Τα σενάρια για τη Συρία και ο επερχόμενος διαμελισμός της Τουρκίας (Του Σάββα Καλεντερίδη)

http://attikanea.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7416.html

Ο Ερντογάν συγκρούεται με τον Ομπάμα και θέλει ανατροπή του Άσαντ, για να αποφευχθεί η δημιουργία του δεύτερου Κουρδικού κράτους, που θα οδηγήσει σε διαμελισμό την ίδια την Τουρκία

Αμέσως μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν την πιο σημαντική στρατιωτική επιχείρηση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αυτήν που είχε την κωδική ονομασία «Καταιγίδα της Ερήμου», και είχε σκοπό την απελευθέρωση του Κουβέιτ και την
αποδυνάμωση του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν, το οποίο εξαρθρώθηκε πλήρως με την συμπληρωματική επιχείρηση ανατροπής του, το 2003, τότε που η Τουρκία είπε το μεγάλο «ΟΧΙ» στους αμερικανούς, μη δίνοντας άδεια στα στρατεύματα των ΗΠΑ να διέλθουν από το τουρκικό έδαφος και να ανοίξουν το λεγόμενο Βόρειο Μέτωπο εναντίον του Ιρακινού δυνάστη.

Ανεξαρτήτως των στόχων που είχαν οι δυο προαναφερθείσες επιχειρήσεις, αυτό που προκάλεσαν ως μετρήσιμο αποτέλεσμα είναι η ομοσπονδοποίηση του Ιράκ, με την ίδρυση ενός ομόσπονδου κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, με Πρόεδρο, Πρωθυπουργό, Υπουργικό Συμβούλιο, Κοινοβούλιο και δική του δημόσια διοίκηση. Δηλαδή, ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο ομόσπονδο κράτος, που βαδίζει βήμα προς βήμα προς την ντε φάκτο ανεξαρτητοποίησή του.

Παρ’ ότι η επέμβαση της διεθνούς κοινότητας, για να κυριολεκτούμε των ΗΠΑ και ορισμένων εκ των συμμάχων της, με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία, στη γειτονική με το Ιράκ, Συρία, είχε εντελώς άλλα χαρακτηριστικά, φαίνεται ότι, τηρουμένων των αναλογιών, θα οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα.

Δηλαδή, την Άνοιξη του 2011, οι προαναφερθείσες χώρες οργάνωσαν, υποστήριξαν με κάθε μέσο και τρόπο και ξεκίνησαν μια επιχείρηση εκ των έσω αποσταθεροποίησης της Συρίας, στην οποία συμμετέχουν ομάδες Σύρων αντιπολιτευομένων, κυρίως σουνιτών, καθώς και ακραία ισλαμιστικά στοιχεία και ομάδες πληρωμένων δολοφόνων από διάφορες μουσουλμανικές χώρες,
συνεργαζόμενων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την Αλ Κάιντα. Οι ομάδες αυτές υποστηρίζονται ενεργώς από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, υπό την υψηλή επιστασία των ΗΠΑ!

Ενώ κλείνουν ήδη διόμισο χρόνια από την έναρξη αυτής της επιχείρησης, το καθεστώς Άσαντ ότι όχι μόνον αντέχει, αλλά μετά τις επιτυχίες των δυο τελευταίων μηνών, φαίνεται ότι έχει ή μάλλον είχε μέχρι τώρα τη δυνατότητα να ανακτήσει τον έλεγχο μεγάλου μέρους της συριακής επικράτειας. Ακριβώς σ’ αυτή τη φάση ήλθε το εξ αντικειμένου προβοκατόρικο κτύπημα με τα χημικά όπλα σε περιοχή της Δαμασκού (21 Αυγούστου), το οποίο δίνει την ευκαιρία κυρίως στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν -οσονούπω- στρατιωτικό χτύπημα περιορισμένης έκτασης εναντίον συγκεκριμένων στρατιωτικών στόχων, κατά πάσα πιθανότητα 50 τον αριθμό, χτύπημα που θα αποσκοπεί στη αποδυνάμωση και όχι στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.

Κι αυτό γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν και με ποιον τρόπο είναι δυνατόν να διοικηθεί αυτή η χώρα, σε περίπτωση άμεσης ανατροπής του Άσαντ.

Σε περίπτωση ανατροπής υπάρχουν δυο σενάρια.

Το ένα είναι να επικρατήσουν οι σουνίτες, με την Αλ Κάιντα να έχει σοβαρό λόγο και επιρροή στη διοίκηση της χώρας.

Το άλλο σενάριο είναι να μην επικρατήσει κανείς και η χώρα να οδηγηθεί στο χάος για πολλά χρόνια, με προφανή την απειλή αποσταθεροποίησης ολόκληρης της περιοχής, αλλά και την απειλή από τη δράση των ομάδων της Αλ Κάιντα σε ένα τέτοιο περιβάλλον!

Άρα, αυτό που μένει ως η πιο πιθανή εξέλιξη, είναι να δούμε τον αποδυναμωμένο Άσαντ να παραμένει στην εξουσία για ένα διάστημα, μέχρι να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την επόμενη σχετικά ομαλή ημέρα στη Συρία.

Ακριβώς αυτό είναι το σενάριο που προκαλεί καθημερινούς εφιάλτες στην Άγκυρα και αποτελεί σημείο τριβής στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον, αφού η διαιώνιση της κατάστασης στη Συρία εξελίσσεται σε μείζονα απειλή για την Τουρκία.

Ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Τουρκία στον τομέα της εξωτερικής της πολιτικής είναι και το συναφές ζήτημα των σχέσεών της με τη Σαουδική Αραβάι. Ήδη ο Ερντογάν, που μέσα στον Αύγουστο έδωσε εντολή στους κομματικούς μηχανισμούς να οργανώσουν δυο διαδηλώσεις έξω από την πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίαςκαι αφού ήδη είχε καθυβρίσει τον Σαουδάραβα βασιλιά λόγω της στήριξης στο νέο καθεστώς της Αιγύπτου, μόλις πριν λίγες ημέρες αναγκάστηκε να ...γλύψει εκεί που έφτυνε, στέλοντας τον Νταβούτογλου στο Ριάντ να ζητήσει λεφτά από την σαουδαραβική κυβέρνηση για τους Σύρους πρόσφυγες, που ξεπερνούν τις 500 χιλιάδες. Να σημειωθεί ότι τα λεφτά ΚΑΙ στα ταμεία του τουρκικού κράτους, τελειώνουν!

Φυσικά, το πρόβλημα των προσφύγων είναι «παρονυχίδα», μπροστά σε αυτό που συνιστούν οι Κούρδοι της Συρίας, που ελέγχονται από το ΡΚΚ και έχουν δημιουργήσει δομές αυτόνομου κράτους σε μια περιοχή-λωρίδα που ξεκινά από την Ερμπίλ και φθάνει μέχρι τη Μεσόγειο, κοντά στην Αλεξανδρέτα, στην οποία συμπεριλαμβάνονται πετρελαιοπηγές και διαπιστωμένα αποθέματα πετρελαίου αξίας 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περιοχή Rimelan)!!!

Και το πρόβλημα αυτό, όσο περνάει ο χρόνος, παγιώνεται και λαμβάνει άλλες διαστάσεις, που είναι σε θέση να επηεράσουν σε τέτοιο βαθμό την πορεία του Κουρδικού διεθνώς αλλά ΚΑΙ στην τουρκική επικράτεια, που η απάντηση στο ερώτημα «μετά τη Συρία τι» να φαντάζει προφανής.

Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"

infognomonpolitics


Πηγή

Ο Τίγρης τους έπιασε με τις σαγιονάρες μιτσούκο στην παραλία και τους άρπαξε, μέσα από τα χέρια, την πουτάνα που πηδάγανε!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23464.htm

Mύκονος, αρχές Αυγούστου 2013.
Πρώην και νυν εκλεκτά μέλη του βαθέως κράτους του ΟΠΑΠ, τηλεφωνούν στο Αφεντικό να του μεταφέρουν τα ευχάριστα νέα.

-Πρόεδρε η Emma Delta θα κάνει πίσω. Το μαγαζί θα μείνει στα χέρια μας. Είσαι μεγάλος πρόεδρε, είσαι μοναδικός. Ναι, ναι πρόεδρε, ο Μελισσανίδης κάνει πίσω για τα λαχεία...
Και δώστου σφηνάκια στον Πλατύ Γιαλό και καλαμπούρια με τις παντούφλες Μιτσούκο να φιγουράρουν δίπλα στις πανάκριβες ξαπλώστρες. Βλέπεις, ο δικηγόρος τους-εκλεκτό μέλος του βαθέως Πασόκ- τους καθησύχαζε. Τους είχε υποσχεθεί ότι θα καθαρίσουν την υπόθεση με τους Κύπριους.
Και δώστου σφηνάκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια...Κι εκεί λοιπόν που καθόντουσαν στον ήλιο και ξύναν τ΄αχαμνά τους ζαλισμένοι από τα σφηνάκια, τα στριγκάκια και την ματαιοδοξία της παντοδυναμίας, σκάει σαν βόμβα η είδηση καταμεσής του 15Αύγουστου που είναι παχιές οι μύγες

-Η ΕΜΜΑ DELTA υπογράφει με το ΤΑΙΠΕΔ την συμφωνία για τον ΟΠΑΠ!
Κόλαση στη Ψαρού, στο Νammos, στις θαλαμηγούς της διαπλοκής, στις σουίτες με τις παγωμένες σαμπάνιες και τις πρόθυμες βίζιτες.
Η είδηση ότι ο Τίγρης υπέγραψε για την εξαγορά του ΟΠΑΠ περνάει σαν δαιμονισμένη από το ένα μετά το άλλο τα στόματα της διαπλοκής. Κάτι ανάλογο με εκείνο το μύθο που ήθελε τον γενναίο στρατηγό Ματαφιά να περνάει τις νύχτες απέναντι και να γυρνάει πίσω με κομμένα αυτιά Τούρκων φαντάρων.

-Ο Τίγρης πήρε τον ΟΠΑΠ. Ο  Τίγρης πήρε τον ΟΠΑΠ...Αντιλαλούσαν τα πρώτα τραπέζια. Θυμός, οργή, το θολωμένο μου μυαλό, δίψα για εκδίκηση. Βλέπεις δεκαετίες τώρα ο ΟΠΑΠ ήταν η δημόσια πουτάνα που την πηδάγανε συγκεκριμένοι αυλικοί. Αίφνης η καλοστεκούμενη πουτάνα που ήξερε μαγικά κόλπα στο κρεβάτι χάθηκε από την πιάτσα.
Ο ΟΠΑΠ δεν είναι πια δημόσιος. Είναι ιδιωτικός και ο νέος αγοραστής κάνει κουμάντο. Όπως θα έκανε ο καθένας αν έδινε 700 εκατ. για να πάρει το μαγαζί.
Ένα μαγαζί που ήταν τόσο μπουρδέλο, ώστε πρώην νομικός σύμβουλος-που τώρα απολαμβάνει τα πούρα του στην πλατεία Υμηττού-όταν τόλμησε ο Χρήστος Χατζηεμμανουήλ(πρόεδρος ένα φεγγάρι επί Καραμανλή) να του βάλει τις φωνές για την σύμβαση με την Intralot (300 εκατ. ευρώ), ο νομικός σύμβουλος όρθιος με τα χέρια στις τσέπες, γύρισε και είπε απευθυνόμενος στον Χατζηεμμανουήλ>

-Θα μου κλάσεις τ΄αρχίδια...
Αυτός ήταν ο περίφημος ΟΠΑΠ και τώρα σκούζουν όλοι όσοι πηδάγανε την πουτάνα κι εκείνη τους πλήρωνε κι από πάνω.

Αντιγράφουμε από τον lykavitos.gr

Γράφει (και πολύ σωστά) σήμερα η Ώρα των Σπόρ:

“Χορηγία Αντάξια της ΑΕΚ από τον ΟΠΑΠ

Η ομάδα που έχει τηλεοπτικό συμβόλαιο κοντά στο 1.5 εκατομμύριο ευρώ, και 8.000 διαρκείας παίρνει παίρνει και χορηγία ποθυ αγγίζει τα 2 εκατομμύρια ευρώ

ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Τελείωσε το παιχνίδι που έκαναν τα τελευταία χρόνια με τις χορηγίες του ΟΠΑΠ και διαμαρτύρονται γιατί και η ΑΕΚ επιτέλους παίρνει ότι αξίζει για το μέγεθος της -
Αν στο Λιμάνι δεν τους αρέσει η πρόταση που έχουν μπορούν να αναζητήσουν αυτό που θεωρούν πως πρέπει να πάρουν στην ελεύθερη αγορά

“ΞΕΡΑΣΜΑΤΑ” ΚΑΤΑ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗ

Το Μέσο που στηρίζει τα συμφέροντα της διοίκησης του Ολυμπιιακού (το ΑΡΤ του Γιώργου Καρατζαφέρη) και έπαιρνε μέχρι σήμερα χρυσές χορηγίες από τον ΟΠΑΠ και το Υπουργείο Εξωτερικών(!) συνεχίζει τις εμετεικές επιθέσεις στον “Τίγρη” και την ΑΕΚ.

‘Χέρι -χέρι” ο αποτυχημένος Καρατζαφέρης,κατά του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ, αλλά τα όσα λέει προκαλούν μόνο θυμηδία..”

Η Φιλική Εταιρεία και η σημαία (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Η Φιλική Εταιρεία και η σημαία

Επειδή πολλοί και διάφοροι… προοδευτικοί σνομπάρουν την ελληνική σημαία ως εκδήλωση ρατσισμού,και μάλιστα αρκετοί την καίνε και "έχουν αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα" - όπως μας λέει ο… προοδευτικός υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Μ. Βαρβιτσιώτης- αντιγράφω το άρθρο ΙΑ'  του Κεφαλαίου 8 της "Φιλικής Εταιρείας", στο οποίο διαβάζουμε: "Η Ελληνική σημαία, τόσον εις τα της ξηράς στρατεύματα, όσον και εις τα της θαλάσσης, πρέπει να είναι κατασκευασμένη εκ τριών χρωμάτων: άσπρου, μάυρου και κόκκινου. Το άσπρον σημαίνει την αθωώτητα της δικαίας επιχειρήσεως κατά των τυράννων. Το μαύρον τον υπέρ πατρίδος και ελευθερίας θάνατον ημών. Το κόκκινον την αυτεξουσιότητα του ελληνικού λαού και την χαράν αυτού, διότι πολεμεί δια την ανάστασιν της Πατρίδος"

Στη συνέχεια ακολουθεί το άρθρο ΙΒ΄, το οποίο ορίζει: "Αι της ξηράς σημαίαι να παραστένωσιν εν ταυτώ από το έν μέρος των Φοίνικα καιόμενον με τον αόρατον ακτινοβολούντα οφθαλμόν, μετά της επιγραφής: "Εκ της στάκτης αναγεννώμαι". Από το άλλο μέρος των Σταυρόν εις ένα στέφανον από δάφνας και κάτωθεν αυτού την επιγραφήν:"Εν τούτων τω σημείω νίκα" (βλ. Τ. Βουρνά: "Φιλική Εταιρεία", εκδ. "Τ. Δρακόπουλου", Αθήνα, χ.χ., σελ. 76-77).

Αυτά για την ιστορία χωρίς άλλα σχόλια, τα οποία οδηγούν σε βρεγμένες σανίδες.

Αθήνα, 01/09/2013

Ο μνήμων πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Αντώνη, διάβασε αυτή την επιστολή!

http://logia-starata.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7801.html

Ο κόσμος είναι εξαγριωμένος. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το κράτος συμπεριφέρεται ως νονός της νύκτας και απειλεί με εξόντωση όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους. Είναι και ο τρόπος με τον οποίον τα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης αντιμετωπίζουν τους ιθαγενείς. Ο αναγνώστης Π.Σ. δίνει σήμερα την δική του οπτική. Καλό είναι να διαβάσουν αυτό το γράμμα. Κυρίως εκεί στο Μαξίμου...

Είναι δεκάδες τα σχετικά μηνύματα που έχουμε δεχτεί. Μηνύματα από ανθρώπους που μέχρι σήμερα ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο και τώρα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο περιθώριο. Και το πιο εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι οι φόροι αυτοί που επιβάλλουν θα εισπραχτούν μόνο... στα χαρτιά. Στο τέλος θα αναζητούν νέους τρόπους για να καλύψουν την τρύπα. Στο μεταξύ, όμως, θα έχουν καταστρέψει μερικές ακόμη χιλιάδες ζωές.

Κύριε Σαμαρά διαβάστε αυτή την επιστολή. Κανονικά θα έπρεπε να ξεκινά ως εξής: Πρωθυπουργικό γραφείο ενταύθα...

"Νοιώθω ότι και για μένα σιγά-σιγά τελειώνει το πράγμα... καθώς σαλαμάκι - σαλαμάκι με έχουν φτάσει ως το κόκκαλο. Κατάντησα στα 60 μου να δουλεύω σαν αγριεμένος τριανταπεντάρης για να επιβιώσω, υπομένοντας και την προσβολή ότι ως ελεύθερος επαγγελματίας (έχω μια μικρή Ο.Ε.) είμαι εξ ορισμού ανυπόληπτος.

Μάλιστα το 2013 -με άλλοθι κάποιον "κακό υδραυλικό" με τον οποίο με εξισώνουν ηθικά- με τιμωρούν ακόμη περισσότερο φορολογικά, όταν τα χρήματα που βγάζω και που κάποτε επαρκούσαν για όλες μου τις ανάγκες, ίσα-ίσα έφτασαν φέτος για τους φόρους και τα χαράτσια. Αυτή είναι η αλήθεια των περισσοτέρων μας δυστυχώς και αν βρεθούμε στο δρόμο σε τέτοια ηλικία, καλό θα ήταν να υπάρχει ένα κρατικό ίδρυμα ευθανασίας και αποτέφρωσης για να μην υπάρχουν και τα έξοδα κηδείας.

Όσο για την ατσάλινη προθεσμία του Θεοχάρη, έλα που τα σημειώματα δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια μου. Όπως μου είπαν στο ταχυδρομείο της περιοχής μου, απολύθηκε ξαφνικά (βλ. διαθεσιμότητα;;) ο διανομέας μας... ... και ίσως το φθινόπωρο ξεκαθαρίσει το πράγμα. Ως τότε -είπαν- σποραδικά θα σας κάνουμε κάποια διανομή και... όχι... δεν μπορούμε τώρα να σας δώσουμε τίποτε γιατί έχει φλομώσει το σύστημα και θα πάρει ώρες να τα βρούμε. Αλλά η προθεσμία είναι 30 Αυγούστου!

Έφυγα σκεπτόμενος ότι στις πρώην Αγγλικές αποικίες της Αφρικής αυτό δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί, γιατί οι Άγγλοι σίγουρα θα τους άφησαν ως κληρονομία τον σεβασμό τους για το ταχυδρομικό λειτούργημα. Υποθέτω πως οι δικοί μας δεν το βλέπουν έτσι και θέλουν να αποδείξουν ότι η μείωση προσωπικού στο υποκατάστημά τους αποτελεί ανυπέρβλητο πρόβλημα, ενώ στην πραγματικότητα αδιαφορούν πλήρως για τον πολίτη. Ταχυδρομείο που διανέμει a volonte λοιπόν... γιατί τίποτε πια δεν λειτουργεί στην "πλεονασματική" Ελλάδα του Στουρνάρα, είτε για λόγους αντικειμενικούς ή επικοινωνιακούς ή και τα δύο... Έτσι "κατέβασα" τις "ταυτότητες οφειλής" μου -μαζί με τον κοροϊδευτικά εύηχο "φόρο αλληλεγγύης"- και πλήρωσα την δόση μου έγκαιρα, σαν καλός πολίτης που είμαι. Αναρωτιέμαι τι θα έκανα αν ήμουν 15 χρόνια μεγαλύτερος και δεν είχα ιδέα από ίντερνετ, καθώς δεν έχω και παιδιά.

Επειδή όμως έχουν το θράσος να μας δασκαλεύουν περί φορολογικής συνείδησης, κάποιος πρέπει να τους πει ότι αυτή δεν αποκτάται δια του εξαναγκασμού, αλλά ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ όταν ένα κράτος είναι σοβαρό και μπορεί διαρκώς να αποδεικνύει έμπρακτα στους πολίτες του ότι οι φόροι που πληρώνουν έχουν ανάλογο αντίκρισμα στην ποιότητα ζωής τους. Μόνο όταν υπάρχει ανταποδοτικότητα μπορεί να καλλιεργηθεί η σχέση εμπιστοσύνης που φέρνει την φορολογική συνείδηση. Αλλά πότε την είχαμε αυτή στην Ελλάδα για να την χάσουμε και ειδικά τώρα που πήγε στο διάολο ακόμη και η στοιχειώδης ανταποδοτικότητα, ενώ όλοι πληρώνουν τα υπερδιπλάσια.

Όσο λοιπόν μας καταληστεύουν ξεδιάντροπα, ας πάψουν να μας λοιδορούν με ψευτο-ηθικά κηρύγματα και ας δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη για αυτό που πραγματικά είναι. Είναι τέτοια η απελπισία μου για την βλακεία, την ασυνέπεια και την ανικανότητα αυτών που μας διοικούν, που αν ήμουν νεότερος θα επέστρεφα στο εξωτερικό όπου έζησα τα 20 πιο παραγωγικά μου χρόνια. Προ δεκαετίας επέστρεψα γιατί πίστεψα ότι μπορούσα με την τεχνογνωσία που απέκτησα στην καριέρα μου να ζήσω έστω και πολύ πιο μετρημένα στην Ελλάδα, έχοντας ως αντιστάθμισμα την ικανοποίηση ότι προσφέρω κάτι χρήσιμο στην πατρίδα μου. Όμως τώρα αυτή η επιλογή δείχνει να γίνεται ο τάφος μου και ως παραγωγικού ατόμου και ως αξιοπρεπούς πολίτη".

Υπεύθυνος για την φιλοξενία:

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

capital.gr

Ο Παναγιώτης Κονδύλης και το πρόβλημα της γεννήσεως των ιδεών στη γερασμένη Ελλάδα. (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ο Κονδύλης και το πρόβλημα της γεννήσεως των ιδεών στη γερασμένη Ελλάδα.

Αναφερόμενος στο θέμα αυτό, το οποίο πια στην Ελλάδα της πολύμορφης παρακμής αποκτά εθνικές και βιολογικές διαστάσεις, ο διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης, έγραφε εδώ και δυο δεκαετίες: "Μόνον εκεί όπου κοχλάζει νεανικό αίμα γεννιούνται ιδέες ικανές να κινητοποιήσουν μάζες, όσο "πρωτόγονες" κι αν φαίνονται οι ιδέες αυτέ στα μάτια δημογραφικά φθινόντων γειτόνων εκλεπτυσμένων από την ξαφνική ευζωία ή διανοουμένων που εξ επαγγέλματος παράγουν ιδεολογίες του ειρηνιστικού ευδαιμονισμού…. που συνιστάται από τηνμεταμφιεσμένη επιθυμία άλλοι να μας ταΐζουν και άλλοι να φυλάνε τα σύνορά μας".

Αυτά έγραφε στα 1989 ο διανοητής Κονδύλης συγκρίνοντας το χυμώδη τουρκικό εθνικισμό με τη στρέφα Ελλάδα και στο δημογραφικό και στο πεδίο των ιδεών του γεωπολιτικού δυναμικού.

Υπογραμμίζω τις επισημάνσεις του: Δημογραφική πενία - επίπλαστη δανεική ευδαιμονία και κάστα εξ επαγγέλματος διανοουμένων που παράγουν ειρηνιστικό ευδαιμονισμό, τουτέστιν λούφα και παραλλαγή! (βλ. το κλασικό του έργο: "Θεωρία Πολέμου" β΄ έκδοση 1999, από "Θεμέλιο", σελ. 388-383).

Έτσι εκφράζονται οι αληθινοί διανοούμενοι και αληθινοί πατριώτες. Το να πιπιλίζεις ολημερίς και χρονίως την ιδέα της ειρήνης δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να σκάβεις το μέλλον της Ελλάδας και να κάνεις "λαμπρή" καριέρα (βλ. το άρθρο μου: "Η ειρήνη ως εμπόρευμα" στην "Ελευθεροτυπία" της 14/2/1988).

Γι' αυτό το λόγο και το έθνος των Ελλήνων συρρικνώνεται διαρκώς και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε και εξ αιτίας των εξ επαγγέλματος ειρηνιστών "διανοουμένων".

Αθήνα, 01/09/2013

Ο αντιδιανοούμενος πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3936.html

Ο ένατος μήνας του έτους. Έχει 30 ημέρες και είναι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου. Το όνομά του το οφείλει στο λατινικό αριθμητικό septum (= επτά) και ήταν ο έβδομος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου. Ονομαζόταν και  «χρονογράφος», γιατί επικρατούσε η πίστη ότι κατά τον μήνα αυτό ο χάρος «γράφει» εκείνους που πρόκειται να πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου.
                Οι αγροτικές εργασίες έδωσαν κι άλλες ονομασίες στο μήνα αυτό, όπως Σταυριάτης ή Σταυρίτης και Σταυρός, Πετμεζάς, Χινόπωρος, Ορτυκολόγος (λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν), Τρυγομηνάς ή Τρυγητής (λόγω τρύγου) κ.ά. Θεωρείται επίσης ο μήνας των μεγάλων παζαριών(εμποροπανηγύρεις).                ΕΡΓΑΣΙΕΣ:

                Τρύγος.
                Όργωμα χωραφιών, για αν σπείρουν πρώιμα δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη), ή διάφορα όσπρια (φακή, κουκιά, μπιζέλια κ.λ.π.)
                Φύτεμα αειθαλών δέντρων & φραουλών.
                Σπέρνουν ραδίκια, σπανάκια, αντίδια, μαρούλια, κάρδαμο, ρόκα, μαϊντανό, αντράκλα, ραπανάκια, λάχανα & κουνουπίδια.
                Συνεχίζεται το μάζεμα του καπνού.
                Απολυμαίνουν τα κοτέτσια.
                Πάχυνση βοδιών & χοίρων.                

 ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:
                1^η Σεπτεμβρίου (εορτή του αγίου Συμεών του Στυλίτη): Οι έγκυες γυναίκες απείχαν από κάθε εργασία, για να μην γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του αγίου (Συμεών/ σημαδεύω). Την ίδια μέρα γιορταζόταν η «Αρχιχρονιά», ένα έθιμο, κατάλοιπο των βυζαντινών χρόνων, καθώς οι βυζαντινοί τον είχαν ως πρώτο μήνα του επίσημου ημερολογίου.
                I. Στη Χώρα της ΚΩ, το βράδυ της 31^ης Αυγούστου, δηλ. της τελευταίας ημέρας του μήνα, αστρονομούν, όπως λένε, δηλ. αφήνουν κάτω από τ’ άστρα ένα μεγάλο καρπούζι, με πολλά σπόρια, ένα ρόδι, μια σκελίδα σκόρδο, ένα κυδώνι, ένα φύλλο από τον «πλάτανο του Ιπποκράτη» κι ένα τσαμπί σταφύλι. Το πρωί της «Αρχιχρονιάς» γυναίκες και παιδιά σηκώνονται πριν βγει ο ήλιος και κατεβαίνουν στην παραλία παίρνοντας μαζί, τους «αστρονομημένους» αυτούς καρπούς που φύλαγαν για ένα χρόνο στο εικονοστάσι, τους πετούν στη θάλασσα και βουτάνε στο νερό τους καινούργιους. Βρέχουν το πρόσωπό τους, μαζεύουν θαλασσινό νερό από σαράντα κύματα και βότσαλα από την ακρογιαλιά. Στο δρόμο για το σπίτι σταματούν στον «πλάτανο» και αγκαλιάζουν τον κορμό του για να πάρουν τα χρόνια του και τη δύναμή του.
                Στο σπίτι πια κρεμούν την καινούρια «Αρχιχρονιά» στο εικονοστάσι, σα σύμβολο αφθονίας για την καινούρια χρονιά. Ρίχνουν λίγα βότσαλα στα μπαούλα, να μην τρώνε οι ποντικοί τα ρούχα, βάζουν λίγα στις τσέπες τους «για το καλό», σκορπίζουν μερικά στην αυλή και ραντίζουν το σπίτι με θαλασσινό νερό για την γλωσσοφαγιά.
                II. Στη ΡΟΔΟ, τη μέρα αυτή κρεμούν στο μεσιά - το μεσαίο χοντρό δοκάρι, που βαστάζει τη στέγη - τη δική τους «Αρχιχρονιά»: ένα άσπρο σακουλάκι γεμάτο στάχυα και σιτάρι. Γύρω απ’ αυτό δένουν μια αρμαθιά καρύδια, ένα κρεμμύδι, ένα σκόρδο, ένα κεχρί, καρπό βαμβακιού κι ένα τσαμπί σταφύλι. Αν δεν κάνουν την «Αρχιχρονιά», δεν αρχίζουν καμιά αγροτική εργασία. Την «Αρχιχρονιά» αυτή την ξεκρεμούν από το μεσιά την Πρωτοχρονιά το πρωί. Τα καρύδια και το τσαμπί που γίνεται σταφίδα το τρώνε, ενώ το σιτάρι, το σκόρδο και το κρεμμύδι τα φυλάγουν για να τα ρίξουν μέσα στο σπόρο, όταν θα αρχίσουν τη σπορά. Το θεωρούν καλό ν’ ανακατευτούν με το σπόρο οι καρποί της «Αρχιχρονιάς».
                III. Στο άλλο άκρο της Ελλάδας, στη ΣΩΖΟΠΟΛΗ ΘΡΑΚΗΣ, οι κάτοικοι, το πρωί της 1^ηςΣεπτεμβρίου, ράντιζαν ο καθένας με αγιασμό το σπίτι του, τα αμπέλια του και τα δίχτυα του, για να ευλογηθούν και να δώσουν πολλά σταφύλια και πολλά ψάρια αντίστοιχα.
                Ένας δάσκαλος, πριν αρκετά χρόνια, στα Χάσια Κοζάνης, διηγείται τι συνέβαινε την πρώτη μέρα που άνοιγαν τα σχολεία:
                Στα σχολεία των χωριών τούτων, όταν ανοίξει το σχολείο, έρχονται οι μαθητές, φιλούν το χέρι του δασκάλου. Τους καταγράφει. Έπειτα αρχίζουν με τη σειρά και φέρνουν οι μαθητές μια πίτα, ένα ψωμί, κρασί.
                Όταν όμως θα αλλάξουν τα βιβλία ή τις τάξεις, τότε ο κάθε μαθητής θα παρουσιάσει τα νέα βιβλία του στο δάσκαλο να τα ράψει κι ο δάσκαλος τα ράφτει όλα τα βιβλία και τα φυλάγει επάνω στον πάγκο. Οι μαθητές φέρνουν τότε ένα δώρο στο διδάσκαλο, μαντίλι ή τσιράπια ή κότα ή αρνί, ό,τι θέλει ο καθένας, στους δε μαθητές φέρνουν μύγδαλα ή καρύδια ή ζαχαρωτά. Όλοι φέρνουν μικροί και μεγάλοι.
                Τότε οι μαθητές σηκώνονται όρθιοι, έρχονται στην παράδοση, στρώνουν μια βελέντζα ή παλτό καταγής. Σηκώνεται ο δάσκαλος, παίρνει το βιβλίο ενός μαθητή της δευτέρας ή της τρίτης κ.λ.π. τάξης στα χέρια και λέγει: «να αξιώσετε το μαθητή αυτό στην Β ή Γ ή Δ τάξη». Όλοι τότε οι μαθητές σηκώνουν εκείνον το μαθητή με τη βελέντζα καθισμένο μέσα και τον σέρνουν άνω κάτω και φωνάζουν «άξιος», τον ανεβάζουν και τον κατεβάζουν 3 φορές. Κατόπιν εκείνος φιλεί το χέρι του δασκάλου και παίρνει τα βιβλία. Ο δάσκαλος του εύχεται Καλή Πρόοδο και μοιράζει στα παιδιά ό,τι φρούτα έφερε ο μαθητής. Έτσι όλοι οι μαθητές αξιώνονται, όχι την ίδια μέρα, αλλά τις άλλες. Τέλος με τη σειρά φέρουν ο καθένας στο δάσκαλο το κανίσκι του με το ψωμί, πίτα, αυγά, κρασί, ρακή κ.ά.                 

ΓΙΟΡΤΕΣ:
                Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (8/9). Η γέννηση αυτή σηματοδοτεί τη λύση της κατάρας της προπατορικής ενοχής.
                Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (14/9). Στις εκκλησίες μοιράζεται την ημέρα αυτή βασιλικός, που πηγάζει από την παράδοση, ότι στο μέρος όπου βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός είχε φυτρώσει το αρωματικό αυτό φυτό, γι’ αυτό και ο βασιλικός λέγεται και «σταυρολούλουδο». Με το βασιλικό αυτό από την εκκλησία και με αγιασμό της ημέρας ετοιμαζόταν το νέο προζύμι για όλη τη χρονιά.
                Μία γιορτή που αποτελούσε χρονικό σταθμό στις τοπικές αγροτικές & ποιμενικές εργασίες και λαμβανόταν σαν αρχή ή το τέρμα για τις σχετικές συμβάσεις.                 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
                «Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια».
                «Αν βρέξει ο τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο».
                «Τον τρυγητή τ’ αμπελουργού, πάνε χαλάλι οι κόποι».
                «Στον τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε».                «Του Σεπτέμβρη οι βροχές, πολλά καλά μας φέρνουν».                 «Βοηθάει ο Αι- Γιάννης και ο Σταυρός, γιομίζει το αμπάρι κι ο ληνός».
                «Θέρος, τρύγος, πόλεμος».
                «Μάρτη και Σεπτέμβρη ίσια τα μεσάνυχτα» [=ισημερία]
                «Του Σταυρού αρμένιζε και του Σταυρού δένε».
                «Του Σταυρού κοίτα και τ’ Αϊ Γιωργιού ξεκίνα».
                «Του Σταυρού σταύρωνε και δένε».
                «Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε».

Τα συμφέροντα της πατρίδας μας (Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας )

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8705.html

Οι εξελίξεις στην αιματοβαμμένη Συρία καθιστούν πολύ πιθανή μια στρατιωτικού τύπου επέμβαση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και των συμμάχων τους. Από λεπτό σε λεπτό τα πάντα είναι πιθανά. Η Ελλάς θα κληθεί από τις ΗΠΑ να παράσχει διευκολύνσεις. Δύο αντίθετες σχολές σκέψεως έχουν καταγραφεί στον δημόσιο διάλογο, με ενδιαφέροντα επιχειρήματα εκατέρωθεν.

Η ιδεαλιστική σχολή διαφωνεί με οποιαδήποτε ελληνική ανάμειξη. Οι οπαδοί της αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Ασαντ χρησιμοποίησε χημικά αέρια. Αλλωστε, είδαμε στον πόλεμο κατά του Ιράκ τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς να κατασκευάζουν ή να διογκώνουν στοιχεία. Οι αρνούμενοι την ανάμειξή μας εκφράζουν την εύλογη ανησυχία τους για το μέλλον του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και των χριστιανικών μειονοτήτων σε περίπτωση πτώσης του Ασαντ. Αν επικρατήσουν οι ισλαμιστές, ποιος εγγυάται το μέλλον των 800.000 Ρούμ Ορτοντόξ (Ελληνοορθοδόξων);

Η άλλη σχολή σκέψεως, η ρεαλιστική, καταθέτει τα εξής επιχειρήματα:
α) Οταν είσαι μέλος μιας συμμαχίας όπως το ΝΑΤΟ, δεν μπορείς να αρνείσαι τη βοήθειά σου.
β) Χρειαζόμαστε τον Ομπάμα για να πιέσει το ΔΝΤ υπέρ μιας χαλάρωσης των μέτρων που επιβάλλει η τρόικα.
γ) Η πιθανή πτώση του Ασαντ θα οδηγήσει ταχύτερα σε απόσχιση των Κούρδων της Συρίας, δηλαδή στη δημιουργία κουρδικού κράτους, σε συνεργασία με τους ομοεθνείς τους του Ιράκ και της Τουρκίας. Αρα η δυτική επέμβαση μεσο-μακροπρόθεσμα θα ζημιώσει την Τουρκία.

Δυστυχώς, οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. Γι’ αυτό η ιδεαλιστική άποψη έχει λίγες πιθανότητες να επικρατήσει. Σε μια εποχή και περιοχή λεπτών ισορροπιών και αλλαγής γεωπολιτικών δεδομένων, πιθανότατα η χώρα μας θα αναγκαστεί να ακολουθήσει τη ρεαλιστική σχολή και να παράσχει διευκολύνσεις στους δυτικούς. Ομως αυτό δεν πρέπει να γίνει άνευ ανταλλαγμάτων. Προτείνω να ζητήσουμε τουλάχιστον τις εξής δύο διασφαλίσεις;

1) Να δεσμευτούν οι ΗΠΑ ότι θα στηρίξουν τα ελληνικά συμφέροντα στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο.

2) Να αναγνωριστεί η Ελλάς ως η επίσημη προστάτις των ορθοδόξων χριστιανών της Συρίας και του Λιβάνου, και να προεδρεύσει σε ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ για την προστασία των χριστιανών της περιοχής.

Μακάρι να επικρατήσει η ειρήνη στη Συρία. Δεν θέλουμε ούτε δικτάτορες ούτε ισλαμιστές.

Η Τρόικα θα ζητήσει τις … “10 πληγές του Φαραώ”!

http://www.antinews.gr/2013/09/01/225658/

Αν πιστέψουμε τα όσα λέγονται και όσα ακούγονται σχετικά με το τελικό σχέδιο της τρόικας για την τύχη της Ελλάδας, τότε καλύτερα να μεταναστεύσουμε από τώρα, μπας και προλάβουμε και βρούμε εισιτήριο.

Προφανώς θα γνωρίζουν και στο Μαξίμου όσα διαρρέονται και γράφονται σε εφημερίδες του λεγόμενου αντιμνημονιακού μπλοκ που, ωστόσο, έχουν πιο κρυφούς σκοπούς και στόχους απ΄ ότι μια δήθεν κριτική στην κυβέρνηση. Αλλά για τα κόμματα, τους επιχειρηματίες και τους δημοσιογράφους της δραχμής και της πεντάρας έχουμε μιλήσει άλλη φορά.

Εκείνο που μας κάνει εντύπωση είναι ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης, που ούτε λίγο ούτε πολύ περιγράφουν τις 10 πληγές του Φαραώ. Λένε δηλαδή, ξεκινώντας από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας μέσω εταιρείας που θα ελέγχουν οι ξένοι, ότι τα μέχρι σήμερα μέτρα που επιβλήθηκαν είναι ασπιρίνες μπροστά σ’ αυτά που έρχονται.

Μεταξύ των άλλων τα πιο σημαντικά θέματα που θα μπουν στο νέο Μνημόνιο που όπως λένε θα υπογραφεί τους επόμενους μήνες προκειμένου να δοθεί στην Ελλάδα νέο πακέτο βοήθειας από 10 δις ευρώ και πάνω είναι:

- Την επίσπευση των αποκρατικοποιήσεων και τη ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, χωρίς την εκτελεστική εμπλοκή φορέων του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή φεύγει η διαχείριση της περιουσίας του ελληνικού κράτους από τους Έλληνες. Ακούγεται επιμέρους ότι θα δημιουργηθεί εταιρεία holding η οποία θα αναλάβει ακίνητα αξίας 20 δις ευρώ που δεν έχει το ΤΑΙΠΕΔ, ως εγγύηση για να πάμε σε έμμεσο κούρεμα με μηδενικά επιτόκια μέχρι το 2022.

- Την ολοκλήρωση του μόνιμου μηχανισμού κινητικότητας στο ελληνικό δημόσιο και του σχεδιασμού της στελέχωσής του από μηδενική βάση. Δηλαδή ξεχνάμε τον Μητσοτάκη, τον Μανιτάκη και τους άλλους και κάποιοι ξένοι και Έλληνες managers θα αναλάβουν να απολύουν χωρίς διαθεσιμότητες και άλλες υπεκφυγές.

- Τη δημιουργία νέου, απλού και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος. Αφού δεν τα κατάφεραν οι Έλληνες θα κάνουν μια μελέτη οι ξένοι και θα την εφαρμόσουν.

- Το επόμενο και τελικό κύμα αλλαγών στο ασφαλιστικό, με ένα μόνο κρατικό ταμείο, εθνική σύνταξη, πλήρη κατάργηση του εφάπαξ και δημιουργία νέων ιδιωτικών ή επαγγελματικών επικουρικών ταμείων. Αυτό δεν θέλει σχολιασμό τα λέει όλα από μόνο του το μέτρο.

- Την ολοκλήρωση των διαρθρωτικών αλλαγών για το επιχειρηματικό περιβάλλον, τις εξαγωγές, τη γραφειοκρατία και το εθνικό πλαίσιο αδειοδοτήσεων και τέλος

- Την επόπτευση της επόμενης φάσης της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών και τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας μέσω της νέας επενδυτική τράπεζας στο Λουξεμβούργο.

Ούτε λίγο ούτε πολύ μας ζητάνε οι δανειστές να τους παραδώσουμε τα κλειδιά της χώρας και να κάνουμε στην άκρη να περάσουν. Κι όλα αυτά παρά τις προσδοκίες και την αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι το πρόγραμμα βγαίνει κι ότι θα βγούμε το 2014 στις αγορές και την ανάπτυξη ή ότι ακόμη και σε νέο κούρεμα με επιμήκυνση να πάμε δε θα επιβληθούν νέα μέτρα.

Όλα αυτά θα συζητηθούν από τις 22 Σεπτεμβρίου και μετά, οπότε και φτάνουν οι επικεφαλής της τρόικας για να θέσουν στην Ελλάδα το νέο τρόπο σκέψης τους, το νέο… όραμά τους για τη χώρα μας.

Πραγματικά δεν ξέρουμε αν όλα αυτά αληθεύουν ή μόνο κάποια από αυτά. Εκείνο που μπορεί να δει κανείς διά γυμνού οφθαλμού είναι έστω και τα μισά να ισχύουν τότε έχουμε την απόλυτη εκχώρηση της πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης της Ελλάδας στους ξένους τεχνοκράτες. Κι επίσης έχουν την απόλυτη ομολογία της πλήρους αποτυχίας του μέχρι τώρα προγράμματος, που σημαίνει ωστόσο ότι πήγαν χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού.

Αντέχει η χώρα άλλους τέτοιους πειραματισμούς; Σε καμιά περίπτωση, εδώ η κατάσταση της κοινωνίας είναι τέτοια που είμαστε στα όρια της κοινωνικής αναταραχής, για νέο σοκ θα μιλάμε; Και φυσικά ούτε λόγος για πολιτική σταθερότητα. Με το που θα τολμήσουν να θέσουν οι τροικανοί τέτοιο πλαίσιο συζήτησης την άλλη μέρα η κυβέρνηση θα πέσει. Όχι γιατί θα την ρίξουν αλλά γιατί δε θα είναι νομιμοποιημένη να λάβει τέτοιες αποφάσεις, ούτε και θα θελήσει φυσικά να γίνει ο νέος Εφιάλτης της Ελλάδας.

Όπως όλα δείχνουν, η διαπραγμάτευση του Σεπτεμβρίου θα είναι η τελική και η πιο ανατρεπτική. Αν η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί τι θα ζητήσουν οι τροικανοί τότε δεν έχει άλλα περιθώρια πέρα από ένα ιστορικό «όχι». Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έρθει ο Τσίπρας να το παίξει μάγκας αφού χειρότερα πράγματα δεν είναι δυνατόν να του ζητήσουν οι ξένοι.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει μια τελευταία ευκαιρία να παλέψει για μια έντιμη λύση για την οικονομία. Αν αφήσει την τρόικα να αλωνίσει τότε καλύτερα να βρει τρύπα να κρυφτεί διότι η οργή θα είναι μεγάλη.

Η 11άδα

Κι επειδή είναι της μόδας τα ποδοσφαιρικά, λένε στην κυβέρνηση ότι έχουν ετοιμάσει την 11άδα που θα διαπραγματευτεί σκληρά με τους τροικανούς.

Όπως γράφει η εφημερία «Καθημερινή της Κυριακής» τους «11» που αποτελούν την ομάδα κρούσης με τον Τόμσεν και την παρέα του συγκροτούν:

1. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

2. Ο αναπληρωτής υπουργός Χρήστος Σταϊκούρας.

3. Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, Χρύσανθος Λαζαρίδης.

4. Ο Πάνος Τσακλόγλου, πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων.

5. Η γενική γραμματέας του υπ. Οικονομικών, Χριστίνα Παπακωνσταντίνου.

6. Ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, Στέλιος Παπαδόπουλος.

7. Η διευθύντρια προϋπολογισμού του Γενικού Λογιστηρίου, Σταυρούλα Μηλιάκου.

8. Ο διευθυντής του Τμήματος Προγραμματισμού, Δημοσίων Στοιχείων και Μεθοδολογίας του ΓΛΚ, Στέλιος Μαραβελάκης.

9. Ο Στέλιος Πέτσας, προϊστάμενος Εσόδων του ΓΛΚ και πρώην στέλεχος του ΟΟΣΑ.

10. Ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, τμηματάρχης προϋπολογισμού του ΓΛΚ.

11. Ο Κρις Ουρεγκιάν, σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών.

Μόνο μην πάθει κανείς υπερκόπωση γιατί δεν έχουν προβλεφθεί… αναπληρωματικοί. Αυτοί θα παίξουν όλο το 90λεπτό, αυτοί και στην παράταση και τα πέναλτι.

ΑΨ

Tο μεδούλι της «κρίσης» (Του Χρήστου Γιανναρά)

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/09/t.html

Γιατί μας ενοχλεί ή και μας φοβίζει η πολιτική διαφθορά, ο αμοραλισμός των επαγγελματιών της εξουσίας;

Eπειδή η πολιτική διαφθορά καταξιώνει και νομιμοποιεί στις συνειδήσεις την ανεξέλεγκτη ιδιοτέλεια. Mας φοβίζει η ανεξέλεγκτη (επομένως και ατιμώρητη, άρα αχαλίνωτη) ιδιοτέλεια των διαχειριστών της ζωής μας, γιατί είναι καταλύτης διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, μετασχηματισμού της συνύπαρξης σε ζούγκλα.

«Zούγκλα» θα πει: να αφηνόμαστε οι άνθρωποι, έρμαια, στις φυσικές μας ενορμήσεις, στα ένστικτα τα ανεξέλεγκτα από τη λογική μας, τα αυτονομημένα από την ελεύθερη θέλησή μας. Λέμε «ένστικτα» ή «ενορμήσεις» τις δεδομένες στην ανθρώπινη φύση μας αναγκαιότητες που είναι οι όροι - προϋποθέσεις για να υπάρχει το φυσικό άτομο: Oρμή της αυτοσυντήρησης, ορμή της επιβολής και κυριαρχίας, ορμή της ηδονής. Aνάγκες βιολογικές, αδυσώπητες, ταυτίζονται με την εξασφάλιση επιβίωσης και διαίωνισης του είδους, βιώνονται από το κάθε άτομο της φύσης ως αδήριτες υπαρκτικές προϋποθέσεις - αναγκαιότητες.

Oμως ο άνθρωπος διαφοροποιείται ως είδος στο ποσοστό που μπορεί να παίρνει υπαρκτική απόσταση από τη φύση του, να είναι, σε κάποιο ποσοστό, ελεύθερος από τις αναγκαιότητες που διέπουν την ομοείδεια, ανυπότακτος στη φυσική νομοτέλεια. Δεν μπορεί να ακυρώσει τη φύση του (ακύρωση της νομοτέλειας θα σήμαινε αναίρεση της βιολογικής ατομικότητας), μπορεί όμως να την ελέγχει με τη λογική του, την κρίση του, τη θελητική του ενέργεια - δυνατότητα.

Aυτό σημαίνει ότι η ελευθερία από τη φύση, σχετική πάντοτε γι’ αυτό και ποικίλη (συνάρτηση της μοναδικότητας που έχει κάθε ατομική νόηση - κρίση - θέληση), είναι κατόρθωμα – κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Kαι ακριβώς το κατόρθωμα της ελευθερίας από τις αναγκαιότητες της φύσης το ονόμασαν κάποτε οι άνθρωποι «πολιτισμό» και «καλλιέργεια» (cultura). O πολιτισμός είναι το μέτρο (ο δείκτης) της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, της κατακτημένης ελευθερίας από τη δουλεία στο ένστικτο. Ποικίλλουν οι πολιτισμοί, γιατί ποικίλλει η χαλιναγώγηση των ενστικτωδών αναγκαιοτήτων, είναι αδιάκοπο, ισόβιο άθλημα ο πολιτισμός, ποτέ οριστική, παγιωμένη εξασφάλιση.

Mιλάμε οι άνθρωποι για «ζούγκλα», για «πρωτογονισμό», για «βαρβαρότητα», όχι μόνο όταν το «κοινόν άθλημα» του πολιτισμού ατονεί ή και «αποσβέννυται προς καιρόν» (διολισθαίνει λ.χ. η συλλογικότητα από την πολυ-υμνημένη «Aθηναίων Πολιτεία», απευθείας, στη θηριωδία του «Πελοποννησιακού Πολέμου»), όχι μόνο τότε. Mιλάμε για «ζούγκλα», κυρίως, όταν η κτηνώδης ιδιοτέλεια, ο αμοραλισμός, ο εγωκεντρισμός, θεωρούνται αυτονόητα δεδομένα, νομιμοποιούνται και, κυρίως, θεσμοποιούνται άμεσα ή έμμεσα από την εξουσία.

Γι’ αυτό και ταυτίζουμε την πολιτική διαφθορά με τον παλιμβαρβαρισμό. Διότι ο αμοραλισμός των διαχειριστών της εξουσίας καταργεί (εξαλείφει από τις συνειδήσεις) τα κριτήρια διαφοροποίησης της κοινωνίας από τη ζούγκλα, της ανιδιοτέλειας από την αντικοινωνική συμπεριφορά, της σχέσης από τη χρήση της ηδονοθηρίας από τον έρωτα. H πολιτική διαφθορά δεν συνιστά απλώς παραβίαση επαγγελματικής δεοντολογίας, είναι, κυριολεκτικά, κοινωνικό έγκλημα: βλάπτει, παραδειγματικά και ανήκεστα, την ανθρωπιά του ανθρώπου – ποδηγετεί τον άνθρωπο να γίνει ανάπηρος, ανίκανος να υποψιαστεί την υπαρκτική εμπειρία της αυθυπέρβασης και αυτοπροσφοράς, του αληθινού έρωτα στη ζωή του.

Tο σημερινό πρόβλημά μας δεν είναι ηθικό, δεοντολογικό, δεν λύνεται με την αποπομπή και τον κολασμό των διεφθαρμένων πολιτικών. Kάτι έχει αλλάξει ριζικά σε μας τους ελληνώνυμους του βαλκανικού νότου. Mιλάμε ακόμα ελληνικά, αλλά δεν καταλαβαίνουμε πια τι λέμε, οι λέξεις παραμένουν ελληνικές, χωρίς να παραπέμπουν στον «τρόπο» των Eλλήνων: «Πολιτισμός» για μας δεν είναι πια το προϊόν της «πόλεως», της μετοχής στο «πολιτικόν άθλημα» κοινωνίας της ζωής, άθλημα ελευθερίας από τις ενστικτώδεις αναγκαιότητες της ιδιοτέλειας. Πολιτισμός για μας είναι: συνεχώς περισσότερα και πιο προηγμένα «κομφόρ» ατομοκεντρικού ηδονισμού, υψηλοί δείχτες καταναλωτικής ευχέρειας, τουριστική εκμετάλλευση μιας ιστορικής παρακαταθήκης που ντροπιαστικά αγνοούμε. Πουλάμε τη γη μας και την ψυχή μας, όσο όσο, για να μη χάσουμε την πρόσβαση στην καταναλωτική αδηφαγία.

Kάποτε ο Eλληνισμός ήταν ο μοναδικός (ενεργός) ιστορικός αντίλογος στον ατομοκεντρισμό της μετα-ρωμαϊκής, «βαρβαρικής» Δύσης. Δεν ήταν ιδεολογικές οι διαφορές, ήταν ασύμπτωτοι οι «τρόποι»: Oταν οι Eλληνες έλεγαν «κοινωνία» σήμαιναν κάτι άλλο από το προϊόν μιας «εταιρικής σύμβασης» (contrat social) – η λογική της συνύπαρξης δεν ήταν ωφελιμιστική - χρησιμοθηρική, ήταν η λογική του κοινού «πολιτικού αθλήματος» για την πραγμάτωση του «κατ’ αλήθειαν» βίου (με την «αλήθεια» να παραπέμπει σε κατόρθωμα «τρόπου», όχι σε ιδεολογική ντιρεχτίβα). Aδύνατο για τον δυτικό άνθρωπο (δηλαδή για όλους μας σήμερα) να γνωρίσει εμπειρικά τι σήμαινε για τους Eλληνες «τρόπος», αφού ο «τρόπος» έχει τη σημαντική των ορίων του, αλλά δεν υποτάσσεται σε καταστατική «σύμβαση» αξιωματικού προκαθορισμού του.

Tο άθλημα σχέσεων κοινωνίας έχει ρίσκο, διακινδύνευση, γιατί είναι άσκηση ελευθερίας, επομένως προϋποθέτει (αυτονόητα) το ενδεχόμενο της αποτυχίας, της «αμαρτίας». Aμαρτία για τους Eλληνες σήμαινε «αστοχία» – «εκ μεταφοράς των τοξευόντων»: Στοχεύω και δεν πετυχαίνω τον στόχο επομένως ξαναπροσπαθώ, συνεχίζω το άθλημα, αν ο στόχος είναι ποθητός. Για τον βαρβαρικό ατομοκεντρισμό (που οι καταβολές του είναι θρησκευτικές, αυγουστίνειες) η αμαρτία είναι παράβαση νόμου, αθέτηση σύμβασης, επομένως ενοχική μειονεξία, πίκρα πληγωμένου ναρκισσισμού.

Oι σημερινοί Eλληνώνυμοι έχουμε χάσει τον ελληνικό «τρόπο», γι’ αυτό και δεν μπορεί ούτε η εξωφρενικά πληθωρική μας πολυνομία να τιθασσεύσει τον εκβαρβαρισμό μας – τουλάχιστον να δαμάσει τον αμοραλισμό και τη διαφθορά των αρχόντων μας. Για τέσσερις αιώνες, με την Tουρκοκρατία, πάψαμε να είμαστε ο πολιτισμικός αντίλογος της Δύσης, βγήκαμε από το ιστορικό προσκήνιο. Σώθηκε ο «τρόπος» των Eλλήνων στη λαϊκή «πράξη», στην από γενιά σε γενιά ζωντανή συνέχεια των εμπειρικών θησαυρισμάτων. Oμως την απελευθέρωση την «καπέλωσε», προγραμματισμένη και θεσμική, η άρνηση και του ένσαρκου στο λαϊκό ήθος «τρόπου»: το μεταπρατικό, παγιδευμένο στον ξιπασμένο μιμητισμό «εθνικό κράτος», ατελέσφορος πιθηκισμός του αντίπαλου μοντέλου.

Eτσι φτάσαμε στη σημερινή, ιστορικά προδιαγεγραμμένη τριτοκοσμική μας κατάντια. Oύτε Eλληνες με ενεργό ταυτότητα ούτε Eυρωπαίοι με στοιχειώδη σεβασμό των συμβάσεων, αλλά ένα μπάσταρδο είδος εκβαρβαρισμένης πλεμπάγιας, δίχως καν τον συγκρατημό της ευπρέπειας: Nα βωμολοχούν δημόσια ο πρόεδρος της Bουλής και ο πρωθυπουργός με λεξιλόγιο του υπόκοσμου, χωρίς την παραμικρή συνέπεια. Kαι ο πρωτοστάτης του «ιερού», ο αρχιεπίσκοπος, να προσπαθεί να αποδείξει το «χρήσιμον» της ιερότητας οργανώνοντας σισσίτια.

Σπαρακτικής κακοφωνίας ρέκβιεμ για τον ελληνικό «τρόπο».

Αναβρασμός στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ: Δεν καταταχθηκα για να πολεμησω στο πλευρό της Αλ Κάιντα!!!

http://olympia.gr/2013/09/01/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD/

About these ads

Η ελληνική ελίτ. (Του Κώστα Βεργόπουλου)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/08/blog-post_2799.html

Μέχρι πρόσφατα, οι άρχουσες οικονομικές και πολιτικές ελίτ της χώρας εισέπρατταν αγανάκτηση από το λαϊκό παράγοντα, αλλά εγκώμια από τα κέντρα της αλλοδαπής. Αυτό σήμερα, κατά παράδοξο τρόπο, αντιστρέφεται: η αυτοενοχοποίηση της εγχώριας ελίτ διαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας και αυτό αποτελεί ασφαλώς επιτυχία της, τουλάχιστον στο πολιτικό πεδίο.

Ωστόσο, η αγανάκτηση εκπέμπεται πλέον σε μεγαλύτερο βαθμό από τα κέντρα της αλλοδαπής. Ενώ στη χώρα μας συντηρείται το παραμύθι ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση», οι ελίτ του τόπου δέχονται επιθέσεις από αυτούς στην υπηρεσία των οποίων αφιερώνονται. Υψηλών κινδύνων το επάγγελμα των ελίτ στη χώρα μας, ουδεμία αναγνώριση των υπηρεσιών τους και από πουθενά: ούτε από τα κάτω ούτε από τα επάνω.

Στην τρέχουσα γερμανική προεκλογική περίοδο, οι ελληνικές ελίτ στοχοποιούνται περισσότερο από τους «τεμπέληδες και απατεώνες» Ελληνες εργαζομένους. Τόσο οι κυβερνητικοί Μέρκελ και Σόιμπλε όσο και τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας συναγωνίζονται στο να στοχοποιούν υπαρκτά ή φανταστικά περιουσιακά στοιχεία Ελλήνων πλουσίων και φοροδιαφευγόντων, προκειμένου να προστατέψουν τον «φτωχό» Γερμανό φορολογούμενο από εισφορές, που αιωρούνται στο άμεσο μέλλον εις βάρος του και υπέρ της χώρας μας. Ουδείς όμως εξηγεί σε αυτόν ότι τα πακέτα «διάσωσης» της Ελλάδος στην ουσία διασώζουν άμεσα γερμανικές τράπεζες. Ο,τι χρήμα φεύγει από τη Γερμανία προς την Ελλάδα ενθυλακώνεται πάραυτα από τις γερμανικές τράπεζες, χωρίς να εισέρχεται καν στη χώρα μας, ενώ βέβαια χρεώνεται στο ελληνικό υποζύγιο για τα επόμενα 50-100 έτη.

Η σοβαρή «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» συνιστά διακοπή κάθε βοήθειας προς τη χώρα μας, ενοχοποιώντας την ελληνική πολιτική ελίτ για «λαϊκιστική ρητορική» και «έλλειμμα αξιοπιστίας», για «ανεπαρκή ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης ότι δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές δυνατότητες», με αποτέλεσμα να της αποδίδει «ανικανότητα» και κύρια ευθύνη για την αποτυχία των προγραμμάτων «διάσωσης» της χώρας μας. Αυτό πλέον συνιστά αγνωμοσύνη των προϊσταμένων προς τους υφισταμένους, που επιφορτίζονται με το άχαρο και μη δημοφιλές έργο. Από την αρχή της ιστορίας, θέση της καγκελαρίου ήταν ότι η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε μη βιώσιμη ευφορία και συνεπώς μοναδική οδός προσαρμογής ήταν το «ξεφούσκωμα», η αναγκαστική προσγείωση σε χαμηλότερα, αλλά ρεαλιστικότερα επίπεδα.

Οταν η χώρα μας κατέγραψε τη μεγαλύτερη σωρευτική ύφεση και την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη και στον κόσμο με ποσοστά 27%, η ιδια και οι συνεργάτες της εξέφρασαν ευαρέσκεια, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο «σωστό» δρόμο. Ακόμη περισσότερο, όταν άρχισε να επιβεβαιώνεται η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Εάν σήμερα τα εγκώμια παραχωρούν τη θέση τους στη στοχοποίηση των υποτακτικών ελίτ, αυτό πώς εξηγείται, εάν όχι με την προαναγγελλόμενη αποτυχία των προγραμμάτων «διάσωσης» και τη σπασμωδική αναζήτηση ευθυνών γι' αυτό;

Από το 19ο αιώνα, οι ελληνικές ελίτ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν από τις πιο πειθήνιες του κόσμου στα κελεύσματα των προστατών τους. Από τότε και μέχρι σήμερα δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εκτελούν με αυταπάρνηση και να ωραιοποιούν τις οδηγίες που ανελάμβαναν να φέρουν εις πέρας. Εάν σήμερα το πέρας αποκαλύπτεται φρικτότερο από την αρχή, ευθύνονται άραγε αυτές ή μήπως τα προγράμματα που τους ανατέθηκαν;

Οταν τα Μνημόνια θα έχουν κατά γράμμα και με υποδειγματική ευσυνειδησία εκτελεσθεί, το εθνικό εισόδημα της χώρας μας θα έχει αφανιστεί, η ανεργία θα έχει υπερβεί τους 2 εκατομμύρια ανθρώπους, η ικανότητα της χώρας μας να παράγει πρόσθετο εισόδημα -είτε για τους δανειστές είτε για τον εαυτόν της- θα έχει εκμηδενισθεί. Φυσικά, όταν τα εισοδήματα σαρώνονται, έρχεται η σειρά των περιουσιακών στοιχείων, που εκποιούνται κοψοχρονιά.

Εάν αυτό συνιστά επιτυχία, τότε γιατί διαβάλλεται η ελίτ του τόπου από τους επωφελουμένους από αυτήν; Εάν όμως παρ' όλ' αυτά η διαβολή συνεχίζεται, αυτό συνιστά ομολογία αποτυχίας, για την οποία ο δανειστής δεν έχει μικρότερη ευθύνη από τον οφειλέτη. Τουλάχιστον, το ΔΝΤ, που λόγω «τεχνογνωσίας» συμμετέχει στις ελληνικές «διασώσεις», ομολογεί ότι τα προγράμματα αποδείχθηκαν εξ αρχής εσφαλμένα: είτε γιατί οι πολλαπλασιαστές των περικοπών δαπανών ήταν μεγαλύτεροι των προβλεφθέντων είτε γιατί τα προγράμματα ήταν υπερβολικά εμπροσθοβαρή, ενώ θα όφειλαν να είναι κυρίως οπισθοβαρή, δηλαδή να εκτελούνται σε βάθος χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση, εάν για την πρωτοφανή στο δυτικό κόσμο ελληνική ύφεση και ανεργία ευθύνεται η ελληνική ελίτ, η ευθύνη της θα απορρέει όχι από τη δήθεν ανικανότητά της να εκτελέσει τα προγράμματα της συμφοράς, αλλά -αντιθέτως- από την προθυμία της να τα αναλαμβάνει και την υποδειγματική ικανότητά της να τα εκτελεί μέχρι κεραίας, με ανυπόφορο ανθρώπινο κόστος για την κοινωνία, αλλά και με βαθύτερο οικονομικό αδιέξοδο για όλες τις πλευρές, ακόμη και για τους δανειστές. Εάν τουλάχιστον είχε το θάρρος να διαγνώσει εγκαίρως ότι τα προγράμματα δεν διευκολύνουν, αλλά επιδεινώνουν αντικοινωνικά και ανώφελα όλα τα προβλήματα, το μερίδιο ευθύνης της θα ήταν κάπως μικρότερο.

Πηγή:  enet.gr

« Πλησιέστερα σε πυρηνικό όλεθρο απο ποτέ κατά τον Ψυχρό πόλεμο»!

http://olympia.gr/2013/09/01/%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%B8%CF%81%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%80/

«Η Αμερική σε περίοδο παραφροσύνης»

Του Μιχαήλ Στυλιανού

“H Aμερική έχει μπεί σε μια από τις περιόδους της τής ιστορικής παραφροσύνης. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη που θυμάμαι:χειρότερη
από τον Μακαρθυσμό, χειρότερη από τον Κόλπο των Χοίρων και μακροπρόθεσμα εν δυνάμει πιό καταστροφική από τον Πόλεμο του Βιετνάμ.”
Τζων Λε Καρέ

Με αυτή τη διάγνωση του διάσημου συγγραφέα (και πρώην βρετανού κατασκόπου) εμφανίζονται σε απόλυτη σύμπνοια εξέχοντες Αμερικανοί πολιτικοί, συντηρητικής τοποθέτησης και υψηλής νοημοσύνης και καλλιέργειας, αυτές τις μέρες σχεδιασμών παραβίασης στη Συρία της πέμπτης πύλης στη κόλαση ενός διεθνούς καθεστώτος βίας, ανομίας, βαρβαρότητας και σκοταδισμού- μετά την Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη.

Ο Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, άλλοτε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου Κάρτερ,Καθηγητής στο πανεπιστήμιο Τζών Χόπκινς και πασίγνωστος συγγραφέας γεωπολιτικής, σε τελευταία συνέντευξή του στην επιθεώρηση «Το Εθνικό Συμφέρον», καταδικάζει την ασκούμενη πολιτική στη Συρία, περιγράφει τον Ομπάμα παρασυρόμενο από Σαουδαραβία,Κατάρ και Τουρκία, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα και επιλέγοντα ως συμμάχους τούς πιό μισητούς στον αραβικό κόσμο Αγγλο-Γάλλους αποικιοκράτες, για μιά πολεμική επιχείρηση με σκοτεινή στρατηγική.

Ο Πάτρικ Μπουκάναν, έγκυρος δημοσιολόγος, τηλε-σχολιαστής και πρώην υποψήφιος πρόεδρος ΗΠΑ (ως ανεξάρτητος ρεπουμπλικανός), σε άρθρο του που αναδημοσιεύεται στην «Ευρασιατική Επιθεώρηση», καλεί το 
αμερικανικό κογκρέσο να επιστρέψει από τις διακοπές και να θέσει βέτο «σε έναν πόλεμο του Ομπάμα, που δεν εξουσιοδότησε ούτε το κογκρέσο ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Αραβική ΄Ενωση, κατά μιας χώρας που ποτέ δεν μας επιτέθηκε». Και ερωτά:

« Ποιός διόρισε τις ΗΠΑ σερίφη , να αλωνίζει στους δρόμους του κόσμου με πιστολάδες κακούς ηθοποιούς; Και από που αντλεί ο αυτοκρατορικός πρόεδρός μας το δικαίωμα να χαράζει «κόκινες γραμμές» και να διατάσσει τα έθνη να μήν τις διαβούνε; Ποιός έχρισε τον Μπάρακ Ομπάμα Γουάιτ Ερπ του παγκόσμιου χωριού;»

Ο Πάτρικ Μπουκάναν και άλλοι σχολιαστές περίπου σαρκάζουν τον ισχυρισμό περί ενοχής της κυβέρνησης ΄Ασσαντ στο έγκλημα των χημικών, επισημαίνουν το αυτονόητο ότι «το ποιός ωφελείται;» υποδεικνύει ενοχή των αντικαθεστωτικών και ερωτούν γιατί οι ΗΠΑ έσπευσαν να απορρίψουν την πρόσκληση του ΄Ασσαντ για έρευνα των επιθεωρητών του ΟΗΕ: «Δεν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια;
Φοβόμαστε τα πραγματικά γεγονότα, όπως συνέβη στο Ιράκ,
που διέψευσαν τους ισχυρισμούς περί όπλων μαζικής καταστροφής;»
ο Πωλ Γκρέγκ Ρόμπερς επισημαίνει ότι πρώτα «ελεύθεροι σκοπευτές» (σε ανταρτοκρατούμενη περιοχή) έρριξαν κατά των ερευνητών του ΟΗΕ για να τούς δώξουν από «τον τόπο του εγκλήματος».΄Επειτα, όταν αυτοί ξαναγύρισαν, η Ουάσιγκτων είπε ότι «τώρα είναι αργά» να γίνει πειστική έρευνα γιατί τα πειστήρια έχουν καταστραφεί, τέλος έφθασε να ζητήσει από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ να ανακαλέσει τους ερευνητές, πράγμα που αυτός αρνήθηκε.Τελικά αποφασίστηκε επίσπευση πυραυλικής επίθεσης των προθύμων πριν ολοκληρωθεί η έρευνα του ΟΗΕ για την ταυτότητα του ενόχου της ρίψης των χημικών.

΄Ετσι ο Πωλ Γκρεγκ Ρόμπερτς σε άρθρο εξαιρετικής δριμύτητας καταγγέλλει « ετοιμαζόμενο ναζιστικού τύπου έγκλημα πολέμου απρόκλητης ένοπλης επιδρομής» και επικαλείται πρόσφατη δήλωση του πρώην προέδρου Τζίμυ Κάρτερ, ότι
« η Αμερική δεν έχει πλέον μια λειτουργούσα δημοκρατία».

Τώρα ο Πωλ Γκρέγκ Ρόμπερτς δεν είναι ένας αντιεξουσιαστής διανοούμενος τύπου Νόαμ Τσόμσκι. Υφυπουργός Οικονομικών του Ρόναλντ Ρήγκαν, πρώην διευθυντής αρθρογραφικής σελίδας της υπερσυντηρητικής Γουόλ Στρήτ Τζόρναλ, καθηγητής της Οικονομίας και πολυγραφότατος συγγραφέας αναλύσεων του εκτροχιασμού της αμερικανικής οικονομίας σε ένα εκτραχηλισμό παρασιτικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που οδηγεί την Αμερική στη χρεοκοπία, ειναι ο κατά κυριολεξίαν «συντηρητικός» -σε περίοδο θεσμικών κατεδαφίσεων.

Μαχητής οπισθοφυλακών ενός αμερικανικού πατριωτισμού της περιφρούρησης (διάσωσης πλέον) των αρχών-πυλώνων που θέσπισαν σε Σύνταγμα οι ιδρυτές της συμπολιτείας, μαστιγώνει αμείλικτα την κατάλυση της αυστηρής διάκρισης των εξουσιών,την υποταγή τους στην εκτελεστική (τήν προεδρία) και την υποδούλωση και των τριών στις πολυεθνικές, στα οικονομικά και ξένα «λόμπυ» και στις τράπεζες.
Χαρακτηρίζει τους σημερινούς τραπεζίτες «Μπάνκστερς» και τούς
πειθήνιους υποτακτικούς στην εξουσία λειτουργούς της ενημέρωσης
«Presstitutes» ( συνήχηση προς το prostitutes=πόρνες), στους οποίους χρεώνει την άγνοια και πνευματική αποχαύνωση του αμερικανικού κοινού.

Το οποίο- παρά ταύτα -κατά την πρόσφατη δημοσκόπηση Reuters/Ipsos, στη συντριπτική πλειοψηφία του απορρίπτει την αμερικανικήν ανάμειξη στον εμφύλιο της Συρίας, ακόμη και αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποίησε χημικά εναντίον αμάχων…
«Αλλά ο Ομπάμα δεν δίνει δεκάρα για το ότι μόνο το 9 τοις εκατό του κοινού συμφωνεί με τις πολεμοχαρείς επιλογές του. ΄Οπως δήλωσε πρόσφατα ο πρώην Πρόεδρος Κάρτερ « Η Αμερική δέν έχει λειτουργούσα δημοκρατία», έχει ένα αστυνομικό κράτος όπου η εκτελεστική εξουσία έθεσε εαυτήν υπεράνω του Νόμου και του Συντάγματος. Αυτό το αστυνομικό κράτος πρόκειται τώρα να διαπράξει ένα ακόμη ναζιστικού τύπου έγκλημα πολέμου απρόκλητης επίθεσης. Στη Νυρεμβέργη οι Ναζί καταδικάσθηκαν σε θάνατο για τις ίδιες ακριβώς πράξεις που διαπράττει ο Ομπάμα, ο Κάμερον και ο Ολάντ. Αλλά η Δύση ποντάρει στην Ισχύ όχι στο Δίκαιο για να γλυτώσει το εδώλιο του δικαστηρίου εγκλημάτων.»

Τό άρθρο του Ρόμπερτς έχει άλλωστε για τίτλο «΄Αλλο ένα δυτικό έγκλημα πολέμου σε προπαρασκευή» και αρχίζει με τις φράσεις: « Η Ούασιγκτων και οι κυβερνήσεις μαριονέττες της στην Αγγλία και στη Γαλλία ετοιμάζονται να αποκαλύψουν και πάλι την εγκληματική φύση τους. Η είκόνα της Δύσης ως εγκληματία πολέμου δεν είναι προπαγανδιστικό κατασκεύασμα των εχθρών της, αλλά αυτοπροσωπογραφία που η ίδια η Δύση ζωγράφισε.»
Ο Ρόμπερτς καταγγέλλει ως προπαγανδιστικό Δούρειο΄Ιππο την
πόζα της Ουάσιγκτων «και των ανδρεικέλων της» ως υπερασπιστών της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σφυροκοπεί τις κραυγαλές αντιφάσεις συμπεριφοράς που τον αποδεικνύουν κυνικό εφεύρημα ιμπεριαλιστής στρατηγικής:
-« Στιγματίζουν τον ΄Ασσαντ ως δικτάτορα για να τον δαιμονοποιήσουν στις παρα-πληροφορημένες δυτικές μάζες, αλλά ταυτόχρονα στηρίζουν δικτατορικά καθεστώτα όπως της Σαουδαραβίας, του Μπαχρέϊν και τώρα της Αγύπτου, που σκοτώνει αμείλικτα Αιγυπτίους χωρίς καμιά δυτική κυβέρνηση να μιλά για εισβολή στην Αίγυπτο…
-«Η δικαιολογία της Ουάσιγκτων για τους πολέμους της ήταν η προστασία των Αμερικανών από τους τρομοκράτες. Τώρα η Ουάσιγκτων επιχειρεί να παραδώσει τη Συρία στους τρομοκράτες της Τζιχάντ, βοηθώντας τους να ανατρέψουν την κοσμική, μη-τρομοκρατική κυβέρνηση ΄Ασσαντ. Ποιό είναι τό σ χ έ δ ι ο πίσω από την στήριξη της Ουάσιγκτων στην τρομοκρατία;”

Ο Ρόμπερτς καταγγέλλει τους δυτικούς δημοσιογράφους της «Presstitude» ότι, ενώ δεν είναι ηλίθιοι να πιστεύουν τα ηχηρά φληναφήματα περί προστασίας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν τολμούν ποτέ να ρωτήσουν τις αντίστοιχες εξουσίες, ποιο στην πραγματικότητα είναι τό σχέδιο.
« ΄Ισως-γράφει- σκοπός αυτών των πολέμων είναι η ριζοσπαστικοποίηση των Μουσουλμάνων και η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και της Κίνας. Η Ρωσία έχει μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και συνορεύει με μουσουλμανικές χώρες. Και η Κίνα έχει κάποιο μουσουλμανικό πληθυσμό. Καθώς η ριζοσπαστικοποίηση
θα επεκτείνει τις συγκρούσεις στις μόνες δυο χώρες που είναι ικανές να σταθούν εμπόδιο στην παγκόσμια ηγεμονία της Ουάσιγκτων, μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι η προπαγάνδα των δυτικών ΜΜΕ και οι χρηματοδοτούμενες από την Ουάσιγκτων ΜΚΟ, που ποζάρουν ως οργανώσεις «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» θα αρχίσουν να δαιμονοποιούν τίς κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας για σκληρότητα σε βάρος των «ανταρτών».

Συμπέρασμα του Ρόμπερτς: «Η Ουάσιγκτον οδηγεί τον κόσμο εγγύτερα προς τον πυρηνικό όλεθρο από όσο υπήρξε ποτέ κατά τον ψυχρό πόλεμο. ΄Οταν τελειώσει με τη Συρία, επόμενος στόχος είναι το Ιράν. Ρωσία και Κίνα δεν θα μπορούν να αυταπατώνται πλέον ότι υπάρχει σύστημα διεθνούς δικαίου ικανό να αναχαιτίσει την δυτική εγκληματικότητα. Η δυτική επιθετικότητα αναγκάζει ήδη τις δυο χώρες να αναπτύσουν τίς στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις τους και να περιορίζουν τις χρηματοδοτούμενες από τη Δύση ΜΚΟ, που ποζάρουν ως « οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αλλά στην πραγματικότητα συναποτελούν μια Πέμπτη Φάλαγγα, την οποία η Ουάσιγκτων μπορεί να χρησιμοποιεί για να υπονομεύσει την νομιμοποίηση των κυβερνήσεων της Ρωσίας και της Κίνας…Βασικά η ρωσική αντιπολίτευση χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. Ακόμη και η κινεζική κυβέρνηση υπονομεύεται» (μέσω της πολιτικής δικτύωσης των αμερικανικών επιχειρήσεων, (εξηγεί ο Ρόμπερτς) της διείσδυσης
από αμερικανικά πανεπιστήμια, της φιλανθρωπίας Ροκφέλερ, της δημιουργίας «αντιφρονούντων», της υποκίνησης εθνοτικών και περιφερειακών διαφορών.)
« ΄Οταν Ρωσία και Κίνα διαπιστώσουν ότι έχουν διαβρωθεί από την αμερικανική Πέμπτη Φάλαγγα, απομονωθεί διπλωματικά και υποσκελισθεί στρατιωτικά, τα πυρηνικά μένουν μόνη εγγύηση της εθνικής κυριαρχίας τους.΄Οπερ σημαίνει ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι πιθανόν να αφανίσει την ανθρωπότητα πριν από θέρμανση του πλανήτη ή το αυξανόιμενο εθνικό χρέος», καταλήγει ο Ρόμπερτς.

Δημοσιεύθηκε στο ΠΑΡΟΝ

To lifestyle, η “Μις Γυμνός Αφαλός” και ο φερετζές της πορνείας

http://www.antinews.gr/2013/09/01/225634/

Τηλεόραση, lifestyle και ένα τμήμα του χώρου της μόδας ήταν το προκάλυμμα, η λέξη “φερετζές” ταιριάζει εδώ απόλυτα, για το κύκλωμα εκτεταμένης πορνείας, η οποία πάντα υπήρχε στα μεγαλοαστικά στρώματα, αλλά το εύρος της απλώθηκε ανεξέλεγκτα από το εύκολο και παράνομο χρήμα που διακινήθηκε σε απίστευτο βαθμό την 20ετία 1990-2009, αυτό που σήμερα ονομάζεται “Ελληνικό Χρέος”, δημιουργώντας οικονομικούς παράγοντες και παραγοντίσκους οι οποίοι “εκτόξευσαν” τη ζήτηση φρέσκου προϊόντος.

Το κύκλωμα δεν ήταν ενιαίο αλλά “διάχυτο”, χωρίς κορυφή και οργάνωση αλλά με σκόρπιες ομάδες και “επιτηδευματίες” του χώρου.

Τα πάσης φύσεως “μοντέλα” εντοπίζονταν αρχικά από ατζέντες και μόδιστρους. Πολλές δε απευθύνονταν οι ίδιες σε παρόμοια γραφεία, έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης και ξεκάθαρους προσωπικούς στόχους ανέλιξης σε ακριβοπληρωμένες “ιδιωτικές συνοδούς” – κομψά.

Όσες πράγματι διέθεταν χαρακτηριστικά και τάλαντο μοντέλου, ίσως έκαναν και καμιά εμφάνιση στην πασαρέλα. Στη συνέχεια το “κύκλωμα” τις προωθούσε σαν “γλάστρες” και συναφή φυτά σε τηλεοπτικές εκπομπές “ελαφρού περιεχομένου”, καθώς και σε φωτογραφίσεις περιοδικών lifestyle, ώστε να γίνονται γνωστές, οι δε καλύτερες έπαιρναν λίγο από το χρίσμα της “celebrity”, ιδίως αν κατακτούσαν αξίωμα σε διαγωνισμούς.

Ενώ δήθεν μόδιστροι, στην ουσία προαγωγοί, τις περιέφεραν στα κοσμικά πάρτυ και στα κλαμπ, για να βλέπουν εκ του σύνεγγυς το προϊόν οι υποψήφιοι πελάτες. Από τις κοινωνικές αυτές εκδηλώσεις οι φωτογραφίες κυκλοφορούσαν με τη σειρά τους στα περιοδικά lifestyle, ώστε να “ανακυκλώνεται” η προώθηση αλλά και να παίρνει μια δόση glamour το πόπολο.

Η ταρίφα διαμορφωνόταν σε συνάρτηση με τις “περγαμηνές” :
“Ήταν μπροστινή γλάστρα (οι “πισινές” είναι δευτεράντζες) δυο φορές στο τηλεοπτικό σώου “Γειά σου Τάκη” (ας πούμε)”.
Ή “έχει κάνει δυο ημίγυμνες φωτογραφίσεις στο περιοδικό “Πρόκληση” (ας πούμε)”.
Ή “ήταν Μις Γυμνός Αφαλός 2005 (ας πούμε)”.”
Ή “ήταν καλεσμένη στο πάρτυ στο γιωτ του εφοπλιστή Χατζηκαπετάνιου (ας πούμε)”.

Και μια σειρά αντίστοιχα “παράσημα” διασημότητας, διότι η βάση της όλης συναλλαγής δεν ήταν απλώς η σωματική ικανοποίηση αλλά το επίτευγμα ότι “πήγα με την Τάδε” προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας. Αρκεί η “Τάδε” να ήταν γνωστή σε βαθμό άνω του μετρίου.

Από τη ανοδική “Σκάλα των κρεβατιών” έχουν περάσει ακόμα και θεωρούμενες υπεράνω πάσης υποψίας. Για πολλές βέβαια η σκάλα υπήρξε καθοδική, ιδίως για όσες βυθίστηκαν στο απαραίτητο συμπλήρωμα της ζωής αυτής, την κόκα.

Η εξάπλωση του εμπορίου της κόκας, του καυσίμου για “υψηλές πτήσεις”, πέρα από την διεθνή διάδοση, υπήρξε παράλληλα για να τροφοδοτεί με χημικές παραισθήσεις την αυταπάτη ότι η ζωή αυτή είναι εφικτό να έχει για όλους τους μετέχοντες ευτυχή κατάληξη.

Κάποιες και κάποιοι όντως πρόλαβαν. Αλλά για τους πολλούς, που πίστεψαν τα παραμύθια των αρχιερέων του lifestyle, η προσγείωση υπήρξε ανώμαλη – αν όχι τραγική, και η συντριβή τους συντελέστηκε στην αφάνεια. Εκτός από εκείνους, των οποίων η κατάληξη γίνεται ειδησεογραφικό περιεχόμενο.

Ο άτυχος Μιχάλης Ασλάνης, για παράδειγμα, είχε κορνιζαρισμένο και κρεμασμένο στον τοίχο του ατελιέ του το μότο του Πέτρου Κώστόπουλου “Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή”. Προφανώς ζούσε ή προσπαθούσε να ζήσει με πρότυπο μια ρετσέτα, την οποία ο Κωστόπουλος έχει ομολογήσει ότι εφηύρε όταν τα πρώτα τεύχη του ΚΛΙΚ δεν πήγαν καλά κυκλοφοριακά και έπρεπε να βρει ένα σύνθημα, ώστε να προκαλέσει θόρυβο. Μια ολόκληρη γενιά “το έφαγε”. Γι’ αυτό πράγματι κυρίαρχος γίνεται όποιος θέτει τα πρότυπα. Αλλά τίποτα δεν κρατάει

Προφήτης