H Ρωσία ετοιμάζεται για πόλεμο> Ο Πούτιν αυξάνει τον αριθμό των νεοσύλλεκτων. Κόκκινος συναγερμός στη Μεσόγειο!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/19843.htm

Λίγες ώρες πριν ο Βλαντιμίρ Πούτιν βάζοντας την υπογραφή του σε σχετικό προεδρικό διάταγμα διπλασίασε σχεδόν τον αριθμό των νεοσύλλεκτων Ρώσων στρατιωτών που πρόκειται να καταταγούν την Άνοιξη!

Με απλά λόγια η Ρωσία ετοιμάζεται για πόλεμο και δεν είναι τυχαίο ότι αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των πολεμικών σκαφών του ρωσικού στόλου που περιπολούν στην Μεσόγειο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Defencenet μετά από την έκδοση σχετικού διατάγματος του Ρώσου Προέδρου Vladimir Putin, το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας σχεδιάζει την στρατολόγηση 153.200 Ρώσων ηλικίας 18-27 χρόνων στις Ένοπλες Δυνάμεις στα πλαίσια της εαρινής στρατολόγησης, η οποία θα διεξαχθεί από την 1η Απριλίου έως τις 15 Ιουλίου. Αυτό δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Vasiliy Smirnov, υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας αναφέρει το Itar TASS .

«Ο αυξημένος αριθμός των κληρωτών θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε την κατάλληλη επάνδρωση και τα επίπεδα πολεμικής ετοιμότητας στα σώματα και τις υπηρεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων», δήλωσε ο στρατηγός Smirnov.

«Οι 49.700 από τους νεοσύλλεκτους οι οποίοι θα αποσταλούν σε μονάδες του Στρατού είναι εξειδικευμένοι και 46.800 από αυτούς έχουν εκπαιδευτεί σε ειδικές εγκαταστάσεις του Συλλόγου Εθελοντικής Βοήθειας προς τις Ένοπλες Δυνάμεις»,διευκρίνισε ο στρατηγός.

Στόχος του Ρώσου Προέδρου και του υπουργού Άμυνας είναι να αυξηθεί ο αριθμός των νεοσύλλεκτων με παρατεταμένη σύμβαση σε 240.000 άτομα μέχρι το τέλος του 2013, και σε 425.000 μέχρι το 2017.

Το σχετικό διάταγμα υπέγραψε ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin. Το έγγραφο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου και τίθεται σε ισχύ από την ημέρα της δημοσίευσής του.

Τώρα όσο αφορά για την  αιφνιδιαστική άσκηση μεγάλης κλίμακας  των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, υπενθυμίζεται ότι  τον Φεβρουάριο για πρώτη φορά στα τελευταία 20 χρόνια έγινε στον ρωσικό στρατό αιφνιδιαστικός έλεγχος  ετοιμότητας, καθώς σήμανε συναγερμός στα στρατεύματα του Κεντρικού και Νότιου Στρατιωτικού Τομέα.

«Στις ασκήσεις που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή, 31/03, συμμετείχαν περίπου 7.000 στρατιωτικοί. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα γυμνάσια με αυτόν τον αριθμό συμμετεχόντων δεν υπόκεινται σε υποχρέωση προειδοποίησης άλλων χωρών», διευκρίνισε ο διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικών Συνθηκών, Ivan Konovalov.

H Μεγαλόνησος βυθίζεται – αντίσταση για ένα μέτωπο Σωτηρίας - του Νίκου Κοτζιά

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/04/h.html

Το Κυπριακό, παραμένει μέσα στην κρίση ένα γεωπολιτικό ζήτημα. Η απόφαση των ΗΠΑ να μετακινήσει το κύριο βάρος της προσοχής της από την Ευρώπη και την Μέση Ανατολή στην ΝΑ Ασία (Νέο Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Μάιος 2012) δημιουργεί από μια πλευρά συνθήκες αύξησης των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις στην περιοχή της Μ.Ανατολής. Γεννά νέες ορέξεις στην χώρα που έχει την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ, τη Γερμανία.

Προκειμένου η Γερμανία να πετύχει στους σχεδιασμούς της, επιδιώκει, πρώτον, την μετατροπή της Κύπρου σε αποικία χρέους. Προς τούτο επέβαλε, δεύτερον, την ντε φάκτο διάλυση του τραπεζικού συστήματος στη Μεγαλόνησο. Τέλος, κατάφερε να περιορίσει δραστικά την παρουσία της Ρωσίας στην Κύπρο. Μιας δύναμης που η στήριξη που έδινε στην Κυπριακή Δημοκρατία στους διεθνείς οργανισμούς, ενοχλούσε διαρκώς τις πιο φιλοτουρκικές δυνάμεις της Ευρώπης. Σημειώνω, ότι όταν κόβεις σε κάποιον την περιουσία του χωρίς να τον ρωτήσεις, αποτελεί τη μέγιστη υποκρισία να τον κακίζεις. Η Κύπρος με τα λάθη της και την στάση των Αθηνών έγινε έρμαιο των ορέξεων της Τρόικας και των διεθνών συμμάχων της. Αλλά και η Μόσχα δεν δείχνει να κατανοεί τις επιπτώσεις στη δική της θέση που έχουν οι αλλαγές στην Ανατολική Μεσόγειο. ...

Οι Γερμανοί επιθυμούν να σκάσουν μύτη στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν με τον Ρόμελ. Επιδιώκουν να προωθήσουν τα γεωπολιτικά σχέδιά τους με μοχλό τα δάνεια και το πρόβλημα ρευστοποίησης των τραπεζών στην Κύπρο. Θέλουν να βρίσκονται κοντά στις ενεργειακές πηγές της Μ.Ανατολής. Ονειρεύονται την υλοποίηση του σχεδίου των γερμανών βιομηχάνων για άμεση πρόσβαση σε αέριο και πετρέλαιο. Προσπαθούν εδώ και εβδομάδες να συσκοτίσουν την αφετηρία του προβλήματος που δεν ήταν οι μεγάλες καταθέσεις των Ρώσων, που εξάλλου επιδιώκει να προσελκύσει στις δικές της τράπεζες, αλλά το PSI που επέβαλε στην Ελλάδα. Πολιτική με την οποία αποδιοργάνωσε τις κυπριακές τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα αξίας δισεκατομμυρίων Ευρώ.

Θυμίζω ότι οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας άφησαν την Κυπριακή Δημοκρατία απροστάτευτη στο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Η Αθήνα πανηγύριζε και χλεύαζε εμάς τους λίγους που προειδοποιούσαμε για τις αρνητικές επιπτώσεις του PSI στο οποίο δεν προβλεπόταν ανακεφαλοποίηση για τις κυπριακές τράπεζες. Η Λευκωσία δεν αντιλήφθηκε το ζήτημα, ενώ «υποστήριξε» το «ελληνικό κούρεμα». Σε αυτό το πρώτο οικονομικό δράμα, ήρθε και έδεσε στην πορεία, η πώληση από τις γερμανικές τράπεζες ελληνικών ομολόγων σε υψηλές τιμές στις κυπριακές λίγο πριν το κούρεμα (PSI). Κάποιοι εξήλθαν από αυτές τις διαδικασίες πλουσιότεροι αλλά κατάστρεψαν την Μεγαλόνησο. Λέγεται, μάλιστα, ότι στην Κύπρο έγιναν αγοραπωλησίες ελληνικών ομολόγων ακόμα και μετά το κούρεμα, χωρίς να αντιδράσει η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου. Ο μνημονιακοί εντέλει, επιθυμούν, όποτε οι τροικανοί μας βάζουν το όπλο στον κρόταφό, να τραβάμε εμείς οι ίδιοι τη σκανδάλη, ακόμα και να προπληρώσουμε το κόστος της σφαίρας θανάτου μας. Και αυτό, διότι δεν μπορούν να φανταστούν κάποιον να αντιστέκεται.

Η Κύπρος οφείλει να συνέλθει γρήγορα.  Να απορρίψει κάθε «λύση»  τύπου μνημονίου εκείνων που επιδιώκουν να επιβάλλουν τις χείριστες γεωπολιτικές λύσεις στο Κυπριακό. Πρέπει να αντισταθεί η Κύπρος, όλοι μας, σε μια Γερμανία που λειτουργεί ως το «αυτοκρατορικό κράτος», κέντρο της ΕΕ με έναν ευρωπαϊκό νότο των αποικιών χρέους. Για να μην γίνουν όλα αυτά, όφειλε η Ελλάδα να συνταχθεί με την Κύπρο και όχι με την Μέρκελ. Αλλά η Αθήνα επιθυμούσε την ήττα της Κύπρου. Τα συμφέροντα των μνημονιακών και της Ολιγαρχίας είναι αντίθετα με εκείνα της Δημοκρατίας και του Πατριωτισμού. Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό, τόσο πιο ισχυρά θα δεθεί ο δημοκρατικός και κοινωνικός αγώνας με τον πατριωτικό και εθνικοαπελευθερωτικό σε ένα μεγάλο Παλλαϊκό Μέτωπο Σωτηρίας της χώρας.

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΡΝΕΙΑ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. - Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=11533:exodos-rousis&catid=78:ygeia&Itemid=178

Από τα τραγικά για τον κυπριακό λαό τελευταία συμβάντα, εκτιμώ ότι μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε τα ακόλουθα πέντε σταράτα συμπεράσματα:

1) Όπως με την τουρκική εισβολή το 1974 αποδείχθηκε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν διασφαλίζει καμία κυριαρχία, σήμερα αποδεικνύεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο ότι η συμμετοχή στην Ε.Ε. ούτε την ευημερία ούτε βεβαίως τηνκυριαρχία των λαών διασφαλίζει.

2) Όταν μια αριστερή κυβέρνηση διαμορφώνει μια οικονομία όπως η κυπριακή, της οποίας η αναλογία του ΑΕΠ της με τις καταθέσεις των τραπεζών της είναι εντόνως δυσανάλογη υπέρ των δεύτερων, όταν αφήνει ασύδοτους τους τραπεζίτες να τζογάρουν επικίνδυνα και όταν θεωρεί επίτευγμα τηνεισροή μαύρου χρήματος, φουσκώνει μια φούσκα, η οποία αργά η γρήγορα θα σκάσει.

3) Είναι αδύνατον, όπως μας προτρέπει να πράξουμε ο ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές φιλοευρώ δυνάμεις, ναπαραμένεις μέσα στα πορνεία του ευρώ και της Ε.Ε. και ταυτόχρονα να θεωρείς ότι μπορείς να διαπραγματευτείς με τους νταβάδες αυτών των των πορνειών τη μη εκπόρνευση σου.

Εξηγούμαι: είτε πλανώνται πλάνην οικτρά είτε είναι συνειδητά υπηρέτες του γερμανικού ιμπεριαλιστικού κέντρου, όλοι εκείνοι οι οποίοι υσποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν να βρεθεί φιλολαϊκή διέξοδος στην κρίση εμμένοντας στην παραμονή μιας χώρας στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε, και μάλιστα διακηρύσσοντας ότι είναι οι καλύτεροι θεματόφυλακές τους.

Βεβαίως, ακόμη χειρότεροι είναι οι εκείνοι οι αδίστακτοι ψεύτες, όπως ο πρόεδρος της Κύπρου Ν. Αναστασιάδης, οι οποίοι είτε αποδέχονται είτε προτείνουν – λίγη σημασία έχει – την άμεση κλοπή του λαού τους για να ικανοποιήσουν τους τοκογλύφους του.

4) Όσα μας έλεγαν οι υπερασπιστές της παραμονής στην Ευρωζώνη ότι θα συμβούν αν φύγουμε από το αυτήν, κι ακόμη όσα μας έλεγαν ότι θα πράξουν οι κομμουνιστές όταν πάρουν την εξουσία, συμβαίνουν και μάλιστα με το παραπάνω εντός Ευρωζώνης εν πλήρη κυριαρχία του καπιταλισμού.

Εξηγούμαι και πάλι: πέρα από τα καύσιμα που δεν έχουμε γιατί δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε, πέρα από τα φάρμακα που όλο και περισσότερο λείπουν και δεν μπορούμε να πληρώσουμε, πέρα από το ότι οι ιδιοκτήτες των σπιτιών μέσω των χαρατσιών μετατράπηκαν σε νοικάρηδες, πέρα από το ότι τα κρατικά ομόλογα – τα οποία υποτίθεται ότι ήταν για τους κοινούς θνητούς οι πλέον φρόνιμες τοποθετήσεις- αποδείχθηκαν κουρελόχαρτα, ήλθε και το επιστέγασμα: οι ίδιες οι τράπεζες, αυτοί οι ναοί του Μαμωνά, οι οποίες παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν μαζί με τα χρηματιστήρια σε Ευρώπη και ΗΠΑ να αντιμετωπίζονται ως η ατμομηχανή των οικονομιών τους και ως εκ τούτου να τροφοδοτούνται με χρήμα πριν και πάνω απ’ όλους, αποδείχθηκαν ο πλέον αφερέγγυος μηχανισμός του συστήματος.

5) Αν πράγματι θέλουμε να βοηθήσουμε τον κυπριακό λαό και τους ίδιους μας τους εαυτούς, η μόνη λύση είναι όσο πιο γρήγορα γίνεται να σταθούμε μπροστάρηδες σε ένα μετωπικό κίνημα ρήξης με το ευρώ και την Ε.Ε., που αν το ακολουθήσουν και άλλοι λαοί, οι οποίοι – απ’ ότι φαίνεται από πρόσφατες δημοσκοπήσεις- αρχίζουν να συνειδητοποιούν αυτή την αναγκαιότητα, τότε αντί να μας τρέχουν θα τους τρέχουμε εμείς, συνθλίβοντας τα πορνεία που κατασκεύασαν για να εκμεταλλεύονται τους λαούς.

Μόνο αν το «ναι» σε όλα του Αναστασιάδη, και το λειψό «όχι» της Κυπριακής Βουλής, μετατραπεί και από τους Κύπριους και από μας και τους άλλους λαούς της Ευρώπης σε άμεσο – και όχι του Αγίου σοσιαλισμού- «όχι» στο ευρώ και στην Ε.Ε., αλλά και σε κάθε άλλο ιμπεριαλιστή δυνάστη όπως οι ΗΠΑ, ή η Ρωσία, μπορούμε να σωθούμε.

Όσο γρηγορότερα λοιπόν το βροντοφωνάξουμε αυτό το «όχι» τόσο το καλύτερο και για τους Κύπριους αδελφούς μας και για μας τους ίδιους.

*Δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 31 Μαρτίου 2013

Εθνικές Κόκκινες Γραμμές ΤΩΡΑ! Άμεση η ανάγκη μιας Νέας Εθνικής Πατριωτικής Διακυβέρνησης - Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5562.html



Εδώ είναι Ελλάδα. Κι όχι Ελβετία ή Σουηδία.
Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε προς κάθε ξενόδουλο εθνοπροδότη.
Κι αυτό ορίζει – αυτοδίκαια - σημαίνουσες κρίσιμες Εθνικές ιδιαιτερότητες.
Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, ανά πάσα στιγμή ελλοχεύει ο πόλεμος.
Ένεκα της γειτονιάς μας.
Αυτό είναι ο ρυθμιστής των πάντων στην Ελληνική (Εθνική) Πολιτική. Ή, θα έπρεπε να είναι. Γιατί, δυστυχώς δεν είναι.
Απ’ αυτό θα έπρεπε να αφικνούνται – αρέσει δεν αρέσει – τα πάντα.
Ιδού πως. Ας δούμε κάποια ελάχιστα απλοϊκά, πλην χαρακτηριστικά, παραδείγματα.
Για να διαφανεί μετά και το «ποιά είναι η ΜΟΝΗ Πολιτική Διέξοδος»....


Εθνική Αγροτική Πολιτική... και όχι Ευρωπαϊκή...

Η Ελλάδα δεν είναι Βορράς. Ιστορικά βρίσκεται ανέκαθεν στο Μάτι του Κυκλώνα. Ανά πάσα στιγμή περιμένει τον Πόλεμο. Έχει άμεση λοιπόν και διαχρονική ανάγκη αγροκτηνοτροφικής αυτάρκειας/επάρκειας.


Με ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΑ...


Από την άλλη, η εδαφική της ιδιαιτερότητα είναι τέτοια (ορεινή) που δεν επιτρέπει μεγάλους κι εκτεταμένους αγροτικούς κλήρους.
Αλλά και δεν πρέπει να επιτραπεί κάτι τέτοιο. Αλλιώς, θα χάσει την αγροτιά της. Και στα δύσκολα, η χώρα δεν θα έχει την παραγωγή.
Δηλαδή, με δυό λέξεις, στον Πόλεμο δεν θα έχει τρόφιμα.
Και όχι μόνον.
Εάν έβρισκε μια μέρα εφαρμογή το «Δυτικό Αγροτικό Μοντέλο» των Εκτεταμένων Αγροτικών επιχειρήσεων/εκτάσεων τότε ένα μεγάλο μέρος του λαού μας θα έμενε χωρίς δουλειά και χωρίς αυτονομία διατροφής την δύσκολη στιγμή.
Κι αυτό είναι απαράδεκτο.
Όπως όμως λένε οι «κυβερνώντες φωστήρες του Νεοφιλελευθερισμού», εάν δεν υπάρξουν οικονομίες κλίμακος – Μεγάλες ανταγωνιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, νέα τσιφλίκια δηλαδή και νέοι κολήγοι – δεν θα καταφέρει η ελληνική αγροτική παραγωγή να ανταγωνιστεί τις διεθνείς χαμηλές τιμές.
Συνεπώς, μια μόνον λύση απομένει. Η μόνη που ταιριάζει στις Ελληνικές εδαφικές/γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες.
Μικροί πολλοί αγροτικοί κλήροι και κτηνοτροφικές μονάδες καθώς και σταθερή κρατική επιδότηση αυτών έτσι που και αυτές να επιβιώνουν αλλά και να κρατούν χαμηλά τις τιμές στην κατανάλωση ώστε να είναι ανταγωνιστικές προς τα εισαγόμενα.
Έλα όμως που αυτό απαγορεύεται από την ΕΕ....
Για απαράβατους Εθνικούς Λόγους λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε «κόντρα» στην ΕΕ. Όσες δυσάρεστες συνέπειες κι αν εγκυμονεί.
Είναι θέμα Εθνικής επιβίωσης πλέον. Είναι θέμα Εθνικής Ασφάλειας.
Και αποτελεί διαρκές έγκλημα το ότι επί δεκαετίες γίνονταν το ακριβώς αντίθετο από τους πολιτικούς μας.


Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή Μεταναστευτική πολιτική

Η Ελλάδα είναι η Πύλη εισόδου ακατάπαυστων κυμάτων δυναμικής λαθρομετανάστευσης προς το Βορρά.
Που όμως, ΠΟΤΕ ΔΕ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ.
Κύματα που όλο και εντείνονται.
Άλλοι ασκούν επιθετικές εξωτερικές πολιτικές στα κράτη άλλων και η Ελλάδα καλείται να...πληρώσει το λογαριασμό.
Άλλοι είναι οι «αποικιοκράτες». Και όχι η Ελλάδα. Αυτοί λοιπόν θα έπρεπε να πληρώσουν και το λογαριασμό. Και όχι εμείς.
Οι ισχυροί του Βορρά βλέπεις φρόντισαν και με διάφορους ευρωπαϊκούς θεσμούς έκλεισαν τις...Πύλες εξόδου της Ελλάδας προς την Ευρώπη.
Έτσι, τα μιλιούνια των λαθρομεταναστών του 3ου κόσμου παραμένουν στην Ελλάδα.
Καμία σύγκριση δεν νοείται να γίνεται μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης σ’ αυτό το κρίσιμο θέμα.
Απαιτείται κι εδώ λοιπόν απεγκλωβισμός της Ελληνικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή εφόσον, όπως περίτρανα αποδείχτηκε επί σειρά ετών, δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή στήριξη. Κάτι που για την Ελλάδα αποδεικνύεται Εθνική Καταστροφή.
Μας άφησαν μόνους και ζητούν και τα ρέστα τώρα στα διάφορα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια και ανθρωπιστικά fora.
Μόνοι μας λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να λύσουμε – και δη «δραστικά» - το πρόβλημα.
Κι όντες μόνοι, είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε κόντρα στις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.
Οι πύλες εισόδου πρέπει να κλείσουν πάραυτα και όσοι βρίσκονται εντός να απομακρυνθούν εξίσου πάραυτα.


Εισαγόμενη εγκληματικότητα. Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή Ασφάλεια

Άμεση συνέπεια του παραπάνω είναι οι τρομακτικές πιέσεις που δέχεται ο Ελληνικός Λαός ως προς την ασφάλειά του.
Η Ευρωπαϊκή απάντηση δεν ήταν η αναμενόμενη στήριξη. Στις δικές μας πλάτες έπεσε κι αυτό.
Αντιθέτως, μέσω των μνημονίων επέβαλλαν την δραστική μείωση των Δυνάμεων Ασφαλείας αλλά και των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ανοίγοντας ταυτόχρονα την πόρτα για δυναμική είσοδο των Μισθοφόρων τους, δηλαδή, ξεκάθαρα πλέον των οπλισμένων Δυνάμεων Κατοχής.
Κι εδώ λοιπόν είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε «κόντρα» στις Ευρωπαϊκές επιταγές.
Κι ας λένε ότι θέλουν τα διαβούλια και τα μνημόνιά τους.
Επιπροσθέτως, οι εγχώριοι νενέκοι υπηρέτες τους δεν ενεργοποίησαν ποτέ την Παλλαϊκή Άμυνα ώστε τουλάχιστον μια εκτεταμένη Εθνοφυλακή να συνδράμει τις Δυνάμεις Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις στο έργο τους.
Κι αυτό απαιτεί ΑΜΕΣΗ επανόρθωση, ΤΩΡΑ...

Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή κοινωνική Πολιτική

Συνέπεια του παραπάνω προβλήματος (ογκώδης λαθρομετανάστευση) ήταν η αφόρητη πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και γενικότερα στην Εθνική Κοινωνική Πολιτική. Παρ’ ότι θα έπρεπε να είχαν συνευθύνη οι Ευρωπαίοι (δήθεν) «Φίλοι και Σύμμαχοι» άφησαν την Ελλάδα να τα βγάλει μόνη της πέρα μ’ αυτή την θύελλα.
Και να θρηνεί κάθε μέρα, κάθε ώρα χιλιάδες νεκρούς Έλληνες.
Τολμούν ταυτόχρονα να λένε σήμερα για κατάρρευση της χώρας.
Η Βρετανία έχει το δικαίωμα να προαναγγέλλει φραγμό στις ορδές των μεταναστών με αποκλεισμό τους από την εύκολη πρόσβαση στο Εθνικό της Σύστημα Κοινωνικής Πολιτικής.
Η Ελλάδα όχι.
Πρόσφατα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον δήλωσε πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας και η Εθνική Πολιτική της Βρετανίας είναι ΕΘΝΙΚΑ και όχι ΔΙΕΘΝΗ κι έτσι θα παραμείνουν.
Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και στην Ελλάδα.
Ευρώπη και εγχώριοι πολιτικοί νενέκοι όμως δεν το επιτρέπουν.
Και σ’ αυτό, η κατάσταση μας έχει φέρει σε πορεία σύγκρουσης με τις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες.
Κι εδώ μόνοι μας είμαστε.
Για πόσο ακόμη θα πληρώνουμε κόστος σε ανθρώπινες ζωές προκειμένου να θεωρούμαστε συμμορφωμένοι με τις ευρωπαϊκές οδηγίες;

Εθνική και όχι Ευρωπαϊκή Άμυνα

Η Ελλάδα παραμένει μόνη της παρά τις απίστευτες τουρκικές πιέσεις. Τολμούν μόνο οι Ευρωπαίοι να κριτικάρουν τα «μεγάλα μας έξοδα» για την άμυνα.
Τη στιγμή που ποτέ δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη για την Ελληνική Άμυνα, παρ’ ότι είναι η Πρώτη Γραμμή της Ευρώπης, τη στιγμή που ποτέ δεν έβαλαν τους προκλητικά επιθετικούς γείτονές μας στη θέση τους. Αντιθέτως. Η στάση τους είναι μονίμως υπέρ των εχθρικών γειτόνων μας.
Και κακά τα ψέματα. Αυτή τη στιγμή, σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της ιστορίας μας, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει τη «διαφορά» και ν’ ανατρέψει το εις βάρος της Ελλάδας διεθνές κλίμα θα ήταν μόνον μια αποφασιστική και «απρόβλεπτη» παρουσία της Ελλάδας στον τομέα της Εθνικής Ασφάλειας και της Άμυνας.
Μόνον εάν η Ελλάδα «έπειθε» πως είναι όπως το αγρίμι που στρίμωξαν στη γωνία και πλέον είναι έτοιμο ακόμη και για απέλπιδες ενέργειες, μόνον εάν «έπειθε» πως ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ προκειμένου να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα, μόνον τότε θα άλλαζε θέση η – εις βάρος της – διεθνής γεωπολιτική πλάστιγγα.
ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ, θα ξαναλογαριάζονταν ως αξιοσέβαστος συνομιλητής.
Κι αυτή η «αποφασιστική αλλαγή εθνικής πολιτικής» δεν πρόκειται να έρθει ούτε από την αντεθνική Κεντροαριστερά, ούτε από τους εξίσου αντεθνικούς νεοφιλελεύθερους της καθεστωτικής ευρώδουλης κυβερνώσας κεντροδεξιάς.


Αυτά ήταν απλώς κάποιες λίγες επισημάνσεις που δείχνουν προς μια και μόνη αναπόφευκτη κατεύθυνση:


Φοβίζει δε φοβίζει κάποιους, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ξαναβρεί – και δη ΑΜΕΣΑ - την χαμένη της ανεξαρτησία και το αυτοδιοίκητο. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει σε μεγάλο βαθμό αναθεώρηση της σχέσης της Ελλάδας με την ΕΕ.
Αυτό σημαίνει
Άμεση επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα και άμεση αναθεώρηση πολλών από τις ευρωελληνικές συμφωνίες που αποδείχτηκαν ταφόπλακα της Ελληνικής οικονομίας τσακίζοντας ενίοτε ακόμη και πυλώνες της Εθνικής μας Ασφάλειας.


Δεν θα καθορίσει η Ευρώπη, αλλά οι ιδιαιτερότητες της χώρας τους τρόπους που θα συνδέεται η χώρα με την Ευρώπη.
Ότι έγινε ως τώρα από τις Ελληνικές κυβερνήσεις αποδείχτηκε ξενόδουλο και εγκληματικό. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Όσες αναθεωρήσεις κι αν απαιτηθούν στις σχέσεις της χώρας με την ΕΕ.
Όσο οδυνηρή κι αν είναι αυτή η μετάβαση στο νέο status.


Αυτά κι άλλα πολλά παρομοίως κρίσιμα ζητήματα (θα έπρεπε να) αποτελούν τους «ρυθμιστές της Εθνικής Πολιτικής» της Ελλάδας. Τις «κόκκινες γραμμές» της.
Δυστυχώς, δεν αποτελούν.
Η παντοκρατορία της αντεθνικής Κεντροαριστεράς αλλά και του εξίσου αντεθνικού νεοφιλελευθερισμού δυστυχώς έκαναν το θαύμα τους συν τω χρόνω και δυναμίτισαν όλες μα όλες τις Εθνικές Κόκκινες Γραμμές.
Είναι αδήριτη ανάγκη για μια, όσο το δυνατόν συντομότερα, Εθνική Πατριωτική Διακυβέρνηση αυτού του τόπου.
Άμεση. Τώρα.
Μήπως και προλάβουν να ξαναστηθούν οι Κόκκινες Γραμμές.

Διακυβέρνηση που είναι αδύνατον να προκύψει από ένα και μόνον κόμμα.

Αυτό θα πρέπει να το βάλουν καλά στο νου τους όλοι όσοι ξυπνούν και κοιμούνται με όνειρα «αμιγών» Εθνικών Επαναστάσεων χωρίς νερό στο κρασί τους.

Θα πρέπει επίσης να το βάλουν εξίσου καλά στο μυαλό τους κι όλοι όσοι βιάζονται να χαρακτηρίσουν ως ακραίους εθνικιστές – και ούτε καν συζητούν μαζί τους - όσους ομνύουν σε μια πιο στρατιωτικοποιημένη Ελληνική Κοινωνία.

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να δομηθούν ταχύτατα εκείνες οι νόρμες που θα οδηγήσουν σε γέννηση κι ανάπτυξη ευρύτατων Πατριωτικών Δυνάμεων, αυτές με την σειρά τους σε ισχυρά Πατριωτικά Κόμματα κι αυτά τέλος μέσω της συνεργασίας τους στην εν λόγω Εθνική Πατριωτική Κυβέρνηση.
Διάφορα Πατριωτικά Κόμματα κάνουν ήδη αυτό που όφειλαν να κάνουν. Λειτουργούν. Προσπαθούν να αναπτύσσονται. Και το επιτυγχάνουν μέρα τη μέρα.
Λείπει όμως ένας «βασικός κρίκος» για να ευοδωθεί μια τέτοια Εθνική Εξέλιξη.
Αυτό που λείπει είναι μια αντίστοιχη σοβαρή δουλειά στον χώρο του παραδοσιακού πατριωτικού τμήματος της Κεντροδεξιάς.
Μια κεντροδεξιά που δυστυχώς παραμένει εγκλωβισμένη στα νύχια του αντεθνικού/διεθνιστικού Νεοφιλελευθερισμού.
Και πρέπει, είναι απόλυτη και άμεση ανάγκη να απεγκλωβιστεί από τα νύχια του.
ΤΩΡΑ! Όχι αύριο....
Η ανάγκη της ταχείας γέννησης κι ανάπτυξης μιας Νέας Λαϊκής Πατριωτικής Ριζοσπαστικής Κεντροδεξιάς που θα είναι έτοιμη και πρόθυμη να συνεργαστεί με τις υπόλοιπες Πατριωτικές Δυνάμεις, είναι περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ.
Πρέπει να κοπούν πάραυτα οι γέφυρες με τις κυρίαρχες δυνάμεις του Νεοφιλελευθερισμού που έχουν κυριαρχήσει παντού στον χώρο της ευρύτερης Κεντροδεξιάς.
Πρέπει αυτές οι δυνάμεις να απεγκλωβιστούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους απ’ αυτήν την πανίσχυρη αντεθνική μέγγενη που υπηρετεί ΜΟΝΟΝ τις Ευρωπαϊκές Ντιρεκτίβες.
Προκειμένου να συμβάλλουν μαζί με τις υπόλοιπες πατριωτικές δυνάμεις στην γιγάντωση ενός Μεγάλου συνεργαζόμενου πολυσυλλεκτικού Πατριωτικού Κινήματος.
Οι εγκλωβισμένες αυτές δυνάμεις έχουν χρέος τιμής προς την εναπομείνασα Τιμή του Έθνους τους να αποκτήσουν μια δική τους αυτόνομη ισχυρή Πολιτική Παρουσία.
Ας επιλέξουν τους ηγέτες τους και ας «κάνουν την κίνησή» τους.
ΤΩΡΑ! Χρόνος δεν υπάρχει για ατέλειωτες φοβικές ζυμώσεις.
Ειδεμή, ας ενισχύσουν τις ήδη υπάρχουσες Πατριωτικές Δυνάμεις που έχουν ήδη απεγκλωβιστεί από τα δίχτυα του αντεθνικού νεοφιλελευθερισμού και παλεύουν καιρό τώρα μόνοι τους.
Η σημερινή μορφή της Κυβερνητικής Κεντροδεξιάς έχει αποκτήσει αντεθνικά χαρακτηριστικά σε μεγάλο βαθμό εξ’ αιτίας του ασφυκτικού εναγκαλισμού της με τις δύο παραπάνω αντεθνικές δυνάμεις.
Τα εναπομείναντα υγιή της Πατριωτικά Στοιχεία πρέπει άμεσα να απεμπλακούν απ’ αυτή την καταστροφική για τη χώρα συνύπαρξή τους.
Δεν νοείται να αποδέχονται να συγκυβερνούν τη χώρα σε συνεργασία με αντεθνικές ξενόδουλες δυνάμεις όπως είναι οι παραπάνω.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι με την ως τώρα συγκατάθεσή τους στα ξενόδουλα μνημόνια συνέβαλλαν στην καταστροφή της χώρας, στην καταστροφή περιουσιών, σε σωρεία θανάτων πολιτών, στην γέννηση εξεγερτικών καταστάσεων, στην οιονεί απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι απέναντί τους σε λίγο θα έχουν εξαγριωμένες μάζες που θα ζητούν το κεφάλι τους.
Ναι, ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ!
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ίσως είναι η τελευταία τους ευκαιρία να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή των Δημίων της Χώρας.
Πρέπει πρωτίστως ν’ ασπαστούν τις παραπάνω αναγκαιότητες αναθεώρησης της σχέσης της Ελλάδας με την ΕΕ, να απομονώσουν τα φιλομνημονιακά τμήματα της Καθεστωτικής νεοφιλελεύθερης Κεντροδεξιάς και να στραφούν στην συνεργασία με τις Εθνικές/πατριωτικές δυνάμεις αυτού του τόπου.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι η μόνη πολιτική Εθνική διέξοδος είναι να πετάξουν από πάνω τους το νεοφιλελεύθερο καρκίνωμα. Αυτό που ωθεί όλους τους στην συνεργασία με την κεντροαριστερά.
Τουτέστιν, πρέπει πάραυτα να αποσύρουν την υποστήριξή τους απ’ αυτή την κυβέρνηση κι απ’ αυτό το Κυβερνών Κόμμα της Κεντροδεξιάς.
Πρέπει πάραυτα να ανασχηματισθούν σε Πατριωτική κατεύθυνση και να πάμε άμεσα σε νέες εκλογές.
Με προοπτική μια Νέα Εθνική Πατριωτική (πλήρως αναθεωρητική) Συνεργατική Διακυβέρνηση αυτού του τόπου.
Ένα νέο Πατριωτικό Καθεστώς που θα θέσει τις παραπάνω «κόκκινες γραμμές» ως κορωνίδα μιας Νέας Εθνικής/Πατριωτικής Πολιτικής.
Και πάνω απ’ όλα, ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ, θα θέσει την Εθνική Ασφάλεια. Πριν η Ελλάδα περιοριστεί στην Αττικοβοιωτία – Πελοπόννησο.
Και να θυμούνται όλοι, ένθεν κι ένθεν στις δύο πλευρές αυτού του Μεγάλου Πατριωτικού Κοινού (ας τους ονομάσουμε γενικά «μετριοπαθείς» και «ριζοσπάστες»), ότι μια άκρως βασική και απαραίτητη παράμετρος για να αναδειχτεί ο «τόνος της Εθνικής Ασφάλειας», είναι, στις τάξεις της Νέας Πατριωτικής Βουλής να βρίσκονται με ενισχυμένη παρουσία αυτοί στους οποίους πέφτει το κυρίως βάρος σε τέτοιους καιρούς.
Δικαστές και Ένστολοι.
Ας το θυμούνται αυτό όλοι οι «εμπλεκόμενοι» όταν θα αναδεικνύουν τα Νέα Στελέχη που θα σηκώσουν το βάρος αυτής της Πατριωτικής Σταυροφορίας.


Και φυσικά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει μια άλλη ύπουλη γάγγραινα που απειλεί ξεκάθαρα πλέον την Ελληνική Κοινωνία.
Η αποπατριωτικοποίησή της.
Κάτι που εν αγαστή συνεργασία επιχειρούν (με επιτυχία) πολλά χρόνια τώρα και τα δύο αντεθνικά παραπάνω σχήματα: και οι Νεοφιλελεύθεροι και η Κεντροαριστερά.
Δεν είναι δυνατόν, δεν νοείται Έλληνες Πατριώτες, εγκλωβισμένοι στα δίχτυα νεοφιλελεύθερων να στηρίζουν Ρεπούσιες αντεθνικές πολιτικές με την ψήφο τους.
Κι όμως το πράττουν, καιρό τώρα.
Ίσως είναι η ύστατη ευκαιρία τους να απεγκλωβιστούν απ’ αυτή την Εθνοκτόνα Πολιτική Πρακτική.

Η ανάγκη για μεγάλα Πατριωτικά ΜΜΕ

Εθνικοπατριωτικό Ρεύμα υπάρχει. Πλέον και ρέον – ασυντόνιστα κι ακαθοδήγητα - σε πάρα πολλά πολιτικοκοινωνικά κανάλια.
Για να μετουσιωθεί όμως σε Ισχυρό Κίνημα απαιτεί – πέραν των παραπάνω οργανωτικών πολιτικοκοινωνικών ζυμώσεων – και άλλου είδους ενισχύσεις.
Η κυριότερη δε όλων είναι η «επικοινωνιακή». Τουτέστιν, αυτό που λείπει και απαιτείται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, είναι Ισχυρά Πατριωτικά ΜΜΕ.
Καθώς, δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα το ότι μια τεράστια έλλειψη κυριαρχεί στα Ελληνικά ΜΜΕ.
Η Πατριωτική κατεύθυνση.
Κυριαρχεί δυστυχώς η Αριστερά και ο Νεοφιλελευθερισμός.
Η Αντιπατριωτική/Αντεθνική «οπτική» είναι παντού «βασιλεύουσα».
Τα στιβαρά Πατριωτικά ΜΜΕ είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ενίσχυση του παραπάνω επιθυμητού Πατριωτικού Κινήματος εάν αυτό επιθυμεί να επιφέρει ταχείες πολιτικοκοινωνικές αλλαγές και να έχει άμεση κυβερνητική προοπτική.
Ιδέες υπάρχουν και διακινούνται στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο καθώς και στα ΜΜΕ. Από πάρα πολλές πηγές και προς κάθε πιθανή κατεύθυνση.
Πρέπει να επιταχυνθεί όμως δραστικά αυτή η «κινητικότητα» και οι ζυμώσεις.
Κεφάλαια κι ενδιαφέρον ιδιωτών υπάρχουν.
Δεν αρκεί όμως να υπάρχουν και να «αναμένουν».
Καιρός είναι πια να στραφούν άμεσα προς αυτές τις πρωτοβουλίες για να πάρουν σάρκα και οστά οι «συζητούμενοι σχεδιασμοί».
Άλλωστε είναι γνωστό το πως θα κινηθούν τα πράγματα.
Με το που θα γεννηθεί (ή θα ισχυροποιηθεί ήδη υπάρχον) ένα Πατριωτικό ΜΜΕ, αμέσως θα λειτουργήσει ως έναυσμα για να μετατραπούν σε «Πατριωτικής Γραμμής» κι άλλα μεγάλα ΜΜΕ που «αναμένουν με ζεστές τις μηχανές» τους για τα κατάλληλα μηνύματα και το σωστό timing για «αλλαγή πλεύσης».
Ας λάβουν λοιπόν ένα τέλος οι ατέρμονες συζητήσεις και ζυμώσεις κι ας πάνε σε αποτέλεσμα.
Το πλοίο δεν κοντεύει στο βράχο. Έχει ήδη μπει μέσα στα επικίνδυνα νερά και χτυπιέται από σκόπελο σε σκόπελο. Είναι απλά θέμα χρόνου το πότε θα κάνει νερά και θα μπατάρει.
Δόξα τω Θεώ, αξιόλογοι διανοητές με πατριωτικό πνεύμα υπάρχουν άφθονοι στον ευρύτερο Πατριωτικό χώρο για να στελεχώσουν αυτή την επιθυμητή πατριωτική αναθεωρητική καταιγίδα στο χώρο των ΜΜΕ. Το διαδίκτυο να είναι καλά που χρόνια τώρα τους δίνει έδαφος να αναπτύσσονται μόνοι και χωρίς καμία βοήθεια και στήριξη.
Εσείς απλά «αξιοποιείστε» τους κύριοι.


Η ανάγκη για ανάδειξη μιας στιβαρής Πατριωτικής Πολιτιστικής Διανόησης

Αντίστοιχη βεβαίως είναι η ανάγκη και για την ανάδειξη επιτέλους ενός νέου Πατριωτικού Πολιτιστικού ρεύματος.
Κι εδώ υπάρχει αφθονία σε Πατριώτες Πνευματικούς Πολιτιστικούς Δημιουργούς.
Κανείς δεν τους στήριξε ποτέ, οι «πόρτες» ήταν πάντα κλειστές γι’ αυτούς (η κυρίαρχη Αριστερά και οι καθεστωτικοί νεοφιλελεύθεροι υποστηρικτές της να είναι καλά) αλλά αυτοί σε πείσμα όλων υπάρχουν και αναμένουν ν’ ανοίξουν επιτέλους και γι’ αυτούς οι Πύλες ώστε να προσφέρουν κι αυτοί με την σειρά τους σε μια νέα Εθνική Πατριωτική Πολιτιστική Αναγέννηση.



Καιρός για όλα αυτά δεν υπάρχει. Ο Χρόνος μας τελείωσε. Πρέπει να γίνουν άμεσα. Ειδεμή, κανείς από όσους έχουν τη Δύναμη να «κάνουν πράγματα σήμερα» ( και δεν τα κάνουν) να μην τολμήσει αύριο να κοιτάξει τους οργισμένους εξαθλιωμένους Πολίτες/Πατριώτες στα μάτια και να μην προσπαθήσει να τα «κουκουλώσει».
Το πιο πιθανό είναι πως πριν προλάβει να ολοκληρώσει το ΤΟΤΕ «λογίδριό» του, ο «θυμωμένος απέναντί» του θα έχει «αντιδράσει» μάλλον «όχι και τόσο κόσμια»...
Ήθελα να πω κάτι «βαρύτερο» αλλά...«αυτολογοκρίθηκα»...
Αν και ίσως δεν θα έπρεπε, εφόσον μιλάμε για «αυτονόητα πράγματα»....
Εξάλλου μιλάμε για κάποιες άλλες μελλοντικές εποχές όπου τα πάντα θα πνίγονται στο αίμα και στη βία...
Ακόμη και «σκληρές δηλώσεις» λοιπόν δεν θα «...εκόμιζαν Γλαύκας εις τας Αθήνας...»....εφόσον δεν θα μιλούσαν παρά για τα «αυτονόητα»....


Γιώργος Ανεστόπουλος
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5562.html

Εμπρός στο Δρόμο που χάραξε ο Ρούμπι...Σκύλοι όλων των γειτονιών ενωθείτε...

από e-mail

Αν ήθελαν σοβαρή συζήτηση για την οικονομική κρίση της Χώρας...

e-mail από τον συγγραφέα του άρθρου

Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr) ενότητα ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αν ήθελαν σοβαρή συζήτηση για την οικονομική κρίση της Χώρας...

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

Σοβαρή συζήτηση για την οικονομική κρίση της Χώρας και την αντιμετώπισή της δεν μπορεί να διεξαχθεί χωρίς την τήρηση ορισμένων βασικών κανόνων, όπως οι ακόλουθοι.

1.  Προσδιορίζονται οι “περιορισμοί” υπό τους οποίους θα αναζητηθεί η “βέλτιστη λύση” στο “πρόβλημα της κρίσης” –τα δεδομένα για τη Χώρα, εκείνα που βρίσκονται έξω από τον έλεγχό της.

                  Τέτοιοι περιορισμοί, για παράδειγμα, είναι:

- Η υποχρέωση της χώρας μας να σέβεται τους θεσπισμένους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

- Το ότι οι τελικές αποφάσεις παίρνονται από τα Κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης και τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που είναι υποχρεωμένα να τηρούν τους καταστατικούς τους χάρτες.

- Η ανάγκη οι αποφάσεις να λαμβάνονται μέσα σε συγκεκριμένο, μικρό κατά κανόνα, χρονικό διάστημα.

“Λύσεις” που θα αγνοούν τους “περιορισμούς” αυτούς δεν υπάρχουν και όσοι ευαγγελίζονται τέτοιες φαντασιώσεις παραπλανούν και οδηγούν τη Χώρα σε επικίνδυνους δρόμους.

2.  Γίνονται σεβαστά και δεν παραποιούνται τα γεγονότα –τι ακριβώς συνέβη, τι ακριβώς δήλωσε κάποιος.

- Δεν μπορείς να γράφεις “Λύση εκτός Τρόικας αναζητεί η Λευκωσία” (“Αυγή” 23.3.13), την ημέρα που η Λευκωσία συζητάει… με την Τρόικα!

- Δεν μπορείς να λες “απειλούσαν ότι θα κοπεί η χρηματοδότηση των τραπεζών της Κύπρου και η χρηματοδότηση δεν κόπηκε” (Τσίπρας 21.3.13) και να “ξεχνάς” ότι η ΕΚΤ μιλούσε για συνέχιση της χρηματοδότησης “με τους κανόνες”, δηλαδή μετά μια συμφωνία με την Τρόικα.

3.   Αντιπαρατίθενται επιχειρήματα, όχι συνθήματα ή ύβρεις.

- “Λύση εντός Ευρωζώνης αλλά εκτός Τρόικας” (Τσίπρας, 21.3.13).

Πώς το λες αυτό, όταν γνωρίζεις ότι η Ευρωζώνη δεν αποφασίζει, αν προηγουμένως δεν πάρει από την Τρόικα τις διαπιστώσεις και τις εισηγήσεις της;

- “Το σχέδιο Β΄ είναι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, δηλαδή το σχέδιο της αντίστασης, της μη υποταγής” (Τσίπρας, 21.3.13). 

- “Όλες οι ξένες δυνάμεις –Ευρώπη, Ρωσία, ΗΠΑ– συνωμότησαν εις βάρος του Ελληνισμού…Ή θα αντισταθούμε ή θα είμαστε για πάντα υπόδουλοι στους τοκογλύφους” (Χρυσή Αυγή, Γραφείο Τύπου, 26.3.13).

Ωραία! Αλλά γιατί κανείς σας δεν μας λέει τι θα κάνουμε μετά την “αντίσταση”;

- “Στο Eurogroup οι μισοί είναι γκάνγκστερ, οι άλλοι μισοί, δηλαδή οι εκπρόσωποι των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, είναι φοβισμένοι και παραδομένοι” (Τσίπρας, 21.3.13).

Ποιος, στον κόσμο όλο, θα σε πάρει στα σοβαρά και ποιους συμμάχους περιμένεις να κερδίσεις, όταν βρίζεις έτσι τους ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, προσβάλλοντας όχι  μόνο τους ίδιους αλλά και τους λαούς τους;

- “Τοκογλυφικό κατεστημένο (…) οι Μέρκελ, Ολάντ, Μπαρόζο” (Χρυσή Αυγή, Γραφείο Τύπου, 18.2.13).

                  Να συμπεράνουμε τελικά πως –αφού στην Ευρωζώνη έχουμε “γκάνγκστερ”, “παραδομένους” και “τοκογλύφους”, αφού Ευρώπη, Ρωσία, ΗΠΑ  “συνωμοτούν” σε βάρος μας– το μόνο που μας μένει είναι να απομονωθούμε και να γίνουμε Βόρεια Κορέα ή Αλβανία του Χότζα;   

4.  Αναγνωρίζεται η πολυπλοκότητα των οικονομικών και τραπεζικών προβλημάτων.

Συνακόλουθα, οι συζητήσεις γίνονται κυρίως μεταξύ των αρμοδίων και των σοβαρών επιστημόνων της οικονομικής θεωρίας και πράξης, όχι μεταξύ οικονομολογούντων τηλεπαρουσιαστών και τηλεμαϊντανών των πρωϊνάδικων, που σπεύδουν, με τη σιγουριά του ανυποψίαστου, να αποφανθούν αμέσως ποιο είναι “το σωστό” και ποιο “το λάθος” (με τη γνωστή ατάκα τους: “Ακόμα και οι πρωτοετετείς φοιτητές των οικονομικών γνωρίζουν αυτό που αγνοούν οι (οικονομολόγοι) της Ευρωζώνης, ότι δηλαδή αυτό που επιβάλλεται να γίνει είναι...”).

5.  Οι κρίσεις για το τι πρεσβεύει κάθε κόμμα στηρίζονται στα κείμενα των υπεύθυνων Οργάνων τους, όχι στο τι λέει ο κάθε “καλεσμένος” στα τηλεπαράθυρα.

                  Όποιος διαβάζει τα κείμενα αυτά βλέπει, για παράδειγμα, πως ο ισχυρισμός ότι τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή δεν έχουν “εναλλακτική πρόταση” δεν είναι αληθής, αφού και τα τρία, ως εναλλακτική λύση για την έξοδο της Χώρας από την κρίση, προτείνουν:

- κατάργηση των Μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων,

- καταγγελία των δανειακών συμβάσεων,

- αναστολή των ιδιωτικοποιήσεων, επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται στη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης... 

6.  Επιδιώκεται η υπεύθυνη και με ακρίβεια, όχι η ανεύθυνη και στο περίπου, γνώση του πώς αντιμετωπίζονται  παρόμοια προβλήματα σε άλλες χώρες.

Με τα ΜΜΕ να προσφέρουν, πέραν της καθημερινής διασκεδαστικής φλυαρίας, και σοβαρές έρευνες για την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών για το τι γίνεται αλλού.

Η μέχρι σήμερα αντιπαράθεση απόψεων για την οικονομική κρίση της Χώρας και την αντιμετώπισή της έχει διεξαχθεί, ιδίως στα κανάλια και τα ραδιόφωνα, χωρίς τους επιβαλλόμενους κανόνες, γι’ αυτό και έχει αποδειχτεί άγονη και βλαπτική.

Mε ακρωτηριασμένες ρίζες, ποια επιβίωση; - Του Χρήστου Γιανναρά

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/04/m.html

Είναι ρεαλιστικά δυνατό να επιβιώνει φιλοπατρία σήμερα;

H απάντηση κρίνεται από τα μέτρα ρεαλισμού που έχει ο καθένας μας κατακτήσει. Eίναι κατάκτηση ωριμότητας η ελευθερία από ψευδαισθήσεις.

Kάποτε, σε άλλο πολιτισμικό «παράδειγμα» (άλλον «τρόπο» του βίου) η πατρίδα ήταν κάτι απτό, χειροπιαστό: Eνα κομμάτι γης, που το καλλιεργούσε ο άνθρωπος με τον μόχθο και τον ιδρώτα του – χάριζε στη γη την εργώδη φροντίδα του και η γη του αντιχάριζε τα μέσα για την επιβίωσή του. Πατρίδα ήταν μια δική του «εστία», σπίτι χτισμένο για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο και τις ξεχωριστές του ανάγκες. Mια κοινότητα, που μοιραζόταν χαρές και θλίψεις, γιορτές και πένθη, έκανε κοινωνούμενη την καθημερινότητα. Tάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση και αναστροφή με οικείους, γνώριμους, αγαπημένους. «Bωμοί και ιερά», άξονας κοινού «τρόπου» ζωής με εόρτιους κύκλους, συμμετοχική δραματουργία, πανηγύρεις, η εκκλησία σώμα αναφοράς της προσωπικής ευθύνης και της ήρεμης εμπιστοσύνης – καμιά σχέση με ιδεολογήματα.

Σήμερα τίποτε από αυτά δεν λειτουργεί και η επιστροφή στο παρελθόν είναι μόνο φυγή στην ουτοπία, στρουθοκαμηλισμός εμμονής στην ψευδαίσθηση. H επιβίωση ή και η ευζωία εξασφαλίζεται με άλλου είδους μόχθο, δίχως την αμεσότητα της χειρωνακτικής σχέσης με τη γη. H «εστία» νοικιάζεται, είναι δια-μέρισμα, μεράδι ενοίκησης στον αέρα, φτιαγμένο για οποιονδήποτε, για ενοίκους περαστικούς – προσφέρεται να εξυπηρετήσει τη χρεία, όχι να στεγάσει τη ζωή. Kοινότητα πια δεν υπάρχει, η μετοχή στα κοινά είναι άγνωστη εμπειρία, τα «κοινά» μόνο θέαμα τηλεοπτικό και η «μετοχή» μόνο εταιρισμός για επιδίωξη συμφερόντων. Aκόμα και οι τάφοι νοικιάζονται, έγιναν κι αυτοί «διαμερίσματα» για προσωρινούς ενοίκους – τους αντιμάχεται και η μόδα της καύσης των νεκρών: ομολογία πίστης στο α-νόητο της ύπαρξης, στον μηδενισμό της από τον θάνατο. «Bωμοί και ιερά» λογαριάζονται τα τεμένη της «επικρατούσης θρησκείας»: εξυπηρετούν «τας θρησκευτικάς ανάγκας του λαού» όπως το IKA εξυπηρετεί «τας προνοιακάς» και το περίπτερο «τας καπνιστικάς» – σε περιόδους «κρίσης» οργανώνουν και συσσίτια.

H σύγκριση του σήμερα με το παρελθόν δεν θεμελιώνει νοσταλγία, ψάχνει για ρεαλιστικό ορισμό της φιλοπατρίας. Aλλοτε η πατρίδα ήταν κάτι τόσο πολύτιμο, που χωρίς αυτό η ζωή δεν είχε νόημα. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, αν χρειαζόταν, για την πατρίδα. Oχι από νταηλίκι και φανατισμένη παράνοια, να «τα δίνεις όλα, για την «ομαδάρα» σου («και τα μυαλά στο κάγκελο»). Aλλά όπως πεθαίνεις για έναν μεγάλο έρωτα, που αν τον χάσεις δεν αξίζει πια να ζεις. H αγάπη για την πατρίδα ήταν τόσο ζωτική όσο και η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. «Oταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, γράφει ο Σεφέρης, μ’ έκανε να νιώσω πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν».

Σήμερα, ονομασίες που άλλοτε παρέπεμπαν σε βιώματα πατρίδας (Eλλάδα, Eλληνισμός, ελληνικότητα), παραπέμπουν σε εμπειρίες από ένα κράτος που όλοι, μα όλοι απεχθανόμαστε. Tο ζούμε σαν απειλή, σαν αντίπαλο, ντρεπόμαστε γι’ αυτό, μας αηδιάζει. Kράτος ανίκανο στην κάθε παραμικρή λειτουργία του, διεφθαρμένο, τυραννικό, κράτος δυνάστης σαδιστής που ευφραίνεται να κακουργεί, να κλέβει την αμοιβή του μόχθου μας, την αποταμίευση του υστερήματός μας, να μας ληστεύει εν ψυχρώ σαν κοινός λωποδύτης, σαν γκάνγκστερ.

Ποιος πολίτης που έχει τα λογικά του θα ρισκάρει τη ζωή του ή θα την θυσιάσει για να υπερασπίσει, σαν δήθεν πατρίδα, ένα τέτοιο κράτος; Πώς να πολεμήσει ο πολίτης που ξέρει ότι τα κονδύλια για την άμυνα τα κατακλέβουν οι κυβερνήσεις για να καλύπτουν το εξωφρενικό κόστος της προεκλογικής τους διαφήμισης και της κομματικής τους κουζίνας; Mε ποιες γνώσεις στρατηγικής ή πολεμικής τεχνολογίας να οργανωθεί άμυνα, όταν οποιοσδήποτε κομματικός χαρτογιακάς ή πανάσχετος δημοσιογράφος υπουργεύει στις Eνοπλες Δυνάμεις, μόνο σαν αμοιβή για τη βοήθεια στον πρωθυπουργό να αρχηγεύσει στο κόμμα;

O Eλληνισμός απέκτησε κρατική υπόσταση και γεωγραφικά σύνορα μόλις πριν από 192 χρόνια. Πριν από αυτό, επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οι Eλληνες δεν είχαν ούτε κράτος ούτε σύνορα. Eίχαν όμως πατρίδα. Kι όταν τις αρχαίες κοιτίδες του ιστορικού τους βίου τις όριζαν κατακτητές αλλοεθνείς, πατρίδα για τους Eλληνες ήταν η γλώσσα τους, η εκκλησιά τους – σώμα λαϊκό, η παράδοσή τους (: πείρα, ευαισθησία, αισθητική, που κληροδοτούσε η κάθε γενιά στην επόμενη, προσθέτοντας θησαυρίσματα).

Πατρίδα των χωρίς κράτος Eλλήνων ήταν η ιστορική τους συνείδηση, η ευγένεια - αρχοντιά της πολιτισμικής τους ετερότητας, το ελληνικό όνομα ταυτισμένο με τομές ανεξίτηλες στην ανθρώπινη Iστορία.

Aπό μια τέτοια φιλοπατρία μάς αποκόβει σήμερα το είδος εκείνο της εγχώριας «διανόησης» που επιμένει «μαζί με τα απονέρια του μπάνιου να πετάει και το μωρό». Λόγιοι άνθρωποι, ταλαντούχοι, με κυρίαρχη παρουσία τόσο γραπτού λόγου όσο και τηλεοπτικών εμφανίσεων. Που είναι τόσο θυμωμένοι, ώστε προσπαθούν πεισματικά, μαζί με την ιστορική αποτυχία και ντροπή που τιτλοφορείται Kράτος Eλληνικό, να αφανιστεί και κάθε ίχνος ελληνικότητας: η πρώτη ύλη για τον ψευδαισθητικό εξωραϊσμό της κρατικής αθλιότητας.

Φτάνει στο σημείο αυτή η θυμωμένη «διανόηση», να ενθουσιάζεται κάθε φορά που η ελληνική κοινωνία (ελλαδική και κυπριακή) οδηγείται σε έσχατες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από τον παρακμιακό ενδοτισμό και ραγιαδισμό της κρατικής της ηγεσίας. Aντίθετα, εκνευρίζεται στο έπακρο, αν συμβεί κάποτε να αντιδράσει η ελληνική κοινωνία με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό απέναντι σε γκανγκστερικούς εκβιασμούς ετερόχθονων συμφερόντων ή σε χλευασμούς και επιθετικό διασυρμό τού ελληνικού ονόματος. Λογαριάζεται από τη «διανόηση» ο αυτοσεβασμός σαν κομπασμός ότι είμαστε «ο εξυπνότερος λαός του κόσμου». Kαι αυτή η έμπρακτη, ψυχολογικά θωρακισμένη αρνησιπατρία είναι ακόρεστη: απαιτεί όλο και πιο πειθήνια πειθάρχηση στους εκβιαστές μας, όλο και γλοιωδέστερη δουλοφροσύνη.

Kάποιοι συμπολίτες φρονούν, επιπόλαια, ότι το συγκεκριμένο αυτό είδος «διανοουμένων» είναι συνέχεια ή επανάληψη του φαινομένου που ονομάστηκε στην ιστορία των Eλλήνων «μηδισμός» και περιγράφηκε από τον Kαβάφη στο ποίημα «Σατραπεία». Aλλά μοιάζει μάλλον απίθανο τα μεγάλα στον διεθνή στίβο συμφέροντα να διαθέτουν χρήμα για «πράκτορες» σε μια χώρα που αποτελεί αυτονόητα προτεκτοράτο τους. Δεν πρόκειται για «μηδισμό», πρόκειται για τυπικό σύμπτωμα θυμωμένης ξιπασιάς, για το σύμπλεγμα του ψυχικά επαρχιώτη απέναντι στον «πρωτευουσιάνο» με τις χρυσές καδένες.

Aκόμα και αρνησιπατρία βλασταίνει ο παρακμιακός επαρχιωτισμός.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΟΥΝ! Ο Γολγοθάς των Ελληνορθόδοξων της Συρίας: "Οι ισλαμιστές σφάζουν, βιάζουν, καίνε εκκλησίες"!

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF-%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%86%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82

Μία σφαγή Ελληνορθόδοξων πιστών την οποία όχι απλώς παρατηρεί αδιάφορα η ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά συμμετέχει σε αυτή εμμέσως, τασσόμενη υπέρ των σφαγέων ισλαμιστών στην Συρία, βιώνει η χριστιανική κοινότητα της Συρίας που αριθμεί περίπου 2.500.000 ψυχές.

Με δραματικά λόγια περιγράφει την κατάσταση στη Συρία ο Μητροπολίτης Λουκάς, ο οποίος υπηρετεί στο Πατριαρχείο Αντιοχείας: "Μέχρι σήμερα 138.000 Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί έχουν εκδιωχθεί από τις εστίες τους, ενώ παράλληλα καταστρέφονται συστηματικά χριστιανικές εκκλησίες, ορθόδοξες και καθολικές, όπως επίσης και μοναστήρια. Πρόκειται για γενοκτονία βάσει του θρησκεύματος, όμως. Δεν τους ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ζωές».

Οι φωτογραφίες προκαλούν πραγματική ανατριχίλα:

Ο Μητροπολίτης, σε συνέντευξή του, αποκαλύπτει τον διωγμό που υφίστανται οι Ελληνορθόδοι της περιοχής, από τότε που ξέσπασε η εξέγερση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Ειδικά στην πόλη Χομς, προπύργιο των ισλαμιστών έχει συντελεστεί αφανισμός του συνόλου της χριστιανικής κοινότητας με εκατοντάδες δολοφονίες και εκτελέσεις από τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ενώ δεκάδες είναι και οι περιπτώσεις βιασμών χριστιανών γυναικών.

Ενώ βιασμοί από την άλλη άκρη του κόσμου (Ινδία, Βραζιλία κλπ) γίνονται - και δικαίως - κορυφαίες ειδήσεις που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα, στην Συρία βιάζονται από τους ισλαμιστές πάνω από δέκα Ελληνορθόδοξες γυναίκες την ημέρα και κανείς από την "πολιτισμένη Δύση" δεν συγκινείται.

 

«Οι πιστοί υποφέρουν ένα νέο διωγμό. Οι εκκλησίες μας έχουν υποστεί ανυπολόγιστες καταστροφές. Τις καίνε, σπάνε τοίχους, τις λεηλατούν. Εδώ δεν ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες ζωές, θα ενδιαφερθούν για τους ιερούς μας χώρους; Οι ενορίτες μας ξυλοκοπούνται όταν δεν δολοφονούνται. Οι γυναίκες βιάζονται. Όλα όσα συμβαίνουν "νομιμοποιούνται" λόγω της εξέγερσης κατά του καθεστώτος και κανείς δεν αντιδρά», αναφέρει ο Ελληνορθόξος ιερέας.

«Οι πρόγονοί μας ήρθαν σε αυτή τη γη πολύ πριν φτάσει εδώ το Ισλάμ. Πολλοί Άγιοι μαρτύρησαν σ' αυτά τα χώματα, κηρύσσοντας της αγάπη», τονίζει ο Μητροπολίτης, ο οποίος παρά τις φρικαλεότητες αποκαλεί τους ισλαμιστές μακελάρηδες, «Αδελφούς».

Και πως άλλως, αφού η ορθόδοξη θρησκεία απορρίπτει τη μισαλλοδοξία έναντι των άλλων δογμάτων.

Και μπορεί η Εκκλησία να επιτάσσει την αγάπη και τη συγχώρεση, όμως η ελληνική κυβέρνηση, αντί να επιχειρήσει να παρέμβει π.χ. με μια αποστολή εκκένωσης, υποστηρίζει άνευ όρων τους ισλαμιστές, τασσόμενη υπέρ των ισλαμιστών, που κρύβουν μέσα στους κόλπους τους ακόμα και οργανώσεις που πρόσκεινται στην Αλ Κάϊντα.

Κανείς δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους αυτούς που κρατούν ζωντανό τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και την ορθόδοξη πίστη σε μια περιοχή που αποτελεί τον λίκνο του ελληνορθόδοξου πολιτισμού από την εποχή της εμφάνισής του, αλλά και γενικότερα του Ελληνισμού από την εποχή των Ελληνιστικών χρόνων. Μια αλυσίδα Ελληνισμού από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των ελληνιστικών βασιλείων σπάσει επί ημερών Δ.Αβραμόπουλου στο υπουργείο Εξωτερικών και τρόικας στην Ελλάδα και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η ίδια κραυγή αγωνίας βγαίνει και μέσα από τους καθολικούς:

Ο γαλλικής καταγωγής καθολικός επίσκοπος Philippe Tournyol-Clos δήλωσε σχετικά ότι: "Η εικόνα που παρουσιάζουν οι χριστιανικές κοινότητες είναι εικόνα
απόλυτης ερημιάς. Η εκκλησία του Μαρ Ελιάν έχει μισοκαταστραφεί, ενώ η εκκλησία της Παναγίας της Ειρήνης εξακολουθεί να είναι κατειλημμένη από
τους αντάρτες.

Τα σπίτια των χριστιανών έχουν καταληφθεί από τους αντάρτες οι οποιοι βιάζουν και δολοφονούν όποιον η όποια τους αντιστέκεται από τους χριστιανούς. Η περιοχή της Χαμιντιέ συνεχίζει να τελεί υπό κατοχή ένοπλων ομάδων, ανεξάρτητων μεταξύ τους, βαριά οπλισμένων, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται σε λίστα μισθοδοσίας του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας.

Οι περισσότεροι από τους χριστιανούς (138.000 περίπου) έχουν καταφύγει στη Δαμασκό και τον Λίβανο, ενώ άλλοι κατέφυγαν σε αγροτικές περιοχές γύρω από τις πόλεις".

Η Συρία αποτελούσε για μεγάλο διάστημα μια φωτεινή εξαίρεση για τους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή.

ΟΙ Χριστιανοί είχαν ισχυρούς λόγους να αισθάνονται ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από αυτό. Και αυτό διότι ο Πρόεδρος Άσαντ και τα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, επέδειξαν διαχρονικά σημαντική κατανόηση προς τα ζητήματά

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής ήταν και είναι το ακραίο Ισλάμ.

Σήμερα έχουν μείνει εντελώς απροστάτευτοι απέναντι στους ισλαμιστές, και ζουν καθημερινά σε ένα καθεστώς τρόμου, σαν πρόβατα επί σφαγή...

Οι εικόνες δείχνουν τις ολοκληρωτικές καταστροφές που έχει υποστεί η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στο Χαλέπι και προκαλούν αλγεινή εντύπωση για την έκταση των ζημιών και το μένος των ισλαμιστών που μέσα στο χάος του πολέμου στη Συρία, δεν έχασαν την ευκαιρία να δείξουν για άλλη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο τους.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η λευκή επιταγή στην εκάστοτε Ε.Ε. δεν είναι φιλευρωπαϊσμός!

http://www.antinews.gr/2013/04/01/210540/

Στην Ελλάδα συμβαίνει συνήθως το εξής αλλόκοτο: προϋπόθεση για να θεωρείται κάποιος ευρωπαϊστής (και να μην αιωρούνται υπόνοιες για επάρατο ευρωσκεπτικισμό) είναι να αποδέχεται ενθουσιωδώς κάθε εκδοχή Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ενωμένης Ευρώπης, εκδοχή είτε από τις υπάρχουσες είτε από τις μη υπάρχουσες (ακόμα). Στον ελληνικό δημόσιο λόγο, αν κάποιος καταστήσει σαφές πως ανθίσταται σθεναρά σε έναν ευρωπαϊκό φεντεραλισμό ή σε μια αμιγώς γερμανική Ευρώπη, κατηγοριοποιείται κατ’ ευθείαν στους ευρωσκεπτικιστές ή στους αρνητές της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Οι εκδοχές ευρωπαϊκής ενοποίησης όμως είναι τόσες πολλές και τόσο διαφορετικές, που ένα τέτοιο τσουβάλιασμα δεν μπορεί παρά να καταλήγει σε αδιέξοδο. Είναι το ίδιο πράγμα η Ευρωπαϊκή Ένωση της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και αγαθών, η Ευρωπαϊκή Ένωση της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Ένωση… πριν από λίγα χρόνια, η Ευρώπη «Βορείων» και «Νοτίων», η φεντεραλιστική Ευρώπη και η γερμανική Ευρώπη, όπου η απάντηση στο ερώτημα του Kissinger «ποιό τηλέφωνο πληκτρολογώ για να μιλήσω με την Ευρώπη» είναι το τηλέφωνο της γερμανίδας καγκελαρίου; Όποιος δηλώνει «ευρωπαϊστής» συντάσσεται αυτομάτως με όλες από τις παραπάνω εκδοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και με όποια καινούργια του ξημερώσει αύριο, ειδάλλως δεν τυγχάνει «πλήρως» ευρωπαϊστής; Αστεία πράγματα. Δηλαδή όσοι δεν ορέγονται την γερμανική Ευρώπη που ετοιμάζεται γι’ αυτούς (τί «ετοιμάζεται»; Είναι ήδη εδώ, και περιλαμβάνει ήδη κατάσχεση χρημάτων από Ευρωπαίους πολίτες) είναι ευρωσκεπτικιστές; Όταν ο τάλας υποφαινόμενος γράφει για την ανάγκη «ευρωπαϊκού μετώπου» ή «ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος» και για τον ενθάδε αναγκαίο διαχωρισμό του ευρωπαϊσμού της σύνταξης με την Ευρώπη και του «ευρωπαϊσμού» της λευκής επιταγής, δεν γράφει διαφορετικά πράγματα, αλλά ακριβώς το ίδιο!

Σίγουρα όμως αυτή η αντίληψη περί «λευκής επιταγής», όπως και η αδυναμία να μιλήσουμε συλλογικά με ειλικρίνεια παρά μόνο με υπόνοιες και ψιθύρους, δεν τιμά το ίδιο το (θρυλούμενο) πνεύμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν το «τιμά»: το ζήτημα είναι ότι το υπονομεύει ευθέως.

Ο ευρωπαϊσμός ως τσουβάλιασμα όλων των «τάσεων» περί ευρωπαϊκής ενοποίησης και η ταύτισή τους με τις χειρότερες στιγμές της Ενωμένης Ευρώπης δημιουργεί μια αφόρητη πίεση στην πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι βρίσκονται στο «ευρωπαϊκό τόξο»: αυτό ναι μεν προσπορίζει πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη (την συσπείρωση γύρω από τον φορέα και τα πρόσωπα που επαγγέλονται την εγγύηση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας) μα ταυτοχρόνως προετοιμάζει το έδαφος για μια μελλοντική έκρηξη ευρωσκεπτικισμού (για την ακρίβεια, ξεκάθαρου αντι-ευρωπαϊσμού) ως αντίδρασης, ως άφευκτης κατάληξης της «χύτρας σε πίεση» με κατακλυσμιαίες συνέπειες. Όπως σήμερα η αποδοχή περίπου κάθε εκδοχής περί Ευρώπης σε καθιστά «ευρωπαϊστή», τότε κάθε εκδοχή ευρωπαϊκού οράματος και ευρωπαϊκής ενοποίησης θα απορρίπτεται μετά βδελυγμίας, ως ενστικτώδης αυτοάμυνα. Και ο σημερινός ανορθολογισμός περί Ευρώπης και ο επερχόμενος ανορθολογισμός περί αντι-Ευρώπης «βλάπτουν τη Συρία εξίσου».

Ακόμα χειρότερες υπηρεσίες στην χώρα και στην ευρωπαϊκή προοπτική της προσφέρει η επιχειρηματολογία ότι θέλουμε την Ευρώπη, (και) επειδή βρισκόμαστε πολιτισμικά στην Ευρώπη – και ότι η αποδοχή μιας τέτοιας θέσης συνιστά περίπου προϋπόθεση ευρωπαϊσμού. Αν κάτι υπονομεύει ευθέως την εθελούσια σύνταξη της Ελλάδος με την Ευρώπη, αν κάτι βάζει βόμβα στα θεμέλιά της (και όχι στην επιφάνεια και στα επιφαινόμενα), αυτό είναι οι πνευματικοί νάρθηκες που επιβάλλονται από σημαντικό κομμάτι του «πνευματικού κόσμου» και από το πνευματικό κλίμα του «τόξου» κραταιών «δεξαμενών σκέψης», οι οποίοι αναπαράγονται από τον πολιτικό κόσμο ως πολιτικός λόγος. Η Ελλάδα και η δυτική Ευρώπη βρίσκονται σε διαφορετικά πολιτισμικά παραδείγματα, όπως κατέγραψε ξεκάθαρα και ο πολύς Samuel Huntington (για την ακρίβεια, τα πολιτισμικά υποστρώματα πάνω στα οποία «κάθεται» το κοινό πλέον πολιτισμικό παράδειγμα, το δυτικό, είναι διαφορετικά). Ακόμα και οι δυτικοευρωπαϊκοί μεσογειακοί λαοί (Ισπανοί κλπ.), καίτοι ανήκοντες στο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμικό παράδειγμα, διασώζουν μια γεύση ελληνορωμαϊκής οικουμένης που δεν υφίσταται σε λαούς όπως ο τευτονικός, με τον οποίο η διαφορά «παραδείγματος» είναι πολύ έντονη και διαπιστώνεται εξόχως στην γερμανική κοινή γνώμη σήμερα (η πολιτισμική διαφορά αποκτά χαρακτηριστικά εμπάθειας των Γερμανών και του προτεσταντικού κόσμου έναντι των «διαφορετικών» – ενδεχομένως εμπάθειας με πολύ βαθιές ιστορικές ρίζες, πολλών εκατονταετιών). Ο Ελληνισμός μπορεί να επιβιώσει στα πλαίσια κάθε καθεστώτος –ακόμα και του πιο αλλότριου- αν διασώζονται οι προϋποθέσεις του, και στην παρούσα ιστορική συγκυρία το συμφέρον του είναι να ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσέξτε, το συμφέρον του! Σε κάθε προσπάθεια πολιτισμικής ταύτισης της Ελλάδος με την Ευρώπη, σε κάθε πρόταγμα πληρέστερου πολιτισμικού εξευρωπαϊσμού ή εκδυτικισμού ή «διαφωτισμού», σε κάθε επανάληψη του αστείου ψεύδους ότι η δυτική Ευρώπη βασίζεται σε ελληνικά θεμέλια (στα θεμέλια των “Contra Errores Graecorum”;) κάποιος γίγαντας του Γένους (κάποιος Ελύτης, κάποιος Σεφέρης, κάποιος Μακρυγιάννης, κάποιος Τσαρούχης) θα ψιθυρίζει στο αφτί του Έλληνα ότι αυτά είναι αστεία πράγματα. Και τότε ο Έλληνας θα αντιδράσει… Ευρωπαϊκή Ένωση από συμφέρον, οσοδήποτε μακροπρόθεσμο ή ενδεχομένως δυσδιάκριτο, αυτό ναί, μάλιστα. Να ένας στόχος. Μα ο ταχύτερος δρόμος για την ολική λαϊκή αμφισβήτηση του ευρωπαϊσμού είναι η ταύτισή του με την θέση ότι αυτός εκφράζει και σαρκώνει την ψυχή μας…

Η λαϊκή συνείδηση αυτού του γεγονότος φανερώνεται από το γεγονός ότι μιλάμε για το τί κάνει «η Ευρώπη», για το τί αποφάσισαν «οι Ευρωπαίοι», ωσάν να μην συμπεριλαμβανόμαστε σε αυτούς (ενώ από πλευράς πολιτικής, Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανόμαστε). «Οι Ευρωπαίοι» και «η Κύπρος», «οι Ευρωπαίοι» και «οι Έλληνες» – ξεκάθαρη συνείδηση αντιπαλότητας, όχι γόνιμης συμπόρευσης. Η απάντηση σε αυτό δεν είναι φυσικά η προπαγάνδα περί του αντιθέτου, ότι είμαστε Ευρωπαίοι μέχρι το μεδούλι με το στανιό, θέλουμε δε θέλουμε (!), αλλά ότι μας συμφέρει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, η συμπόρευση με αυτό το αλλότριο πολιτισμικό μοντέλο, ότι μακροπρόθεσμα ωφελεί την υπόθεση που λέγεται «Ελληνισμός» και τα δύο εθνικά κράτη του. Και ότι την ωφελεί πολύ περισσότερο από τις διαθέσιμες εναλλακτικές. Άλλο να πεισθούμε να καταπιούμε το πικρό φάρμακο, άλλο όμως το να προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι και μέλι…

Αυτή η συζήτηση βέβαια δεν σχετίζεται με το «δια ταύτα» της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας, η οποία δεν είναι σε θέση να υπαγορεύσει στην Ευρώπη το τί είδους ένωση θέλει και τί είδους ένωση δεν θέλει, πόσω δε μάλλον όσο σιτίζεται με τα δανεικά. Αυτήν τη στιγμή έχει μόνο δύο επιλογές, την παραμονή και την έξοδο, και με τις σημερινές συνθήκες το δεύτερο ισούται με καταστροφή ενώ το πρώτο με την μόνη διαφαινόμενη βιώσιμη επιλογή. Το δε «τρίξιμο των δοντιών» στην Ευρώπη καταλήγει σε βρυγμό των οδόντων: όχι μόνο δε συνιστά τρίτη επιλογή, (πρόκειται για υποκατηγορία της «παραμονής στην Ε.Ε./Ευρωζώνη»), αλλά μάλλον δυσχεραίνει την ήδη δύσκολη θέση της Ελλάδος. Ως εκ τούτου και μέχρι νεωτέρας, η αναγκαία συζήτηση για το τί είναι ευρωπαϊσμός και τί δεν είναι, για το αν η λευκή επιταγή στην εκάστοτε Ε.Ε. αποτελεί προϋπόθεση ευρωπαϊσμού ή υπόθαλψη οργιώδους ευρωσκεπτικισμού, δεν αφορά τόσο την κυβέρνηση όσο το λαϊκό σώμα, το κοινόν των Ελλήνων – το να αποφασίσουμε συλλογικά τί θέλουμε και τί δεν θέλουμε. Οι εξελίξεις τρέχουν, οπότε αυτή η επίγνωση θα μας είναι σύντομα ιδιαιτέρως χρήσιμη…

Σωτήρης Μητραλέξης

ΥΓ: Το ενδεχόμενο να μην αναγνωσθεί το ανωτέρω άρθρο ως κατ’ εξοχήν φιλευρωπαϊκό αλλά ως ενέχον σπέρματα ευρωσκεπτικισμού θα επιβεβαιώσει απλώς την θέση του άρθρου: ότι στην Ελλάδα καταλαβαίνουμε τον ευρωπαϊσμό ως άνευ επιφυλάξεων αποδοχή κάθε πιθανής και δυνατής εκδοχής ευρωπαϊκής ενοποίησης, όποια κι αν είναι αυτή… Και το αίτημα για στοιχειώδη ορθολογισμό στην συζήτηση περί Ευρώπης ως… ευρωσκεπτικισμό! Τρικυμία…

To κυανιούχο νάτριο στο Στρατώνι μάθατε που πάει; Καιρός να το μάθετε…

http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/03/29/to-%CE%BA%CF%85%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF-%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CF%84%CE%B5/

Είδα σε επανάληψη εδώ, τη πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου σχετικά με τα ορυχεία στις Σκουριές. Καταρχήν το κυανιούχο νάτριο (NaCN) είναι πολύ τοξικό λόγω της ικανότητας του να αντιδρά πολύ γρήγορα με μέταλα. Οταν δέ ενώνεται με κάποιο οξύ παράγεται υδροκυάνιο που είναι τοξικό αέριο. Στη συνέχεια θα πώ μερικά πράγματα γρήγορα και κάποια στιγμή θα τα αναπτύξω περισσότερο.

1. H παρουσία ΝaOH στα παράγωγα της αντίδρασης του κυανούχου νατρίου με τους πυρίτες (θειούχες ενώσεις), παρουσία αέρα κάνει το περιβάλλον στο νερό αλκαλικό.
2. Το κυανιούχο νάτριο μετατρέπεται σε σύμπλοκα κυανίου, τα οποία είναι υδροδιαλυτά. Αρα στο ερώτημα ΠΟΥ πάει το κυανιούχο νάτριο, η απάντηση είναι στο νερό! Το νερό με τα κυάνια πώς το διαχειρίζεται η εταιρεία δεν ξέρω (80 τόνοι…)
3. Θεωρώ επιστημονικά απαράδεκτους τους τρόπους που ελέγχεται η παρουσία κυανίων. H χώρα είναι κάτι αιώνες πίσω. Tώρα που σας είπα που πάει το κυανιούχο νάτριο, να δώ τί θα κάνουν όσοι ήταν παρόντες στην εκπομπή.

Λυπήθηκα πολύ για αυτό που είδα στην εκπομπή. Δεν ήταν επίπεδο αυτό. Εθνική ντροπή ήταν.

Ο Δημοσιογράφος έκανε ότι μπορούσε αλλά στερείται τεχνικών γνώσεων και κάποια στιγμή έχασε το μέτρο. Στο εξωτερικό υπάρχουν δημοσιογράφοι που ασχολούνται και έχουν εκπαιδευθεί ειδικά για να παρουσιάζουν τεχνικά θέματα. Δεν είναι αυτοδίδακτοι…

Το άρθρο γράφεται.

ΥΓ. Οπως βλέπετε, από μένα μαθαίνετε πάλι… Μήτσο ψυχραιμία…

http://zcode-gr.blogspot.jp/2013/03/to_29.html#more

σχετικό

Save the homeland of Aristotle and the getaway to the Holy Mountain

http://www.nomines.org