίζοντας κατάματα την εικόνα τη δεσποτική της Παναγίας του τέμπλου και ευχαριστώντας τη για την προστασία της στο κέντρο της Ορθοδοξίας, το Φανάρι. Μία, γι’ αυτήν που τετρακόσια χρόνια αγρυπνεί στο κλίτος το δεξί του Πατριαρχικού ναού. Και μία για την εικόνα της «ανταλλαγής», που σχηματίζει το τόξο της χάριτος από τ’ αριστερά…
Ώρα λειτουργική μέσα στον πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό του Φαναρίου, που μ την ορατή της φανέρωση η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία σχεδιάζει την ευγνωμοσύνη της. Και πάνω στη λαμπερή επιφάνεια της εικόνας της Παναγίας βλέπει όλο τον αθέατο πόνο του λαού της να γίνεται ένα με το μήνυμά της. Και να την καλεί με ονόματα που τα αφιέρωσε το γένος: Παμμακάριστος, Φανερωμένη, Μπαλουκλιώτισσα, Βλαχερνίτισσα, Χρυσαληθινή, Μουχλιώτισσα, Χατζεριώτισσα, Καφατιανή, Καμαριώτισσα, Οδηγήτρια, Ακαταμάχητος, Ελεούσα, Κουμαριώτισσα, Περατική κ.ά.».
Αυτή η μυστική σχέση της Πολίτισσας Παναγίας με την Πόλη, το Πατριαρχείο και το αμείωτο Γένος των Ρωμιών είναι σχέση ζωογόνου επιβιώσεως και ενισχύσεως για το ιερό κέντρο της Ορθοδοξίας και τους πολίτες Ρωμηούς, που βιώνουν μοναδικά το Θεομητορικό Πάσχα του θέρους ατενίζοντας την ελπιδοφόρα μορφή της, καθώς σκέπει ακατάβλητα την Πόλη της.
Αυτό πολύ γλαφυρά και παραστατικά το περιγράφει ο Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος: «…Πόσο ομορφαίνει ο χρόνος στο Φανάρι με την Παναγία τη Φανερωμένη. Μας σπρώχνει σε ώρες φιλίας με τη μοίρα. Μας ωθεί μέχρι να νηστέψουμε, να υπερβούμε τον εαυτό μας, να μεταλάβουμε. Να φθάσουμε και πάλι στο θέρος. Να ξανάρθουμε εδώ μια βραδιά του Δεκαπενταυγούστου. Να μιλήσουμε μαζί της για τα περασμένα…
Σκεφθήκατε τι θα πει ασπασμός της Παμμακαρίστου από τον πατριάρχη την ώρα που τα πάντα σωπαίνουν με το «άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν…»; Είναι η δραματική διάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου που εκφράζεται σε ώρα λειτουργική. Είναι η σάρκωση του λυτρωτικού του λόγου. Συγκεφαλαίωση της μαρτυρίας του, που καταγράφεται εκείνη τη στιγμή πάνω στο χέρι της Οδηγήτριας…»
Εορτάζουμε το Πάσχα του θέρους, το Πάσχα της Κυράς του Γένους, της Πολίτισσας Παναγίας, αλλά και το Θεομητορικό Πάσχα του Πατριαρχείου, αφού Παναγία και Πατριαρχείο, Παναγία, Πόλη και Γένος στη συνείδηση των ευλαβών είναι άρρηκτα συνυφασμένα μέσα στην ιστορία και την πνευματική ζωή των Ρωμηών. Το γάλα και το μέλι της Πολίτικης Ρωμηοσύνης είναι η Πολίτισσα Παναγία. Ο άρτος της ζωής και η ακένωτη πηγή της ματωμένης Ρωμηοσύνης, του σταυραναστάσιμου Γένους συνταυτίζονται μ την Πολίτισσα Παναγία, που στο δικό της Πάσχα συνεγείρει από περάτων γης τα φιλομητορικά τέκνα της για να συνεχίζουν αδιαλείπτως να γράφουν και να καταθέτουν το: «αναγράφει σοι, η Πόλις σου Θεοτόκε», σε πείσμα των καιρών και της ιστορικής δυστροπίας.

ενωμένη ρωμιοσύνη

ΟΙ 7 ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/7.html

Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ καὶ καλλιτεχνικὸ ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζουν, οἱ θρησκευτικὲς εἰκόνες εἶναι καὶἀντικείμενα λατρείας, ἀφοῦ σὲ αὐτὲς φανερώνεται ἡ ὑπόσταση τῶν εἰκονιζομένων προσώπων. Κατὰ συνέπειαἡ δύναμη τῆς εἰκόνας πηγάζει ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ εἰκονιζομένου, ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό.  Ἂν καὶ ὅλες οἱ εἰκόνες ἀντανακλοῦν χάρη, κάποιες θεωροῦνται θαυματουργές, διότι ἡ χάρη τουςὑπῆρξε κάποτε ἐναργέστερη, καὶ μάλιστα σὲ περιπτώσεις μεγάλης ἀνάγκης τῶν πιστῶν ἢ ἀντιθέτως ὕβρεως,ὁπότε ἡ χάρη μετετράπη σὲ τιμωρία.

Μεταξὺ τῶν πολλῶν θαυματουργῶν εἰκόνων ποὺ φυλάσσονται στὶς ἁγιορειτικὲς μονὲς οἱ περισσότερεςἀνήκουν ἀσφαλῶς στὴν Θεοτόκο, δεδομένης τῆς ἰδιαίτερης σχέσεως τοῦ  Ἄθωνα μὲ τὴν Παναγία.  Ἡ ΜονὴΒατοπαιδίου κατέχει τὸν μεγαλύτερο ἀριθμὸ εἰκόνων τῆς Θεοτόκου, οἱ ὁποῖες εἶναι γνωστὲς μὲ διάφορεςὀνομασίες.

Παναγία Βηματάρισσα

Ἡ Παναγία ἡ Βηματάρισσα ἢ Κτητόρισσα εἶναι ἡ «ἐφέστιος» εἰκόνα τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου καὶ εἶναι τοποθετημένη στὸ σύνθρονο τοῦ  Ἱεροῦ Βήματος τοῦ καθολικοῦ τῆς Μονῆς. Κατὰ τὴν παράδοση, ὁ  Ἀρκάδιος, γιὸς τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου τοῦ αὐτοκράτορα, εὑρισκόμενος σὲ ναυάγιο, μεταφέρθηκε στὴν στεριὰ κάτω ἀπὸμία βάτο, μὲ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου, στὴν περιοχὴ ὅπου ἀργότερα θὰ κτιζόταν ἡ ΜονὴΒατοπαιδίου, καὶ ἐκεῖ βρῆκε αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας.

Μὲ τὴν εἰκόνα αὐτὴ σχετίζεται ἕνα θαῦμα ποὺ ἔγινε τὸν 10ο αἰώνα. Ὅταν  Ἄραβες πειρατὲς ἐπέδραμαν στὴν Μονή, ὁ ἱεροδιάκονος Σάββας πρόλαβε καὶ ἔριξε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας στὸ πηγάδι τοὺ  Ἱεροῦ Βήματος μαζὶ μὲ τὸν σταυρὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ μία λαμπάδα ἀναμμένη ποὺ πάντοτε ἔκαιγε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Δὲν πρόλαβε ὅμως ὁ ἴδιος νὰ διασωθεῖ, γιατί οἱ πειρατὲς τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν πούλησαν αἰχμάλωτο στὴν Κρήτη. Ὅταν μετὰ ἑβδομήντα χρόνια ἐλευθερώθηκε ἡ Κρήτη ἀπὸ τοὺς πειρατές,ἐπὶ Νικηφόρου Φωκᾶ τοῦ αὐτοκράτορα, ἐλευθερώθηκε καὶ ὁ ὅσιος Σάββας καὶ ἐπέστρεψε ὑπέργηρος στὴν Μονή.  Ἐκεῖ ὑπέδειξε στὸν τότε ἡγούμενο τῆς Μονῆς Νικόλαο νὰ ἀνοίξουν τὸ πηγάδι, ὅπου – ὢ τοῦ θαύματος! – βρῆκαν τὴν εἰκόνα καὶ τὸν σταυρὸ ὄρθια πάνω στὸ νερὸ καὶ τὴν λαμπάδα ἀναμμένη, ὅπως τὴν εἶχε ἀνάψει πρὶν ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια! Συνέβη δηλαδὴ διπλὸ θαῦμα· τὰ ἱερὰ ἀντικείμενα ποὺ εἶχαν πέσει μέσα στὸ νερὸδὲν καταστράφηκαν, ἀπὸ θαῦμα καὶ πρόνοια τῆς Παναγίας, καὶ ἡ λαμπάδα ἔκαιγε ἑβδομήντα χρόνια χωρὶς νὰἑξαντλῆται!

Ἔκτοτε εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος, ψάλλεται Παρακλητικὸς Κανόνας πρὸς τὴν  Ὑπεραγία Θεοτόκο κάθε Δευτέρα ἀπόγευμα, καὶ κάθε Τρίτη τελεῖται στὸ καθολικὸ Θεία Λειτουργία, ἐνῶ σὲ ὅλες τὶς λιτανεῖες τῆς Μονῆς πρωτοστατεῖ αὐτὴ ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας.  Ἑορτάζεται ἰδιαίτερα τὴν Τρίτη της Διακαινησίμου, ὅπου καὶγίνεται μεγάλη λιτανεία γύρω ἀπὸ τὴν Μονὴ πρὸς τιμὴ τῆς εἰκόνας.

Παναγία Παραμυθία

Παλιὰ ὑπῆρχε ἡ συνήθεια, βγαίνοντας οἱ πατέρες ἀπὸ τὸ καθολικὸ νὰ ἀσπάζονται αὐτὴ τὴν εἰκόνα καὶ ὁἡγούμενος νὰ παραδίδει τὰ κλειδιὰ τῆς μονῆς στὸν θυρωρό. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι μία μέρα στὰβυζαντινὰ ἀκόμη χρόνια, δίνοντας ὁ ἠχούμενος στὸν θυρωρὸ τὰ κλειδιὰ ἄκουσε τὰ ἑξῆς λόγια ἀπὸ τὴν εἰκόνα: “Μὴ  ἀνοίγετε σήμερα τὶς πύλες τῆς μονῆς, ἀλλὰ ἀνεβεῖτε στὰ τείχη καὶ διῶξτε τοὺς πειρατές”. Ἡφωνὴ ἐπανέλαβε γιὰ δεύτερη φορὰ τὰ ἴδια λόγια. Στρέφοντας τὸ βλέμμα του πρὸς τὰ ἐκεῖ ὁ ἡγούμενος εἶδε τὸ βρέφος νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι τους καὶ νὰ σκεπάζει τὸ στόμα τῆς μητέρας του λέγοντας: “Μὴ μεριμνᾶς Μητέρα, γι᾽ αὐτοὺς τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἄφησέ τους νὰ τιμωρηθοῦν ἀπὸ τοὺς πειρατές, τοὺς ἀξίζει”. Ἀλλὰ ἡΠαναγία πιάνοντας τὸ χέρι τοῦ Χριστοῦ καὶ στρέφοντας ἐλαφρὰ τὸ κεφάλι ἐπανέλαβε τὰ ἴδια λόγια. Οἱμοναχοὶ ἀμέσως ἔτρεξαν στὰ τείχη καὶ διαπίστωσαν ὅτι πειρατὲς εἶχαν περικυκλώσει τὴν μονὴ καὶ περίμεναν τὸ ἄνοιγμα τῆς πύλης γιὰ νὰ τὴν λεηλατήσουν. Ἐξ αἰτίας ὅμως τῆς θαυματουργῆς ἐπεμβάσεως τῆς Παναγίαςἡ μονὴ σώθηκε. Ἡ εἰκόνα ἔκτοτε διατήρησε τὶς τελευταῖες κινήσεις τῶν θείων προσώπων.

Παναγία Ἐσφαγμένη

Ἡ θαυματουργὴ αὐτὴ εἰκόνα εἶναι τοιχογραφία τοῦ 14ου αἰώνα καὶ βρίσκεται στὸν νάρθηκα τοῦπαρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐνσωματωμένο εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου.

Ἀπὸ τὸ “Προσκυνητάριον τοῦ Βατοπαιδίου” εἰς τὸ κεφάλαιον “Περὶ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἐσφαγμένης καὶ τοῦ παρ’ αὐτῆς ἐξαισίου τερατουργήματος” μαθαίνουμε τὸ ἱστορικό: Ἕνας ἱεροδιάκονος καὶ ἐκκλησιάρχης τοῦ καθολικοῦ, λόγῳ τοῦ διακονήματός του, ἔφθανε στὴν τράπεζα κάθε μέρα μὲ καθυστέρηση. Κάποτε ὁτραπεζάρης ἀρνήθηκε νὰ τοῦ δώσει φαγητὸ λόγῳ τῆς καθυστερήσεως. Ὁ ἱεροδιάκονος ἀγανακτισμένοςἐπέστρεψε στὸν ναὸ καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς μπροστὰ στὴν εἰκόνα: “Μέχρι πότε θὰ σὲ ὑπηρετῶ καὶ θὰ κοπιάζω κι ἐσὺδὲν θὰ μεριμνᾶς οὔτε γιὰ τὴν τροφή μου;” Καὶ παίρνοντας ἕνα μαχαίρι τὸ κτύπησε στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας, ἀπὸ τὸ ὁποῖο, σὰν νὰ ἦταν ζωντανό, ἄρχισε νὰ τρέχει αἷμα, ἐνῶ αὐτὸς τυφλώθηκε κι ἔπεσε κάτω σὰν τρελός. Στὴν κατάσταση αὐτὴ ἔμεινε τρία χρόνια ἀπέναντι ἀπὸ τὴν εἰκόνα κλαίγοντας καὶ παρακαλώντας τὴν Παναγία νὰ τὸν συγχωρέσει. Μετὰ τὴν παρέλευση τριῶν ἐτῶν ἐμφανίστηκε ἡ Παναγία στὸν ἡγούμενο καὶτοῦ ἀνήγγειλε ὅτι χαρίζει τὴν ὑγεία στὸν τολμηρὸ ἱεροδιάκονο ἀλλὰ τὸ χέρι ποὺ διέπραξε τὴν ἱεροσυλία θὰτιμωρηθεῖ. Πράγματι ὅταν πέθανε, στὴν ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου του ἀντίθετα μὲ ὅλο του τὸ σῶμα ποὺ εἶχε λιώσει τὸ δεξί του χέρι παρέμενε ἀναλλοίωτο καὶ φυλάσσεται ἔτσι ὣς σήμερα.Κάποτε ἕνας ἱερέας ἐπισκέπτης τῆς μονῆς ἀμφισβήτησε τὸ θαῦμα, ἀλλὰ ὅταν ἔβαλε τὸ δάχτυλο στὸ σημεῖο τῆς πληγῆς ἄρχισε ἀμέσως νὰτρέχει αἷμα. Ὁ ἱερέας ἔντρομος δὲν πρόλαβε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ καθολικὸ καὶ ἔπεσε νεκρός.

Παναγία ἡ Ἐλαιοβρύτισσα

Ἡ εἰκόνα αὐτὴ χρονολογεῖται στὸν 14ο αἰώνα καὶ βρίσκεται στὸ δοχειὸ τῆς μονῆς.  Ἀπὸ ἐκεῖ μεταφέρεται στὸ καθολικὸ τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζει. Ἡ παράδοση ἀναφέρει τὸἑξῆς θαῦμα· Σὲ μία περίοδο ἐλλείψεως λαδιοῦ στὴν μονή, ὁ ὅσιος Γεννάδιος, δοχειάρης τῆς μονῆς, ἄρχισε νὰἐξοικονομεῖ τὸ λάδι δίνοντας μόνο γιὰ χρήση τῆς ἐκκλησίας.  Ὁ μάγειρας ὅμως διαμαρτυρήθηκε στὸνἡγούμενο, καὶ ὁ τελευταῖος διέταξε τὸν ὅσιο νὰ δίνει ἀφειδῶς λάδι στὴν ἀδελφότητα, ἐλπίζοντας στὴν πρόνοια τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὅταν μία μέρα πῆγε στὸ δοχειὸ ὁ ὅσιος Γεννάδιος, εἶδε τὸ λάδι νὰ ξεχειλίζειἀπὸ τὴν λάρνακα καὶ νὰ ἔχει φθάσει ὣς τὴν πόρτα.  Ἔκτοτε ἡ εἰκόνα ἔχει μία θαυμάσια εὐωδία.

Παναγία Πυροβ(ο)ληθεῖσα

Πρόκειται γιὰ τοιχογραφία ποὺ βρίσκεται στὸ ὑπέρθυρο τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τῆς μονῆς. Κατὰ τὸ 1822 μία ὁμάδα Τούρκων ὁπλιτῶν ἔφθασε στὴν μονή, καὶ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, βλέποντας τὴν εἰκόνα, τὴν πυροβόλησε μὲ μία σφαίρα ποὺ τρύπησε τὸ δεξὶ χέρι τῆς Παναγίας. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς πράξεώς του ἦταν νὰ παραφρονήσει ὁ ἴδιος καὶ νὰ κρεμασθεῖ σὲ μία ἐλιὰ μπροστὰ στὴν μονή. Βλέποντας οἱ ἄλλοι Τοῦρκοι τὴν θεία τιμωρία φοβήθηκαν καὶ ἐγκατέλειψαν ἀμέσως τὴν μονή. Ἐπιπλέον, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ἀποσπάσματος, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν πράξη τοῦ στρατιώτη, ποὺ ἦταν ἀνιψιός του, διέταξε νὰ μὴν τὸν θάψουν, ἀλλὰ νὰ τὸνἀφήσουν ἄταφο ὡς κακοῦργο.

Παναγία Παντάνασσα

Ἡ θαυματουργὴ αὐτὴ εἰκόνα εἶναι φορητή τοῦ 17ου αἰ. καὶ βρίσκεται στὸ ἀριστερὸ προσκυνητάρι τοῦβορειανατολικοῦ κίονα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου. Σύμφωνα μὲ ἀφηγήσεις συγχρόνων Γερόντων τῆς Μονῆς, τὸ πρῶτο δεῖγμα ὅτι ἡ εἰκόνα ἔχει ἰδιαίτερη χάρη εἶναι τὸ ἑξῆς γεγονός· Μία μέρα ἕνας νέος μπῆκε στὸν ναὸ καὶ πηγαίνοντας νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα, ἄστραψε ξαφνικὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ μίαἀόρατη δύναμη τὸν ἔριξε καταγῆς. Μόλις συνῆλθε, ἐξομολογήθηκε μὲ δάκρυα στοὺς πατέρες ὅτι ζοῦσε μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἐπιδιδόταν στὴν μαγεία.  Ἔτσι ἡ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου ἔπεισε τὸν νέο νὰ ἀλλάξει ζωὴ καὶ νὰ γίνει ἄνθρωπος θεοφοβούμενος.

Ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἔχει ἐπίσης τὴν ἰδιότητα καὶ τὴν εἰδικὴ χάρη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ θεραπεύει τὴν φοβερὴἀσθένεια τοῦ καρκίνου. Εἶναι γνωστὲς ἀναρίθμητες περιπτώσεις καρκινοπαθῶν ποὺ ἔχουν θεραπευθεῖ στὶς μέρες μας, μετὰ ἀπὸ παράκληση μπροστὰ στὴν Παναγία τὴν Παντανάσσα.

Παναγία ἡ Ἀντιφωνήτρια

 Πρόκειται γιὰ τοιχογραφία στὸν χῶρο τοῦ «μεσονυκτικοῦ» τοῦ καθολικοῦ. Ὀνομάσθηκε ἔτσι γιατί ἀπὸαὐτὴ τὴν εἰκόνα ἀκούσθηκε μία φωνὴ (ἀντιφώνησε). Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἐπισκέφθηκε κάποτε τὴν μονὴἡ βασίλισσα Πλακιδία, κόρη τοῦ Μ. Θεοδοσίου. Ἐνῶ προχωροῦσε μὲ σκοπὸ νὰ μπεῖ στὸ καθολικὸ ἀπὸ τὴν πλάγια μικρὴ πόρτα, ἄκουσε μία φωνὴ ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὴν εἰκόνα· «Στάσου καὶ μὴν προχωρεῖς, γιατί τόλμησες ὡς γυναίκα καὶ ἦλθες σ’αὐτὸ τὸν τόπο;». Ἔντρομη τότε ἡ βασίλισσα ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ τὴν Παναγία καὶ ἀναχώρησε ἀμέσως ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἰς ἀνάμνησιν ἐξ ἄλλου τοῦ θαύματος ἐκείνου ἀνήγειρε μὲ δικά της ἔξοδα τὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

http://christianvivliografia.wordpress.com

 

 ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΓΙΑ ΣΟΥΠΕΡ ΦΟΝΙΚΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΩΝ... 9 ΡΙΧΤΕΡ (!!!) ΓΡΑΦΕΙ Η LE MONDE!!!

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/09/9-le-monde.html#ixzz2dpUDkZE2

Στις σεισμογενείς περιοχές της Ευρώπης, που μελλοντικά δεν αποκλείεται να βιώσουν τις καταστροφικές συνέπειες φονικών σεισμών της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ανήκει η Ελλάδα, σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο που δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα «Le Monde»!
Στο άρθρο που φέρει τον τίτλο «Des Seismes Sans Precedent Historique Sont Possibles En Europe: Σεισμοί χωρίς ιστορικό προηγούμενο είναι πιθανοί στην Ευρώπη» φιλοξενούνται οι πρώτοι χάρτες με τις σεισμογενείς περιοχές όλης της Ευρώπης, όπως αυτοί δημιουργήθηκαν από πενήντα επιστήμονες, μεταξύ των οποίων διακεκριμένοι σεισμολόγοι και μηχανικοί. Σύμφωνα με όσα τονίζει στο δημοσίευμα ο Pierre Le Hir, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Ιταλία είναι οι χώρες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, καθώς δεν αποκλείεται να βιώσουν σεισμούς ανάλογου μεγέθους με αυτόν που σημειώθηκε τον Μάρτιο του 2011 στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, του σεισμού του Τοχόκου και του τσουνάμι που ακολούθησε, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 19.000 άνθρωποι. [Ο χάρτης που δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα, στον οποίο σημειώνονται με βαθύ κόκκινο η Ιταλία, η Ελλάδα και η Τουρκία]
Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως στους χάρτες που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος SHARE (Seismic Hazard Harmonization in Europe), πολλές περιοχές της χώρας μας όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Σάμος, η Μυτιλήνη, η Πάτρα, η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος, η Ηπειρος αλλά και μεγάλο τμήμα του Κορινθιακού κόλπου απεικονίζονται με βαθύ κόκκινο χρώμα και εντάσσονται στις ζώνες υψηλής επικινδυνότητας. Σχολιάζοντας το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας, ο διακεκριμένος σεισμολόγος Ευθύμιος Λέκκας δήλωσε στην «Espresso» πως δεν συμφωνεί απόλυτα με το ρεπορτάζ της «Le Monde», αλλά παράλληλα προσέθεσε πως το ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού δεν μπορεί να αποκλειστεί σε καμία περίπτωση.
«Πρόκειται για μια σοβαρή επιστημονική προσέγγιση που φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, αλλά ούτε και να ασπαστούμε πλήρως» ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά. «Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί σεισμός της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στη χώρα μας. Στην Ιαπωνία όπου σημειώθηκε ο καταστροφικός σεισμός της Φουκουσίμα, το ρήγμα ήταν μεγέθους 300 χιλιομέτρων, ενώ στην Ελλάδα οι τεκτονικές δομές είναι πολύ μικρότερες. Παρ' όλα αυτά, κανείς δε μπορεί να πει με πλήρη βεβαιότητα τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Ο χρόνος θα δείξει».
Η σεισμικότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου είναι γνωστή, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που σχεδιάζονται παρόμοιοι χάρτες με τόση λεπτομερή καταγραφή των σεισμογενών περιοχών. Η επιστημονική ομάδα του προγράμματος SHARE, το οποίο κόστισε 4,1 εκατομμύρια ευρώ και χρηματοδοτήθηκε κατά 80% από την Ευρωπαϊκή Ενωση, κατέγραψε τα ιστορικά δεδομένα των σεισμών των τελευταίων τριάντα ετών. Ενα από τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από τη μελέτη είναι η χαρτογράφηση του επιπέδου των δονήσεων που θα μπορούσαν να αντέξουν τα κτίρια με μια πιθανότητα 10% στα επόμενα πενήντα χρόνια ή μια πιθανότητα 5% στους επόμενους πέντε αιώνες. Τελικός στόχος αυτής της μελέτης να καταρτιστούν με μεγάλη ακρίβεια οι ευρωπαϊκοί κανόνες αντισεισμικότητας των κτιρίων για τους μελλοντικούς σεισμούς στην Ευρώπη.

madata.gr


enwtheite

H 3η Σεπτέμβρη, ως η μεγαλύτερη πολιτική συμμορία της χώρας και η Τατιάνα που χαιδεύεται. (Φιλιά από μια sexy ξανθιά)

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23495.htm

Από τον Κάρλος

Ξεκινήσαμε να γράφουμε ένα κείμενο για την μεγαλύτερη (πολιτική) συμμορία που γνώρισε η χώρα και η οποία σήμερα γιορτάζει 39 χρόνια ζωής.
Το έπος της 3ης Σεπτέμβρη του 1974-Ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος-δεν θα μπορούσε να έχει πιο λογική κατάληξη από τον εγκλεισμό σχεδόν όλων των εμπλεκομένων σ΄αυτό στις φυλακές Κορυδαλλού, Κέρκυρας, Μαλανδρίνου και πάει λέγοντας.
Κι όμως σήμερα κάποια από τα ιστορικά στελέχη της πολιτικής συμμορίας καμαρώνουν ελεύθεροι στις προβλήτες του Μαιάμι-αλά Ocean Eleven- τις θαλαμηγούς που απέκτησαν με τον ιδρώτα του προσώπου τους.
Ένας στρατός εκατομμυρίων προθύμων πρασινοφρουρών τα ξίφη του οποίου απέκλεισαν σαν σιδηρούν παραπέτασμα την θέα του ουρανού για τους υπόλοιπους Έλληνες συμμετείχε στο μεγαλύτερο πλιάτσικο που έγινε στη χώρα στη μεταπολεμική περίοδο.
Στο πλευρό τους και όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα ενός καθεστωτικού συστήματος με πρώτους απ΄όλους τους δημοσιογράφους. Το ΠΑΣΟΚ εξέθρεψε ολόκληρη γενιά δημοσιογράφων οι οποίοι έπιασαν τα πόστα και συνεχίζουν να τα κρατάνε-αν κρίνεις από την ΕΡΤ-παρότι γάμησαν την δημοσιογραφία.
Η πολιτική συμμορία του ΠΑΣΟΚ οχυρώθηκε με τον δικό της στρατό δημοσιογράφων, δικηγόρων, συνταγματολόγων, καλλιτεχνών και πάει λέγοντας. Ο ηγέτης Ανδρέας θα μπορούσε να ανταγωνισθεί επάξια τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης μαφίας στον τρόπο που εκπόνησε και εφάρμοσε το σχέδιο λεηλασίας της χώρας. Το γεγονός ότι μόνο ο Τσοχατζόπουλος, ο Σμπώκος και δυο-τρία άλλα πολιτικά ψοφίμια κινδυνεύουν να σαπίσουν στη φυλακή, δείχνει το πόσο καλά οργανωμένη ήταν η λεηλασία της χώρας.
Ομιλούμε για ζηλευτούς Επαγγελματίες, οι οποίοι σε υποδειγματική συνεργασία με διαπλεκόμενους νταβατζήδες, εργολάβους, μηντιάρχες και σωματέμπορους πάσης φύσεως έπιασαν τα γιοφύρια και καμιά πουτάνα δεν μπορούσε να κουνηθεί. (Κάτι παρόμοιο επιχειρεί σήμερα ο αιμοδιψής στρατός που αποτελούν τα τάγματα εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ.)
Ακόμη και η Τρομοκρατία δούλεψε για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ (με την δημοσιογραφία να "στελεχώνει" τα πρώτα κουμπούρια) καθαρίζοντας το τοπίο από ενοχλητικούς αντιπάλους.
Το έργο της ληστρικής συμμορίας των πασόκων ήρθαν να ολοκληρώσουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ με την ίδια βουλιμία για λεηλασία του δημοσίου πλούτου που χαρακτήριζε και τους πασόκους.
Ο Καραμανλής ο νεώτερος, έκανε ολέθριες για τη χώρα επιλογές προσώπων για τα κρίσιμα υπουργικά πόστα σε μια συγκυρία που θα μπορούσε να είναι ιδανική για την επαναδημιουργία της χώρας.
Τοποθετώντας λαμόγια υπουργούς, πολλοί από τους οποίους πολλαπλασίασαν την περιουσία τους, ολοκλήρωσε την καλοσχεδιασμένη από την οργάνωση 3η Σεπτέμβρη, δολοφονία της χώρας.

Την ώρα που γράφαμε με λέξεις τον εμετό μας για το ληστοσυρφετό των πασόκων και των νταβατζήδων με τους οποίους πήγαν πακέτο μετατρέποντας την χώρα σε λαφυρό τους, ένα επικό κείμενο της Τατιάνας Στεφανίδου, υπέπεσε στην αντίληψή μας, το οποίο θα μπορούσε να είναι και η άλλη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Το λέμε αυτό βασισμένοι και στον απολογισμό του ΠΑΣΟΚ που έκανε με τον τρόπο του οΣτέφανος Τζουμάκας: Χρησιμοποιήσαμε την πρώτη τετραετία για να πηδήξουμε γκόμινες, την δεύτερη για να βγάλουμε λεφτά και την τρίτη για να πάμε φυλακή. Οι νεοδημοκράτες θέλουν μέσα σε μια τετραετία να τα κάνουν όλα...
 
Το πόσο στο μουνί τους ήταν γραμμένη η χώρα φάνηκε στην διάρκεια της διακυβέρνησης τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από τη ΝΔ. Η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού των δύο κομμάτων είχε σαν κύριο μέλημα τον προσωπικό τους πλουτισμό και την καλή ζωή στα πολυτελή ξενοδοχεία του κόσμου, τις πολυτελείς θαλαμηγούς, τις ακριβές βίλες, τις αρπαχτές του δημοσίου χρήματος και πάει λέγοντας.
Για τα πράσινα και γαλάζια λαμόγια που κυβέρνησαν την χώρα (εξαιρούμε τους εντίμους εξ αυτών) η ζωή ήταν μια ατέλeιωτη dolce vita.
Ένα μακρύ, καφτό καλοκαίρι σαν κι αυτό της Τατιάνας Στεφανίδου, η οποία στο προσωπικό της  blog χαιδεύεται και αυτοθαυμάζεται σαν αμετανόητος Πασόκος.

Απολαύστε την
(Οι λεζάντες στις φωτό είναι δικές της)



Το ξανθό του ήλιου το νέο μου look>

Αυτό το ξανθό του ήλιου κάθε χρόνο δυσκολεύομαι να το αποχωριστώ. Ταιριάζει με το μαυρισμένο δέρμα και ρίχνει φως στο πρόσωπο. Μου θυμίζει την ανεμελιά του καλοκαιριού, τη γλύκα της ελευθερίας. Το αποχωρίζομαι μόνο εκ… πεποιθήσεως και όχι γιατί πραγματικά το θέλω.

Φέτος λοιπόν είπα να το κρατήσω και μάλιστα να το τονίσω!

Ο maitre των χρωμάτων, Νικόλας Βιλιώτης επιστρατεύτηκε για τη μεγάλη απόφαση! Ήρθε σπίτι και με ένα Mojito στο χέρι και πολύ κουβεντούλα, η ρίζα άνοιξε λίγο και μικρές ανταύγειες φώτισαν το στεφάνι. 

Και ιδού το αποτέλεσμα. Τις πρώτες μέρες έβγαζα ένα μικρό επιφώνημα έκπληξης κάθε φορά που κοιταζόμουν στον καθρέφτη. Το ξανθό έχω να το δω στο κεφάλι μου από παιδί!

Σας τράβηξα και μερικές χαζο-selfie photos το πρωί στο γραφείο μου για να μου πείτε τη γνώμη σας. 

Ξανθός... άγγελος! 

Είμαι ξανθιά κι... αισθάνομαι

Είμαι ξανθιά και... χαριτωμένη

Ξανθιά... οπτασία!

Φιλιά,
από μια σέξι ξανθιά

Κλιμάκωση της Κρίσης …Ρωσικά Πολεμικά περνούν τα στενά των Δαρδανελίων και βγαίνουν στη Μεσόγειο !!

http://olympia.gr/2013/09/03/%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BA%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC/

The Udaloy class destroyer Admiral Panteleyev passing through the Dardanelles

Ρώσικα πολεμικά κατηγορίας Admiral Panteleyev πέρασαν μέσω των τουρκικών στενών και βγήκαν στη Μεσόγειο απο χθές το βράδυ 

Σύμφωνα με πληροφορίες το πλοίο συλλογής πληροφοριών SSV-201 Priazovye (φώτο κάτω) τέθηκε σε συναγερμό , πλέει προς τη Μεσόγειο και μπορεί να περάσει μέσω των τουρκικών στενών σήμερα.

Photo: Ahmet Güven.

Me αποστολή «τη συλλογή πληροφοριών στην περιοχή για την κλιμακούμενη κρίση»,

Η Ρωσία στέλνει αναγνωριστικό πλοίο (SSV-201 Priazovye φώτο) στην ανατολική Μεσόγειο, μετέδωσε σήμερα το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax καθώς οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για πιθανή στρατιωτική επίθεση κατά της Συρίας. Το αναγνωριστικό πλοίο Priazovye απέπλευσε αργά χθες από τη ναυτική βάση της Ρωσίας στο ουκρανικό λιμάνι της Σεβαστούπολης, στη Μαύρη Θάλασσα, με αποστολή «τη συλλογή πληροφοριών στην περιοχή για την κλιμακούμενη κρίση», πρόσθεσε το πρακτορείο επικαλούμενο στρατιωτική πηγή, την οποία δεν κατονόμασε. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έχει σχολιάσει μέχρι στιγμής την πληροφορία αυτή. Το Interfax πρόσθεσε ότι το SSV-201 Priazovye θα επιχειρήσει χωριστά από τη ναυτική δύναμη που βρίσκεται στη Μεσόγειο. Η ανάπτυξή του είναι σύμφωνα με το ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν χρήσιμη για τα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας.

http://www.veteranos.gr

Eπάγγελμα Βλαχοδήμαρχος> Μετά από καιρό θα συμφωνήσουμε με τον Τσίπρα σε ότι πιο επαναστατικό εκστόμισε ως σήμερα!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23494.htm

Από την Σουζάνα του λιμανιού

Μετά από καιρό θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τον Αλέξη Τσίπρα στον επικό χαρακτηρισμό  βλαχοδήμαρχοι.

Ήταν ότι πιο επαναστατικό ακούστηκε από το στόμα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το τελευταίο διάστημα έδινε την εντύπωση (τόσο ο ίδιος όσο και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) ότι εκτελεί συμβόλαια για λογαριασμό συγκεκριμένων συμφερόντων της διαπλοκής.

Ο Τσίπρας μιλώντας για βλαχοδήμαρχους εξέφρασε απόλυτα την αίσθηση που έχει η κοινή γνώμη για την πλειοψηφία των δημάρχων της βουτηγμένης στη διαφθορά τοπικής αυτοδιοίκησης. Φυσικά το ίδιο βλαχοδήμαρχοι θα γίνουν,-σε πρίπτωση που εκλεγούν-και κάτι σκατόφατσες που έχει μαζέψει ο Τσίπρας στην Κουμουνδούρου.

Δεν είναι όλοι οι δήμαρχοι λαμόγια. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των εντίμων που πασχίζουν να προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες.

Για τους πολίτες όμως η πλειοψηφία των αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι βλαχοδήμαρχοι, πράγμα φυσικό, μια και προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από τις μολυσμένες δεξαμενές των κομματικών στελεχών όλου του πολιτικού φάσματος. Αν εξαιρέσεις κάποια παιδιά που έμπαιναν στην ΚΝΕ για να αλλάξουν τον κόσμο, σχεδόν όλο το υπόλοιπο κομματικό προσωπικό-ιδίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ-είναι ότι πιο ανίκανο και άχρηστο διαθέτει η ελληνική κοινωνία. Ρεμπεσκέδες του κερατά. Το διαπιστώνεις άλλωστε αν αναλογισθείς τι φρούτα –βουλευτές, υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι-έχουν περάσει από τη βουλή και τους κυβερνητικούς θώκους στη διάρκεια της μεταπολίτευσης κι ως σήμερα.

Ότι πιο κηφηναριό διέθετε η ελληνική κοινωνία έσπευδε  διαχρονικά να ενταχθεί στον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Από την εποχή που οι γιαγιάδες μας έδιναν αυγά και κοτόπουλα στους τοπικούς βουλευτές για να διορίσουν τα παιδιά τους, ως σήμερα, οι πιο τραχανοπλαγιάδες από τους νέους και τις νέες της χώρας επιλέγουν να τρουπώσουν στις λίστες των κομμάτων, ώστε στη συνέχεια να τρουπώσουν στο δημόσιο.

Από αυτό τον συρφετό των τραχανοπλαγιάδων εκλέγονται στη συνέχεια οι Έλληνες βλαχοδήμαρχοι, τις φωτογραφίες των οποίων αρκεί να τις βάλεις σε ένα άλμπουμ για να μείνει στην παγκόσμια ιστορία σαν μία από τις μεγαλύτερες ύβρεις στην αισθητική, από γεννήσεως του ανθρώπινου γένους. Πρόκειται για πιο μεγάλα "μούτρα" ακόμη και από συγκέντρωση προέδρων της ΕΠΑΕ!

Οι βλαχοδήμαρχοι σε αγαστή συνεργασία με τους κολλητούς τους εργολάβους καταληστεύουν δεκαετίες τώρα τα κρατικά ταμεία-δηλαδή όλους μας. Και η τελευταία πινακίδα οδικής κυκλοφορίας έχει κοστίσει τουλάχιστο 1.000 φορές πάνω από την πραγματική της αξία.

Το ίδιο αστείο, γραφικό και γαμώ τα γαμώτα θέαμα αποτελεί και η  σύζυγος ή ο σύζυγος του βλαχοδήμαρχου. Κανείς σοβαρός άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα, δεν θα επέτρεπε στον σύντροφό του να κατέβει στις δημοτικές εκλογές με τον κίνδυνο ο ίδιος να γίνει σύζυγος βλαχοδήμαρχου. Η σύζυγος του βλαχοδήμαρχου που απολαμβάνει τον ρόλο της είναι επίσης μία κατηγορία από μόνη της που χρίζει ειδικής (ψυχ)ανάλυσης.

Πρέπει να κουβαλάς πολλά καντάρια βουκολοβλαχιάς για να θέλεις να είσαι σύζυγος βλαχοδήμαρχου.  Για να διαπιστώσετε πόσο σωστός είναι ο χαρακτηρισμός βλαχοδήμαρχος δεν έχετε παρά να περιμένετε να δείτε τι σόι σκατόφατσες θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά.  Όλα τα νούμερα στη πίστα...

Ούτε θέλουν ούτε μπορούν να μας σώσουν

http://feltor.wordpress.com/2013/09/03/614788/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Του Γιώργου Κράλογλου

Αν ήθελαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να σώσουν όποιον είναι σε κρίση θα είχαν ήδη σώσει το ευρώ και την ευρωζώνη. Αν ήθελαν οι πολιτικοί μας να σωθούμε θα απέφευγαν να συντηρούν ό,τι λέγεται σήμερα ελληνικό κράτος. Αν ήθελαν να μας σώσουν οι επενδυτές θα ήταν ήδη εδώ. Αν δεν σωθούμε μόνοι μας ξεχάστε μας…

Οι Γερμανοί και οι άλλοι «φιλεύσπλαχνοι» Ευρωπαίοι ηγέτες θα μας σώσουν μόνο αν τους βολεύουμε ως κράτος-μέλος που θα ανήκει σε ειδική ζώνη και ειδική κατηγορία αμοιβών μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν πολιτικά με την Ευρώπη και ειδικότερα με τον Νότο της. 

Και ας πάμε στους εγχώριους «σωτήρες». 

Ο κ. Βρούτσης θα μαζέψει και άλλους «σοφούς» να μελετήσουν πως θα σωθούν τα εφάπαξ στο δημόσιο και πως, παίζοντας με τα νούμερα, θα μανουβράρει την πρόωρη συνταξιοδότηση κρατικών υπαλλήλων για να μην γίνουν απολύσεις. 

Ο κ. Σταϊκούρας θα τραβήξει από τα μαλλιά τις εισροές και τις εκροές για να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του έσωσε την Ελλάδα επειδή σχηματίζεται λογιστικό πλεόνασμα. Και αφού έχουμε πλεόνασμα και μας βγαίνουν οι αριθμοί άντε πάλι στην ελεύθερη αγορά για δανεικά… 

Ο κ. Χατζηδάκης παίρνει έτοιμα 250 εκατ. ευρώ από αυτά που έχουμε να σωθούμε μέσω ΕΣΠΑ για να σώσει τους Δήμους που θα σώσουν την ανεργία. 

Ο κ. Γεωργιάδης νομίζει ότι θα σώσει την υγεία όπως πραγματικά νόμιζε και ο αείμνηστος Γεννηματάς…

Ο κ. Δένδιας είναι ευτυχής που το 2013 και ίσως το 2014 θα έχουμε λιγότερες ή καθόλου καταλήψεις… Για μετά το 2014 βλέπουμε.. 

Η Νέα Δημοκρατία «επανίδρυσε» το κράτος από το 2005 μέχρι το 2009 βάζοντας μισθωτούς και συνταξιούχους να πληρώσουν το ίδιο κράτος…

Το ΠΑΣΟΚ, ως σκέτο ΠΑΣΟΚ, μας έσωσε όσο μας έσωσε…, 30 χρόνια, και τώρα μας ξανασώζει ως συγκυβέρνηση.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ στέλνει το μήνυμα «κάτω τα χέρια» από το σύστημα γιατί θα το σώσει και θα το αναστήσει η κυβέρνησή μου που το ξέρει καλύτερα από τους άλλους…

Ας πούμε τώρα ότι τα καταφέρουν να μας σώζουν. 

Όποιοι  και αν είναι αυτοί. 

Είτε οι δανειστές μας με τους Τροϊκανούς τους. Είτε η σημερινή κυβέρνηση. Είτε η αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε πολιτικές συμμαχίες. 

Αν όμως λάβουμε υπόψη αυτά που κάνουν για να μας σώσουν θα διαπιστώσουμε ότι όλοι τους διαχειρίζονται  την ίδια κατάσταση, πετσοκόβοντας μεν από εδώ και από εκεί, αλλά διατηρώντας «με ευλάβεια» πάλι την ίδια εικόνα. 

Στο κράτος διώχνουμε κόσμο για να φέρουμε πάλι τον ίδιο κόσμο χωρίς τίποτε να μας λέει ότι θα αλλάξουν νοοτροπίες, φαυλοκρατίες, κομματισμοί και συντεχνιασμοί. Και σε αυτό είναι σύμφωνοι όλοι τους. Από τους δανειστές μέχρι τους δικούς μας. 

Στην τοπική αυτοδιοίκηση (το άλλο κράτος μέσα στο κράτος) συνεχίζουμε την «σωτηρία» με προσλήψεις 50.000 ατόμων που θα διαλέξουν οι Δήμαρχοι που πάνε σε εκλογές…

Στις ΔΕΚΟ προχωράμε στην εξυγίανση αλλά το κράτος εκεί… Ακλόνητο και με τον πρώτο ρόλο για να χωθεί πάλι αν φτιάξουν τα πράγματα…

Στην υπόλοιπη οικονομία φόροι… φόροι… φόροι… μέχρι να βγει η ψυχή μας.

Στην παιδεία κάποια ζοριλίκια… μόνο για να μην απορριφθούμε από το μνημόνιο… Κατά τα άλλα όπως τα ξέρουμε και όπως τα θέλουμε…

Στην κοινωνική πολιτική και τις παροχές τσίμπημα στις περιπτώσεις που βγάζουν μάτι… Αλλά τα παράθυρα ανοικτά για νέες μαϊμουδιές στο μέλλον…

Ας πάμε τώρα ένα βήμα παραπέρα και ας δεχθούμε (καλόπιστα και καλοπροαίρετα) ότι (παρ΄ όλα αυτά) έχουν γίνει μεταβολές που μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε.

Νομίζετε ότι υπάρχει κάποιος σε όλη την επικράτεια που να αντιλαμβάνεται ότι κάτι έχει αλλάξει εκτός από την αύξηση της ανεργίας; 

Εκτός από την μεγαλύτερη φτώχια σε μισθωτούς και συνταξιούχους; 

Εκτός από τα λουκέτα σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και μαγαζιά; 

Εκτός από την σύνθλιψη της μεσαίας τάξης που χαρακτηρίζονται τώρα πλουτοκράτες; 

Εκτός από την τεράστια απώλεια της αξίας της ακίνητης περιουσίας (μεγαλύτερη από εκείνη του Χρηματιστηρίου) που όμως ακόμη δεν φαίνεται; 

Συνεπώς η αγωνιώδης διαχείριση, αναπαραγωγή και συντήρηση, (έστω και επιτυχώς) του μεταπολιτευτικού συστήματος που μας κατέστρεψε και οικονομικά και κοινωνικά δεν λέγεται σωτηρία της χώρας και του λαού. Λέγεται σωτηρία μόνο εκείνων που  βολεύονται από το σύστημα. Η Ελλάδα χωρίς πραγματικό όραμα και ξερίζωμα της νοοτροπίας που κυριαρχεί τόσο για τα δικαιώματα όσο όμως και τις υποχρεώσεις του λαού δεν θα θωρακιστεί από τον κίνδυνο υποτροπής στην καταστροφή. Αν βεβαίως μπορέσουν να μας σώσουν.

www.capital.gr

Η πλέμπα και οι ξιπασμένοι μπάτλερ των media: O Γιάννης Ανδρουλιδάκης γράφει για την απόλυσή του από το Βήμα

http://zoornalistas.blogspot.gr/2013/09/media.html

O Γιάννης Ανδρουλιδάκης γράφει για την απόλυσή του από το Βήμα

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης εκλήθη την περασμένη Παρασκευή στο γραφείο του διευθυντή στην εφημερίδα το Βήμα, όπου έμαθε ότι απολύθηκε. Δεν υπέγραψε την απόλυσή του όπως δεν είχε υπογράψει και ατομική σύμβαση. Ηταν ανάμεσα στους 21 που πριν από τρία χρόνια, σήκωσαν τα χέρια τους, μπροστά στους διευθυντές και ψήφισαν απεργία («τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι»).  Σήμερα ο Ανδρουλιδάκης έγραψε ένα αποκαλυπτικό, βιωματικό, κείμενο στο facebook για την απόλυσή του από το Βήμα και τα τεκταινόμενα στον ΔΟΛ τα τελευταία τρία χρόνια. Διαβάστε το, αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω:

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά…
Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση». Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Επειτα μου είπε..
ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ. Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτοπερηφάνεια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.
Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα που θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή. Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο. Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Αννα… Η Ηρώ…Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ. «Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Αλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…
Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς –πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους. Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση.
Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος. Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί. Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο.
Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της. Στο μεταξύ το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι.
Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες. Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Επειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο. Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο. Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε. Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του. Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ημασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι. Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα. Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο. Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ. Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής. Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

***
Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας. Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.

Μα γράφει ο Μπρεχτ:
«Όταν για την αδυναμία μας μας περιγελούν
Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό
Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε
Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί
Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»
Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Γιατί, ξέχασα να σας το πω: Εμείς θα νικήσουμε.