Χωρίς τελειωμό ο Γολγοθάς της χώρας

http://www.antinews.gr/2013/04/10/211755/#comment-1153511

Όποτε έρχεται η τρόικα, κάθε δύο – τρεις μήνες είναι αποδεδειγμένο ότι βάζει κι από ένα καρφί στο σταυρό του μαρτυρίου της Ελλάδας.

Τρία χρόνια τώρα η χώρα τραβά τον ατελείωτο Γολγοθά και τη συνεχόμενη Σταύρωση, αλλά πουθενά δεν υπάρχει ανάσταση. Αντιθέτως, κάθε φορά που ο Τόμσεν πατά το πόδι του στην Αθήνα μοιάζει με τους Ρωμαίους που δίνουν χολή στον Χριστό.

Έτσι, λοιπόν κι αυτή τη φορά η τρόικα δεν ήρθε για περίπατο στα αρχαία της Αθήνας, όπως ίσως κάποιοι πίστευαν. Ήρθε, φεύγει σύντομα και αφήνει πίσω της μια ακόμη πληγή. Ποια είναι αυτή; Αφού δεν μπόρεσε να επιβάλει νέα μέτρα είπε να διαλύσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Όλες οι υπόλοιπες εκκρεμότητες ουσιαστικά έχουν κλείσει. Οι απολύσεις που πρέπει να γίνουν θα γίνουν, το χαράτσι θα επιβληθεί και το 2013, οι ληξιπρόθεσμες θα πληρωθούν σε 48 δόσεις. Αυτά, όσο σοβαρά κι αν είναι μπροστά στο θέμα της Εθνικής τράπεζας είναι πταίσματα.

Το νέο καρφί στο σταυρό έχει το όνομα Εθνική, είναι το νέο επίτευγμα της τρόικας.

Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες που γίνονται θεωρείται δύσκολο από κύκλους της αγοράς να μπορέσουν να συγκεντρωθούν 1 δις ευρώ ώστε να μην κρατικοποιηθεί η τράπεζα. Το μέλλον της είναι άδηλο, όπως άδηλο είναι και το μέλλον των χιλιάδων μικρομετόχων. Σκεφτείτε μόνο το εξής. Ποιοι είναι οι μέτοχοι της Εθνικής με το μεγαλύτερο ποσοστό; Ο Λάτσης με 11% που δεν μας κόφτει και ιδιαίτερα αν χάσει και στη συνέχεια: Τα ασφαλιστικά ταμεία ΝΠΔΔ που έχουν το 12,2%, ασφαλιστικά ταμεία ΝΠΙΔ που έχουν το 4,2%. Δηλαδή τα ταμεία έχουν το 16,6% της Εθνικής. Ακόμη, η Εκκλησία της Ελλάδος και οι Μητροπόλεις που έχουν το 1,5%, ιδρύματα και κληροδοτήματα που έχουν το 3,2%.

Όπως υπολογίζεται, αν τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπουν στην αύξηση κεφαλαίου το ποσοστό τους εκμηδενίζεται και χάνουν τουλάχιστον 2 δισ. με βάση μια πρώτη εκτίμηση του μέσου κόστους των μετοχών της ΕτΕ που είχαν αποκτήσει μακροπρόθεσμα, ενώ το ίδιο γίνεται και με τους υπόλοιπους μετόχους.

Για να συμμετάσχουν τα ταμεία θα πρέπει να βρουν λεφτά, αλλά δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τις συντάξεις τους. Ουσιαστικά, μετά το δράμα που έζησαν με το κούρεμα λόγω PSI χάνουν και την υπόλοιπη περιουσία τους που ήταν τοποθετημένη σε μετοχές της πάλαι ποτέ καλύτερης τράπεζας της Ελλάδας.

Μπορεί να το διανοηθεί κανείς αυτό; Τα ταμεία, το αποκούμπι εκατομμυρίων εργαζόμενων έχουν φαλιρίσει και δε θα μπορούν να δίνουν συντάξεις αφενός λόγω του PSI κι αφετέρου επειδή δε θα μπορούν να πάρουν μέρος στην αύξηση της Εθνικής και αυτή θα περάσει στον έλεγχο του ΤΧΣ. Είναι συγκλονιστικό, όπως επίσης το ίδιο δραματικό είναι κι αυτό που θα υποστεί στην περιουσία της η Εκκλησία.

Αυτό είναι το καρφί στο σταυρό που σας λέγαμε. Η ΕΘΝΙΚΗ όλων μας χάνεται κι αυτό το πέτυχαν οι δανειστές. Εκτός κι αν την ύστατη στιγμή υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη.

Θα πει κανείς; Και τι κάνει η κυβέρνηση; Η απάντηση είναι ότι δεν κάνει τίποτε γιατί δε μπορεί, δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει. Από τη στιγμή που Εθνική και Eurobank είπαν ότι αδυνατούν να βρουν τα λεφτά για κοινή ανακεφαλαιοποίηση μόνο το «σπάσιμο» του deal έπρεπε να κάνουν. Αλλιώς η κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει χρόνο, η ανακεφαλαιοποίηση να μη γίνει και για τους υπόλοιπους και η αγορά να βρίσκεται στον αέρα.

Ότι κι αν έχει γίνει, πάντως, η ουσία είναι ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο αγκάθι στα πλευρά της Ελλάδας και δύσκολα θα βγει.

Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Όταν ξανάρθει η τρόικα το καλοκαίρι τι επιτέλους άλλο θα ζητήσει; Που θα σταματήσει ο Γολγοθάς;

Ο Αλέξης Τσίπρας μετά τον Σωκράτη προσκύνησε και την οικογένεια Μπόμπολα;

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20079.htm

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τα είπε με τα "κεφάλια" του ομίλου 

Συνάντηση και γεύμα εργασίας, με ιδιαίτερη σημασία είχε το μεσημέρι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας με τους Γιώργο και Φώτη Μπόμπολα, καθώς και τους διευθυντές των εφημερίδων του συγκροτήματος, στις εγκαταστάσεις του συγκροτήματος Πήγασος Εκδοτική.

Οι κόντρες μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ομίλου Μπόμπολα και τα εκατέρωθεν χτυπήματα και οι αλληλοκατηγορίες, βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων μεταξύ αφενός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του επιτελείου του και αφετέρου των Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.

Η συνάντηση έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι δύο πλευρές βρίσκονταν μέχρι τώρα σε εμπόλεμη κατάσταση και λόγω της γενικότερης στάσης και της πολεμικής του ομίλου Μπόμπολα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των εντύπων του, όπως και του Mega, αλλά και εξαιτίας της σφοδρής κριτικής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά του ομίλου και των εντύπων του.

Όπως είναι γνωστό, οι τόνοι ανέβηκαν ιδιαίτερα, μετά τη δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ, στην οποία περιλαμβανόταν και μέλη της οικογένειας Μπόμπολα, ενώ στα δημοσιογραφικά μέσα του ομίλου, μονίμως μέχρι τώρα υπήρχαν επικριτικά σχόλια για τις γενικότερες πολιτικές και οικονομικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Parapolitika

ΣΟΚ ΚΑΙ ΟΡΓΗ... ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΚΟΛΑΤΣΙΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. (φωτο)

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14318:2013-04-10-10-31-05&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Σκηνικό κοινωνικής κατάρρευσης και οικονομικής εξαθλίωσης καταγράφεται σε σχολεία της Κρήτης με μαθητές να αναζητούν το κολατσιό τους σε κάδους απορριμμάτων. Η εκπαιδευτική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Το φαινόμενο παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και η ανάγκη να δημιουργηθεί ένας θεσμός που θα προσφέρει γεύματα, σαν συσσίτια, σε σχολικές μονάδες μοιάζει επιτακτική.

Ο πρόεδρος του συλλόγου των δασκάλων του νομού Ηρακλείου με παρέμβασή του στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης αναφέρθηκε σε συγκεκριμένο περιστατικό με πρωταγωνιστή μαθητή που πήρε από τα σκουπίδια μία τυρόπιτα για τη φάει. Και αυτό το περιστατικό όπως επισημαίνει δεν είναι μεμονωμένο.

Πολλοί γονείς εξομολογούνται σε εκπαιδευτικούς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ακόμη και για να προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό στα παιδιά τους, δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ.Κώστας Πλουμής και συμπληρώνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς δεν επιθυμούν τη δημοσιοποίηση του προβλήματός τους. (Prismanews.gr)

Ν. Τσόμσκι: Στοιχεία στη Γερμανία θέλουν τη ληστεία της Ελλάδας!

http://olympia.gr/2013/04/10/%CE%BD-%CF%84%CF%83%CF%8C%CE%BC%CF%83%CE%BA%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85/

Την προσοχή του στραμμένη στην Ελλάδα έχει ο Αμερικανός διάσημος γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις δέκα προσωπικότητες – πηγές στις οποίες ανατρέχουν οι άνθρωποι προκειμένου να εμπνευστούν.

 

Ο Τσόμσκι μίλησε πριν λίγες ημέρες για την κατάσταση στην Ελλάδα, χωρίς να μασήσει τα λόγια του, τονίζοντας πως στην παρούσα φάση για τη χώρα μας δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική, πέρα από την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.

Αυτό που προτείνει είναι η στήριξη της χώρας μας από τις Βρυξέλλες, κατά το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας το 1953, όταν η Δύση αποφάσισε να τη βοηθήσει, τη στιγμή που κατέρρεε. Επίσης, προτείνει τηδημιουργία ενός κοινού μετώπου Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιταλίας προκειμένου ο Νότος να βάλει ένα φρένο στις απάνθρωπες διεκδικήσεις του Βορρά. Μάλιστα, όπως τονίζει, είναι μοναδική ευκαιρία να γίνει αυτό, σήμερα που ο αντιγερμανισμός βρίσκεται σε έξαρση, γεγονός που αφήνει περιθώρια σοβαρών διεκδικήσεων.

Δεν παύει, επίσης, να τονίζει πως «υπάρχουν στοιχεία μέσα στη Γερμανία που θέλουν να αποκτήσουν οτιδήποτε πολύτιμο στην Ελλάδα» επιβάλλονταςσυνθήκες οικονομικής σκλαβιάς και ψυχολογική πίεση στους Έλληνες.

Θέση πάντως παίρνει και για το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, τονίζοντας πως δεν είναι ορθή κίνηση να τεθεί εκτός νόμου, αλλά αντίθετα πρέπει να αποκηρυχθούν οι πολιτικές εκείνες που γέννησαν την ανάγκη των πολιτών να απευθυνθούν σε τάσεις όπως το κόμμα του Ν. Μιχαλολιάκου.

Ο Τσόμσκι όμως, έστειλε και το δικό του μήνυμα στον ελληνικό λαό, σημειώνοντας με έμφαση πως οι Έλληνες πρέπει να παραμείνουν άνθρωποι που αντέχουν, αλλά και να αντισταθούν σε όλο αυτό που συμβαίνει, μαζί με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης που υποφέρουν.

Πηγή: newsbomb.gr

Bόμβα> Οι Αμερικανοί δεν θέλουν τον πρωθυπουργό στις ΗΠΑ. Εκλογές τον Μάιο μετά από νέα Ίμια;

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20088.htm

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Ποιος δεν θυμάται το περίφημο “ταξίδι” του πρωθυπουργού Σαμαρά στις ΗΠΑ;
Ένα ταξίδι που επρόκειτο να πραγματοποιηθείεντός του Απριλίουαλλά ακόμη δεν έχει βρεθεί ημερομηνία;
Αντ΄αυτού ο Ομπάμα έχει ήδη καλέσει τονΤαγίπ Ερντογάν να επισκεφθεί τις ΗΠΑ στις 16 Μαίου.

Τι συνέβη κι όπως όλα δείχνουν ο Σαμαράς τρώει πόρτα στην πιο κρίσιμη συγκυρία για την κυβέρνησή του; 

Τι θα συμβεί αν στις επόμενες ώρες, όπως όλα δείχνουν, ναυαγήσουν οι συνομιλίες με την Τρόικα και η δόση πάει για τον Μάιο και βλέπουμε;

Πληροφορίες θέλουν τους υπερατλαντικούς συμμάχους αποφασισμένους να ανατινάξουν με κάθε τρόπο την πρωτιά της Μέρκελ στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές. 

Το ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας βρίσκονται  στην κόψη του ξυραφιού φάνηκε στην σύγκρουση που είχαν οι υπουργοί Οικονομικών Λού και Σόιμπλε μπροστά στις παγκόσμιες κάμερες. 

«Οι χώρες που μπορούν πρέπει να τονώσουν την καταναλωτική ζήτηση», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λου, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Γερμανού ομόλογού του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε....

  

 «Θα προτιμούσα να μην δίνονται συμβουλές δημόσια», απάντησε ο Σόιμπλε στον Λου, κατά την διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο.

Όταν λοιπόν οι κύριοι δανειστές σου ΗΠΑ (μέσω ΔΝΤ) και Γερμανία βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση είναι τουλάχιστο ανόητο η ελληνική κυβέρνηση-και συγκεκριμένα ο Έλληνας πρωθυπουργός-να προωθεί προκλητικά τα συμφέροντα των γερμανικών πολυεθνικών (περίπτωση ΟΠΑΠ) σε βάρος όλων των υπολοίπων. 
Η φιλογερμανική στάση του διδύμου Σαμαρά-Στουρνάρα βάζει τη χώρα σε εθνικές και οικονομικές περιπέτειες κι ενώ τα λεφτά στα εγχώρια ταμεία στερεύουν στα επόμενα 24ωρα!
Βέβαια ο Στουρνάρας δανειζόμενος με τοκογλυφικά επιτόκια από τις αγορές και σταυρώνοντας στην κυριολεξία των ελληνικό λαό θα επιχειρήσει να μπαλώσει τις τρύπες.
Αυτό όμως που δεν θα καταφέρει είναι να αποσοβήσει ένα πολύ πιθανό θερμό επεισόδιο που ετοιμάζουν οι Αμερικανοί με τους Τούρκους στο Αιγαίο, με στόχο να ανατινάξουν την γερμανική μπίζνα στην Ελλάδα και την ίδια την Μέρκελ.

Ποια κυβέρνηση θα αντέξει μετά από νέα Ίμια;

Ο διευθυντής του Capital.gr  Θανάσης Μαυρίδης πολύ σωστά γράφει λοιπόν πως τοΠραξικόπημα των Σαμαρά-Λουρόπουλου για χάρη του Κόκκαλη δημιουργεί «ιδανικές» συνθήκες για τους Αμερικανούς να τελειώνουν με την Ελλάδα και την Μέρκελ.
Όσο για το πολυσυζητημένο ταξίδι του Σαμαρά στις ΗΠΑ, αυτό θα γίνει σίγουρα, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός-πολύ σύντομα-και με ελεύθερο χρόνο και οικονομική άνεση βρεθεί στη θέση του πολυταξιδεμένου κοσμοπολίτη ΓΑΠ ο οποίος διαμένει πλέον στο ίδιο συγκρότημα με τoν Matt Damon και την  Lady Gaga!

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ – ΜΑΝΙΑΚΙ – ΡΟΥΠΕΛ – ΙΕΡΙΣΣΟΣ. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΠΑΛΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΣΕΤΕΣ, ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.

http://olympia.gr/2013/04/10/%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%80%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B9-%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BB-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%83/

ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ

ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ.

ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΚΟΥΡΙΕΣ.

Χαρίζουν το χρυσάφι των Ελλήνων στους χρηματοδότες των ισλαμοφασιστών γενοκτόνων του πλανήτη.

Γενίτσαροι, επίορκοι καιροσκόποι γεμίζουν τα σεντούκια των σουλτάνων.

Λαδωμένοι πολιτικοί, εξαγορασμένες πένες, νταβατζήδες, υπηρέτες των τοκογλύφων καταστρέφουν την Ελληνική Γη, δίνοντας την βορά στους τοκογλύφους για να βιασθεί από τους κερδοσκόπους. Οι οποίοι με την σειρά τους πούλησαν το μερίδιο τους 70 φορές πάνω από ότι το “εξαγόρασαν” από τους Πάχτες και τους Παπακωνσταντίνηδες.

Ο αγωνιζόμενος λαός της Χαλκιδικής ζει ημέρες κομαντατούρ, ημέρες Όργουελ με βίαιες προσαγωγές, παράνομα DNA τεστ, εισβολές νύχτα στα σπίτια σε μία πρωτοφανή επίδειξη πυγμής. Την ίδια στιγμη που για την κομματιασμένη γιαγιά που σφάχθηκε μέσα στο σπίτι της από ισλαμοφασίστες, ασχολείται ο κυρ Μήτσος του τοπικού ΑΤ.

Στις Σκουριές ανοίγει η σύγχρονη Κερκόπορτα. Στις Σκουριές είναι οι Θερμοπύλες της γενιάς μας. Αν γίνει Γοργοπόταμος, θα νικήσουμε. Αν όχι, θα είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόμο που θα χτυπήσει την πόρτα μας πολύ σύντομα. Σε μία Γη που θα μετατραπεί σε σεληνιακό τοπίο. και στις ορδές των νέων εισβολέων που θα ολοκληρώσουν το έργο των τοκογλύφων.

Κινήσεις στη σκακιέρα της ενεργειακής διπλωματίας

http://www.antinews.gr/2013/04/09/211715/

Λύσεις απλές στην πολιτική, όπως και στη ζωή για θέματα-ορόσημα, δεν υπάρχουν. Πολύ περισσότερο στο επίπεδο της γεωπολιτικής, όπου τα συμφέροντα χωρών, υπερκρατικών οργανισμών και οικονομικών συμφερόντων δημιουργούν το δικό τους παζλ ισορροπιών στη διαμόρφωση των όρων νομής και αξιοποίησης του παγκόσμιου πλούτου.

Ο τομέας της ενέργειας επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όρος αναγκαίος για την παγκόσμια ανάπτυξη, μετέτρεψε σε ‘μηδέν’ χρονικό διάστημα, κράτη-παρίες και κάθε λογής αποικιακά φέουδα, σε παράγοντες καθορισμού των διεθνών εξελίξεων-βλέπε πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και την ‘εκτόξευση’ του ρόλου τους, με την πετρελαϊκή κρίση του ’70 και τη δραστηριοποίηση του ΟΠΕΚ-και συντέλεσε καίρια στην ολική επαναφορά της Ρωσίας, ως παγκόσμιας υπερδύναμης, στη μετακομμουνιστική εποχή (φυσικό αέριο και ενεργειακή τροφοδοσία).

Εξαιρετικής λοιπόν σπουδαιότητας παράγοντας, τα ενεργειακά κοιτάσματα για τα εθνικά συμφέροντα των ‘προνομιούχων’ χωρών, παράγοντας και αιτία διεθνών εξελίξεων, συμμαχιών και ανακατατάξεων. Που από μόνα τους όμως δεν αρκούν, τόσο σε σχέση με τους όρους και το κόστος εξόρυξής τους, όσο και σε σχέση με τα μέσα αποθήκευσης και διοχέτευσής τους και εξεύρεσης ‘πελατών’ για την απορρόφησή τους. Η ελεγχόμενη εξάλλου εξόρυξη και η πρόκληση δυσχερειών στη διαδικασία αυτή-πέρα και πάνω από ‘θεωρίες συνωμοσίας’-εξυπηρετεί συμφέροντα και αναγκαιότητες.

Αντίστοιχα η ανάδειξη της χώρας μας στη θεματική του ‘ενεργειακού’ χάρτη και δεδομένων το τελευταίο χρονικό διάστημα, τόσο λόγω γεωγραφικής θέσης, που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στη διαδρομή των ενεργειακών αγωγών, όσο και λόγω των ενδεχόμενων αξιοποιήσιμων ενεργειακών κοιτασμάτων, στις θαλάσσιες περιοχές μας, είναι μια θετική εξέλιξη, που δημιουργεί εύλογες προσδοκίες. Που σε καμία ωστόσο περίπτωση δεν μπορεί να είναι υπέρμετρες, να δημιουργούν ‘άγχη’ για άμεσες λύσεις και απογοήτευση από τη μη έλευση ‘θαυματουργών’ αποτελεσμάτων. Πέρα εξάλλου από τις εγγενείς δυσκολίες, που ο εντοπισμός και η αξιοποίηση των κοιτασμάτων συνεπάγεται, λαμβανομένων υπόψη και των διεκδικήσεων που γείτονες και ‘άσπονδοι φίλοι’ ορέγονται, υπάρχει πάντα το ζήτημα της επόμενης κίνησης και της διασφάλισης λύσεων, που θα κατοχυρώνουν τα εθνικά μας συμφέροντα σε επίπεδο διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού. Σίγουρα και άλλοι διεκδικητές για την εξασφάλιση της διέλευσης των αγωγών υπάρχουν (βλέπε nabbuco west, τον ανταγωνιστικό του TAP αγωγό για το αζέρικο αέριο, που δεν περνά από τη χώρα μας) και οι υπάρχοντες ‘κραταιοί’ παίκτες δεν ενθουσιάζονται από το ενδεχόμενο δημιουργίας νέων πηγών προμήθειας ενέργειας, που και τον ανταγωνισμό θα επιτείνει και τις τιμές ‘θα ρίξει’.

Τα δεδομένα αυτά, φαίνεται ότι συνεκτιμά ο επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματίας, παλιός γνώστης του διεθνούς σκηνικού και των παραγόντων του. Με την επιτάχυνση των διαδικασιών για να πάρει σάρκα και οστά ο TAP (Ταξίδι αστραπή τον Ιούλιο του 2012 στη Ρώμη, υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο του 2012 με Αλβανία και Ιταλία, υπογραφή προ ημερών στην Αθήνα , της συμφωνίας δημιουργίας του TAP, κύρωση με νόμο από τα Κοινοβούλια της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Αλβανίας της συμφωνίας) καταδεικνύεται στους Αζέρους, που θα αποφασίσουν μέσα στο επόμενο δίμηνο, ότι το εγχείρημα έχει την αμέριστη στήριξη των τριών χωρών και δεν αποτελεί απλή άσκηση επί χάρτου (για τη χώρα μας πολύ περισσότερο καθώς το μεγαλύτερο μέρος του αγωγού και τα συνεπακόλουθα οφέλη σε επίπεδο άμεσης επένδυσης  και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, περνά από την Ελλάδα). Κινήσεις ουσίας, με στόχευση και διαδρομή υλοποίησης. (Χωρίς βέβαια να αποκλείονται και άλλα σχετικά πρότζεκτς και αυτό ακόμη του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, στο μέτρο ιδίως που η Βουλγαρία δεν εμμείνει στην υπαναχώρησή της . Μια θετική πρωτοβουλία του Κ. Καραμανλή, που δεν είχε όμως επαρκή στήριξη και συνέχεια από τους αξιωματούχους και τα κάθε λογής κυβερνητικά στελέχη, στα οποία ανατέθηκε η υλοποίησή της). Στην κατεύθυνση αυτή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος φαίνεται να εξασφαλίζει και τη στήριξη των Κροατών, που διαβλέποντας τη σοβαρότητα και ωριμότητα της προσπάθειας και ενδιαφέρον για συμμετοχή στο πρότζεκτ, μετά την επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού στο Ζάγκρεμπ στις 4 και 5 Απριλίου, εκδήλωσαν (με τη δημιουργία ακόμη και τερματικού σταθμού) και την προοπτική τροφοδοσίας του Μαυροβουνίου και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης διείδαν. Πρόσθετα πολύτιμα επιχειρήματα (υποδομές και καταναλωτές) στη φαρέτρα της διεκδίκησης της μεταφοράς και διανομής του Αζέρικου φυσικού αερίου. Η συνέχεια προοιωνίζεται το δίχως άλλο συναρπαστική, σε ένα ‘παιχνίδι’ που με ουσιαστικές αξιώσεις για τη χώρα μας, τώρα φαίνεται να αρχίζει.

Ο Κρυπτογράφος

Φεύγουν 2.000 επίορκοι

http://www.antinews.gr/2013/04/09/211705/

Αν και δεν είμαστε προφήτες, έχουμε τις πληροφορίες μας οι οποίες λένε ότι ουσιαστικά η συμφωνία με την τρόικα για το «πακέτο» έχει κλείσει και μένει το πολύ μία ακόμη σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών για να διευθετηθούν κάποιες μικρές λεπτομέρειες.

Η συνάντηση με την τρόικα που ξεκίνησε στις 4 το απόγευμα ολοκληρώθηκε μετά από περίπου 3,5 ώρες και το κυρίως μενού ήταν οι απολύσεις στο Δημόσιο. Καθόλου τυχαία δεν ήταν και η συμμετοχή, για μία ώρα, του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης στη σύσκεψη. Ο Αντ. Μανιτάκης, αφού συναντήθηκε με τον Φ. Κουβέλη ο οποίος τον συμβούλευσε να ξεπεράσει κάποια «κολλήματα» που έχει, μετέβη στην πλατεία Συντάγματος.

Σκοπός της κίνησής του αυτής ήταν να δείξει ότι πάνε προς οριστικοποίηση της συμφωνίας για το Δημόσιο αλλά και για επικοινωνιακούς λόγους ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τον Γ. Στουρνάρα.

Ο κ. Μανιτάκης φαίνεται να κάνει πίσω μετά και τις έμμεσες επικρίσεις για τις καθυστερήσεις και από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλο.

Έτσι, πήγε στο υπουργείο Οικονομικών, αγκαλιάστηκε με τον κ. Στουρνάρα και έφυγε. Σύμφωνα με τις πληροφορίες φαίνεται να συμφωνήθηκε η απόλυση 2.000 επίορκων υπαλλήλων μέχρι τον Ιούνιο και η απομάκρυνση άλλων 5.000 μέχρι το τέλος της χρονιάς. «Δεν ζητήθηκαν νέα στοιχεία αλλά διευκρινίσεις και τις οποίες θα δώσω. Δεν θέλω να προδικάσω την εξέλιξη των συζητήσεων. Άλλωστε εδώ και ενάμισι μήνα γίνονται οι συζητήσεις» πρόσθεσε ο κ. Μανιτάκης για την ουσία της διαπραγμάτευσης.

Πλέον, με το κλείσιμο της συμφωνίας μέχρι την Πέμπτη και για τα ανοικτά θέματα του φόρου στα ακίνητα και των δόσεων στα ληξιπρόθεσμα χρέη, ο Γ. Στουρνάρας πάει στο Γιούργκρουπ προκειμένου να πάρει την πολιτική δέσμευση ότι η δόση των 2,8 δισ. ευρώ θα εκταμιευτεί μέσα στον Απρίλιο ενώ η απόφαση για τη δόση των 6 δισ. θα ληφθεί στο Γιούργκρουπ της 13ης Μαίου.

Όπως έγινε γνωστό, αύριο, στις 12 το μεσημέρι, θα πραγματοποιηθεί η νέα συνάντηση του οικονομικού επιτελείου με τους επικεφαλής της τρόικας.

Ο διευθυντής του Capital.gr για την βραδυφλεγή βόμβα που απειλεί να προκαλέσει πρόωρες εκλογές!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20082.htm

Από τον Θανάση Μαυρίδη

Λέγεται ότι στο Λονδίνο παίζεται ένα στοίχημα: Αν οι επόμενες εκλογές θα γίνουν πριν ή μετά από την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι όσα συμβαίνουν με τον ΟΠΑΠ είναι πραγματικά περίεργα. Σαν να μην έχει μάθει κάτι το πολιτικό σύστημα απ’ όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν. Να το πούμε κι αλλιώς: Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί ασχολούνται μήνες τώρα με τον τεχνολογικό πάροχο...

Προσέξτε λίγο το εξής: Η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του ΟΠΑΠ ήταν ομόφωνη για να δοθεί μία ακόμη σύμβαση στην Intralot. Δηλαδή συμφώνησαν όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Επίσης, ο σύλλογος των εργαζομένων είχε θέσει έγκαιρα το αίτημα να λυθεί άμεσα το θέμα. Άρα και οι εργαζόμενοι του ΟΠΑΠ στηρίζουν. Και, τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλε ως κόμμα τσιμουδιά. Φωνάζει για την ιδιωτικοποίηση, απειλεί με εισαγγελείς, αλλά για τη νέα πενταετή σύμβαση με την Intralot δεν αντέδρασε. Ως κόμμα. Διότι υπήρξε, και πρέπει να το σημειώσουμε, ανακοίνωση από τον κ. Παπαδημούλη. 

Η Intralot είναι μία ελληνική εταιρεία που απασχολεί εκατοντάδες ανθρώπους. Ποιος θα ήθελε οι άνθρωποι αυτοί να μείνουν άνεργοι; Επίσης, η νέα σύμβαση έχει καλύτερους οικονομικούς όρους από την παλιότερη. Το πρόβλημα δεν είναι να μην πάρει την δουλειά η Intralot του κ. Κόκκαλη. Το αντίθετο! Το ζητούμενο είναι να στηριχτεί μία ελληνική εταιρεία που διαθέτει τεχνογνωσία και ισχυρή παρουσία σε πολλές αγορές του εξωτερικού. 
Το πρόβλημα είναι ότι τα πράγματα οδηγήθηκαν από αναβολή σε αναβολή σε τέτοιο σημείο, που μοιάζει πλέον επιβεβλημένο να έχει υπογραφεί η σύμβαση πριν τον διαγωνισμό! Δηλαδή, ένας εκ των συμμετεχόντων θα μπορεί να διεκδικήσει τον ΟΠΑΠ με χρήματα που θα έχει εξασφαλίσει με τραπεζικό δάνειο και με ενέχυρο τις συμβάσεις που θα έχει υπογράψει ως προμηθευτής του Οργανισμού λίγες ημέρες πριν την κατάθεση των προσφορών! Αν αυτό σας μοιάζει λογικό, τότε να το επαναλάβουμε μερικές φορές ακόμη. Όσοι έχουν απορίες για το πώς δημιουργείται χρήμα εκ του μηδενός, δεν έχουν παρά να εξετάσουν πολύ προσεκτικά αυτή την περίπτωση.

Αν η ιδιωτικοποίηση είχε ολοκληρωθεί πριν από μερικούς μήνες δεν θα είχε καν τεθεί θέμα Intralot. Κι όμως! Από αναβολή σε αναβολή φτάσαμε στο “παρά πέντε” και με κίνδυνο να τιναχτούν όλα στον αέρα. 

Από την άλλη πλευρά η διοίκηση του ΟΠΑΠ βρίσκεται στρυμωγμένη στο καναβάτσο!Αν υπογράψει πριν την ιδιωτικοποίηση θα δώσει δουλειά στα Δικαστήρια, αφού οι άλλοι ενδιαφερόμενοι στην διαδικασία της ιδιωτικοποίησης απειλούν να αρχίσουν έναν χορό αγωγών. Αν δεν υπογράψει, τότε η Intralot μπορεί να αφήσει τον ΟΠΑΠ στα κρύα του λουτρού και ο Οργανισμός να υποστεί μεγάλη ζημία. Και πάλι θα πιάσουν δουλειά τα Δικαστήρια, αφού οι επενδυτές του ΟΠΑΠ θα υποστούν σε αυτή την περίπτωση ζημία. Με άλλα λόγια, τα Δικαστήρια δεν τα γλιτώνουμε. Θα έχουμε να λέμε για μήνες.

Το εντυπωσιακό είναι ότι το πολιτικό σύστημα βρήκε, επιτέλους, ένα θέμα για να συμφωνήσει. Δεν το έκανε σε άλλα κι άλλα ζητήματα, το πραγματοποίησε μόνο στον τεχνολογικό πάροχο του ΟΠΑΠ. 

Η κακιά τρόικα, όμως, επιμένει ότι ειδικά ο ΟΠΑΠ θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, προκειμένου να σπάσει ο ομφάλιος λώρος της διαπλοκής. Εδώ δεν συμφωνεί όλο το πολιτικό σύστημα. Δεν είναι παράξενο. Το παράξενο θα ήταν να συμφωνούσε. Προσέξτε! Μην πιστεύετε ό,τι βλέπετε. Μπορεί κάποιος να λέει “ναι” και να εννοεί “όχι”. Από τις πράξεις κρίνονται όλοι και όχι από τις προθέσεις. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες ενισχύεται το ερώτημα αν τελικά η ιδιωτικοποίηση θα προχωρήσει. Κάποιοι στο Λονδίνο στοιχηματίζουν πως όχι. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Οι φήμες αυτές μοιάζουν με ύποπτες και ύπουλες διαδόσεις. Όχι, δεν υπάρχει διαπλοκή στην Ελλάδα. Μην το ξαναπείτε. Πιπέρι! 

thanasis.mavridis@capital.gr 

Πηγή:www.capital.gr

Capital

Η αρπαγή της Αφροδίτης της Μήλου και η τύχη του αγάλματος

http://olympia.gr/2013/04/09/%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%84/

Του Κώστα Μπογδανίδη

Η έκθεση των έργων του Πραξιτέλη που βρίσκονται στο Λούβρο και ανά τον κόσμο ξαναφέρνει στις μνήμες όλων μας μια άλλη τραγική ιστορία. Εκείνη της Αφροδίτης της Μήλου που δεσπόζει στο γαλλικό μουσείο, βρίσκεται μαζί με την Νίκη της Σαμοθράκης στις δύο περίοπτες θέσεις του Λούβρου.

Η Αφροδίτη της Μήλου όμως έχει κάτι ακόμη πιο τραγικό στην όλη υπόθεση της αρπαγής της. Για λίγες ίσως μέρες η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να την κρατήσει για πάντα δική της!

Στις 8 Aπριλίου του 1820 ξεκίνησαν όλα. Ήταν η μέρα που ένας αγρότης από το χωριό Πλάκα, ο Γεώργιος Kεντρωτάς, σκάβει σ’ ένα μικρό δικό του χωράφι στην περιοχή των αρχαίων. Mετά από λίγο ανακαλύπτει μια «μικρή σπηλιά» σκεπασμένη με χώματα, που αργότερα θα αποδειχθεί ότι είναι εξέδρα του σταδίου της αρχαίας πόλης, και μέσα σ’ αυτή το μισό άγαλμα της Aφροδίτης.

Εκείνο λοιπόν το πρωινό της 8ης Απριλίου ο ανυποψίαστος Γεώργιος Κεντρωτάς, έσκαβε απεγνωσμένα στο χωράφι του αναζητώντας ένα πηγάδι για να δροσίσει τα ζώα του. Μάταιος όμως ο κόπος, γιατί ανάμεσα σε πουρνάρια και ακατέργαστους ογκόλιθους άρχισαν να αποκαλύπτονται κερκίδες ενός αρχαίου θεάτρου και ανάμεσά τους μικρότερα και μεγαλύτερα μαρμάρινα αγάλματα.

Έξαφνα, σάστισε μπροστά σ’ αυτό που αντίκρισε: Μια μαρμάρινη γυναικεία φιγούρα αναπαυόταν ξαπλωμένη μέσα στο χώμα, ποιος ξέρει για πόσους αιώνες… το άγαλμα ήταν σχεδόν κάθετα σπασμένο στα δύο και, στο ένα της χέρι κρατούσε ένα μήλο ενώ στο άλλο μια ασπίδα.

Οι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν αργότερα πιστεύουν ότι στην αρχαιότητα κοσμούσε την είσοδο του σταδίου και καλωσόριζε τους επισκέπτες.

Την ώρα πάντως που το βρήκε δεν ήταν προφανώς μόνος του.

Κάποιοι άλλοι έμαθαν για το άγαλμα. Ο Γάλλος αξιωματικός Oλιβιέ Bουτιέ και δύο ναύτες του Γαλλικού πλοίου Eσταφέτ, που είναι στον κόλπο της Mήλου για ολιγοήμερη επίσκεψη μαθαίνουν πολύ γρήγορα για το εύρημα στο χωράφι του αγρότη. Θαυμάζουν το εύρημα και τον πείθουν, πιέζοντάς τον να ψάξει και για το υπόλοιπο μισό του αγάλματος. Aυτό ανακαλύπτεται μετά από λίγο μαζί με δύο «Eρμές», μία νέου και μία γέρου, του Eρμή και του Hρακλή αντίστοιχα.

Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, όπως την ονόμασαν έχει ύψος 2 μέτρα και βάρος 900 κιλά. Το άγαλμα παριστάνει την πανέμορφη θεά Αφροδίτη όπως την φαντάστηκε και την έφτιαξε ο άγνωστος μήλιος δημιουργός της γύρω στα 320 μ.Χ . Επίσης πιστεύεται ότι στο ένα χέρι της κρατούσε ένα μήλο και στο άλλο μια ασπίδα. Τα χέρια της όμως τα οποία είχαν βρεθεί πλάι της αποκομμένα, κατά τη μεταφορά χάθηκαν.

O Bουτιέ πάντως κατάλαβε αμέσως την καλλιτεχνική αξία του αγάλματος και το ζωγραφίζει, ενώ παράλληλα ενημερώνει τον κυβερνήτη του και τον Λούη Mπρέστ, υποπρόξενο της Γαλλίας στη Mήλο, για να διαπραγματευτούν την αγορά του. Το μυστικό φυσικά δεν μπορούσε πια να μην διαρρεύσει και οι πάντες σπεύδουν να ζητήσουν να το αγοράσουν.

Παρά τις πιέσεις κλείνεται μία πρώτη συμφωνία με τον Kεντρωτά, μέχρι να ενημερωθεί ο πρεσβευτής της Γαλλίας στην Kωνσταντινούπολη. Aυτός παίρνει μηνύματα από πολλούς. Mε ενθουσιασμό του μιλά ο Nτυμόν ντ’ Oυρβίλ, Γάλλος αξιωματικός, που το είδε μετά από λίγες μέρες (19 Aπριλίου 1820). Mε τα καλύτερα λόγια του το περιγράφει ο Bουτιέ, ενώ η επιστολή του Λούη Mπρέστ είναι στα χέρια του.

Mε όλες λοιπόν αυτές τις πληροφορίες αποφασίζει να αποκτήσει το περίφημο άγαλμα. Για το σκοπό αυτό στέλνει τον τρίτο γραμματέα της Πρεσβείας του, τον Kόμη ντε Mαρσελλύς, στη Mήλο, να πραγματοποιήσει αυτή την αγορά. Tα καταφέρνει κάτω από αντίξοες όμως συνθήκες, διότι ο Kεντρωτάς, με την πίεση των προκρίτων του νησιού, το είχε πουλήσει σε κάποιον παπα – Mακάριο Bεργή. Aυτός το αγόρασε για λογαριασμό του δραγουμάνου του τουρκικού στόλου, Πρίγκιπα της Mολδαβίας, Nικολάου Mουρούζη.

Εκείνη την ώρα πάντως είναι πολύ σημαντική η παρέμβαση του Γάλλου πρεσβευτή Mαρκήσιου Nτε Pιβιέρ που καταφέρνει και πάιρνει την έγκριση της Υψηλής Πύλης και ταυτόχρονα μια συστατική επιστολή του Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε’ για τους Έλληνες. Ο πρέσβης στέλνει τον υποκόμη Μαρκέλο που φτάνει στο Εσταφέτ στις 20 Μαίου. Ήδη το άγαλμα είναι πακεταρισμένο έτοιμο να ταξιδέψει για την πόλη και στη συνέχεια για τη Μολδαβία. Εκεί άρχισαν σκληρές διαπραγματεύσεις και πιέσεις στον Έλληνα αγρότη για το ποιος θα πάρει το άγαλμα. Τελικά ένας Θεός ξέρει πώς ξέφυγε από τα χέρια των Τούρκων και πήραν το άγαλμα οι Γάλλοι! Η Αφροδίτη της Μήλου φορτώθηκε ξημερώματα της 23ης Μαΐου 1820 στο γαλλικό πλοίο Ευσταθέτ, απ’ όπου ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι της προς την αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου του ΙΗ΄.

Ο πρεσβευτής Mαρκήσιος Nτε Pιβιέρ, το δώρισε την 1η Mαρτίου του 1821 στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο το 18ο, για να τοποθετηθεί στο Λούβρο και να γίνει αντικείμενο θαυμασμού και έκστασης εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι εντυπωσιακό ότι μερικές ημέρες αργότερα ξέσπασε η επανάσταση των Ελλήνων και θα ήταν εντελώς διαφορετική η τύχη του. Εάν αργούσαν λίγο θα έμενε στην Ελλάδα. Θα μου πείτε υποθέσεις δεν χωρούν στην ιστορία και τώρα το άγαλμα το θαυμάζουν οι επισκέπτες του Λούβρου.

Πάντως από τότε έγιναν πολλές μελέτες και γράφτηκαν πολλά για το περίφημο αυτό αριστούργημα της τέχνης, ενώ πολλά ερωτηματικά βασάνισαν και βασανίζουν τους ειδικούς. Προβλήματα όπως η χρονολογία δημιουργίας του, το όνομα του γλύπτη, η θέση που βρέθηκε, αν ήταν σύμπλεγμα με το θεό Άρη και άλλα, ζητούν απαντήσεις. Όμως θεωρείται βέβαιο ότι είναι της Eλληνιστικής εποχής, δηλαδή νεώτερο του 323 π.X. με πιθανότερη χρονολογία ανάμεσα στα 150 – 50 π.X., και ακόμα βεβαιότερο ότι είναι ένα έργο τέχνης με παγκόσμια ακτινοβολία, που δείχνει τον πολιτισμό και τις ευαισθησίες των Aρχαίων Eλλήνων, και μάλιστα των Mηλίων.

ΠΗΓΕΣ:

-Αφροδίτη της Μήλου, δήμος Μήλου

-Δημήτρης Καμπουράκης, μια σταγόνα ιστορία

-Χαλκουτσάκης , Μ. Γιάννης, Η ιστορία της Αφροδίτης της Μήλου

-Θεοδωρόπουλος Τάκης Το αριστερό χέρι της Αφροδίτης

-Βικιπεδία

www.patris.gr

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net

Πολιτικοί-νάνοι έδωσαν 500 εκατ. ευρώ στην Intralot και ξεπάγιασαν την Ελλάδα για 40 εκατ. από το πετρέλαιο!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20063.htm

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Μπορούν να διαπραγματευτούν με την Τρόικα; Μπορούν να εκπονήσουνΕθνικό Σχέδιο Αναγέννησης της χώρας; Όχι δεν μπορούν. Με ποιοηθικό ανάστημα ο πρωθυπουργόςΣαμαράς, (ο οποίος παρέα με τον Πάστορα Κουβέλη και τον Βενιζέλο έδωσαν 500 εκατ. Ευρώ στον Κόκκαλη από την νέα σύμβαση του ΟΠΑΠ και το Ξυστό)να κοιτάξει στα μάτια τους Τροικανούς και να τολμήσει να απαιτήσει; 

Με ποιο ηθικό ανάστημα ο πρωθυπουργός που ξεπάγιασε την Ελλάδα για 40 εκατ. Ευρώ από το πετρέλαιο και έδωσε 500 εκατομμύρια στον Κόκκαλη, μπορεί να πείσει τους πολίτες για τις προθέσεις του;

Με ποιο ηθικό ανάστημα ο πρωθυπουργός που κατηγορήθηκε από τους Στέφανο Μάνο και τον Μητσοτάκη ότι έριξε την κυβέρνηση του 1993 για χάρη του Κόκκαλη;

Με ποιο ηθικό ανάστημα οι Μαυρογιαλούροι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης που αρνούνται να διώξουν ακόμη και τους εγκληματίες δημοσίους υπαλλήλους επειδή αποτελούν την κομματική τους πελατεία, μπορούν να μας πείσουν για τις προθέσεις τους;

Στο ίδιο καζάνι της σήψης και της διαφθοράς και το αριστερό αγόρι Τσίπρας, ο οποίος δεν βγάζει τουμπεκί για την ανανέωση της σύμβασης ΟΠΑΠ-Ιντραλότ.

Με ποιο ηθικό ανάστημα οι πολιτικοί νάνοι τολμούν και μας απευθύνουν τον λόγο;

AEK: Τέλος ο Λίνεν!

http://www.sport-fm.gr/article/telos-o-linen/668327

Τους αναμενόμενους τίτλους τέλους στη συνεργασία της με τον Έβαλντ Λίνεν ρίχνει η ΑΕΚ! Το Δ.Σ. αποφάσισε ομόφωνα την απομάκρυνση του Γερμανού και περιμένει πλέον απάντηση από τον Τραϊανό Δέλλα. 

Αυτό που φαινόταν προδιαγεγραμμένο από τη λήξη κιόλας του παιχνιδιού της ΑΕΚ στα Γιάννενα, σφραγίστηκε την Τρίτη.

Μετά από δυο ώρες, το Δ.Σ. της ΠΑΕ οριστικοποίησε την απόφαση να απομακρύνει τον Έβαλντ Λίνεν, κρίνοντας πως είναι αδύνατο να πάει μαζί του η ομάδα (μετά τα όσα συνέβησαν από χθες) στο παιχνίδι επιβίωσης με τον Πανθρακικό. 

Έτσι, το βλέμμα πλέον στρέφεται στον αντικαταστάτη του Λίνεν, ο οποίος επιθυμούν διακαώς στην ΑΕΚ να είναι ο Τραϊανός Δέλλας. Στο τραπέζι έχουν πέσει αρκετά ονόματα, ωστόσο η διοίκηση κρίνει ως ιδανικότερη περίπτωση τον «Κολοσσό» κι έχει κάνει ήδη επαφές μαζί του. 

Εφόσον λοιπόν εκείνος «ψηθεί», θεωρείται δεδομένο πώς θα αναλάβει τα ηνία της ομάδας. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιλογές που επίσης έχουν συζητηθεί αφορούν τον Νίκο Κωστένογλου, τα δίδυμα Μπατίστα-Κολιάδη και Κοπιτσή-Καραγιάννη, αλλά και τον Στέλιο Μανωλά. 

Επιμέλεια: Γιώργος Μαραθιανός 

Times: Η Καταλονία είναι μεγαλύτερη βόμβα από την Κύπρο!

http://www.antinews.gr/2013/04/09/211654/

Αν οι αυτονομιστές τα καταφέρουν, η Καταλονία θα καταστρέψει οικονομικά όλη την περιοχή, υποστηρίζει ο Matthew Parris.

Η σκηνή είναι σχεδόν επιστημονικής φαντασίας. Όχι με την αισιοδοξία ενός λαμπερού κόσμου που έρχεται, αλλά πιο Blade Runner: μια δυστοπική αίσθηση της φιλοδοξίας που ξεπερνά τον εαυτό της. Αρχίζω αυτή τη στήλη από το νέο τερματικό σταθμό του διεθνούς αεροδρομίου της Βαρκελώνης. Είναι ένα απολύτως όμορφο κτίριο. Και δεν υπάρχει απολύτως καμία χρήση για αυτό. Τόσο μεγάλο και τόσο άδειο είναι αυτό το έξοχα αναμμένο σπήλαιο, που η ασφάλεια κυκλοφορεί αθόρυβα με δίτροχες μηχανές Segway: έξυπνα ένστολοι, εξοπλισμένοι, στητοί και σε εγρήγορση- για το τίποτα.

Ο τόπος είναι ένα σύμβολο. Ένας λευκός ελέφαντας στο δωμάτιο -αν ποτέ υπήρχε. Ήταν γραφτό να γίνει μια βιτρίνα για το μέλλον της Καταλονίας ως ανεξάρτητο έθνος. Αντ ‘αυτού, έχει γίνει ένα σύμβολο υπερβολικής φιλοδοξίας, πολιτικής και οικονομικής, στην περιοχή που έχει τώρα μεγαλύτερα χρέη από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ισπανίας. Ακόμη και πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση δεν υπήρξε ποτέ μια επιχειρησιακή υπόθεση για την τεράστια διεθνή επέκταση του αερολιμένα της Βαρκελώνης. Το αεροδρόμιο Barajas της Μαδρίτης έχει επίσης επεκταθεί πολύ, και η Βαρκελώνη έπαιξε το παιχνίδι «ό,τι κάνετε εσείς, εμείς μπορούμε να το κάνουμε μεγαλύτερο». Η πραγματική λογική πίσω από την αναβάθμιση του αεροδρομίου της Καταλονίας ήταν να δείξει ότι είναι μια κανονική  χώρα. Ή “περιοχή”, όπως προτιμά να την αποκαλεί η κεντρική κυβέρνηση στη Μαδρίτη.

Η κατάσταση οδεύει ταχέως προς αδιέξοδο. Ξεχάστε την Κύπρο: μεταξύ των μικρών κρατών της Ευρώπης, η Καταλονία είναι αυτή που θα μπορούσε να κάνει το ευρωπαϊκό σχέδιο να αποτύχει. Πουθενά δεν εξαρτάται από την Κύπρο, αλλά η ακεραιότητα της Ισπανίας και η αξιοπιστία της ισπανικής οικονομίας εξαρτάται από την Καταλονία: αν η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη μπορούν να διαχειριστούν τις διαφορές τους. Μια άτακτη απόσχιση θα κατέστρεφε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, από την Πορτογαλία ως τη Χώρα των Βάσκων.

Επιστρέφω από την αγροτική Καταλονία, όπου φαίνεται ότι σχεδόν κάθε σπίτι πετάει το νέο μπάνερ των καταλανών αυτονομιστών: μια σημαία σε κουβανέζικο στιλ, με ένα αστέρι σε ένα τρίγωνο και τις τέσσερις κόκκινες ρίγες του αρχαίου εμβλήματος του έθνους. Η οικογένειά μου εδώ, είναι σχεδόν όλοι Καταλανιστές πλέον. Μιλώντας μαζί τους και στους φίλους τους για τις σχέσεις στην Καταλονία και βλέποντας τα συνθήματα στους τοίχους, έχεις την εντύπωση ότι το σύνολο του λαού (γιατί οι Καταλανοί είναι αναμφίβολα ένας λαός, με τη γλώσσα και την δική του ιστορία) υποστηρίζει σταθερά την ανεξαρτησία και θα την ψηφίσει στο δημοψήφισμα που η περιφερειακή κυβέρνηση θέλει να περάσει το επόμενο έτος: ιδανικά, ελπίζουν, την ίδια ημέρα με τη Σκωτία.
Ωστόσο, αν κάποιος μιλήσει με τον ανταποκριτή των Times στην Ισπανία, Graham Keeley, μπορεί να πάρει μια πιο διφορούμενη εικόνα. «Στο δικό μας μέρος της χώρας», του είπα, «όποιος είναι ενάντια στην ανεξαρτησία θα ένιωθε μια μικρή μειοψηφία». «Ακριβώς», είπε. Ο Graham έχει συναντήσεις πολλές αμφιβολίες στη μεσαία αστική τάξη των Καταλανών και αναρωτιέται τι πραγματικά θα ψηφίσουν – στην ησυχία της κάλπης και όχι στο θόρυβο του δρόμου. Κανείς δεν ξέρει.

Οι δημοσκοπήσεις που υπάρχουν μπορούν ερμηνευθούν με δύο τρόπους. Τον Ιούνιο του 2005, τα παλιότερα διαθέσιμα στοιχεία, μόνο 13,6% ήθελαν την ανεξαρτησία τους.

Εκείνοι που επιλέγουν την ανεξαρτησία αυξήθηκαν από 24,5% τοις εκατό πριν από δύο χρόνια, στο 46,4% στην πιο πρόσφατη έρευνα. Αλλά οι αριθμοί έχουν σταθεροποιηθεί. Από αυτό το πάγωμα, είτε προκλήθηκε από την προσέγγιση του δημοψηφίσματος, είτε από τη δυσφορία της δυσλειτουργικότητας του «συνασπισμού από την κόλαση» που διέπει σήμερα την Καταλονία, είναι δυνατόν να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η ώθηση των αριθμών πολύ πάνω από το 50% μπορεί να αποδειχθεί προβληματική.

Κάποιος συναντά μια περίεργη αφέλεια για την ανεξαρτησία εδώ. Δεν έχει γίνει προφανές ακόμη σε πολλούς ότι η Σκωτία (με τους αυτονομιστές της οποίας συνδέονται πολλοί Καταλανοί) πιθανότατα θα ψηφίσει «όχι». Φαίνονται έκπληκτοι, ακόμα και απογοητευμένοι, όταν κάποιος επισημαίνει ότι η αποδοχή ενός νέου, κυρίαρχου καταλανικού κράτους ή από τη διεθνή κοινότητα δεν θα είναι απλή. Ότι η ένταξη στην ΕΕ δεν θα είναι αυτόματη. Ότι θα υπάρξει τεράστια αντίσταση (κυρίως από τη Γαλλία και το Βέλγιο) ως προς το προηγούμενο, ενώ οι όποιες εμπορικές σχέσεις συμφωνήθηκαν θα μπορούσαν να είναι αρκετά φειδωλές. Και ότι θα υπάρξουν σημαντικές διαφορές σχετικά με την κατανομή του μεριδίου της Καταλονίας στα ισπανικά χρεόγραφα. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο όλα αυτά έχουν γίνει κατανοητά.

Και η δυσαρέσκεια που θα προκύψει ίσως από το γεγονός ότι ένα μικρό έθνος θα αυτονομηθεί από το κυρίαρχο έθνος-αφεντικό, δεν μου φαίνεται ότι έχει γίνει κατανοητή όπως και η τρομερή τους ευπάθεια σε σχέση με την υπόλοιπη Ισπανία. Τι θα προκαλούσε οποιαδήποτε εντύπωση διάσπασης στις τιμές των ομολόγων; Τι θα έκαναν με τις ξένες επενδύσεις; Μήπως η Καταλονία – μία από τις πλουσιότερες και πιο παραγωγικές περιφέρειες της Ισπανίας – καταλαβαίνει ότι αν βυθιστεί ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της θα βυθιστεί και η ίδια;

Η ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η καταλανική απόσχιση σε ό,τι απομείνει από την Ισπανία είναι ταυτόχρονα ένα επιχείρημα κατά των αποσχιστικών τάσεων και ένα δυνητικά θανατηφόρο όπλο στα χέρια των αυτονομιστών. Αλλά αυτό είναι το απόλυτο όπλο. Η Βαρκελώνη και η Μαδρίτη βρίσκονται στην κατάσταση που την εποχή του Ψυχρού Πολέμου αποκαλούσαν MAD: αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή. Είναι η παλιά ιστορία του σκορπιού και του βάτραχου: ένα τσίμπημα, και θα πνιγούν και οι δυο.
Η Μαδρίτη παίζει σκληρή μπάλα. Δημόσια τουλάχιστον, το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του μη χαρισματικού πρωθυπουργού της Ισπανίας, Μαριάνο Ραχόι, εμφανίζει μια σκληροτράχηλη καστιλιάνικη περιφρόνηση για τις καταλανικές ελπίδες, επιμένοντας ότι οι περιφέρειες της Ισπανίας απαγορεύεται από το σύνταγμα να ψηφίσουν για την ανεξαρτησία τους. Υπήρξε ακόμη και άγρια ​​συζήτηση για την αποστολή στρατού. Αυτό έχει ενώσει όλα τα μεγάλα κόμματα στην Καταλονία (ακόμα και το Καταλανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο θα κάνει εκστρατεία για ένα «όχι» στην ανεξαρτησία), πίσω από την επιμονή της δεξιάς της Καταλονίας, να θέσει τουλάχιστον το ερώτημα.

Άποψή μου είναι ότι αν η Μαδρίτη επιμείνει στο ότι ένα δημοψήφισμα θα ήταν παράνομο, και εάν η Βαρκελώνη προχωρήσει με τα σχέδια για δημοψήφισμα ούτως ή άλλως, αν η Μαδρίτη δείξει πυγμή πριν από την ημέρα των εκλογών, και αν η ισπανική αγορά ομολόγων δεν αντιδράσει απερίσκεπτα και στις δυο πλευρές, τότε υπάρχει μια καλή πιθανότητα που οι αυτονομιστές να χάσουν. Αυτός μπορεί να είναι ο βίαιος υπολογισμός του ΡΡ. Αλλά οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι. Μια γκάφα, μια προσβολή από το PP, θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα πράγματα προς όφελος των αυτονομιστών. Ακόμη και αν οι αυτονομιστές έχασαν, η «νίκη» για την Μαδρίτη θα είναι πικρή, δημιουργώντας μόνιμη ζημιά στην αδελφότητα των λαών της Ισπανίας.

Υπάρχει ένας τρόπος για να αποφευχθεί αυτό το σκληρό ρίσκο. Δύο άνδρες έχουν την εξουσία να το κάνουν, εάν επωμιστούν το πολιτικό κόστος, ώστε να τερματιστεί το αδιέξοδο. Ο ένας είναι ο Αρτουρ Μας, ο πρόεδρος της κυβέρνησης της Καταλονίας και ένας πολιτικά  μετριοπαθής. Ο άλλος είναι ο Ραχόι, επίσης από την μετριοπαθή πλευρά του κόμματός του. Έχει αναλάβει να ματαιώσει ένα δημοψήφισμα, εάν γίνει και αν αναλάβει να σεβαστεί τα συμπεράσματά του. Ο Μας, ο οποίος (μόνο πρόσφατα) πίεσε για πλήρη ανεξαρτησία, θα πρέπει να παραχωρήσει ένα δημοψήφισμα με τρεις επιλογές. Οι ψηφοφόροι θα μπορούν να επιλέξουν 1) το status quo, 2) μεγαλύτερη αυτονομία ή 3) πλήρη ανεξαρτησία. Εάν τίποτα δεν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία, θα πρέπει να συνυπολογιστεί η δεύτερη επιλογή.

Η επιλογή 2 θα μπορούσε πιθανότατα να κερδίσει στην πρώτη καταμέτρηση. Αν δεν κέρδιζε, είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει στη δεύτερη. Η Καταλονία θα μπορούσε στη συνέχεια να προχωρήσει με μεθοδευμένο τρόπο προς το έθνος που ποθεί και αξίζει, αλλά που είναι τόσο αγαπητό εντός της Ισπανίας, στις καρδιές των εκατομμυρίων Ισπανών. Ο Μας, ωστόσο, θα πρέπει να υπομείνει την καταλανική ταπείνωση όχι τόσο για την προσφορά της πλήρους οικονομικής ανεξαρτησίας, αλλά επειδή εμπιστεύτηκε τη Μαδρίτη για να την παραδώσει. Για τον Ραχόι, η ταπείνωση θα είναι ότι παραχώρησε τα πάντα στην Καταλονία. Η διαρκής ταπείνωση, όμως, είναι μια επιβάρυνση για την ηγεσία. Και εδώ στην Ισπανία, η πολιτική ηγεσία λείπει.

thetimes