Daily Mail:…αεροπλανιές με λεφτά έσωσαν την Ελλλάδα !!!

http://www.antinews.gr/2013/08/25/225183/

Κάποτε λέγαμε ότι θα έρθουν… καραβιές με χρήματα, αλλά μετά την αποκάλυψη της Daily Mail θα λέμε ότι στην Ελλάδα τα λεφτά ήρθαν με… αεροπλανιές. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ρευστό 10 δις ευρώ ήρθε τον Ιούνιο του 2011 με αεροπλάνα, προκειμένου να μην καταρρεύσει η ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα. Ήταν τότε που ο Βενιζέλος θα γινόταν υπουργός Οικονομικών για να σώσει τη χώρα, τότε που η ανυποληψία ήταν καθημερινό φαινόμενο για την Ελλάδα.

Σύμφωνα με το άρθρο: «Δεν ήταν ούτε αποστολή για να σωθούν ζωές ούτε να για διατηρηθείμια εύθραυστη δημοκρατία, όπως οι διάσημες αερογέφυρες στο Βερολίνο μετά τον Πόλεμο,αλλά για να προστατεύσουν και να παρατείνουν το οικονομικό πείραμα ενός πολυεθνικούνομίσματος. Τον Ιούνιο του 2011 η Ελλάδα είχε ξεμείνει από χαρτονομίσματα. Κυριολεκτικά.Υπήρχε έλλειψη όλων των χαρτονομισμάτων εκτός από εκείνα των 10€. Οι Έλληνες είχαναπαντήσει στις απειλές της τρόικας για μπλοκάρισμα της δόσης των 12 δισ. ευρώ, αποσύρονταςαπό τις τράπεζες τις καταθέσεις τους», συνεχίζει το δημοσίευμα «Μιλάμε για τον Ιούνιο του2011», είπε στη Daily Mail ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος που επιβλέπει το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. «Οι Έλληνες έπαιρναν 1-2 εκατ. ευρώ την ημέρα από το τραπεζικόσύστημα. Οι Έλληνες χρειάστηκε να στείλουν στρατιωτικά αεροπλάνα στην Ιταλία για ναπάρουν χαρτονομίσματα. Μέχρι εκεί έφτασε η κατάσταση».

Δημόσια η τρόικα απειλούσε τους Έλληνες αλλά έστελνε στρατιωτικά και εμπορικά αεροπλάνα για να τους προμηθεύσει με δισεκατομμύρια ευρώ. Στόχος, όχι να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή αλλά το ευρώ – Daily Mail

Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 η απαίτηση για χαρτονομίσματα στην Ελλάδα είχε σχεδόν τριπλασιαστεί και οι μυστικές αποστολές ξεκίνησαν και πάλι.

Η Ελλάδα δε μπορούσε να ικανοποιήσει τη ζήτηση από τον ίδιο το λαό της. Μόνο με κέρματα και νομίσματα των 10 ευρώ δε μπορούσε να ικανοποιηθεί η ζήτηση. Μόνο η γερμανική Μπούντεσμπανκ, η Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου διαθέτουν μίτρα για να φτιάξουν χαρτονομίσματα των 500 ευρώ.

Σκόπιμα ή όχι, η ικανότητα της Ελλάδας να ικανοποιήσει την τεράστια αύξηση της ζήτησης ήταν ουσιαστικά εκτός νόμου…

Η κρίση θα μπορούσε να εξαπλωθεί στη Μεσόγειο σε χρόνο dt. Οι επενδυτές ανησυχούσαν για την Ιταλία.

Η μεταφορά χρημάτων μέσω των μυστικών πτήσεων ήταν μόνο η αρχή. Μόνο το πρώτο στάδιο της αποστολής. Με φορτηγά και πλοία, τα λεφτά έφταναν στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά. Από τη Ρόδο και την Κέρκυρα μέχρι την Κρήτη και την Κομοτηνή, με κάθε τρόπο διακινούνταν τα λεφτά.

Την περίοδο 2009-2011 έφεραν στην Ελλάδα με πτήσεις κάργκο 21 δισ. ευρώ

Εργάτες δούλευαν και τη νύχτα για να εξασφαλίσουν πως τα χρήματα θα έφταναν στις τράπεζες, αναφέρει η εφημερίδα.

«Όλη αυτή η επιχείρηση έγινε χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι το παραμικρό. Τους Έλληνες τουςένοιαζε να έχουν λεφτά τα ΑΤΜ και να συνεχίσουν αυτά να λειτουργούν.

Παρόλα αυτά, κάτω από τη μύτη τους, γινόταν μια νομισματική επανάσταση…».

Δεν μπορείτε να πείτε. Θα γινόταν μια πολύ ωραία ταινία με κατασκόπους, κλέφτες κι αστυνόμους

Στοχασμοί για την ελευθερία! (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Στοχασμοί για την ελευθερία!

Μια λέξη που βρίσκεται ολημερίς και ολονυχτίς στα χείλη των ανθρώπων όπου γης και από καταβολής κόσμου. Κυρίως είναι μία συμπαθέστατη λέξη-διακήρυξη πολιτικών και συνταγματικών κειμένων.

Απάτη μεγάλης ολκής, αφού πρόκειται για μία εξωκοινωνική και εξωϊστορική διακήρυξη, που μπαίνει στα μεταφυσικά σύνορα.

Αυτή την αλήθεια μας την είπε με τον πιο εύγλωττο τρόπο ο τραγικός Αισχύλος, στον Προμηθέα Δεσμώτη,λέγοντας: "Έξω από τον Δία κανείς ελεύθερος δεν είναι" (στ. 50)

Το ζητούμενο είναι τούτο: Ως πότε ο άνθρωπος θα αυταπατάται ότι είναι ελεύθερος ή ότι μπορεί να γίνει πραγματικά ελεύθερος.

Αυτό όμως δεν θα το τολμήσει γιατί "ένας μύθος είναι απαραίτητος για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή του",όπως έγραφε στα 1940 ο διανοητής Δ. Γληνός (βλ. Πρόλογό του στον "Σοφιστή" του Πλάτωνος, εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα, 1940, σελ. 227).

Εξάλλου, ο γνωστός κοινωνικός φιλόσοφος Έριχ Φρομ, διαπραγματεύθηκε το πρόβλημα της Ελευθερίας,καταλήγοντας στην άποψη ότι ο άνθρωπος τη φοβάται (βλ. το έργο του: "Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία" εκδ. "Μπουκουμάνη", Αθήνα 1971).

Πραγματική ελευθερία δεν υπήρξε, δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει.

Αθήνα, 25/08/2013

Ο ανελεύθερος πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Φώτης Αλεξόπουλος: Εμείς ζητάμε Προαστιακό στην Ηλεία και αυτοί μας φέρνουν ξανά τον « Καρβουνιάρη».. ..

                 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εμείς ζητάμε Προαστιακό στην Ηλεία και αυτοί μας φέρνουν ξανά τον « Καρβουνιάρη».. ..

 

Βαρθολομιό 24/8/2013

 

Αν είναι δυνατόν….

Το Διαβάσαμε και αυτό… Τι άλλο θα ακούσουμε θεέ μου.

Ετοιμάζουν την Ταχεία της δεκαετίας του 1980 για τον σιδηρόδρομο της Πελοποννήσου…

Ποιος τους είπε ότι, επειδή μας δίνουν την δυνατότητα κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε, έχουν το δικαίωμα να μας τρελάνουν?

Εμείς ζητάμε ανάπτυξη με  γρήγορες συγκοινωνίες και αυτοί μας φέρνουν τον «Μουντζούρη»….

Θέλουν  να μας κατηγοριοποιήσουν στους «Μουσειακούς»  Νομούς?

Επιτέλους, υπάρχει κάποιος να τους Σταματήσει ?

Εμείς ζητάμε Προαστιακό και αυτοί μας φέρνουν ξανά τον Καρβουνιάρη…

Φώτης Αλεξόπουλος

Πολιτευτής Νομού Ηλείας

Γραμματέας ΙΝΚΑ /Γ.Ο.Κ.Ε

ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ: Περιηγηθείτε εικονικά στην θρυλική Αγία Σοφία στην Πόλη!

http://dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=2886&catid=22

Ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ή σύμφωνα με τις άλλες ονομασίες που του αποδίδονται « Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, Μεγάλη Εκκλησία », αποτελεί αναμφίβολα το γνωστότερο και δημοφιλέστερο μουσειακό χώρο της Κωνσταντινούπολης και πόλο έλξης για κάθε επισκέπτη, αφού όλοι έχουμε ακούσει και διαβάσει δοξασίες και θρύλους γι’ αυτήν, που φανερώνουν τη λαμπρότητα και τη μεγαλοπρέπεια που τη διέπουν

Πατήστε πάνω στις κουκίδες για να επιλέξετε το σημείο που θα δείτε               -ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ESC

Ιδιαιτέρως όμως για τους Έλληνες Χριστιανούς η Αγία Σοφία αποτελεί κάτι το μοναδικό, κάτι το ξεχωριστό. Είναι βέβαιο πως ξυπνά σε όλους αναμνήσεις από την ιστορία του λαού μας, όχι μόνο σε θρησκευτικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο. 

Η πρώτη, λοιπόν, επίσκεψη των ταξιδιωτών που φθάνουν στην Κωνσταντινούπολη είναι σίγουρα στην Αγία Σοφία, που με το απαράμιλλο «μέγεθός» της συγκινεί και εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη.

Ιστορία ανοικοδόμησης 


Ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί το σημαντικότερο και μεγαλοπρεπέστερο μνημείο της ιουστινιάνειας περιόδου. 

Ο ναός κτίστηκε στη θέση όπου ο Μ. Κωνσταντίνος, ή σύμφωνα με άλλους ο γιός του Κωνστάντιος, ίδρυσε τον πρώτο ναό της Αγίας Σοφίας που εγκαινιάστηκε το 360.

Ήταν μια ξυλόστεγη βασιλική η οποία κάηκε το 404 κατά τη διάρκεια των καταστροφών που ακολούθησαν την εξορία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Επί του Θεοδοσίου Β΄, το 415, κτίστηκε νέος ναός, ο οποίος όμως κάηκε στη στάση του Νίκα το 532. 

Έπειτα από αυτά τα γεγονότα ο Ιουστινιανός αποφάσισε να ανοικοδομήσει μία νέα εκκλησία αφιερωμένη στο Σαρκωθέντα Λόγο του Θεού, δηλαδή το Χριστό, ο οποίος από τον Απόστολο Παύλο στην Α΄ Κορ. 1:24 ήδη αποκαλείται η του «Θεού Σοφία ».





Τις εργασίες της ανοικοδόμησης του ναού επέβλεπε ο ίδιος ο Ιουστινιανός. Αυτές ξεκίνησαν το 532 και ολοκληρώθηκαν σε πέντε χρόνια, το 537, χρόνος ο οποίος θεωρείται τεράστιο κατόρθωμα για την εποχή, αλλά και τη δυσκολία κατασκευής του μνημείου.

Ο ναός εγκαινιάστηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 537 από τον Ιουστινιανό. Το 558 ο τρούλος του ναού πέφτει μετά από ισχυρό σεισμό και την ανακατασκευή του αναλαμβάνει ο Ισίδωρος, ανιψιός του ενός από τους αρχιτέκτονες του ναού. Το έργο ολοκληρώθηκε το 563 και ο ναός εγκαινιάστηκε και πάλι από τον Ιουστινιανό στις 23 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. 

Το 989 ένας ακόμα σεισμός οδήγησε στην κατάρρευση του τρούλου και της δυτικής κόγχης, ο ναός όμως επισκευάστηκε και πάλι. Η τελευταία κατάρρευση του ανατολικού τμήματος του τρούλου ήλθε το 1346, με τις τελευταίες επισκευές να μην αλλοιώνουν σημαντικά το προηγούμενο έργο του Ισίδωρου του νεότερου. 

Μετά από την άλωση της πόλης από τους Τούρκους ο ναός της Αγίας Σοφίας μετετράπη σε τζαμί, και εξωτερικά προστέθηκαν στις τέσσερις γωνίες του μιναρέδες. Το εσωτερικό τοποθετήθηκαν πίνακες που περιείχαν ρητά από το Κοράνι. Εργασίες συντήρησης έγιναν από τους διάσημους αρχιτέκτονες, αδελφούς Fossati, το 1847. 

Από το 1934 έως και σήμερα, όμως, ο ναός της Αγίας Σοφίας αποτελεί ιστορικό και αρχαιολογικό μουσείο. 

Αρχιτεκτονική


Ο ναός της Αγίας Σοφίας αποτελεί το σημαντικότερο μνημείο του τύπου της τρουλαίας βασιλικής. Χωρίς υπερβολές έχει χαρακτηριστεί ως ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής. Περιβάλλεται από δύο αυλές, τη βόρεια και τη δυτική, η οποία καλείται και αίθριο.

Το αίθριο είναι μια υπαίθρια αυλή στρωμένη με μάρμαρο, στο μέσον της οποίας ήταν τοποθετημένη η μαρμάρινη κρίνη που είχε την επιγραφή « ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ », η οποία, ως γνωστόν, διαβάζεται και ανάποδα.

sssssthdffssΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Από το αίθριο πέντε πύλες οδηγούν στον έξω νάρθηκα και έπειτα άλλες πέντε στον εσωτερικό. Η μεσαία από αυτές τις πύλες ονομάζεται Μεγάλη ή Ωραία Πύλη. Από εκεί εννέα πύλες, τρείς ανά κλίτος, οδηγούν στον κυρίως ναό. 

Εκατέρωθεν του νάρθηκα διασώζονται διάφορα προσαρτήματα υψίστης ιστορικής σημασίας. Ο κυρίως ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη, με το μεσαίο να έχει τη διπλάσια διάσταση από τα άλλα δύο. 

Σε γενικές γραμμές το εσωτερικό σχέδιο του ναού είναι απλό και έχει ως εξής : υπάρχουν τέσσερεις πεσσοί οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με υπερώα τόξα στα οποία φέρονται επιθόλια τόξα, που όλα μαζί αποτελούν τη βάση για τον τεράστιο θόλο του τρούλου. 



Πρέπει να τονίσουμε πως ο χώρος λούζεται από το άπλετο φως του ήλιου, καθώς αυτό διεισδύει στο ναό από τα εκατό παράθυρα της εκκλησίας, που δίνουν την ψευδαίσθηση πως ο θόλος κρέμεται από τον ουρανό.

Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελλάδα: H δολοφονία ενός έθνους

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/08/h_22.html

Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή… 

Της Anna Filimonova 
Κέντρο Στρατηγικών Μελετών της Μόσχας 
22 Αυγούστου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Στα τέλη Ιουλίου, οι υφυπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ενέκριναν άλλη μια δόση δανείου προς την Ελλάδα: το ποσό των 6,8 δισ. ευρώ (ενώ στο παρελθόν είχε ανακοινωθεί ότι θα διατεθούν στην Αθήνα κονδύλια ύψους 8,1 δισ. ευρώ). Αρκετές ημέρες νωρίτερα, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την πιο πρόσφατη από μια σειρά πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, η ψήφιση των οποίων αποτελούσε προαπαιτούμενο για τη παραλαβή δανείων από τους διεθνείς πιστωτές της χώρας: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Για να προωθηθεί όσο γινόταν πιο σύντομα η νομοθεσία, οι βουλευτές κλήθηκαν εσπευσμένα από το Θερινό Τμήμα της Βουλής. Η ψηφοφορία αυτή ήταν η πρώτη «δοκιμασία αντοχής» για το νέο κυβερνητικό σχήμα, το οποίο ανέλαβε καθήκοντα στις 25 Ιουνίου, μετά την αποχώρηση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) από το κυβερνητικό συνασπισμό με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. 

Μέσω της προβλεπόμενης διαδικασίας, το Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νέο φορολογικό κώδικα, αλλά και ένα σύστημα απολύσεων, σύμφωνα με το οποίο θα μεταταχθούν περίπου 12.500 δημόσιοι υπάλληλοι στα πλαίσια ενός «προγράμματος κινητικότητας». Το τελευταίο σημαίνει ουσιαστικά ότι η Δημοτική Αστυνομία θα καταργηθεί και 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Επιπλέον, 3.500 εκπαιδευτικοί, 2.500 σχολικοί φύλακες και 2.500 υπάλληλοι της τοπικής αυτοδιοίκησης και εργαζόμενοι σε υπουργεία αναμένεται να υποβληθούν στην ίδια διαδικασία. Οι εργαζόμενοι σε εφεδρεία θα πληρώνονται το 75 % του μισθού τους. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε ότι μέσα σε δύο χρόνια, 15.000 από τους συνολικά 700.000 εργαζόμενους του δημόσιου τομέα θα έχουν απολυθεί. Οι υπάλληλοι θα τίθενται σε διαθεσιμότητα αναγκαστικά, εάν αρνηθούν να το πράξουν εθελοντικά. Όποιος αρνείται να κινηθεί προς τη νέα του θέση, ως μέρος των «μετατάξεων», θα απολύεται αναγκαστικά. Τα σχέδια αυτά έχουν ήδη προκαλέσει μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσα στις οποίες ήταν και κάποια μαζικά συλλαλητήρια μπροστά στο Κοινοβούλιο. 

Όταν η Ελλάδα έγινε δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το έπραξε με την προϋπόθεση ότι θα ιδιωτικοποιήσει τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της που ελέγχονταν από το κράτος. Κατά συνέπεια, αρκετές σημαντικές βιομηχανίες και πέντε μεγάλες τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν. Το μερίδιο του κράτους στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αρχικά μειώθηκε στο 50 % και στη συνέχεια στο 33 %. Αμέσως μετά τις τράπεζες, ήρθε η σειρά να ιδιωτικοποιηθούν η δημόσια εταιρεία τηλεπικοινωνιών (ΟΤΕ) και τα εργοστάσια παραγωγής δομικών υλικών. Ενώ η χώρα διέθετε αρκετά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης και κλωστοϋφαντουργίας, δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα για δείγμα. Ακόμη και η παραγωγή του φημισμένου κονιάκ Μεταξά παραδόθηκε στα χέρια της βρετανικής εταιρείας Grand Metropolitan. Η κυβέρνηση αποσύρθηκε επίσης από την εξαιρετικά κερδοφόρα δραστηριότητα της ναυτιλίας και έχει αρχίσει το ξεπούλημα των ναυπηγείων της χώρας, τα οποία έχουν πλέον σχεδόν εξαφανιστεί, όπως και τα λιμάνια της. Σύμφωνα με οδηγίες της ΕΕ, συρρικνώθηκαν η αλιεία, η αμπελουργία και ο αριθμός των εργοστασίων οινοποιίας, καθώς και πολλές άλλες γεωργικές επιχειρήσεις. 

Μέχρι ενός σημείου, το λεγόμενο «ελληνικό θαύμα» βασίστηκε στις αμερικανικές μεταπολεμικές επιδοτήσεις και στη συνέχεια, πιο πρόσφατα, στη στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πολιτικής τάξης, της οποίας το κατ’ εξοχήν δόγμα ήταν η τυφλή εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τη βοήθεια διεθνών πιστωτών. Δημιουργώντας ένα κράτος πρόνοιας με «ενέσεις» που προέρχονταν από χρηματοπιστωτικά κέντρα της Δύσης, η Ελλάδα υπονόμευσε το σύστημα της ίδιας της αυτοδιαχείρισης και ανεξαρτησίας της. 

Εν τω μεταξύ, ο στόχος της διεθνούς κοινότητας κάθε άλλο παρά ήταν η διατήρηση της δομής της εξουσίας ή της δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Στόχος της,στην πραγματικότητα, ήταν η πτώχευση της χώρας. 

Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι μία ανάδελφη χώρα μέσα στο σημερινό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αφού επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η Ορθοδοξία. 

Μόλις το επίπεδο του εξωτερικού χρέους στην Ελλάδα και η εξαθλίωση ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού ξέφυγαν από τον έλεγχο της κυβέρνησης, ο διεθνής κορπορατισμός άρχισε να αγοράζει τμήματα της ελληνικής επικράτειας και ελληνικά ομόλογα. 

Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το πεδίο δοκιμών των μεθόδων με τις οποίες μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή. Η ιδέα της διεθνούς «οικονομικής βοήθειας» (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το 2010, το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είχε φτάσει τα 432,500,000,000 ευρώ) όχι μόνο δεν εμποδίζει την κατάρρευση της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και την επιταχύνουν. Οι συμφωνίες που συνυπογράφτηκαν από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Οκτώβριο του 2011 και είχαν υποτίθεται ως στόχο την διαγραφή του 50 % του χρέους της Ελλάδας στην πραγματικότητα εφαρμόζονται μόνο για να διαγραφούν τα χρέη του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα (τραπεζών, επενδυτικών κεφαλαίων και ούτω καθεξής). 

Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται από την ελληνική κυβέρνηση υπό την πίεση της "τρόικας" (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) απέκτησαναπροκάλυπτα εκβιαστικό χαρακτήρα, ενώ τα μέτρα για μείωση του προϋπολογισμούκυριολεκτικά κατέστρεψαν όλες τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη της χώρας. 

Το 2011 οι κυβερνώντες την Ελλάδα ίδρυσαν το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, αφού λανσάρισαν το σλόγκαν «Πρόοδος μέσω της ιδιωτικοποίησης». Στόχος ήταν η εκποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας - παραλίες, δάση, νησιά, αρχαιολογικοί χώροι – προκειμένου να πουληθούν σε εύπορους ξένους. 

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η αύξηση του φόβου και της απελπισίας των Ελλήνων, η μαζική έξοδος των πολιτών στους δρόμους (οι απεργίες, καταγγελίες κατά εργοδοτών και κυβέρνησης και οι διαδηλώσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο), καθώς και η μονοπώληση της εξουσίας καθώς ενισχύεται προοδευτικά η εξωτερική εξάρτηση. 

Όταν η αριστερά στην Ελλάδα αρνήθηκε να συμμετάσχει στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού στις αρχές του 2012, σχηματίστηκε οικουμενική κυβέρνηση από τρεις κοινοβουλευτικές ομάδες – του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) – αφού έγιναν συμφωνίες που αφορούσαν στη συνεργασία στο επίπεδο της εφαρμογής της δημόσιας πολιτικής. Ωστόσο, η "τρόικα" δεν άργησε να αντιταχθεί στα προσυμφωνημένα μεταξύ των μελών αυτής της κυβέρνησης συνασπισμού, προτείνοντας νέα αυστηρά προαπαιτούμενα και περιορίζοντας τον ρόλο και τις κινήσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Αυτό προκάλεσε μια εσωτερική πολιτική κρίση τον Φεβρουάριο του 2012. Η αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή δεν εκδηλώνεται μόνο μέσω απεργιών και διαδηλώσεων, αλλά και μέσω επιθέσεων εναντίον πολιτικών (κυρίως του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια) και βίαιων επεισοδίων στους δρόμους της ελληνικής πρωτεύουσας. 

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν τελικά να δοθεί στην Ελλάδα ένα δεύτερο πακέτο «βοήθειας», ύψους 130 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η χώρα μπορούσε να παραλάβει το ποσό αυτό μόνο μέσω ενός ειδικού ταμείου που ελέγχεται από τον κύριο χορηγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Γερμανία, η οποία στο πλαίσιο του διαλόγου με την Ελλάδα άλλαξε ύφος και άρχισε να μιλάει τη γλώσσα της ισχύος και της υπαγόρευσης: 

«Δεν έχουμε καμία πρόθεση να διορίσουμε επιτρόπους για να ελέγχουν τον κάθε Έλληνα υπουργό» δήλωσε αξιωματούχος σε συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Βουλής (Bundestag) της Γερμανίας, «αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι όλες οι φορολογικές υποχρεώσεις θα τηρηθούν. Και γι' αυτό απαιτείται στενή επιτήρηση». 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ελέγχει αυτή τη στιγμή τις ελληνικές αρχές, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι εφαρμόζονται τα μέτρα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει. 

«Από τώρα και στο εξής», αναφέρει ένας αναλυτής του Reuters, «η Ελλάδα αποτελεί ιδιοκτησία της παγκόσμιας ελίτ»... 

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να δοθεί προσοχή σε μία σημαντική λεπτομέρεια. Ενώ τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης λειτουργούν ως καλειδοσκόπιο προσβλητικών χαρακτηρισμών του ελληνικού λαού, όπως «γουρούνια που καταβροχθίζουν δάνεια», «επαγγελματίες της τσαγκαροδευτέρας», και «λαός για καρναβάλια», τα γερμανικά τραστ αμυντικής βιομηχανίαςαπολαμβάνουν χειροπιαστά οφέλη από την πώληση γερμανικών όπλων προς την Ελλάδα. Όσον αφορά το ποσοστό του προϋπολογισμού που διατίθεται σε αμυντικές δαπάνες, η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ (3 % του ΑΕΠ). Μετά την Πορτογαλία, η Ελλάδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας γερμανικών όπλων. Επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, η Angela Merkel τον προειδοποίησε, όχι μόνο σχετικά με την υποχρέωση της Ελλάδας να σεβαστεί όλες τις συμφωνίες αγοράς όπλων από τη Γερμανία που υπέγραψε, αλλά του υπενθύμισε την σκοπιμότητα της σύναψης νέων συμφωνιών. 

Παραθέτω μερικά ακόμη στοιχεία για λόγους σύγκρισης: Ενώ οι δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα μειώθηκαν κατά 9 % (2 δισ. ευρώ) κατά τις δραματικές περικοπές του προϋπολογισμού, οι συνδρομές της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 50 % (60 εκατ. ευρώ) και οι αμυντικές δαπάνες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αυξήθηκαν κατά 18,2 % (1,3 δισ. ευρώ). 

(Συνεχίζεται) 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Το “ξανθό γένος”, και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς…

http://www.antinews.gr/2013/08/25/225177/

Αυτή η «διαχρονική» ιστορία, που επανέρχεται κάθε τόσο, ότι δηλαδή η Ελλάδα δεν έχει ποτέ τίποτα να φοβάται, διότι την αγαπά και την προστατεύει η ομόδοξος Ρωσία, και ότι το ξανθό γένος θα μας σώσει, αφού έτσι  λέγανε και οι γέροντες, έχει αρχίσει να καταντά αηδία.

Από την εποχή των Ορλωφικών, ακόμη περιμένουμε το ξανθό γένος που όλο έρχεται και όλο την κάνει…

Μάλιστα, η ρωσική ναυτική επέμβαση που έγινε στο Αιγαίο εκείνη τη περίοδο, στα πλαίσια του ρωσοτουρκικού πολέμου, λίγο έλειψε να μας αφανίσει ως έθνος, αφού με την αποχώρηση των Ρώσων, ο τότε Σουλτάνος και το Διβάνι, πρότειναν την γενική σφαγή των Ελλήνων, αδιακρίτως φύλου κι ηλικίας.

Όλοι συμφώνησαν εκτός ευτυχώς από τον Τούρκο αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαϊρλή, ο οποίος κατόρθωσε τελικά να επιβάλει την άποψή του με το ακαταμάχητο επιχείρημα «Εάν φονευθώσιν όλοι οι Έλληνες, ποίος θα πληρώνη το χαράτσι»;

Μπορεί η Ρωσία να είναι ορθόδοξο κράτος, αλλά τελικά, όπως όλα δείχνουν, αυτό δεν έχει παίξει κανέναν μα κανέναν ρόλο τουλάχιστον όσον αφορά στις σχέσεις της με την Ελλάδα.

Ανέκαθεν, οι Ρώσοι κοίταζαν αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.

Εδώ, κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, και κολλητός του Τσάρου Αλέξανδρου, ο Καποδίστριας, και η φίλη χώρα δεν κούνησε καν το δαχτυλάκι της για να μας βοηθήσει στον ξεσηκωμό.

Μάλιστα ο Καποδίστριας ψυχράνθηκε σφόδρα με τον φίλο του Αλέξανδρο, που όλο έκανε πίσω, ενώ με λίγες μόνο κινήσεις του, έστω διπλωματικές,  η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει απελευθερωθεί και πιο πριν, και πιο αναίμακτα.

Η Ρωσία ήταν και είναι μια υπερδύναμη.

Περιφερειακή μεν ως επί το πλείστον, υπερδύναμη δε.

Και ως υπερδύναμη, κάνει πάντα αυτό που βολεύει την ίδια.

Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειξε τον αλτρουισμό που θα μπορούσε να δείξει, εκτός βέβαια επί εποχής ΕΣΣΔ (μετά το 1945), που όμως ακόμη και εκεί, η όποια στήριξη δίνονταν σε κράτη ή σε κινήματα,  είχε αποκλειστικό κίνητρο την «ιδεολογία», την «πολιτικοοικονομική αλληλεγγύη» και άρα την επέκταση της σοβιετικής επιρροής στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου.

Το συμφέρον δηλαδή.

Και τα ιστορικά  παραδείγματα είναι πολλά.

Όπως φερ’ ειπείν ότι αν και ο ναζισμός με τον κομμουνισμό ήταν οι μεγαλύτεροι εχθροί, ο Στάλιν δεν δίστασε να προβεί σε συνθήκη συμμαχίας με τον Χίτλερ, καλύπτοντας τον κώλο του, καταδικάζοντας μάλιστα την Πολωνία σε διχοτόμηση, αν όχι εξαφάνιση.

Και αν δεν τον πουλούσε ο Χίτλερ, με την επιχείρηση Βαρβαρόσα, ο Στάλιν θα συνέχιζε να είναι φίλος και σύμμαχός του, την ώρα που η «κακιά καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική» Δύση θα πολεμούσε τον ναζισμό και τον φασισμό.

Δείτε πως η ΕΣΣΔ συμπεριφέρονταν στους δορυφόρους της του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σαν υποτελή κράτη.

Δείτε τι έγινε στην Βουδαπέστη το 1956, ή στην Πράγα το 1968.

Διαβάστε για την περίφημη κρίση των πυραύλων της Κούβας, όπου παρά τους λεονταρισμούς του, ο Κρούτσοφ έκανε πίσω μόλις αγρίεψε η Ουάσιγκτον, και το πράγμα πήγαινε σε πόλεμο.

Αφήνοντας τον Κάστρο στην τύχη του, με μόνη βοήθεια εφεξής, την αγορά της κουβανέζικης ζάχαρης… Δατς ολ!

Δείτε πως ο Στάλιν παρέδωσε την Ελλάδα στον Τσόρτσιλ, επάνω σε μια χαρτοπετσέτα, χωρίς καν να χάσει ενός λεπτού ύπνο, κοροϊδεύοντας και ξεπουλώντας ακόμη και τους δικούς του φανατικούς πιστούς του ΚΚΕ, με ένα απλό «σβαρνούτ»!

Δείτε τι έγινε με τον Τίτο, που πρώτος κατάλαβε ότι οι Ρώσοι δεν έχουν και πολύ μπέσα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των ρωσικών λεονταρισμών είναι κι αυτό που έγινε το 1982, όταν οι Παλαιστίνιοι του Αραφάτ ήταν εγκλωβισμένοι και αποκλεισμένοι σε ένα τμήμα της Βηρυτού, με τους Ισραηλινούς να τους σφυροκοπούν ανελέητα και έτοιμοι να τους αποτελειώσουν.

Ο τότε αρχηγός της σοβιετικής ένωσης Λ. Μπρέζνιεφ, αγρίεψε και απείλησε με άμεση επέμβαση της χώρας του εναντίον του Ισραήλ, αφού «οι εξελίξεις επηρεάζουν αρνητικά τα νοτιοανατολικά γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του»!

Ξέρετε πως απάντησαν οι Ισραηλινοί;

Με το αρχαίο ελληνικό «μολών λαβέ»!

Ξέρετε την συνέχεια;

Ούτε κιχ δεν έβγαλε (έκτοτε) η Ρωσία…

Τόσο καλά.

Η μικρή Ελλάδα όμως έστειλε πλοία για να πάρει τους Παλαιστίνιους επιζήσαντες.

Ή μήπως θυμόσαστε την πιο πρόσφατη περίπτωση όπου η Αμερική και το ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν νυχθημερόν την ορθόδοξη Σερβία;

Εκτός από κάποια ανέξοδα μπλα μπλα, τι έκανε η μεγάλη προστάτιδα της Ορθόδοξης πίστης;

Τίποτα απολύτως.

Και άλλα πολλά παρόμοια.

Με αποκορύφωμα το πρόσφατο δούλεμα του Κρεμλίνου στην χειμαζόμενη Ελλάδα, με την «ανεξήγητη» απόσυρση του επενδυτικού ενδιαφέροντος της, αλλά και με την προχθεσινή «προσβολή» περί προβληματικής χώρας,  και την προτροπή του Πούτιν να μην γίνονται ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Τώρα που τις χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ.

Ο ίδιος ο Πούτιν, που κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι (βλ. Λιακόπουλο) τον θεωρούσαν μέχρι χθες (μπορεί κι ακόμη) ως τον μεγάλο θεόσταλτο Σωτήρα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στη περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, το ενδιαφέρον του ήταν … «έκδηλο» (τι να σας πω)!

Κάτι σαν τον εξαδάχτυλο μαρμαρωμένο βασιλιά, που θα πάρει την Πόλη από τους άπιστους Τούρκους, και θα μας τη χαρίσει, διότι είμαστε ντερμπεντέρηδες, ωραίοι ως Έλληνες, και πάνω απ όλα ομόδοξοι…

Καλά, μη φάτε, θα σφάξουμε γλάρο!

Αυτή λοιπόν είναι η σκληρή πραγματικότητα όσον αφορά στο περίφημο ξανθό γένος.

Που πέρα από μπόλικους (αλκοολικούς και νεόπλουτους) τουρίστες, που μας προτιμούν για πολύ πεζούς λόγους (ήλιος, θάλασσα, φτήνια, ελεύθερο αλκοόλ, αραβική άνοιξη, κλπ) δεν έχει να μας προσφέρει και πολλά.

Εκτός βέβαια από μπλα μπλα και άλλες τρίχες κατσαρές…

Strange Attractor

H απορία για την ευρωπαϊκή μειονεξία (Του Χρήστου Γιανναρά)

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/08/h_25.html

Κάτι αλλάζει στην Eυρώπη; H Eυρώπη παύει να είναι αυτό που ήταν; Aλλάζει χαρακτήρα και ταυτότητα; Aν η απάντηση στα ερωτήματα είναι θετική, πρόκειται για γεγονός κοσμογονικό, στην κυριολεξία. Πιθανολογούμε το γεγονός, αλλά για τις κοσμογονικές μεταβολές στην Iστορία οι σύγχρονοι των μεταβολών έχουν μόνο ενδείξεις, οι αποδείξεις γίνονται προφανείς πάντοτε εκ των υστέρων.

Eνδειξη ίσως καθοδηγητική: Ποιους συγγραφείς διάβαζε η Eυρώπη αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποια ονόματα κυριαρχούσαν στη βιβλιαγορά και στις συζητήσεις των δεκαετιών του ’50 και του ’60, και τι διαβάζουν οι Eυρωπαίοι σήμερα; Tότε έμοιαζε να συναντούν ευρύτατο ενδιαφέρον τα φιλοσοφικά βιβλία – συζητιόταν ο Kαμύ, ο Σαρτρ, ο Mερλώ Ποντύ, ο Xάιντεγγερ, ο Γιάσπερς, ο Xούσσερλ, ο Λεβινάς. Aπό κοντά έρχονταν οι ταινίες του Mπέργκμαν, του Φελίνι, του Aντονιόνι, μαζί και το «θέατρο του παραλόγου»: Mπέκετ, Iονέσκο, Zαν Zενέ, Aραμπάλ – η Eυρώπη αντιπάλευε υπαρξιακά ερωτήματα, ζήταγε να ψηλαφήσει «νόημα» (αιτία και σκοπό) ή να βυθομετρήσει ρεαλιστικά το μη-νόημα, την αινιγματική αλογία της ανθρώπινης ύπαρξης και της Iστορίας.

Eβγαινε τότε η Eυρώπη (και μαζί της ο κόσμος) από μια κόλαση παραλογισμού, αλληλοσφαγής, εφιαλτικών ολοκληρωτισμών. Tην ενδιέφερε και η χρεία: να ανοικοδομηθούν τα ερείπια, να ξαναλειτουργήσουν αγορές – σίγουρα. Aλλά πρώτο ζητούμενο, για μεγάλο ποσοστό φορέων της ευρωπαϊκής καλλιέργειας και ταυτότητας, ήταν η πάλη για «νόημα», η «γιγαντομαχία περί της ουσίας» που έλεγε ο Πλάτων και ξαναθύμισε ο Xάιντεγγερ.

Φιλοσοφία, λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος τολμούσαν τη συναρπαστική ανατομία της εμπειρίας του παραλόγου, την αναδρομή στις ρίζες της απώλειας του «νοήματος». Oλοι και όλα επιβεβαίωναν την προφητική εξαγγελία του Nίτσε, την καταγγελία της μεταφυσικής νοησιαρχίας: «O Θεός πέθανε και τον σκοτώσαμε εμείς, εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του». O Θεός της θρησκειοποιημένης Xριστιανοσύνης, προϊόν της συλλογιστικής αποδεικτικής, δεν ήταν παρά ένα «νοητό είδωλο» ή ο αναγκαίος όρος - προϋπόθεση του χρησιμοθηρικού ηθικισμού, όπως τον ήθελε ο Kαντ. Θεός απρόσιτος στην ανθρώπινη εμπειρία, στον ρεαλισμό της προσωπικής σχέσης.

Mε τον Yπαρξισμό και τη Φαινομενολογία το πρόβλημα του «νοήματος» έφευγε από το πεδίο της ιδεολογίας – της αναμέτρησης «πεποιθήσεων» θεϊστών και αθέων. Tο ζητούμενο τώρα ήταν ο «τρόπος» να συνεχίσει ο άνθρωπος να δημιουργεί Iστορία αναλαμβάνοντας τις συνέπειες του παραλόγου της ύπαρξης, να κατορθώσει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια χωρίς προσφυγή στους απριορισμούς της θρησκείας. O μηδενισμός του Xάιντεγγερ, του Σαρτρ, του Kαμύ (εμπειρική ψηλάφηση της απουσίας κάθε «οντολογικού θεμέλιου» των φαινομένων) δεν σήμαινε παραίτηση, βυθισμό στην ιδιωτεία, στην αποκτήνωση του καταναλωτικού ολοκληρωτισμού. Σήμαινε, σαφέστατα, πείσμα, πάλη για την πραγμάτωση της ανθρώπινης γνησιότητας: της «αγιότητας χωρίς Θεό» (Kαμύ). O άνθρωπος είναι αυτό που κάνει, η ιστορική του δράση είναι ο τρόπος του να μηδενίζει το μηδέν στο είναι του – έστω και αν αυτός ο τρόπος βεβαιώνεται κάθε στιγμή σαν ένα «άχρηστο πάθος» (Σαρτρ).

Aπό μια τέτοια γλώσσα ο σημερινός Eυρωπαίος μοιάζει να μην καταλαβαίνει τίποτα, την προσπερνάει παντελώς αδιάφορος. Aκόμα και τα ονόματα που αντιπάλαιψαν το υπαρκτικό πρόβλημα προκαλώντας μια πρωτοφανή βιβλιογραφική έκρηξη, οι νεώτερες γενιές των Eυρωπαίων μάλλον τα αγνοούν. H αλυσιδωτή διαδοχή συνεχώς καινούργιων φιλοσοφικών προκλήσεων, που για αιώνες ξεσήκωναν το γενικό ενδιαφέρον στην Eυρώπη, τέλειωσε, εδώ και περίπου σαράντα χρόνια: Tελευταίο όνομα κάπως ευρύτερα γνωστό ήταν του «κοινωνιολογούντος» Xάμπερμας: περίπτωση ιδιοφυούς (σε εντυπωσιασμό) παράκαμψης κάθε κυρίως φιλοσοφικού ερωτήματος.

Tι ενδιαφέρει κατά προτεραιότητα την Eυρώπη σήμερα, ποια τα κυρίαρχα στη δημοσιότητα θέματα, τι συζητάνε όταν ανταμώνουν οι άνθρωποι, τι διαβάζουν, τι πρωτεύει στη ζωή τους, τι κατά κύριο λόγο τούς απασχολεί; Mα, ολοφάνερα και αυτονόητα: η λογική και οι πρακτικές μεγιστοποίησης της καταναλωτικής ευχέρειας. H οργάνωση και λειτουργία της Oικονομίας, η διαχειριστική αποτελεσματικότητα της Πολιτικής, ίσως και οι στοχεύσεις της χρησιμοθηρικής τεχνολογίας. Tα χαμηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας στρώματα έχουν περιορίσει τον σκοπό της ζωής, τη χαρά της ζωής, το «νόημα» της ύπαρξης σε μόνο τον πρωτογονισμό της ενστικτώδους ανάγκης να κατέχουν, να κυριαρχούν, να ιδιοποιούνται, να ναρκισσεύονται, να ηδονίζονται. Tα υψηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας υπηρετούν τις ίδιες ενορμήσεις με μεγαλύτερη ευχέρεια εκλεκτικότητας και φινέτσας.

Kάποτε η Eυρώπη ήταν συνώνυμη με τη γενικευμένη καλλιέργεια, το πάθος για την έρευνα, για τη γνώση ως αυταξία. Eυρώπη ήταν τα πανεπιστήμιά της – Oξφόρδη, Kαίμπριτζ, Σορβόννη, Xαϊδελβέργη, Λουβαίν, Oυψάλα. Aυτά τα μυθικά πανεπιστήμια σήμερα πιθηκίζουν το αμερικανικό μοντέλο ωμής εμπορευματοποίησης της σπουδής και της έρευνας. Kαταργούν αυτονόητα μια έδρα, λ.χ. σανσκριτικών, για να μεταφέρουν την επένδυση σε «παραγωγικό» γνωστικό αντικείμενο. Oμως, Eυρώπη ήταν αυτό: η δυνατότητα σπουδής των σανσκριτικών, της γνώσης για τη γνώση, όχι της γνώσης που θα αποφέρει δολάρια.

Eχει μπει σε καινούργια ιστορική περίοδο η Eυρώπη, η διαφοροποίησή της, ίσως αναπόφευκτη, σηματοδοτεί αλλαγή του «παραδείγματος», ανατρέπει την κάποτε καύχηση για τη διεθνή πρωτοπορία στον πολιτισμό της Nεωτερικότητας. Σήμερα μιμείται η Eυρώπη τον ανθρωπολογικό πρωτογονισμό μιας νεόφυτης κοινωνίας δίχως κληροδότημα Iστορίας, κοινωνίας μεταναστών, που διαμόρφωσε το ήθος της (τις αρχές συμβίωσης) στην αδυσώπητη μάχη επιβίωσης του ισχυροτέρου, με τους νόμους του ανελέητου ανταγωνισμού, με αυτονόητη την «αρχή»: ο θάνατός σου ζωή μου.

Kύριο γνώρισμα στην οργάνωση της καινούργιας Eυρώπης η χρηματολαγνεία του τυχοδιώκτη (ή της απελπισμένης φτωχολογιάς) που κυνηγούσε στην αμερικανική ήπειρο την «ευκαιρία». Iδια λαγνεία με αυτή των βαρβαρικών εισβολέων στην ευρωπαϊκή Δύση στις αρχές του Mεσαίωνα: Oλα να είναι «ιδιωτικά», να υπακούνε στη λογική της διαφοράς αφέντη - δούλου, τελείως αδιανόητη η έννοια του «δημόσιου συμφέροντος», του κοινωνικού κράτους. Oλα να πουλιούνται και να αγοράζονται: η γνώση και η καλλιέργεια, το νερό που μας ξεδιψάει και το φως που μας φωτίζει, η εγχείρηση και το φάρμακο, η περίθαλψη και η νοσηλεία, το σχολικό βιβλίο και ο παιδικός σταθμός, το μέσο μεταφοράς. Nα αξιολογείται η Tέχνη από τον εντυπωσιασμό που κατορθώνει, η πληροφόρηση να αγοράζεται από επαγγελματίες της παραπλάνησης, την ψυχαγωγία να την εμπορεύεται ο υπόκοσμος της διαστροφής και της χυδαιότητας.

Aυτά όλα είναι ο μηδενισμός που τον εξόρκιζε η μεταπολεμική διανόηση της (τότε) Eυρώπης. Σήμερα ένσαρκος.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ. ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΓΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

http://olympia.gr/2013/08/25/%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8/

Η “ΕΙΔΗΣΗ”:

Αντιγραφω από  ειδησεογραφικό site:

-Γιατρός χωρίς ειδικότητα στις Σέρρες συνταγογράφησε 2.700 συνταγές σε έναν μήνα αξίας 120.000 ευρώ.

-Παθολόγος γιατρός του Αγρινίου συνταγογράφησε 2.800 συνταγές σε έναν μήνα αξίας 115.000 ευρώ.

-Γενικός γιατρός στο Κέντρο Υγείας της Θράκης συνταγογράφησε 3.200 συνταγές σε έναν μήνα.

-Έτερος γενικός γιατρός στο ίδιο κέντρο υγείας συνταγογράφησε άλλες 3.180 συνταγές εντός του ίδιου μήνα.

H ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:

Εργάζομαι σαν  γιατρός γενικής ιατρικής σε κέντρο υγείας αγροτικού τύπου στην Κρήτη.

Καθημερινά συνταγογραφώ για 40-50 ασθενείς κυρίως τρίτης ηλικίας.

Η πλειοψηψία αυτών λαμβάνει χρόνια αγωγή με περισσότερα από τρία φάρμακα.

Για να ανταπεξέλθω στο φόρτο εργασίας που επιβάλει η χρονοβόρος ηλεκτρονική συνταγογράφηση, εκδίδω τρίμηνες συνταγές για τους περισσότερους ασθενείς.

Κάθε ηλεκτρονική συνταγή “χωράει” τρία φάρμακα.

Άρα για έναν ασθενή που λαμβάνει τέσσερα φάρμακα εκδίδονται 2 συνταγές επί 3 ίσον  6 για το τρίμηνο. (Έτσι τις μετρά η  εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης αλλά τις εμφανίζει όλες στον ίδιο μήνα!!!).

Κάθε μέρα εξυπηρετώ “συνταγογραφικά” 40 περίπου ασθενείς.

Συνεπώς 40(ασθενείς) Χ 6(2  τρίμηνες συνταγές ανά ασθενή) Χ 22 εργάσιμες ημέρες = 5800 συνταγές

Έτσι λοιπόν βγαίνουν τα νούμερα τα οποία ο ΕΟΠΥΥ, ο Υπουργός και οι αδιάβαστοι δημοσιογράφοι βαφτίζουν “ΥΠΕΡΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ”

Το Υπουργείο Οικονομικών έχει δική του παντιέρα; (του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη)

http://www.antinews.gr/2013/08/25/225145/

Πρόσφατα ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξη του ξεκαθάρισε πως η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ) θα αναδιαρθρωθεί εν λειτουργία, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι ΕΡΤ κι επισημαίνοντας τις άλλες, εθνικές και στρατηγικές, διαστάσεις, του ζητήματος. Σοφόν το σαφές.

Μάλιστα ανατέθηκε σε ανεξάρτητο οίκο μέχρι τέλος Αυγούστου να παραδώσει σχετική μελέτη, υποθέτω με τις βασιλικές αμοιβές που παίρνουν συνήθως αυτοί οι τύποι. Ως εδώ καλά.

Όμως οι στελεχάρες του Υπουργείου Οικονομικών, που έχουν μεταβληθεί σε Ναΐτες του Μνημονίου, έχουν τον διακαή πόθο να τα κλείσουν όλα. Ν’ απολύσουν τον κόσμο και να ρευστοποιήσουν τα πάντα. Ενοχλούνται δε από την καθυστέρηση και από τις «παρεμβάσεις» στα γούστα τους, διότι μόνον αυτοί …«ξέρουν».

Στις δε συσκέψεις για το ζήτημα, μαθαίνω, η συμπεριφορά τους φτάνει στα όρια του χλευασμού απέναντι σε οποιονδήποτε διατυπώσει σκέψεις με κοινωνική διάσταση και εθνικά στρατηγικό προσανατολισμό.

Χαρακτηριστική η στάση τους στο ζήτημα της καταβολής προς τους εργαζόμενους μέρους των δεδουλευμένων τους, αφού οι είναι μήνες απλήρωτοι και θρασύτατα αρνούνται να ζήσουν με αέρα κοπανιστό. Το Υπουργείο Οικονομικών αρνήθηκε την χορήγηση φορολογικής ενημερότητας λόγω εκκρεμοτήτων, οπότε πληρωμή γιοκ. Με πρωτοβουλία του Υπουργείου Άμυνας, στο οποίο, προς τιμήν Υπουργού και Υφυπουργού, η διακομματική συνύπαρξη λειτουργεί προς το εθνικό όφελος σε τέτοια θέματα, συμφωνήθηκε να λυθεί το ζήτημα με πράξη νομοθετικού περιεχόμενου. Το Άμυνας έκανε άμεσα ότι έπρεπε αλλά το Οικονομικών έκανε πάλι τσαλίμια με την μπάλα, πέρασε το Δεκαπενταύγουστο με απλήρωτους τους ανθρώπους, να μην έχουν μαντήλι να κλάψουν, όσο οι βαριοί κι ασήκωτοι οικονομολόγοι έριχναν μερικές βουτιές να δροσιστούν. Το ζήτημα ίσως λυθεί εντός της ερχόμενης εβδομάδας με την συνδρομή και της Γραμματείας της Κυβέρνησης κι οι εργαζόμενοι να πάρουν έναντι χρήματα για να ζήσουν, χρήματα που με αίμα εξοικονόμησε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όμως, ως την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η Αυτού Αυτοκρατορική Εξοχότης, ο κ. Στουρνάρας, αρνείται να υπογράψει!

Και στο μεγάλο ζήτημα όμως, στο τι θα γίνει επιτέλους οριστικά με τις αμυντικές βιομηχανίες, είναι ολοφάνερη πλέον η μεθόδευση από την πλευρά του ΥΠΟΙΚΟ, κόντρα στην κυβερνητική δέσμευση: απαξίωση και διάλυση. Γι’ αυτό και το εξοργιστικό κατενάτσιο. «Αφού», λέει, «δεν μας αφήνετε να τα σκοτώσουμε τώρα τα εργοστάσια, ας τα αφήσουμε να ψοφήσουν, θα σηκώσουμε τους ώμους, περίλυποι, σνιφ, και χαμηλοβλεπούσες, παίζοντας με τα μανικετόκουμπα μας κι ύστερα πουλάμε τα πτώματα». Άλλη εξήγηση για την άρνηση έστω και για χρηματοδότηση μέσω τραπεζικού δανεισμού, ώστε να ξαναλειτουργήσουν, πχ τα ΕΑΣ, δεν υπάρχει. Αναδιάρθρωση εν λειτουργία, χωρίς …λειτουργία, γίνεται; Δεν γίνεται. Μήπως μοιάζει με σαμποτάζ;

Μάλιστα πλέον, το ΥΠΟΙΚΟ, όπως και οι «ειδικοί» που …μελετούν, αρχίζουν να ψιθυρίζουν, πως αντί για αναδιάρθρωση, θα προταθεί εκκαθάριση εν λειτουργία. Το χαβά τους δηλαδή, διότι εννοούν μπαλτά και λουκέτο.

Αυτά όμως αντίκεινται στις διακηρύξεις του Πρωθυπουργού και στο εθνικό συμφέρον, το οποίο δεν ερμηνεύεται μόνο με λογιστικές πράξεις.

Το οικονομικό επιτελείο θέτει και σωστά το ζήτημα των ελλειμμάτων και των χρεών των αμυντικών επιχειρήσεων. Η λογική όμως δεν είναι «κλείνω και πουλάω ως κουφάρι ό,τι έχει χρέη κι ελλείμματα». Τότε το πρώτο που θα έπρεπε να έχει κλείσει είναι το …Υπουργείο Οικονομικών. Απλά δεν θα το αγόραζε κανένας και δεν προβλέπεται. Λύση; Διαγραφή, κούρεμα, ας κόψουν το λαιμό τους. «Εξυγίανση» με κηδεία, έκανα κι εγώ χωρίς ξέχειλη αμοιβή «ειδικού συμβούλου». Με μία πίτα γύρο και θα έγραφα την «μελέτη» μου στην χαρτοπετσέτα.

Όσο καθυστερεί η υλοποίηση της απόφασης για αναδιάρθρωση εν λειτουργία, τόσο πιθανότερος γίνεται ο «αιφνίδιος επιχειρηματικός θάνατος» της αμυντικής βιομηχανίας με ό,τι συνεπάγεται. Όσο κυλάει ύπουλα, εκ προμελέτης, ο χρόνος, τόσο απαξιώνονται οι επιχειρήσεις, εξαθλιώνονται οι εργαζόμενοι και φυσικά κανείς πελάτης δεν θα έρθει να συμβληθεί με μια επιχείρηση που αύριο όλοι λένε πως δεν θα υπάρχει.

Υπάρχει επόμενως αδήριτη ανάγκη αυστηρής παρέμβασης από την κορυφή, στην οποία αντανακλούν όσα γίνονται ή δεν γίνονται, επιβάλλοντας λύση αληθινής εξυγίανσης, με μόνη προοπτική τις ελεύθερες αγορές και τις νέες τεχνολογίες, μέσα και από συμπράξεις με ξένους οίκους, κι όχι το νεκροταφείο των ελεφάντων.

Κυρίως δε να υπενθυμιστεί ποιος κάνει κουμάντο.

Επαναλαμβάνω, τα ΕΑΣ, η ΕΛΒΟ, η ΕΑΒ δεν είναι ΕΡΤ. Υπάρχουν εντός τους πολλά κακά, σε πρόσωπα και νοοτροπίες για τα οποία την κύρια ευθύνη την έχουν οι πολιτικές ηγεσίες, πράσινες και μπλε, που πέρασαν. Αυτά μπορούμε να τα διορθώσουμε και να διατηρήσουμε έναν πολύτιμο πυρήνα της βιομηχανικής και τεχνολογικής Ελλάδας που οφείλουμε να χτίσουμε. Δεν μπορούσε να ζήσουμε πουλώντας καφέδες, σουβλάκια και πίτσες, όλα εισαγόμενα, οι μισοί Έλληνες στους άλλους μισούς.

Να σώσουμε την αμυντική βιομηχανία, μαζί με τους εργαζόμενους, που γνωρίζουν πως η λογική των ελλειμμάτων κι επιδοτήσεων πέθανε. Η Ελλάδα όμως πρέπει να ζήσει, χωρίς να καταστρέψουμε αυτά που δεν θα μπορέσουμε εύκολα να ξαναφτιάξουμε…

(Δημοσιεύεται στην Κυριακάτικη Δημοκρατία)

Πάλι οι τράπεζες πίσω από το μεγαλύτερο σκάνδαλο σε βάρος του Ελληνικού λαού!!!

http://olympia.gr/2013/08/25/%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81/

Έφριξε χθες το πανελλήνιο, μετά τα«πρωτοφανή σκάνδαλα» που αποκαλύφθηκαν στο υπουργείο Οικονομικών, σχετικά με τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και όλοι μαζί ευχηθήκαμε να λάμψει η «αλήθεια» και να τιμωρηθούν οι «υπαίτιοι». Αμέσως όμως μετά, όπως συμβαίνει πάντα στο διεστραμμένο μυαλό του Έλληνα, μας γεννήθηκε η απορία : Άραγε, βγήκε όλη η αλήθεια στο φώς σχετικά με τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και τις κρατικές ενισχύσεις ή μήπως η «αποκάλυψη» ενός περιορισμένου και εξαρτώμενου από ένα πλήθος εντέχνως αποσιωπούμενων αιρέσεων σκανδάλου, αποτελεί, την καλύτερη μεθόδευση για την συγκάλυψη μίας ευρύτερης σε μέγεθος και απείρως μεγαλύτερης σε συνέπειες διαφθοράς, πάλι σε συνάρτηση με τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και τιςκρατικές ενισχύσεις.

Για να αρθεί κάθε επιφύλαξη – αμφιβολία και για να αποκλεισθεί τελεσίδικα η εκμετάλλευση της επιθυμίας – απαίτησης όλων μας για εξυγίανση, από μηχανισμούς πρόκλησης – χειραγώγησης και συγκάλυψης των πραγματικών σκανδάλων, ακόμα και μέσω της κατασκευής – «αποκάλυψης» και«καταστολής»  γαργαλιστικών για το θυμικό της κοινής γνώμης θεμάτων, που στηρίζονται στο απόλυτο ψέμα ή στην διαστρέβλωση της αλήθειας, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση της εύλογης λαϊκής αγανάκτησης και για την εκτόνωσή της, απαιτείται :

Όσον αφορά το πρόσφατο «σκάνδαλο» που με τόσο έμφαση πανηγυρίζεται η αποκάλυψή του, είμαστε σίγουροι, πως στηρίζεται στην μελέτη και στην αξιολόγηση, όλων των εγγράφων, που στην διάρκεια της τελευταίας τετραετίας, μέσω της δημοσιότητας ή και απευθείας, έχουν τεθεί άμεσα και εμπεριστατωμένα υπόψη, της κυβέρνησης και των δικαστικών αρχών. Είναι γνωστά, τα όσα τα Επιμελητήρια και η Κεντρική τους Ένωση, οι σύνδεσμοι, οι εμπλεκόμενοι ή θιγόμενοι φορείς και οι ιδιώτες έχουν καταγγείλει για πράξεις, για παραλείψεις και για παράνομες μεθοδεύσεις αναφορικά με την παροχή και την διαχείριση των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου και των κρατικών ενισχύσεων γενικότερα. Εάν αυτό δεν συμβεί, υποβόσκει πάντα ο κίνδυνος, αλλά και η υποψία, πως το αποκαλυφθέν «σκάνδαλο» αποτελεί μία παράφραση – διαστρέβλωση της αλήθειας, μεθοδευμένης από πρόσωπα που έχουν άμεσο συμφέροννα υποδείξουν εξιλαστήρια θύματα (όπως ενδεχομένως εν προκειμένω οι κύριοι Φ. Σαχινίδης και Γ. Ζανιάς) για να αποκρύψουν δικές τους σοβαρές παράνομες πράξεις ή δικά τους εξελισσόμενα σκάνδαλα. Από την άποψη αυτή, επιμένουμε, χωρίς αυτό να αποτελεί υπόδειξη στις δικαστικές αρχές, ότι, πρέπει οπωσδήποτε να εκμηδενισθούν οι κίνδυνοι : (α) να παραλειφθούν (υπό οιοδήποτε πρόσχημα ανακριτικής μεθοδολογίας π.χ. διαχωρισμός των δικογραφιών) από τις σχηματισθείσες δικογραφίες, σοβαρότατα στοιχεία καταθέσεις καταγγελίες καταθέσεις και έγγραφα και (β)  να προσανατολισθεί η ανακριτική έρευνα στην κατεύθυνση που υποδεικνύεται από συγκεκριμένα πρόσωπα ή συμφέροντα που σπεύδουν να κατηγορήσουν όλους τους άλλους για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες.

Όσον αφορά το διαρκές επί σειρά δεκαετιών σκάνδαλο της παροχής και της διαχείρισης των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου και των κρατικών ενισχύσεων, πρέπει άμεσα, με πολιτική ευθύτητα, δικανική ακεραιότητα και επιστημονική αρτιότητα, να απαντηθούν άμεσα τα εξής ερωτήματα :

Ευσταθεί ή όχι η άποψη που αντιλαμβάνεται – γνωρίζει σε βάθος η κοινή γνώμη, όπως αυτή συνοψίζεται στο υπ’  αριθ. 807/4.4.2013 έγγραφο τηςΚεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων προς τον πρωθυπουργό της χώρας κύριο Αντώνη Σαμαρά, ότι, οι εγγυήσεις του Ελληνικού
Δημοσίου και οι κρατικές ενισχύσεις γενικότερα, «είχαν πολλαπλάσιες διαχρονικά θετικές μεταβολές στην κεφαλαιακή τους επάρκεια, στη ρευστότηα και στην κερδοφορία των πιστωτικών ιδρυμάτων,  από τις αντίστοιχες επιπτώσεις (κατά κανόνα στην προοπτική τους καταστροφικών) στις επιχειρήσεις περιοχών ή κλάδων, υπέρ των οποίων υποτίθεται, ότι θεσπίσθηκε το μέτρο κρατικής ενίσχυσης».

Ποιούς ακριβώς σκοπούς εξυπηρετεί η έκδοση, της υπ’ αριθ. πρωτ. 2/52861/0025/ 10/8/2012 απόφασης του υπουργού Οικονομικών κυρίου Γιάννη Στουρνάρα, με την οποία “Συστήνεται και συγκροτείται Ομάδα Εργασίας με σκοπό την κατάργηση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου για τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και τη δημιουργία νέας νομικής βάσης σύννομης με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο”, όταν μέσω αυτής και σειράς άλλων εγγράφων και επικοινωνιών, η χώρα αυτοκαταγγέλλεται (στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού) όταν μάλιστα τα έγγραφα και οι επικοινωνίες αφενός μεν χαρακτηρίζονται από μία ανεπίτρεπτη για την σοβαρότητα του θέματος γενίκευση και αφετέρου, εστιάζουν σε ευθύνες αποκλειστικά και μόνο των επιχειρήσεων, αποσιωπώντας ευθύνες, των απολύτως αληθώς και σχεδόν αποκλειστικώς ωφεληθέντων από τις κρατικές ενισχύσεις τραπεζών και των εκάστοτε κυβερνητικών και υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδος, οι οποίοι μετέβαλαν απολύτως σκόπιμα και εντελώς αντίθετα, προς τις διατάξεις του Εθνικού και του Κοινοτικού δικαίου, τις κρατικές ενισχύσεις, επί σειρά δεκαετιών, σε βασικό εργαλείο άσκησης νομισματικής πολιτικής.

Σε τι ακριβώς εξυπηρετεί την εφαρμογή του Κοινοτικού Δικαίου, η εγκατάλειψη δια των νομοθετικών ρυθμίσεων που επέφερε το άρθρο 20, του Ν. 4151/2013, του ενεργητικού των επιχειρήσεων στο πλιάτσικο των τραπεζών, με άμεσο αποτέλεσμα και συνέπεια, οι επιχειρήσεις αυτές, ακόμα και αν θεωρηθούν υπόλογες από τα αρμόδια κοινοτικά όργανα, για την λήψη παράνομων κρατικών ενισχύσεων και ζητηθεί η ανάκτηση των ενισχύσεων αυτών μέσω των Δ.Ο.Υ. (όπως προβλέπεται από την κείμενη Εθνική και Κοινοτική νομοθεσία) το ενεργητικό των επιχειρήσεων αυτών να έχει ρευστοποιηθεί υπέρ των τραπεζών και έναντι απαιτήσεών τους που θα έχουν ήδη ληφθεί υπόψη για την ανακεφαλαιοποίησή τους (με δάνεια φυσικά που θα πληρωθούν και πάλι μέσω της φορολογίας).  Γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν προχωρά άμεσα στη νομοθετική ρύθμιση που της ζητούν ενυπόγραφα (μέσω κατατεθεισών τροπολογιών) βουλευτές από την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση, μέσω της οποίας ζητείται η προστασία του ενεργητικού των επιχειρήσεων (που έλαβαν διερευνώμενες, από τα αρμόδια όργανα της κοινότητας,  ως προς την εθνική και την κοινοτική νομιμότητά τους κρατικές ενισχύσεις) μέχρις ότου τα αρμόδια κοινοτικά όργανα αποφανθούν για τη νομιμότητα ή μη των ενισχύσεων αυτών.

Τι είδους δικαστικής διερεύνησης πρέπει να άμεσα να τύχει, η προβληθείσα εγγράφως και επισήμως από τις θιγόμενες από την κυβέρνηση επιχειρήσεις και τους φορείς τους άποψη, «πως κάποιοι ευρηματικοί σοφοί του Υπουργείου Οικονομικών, προτίθενται να εξασφαλίσουν, με πράξεις – παραλείψεις και με νομοθετικές πρωτοβουλίες, ότι, η βέβαιη ανάκτηση ως παράνομων, (όπως θα χαρακτηρισθούν το σύνολο των κρατικών ενισχύσεων που παρασχέθηκε την τελευταία εικοσαετία) θα ωφελήσει – ενισχύσει – χρηματοδοτήσει, με το χρηματικό προϊόν της (ανάκτησης), τα πολλαπλώς ωφεληθέντα πιστωτικά ιδρύματα, με αντίκρισμα την ολοσχερή καταστροφή των υποτιθέμενα ωφεληθεισών επιχειρήσεων». Ποια είναι η θέση της κυβέρνησης και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων, έναντι των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου που δεν θα εισπράξουν, εφόσον αυτές χρακτηρισθούν από τα αρμόδια κοινοτικά ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις.

Μήπως, η ελεγχόμενη κατά την λογική και την ποινική νομοθεσία, παραχώρηση των δισεκατομμυρίων ευρώ ύψους, εμπραγμάτων εξασφαλίσεων και των λοιπών εγγυήσεων και διασφαλίσεων που έλαβε το Ελληνικό Δημόσιο για τις εγγυήσεις που παρείχε στις τράπεζες αποβλέπει, σε συνδυασμό και με τα όσα ήδη αναφέρθηκαν ή ετέθησαν ως αντικείμενο διερεύνησης στην “έμμεση”  κεφαλαιακή ενίσχυση των πιστωτικών ιδρυμάτων, με διαδικασίες απλές, μάλιστα, πολύ πιο απλές από την κατάπτωση των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου και με μοναδικό τίτλο εκτελεστό για την διαδικασία, είσπραξης – ανάκτησης και καταβολής – επιστροφής των σχετικών ποσών στα πιστωτικά ιδρύματα τις σχετικές, σχεδόν υπαγορευθείσες – προκληθείσες από τις πράξεις και τις παραλείψεις της Ελληνικής πλευράς,  αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού. Όλη μάλιστα η προαναφερόμενη διαδικασία, θα κινηθεί όπως φαίνεται, εκτός οιουδήποτε προϋπολογισμού και χρονοδιαγράμματος καταβολών έχει καταρτισθεί μέχρι σήμερα για τις καταπτώσεις των εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου και έχει υποβληθεί δεσμευτικά και προς την τρόϊκα.

Για όλα τα παραπάνω απαιτούνται άμεσες απαντήσεις και άμεσες πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση κάθε εκτροπής σε βάρος της νομιμότητας, του εθνικού συμφέροντος, της ηθικής και της λογικής. Ακόμα περισσότερο, όταν, τον λογαριασμό καλείται να τον πληρώσουν οι Έλληνες της παρούσας και των επόμενων τριών τουλάχιστον γενεών.