Παράνομη μετανάστευση ή Αλβανο – Τουρκο - Ισλαμική εισβολή; Ποιός τους στηρίζει; Ποιός και γιατί το αφήνει να εξελίσσεται; (γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/08/blog-post_28.html

 γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Αξίζει να διαβάσουμε μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο μεταναστευτικό πρόβλημα. Μια μικρή παράγραφος από κάποιο βιβλίο είναι. Και ας αφήσουμε τους συνειρμούς να κάνουν τα υπόλοιπα:

«...Ας υποθέσουμε ότι πρόσφατα συνέβη κάτι όπως το εξής: ότι 26 εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά έφτασαν ξαφνικά και απροσδόκητα στα λιμάνια της Ν. Υόρκης, της Βοστόνης, της Φιλαδέλφειας και της Βαλτιμόρης. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι αυτοί οι απειράριθμοι επισκέπτες λιμοκτονούσαν, ήταν απένταροι, δεν είχαν κανένα περιουσιακό στοιχείο εκτός από τα ρούχα που φορούσαν, ότι τα κορμιά τους καλύπτονταν από βρώμα και παράσιτα και τους είχε ρημάξει ο τυφοειδής πυρετός και η ευλογιά. Ας φανταστούμε ότι αυτά τα 26 εκατομμύρια ανθρώπων εξαρτώνταν απόλυτα από την φιλανθρωπία των Αμερικανών για άμεση εξασφάλιση τροφής, στέγης και ιατρικής φροντίδας. Ας φανταστούμε ότι εξαρτώνταν απόλυτα από την Αμερική όσον αφορά τη δυνατότητα να χτίσουν τις εστίες τους και να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν για την υπόλοιπη ζωή τους...»

 

Θα μπορούσε να είναι η «απόλυτη σύγκριση» με αυτό που ζει η Ελλάδα σήμερα μ’ αυτό το απίστευτο κύμα Παράνομης Μετανάστευσης.

Θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα για την Ελλάδα.

Γράφτηκε, εν τούτοις, το 1929 από τον Henry Morgenthau, Πρέσβη των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη από το 1913 – 1916 καθώς και διορισμένο από την Κοινωνία των Εθνών ως Πρόεδρο της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων στην Ελλάδα το 1923.

Το παραπάνω απόσπασμα βρίσκεται στο βιβλίο του «Η Αποστολή μου στην Ελλάδα» και επιχειρεί να αναδείξει το απίστευτα δυσθεώρητο μέγεθος του προβλήματος που αντιμετώπισε η κατεστραμμένη οικονομικά Ελλάδα τότε λόγω της απότομης εισόδου και εγκατάστασης ενός τόσο μεγάλου όγκου προσφύγων. 1.500.000 άνθρωποι.

Τα μεγέθη ταιριάζουν απόλυτα.

Το 1929 που γράφτηκε ήταν η χρονιά του Μεγάλου Κράχ για τις ΗΠΑ. Μπορούσαν λοιπόν να κατανοήσουν πια τι σήμαινε για την Ελλάδα του ’23 κάτι τέτοιο.

Για να το κατανοήσουν καλύτερα οι Αμερικανοί, ο Morgenthau τους το παρουσιάζει όπως θα ήταν αν συνέβαινε σ’ αυτούς.

Σαν να (υπο)δέχονταν οι ΗΠΑ – και μάλιστα σε μέρες οικονομικής καταστροφής τους, βλ. Μεγάλη Ύφεση - όγκο πληθυσμού ισοδύναμο με το 25% του πληθυσμού τους. Ο οποίος τότε ήταν περίπου 100 εκατομμύρια.

Πάμε στο σήμερα λοιπόν.

Η Ελλάδα – κατά επίσημη δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού – έχει πληθυσμό παράνομων μεταναστών περί τα 2,000,000.

Αυτό σημαίνει πως αν και λιμοκτονούσα η οικονομία της έχει δεχτεί μια «εισβολή» ενός ογκώδους πληθυσμού περίπου ισοδύναμου με το 20% του πληθυσμού της.

Επειδή όμως:

Μέχρι και πριν την δήλωσή του, η Ελληνική Πολιτεία ισχυρίζονταν πως αυτός ο αριθμός ανέρχεται το πολύ σε 300,000 μετανάστες.

Αυτό σημαίνει μια απόκλιση 1 προς 7.

Δικαιούμαστε λοιπόν να υποθέσουμε πως και πάλι ψεύδεται η Ελληνική Πολιτεία με τον αριθμό των 2 εκατομμυρίων που δίνει, συνεπώς, ακούγεται πλέον άκρως ρεαλιστικός ο αριθμός που χρόνια τώρα φωνάζουν πολλοί και που είναι :

Έχουμε περί τα 5.000.000 παράνομους μετανάστες στη χώρα.

Αυτό σημαίνει πως έχει επιβαρυνθεί σε ελάχιστα χρόνια και μάλιστα σε παρατεταμένη περίοδο κρίσης με έναν πληθυσμιακό όγκο ισοδύναμο περίπου με το 50% του πληθυσμού της.

Το ισοδύναμο για τις σημερινές ΗΠΑ (απογραφή 2012, 314 εκατομμύρια) είναι περίπου 150 εκατομμύρια επιπλέον πληθυσμό!

Να κάνουμε πως δεν βλέπουμε το προφανές και αντί για 50% να πούμε 30%;

Το ισοδύναμο για τις ΗΠΑ είναι περίπου 90 εκατομμύρια πρόσθετο πληθυσμό! Και δη, Μουσουλμάνοι.

Θα τα έβγαζαν άραγε πέρα με κάτι τέτοιο;

Θα το θεωρούσαν απλή μετανάστευση; Ή μήπως «εισβολή»;

Πως θα το διαχειρίζονταν;

Θα επέτρεπαν να συμβεί;

Θα επέτρεπαν να πατήσει πόδι στην επικράτειά τους αυτός ο «δυσθεώρητος επικίνδυνος μεταναστευτικός όγκος»;

Στην περίπτωση της Ελλάδας όμως απλά σφυρίζουν αδιάφορα. Τάχαμου δείχνουν την ανησυχία τους που και που με καμιά ετήσια έκθεση του State Department.

Τους συνιστούμε να διαβάσουν το παραπάνω κείμενο του αξιόλογου πρώην Πρέσβη τους.

Τα ανάλογα βεβαίως ισχύουν και στην περίπτωση των βόρειων εταίρων μας της ΕΕ...

Που όλοι «δήθεν νοιάζονται» αλλά στην ουσία αδιαφορούν για την επίλυση του προβλήματος και το μόνο που κάνουν είναι με κόλπα τύπου Συνθήκη Σένγκεν να αφήνουν την Ελλάδα μόνη σε μια δυσθεώρητη ξεκάθαρη εισβολή.

Ο ξένος (συμμαχικός κατ’ ευφημισμόν) παράγοντας είναι ο πιο «ασαφής» και ο πιο «ύπουλος» βεβαίως.

Εν πολλοίς δε, ανεξήγητος.

Εκτός αν το δεις υπό το πρίσμα της «παγκοσμιοποίησης» και του υποχρεωτικού ανακατέματος των Εθνών. Με ότι αυτό κι αν επιφέρει.

Ή ακόμη χειρότερα, με πιθανά σχέδια εδαφικού διαμελισμού της χώρας και μετατροπής του Ελληνικού στοιχείου σε «εθνική μειονότητα». Προκειμένου κάποιοι να «κάνουν τα γεωπολιτικά/οικονομικά τους παιγνίδια».

Για να συμβαίνει όμως αυτό το απίστευτο γεγονός στην Ελλάδα, καταλήγεις – αναπόφευκτα - πως κάποιοι το στηρίζουν. Πλην των παραπάνω.

Ποιοί έχουν λοιπόν συμφέρον να στηρίζουν/υποστηρίζουν μια τέτοια εγκληματική κατάσταση;

Αναγκαστικά πάμε πίσω στο ξεκίνημα αυτής της κατάστασης.

Εκεί περίπου στο 1990 και στο άνοιγμα των συνόρων του Ανατολικού Μπλοκ.

Και κυρίως, το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία.

Θα πρέπει απαραίτητα να θυμηθούμε πως τότε τα αγροτικά και τα οικοδομικά μεροκάματα ήταν και άφθονα και  αξιοπρεπή. Τουλάχιστον σε σχέση με σήμερα. Αυτός (ο Έλληνας) που ήθελε να δουλέψει και δουλειά έβρισκε και λεφτά έβλεπε η τσέπη του.

Ανοίγουν τα σύνορα, γεμίζει η Ελλάδα από Αλβανούς και ξαφνικά δύο πράγματα συνέβησαν:

Οι δουλειές χάθηκαν και τα μεροκάματα έπεσαν κατακόρυφα.

Οι νεοεισερχόμενοι  δούλευαν για το 10% του μεροκάματου των Ελλήνων.

Στο έγκλημα – λέει το πιο αρχαίο δόγμα της εγκληματολογίας – ψάξε να βρεις «ποιός ωφελήθηκε».

Ποιός ωφελήθηκε λοιπόν τότε;

Οι εργοδότες βεβαίως.

Μικροί ή μεγάλοι;

Όλοι.

Οι μεγάλοι πάντα το ξεκινάνε αλλά από κοντά πάνε και οι μικροί.

Αυτό το καρκίνωμα ήταν να μην ξεκινήσει.

Δεν σταμάτησε ποτέ από τότε.

Συνέχισε αμείωτο και όλο και ενισχυόμενο.

Η πρώτη φουρνιά μεταναστών έπαιρνε τα λίγα λεφτά του μεροκάματου και στέλνοντάς τα στην χώρα τους – όπου είχαν τεράστια αξία - τα μετέτρεπε σε «αξιόλογα ποσά». Έχτισαν περιουσίες λοιπόν εκεί. Στην Αλβανία - μην ξεχνιόμαστε.

Σε δέκα χρόνια ήταν αφεντικά. Απλά, χρηματοδότησαν την «εδώ δραστηριότητά» τους με τις «εκεί περιουσίες» που έχτισαν στην «πλάτη των εδώ κορόϊδων εργατών και μικροεπαγγελματιών». Αφού έδιωξαν τους Έλληνες από τα χωράφια, στη συνέχεια τα ανέλαβαν είτε κατ’ αποκοπή είτε αγοράζοντάς τα.

Στα τεχνικά επαγγέλματα αφού έμειναν μόνοι τους στο χώρο εξελίχτηκαν – λογική εξέλιξη – σε «ειδικευμένους τεχνίτες» και εργολάβους.

Σε δέκα χρόνια, αυτή η πρώτη γενιά μεταναστών έπαψε να «υπο-αμοίβεται». Αυξήθηκαν οι απαιτήσεις της.

Ακόμη κι από τα δικά τους αφεντικά. Ο Αλβανός εργάτης ζητούσε περισσότερα από τον Αλβανό – Αφεντικό. Μπήκαν και αυτά τα «εισαγόμενα αφεντικά» στο χορό της «φτηνής εργασίας».

Η ζήτηση λοιπόν για «φτηνά μεροκάματα» εξακολούθησε να υπάρχει.

«Κάποιοι» βεβαίως έσπευσαν να την καλύψουν. Με άλλες εθνικότητες.

Και οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου, απλά έκαναν τα στραβά μάτια.

Τους είπε κάποιος ευθέως «κάνε τα στραβά μάτια»;

Άγνωστο.

Το πιο πιθανό είναι πως όλοι αυτοί οι επαγγελματικοί κλάδοι της οικονομίας που ωφελούνταν απ’ αυτή την κατάσταση ποτέ δεν το έθεσαν ως «αντζέντα».

Σιωπηρά ή φανερά έλεγαν στις κυβερνήσεις

 «άστο αυτό το θέμα. Έχεις τόσα άλλα σοβαρά ν’ ασχοληθείς. Τι θες δηλαδή; Να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της εισαγωγής φτηνής εργασίας  από το εξωτερικό και να εκτιναχθούν οι μισθοί στα ύψη; Θα υπάρξει κατάρρευση της αγοράς. Δεν θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε. Θα πάει κατά διαόλου η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Άστο σου λέω. Ας το δει ο επόμενος σε δυό τρία χρόνια»....

 

Να υποθέσουμε ότι και κάποιοι «Μεγάλοι» έχωναν και κάποια ποσά σε πολιτικούς και κόμματα για να βγάλουν τον σκασμό επί του θέματος;

Με τόσες πολλές αφορμές διαφθοράς που μας έχουν δώσει και με τόσο διογκωμένο το συγκεκριμένο πρόβλημα, γιατί να μην το υποθέσουμε;

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όλες μα όλες οι κυβερνήσεις συντήρησαν αυτή τη Λερναία Ύδρα.

Οι υποστηρικτές του Μεταναστευτικού βεβαίως είναι πολλών ειδών.

Είναι κατ’ εξοχήν φυσικά οι διάφοροι οικονομικοί κλάδοι που προαναφέρθηκαν.

Σ’ αυτούς εντάσσονται αγρότες, κλάδος κατασκευών, εν γένει τεχνικός κλάδος, καταστήματα/επιχειρήσεις, εισαγωγείς φτηνών ειδών (που θέλουν χιλιάδες μικροπωλητές στη διάθεσή τους), ιδιοκτήτες ακινήτων, μεταφορείς, λογιστικός κλάδος, δικηγόροι, κλπ κλπ

Είναι επίσης το οργανωμένο έγκλημα. Πορνεία, ναρκωτικά, προστασία, όπλα, λαθρεμπόριο, κλπ

Αυτοί οι δύο τομείς, κάπου «ψηλά» έχουν πάντα τους ανθρώπους τους. Οι οποίοι, ως άνθρωποι της καλής κοινωνίας έχουν τις επαφές τους. Πληρώνουν δε πολύ καλά για να εξασφαλίζουν το ότι «δεν θα ενοχληθούν οι πελάτες τους στις δραστηριότητές τους». Τουτέστιν, αφήστε την εισαγωγή παράνομων μεταναστών ελεύθερη και δεν θα ζημιωθείτε κύριοι. Ή αλλιώς : μην αγγίζεις αυτό το θέμα. Μπορεί να κινδυνεύσεις. Όποιο «πιάσει» από τα δύο. Καρότο και μαστίγιο.

Άλλος ένας τομέας ενδιαφέροντος βεβαίως είναι ο «ξένος παράγοντας».

Αυτοί που έχουν λόγους να μεταφέρουν ομοεθνείς τους στην χώρα πάση θυσία αποσκοπώντας σε εδαφικά ωφέλη στο μέλλον.

Τέτοιοι παράγοντες είναι η Τουρκία και η Αλβανία.

Σε παρόμοια όμως θέση – έναντι της χώρας μας και συνολικά του Βορρά - βρίσκεται γενικώς το Ισλάμ. Η κατακτητική πολιτική του Ισλάμ είναι κορωνίδα και πεμπτουσία της φιλοσοφίας τους και της Πίστης τους.

Το ακατανόητο όμως βρίσκεται στην άρνηση εμπλοκής υπέρ της Ελλάδας του «Συμμαχικού Βορρά». Όπως και του ΟΗΕ βεβαίως.

Πνεύμα της Λωζάνης και της Κοινωνίας των Εθνών ως προς την  «ανταλλαγή πληθυσμών» μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας το 1922 ήταν να μην είναι μαζί αυτοί οι δύο (Χριστιανοί – Μουσουλμάνοι) γιατί το «μείγμα είναι εκρηκτικό» και οδηγεί σε πολέμους.

Από πότε εξέλειπε αυτό το σκεπτικό; Από πότε ανατράπηκε;

Από πότε μπορεί το Ισλάμ να συμβιώσει με άλλα θρησκεύματα και πολιτισμούς;

Από πότε ανατράπηκε το Πνεύμα της Λωζάνης;

Τελευταίο παράγοντα στήριξης των μεταναστών αφήσαμε τις διάφορες «προοδευτικές δυνάμεις».

Οι οποίοι έρμαια του Διεθνισμού τους (εν αγαστή συνεργασία με τα δίδυμα ξαδερφάκια τους την κλίκα των νεοφιλελεύθερων οι οποίοι το ονομάζουν παγκοσμιοποίηση) στηρίζουν παντοιοτρόπως την μαζική έλευση παράνομων μεταναστών ελπίζοντας και αποσκοπώντας σε ταχεία απίσχναση της εθνικής ομοιογένειας της Ελληνικής κοινωνίας.

Θέλουν μια πολυφυλετική πολυπολιτισμική Ελλάδα πιστεύοντας πως αυτομάτως έτσι θα μετατραπεί όλος ο πλανήτης σε αγγελικό κόσμο.

Δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν από κάτι τέτοιο. Ούτε αυτοί, ούτε και η χώρα. Για την οποία και τα σύνορά της αδιαφορούν παντελώς βεβαίως, διεθνιστές γαρ.

Βιάζονται να τους νομιμοποιήσουν δε όλους ώστε να διασφαλίσουν απρόσκοπτη κυβέρνηση για τους ίδιους πατώντας στην «αναμενόμενη – κατ’αυτούς» στήριξή τους.

Εδώ μιλάμε για εγκληματική αφέλεια (όταν δεν συνυπάρχει και ο παράγοντας της ύποπτης χρηματοδότησης από το εξωτερικό, συνεπώς ο χρηματισμός και η ωφελιμιστική φιλοτομαριστική υστεροβουλία).

Δεδομένων λοιπόν των παραπάνω, το πρόβλημα αντί να βαίνει προς την λύση του θα επιδεινώνεται διαρκώς.

Αυτός που θα επιχειρήσει να το λύσει με το μαχαίρι (δηλαδή, πραγματικά και όχι εικονικά όπως κάνουν όλοι ως τώρα) θα συγκρουστεί αναγκαστικά με όλους τους παραπάνω και ακόμη περισσότερους που ούτε φαίνονται.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Εθνική Ασφάλεια έχει μπει σε πολύ βαθιά νερά που διαρκώς σκοτεινιάζουν:

Εν συντομία:

Με την υπόθεση της Πρεμετής, οι Αλβανοί – και όχι μόνον -τσέκαραν τα ελληνικά αντανακλαστικά.

Το ίδιο και με την υπόθεση Κόλα.

Ελληνική δύναμη χιλιάδων στελεχών, αστυνομικών, στρατιωτικών και πολιτών αφιερώθηκε στο κυνήγι – επί μήνες – 11 δραπετών.

Οι οποίοι δραπέτευσαν με στρατιωτική επιχείρηση από Ελληνικές φυλακές.

Και η απόδραση και η καταδίωξη ουσιαστικά ήταν ένα crash test των ελληνικών δυνατοτήτων ανταπόκρισης σε ζητήματα ασφαλείας.

Όπως άλλωστε μια παρόμοια πλευρά έχουν και κάποιες από τις απόπειρες εισόδου λαθρομεταναστών.

Ποιός επεξεργάζεται άραγε αυτά τα στοιχεία από τα «τσεκαρίσματα»;

Που αποσκοπούν;

Και πως θα «αξιοποιηθούν»;

Όλα θα μπορούσαν να συνοψισθούν σε κάποια ελαχιστοποιημένα ερωτήματα του τύπου:

«αν χρειάστηκαν τόσοι μήνες και χιλιάδες ένοπλα στελέχη για να εξαρθρώσουν 5 -6 δραπέτες φονιάδες που λειτούργησαν στρατιωτικά και αδίστακτα, τότε, στην περίπτωση που αντί για 5 -6 έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ένοπλους αντάρτες παράνομους μετανάστες στο κοντινό μέλλον, τι θα συμβεί; Πως θα τα βγάλει πέρα ο μηχανισμός ασφαλείας της Ελλάδας;».

Πρόσφατα, είδαν το φως της δημοσιότητας και κάποια ακόμη δείγματα Αλβανικής κινητικότητας στο Μεταναστευτικό.

Που αποδεικνύει ως δικαιολογημένες τις ως τώρα ανησυχίες.

Ιδρύθηκε στην Θεσπρωτία παράρτημα κόμματος των τσάμηδων.

Πατάνε – λένε – στο ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περί το 1.000.000 Αλβανοί, εκ των οποίων 500,000 έχουν πολιτικά/εκλογικά δικαιώματα.

Ευελπιστούν λοιπόν να μπουν Αλβανοί στην Ελληνική Βουλή και να σηκώσουν σημαίες αυτονομίας της Ηπείρου (Τσαμουριά την λένε αυτοί).

Λογικά σκεπτόμενοι, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι «εθνοπατέρες» μας θα αντιδράσουν με τον γνωστό τρόπο.

Από 3% που είναι το όριο εισόδου στην Ελληνική Βουλή, θα το πάνε πόσο άραγε;

10% ; 15;

Αυτό βεβαίως θα είναι ένα καίριο χτύπημα στα Δικαιώματα του Έλληνα Πολίτη.

Θα είναι μια φασιστικοποίηση της Δημόσιας Ζωής και της Πολιτικής.

Και βεβαίως μια ουρανόσταλτη ευκαιρία των «Μεγάλων και της Ελίτ» της Πολιτικής/κοινωνικής/οικονομικής ζωής του τόπου για να περιφρουρήσουν την ισχύ τους ψαλιδίζοντας ακόμη πιο πολύ – και δη καίρια – τα εναπομείναντα πολιτικά δικαιώματα και τα περιθώρια συνταγματικής αντίδρασης των πολιτών απέναντι στα θανάσιμα μνημόνιά τους.

Κοίτα να δεις πως δένουν όλα λοιπόν....

Αλλά αυτό το τελευταίο θα το δούμε πιο αναλυτικά σε επόμενο κείμενο...σύντομα...

ΥΓ: ερώτημα που πλανάται χρόνια τώρα αναπάντητο: καλά, οι πολιτικοί πες πως είναι κατ’ επάγγελμα εκμαυλισμένοι και κατώτεροι των περιστάσεων. Η Δικαιοσύνη και οι Αρχές Ασφαλείας και Εθνικής Άμυνας δεν τα βλέπουν αυτά; Τι κάνουν; Απλώς τα διαπιστώνουν και τα παρακολουθούν να εξελίσσονται ανεξέλεγκτα επί τόσα χρόνια; Τι περιμένουν για να πάρουν πρωτοβουλίες; Εάν αυτό δεν είναι Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης, τότε τι είναι; Απλές φαντασιοπληξίες, ομαδική παραίσθηση και υπερβολές; Και μην μας πούνε πάλι ότι «γίνονται πράγματα που δεν λέγονται».

Αν είναι έτσι, τότε γιατί έφτασαν να είναι κάποια εκατομμύρια οι παράνομοι μουσουλμάνοι μετανάστες στη χώρα;

Γιατί ελληνοποιήθηκαν κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες απ’ αυτούς με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να έχουμε σύντομα κάμποσες δεκάδες απ’ αυτούς στο κοινοβούλιο να σηκώνουν Σημαίες Αυτονομίας σε Ελληνικά Εδάφη;

Γιατί μέχρι πρόσφατα η διακίνηση παράνομων μεταναστών θεωρούνταν πλημμέλημα και όχι βαρύ κακούργημα με αποτέλεσμα από τη μια πόρτα να συλλαμβάνονται και από την άλλη ν’ αφήνονται ελεύθεροι να ξανακάνουν τα ίδια;

Γιατί αφήνονταν να ρέει αυτή η νοσηρή κατάσταση;

Επειδή ήταν Νόμος του Κράτους;

Δεν έκανε μπαμ από χιλιόμετρα πως ήταν «θανάσιμα επικίνδυνος νόμος για την Εθνική Ασφάλεια»;

Γιατί δεν χτυπήθηκε έγκαιρα και αμείλικτα από την Ελληνική Δικαιοσύνη αυτή η νομοθετική «αβλεψία/απραξία/ανευθυνότητα»; Με κάθε τρόπο. Δεν ξέρω ποιόν.

 Αυτοί όμως σίγουρα ξέρουν.

Όπως σίγουρα ξέρουν και τον τρόπο κι έχουν και τα Όπλα για να σταματήσουν αυτόν τον Εθνικό Εφιάλτη έστω και τώρα....

Ξέρουν μήπως κάτι που δεν ξέρουμε όλοι εμείς οι «Απλοί Αφελείς Πολίτες» οι «άσχετοι από ζητήματα Βαθείας και Μυστικής Εξωτερικής Πολιτικής»;

Γιώργος Ανεστόπουλος
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/08/blog-post_28.html

Η ώρα της μεγάλης κρίσης για τον Ελληνισμό. (Του Σαράντου Ι. Καργάκου)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/08/blog-post_3981.html

Του Σαράντου Ι. Καργάκου
Ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί, από ένα εξορκισμένο σήμερα «εθνικιστή» ποιητή που κάποτε τολμούσαμε να θεωρούμε πρώτο εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό: γράφει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»:

«Αραπιάς άτι, Γάλλου νούς, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Αγγλου *
πόλεμος μέγας πολεμά, βαρεῖ τό καλυβάκι...»
* τόπ΄ = μπάλα κανονιού

Εννοείτε ασφαλώς ποιο είναι το καλυβάκι στον παρόντα καιρό. Όχι η Ελλάς ή η προέκτασή της η Κύπρος, αλλά σύμπας ο Ελληνισμός. Ο Ελληνισμός μετά τις εξάρσεις του στον πόλεμο του ’40-’41, με την αντίστασή του κατά των αρχών Κατοχής, με τον ενωτικό αγώνα της Κύπρου (μια δράκα μαχητές κατά μιας αυτοκρατορίας) αποτελούσε κακό παράδειγμα για τους λοιπούς λαούς. Κακό παράδειγμα υπήρξε και με την Επανάσταση του ’21 που διέλυσε τον ιστό της υποταγής που είχε επιβάλει η Ιερά Συμμαχία. Όταν το 1830 έκλεινε η αυλαία της Ελληνικής Επαναστάσεως άνοιγε η αυλαία των ευρωπαϊκών επαναστάσεων.

Γι’ αυτό ο ανυπότακτος, ο απειθάρχητος, ο μη συμμορφούμενος «τοῖς ξένων ρήμασι» λαός, ο δάσκαλος του απροσκύνητου ήθους έπρεπε να χτυπηθεί στις ρίζες, στις πνευματικές και ιστορικές καταβολές του. Το σχέδιο ετοιμάστηκε την επαύριο του Πολυτεχνείου. Αλλ’ ο λαός αυτός έπρεπε να υποστεί δύο στρατιωτικά πλήγματα για να συνετισθεί. Επτά χρόνια δικτατορίας δεν είχαν «σιδερώσει» το φρόνημά του. Έτσι ήλθαν το 1974 ο Αττίλας και μερικά χρόνια αργότερα η ασχήμια της Ύμιας. Κι έκτοτε άρχισε εν ονόματι ενός πολιτικού ρεαλισμού η χαλιναγώγηση του ελληνικού φρονήματος, η καταπτόηση, η τουρκοφοβία που τελικά – πάντα εν ονόματι του πολιτικού ρεαλισμού- μετεξελίχθηκε σταδιακά σε τουρκολατρία. Έχουμε εδώ μια κλασσική περίπτωση του «Συνδρόμου Στοκχόλμης», όπου το θύμα ερωτεύεται τον βασανιστή του.
Μετά την έκρηξη σε παγκόσμια κλίμακα του Ελληνισμού για το όνομα της Μακεδονίας, μια έκρηξη που κράτησε επί μία τριετία, έπεσαν πάνω μας «λυτοί και δεμένοι» να συμμαζευτούμε, να προσγειωθούμε, να σωφρονισθούμε. Έτσι επροκόψαμε. Σήμερα όχι η Ελλάς, αλλ’ ο Ελληνισμός, είναι παντού ντροπιασμένος. Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες, χάσαμε το επιχειρηματικό μας κεφάλαιο, χάσαμε την εργατικότητά μας, το εθνικό και το κοινωνικό μας φιλότιμο. Προτιμάμε πια την αγγλική ως γλώσσα και γραφή και όχι την ξεπερασμένη κι ατιμασμένη Ελληνική, τη μητέρα του ευρωπαϊκού γλωσσικού πολιτισμού.
Κι όλα αυτά πώς και γιατί; Έπρεπε και πρέπει να επιβληθεί το παγκόσμιο ολοκληρωτικό κράτος. Και οι λαοί, όπως γράφει ο Βάρναλης, να έχουν «μια σκέψη δετή που τους την πλάσανε οι δυνατοί». Χρειαζόταν, όμως, ένα κράτος – πειραματόζωο. Και σαν τέτοιο επιλέχτηκε όχι απλώς το ελληνικό κράτος, αλλά σύμπας ο Ελληνισμός. Με τρόπο μεθοδικό έσπασαν τις πνευματικές και ιστορικές μας ρίζες, απογύμνωσαν την ελληνική γλώσσα και γραφή από τις αρχέγονες καταβολές τους, υποβάθμισαν τη σημασία του έθνους σαν τάχα μου φαντασιακή κατασκευή και παρουσίασαν έναν κατ’ όνομα ελληνικό κόσμο περίπου, όπως εμφανίζονται κατ’ όνομα εδώ και 50 χρόνια οι Σκοπιανοί.
Η σύγχρονη οικονομική κρίση είναι απότοκος της πνευματικής και ηθικής. Εξωπετάχθηκαν όλες οι προγονικές αξίες που δημιουργούσαν ανθρώπους αξίας και εν ονόματι ενός δάνειου πλούτου βουτηχτήκαμε στο βούρκο του ανιδανισμού, του αμοραλισμού, του καριερισμού και του πολιτικού οππορτουνισμού. Πολλοί που βιάζονται να ψάλλουν το requiem της Ελλάδος σιγομουρμουρίζουν «η Ελλάς εν τάφω». Όχι! Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να πούμε «Η Ελλάς εν βούρκω». Και στο βούρκο έρριξαν την Ελλάδα όχι μόνον οι ανάξιοι πολιτικοί αλλά και οι ανάξιοι πνευματικοί ταγοί της. Αυτοί που δημιούργησαν μια πνευματική ασφυξία στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα «μίντια» και στην καλοπλασαρισμένη σκουπιδογραφία, έτσι που, όπως λέει στη «Χρονογραφία» του ο Λεόντιος Μαχαιράς, «δέν ξέρουμε ἴντα συντυχαίνουμε». Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, quo vadimus, quid facimus(πού πάμε, τι πράττουμε).
Και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε. Γλιστρούσε αλλά δεν παραπατούσε, ούτε παραμιλούσε. Σήμερα μοιάζει με ξεπεσμένο φάντασμα και στο εξωτερικό προβάλλεται σαν χρεοκοπημένος διάβολος. Κι εμείς –πέρα από την οικονομική λεηλασία- ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα. Αυτοί που –κακή τή τύχη- πήραν στα χέρια τους το άρμα της παιδείας, το οδήγησαν στην άβυσσο της ασυδοσίας και του μηδενισμού. Λείπει πλέον από τη ζωή μας ο πεπαιδευμένος άνθρωπος. Ο άνθρωπος με τη βαθειά καλλιέργεια, ο μορφωμένος με την πλήρη του όρου έννοια. Έγραφε προ 110 και πλέον ετών ο αοίδιμος Παπαδιαμάντης, που πέρσι τιμήσαμε υποτονικά τα 100 χρόνια από το θάνατό του: «Μορφωμένους θέλουμε· όχι εγγραμμάτους». Εγγραμμάτους, δηλαδή πτυχιούχους και πολυπτυχιούχους έχουμε πολλούς· μορφωμένους δεν έχουμε, δηλαδή ανθρώπους με άρτια μορφή. Έχουμε κλάσματα ανθρώπων που δεν είναι ικανοί να σηκώσουν ούτε το βάρος του παρελθόντος, ούτε τις ευθύνες του παρόντος και πολύ περισσότερο τις ευθύνες του μέλλοντος. Δεν έχουμε τους κατάλληλους πνευματικούς και πολιτικούς πλοηγούς που θα μας κατευθύνουν προς κάποιον ελπιδοφόρο ορίζοντα.
Η Ελλάς σήμερα –και με τον όρο Ελλάς εννοώ σύμπαντα τον Ελληνισμό- μοιάζει με σκεβρωμένη περγαμηνή, μοιάζει με το δέρμα γερασμένου ελέφαντα. Η καταιγίδα χτυπά την πόρτα μας σαν κάποιος που θέλει να μπει βίαια μέσα κι εμείς «δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα», για να επανέλθω στον Βάρναλη. Η λέξη θαύμα, που ομόρριζό της δεν υπάρχει σε καμιά ευρωπαϊκή γλώσσα, παρότι πιθανώς συγγενεύει με το θεώμαι (=παρατηρώ) και με τη θέα, δεν μας προσφέρει την προσδοκία για θέα ελπίδος. Διότι σήμερα δεν βλέπουμε τίποτε· παρατηρούμε μηδενικά επί μηδενικών, τα οποία δεν προσφέρουν προοπτική μέλλοντος. Συχνά έχω γράψει και πιο συχνά έχω διδάξει πως, αν θαύματα γίνονταν στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο παρόν; Ο λόγος είναι απλός: το θαύμα δεν έρχεται ως μάννα από τον ουρανό. Ο Θεός δεν είναι Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε έχει τη μεγαθυμία του Στρος Καν και της Μέρκελ να μας χορηγεί δόσεις, όπως η Κίρκη το βελανίδι στους χοιρόμορφους συντρόφους του Οδυσσέα. Δεν λέω, με τα επιδόματα, με τα προγράμματα, τις επιδοτήσεις και όλα τα «κολπατζίδικα» συναφή «φάγαμε καλά» κατά την Πάγκαλη ρήση, αλλά έτσι εγίναμε Κίρκειοι χοίροι και τρεφόμαστε με βελανίδι. Πού είναι η παλιά μας αρχοντιά που έκανε τον Κύπριο αγρότη με 10 «τσιρούες» να νιώθει σαν βασιλιάς, όταν σε φιλοξενούσε στο ταπεινό σπιτικό του; Κάποτε ζούσαμε τον πλούτο της φτώχειας, επί μερικά χρόνια ζήσαμε τη φτώχεια του πλούτου και τώρα το παίζουμε «Άσωτοι υιοί». Αλλά δεν υπάρχει κανείς στοργικός και συγχωρητικός πατέρας να σφάξει για μας τον «μόσχο τον σιτευτόν». Θα σφάξει εμάς. Κι εννοώ ότι όπως τεμαχίστηκε η Κύπρος (αρχόντισσα Κερύνεια και πώς να σε ξεχάσω;) σχεδιάζεται να τεμαχισθεί και ο λοιπός ελλαδικός χώρος. Ουσιαστικά η Δυτ. Θράκη ανήκει περισσότερο στην Τουρκία και τυπικά ανήκει στην Ελλάδα. Μέγας αφέντης της περιοχής είναι ο Τούρκος πρόξενος της Κομοτηνής. Το ίδιο ισχύει και για το νομό Φλωρίνης. Οικονομικά έχει αλυσοδεθεί στα Σκόπια.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε και ας μην παριστάνουμε τους ξεπεσμένους αγγέλους. Μας έλειψε η ηρωική στάση ζωής που διέκρινε στις καλές ώρες της την ελληνική φυλή. Το είχε πει ο Χάιντεγκερ αλλά πράξη το είχαμε κάνει εμείς: για να ζήσει κανείς μια αυθεντική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστική αντιμετώπιση του θανάτου. Αυτό είναι που δίνει ζωή στη νιότη. Σήμερα ποιος είναι περισσότερο ζωντανός στην Κύπρο από το Γρηγόρη Αυξεντίου; Οι πεθαμένοι ζωντανοί ; Ή μήπως, οι κονιοποιητές της πνευματικής μας παραδόσεως, που έβγαλαν και τον Βασίλη Μιχαηλίδη εθνικιστή ; Όταν διαβάζω αυτά που γράφονται κι εδώ και στο λοιπό ελληνικό χώρο από τις εθνομηδενιστικές πέννες, άθελα μού έρχεται στο νου το περίφημο ποίημα του Έλιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι». Αυτοί μας κυβερνούν και διαβουκολούν τη νεολαία μας. Για να φθάσεις ψηλά, πρέπει να είσαι σήμερα κούφιος πνευματικά και ψυχικά. Και όχι μόνον κούφιος αλλά και κούφος, δηλαδή επηρμένος και κατά προέκταση αλλοπαρμένος που σημαίνει από άλλους παρμένος, για να μην πω πουλημένος.
Τι είναι σήμερα αυτοί που εκπροσωπούν επίσημα τον Ελληνισμό; Ένα όρθιο λείψανο. Αυτό το όρθιο λείψανο έκανε τον Ελληνισμό να μοιάζει με σπασμένο καθρέφτη. Πού είναι ο ψυχικός ιμάντας που μας ένωνε παλιά; Πού είναι η αδελφοσύνη που μας έδενε όταν βγήκαμε στο νησί κρυφά με ψεύτικα ονόματα το 1964 και μετά; Γιατί καλλιεργείται τόσο μίσος στη Β. Ελλάδα εναντίον της Ν. Ελλάδος; Μήπως σχεδιάζεται διαμελισμός; Μήπως η περιβόητη κρίση είναι τεχνητή για να θολώσει ο νους μας και η Ελλάς να διαμελισθεί; Γιατί προπαγανδίζεται επί δεκαετίες η αυτονομία της Κρήτης; Ο λόγος είναι απλός: κάποιοι θέλουν να ρουφήξουν για λογαριασμό τους το μαύρο χυμό που έχει ολόγυρά της.
Συνάντησα πριν από καιρό έναν ευπορήσαντα παλαιό μου μαθητή και νυν πολιτικό που θέλησε να με αντιμετωπίσει με ύφος υπεροπτικό. «Τι είσαι συ, ποιος είμαι εγώ». Τον αποστόμωσα μακρυγιαννικώς: «Συ είσαι ένας όρθιος νεκρός· πάει καιρός που έχεις πεθάνει, αλλά δεν το έχεις μάθει». Εγώ μένω ζωντανός, διότι με τη γραφή και τη διδαχή μου ζω με τους νεκρούς μας. Σήμερα δυστυχώς στην Ελλάδα – κι από τον όρο αυτό δεν εξαιρώ την Κύπρο- ζωντανούς μπορείς να βρεις μόνο στα νεκροταφεία. Οι ζωντανοί σας είναι στα «Φυλακισμένα μνήματα» και στη «Μακεδονίτισσα». Νεκροφιλία ή νεκρολατρία θα πουν τα τσιράκια του εθνομηδενισμού. Όχι, απαντώ. Όπως είπε ο μεγάλος Ιω. Συκουτρής που εδίδαξε κι εδώ, πολιτισμός είναι η συναναστροφή με τους νεκρούς. Η συναναστροφή με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα των προγόνων. Αντίθετα, κάποιοι, παρότι δεν τους έχει γίνει νεκροψία, έχουν από καιρό πάρει το δρόμο προς την κόλαση χωμένοι ως το λαιμό στα ψέματα των ισχυρών. Ο τόπος μας δεν θα γίνει ποτέ καθαρός, εφόσον θα κατευθύνεται πολιτικά και πνευματικά από τους γόνους των Νενέκων και των Εφιαλτών.
Διάβασα προ ημερών σε μια μεγαλοφυλλάδα των Αθηνών, που υπηρέτησε δουλικά τόσο τις γερμανικές αρχές Κατοχής όσο και το χουντικό καθεστώς, ότι δεν αξίζει να πεθάνει κανείς για ένα πατριωτικό ιδανικό. Έστειλα μια επιστολή, που φυσικά δεν δημοσιεύτηκε και ο λόγος είναι απλός. Έγραψα: «Το χειρότερο είναι πως τίποτε δεν αξίζει όταν κανείς ζει χωρίς αυτό. Και πως ακόμη πιο αισχρό είναι το να ζει κανείς για το νέο ιδανικό, για την καινούργια μεγάλη ιδέα, την έκτη δόση του δανείου. Εμείς που μέχρι πρόσφατα είμαστε η ψυχή της υφηλίου ζούμε με ξένα ψίχουλα και με δανεική ψυχή».
Μας είπαν ψέματα πολλά, μας είπαν ψέματα αισχρά. Μας είπαν πως μπαίνοντας στην ΕΟΚ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνουμε Ευρωπαίοι. Λες και πριν ήμαστε Ασιάτες και Αφρικανοί. Και τελικά εγίναμε χειρότεροι από αυτούς, όταν μπήκαμε στον ευρωπαϊκό λάκκο των εχιδνών. Διότι δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίτε, μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίμπελς. Δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Σαίξπηρ, μπήκαμε στην Ευρώπη του Χάρντιγκ που έπνιξε σαν τα τσιχλόπουλα τα Κυπριωτόπουλα. Δεν με διακρίνει πάθος κανένα κατά των Ευρωπαίων. Διδακτική μου αρχή ήταν μια φράση του Σαίξπηρ: «Μια καλή πράξη σ’ ένα βρόμικο κόσμο». Αυτό κατά την ταπεινή μου αντίληψη, είναι πηγή ευτυχίας για τη ζωή. Μετρήστε τις καλές πράξεις των Βρεττανών. Την εποχή, όπου ο Σαίξπηρ έγραφε αυτά τα υπέροχα, ο σερ Φίλιπ Σίντνεϋ, που είχε τη φήμη του τελειότερου ιππότη και που συνέθετε σαν άγγελος ποίηση και μουσική μαζί με τον σερ Γουώλτερ Ράλεϋ, μάζευαν κάμποσους Ιρλανδούς σε κάποιο βολικό μέρος και τους κατακρεουργούσαν σαν σφαχτάρια.
Είμαι υποχρεωμένος να τα πω αυτά διότι φοβάμαι τον κακό καιρό. Και δεν το εννοώ κλιματολογικώς. Εδώ που καταντήσαμε, βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου. Τίθεται πλέον θέμα εθνικής –και όχι μόνον- επιβιώσεως. Μαζί με τις ναρκωτικές ιδέες η νεολαία μας πλήττεται και από τις ναρκωτικές ουσίες. «Μαστουρωμένη» χορεύει ένα νέο χορό του Ζαλόγγου που δεν έχει τίποτε ηρωικό. Ό, τι έχει είναι ταπεινωτικό και εξευτελιστικό. Κάποτε ακούγαμε από τα στόματα των νέων την Ιψενική κραυγή: «Δώσ’ τε μου ένα ζευγάρι, μεταχειρισμένα –έστω- ιδανικά». Τώρα ακούμε: «Δώσ’ τε μου ένα δεκάευρο για να πάρω τη δόση μου». Τα παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που τραγούδησε κάποτε η Βέμπο, αγοράζουν το θάνατό τους. Και μαζί τους πεθαίνει και η έννοια Ελλάς. Την πιο βαθειά πληγή της ζωής μου εισέπραξα πέρσι (2011) όταν σ’ έναν τοίχο των Εξαρχείων διάβασα ένα γκράφιτι: «Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι· καταντάς»!
Δεν λέω, καλές είναι οι προοδευτικές ιδέες, οι τολμηρές και οι καινοτόμες αντιλήψεις, οι νέες θεωρίες αλλά πρέπει τουλάχιστον να μείνεις ζωντανός για να τις εφαρμόσεις. Σήμερα, καθώς περνώ από τα κέντρα όπου προσφέρεται η μεθαδόνη ή από κάποια σημεία –πολύ κεντρικά- των Αθηνών και του Πειραιά, θαρρώ πως βλέπω τον «Χορό των Σκελετών» που ζωγράφισε ο μεσαιωνικός ζωγράφος Macaber, από το όνομα του οποίου βγήκε η λέξη μακάβριος. Δεν θα προσθέσω τίποτε καινούργιο. Το έχω γράψει σε βιβλία μου διδακτικά που εκδόθηκαν προ 35ετίας. Πρόκειται για μια κουβέντα που είχε πει ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών από τη Μασσαλία: «Η πολιτική πρέπει να συνεργασθεί με τη χημεία». Και τώρα συνεργάζονται με θαυμαστή αρμονία, με θαυμαστά αποτελέσματα και – το κυριότερο- με θαυμαστά κέρδη. Έκαναν τη νεολαία ανίκανη ακόμη και για να επαναστατήσει. Αυτά που γίνονται επί μία τριετία στην Αθήνα δεν είναι επαναστατικές εκρήξεις· είναι προοίμιο ενός νέου εμφυλίου σπαραγμού. Η κρίση, οικονομική και διανοητική – έφερε την ακρισία, έφερε το φθόνο και την κακία, με αποτέλεσμα ο ένας Έλληνας να μισεί τον άλλο- κι όχι πια για λόγους ιδεολογίας. Βρισκόμαστε σε τέλεια σύγχυση. Είμαστε σαν τον ναυαγό τη νύχτα που αντί να κολυμπά προς την ξηρά κατευθύνεται απυξίδωτος προς τα βαθύτερα νερά.
Δεν λέω πως είμαστε αβοήθητοι στον παρόντα καιρό. Δεν έχει περάσει χρόνος πολύς που δύο Γάλλοι καθηγητές του πανεπιστημίου του Μετς, οι Τιερί Φορμέ και Μαρτέν Στεφένς, έγραψαν στην εφημερίδα «Φιγκαρό» τα ακολουθα συγκινητικά: «Μιλάμε διαρκώς για το ελληνικό χρέος. Χωρίς να επισημάνουμε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που εδώ και 2.500 χρόνια έχει ένα χρέος προς την Ελλάδα. Ένα χρέος αιώνιο, αφού αφορά τα θεμέλιά της». Αυτό που δεν κατανοούν ίσως οι Γάλλοι καθηγητές είναι πως αυτά τα θεμέλια θέλουν να υπονομεύσουν αυτοί που ξεθεμέλιωσαν πρώτα πνευματικά και μετά οικονομικά με τα κάθε λογής «τσιράκια» τους την Ελλάδα. Δεν πρέπει οι Ευρωπαίοι του αύριο να έχουν ως ηθικό και πνευματικό πρότυπο τον Έλληνα άνθρωπο, αλλά τον κοντινό πρόγονό τους, τον Βάνδαλο άνθρωπο. Κι αυτός ο Βανδαλισμός, ως επαναστατική πράξη, εισάγεται και στην Ελλάδα.
Δεν θα πω ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ταγοί, αφού, χρόνια τώρα ο Ελληνισμός πολιτεύεται σε έγκλιση υποτακτική, δεν είναι απέναντί μας ανεκτικοί. Ούτε θα πω ότι δεν μας προσέφεραν στη συμφορά μας «τσάι και συμπάθεια». Θα πω απλώς ότι οι εκδηλώσεις συμπαθείας των εταίρων μας μοιάζουν με προσευχή χιτλερικού βασανιστή. Θα προσθέσω όμως ότι την αφορμή τη δώσαμε εμείς. Την οικτρή κατάσταση που δημιουργήσαμε την έχει περιγράψει με ενάργεια από το 2ο μ.Χ. αιώνα ο Λουκιανός με το έργο του «Μένιππος ή Νεκυομαν-τεία». Όταν ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος κατέρχεται στον κάτω κόσμο, ερωτάται από κάποιον Φιλωνίδη, τι γίνεται στον επάνω κόσμο. Κι ο Μένιππος με τέσσερις λέξεις εικονογραφεί τους τότε ανθρώπους και τους νυν: «Αρπάζουσιν, επιορκούσι, τοκογλυφούσιν, οβολοστατούσιν».
Μετά τη ζοφερή εικόνα που σας έδωσα, εύλογα κανείς μπορεί να αναρωτηθεί αμλετικά: «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Θα απαντήσω: να ζει, αλλά να ζει ελληνικά. Δηλαδή ηρωικά. Πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στον εαυτό μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στο παρελθόν μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στην ιδέα του έθνους. Η πίστη στο έθνος μας στην κρίσιμη τούτη καμπή είναι ανάγκη ζωής. Όχι, όμως, καπηλεία του έθνους, όπως έγινε συχνά στο παρελθόν. Το έθνος ως προσφορά θυσίας θα φέρει την αυριανή σωτηρία. Όπως έγραψε τότε που μπαίναμε στην ΕΟΚ ένα από τα πιο φωτεινά ελληνικά μυαλά, ο Πάνος Καραβίας, «για να γίνει το έθνος παλμός καρδιάς, ένα με το αίμα της νιότης μας, πρέπει πρώτα η νιότη μας (Σημ. Σ.Ι.Κ. εννοεί τη νεολαία) να πάει συνείδηση, να πεισθεί πως το έθνος και το εγώ είναι, για τον Έλληνα, έννοιες που δένονται η μια με την άλλη, και πως υπηρετώντας το έθνος πλαταίνεις οικουμενικά και πλουτίζεις σε βάθος το εγώ σου, δίνεις ομορφιά στη ζωή σου και γιομίζεις αγάπη για τον άνθρωπο. Κι εμείς οι Έλληνες είχαμε πάντα τόσο δυνατό το αίσθημα του έθνους, που το ταυτίσαμε με τη θρησκεία και τη φυλή μας – πράγμα σπάνιο, σπανιότατο, αν όχι άγνωστο σ’ άλλα έθνη- σε μια τρισυπόστατη φλόγα».
Θεωρώ επιτακτικό, διότι, κατά τον Θουκυδίδη, «οἱ καιροί ου μενετοί», να ξαναγυρίσουμε στον ελληνισμό μας, στις αξίες που μας έθρεψαν αιώνες τώρα επί ζωής. Η ιστορική μας μοίρα είναι συνυφασμένη με τη γεωγραφική μας θέση, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ανάμεσα σε αλληλοσυγκρουόμενους και αρπακτικούς ιμπεριαλισμούς. Κάποτε μας ήθελαν για τη γεωπολιτική μας θέση. Τώρα μας θέλουν διότι στην απέραντη θαλάσσια έκτασή μας υπάρχουν πλήθη θησαυρών. Οι κάθε λογής Αλή Μπαμπάδες με τους 40 κλέφτες τους κτυπούν την πόρτα μας. Ας μην την ανοίξουμε ακούγοντας τη φράση «σουσάμι άνοιξε». Διότι ίσως ανοίξουμε για μια ακόμη φορά τον ασκό του Αιόλου.
Δεν θα πω ότι έλειψε ποτέ η αγάπη για την Ελλάδα. Αλλά οι τωρινοί των μεγάλων δυνάμεων πολιτικοί, καθότι λεπτοστόμαχοι, αγαπούν την Ελλάδα, όπως αγαπά ο καννίβαλος το θύμα του με ...σάλτσα! Ας πάψουμε κάποτε να είμαστε, όπως λέει ο Σολωμός, ένας λαός «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος». Το 1945 ο φίλος και συμπατριώτης μου ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος είχε γράψει:

«Μή γελαστεῖτε απ’ τόν καημό σας καί σας πάρει ο ύπνος γιατί καινούργια σύννεφα πλακώσαν τήν πατρίδα! Μαύρα στριφτοπλεγμένα σύννεφα κρέμωνται σάν μολύβια πάνω απ’ τά σπίτια μας, πάνω απ’ τούς τάφους των παιδιών μας!
Σε λίγο άρχισε ο «βροτολοιγός», ο «οκρυόεις ἐπιδήμιος πόλεμος», όπως τον λέει ο Όμηρος. Κι έτσι δεν μοιραστήκαμε μαζί τη νίκη, όπως μας είχε υποσχεθεί ασύστολα ψευδόμενος ο Τσώρτσιλ, όταν χρειαζόταν το αίμα μας. Και μετά ήλθαν προστάτες οι Αμερικάνοι που άπλωσαν την προστατευτική τους αιγίδα ως την ακρότατη ελληνική θαλάσσια έπαλξη, τη μεγαλόνησο Κύπρο. Τότε είναι που ο δικός σας σπουδαίος ποιητής, ο Θεοδόσης Πιερίδης, έγραψε, ήταν θυμάμαι το έτος 1956, την «Κυπριακή Συμφωνία».

Συχνά το έχω πει: δεν πιστεύω στις αλήθειες των πολιτικών· πιστεύω στις αλήθειες των ποιητών. Οι αλήθειες των πολιτικών είναι φτερά στον άνεμο. Οι αλήθειες των ποιητών είναι τα «ριζιμιά χαράκια» των λαών. Ας ακούσουμε λοιπόν τέσσερις στίχους του Θεοδόση Πιερίδη:

«Στης Μεσόγειος τί θέτε τή γλυκιά γαλανάδα; Ἐμεῖς εἴμαστε Κύπρος, ἐμεῖς εἴμαστε Ἑλλάδα!
Ὅθεν ήρθατε πάτε, φοβεροί Ἀμερικάνοι, η πατρίδα σας εἶναι κάπου αλλού - καί σας φτάνει»!

Αμ δεν τους φτάνει! Γι’ αυτό ένα νέο αμερικανικό imperium δημιουργείται στη Μεσόγειο, το Μαγκρέμπ φλέγεται, η Συρία φλέγεται, το Ιράν τελεί υπό απειλή, το Ιράκ ποτίζεται καθημερινά μα αίμα, η Τουρκία αιματορροεί, η Ελλάς φυλλορροεί. Τι χρειάζεται τούτη τη στιγμή ο Ελληνισμός; Έναν εθνικό συναγερμό που νε ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους Έλληνες όλης της γης. Και τότε όχι μόνο θα βγούμε από τα οικονομικά αδιέξοδα, θα βγούμε και από την ηθική ασφυξία, από την πνευματική υπνηλία. Όχι, ο Ελληνισμός δεν βρίσκεται εν ναρκώσει, όπως λένε μερικοί· βρίσκεται απλώς εν υπνώσει. Καιρός να αφυπνιστούμε, να εργαστούμε και να προμηθευθούμε νερό πολύ, διότι όπως λέγει προφητικά άλλος ποιητής, ο Μιχάλης Κατσαρός, «το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία». Αν όμως είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς, μπορούμε να κάνουμε το μέλλον των παιδιών μας πολύ δροσερό, πολύ φωτεινό.
Σας Ευχαριστώ.

http://lithosfotos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_4006.html

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ :”ΟΙ ΤΖΙΧΑΙΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…..Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΝ ΑΣΣΑΝΤ”.

http://olympia.gr/2013/08/27/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83/

Βρυξέλλες, Πορφύρης Δ/Σταφυλά Π

Οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί της Kοιλάδας των χριστιανών καταγγέλουν ότι οι τζιχαιστές σκοτώνουν τους νέους τους.Στα άρθρα των Le Nouvel Observateur (26/08/13) και Le point (27/08/13), δηλώνουν ως την ύστατη στιγμή ένθερμοι υποστηρικτές του Προέδρου Άσσαντ.
Στην Κοιλάδα των χριστιανών (Wadi al Nassara) μια κοιλάδα διάσπαρτη από χριστιανικά χωριά στην Δυτ.Συρία ο πληθυσμός καλεί τον στρατό του προέδρου Bachar al-Assad να τους προστατεύσει έναντι της τζιχαιστικής απειλής.
Στην Marmarita στο άλλοτε μαγευτικό παραθεριστικό θέρετρο τα πορτραίτα των μαρτύρων κοσμούν τους τοίχους με τη σκαλιστή πέτρα της πόλης.Λευκές κορδέλες έχουν αναρτηθεί στους δρόμους ως σημάδι πένθους. Φωτογραφίες του Προέδρου Assad που οι αντάρτες αποπειρώνται ανεπιτυχώς ν’ανατρέψουν εδώ και 2,5 χρόνια είναι πανταχού παρούσες στην κωμόπολη. Η Marmarita 
είναι ένα από τα πολυάριθμα χριστιανικά χωριά που εκτείνονται πλησίον του Κάστρου των Ιπποτών που σήμερα ελέγχεται από τους ισλαμιστές αντάρτες.
Στα χωριά αυτά υπολογίζεται ότι διαμένουν 50.000 χριστιανοί . Οι κάτοικοι με την εξουσιοδότηση της κυβέρνησης σχημάτισαν πολιτοφυλακές.Στις 15/08/13 αντάρτες προερχόμενοι από την γειτονική σουννιτική κωμόπολη al-Hosn όπου βρίσκεται και το κάστρο επιτέθηκαν στα μπλόκα της Πολιτοφυλακής σκοτώνοντας 5 από τα μέλη τους και 6 πολίτες.
Στο σαλόνι του σπιτιού της η μητέρα του Jacques Saadé που σκοτώθηκε σ’ αυτήν την επίθεση έχει κρεμάσει μια υπερμεγέθη φωτογραφία του γιού της με φόντο την συριακή σημαία λευκό, κόκκινο και μαύρο.
“Ο Jacques , μας υπερασπίστηκε ενάντια αυτών που θέλουν το κακό μας “, λέει μ’αναφιλητά η μαυροντυμένη αυτή γυναίκα.”Ο γιος μου πέθανε σαν μάρτυρας” ,αποφαίνεται μ’αναστεναγμό.
“Το Κράτος μας να κερδίσει και ο Θεός να φυλάει τον Bachar”, εύχεται ο Issa Saadé , ο άντρας της που είναι στο πλευρό της.Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το χωριό του που αποτελεί στόχο επιθέσεων των αντιπάλων της κυβέρνησης.
“Θα παραμείνω ακόμα κι αν χρειαστεί σε μια τρύπα, στο σπίτι μου “, διαβεβαιώνει.
“Θέλουμε ο στρατός μας να μας βοηθήσει και να μας προστατεύσει “, προσθέτει η Μάρθα η αδερφή του Ιάκωβου.
“Ζητάμε από το Κράτος να στείλει στρατό να μας προστατεύσει από τους ενόπλους που δολοφονούν τους νέους μας και τα παιδιά μας “, επιμένει αυτή η 40χρονη μαυροντυμένη γυναίκα.
“Αυτή είναι η ελευθερία τους ;”αναρωτιέται.
Σύμφωνα με τον Issa Yazigi, που ο γιος του επίσης σκοτώθηκε σ’αυτήν την επίθεση η πλειοψηφία των κατοίκων της al-Hosn έφυγαν.”Ομάδες εξτρεμιστών εξορμούν τώρα από εκεί , μας απειλούν και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να μας εκδιώξουν από την Marmarita.”
Με μια ανακοίνωσή της η συριακή αντιπολίτευση δια του Εθνικού Συνασπισμού ζήτησε από τους κατοίκους της περιοχής να συστρατευτούν με την “επανάσταση”.
Για τους χριστιανούς ο εχθρός όμως είναι άλλος:είναι οι τζιχαιστές και κυρίως η εξτρεμιστική σουννιτική οργάνωση της Al-Nosra, σχολιάζει ο αρθρογράφος.
“Ήρθαν,απέκλεισαν τους δρόμους. Αυτοί είναι το Μέτωπο της Νίκης al-Nosra ,αυτοί είναι τρομακτικοί “, διαβεβαιώνει η μητέρα του μάρτυρα Soumer Yazigi, που δολοφονήθηκε στην ίδια επίθεση στις 15 Αυγούστου.
“Αυτή είναι η ελευθερία που θέλουν οι επαναστάτες ;”αναρωτιέται.
“Θέλουμε το Κράτος να μας προστατεύσει από τους αντάρτες που έχουν για άντρο τους το κάστρο. Πολλοί νέοι μας σκοτώθηκαν φτάνει πια. “.Ο σύζυγός της διαβεβαιώνει ότι αυτοί
“είναι τζιχαιστές …που απειλούν να πάρουν την κοιλάδα “.
Άλλοι κάτοικοι καταγγέλουν ότι ο κεντρικός δρόμος της κωμόπολης δέχεται αδιάκοπα τα πυρά των ισλαμιστών που έχουν καταφύγει στο κάστρο.
“Αυτοί ρίχνουν εναντίον μας όταν διασχίζουμε απλά και μόνο τον δρόμο”, είπε ένας απ’αυτούς.
Πολυάριθμοι χριστιανοί, καταλήγει το δημοσίευμα, υποστηρίζουν την κυβέρνηση Bachar al-Assad φοβούμενοι τους τζιχαιστές και την επιρροή τους στην εξέγερση.Οι χριστιανοί της Συρίας είναι περίπου 2.000.000 (Lebanese forces 18/12/12) με πλειοψηφούντες τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς που υπολογίζονται σε 500.000.
Η κοιλάδα των χριστιανών αποτελεί κοιτίδα των ελληνορθοδόξων.Ο μάρτυρας επίσκοπος Χαλεπίου, Παύλος Γιαζίζι όπως και ο αδερφός του, ο σημερινός Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης κατάγονται απ’την Μarmarita, την κοιλάδα των χριστιανών όπως αποκαλύπτει το Lebanese forces αν και γεννήθηκαν στην Λαττάκεια. Μάλιστα ο σημερινός Πατριάρχης διετέλεσε επίσκοπος της Hosn στην Wadi al Nassara (1995-2008) αλλά και ηγούμενος στην μονή του Αγ.Γεωργίου Ηoumayra στην ίδια περιοχή. (L΄Oeuvre d’ Orient, apic ,lebanese forces 18/12/12.)

Πηγές:ΑFP,Le Nouvel Observateur,Le point.

Στριγάς Αθανάσιος :"αυτά που δεν μας λένε"...

http://attikanea.blogspot.gr/2013/08/blog-post_8732.html


ΣΤΡΙΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο αντινατοϊκός του ΝΑΤΟ
· Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας είναι προκατασκευασμένοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από τα Παγκόσμια Διευθυντήρια. Ο καθένας τους μοιάζει μ’ έναν άνθρωπο που στέκεται μπροστά σ’ ένα μύλο. Μόλις τελειώσει το προκατασκευασμένο έργο του, ένα πτερύγιο του μύλου τον ρίχνει κάτω. Κατόπιν έρχεται η σειρά του δεύτερου, τρίτου κλπ.Καταγγέλλω εκείνους τους Έλληνες πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στο δρόμο της διαταραγμένης συμβίωσης και -σχεδόν- πέτυχαν να ρίξουν την Ελλάδα στο αμερικανικό τέλμα. Κέρδισαν τους πρωθυπουργικούς θώκους, αφοσιωμένοι στην αναγκαιότητα του τεμαχισμού της χώρας. Όμως δεν κέρδισαν την αγάπη και την εμπιστοσύνη του Λαού. Ωστόσο δεν απογοητεύομαι. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει.
· ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΣΤΑ ΙΜΙΑ ΤΟ ΕΡΙΞΑΝ! The American spy plane, flying overhead at a very high altitude, agreed with the Preveza base: the helicopter was Greek. Berger advised shooting it down at once [..]
· υπάρχουν δύο παγκόσμιες συνωμοτικές οργανώσεις, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή, από τις οποίες εκπηγάζουν τα πάντα: αυτές καθορίζουν τον πόλεμο και την ειρήνη, αυτές διορίζουν τους πρωθυπουργούς και τους δικτάτορες, αυτές μοιράζουν και την οικονομική εξουσία των καρτέλ του πετρελαίου.
· Έχουμε την ύπαρξη ενός παγκόσμιου «Συμβουλίου κατασκευής πολιτικών» με πρόεδρο τον Ντ. Ροκφέλερ και μέλη τούς Κίσιγκερ, Αλεξάντερ Χέιγκ, Τόσιο Νακαμούρα (της Μιτσουμπίσι), Ρότσιλντ (τραπεζίτη), Ανιέλι (της Φίατ), Ντάνκαν (της Κόκα-Κόλα), κ.λπ. («Εντολοδότες», σ. 256).
· δεν υπάρχουν ούτε κοινωνικές δυνάμεις ούτε πολιτικά κινήματα. Ολα είναι αποτέλεσμα μηχανορραφιών και διατεταγμένων ενεργειών.
· Οι γνωστές δολοφονίες (τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη σε έναν πράκτορα της CIA, τη δολοφονία του Τσάντες στη NSA, τη δολοφονία του Μάλλιου στον σταθμάρχη της CIA Ελρόι Τζορτζ), αλλά «αποκαλύπτει» και άλλες άγνωστες «δολοφονίες»: του Μακάριου, της Φρειδερίκης, του Σοφοκλή Βενιζέλου, του Παπάγου, του Βασιλιά Παύλου. Αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας: του Ντέιβιντ Ροκφέλερ, του Καραμανλή, του Ανδρέα.
· Παντού υπάρχουν πράκτορες:

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέθετε, ταυτότητα πράκτορα της υπερυπηρεσίας των ΗΠΑ NSA («Εντολοδότες», σ. 372).

*Πράκτορας και ο Καραμανλής και όλοι οι άλλοι πολιτικοί. Πράκτορας των Αγγλων η Αγγέλα Κοκόλα («Μαύρη Βίβλος», σ. 292).

*Πράκτορας και μάλιστα πληρωμένος των «εξτρεμιστών» της «Τριμερούς» ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου, ο οποίος συνεδρίαζε κατά τον Στριγά με τους βασανιστές της χούντας Μάλλιο, Μπάμπαλη και Καραπαναγιώτη («Πολυτεχνείο», σ. 141).

*Πράκτορες των Αμερικάνων και οι τρεις ηγέτες του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος (Μαρία Δαμανάκη, Κώστας Λαλιώτης, Στέφανος Τζουμάκας), οι οποίοι συνεδρίαζαν στην αμερικανική πρεσβεία το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973.

*Πράκτορας ακόμα και ο Ολλανδός δημοσιογράφος Κουράντ που κινηματογράφησε την είσοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο (σ. 141).

Ολα τα λαϊκά κινήματα και οι εξεγέρσεις έχουν πραγματοποιηθεί από προβοκάτορες. Οι εφοπλιστές «σε συνεργασία με τους κομμουνιστές έστειλαν τα Ελληνόπουλα στα ξερονήσια με την ετικέτα του "κομμουνιστή" για να εισπράξουν λεφτά, επειδή όσο πιο πολλοί κομμουνιστές υπήρχαν στα νησιά, τόσο περισσότερα δολάρια έστελνε η φίλη Αμερική» («Εντολοδότες», σ. 369).

Και την εξέγερση του Πολυτεχνείου την πραγματοποίησε ο Μοσέ Νταγιάν με χίλιους κομάντος απ' τις Βρυξέλλες! (σ. 540) Ακόμα και τον ΑΣΠΙΔΑ, ο Ανδρέας Παπανδρέου υποτίθεται ότι τον έστησε με τους χουντικούς Ιωαννίδη, Στειακάκη, Λαδά και Αραπάκη («Εντολοδότες», σ. 391). Συμφωνία του Ανδρέα με την KGB στο στρατηγείο της NSA (!) να διαλυθεί η ΚΝΕ και το 30% των μελών της να απορροφηθεί στην ΚΥΠ (σ. 466).
· -Οι αδελφότητες των μυστικών υπηρεσιών είναι αδελφωμένες με το θάνατο.
· -Τα θέλγητρα του θανάτου τους γοητεύουν.
· -Μην πιστεύετε ότι τώρα τελείωσε το κυνηγοί των κομμουνιστών, ότι σταμάτησαν
· και οι υπηρεσίες το «θεάρεστο» έργο τους.
· -Έχουν διατεθεί εκατό δισεκατομμύρια δολάρια - σαν αρχή - για την εφαρμογή της ισλαμικής τρομοκρατίας η οποία θα πνίξει στο αίμα όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.
· -Όι επτά αδελφές πετρελαίου ελέγχουν απόλυτα ΟΛΑ τα πετρέλαια .
· -Στις τελευταίες εκλογές στην Τουρκία η CIA παρέδωσε στον ισλαμιστή ηγέτη 102εκατομμύρια δολάρια εκβίασε 527 πολίτες της Τουρκίας, εκφόβισε αμέσως
· η έμμεσος χιλιάδες ψηφοφόρους, κ.λ.π.
· -Μετά το εμπόριο ναρκωτικών που κάνει η CIA διεθνώς από το 1990 εμπορεύεται
και πυρηνικά όπλα σε οποίον πληρώσει περισσότερα.
Για την ΕΛΛΑΔΑ υπάρχει το ΣΧΕΔΙΟ «ΜΙΝΑΡΕΣ»
Επέστρεψα στις Βρυξέλλες στις 12 Νοεμβρίου, αφού είχα {περάσει} από την NSA , τον πρόεδρο της τριμερούς ροκφελλερ, το πεντάγωνο, τη CIA, τον χαμμερ {όπως έχω ήδη γράψει}, τις {επτά αδελφές} κ.α. για να πάρω νέα γραμμή.
Ο τότε υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα επισκεπτόταν το NATO σε δυο μέρες δηλ. στις 10 Νοεμβρίου 1980.
Μυστικά φυσικά και εν αγνοία του πρωθυπουργού Ράλλη.
Θα γινόταν δεκτός από το γενικό γραμματέα της συμμαχίας και τον αρχιστράτηγο.
Ο Λουνς με διέταξε να συναντηθώ κι εγώ μαζί του. Στις αντιρρήσεις μου, μου είπε ότι φέρνει νέες προτάσεις για το NATO.
Προσπάθησα να μάθω ποιοι μας υποχρέωσαν να βλέπουμε τον Μητσοτάκη, αφού ήταν γνωστό ότι δεν είχε να προσφέρει τίποτα. Ερχόταν μόνο για να πάρει.
Έμαθα ότι οι Γερμανοί μέσω του Στράους αλλά και του Χελμουτ Κολ {του σημερινού καγκελάριου, ευνοούμενου της Τριμερούς ...;.} κάποιου Άγγλου λόρδου, αλλά και του Τζιοβάνι Ανιελι!! ...;.
Το ενδιαφέρον του τελευταίου μου προκάλεσε την περιέργεια.
Του τηλεφώνησα για να διακριβώσω τα αίτια της συμπάθειας του προς το Μητσοτάκη.
«Είναι απλό» , απάντησε ο Ανιελι. «Αυτός ο κερατάς είναι αγγλόφιλος και γερμανόφιλος από το β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι γερμανικές υπηρεσίες τον έχουν μπλοκάρει στα καταγώγια της BND {γερμανική ΚΥΠ}, οι άγγλοι στη δική τους ΚΥΠ.
Θέλω να διαπιστώσω μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει ...;..
Από την άλλη πλευρά, είναι μπλεγμένος και με τους Γάλλους ...;..
Κάποιο «ειδύλλιο» έχει αρχίσει να φαίνεται με τον τραπεζίτη Ροτσιλντ! ...;.
Τι ζητάνε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι μέσω του Μητσοτάκη στην Ελλάδα, Θανάση;;;;».
«Ότι ζητούσαν πάντα ...;.» του απάντησα.
«Ναι, αλλά γιατί με τον Μητσοτάκη. Αφού έχουμε συμφωνήσει να προωθηθεί ο Α. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Τι θέλουν με το Μητσοτάκη;»
«Ίσως κάποιοι επιθυμούν να ανατρέψουν το συμβιβασμό {διορισμό Παπανδρέου} και να προωθήσουν τον Μητσοτάκη, αν προσφέρει περισσότερα ...;..ανταλλάγματα».
«Γι΄ αυτό λοιπόν το λόγο πρέπει να μάθουμε, θα σ΄ έπαιρνα μετά την επαφή μαζί του.
Πιθανολογώ ότι μάλλον θα πρέπει να έρθουν σ΄ επαφή μαζί σου ο Ροτσιλντ και οι Γερμανοί ...;..» «Ας περιμένουμε λοιπόν», του είπα .
Μια ώρα αργότερα , ο εντιμότατος τραπεζίτης και στέλεχος της Μπιλντεμπεργκ, Εντμουντ Ροτσιλντ μου μιλούσε στο τηλέφωνο .
Ήθελε ν΄ ακούγαμε τον Μητσοτάκη επειδή είχε επωφελείς για τη συμμαχία και τη Δύση σκέψεις ...; ...; ...;
Τελικά ο Μητσοτάκης ήρθε στις Βρυξέλλες. Η αρχική του «επωφελής» ανακάλυψη ήταν ότι η επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ ήταν μια σωστή κίνηση που ωφέλησε τα μέγιστα την Ελλάδα. Προτιμούσε να προχωρούσε η Ελλάδα προσδεδεμενη στο αμερικανονατοικό άρμα παρά στην ουδετερότητα που θα την οδηγούσε ο Α. Παπανδρέου!! ...;.Τι ζητούσε λοιπόν;;;
Ζητούσε τη στήριξη της Συμμαχίας για να σταματούσε τότε την άνοδο του Α. Παπανδρέου.
Κι επειδή η στήριξη του ΝΑΤΟ ήταν λίγη , πρότεινε να μεσολαβούσαμε στα δυο Παγκόσμια Κέντρα Αποφάσεων για να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους..
«Με εκατό εκατομμύρια δολάρια και ηθική υποστήριξη θα μπορούσα να δρομολογήσω τις εξελίξεις χωρίς να υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις ...;..».
Το τελικό χτύπημα το φύλαγε για μένα : «Θα δεχτούμε με νόμο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στα ...; ...; έξι μίλια κι έτσι η Τουρκία δεν θα έχει λόγους να είναι εχθρική ...;Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εταιρίες πετρελαίων θα βγουν ωφελημένες απ΄ αυτήν την ιστορία ...;.»
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιοζεφ Λουνς κόντεψε να τον αγκαλιάσει από χαρά. Ο Αρχιστράτηγος έμεινε ουδέτερος.. Σκεπτόταν χωρίς να μιλάει.
Μίλησα όμως εγώ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα καρτέλ πετρελαίων θα κερδίσουν καθώς και η Τουρκία.. Δεν μας είπατε τι θα κερδίσει η ΕΛΛΑΔΑ ...; ...;»
Χαμογέλασε πλατειά ο Μητσοτάκης με εκείνο το περιβόητο χαμόγελο και απτόητος είπε¨: «Απορώ πως δεν βλέπετε το κέρδος της ΕΛΛΑΔΑΣ, θα κερδίσει την αιώνια ειρήνη με την Τουρκία. Το θεωρείτε λίγο;;;;»
ΑΙΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ;; ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ.


ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
· Την 1η Αυγούστου 1984, ημέρα Τετάρτη, γίνεται δεχτός από τον Πάπα Ιωάννη ‐ Παύλο II στο Βατικανό.
· Τα περισσότερα βιβλία του έχουν γίνει μπεστ σέλερ.
Πολυγραφότατος και πολυπράγμων, ο κ. Στριγάς διαθέτει ένα ακλόνητο ατού: υπήρξε ο ίδιος υπάλληλος (ή πράκτορας) του ΝΑΤΟ. Μ' άλλα λόγια, ο κ. Στριγάς εμφανίζεται να τα ξέρει όλα «απ' τα μέσα».
· Ο κ. Στριγάς είχε την τύχη να βρει ισχυρό υποστηρικτή στο πρόσωπο του Βασίλη Ραφαηλίδη
· Απαριθμεί χρονολογικά γεγονότα, τα οποία μπορεί ο καθένας να επαληθεύσει με τη μνήμη του ή με ξεφύλλισμα παλιών εφημερίδων.
· Λέει, γράφει, δημοσιοποιεί ότι του λένε και πρέπει να μας λέει.


·
ΣΤΡΙΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

http://www.scribd.com/doc/19620374/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%9A-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CF%82-%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%A4%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7

Ο ΠΟΥΤΙΝ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ! ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ;; ΜΑΛΛΟΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ!

http://chaos-crisis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_27.html

Ο ΠΟΥΤΙΝ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ! ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ;; ΜΑΛΛΟΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ!

«Η Μόσχα δεν προτίθεται να εμπλακεί σε στρατιωτική σύρραξη για την Συρία»,ξεκαθαρίζει μεν ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ωστόσο η Τεχεράνη προβλέπει γενίκευση της έντασης στην Μέση Ανατολή, πράγμα που σημαίνει ότι σε περίπτωση γενική ανάφλεξης
στην περιοχή, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μελλοντική επέμβαση των Ρώσων, οι οποίοι θα βλέπουν το ΝΑΤΟ να πλησιάζει κοντά στην ευρύτερη τοποθεσία των συνόρων της.....


ΠΟΥΤΙΝ ΒΡΩΜΙΑΡΗ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΣ????? ΧΤΥΠΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ.......

http://www.triklopodia.gr/2012/1

2/gcc.html?m=1

Ο άγνωστος χρησμός της Μακεδονίας και ο Μέγας Αλέξανδρος

http://www.defence-point.gr/news/?p=82856

Ταφικό μνημείο περιμέτρου μισού σχεδόν χιλιομέτρου (για την ακρίβεια 498 μέτρων) έχει ανακαλυφθεί στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών στη Μακεδονία. Το μέγεθος του ευρήματος από μόνο του έχει στην κυριολεξία σημάνει συναγερμό στις αρμόδιες υπηρεσίες, ενώ δεν μπορεί παρά να εξάψει τη φαντασία του κόσμου αναφορικά με το τι κρύβει η συγκεκριμένο κτίσμα.

Το θολωτό – πυραμιδοειδούς σχήματος – μνημείο, είναι επενδυμένο με μάρμαρο αρίστης ποιότητας, ενώ η επεξεργασία του συγκεκριμένου υλικού αποδεικνύει για ακόμα μία φορά το ύψος της τέχνης και του πολιτισμού στην αρχαία Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κορυφή του κτίσματος είχε τοποθετηθεί ο περίφημος «Λέων της Αμφίπολης» ο οποίος είχε ευρεθεί από Έλληνες στρατιώτες το 1912 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ το Λιοντάρι των Σερρών κατάφερε να αποφύγει την αρπαγή του από Άγγλους στρατιώτες – μέλη του εκστρατευτικού σώματος το οποίο είχε αποσπαστεί στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1916.

Όπως είναι φυσικό, το μέγεθος του ταφικού μνημείου, σε συνδυασμό με τον τρόπο κατασκευής, αλλά και την ποιότητα του υλικού συνάδουν -καταρχήν- μόνο για ένα βασιλικό «σήμα» και τίποτα λιγότερο. Ο Λέων δε ο οποίος βρίσκεται στη κορυφή αυτού δεν θα μπορούσε να μιλάει για τίποτα λιγότερο από τον τόπο ανάπαυσης ενός μεγάλου πολεμιστή-βασιλέα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι τις τελευταίες ημέρες οργιάζουν οι φήμες για την ανακάλυψη του τάφου του μεγίστου των Ελλήνων, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως είναι φυσικό τη… μανέστρα μας τη χάλασε η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων η οποία με αφορμή τις οργιστικές φήμες εξέδωσε την κάτωθι ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι:

«Η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα και ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, σχετικά με την ανασκαφή μεγάλου κτιστού περιβόλου του 4ου αι. π.Χ. στη θέση Καστά Αμφίπολης, ενημερώνει για τα ακόλουθα: Οι ανασκαφές στη θέση Καστά Αμφίπολης είχαν ξεκινήσει στη δεκαετία του ’60 από τον αείμνηστο Δ. Λαζαρίδη και συνεχίζονται τα δύο τελευταία χρόνια από την ΚΗ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, με υπεύθυνη ανασκαφέα την Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, κ. Αικατερίνη Περιστέρη.

Οι έρευνες φέρνουν στο φώς ιδιαίτερα σημαντικό κυκλικό περίβολο, που χρονολογείται με τα έως τώρα δεδομένα στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Πρόκειται για εξαιρετικά αξιόλογο κτιστό περίβολο που ορίζει χωμάτινο τύμβο και είναι κατασκευασμένος με βάσεις, ορθοστάτες, ανωδομή και επιστέψεις από λευκό μάρμαρο Θάσου. Έχει συνολικό ύψος 3,00μ. διάμετρο 1,60μ. και υπολογιζόμενη περιφέρεια μήκους περίπου 500 μ., από τα οποία έχουν ανασκαφεί σήμερα τα 405μ.

Το μνημείο καταστράφηκε στα μεταγενέστερα χρόνια, με αποτέλεσμα αρκετά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη να μην βρίσκονται στη θέση τους. Η έρευνα της ΚΗ’ ΕΠΚΑ εντόπισε αρχιτεκτονικά μέλη του μνημείου εγκατεσπαρμένα στην περιοχή του χώρου του Λέοντα της Αμφίπολης, πολλά από τα οποία είχαν ήδη επαναχρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της βάσης του και, επομένως, ο εντυπωσιακός περίβολος φαίνεται να συνδέεται με τον Λέοντα της Αμφίπολης, που κατά μία εκδοχή ήταν τοποθετημένος στην κορυφή του χωμάτινου τύμβου.

Το εύρημα της Αμφίπολης είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερα σημαντικό, όμως πριν προχωρήσει η ανασκαφική έρευνα, οποιαδήποτε ερμηνεία και πολύ περισσότερο οποιαδήποτε ταύτιση με ιστορικά πρόσωπα στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης και είναι παρακινδυνευμένη.»

Την περιοχή το τελευταίο διάστημα την έχει επισκεφτεί η μισή κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου των υπουργών Παιδείας, Μακεδονίας Θράκης, τον Περιφερειάρχη καθώς και διάφορα κλιμάκια τα οποία ενημερώνονται από την υπεύθυνη της ανασκαφής κα. Περιστέρη, η οποία θα πρέπει να σημειωθεί ότι λειτουργεί μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες αφού η χρηματοδότηση του έργου είναι όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πενιχρή.

Το «defence-point.gr» προσπαθώντας να κρατήσει μία νηφάλια στάση σε ένα εξόχως ενδιαφέρον, συναισθηματικά και εθνικά φορτισμένο θέμα, όπως αυτό τη ανεύρεσης του τάφου του μεγίστου των Ελλήνων, δεν έχει παρά να επισημάνει τα εξής:

Πρώτον, είναι προφανές ότι στη περιοχή υπάρχει ένα σημαντικότατο μνημείο της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου το οποίο προδιαθέτει σε βασιλικό ταφικό μνημείο.

Δεύτερον, η ύπαρξη του Λέοντα στη κορυφή του θολωτού-πυραμιδοειδούς κτίσματος, είναι προφανές ότι έχει μεγάλο συμβολισμό για το περιεχόμενο του μνημείου.

Τρίτον, είναι επίσης σαφές ότι τέτοιας κλίμακας ταφικά μνημεία δεν διαθέτουμε στη χώρα μας, άρα η ύπαρξη του συγκεκριμένου αποτελεί εξαίρεση η οποία μπορεί μόνο να εξηγηθεί μέσα από τη «στέγαση» ενός πολύ «ιδιαίτερου» ατόμου.

Τέταρτον, είναι γεγονός ότι από την εποχή των πολέμων των Επιγόνων ο τάφος του Αλεξάνδρου αναφέρεται στην Αλεξάνδρεια, με διαφόρους ανά περιόδους επιφανείς άνδρες και γυναίκες (Ιούλιος Καίσαρος, Οκταβιανός Αύγουστος, Κλεοπάτρα κ.λπ.) να τον επισκέπτονται για να υποβάλουν τα σέβη τους. Είναι επίσης γεγονός ότι από τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, ο τάφος του Αλεξάνδρου «εξαφανίστηκε», όπως ακριβώς συνέβη και για άλλα ακόμα σημαντικότατα σκεύη και μνημεία της αρχαιότητας, όπως για παράδειγμα ο θησαυρός του Παρθενώνα κ.λπ.

Πέμπτον, οι βασιλείς της Μακεδονίας θάβονταν στο ιερό χώμα της πατρίδας τους για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρχε χρησμός ότι το κράτος τους θα υπήρχε και θα ευημερούσε μόνο όταν οι ηγεμόνες τους έβρισκαν την αιώνια ανάπαυσή τους στην ίδια την Μακεδονία.

Με βάση όλα τα παραπάνω και θέλοντας για μία φορά να μας επιτραπεί να «ιντριγκάρουμε» λίγο τους φίλους του παρόντος ιστοχώρου, κάνουμε μία υπόθεση ερωτώντας:

Πώς είναι δυνατόν ο Μέγιστος των Ελλήνων, να μην ενδιαφερόταν για τον χρησμό και την παράδοση, η οποία θα αποτελούσε και την «ασφαλιστική δικλίδα» για την επιβίωση του κράτους του, μέσω βέβαια τη θεϊκής θέλησης; Γιατί δηλαδή να μην επέλεγε να ταφεί εκεί που βρίσκονταν οι πρόγονοί του κι εκεί που οι θεοί των Ελλήνων απαιτούσαν από τους ηγεμόνες του ισχυρότερου ελληνικού κρατικού μορφώματος του καιρού τους να ενταφιαστούν; Και ας μην βιαστούν να σκεφτούν και να πουν ότι ήταν τόσο νέος για να σκέφτεται τον θάνατό του, αφού άλλο ήταν το προσδόκιμο επιβίωσης εκείνη την εποχή.

Γιατί λοιπόν ολόκληρη η ιστορία της σύγκρουσης αναφορικά με την κατοχή του σώματος του Αλεξάνδρου και της προετοιμασίας (η οποία πήρε χρόνια) του ταφικού του μνημείου, να μην εμπεριείχε και το στοιχείο της «απάτης», αναφορικά με το που ακριβώς ετάφη, ειδικά προς αποφυγή τυμβωρυχίας και όλων των υπολοίπων που ακολουθούν περιπτώσεις ενταφιασμού τόσο σημαντικών προσώπων;

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η τακτική του Αλεξάνδρου στις μεγάλες του μάχες περιείχε τα στοιχεία του «ελιγμού», του «αιφνιδιασμού» αλλά πάντα της επίθεσης στο «κέντρο βάρους» της αντίπαλης παράταξης η οποία δεν ήταν άλλη από τη θέση του αρχηγού του εχθρού. Πόσο απίθανο θα ήταν λοιπόν για την προστασία της μεγαλύτερης προσωπικότητας μέχρι εκείνη τη στιγμή του πλανήτη και της ανθρώπινης ιστορίας, να έχει στηθεί – κατόπιν εντολής του ιδίου – και η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης, αναφορικά με τη τελευταία του κατοικία έτσι ώστε να βρει επιτέλους την ηρεμία που τόσο του έλλειψε κατά τη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του;

Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα και αφού υπογραμμίσουμε ότι δεν φιλοδοξούμε να «κλέψουμε» τον ρόλο των αρχαιολόγων ή των ιστορικών και ίσως σε έναν βαθμό να προβάλουμε τις επιθυμίες μας! Να ευχηθούμε πάντως, η σκαπάνη των καλών Ελλήνων επιστημόνων να φέρει σε όλο του μεγαλείο αυτό που κρύβει το συγκεκριμένο κτίσμα στην Αμφίπολη Σερρών, αφού ό,τι και να είναι τελικά, αποτελεί κληρονομιά μας και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή επιτρέψτε μας να ονειρευόμαστε, ότι μόλις οι αρχαιολόγοι μπούνε στο εσωτερικό του μνημείου, θα δούνε τον κοιμώμενο Λέοντα του οικουμενικού ελληνισμού να βρίσκεται ξαπλωμένος και να μας προτρέψει να φανούμε επιτέλους άξιοι απόγονοι λαμπρών προγόνων…

Και επειδή λίγο χιούμορ ποτέ δεν βλάπτει, ακόμα και στις πλέον σοβαρές καταστάσεις, ας φανταστούμε όλοι… τη φάτσα των διαφόρων «μακεδονομάχων» των Σκοπίων τύπου Γκρουέφσκι. Μάλλον θα μείνουν με τον «καβαλάρη της πλατείας»… στο χέρι. Να ειδοποιήσουμε επίσης τους «εταίρους» μας ότι τα μνημεία μας ούτε πωλούνται, ούτε κλέβονται, ούτε λειτουργούν… ως «collateral» για τον δανεισμό μας…

Ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι ο Λέων της Αμφίπολης – δηλαδή η κορυφή του τύμβου – ανακαλύφθηκε από Έλληνες μαχητές των Βαλκανικών Πολέμων και ότι οι «εταίροι» μας, λίγα έτη μετά, δεν κατάφεραν να τον «κλέψουν». Πόσο δύσκολο θα ήταν τελικά να μεταφέρουν ένα άγαλμα στα πλοία τους… Μάλλον ο Έλγιν δεν τους δίδαξε όλα «τα κόλπα» σωστά.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ (Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13114:mpogio-syria&catid=81:kivernisi&Itemid=198

Η υπερδεκαετής σφαγή στα κατεχόμενα Ιράκ και Αφγανιστάνσυνεχίζεται αδιάλειπτα. Τι κι αν οι εκατόμβες, τι κι αν οι διαρκείς «11ες του Σεπτέμβρη» που σπέρνουν στις δυο κατεστραμμένες χώρες οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δε βρίσκουν πια στον Τύπο της Δύσηςχώρο ούτε για μονόστηλο...

Στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στο Λίβανο, το γεωστρατηγικό μακελειό που σχεδιάστηκε υπό την κωδική ονομασία «Ευρεία Μέση Ανατολή» και άρχισε να ξεδιπλώνεται με τη μετατροπή της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης» σε παρασύνθημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, απειλεί πλέον να μετατραπεί σε Αρμαγεδδώνα. Τα όσα εκτυλίσσονται στη Δαμασκό, η επανάληψη της εφαρμογής ενός «Διεθνούς Δικαίου» που έχει ως σήμα κατατεθέν αφ' ενός τιςβόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά της Γιουγκοσλαβίας και αφ' ετέρου τη «δημοκρατία» όπως την εννοούν οι υπολοχαγοί του ιμπεριαλισμού σε Τελ Αβιβ και Αγκυρα, δε σταματούν στα σύνορα τηςΣυρίας, αγκαλιάζουν όλη την περιοχή από το Ιράν μέχρι και τον Καύκασο...

Η φωτιά του πολέμου, του γενικευμένου πολέμου, δεν είναι πλέον σενάριο. Είναι η τραγική πραγματικότητα που εξαπλώνεται στην καθ' ημάς Ανατολή. Ο πόλεμος, όχι αυτός που διαφημίζουν οι δευτεροκλασάτεςταινίες του Χόλιγουντ, αλλά εκεί που οι άνθρωποι κομματιάζονται, εκεί που οι μάνες κλαίνε τα παιδιά τους, εκεί που η δυστυχία και ο τρόμος βασιλεύουν, εκεί που η απόδραση της προσφυγιάς γίνεται διαβατήριο απελπισίας, ήταν και παραμένει το πανάρχαιο μέσο για να επιβάλουν οι ιμπεριαλιστές όσα από τα συμφέροντά τους είναι πλέον αδύνατον να υπηρετηθούν μέσω της «ειρήνης» τους.

Γιατί, ναι, εκτός από τον πόλεμό τους, υπάρχει και αυτή: Υπάρχει και η «ειρήνη» τους... Οπως και τον πόλεμό τους, τη γνωρίζουμε. Τη ζούμε! Στην «ειρήνη» τους, τα παιδιά λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία. Στην «ειρήνη» τους, η φτώχεια των 100 εκατομμυρίων άπορων της «πολιτισμένης» Ευρωζώνης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την «εξωτική» φτώχεια των εκατομμυρίων εξεγερμένων της Βραζιλίας.

Η «ειρήνη» τους είναι αδίστακτη. Τα 50 εκατομμύρια των Αμερικανών που περίσσεψαν από το «αμερικανικό όνειρο», το τέλος του οποίου εξήγγειλε και επισήμως ο Ομπάμα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των «απελευθερωμένων» της Ρωσίας και του «σιδηρού παραπετάσματος». Τα δισεκατομμύρια των εξαθλιωμένων στα φασονάδικα της Κίνας και της Ινδίας. Τα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα, είναι οι αιχμάλωτοι της «ειρήνης» τους. Του μονομερούς, δηλαδή, ταξικού πολέμου που διεξάγεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη της καπιταλιστικής κρίσης και της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».

Αυτή είναι η «ειρήνη» στον καπιταλιστικό κόσμο τους. Στον κόσμο των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, των πετρελαϊκών, των εταιρειών του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, τόσο ειδεχθής και τόσο φρικαλέα είναι η «ειρήνη» τους, όσο κτηνώδης είναι ο πόλεμός τους. Ο πόλεμός τους είναι η συνέχιση της «ειρήνης» τους. Και η «ειρήνη» τους δεν είναι παρά μια όλο και πιο αδυσώπητη μορφή εφαρμογής του πολέμου τους.

Ούτε τον πόλεμό τους θέλουμε, ούτε την «ειρήνη» τους.

Ο αποκαλούμενος και Ιερός Αυγουστίνος έλεγε ότι αν κάποιος ρωτούσε «πώς φτιάχτηκε το σύμπαν», ο Θεός το είχε φροντίσει: Είχε δημιουργήσει προηγουμένως την κόλαση, για να στέλνει εκείνους που θα τολμούσαν να κάνουν τέτοιες «καινές δαιμονίων» ερωτήσεις.

Ας το σκεφτούν στην κυβέρνηση. Ισως ο μοναδικός τρόπος να «απαντήσουν» πώς τα καταφέρνουν να μεγαλώνει διαρκώς το δημόσιο χρέος, το χρέος που υποτίθεται ότι όλο στύβουν το λαό για να το μειώσουν, αλλά εκείνο εκτινάχτηκε πλέον στα 322 δισ. ευρώ, ήτοι 172% του ΑΕΠ (!), είναι αυτός: να στέλνουν σε ειδικά κολαστήρια - σωφρονιστήρια όσους τολμούν να θέτουν το ανίερο ερώτημα...

ΜΑΪΝΤΑΝΟ-ΒΕΡΙΚΟΚΟ...

Ο κύριος αυτός, εκ δεξιών του Αντώνη Σαμαρά, είναι ο Γεωργιάδης. Ο κύριος Γεωργιάδης.

Ο κύριος Γεωργιάδης είναι αυτός που από υπουργός του ακροδεξιού κόμματος των υμνητών του Μεταξά, του ΛΑ.Ο.Σ., επί κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου, προόδευσε. Εν τω μεταξύ προηγήθηκε η μετεγγραφή του στη ΝΔ.

Ο κύριος αυτός, ο Γεωργιάδης, είναι τώρα ένας κοτζάμ υπουργός Υγείας.

Ο κύριος Γεωργιάδης πιστός στο καθήκον να υπηρετεί τον πολίτη με το μοναδικό τρόπο που εκείνος γνωρίζει, είχε πιάσει και χτες στασίδι, ως αρέσκεται, σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή.

Ο κύριος αυτός - ο Γεωργιάδης ντε - κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του συνομιλίας (σ.σ.: εννοείται ότι στην περίπτωση του κυρίου Γεωργιάδη κάθε χρήση της λέξης «συνομιλία» γίνεται καθ' υπερβολή) μεεκπροσώπους του Σωματείου Εργαζομένων της Πολυκλινικής Αθηνών, αγανακτισμένος από το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο τον ξεφτίλισαν αλλά προσέτι και ότι αδυνατούν να αντιληφθούν την ιαματική πρακτική του «λουκέτου» που μεθοδεύεται στην Πολυκλινική Αθηνών, τους απευθύνθηκε με τα παρακάτω υγειονομικά λόγια:

«Επρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο»...

Αυτά ήταν τα λόγια του Γεωργιάδη. Του κυρίου - μην ξεχνιόμαστε - Γεωργιάδη. Που εκτός του να κάνει τον τηλεοπτικό μαϊντανό, οι γνώσεις του επί της χλωρίδας επεκτείνονται μέχρι και τα βερίκοκα.

Ο χαριτόβρυτος αυτός υπουργός, ο εκλεκτός των Σαμαρά και Βενιζέλου, που με την ίδια ευκολία θα μπορούσε (ή μήπως θα έπρεπε κιόλας;) εκτός από την υπουργία επί των θεμάτων Υγείας του ελληνικού λαού να διατηρεί και το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εργασίας, δεν είναι απλώς υπουργός. Είναι και κάτι ακόμα. Είναι και κύριος...

*Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Τρίτη 27 Αυγούστου 2013