Μαμάδες και παιδιά: δυο θέατρα & μια ταινία
«Η Κασσάνδρα και ο λύκος»
Πρόκειται για μια άκρως ατμοσφαιρική παράσταση. Το ομώνυμο ημιαυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαργαρίτας Καραπάνου (1978) , το οποίο έχει μεταφραστεί σε δώδεκα περίπου γλώσσες, παρουσιάζεται με τη μορφή μονολόγου και ζωντανών μουσικών αυτοσχεδιασμών, ως μια σκοτεινή μπαλάντα για την άγρια περιπέτεια της ενηλικίωσης του παιδιού.
Η παράσταση είχε τρομερή επιτυχία, γι αυτό και επαναλαμβάνεται για τρίτη φορά! Το κείμενο, γραμμένο σαν από παιδί, είναι ένα αποκαλυπτικό ταξίδι στην πρώιμη παιδική ηλικία. Η άγρια περιπέτεια κατανόησης του κόσμου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που γνωρίζει όσα δε θα 'πρεπε να γνωρίζει. Γι αυτό και υπάρχει τέτοια αμεσότητα και ειλικρίνεια στα λόγια αλλά και στις σεξουαλικών φαντασιώσεων της Κασσάνδρας. Χαρακτηριστική είναι μια από τις πρώτες φράσεις: «Το λύκο λυπόμουνα συνήθως. Πώς θα καταπιεί τόσα γουρουνάκια μονομιάς;». Παιδικά ερωτήματα με μια αφοπλιστική λογική.
Όπως σχολιάζει και η σκηνοθέτις Γεωργία Ανδρέου : «…σε ένα βίαιο και ωμό κόσμο, όπως αυτός που βιώνουμε σήμερα, καθένας από εμάς μπορεί να γίνει μία μικρή Κασσάνδρα και να και να σταθεί αντιμέτωπος με το δικό του ή τους δικούς του λύκους. Ζούμε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από σύγχυση και σκληρότητα. Χρειαζόμαστε και εμείς να αρθρώσουμε λόγο, ακριβώς όπως η Κασσάνδρα».
Ένα κείμενο σαν όνειρα παιδιού, ή εφήβου, ή ποιητή και η απλή, καθαρή σκηνοθεσία, συνθέτουν μια όμορφη παράσταση με ερμηνεύτρια μια εξίσου όμορφη και καλή ηθοποιό, την Λήδα Μανιατάκου. Τη συνοδεύει η μουσικός Εύη Κουρτίδου, αλλά και ιδιαίτερες προβολές που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια και σε βάζουν ακόμα πιο πολύ στο ονειρικό κλίμα του έργου!
Παρότι κάθε ιστορία έχει μέσα της κάτι τραγικό, το αποτέλεσμα που παίρνεις είναι φωτεινό και δροσερό. Χωρίς περιττές φιοριτούρες αλλά με μια ευαίσθητη μουσική, ένα κουστούμι κι ένα πανί, σκηνοθέτις και ηθοποιός αναδεικνύουν το κείμενο με την χαρά τους παιδιού , αλλά όχι με παιδικότητα.
Απολαύστε την: δύο τελευταίες παραστάσεις έμειναν, τις δύο επόμενες Παρασκευές, μέχρι τις 16 Νοεμβρίου.
Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Νεάπολη Εξαρχείων.
«Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει»
Ο νέος πολυχώρος Vault παρουσιάζει έντεκα σπαρακτικούς μονολόγους της Claire Castillon.
Η συγγραφέας, στο συγκεκριμένο βιβλίο, υπό τον πρωτότυπο τίτλο «Insecte» (Έντομο), τοποθετεί τη σχέση μάνας-κόρης στο μικροσκόπιο. Τα κείμενα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο σαν μικρές καθημερινές ιστορίες αληθινών προσώπων.
Έξι γυναίκες ηθοποιοί, κάθε ηλικίας, ερμηνεύουν έντεκα σύντομους μονόλογους, θυμούνται, ξαναζούν, μιλούν για τις σχέσεις τους με τις μητέρες και τις κόρες τους, αποκαλύπτοντας τον τόσο καθοριστικό αυτό δεσμό σε όλο του το μεγαλείο. Ο θεατής παρακολουθεί έντεκα γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας, κατάστασης, , κοινωνικής και οικονομικής θέσης, να αφηγούνται, καθισμένες, η κάθε μια την ιστορία τους και να αναζητούν την αγάπη.
Πολύ καλές ερμηνείες (με εξαίρεση ίσως έναν μονόλογο) και μια λιτή σκηνοθεσία, που, όμως, στο τέλος, μάλλον εκβίαζε την συγκίνηση. Εννέα δραματικοί μονόλογοι και άλλοι δύο, εκ των οποίων ο ένας κωμικός! Αυτός, λοιπόν, ο μονόλογος θεωρώ ότι έπρεπε να μπει προτελευταίος για να αποφορτιστεί λίγο το βαρύ κλίμα. Μια πολύ καλή προσπάθεια από όλες τις ηθοποιούς.
Μονόχρωμα κουστούμια από το Celebrity Skin, τα οποία, όμως, βοήθησαν ελάχιστα, και το κουστούμι του κωμικού μονολόγου ήταν, το λιγότερο, ατυχές..... Καλή η μόδα, αλλά εδώ επρόκειτο για θέατρο χωρίς καθόλου κίνηση και για ηθοποιούς, κι όχι μοντέλα που περπατάνε και αναδεικνύουν δημιουργίες....
Πολυχώρος Vault
Μελενίκου 26 , Βοτανικός (μετρό: Κεραμεικός)
«Η Πόλη των Παιδιών» (ταινία)
H πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Γιώργου Γκικαπέππα, ξεχώρισε στο 52ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών βραβεία για Σενάριο, Α' Γυναικείο Ρόλο, Οπτικά Εφέ και καλύτερης εγχώριας ταινίας!!!
Ξεκίνησε ως ιδέα από το δυστύχημα στα Τέμπη αλλά η ταινία δεν αναφέρεται εκεί. Τέσσερα ζευγάρια στην πόλη έρχονται αντιμέτωπα με επιθυμητές ή ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τρεις μοναχικοί άνθρωποι που εμπλέκονται στις καταστάσεις τους.
Τέσσερις ρεαλιστικές ιστορίες: ένα ζεύγος μεσηλίκων που βλέπει τον γάμο του να διαλύεται, ένα εύπορο ζευγάρι που κάνει αποτυχημένες εξωσωματικές, μια νεαρή Ιρακινή μετανάστης που αναγκάζεται να γεννήσει μόνη στο διαμέρισμά της, και δύο νεαρά παιδία που κατά την διάρκεια μιας εκδρομής , η κοπέλα, φανατική καπνίστρια, ανακοινώνει ότι είναι έγκυος. Το τελευταίο είναι και το μόνο κομμάτι της ταινίας που γυρίζεται σε εξωτερικό χώρο, σε αντίθεση με τα κλειστά διαμερίσματα των τριών παντρεμένων ζευγαριών.
Δεν είναι μια ταινία για την μητρότητα, αλλά για το πώς αυτά τα τέσσερα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, ζευγάρια, αντιμετωπίζουν τον ερχομό ενός παιδιού. Αργοί, αλλά καθόλου κουραστικοί, ρυθμοί , καλογραμμένη, όμορφα πλάνα, πραγματικοί διάλογοι (αν και υπερβολικά συχνά στα “κόκκινα”) και προπάντων υπέροχες ερμηνείες και από τους δέκα πρωταγωνιστές. Ξεχωρίζει η ερμηνεία της Κίκας Γεωργίου, (εξού και βραβεύτηκε και στις Νύχτες Πρεμιέρας ως η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός ελληνικής ταινίας) ως Ιρανή μετανάστρια! Σε όλο το έργο μιλά αποκλειστικά αραβικά κι ωστόσο σε καθηλώνει!
Μια ταινία που την ρούφηξα! Απόλαυσα κάθε στιγμή της, κάθε πλάνο της, ακόμα και τα βουβά! Αγωνιούσα μαζί με τους ήρωες και αν και θεώρησα υπερβολικό το τέλος της, αφήνει, νομίζω, ελπίδα για τα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο μας, παρόλο που πρόκειται για ένα κόσμο ασταθή, αποξενωτικό και παράλογο και βίαιο!
ΙΝΤΕΑΛ (Πανεπιστημίου), ΓΑΛΑΞΙΑΣ (Αμπελόκηποι) Πέμ.-Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30
«CORPUS CHRISTI»
Με λύπη πληροφορήθηκα ότι η παράσταση στο θέατρο Χυτήριο, κατέβηκε (έπειτα από τρεις εβδομάδες). Ωστόσο, έχει ήδη κληθεί να λάβει μέρος σεδύο διεθνή θεατρικά φεστιβάλ: στο International Theatre Festival MESS Sarajevo και στο Festival Iberoamericano de Teatro de Bogota. Εκεί οι συντελεστές της, θα δικαιωθούν για τον κόπο τους και όσα πέρασαν λόγω οπισθοδρομικών συμφερόντων ολιγομελών ομάδων.....
παλαιότερο άρθρο:
20.10.2012
Οι αστυνομικοί αρκέστηκαν στο να παρακολουθούν τους ακροδεξιούς βουλευτές και τους «ορκισμένους» παραεκκλησιαστικούς να προπηλακίζουν τους θεατές που πήγαν να παρακολουθήσουν την παράσταση, να αναφέρονται με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς στους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης, να σπάνε την κλειδαριά, να ποδοπατούν την αφίσα, ακόμη και να παρεμβαίνουν στην αστυνομική επιχείρηση ! (Βλέπεβίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=8MMR2cLSZio&feature=player_embedded ). Κι αυτά λίγες μέρες μετά τις καταγγελίες για βασανισμό διαδηλωτών από την αστυνομία (το 2012!!!) και δηλώσεις αστυνομικών ότι είναι Χρυσαυγίτες (ενώ βουλευτής δήλωσε ότι 50% - 60% της ΕΛ.ΑΣ. πρόσκεινται στο κόμμα του) !
Μετά από αυτά τα άγρια γεγονότα, οι καλλιτέχνες έκαναν έκκληση να μαζευτεί κόσμος από την Παρασκευή το απόγευμα στο θέατρο για συμπαράσταση!
Έτσι, την προηγούμενη Παρασκευή (12/10/), ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις βρέθηκαν έξω από το θέατρο και απέκλεισαν την είσοδό του με τρεις κλούβες. Στην μία πλευρά του πεζοδρομίου της Ιεράς Οδού βρίσκονταν καμία 200αριά συμπαραστάτες της παράστασης (όχι μόνο καλλιτέχνες) και στην απέναντι πλευρά θρησκευόμενοι και χρυσαυγίτες.
Στις 23.00 πια ενώ τα πνεύματα είχαν ησυχάσει κι η ένταση είχε τελειώσει, είδα άνθρωπο με μπλούζα των ειδικών δυνάμεων να συνοδεύει έναν παπά και την παπαδιά στο πολυτελές αυτοκίνητό τους...
Τελικά, η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε ότι από το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας σχηματίσθηκε δικογραφία εις βάρος του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά, «γιατί κατά τη συγκέντρωση έξω από το θέατρο ''Χυτήριο'' απέσπασε από αστυνομικούς και απομάκρυνε ένα άτομο, την ώρα που το έβαζαν στο αυτοκίνητο της αστυνομίας».
Καταλογισμό ευθυνών ζήτησε ο υπ. Δικαιοσύνης με επιστολή του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε. Στο κείμενο, ο Α. Ρουπακιώτης ζητά να ενημερωθεί εάν ειδοποιήθηκε ο εισαγγελέας υπηρεσίας για τα επεισόδια στο θέατρο «Χυτήριο» και αν ναι, γιατί δεν παρενέβη. Το αποτέλεσμα πάντως παραμένει το ίδιο. Για ακόμη μια φορά η εκκλησία κι η ακροδεξιά γυρίσαν την Ελληνική Δημοκρατία και κοινωνία δεκάδες χρόνια πίσω.
Εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις βουλευτών, η πολιτική ηγεσία δεν έχει πράξει κάτι. Ο αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού, Κώστας Τζαβάρας, καταδίκασε τα έκτροπα με καθυστέρηση ωρών! Ωστόσο, ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος, ασκεί αυστηρή κριτική και στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και στους πιστούς, που συμμετείχαν στα επεισόδια, οι οποίοι, όπως σημείωσε, "είναι ικανοί να καταστρέψουν, να κτυπήσουν και πιθανώς να λυντσάρουν τους υβριστές στο όνομα της πίστης. Θλιβερό, αλλά και πόσο επίκαιρο. Ο Χριστός αποδοκιμάζει τη μέθοδο τους"! Σημειώνεται, ότι είναι ο πρώτος Μητροπολίτης που αναφέρεται στα επεισόδια, που σημειώθηκαν στο περιθώριο της παράστασης. Επίσης, δήλωσε: "Η «Χρυσή Αυγή» στην πραγματικότητα είναι "μαύρη νύκτα". Είναι θλιβερό ότι κάποιοι "χριστιανοί αγωνιστές" ταυτίστηκαν με τη χρυσή αυγή για να υπερασπιστούν τον Χριστό. Τον Χριστό η "Χρυσή Αυγή" τον διώκει, τον προσβάλλει και τον εξευτελίζει καθημερινά στα πρόσωπα, των προσφύγων, των μεταναστών ακόμα και των παιδιών. Αν οι θερμόαιμοι δεν τους είχαν διαφημίσει, θα είχαν περάσει απαρατήρητοι. Ο Χριστός αποδοκιμάζει τη μέθοδο τους. Ο Χριστός μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό Του μόνος Του”.
Σημειώνεται ότι δύο φορές μέσα σε μια εβδομάδα απορρίφθηκε από το δικαστήριο η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Απεφάνθησαν ότι το θεατρικό έργο Corpus Christi δεν εμπίπτει στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα περί κακόβουλης βλασφημίας.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, η παράσταση της Παρασκευής ξεκίνησε μόνο με 20 λεπτά καθυστέρηση από την καθορισμένη ώρα της. Όσοι βρέθηκαν εκεί για συμπαράσταση, μπήκαν χωρίς εισιτήριο. Το θέατρο ήταν γεμάτο και όσοι δεν χωρούσαν παρακολούθησαν την δίωρη παράσταση όρθιοι! Το κλίμα ήταν φορτισμένο, κάμερες τράβηξαν την αρχή της παράστασης καθώς και τον λόγο του (φανερά άυπνου) σκηνοθέτη, Λαέρτη Βασιλείου, πριν την έναρξή της.
Μετά το τέλος της παράστασης η έξοδος των θεατών ήταν ομαλότατη μια και δεν υπήρχαν πια διαδηλωτές και χρυσ-αλήτες απ’ έξω. Μια ώρα μετά η αστυνομία ζήτησε, από όσους θεατές είχαν μείνει στον κήπο και συζητούσαν με τους συντελεστές, να εκκενωθεί το θέατρο για λόγους ασφαλείας!
Corpus Christi
Το έργο γράφτηκε το 1997 και η πρεμιέρα του στη Νέα Υόρκη έγινε τον Οκτώβριο του 1998. Το 1999, πριν από την πρεμιέρα στο Λονδίνο, ακόμα και η μουσουλμανική οργάνωση Shari'ah Court το καταδίκασε και εξέδωσε φάτουα για τη θανάτωση του ομοφυλόφιλου συγγραφέα! Αντιγράφοντας τους μουσουλμάνους, η Ιερά Σύνοδος απεφάνθη από το καλοκαίρι (στις προπαραστάσεις του έργου) ότι το "Corpus Christi" αντίκειται στην μακρά παράδοση της Πατρίδος και της Εκκλησίας και κάλεσε τον λαό να το αποδοκιμάσει. Έτσι, μια μικρή ομάδα θρησκευόμενων και κληρικών της Αθήνας αποφάσισε να διαδηλώσει, μια και δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ στις διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων στο Σύνταγμα.... Δίπλα τους, αυτή τη φορά, βρέθηκε κι η -προσφάτως θρησκευόμενη- Χρυσή Αυγή επιδιώκοντας να κάνει άλλο ένα διαφημιστικό τρικ και να μαζέψει ψηφοφόρους κι από μία ακόμα ομάδα μη σκεπτόμενων πολιτών! Οι γυναικούλες που είδαμε να φωνάζουν και να υψώνουν εικόνες, εν μέσω ναζιστικών χαιρετισμών (μήπως κάτι τέτοια έβλεπε στο Βυζάντιο του 726 μ.Χ. ο Λέων ο Γ’ και ξεκίνησε την εικονομαχία;), δεν ήξεραν καν την υπόθεση της παράστασης!
Ας πούμε, λοιπόν, λίγα λόγια για την ΥΠΟΘΕΣΗ: Στην πόλη Κόρπους Κρίστι, στο Τέξας, μία ομάδα δεκατριών νέων, με οδηγό το μότο: “Άκου την καρδιά σου“, συναντιούνται σε ένα ταξίδι από την εφηβεία στην ενηλικίωση το οποίο εμπεριέχει και το ανέβασμα μίας παράστασης. Ένας εξ αυτών -μάλλον ο μικρότερος- λέγεται Τζόσουα (κι όχι Τζήζους) και μένει παρθένος σε όλη την διάρκεια του έργου. Άρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ομοφυλοφιλία του πρωταγωνιστή, παρότι στην παρέα του υπάρχουν και ομοφυλόφιλα και ετεροφυλόφιλα άτομα.
Το έργο σίγουρα δεν είναι αριστούργημα. Ίσως να προτιμούσα να το έβλεπα σε κινηματογραφικό. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υποστηρίζουμε και θα διεκδικούμε την ελευθερία του λόγου και της τέχνης, επειδή κάποιοι άνθρωποι, που πληρώνονται από εμάς, για να μεταδίδουν τα λόγια του Κυρίου, θέλουν να διακόπτουν μία παράσταση που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ.
Να σας θυμίσω ότι όταν είπαν στον βουλευτή Παναγιώταρο (καλεσμένο στην εκπομπή του Ευαγγελάτου την επομένη των υβριστικών του δηλώσεων) ότι η δημοκρατία δομήθηκε πάνω στην φράση:
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπίζω το δικαίωμα σου να το λες"
απάντησε: κάνετε λάθος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Το βίντεο της πρώτης μέρας των επεισοδίων, στην εκπομπή παίχτηκε χωρίς ήχο. Δείτε το εδώhttp://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=JDzptwor6ps. Για όσους δεν το ξέρουν, ο βουλευτής έχει κατάστημα στην Αθήνα, με είδη καμουφλάζ, αστυνομικά γάντια, μάσκες προσώπου και μπλουζάκια ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού, ενώ στους τοίχους του είναι ανηρτημένα πόστερ που υμνούν τον τελευταίο εμφύλιο πόλεμο της Ελλάδας και περηφανεύεται: «Το μαγαζί μου γνωρίζει τεράστια εμπορική επιτυχία. Η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για έναν νέο τύπο εμφυλίου».
Στα της παραστάσεως πάλι: από αυτή την εβδομάδα η παράσταση της Παρασκευής, μεταφέρεται Τετάρτη. Μια και δεν ήταν γνωστή η αλλαγή, η Τετάρτη που μας πέρασε κύλησε ήσυχα στο “Χυτήριο”. Την Πέμπτη, μέρα γενικής απεργίας, όλα τα θέατρα απεργούσαν. Οι παπάδες, όμως, δεν το ήξεραν (και δε νομίζω να έχουν απεργήσει και ποτέ) κι έτσι τρεις εξ αυτών μάζεψαν μερικούς τσιγγάνους και βρέθηκαν στο θέατρο, όπου, όμως, διεξαγόταν συναυλία στον πανέμορφο κήπο του, κι όχι η αιρετική παράσταση!
Ας στηρίξουμε όλοι την παράσταση και την προσπάθεια αυτών των νέων παιδιών στην ελευθερία λόγου και ενάντια στις μεσαιωνικές και φασιστικές αντιλήψεις σκοταδιστικών ή σκοτεινών ομάδων!