ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΟΥ
19ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΤΟΥ
19ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΩΣ ΤΟ 20ό ΣΥΝΕΔΡΙΟ
 |
Το 19ο Συνέδριο ενέκρινε τις Θέσεις της ΚΕ που περιλαμβάνουν τον απολογισμό δράσης του Κόμματος και τα πολιτικά του καθήκοντα μέχρι το 20ό Συνέδριο, παίρνοντας υπόψη τη συζήτηση και υπερψήφισή τους από τις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ και τις Συνδιασκέψεις. Ενέκρινε επίσης την εισήγηση της ΚΕ στο 19ο Συνέδριο, καθώς και τον απολογισμό της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ).
Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ υπερψήφισε το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, επίσης παίρνοντας υπόψη την υπερψήφισή τους στις ΚΟΒ και τις Συνδιασκέψεις, καθώς και τις προτάσεις που έγιναν σε αυτές.
Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ ψήφισε Πολιτική Απόφαση, με την οποία καθορίζονται τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο, υπογραμμίζοντας ότι καθήκον του Κόμματος αποτελεί η σταθερή και μόνιμη εκλαΐκευση του Προγράμματος, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου και τη νεολαία. Αυτό το καθήκον αποτελεί σημαντική βοήθεια για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την κομματική οικοδόμηση.
Τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου συγκροτούν την κατεύθυνση δράσης σε θεμελιακά ζητήματα, με βάση τη στρατηγική του Κόμματος. Από αυτήν απορρέουν η πολιτική συμμαχιών, η προτεραιότητα της δουλειάς μας στην εργατική τάξη, η τακτική στα διάφορα κινήματα, στα μέτωπα πάλης, στις εκλογικές πολιτικές μάχες, oι υποχρεώσεις του ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Ακόμα, η σημασία να προσανατολιστεί το ΚΚΕ στις νεότερες ηλικίες, καθώς και στις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου εξοπλίζουν παραπέρα το ΚΚΕ, προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης και να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα τις δυσκολίες, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ως κόμμα παντός καιρού.
ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟ ΚΚΕ, ΚΟΜΜΑ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ
Από το 2009 εκδηλώθηκε και στην ελληνική οικονομία η βαθύτερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου μετά από τη δεκαετία του 1950.
Με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν αν έχουν εκλείψει οι πιθανότητες μιας μονομερούς στάσης στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους με έξοδο από την Ευρωζώνη ή και απόσχισης από αυτή λόγω αποχώρησης μιας ισχυρότερης καπιταλιστικής δύναμης, όπως είναι η Ιταλία.
Τέτοιες προβλέψεις γίνονται και υπάρχουν ανάλογοι φόβοι στα περιφερειακά και παγκόσμια επιτελεία του ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα σε εκείνα που ασχολούνται με την ανάλυση και εκτίμηση των οικονομικών εξελίξεων. Αυτό που θα καθορίσει τη συγκεκριμένη εξέλιξη για την Ελλάδα δεν είναι η διαχειριστική ικανότητα της σημερινής ή άλλης κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» αριστερής χροιάς, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας ως στόχο ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» για τον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά το βάθος της κρίσης στην Ευρωζώνη, η δυσκολία διατήρησης των σημερινών συμμαχιών και η διαμόρφωση νέων, ιδιαίτερα από την πλευρά της Γερμανίας.
Είναι επίσης πιθανή η ανασυγκρότηση της Ευρωζώνης με τη θεσμοθέτηση διαφορετικών ζωνών συνοχής. Εξάλλου, δεν αποκλείεται η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη να συνοδευτεί από νέο «κούρεμα», αίτημα στο οποίο έχει προσχωρήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκλίνοντας με τη θέση του ΔΝΤ.
Ανεξάρτητα από τα διάφορα σενάρια, που ακόμα δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί, το βέβαιο είναι ότι θα ενταθεί η διαδικασία συγκεντροποίησης του συσσωρευμένου κεφαλαίου σε μεγαλύτερους και αριθμητικά λιγότερους μονοπωλιακούς ομίλους. Θα ενταθούν τα αντιλαϊκά μέτρα και η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Οι εξελίξεις προμηνύουν ότι η ένταση της κρατικής βίας και καταστολής, της περιστολής πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, θα αποκρυσταλλωθούν σε αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση, στην οποία θα ενσωματωθούν οι σχετικοί νόμοι και περιορισμοί της ΕΕ. Η αστική τάξη και τα κόμματά της δε συμβιβάζονται ούτε με την αστική δημοκρατία που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Η επιλογή, να τσακίσουν το εργατικό κίνημα, να παρεμποδίσουν και την παραμικρή ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, συνδέεται αναπόσπαστα με τον περιορισμό της δράσης του ΚΚΕ και με την ανακήρυξη του αντικομμουνισμού ως και επίσημης κρατικής ιδεολογίας, με αξιοποίηση της γνωστής θεωρίας των «δύο άκρων».
Σε περίπτωση πιο άμεσης ενεργητικής εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τα πρώτα κατασταλτικά μέτρα που θα παρθούν θα είναι απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ. Το Κόμμα μας είναι αναγκαίο να αποκτήσει πλήρη ετοιμότητα, με βασική κατεύθυνση την ανάπτυξη πιο ουσιαστικών και ισχυρών δεσμών με όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα της εργατικής τάξης, να αντιμετωπίσει αδυναμίες είτε προσανατολισμού είτε λήψης πρακτικών μέτρων, ώστε να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία, να γίνει πίστη, πεποίθηση η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, που θωρακίζει το λαό από κάθε μορφή επίθεσης.
Η συνολική κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ακόμα πιο σύνθετη. Θα έχει νέες αρνητικές επιπτώσεις και στο Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής - κατοχής, με την προσέγγιση της Τουρκίας και του Ισραήλ, στο φόντο των τουρκικών διεκδικήσεων, σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις της αιγυπτιακής αστικής τάξης να αναθεωρήσει τη συμφωνία με την Κύπρο στον προσδιορισμό της ΑΟΖ.
Οι πρόσφατες εξελίξεις, με την αμφιλεγόμενη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να προσδιορίσει την ΑΟΖ, έφεραν στο προσκήνιο πιο καθαρά το λυσσαλέο πόλεμο ανάμεσα σε περισσότερο και λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, γεγονός που εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Οι αντιθέσεις με την Τουρκία και την Αλβανία, τη FYROMαλλά και την Αίγυπτο, στο πλαίσιο των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιδιαίτερα για την ΑΟΖ και την Ενέργεια, θα εκφραστούν πιο έντονα στον ελλαδικό και ευρύτερο χώρο. Επομένως, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί, συμπεριλαμβανομένου και ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα.
Το ΚΚΕ οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία, ανάλογα με τις συγκεκριμένες συνθήκες, για τη συγκρότηση του εργατικού - λαϊκού μετώπου με το σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο. Η εργατική τάξη της Ελλάδας και οι σύμμαχοί της στον αντιμονοπωλιακό αγώνα πρέπει να ετοιμάζονται από τώρα ιδεολογικά και πολιτικά γι' αυτή τη γραμμή αντιμετώπισης μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, καθιστούν απαραίτητο να προχωρήσει το ΚΚΕ γρήγορα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στην ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας. Είναι πρωταρχική ανάγκη να δυναμώσουν οι δεσμοί των κομματικών οργανώσεων με τις εργατικές - λαϊκές μάζες, να οικοδομήσουμε το Κόμμα πρώτα απ' όλα στους στρατηγικούς κλάδους, σε κάθε τόπο δουλειάς. Το ΚΚΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι του, ο λαός, να θωρακιστούν και αταλάντευτα να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις, με οδηγό τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου.
Ξεκινώντας από την ΚΕ και μέχρι τις ΚΟΒ, τα κομματικά όργανα πρέπει να αντιστοιχήσουν τη δράση τους με τις ανάγκες της ταξικής πάλης, να γίνουν πραγματικά επιτελεία μάχης, να αξιοποιούν κάθε εστία αντίστασης από τα κάτω, γενικεύοντας την πείρα της πάλης. Πρέπει να αυξηθεί η πρωτοβουλία των κομματικών οργανώσεων στη συσπείρωση και οργάνωση των λαϊκών μαζών, να ενημερώνονται συστηματικά και μόνιμα οι οπαδοί του Κόμματος, να αξιοποιούνται και να ενσωματώνονται στο σχεδιασμό της δουλειάς μας προτάσεις που απορρέουν από την πείρα της ταξικής πάλης.
Νευραλγικό στοιχείο για την εκπλήρωση των παραπάνω καθηκόντων αποτελεί η βελτίωση της λειτουργίας της ΚΟΒ, η συλλογική συζήτηση και εξειδίκευση της δράσης, η ενίσχυση της επιχειρηματολογίας για την πειστική απάντηση ερωτημάτων που συναντάμε στο λαό, η ετοιμότητα απάντησης σε επιθέσεις κατά της πολιτικής και της πάλης του ΚΚΕ.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω πρέπει να ενισχυθεί η εφαρμογή των αρχών λειτουργίας του Κόμματος, γενικά η τήρηση του Καταστατικού. Τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί μπορούν να φέρουν σε πέρας τα καθήκοντα του 19ου Συνεδρίου με μαχητικότητα, επιμονή και αυτοθυσία.
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΛΗΣ
Nα ενταθεί η ιδεολογικοπολιτική πάλη σε όλα τα ζητήματα που περιλαμβάνονται στα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου. Ιδιαίτερα να αντιμετωπιστούν άμεσα:
- Η επίθεση του ταξικού εχθρού και γενικά των αντιπάλων του ΚΚΕ που έχει ως στόχο την περιθωριοποίησή του.
- Ο αντικομμουνισμός, η συκοφαντική αντισοσιαλιστική προπαγάνδα που συνιστά επίσημη ιδεολογία και της ΕΕ.
- Οι επιθέσεις «φιλίας», που έχουν σκοπό να συρθεί το ΚΚΕ στη λεγόμενη «αντιμνημονιακή» γραμμή, στην υποστήριξη άλλου μείγματος της αστικής πολιτικής διαχείρισης, μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη.
- Το μελετημένο σχέδιο του αστικού κράτους και του πολιτικού συστήματος να χτυπηθεί το ηθικό κύρος του Κόμματος, με επίκεντρο κυρίως τα οικονομικά του.
- Η αποκάλυψη και αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, του χαρακτήρα της ως εθνικοσοσιαλιστικής φασιστικής οργάνωσης, που τη γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και χρησιμοποιείται για το χτύπημα του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
- Η προσπάθεια να παρουσιάζουν το ΚΚΕ ως κόμμα «συστημικό», δηλαδή ως συμβιβασμένο, υποταγμένο στο καπιταλιστικό σύστημα, καθώς και η παράλληλη προσπάθεια εξομοίωσης του ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα, στη βάση της αντίληψης «όλοι το ίδιο είναι».
- Οι αντιδραστικές απόψεις που καλλιεργούν στη λαϊκή συνείδηση το ρατσισμό και την ξενοφοβία.
- Η εναλλακτική εκδοχή της ρεφορμιστικής γραμμής δυνάμεων του οπορτουνισμού που επιδιώκουν τη σύναψη πολιτικής συμφωνίας με βάση το λεγόμενο «μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα», του οποίου βάση είναι η στάση εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, χωρίς σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την αστική εξουσία.
- Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες και η προσμονή φιλολαϊκής διεξόδου από μια αστική διακυβέρνηση, που παραμένουν ισχυρές ακόμα και σε δυνάμεις που συναντιούνται με το Κόμμα στους αγώνες, ακόμα και σ' ένα μέρος των ψηφοφόρων του Κόμματος.
- Η υποκριτική συνθηματολογία περί απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας και κατοχής από τη Γερμανία. Πρόκειται για πολιτική γραμμή που επιδιώκει να συσκοτίσει το γεγονός ότι η υποδεέστερη ενδιάμεση θέση μιας χώρας σε καπιταλιστική συμμαχία, από την οποία απορρέουν ανισότιμες σχέσεις των μελών της, δεν αναιρεί τα κοινά στρατηγικά συμφέροντά τους, πάνω στα οποία διαμορφώνεται η συμμαχία.
- Η ανάγκη αύξησης της κυκλοφορίας των μέσων ιδεολογικής παρέμβασης και προπαγάνδας του Κόμματος, του «Ριζοσπάστη», της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (ΚΟΜΕΠ), του πολιτικού βιβλίου, καθώς και η ανάγκη αύξησης της επισκεψιμότητας του πόρταλ του ΚΚΕ και της ακροαματικότητας του «902 Αριστερά στα FM».
Η ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Οι διαφορές ανάμεσα στο φιλελεύθερο και κεϋνσιανό μοντέλο εκφράζονται και στη χώρα μας στη διαπάλη για την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων, αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό των λαϊκών μαζών «εντός των τειχών», στην προσπάθεια να αναμορφωθεί το αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να μπορεί να δώσει ποικιλία εναλλαγής αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση, στη βάση της μεταξύ τους συνεργασίας.
Η αστική τάξη προσαρμόζει τις επιλογές της. Παίρνει υπόψη ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης και να εξασφαλίσει ότι η κλιμακούμενη επίθεση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και γενικά οι συνέπειες της κρίσης, με κύριο χαρακτηριστικό το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας, θα προχωρούν με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις, είτε με μνημόνια μέσα στην Ευρωζώνη είτε με ελεγχόμενη είτε με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με έξοδο από το ευρώ.
Οι απόπειρες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος θα συνεχιστούν προσανατολισμένες σε δύο πόλους: Τον κεντροδεξιό με άξονα τη ΝΔ και τον κεντροαριστερό με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, πιο συντηρητικό σε σύγκριση με το κλασικό σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ της λεγόμενης μεταπολιτευτικής περιόδου. Στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν και βρίσκουν πολιτική στέγη σημαντικά τμήματα της εργατικής και κυβερνητικής γραφειοκρατίας, τμήματα μεσαίων στρωμάτων, που είχαν βρει ασυλία ως σύμμαχοι της αστικής τάξης και των κομμάτων της, με παροχές, φοροδιαφυγή και συμμετοχή στη διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων. Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι απαρτίζεται και από οπορτουνιστικές δυνάμεις που αποσχίστηκαν από το κομμουνιστικό κίνημα, διατηρώντας ορισμένα συνθήματα και μεθόδους δουλειάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ένα αριστερό κόμμα που συσπειρώνει στις γραμμές του από σοσιαλδημοκράτες της 3ης Σεπτέμβρη έως τους δήθεν «ανανεωτές κομμουνιστές», που υπερασπίζονται το «κράτος πρόνοιας». Η στρατηγική του, όσον αφορά το θέμα της εξουσίας και την ΕΕ, είναι σοσιαλδημοκρατική, φιλομονοπωλιακή.
Στην πρότασή του για τις συμμαχίες και για «κυβέρνηση της αριστεράς» ή και «σωτηρίας της Ελλάδας», ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται από τμήματα της αστικής τάξης και επιδιώκει συνεργασίες με πολιτικές δυνάμεις όπως οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ. Ρίχνει γέφυρες και προς τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Βραζιλία, αλλά και τη Ρωσία.
Οσο ισχυροποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα για τη διακυβέρνηση, τόσο εντείνονται οι διεργασίες διαμόρφωσης νέων αναχωμάτων, από δυνάμεις της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΝΑΡ ή και άλλες ομάδες, «Σχέδιο Β' - Αλαβάνος, ακόμη και φυγόκεντρες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της λεγόμενης αριστερής ή κομμουνιστικής ανανέωσης, οι οποίες κινούνται στη γραμμή των λεγόμενων μεταβατικών στόχων και μεταβατικών κυβερνήσεων διαχείρισης.
Χρειάζεται οι κομμουνιστές να εκλαϊκεύσουμε ακόμα περισσότερο τη σταθερή θέση του ΚΚΕ ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί και να συμμετάσχει σε κυβερνήσεις διαχείρισης που προωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οποιεσδήποτε άλλες δυνάμεις αστικής διαχείρισης που υπάρχουν ή μπορεί να υπάρξουν. Χρειάζεται να εκλαϊκεύσουμε τη θέση μας για τις συμμαχίες και το ρόλο του ΚΚΕ στην εργατική λαϊκή εξουσία και διακυβέρνηση.
Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλλει στις εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και Τοπικής Διοίκησης), ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ από τμήματα των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και ταξική επιλογή, με στόχο το αδυνάτισμα του αστικού πολιτικού συστήματος, της αστικής διακυβέρνησης. Κάθε ρωγμή της να ενισχύει την κατεύθυνση της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Να αναδειχθεί πλατιά στο λαό το ρεαλιστικό της πρότασης του ΚΚΕ για διέξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, η μόνη πρόταση που βρίσκεται στον αντίποδα των θέσεων όλων των αστικών κομμάτων, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών και αυτών της λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς».
Στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος αποτελεί και η φασιστική Χρυσή Αυγή. Ο λαός πρέπει να την απομονώσει, απαντώντας αποφασιστικά στις επιθέσεις, στον εθνικοσοσιαλισμό της και τη δημαγωγία της. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να πρωτοστατούν ώστε οι μαζικοί φορείς, τα συνδικάτα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα οι Λαϊκές Επιτροπές στις συνοικίες, στα σχολεία, οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι στις σχολές, να έχουν αποφασιστικά την πρωτοβουλία στην οργάνωση και κινητοποίηση του λαού ενάντια στη Χρυσή Αυγή και τις εγκληματικές επιθέσεις της. Επίσης, να αντιμετωπιστεί η δράση και άλλων δυνάμεων φασιστικών τάσεων μέσα στις γραμμές του κινήματος, που έχουν ως στόχο την κατάπνιξή του, την αναχαίτιση ανόδου της ταξικής πάλης.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να βρεθεί σε ετοιμότητα, ώστε να αξιοποιήσει την προοπτική ανόδου της ταξικής πάλης, τις συνθήκες σημαντικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων. Ταυτόχρονα, τα πρωτοποριακά τμήματα του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και για το ενδεχόμενο αρνητικής εξέλιξης, υποχώρησης της ταξικής πάλης και πισωγυρίσματος, ώστε να γίνει δυνατή, με βάση τις νέες συνθήκες, η προετοιμασία για τη νέα άνοδο της ταξικής πάλης που σίγουρα θα προκύψει.
Το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του να αποκτήσουν ετοιμότητα και ικανότητα δράσης για να αντιμετωπίσουν την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της κρατικής, «παρακρατικής», εργοδοτικής βίας και καταστολής, τη δράση του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού που επιχειρεί να διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με παλιές δυνάμεις της εργατικής αριστοκρατίας, του εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Tο 19ο Συνέδριο δίνει απάντηση στο ερώτημα πώς θα οργανωθεί ο αγώνας απόκρουσης των βάρβαρων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων από οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται την κρίση, είτε έχει κορμό τη ΝΔ είτε τον ΣΥΡΙΖΑ είτε είναι κυβέρνηση του λεγόμενου αντιμνημονιακού τόξου, από τη «λαϊκή δεξιά» έως την κοινοβουλευτική αριστερά, όπως διατυπώνει τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε τη θέση του «Σχεδίου Β». Συγκεκριμένα:
Να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση, ώστε, μέσα από τον καθημερινό αγώνα, να χαραχτεί διακριτά ο δρόμος πάλης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Να συσπειρώνονται οι αντιμονοπωλιακές αντικαπιταλιστικές δυνάμεις στην κοινή δράση με βάση τα δικά τους καθήκοντα κατά κλάδο, χώρο δουλειάς και στις συνοικίες.
Η πάλη κατά των συνεπειών της κρίσης, για την αποτροπή μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού και τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, μπορεί να αποτελέσει κρίκο για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης. Αυτό εξαρτάται από το βαθμό που θα αποτελέσει εφαλτήριο για την όσο γίνεται πιο μαζική συστράτευση στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, σε συνδυασμό με την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχής της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτόν.
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Η Λαϊκή Συμμαχία εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών που δεν μπορούν να κάνουν συσσώρευση, των νέων και των γυναικών από τα εργατικά λαϊκά στρώματα στον αγώνα κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά της ενσωμάτωσης της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η Λαϊκή Συμμαχία είναι κοινωνική και έχει κινηματικά χαρακτηριστικά με γραμμή ρήξης και ανατροπής.
Η Λαϊκή Συμμαχία δίνει απάντηση στο ζήτημα:
Να οργανωθεί η πάλη απόκρουσης των βάρβαρων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων, με συγκέντρωση δυνάμεων και αγώνα αντεπίθεσης, ώστε να υπάρξουν κάποιες κατακτήσεις, στο δρόμο πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Η Λαϊκή Συμμαχία έχει σαφή αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό. Προωθεί τη ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αντιστρατεύεται τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή σε αυτόν. Δρα, ώστε να δυναμώνει η συσπείρωση των αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών κοινωνικών δυνάμεων, επιδιώκει ο αγώνας να κατευθύνεται προς την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η Λαϊκή Συμμαχία κατευθύνει την πάλη της ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η κάθε κοινωνική δύναμη, εκτός από το κοινό πλαίσιο δράσης, έχει και τα δικά της καθήκοντα.
Η Λαϊκή Συμμαχία συγκεντρώνει τις δυνάμεις της σε κάθε πόλη, με κέντρο τους μονοπωλιακούς ομίλους, τα εργοστάσια, τα εμπορικά κέντρα, τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες, τις υποδομές, τα δίκτυα και τα μέσα μεταφοράς. Εξασφαλίζει την κοινή δράση αυτών των δυνάμεων με βάση τον κλάδο και γενικότερα με τους ανέργους, τις δυνάμεις των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών και άλλων βιοπαλαιστών. Εξελίσσεται ανοδικά ως διαδικασία ωρίμανσης της πολιτικής συνείδησης, της οργάνωσης και των μορφών πάλης.
Στις δοσμένες συνθήκες οργανώνεται και συντονίζεται για την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση. Υπερασπίζεται το εργατικό και λαϊκό εισόδημα: Μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις, συντάξεις, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, τις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων από τους παραγωγούς, την προστασία αγροτών - αυτοαπασχολούμενων, τη λαϊκή στέγη από την αισχροκέρδεια τραπεζών και τη φορολογία. Υπερασπίζεται το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, Υγεία - Πρόνοια, την πάλη για φθηνά και ποιοτικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, για δωρεάν πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές. Παλεύει ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, για τη χειραφέτηση και ισοτιμία της γυναίκας, για την προστασία των ανέργων, τη μετακίνηση - στέγαση - σίτιση των μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών, τις άμεσες ανάγκες των νέων ζευγαριών, για την αντιμετώπιση της ναρκω - εξάρτησης, του αλκοολισμού. Διεκδικεί αντισεισμικά - αντιπλημμυρικά μέτρα, δημόσια έργα υποδομών που βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής, την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον. Αναδεικνύει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας από την άποψη ύπαρξης πρώτων υλών, συγκέντρωσης μέσων παραγωγής, ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, επιστημονικών - τεχνολογικών κατακτήσεων.
Η Λαϊκή Συμμαχία παλεύει κατά της κρατικής καταστολής, της εργοδοτικής βίας, υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Ο αγώνας για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση είναι αναπόσπαστα δεμένος με την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους χωρίς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στα δημόσια νοσοκομεία, σε ρήξη με κάθε ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία.
Η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ είναι δεμένη με την πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και τον αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Οι θέσεις για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ ορισμένων αστικών και άλλων δυνάμεων, χωρίς να θίγεται η εξουσία των μονοπωλίων, η ιδιοκτησία τους, η πρόσδεση της Ελλάδας σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, συσκοτίζει τη λαϊκή πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. Σήμερα, που στην Ευρωζώνη και την ΕΕ δυναμώνουν οι εσωτερικές αντιθέσεις των μονοπωλίων, οι όποιες φυγόκεντρες τάσεις πρέπει να αξιοποιηθούν για να απελευθερωθούν οι λαοί από τη λυκοσυμμαχία και την εξουσία των μονοπωλίων. Σήμερα, που η «αίγλη» της ΕΕ ξεφτίζει, με την κρίση να συνεχίζεται και σε άλλες χώρες, Ιταλία - Ισπανία, οι συμμαχίες του Νότου ή με ευρωατλαντικό άξονα, τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, δεν αποτελούν φιλολαϊκή λύση. Τώρα πρέπει να δυναμώσει σε κάθε χώρα, και στις 27 χώρες της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία.
Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται ούτε με την ΕΕ ούτε με τις συνταγές των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών δυνάμεων.
Η Λαϊκή Συμμαχία υιοθετεί την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Υιοθετεί την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από κάθε μορφής σχέση με ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Εχει στόχο την κατάργηση των ξένων βάσεων, της παρουσίας ξένων στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων στην Ελλάδα με διάφορα προσχήματα.
Οι έννοιες δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, ιμπεριαλισμός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, για τη Λαϊκή Συμμαχία αποκτούν βαθύτερο ταξικό περιεχόμενο. Είναι σε άμεση σχέση με την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, σε συνδυασμό με τη συνεταιριστικοποίηση των μικροπαραγωγών αγροτών και την κοινωνικοποίηση της γης. Η Λαϊκή Συμμαχία ανοίγει μέτωπα πάλης και γι' αυτά και για τα άλλα λαϊκά προβλήματα που ταλανίζουν το λαό.
Η Λαϊκή Συμμαχία επιδιώκει τη συνεχή προσέλκυση στις γραμμές της νέων συνδικαλιστικών και γενικότερα μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Να αποδυναμώνονται σταθερά και αποτελεσματικά, με βάση την εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμεων, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, οι αστικές, ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις που κυριαρχούν στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.
Στην εξέλιξη και ανάπτυξη της δράσης της θα συγκεντρώνονται εργατικές και λαϊκές δυνάμεις με χαμηλή πολιτική πείρα, που βρίσκονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό κάτω από την επιρροή ιδεολογικοπολιτικών αντιλήψεων των αστικών κομμάτων, του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, με ταλαντεύσεις για τη ρεαλιστικότητα και αναγκαιότητα της πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία ως μοναδική εναλλακτική εξουσία απέναντι στην εξουσία των μονοπωλίων.
Τα καθοδηγητικά όργανα και οι ΚΟΒ χρειάζεται γι' αυτό να αποκτήσουν την ικανότητα κοινής δράσης με αυτές τις λαϊκές δυνάμεις. Να ξεπερνιούνται δυσκολίες και αδυναμίες, ώστε η Λαϊκή Συμμαχία να δυναμώνει, να έχει γραμμή πλεύσης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Να παίρνεται υπόψη κάθε φορά το επίπεδο συνείδησης, ωρίμανσης, πείρας των λαϊκών μαζών και η εξασφάλιση μαζικής συμμετοχής. Να μην αμβλύνεται το κύριο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια και τους εκπροσώπους τους. Να οικοδομείται η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μεσαία στρώματα που δεν έχουν απαλλαγεί από τη λογική της μικροϊδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, παρά την αντίθεσή τους στα μονοπώλια. Η εργατική τάξη ως ηγέτιδα δύναμη θα επιδιώκει να ριζοσπαστικοποιεί, να βαθαίνει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή.
Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία στην καθοδηγητική δουλειά έως τις ΚΟΒ η επεξεργασία ζητημάτων που σχετίζονται με την τακτική ως μέρος της στρατηγικής μας.
Απαιτείται να δυναμώσει η ικανότητα του ΚΚΕ να συζητάει και να κερδίζει νέες λαϊκές μάζες που βλέπουν γενικά εχθρικά το σύστημα, δεινοπαθούν από την καπιταλιστική καταπίεση και δεν έχουν κερδηθεί σήμερα με την επαναστατική γραμμή. Να επιλέγονται τα κατάλληλα συνθήματα και μορφές πάλης. Η αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις να είναι εύστοχη, ώστε η γραμμή μας να συσπειρώνει, να ενισχύεται η προοπτική της ανατροπής. Να εξασφαλίζεται ότι η συγκρότηση της συμμαχίας θα έχει γραμμή ρήξης. Η προπαγάνδα κεντρικά και στον τόπο δουλειάς να είναι κατανοητή, αιχμηρή, αποκαλυπτική, να συσπειρώνει, να μαχητικοποιεί.
Η Λαϊκή Συμμαχία σήμερα έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με το κοινό πλαίσιο δράσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από το ΠΑΜΕ, στη φτωχή αγροτιά της υπαίθρου μέσα από την ΠΑΣΥ, στους αυτοαπασχολούμενους, εμπόρους και βιοτέχνες μέσα από την ΠΑΣΕΒΕ, στους νέους και τις νέες που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, στις γυναίκες μέσα από τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ. Δεν αποτελεί συμμαχία πολιτικών κομμάτων.
Το ΚΚΕ μετέχει στα όργανα και στις γραμμές της μέσω των στελεχών και μελών του, των μελών της νεολαίας του, της ΚΝΕ, που εκλέγονται στα όργανα του κινήματος και δρουν στις οργανώσεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των οργανώσεων φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών. Το Κόμμα σταθερά επιδιώκει να διατάσσει ικανά στελέχη στις γραμμές του κινήματος, ώστε να αντιπαλεύουν τη ρεφορμιστική - οπορτουνιστική γραμμή, να διασφαλίζουν και από τα μέσα το χαρακτήρα της Συμμαχίας, την ικανότητά της να ανοίγεται και να συνδέεται με νέες δυνάμεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Στην πορεία της πολιτικής πάλης είναι ενδεχόμενο να εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν θέσεις μικροαστικών στρωμάτων, συμφωνούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, στην αναγκαιότητα να κατευθύνεται αυτός προς την εργατική λαϊκή εξουσία - οικονομία.
Το ΚΚΕ, διατηρώντας την αυτοτέλειά του, θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυνάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας. Η συνεργασία εκφράζεται με τη συμπόρευση των μελών και οπαδών τους στις γραμμές των μαζικών οργανώσεων που συγκροτούν τη Συμμαχία ή στα όργανά της μέσω των εκλεγμένων μελών τους. Η συνεργασία αυτή δε διαμορφώνεται σε ενιαίο όργανο Συμμαχίας με κόμματα - συστατικά μέλη, με συγκροτημένη οργανωτική μορφή και δομές.
Αντικειμενικά μια τέτοιας μορφής οργάνωση είναι θνησιγενής, δε συμβάλλει στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, καθώς και του κινήματος των συμμάχων του, συγκρούεται με την αυτοτέλεια του ΚΚΕ.
Στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού εμφανίζονται με διάφορες μορφές οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα και ομάδες που αποσχίστηκαν και διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρώτ' απ' όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση». Το ΚΚΕ δεν κάνει καμία πολιτική συνεργασία με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις. Αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από τους ελιγμούς που πραγματοποιούν οι οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις σε συνθήκες ανόδου του κινήματος, υιοθετώντας συνθήματα που φαίνονται φιλολαϊκά, όμως η πολιτική τους πρόταση για το πρόβλημα της εξουσίας είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος.
Λαϊκές μάζες που συσπειρώνονται σε τέτοιες δυνάμεις μπορεί να βρεθούν στις γραμμές του μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, ακόμα και στις γραμμές του επαναστατικού κινήματος σε συνθήκες απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης που προσελκύει ευρύτερες λαϊκές μάζες, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Σε κάθε φάση του αγώνα, θα πρέπει να διεξάγεται οξύτατη ιδεολογική διαπάλη, καθώς ο οπορτουνισμός αποτελεί δύναμη συνθηκολόγησης με το αστικό πολιτικό σύστημα και την αστική τάξη, αποτελεί δύναμη υπόσκαψης της επαναστατικοποίησης της συνείδησης.
Το ΚΚΕ διατηρεί την αυτοτέλειά του και στις αστικές εκλογές. Στα ψηφοδέλτιά του είναι δυνατό να συμμετέχουν συνεργαζόμενοι. Η Λαϊκή Συμμαχία, ως συμμαχία των ριζοσπαστικών πολιτικοποιημένων τμημάτων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του συνδικαλιστικού κινήματος των συμμάχων του, των οργανώσεων της νεολαίας και των γυναικών, ως συμμαχία που δρα στις γραμμές του κινήματος, με στόχο να προσελκύσει την ευρύτερη συσπείρωση νέων μαζών, δεν παίρνει μέρος στις εθνικές και τοπικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, σε δημοψηφίσματα.
Το ΚΚΕ θέτει ανοιχτά στο λαό ότι έχει στρατηγικό σκοπό το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη. Με την πρότασή του για τη Λαϊκή Συμμαχία κάνει εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατό η κοινωνική συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό του πρόγραμμα. Είναι αναγκαίο όμως η Λαϊκή Συμμαχία να οικοδομείται σε αντιπαράθεση με την εξουσία των μονοπωλίων, τις κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, με γενική γραμμή πλεύσης τη λαϊκή εξουσία. Να έχει οριοθετημένη πρόταση διακυβέρνησης - εξουσίας από τις αστικές κυβερνήσεις, δηλαδή την εξουσία των μονοπωλίων, με την έννοια ότι κατευθύνει τη δράση της στην αλλαγή τάξης στο επίπεδο της εξουσίας. Οι εργατικές και λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωσή τους χαρακτήρα σύγκρουσης εφ' όλης της ύλης και με όλες τις μορφές με την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου.
Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους (Λαϊκή Συμμαχία) με αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς στόχους αποτελούν στις σημερινές συνθήκες και με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ, το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού - λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες.
Οι κομμουνιστές με την πρωτοπόρα δράση τους σήμερα μέσα στην εργατική τάξη, στη φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, στις γυναίκες και στη νεολαία της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, αλλά και σε συνθήκες κίνησης μαζών, απότομων ξεσπασμάτων, οικοδομούν δεσμούς, επιδιώκουν να κυριαρχεί, να γίνεται αποδεκτή, να φαίνεται η ανωτερότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
- Είναι βασικό καθήκον να δυναμώσει, να οικοδομείται παντού στους κλάδους, στις πόλεις η Λαϊκή Συμμαχία. Εκφρασή της στις συνοικίες αποτελούν οι Λαϊκές Επιτροπές, που πρέπει να συγκροτηθούν παντού.
- Να είναι οι Λαϊκές Επιτροπές, η Λαϊκή Συμμαχία στους κλάδους και στις γειτονιές που θα εξασφαλίζουν αλληλεγγύη, ακόμη και το ψωμί που λείπει στο φτωχό, θα προστατέψουν τους φτωχούς από την κατάσχεση του σπιτιού τους. Θα συμμετέχουν, θα στηρίζουν την πάλη των εργαζομένων ενάντια στα βάρβαρα μέτρα. Θα προστατέψουν τη γειτονιά από τις εφόδους των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής. Θα είναι η εργατική τάξη, η λαϊκή συμμαχία στον τόπο δουλειάς και στη συνοικία που θα οργανώσει το λαό στα λαϊκά ξεσπάσματα. Η ίδια συμμαχία θα προστατέψει το λαό από πισωγυρίσματα. Η Λαϊκή Συμμαχία θα αντιπαρατίθεται στο φιλελευθερισμό και στη σοσιαλδημοκρατία.
- Να δυναμώσει η προσπάθεια να ενταχθούν νέες δυνάμεις, συνδικάτα και φορείς της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων στις Λαϊκές Επιτροπές.
- Κάθε τμήμα της Κοινωνικής Συμμαχίας να κινητοποιεί ευρύτερες δυνάμεις στο χώρο του, ταυτόχρονα με το συντονισμό ανάμεσά τους.
- Να προχωρεί η σύνδεση της Λαϊκής Επιτροπής με τοπικούς φορείς και ομάδες εργαζομένων, καθώς και ανέργων.
- Να ενισχυθεί η δράση του Κόμματος για τα προβλήματα, τη συσπείρωση και την οργάνωση των ανέργων.
- Οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι υπεύθυνες για την εξέλιξη αυτής της μορφής οργάνωσης του λαού και ταυτόχρονα για τη διατήρηση της αυτοτελούς ιδεολογικής, πολιτικής, οργανωτικής δράσης του Κόμματος.
- Ιδιαίτερα στις συνοικίες να αποκαλύπτεται η δράση διαφόρων εθνικιστικών αντιδραστικών ομάδων, να αντιμετωπίζεται η υποταγή των συνειδήσεων στην αδράνεια σε συνθήκες κρίσης από τη δράση φορέων του οπορτουνισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και των ΜΚΟ.
- Να προχωρήσει αποφασιστικά η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η είσοδος και η δραστηριοποίηση νέων εργατικών μαζών και των μεταναστών στα συνδικάτα. Να ανοίξει πόλεμος με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό από πάνω μέχρι κάτω και τις παρατάξεις των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και νέων που εμφανίζονται. Σε όλες τις διοικήσεις που έχουν πλειοψηφία χρειάζεται ειδικός σχεδιασμός και παρέμβαση, ιδιαίτερα στις πρωτοβάθμιες. Οι εργαζόμενοι να απαλλαγούν από αυτές τις διοικήσεις.
- Να ανέβει η δράση του Κόμματος για τα προβλήματα των μεταναστών.
- Να δυναμώσει η παρέμβαση των ΚΟ για την ενίσχυση της ΠΑΣΥ και της ΠΑΣΕΒΕ.
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ - ΚΝΕ
Βασικός παράγοντας, που κρίνει το ρόλο και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, στην ταξική πάλη, είναι πρωταρχικά η κομματική οικοδόμηση στη βιομηχανία και η ικανότητα στις δοσμένες συνθήκες συσπείρωσης σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη εργαζομένων γύρω από την ΚΟΒ. Προτεραιότητα να δίνεται στην οικοδόμηση με βάση τους κλάδους που έχει αποφασίσει η Συνδιάσκεψη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.
Η οικοδόμηση πρώτα σε χώρους δουλειάς, η στρατολογία εργαζομένων, αφορά όλες τις Κομματικές Οργανώσεις και στους χώρους εργασίας στους κλάδους και στις συνοικίες, στις πόλεις και τα χωριά.
Η κομματική οικοδόμηση απαιτεί στις σημερινές δύσκολες συνθήκες ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης στις πλατιές εργατικές μάζες που υποφέρουν από την κρίση.
Στοιχεία ενός τέτοιου σχεδιασμού αποτελούν:
- Η δράση γύρω από οξυμένα προβλήματα παντού και η συγκρότηση οργάνων πάλης. Να είναι συστηματική για τα προβλήματα της ανεργίας σε συνδυασμό με την κινητοποίηση των ίδιων των ανέργων και των οικογενειών τους.
- Η εξειδικευμένη δουλειά κατά κλάδο, χώρο, κατηγορία εργαζομένων και κατά ηλικία και φύλο.
- Η καλή μελέτη και γνώση του χώρου, με στόχο την αποτελεσματική παρέμβαση του Κόμματος.
- Η απόκτηση στην επαφή μας με τους εργαζόμενους ευρύτερης οπτικής των προβλημάτων τους, των αιτιών που τα γεννούν, την πολιτική που τα οξύνει, την κατεύθυνση για την επίλυσή τους.
- Η επιστράτευση όλων των δυνάμεων, οπαδών, φίλων, μελών της ΚΝΕ.
- Η ενίσχυση της δουλειάς μας στα σύμμαχα στρώματα της εργατικής τάξης, στη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, καθώς και η οργάνωσή τους.
- Η αφομοίωση των νέων στρατολογιών με βάση το Καταστατικό και το Πρόγραμμα.
- Να δυναμώσουν οι δεσμοί των ΚΟΒ, όχι μόνο με τους οπαδούς, αλλά και με ευρύτερο λαϊκό κόσμο που εκφράζει δυσαρέσκεια απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων.
- Αναπόσπαστο στοιχείο της κομματικής οικοδόμησης είναι η συνεχής μελέτη της αναδιάταξης των κομματικών δυνάμεων με βάση τις Αποφάσεις της διευρυμένης Ολομέλειας της ΚΕ και των Συνδιασκέψεων Περιοχών. Να ενισχυθούν κρίσιμοι τομείς δουλειάς με κατάλληλη διάταξη στελεχών σε χώρους στρατηγικής σημασίας και κλάδους, με επικέντρωση στο λεκανοπέδιο Αττικής, στην Κεντρική Μακεδονία και στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Η διάταξη στελεχών πρέπει απαραίτητα να προβλέπει ενίσχυση των τομέων δουλειάς, των επιτελείων, ιδιαίτερα Τμημάτων της ΚΕ.
- Η βοήθεια στην ΚΝΕ είναι σοβαρό καθήκον άμεσης σχέσης με την κομματική οικοδόμηση.
- Να δυναμώσει η ευθύνη του Κόμματος απέναντι στις νέες ηλικίες. Να πάρουμε όλα εκείνα τα ιδεολογικά - πολιτικά - οργανωτικά μέτρα, ώστε να κατανοηθεί η άμεση και πρώτη ευθύνη του Κόμματος στη δουλειά στη νεολαία, η επέκταση της δράσης μας και σε μικρότερες ηλικίες που έχει ιδιαίτερη σημασία για την ιδεολογικοπολιτική διαπαιδαγώγηση και την καθοδήγηση της ΚΝΕ.
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Η ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα προκάλεσε την οργή οικονομικών και πολιτικών κέντρων, που κλιμάκωσαν τις συκοφαντικές επιθέσεις και τις προβοκάτσιες σχετικά με τα οικονομικά του Κόμματος. Στόχος η σύγχυση - αμφιβολία για την ηθική ακεραιότητα του ΚΚΕ, η ενίσχυση της αντίληψης ότι δε διαφέρει από τα άλλα κόμματα. Η επίθεση για τα οικονομικά του Κόμματος και ο γενικότερος αντικομμουνισμός κυριάρχησαν αυτά τα χρόνια.
Η κρατική χρηματοδότηση προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί ως μέσο άσκησης πίεσης για συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Στο όνομα καμιάς χρηματοδότησης δεν πρόκειται το ΚΚΕ να αποδεχτεί και τον παραμικρό έλεγχο στις σχέσεις του με τα μέλη και τους φίλους του, καμιά παρέμβαση στη λειτουργία και τη δράση του ή την κατεύθυνση της πολιτικής του.
Για ένα επαναστατικό κόμμα η κρατική επιχορήγηση δεν μπορεί να αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων του. Το θέμα της οικονομικής αυτοδυναμίας του ΚΚΕ είναι κρίσιμο ζήτημα. Αφορά την ικανότητα του Κόμματος να τα βγάζει πέρα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του υπέστη μακρόχρονες διώξεις και έχει κάθε λόγο να επαγρυπνεί, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης είναι αναγκαία η μείωση εξόδων και πλατύ άνοιγμα στο λαό για την οικονομική στήριξη του Κόμματος.
Οι νέες συνθήκες επιβάλλουν καλύτερη οργάνωση και παρακολούθηση της οικονομικής δραστηριότητας των Οργανώσεων για συγκέντρωση όλων των συνδρομών από τα κομματικά μέλη, των ενισχύσεων από φίλους και οπαδούς. Χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη επιμονή και αποφασιστικότητα στο νοικοκύρεμα των οικονομικών μας, στον περιορισμό ελαστικών λειτουργικών δαπανών, στην τακτική και ουσιαστική παρακολούθηση των εσόδων των Οργανώσεων.
Η αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», της ΚΟΜΕΠ και των βιβλίων της «Σύγχρονης Εποχής», εκτός από την ιδιαίτερη σημασία που έχει για την ιδεολογική και πολιτική μας παρέμβαση, θα συμβάλει σημαντικά στην ενίσχυση των οικονομικών του Κόμματος.
Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, εδώ και 95 χρόνια, αποτελεί μια μορφή πολιτικής σχέσης των εργαζομένων με το Κόμμα. Είναι στοιχείο ανάπτυξης και σταθεροποίησης των δεσμών της κάθε ΚΟΒ με οπαδούς και φίλους του Κόμματος.
Το 19ο Συνέδριο αποφάσισε:
1. Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ, με στόχο τον έλεγχο των Αποφάσεων της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Μάρτη του 2010 και της διευρυμένης Ολομέλειας του Ιούνη του 2010 για τη δουλειά μας στο εργατικό κίνημα και την κομματική οικοδόμηση.
2. Πραγματοποίηση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη δράση στη νεολαία και τη βοήθεια στην ΚΝΕ.
3. Οργάνωση της μελέτης για τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις. Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά του Κόμματος στους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και το κίνημά τους.
4. Βελτίωση του συστήματος διαφώτισης και προπαγάνδας με όλα τα μέσα που σήμερα διαθέτει και αξιοποιεί το Κόμμα. Η νέα ΚΕ πρέπει να διαμορφώσει ειδική αναλυτική απόφαση που θα συζητηθεί σε όλο το Κόμμα.
5. Συνέχιση της ιστορικής έρευνας του Κόμματος για την περίοδο 1968 - 1991. Νέα έκδοση του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος της περιόδου 1918 - 1949.
6. Αμεση προετοιμασία για πολύμορφες εκδηλώσεις του Κόμματος για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυσή του.
7. Βελτίωση του «Ριζοσπάστη» και αύξηση της κυκλοφορίας του. Αύξηση της διακίνησης της ΚΟΜΕΠ, του θεωρητικού, πολιτικού βιβλίου, ώστε να αναπτυχθεί ένα είδος «κινήματος», ένα δυνατό μορφωτικό ρεύμα μέσα στο Κόμμα και στην ΚΝΕ, ευρύτερα στον κύκλο φίλων και οπαδών. Η νέα ΚΕ πρέπει να εκπονήσει νέο συγκεκριμένο προγραμματισμό.
8. Διαμόρφωση ολοκληρωμένης υλικοτεχνικής και ανθρώπινης υποδομής για την επιστημονική έρευνα του Κόμματος και στη βάση αυτή τεκμηρίωση των επεξεργασιών και μελετών του.
9. Διαμόρφωση από κοινού με την ΚΝΕ αντίστοιχης υποδομής για να στηριχθεί η δράση του Κόμματος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, στο κίνημα κατά της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων όλο το χρόνο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
10. Για τις διεθνείς προτεραιότητες του ΚΚΕ:
-- Πολύμορφες και πολύπλευρες πρέπει να είναι οι δραστηριότητες για την ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
-- Συνέχιση των προσπαθειών για τη συγκρότηση του Κομμουνιστικού Πόλου, αξιοποιώντας τα βήματα που γίνονται με τη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση».
-- Συμμετοχή στις διεθνείς, θεματικές και περιφερειακές Συναντήσεις των ΚΚ, με προσπάθεια να διατηρηθούν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά των Διεθνών Συναντήσεων, ενάντια σε σχέδια διεύρυνσης με τις αποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις.
-- Αυτοτελής ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματός μας για τη διάδοση των θέσεων, των επεξεργασιών του, της επιστημονικής τους τεκμηρίωσης.
-- Ανάπτυξη των διμερών σχέσεων, αλλά και της κοινής δράσης με ΚΚ της περιοχής μας (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ευρώπη), όσο και με τα ΚΚ από τις άλλες ηπείρους.
-- Ενίσχυση της διεθνούς δράσης της ΚΝΕ για την ανασυγκρότηση των Κομμουνιστικών Νεολαιών και την κοινή δράση, την ένταση της διαπάλης με αστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις που περνούν στις γραμμές του νεολαιίστικου κομμουνιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
-- Κινητοποίηση και δράση για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των ιμπεριαλιστικών συνθηκών «ειρήνης».
-- Συμβολή στην ενδυνάμωση και διεύρυνση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) με νέες ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, αντιπαράθεση με το ρεύμα του ρεφορμισμού, του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.
-- Στήριξη των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΔΟΓ).
Αθήνα, 11 - 14 Απρίλη 2013
Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ
