19 προγράμματα επιδότησης ανέργων

http://socialpolicy.gr/2013/08/19-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%cf%89%ce%bd.html

Επικαιροποιήθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης, ο νέος οδηγός με τις 19 παρεμβάσεις που διατίθενται μέσω του ΕΣΠΑ σε ανέργους για να βρουν δουλειά ή για να γίνουν επιχειρηματίες.

Ο λόγος για το επικαιροποιημένο Σχέδιο Δράσης για την ενίσχυση της απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας των Νέων μέσα από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Σύμφωνα με το υπουργείο, κεντρικός στόχος είναι η ανάδειξη στοχευμένων πολιτικών και μέτρων ανάπτυξης της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας των νέων δύο ηλικιακών κατηγοριών 15-24 και 25-35, με έμφαση στους νέους με χαμηλά τυπικά προσόντα.

Οι δράσεις πρόκειται να υλοποιηθούν, ή υλοποιούνται, μέσω όλων των επιχειρησιακών προγραμμάτων του ΕΣΠΑ που απευθύνονται στους νέους, τα οποία διαχειρίζονται τα Υπουργεία Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας, Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων.

Συνολικά, ήδη υλοποιούνται ή αναμένονται, 19 δράσεις, αναλυτικά στοιχεία για τις οποίες αλλά και στοιχεία επικοινωνίας με τους αρμοδίους μπορείτε να βρείτε στον οδηγό στη δεξιά στήλη «σχετικά αρχεία»:

1.Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους έως 29 ετών. Η δραση έχει προκηρυχθεί και είναι ανοιχτή για υποβολή αιτήσεων από 15/04-20/05/2013.

2. Προώθηση καινοτομικής επιχειρηματικότητας νέων και συμβουλευτική καθοδήγηση επιχειρηματιών. Η δράση αναμένεται να προκηρυχθεί.

3. Επιχειρηματικότητα στην ύπαιθρο. Η δράση αναμένεται να προκηρυχθεί.

4. Εθνικό Δίκτυο Άμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης. Η δράση υλοποιείται.

5. Προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στον πολιτισμό για νέους Η δράση υλοποιείται.

6. Πρόγραμμα επιχορήγησης επιχειρήσεων για πρόσληψη ανέργων πτυχιούχων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Η δράση υλοποιείται.

7. Πιλοτική δράση για την υποστήριξη νέων για τη δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων.

8. Υποστήριξη των επιχειρήσεων για την απασχόληση προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης. Η δράση υλοποιείται.

9. Πρακτική άσκηση τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (Πανεπιστήμια) Η δράση υλοποιείται.

10. Πρακτική άσκηση τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΤΕΙ) Η δράση υλοποιείται.

11. Πρακτική άσκηση Δημοσίων & Ιδιωτικών ΙΕΚ Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης Η δράση υλοποιείται.

12. Πρακτική άσκηση ΕΠΑΣ Μαθητείας – Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) Η δράση υλοποιείται.

13. Πρακτική άσκηση πρωτοετών σπουδαστών των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) Η δράση υλοποιείται.

14. Πρόγραμμα μαθητείας αποφοίτων Τεχνικής Εκπαίδευσης Η δράση υλοποιείται. Πληροφορίες στο σύνδεσμο http://www.mathiteia4u.gov.gr/

15. Γραφεία Διασύνδεσης Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Πανεπιστήμια) Η δράση υλοποιείται.

16. Γραφεία Διασύνδεσης Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΤΕΙ) Η δράση υλοποιείται.

17. Μονάδες Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας (Πανεπιστήμια) Η δράση υλοποιείται.

18. Μονάδες Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας (TEI) Η δράση υλοποιείται.

19.Ενίσχυση επιχειρηματικότητας νέων (Β’ κύκλος) Η δράση αναμένεται να προκηρυχθεί.

e-theseis.gr

Το υπέρογκο τίμημα του πρωτογενούς πλεονάσματος: η μεγάλη ουτοπία (Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7331.html

Η προσπάθεια επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος βρίσκεται τους τελευταίους μήνες στο επίκεντρο του κυβερνητικού ενδιαφέροντος, και εμφανίζεται ως, σχεδόν, πανάκεια  για το σύνολο των δεινών μας.  Ο αγωνιώδης ενθουσιασμός  της έλευσής του, που προβάλλεται ως πρώτο θέμα από τα φερέφωνα των ΜΜΕ, έχει, αρκετά υποβαθμίσει τη φρίκη από τα δύο αποτρόπαια εγκλήματα, που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη.  Οι  θολές, δηλαδή,  υποσχέσεις για τη βελτίωση της τύχης μας, χάρη στο  πρωτογενές αυτό πλεόνασμα,  λειτουργούν ως αναισθητικό, αφήνοντας  ελεύθερο πεδίο δράσης στην κυβέρνηση, προκειμένου απρόσκοπτη  να ….. «αναζητήσει»,  σε ολόκληρο το φάσμα του δημόσιου τομέα, τις  χιλιάδες υπαλλήλων, που  θα  οδηγηθούν στο απόσπασμα,  καθώς και τις πολυάριθμες οικογένειες, που αφού «πλειστηριαστούν»  θα καταλήξουν στο δρόμο. 

Η αδιανόητη αυτή βαρβαρότητα, που διαλύει και τα τελευταία υπολείμματα της δημόσιας διοίκησης, της υγείας και της  παιδείας, και που χωρίς αιδώ εμφανίζεται ως «απαραίτητη αλλαγή» ή και ως «διαρθρωτική μεταρρύθμιση»,  επισκιάζεται από τις υποσχέσεις του πρωτογενούς πλεονάσματος, που αν και αδιευκρίνιστες, έχουν ωστόσο αποκτήσει σχεδόν  μυθικό περιεχόμενο.

Η πραγματοποίηση πρωτογενούς πλεονάσματος ανήκει, καταρχήν, στις θετικές  εξελίξεις του δημόσιου χρέους, εφόσον σημαίνει ότι τα κρατικά έσοδα είναι πια σε θέση να καλύπτουν τις κρατικές δαπάνες, με εξαίρεση τους τόκους των δανείων.

Ωστόσο, η ακτινογράφηση αυτού  του αναμενόμενου ελληνικού πρωτογενούς πλεονάσματος φαίνεται να  καταλήγει σε  αρνητικές   συνέπειες, για την ελληνική οικονομία και κοινωνία,  που υπερβαίνουν κατά πολύ τις θετικές και, που οπωσδήποτε,  δεν αποτελούν την απαρχή σωτηρίας μας.

Ο πρώτος και σημαντικότερος ενδοιασμός,  σχετικά με το ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα, που του αφαιρεί, εκ προοιμίου, τη δυνατότητα να καταλήξει σε σημαντικής εμβέλειας θετικά αποτελέσματα, αναφέρεται στους τρόπους επιδίωξης και επίτευξής του.  Θα το χαρακτηρίσω, λοιπόν, ως μη υγιές πλεόνασμα, επειδή προέκυψε από την καταστρεπτική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας, και όχι, όπως θα ήταν επιθυμητό, αλλά και φυσιολογικό, από την διεύρυνσή της. Πράγματι, η ελληνική οικονομία, στα 3 χρόνια της γενοκτονικής της  περιπέτειας, εξαιτίας της εφαρμογής των  μνημονίων, εμφανίζεται κυριολεκτικά  και από κάθε άποψη  ρημαγμένη  το 2013, σε σύγκριση με το 2009, έτος έναρξης της κρίσης χρέους.  

Η γενική και  αποκαλυπτική εικόνα  της καταστροφής είναι  ο διαχρονικός καταποντισμός του ονομαστικού ΑΕΠ της: 231Ε δις το 2009 και μόνο 184Ε δις το 2013, δηλαδή μείωση ίση με 21%  μέσα σε 4 χρόνια, που χαρακτηρίζεται ως  πρωτοφανής για  περίοδο ειρήνης. Και το χρέος,  από την πλευρά του,  εμφανίζει  συνεχή  αυξητική έκρηξη, ξεπερνώντας ήδη τα  321Ε  δισ.  από 297Ε δις το 2009. Έτσι, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας,  από 120% στο ΑΕΠ του 2009 αναρριχάται    στο 176% το 2013. Εξελίξεις, που με όσο καλή διάθεση κι αν αντιμετωπιστούν, δεν μπορεί να ιδωθούν ως  success story, αλλά δυστυχώς πρόκειται για  ιστορία καταστροφής.

Κάποιες μερικότερες επιπτώσεις  της  οικονομικής αυτής απίσχνασης  είναι, ανάμεσα και σε άλλες, η  κάθετη πτώση της ζήτησης, ως επακόλουθο κυρίως της δραματικής αύξησης της ανεργίας σε συνδυασμό και με τον δραστικό περιορισμό της μέσης αμοιβής της εργασίας,  η δυσθεώρητη αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, και η αλματώδης άνοδος του αριθμού των επιχειρήσεων που κλείνουν. Η μακροοικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε αυτά τα 4 οδυνηρά χρόνια στην Ελλάδα απέβλεπε στην υπολειτουργία της    με όρους μιας ολοένα πιο δραστικής ισορροπίας υποαπασχόλησης. Δηλαδή με συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό ανεργίας και, συνεπώς  αδρανοποίησης ενός συνεχώς διογκούμενου  τμήματος  της παραγωγικής της ικανότητας, και με αποτέλεσμα τη γενικευμένη πτώχευση του πληθυσμού της.  

Η διευρυνόμενη διαφορά, στο διάστημα αυτό των 4 ετών, ανάμεσα στο συρρικνωμένο πραγματικό ΑΕΠ και στο δυνητικό δημιούργησε 1,38 εκατομμύρια ανέργους,. Η ποσότητα των μισθών από 89Ε δισεκατομμύρια το 2010 περιορίστηκε σε 72,5Ε δις. το 2013, ενώ αντιθέτως η μέση φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε κατά 52%.  Έτσι, στη χώρα μας,  3.4 εκατομμύρια άνθρωποι επιβιώνουν  κάτω από το όριο της φτώχειας,  και συγκεκριμένα με λιγότερα από  490Ε το μήνα,  και επιπλέον 8 στους 10 κατοίκους της  δεν μπορούν πια  να αντιμετωπίσουν το κόστος θέρμανσης.

Κάτω λοιπόν απ’ αυτές τις απευκταίες συνθήκες,  που ισοδυναμούν με την εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας και του λαού της, επιτεύχθηκε, για το πρώτο επτάμηνο του 2013,  το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα, που ανέρχεται σε 2,6Ε δισεκατομμύρια ή σε  1,4% του ΑΕΠ. Η αναγγελία του έγινε σε κλίμα   άκρατου κυβερνητικού ενθουσιασμού που ενισχύθηκε  και από τις θριαμβολογίες  της πλειοψηφίας  των ΜΜΕ.

Δεν θα επιμείνω στους τρόπους δημιουργίας αυτού του πλεονάσματος, που στο συντριπτικό τους τμήμα προέρχονται από αλχημείες της  φαρέτρας,  γνωστής ως  δημιουργική λογιστική, αλλά ούτε στις όντως ελάχιστες  πιθανότητες διατήρησής του, για τα επόμενα χρόνια. Θα προσπαθήσω, αντιθέτως, να παραμείνω σε ουσιαστικότερο πεδίο και να διερευνήσω τη σημασία του και τις λογικά αναμενόμενες συνέπειές του.

Καταρχήν, ικανοποίηση από την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να δικαιολογηθεί όταν  αυτό προέρχεται από αύξηση του ΑΕΠ με ρυθμούς ταχύτερους από τις δαπάνες. Όταν, δηλαδή, είναι προϊόν ανάπτυξης, και όχι συνέπεια ανεξέλεγκτης ύφεσης.   Στην ελληνική περίπτωση, όμως, υπάρχει καθίζηση και των δύο: δηλαδή και των πηγών προέλευσης δημοσίων εσόδων, και των δημοσίων δαπανών. Πρόκειται για οικονομία και κοινωνία που ενόσω ψυχορραγεί, έντρομη ταυτόχρονα παρακολουθεί την αλύπητη διάλυση της παιδείας, με κίνδυνο να μην ανοίξουν τα σχολεία αυτή τη χρονιά, της υγείας, εξαιτίας του λουκέτου που μπήκε σε πολυάριθμα νοσοκομεία, της ξέφρενης αύξησης της εγκληματικότητας, εξαιτίας της απόλυσης χιλιάδων αστυνομικών της αυτοδιοίκησης κ.ο.κ.   

Πως, λοιπόν, να  δικαιολογηθούν οι θριαμβολογίες για το ελάχιστο, αλλά και διαχρονικά ανασφαλές αυτό πλεόνασμα, όταν είναι προϊόν  διάλυσης και όχι  εξυγίανσης  και ανάπτυξης  της ελληνικής οικονομίας; Και, ακόμη, όταν  αυτό το ελάχιστο πλεόνασμα προήλθε από την ηθελημένα  προκαλούμενη μαζική ανεργία των Ελλήνων, από τη μεθοδευμένη πτώχευσή τους, από την υποχρέωση χιλιάδων επιχειρήσεων σε κλείσιμο, από την ανενδοίαστη  ενθάρρυνση πρωτοφανών ανισοτήτων στην κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου,  από την κορύφωση του αριθμού αυτοκτονιών, αλλά και από την καταστροφή της παραγωγικής βάσης της οικονομίας, που θα χρειαστεί δεκαετίες, από σήμερα, για να ξαναδημιουργηθεί;  Πώς να ικανοποιείται κανείς από το δυσδιάκριτο με γυμνό οφθαλμό αυτό πρωτογενές πλεόνασμα, όταν  ταυτόχρονα 7 στους 10 νέους μας είναι άνεργοι και αναζητούν τρόπους απομάκρυνσής τους από το κολαστήριο  Ελλάς;

Πέρα, όμως, από τη διαπίστωση αυτή, που αναφέρεται στο εντελώς ανορθόδοξο υπόβαθρο, επάνω στο οποίο δημιουργήθηκε  το περιβόητο αυτό  πλεόνασμα, υπάρχει και το πολύ σοβαρό πρόβλημα της πλήρους παράβασης της  βασικής κεϋνσιανής αρχής,  σύμφωνα με την οποία σε περιόδους ύφεσης, και μάλιστα τόσο βαθιάς, όσο αυτή που υφίσταται για έκτη συνεχή χρονιά η Ελλάδα, η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος όχι, απλώς, δεν ενδείκνυται, αλλά είναι και καταστρεπτική.  Και τούτο, επειδή  εντείνει τη συρρίκνωση της οικονομίας και δημιουργεί φαύλους  κύκλους  ανάμεσα σε κρατικά έσοδα και κρατικές  δαπάνες.

Η παρανοϊκή πλευρά των ατυχέστατων και των άκρως επικίνδυνων αυτών  επιλογών, εξάλλου, προβάλλει, εκτός όλων των άλλων, και  μέσα από τη νέα  και εκρηκτική άνοδο του χρέους, που κονιορτοποιεί πλήρως και τελειωτικά  το σύνολο των αιματηρών θυσιών των Ελλήνων. Περιττό, βέβαια να σχολιάσω την κυβερνητική αντίδραση,  στον νέο αυτό πήδο του χρέους, που ήταν άλλωστε αναμενόμενη και που ως συνήθως  προσπαθεί να το εντάξει στο ευρύ κεφάλαιο των ήδη   απαγορευμένων  θεμάτων για συζήτηση,  χαρακτηρίζοντας τις ανησυχίες γύρω απ’ αυτό ως…..λαϊκισμούς! Σε μια οικονομία ελεύθερη, με  δικαίωμα  χάραξης της  εκάστοτε ενδεδειγμένης πολιτικής της, εξυπακούεται ότι ο θρίαμβος θα έπρεπε να αναφέρεται στη δημιουργία ελλείμματος  και όχι πλεονάσματος.  

Σε πείσμα, ωστόσο,  των σαφέστατα αρνητικών πλευρών αυτού του πρωτογενούς  πλεονάσματος,  ας προσπαθήσουμε τώρα να δούμε  αν είναι λογικά αναμενόμενες και κάποιες θετικές του πλευρές. 

Οι τυχόν θετικές πλευρές του  λιλιπούτειου και ανασφαλούς συνέχισης αυτού  πλεονάσματος  θα   έπρεπε αναγκαστικά  να συμβάλουν στη μετάλλαξη του χρέους από μη βιώσιμο, σε βιώσιμο. Αλλά, πως θα μπορούσε να υποστηριχθεί κάτι τέτοιο, όταν ταυτόχρονα με την εξαγγελία του πρωτογενούς πλεονάσματος αναγγέλλεται και η ξέφρενη αύξηση του χρέους; Το χρέος,  είναι όχι μόνο υπερβολικό, αλλά και με σαφέστατες  ανοδικές τάσεις- σε πείσμα, βέβαια, του δήθεν άνετου κυβερνητικού ύφους, καθώς επιδίδεται σε έωλες  ερμηνείες αυτής της ανόδου- και συνεπώς αποκλείεται να καταστεί βιώσιμο ως το 2024, αλλά και για πολλές δεκαετίες μετά, αν παραμείνουμε σε περιβάλλον  μνημονίων και στραγγαλιστικής λιτότητας.  

Αποκλείεται, δηλαδή, αυτό να κατέλθει στο 120%- ή ακόμη  να πέσει και στο 124% με την δηλωμένη  ανοχή του ΔΝΤ- του ΑΕΠ, απλώς και μόνο επειδή  προέκυψε  ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που ανταλλάχθηκε  με υπέρογκο  κόστος. Ακριβώς, αυτό το κόστος   αποκλείει τη βιωσιμότητα του χρέους, μελλοντικά, διότι δημιουργεί συνθήκες ανόδου του χρέους με  συνεχώς,  μειούμενο ΑΕΠ. Για τη βιωσιμότητα του χρέους απαιτείται ταχύρρυθμη ανάπτυξη  του ΑΕΠ, με αύξηση κρατικών εσόδων, αλλά και με αύξηση κρατικών δαπανών. Θεωρητικά, και με την προϋπόθεση ότι σημαντικοί δείκτες, όπως έσοδα, ξένες επενδύσεις, εξαγωγές, απασχόληση, παραγωγικότητα κινούνται θετικά, ένα πλεόνασμα της τάξης του 7-8% ετησίως θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να καταστήσει βιώσιμο το χρέος. Όχι, όμως,    ένα πλεόνασμα κατώτερο του 2%, ένα πλεόνασμα  συγκυριακό από πολλές πλευρές και ένα πλεόνασμα κατασκευασμένο στο εργαστήριο της δημιουργικής λογιστικής.

Το ερώτημα, με εκ των προτέρων τραυματική απάντηση, είναι το γιατί και πάλι  η κυβέρνηση  επιλέγει τον εμπαιγμό των πολιτών, καταφεύγοντας σε   υποσχέσεις  που βασίζονται στο πρωτογενές αυτό πλεόνασμα και  που, σίγουρα, θα αποδειχθούν απραγματοποίητες, όπως άλλωστε και η σωρεία  των προηγούμενων.

Η πιθανότερη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει, γι άλλη μια φορά χρόνο, προσφέροντας αφειδώς στο λαό φρούδες ελπίδες,   ενόσω η κατάσταση έχει δραματικά χειροτερεύσει και η τύχη της Ελλάδας, για το 2014, καλύπτεται από θολό πέπλο απειλητικής  αβεβαιότητας. Αν και από την αρχή αναμενόμενο, το τέλος έρχεται και φαντάζει χειρότερο από το αρχικά αναμενόμενο. Πράγματι, το ΔΝΤ ουσιαστικά δεν θέλει να μας ξέρει. Είναι ενδεικτική της όλης κατάστασης η τελευταία σχετική έκθεση του ΔΝΤ, που μετά από τα προφορικά συγχαρητήρια για τη δήθεν πρόοδο της Ελλάδας- ουσιαστικά, βέβαια, την καταστροφή της- αλλάζει ρότα και επιρρίπτει το ελληνικό αδιέξοδο στην ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, προφανώς, για να μην κατηγορηθεί το ίδιο για τα λάθη εκτιμήσεών στο πρόγραμμά του , παρότι τα αναγνώρισε επισήμως. Και από την άλλη πλευρά, η ΕΕ, με επικεφαλής πάντοτε τη Γερμανία, αρνείται κατηγορηματικά ένα νέο κούρεμα, και  στη θέση του επιδίδεται, ας μου επιτραπεί η έκφραση, σε καθαρή αερολογία:

-Ναι, μεν θα βοηθηθεί η Ελλάδα, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη το πώς.

-Μπορεί με μείωση του επιτοκίου ή/και με παράταση του χρόνου  πληρωμής του χρέους.

-Χρειάζεται, ακόμη, ένα σημαντικό ποσό, αλλά δεν ξέρουμε πως αυτό θα καλυφθεί.

Όπως, όμως, και να έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει τις «διαρθρωτικές της μεταρρυθμίσεις». Βλέπε, δηλαδή  το ξεπούλημα των πάντων, που επείγεται και πρέπει να ολοκληρωθεί, και  γι αυτό λαμβάνονται έκτακτα μέτρα αντικατάστασης των επικεφαλής του ξεπουλήματος, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τις μαζικές απολύσεις και  άλλα οικτρά.

Παράλληλα, έχουν αναζωπυρωθεί  οι συζητήσεις, για κάποιας μορφής GREXIT, που βέβαια ήταν πάντοτε και παραμένει  αναπόφευκτο. Με τη διαφορά, ότι θα μπορούσε να έχει μικρότερης έκτασης καταστροφές, αν είχε γίνει με πρόγραμμα και εγκαίρως- όπως ακριβώς και με το κούρεμα του χρέους. Αν είχε, δηλαδή, επιχειρηθεί με ελληνική πρωτοβουλία και με όρους όσο γίνεται πιο ευνοϊκούς για την Ελλάδα.  Ειδικότερα, αν είχαν αποφευχθεί οι ανθρωποθυσίες στο δημόσιο τομέα, αν δεν είχε διαλυθεί η δημόσια διοίκηση,  αν δεν είχε μεταβληθεί σε ζούγκλα η αγορά εργασίας, και αν είχε αποφευχθεί το ξεπούλημα. Με δυο λόγια, αν η Ελλάδα δεν είχε πλήρως καταστραφεί, με τα μνημόνια και τα συμπαρομαρτούντα επί 4 χρόνια, και αν δεν είχε υποστεί τις ατέλειωτες θυσίες που υπέστη, και που ήταν και, φυσικά, θα παραμείνουν χωρίς αντίκρισμα. 

Και, δυστυχώς, η παράσταση δεν έληξε. Είναι, ακόμη μπροστά μας και νέα μέτρα, που όσο κανείς μπορεί να προβλέψει από τα όσα προετοιμάζονται, θα έχουν τη μορφή  συνέχισης των απολύσεων με την ανεργία να ξεπερνά το 35% του ενεργού πληθυσμού, με χιλιάδες νοικοκυριά που θα πεταχτούν στο δρόμο, αλλά και με κούρεμα των καταθέσεων, προκειμένου να  μην κινδυνεύσουν τα κέρδη των τραπεζών. Η Ελλάδα θα περάσει, έτσι, στην οικονομική ιστορία ως  το πειραματόζωο, στο οποίο προτοεφαρμόστηκε το νέο σχήμα, αυτό του «σοβιετικού καπιταλισμού», προς όφελος των τραπεζών.

Όχι, δεν ήταν τελικά συνομωσιολογία, τα όσα εγώ-και όχι μόνο- υποστήριξα από το 2010. Υπήρχε σχέδιο καταστροφής μας, και το σχέδιο εφαρμόστηκε, χωρίς αντιρρήσεις και χωρίς αντιδράσεις από την πλευρά μας, καθώς οι πολλοί πείστηκαν ότι ήταν μονόδρομος. Και τώρα, φθάσαμε στο τέλος του δρόμου. Στο πάρτα όλα χάρισμα, στη δουλοποίησή μας, στην αποικιοποίησή μας. Και όμως, ακόμη και τώρα, υπάρχουν  μερικοί που υποστηρίζουν πως όλα αυτά «γίνονται για τη σωτηρία μας». Αν δεν υπήρχαν, ίσως, θα μπορούσε να επιχειρηθεί κάποια προσπάθεια εξόδου από το αδιέξοδο. Και, οπωσδήποτε, το αίσθημα αυτοσυντήρησης θα έπρεπε, επιτέλους, να λειτουργήσει κάποτε.

*Πρ.  πρύτανης και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

  Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη   

Ιδιωτικοποιείται και το “στην Υγειά μας” του Σπύρου Παπαδόπουλου

http://www.antinews.gr/2013/08/27/225305/

Στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Alpha εντάσσεται – εννοείται με πολύ μιρκότερο Budget έναντι της κρατικής ΕΡΤ, η εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, «Στην υγειά μας» η οποία βρίσκεται στον 10ο χρόνο της μετάδοσής της. Στο πλατό του «Στην υγειά μας», θα βρεθούν από τον ερχόμενο Οκτώβριο σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο του ελληνικού τραγουδιού, δημιουργοί, τραγουδιστές που «πρωταγωνιστούν» στα μουσικά δρώμενα αλλά και καλεσμένοι απ’ όλους τους χώρους. Σημειωτέον πρόκειται για την πρώτη “μεταγραφή” σε ιδιωτικό κανάλι από το παλαιό πρόγραμμα της ΕΡΤ η οποία κατέβαλε περί τις 30.000 ευρώ μικτά για κάθε επεισόδιο.

Οι «μπουκωμένοι» opinion makers του μνημονίου (Μέρος 2ο)

http://www.periodista.gr/medias/item/5095.htm
Τρώγοντας χρήμα

“ To δεύτερο από τα τέσσερα μέρη της μεγάλης έρευνας του Periodista.gr για τους opinion makers και τα ΜΜΕ που βρίσκονται στην υπηρεσία του μνημονίου ”

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Για ποιους λόγους ένας δημοσιογράφος ή ένας διαμορφωτής της κοινής γνώμης, ένας opinion maker, ή ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης επιλέγει να στηρίξει με όλες τους τις δυνάμεις μία πολιτική, η οποία αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι καταστροφική για μία χώρα και έναν ολόκληρο λαό; Ιδεαλισμός, ιδεολογία, ξενοδουλεία, αφέλεια, εξαναγκασμός. εκβιασμός ή… το χρήμα; Στην πραγματικότητα ο μηχανισμός προπαγάνδας υποστήριξης του μνημονίου, ο οποίος σχεδιάστηκε πριν η Ελλάδα προσφύγει για οικονομική βοήθεια στον τριμερή μηχανισμό διάσωσης (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – Ευρωπαϊκή Ένωση-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), έλαβε υπόψη όλα τα παραπάνω κίνητρα των πρόθυμων να στηρίξουν τις λαοκτόνες πολιτικές που επιβάλλονται στη χώρα μας από τα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της υπερεθνικής ελίτ και εφαρμόζονται από τις ξενόδουλες κυβερνήσεις.

Στην Ελλάδα, όπως σε κάθε χώρα, υπάρχουν εκδότες, δημοσιογράφοι και διαφημιστές πρόθυμοι, λόγω πίστης στον νεοφιλελευθερισμό, να στηρίξουν την στρατηγική του μνημονίου. Αυτό είναι βέβαιο.  Πέραν αυτών όμως η κρίση στα ΜΜΕ και στη διαφημιστική αγορά κατέστησε την φιλομνημονιακή στάση μονόδρομο για τη διάσωση συγκεκριμένων ΜΜΕ, το μέλλον των οποίων εξαρτάται από τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι τελευταίες κυβερνήσεις και κυρίως από τη διάσωση των τραπεζών. Άλλοτε κραταιά ΜΜΕ, τα οποία βρέθηκαν ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία, δημοσιογράφοι σιτιζόμενοι από τραπεζίτες και επιχειρηματίες, από «μαύρα ταμεία» και από πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού, opinion makers και αναλυτές άμεσα σχετιζόμενοι με διεθνή think tanks, αλλά και διαφημιστικές εταιρείες ανέλαβαν να στηρίξουν την επιβαλλόμενη μνημονιακή πολιτική στην Ελλάδα, είτε ως υποστηρικτικοί μηχανισμοί των τελευταίων κυβερνήσεων, είτε ως φέροντες το βάρος της επικοινωνιακής στρατηγικής των τραπεζών, είτε ως κοινοί συκοφάντες των αγώνων του ελληνικού λαού και της Αριστεράς.

Οι τράπεζες

Η οικονομική κρίση «χτύπησε» ανελέητα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η κατάρρευση της διαφημιστικής αγοράς και η έλλειψη ρευστότητας σε συνδυασμό με τα τεράστια χρέη πολλών ΜΜΕ υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για την στάση που θα τηρούσαν τα μίντια, όπως επίσης και οι δημοσιογράφοι σε ότι αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, της παρέμβασης του ξενικού παράγοντα και της μνημονιακής πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δημοσιογράφου, ο οποίος διατηρεί εξαιρετικά καλή σχέση με επιχειρηματίες και τραπεζίτες και ο οποίος έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση ότι «Καλές είναι ιδεολογίες, αλλά πρέπει και να ζήσουμε». Τα συμφέροντα που υπηρετεί ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πρόγραμμα "διάσωσης" που ακολουθείται στην Ελλάδα και το οποίο είναι αδύνατον να... σώσει την Ελλάδα. Αυτό, όμως, είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. ΜΜΕ και δημοσιογράφοι τελούν, επί της ουσίας, υπό καθεστώς εξάρτησης από τα χρήματα της τρόικας τα οποία διοχετεύονται στις τράπεζες.

Οι διαφημίσεις των τραπεζών, αποτελούν πλέον την κύρια πηγή πόρων για πολλά ΜΜΕ, τα οποία με τη σειρά τους πρέπει να συνδράμουν προς την κατεύθυνση της εμπέδωσης ότι είναι αναγκαία η ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εξάλλου μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μπορούν να συνεχίσουν να επιβιώνουν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, αλλά και εφημερίδες, που βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού.

Σε καιρό κρίσης, εφημερίδες που η κυκλοφορία τους σημείωσε κατρακύλα ή εφημερίδες με ελάχιστη κυκλοφορία και ενημερωτικές ιστοσελίδες με μικρή επισκεψιμότητα, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έλαβαν «γενναίες» διαφημίσεις από τράπεζες. Προσδοκούν άραγε οι τράπεζες αύξηση του κύκλου εργασιών τους από την διαφήμιση που χορηγούν αφειδώς; Μάλλον όχι. Τα ΜΜΕ, τα οποία έλαβαν τα πακέτα των διαφημίσεων μπορούν να ασκήσουν κριτική στους τραπεζίτες ή στην κυβέρνηση; Σίγουρα όχι. Τα ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία και το λουκέτο ΜΜΕ προστατεύθηκαν ως κόρη οφθαλμού από το τραπεζικό σύστημα. Ο λόγος; Μα για να παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό ως απολύτως αναγκαία την πολιτική που ακολουθείται με αντικείμενο τις τράπεζες, παρά τα όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν σε αυτές, για να αποκρύπτουν τις ευθύνες της τραπεζοκρατίας για την κρίση, για να κατασυκοφαντούν τους «εχθρούς» των τραπεζών και τελικά για να υποστηρίζουν την μνημονιακή πολιτική, η οποία είναι απαραίτητη για να διασωθούν τα τραπεζικά ιδρύματα.

Το σημαντικότερο είναι ότι οι τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί από τα χρήματα του ελληνικού λαού, σε μία συγκυρία που ο ελληνικός λαός σηκώνει τα βάρη της κρίσης, με αυτά τα χρήματα, δηλαδή τα δικά μας χρήματα, συντηρούν ένα σύστημα διαπλοκής και τα υποσυστήματά του. Το αντάλλαγμα; Είτε η σιωπή, είτε η συστηματική και καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που παρουσιάζει τους τραπεζίτες, την κυβέρνηση, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοεφοπλιστές ως «πατριώτες», ως αναγκαίους «υποστηρικτικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας», ως «εγγυητές» δήθεν της αλλαγής πορείας της χώρας, έστω και αν κάποιοι έπρεπε να βρίσκονται στην φυλακή, έστω και αν κάποιοι δεν έχουν προσφέρει ούτε ένα ευρώ για την πραγματική οικονομία στην Ελλάδα, έστω και αν κάποιοι λαμβάνουν πίσω από κλειστές πόρτες καταστροφικές αποφάσεις για το μέλλον του ελληνικού λαού.

Πρώην υπουργός έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση «Η παραδοσιακή διαπλοκή τραπεζιτών και εκδοτών είναι αποφασισμένη να τραβήξει τη χώρα στον γκρεμό, αρκεί να μην χάσει τα κεκτημένα και τα προνόμια που απολαμβάνει». Σε αυτό το πλαίσιο οι opinion makers, η αιχμή του δόρατος της επικοινωνιακής καμπάνιας της μνημονιακής πολιτικής και της τραπεζοκρατίας, έχουν πιάσει «δουλειά», υπέρ της κυβέρνησης, υπέρ των τραπεζών, υπέρ της «ανάπτυξης», υπέρ της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, υπέρ της διάλυσης της Παιδείας και της Υγείας, κατά του δημόσιου τομέα, κατά της Αριστεράς, κατά του ελληνικού λαού. Εξάλλου το είπε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας: «Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας πρέπει να γίνουν για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες». Όλα για τις τράπεζες λοιπόν.

Δώσε διαφήμιση, διευθέτησε τα δάνεια

Όταν εδώ και καιρό η δημοσιογραφική έρευνα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, έφερε στην επιφάνεια σειρά στοιχείων για τις ελληνικές τράπεζες και μάλιστα για συγκεκριμένη τράπεζα, η οποία έτυχε… ειδικής μεταχείρισης λαμβάνοντας ως δώρο το υγιές κομμάτι άλλης τράπεζας, και μάλιστα από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Σαμαρά, τα ελληνικά ΜΜΕ, τα μεγάλα ΜΜΕ, αυτά που αποκαλούνται και «θεσμικά» ή οι οικονομικές εφημερίδες και οι οικονομικές ενημερωτικές «ιστοσελίδες» δεν «έβγαλαν άχνα». Δεν θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό, καθώς η εν λόγω τράπεζα είχε χορηγήσει μεγάλα πακέτα διαφημίσεων σε πολλά ΜΜΕ εξασφαλίζοντας την ανοχή τους, τη σιωπή τους, αλλά και τη συνενοχή τους σε ότι αφορά στη δραστηριότητά της. Όταν το Reuters έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία για την εν λόγω τράπεζα, αλλά και τον τραπεζίτη και την οικογένειά του, ενώ τα εγχώρια ΜΜΕ σιώπησαν προκλητικά, δημοσίευσαν μόνο την απάντηση της τράπεζας, για ένα θέμα το οποίο ούτε καν είχαν «ακουμπήσει».

Τα ΜΜΕ που λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες συνήθως περιλαμβάνουν διθυράμβους για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, έστω και αν αυτό φέρει τεράστιες ευθύνες για την κρίση, αλλά και για την προβληματική ελληνική οικοκονομία. Οι opinion makers, οι οποίοι αναφέραμε στοπρώτο μέρος της έρευνας του Periodista.gr εργάζονται σε ΜΜΕ τα οποία λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες. Εκτός, όμως, από τα μεγάλα ΜΜΕ, υπάρχουν και τα μικρά. Για παράδειγμα, ένας από τους πλέον θερμούς υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής είναι ο δημοσιογράφος Χρήστος Κώνστας. Ο εν λόγω δημοσιογράφος διαθέτει μια οικονομική ιστοσελίδα με την επωνυμία toxrima.gr, η οποία φαίνεται ότι δεν έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα ώστε το συγκεκριμένο site να λαμβάνει διαφήμιση από τις τράπεζες. Μία από τις πολύ σημαντικές δημοσιογραφικές δουλειές που κάνει το εν λόγω site είναι να παρουσιάζει τις αγιογραφίες των τραπεζιτών.

Στην πρωτοπορία του «μνημονιακού αγώνα» βρίσκονται βεβαίως οι τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Τι συνδέει, όμως, ή μάλλον ποια είναι η αιτία που μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ κλπ), ο «ΠΗΓΑΣΟΣ» (εφημερίδα «Το Έθνος») και ο «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ» (Mega Channel) στηρίζουν με πάθος την μνημονιακή πολιτική, παρουσιάζοντας την ως μονόδρομο, τους τραπεζίτες και τελικά την κυβέρνηση; Μα οι δανεικές υποχρεώσεις. Πρόσφατα μάλιστα το Mega Channel, σε περίοδο κρίσης που οι τράπεζες είναι θεωρητικά «σφιχτές», κατάφερε και πήρε δάνειο 98 εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να αποπληρώσει παλαιότερο δάνειο, αλλά και να αποκτήσει επιπλέον ρευστότητα της τάξης των 8 εκατ. ευρώ. Τι έθεσε ως εγγυήσεις ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός; Εκπομπές και τηλεπαιχνίδια. Δηλαδή τίποτα. Κι, όμως, πήρε το δάνειο.

Σώστε το Mega Channel

Όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες το σύμπλεγμα πολιτικής εξουσίας, τραπεζοκρατίας και μιντιοκρατίας, δεν θα αφήσει ποτέ τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μνημονιακής προπαγάνδας να κλείσουν. Το ίδιο υποστηρίζουν και για το «Mega Channel». «Δεν θα το αφήσουν να κλείσει» λένε, έστω και αν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Έγγραφο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα του 2006, που ήρθε στο φως από το Wikileaks, αναφέρει για τα ελληνικά ΜΜΕ: «Πώς μπορεί όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργούν επικερδώς; Δεν το κάνουν. Οι ιδιοκτήτες τους παρότι χαίρονται με οποιαδήποτε έσοδα από τις πωλήσεις, χρησιμοποιούν τα μέσα τους για να ασκήσουν πολιτική και οικονομική επιρροή». Ακριβώς για αυτόν τον λόγο πρέπει να συντηρούνται στη ζωή ΜΜΕ. Για να ασκούν επιρροή για λογαριασμό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, των μεγαλοεπιχειρηματιών, της τραπεζοκρατίας και ενίοτε του ξένου παράγοντα.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι με τη σύμφωνη γνώμη των τραπεζών Alpha, Πειραιώς, Εθνική, Eurobank, Εμπορική, Τράπεζα Κύπρου, Millennium και χωρίς καμία ρυθμιστική Αρχή να παρεμβαίνει ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός παίρνει δεύτερη περίοδο χάριτος για δάνεια εκατομμυρίων ευρώ. Δεν θα μπορούσε υπό φυσιολογικές συνθήκες να συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι το Mega Channel, όχι μόνο έχει βάλει ως ενέχυρο το σήμα, αλλά ο συνολικός δανεισμός του αγγίζει τα 129 εκατομμύρια ευρώ και οι συνολικές ζημιές του ανέρχονται στα 59 εκατομμύρια. Και, όμως, στην Ελλάδα του μνημονίου συμβαίνει. Υπενθυμίζεται ότι με το προηγούμενο ομολογιακό δάνειο των 50 εκατ. ευρώ (2009), το Mega Channel δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί στις δόσεις και γι αυτόν τον λόγο συνάφθηκε τo νέο δάνειο των 98 εκατ. ευρώ…

Ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός είναι πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Παρόν", το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:

Για τον απλό κόσμο η κυβέρνηση προωθεί τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, υπό τις οδηγίες της Τρόικα. Για το Mega που διαπιστώνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στους όρους του ομολογιακού δανείου των 98 εκατ. ευρώ, οι τράπεζες δίνουν «άφεση αμαρτιών»! Άραγε θα δείξουν οι τράπεζες το ίδιο μοντέλο «ανοχής» με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega και για κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου;

Οι καλοπληρωμένοι opinion makers

Όπως υποστηρίζει πολύ καλά πληροφορημένη πηγή του Periodista.gr «Κάποιοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι αμείβονται με υψηλές αμοιβές, δεν έχουν λόγο να αγχώνονται για την πορεία των media. Πάντοτε θα πληρώνονται καλά για τις υπηρεσίες που προσφέρουν, έστω και αν μέσα στα οποία εργάζονται είναι χρεοκοπημένα». Πράγματι το χάσμα ανάμεσα στους μεγαλο – δημοσιογράφους – τηλεαστέρες – διευθυντές και στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων, οι οποίοι εργάζονται ακόμη και στα λεγόμενα μεγάλα ΜΜΕ, μεγαλώνει. Έτσι ενώ για παράδειγμα στο Mega Channel οι μισθοί των δημοσιογράφων περικόπτονται, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους παραθυράτους τηλεαστέρες του τηλεοπτικού σταθμού.

Πρόσφατα το περιοδικό Unfollow παρουσίασε τους μισθούς των μεγαλοδημοσιογράφων του Mega Channel. Σύμφωνα με εκείνο το δημοσίευμα την πρώτη διετία της σφοδρής οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας η οικογένεια του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη είδε τα εισοδήματά της να αυξάνονται φθάνοντας τις 700.000 ευρώ. Ο Μανώλης Καψής δήλωσε 250.000 ευρώ, ο Νίκος Στραβελλάκης 430.000 ευρώ, ο Παύλος Τσίμας 410.000 ευρώ, ενώ η Όλγα Τρέμη 480.000 ευρώ.

Την στιγμή που ο ελληνικός λαός υφίσταται τις συνέπειες της σφοδρής οικονομικής κρίσης, οι μεγαλοδημοσιογράφοι – opinion makers υπέρ της μνημονιακής πολιτικής έχουν κάθε λόγο να υποστηρίζουν με λύσσα τον «μνημονιακό μονόδρομο», ο οποίος φέρνει στις τράπεζες χρήματα, τα οποία χορηγούνται σε τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλα ΜΜΕ μέσω διαφημίσεων και δανείων και ένα μέρος τους καταλήγει στις τσέπες των μεγαλοδημοσιογράφων... από τις μισθοδοσίες πάντοτε.

Εκπαιδεύοντας «γερμανόφιλους»

Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών στην Γερμανία, των οποίων επικεφαλής είναι η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, είναι το ίδρυμα Αντενάουερ, το οποίο εμφανίζεται πολύ δραστήριο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης.

Το ίδρυμα Αντενάουερ έχει ήδη νοικιάσει γραφεία στο Κολωνάκι και πραγματοποιεί σεμινάρια δημοσιογράφων. Σύμφωνα με μία άποψη «Το ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύει τους νέους γκαουλάιτερ». Το βέβαιο είναι ότι, στην παρούσα συγκυρία της ολοκληρωτικής εφόρμησης του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού πάράγοντα στη χώρα μας, το εν λόγω ίδρυμα «διοχετεύει» τον γερμανικό τρόπο σκέψης για την ευρωζώνη, για τις οικονομίες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το ενδεχόμενο της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης και για τον ρόλο της Γερμανίας, αλλά και των κρατών μελών της ΕΕ.

Το ίδρυμα Αντενάουερ ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και αποχώρησε το 1993 με την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Από πολλούς δεν θεωρείται τυχαία η αποχώρησή του εκείνη την περίοδο, μιας και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ένας από τους κατεξοχήν γερμανόφιλους πολιτικούς της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ενώ κατά το σύντομο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο και την κυβέρνησή του επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί ένα από τα πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα κυβερνητικά προγράμματα τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία.

Οι επαφές του γερμανικού ιδρύματος στην Ελλάδα δεν είναι τυχαίες. Το «ίδρυμα Καραμανλή», πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, το ΕΛΙΑΜΕΠ και το ΙΟΒΕ είναι μερικές από αυτές. Τι συνδέει το ίδρυμα με τις επαφές του στην Ελλάδα; Μα η προσήλωση στην μνημονιακή πολιτική που επιβάλλεται στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύτηκε ένας από τους πλέον «σκληρούς» υποστηρικτές της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και μάλιστα ο πολιτικός προϊστάμενος των κατασταλτικών μηχανισμών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας.

Όμως, το ίδρυμα δεν εκπαιδεύει μόνο πολιτικούς, αλλά και δημοσιογράφους. Στα σεμινάρια που είχαν ξεκινήσει στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του 2012, ως εκπαιδευτές, συμμετείχαν δημοσιογράφοι και αναλυτές πλήρως ευθυγραμμισμένοι με την στρατηγική της τρόικας στην Ελλάδα. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» και του ΣΚΑΙ, γνωστός για τους δεσμούς του με την Γερμανία, Τάσος Τέλλογλου, ήταν ένας από αυτούς. Ως εκπαιδευόμενοι επελέγησαν οκτώ Έλληνες δημοσιογράφοι έως 33 ετών, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από αντίστοιχο αριθμό Γερμανών συναδέλφων τους.

Η διευθύντρια του γερμανικού ιδρύματος, η κα Σουζάνα Φογκτ συναντά πολύ συχνά στο γραφείο της στην οδό Μουρούζη δημοσιογράφους και διαμορφωτές της ελληνικής κοινής γνώμης. Σε κάποιους από αυτούς, οι οποίοι είναι γερμανόφιλοι, παραχωρεί και συνεντεύξεις εξηγώντας την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών. Το ίδρυμα Αντενάουερ δεν είναι το μοναδικό γερμανικό ίδρυμα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και μάλιστα με εξαιρετικά μεγάλη ένταση από την στιγμή που η χώρα μας εντάχθηκε στον μηχανισμό στήριξης. Είναι προφανές ότι η γερμανική ελίτ επιδιώκει να ελέγξει και τον τομέα της ενημέρωσης στην Ελλάδα, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη την κεντρική αντίληψη του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην ευρωζώνη και βεβαίως στην Ελλάδα.

Κάποιοι, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τεκμηριωθεί κάτι τέτοιο, υποστηρίζουν ότι μέσω των γερμανικών ιδρυμάτων αξιοποιούν μεγάλα χρηματικά ποσά ώστε η προθυμία των opinion makers που βρίσκονται στην υπηρεσία της μνηομονιακής πολιτικής να γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Και τα γερμανικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι πολλά.

Κάνοντας καμπάνια για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Τον Ιούνιο του 2010, στην εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της SIEMENS, είχε κληθεί να καταθέσει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της διαφημιστικής και εταιρείας πολιτικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων Civitas Γιώργος Φλέσσας.

Υπενθυμίζεται ότι η Civitas είναι η εταιρεία που είχε αναλάβει την επικοινωνιακή καμπάνια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 έως το 2009. Επίσης είχε αναλάβει την αντιμετώπιση κρίσεων για εταιρίες που βρέθηκαν στο επίκεντρο σκανδάλων, όπως η HDW, της εμπλεκόμενης εταιρίας με το σκάνδαλο των υποβρυχίων, της Ericson την περίοδο των υποκλοπών, της ιδιοκτήτριας εταιρίας του Sea Diamond που ναυάγησε στη Σαντορίνη.

Ο Γ. Φλέσσας είχε καταθέσει στην Επιτροπή της Βουλής ότι η Civitas συνεργαζόταν με τη Siemens από το 2001. Την περίοδο που είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τη SIEMENS η εν λόγω εταιρεία μοίραζε αφειδώς διαφημίσεις στον ελληνικό Τύπου. Σύμφωνα, ωστόσο, με την κατάθεση του ίδιου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, το μοίρασμα της διαφήμισης δεν συνιστούσε απόπειρα «εξαγοράς του Τύπου», αλλά όπως είχε υποστηρίξει απλώς είχε συμπέσει με την καμπάνια της εταιρίας την εποχή εκείνη για την κοινωνική προσφορά της SIEMENS στην Ελλάδα. Επίσης είχε αποκαλύψει ότι η εταιρία του πρόσφατα είχε ολοκληρώσει πρότζεκτ προκειμένου να «δημοσιοποιήσει» τα μέτρα της Τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Με λίγα λόγια η εταιρεία Civitas είχε αναλάβει την εξής δουλειά: Ένα μέρος της επικοινωνιακής πολιτικής του ΔΝΤ από την εταιρία EURO RSCC για να «περάσει» επικοινωνιακά στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα την «αναγκαιότητα» της επιβολής των μέτρων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό. Ωστόσο ο κ. Φλέσσας είχε απαντήσει ως εξής: «Κάνουμε απλώς monitoring, παρακολουθούμε τι λένε τα ελληνικά Μέσα και τους το μεταφέρουμε»

Δικαίως και εύλογα, στο πλαίσιο της εξεταστικής επιτροπής, ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης είχε παρατηρήσει «Με τα χρήματα που αφαιρεί από τους Έλληνες εργαζόμενους η Τρόικα πληρώνει διαφημιστικές εταιρείες για να προπαγανδίζει τα μέτρα».

Όπως είχε πει μάλιστα ο Γ. Φλέσσας ανάμεσα στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει η Civitas προκειμένου να κάνει γνωστά τα μέτρα της Τρόικας ήταν και η οργάνωση συναντήσεων με δημοσιογράφους. «Μας ζητήθηκε κάποια στιγμή. Οι εκπρόσωποι της τρόικας θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης και μας ανατέθηκε να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους να πάνε την τάδε ώρα στη Μεγάλη Βρετανία για να τους μιλήσουν» είχε αποκαλύψει στην Επιτροπή της Βουλής ο κ. Φλέσσας. Φυσικά όλα τα προηγούμενα χρόνια η Civitas χορηγούσε πακέτα διαφημίσεων, πολλών χιλιάδων ευρώ, σε συγκεκριμένα ΜΜΕ.

Είναι δύσκολο λοιπόν να σκεφτεί κανείς ότι οι δημοσιογράφοι που ήλθαν σε επαφή με την εταιρεία, ώστε να ενημερωθούν για την «αναγκαιότητα» της επιβαλλόμενης από την τρόικα πολιτικής ή τα ΜΜΕ που έλαβαν διαφημιστικές καμπάνιες θα μπορούσαν να ασκήσουν κριτική στη μνημονιακή πολιτική. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως "στήνεται" ο μηχανισμός προπαγάνδας στην Ελλάδα ώστε να διευκολύνεται το έργο της κυβέρνησης, να λανσάρονται ως «αναγκαίες» οι λαοκτόνες πολιτικές που επιβάλλει η τρόικα και τελικά να συντηρείται ένα παρασιτικό σύστημα σε βάρος του λαού μας.

Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας ΕΔΩ

Οριστικά αυθαίρετο το The Mall Athens. Το ερώτημα είναι ίσως ρητορικό, γιατί αποτέλεσμα δεν νομίζουμε να υπάρξει: Θα γκρεμιστεί; ...θα δείξει!!!

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/08/mall-athens.html

"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι, κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες"

"Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα: "Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει, και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη, 
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα, που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."

Δεν ξέρω γιατί αλλά η κατασκευή του  «The Mall Athens», στο Ψαλίδι Αμαρουσίου θυμίζει το ακριβώς αντίθετο του "γιοφυριού της Άρτας". Το ένα το θεμελίωσαν πάνω στην όμορφη γυναίκα του πρωτομάστορα το δεύτερο πάνω σε νομικές παραβάσεις και πολιτικές παρεμβάσεις με το ντόπιο καπιταλιστικό κατεστημένο. Ήταν η εποχή που είχε στοιχειώσει ολόκληρος ο ελληνικός λαός μπροστά στην "Νέα Τάξη Πραγμάτων" για την "Δυνατή Ελλάδα του Ευρώ" και τις "Τρίχες Κατσαρές" των κυβερνήσεων Σημίτη. Από τότε πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια αγώνων της τοπικής κοινωνίας των ολίγων Μαρουσιωτών (οι πολλοί  μάλλον δεν ήξεραν ή δεν είχαν άποψη) με αποτέλεσμα να φθάσουμε σε μία ηθική δικαίωση σήμερα, χωρίς όμως πρακτικό ή χρηστικό αποτέλεσμα του κράτους δικαίου και της νομιμότητας.

ΣΣ: Ετικέτες επιβεβαίωσης - εμείς τα γράφαμε και αυτοί μας γράφανε...



Το ερώτημα είναι ίσως ρητορικό, γιατί αποτέλεσμα δεν νομίζουμε να υπάρξει: 
Οριστικά αυθαίρετο το The Mall Athens. Θα γκρεμιστεί;

Ακολουθεί μία ενδιαφέρουσα περιγραφή από τον Τομέα: 
GREEN BLOG

Νάσος

Δικαίωσε μέσα στον Αύγουστο τις προσφυγές Μαρουσιωτών η Ολομέλεια του Συμβουλίου

της Επικρατείας, κρίνοντας ως παράνομη την ανέγερση του «The Mall Athnes», στο Ψαλίδι. Απίθανη θεωρείται η κατεδάφιση του εμπορικού κέντρου, αλλά είναι ανοιχτός ο δρόμος για επιβολή υψηλών προστίμων.

Χρειάστηκε μία ολόκληρη δεκαετία δικαστικών αγώνων, αλλά τελικώς οι κάτοικοι και φορείς του Αμαρουσίου, που είχαν προσφύγει κατά της ανέγερσης του εμπορικού κέντρου «The Mall Athens» στην περιοχή του Ψαλιδίου δικαιώθηκαν, τουλάχιστον σε ηθικό επίπεδο. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έγραψε πρόσφατα τους τίτλους τέλους στην πολύκροτη υπόθεση, κηρύσσοντας άκυρη την οικοδομική άδεια ανέγερσης του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της Νοτιανατολικής Ευρώπης.

Επόμενο ήταν ο κ. Δορύλαος Κλαπάκης (ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος στο Μαρούσι) και οι συνεργάτες του, που για πολλά χρόνια πρωτοστάτησαν στους δικαστικούς αγώνες κατά του «The Mall Athens», να αισθάνονται πλέον πλήρως δικαιωμένοι, αν και το ιδιόκτητο εμπορικό ακίνητο της LAMDA DEVELOPMENT, του Ομίλου Λάτση, είναι απίθανο να κατεδαφιστεί, παρά την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Το ιστορικό της παρανομίας

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, παρακολουθώντας περιληπτικά πώς κύλησε η ιστορία από το πρώην Χωριό Τύπου στο εμπορικό μεγαθήριο και από εκεί στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ.

● Το 2001, με πρωθυπουργό της χώρας τον κ. Κώστα Σημίτη, ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων (ΠΕΧΩΔΕ) Κώστας Λαλιώτης συντάσσει τον νόμο 2947/2001 (περί Ολυμπιακής Φιλοξενίας), ο οποίος προβλέπει στο Χωριό Τύπου τη λειτουργία «χώρου υποδοχής πολεοδομικού κέντρου», αλλάζοντας τις μέχρι τότε χρήσεις γης στην περιοχή, που ήταν αμιγής κατοικία.

● Το 2003, η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφαίνεται ομόφωνα ότι ο προαναφερόμενος νόμος είναι αντισυνταγματικός, με το σκεπτικό ότι επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το οικιστικό περιβάλλον. Ωστόσο, παρά την απόφαση, οι εργασίες ανέγερσης του «The Mall Athens» συνεχίζονται, προκαλώντας την κατάθεση ερώτησης στη Βουλή εκ μέρους του ΚΚΕ, το οποίο καταγγέλλει τις αρμόδιες αρχές για «ολιγωρία».

● Την ίδια ακριβώς χρονιά, και προκειμένου να… παρακάμψει το εμπόδιο του ΣτΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με εισηγητή τον τότε υπουργό Πολιτισμού και σημερινό αντιπρόεδρο της δικομματικής κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, φέρνει και ψηφίζει στη Βουλή ως νόμο την ακυρωμένη από το ΣτΕ άδεια. Η επιδίωξη ήταν, με βάση την «ανακάλυψη» ότι ο νόμος επέχει θέση αδείας, να μην μπορεί να γίνει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

● Παρά το παραπάνω «τρικ», πολίτες του Αμαρουσίου δεν το βάζουν κάτω και προσφεύγουν εκ νέου στο ΣτΕ, ζητώντας την ακύρωση του συγκεκριμένου αντισυνταγματικού νόμου, επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, και το άρθρο 93 του Συντάγματος, που ορίζει ότι τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο το περιεχόμενο του οποίου είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα.

● Ερχόμαστε στον Φεβρουάριο του 2008, οπότε το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ, με την 391/2008 απόφασή του, τάσσεται υπέρ της αποδοχής της προσφυγής κατοίκου του Αμαρουσίου για την υπόθεση του εμπορικού κέντρου. Έτσι, για πρώτη φορά γίνεται δεκτό το δικαίωμα ευθείας προσβολής εναντίον νόμου.

Παράλληλα, η υπόθεση κρίνεται ως πολύ σημαντική και παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου. Η εισήγηση του τότε συμβούλου και νυν αντιπροέδρου του ΣτΕ Ν. Ρόζου ήταν υπέρ των κατοίκων του Αμαρουσίου, που ζητούσαν την ακύρωση του νόμου 3207/2003, με τον οποίο τροποποιήθηκε το πολεοδομικό σχέδιο του Αμαρουσίου, προκειμένου να ανεγερθούν κτήρια με μεγάλο συντελεστή δόμησης, χωρίς καν την έκδοση οικοδομικών αδειών. Ο κ. Ν. Ρόζος θεωρούσε ότι ο νόμος 3207/2003 συγκρούεται ευθέως με το άρθρο 24 του Συντάγματος, καθώς επιφέρει επιδείνωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής και του οικιστικού περιβάλλοντος του Αμαρουσίου.

● Φθάνουμε τον Μάρτιο του 2010, οπότε η Ολομέλεια του ΣτΕ αναβάλλει την έκδοση της τελικής απόφασης προκειμένου να αποφανθεί το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) για ανάλογη υπόθεση στο Βέλγιο. Η κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ήταν ότι ακόμη κι αν το Σύνταγμα δεν επιτρέπει να ελεγχθεί ένας νόμος, το δικαστήριο οφείλει να βρει τρόπο να ξεπεράσει το πρόβλημα και να εκδικάσει την υπόθεση. Η ετυμηγορία του αποτέλεσε μονόδρομο για τους Έλληνες δικαστές…

● Μεσολάβησαν κι άλλες αναβολές της εκδίκασης, για να φθάσουμε το 2013 στην οριστική και αμετάκλητη απόφαση του ΣτΕ, με την οποία κηρύσσεται άκυρη η οικοδομική άδεια ανέγερσης του «The Mall Athens».

Η τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου έγινε υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Μενουδάκου, λίγο πριν αυτός αποχωρήσει από το Σώμα λόγω συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας. Σε αυτήν δεν ακολουθήθηκε ο δρόμος που είχε χαράξει το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ, το οποίο και είχε κρίνει ως αντισυνταγματικό τον περίφημο «νόμο Βενιζέλου» (3207/2003). Ίσως σε αυτό να έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι στο ΣτΕ μπορεί να προσβληθούν μόνον πράξεις της διοίκησης που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογήν ενός νόμου και όχι ευθέως ο ίδιος ο νόμος.

Έτσι, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο υιοθέτησε το σκεπτικό ότι δεν είναι δυνατόν διοικητικές πράξεις, όπως η έκδοση οικοδομικής άδειας, να θεσπίζονται με νόμο, διότι με αυτόν τον τρόπο φαλκιδεύεται το δικαίωμα των πολιτών για δικαστική προστασία.

Συμμορφούμενοι με τη νομολογία του ΔΕΚ, οι δικαστές της Ολομέλειας δέχθηκαν κατ’ αρχήν ότι μπορεί η διοίκηση με νόμο να χορηγεί οικοδομική άδεια, ωστόσο έκριναν ότι σε αυτήν την περίπτωση πρέπει αυτό να γίνεται με τις προδιαγραφές που θα τηρούνταν εάν γίνονταν με διοικητική πράξη, δηλαδή με υπουργική απόφαση.

Στο πλαίσιο αυτό, στο «μικροσκόπιο» των Ελλήνων δικαστών μπήκε το κατά πόσο ο επίμαχος νόμος συμμορφωνόταν προς τις επιταγές που θέτει το άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος. Και σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας, η οικοδομική άδεια για την κατασκευή του «The Mall Athens» είναι άκυρη, διότι δεν συντάχθηκε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και οι πολεοδομικές ρυθμίσεις έγιναν με μελέτη που δεν ήταν επαρκής και αιτιολογημένη.

Τι θα γίνει από δω και πέρα

Ο Δήμος Αμαρουσίου οφείλει να συμμορφωθεί με τα όσα επιτάσσει η δικαστική ετυμηγορία. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να δούμε το 75.000 τ.μ. εμπορικό μεγαθήριο να γκρεμίζεται ως ένα απλό αυθαίρετο. Όπως υποστηρίζουν νομικοί κύκλοι, οι ιδιοκτήτες του εμπορικού κέντρου έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν εκ των υστέρων στη μελέτη περιβαλλοντικών όρων, ώστε να ξεπεραστεί ο «σκόπελος», όπως έχει συμβεί σε ανάλογη περίπτωση που έχει εξεταστεί από το ΔΕΚ.

Πάντως, ακόμη κι αν το «The Mall Athens» παραμείνει στη θέση του, στο Ψαλίδι Αμαρουσίου, αυτό δεν εμποδίζει την Πολεοδομία να προχωρήσει στην επιβολή υψηλών προστίμων ανέγερσης και διατήρησής του. Ωστόσο, το ύψος αυτών και κυρίως η είσπραξή τους θα εξαρτηθεί από τις σκληρές διαπραγματεύσεις που αναμένονται μεταξύ των δύο πλευρών…



Ο Καραμανλής στος 4.2.2003: «Περίπτωση αλλαγής των όρων διαγωνισμού μετά το άνοιγμα των προσφορών», «δόθηκε δώρο μια υπεραξία περίπου 145 δισ. (δρχ.) στον ανάδοχο του έργου»

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (VIDEO)

http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27341:chiliades-laou&catid=270:agioreitika-nea&Itemid=761

Ανταπόκριση Άγιο Όρος - Γιώργος Θεοχάρης

Το Άγιο Όρος εορτάζει την Έφορό του

Πάνω από τέσσερις χιλιάδες πιστών κατέκλυσε το ´´Περιβόλι της Παναγίας ´´ για να συνεορτάσει με τους Αγιορείτες πατέρες την μεγαλύτερη θεομητορική εορτή, τη Κοίμηση της Θεοτόκου.

Παρουσία περίπου δυο χιλιάδων προσκυνητών που κατέφθασαν στη χάρη της Παναγίας από κάθε γωνιά του κόσμου εορτάζεται η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Ιβήρων

Χοροστατούντος του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, κ. Ανθίμου και συμπροσευχόμενου του μητροπολίτη  Λαγκαδά, κ. Ιωάννη, τελέστηκε το απόγευμα η Ιερά παράκληση και στη συνέχεια με πομπή η εικόνα θα Παναγίας της Πορταΐτισσσας μεταφέρθηκε στο καθολικό της Μονής όπου εψάλλει πολυαρχιερατικός πανηγυρικός εσπερινός.

Περίπου πεντακόσιους προσκυνητές βρίσκονται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου όπου φυλάσσεται η Αγία ζώνη της Θεοτόκου και τιμάται ιδιαιτέρως η  μητέρα του Θεού.

Επίσης, πανηγυρίζουν αρκετά κελιά της Αγιορείτικης Πολιτείας .

Δείτε το βίντεο...

Ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος από τις απάνθρωπες και σατανικές δυνάμεις του Σιωνισμού και της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, είναι αναπόφευκτος...

http://www.pentapostagma.gr/2013/08/g-pagosmios-polemos.html#ixzz2dAd2W2R9

Β.ΝΤΡΙΤΣΑΣ / 26.8.2013
Φαίνεται πως οι δυνάμεις της Σιωνιστικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης (τη χαρακτηρίζω ''Σιωνιστική'', γιατί πράγματι από τους σιωνιστές κατευθύνεται), έχουν βάλει στο στόχο την καταστροφή μιας πρόσθετης χώρας. ΄Οπως και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαυίας, του Ιράκ και της Λιβύης έτσι και τώρα με ψεύτικα επιχειρήματα θα επιχειρήσουν έναν αιματηρό και απάνθρωπο πόλεμο, ο οποίος ενδέχεται να εξελιχθεί σε Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για τον επικείμενο Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν γραφεί κάποια πράγματα. Παραθέτω απόσπασμα ενός άρθρου από μια ιστοσελίδα, για να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η Μασονία είναι θυγατρική της ''ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ Α.Ε.''. ''Το 1871 ο Άλμπερτ Πάικ, ηγέτης της αμερικανικής μασονίας, προβλέποντας με ακρίβεια τους δύο πρώτους παγκοσμίους πολέμους, είχε γράψει πως «ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους Εβραίους και θα φέρει τον βιβλικό Αρμαγεδώνα…» Εκατόν τριάντα σαράντα (περίπου) χρόνια μετά, τα γραφόμενα του μασόνου ηγέτη αποδεικνύονται σχεδόν προφητικά(!), αφού η ραγδαία κλιμάκωση της έντασης που υπάρχει μεταξύ Ανατολής και Δύσης φαίνεται να οδηγεί σε μία ολική σύγκρουση, η οποία θα σημάνει το τέλος των παραδοσιακών θρησκειών και την τελική εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων…

Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, υπάρχει μία επιστολή στη βιβλιοθήκη του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου, η οποία κάνει λόγο για τρεις παγκόσμιους πολέμους, το τέλος των οποίων θα εγκαθιδρύσει τη Νέα Παγκόσμια Τάξη. Την επιστολή είχε γράψει ο Άλμπερτ Πάϊκ, ηγέτης της αμερικανικής Μασονίας, στον Τζουζέπε Ματσίνι, επικεφαλής της ευρωπαϊκής Μασονίας, στις 15 Αυγούστου του 1871. Ο Πάικ, πέρα από τέκτοντας ήταν ιλλουμινάτι, αλλά και δημιουργός μίας σέκτας που πίστευε στον Εωσφόρο, με το όνομα «Τάγμα του Παλλάδιου»…

Σχετικά με την αυθεντικότητα της επιστολής, έχει ξεσπάσει μεγάλη διαμάχη μεταξύ συγγραφέων και ιστορικών, η οποία έχει μεταφερθεί και στο αμερικανικό διαδίκτυο, σε πολλά site και forum. Το περιεχόμενο όμως της επιστολής ανέφερε χαρακτηριστικά «Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος πρέπει να έρθει προκειμένου να επιτρέψει στους ιλλουμινάτι να ανατρέψουν τους Τσάρους στην Ρωσία και να καταστήσουν την χώρα ένα φρούριο του αθεϊστικού κομμουνισμού… Ο Β’ Παγκόσμιος θα επιτρέψει στους Σιωνιστές να οικοδομήσουν το κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και, ταυτόχρονα, θα ισχυροποιήσει τους κομμουνιστές τόσο, ώστε να καταλάβουν την Ευρώπη (τελικά κατέλαβαν την μισή)… Ο Γ’ Παγκόσμιος θα γίνει στη Μέση Ανατολή ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους εβραίους και θα φέρει τον βιβλικό Αρμαγεδώνα…». Συνεπώς, και συγκρίνοντας προσεκτικά τις προσφατες παγκόσμιες εξελίξεις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος από τις απάνθρωπες και σατανικές δυνάμεις του Σιωνισμού και της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, είναι αναπόφευκτος. ... 

Σχόλιο στο Κερδίζει έδαφος το σενάριο μιας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.

ΓΙΑΤΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ;

http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27270:giati-ftiachnou&catid=244:diafora-peri-zohs&Itemid=723

Προσφορά Φανουρόπιτας-Είναι ένα λαϊκό έθιμο σχετικά πρόσφατο που έχει γίνει πλέον πανελλήνιο

Η πίτα του Αγίου Φανουρίου είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου (27/08) και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.

Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων
αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο.
Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει. Βεβαίως προτιμητέο θα ήταν τα κίνητρα και οι εκδηλώσεις να ήταν περισσότερο πνευματικού χαρακτήρα αλλά στο χέρι μας είναι να έχουμε και πνευματική ωφέλεια. Μπορούμε για παράδειγμα να φτιάξουμε εμείς την πίτα και όχι να την αγοράσουμε έτοιμη, να μάθουμε το απολυτίκιο του Αγίου και τον βίο του, να συμμετέχουμε ενεργά στις ακολουθίες που γίνονται προς τιμή του Αγίου και να μην μένουμε μόνο στην προσφορά της φανουρόπιτας.

Άλλωστε ο Άγιος, αυτό είναι που θέλει από εμάς, την ειλικρινή συμμετοχή μας και την προσευχή μας, έτσι ώστε να μεσιτεύει όπως και κάθε Άγιος στον Χριστό, για την σωτηρίατης ψυχής μας και αν κάτι θέλουμε οπωσδήποτε να μας φανερώσει, αυτό ας είναι ο σωστός δρόμος που θα μας οδηγήσει στην αιώνια βασιλεία Του. Αμήν.