Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Φασμπιντερική επίθεση Καμμένου με ολίγον Τσαρούχη στον Ψυχάρη> -Ησουν νάυτης του Λαμπράκη, όταν εγώ ήμουν καπετάνιος!..

http://www.kourdistoportocali.com/articles/22340.htm





 Μια άγρια κόντρα μόνο για άντρες έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ώρες ανάμεσα στον ανίκητο αρχηγό των ΑΝΕΛ Πάνο Καμμένο και τον ισχυρό άνδρα του ΔΟΛ Σταύρο Ψυχάρη.
-Oταν εγώ ήμουν καπετάνιος εκείνος ήταν ναύτης του Λαμπράκη...
δήλωσε-με σαφώς τσαρουχικό υποννούμενο όσο αφορά το "νάυτης"-, ο Πάνος Καμμένος στοNewpost. 

Είχε προηγηθεί το εξής τουίτ του αρχηγού των ΑΝΕΛ «Σταύρο Ψυχάρη, όπως είπα στην διαμεσολαβητή σου: ούτε αποσύρω τις αγωγές εναντίον σου ούτε στηρίζω με αντάλλαγμα τον γιό σου για Δήμαρχο».

Tι ήταν αυτό που έκανε τον Καμμένο να την πέσει στα γεμάτα στον Σταύρο Ψυχάρη;

Ενα δημοσίευμα των ΝΕΩΝ το οποίο χαρακτηρίζει «περίεργη», τη διαδρομή του σκάφους «Iliatoras of London» της οικογένειας Καμμένου, το οποίο έως πρόσφατα ανήκε σε offshore εταιρείες  σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας.  


«Το βασικό και έυλογο ερώτημα που προκύπτει», σημειώνεται στο άρθρο, «είναι τι συνέβαινε επί 17 χρόνια, από το 1993 έως το 2010, οπότε φέρεται να δηλώνεται από τον Ηλία Καμμένο τεκμήριο για το εν λόγω σκάφος, με το ιδιοκτησιακό και φορολογικό καθεστώς του 'Iliatoras of London';»

O ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο "ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ"

Ο Πάνος Καμμένος, η οφσόρ και ο «Ηλιάτορας»

Την περίεργη «διαδρομή» του σκάφους «Iliatoras of London» της οικογένειας Καμμένου, το οποίο έως πρόσφατα ανήκε σε offshore εταιρείες με έδρες φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο κατέγραψαν «ΤΑ ΝΕΑ».

Η έρευνα σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του επίμαχου σκάφους αποκαλύπτει ότι τόσο ο πρόεδρος του κόμματος Ανεξάρτητοι Ελληνες Πάνος Καμμένος όσο και ο πατέρας του Ηλίας Καμμένος είναι τουλάχιστον έκθετοι, καθώς από μια σειρά στοιχεία που έρχονται σήμερα για πρώτη φορά στη δημοσιότητα δημιουργείται η αίσθηση ότι υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια να αποκρυβεί ποιος ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης του σκάφους «Iliatoras of London», όχι μόνο για πολιτικούς αλλά και για φορολογικούς λόγους.  
Η προσπάθεια αυτή, που συνδέεται προφανώς με την πολιτική  καριέρα του Π. Καμμένου, φαίνεται να πέφτει στο κενό καθώς από τα πρώτα αποτελέσματα των διασταυρώσεων των φορολογικών στοιχείων των εμπλεκομένων προκύπτει, σύμφωνα με την έρευνα των «ΝΕΩΝ», τεκμήριο για το 18μετρο σκάφος, που δηλώθηκε για πρώτη φορά το 2010. Στοιχείο που καταρρίπτει τη δήλωση του πρόεδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων στα τέλη Απριλίου, όταν έπειτα από σχετική καταγγελία του νυν υπουργού Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη, είχε δηλώσει ότι ο πατέρας του κατέχει το συγκεκριμένο σκάφος από το 1993, προσθέτοντας εμφαντικά ότι είναι δηλωμένο και φορολογημένο στις ελληνικές Αρχές. Ο κ. Γεωργιάδης είχε παρουσιάσει έγγραφα από τα οποία αποδεικνυόταν ότι ιδιοκτήτης του «Iliatoras of London» ήταν μια υπεράκτια εταιρεία.
Από την έρευνα που πραγματοποίησαν «ΤΑ ΝΕΑ» αναδύονται δύο  σοβαρότατα στοιχεία:

1. Σε επίσημη έκθεση εταιρείας εκτιμητών η οποία κλήθηκε να αποτιμήσει το 2007 την αξία του «Iliatoras of London» ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων μνημονεύεται (στην πρώτη σελίδα μάλιστα) ως ο «owner» (σ.σ. ο ιδιοκτήτης) του σκάφους.

2. Εναν χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 2008, εξοφλείται από την υπεράκτια εταιρεία που φερόταν ως ιδιοκτήτρια του σκάφους δάνειο που είχε χορηγηθεί για το «Iliatoras of London» από την τράπεζα BNP Paribas (υποκατάστημα Κολωνακίου). Μικρή λεπτομέρεια: η offshore το ίδιο διάστημα παρουσίαζε μηδενική οικονομική δραστηριότητα. Ποιος, λοιπόν, πλήρωνε τις δόσεις του δανείου για να μπορεί ο κ. Καμμένος να οργώνει με το συγκεκριμένο σκάφος το Αιγαίο, και να αυτοπροβάλλεται παρασκευάζοντας (με δεινότητα, ομολογουμένως) σούσι μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες;
Το βασικό, και εύλογο όμως, ερώτημα που προκύπτει είναι: τι συνέβαινε επί 17 ολόκληρα χρόνια, από το 1993 έως το 2010, οπότε φέρεται να δηλώθηκε από τον Ηλία Καμμένο, πατέρα του Πάνου Καμμένου, τεκμήριο για το εν λόγω σκάφος, με το ιδιοκτησιακό και φορολογικό καθεστώς του «Iliatoras of London»;

Επειτα από ενδελεχή έρευνα στα κρατικά αρχεία των οφσόρ της Νήσου Μαν, «ΤΑ ΝΕΑ» αποκαλύπτουν την αφορολόγητη οδύσσεια του «Iliatoras» από τους φορολογικούς παραδείσους γύρω από τη Βρετανία στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Μάλιστα, το σκάφος καταγράφει ένα ασυνήθιστο ρεκόρ. Εχει συγκεντρώσει την αφρόκρεμα των «υπεράκτιων» αχυρανθρώπων παγκοσμίως: η ιδιοκτήτρια εταιρεία του «Iliatoras» είχε ως διευθυντές τέσσερις διαπρεπείς πολυάσχολους «επαγγελματίες», οι οποίοι διοικούσαν στα χαρτιά συνολικά 10.000 οφσόρ…
 Ηταν Φεβρουάριος του 1996 όταν δύο Αγγλοι έβαλαν πλώρη να δημιουργήσουν την Cass Corporation Limited, μια υπεράκτια εταιρεία με έδρα τη Νήσο Μαν, ανάμεσα στη Βρετανία και την Ιρλανδία. Οπως θα αποκαλυπτόταν αργότερα, αντικείμενο της συγκεκριμένης οφσόρ θα ήταν η κατοχή σκάφους αναψυχής. Το καταστατικό της νεοσυσταθείσας τότε Cass υπέγραψαν οι Μάικλ Ντόιλ και Μπελίντα Λάνιον, κάτοικοι της Νήσου Σαρκ στη Μάγχη, ζευγάρι στην πραγματική ζωή και συνδεόμενοι με περισσότερες από 300 οφσόρ στην υπεράκτια πραγματικότητα. Πριν από επτά μήνες και οι δύο συνελήφθησαν στο πλαίσιο εφόδων των τελωνειακών Αρχών για ξέπλυμα χρήματος με την κατηγορία ότι παρακώλυσαν τη Δικαιοσύνη, επειδή «εξαφάνισαν» εταιρικά έγγραφα πολύτιμα για τις έρευνες. Πίσω στο 1996 ο καθένας τους εμφανιζόταν να έχει από μία μετοχή της Cass, ενώ το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ανερχόταν σε 2.000 στερλίνες.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ. Την ίδια ημέρα που οι Ντόιλ και Λάνιον υπέγραφαν το καταστατικό, ένα άλλο ζευγάρι, οι Εντουαρντ και Μπερναντέτ Γουόλς, κάτοικοι της Νήσου Μαν, αποδέχονται να γίνουν οι διευθυντές της οφσόρ, ενώ χρέη γραμματέα θα είχε μια εταιρεία και πάλι με έδρα το νησί, η Ainsley Consultants Limited. Το ζευγάρι Γουόλς και η εταιρεία - γραμματέας εμφάνιζαν την ίδια διεύθυνση.

Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, οι δύο μετοχές της Cass που είχαν στα χέρια τους οι Ντόιλ και Λάνιον μεταβιβάστηκαν στις 24 Ιουλίου 1996 στους Φίλιπ Κρόσοου και Τζέιμς Γκράσικ – επίσης κάτοικοι της Νήσου Σαρκ – οι οποίοι θα έπαιζαν για το επόμενο χρονικό διάστημα τον ρόλο των διευθυντών της οφσόρ. Την ίδια ημέρα εκδόθηκαν δύο παραστατικά κατοχής μετοχών για 1.000 μετοχές το καθένα. Τα παραστατικά αυτά ήταν ανώνυμα – στην ουσία αυτοί που τα προμηθεύθηκαν ήταν οι κάτοχοι των μετοχών. Από τα στοιχεία του εταιρικού μητρώου φαίνεται ότι οι Κρόσοου και Γκράσικ δεν είχαν πλέον καμία μετοχή στα χέρια τους, χωρίς όμως να διευκρινίζονται τα στοιχεία των νέων κατόχων τους. Ειδικοί σε θέματα υπεράκτιας οικονομίας επισημαίνουν ότι σε περίπτωση που προορίζονταν για έναν μόνο αποδέκτη δεν θα υπήρχε λόγος να εκδοθούν δύο παραστατικά για 1.000 μετοχές το καθένα, αλλά ένα για 2.000 μετοχές. Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων και της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν», o Γκράσικ συνδέεται με 4.196 υπεράκτιες ενώ ο Κρόσοου με 4.043!

Από τα έγγραφα που προσκόμισε τον Απρίλιο στη Βουλή ο νυν υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης φαίνεται ότι η Cass Corporation ήταν ιδιοκτήτρια του «Iliatoras of London». «Τις μετοχές τις έχουν οι δύο Αγγλοι, ως πληρεξούσιοι, αλλά πού είναι το χαρτί της ιδιοκτησίας;» αναρωτήθηκε τότε ο κ. Γεωργιάδης και ισχυρίστηκε ότι ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος «έχει ορίσει τον πατέρα του ως χρήστη και τον εαυτό του ως σκίπερ για να γλιτώνει τους φόρους». Υποστήριξε δε ότι «ως υπουργός ο κ. Καμμένος θέριζε το Αιγαίο με αυτό το σκάφος, όλοι ξέρουν ότι είναι δικό του». Σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων αμέσως μετά την επίδειξη των εγγράφων στη Βουλή, το «Iliatoras» είναι παροπλισμένο σκάφος αναψυχής 20 ετών υπό αγγλική σημαία, «που κατέχει ο Ηλίας Καμμένος από το 1993, δηλωμένο και φορολογημένο στις ελληνικές Αρχές και πληρωμένο σε ελληνική τράπεζα». Ο Πάνος Καμμένος προειδοποίησε πως «οι συκοφάντες των Παρθένων Νήσων της Συγγρού και τα Μέσα που αναπαράγουν μετά τη διάψευσή μου τη λάσπη θα οδηγηθούν στην ποινική και αστική Δικαιοσύνη».

Το ότι η Cass Corporation είχε ως αντικείμενο την «κατοχή σκάφους αναψυχής» και ότι είναι «οικονομικά εν υπνώσει επί του παρόντος» αναφέρεται πρώτη φορά στις οικονομικές της καταστάσεις τον Φεβρουάριο του 1997. Σε αυτά τα έγγραφα φάνηκε επίσης ότι οι μετοχές πέρασαν από αρκετούς αχυρανθρώπους – οι δύο εκ των οποίων διώκονται σήμερα από τις Αρχές – για να εκδοθούν τελικά δύο ανώνυμα παραστατικά, τα οποία έδιναν ουσιαστικά την ιδιοκτησία της εταιρείας και των περιουσιακών της στοιχείων σε αυτόν ή αυτούς που θα τα φυλούσαν στα χρηματοκιβώτιά τους, τις θυρίδες ή… τις τσέπες τους. Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί, με τις ανώνυμες μετοχές μπορεί να καταργηθεί ακόμα και η «έννοια» του φόρου μεταβίβασης: απλώς αλλάζουν χέρια και αυτόματα η εταιρεία στην οποία ανήκει το σκάφος έχει νέους, παντελώς «ανώνυμους» ιδιοκτήτες, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι πραγματοποιήθηκε κάποια μεταβίβαση, αφού δεν ήταν γνωστό ποιος είχε τις μετοχές πριν. Μάλιστα, αναφέρουν ότι οι υπεράκτιες με ανώνυμες μετοχές προσφέρουν αδιαπέραστο τείχος αδιαφάνειας και αποτελούν κάτι σαν το «ιερό δισκοπότηρο των οφσόρ»: είναι ιδιαίτερα δύσκολο έως αδύνατο να μπορέσει να βρει κανείς τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους.

Στην περίπτωση όμως του «Iliatoras of London», ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων με επίσημες δηλώσεις του ανέφερε ότι ανήκει από το 1993 στον πατέρα του. Ως εκ τούτου δεν είναι παράλογο να συμπεράνει κανείς ότι και οι μετοχές της Cass Corporation, της ιδιοκτήτριας του «Iliatoras», σύμφωνα με τα έγγραφα από το μητρώο σκαφών της Μεγάλης Βρετανίας, ήταν στην κατοχή του.

ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ. Οι οικονομικές καταστάσεις της Cass το 1998 συνέχιζαν να εμφανίζουν τους αχυρανθρώπους και να κρύβουν τους κατόχους. Οι Κρόσοου και Γκράσικ παρέμειναν διευθυντές μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε η παραίτησή τους έφερε στο προσκήνιο τον Ντέιβιντ Μπερντ, επίσης διάσημο αχυράνθρωπο, ο οποίος εξυπηρετούσε ελληνικά συμφέροντα μέσω γραφείου του στην Κύπρο. Ο Μπερντ, που αντικατέστησε τον Γκράσικ, δήλωνε τότε διεύθυνση στη Νήσο Σαρκ. Τον Κρόσοου διαδέχθηκε ο Τζέσε Γκραντ Χέστερ, επίσης πολύ «δημοφιλής» στους άγγλους δημοσιογράφους που ανέλυσαν τα στοιχεία που διέρρευσαν για τις οφσόρ. Από την έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων και της εφημερίδας «Γκάρντιαν» αποκαλύφθηκε ότι το όνομα του Μπερντ εμφανιζόταν σε 93 οφσόρ και του Χέστερ σε 1.509.

Το 2000 η έδρα της Cass μεταφέρεται από το Douglas στο γειτονικό Arbory και πάλι στη Νήσο Μαν. Η μετακίνηση αυτή οφείλεται προφανώς στην αλλαγή των διευθυντών που αδιαμφισβήτητα ήταν από τους πλέον δραστήριους αχυρανθρώπους παγκοσμίως. Ο Χέστερ λίγο καιρό αργότερα μετακόμισε από το Σαρκ στην Κύπρο, όπου ίδρυσε την Atlas Corporate Services, μια από τις γνωστότερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών για οφσόρ. Μετά την Κύπρο ο Χέστερ βρέθηκε στο Ντουμπάι μαζί με τους συναδέλφους του Ντάμιεν Κάλντερμπανκ και Μάθιου Στόουκς, οι οποίοι φαίνεται να έχουν εμπλακεί σε μεταβιβάσεις μετοχών με υπεράκτιες εταιρείες συμφερόντων Γιάννη Καρούζου. Τελικά ο Χέστερ κατέληξε στον Μαυρίκιο στον Ινδικό Ωκεανό. Τη θέση του διάσημου αχυρανθρώπου ως διευθυντή της Cass ανέλαβε η κύπρια δικηγόρος Μαρία Σαβεριάδη, η οποία δήλωνε τόπο κατοικίας στη Λευκωσία.

ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ. Εκείνη την περίοδο αναφέρεται πλέον μόνο η ύπαρξη των 2.000 ανώνυμων μετοχών. Στις οικονομικές καταστάσεις του ίδιου έτους δεν αναγράφεται ότι η Cass έχει ως αντικείμενο την «κατοχή σκάφους αναψυχής», παρά μόνο ότι είναι «εν υπνώσει». Ωστόσο, το σκάφος παρέμενε στην κατοχή της, όπως θα αποκαλυπτόταν δύο χρόνια αργότερα με την υποβολή των οικονομικών καταστάσεων για την περίοδο 2001-2002.
Από πληροφορίες των «ΝΕΩΝ» προκύπτει ότι τη συγκεκριμένη εποχή ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων δήλωσε αγορά σκάφους αξίας πολύ μικρότερης από την εκτιμώμενη τότε του «Iliatoras», που δεν είχε κλείσει ακόμα τα 10 χρόνια ζωής. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το τεκμήριο που θα έπρεπε να πληρώνει ο ιδιοκτήτης σκάφους 17-18 μέτρων δηλωμένο στις ελληνικές Αρχές εκείνη την περίοδο θα έπρεπε να ξεπερνάει τα 17 εκατομμύρια δραχμές, συνυπολογισμένης της παλαιότητάς του. Οι πρώτοι έλεγχοι των αρμόδιων Αρχών δείχνουν ότι το ποσό αυτό ως τεκμήριο δεν συναντάται σε κανέναν από τους ελεγχομένους το 2002, ούτε τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2010.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι έως τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η θέση του διευθυντή της Cass δεν διέφερε και πολύ από μια «ηλεκτρική καρέκλα»: Τον Μάιο του 2001 και ο Ντέιβιντ Μπερντ παραιτείται για να αναλάβει ο Κένεθ Χάουαρντ Χαντς, επίσης γνωστός αχυράνθρωπος. Η έδρα πλέον των στελεχών της οφσόρ εντοπίζεται στη Λευκωσία, όπου δηλώνει τόπο κατοικίας και ο Χαντς, πέρα από τη Σαβεριάδη. Χρέη γραμματείας τελούσε η Fides Secretaries Limited, εταιρεία με έδρα το Λονδίνο, η οποία ειδικεύεται σε οφσόρ και έχει συχνή παρουσία και στα στοιχεία που διέρρευσαν από τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους.

Τότε, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Cass αναγγέλλει ως οφείλει «προς όποιον ενδιαφέρεται» ότι ο Ηλίας Καμμένος είναι «director» (διευθυντής) του σκάφους με αρμοδιότητα επί των προμηθειών, επισκευών, σχέσεων με τις Αρχές, αλλά και χρήστης του σκάφους, ο δε  Παναγιώτης Καμμένος είναι «captain/skipper» (καπετάνιος/σκίπερ) του σκάφους.

Από το 2002 έως το 2007 οι «ηλεκτρικές καρέκλες» των αχυρανθρώπων της Cass φαίνεται πως έχουν βγει από την πρίζα: από τα εταιρικά έγγραφα στο μητρώο της Νήσου Μαν γίνεται σαφές ότι έχει επέλθει σχετική ισορροπία στην ιεραρχία, με τον Χαντς και τη Σαβεριάδη να εμφανίζονται σταθερά στο διευθυντικό ρόστερ. Ούτε καταγράφεται κάποια μεταβολή όσον αφορά την κατάσταση των ανώνυμων μετοχών. Και ξαφνικά, στην οικονομική δήλωση που υποβλήθηκε στις 30 Μαρτίου 2008 φαίνεται ότι οι μετοχές περνούν στα χέρια της Fides Nominees Limited, μιας εταιρείας παροχής υπηρεσιών για οφσόρ με έδρα το Λονδίνο. Οι μεταβιβάσεις των δύο πακέτων των 1.000 μετοχών, όπως φαίνεται από τα έγγραφα, πραγματοποιήθηκαν στις 21 Μαρτίου 2007.

To πιστοποιητικό ιδιοκτησίας που εμφάνιζε την Cass Corporation με έδρα τη Νήσο Μαν ως ιδιοκτήτρια του «Iliatoras of London» είχε εκδοθεί μόλις λίγες ημέρες πριν από τις μεταβιβάσεις, στις  8 Μαρτίου 2007.  Εναν μήνα μετά ο εκτιμητής της εταιρείας ΑΝΩΣΙΣ Ρούσσος Δημήτριος του Κωνσταντίνου επισκέπτεται το σκάφος προκειμένου να προχωρήσει σε εκτίμηση της πραγματικής του αξίας. Αποτιμά το σκάφος 600.000 ευρώ έναντι ονομαστικής  αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Η έκθεση του εκτιμητή κ. Ρούσσου (που είναι συνταγμένη στα αγγλικά) ξεκινάει με την εξής φράση: «Στο σκάφος με υποδέχθηκε ο κύριος Καμμένος Παναγιώτης, owner (σ.σ. ιδιοκτήτης)...»

Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Πάνος Καμμένος τοποθετήθηκε υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ενώ περίπου έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 2008, οι Κένεθ Χαντς, Μαρία Σαβεριάδη και η Fides Secretaries Limited υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους από το τιμόνι της Cass. Ηδη από τον Απρίλιο του 2008 η υπεράκτια είχε εξοφλήσει ενυπόθηκο δάνειο επί του σκάφους, το οποίο είχε ληφθεί από την τράπεζα BNP Paribas (υποκατάστημα Κολωνακίου). Το ζητούμενο είναι ποιος πλήρωνε τις δόσεις του δανείου δεδομένου ότι η Cass δεν είχε την παραμικρή οικονομική δραστηριότητα.

Οι μέχρι στιγμής έλεγχοι για την υπόθεση εντόπισαν κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους δήλωση από τον πατέρα αγοράς σκάφους αξίας δεκαπέντε με είκοσι φορές μικρότερη από την εκτιμώμενη για το «Iliatoras», ενώ δηλώθηκε και τεκμήριο πολύ μικρότερο από αυτό που αναλογεί σε γιοτ 18 μέτρων. Από την έρευνα των «ΝΕΩΝ» προέκυψε ότι έως το 2009 τα λιμενικά τέλη του σκάφους, προκειμένου αυτό να ελλιμενίζεται στην 4η μαρίνα του Δήμου Γλυφάδας, κατέβαλλε ο Ιωάννης Χοχλάκης, κάτοικος Κερατσινίου, γνωστότερος ως «καπετάνιος» του σκάφους στους κύκλους της μαρίνας. Από το 2009 και μετά τα τέλη κατέβαλλε ο Ηλίας Καμμένος.

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΦΣΟΡ. Η οφσόρ πλέον έχει αφεθεί ακυβέρνητη στη μοίρα της… Τον Νοέμβριο του 2009 αποστέλλεται από τα μητρώα εταιρειών της Νήσου Μαν η πρώτη προειδοποίηση για ενδεχόμενη διαγραφή της εταιρείας καθώς δεν έχουν υποβληθεί οι ετήσιες οικονομικές δηλώσεις της. Το ταξίδι της Cass Corporation στον κόσμο των «υπεράκτιων» γιοτ ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2010, όταν νομοθετήθηκε η έκτακτη εισφορά των σκαφών αναψυχής που μένουν πάνω από 60 ημέρες τον χρόνο σε ελληνικά νερά. Τότε ανακοινώθηκε αμετάκλητα η διάλυση της οφσόρ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πρώτων ελέγχων την ίδια χρονιά, το 2010, δηλώθηκε από τον πατέρα και τεκμήριο για το πολυτελές γιοτ που σήμερα ισορροπεί παροπλισμένο πάνω σε βαρέλια σε μάντρα του Ελληνικού.

ΜΕΡΚΕΛ-ΣΟΪΜΠΛΕ …ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

http://olympia.gr/2013/07/04/%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB-%CF%83%CE%BF%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%85/

ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΧΑΓΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ-ΣΟΪΛΜΠΕ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ..
merkel.jpg
Ομάδα Ελλήνων νομικών, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από Πορτογαλία, Ισπανία , Ιταλία ,Κύπρο, ετοιμάζουν προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, κατά της Γερμανίας και ειδικότερα κατά Μέρκελ, Σόϊμπλε και της Γερμανικής Τράπεζας, κατηγορώντας τους, ωςεγκληματίες πολέμου.Οι εν λόγω σχεδίασαν ,εκτέλεσαν και εξόντωσαν κυριολεκτικά χώρες του Μεσογειακού Νότου, χρησιμοποιώντας το φονικότερο υπερσύγχρονο όπλο, τον οικονομικό στραγγαλισμό των λαών. Εξαφάνισαν εύρωστες επιχειρήσεις,διέλυσαν τις οικονομίες, δημιούργησαν στρατιές ανέργων και οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία…
Κατά την άποψη των νομικών, που έχουν την πρωτοβουλία προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια:“Η Μέρκελ –Σόϊμπλε και η παρέα τους έχουν κηρύξει ανελέητο πόλεμο, και με όπλο τα οικονομικά πέτυχαν σε ελάχιστο χρόνο, να κατακτήσουν λαούς και από ελεύθερους να τους μετατρέψουν σε υποτελείς, κατεχόμενους.. δεσμεύοντας το μέλλον τους για ένα μεγάλο βάθος χρόνου, σχεδόν πέραν του αιώνος. Πρόκειται για στυγνούς εγκληματίες πολέμου, με κολάρο,γραβάτα και χωρίς κράνη και ντουφέκια!. Αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο::Βουτάνε βυθίζουν τους λαούς Ιταλίας, Πορτογαλίας, Κύπρου, Ισπανίας και Ελλάδας στην απελπισία και τη συμφορά. Και ως κοινοί εγκληματίες κατά την ανθρωπότητας θα λογοδοτήσουν με όλους τους κατά χώρα Κουϊσλινγκς και συνεργάτες τους!” .Τόνισε εκπρόσωπός τους.
Συμπλήρωσε δε ότι η προσφυγή στη Χάγη θα γίνει μια εβδομάδα προ των Γερμανικών εκλογών…- προφανώς με την προσδοκία να σακατέψουν την επανεκλογή της εγκληματικής Μέρκελ- 
Και πως θα κληθούν ως μάρτυρες μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων και ο Πάπας της Ρώμης και ο Οικουμενικός Πατριάρχης!
ΠΗΓΗ: www.hellasnews-agency.blogspot.com

ΕΚΤΑΚΤΟ> Ο Μιχελάκης αναλαμβάνει να δώσει λύση για την ΕΡΤ. Προθεσμία 7 ημερών στον Καψή

http://www.kourdistoportocali.com/articles/22338.htm



Μια βδομάδα προθεσμία έχει οΠαντελής Καψήςώστε να φέρει αποτέλεσμα με την ΕΡΤ.
Οπως κατ΄επανάληψη έχει σημειώσει τοΚουρδιστό Πορτοκάλι, ο Καψής συνηθισμένος στην δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία του ΔΟΛ και του ΠΗΓΑΣΟΥ αναλώνεται σε πολύωρες συζητήσεις με τους συνδικάλες εργαζόμενους οι οποίοι λένε ανέκδοτα πίσω από την πλάτη του.
Το Μέγαρο Μαξίμου βλέποντας-όσο μπορεί να δει- αυτή την κατάσταση αποφάσισε να βάλει στο παιγνίδι τον Μιχελάκη και τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ο υπ. Εσωτερικών θεωρείται άνθρωπος ειδικών αποστολών.
Μάλιστα ακούστηκε και το όνομα του Μάκη Βορίδη για την ΕΡΤ.
Σ΄αυτή την περίπτωση ο Βενιζέλος δεν θάχει επιχείρημα μια και το Μαξίμου του χρεώνει την επιλογή του Παντελή Καψή. Στο μεταξύ η Τρόικα δεν μάσησε με το κλείσιμο της ΕΡΤ το οποίο θεωρεί επιζήμιο λόγω υψηλών αποζημιώσεων και ζήτησε πραγματικές απολύσεις με ονοματεπώνυμο. Για τον νέο φορέα ζήτησε να μην προσληφθούν πάνω από 600 υπάλληλοι!
Μύλος...

Αίγυπτος: Η ιστορία ξαναγράφεται (Του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html


Αίγυπτος: Η ιστορία ξαναγράφεται

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com) 



Δεν έχουν όλα τα παραμύθια αίσιο τέλος.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Αίγυπτο επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό για το παραμύθι της αραβικής άνοιξης η οποία παρουσιάστηκε και χειροκροτήθηκε αφελώς  από τον δυτικό κόσμο ως ένα κύμα δημοκρατικών διεκδικήσεων.
Χωρίς φυσικά να υποβαθμίζουμε την ύπαρξη πραγματικών δημοκρατικών στοιχείων στην αραβική άνοιξη, οφείλουμε για μια ακόμη φορά να υποδείξουμε την υποκίνηση που έλαβε χώρα μέσω αμερικανικών ιδρυμάτων όπως το δημοκρατικό United States Agency for International Development (USAID) με την παγκόσμια εμβέλεια, το νεοφιλελεύθερο ιδιωτικό National Endowment for Democracy (NED) με πλοκάμια σε περισσότερες από 90 χώρες αλλά και τα OpenSociety Foundations του «φιλάνθρωπου» κερδοσκόπου George Soros.
Οι παραπάνω οργανισμοί μαζί με άλλους μικρότερους, αυτοπροσδιορίζονται ως οργανισμοί  που προωθούν τη δημοκρατία απανταχού στην πλανήτη.
Ποιας δημοκρατίας όμως; Αυτής που είναι απόλυτα εκτεθειμένης στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, μιας «δημοκρατίας» των τεράστιων ανισοτήτων.
Της Αμερικανικού Τύπου δημοκρατίας που απομακρύνει κάθε δυνατό εμπόδιο που μπορεί να βρεθεί στο δρόμο του ελευθέρου εμπορίου και της τραπεζοκρατίας. 
Μετά από χρόνια απάνθρωπων δολοφονικών δικτατοριών που οι ΗΠΑ ενθάρρυναν και στήριξαν σε διάφορες χώρες του κόσμου ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα και με τη διεθνή κατακραυγή που αυτά τα καθεστώτα δέχτηκαν, οι Αμερικάνοι ανέπτυξαν και μια δεύτερη παράλληλη πολιτική: Αυτή της μαλακής δύναμης (softpower) όπου η εξάρτηση από τις ΗΠΑ επιδιώκεται όχι μέσω της ανελέητης πυγμής σκληρών αμερικανοκινούμενων καθεστώτων αλλά μέσω της κοινωνικής μηχανικής που στρέφεται και στρέφει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στο να στηρίξουν αμερικανοκίνητες πολιτικές προσωπικότητες και κινήματα που αντλούν άφθονη χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ.
Αυτή την πολιτική την είδαμε στις έγχρωμες επαναστάσεις της Ευρώπης του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου τα προαναφερόμενα ιδρύματα είχαν έντονη ανάμειξη και επίδραση.
Την είδαμε και στην αραβική άνοιξη.
Στην περίπτωση όμως της αραβικής άνοιξης κάποιος μπορεί να διερωτηθεί εύστοχα το για ποιο λόγο οι Αμερικάνοι συνέβαλλαν και πίεσαν μέχρι καταρρεύσεως εκκοσμικευμένα καθεστώτα στην ανάδειξη των οποίων είχαν οι ίδιοι συμβάλλει.
Η απάντηση ίσως μπορεί να βρίσκεται σε δύο άξονες:
Στο γεγονός ότι τα καθεστώτα αυτά χωρίς υπολογίσιμους εσωτερικούς αντιπάλους έγιναν στην πορεία τους πολύ πιο άπληστα από ότι μπορούσαν να αντέξουν τα συμφέροντα της αμερικανικής οικονομίας που εδώ και καιρό βρίσκεται στη φάση μιας φούσκας που το μόνο που τη συγκρατεί από το να μη σπάσει είναι η γεωπολιτική ισχύς των ΗΠΑ.
Έτσι λοιπόν επιδιώκουν να βάλουν νέους παίχτες στο παιχνίδι της εξουσίας που θα είναι τρισευτυχισμένοι με μικρότερο κομμάτια της πίττας.
Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτήν τη σταδιακή οικονομική εξασθένηση της Αμερικής και τι σημαίνει αυτό για την σφαίρα επιρροής της ας αντλήσουμε ένα παράδειγμα από ένα αμερικανικό προτεκτοράτο με το οποίο είμαστε πάρα πολύ καλά εξοικειωμένοι: Την Ελλάδα.
Μετά την χούντα των συνταγματαρχών που δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα επεισόδιο στη μετάβαση δύναμης από τη Μ. Βρετανία προς τις ΗΠΑ με τελικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα τη  διχοτόμηση της παλαιότερα βρετανοκρατούμενης Κύπρου, η ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τους αμερικάνους και χρηματοδοτείται ανελλιπώς με δάνεια αλλά και παχυλά μαύρα κονδύλια.
Μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης και την ακόλουθη γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας, η χώρα θα γίνει πάσα από τους αμερικανούς στους γερμανούς. Αυτό σηματοδοτούσε ουσιαστικά η μετάβαση από την εποχή Παπανδρέου στην εποχή Σημίτη. Οι αμερικάνοι θα ανταλλάξουν τη γεωπολιτική αξία της χώρας με την έμμεση οικονομική της αφαίμαξη μέσω κερδοσκοπίας που έγινε περισσότερο εφικτή λόγω του φαινομενικά φθηνού χρήματος που άρχισε να ρέει στην Ελλάδα υπό τη μορφή χαμηλότοκων ευρωπαϊκών δανείων.
Και αν στην περίπτωση της Ελλάδας η Ελλάδα δόθηκε δανεική στην ευρωπαϊκή ένωση, πολύ μεγαλύτερες απώλειες είχαν λιγο αργότερα οι ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική όπου ένα ντόμινο σοσιαλιστικών διακυβερνήσεων αποτίναξε σε μεγάλο βαθμό τον Αμερικανικό Ζυγό καθώς, ανάμεσα σε άλλα, οι ΗΠΑ από το 2001 και έπειτα επικέντρωσαν όλη τους την προσοχή στη Μέση Ανατολή αλλά και τον Ευρωσιατικό κόμβο που λέγεται Αφγανιστάν επιδιώκοντας να επιβάλλουν το δόγμα της κυριαρχίας πλήρους φάσματος.  
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην εγγύς και μέση Ανατολή.
Ο δεύτερος άξονας μέσω του οποίου ίσως μπορεί να γίνει πιο κατανοητή η ανάμειξη των Αμερικανών στην «αραβική άνοιξη» είναι το πολιτικό Ισλάμ το οποίο άντλησε στήριξη και προωθήθηκε από τους ίδιους τους Αμερικάνους ως διάδοχη κυβερνητική λύση.
Συνεχίζοντας τη διερεύνηση όλων αυτών των φαινομενικά οξύμωρων, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί το ποια είναι η σκοπιμότητα της στήριξης των αμερικάνων στο πολιτικό Ισλάμ του οποίου ο ποιο επιφανής και σημαντικός πόλος είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η αναβίωση του πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο με τη βοήθεια των αμερικανών μπορεί να γίνει αντιληπτή κάτω από ένα άλλο δόγμα: Το δόγμα Μπρεζίνσκι, ενός από τους σημαντικότερους σχεδιαστές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών,  ενός δόγματος που δεν είναι τίποτε άλλο από προσαρμογή του διαίρει και βασίλευε.
Ένας εύφλεκτος ισλαμικός κλοιός μπορεί να στραγγαλίσει τη Ρωσία, να περιορίσει την Ινδία και να αναχαιτίσει την ειδάλλως μάλλον αναπόφευκτη οικονομική επικράτηση της Κίνας στην περιοχή.    
Ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ρωσίας, οι ισλαμικές μειονότητες μπορούν να προκαλέσουν αστάθειες και καυτές εστίες που μπορούν να αποδυναμώσουν την κυρίαρχη ελίτ της χώρας και να επιτρέψουν την ανάδειξη ενός νέου Γιέλτσιν, μιας νέας δηλαδή αμερικανικής μαριονέτας.
Όσο για τις χώρες δορυφόρους της Ρωσίας που ανήκαν κάποτε στη Σοβιετική αυτοκρατορία, οι θρησκευτικές διαφορές με τους Ρώσους είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες για τον πολιτικό και οικονομικό προσεταιρισμό τους από τους αμερικάνους και τον περιορισμό εώς και στραγγαλισμό της Ρωσίας, κύρια επεκτατική μέθοδος της οποίας είναι οι ενεργειακές οδοί.
Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να γίνει κατανοητός ο πόλεμος που έκαναν οι Αμερικανοί στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία. Μπορεί κάποιος επίσης να καταλάβει για ποιο λόγο ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης  Σαμαράς ο οποίος έχει πέσει σε αμερικανική δυσμένεια για την πλήρη υποταγή του στην γερμανική ηγεμονία προσπαθεί να εξαγοράσει λίγη αμερικανική συμπάθεια με τον αγωγό   TAP, έναν αγωγό που θα ωφελήσει κυρίως το Αζερμπαιτζάν και θα βλάψει κυρίως τη ρωσική ενεργειακή επεκτατική ατζέντα.
Ως μια καταρρέουσα αυτοκρατορία που είναι, οι Αμερικάνοι δεν επενδύουν στην δική τους ανάπτυξη αλλά σε ένα βρώμικο παιχνίδι με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στους επίδοξους ανταγωνιστές τους. 
Μια ισλαμική ομπρέλα θα αποτελεί ανάχωμα στη Ρωσική και με τους κατάλληλους χειρισμούς ίσως και στην κινεζική επέκταση. 
Ο ισλαμικός εξτρεμισμός αποτελεί επίσης ένα πρώτης τάξης επιχείρημα για να συνεχίζουν να πείθουν οι αμερικάνοι στο ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα.
Για αυτό και ποτέ δεν φοβήθηκαν να στηρίξουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό,  τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν παλαιότερα, πιο πρόσφατα στους ισλαμιστές «αντάρτες» της Λιβύης και τώρα στους ισλαμιστές αντάρτες της Συρίας.
Αυτό που ονομάστηκε Αλ Κάιντα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι που εφεύραν οι Αμερικάνοι μετά το 2001 προκειμένου να του δώσουν πνοή ζωής και πραγματική υπόσταση. Γιατί η «Αλ Κάιντα» συμφέρει τους αμερικάνους. Ακριβώς όπως τα ακραία στοιχεία μιας κοινωνίας ενισχύουν τα εξουσιαστικά επιχειρήματα και εγχειρήματα της κάθε αυταρχικής κυβέρνησης, έτσι και ο διεθνής ακραίος ισλαμισμός ενισχύει τα εγχειρήματα και της επιχειρήματα μιας επίδοξης «παγκόσμιας αμερικανικής κυβέρνησης».
Οι αμερικάνοι λοιπόν δε φοβούνται να παίξουν με το ισλάμ, ούτε το πολιτικό ούτε το εξτρεμιστικό γιατί γνωρίζουν πως είναι γεμάτο αυτοκαταστροφικές θρησκευτικές αντιφάσεις που δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να γίνει αρκετά ισχυρό. Η δημιουργία ενός ισχυρού Ισλάμ με βάση κράτη γεμάτα διαφυλετικές εντάσεις τα οποία δημιουργήθηκαν τεχνητά από την εποχή της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και μετααποικιοκρατίας και με δεδομένη την ενδοισλαμική θρησκευτική μισαλλοδοξία μοιάζει σχεδόν απίθανη.
Το πολιτικό όσο και το εξτρεμιστικό Ισλάμ μπορεί να είναι αρκετά αδύναμα και ασταθή για να συγκροτήσουν στο μέλλον ένα αρκετά ισχυρό ισλαμικό πόλο απειλητικό προς τα αμερικανικά συμφέροντα, είναι εντούτοις αρκετά ισχυρά και αποφασισμένα ώστε να εμποδίσουν την ανάδειξη και την επικράτηση είτε εθνικιστικών, είτε σοσιαλιστικών πολιτικών δυνάμεων που θα απειλούσαν την αμερικανική επιρροή στην περιοχή και που θα μπορούσαν να δημιουργούσαν μετά από επώδυνες και μακροχρόνιες ζυμώσεις έναν πραγματικά ανεξάρτητο αραβικό πολιτικό πόλο.     
Έτσι λοιπόν, οι αμερικάνοι στην Αίγυπτο πριν και μετά την πτώση του Μουμπάρακ, πόνταραν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον Μοχάμεντ Μόρσι.
Δυστυχώς, παρά τη θητεία του στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Μόρσι δεν ήταν το πιόνι που οι αμερικανοί περίμεναν και απαιτούσαν να είναι. Δυστυχώς, ούτε για τους Αιγύπτιους ο Μόρσι ήταν ο πολιτικός άνδρας που περίμεναν.
Προς απογοήτευση των  Αμερικανών ο Μόρσι άρχισε να προσεγγίζει την Κίνα, να επιδιώκει σύσφιξη των δεσμών μέσα στον αραβικό κόσμο ενώ παρέμεινε πιστός στην αντισιωνιστική του στάση προκαλώντας την υπολογίσιμη για τους αμερικάνους γκρίνια των ισραηλινών.
Προς απογοήτευση των Αιγυπτίων ο Μόρσι αποδείχτηκε πιστός στην Μουσουλμανική αδελφότητα και όχι στους Αιγυπτίους καθώς ο Μόρσι έδωσε στον εαυτό του φαραωνικές πολιτικές εξουσίες, προκειμένου να μπορέσει να επιβάλει το ιδεώδες για την Μουσουλμανική αδελφότητα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης: Τον ισλαμικό νόμο: Τη Σαρία
Απέναντι λοιπόν στη διαφαινόμενη ισλαμοποίηση τους, μεγάλοι αριθμοί Αιγυπτίων αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους ήδη από το 2012 σε σειρές διαδηλώσεων που τα δυτικά μήντια για λόγους διεθνών πολιτικών σκοπιμοτήτων κάλυψαν δυσανάλογα λίγο σε σχέση με την «αραβική άνοιξη.
Αυτή η στήριξη δια της σιωπής των αμερικάνων στον Μόρσι παρά τα «αντιαμερικανικά» φλερτ του οφειλόταν μάλλον σε μια και μόνο του στάση που αφορούσε το πιο καυτό γεωπολιτικό σημείο στον πλανήτη: Τη Συρία.
Ο Μόρσι υποστήριζε σταθερά τους «αντάρτες» και για αυτό δεν είχε εξαντλήσει τη χρησιμότητα του για τους αμερικάνους.
Ο Μόρσι μπορούσε να περιμένει. Η Συρία είχε ήδη διαρκέσει πάρα πολύ βάζοντας στον πάγο σημαντικό κομμάτι του αμερικανικού γεωπολιτικού σχεδιασμού.
Μπορεί οι αμερικανοί να ανέχονταν τα καπρίτσια του Μόρσι, δεν έκαναν το ίδιο όμως και οι Αιγύπτιοι. Με την παρέμβαση του στρατού, δόθηκαν στον Μόρσι 48 ώρες για να ικανοποιήσει τα λαϊκά αιτήματα για δημοκρατική διακυβέρνηση.
Ο Μόρσι αρνήθηκε να συνθηκολογήσει, μένοντας πιστός στα ισλαμικά του οράματα. Εκδιώχθηκε.
Ο Αμερικάνοι κράτησαν μια μετριοπαθή στάση αρνούμενη να χαρακτηρίσουν την παρέμβαση του στρατού ως «πραξικόπημα». Περιμένουν την επόμενη μέρα.
Ο ίδιος ο Μόρσι μάλλον ήλπιζε σε ένοπλη παρέμβαση του εξτρεμιστικού Ισλάμ υπέρ του. Ίσως να πόνταρε σε έναν αιγυπτιακό εμφύλιο που αν τον κέρδιζε θα έπαιρνε ως έπαθλο μια ισλαμιστική Αίγυπτο και ίσως κάποτε και ένα κόσμο όπου θα υπήρχε παντού Ισλάμ. Ισλάμ και μόνο Ισλάμ. Αυτό είναι άλλωστε το διακηρυγμένο όραμα της μουσουλμανικής αδελφότητας.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ο Μόρσι φαίνεται να ήταν ένας άνθρωπος που οι φιλοδοξίες του ξεπερνούσαν κατά πολύ τις ικανότητες του και την αντίληψή του. Όταν ακόμη και ένας εξαιρετικά επιτυχημένος πολιτικός άνδρας όπως ο Ερντογάν απειλείται από το ίδιο του το νεοοθωμανικό όραμα παρότι το επιδίωξε σχετικά σταδιακά, ο Μόρσι νόμιζε ότι είχε την ισχύ να επιβάλει το δικό του όραμα με μιας. Και οι αναγνώσεις του αποδείχτηκαν τραγικά κακές.
Μάταια ο Μόρσι περίμενε την επέμβαση του ένοπλου Ισλάμ καθώς σημαντικοί θύλακες του έχουν κυρίως εγκλωβιστεί στη Συρία αλλά και στο Μάλι.
Για να καταλάβει κανείς όμως καλύτερα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τον Μόρσι και την Αίγυπτο, θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια μικρή αναδρομή στη νεώτερη ιστορία της.
Ο μεγάλος θεωρητικός και η πιο σημαντική προσωπικότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν ο λόγιος Σαίντ Κούτμπ.
Ο Κούτμπ, φιλομαθής και πνευματικός άνθρωπος, μετά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ έμεινε αηδιασμένος από τον ηδονισμό, τον υλισμό και την σεξουαλική ελευθεριότητα που είδε.
Αηδιασμένος από τις θρησκευτικές έριδες και την μεταποικιοκρατία στον αραβικό κόσμο, πρότεινε ένα νέο πολιτικό-ηθικό ισλάμ, απαλλαγμένο από τις παθογένειες του παρελθόντος. Μια άμεση ισλαμοκρατία, χωρίς μεσάζοντες και εξουσιαστές, χωρίς ιμάμηδες, μπάτσους, δικηγόρους και πολιτικούς, όπου ο άνθρωπος θα ήταν υπόλογος μόνο στο νόμο του Θεου, το κοράνι. Μια αναρχοθεοκρατία.
Έχοντας ήδη αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στην Μουσουλμανική Αδερφότητα, ο Κουτμπ θα συνεργαστεί με τον νεαρό τότε στρατιωτικό Νάσερ και το κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών για να ανατρέψουν τη τότε κυβέρνηση, μαριονέτα των Βρετανών.
Φυσικά ο Κουτμπ μέσα στον ιδεαλισμό του δεν κατάλαβε την αλλαγή «παραδείγματος» που γινόταν στον κόσμο εκείνη την περίοδο και την μεταφορά της γεωπολιτικής ισχύς από τους Βρετανούς στους Αμερικάνους η οποία απαιτούσε πολιτικούς μετασχηματισμούς στα βρετανικά προτεκτοράτα και την επικράτηση φιλοαμερικανικών ελίτ σε αυτά.
Ο Νάσερ μετά την απόκτηση της εξουσίας, θα καλέσει τον Κουτμπ να συμμετέχει στην νέα φιλοαμερικανική τάξη πραγμάτων. Ο Κουτμπ, πιστός στον (παν)ισλαμισμό του, θα αρνηθεί. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Νάσερ το 1953, ο Νάσερ θα βρει την πρόφαση να εξοντώσει πολιτικά μια εν δύναμη πολιτική απειλή: Τη μουσουλμανική αδελφότητα.
Παρά τις στενότατες προσωπικές του σχέσεις με τον Κουτμπ, ο Νάσερ όχι μόνο θα τον φυλακίσει, αλλά και θα τον βασανίσει φριχτά.
Οι βασανιστές του Κουτμπ και άλλων αδελφών του εκπαιδεύονται επιτόπου από ανθρώπους της CIA.
Ο Κουτμπ αποφυλακίστηκε για λίγο για να οδηγηθεί τελικά στην αγχόνη.
Όταν λοιπόν μετά από δεκαετίες και κατά «την αραβική άνοιξη», η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο αλλά και αλλού δέχθηκε τη στήριξη των Αμερικανών για να ρίξει τους μισητούς διαδόχους του Νάσερ, έπρεπε καλά να ξέρει ότι πουλούσε την ψυχή της στο διάολο. Τα παλαιότερα παθήματα αλλά και τα νεότερα έπρεπε να τους είχαν γίνει μαθήματα. Οι αμερικανοί δεν είναι άξιοι καμίας εμπιστοσύνης. Αυτό καλά πρέπει να το καταλάβουν και οι Ευρωπαίοι μετά την αποκάλυψη του οργίου παρακολουθήσεων τους από τους Αμερικανούς.
Για τους Άραβες, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Υπάρχουν δύο πόλοι στην περιοχή στους οποίους οι αμερικάνοι συμπεριφέρονται σταθερά ωσάν να ήταν σύμμαχοι. Ο ένας είναι το Ισραήλ το οποίο λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Ο άλλος είναι το πετραλαιοπαραγωγικό μπλοκ των ισλαμικών «μοναρχιών» με σημαντικότερη εξ αυτών τη Σαουδική Αραβία.
Αυτός είναι και ο λόγος που η «αραβική άνοιξη» σταμάτησε στο Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία, με γρήγορη, άμεση, μαζική και συγκαλυμμένη ως προς το δυτικό κόσμο καταστολή. 
Το Ισραήλ είναι τα μπράτσα. Είναι ας πούμε ο κακός μπάτσος της περιοχής. 
Η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, το Κουβείτ, το Κατάρ είναι οι καλοί μπάτσοι της περιοχής. Αυτοί φιλοξενούν προσωπικότητες του πολιτικού Ισλάμ όπως έγινε με τον αδερφό του Κουτμπ. Επίσης χρηματοδοτούν και επανδρώνουν τον ισλαμικό εξτρεμισμό για να υπονομεύει ανταγωνιστές των αμερικανών όπως έγινε στο Αφγανιστάν ή για να δημιουργούν πυρήνες αστάθειας που μπορούν να προσφέρουν στους αμερικανούς πατήματα για στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως έγινε στη Σερβία (χωρίς φυσικά να βγάζουμε λάδι τους Σέρβους για τα αιματοκυλίσματα).
Η σύνδεση πολιτικού και ένοπλου Ισλάμ (μιλάμε για σύνδεση, όχι ταύτιση) φαίνεται καθαρά στην περίπτωση της «Αλ Κάιντα», μιας κατά την εκτίμησή μου μικρής αρχικά επιχειρησιακά και αριθμητικά  ομάδας.
Ως επικεφαλής της εμφανίστηκε ο υιός Σαουδαράβων κροίσων με στενές σχέσεις με τη Σαουδική βασιλική οικογένεια , ο Οσάμα μπιν Λάντεν. Δεύτερος τη τάξει αλλά σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντικός και διάδοχος του Λάντεν είναι ο Αιμάν Αλ Ζαουαχάρι, αιγύπτιος γιατρός και μαθητής του Κουτμπ που μετά τον απαγχονισμό του δασκάλου του από τον Νάσερ αφοσιώθηκε στο να υλοποιήσει το όραμα του.
Αυτός ο συνδυασμός δουλεύει τέλεια. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός δίνει λόγο ύπαρξης και ενισχύει τον Ισραηλινό επιθετικό μιλιταρισμό δίνοντας στην πολεμοκάπηλη ισραηλίτικη ελίτ περισσότερη ισχύ.
Από την άλλη η Σαουδική Αραβία δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο προς τους Μουσουλμάνους και χρηματοδοτεί τόσο τον πολιτικό όσο και τον εξτρεμιστικό ένοπλο ισλαμισμό με την προϋπόθεση να μείνει μακριά από τα εσωτερικά της. Έτσι ενισχύεται η επιρροή της βασιλικής οικογένειας στον μουσουλμανικό κόσμο χωρίς να απειλείται η ίδια.
Την ίδια στιγμή, η χρηματοδότηση με πετροδόλαρα και η επάνδρωση τόσο του πολιτικού αλλά ακόμη περισσότερο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού από τη Σαουδική βασιλική οικογένεια είναι πολύ χρήσιμη για τους αμερικάνους καθώς τους επιτρέπει όχι μόνο να υπονομεύουν εν δυνάμει αντιπάλους μέσω ισλαμικών ενόπλων πυρήνων αλλά και να αποκτούν άλλοθι στρατιωτικών επεμβάσεων όποτε το κρίνουν σκόπιμο σε περιοχές που έχει εμφανιστεί αστάθεια.
Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται με παραλλαγές στη Μέση Ανατολή.
Σε αυτή την ιστορία είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για καλούς και κακούς.
Η μουσουλμανική αδελφότητα στην Αίγυπτο πχ έχει περάσει τα πάνδεινα από τους νασερικούς.
Η απομάκρυνση του Μόρσι όμως από την εξουσία απομακρύνει τους αιγυπτίους από το φαύλο κύκλο του βρώμικου παιχνιδιού που έπαιζαν παλαιότερα οι Βρετανοί και τώρα οι Αμερικάνοι με το Ισλάμ.
Επιπρόσθετα με όλες τις άγνωστες παραμέτρους που εισάγει στο γεωπολιτικό παίγνιο, φαντάζει επίσης ικανή να παγώσει τις εξελίξεις στη Συρία, παγώνοντας μαζί με αυτές και τον τυχοδιωκτικό αμερικάνικο γεωστρατηγικό σχεδιασμό και εγκλωβίζοντας ακόμη περισσότερο επικίνδυνους για την παγκόσμια σταθερότητα ένοπλους τζιχαντιστές.
Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο θα έχουν και σημαντική επίδραση για την Ελλάδα.
Οφείλουμε να καταλάβουμε, ότι η αμερικανική αυτοκρατορία, πλέον σε φάση μάλλον τελικής παρακμής δεν προκάλεσε χάος μόνο στην εγγύς και Μέση Ανατολή με την «αραβική άνοιξη» αλλά και μετακυλίοντας την ίδια της την οικονομική κρίση στην Ευρώπη μέσω του δούρειου ίππου που λέγεται Ελλάδα επιχείρησε να πιέσει την Ευρώπη όχι μόνο να κόψει πληθωριστικό χρήμα αλλά και να αμερικανοποιηθεί πολιτικά και διοικητικά. Η αρχική συμφωνία της Ευρώπης με τα αμερικανικά σχέδια και η εν συνεχεία άρνηση της για πλήρη συμμόρφωση με το αμερικανικό μοντέλο οδήγησε σε δραματικής κλίμακα οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή στις χώρες του νότου και σε χρηματοπιστωτικά οφέλη στον πολιτικό και οικονομικό πυρήνα της Ευρώπης με το ενδεχόμενο του Ευρωπαϊκού ακρωτηριασμού να φαντάζει όλο και πιο κοντινό.
Τα δεδομένα ενός άγριου γεωπολιτικού παιχνιδιού με πολλούς παίχτες αλλάζουν καθημερινά. Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο αλλάζουν άρδην τον αρχικό γεωπολιτικό σχεδιασμό και οδηγούν σε επανασχεδιασμό που θα μπορούσε υπό συνθήκες να είναι ευνοϊκός για την σχεδόν απέλπιδα πια χώρα μας.   
Καθώς όμως η Ελλάδα βρίσκεται πλέον σε πλήρη αποικιοκρατικό έλεγχο, δεν είναι σε θέση να αναγνώσει προς όφελος της τις εξελίξεις… Ακόμη και αν ήθελε… ακόμη και αν μπορούσε…
Οι Αιγύπτιοι δείχνουν να έχουν μάθει από το παρελθόν τους. Οι Έλληνες όχι. Και για αυτό το λόγο είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Αν φυσικά καταφέρουν να επιβιώσουν αυτών.   

Αν ήμασταν σαν την Αίγυπτο κύριε Στουρνάρα...

http://vathiprasino.blogspot.gr/2013/07/blog-post_8675.html


“ Όπως συμβαίνει σε πολλές δικτατορίες, ότι ο υπουργός οικονομικών δεν θα ήταν εκλεγμένος από το λαό αλλά δοτός συγκεκριμένων τμημάτων της οικονομικών ελίτ; ”

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αν βγαίναμε από το Ευρώ θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο υποστήριξε ο υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας.
Τι ακριβώς εννοείτε κ. Στουρνάρα;
Ότι ο προηγούμενος αμερικανόδουλος ηγεμόνας της χώρας θα ήταν μέλος της σοσιαλιστικής διεθνούς;
Ότι σε κάθε μεγάλη συγκέντρωση η αστυνομία θα χρησιμοποιούσε τρομακτικές ποσότητες δακρυγόνων που θα προμηθεύονταν από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ;
Ότι στα κρατητήρια της ασφάλειας θα βασανίζονταν άνθρωποι και ότι ο υπουργός δημόσιας τάξης θα απειλούσε με μηνύσεις τα ξένα μέσα ενημέρωσης που το αποκάλυπταν και θα απομάκρυνε τους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης που το υπενθύμιζαν;
Ότι πολίτες της χώρας θα κρατούνταν σε φυλακές για 2.5 χρόνια, κατά παράβαση του συντάγματος χωρίς να έχουν καταδικαστεί για τίποτα;

Ότι το καθεστώς θα προσπαθούσε να καταλάβει το ραδιομέγαρο της χώρας προκειμένου να μην μεταδίδει ειδήσεις που δεν συμφωνούν με την κυρίαρχη προπαγάνδα;
Ότι θα υπήρχαν στη χώρα “ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι” σε εφημερίδες και site που θα ζητούσαν κατάλυση του συντάγματος, επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας και ανάληψη της εξουσίας από το στρατό;
Ότι η ελευθεροτυπία θα κατρακυλούσε με κίνδυνο να φτάσει στην 84 θέση, να είναι δηλαδή πολύ χειρότερη από μοναρχίες και δικτατορίες;
Ότι το ενδεχόμενο εκλογών θα αποκαλούνταν “κίνδυνος για τη σταθερότητα” από τους παπαγάλους του καθεστώτος;
Ότι η δημόσια περιουσία θα ξεπουλιόταν σε ξένες πολυεθνικές κατ’ εντολή του ΔΝΤ;
Εκτός αν απλώς εννοείτε, όπως συμβαίνει σε πολλές δικτατορίες, ότι ο υπουργός οικονομικών δεν θα ήταν εκλεγμένος από το λαό αλλά δοτός συγκεκριμένων τμημάτων της οικονομικών ελίτ;
Ευτυχώς έχουμε εσάς και τις ιδεοληψίες σας, τις οποίες παρουσιάζετε σαν πολιτική σκέψη, και μας έσωσαν από αυτή την κατάσταση.

ΠΗΓΗ: info-war.gr

Οι Βρετανοί απέτρεψαν το 1918 να γίνει ξανά η Αγία Σοφιά Χριστιανικός ναός!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ - Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος - Την σημαντική αποκάλυψη ότι μετά την κατάληψη στις 13 Νοεμβρίου του 1918 της Κωνσταντινούπολης από τα συμμαχικά στρατεύματα της Αντάντ οι Βρετανοί σκόπευαν να επιστρέψουν την Αγία Σοφία στους χριστιανούς της Πόλης αλλά την τελευταία στιγμή έκαναν πίσω, κάνει η τουρκική εφημερίδα Zaman στις 30/6.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο και αν ο σταυρός θα δέσποζε ξανά μεγαλοπρεπής στον τρούλο της Αγίας Σοφίας, αυτό θα ήταν ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής συμβολικής αλλά και ψυχολογικής σημασίας και θα επηρέαζε αποφασιστικά στην οριστική επαναφορά της Πόλης στα ελληνικά χέρια. 

Η εμφάνιση ξανά του σταυρού στον τρούλο της Αγίας Σοφίας θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά χτυπήματα για τους Τούρκους και θα έδινε το έναυσμα για την εκκένωση της Πόλης από το ισλαμικό στοιχείο, όπως υπολόγιζαν τότε και τα συμμαχικά στρατεύματα, σύμφωνα πάντα με την τουρκική εφημερίδα.

Και ενώ όλα ήταν έτοιμα και είχαν ήδη καταστρωθεί τα σχέδια για την εκ νέου μετατροπή της αγίας Σοφίας σε χριστιανική εκκλησία, σημειώθηκε αντίδραση από τα μουσουλμανικά στρατεύματα της βρετανικής αυτοκρατορίας και διατυπωθήκαν κάποιες απειλές ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ξεσηκώνονταν στις Ινδίες οι μουσουλμάνοι εναντίων των Βρετανών καθώς και σε άλλες περιοχές όπου η βρετανική αυτοκρατορία εξουσίαζε μουσουλμανικούς πληθυσμούς.

Όπως αποκαλύπτει η Zaman, οι πρώτες σκέψεις του τότε βρετανού πρωθυπουργού, Lloyd George, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τα στρατεύματα της Αντάντ τον Νοέμβριο του 1918, ήταν η άμεση παράδοση της Αγίας Σοφίας στους χριστιανούς.
Με την κίνηση αυτή, όπως υπολόγιζε ο Βρετανός πρωθυπουργός, θα σημειώνονταν μια μεγάλη τάση φυγής των μουσουλμάνων προς την Μικρά Ασία καθώς θα φαίνονταν πως η Πόλη οριστικά περνούσε ξανά στα χέρια των χριστιανών και θα επανέρχονταν στο πρωταρχικό της όνομα, δηλαδή από İstanbul στην Κωνσταντινούπολη. Όσον αφορά το μουσουλμανικό χαλιφάτο που είχε μέχρι τότε την έδρα του στην Κωνσταντινούπολη, θα μεταφέρονταν στην Προύσα ή στο Ικόνιο και έτσι μεγάλο μέρος και του μουσουλμανικού ιερατείου θα έφευγε από την Πόλη.

Εξ άλλου, όπως ανέφεραν τότε οι βρετανικές πηγές, στην Κωνσταντινούπολη ήδη υπήρχαν εκατοντάδες τζαμιά και έτσι η αλλαγή του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας και η εκ νέου μετατροπή της σε χριστιανικό ναό δεν θα επηρέαζε τα θρησκευτικά καθήκοντα των μουσουλμάνων που θα παρέμεναν στην Πόλη. 

Διαφωνία υπήρξε στο θέμα σε ποιους θα παραδίδονταν η Αγία Σοφία. Φυσικά την πρώτη προτεραιότητα την είχαν οι Έλληνες της Πόλης, όπως ανέφεραν οι βρετανικές πηγές, καθώς η αγία Σοφία αποτέλεσε επί χίλια χρόνια το σύμβολο της ελληνικής ορθοδοξίας και τώρα την διεκδικούσε με σοβαρές αξιώσεις το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Υπήρξαν όμως και διεκδικήσεις από ρωσικής πλευράς ήδη από το 1915 από τον Ρώσο Trubetskoy και σχετικές αναφορές από τον γνωστό Ρώσο συγγραφέα, Dostoyevski.

Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε εξ’ αιτίας των δεύτερων σκέψεων του Λονδίνου, δηλαδή της κέντρου της τότε μεγάλης βρετανικής αυτοκρατορίας που την εποχή εκείνη διοικούσε το μεγαλύτερο μέρος του ισλαμικού κόσμου και μάλιστα είχε υπό την κατοχή της τις μεγάλες ιερές πόλεις των μουσουλμάνων, δηλαδή την Μέκκα και την Μεδίνα. 

Το θέμα έμεινε χωρίς καμία εξέλιξη για να φτάσουμε στην μικρασιατική καταστροφή και την κατάληψη της Πόλης από τα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, στις 6 Οκτωβρίου του 1924.
Έτσι χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία για τον χριστιανισμό αλλά και για τον ελληνισμό που θα επέστρεφε μετά από τεσσεράμισι αιώνες στον ιστορικό αυτό ναό.

Παρ’ όλα αυτά η Αγία Σοφία δεν έμεινε σαν τζαμί καθώς ο Κεμάλ, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, αποδέχτηκε κάποια νέα βρετανικά σχέδια για την μετατροπή της σε μουσείο.
Το σκεπτικό ήταν ο ιστορικός αυτός ναός να γίνει, όπως και έγινε, παγκόσμιο αξιοθέατο που κάθε χρόνο δίνει στην τουρκική οικονομία εκατομμύρια σε συνάλλαγμα από τους επισκέπτες που έρχονται από παντού για να θαυμάσουν αυτό το αριστούργημα της Ελληνικής ορθοδοξίας.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
 


Spiegel: Θέμα χρόνου το νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους

http://www.antinews.gr/2013/07/04/220905/

«Θέμα χρόνου» είναι ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, παρά τις περί του αντιθέτου τοποθετήσεις της Άνγκελα Μέρκελ, υποστηρίζει νέο δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel. Αναφερόμενο στις δηλώσεις του Κωστή Χατζηδάκη περί δεύτερου κουρέματος, σχολιάζει: «Κάτι τέτοιο δεν ηχεί καθόλου ευχάριστα στο Βερολίνο. Η κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ προτιμά να μην συζητήσει καθόλου για ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους –και ειδικά όχι πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου». Το Spiegel υπενθυμίζει τη χθεσινή δήλωση της Άνγκελα Μέρκελ στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, ότι δεν «βλέπει» νέο κούρεμα, καθώς και ανακοίνωση του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη εβδομάδα, με την οποία απέρριψε σχετικά σενάρια.
«Ωστόσο οι δυο τους δεν έχουν κλείσει αυτή τη συζήτηση. Για πολλούς ειδικούς ένα νέο κούρεμα για την Ελλάδα είναι αναπόφευκτο. Αυτοί βλέπουν ήδη μακρύτερα -όπως στην Πορτογαλία, όπου η κρίση πυροδοτείται και πάλι- και ζητούν ένα πολύ πιο εκτεταμένο σχέδιο: όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες που πλήττονται από την κρίση πρέπει να γίνει μερική απομείωση των χρεών τους. Μόνο έτσι, εκτιμούν οι ειδικοί, θα μπορέσει η Ευρώπη να βγει από τη δυσχερή της κατάσταση».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «η λίστα όσων συνηγορούν σε μία δραστική απομείωση χρέους, είναι τόσο μακριά όσο και ετερόκλητη. Περιλαμβάνει από κατά τεκμήριο αριστερούς, όπως η πολιτικός Σάρα Βάγκενκνεχτ, πραγματιστές όπως ο σύμβουλος επιχειρήσεων Ντάνιελ Σέλτερ του Boston Consulting Group, μέχρι και τον ακραιφνή φιλελεύθερο Λούντερ Γκέρκεν από το Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Πολιτική στο Φράιμπουργκ (CEP)».

Ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!

Επειδή ο κόσμος, τα κτήρια, τα μνημεία αλλά και τα πρόσωπα που τον συνθέτουν έχουν τη δική τους ιστορία, επειδή σκηνές από διάφορα σημεία του πλανήτη που ξεχώρισαν ανά τους αιώνες αποτυπώθηκαν σε έναν φωτογραφικό φακό για να μείνουν ανεξήτηλες στη μνήμη μας, επειδή ο κόσμος άλλαξε και πολλοί ξέχασαν ό,τι είχαν δει σε κάποιο καρτ ποστάλ ή σε μια ταινία, ακόμα σε ένα ξεθωριασμένο βιβλίο, νομίζω αξίζει τον κόπο να κάνουμε ένα φλας μπακ σε σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να θυμηθούμε.
1. O ENIAC (Electronic Numerical Integrator & Computer) ήταν ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής που κατασκευάστηκε.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
2. Το κρυσφήγετο του Χίτλερ, σε μία από τις πρώτες φωτογραφίες το 1945.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
3. Το εισιτήριο επιβίβασης του Τιτανικού.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
4. Η τελευταία φωτογραφία του Τιτανικού εν πλω λίγο πριν βυθιστεί.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
5. Ο Τσάρλι Τσάπλιν χωρίς μακιγιάζ.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
6. Το γύρισμα του γνωστού σήματος της MGM το 1928.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
7. Μωρό κλαίει στο βομβαρδισμένο σταθμό της Σαγκάης το 1937.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
8. Ο Σπύρος Λούης στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
9. Ο Πύργος του Άιφελ κατά την κατασκευή του, όπως ήταν τον Ιούλιο του 1888.
perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!
10. Ο Steve Jobs και ο Bill Gates συζητούν το 1991.


perierga.gr - Σπάνιες ιστορικές φωτογραφίες που αξίζει να δείτε!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Σ’ όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο το μαχαίρι κοντεύει να φτάσει στο κόκκαλο! (Γράφει ο Δευκαλίων)



Λοιπόν αδέρφια, δέξιο-μνημονιακοί, δεν προσέχετε τις σας λέω και σας βλέπω να περνάτε μαύρο καλοκαίρι.
Κατ’ αρχάς είπαμε μην παίζετε με τον δείκτη του Χρηματιστηρίου γιατί έτσι και σας φύγει κάτω από τις 800 μονάδες θα πάθετε ιλίγγους και απώλεια στήριξης και κατεύθυνσης. Ήτοι σε απλά Ελληνικά θα χάσετε τον μπούσουλα. Εσείς δεν ακούτε και κοντέψατε σήμερα να πάθετε ταράκουλο. Παρ’ ολίγο να γίνει το ατύχημα σήμερα.
Δεύτερο, σας είπαμε να σοβαρευτείτε με την διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Εσείς δεν ακούτε. Σε λίγο θα γελάει ο κόσμος. Σοβαρευτείτε παιδιά τα πράγματα έχουν φτάσει στο κόκκινο.
Τρίτο, σας είπαμε να παρακολουθείτε αυτά που συμβαίνουν στην Κίνα. Πάλι άσχημα νέα. Ο δείκτης στον τομέα των υπηρεσιών που μετρά η στατιστική υπηρεσία της Κίνας παρέμεινε πάνω από τις 50 μονάδες και τον Ιούνιο, αλλά υποχώρησε στα χαμηλά 9 μηνών αφού διαμορφώθηκε στις 53,9 μονάδες (54,3 μονάδες τον Μάιο). Η νέα πτώση οφείλεται στην υποχώρηση στον τομέα της οικοδομής. Το θετικό… έχουμε ακόμη ανάπτυξη (δείκτης πάνω από 50 μονάδες), το αρνητικό… έχουμε νέα μεγάλη πτώση.
Το γενικό συμπέρασμα παραμένει. Τα πράγματα στην Κίνα δεν πάνε καλά. Από ότι φαίνεται το ερώτημα στον αμέσως επόμενο χρόνο θα είναι. Η κρίση στην Κίνα θα εξελιχθεί ομαλά ή θα έχουμε βίαιη εκτόνωση;
Τέλος έχουμε την συνηθισμένη τροικανή παράσταση. Η νέα version του εκβιασμού. Ο Τίτλος “Δόση με δόσεις”, γιατί δεν κάνατε αυτό, δεν εφαρμόσατε εκείνο κ.λπ. Τα γνωστά… φταίει η...
κυβέρνηση, φταίνε οι συνδικαλιστές κι οι συντεχνίες κ.λπ. Ρε μάγκες του μνημονίου που θα βγείτε να πείτε τις γνωστές μπαρούφες και να πανικοβάλετε τον κοσμάκη, γιατί δεν λέτε στους Έλληνες της αλήθεια;
Ότι δηλαδή και στην Πορτογαλία που τα κάνουν όλα τέλεια το επιτόκιο δανεισμού αντί να πέσει ανέβηκε πάνω από 8% στα 10ετη ομόλογα. Και γιατί συνέβη αυτό; Γιατί υπάρχει πολιτική αναταραχή. Οι μνημονιακοί υπουργοί παραιτούνται. Και γιατί παραιτούνται; Γιατί τα μέτρα λιτότητας έχουν φέρει τον Πορτογαλικό λαό σε απόγνωση, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας δεν αντέχει άλλο.
Πάρτε το απόφαση αδέρφια δέξιο-μνημονιακοί. Με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα μπάζω τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Πεινάνε αδέρφια δέξιο-μνημονιακοί και δεν αντέχουν να βγάλουν την ανηφόρα, είναι η προφανής απάντηση. Πάντα τα μνημόνια θα αποτυγχάνουν γιατί βασίζονται στην ανθρώπινη δυστυχία.
Και εδώ ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίων χαράζει και πάλι γραμμή και βλέπει μακριά. Για όσο χρονικό διάστημα η περιβόητη τρόικα τσακίζει τον Ελληνικό Λαό και δεν βάζει χέρι στην εγχώρια και κυρίαρχη πολιτικοοικονομική ελίτ, οι στόχοι δεν θα επιτυγχάνονται και θα βρισκόμαστε μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Θα μου πεις και θα ρωτήσεις εσύ ο καλοπροαίρετος... Είναι δυνατόν να βάλει χέρι η τρόικα στην πανίσχυρη οικονομικά και πολιτικά εγχώρια και κυρίαρχη πολιτικοοικονομική ελίτ; Θα δείξει ο χειμώνας. Γιατί είναι φανερό ότι σ’ όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο το μαχαίρι κοντεύει να φτάσει στο κόκκαλο!

EURO 2004: Ελλάδα | Η τακτική ανάλυση της μεγαλύτερης έκπληξης στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο

http://logia-starata.blogspot.gr/2013/07/euro-2004.html


Το επίτευγμα της εθνικής μας στο Euro 2004 της Πορτογαλίας θα μείνει, σαφώς, ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων των Ελλήνων. Δεν είναι, άλλωστε, εύκολο να καταρρίψεις τα σύγχρονα ποδοσφαιρικά δεδομένα και να πετύχεις το φαινομενικά ακατόρθωτο. Η ιστορία είναι γνωστή και «πολυπαιγμένη», καθώς αποτέλεσε θέμα για πληθώρα αφιερωμάτων και συνεντεύξεων. Ωστόσο, το overlap.gr θα επιχειρήσει να σκιαγραφήσει την τακτική που οδήγησε στο θαύμα αφήνοντας στο περιθώριο το συναίσθημα εθνικής περηφάνιας και τις υπερβολές.

Το…απόλυτο outsider
Πριν ξεκινήσουμε την τακτική ανάλυση, κρίνουμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα εξής δεδομένα:
η Ελλάδα επανεμφανίστηκε σε Euro μετά από 24 χρόνια
η τελευταία παρουσία σε μεγάλη διοργάνωση (Mundial 1994) ήταν οδυνηρή καθώς οδήγησε σε 10 γκολ παθητικό, χωρίς καν ευκαιρία επίτευξης τέρματος
οι στοιχηματικές εταιρίες πλήρωναν απόδοση 250 για την κατάκτηση του τροπαίου από την Ελλάδα, πριν την έναρξη της διοργάνωσης
ο θεωρητικός στόχος της ομάδας ήταν να πετύχει γκολ, να καταφέρει να κερδίσει ένα παιχνίδι και να μην παρουσιάσει τα σημάδια αποσύνθεσης του Mundial
η παρουσία Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ρωσίας στον όμιλο δεν έδιναν ρεαλιστικές ελπίδες ούτε για την κατάκτηση της…τιμητικής τρίτης θέσης


Η «βαρετή τακτική» του Ρεχάγκελ




Η κατοχή της μπάλας όλων των ομάδων του Euro 2004

Ο Γερμανός έκανε μία παραδοχή πριν την έναρξη της διοργάνωσης: ότι η εθνική μας υστερεί «έτη φωτός» σε ποιότητα από τους αντιπάλους. Αποφάσισε, λοιπόν, να προσαρμόσει τη σύστημα της ομάδας στο παιχνίδι των αντιπάλων και δε φοβήθηκε τηνκριτική περί «καταστροφικού αμυντικογενούς ποδοσφαίρου» με αναχρονιστικά χαρακτηριστικά. Κάνοντας «επίδειξη γερμανικού κυνισμού», προτίμησε να εστιάσει στα εξής χαρακτηριστικά:
ποδόσφαιρο αναμονής στο μισό γήπεδο και έντονη συμμετοχή των εξτρέμ στην ανασταλτική λειτουργία
διπλή ζώνη άμυνας στα 30 μέτρα και συνδυαστικό man-to-man στο χώροσε παίκτες-stars των αντιπάλων
βάθος στην άμυνα και περιορισμένες προωθήσεις του ενός εκ των δύο μπακ
μικρό πλάτος ώστε να περιοριστεί ο χώρος δράσης των αντιπάλων και να δημιουργηθούν συνθήκες ανασταλτικής υπεραριθμίας στον άξονα
τακτική πειθαρχία, διατήρηση θέσεων, συνοχή μεταξύ των γραμμών, άμεσες αλληλοκαλύψεις και φάουλ τακτικής για ανακοπή ρυθμού
αδιάκοπο τρέξιμο, εξαιρετική φυσική κατάσταση, πάθος στις προσωπικές μονομαχίες και…ελληνικό φιλότιμο ώστε να ισοσκελιστεί η διαφορά ποιότητας από το physical game



Τα κόρνερ που δέχθηκαν οι ομάδες του Euro 2004

Στην αντίπερα όχθη (ειδικά στη φάση των knock-out αγώνων), οι επιθετικές οδηγίες ήταν απλές, λιτές και ουσιαστικές: έμφαση στις στημένες φάσεις και στο «ψηλό παιχνίδι» που θα αξιοποιήσει τον μικρό αριθμό σεντρών / γεμισμάτων ανά παιχνίδι. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι:
το γκολ απέναντι στη Γαλλία στον προημιτελικό επετεύχθη από κεφαλιά του Χαριστέα (σέντρα του Ζαγοράκη από τα δεξιά)
το γκολ απέναντι στην Τσεχία στον ημιτελικό επετεύχθη από κεφαλιά του Δέλλα (κόρνερ του Τσιάρτα από τα δεξιά)
το γκολ απέναντι στην Πορτογαλία στον τελικό επετεύχθη από κεφαλιά του Χαριστέα (κόρνερ του Μπασινά από τα δεξιά)


Προσαρμογή αμυντικών διατάξεων για σεμινάριο
Μan-to-man ψηλά στο χώρο του Σεϊταρίδη στον Ρονάλντο


Ο Ρεχάγκελ έδωσε ρεσιτάλ ανασταλτικών προσαρμογών, καθώς «κούμπωνε» την άμυνα της ομάδας στα άτου των αντιπάλων.


vs Γαλλία και Τσεχία
χρησιμοποίηση 7 αμυντικογενών παικτών με οπισθοχωρημένη διάταξη
man-to-man χαμηλά στο χώρο του Καψή στον Τρεζεγκέ / Κόλερ
man-to-man χαμηλά στο χώρο του Σεϊταρίδη στον Ανρί / Μπάρος
ο Δέλλας σε ρόλο λίμπερο πίσω από τους αμυντικούς
ο Φύσσας χωρίς προσωπικό αντίπαλο ώστε να ανεβαίνει
ο Μπασινάς σε ρόλο «σκούπα» μπροστά από την αμυντική τετράδα
ο Ζαγοράκης προσέφερε βοήθειες στη δεξιά και ο Κατσουράνης στην αριστερή πτέρυγα


vs Πορτογαλία
χρησιμοποίηση 7 αμυντικογενών παικτών με οπισθοχωρημένη διάταξη
man-to-man στο χώρο του Καψή στον Παουλέτα
man-to-man ψηλά στο χώρο του Σεϊταρίδη στον Ρονάλντο
man-to-man ψηλά στο χώρο του Φύσσα στον Φίγκο
ο Δέλλας σε ρόλο λίμπερο πίσω από τους αμυντικούς
ζώνη άμυνας από τους Μπασινά-Κατσουράνη-Ζαγοράκη
ο Βενετίδης σε ρόλο «δεύτερου αριστερού μπακ» στο τελευταίο 15λεπτο


MVP η επιθετική αποτελεσματικότητα

Η κατάκτηση του Euro ήταν το επιστέγασμα της ομαδικότητας και της εκπληκτικής ανασταλτικής αντιμετώπισης των αντιπάλων. Ωστόσο, η διατήρηση του μηδέν στην άμυνα δεν αρκεί για να χαρίσει προκρίσεις και τρόπαια. Ως εκ τούτου, μπορεί ο Ζαγοράκης να στέφθηκε MVP της διοργάνωσης και να αφιερώθηκαν τόνοι μελάνι για την εξύμνηση της υποδειγματικής αμυντικής λειτουργίας αλλά τίποτα δε θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε το… απίστευτο ποσοστό τελειωμάτων. Η εθνική μας κατάφερε να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ευκαιρίες που δημιούργησε και να «κερδίσει» με διαφορά στην στατιστική κατηγορία των γκολ/σουτ. Φυσικά, στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τυχαίο (επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εκείνη την περίοδο ο… Θεός δεν ήταν Έλληνας.



Το ποσοστό (%) γκολ ανά σουτ στην εστία των ομάδων του Euro 2004


Οι επιθετικές επιδόσεις των ομάδων του Euro 2004

Συμπέρασμα

Η Ελλάδα κατέκτησε το Euro 2004 γιατί ο Ρεχάγκελ αντελήφθη εξ’ αρχής τις αδυναμίες της ομάδας και επέλεξε να τις κρύψει δίνοντας έμφαση στα θετικά της στοιχεία. Δηλαδή, αποδέχτηκε την επιθετική μετριότητα του roster και προσπάθησε να την καλύψει από την αμυντική αποτελεσματικότητα και την ομοιογένεια των ανασταλτικών μέσων. Η πρόβλεψη του Γερμανού ότι το δημιουργικό ποδόσφαιρο θα ήταν συνώνυμο της αυτοχειρίας έδωσε ποδοσφαιρική ταυτότητα στην εθνική, την κατέστησε δυσκατάβλητη για κάθε αντίπαλο και αποτέλεσε τον σημαντικότερο παράγοντα που οδήγησε στη βόμβα μεγατόνων.


overlap.gr/

Ο Μόρσι έπεσε. Με μας τι θα γίνει;

http://zoornalistas.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2448.html

Πριν από λίγο έπεσε εντελώς αναίμακτα ο Μόρσι ο οποίος είχε εκλεγεί μόλις ένα χρόνο πριν με απόλυτη πλειοψηφία. Ο λαός πανηγυρίζει ξέφρενα στους δρόμους και η Αίγυπτος θα δοκιμάσει και πάλι να...
επιτύχει έναν πιο δημοκρατικό δρόμο.

Αντίθετα σε μας, δύο κόμματα μιας μικρής μειοψηφίας παραχωρούν την Εθνική Κυριαρχία, θέτουν τη χώρα υπό κατοχή, ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο, μας εξαθλιώνουν ατομικά και όμως δεν διαμαρτύρεται κανείς.
Τι μας συμβαίνει;

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου