«Αραβική Άνοιξη» ή … «Αφγανικός Χειμώνας»; - Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_1423.html

 Τι πραγματικά συμβαίνει στη Μέση Ανατολή; Γιατί οι Αμερικανοί “ξηλώνουν” τα δικά τους καθεστώτα; Τι επιδιώκουν οι ισλαμιστές στην Αθήνα; Βλέποντας κάποιος το ντόμινο των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, απορεί με την φαινομενικά αντιφατική αμερικανική πολιτική. 

Τα καθεστώτα, τα οποία σήμερα “ξηλώνονται” με τις “ευλογίες” των Αμερικανών, δεν είναι άγνωστα ή εχθρικά προς αυτούς. Τα περισσότερα είναι “δικά” τους δημιουργήματα της “ψυχροπολεμικής” εποχής. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε με τον “επαναστάτη” Καντάφι, ο οποίος στο τέλος αποδείχθηκε “εργοδότης” του Μπλερ και γαλαντόμος χορηγός του LSE, τα πάντα ήταν ελεγχόμενα …Ένας οικονομικός μεγιστάνας ήταν και οι μεγιστάνες είναι πάντα αγαπητοί στην τραπεζική Νέα Τάξη Πραγμάτων. 


Ανάλογες λίγο-πολύ είναι και όλες οι ομοειδείς μ’ αυτόν περιπτώσεις των ανατραπέντων “σοσιαληστών” της περιοχής. Εκ των δεδομένων δεν υπήρχε πραγματική απειλή από αυτά τα καθεστώτα απέναντι στην Νέα Τάξη. Δεν την απειλούσαν οι δισεκατομμυριούχοι Καντάφηδες, Μπεν Αλήδες ή Μουμπάρακ. Όλοι τους, εκτός από “επαναστάτες”, αποδείχθηκαν και άριστοι “επενδυτές” …Καλοί επενδυτές, οι οποίοι προτιμούσαν να τοποθετούν τα δολάριά τους στις γνωστές αμερικανικές επενδυτικές εταιρείες …Άριστοι γνώστες της αγοράς, εφόσον προτιμούσαν τα ακίνητα στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη …Δισεκατομμυριούχοι όλοι οι “σοσιαληστές” των μουσουλμανικών χωρών …Πελάτες όλων των “ευαγών” τραπεζικών ιδρυμάτων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.


Την ίδια ώρα εμφανίζεται μια πανηλίθια Χίλαρι Κλίντον —”εκλεκτή” των ίδιων τραπεζικών ιδρυμάτων— να προκαλεί αναίτια —και με ασέβεια— απέναντι σε έναν νεκρό. Το αστοιχείωτο και κερατωμένο “τσόκαρο” πήγε και παρέφρασε τη διάσημη φράση του Καίσαρα, λέγοντας …”Ήρθαμε, είδαμε …πέθανε”, προκειμένου να δείξει —και να αποδείξει— τον πρωταγωνιστικό ρόλο, το οποίο έπαιξαν οι ΗΠΑ σε αυτήν την φαινομενικά ανεξήγητη ανατροπή. Εν συνεχεία η επικεφαλής του StateDepartment —μιας χώρας, η οποία έχει κηρύξει τον πόλεμο στην ισλαμική “τρομοκρατία”—, δείχνει να συνομιλεί με ό,τι πιο φανατικό υπάρχει στον χώρο του Ισλάμ. Μετά τη στήριξη των ΗΠΑ στην υπόθεση ανατροπής του Καντάφι, έρχεται σήμερα και υποστηρίζει τους φανατικούς, οι οποίοι θέλουν να ανατρέψουν και τον Άσαντ …Άλλον επίσης δισεκατομμυριούχο και επίσης παλαιό φίλο των ΗΠΑ. 


Για κάποιους ανεξήγητους λόγους οι ΗΠΑ, ενώ φαινομενικά έχουν κηρύξει τον πόλεμο στις φανατικές τρομοκρατικές οργανώσεις του Ισλάμ, τις υποστηρίζουν με όλους τους τρόπους. Οι χριστιανικές ΗΠΑ, οι οποίες αναζητούν “ερείσματα” μέσα σε έναν “ταραγμένο” ισλαμικό χώρο, αφήνουν τους μουλάδες να σφάζουν τον χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας. Οι φιλοϊσραηλινές ΗΠΑ “γκρεμίζουν” όλους τους σταθερούς “πυλώνες”, οι οποίοι εξασφάλιζαν στο Ισραήλ μια εύκολη διπλωματική καθημερινότητα. Οι υποτίθεται καλά ενημερωμένες ΗΠΑ αφήνουν τους φανατικούς ισλαμιστές —που σφάζουν στη Συρία— να παρουσιάζονται σαν Σύριοι, ενώ είναι μαζέματα των όπου Γης “Κοσσοβάρων” της Αλ Κάιντα. 

Όλα αυτά τα παράδοξα δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά, αν δεν γνωρίζει κάποιος τη “δομή” του συστήματος …Αν δεν γνωρίζει τις ανάγκες ενός συστήματος, το οποίο προσφέρει στις ΗΠΑ την πλανηταρχία. Όσο κι αν αυτό, το οποίο θα πούμε, φανεί παράξενο, το “μυστικό” τής κατανόησης τής δήθεν “Αραβικής Άνοιξης” κρύβεται στη Γιάλτα. Γιατί; Γιατί εκεί σχεδιάστηκε ο κόσμος, στον οποίο “πρωταγωνιστούν” οι ΗΠΑ. Για να καταλάβει κάποιος τι επιθυμούν οι ΗΠΑ από την πολιτική την οποία ασκούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να γνωρίζει τι ακριβώς έχουν ανάγκη, για να διατηρηθούν στην κορυφή του συστήματος. Αν καταλάβει κάποιος τι εξασφάλισαν στη Γιάλτα και το οποίο τους έκανε πρωταγωνιστές, θα καταλάβει τι επιδιώκουν στη Μέση Ανατολή, ώστε να παραμείνουν τέτοιοι.


Χωρίς να εμβαθύνουμε ιδιαίτερα, θα πούμε το εξής: Στη Γιάλτα συμφώνησαν μεταξύ τους οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί να μοιράσουν τον κόσμο σε δύο κομμάτια. Γιατί; Γιατί αυτό βόλευε καί τους δύο. “Έριξαν” τους μέχρι τότε κυρίαρχους Βρετανούς και έφτιαξαν έναν κόσμο “δικό” τους. Οι “πεθαμένοι” Σοβιετικοί, εκεί που αγωνίζονταν για την απλή επιβίωσή τους μέσα στη Ρωσία, θα γίνονταν “αυτοκράτορες”, παίρνοντας “δώρο” τη μισή Ευρώπη και τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Αυτό το “δώρο” τούς έδωσαν οι Αμερικανοί. Γιατί; Γιατί, δημιουργώντας ένα τεχνητό “τέρας”, το οποίο ξέφευγε από τα μεγέθη των εθνικών κρατών της Ευρώπης, δημιουργούσαν ένα “φόβητρο”. Ένα “φόβητρο”, το οποίο τους επέτρεπε να “πατήσουν” “πόδι” στην Ευρώπη, παριστάνοντας τον “προστάτη” της δημοκρατίας της …Τον εκ του ασφαλούς “προστάτη” της, εφόσον το “φόβητρο” ήταν ένα κενό “ξόανο”, το οποίο το είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι. 


Από το 1945 μέχρι το 1989 το “δίπολο” αυτό της απάτης λειτουργούσε τέλεια …Οι Αμερικανοί έλεγχαν την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Κάθε φορά που κάποιος ευρωπαϊκός λαός τολμούσε ν’ αμφισβητήσει την κυριαρχία τους, προκαλούσαν ένα “ψυχροπολεμικό” επεισόδιο, το οποίο “εγκλώβιζε” τους πάντες στην “αγκαλιά” τους. Ο αμφισβητίας αντιμετώπιζε την έχθρα των υπολοίπων συμμάχων, οι οποίοι συσπειρώνονταν, εξαιτίας του φόβου διάσπασης του αμυντικού μετώπου τους, αλλά ερχόταν και αντιμέτωπος με “επαναστατικές” τάσεις στο εσωτερικό του. Οι απειλές δηλαδή των Αμερικανών εκδηλώνονταν τόσο απ’ “έξω” όσο και από “μέσα”. Δεν ήταν μόνον η εχθρική συμπεριφορά του συνόλου των συμμάχων απέναντι σε κάποιον, ο οποίος διασπά μια ενιαία άμυνα, αλλά ήταν και η εσωτερική απειλή …Μια απειλή, την οποία η κρυφή συνεργασία των Αμερικανών με τους Σοβιετικούς την έκανε άμεση και μεγάλη. 


Τα κομμουνιστικά κόμματα λειτουργούσαν ως παραρτήματα των Ρώσων και απειλούσαν τα αστικά κράτη κάθε φορά που αυτά αμφισβητούσαν τους “συνεταίρους” Αμερικανούς. Όλα τα κράτη της Ευρώπης την ψυχροπολεμική εποχή γνώριζαν πως, αν αμφισβητούσαν τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ, θα αντιμετώπιζαν εσωτερική απειλή από τους “αντιπροσώπους” της Μόσχας, που ήταν τα τοπικά κομμουνιστικά κόμματα …Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης αυτήν τη δουλειά έκαναν. Προστατεύονταν από τους Αμερικανούς, ώστε να λειτουργούν ως “πέμπτη φάλαγγα” σε περίπτωση που αμφισβητούνταν η αρχική τους συμφωνία στη Γιάλτα. 


Ο αναγνώστης καταλαβαίνει το “περίγραμμα” του σχεδιασμού αυτού, ο οποίος έδινε την πρωτοκαθεδρία στις ΗΠΑ. Υπήρχε ένας τεράστιος εχθρός, ο οποίος νομιμοποιούσε τον πατερναλιστικό ρόλο των ΗΠΑ. Ένας εχθρός, ο οποίος συσπείρωνε τα έθνη σε μια “δέσμη”, την οποία έλεγχε ο ισχυρότερος και άρα οι ΗΠΑ. Από εκεί και πέρα μέσα σε κάθε κράτος υπήρχε μια “πέμπτη φάλαγγα”, η οποία απειλούσε όποιο καθεστώς αμφισβητούσε τον σχεδιασμό αυτόν. Υπήρχε μια μόνιμη “απειλή” σε όλα τα κράτη, η οποία δικαιολογούσε την επίσης μόνιμη παρουσία των Αμερικανών σ’ αυτά. Υπήρχε δηλαδή η τεράστια κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση απέναντι σε όλα τα κράτη και υπήρχε σε κάθε κράτος ένας “κρυφός” κομμουνιστικός κίνδυνος. Αυτό έδινε στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να ελέγχουν τα πάντα. Έλεγχαν τους “απέναντι”, ως οι ισχυροί του συνεταιρισμού και έλεγχαν και τους “δικούς” τους ως “προστάτες”. 

Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το 1989. Για σχεδόν μισό αιώνα Σοβιετικοί και Αμερικανοί “δούλευαν” ολόκληρο τον κόσμο με την “αντιπαλότητά” τους. Μέχρι και ο καραγκιόζης ο Κένεντυ —σε κάποιο διάλειμμα από τις γκομενοδουλειές του— έδωσε μια παράσταση “τρόμου”, για να εδραιώσει τη διεθνή του παρουσία ως Πρόεδρος των ΗΠΑ. Για λόγους, οι οποίοι δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε, οι Αμερικανοί το 1989 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν αυτόν τον σχεδιασμό …Άφησαν τον “γίγαντα” αντίπαλο να καταρρεύσει …Έστειλαν τον πιτσαδόρο του Κρεμλίνου να παραδώσει τα “κλειδιά” του “μαγαζιού” στη Ρώμη και τον αποκατέστησαν, βάζοντάς τον να διαφημίζει πίτσες και σώβρακα.


Αλλάζοντας λοιπόν ο σχεδιασμός των Αμερικανών, τους ανάγκαζε να πάρουν ρίσκο. Καταργούσαν δοκιμασμένες και επιτυχείς πρακτικές και έπρεπε να “εφεύρουν” νέες, των οποίων την αποτελεσματικότητα δεν γνώριζαν …Πρακτικές, όμως, οι οποίες θα τους επέτρεπαν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που είχαν, αλλά και τις υποδομές που ήδη διέθεταν. Γνώριζαν, για παράδειγμα, να “τρέχουν” έναν σχεδιασμό βασισμένο σε έναν μεγάλο αντίπαλο, ο οποίος “απειλεί” μια ομάδα “ομοίων” …Έναν σχεδιασμό, ο οποίος τους ευνοούσε, εφόσον τους έδινε τον ρόλο του “κηδεμόνα” και του “προστάτη” αυτών των ομοίων. Αυτό το “σενάριο” του σχεδιασμού δεν θα άλλαζε, εφόσον το γνώριζαν. Αυτό, το οποίο θα άλλαζε, θα ήταν οι ταυτότητες των “πρωταγωνιστών” πάνω στο ίδιο έργο. 


Αν λοιπόν στον προηγούμενο σχεδιασμό ήταν η “φοβερή” Σοβιετική Ένωση εκείνη η οποία τους έδινε την πρωτοκαθεδρία στον δυτικό κόσμο, θα έπρεπε το “τέρας” αυτό ν’ αντικατασταθεί από κάποιο άλλο επίσης “τέρας” …Επίσης “τέρας”, για να μην αλλάξει το σενάριο της απειλής, που τους βόλευε. Το “τέρας” αυτό μπορεί να άλλαζε, αλλά δεν χρειαζόταν ν’ αλλάξουν και τα “περιφερειακά” του “όργανα”. Όταν αλλάζεις για παράδειγμα “σκυλί”, μπορείς να κρατήσεις τα “παιχνίδια” του και για το επόμενο. Οι Αμερικανοί θα καταργούσαν το προηγούμενο “φόβητρο”, αλλά δεν είχαν λόγους να καταργήσουν τις υποδομές τους. Το ότι κατάργησαν για παράδειγμα τη Σοβιετική Ένωση, δεν σημαίνει ότι θα πετούσαν στα σκουπίδια τις υποδομές των “κομμουνιστικών κομμάτων”, τα οποία λειτουργούσαν μέσα στην Ευρώπη ως “πέμπτη φάλαγγα”. 


Ανάλογες προσαρμογές γίνονταν σε όλο το “σκηνικό” του έργου. Στον μεταπολεμικό σχεδιασμό συνέφερε η διχασμένη Γερμανία. Συνέφερε να πάρει ο καθένας από τους “συνεταίρους” ένα κομμάτι της, για να εξασφαλίσουν καί οι δύο το πιο σταθερό “έρεισμα” για την παρουσία τους στην Ευρώπη. “Κατακτούσαν” τα ευρωπαϊκά κράτη, έχοντας όμως ως “μαγιά” μια πραγματική κατάκτηση στην “καρδιά” της Ευρώπης. Η πραγματικά κατακτημένη από τους Ρώσους Ανατολική Γερμανία έκανε πιο εύκολη την παραμονή τους στην ιδεολογικά “κατακτημένη” Ουγγαρία. Η πραγματικά κατακτημένη από τους Αμερικανούς Δυτική Γερμανία έκανε πιο εύκολη την παραμονή τους στην ιδεολογικά “κηδεμονευμένη” Ελλάδα. 


Επιπλέον, εξασφαλίζοντας οι δύο εισβολείς και συνέταιροι έναν κοινό χώρο στην Ευρώπη, μπορούσαν να παίζουν ό,τι παιχνίδι ήθελαν, χωρίς να φαίνεται από πού αυτό ξεκινά. Εξασφάλιζαν ένα “κοινό” πεδίο “αντιπαλότητας”, το οποίο, κάθε φορά που ήθελαν να δημιουργήσουν ψυχροπολεμικό “κλίμα”, το χειρίζονταν όπως ήθελαν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον δήθεν αποκλεισμό του Βερολίνου ή την επίσκεψη του Κένεντυ σ’ αυτό; Όταν έπαψε να υπάρχει το δίπολο των συνεταίρων, η Γερμανία ενοποιήθηκε και επέστρεψε στα χέρια του ιδιοκτήτη της και άρα των Αμερικανών. Αλλάζοντας τον σχεδιασμό, αναγκαστικά θα άλλαζαν και τον ρόλο αυτής της ενιαίας πλέον Γερμανίας, προκειμένου να τους εξυπηρετεί καλύτερα …”Περιουσία” τους ήταν και ό,τι ήθελαν την έκαναν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. 


Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων, θα έπρεπε να εξασφαλιστεί ένα “πλαίσιο”, το οποίο θα τους διατηρούσε στην Ευρώπη. Αν η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης σηματοδοτούσε την “απελευθέρωση” της Ευρώπης από τους υπερατλαντικούς “προστάτες” της, το “πουλάκι” θα πετούσε και οι Αμερικανοί θα έμεναν με το “κλουβί” στο χέρι. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό, το οποίο τους έλειπε, ήταν να βρουν τον “προστατευτικό” ρόλο που ήξεραν να “παίζουν” …Έναν ρόλο, ο οποίος θα ξαναέβαζε την Ευρώπη στο “κλουβί” του φόβου …Έναν ρόλο, ο οποίος θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο και την πατερναλιστική τους παρουσία στη γηραιά ήπειρο. 


Κάποτε “προστάτευαν” την ευρωπαϊκή “δημοκρατία” από τους μπολσεβίκους, αλλά αυτοί είχαν πλέον “τελειώσει”. Έπρεπε να βρουν νέους εχθρούς, οι οποίοι θα τρόμαζαν τα ευρωπαϊκά κράτη και τους λαούς τους. Έπρεπε να βρουν νέους εχθρούς, οι οποίοι θα απειλούσαν εκ νέου τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί έπρεπε να βρουν νέους εχθρούς στα “μέτρα” τους, για να μπορούν να συνεχίσουν να “πουλάνε” προστασία στους ευρωπαϊκούς λαούς και να τους “δέσουν” εκ νέου στο αμερικανικό “άρμα” …Το νέο “άρμα”, το οποίο δεν ήταν πλέον στρατιωτικό, αλλά τραπεζικό. Οι Αμερικανοί της Νέας Τάξης δεν θα κρύβονταν πίσω από το ΝΑΤΟ και τους “μιλιταριστές”, αλλά πίσω από την Goldman Sachs και τις “Αγορές”. 


Ο μόνος εχθρός, τον οποίον θα μπορούσαν να τον εμφανίσουν ως “φόβητρο” με αυτά τα χαρακτηριστικά —και ο οποίος τους βόλευε—, ήταν το Ισλάμ. Το Ισλάμ είχε το μέγεθος αλλά και τη “διαφορετικότητα” που είχε ανάγκη ο σχεδιασμός, για να τρομοκρατεί την Ευρώπη …Το γειτονικό Ισλάμ, το οποίο μπορούσε να μετακινήσει “απειλητικούς” πληθυσμούς μέσα στην Ευρώπη …Το Ισλάμ, το οποίο μπορούσε να διατηρεί τα χαρακτηριστικά του ακόμα και μέσα στην Ευρώπη, χωρίς να “ενσωματώνεται” στις κοινωνίες που το φιλοξενούν …Το Ισλάμ, το οποίο είχε το μέγεθος να εμφανίζεται ως απειλητικός εχθρός στο εξωτερικό, αλλά είχε και τη δυνατότητα να δημιουργήσει μόνιμη και αναλλοίωτη “πέμπτη φάλαγγα” στο εσωτερικό όλων των ευρωπαϊκών κρατών. 


Όμως, το Ισλάμ είναι μια θρησκεία και οι θρησκείες δεν είναι εύκολα χειραγωγήσιμες, όπως είναι οι ιδεολογίες για παράδειγμα …Όπως είναι οι ψευδοϊδεολογίες …όπως ο κομμουνισμός — για ακόμα πιο ακριβές παράδειγμα. Αυτοί ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το Ισλάμ, αλλά στην ακραία του μορφή. Όχι το γλυκό και ήπιο Ισλάμ των μετριοπαθών μουσουλμάνων …Των ανεκτικών, φιλόξενων και αλληλέγγυων μουσουλμάνων. Αυτοί ήθελαν το “άγριο” Ισλάμ των ενστίκτων και της Σαρία …Το δικό τους Ισλάμ, το οποίο “ντοπάρεται” από τα ναρκωδολάρια του Αφγανιστάν ή τα πετροδολάρια της Αραβίας. 


…Το Ισλάμ της υποκρισίας …Το Ισλάμ των μοιχών πριγκίπων, που στα πορνεία της Δύσης τούς γνωρίζουν με τα μικρά τους τα ονόματα και στις πατρίδες τους λιθοβολούν τις γυναίκες, αν στον δρόμο δεν συνοδεύονται από συγγενή τους …Το Ισλάμ των δογματικών μουλάδων, οι οποίοι συνεργάζονται με όλες τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης και τολμούν ν’ “αλαλάζουν” υπέρ του Προφήτη …Το Ισλάμ της παράνοιας, το οποίο δεν επιτρέπει σε έναν γιατρό επιστήμονα να βλέπει “απευθείας” τα γεννητικά όργανα της ασθενούς του, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί νόμιμη την κτηνοβασία …Το φαλλοκρατικό Ισλάμ του πόνου, το οποίο επιτρέπει να “παίρνεις” από μια γυναίκα την κλειτορίδα της, αλλά απαγορεύει να της “δώσεις” δίπλωμα οδήγησης. 

Αυτό το Ισλάμ έφεραν στο προσκήνιο οι Αμερικανοί …Το Ισλάμ των δικών τους Μπιν Λάντεν …Το κατευθυνόμενο και βίαιο Ισλάμ, το οποίο μισεί τη Δημοκρατία …Το “φονταμενταλιστικό” Ισλάμ, το οποίο απειλεί με “ιερό πόλεμο” τους λαούς και τους τρομάζει …Το κακόβουλο Ισλάμ της Σαουδικής Αραβίας …Το άδικο Ισλάμ, το οποίο παίρνει δολάρια από το πετρέλαιο και τα κάνει ρολόγια και πολυτελή αυτοκίνητα και όχι ψωμί για τα εκατομμύρια των φτωχών πιστών του Αλλάχ …Το προκλητικό Ισλάμ, το οποίο παίρνει δολάρια από τα ναρκωτικά και δεν τα κάνει εργοστάσια, αλλά τα δίνει στους Τούρκους δουλεμπόρους, για να μεταφέρουν τα καραβάνια των προσφύγων στην Ευρώπη …Το αχάριστο Ισλάμ, το οποίο μπαίνει μέσα στις δυτικές κοινωνίες σαν φιλοξενούμενος “ικέτης” και μέσα σε λίγες ημέρες γίνεται ένας απαιτητικός “συγκάτοικος” …Το παράλογο Ισλάμ, το οποίο θέλει να τρώει από το ψωμί των χριστιανών στις πατρίδες τους, αλλά ενοχλείται όταν αυτοί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα …Το υποκριτικό Ισλάμ, το οποίο μπορεί να κάνει τα χειρότερα εγκλήματα στην επικράτειά του, αλλά στις πατρίδες των άλλων έχει μια “ευαισθησία” πρωτοφανή …Το δολοφονικό Ισλάμ, το οποίο μπορεί να στραφεί εναντίον όποιου του υποδείξουν …ακόμα και εναντίον των δικών του ανθρώπων.


Όμως, αυτό το Ισλάμ δεν αντιπροσωπεύει τη μεγάλη μάζα των Ισλαμιστών. Αυτό είναι το Ισλάμ της οπισθοδρόμησης, του σκοταδισμού και του πάθους …Το Ισλάμ των ακραίων, των πετρελαιάδων και των εμπόρων ναρκωτικών …Το Ισλάμ της μειονότητας, το οποίο αφορά μερικά εκατομμύρια πιστών μέσα σε έναν “ωκεανό” πιστών, οι οποίοι υπερέβαιναν το ένα δισεκατομμύριο. Για να φτάσει λοιπόν το Ισλάμ στο επίπεδο εκείνο, το οποίο θα τους εξυπηρετούσε, έπρεπε να υποστεί αλλαγές στην ίδια του την επικράτεια. 


Το Ισλάμ, το οποίο θα τους εξυπηρετούσε, θα έπρεπε να είναι μια τεράστια θρησκευτική “λεκάνη”, που οι “αναταραχές” της θα το “δονούσαν” απ’ άκρη σ’ άκρη και θα σκόρπιζαν τον φόβο στον περίγυρο …Ένα Ισλάμ νέο και “ρευστό”, το οποίο δεν είχε σχέση με το προηγούμενο “στέρεο” μόρφωμα του προηγούμενου σχεδιασμού …Ένα “μόρφωμα”, το οποίο είχε κατορθώσει —μέσω κάποιων μαρξιστοκαπιταλιστικών “πατεντών”— να βάλει τον “εθνικισμό” μέσα στον αχανή και πολιτικά άμορφο χώρο του Ισλάμ. 


Όμως, για να το καταφέρουν αυτό, έπρεπε ν’ αλλάξουν τον επίσης δικό τους σχεδιασμό της προηγούμενης εποχής …Τον σχεδιασμό εκείνον, τον οποίο κάποτε επέβαλαν με τους συνεταίρους τους Σοβιετικούς. Αναγκαστικά θα έπρεπε να βγάλουν το Ισλάμ από τη θρησκευτική “καταστολή” του προηγούμενου σχεδιασμού, προκειμένου να το κάνουν εκ νέου “απειλητικό”. Μια “καταστολή”, την οποία στην προηγούμενη εποχή είχαν πετύχει οι Αμερικανοί σε συνεργασία με τους Σοβιετικούς “συνεταίρους” τους και βασιζόταν στα τεχνητά κράτη, που παρίσταναν τα εθνικά, ενώ ήταν τα παλιά “φέουδα” της αποικιοκρατίας. 


Απλά πράγματα. Δεν υπάρχει στη λογική του Ισλάμ “εθνικό κράτος”. Δεν υπάρχει Συρία, γιατί δεν υπάρχει συριακό έθνος. Δεν υπάρχει Ιράκ, γιατί δεν υπάρχει ιρακινό έθνος. Ξαδέρφια μεταξύ τους βασιλιάδες ή παρατρεχάμενοι χαφιέδες των ιμπεριαλιστών ήταν όλοι αυτοί, οι οποίοι “ίδρυσαν” τα κράτη της Μέσης Ανατολής. Όπου βλέπει κάποιος στο Ισλάμ “εθνικοσοσιαλισμό”, θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό είναι “έργο” των “συνεταίρων” της ψυχροπολεμικής εποχής. Από κοινού Αμερικανοί και Σοβιετικοί δημιουργούσαν εθνικοσοσιαλιστικές δικτατορίες, προκειμένου το Ισλάμ να μην τους ενοχλεί …Προκειμένου να το “διαμερισματοποιήσουνε”, για να περιορίσουν τις αντιδράσεις του με τη λογική που διαμερισματοποιούνται τα βυτία, τα οποία μεταφέρουν υγρά καύσιμα …Προκειμένου να μην αντιδρά με βάση τα συμφέροντα της θρησκείας των πιστών του και να “ρέει” το πετρέλαιο προς τους χριστιανούς “πελάτες” τους. 


Αυτά τα εθνικοσοσιαλιστικά κράτη, επειδή ακριβώς ήταν “ασύμβατα” με τη μωαμεθανική “κοινόβια” λογική, αναγκαστικά λειτουργούσαν με φασιστικό τρόπο. Λειτουργούσαν, έχοντας τεράστιες παρακρατικές οργανώσεις, οι οποίες τρομοκρατούσαν τους πληθυσμούς. Όμως, μέσα από αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα προέκυψε μια ιδιαιτερότητα, η οποία έκανε ιδιόμορφες τις κοινωνίες των κρατών αυτών …Απέκτησαν αστικές τάξεις δυτικού τύπου …Μορφωμένες τάξεις, οι οποίες εκπαιδεύτηκαν, για να “υποστηρίζουν” τη λειτουργία των κρατών αυτών …Μορφωμένες τάξεις, εκπαιδευμένες πάνω στα δυτικά καπιταλιστικά αλλά και μαρξιστικά πρότυπα. 


Αυτό ήταν μια ιδιομορφία, η οποία επιδιώχθηκε από τα καθεστώτα, προκειμένου να επιβιώσουν τα ίδια. Μέσω αυτών των αστικών τάξεων επιχείρησαν —και κατάφεραν σε έναν βαθμό— να διαμορφώσουν εθνικές “συνειδήσεις” εντός μιας θρησκείας, η οποία δεν “αναγνωρίζει” τον εθνικισμό. Όμως, για να το κατορθώσουν αυτό, προϋπέθετε να συνδέσουν την τάξη αυτήν με την εξουσία και βέβαια με την οικονομική ευμάρεια. Είχαν δημιουργήσει έναν “ιδιόμορφο” πληθυσμό εντός μιας θρησκείας για την οποία ο κόσμος είναι χωρισμένος αποκλειστικά σε “πιστούς” και “απίστους” …Έναν ιδιόμορφο πληθυσμό, ο οποίος για τους απλούς πιστούς ήταν περίπου “αιρετικοί”, αν όχι εντελώς άπιστοι. 


Αυτό το “επίτευγμα” των Αμερικανών και των Σοβιετικών ήταν ανεπιθύμητο στον νέο σχεδιασμό, γιατί έδινε “αδράνεια” το Ισλάμ. Τα “εθνικά” συμφέροντα των ισλαμικών κρατών δεν επέτρεπαν στους Αμερικανούς να το χειρίζονται σαν ενιαία αυτοκρατορία …Δεν επέτρεπε στους Αμερικανούς να χειριστούν το Ισλάμ σαν μια νέα ενιαία “Αντι”-Σοβιετική Αυτοκρατορία. Αυτό ήταν κάτι, το οποίο έπρεπε να το αλλάξουν, γιατί θα έκανε αδύνατη την “πολιορκία” της Ευρώπης από το φανατικό Ισλάμ. 


Όπως ήταν φυσικό όλοι αυτοί οι αστίζοντες μωαμεθανοί, είτε μιλάμε για ηγέτες είτε μιλάμε για κοινωνικές τάξεις, μπήκαν στο “στόχαστρο” της Νέας Τάξης. Ήταν εχθροί της και έπρεπε να καταστραφούν. Ήταν εχθροί δικοί τους, αλλά ήταν εχθροί και των φανατικών μωαμεθανών. Το να στραφεί ακόμα και βίαια η φανατική μερίδα των μωαμεθανών εναντίον των μορφωμένων αστών ομόθρησκών τους, δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές για τον χώρο. Είχε ξανασυμβεί και στο Αφγανιστάν και αυτό το γνώριζαν οι Αμερικανοί. Έχοντας λοιπόν ως εχθρούς του σχεδιασμού τους αυτούς τους ανθρώπους, γνώριζαν πού έπρεπε να “ποντάρουν” για τον αφανισμό τους. Όπως καταστράφηκε η οργανωμένη αστική τάξη του Αφγανιστάν από τους μουλάδες και τους πληρωμένους πράκτορες των Αμερικανών, έτσι θα καταστρεφόταν όλες οι “εθνικές” αστικές τάξεις του Ισλάμ μία-μία με τη σειρά. 
Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε …Η “Άνοιξη”. Το Ισλάμ έχασε τα σταθεροποιητικά του “ερείσματα” και έγινε “ρευστό”, όπως ήταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εύκολα πλέον “κατευθύνεται” προς όποιον το προσανατολίζουν τα αφεντικά των παρακρατικών, που κυριαρχούν στην κοινωνία του. Μετά από αιώνες ξαναεμφανίστηκε απειλή θρησκευτικού πολέμου στη Δύση. Μετά από την πολιορκία της Βιέννης εμφανίστηκε και πάλι ένα επεκτατικό Ισλάμ να “πολιορκεί” την Ευρώπη …Να την πολιορκεί όμως τώρα στην παγκοσμιοποιημένη και άρα “αθωράκιστη” μορφή της και όχι στην προηγούμενη εθνική της μορφή.


Τι σημαίνει αυτό; Ότι από την αρχή οι Αμερικανοί είχαν σχεδιάσει να εμφανίσουν το Ισλάμ σαν εχθρό …όταν θα λεηλατούσαν την Ευρώπη και τους λαούς της, εξασθενώντας τα κράτη τους. Θα το εμφάνιζαν σαν εχθρό, όταν θα βύθιζαν τους λαούς της Ευρώπης σε ένα καθεστώς νεοφεουδαρχίας και όχι νωρίτερα …Όταν θα είχε νόημα να εμφανίσουν το Ισλάμ σαν απειλή των λαών. Αν δεν “άλωναν” τα κράτη, αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Το φανατικό Ισλάμ, σαν εχθρός, δεν αντιπροσώπευε ποτέ σοβαρή απειλή για ένα οργανωμένο εθνικό κράτος …και μάλιστα για μια πανίσχυρη Ευρώπη …ένα κράτος, το οποίο φυλάγει τα σύνορά του και δεν το απειλούν οι ωρυόμενοι όχλοι, οι οποίοι καταριούνται και πετάνε παπούτσια στους εχθρούς τους. 


Αυτοί όμως, οι οποίοι προετοίμασαν το Ισλάμ σαν εχθρό, φρόντισαν προηγουμένως να “αλλοιώσουν” τα ίδια τα χριστιανικά κράτη, τα οποία θα απειλούσαν. Την ίδια ώρα, δηλαδή, που με τους πολέμους ομογενοποιούσαν το Ισλάμ, προκειμένου να το κάνουν έναν “όχλο”, άλωναν τα χριστιανικά κράτη, πλημμυρίζοντάς τα με ισλαμιστές σε βαθμό τέτοιο, που να φοβούνται πλέον οι λαοί τους όχλους. Στο όνομα ενός δήθεν πολιτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενθάρρυναν —και τις περισσότερες φορές χρηματοδότησαν οι ίδιοι— κύματα ισλαμιστών λαθρομεταναστών. Με τα τεράστια πλούτη, τα οποία “παρήγαγαν” για τους Αμερικανούς τα ναρκωτικά του Αφγανιστάν, μπορούσαν να πληρώνουν χιλιάδες δολάρια για τον κάθε μετανάστη σε υποψήφιους δουλεμπόρους. Γιατί; Για να τους βάλουν μέσα στα κράτη και μετά εντός των “τειχών” να τους εμφανίσουν σαν απειλή …Για να δημιουργήσουν την “πέμπτη φάλαγγα” του νέου αντιπάλου και να την “ενώσουν” με τους μηχανισμούς των “σταλινικών”, οι οποίοι ήδη υπήρχαν και ελέγχονταν από αυτούς. 



Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Στη διαχείριση αυτών των ανθρώπινων μαζών, οι οποίες προέρχονταν από το Ισλάμ, χρησιμοποίησαν τα παλιά τους δίκτυα …Τα “υπόγεια” δίκτυα, τα οποία είχαν στήσει από κοινού με τη Σοβιετική Ένωση και περιελάμβαναν κομμουνιστικά κόμματα και παρακρατικούς μηχανισμούς …Τα δίκτυα εκείνα, τα οποία είχαν στήσει οι Αμερικανοί, για να απειλούν τα ευρωπαϊκά κράτη με κομμουνιστικές “επαναστάσεις” κάθε φορά που αντιδρούσαν στην κατοχή τους …Δίκτυο, όπως το Gladio του ΝΑΤΟ, δεν απειλούσε τώρα με “επανάσταση” προλεταρίων τα απείθαρχα κράτη, αλλά τα απειλούσε με τους φανατικούς ισλαμιστές. 

Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και τα “συγγενή” δίκτυα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς “εξυπηρετούν” αυτόν τον σχεδιασμό. Αυτά τα υπόγεια “δίκτυα” των μυστικών υπηρεσιών διοχετεύουν το “κύμα” των λαθρομεταναστών όπου βολεύει τον ιμπεριαλισμό. Προκειμένου να αποκρύπτουν τον ρόλο τους, αλληλοκαλύπτονται με τα “φανερά” δίκτυα του δήθεν ανθρωπισμού και του πολιτισμού. Όλοι οι παλιοί εχθροί της Δημοκρατίας βρήκαν άλλο “γαϊδούρι” να “καβαλήσουν”. Γιατί; Για ν’ ανατρέψουν τη Δημοκρατία; Όχι βέβαια …Για να πληρωθούν από εκείνους που την “προστατεύουν” …Για να πληρωθούν από τους Αμερικανούς. Πληρώνουν οι Αμερικανοί τους εχθρούς της Δημοκρατίας, οι οποίοι τρομάζουν τους λαούς.


Ο αναγνώστης καταλαβαίνει πως όλες οι ΜΚΟ, οι οποίες εξειδικεύονται στη “λαθρομετανάστευση”, είναι “βραχίονες” παρακρατικών οργανώσεων και πληρωμένες από τους Αμερικανούς. Μέσα από ένα δίκτυο δουλεμπόρων κατάφεραν και μετέφεραν στην Ευρώπη αυτούς, τους οποίους “έδιωχναν” από τις πατρίδες τους …Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Τους “ξεφορτώνονταν” από εκεί που δεν τους ήθελαν και τους “φόρτωναν” εκεί όπου θα μπορούσαν να τους γίνουν “χρήσιμοι”. Τους έδιωχναν από εκεί που τα αστικά χαρακτηριστικά τους τούς ήταν ενοχλητικά και τους έστελναν εκεί όπου τα ίδια χαρακτηριστικά τούς βόλευαν, γιατί “άνοιγαν” ευκολότερα τις ευρωπαϊκές πόρτες. Μιλάμε για τραγικές περιπτώσεις. Ανεπιθύμητοι παντού. Στις πατρίδες τους δεν “χωρούν”, στην Ευρώπη “περισσεύουν”. Δυστυχώς. 


Με αυτόν τον τρόπο οι Αμερικανοί κατέστρεψαν ολόκληρες κοινωνικές τάξεις, χωρίς να τις έχουν καν “απέναντί” τους. Μετέτρεψαν τους εχθρούς τους σε απόλυτα εξαρτώμενους από τους ίδιους. Αυτούς, του οποίους θεωρούσαν ανεπιθύμητους στις πατρίδες τους, τους έκαναν χρήσιμους στην Ευρώπη. Σαν τους φυγάδες τροτσκιστές, που στη Ρωσία ήταν εχθροί του κομμουνισμού και στη Δύση κομμουνιστές. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους αστίζοντες φυγάδες του Ισλάμ. Τα αστικά τους χαρακτηριστικά τούς έκαναν εύκολους στον χειρισμό τους και ταυτόχρονα η θρησκεία τους τούς διαφοροποιούσε μόνιμα από τους γηγενείς, ώστε να μην “ενσωματώνονται” στην κοινωνία. Τους κρατούν σε μόνιμη “ομηρία”, εκμεταλλευόμενοι τους φόβους τους απέναντι στους γηγενείς. Μια τεράστια μάζα, η οποία στην κυριολεξία ελέγχεται απόλυτα από τις “δουλεμπορικές” ΜΚΟ. 

Μαζί μ’ αυτούς μπόρεσαν και μπήκαν στα κράτη πραγματικά ισλαμικά κτήνη …Ό,τι χειρότερο έχουν να επιδείξουν οι ισλαμικές κοινωνίες …Ό,τι χειρότερο είχαν οι παρακρατικοί μηχανισμοί των εθνικοσοσιαλιστών δικτατόρων. Τα πρωτοπαλίκαρα του Σαντάμ, του Καντάφι ή του Μπεν Άλι κάπου στην Ευρώπη βρίσκονται τώρα, παριστάνοντας τους μετανάστες. Εξασφάλισαν την ατιμωρησία για τα εγκλήματά τους στις πατρίδες τους και ανέλαβαν νέες αποστολές στο εξωτερικό. Όλοι όσοι έμεναν “άνεργοι” από τις μεγάλες αλλαγές στον ισλαμικό χώρο, στο πρόσωπο των Αμερικανών βρήκαν νέα αφεντικά. Έτοιμους εκπαιδευμένους και αδίστακτους τους βρήκαν οι Αμερικανοί. Όλοι τους με “βαριά” βιογραφικά. Δολοφονίες, παρακολουθήσεις, εκβιασμούς αντικαθεστωτικών, βιασμούς κλπ..


Μέρος του παρακράτους του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, της Τυνησίας, του Μαρόκου είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα πρωτοστατούν στις προβοκάτσιες στην Ευρώπη και παριστάνουν τους φτωχούς μετανάστες. Βάζουν τους φανατικούς και τους γραφικούς μπροστά, για να βλέπουμε τις “καθυστερημένες” φάτσες τους και αυτοί κάνουν τις ομάδες περιφρούρησης …Τις σκληρές, οπλισμένες και αδίστακτες ομάδες περιφρούρησης. Ούτε ένας από αυτούς δεν έχει εργαστεί πουθενά. Οι προβοκάτσιες και οι διαμαρτυρίες ήταν η δουλειά τους. Από τον σωματότυπό τους το καταλαβαίνεις. Φαίνεται ο σωματότυπος του κουρασμένου, του φτωχού και του πεινασμένου. Τέτοιους σωματότυπους έχουν αυτοί, οι οποίοι βρίσκονται συνήθως δολοφονημένοι από τους ομοεθνείς τους. Οι υπόλοιποι είναι καρδαμωμένοι …Όπως το κτήνος της Πάρου, που κακοποίησε σε θανάσιμο βαθμό τη μικρή Μυρτώ. 


Αυτοί όλοι αναμίχθηκαν με τα πλήθη των μεταναστών και τα ακολούθησαν στους προορισμούς τους. Πήγαιναν “πακέτο” δηλαδή οι φουκαράδες ―οι οποίοι μετακινούνταν από τη φτώχεια και τους διωγμούς των φανατικών― με τους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι χρηματοδοτούνταν από τις ΜΚΟ των Αμερικανών. “Πακέτο” πήγαιναν τα “κοπάδια” μαζί με τους “σκύλους”, οι οποίοι τα κατεύθυναν εκεί όπου ήθελαν τα “αφεντικά”. Το κέρδος ήταν διπλό για τις δοτές ηγεσίες των ισλαμικών κρατών στα οποία ανήκαν. “Ξεφορτώνονταν” τους μορφωμένους αστίζοντες αντικαθεστωτικούς και ταυτόχρονα “εξυπηρετούσαν” επ’ αμοιβή με πράκτορές τους τον αμερικανικό σχεδιασμό. 




Η μεθόδευση. 
Από τον πόλεμο του Ιράκ …μέχρι τη σφαγή στη Συρία. 
Οι δύο πόλεμοι των Μπους. 


Όλα αυτά όμως δεν μπορούσαν να γίνουν χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία. Δεν μπορούσαν οι Αμερικανοί, επειδή απλά τους βόλευε, να μετακινήσουν ισλαμικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη. Δεν μπορούσαν οι Αμερικανοί να προκαλέσουν μέσα στις ισλαμικές κοινωνίες “φυγόκεντρες” τάσεις, οι οποίες θα απωθούσαν μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους εκτός των χωρών τους. Έπρεπε να προκαλέσουν προβλήματα, τα οποία θα δημιουργούσαν με τη σειρά τους ανθρωπιστική κρίση, την οποία θα εκμεταλλεύονταν. Να προκαλέσουν εσωτερικές κοινωνικές εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις, οι οποίες θα ανάγκαζαν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, για να “πλημμυρίσουν” τη χριστιανική Δύση. 


Δεν μπορείς δηλαδή να δημιουργήσεις “κύμα” μεταναστών, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι τόσο μεγάλο, που να τους “ξηλώνει” από την πατρίδα τους. Η πρακτική ήταν μία και μοναδική …Ο πόλεμος. Όπου έκαναν πόλεμο ή απλή στρατιωτική επέμβαση, δημιούργησαν εμφυλιοπολεμικές συνθήκες και “κύματα” μεταναστών. Ξεκινώντας από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, σήμερα έχουν γενικεύσει την αναταραχή. Χιλιάδες νέους πρόσφυγες δημιούργησαν στην Τυνησία, στη Λιβύη ή την Αίγυπτο. 200.000 πρόσφυγες περιμένουν αυτές τις ημέρες να δημιουργηθούν από το πρόβλημα με τη Συρία. Όλοι αυτοί κάπου θα πάνε, αν φύγουν από την πατρίδα τους. Πού θα πάνε; Όπου αποφασίσουν οι Αμερικανοί. Όπου τους στείλουν “πακέτο” οι ΜΚΟ και οι δουλέμποροι. 


…Κατά κύριο λόγο στην Ευρώπη, εφόσον εκεί υπάρχει “ανάγκη” για τον αμερικανικό σχεδιασμό …Υπάρχει υποδομή να τους υποδεχθεί …Τα παλιά κομμουνιστικά κόμματα και οι “ευαίσθητοι” αριστεροί με τις μεγάλες “τσέπες”. Εκεί θα τους πάνε υπό την ποιμενική “καθοδήγηση” των παλιών παρακρατικών της Μέσης Ανατολής …Εκείνων των συνεργατών τους, που κάνουν πλέον “θητεία” και στην Ευρώπη. Αυτοί, οι οποίοι δήθεν από φανατισμό τα “σπάνε” στην Ευρώπη, είναι οι ίδιοι που στις πατρίδες τους κατηγορούνται για δωσιλογισμό υπέρ των Αμερικανών. Αυτοί, οι οποίοι για αστείους λόγους πηγαίνουν τα κράτη στα Διεθνή Δικαστήρια για παραβίαση δικαιωμάτων, είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούν στα λιντσαρίσματα και τους λιθοβολισμούς των “διαφορετικών” και των “απίστων” στις χώρες τους. 


Αυτοί έχουν ως “εργασία” τους να παριστάνουν τους πεινασμένους κακομοίρηδες στα γκέτο των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Αυτοί έχουν ως “εργασία” τους να γίνονται οι “σύνδεσμοι” των φουκαράδων με τους μεγαλοδικηγόρους των ΜΚΟ ή τις παρακρατικές οργανώσεις που τους κηδεμονεύουν. Συγκοινωνούντα “δοχεία” είναι όλες αυτές οι παραοργανώσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα παριστάνουν τους φανατικούς ισλαμιστές, ήταν οι φανατικοί παρακρατικοί των κοσμικών εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων, που βασάνιζαν τους ισλαμιστές. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι τους ονομάζουν Ισλαμοναζί. Ακριβώς αυτός ο όρος είναι που τους περιγράφει. Είναι οι πρώην παρακρατικοί όλων των εθνικοσοσιαλιστών “πατερούληδων” της Μέσης Ανατολής και όχι μόνον. Απλά κάποτε τους τάιζαν οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών τους, ενώ σήμερα τους ταίζουν οι Αμερικανοί με τα ναρκωπετρελαιοδόλαρα. 


Για να δώσουν λοιπόν οι Αμερικανοί στο Ισλάμ τα χαρακτηριστικά που τους βόλευαν, του κήρυξαν τον πόλεμο. Έκαναν πόλεμο όχι εναντίον του πραγματικού τους στόχου, αλλά εναντίον κάποιου, ο οποίος θα τους επέτρεπε να κατακτήσουν τους πραγματικούς τους στόχους. Έκαναν πόλεμο εναντίον κάποιου όχι για να τον νικήσουν, αλλά για να τον αλλάξουν, προκειμένου η αλλαγή να τους χρησιμεύσει ως “φόβητρο”. Χτύπησαν δηλαδή κάποιον για να τον θυμώσουν και στη συνέχεια να τον εμφανίσουν ως εχθρό, ώστε να “κατακτήσουν” τους φοβισμένους. Χτύπησαν το Ισλάμ, ώστε να αντιδράσει ενστικτωδώς, για να το εκμεταλλευτούν στη Δύση. Με μια στρατιωτική “βουκέντρα” χτύπησαν το τεράστιο ισλαμικό “βόδι” στο “μπούτι” του Ιράκ, για να το κάνουν απειλητικό για όποιους βρίσκονται γύρω του. 

Ένα τέτοιο “καθοδηγητικό” χτύπημα ήταν ο πρώτος πόλεμος εναντίον του Ιράκ, τον οποίο εξαπέλυσε ο Μπους ο πρεσβύτερος. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σοφία, για να το καταλάβει κάποιος αυτό. Οι Αμερικανοί έκαναν εκείνον τον πόλεμο για λόγους άσχετους με τους προφανείς. Ας σκεφτεί κάποιος την περίπτωση του ίδιου του Σαντάμ Χουσείν …Άνθρωπος των Αμερικανών ήταν ο Σαντάμ …Ό,τι του ζητούσαν οι ΗΠΑ, το έκανε. Οι ΗΠΑ τον προμήθευαν με όπλα. Οι ΗΠΑ τον βοήθησαν να γίνει δικτάτορας. Ο Σαντάμ δεν ήταν το πρόβλημά τους. Το πρόβλημά τους ήταν το Ιράκ και όχι ο ηγέτης του …Το εθνικοσοσιαλιστικό Ιράκ, το οποίο είχε αστικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους Σουνίτες και υπηρετώντας τα εθνικά του συμφέροντα, λειτουργούσε ως συμβατικό εθνικό κράτος.


Αυτό το συμβατικό κράτος ήθελαν να καταστρέψουν. Σε αυτό το Ιράκ κήρυξαν τον πόλεμο, προκειμένου να του αλλοιώσουν την ανεπιθύμητη κοινωνική σύνθεση. Γιατί; Γιατί δεν ήθελαν συμβατικά κράτη στον χώρο του Ισλάμ. Έκαναν αυτό, το οποίο είπαμε παραπάνω. Έπρεπε ν’ αρχίσουν το “ξήλωμα” της “δομής”, που μαζί με τους Σοβιετικούς δημιούργησαν στον χώρο της Μέσης Ανατολής και ξεκίνησαν από ένα από τα πιο χαρακτηριστικά “κοσμικά” κράτη. Ξεκίνησαν από εκεί, για να δημιουργήσουν το πρώτο μεγάλο “κύμα” μεταναστών προς τη Δύση. Ενίσχυσαν πολιτικά τους πολυπληθείς και φανατικούς Σιίτες απέναντι στους καθεστωτικούς και αστίζοντες Σουνίτες. Δημιούργησαν μια εμφυλιοπολεμική “πληγή”, που την έλεγχαν απόλυτα. Έβαλαν πρώτα τον Σαντάμ να κάνει έναν πόλεμο εναντίον του σιιτικού Ιράν, ώστε ν’ αναπτυχθεί το εσωτερικό μίσος και μετά τον έφεραν στη δυσμενή θέση να ασκεί βία εναντίον τους, προκειμένου να μην τον ανατρέψουν. 

Η εσωτερική προβληματικότητα του Ιράκ δημιούργησε το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη. Από εκεί και πέρα οι Αμερικανοί απλά θα περίμεναν να “ωριμάσουν” οι συνθήκες. Το ενδοϊρακινό “μίσος” θα τροφοδοτούσε το μεταναστευτικό “ρεύμα” και αυτό θα “ωρίμαζε” τις κατάστασεις και θα παρέσερνε κι άλλους στη μετανάστευση. Μόνον όταν θα κατάφερναν να δημιουργήσουν την “πέμπτη φάλαγγα” στη Δύση θα ξεκινούσαν το γενικό “γκρέμισμα” των εθνικών συνόρων μέσα στο Ισλάμ …Αυτό, δηλαδή, το οποίο σήμερα ονομάζουμε “Αραβική Άνοιξη” και δεν κατανοούμε την ουσία του. Μόνον αν προλάβαιναν να δημιουργήσουν “υποδομή” στη Δύση, θα ξεκινούσαν να γκρεμίζουν τα “εθνικά” σύνορα, για να δώσουν “απειλητική” μορφή στο Ισλάμ …Να δημιουργήσουν μια “ευμετάβλητη” μάζα ισλαμιστών, η οποία θα ελεγχόταν από τις πιο φανατικές της ηγεσίες και θα τρόμαζε τη Δύση.


Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό, το οποίο θα πούμε, είναι ιδιαίτερα σημαντικό και θα τον βοηθήσει στην κατανόηση του θέματος. Οι δύο πόλεμοι των Μπους, παρ’ όλο που ήταν εναντίον του ίδιου αντιπάλου, ήταν διαφορετικοί. 



Ο πρώτος πόλεμος του πατέρα Μπους είχε ως στόχο ν’ “ανοίξει” τους διαδρόμους για τη μαζική “μετακίνηση” ισλαμιστών στην Ευρώπη …Για ν’ “ανοίξει” ο δρόμος και να δημιουργηθεί η βάση ενός μεγάλου πληθυσμού, ο οποίος θα μπορούσε —ακόμα και εν αγνοία του— να απειλεί ως θρησκευτική μειονότητα τις χριστιανικές κοινωνίες …Να υπάρχει μια βάση, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει —ή τουλάχιστον να απειλεί ότι θα λειτουργήσει— ως “πέμπτη φάλαγγα”. 

Η στόχευση αφορούσε το Ιράκ, γιατί ο δικτάτοράς του ήταν η πιο εύκολη περίπτωση για τη “δαιμονοποίησή” του και η αστική του τάξη ήταν ήδη από τις πιο οργανωμένες στο Ισλάμ και ως εκ τούτου από τις πιο ενοχλητικές. Επιπλέον, ήταν ένα πείραμα σε έναν ασφαλή χρόνο. Αν πετύχαιναν στο Ιράκ, θα μπορούσαν να πετύχουν παντού. 


Αν, δηλαδή, προσπαθούσαμε να παραλληλίσουμε την επέμβαση του Μπους στο Ισλάμ με κάτι, το οποίο αφορά τη Σοβιετική Ένωση του προηγούμενου σχεδιασμού, θα λέγαμε ότι η επέμβαση εκείνη ήταν σαν τον πόλεμο της Ρωσίας με τους Γερμανούς, που την εξασθένισε σε βαθμό τέτοιο, που να επιτρέψει την “Οκτωβριανή Επανάσταση”. Ένας πόλεμος με εξωτερικό εχθρό, ο οποίος προκάλεσε πείνα και συνέβαλε στην έκρηξη του εμφυλίου. Αυτό ακριβώς ήταν και ο πρώτος πόλεμος εναντίον του Ιράκ …Ήταν η επέμβαση εκείνη, η οποία δημιουργούσε το πρώτο “κύτταρο” της νέας ισλαμικής πραγματικότητας. Με την επέμβαση στο Ιράκ δημιουργήθηκε εκεί ο βασικός “σπόρος” μιας κατάστασης αλληλοσπαραγμού, που θα γενικευόταν στη συνέχεια. 


Με την επέμβαση στο Ιράκ δημιουργήθηκε το ισλαμικό “πρότυπο”, το οποίο ήθελαν οι Αμερικανοί να δημιουργήσουν. Δημιούργησαν την “εφαρμογή”, που ήθελαν να κάνουν “τυφλοσούρτη”, για να την εφαρμόσουν κάποτε και στα άλλα κράτη. Φέρνοντας τον Σαντάμ αντιμέτωπο με τον λαό του, στόχο είχαν να καταστρέψουν την αστική τάξη, η οποία τον στήριζε. Με το εξοντωτικό εμπάργκο, που επέβαλαν στο Ιράκ —και την πείνα που ακολούθησε—, αναπτύχθηκε το μίσος εναντίον της. Μίσος των φτωχών φανατικών απέναντι στους πλούσιους, οι οποίοι έβρισκαν τον τρόπο να επιβιώνουν ευκολότερα. Την συνέδεσαν αυτήν την τάξη με το καθεστώς, στοχοποιώντάς την και την έφεραν αντιμέτωπη σε εμφυλιοπολεμική ένταση με τη μεγάλη μάζα των σιϊτών “ευσεβών”. Αυτό το κοινωνικά διχασμένο Ιράκ ήταν το πραγματικό ζητούμενο του πρώτου πολέμου. 

Ο δεύτερος πόλεμος του γιου Μπους ήταν απολύτως διαφορετικός με απολύτως διαφορετικούς στόχους. Ο δεύτερος πόλεμος του Ιράκ ήταν όμοιος με τον Πόλεμο της Κορέας. Αφού με τον πρώτο πόλεμο δημιούργησαν το “μοντέλο” μιας αυτοκρατορίας, το αμέσως επόμενο πράγμα ήταν να μεταλλάξουν ολόκληρη την επικράτειά της και να την “κλείσουν”, με στόχο να την ισχυροποιήσουν. Με εκείνον τον πόλεμο οι ΗΠΑ επισημοποιούσαν πλέον την “Ψυχροπολεμική Εποχή” μεταξύ των χριστιανών και των ισλαμιστών. Ενεργοποιούσαν ένστικτα και “μεταμόρφωναν” τους μουσουλμανικούς εχθρούς της Ευρώπης σε “δυνάμει” ύποπτους. Δημιουργούσαν μέσα στις κοινωνίες την καχυποψία και τον φόβο, ο οποίος υπήρχε πριν για τους κομμουνιστές.


…Ό,τι έγινε και στον προηγούμενο σχεδιασμό. Μόλις “φτιάχτηκαν” οι δύο “συνέταιροι” της Γιάλτας και σταθεροποιήθηκαν στους χώρους τους, έγιναν “εχθροί”. Προκάλεσαν τον πόλεμο στην Κορέα, για να “σφραγίσουν” τις αυτοκρατορίες τους. Οι συνέταιροι Τρούμαν και Στάλιν έπαιξαν μια “παράσταση”, η οποία τους επέτρεψε να γίνουν μονοκράτορες στους δικούς τους “κόσμους”. Κάτι ανάλογο έγινε με τον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ. Όπως η διχασμένη Κορέα έγινε η αιτία να δημιουργηθεί το “σιδηρούν παραπέτασμα”, έτσι και το διχασμένο Ιράκ έγινε η αιτία να δημιουργηθεί “τείχος” καχυποψίας και μίσους μεταξύ των δύο θρησκειών. Ο Μπους τζούνιορ κήρυξε τον πόλεμο στο νέο Ισλάμ που ο πατέρας του δημιούργησε και μέσα από αυτήν την πράξη του “έκλεισε” ο σχεδιασμός. 


Αυτό το έκαναν οι Αμερικανοί, για να δημιουργήσουν έστω και μονομερώς το ψυχροπολεμικό κλίμα, ώστε κανένας από τη μία “στάνη” να μην επικοινωνεί με τους άλλους της απέναντι “στάνης”. Έβαλαν απέναντί τους μια δήθεν Αλ Κάιντα να παπαρολογεί και αυτή υποτίθεται αντιπροσώπευε το νέο Ισλάμ. Με τον πιο επίσημο τρόπο “ανακοινώνονταν” πλέον —πρωτίστως στους Ευρωπαίους και δευτερευόντως στους Αμερικανούς— ότι υπάρχει κίνδυνος της Δημοκρατίας από το Ισλάμ. Ένας κίνδυνος, που, λόγω της Αλ Κάιντα, δεν βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά βρίσκεται εντός των τειχών. Οι λαοί της Ευρώπης σε αυτήν την περίπτωση θα είχαν “ανάγκη” τις ΗΠΑ, γιατί μόνον αυτές είχαν τη δύναμη —αλλά και την τεχνογνωσία— να “δαμάσουν” τον εχθρό. Αυτές είχαν τις πληροφορίες, για να ελέγξουν την “πέμπτη φάλαγγα”, αλλά και τη δύναμη να απειλούν τη “μητέρα” τους. 

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ιδιαιτερότητα αυτού του πολέμου. Για να “αποδείξουν” στους λαούς ότι κινδυνεύουν από εχθρό εντός των τειχών, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου. Έδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο —και βέβαια και στους Ευρωπαίους— πόσο “κοντά” βρίσκεται στη μαζική “τραγωδία” με μια “πέμπτη φάλαγγα” να δρα ανεξέλεγκτα εντός των κρατών τους. Τα χτυπήματα τα οποία ακολούθησαν στο Λονδίνο ή στη Μαδρίτη ήταν απλά για να “πειστούν” ακόμα και οι πιο δύσπιστοι ότι υπάρχει “οργανωμένο” σχέδιο “ισλαμοποίησης” της Ευρώπης ακόμα και με τη βία. Όπως οι “κρυπτοκομμουνισταί” απειλούσαν την ελευθερία της Ευρώπης, έτσι θα γινόταν και με τους “κρυπτοϊσλαμιστές”.


…Νέα φάμπρικα για τους χαφιέδες και τους πράκτορες των ΗΠΑ. Όλες οι χώρες θα άνοιγαν τις υπηρεσίες τους, για να “συνεργαστούν” με τον ίδιο “προστάτη”, ο οποίος απέκτησε νέα ειδικότητα …Οι παλιοί προστάτες της ίδιας δημοκρατίας σε νέα κόλπα με νέους αντιπάλους …Μιλάμε για “δούλεμα”. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός στο επίπεδο που ικανοποιούσε τους εμπνευστές του, τα πράγματα έπρεπε να εξελιχθούν άρδην. Το Ισλάμ έπρεπε να ομογενοποιηθεί πλήρως. Με τη “σφράγισή” του προετοιμάστηκε ο δρόμος για την “ομογενοποίησή” του. Από τη στιγμή που ο κόσμος δεν λειτουργεί σαν ομάδα κρατών και λειτουργεί ως “μπλοκ” κρατών, είναι εύκολο το κάθε “μπλοκ” ν’ ακολουθήσει τη δική του πολιτική. 


Αυτό ακριβώς είναι το αντικείμενο της δήθεν “Αραβικής Άνοιξης” …Εκκαθαρίσεις των απίστων …Εκκαθαρίσεις των αστικών τάξεων, οι οποίες έχουν χαρακτηριστικά και συνήθειες ανεπιθύμητες στην αυτοκρατορία της “οργής”. Μιλάμε για κοινωνικό έγκλημα, το οποίο θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αυτήν τη στιγμή στη Μέση Ανατολή γίνεται μια βίαιη κοινωνική εκκαθάριση. Γίνεται μια βίαιη επιχείρηση, η οποία μοιάζει με εθνοκάθαρση και απλά δεν έχει ως κριτήριο την εθνική καταγωγή …Μια “αστοκάθαρση”, που στόχο έχει ανθρώπους, οι οποίοι είναι διαφορετικοί από τους φανατικούς …Στόχο έχει ανθρώπους γι’ αυτά που νιώθουν, τρώνε ή φοράνε. Εχθροί έγιναν άνθρωποι γι’ αυτά που σπούδασαν, που ταξίδευσαν ή γι’ αυτά που αγάπησαν. Μια τρομερή “αποψίλωση” όλου του μορφωμένου έμψυχου δυναμικού της Μέσης Ανατολής …Όλου εκείνου του ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο θα έδινε ηρεμία και άρα “αδράνεια” στο Ισλάμ. 


Όπως έκανε ο Στάλιν εις βάρος των αστικών τάξεων των ευρωπαϊκών χωρών του Ανατολικού Μπλοκ …Ένα τεράστιο έγκλημα, το οποίο ξεκίνησε με τη μεγάλη σφαγή της “καρδιάς” της αστικής τάξης της Πολωνίας …Το έγκλημα του Κατύν, το οποίο άφησε πίσω του ένα κοινωνικό κενό, το οποίο ακόμα και σήμερα δεν μπορεί ν’ αναπληρώσει η Πολωνία. Στη συνέχεια ακολούθησαν και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί του Ανατολικού Μπλοκ, προκειμένου να εξουδετερωθούν όλοι εκείνοι, οι οποίοι δεν έβλεπαν τον Στάλιν σαν “θεό” τους …Προκειμένου να επιβιώσουν μόνον οι κομματικοί τενεκέδες και οι αγράμματοι και φοβισμένοι προλετάριοι. Το έγκλημα του “Κατύν” ήταν ο πρώτος πόλεμος του Ιράκ και τώρα απλά γίνονται οι εκκαθαρίσεις του “Μπλοκ” …Η Λιβύη ήταν μια άλλη “Ουγγαρία” …Η Συρία είναι μια άλλη “Τσεχοσλοβακία”. 


Στόχος των Αμερικανών είναι η “αφγανοποίηση” της Μέσης Ανατολής. Θέλουν να μεταφέρουν την “εφαρμογή” του Αφγανιστάν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Θέλουν μια απολύτως φανατισμένη κοινωνία σε μια διαρκή εμπόλεμη εμφυλιοπολεμική ένταση, που να μην την αφήνει να ησυχάζει. Θέλουν να εξαφανίσουν τους μορφωμένους, οι οποίοι θα τους δημιουργήσουν προβλήματα. Θέλουν να τους τρομοκρατήσουν και να τους αναγκάσουν να “κρυφτούν” πίσω από μπούργκες και τις κελεμπίες, για να μην διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους. Στόχος τους είναι να διατηρούν την ισλαμική κοινωνία με ενεργοποιημένα τα ένστικτά της, προκειμένου να λειτουργεί σαν “φόβητρο” για τους “απέναντι”. Μια κοινωνία “φανατικών”, που δεν γνωρίζεις αν σε πλησιάζουν για να σε χαιρετήσουν ή να σε ανατινάξουν. 


Σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχει —είτε εκούσια είτε ακούσια— και το Ιράν. Δεν ξέρουμε δηλαδή αν οι ηγέτες του είναι “στημένοι”, αλλά το βέβαιον είναι ότι βολεύονται με το ν’ αναγορευτούν “αντίπαλοι” ολόκληρης της Δύσης …Βολεύονται με το ν’ αντιμετωπίζονται σαν οι “εκφραστές” της οργανωμένης δύναμης του Ισλάμ. Δόξα αυτοκρατορίας —έστω και χωρίς τις “επαρχίες”— απολαμβάνει το Ιράν σαν “εκφραστής” του οργανωμένου και οπλισμένου Ισλάμ. Οι απειλές πολέμου από την πλευρά των Αμερικανών ή των Ισραηλινών εναντίον του είναι μέσα στο παιχνίδι που ευνοούν καί τις δύο πλευρές. Παίρνουν “θέσεις” οι “πρωταγωνιστές”, για ν’ αρχίσει η “παράσταση”. Υποχρεωτική είναι η “παράσταση”, εφόσον χωρίς το Ιράν ένα διαλυμένο και άμορφο Ισλάμ δεν θα μπορούσε να είναι ένας “εχθρός”, ο οποίος θα συμμετείχε σε ένα παιχνίδι απειλών με την Υπερδύναμη. 


Χωρίς το Ιράν δεν θα είχαν “νόημα” τα αεροπλάνα, οι πύραυλοι ή οι στόλοι του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Δεν μπορείς να είσαι Υπερδύναμη και να απειλείς στρατιωτικά ανοργάνωτους όχλους, οι οποίοι ωρύονται στους δρόμους και πετάνε παπούτσια και κατάρες. Χρήσιμη ήταν η ισοπέδωση των κρατικών δομών του Ισλάμ, αλλά έπρεπε να υπάρχει έστω και ένα κρατικό σύστημα ισχυρό πολιτικά και στρατιωτικά, ώστε αυτό να αναλάβει να εκφράσει την ισλαμική απειλή …Αυτό να αναλάβει να δώσει την τρομακτική εικόνα του Ισλάμ στο παγκόσμιο κοινό …Αυτό να αναλάβει να απειλεί με τα “πυρηνικά” ολόκληρη τη Δύση, η οποία “προστατεύεται” με σιδηρά “πυγμή” από τις ΗΠΑ. Αυτόν τον ρόλο παίζει το Ιράν …Τον ρόλο του “συντονιστή” μιας αχανούς, ανοργάνωτης και απειλητικής κοινωνίας φανατικών. 


Αυτό είναι το ζητούμενο του “Αφγανικού Χειμώνα”, που θέλει να παριστάνει την “Άνοιξη”. Θέλουν να γυρίσουν τη μωαμεθανική κοινωνία πίσω στη θρησκευτική κοινωνική διαχείριση. Εκεί όπου δεν υπάρχει κράτος δικαίου, αλλά θεοκρατία. Να γυρίσουν την οικονομία του Ισλάμ στις εποχές που αυτή λειτουργούσε με τους κανόνες του Μεσαίωνα …Μια οικονομία πρωτόγονη, όπου τις αποφάσεις θα τις παίρνουν οι “σοφοί” γέροντες …Μια Δικαιοσύνη πρωτόγονη, όπου τις αποφάσεις θα τις παίρνουν οι “φωτισμένοι” μουλάδες. Γι’ αυτόν τον λόγο μεθοδεύουν κοινωνικές εκκαθαρίσεις. Για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να καταστραφούν οι “μνήμες” των λαών …Θα πρέπει να καταστραφεί η πανισλαμική αστική τάξη, η οποία καλώς ή κακώς δημιουργήθηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια. 


Αυτή η αστική τάξη είναι ο στόχος τους …Η μορφωμένη με τα δυτικά πρότυπα αστική τάξη τού κάθε εθνικοσοσιαλιστικού κράτους …Η τάξη αυτή, η οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια ζούσε σε συνθήκες όμοιες με τις ευρωπαϊκές …Η τάξη αυτή, η οποία γνωρίζει από μοντέρνα οικονομία, αλλά και από Δικαιοσύνη, που ασκείται από επαγγελματίες και όχι από “φωτισμένους” ιερείς …Η τάξη αυτή, που στέλνει τα παιδιά της σε μοντέρνα σχολεία να τα διδάξουν μορφωμένοι δάσκαλοι και όχι στους μεντρεσέδες, για να τα περιλάβουν αγράμματοι φανατικοί μουλάδες, οι οποίοι το μόνο που γνωρίζουν είναι η αποστήθιση του Κορανίου …Η τάξη αυτή, που, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά της, τα στέλνει στον γιατρό και όχι στον μουφτή …Η τάξη αυτή, που κάθεται σε καρέκλες και τρώει σε τραπέζια και όχι στα γόνατα σαν να είναι στη μέση της ερήμου. 


Η τάξη αυτή ήταν ανεπιθύμητη από τους Αμερικανούς και τους φανατικούς μουλάδες. Ήταν ανεπιθύμητη από τους “εμπόρους” και τους “παραγωγούς” του θρησκευτικού μίσους. Ήταν ανεπιθύμητη, γιατί δεν “κλείνεται” μακριά από τον κόσμο, αλλά “ανοίγεται” σ’ αυτόν …Δεν μισεί τον κόσμο, αλλά τον αγαπά και θέλει να ζήσει μαζί του και να μάθει από αυτόν. Όμως, το χειρότερο ήταν ότι αυτή η τάξη δεν φανατίζεται εύκολα και δεν υπακούει στους μουλάδες. Για την τάξη αυτήν θέλουν σε πρώτη φάση την οικονομική της καταστροφή, αποσυνδέοντάς την από την εξουσία και σε δεύτερη φάση θέλουν να την υποτάξουν στα ιερατεία …Ό,τι ακριβώς έκαναν στο Αφγανιστάν, για το οποίο να σημειώσουμε ότι πριν από τη “σωτηρία” του από τους Αμερικανούς και τους Ταλιμπάν είχε την πιο ανεπτυγμένη, μορφωμένη και προοδευτική κοινωνία στο σύνολο του ισλαμικού κόσμου. Γυναίκες, που σήμερα φοράνε μπούργκα και φαίνονται μόνον τα μάτια τους, μεγάλωσαν σαν Ευρωπαίες. 


Όταν λοιπόν οι Αμερικανοί βλέπουν τι “κατάφεραν” στο Αφγανιστάν, εύκολα νομίζουν ότι η “εφαρμογή” αυτή μπορεί να μεταφερθεί σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Εδώ θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης για το πόσο λογικό είναι να το θεωρούν αυτό, εφόσον θεωρούμε ότι με τις πράξεις τους ωθούν τους πληθυσμούς στα χέρια των φανατικών και των μουλάδων, τους οποίους τους μισούν στην κυριολεξία. Αυτό είναι το λεπτό σημείο. Οι Αμερικανοί θα αφήσουν τους λαούς και τις κοινωνίες στα χέρια των μουλάδων, αλλά για τους εαυτούς τους θα κρατήσουν τον έλεγχο του συνόλου των στελεχών των παρακρατικών των εθνικοσοσιαλιστικών καθεστώτων. 


…Θα τους “κληρονομήσουν”, όπως “κληρονόμησαν” τους Ναζί στη Γερμανία, τους Ουστάζι στην Κροατία ή τους βενιζελικούς εθνικοσοσιαλιστές στην Ελλάδα. Θα τους βάλουν πίσω από τους μουλάδες να κατευθύνουν τις φανατισμένες μάζες εναντίον τεχνητών εχθρών, όπως στον ελληνικό Εμφύλιο έβαλαν τους δωσίλογους πίσω από τους εθνικιστές να κυνηγάνε τους φουκαράδες …Δοκιμασμένες εφαρμογές. Με αυτούς τους εγκληματίες “συνομιλεί” η Κλίντον και αυτούς ενθαρρύνει να “ρίχνουν” τα καθεστώτα το ένα μετά το άλλο. 


Με τη γνώση όλων αυτών μπορεί να εξηγήσει κάποιος και τα συμβαίνοντα στα ευρωπαϊκά κράτη. Μπορεί να εξηγήσει, για παράδειγμα, τα παράδοξα που αφορούν το ΚΚΕ …Να εξηγήσει το πώς αυτό εξακολουθεί να επιβιώνει, ενώ η Σοβιετική Ένωση “έπεσε” …Μπορεί να εξηγήσει τον λόγο που επιβιώνει μια “αντιπροσωπεία”, την ώρα που έχει κλείσει το “εργοστάσιο”. Προφανώς το ΚΚΕ παρίστανε την “αντιπροσωπεία” των Σοβιετικών, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε τους Αμερικανούς. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν το πειράζει κανένας. Κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά του και τα σκάνδαλά του. 


Όμως, εκτός από όλα αυτά μπορεί να ερμηνεύσει και τις πολιτικές του. Γιατί σε μια τόσο απελπιστική για τον λαό κατάσταση εμφανίζεται το ΚΚΕ με τόση μεγάλη συμπάθεια υπέρ των λαθρομεταναστών; Στην εποχή που ο ελληνικός λαός μαστίζεται από μια πρωτοφανή ανεργία, πώς είναι δυνατόν το υποτίθεται κατ’ εξοχήν εργατικό κόμμα να υποστηρίζει αυτούς, οι οποίοι με την ύπαρξή τους ζημιώνουν μόνον την εργατική τάξη και κανέναν άλλο; Σε μια εποχή που ο κόσμος ολόκληρος απειλείται από τον θρησκευτικό φανατισμό, πώς είναι δυνατόν να συντάσσεται με τους φανατικούς ένα κόμμα, το οποίο επισήμως είναι άθεο; Όλα αυτά τα παράδοξα έχουν την εξήγησή τους. 


Αν γνωρίζει κάποιος όλα αυτά, τα οποία είπαμε στο κείμενο αυτό, δεν έχει απορίες γι’ αυτά που βλέπει. Χαφιεδομάγαζο των Αμερικανών είναι το ΚΚΕ και απλά παριστάνει το “εργατικό” κόμμα, γιατί εκεί το έβαλε το “αφεντικό”. Συνεργάζεται με τους φανατικούς ισλαμιστές, γιατί έχουν κοινούς στόχους και κοινά αφεντικά. Μισούν καί οι δύο φασιστικές ομάδες την αστική τάξη και λατρεύουν τα κοινά αφεντικά, που είναι οι Αμερικανοί. Η συνεργασία τους γι’ αυτόν τον λόγο είναι τέλεια. Είναι φανατικοί φασίστες, οι οποίοι μισούν οτιδήποτε είναι διαφορετικό από αυτούς και βέβαια θίγει τα κοινά αφεντικά τους …Έμπειροι στις προβοκάτσιες και στο να αφήνουν “υπονοούμενα” για “επαναστάσεις” και “πέμπτες φάλαγγες” …Έμπειροι στους χαφιεδισμούς, τα πρακτοριλίκια και τις εκκαθαρίσεις. 

Γι’ αυτόν τον λόγο τους βλέπουμε να πάνε “χέρι-χέρι” στην Ομόνοια. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε άθεους σταλινικούς να παρακολουθούν με “ευλάβεια” προσευχές σε δημόσιους χώρους. Τι ζήτησαν πρόσφατα οι φανατικοί ισλαμιστές της Αθήνας; Να δώσουν την “παράσταση” μπροστά στην αυλή των αφεντικών. Να πάνε μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία και να κάνουν “σώου”. Αυτό ποιος άλλος το κάνει; Ποιος είναι ο ειδικός αυτής της “παράστασης”; Ποιος ξέρει καλύτερα απ’ όλους τους Έλληνες τη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι την Αμερικανική Πρεσβεία; …Το ΚΚΕ φυσικά …Αυτό θα τους “πήγαινε” …Δεν υπήρχε πιθανότητα να χαθούν …Θα τους έπιανε από το χέρι η “αντιστασιακή” Παπαρήγα …Η μητέρα της αποφοίτου του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών.

Ήδη ο σχεδιασμός έχει αρχίσει να λειτουργεί. Πίεσαν και πιέζουν για να δημιουργούνται “κύματα” μεταναστών, αλλά τα τοποθετούν εκεί όπου τους βολεύει …Στα κράτη-”στόχους” τους …Στα κράτη που σήμερα λεηλατούνται από την αμερικανική Τάξη και τα δουλικά της …Στα κράτη της Μεσογείου …Στους λαούς που πρέπει ν’ ανεχθούν την αλλαγή “ιδιοκτησίας” της πατρίδας τους και δεν πρέπει να αντιδρούν …Στα κράτη που έπρεπε να τα “στριμώξουν”, για να μπορεί η δική τους Γερμανία να τα “κατασπαράξει” για λογαριασμό τους …Στα κράτη που έπρεπε να τα “αλυσοδέσουν” με διεθνείς συμφωνίες, προκειμένου να “φορτωθούν” το πρόβλημα και να μην μπορούν ν’ αντιδράσουν.


Γι’ αυτόν τον λόγο έγινε ο κανονισμός Δουβλίνο 2. Οι λαθρομετανάστες θα φεύγουν οργανωμένα από τις πατρίδες τους και μέσω των γνωστών κυκλωμάτων δουλεμπορίου θα “καθηλώνονται” στις χώρες που τους ενδιαφέρουν …Στις χώρες που πρέπει να τρομοκρατηθούν …Στις χώρες της Μεσογείου …Στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία και βεβαίως και στην Πορτογαλία. Σε αυτά τα κράτη “νοθεύονται” οι πληθυσμιακές τους συνθέσεις και απειλείται το μέλλον τους …Μακριά από τους δικούς τους …Την “παλιοπαρέα” των Ναζί …Την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Γερμανία ή τη Φιλανδία. 


…”Το Ισλάμ είναι κομμάτι της Γερμανίας”… δήλωσε το σταλινικό κτήνος με το όνομα Μέρκελ …Η παλιά χαφιές της Στάζι και συνάδερφος της Αλέκας. Γιατί το δήλωσε; Για να το ακούσουν οι απλοί Γερμανοί; Αυτούς ούτε καν που τους υπολογίζουν οι Σταλινοναζί, που κυβερνούν τη Γερμανία. Στρατιωτάκια είναι, οι οποίοι θα κάνουν ό,τι τους υποδείξουν. Αυτό το δήλωσε, για να το ακούσουν οι Έλληνες ή οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί. Αυτοί, οι οποίοι έχουν πραγματικό πρόβλημα με τους ισλαμιστές. Η Γερμανία δεν έχει πρόβλημα με το 3 %, που αντιπροσωπεύουν οι ισλαμιστές μέσα στην επικράτειά της και τους “χρησιμοποιεί”, για να κάνει πολιτική υπέρ των συμφερόντων της. Πρόβλημα έχει η Ελλάδα, όπου οι ισλαμιστές λαθρομετανάστες αντιπροσωπεύουν το 13% και “χρησιμοποιούνται” για να κάνουν οι άλλοι πολιτική εις βάρος της. Ένα πρόβλημα, το οποίο επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο με το “παιχνίδι” που κάποιοι παίζουν στη Θράκη. 


Αυτή η δήλωση της Μέρκελ ήταν καθαρά για “εξαγωγή” …Για να την ακούσουν οι Έλληνες και οι άλλοι μεσογειακοί λαοί. Το δήλωσε, για να καταλάβουν ότι οι ισλαμιστές δεν είναι μόνον “κομμάτι” της Γερμανίας, αλλά και της Ελλάδας και της Ιταλίας και της Ισπανίας …Να “ξεχάσουν” οι λαοί παλιούς τρόπους και μεθόδους αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος …Να ξεχάσουν τις “απελάσεις” και ό,τι άλλο μπορούν να σκέφτονται, προκειμένου να τους αποβάλουν από τις πατρίδες τους. Οι ισλαμιστές λαθρομετανάστες είναι “κομμάτι” του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και στα κράτη αυτά χρησιμοποιούνται ως έποικοι …Έποικοι σκληροί, απαιτητικοί και πολλές φορές βίαιοι. Θα φτάσουμε στο σημείο να γίνονται παρελάσεις επίδειξης δύναμης και μίσους, όπως κάνουν οι κατακτητές Προτεστάντες στην κατακτημένη καθολική Βόρεια Ιρλανδία. 


…Δοκιμασμένες τακτικές μέσα στους αιώνες. Πρέπει όλοι αυτοί οι λαοί να καθηλωθούν από τον φόβο …Να αισθάνονται ότι η “πέμπτη φάλαγγα” τους πολιορκεί …Να αισθάνονται ότι οι κοινωνικοί τους αντίπαλοι έχουν “πλάτες” μυστηριώδεις και ανίκητες …Να αισθάνονται ότι έχουν ανάγκη τη στήριξη των Αμερικανών, γιατί θα τους σφάξουν μέσα στα σπίτια τους …Να αισθάνονται ότι πρέπει να δώσουν ένα “μέρος” της Δημοκρατίας τους ή της εθνικής τους κυριαρχίας, προκειμένου να είναι ασφαλείς …Να αισθάνονται όπως τους υπέδειξε ο Γιωργάκης της σοσιαλιστικής διεθνούς, ο οποίος θα έδινε λίγο εθνικό έδαφος, προκειμένου να κοιμάται ήσυχος. 

Γι’ αυτόν τον λόγο ενθαρρύνεται από τους ιμπεριαλιστές και η “εισαγόμενη” εγκληματικότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο τούς πληρώνουν πανάκριβους δικηγόρους να υπερασπίζονται ακόμα και τα πιο απεχθή κτήνη. Όσο πιο θεαματικά, αιματηρά και βίαια είναι τα εγκλήματα των μεταναστών, τόσο πιο πολύ τους εξυπηρετούν στην τρομοκρατική τους προπαγάνδα. Οι γέροι, οι οποίοι γρονθοκοπούνται για μερικά ευρώ, οι γριές, οι οποίες σφάζονται στα σπίτια τους για την πενιχρή τους σύνταξη, οι μαθητές, οι οποίοι κακοποιούνται για ένα κινητό ή τα κοριτσάκια, που βιάζονται και σακατεύονται στις παραλίες, είναι “εκπαιδευτικά” παραδείγματα τρόμου. Δράστες, οι οποίοι διαφεύγουν της τιμωρίας τούς τρομάζουν ακόμα πιο πολύ …Ό,τι έκαναν οι σταλινικοί και οι Ναζί, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους αντιπάλους τους. 

Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρέπει να φαίνεται παράξενη η πρόσφατη έκθεση της ελληνικής αστυνομίας για την εγκληματικότητα. Η έκθεση αυτή, που θέλει το 50% της εγκληματικής δραστηριότητας στη χώρα να οφείλεται στους ξένους και άρα σε μια μειονότητα του 10 με 13%. Μια εγκληματική δραστηριότητα βαριάς μορφής, που όμοιά της δεν είχε ποτέ ένα μικρό και κλειστό εθνικό κράτος όπως η Ελλάδα. Μια δραστηριότητα, η οποία “παγώνει” τον πληθυσμό, αν σκεφτεί κανείς ότι “παράγει” διαρκώς θύματα. 34 Έλληνες έπεσαν νεκροί από επιθέσεις αλλοδαπών μέσα σε 7 μήνες. Αυτά είναι τα ζητούμενα της αμερικανικής πολιτικής. Κάθε φορά που θα ετοιμάζονται για τη λεηλασία ενός κράτους, θα πρέπει το θύμα τους να είναι καθηλωμένο στον τρόμο. 

Είναι τυχαίο που η “προσβολή” στον Μωάμεθ έγινε την ώρα που τα μεσογειακά κράτη θα έπρεπε να πάρουν αποφάσεις που ευνοούν την Νέα Τάξη; Είναι τυχαίο που έγινε τώρα, που η Ιταλία “απειλεί” τη Γερμανία; Τώρα, που απαιτείται ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, για να σκεφτούν και ν’ αντιδράσουν οι λαοί, βρήκαν την ώρα κάποιοι να “κοροϊδέψουν” τον Προφήτη; Είναι σύμπτωση, που την ημέρα που “κλείδωναν” οι αποφάσεις για το ελληνικό “πακέτο” των 13,5 δις βγήκαν οι ισλαμιστές να διαδηλώσουν βίαια στην Ομόνοια; Γιατί ήθελαν να πάνε στην αμερικανική πρεσβεία, ξεκινώντας από την Ομόνοια και δεν πήγαν εξ’ αρχής στον τόπο της διαμαρτυρίας, όπως κάνουν πάντα οι διαμαρτυρόμενοι; Μήπως για να έχουν την ευκαιρία να κάνουν επίδειξη δύναμης μέσω μιας παρέλασης μίσους μέσα στην ίδια την Αθήνα; Μήπως για να εκμεταλλευτούν την “τεχνογνωσία” του σταλινικού ΚΚΕ; Μήπως για να στείλουν “μήνυμα” οι ναζιστές Γερμανοί και οι δωσίλογοι στους Έλληνες “αγανακτισμένους” να καθίσουν στα σπίτια τους;

Πόσο τυχαίο είναι, που και στην Ισπανία γίνεται το ίδιο; Την ημέρα που ο προδότης Ραχόι ετοιμάζεται να πάρει εξοντωτικά μέτρα των 40 δις σε μια ταλαιπωρημένη, άνεργη και φτωχή Ισπανία, βγήκε ένα ισπανικό περιοδικό να δημοσιεύσει σατυρικά σκίτσα του Μωάμεθ; Την ημέρα που ο ισπανικός λαός πρέπει ν’ αγωνιστεί άφοβα για το μέλλον του, επιχείρησαν κάποιοι να εξοργίσουν τους ισλαμιστές; Τελείωσαν οι ημέρες, για να υπερασπιστεί το περιοδικό το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου; 

Είναι προφανής ο στόχος του περιοδικού. Το έκαναν την ημέρα που θα έβγαινε ο κόσμος να διαμαρτυρηθεί, για να βγάλουν και τους ωρυόμενους ισλαμιστές και να τον τρομάξουν. Είναι εύκολο να τρομάξεις τον κόσμο, όταν βάλεις απέναντί του φανατισμένους όχλους. Φοβάται ο κόσμος τις συγκρούσεις των μαζών. Φοβάται τις προβοκάτσιες των παρακρατικών, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε “σφαγές” και εμφυλίους. Όση αυτοσυγκράτηση και να δείξει ένα τεράστιο πλήθος οργισμένων ανθρώπων, είναι αδύνατον να μην παρασυρθεί σε συγκρούσεις, αν δεχθεί προκλήσεις. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι προκλήσεις είναι από έμπειρους προβοκάτορες σταλινικής και ναζιστικής “παραγωγής”.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο εμφανίζονται οι ΗΠΑ να έχουν “αυτοκαταστροφικές” τάσεις, ρίχνοντας τα καθεστώτα εκείνα, τα οποία οι ίδιες στήριξαν για πάνω από μισό αιώνα; Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποία τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης “πανηγυρίζουν” την “Άνοιξη” και άρα την πολιτική των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή; Καταστρέφοντας σε πρώτη φάση το Ιράκ, στην ουσία άνοιγαν τον δρόμο για τις αλλαγές που θα τους βόλευαν …Τις αλλαγές, οι οποίες ακόμα και σήμερα ολοκληρώνονται …Συνέχεια της ίδιας εφαρμογής είναι όλα αυτά. Απλά, αν δεν υπήρχε η πτώση του καθεστώτος του Ιράκ, δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί το “ντόμινο”, το οποίο απειλεί με πτώση όλα τα καθεστώτα του προηγούμενου σχεδιασμού …Δεν θα μπορούσε να “αφγανοποιηθεί” η αραβική Μέση Ανατολή, με πρώτο το Ιράκ. 
 
Αυτή η αμερικανική προσπάθεια αφορά όλα τα καθεστώτα εκτός από τις ιδιοκτησίες των Αμερικανών, που είναι η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Αυτά έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τέτοια ανάγκη …Σαν το Αφγανιστάν λειτουργούν ήδη. Η Συρία σήμερα είναι απλά ο τελευταίος κρίκος της ίδιας αλυσίδας …Το τελευταίο μεγάλο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος, το οποίο πρέπει να “φύγει” από τη μέση. Η συριακή αστική τάξη είναι ο τελευταίος τους στόχος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Ισλαμοναζί επιτίθενται και στη χριστιανική της κοινότητα. Οι “λάτρεις” της πολυπολιτισμικότητας στην Ευρώπη είναι μονοπολιτισμικοί στη Μέση Ανατολή. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, δεν μιλάμε για “Αραβική Άνοιξη”, αλλά για “Αραβικό Φθινόπωρο”, που οδηγεί κατευθείαν σε “Αφγανικό Χειμώνα”.ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/blog-post_1423.html#ixzz27wx5VCfV