ALEISTER CROWLEY «Το Μέγα Θηρίο της Αποκαλύψεως»

http://www.pentapostagma.gr/2012/09/aleister-crowley.html#ixzz25PfRMP2I

Το «Τάγμα τού Ναού της Ανατολής» συνδέθηκε με το όνομα του Άγγλου μάγου Aleister Crowley (1875-1947) και έγινε «μητρική οργάνωση» για πολλές σατανιστικές ομά­δες.

Ο Karl Frick, στο βιβλίο του «Ο Σατανάς και οι σατανιστές» αναφέρει ότι ο Crowley ήταν «ο πιο γνωστός από τους σατανιστές κατά την καμπή του ΙΘ' προς τον Κ' αιώ­να».

Ήδη νεαρός αυτοχαρακτηρίζετο «Το Μέγα Θηρίο της Αποκαλύψεως» για να εμπνεύσει φόβο στους ανθρώπους της εποχής του και να επιδίδεται στην αυτοπροβολή του (Κ. Frick, Satan und die Satanisten, Teil 2 die Satanisten-Materialien zur Geschichte der Anhanger des Satanismus und ihrer Gegner, Graz 1985, σ. 36).

Για τον Aleister Crowley υπάρχουν πολλές πληροφορίες: Το πραγματικό του όνομα ήταν Edward Alexander Crow­ley. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Η μητέρα του άνη­κε σε

 ευαγγελιστικούς κύκλους (evangelikal) και ο πατέρας του καταγόταν από οικογένεια κουακέρων αλλά αργότερα μεταστράφηκε σε νεοπροτεσταντική αίρεση (των Δαρβυστών) και έγινε ζηλωτής κήρυκας. 

Αίγυπτος, αρχές 20ου αιώνα.  Ο Κρόουλι επισκέπτεται το Κάιρο μαζί με την πρώτη του «κόκκινη γυναίκα», και σύζυγό του εκείνη τη χρονική περίοδο, Ρόουζ Κέλι. Το νιόπαντρο ζευγάρι ταξίδευε ο καθένας με το δικό του ψευδώνυμο, ο Άλιστερ ως Πέρσης πρίγκι­πας με το όνομα «Chioa Khan», και η πανέμορφη Αγγλίδα γυναίκα του ως «Ouarda».Ήταν η Ουάρντα, που συνέλαβε πρώτη φορά το μήνυμα του Ώρου, που, όπως δήλωσε, ήθελε να επικοινωνήσει με τον Κρόουλι. Χάρη σε κάποια μαγικά τεχνάσματα του Κρόουλι, η Ουάρντα άρχισε να λαμβάνει πληροφορίες από άλλα πεδία. Όταν ξαφνικά του μετέφερε το μήνυμα του Ώρου ο Κρόουλι εξεπλάγη, γιατί ήξερε ότι η σύζυγος του δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με την Αιγυ­πτιολογία, ούτε είχε δείξει τέτοιο ενδιαφέρον ποτέ. Ο Κρόουλι, για να πειστεί πως αυτά που του έλεγε η γυναίκα του είχαν κάποια βάση, άρχισε να τη ρωτά λεπτομέρειες που αφορούσαν το θεό Ώρο και αυτή με τη σειρά της έδινε σω­στές απαντήσεις, πείθοντας τον Κρόουλι ότι αυτά που του μετέφερε ήταν σοβα­ρά. Μάλιστα στις 18 και 19 Μαρτίου, του υπαγόρευσε το τελετουργικό για την επίκληση της θεότητας του Ώρου το οποίο εκτέλεσαν αργότερα με επιτυχία. Όλα αυτά έπεισαν τον Κρόουλι ότι η Ρόουζ δεν τον κορόιδευε, όμως ακόμη δεν μπορούσε να χωνέψει το γεγονός ότι η γυναίκα του είχε ξαφνικά αποκτή­σει τις ικανότητες ενός εξαιρετικού μέντιουμ. Έτσι, ο Κρόουλι θέλησε να δοκι­μάσει αυτές τις ιδιαίτερες ικανότητες της γυναίκας του ξανά, όταν βρέθηκαν για πρώτη τους φορά και οι δύο στο Μουσείο Μπουλάκ του Καΐρου, στις 21 Μαρτίου. Εκεί ζήτησε από την Ουάρντα να βρει το άγαλμα του Ώρου δίχως να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου. Εκείνη πέρασε από πολλές αναπαραστάσεις του Ώρου δίχως να πει τίποτα, ενώ ο Άλιστερ την παρακολουθούσε σιωπηλά. Μετά ανέβηκαν στο δεύτερο όροφο και εκεί ήταν που η Ουάρντα εντόπισε, από κάποια απόσταση, μία γυά­λινη θήκη της οποίας το περιεχόμενο ήταν αδύνατον να είναι ορατό από την απόσταση που το κοιτούσε. Όμως αυτή αναφώνησε: «Νάτο, αυτό είναι!» Ο Κρόουλι το πλησίασε και ανακάλυψε ότι αυτό που είχε εντοπίσει η Ρόουζ ήταν ένα κομμάτι από μία στήλη μνημείου από ξύλο, πάνω στο οποίο ήταν ζωγραφισμέ­νη η θεότητα. Το νούμερο του εκθέματος ήταν 666! (Και έτσι έμεινε από τότε να ονομάζεται «Η Στήλη της Αποκάλυψης».) Η κεντρική απεικόνιση του εκθέματος ήταν ο Ώρος με τη μορφή του Ρα-Xoυρ-Χούιτ, ο «Κύριος του Ανατολικού Ορίζοντα» με το κεφάλι του γερακιού, που μαζί με τη Νουίτ και τον Χαντίτ θα αποτελούσαν αργότερα, όπως θα δούμε παρακάτω, τη «Θεληματική Τριάδα». Απόσπασμα από: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ» της ΛΕΝΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ-Ειδική ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2005 © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ)

Μετά το θάνατο τού πατέρα του (1887) η ζωή τού δωδε­κάχρονου αγοριού άλλαξε. Την αγωγή του ανέλαβε ο θείος του Tom Bond Bishop, ανώτερος τελωνειακός υπάλληλος και ιδρυτής δύο ιεραποστολικών προτεσταντικών οργανώ­σεων για παιδιά (Children's Scripture Union και Children's Special Service Mission). Η πρώτη οργάνωση προσδιόριζε τα αποσπάσματα της αγίας Γραφής που έπρεπε να μελετή­σουν τα παιδιά καθημερινά. Η δεύτερη «τα απότρεπε από το παιχνίδι στην παραλία και τα παρέδιδε στη μανία ευσε­βών φοιτητών και μισθωτών πλανοδίων ιεραποστόλων που εξεγείρουν με το ευαγγέλιο»(J. Symonds-K.Grant, The Con­fessions of Aleister Crowley - A Autobiography, Santam Boo­ks, Toronto-New York-London 1971, σ. 30).

To 1895 εισήχθη στο Trinity College τού Λονδίνου και αργότερα ήλθε σε επαφή με το «Τάγμα της Χρυσής Αυγής» (Order of the Golden Dawn), που ιδρύθηκε το 1888 ως Ροδοσταυρικό Τάγμα, από το γιατρό Dr. William R. Woodman, τον W.W. Wescott και τον Samuel Liddel Mathers, τρία μέλη της Society Rosicrusiana στην Αγγλία. Ο Mathers είχε στενή σχέση με την Blavatsky και ως αποτέλεσμα μιας δήθεν μεντιουμιστικής επικοινωνίας με τους «υπερβατικούς Δασκάλους», ίδρυσε το 1892 ένα δεύτερο εσωτεριστικό Τάγ­μα, με την ονομασίαOrdo Rosae Rubae et Aureae Crucis.

To 1898 ο Crowley μυείται στο «Τάγμα της Χρυσής Αυγής». Ύστερα από εσωτερικές διαμάχες ιδρύει το 1900 το Τάγμα Astrum Argenteum. Παίρνει το όνομα «ο σοφός Fra Perdurabo» και «Ισχυρή Κεφαλή τού Τάγματος των Ροδο-σταύρων». Το 1902 παντρεύεται την Rose Kelly, διαζευγμέ­νη και κόρη ιερωμένου. Μαζί της ταξιδεύει στην Κεϋλάνδη και κατά την επιστροφή, στην Αίγυπτο, λαμβάνει μια «απο­κάλυψη» που έδωσε νέα ώθηση. Στο Κάϊρο τελεί μια «μαγική επίκληση». Το μέντιουμ που συστήνεται ως Horus είναι η γυναίκα του. Στη συνέχεια, αυτή ταυτίζεται με τον θεό Hor­us στο αιγυπτιακό μουσείο, που εκτίθεται με τον αριθμό 666!

Η τελευταία πληροφορία που μετέφερε η Ουάρντα στον Κρόουλι ήταν ότι στις 8, 9 και 10 του Απρίλη, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι θα πρέπει να βρίσκε­ται καθισμένος μόνος του στο δωμάτιό τους, που το είχε μετατρέψει σε ναό, για να καταγράψει ό,τι θα του υπαγόρευε ο Αϊβάς. Η επαφή που ο Κρόουλι είχε με τον Αϊβάς, το ον που ο μάγος περιέγραφε ως μία «προαιώνιο-φυσική» νοημοσύνη, («praeternatural intelligences), έγινε στις 8, 9 και 10 Απριλίου, 1904. Το όνομα αυτής της οντότητας εμφανίζεται μέ­σα στο Βιβλίο του Νόμου, άλλοτε γραμμένο «Aiwass» και άλλοτε «Aiwaz». Ο Αϊβάς υπαγόρευσε στον Κρόουλι το Λόγο του Νέου Αιώνα, καθιστώντας τον διά­μεσο και προφήτη. Ο Κρόουλι με τη σειρά του μετέφερε όλα αυτά που του απάγγειλε αυτή η οντότητα με τη φωνή τριών διαφορετικών θεοτήτων, σε ένα σύγγραμμα τριών κεφαλαίων, συνδυασμένης ποίησης και πεζού λόγου, με τον τίτλο Βιβλίο του Νόμου. Στο πρώτο κεφάλαιο μιλά η θεότητα Νουίτ, η αρχαία Αιγύπτια θεά του ουρανού, μητέρα του Όσιρη, της Ίσιδος και του Σετ, προστά­τιδα των νεκρών, μία σεληνιακή θεότητα, το αντίθετο του θεού Χαντίτ. Ο θεός Χαντίτ είναι η ηλιακή θεότητα και εκδοχή του Όρου, και είναι αυτός που μιλά στο δεύτερο κεφάλαιο, ενώ στο τρίτο μιλά ο Ρα-Χουρ-Χούιτ, ο «Κύριος του Ανα­τολικού Ορίζοντα», μία ακόμη εκδοχή του Όρου. Όπως ήδη αναφέραμε παραπάνω, αυτές οι τρεις θεότητες αποτέλεσαν τη «Θεληματική Τριάδα». Απόσπασμα από: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ» της ΛΕΝΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ-Ειδική ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2005 © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ)

Κάτω από τις οδηγίες της γυναίκας του διαλογίζεται σε ειδικό δωμάτιο κατά τακτικά διαστήματα και εκεί συγγρά­φει «καθ' υπαγόρευση» το «Βιβλίο τού Νόμου» (1904). Ο «συγγραφέας», που υπαγόρευε το κείμενο αυτό, αποκαλείτο Aiwass και υποστήριζε πως είναι ο απεσταλμένος τού ΘεούHorus.

Ο Κ. Frick αναφέρεται στο Πληροφοριακό Δελτίο της «Ψυχοσοφικής Εταιρίας» στη Ζυρίχη Ex Oriente Lux: «Δεν κοίταζε ποτέ γύρω στο δωμάτιο. Η φωνή τού Aiwass ερχό­ταν προφανώς από την πιο απόμακρη γωνία τού δωματίου, από πάνω, αριστερά. Υπαγόρευε πολύ γρήγορα και ηχούσε μπροστά με σφοδρότητα, ώστε ο Crowley αναγκαζόταν να πιέζεται για να προφθαίνει να καταγράφει». (Κ. Frick, Licht und Finsternis-Gnostisch-theosophische und freimaurerisch-okkulte Geheimgesellschaften bis an die Wende zum 20. Jahr-hundert-Wege in die Gegenwart, Teil: Geschischte ihrer Leh-ren, Rituale und Organisationen, Graz 1978, σ. 491).

Κατά τον επόμενο καιρό ασχολήθηκε με μαγικά πειράμα­τα, συνοδευόμενα από χρήση ναρκωτικών, με ταξίδια και με γράψιμο. Από το 1910 πήρε το όνομα «Master Therion» και ασχολείται με το «Ναό της Ελευσίνος» τού τάγματος Astrum Argenteum. Το «Βιβλίο τού Νόμου» γίνεται το βιβλίο διδαχής αυτού τού Τάγματος.

Όπως αναφέρει ο F.W. Haack, ο Crowley γνωρίζεται με τον Theodor Reuss, ο οποίος τον μυεί στο «Τάγμα τού Ναού της Ανατολής». Αυτοονομάστηκε «Το Μεγάλο Θηρίο 666» και ανακηρύχθηκε βασικός άγιος τού Τάγματος. Οπαδοί τού Τάγματος υπέγραψαν το 1925 «Δήλωση», στην οποία ο Crowley ανακηρύσσεται «Σωτήρας τού Κόσμου». Η Δή­λωση αναφέρει:

 «Ο Δάσκαλος τού Κόσμου, η εμφάνιση τού οποίου είχε αναγγελθεί γι' αυτό το έτος, τον οποίο ανέμεναν όλοι οι αληθινοί αναζητητές και ιδιαίτερα αυτοί της Θεοσοφικής Εταιρίας, εμφανίστηκε κατά τον καθορισμένο χρόνο στο πρόσωπο του Δασκάλου Το Μέγα Θηρίο. Εμείς, οι υπογεγραμμένοι, είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αυτιά μας και με βεβαιότητα γνωρίζουμε, χωρίς κανένα ψεύδος, ότι αυτός είναι ο Αγγελιοφόρος του λόγου, για τον οποίο διψάει η ψυχή της ανθρωπότητας» (Κ. Frick, σ. 521).

Ο Κρόουλι καθισμένος σε ένα τραπέζι που κοιτούσε νότια, ποτέ δε μίλησε στον Αϊβάς σ' αυτές τις συναντήσεις μαζί του, ούτε είδε την αληθινή όψη αυτής της οντότητας. Άκουγε τη φωνή του να έρχεται από πίσω του, σαν από μία γωνία του δωματίου. Παρ' όλα αυτά, είχε έναν πολύ ζωντανό οραματισμό αυτού του όντος που λεγόταν Αϊβάς μέσα στη φαντασία του. Η περιγραφή που δίνει ο μάγος μέσα απ' αυτόν τον οραματισμό θέλει αυτή την οντότητα να κατέχει ένα σώμα από αιθέρα, σαν πυκνό καπνό. Έμοιαζε με ψηλό σκουρόχρωμο άντρα γύρω στα τριά­ντα και είχε πρόσωπο βασιλιά με πολύ άγρια όψη, σαν από μία δύναμη που έδινε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να καταστρέψει τα πάντα. Αρκεί να έριχνε εκεί τη ματιά του. Με άλλα λόγια, ο Κρόουλι φαντάστηκε τον Αϊβάς  ως μία αστρική ή αγ­γελική οντότητα, παρόμοιες εμπειρίες των οποίων είχε στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι και για τον ίδιο ήταν κάτι απροσδιόριστο και αφηρημένο. Σύμφωνα με το Βιβλίο του Νόμου, ο Αϊβάς ήταν ο ιερέας του Χουρ-Πααρ-Κραατ ή του «Αρποκράτη», δηλαδή του Θεού της Σιωπής και των Μυστικών, μία ακόμη εκδοχή του Όρου, (ένα μαγικό αρχαίο άγαλμά του μπορεί ο αναγνώστης να δει στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης. Προέρχεται από αρχαίο υπόγειο Σεραπείο της περιοχής). Αργότερα ο Κρόουλι έλεγε ότι από τον Αϊβάς προήλθε Ο Λόγος μέσα στη Σιωπή, (φράση που αργότερα έγινε τραγούδι: The Sound of Silence). Αν και ο Αϊβάς ήταν αυτός που υπαγόρευε, στο κάθε κεφά­λαιο μιλά μία από τις θεότητες της «Θεληματικής Τριάδας». Απόσπασμα από: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ» της ΛΕΝΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ-Ειδική ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2005 © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ)

Με αυτόν τον τρόπο το Τάγμα αλλάζει προσανατολισμό και μεταβάλλεται σε σατανιστικό Τάγμα. Ο Α. Crowley ανα­πτύσσει δραστηριότητα και σε άλλες χώρες και αναδεικνύε­ται αρχηγός του όλου Τάγματος. Κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο μεταβαίνει στην Αμερική, όπου δημιουργούνται ιδιαί­τερες ομάδες του «Τάγματος τού Ναού της Ανατολής».

Ο Crowley, που παίρνει και το όνομα «Αδελφός Baphomet» συνέταξε και την «Γνωστική Λειτουργία», δη­λαδή τη «Λειτουργία του Σατανά». Στο «σύμβολο πίστεως» αυτής της λειτουργίας περιελήφθη ο βασικός νόμος του Cro­wley: «Κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι όλος ο νόμος». Με βάση το κείμενο αυτό, άρχισε το 1924 η λατρεία του Σατανά. Οργανώθηκαν τελετουργίες και αναπτύχθηκε ειδικό «τυπι­κό» αυτής της τάσης.

Ο Crowley θεωρείται ως ο μεγαλύτερος σατανιστής τού Κ' αιώνα. Πίστευε πως χρησιμοποιείται από τις απόκρυφες δυνάμεις ως κανάλι επικοινωνίας με τους ανθρώπους και ότι έχει υπεράνθρωπη γνώση και δύναμη. Γι' αυτόν ο Σατανάς«δεν είναι ο εχθρός του ανθρώπου. Είναι ζωή... αγάπη... φως. Ο δρόμος προς τον ουρανό οδηγεί μέσω κολάσεως» (βλ. έ. Baumer, WirWollen nurDeine Seele, έκδ. Η', Wuppertal 1991, σ. 23). Σκοπός του Crowley ήταν, ο άνθρωπος να οικειο­ποιηθεί τις δυνάμεις τού Σατανά και να γίνει κατ' αυτό τον τρόπο «κύριος τού κόσμου».

Σε αντίθεση με άλλες σατανιστικές τάσεις ο Crowley θεωρεί ότι η «θεϊκή πρωταρχική αρχή» ταυτίζεται με τον πυρήνα του ανθρώπου, τον οποίο δεν εκλαμβάνει σαν κάτι πνευματικό. Το ιδανικό του είναι η απεριόριστη ηδονή, που παίρνει «θεϊκές διαστάσεις»· «κάθε άνδρας και κάθε γυναί­κα είναι ένα αστέρι», γράφει στο «Βιβλίο του Νόμου» (Α. Crowley, Das Buch des Gesetzes, Liber Al Vel Legis, έκδ. Β', Basel 1985, σ. 15).

Αυτό σημαίνει κατά τον Β. Wenisch ότι κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι κάτι απόλυτα θεϊκό, με την οργιαστική διονυσιακή κατανόηση τού «θεϊκού» και τηναπολυτοποίηση της ηδονής (Β. Wenisch Satanismus, Stuttgart).

Μετά το έτος 1904, αφού είχε ήδη γραφτεί το Βιβλίο του Νόμου, ο Κρόου­λι διάβασε Νίτσε, ένα φιλόσοφο που είχε παραλείψει μέχρι τότε, και στον οποίο βρήκε κοινές έννοιες μ' αυτές που είχε καταγράψει στο υπαγορευμένο από τον Αϊβάς βιβλίο. Ο Νίτσε μιλούσε για τη δύναμη της θέλησης ενός «Υπε­ράνθρωπου», (Ubermench, στα Γερμανικά mench σημαίνει άνθρωπος και των δύο φύλων) που εναρμονίζει τις χαοτικές εσωτερικές μας τάσεις. Το να νιώ­θει κάποιος οίκτο, λόγω του ήθους του, αυτό της «σκλαβιάς», ουσιαστικά είναι ίδιο με το να αποστρέφεται τον Υπεράνθρωπο, κατά το μεγάλο φιλόσοφο. Όμως η ιδιαίτερη δύναμη της θέλησης του Νίτσε είχε κάτι κοινό στο νόημα το οποίο μετέφερε με τη Θέληση (Will, Thelema, Θέλημα), για την οποία είχε γράψει ο Κρόουλι στο Βιβλίο του Νόμου. Ωστόσο, υπήρχαν εμφανείς διαφορές μεταξύ του Βιβλίου του Νόμου και του σκεπτικού του Νίτσε. Ο τελευταίος έθεσε ξεκάθαρα την επιθυμία της δύνα­μης σε κάθε άνθρωπο, ενώ ο Κρόουλι είχε συμπεριλάβει αυτή την επιθυμία μέ­σα στα πλαίσια μίας προσωπικής υπέρβασης. Ο Νίτσε δεν αποδεχόταν θεούς, ενώ ο Κρόουλι παρουσίασε ένα καινούριο πάνθεον. Ο πρώτος αρνούταν ότι οι αλήθειες του προέκυπταν από αλήθειες άλλων, ενώ ο δεύτερος προσηλύτιζε για χάρη ενός Νέου Αιώνα. Ένας άλλος με τον οποίο ο Κρόουλι πίστευε ότι μοιραζόταν πολλά κοινά ση­μεία μέσα από το Βιβλίο του Νόμου ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Μάλιστα, ήταν σί­γουρος ότι ο Χίτλερ είχε επηρεαστεί από το Βιβλίο του Νόμου, από πολλές από­ψεις. Υποστήριζε ότι ακόμη και το σύμβολο της σβάστικας, που ήταν ένα αρ­χαίο και μαγικό σύμβολο που απεικόνιζε το «Σφυρί του Θωρ», ήταν δική του ιδέα που κάποτε είχε προτείνει στον Αούντεντορφ εν έτει 1925 ή 1926, όταν ο τελευταίος είχε αναφερθεί στην αναβίωση της Νορβηγικής Θεολογίας. Μία γερμανική μετάφραση του Βιβλίο του Νόμου εκδόθηκε το 1925. Αλλά η σβάστικα δεν ήταν η μόνη σύμπτωση. Ήταν κοινώς γνωστό ότι οι Ναζί προσπαθούσαν να καταστείλουν τη δράση των αποκρυφιστικών οργανώσεων και αδελφοτήτων (της επιλογής τους, διότι και οι ίδιοι ανήκαν σε τέτοιες).Ήταν πολύ έντονο και παράξενο το ενδιαφέρον τους για όλων των ειδών τις μυστικές εται­ρείες. Συνέλαβαν ένα μαθητή του Κρόουλι, τον Καρλ Γκέρμερ, το Φεβρουάριο του 1935. για παράνομες σχέσεις τεκτονικού τύπου. Ο Γκέρμερ δεν υπήρξε Τέκτονας, όμως τα τελετουργικά του Ο.Τ.Ο. χρωστούσαν πολλά στους τεκτονικούς συμβολισμούς. Ο Γκέρμερ ήταν μυημένος στο Ο.Τ.Ο. (Ordo Templi Orientis) και αργότερα θα διαδεχόταν τον Κρόουλι στην αρχηγία της αδελφότητας. Ο Γκέρμερ ανακρίθηκε από τους Ναζί, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Ωστόσο, τα χρόνια της μαθητείας του δίπλα στον Κρόουλι δεν πήγαν χαμένα, διότι μέσα στο κελί του, όπου πέρασε αρκετούς μήνες, είδε σε όραμα το Φύλακα Άγγελο...[σημ.εγκόλπιου: του δαίμονος] Αργότερα, μετά την αποφυλάκιση του, έστειλε γράμμα στο Ο.Τ.Ο. ότι οι Ναζί στην έρευνα που έκαναν στα υπάρχοντά του έδειξαν ότι το ενδιαφέρον τους ήταν εστιασμένο στα μυστικά του Ο.Τ.Ο. και στο κατά πόσο τα μυστικά αυτής της αδελφότητας ήταν μεγάλης πολιτικής σημασίας. Όλα αυτά δεί­χνουν για ακόμη μία φορά ότι ο αποκρυφισμός, όσο και αν φαίνεται ότι πλέ­ον είναι περιορισμένος στους κλειστούς κύκλους, πάντα είχε και θα έχει πολυεπίπεδες προεκτάσεις... Απόσπασμα από: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ» της ΛΕΝΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ-Ειδική ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2005 © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ)

Η άποψη του Crowley για την «θεϊκή πρωταρχική Αρχή» ανταποκρίνεται στο σύστημα της μαγείας με κάθε είδους τελετουργικά και θυσίες, προκειμένου να υποταγούν οι κο­σμικές ενέργειες και να πραγματοποιηθεί το απεριόριστο προσωπικό θέλημα.

Αυτό θεωρείται εμπειρία της «θεϊκότητας». Πρωταρχικό ρόλο στις πρακτικές του Crowley έχει η σεξουαλικότητα. Αυτό αποβλέπει στην «εξύψωση των μαγικών δυνάμεων» με τελικό σκοπό την «εμπειρία τού θεϊκού απολύτου» στη μορ­φή ενός σατανιστικού τρόπου ζωής:

«Δραστικές μαύρες μαγείες», ναρκωτικά και σεξουαλικά οργιαστικά κατορθώματα ήταν τα βασικά στοιχεία στις πρακτι­κές τού Crowley, ο οποίος είχε αναρίθμητες σχέσεις με γυναίκες και άνδρες. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να διακηρύ­ξει πως οι σεξουαλικές διαστροφές είναι πράξεις σεξουαλικής μαγείας. Στις πολυάριθμες διαστροφές του ήταν και η πρα­κτική να αφοδεύει πάνω στο χαλί και να υποστηρίζει πως τα κόπρανα του είναι άγια».

Ο Άλιστερ Κρόουλι και οι μαγικοί συνεργάτες του θεωρούσαν ότι το Βιβλίο του Νόμου είχε προφητικές λειτουργίες σε πολλά επίπεδα. Χρησιμοποιούσαν το βι­βλίο με τη μέθοδο Ι-Τσινγκ, κάνοντας προβλέψεις ή παίρνοντας χρησμούς, με το να ανοίγουν τυχαία σε κάποια σελίδα και να διαβάζουν τις γραμμές στις οποίες έπεφτε το βλέμμα τους. Αυτό καθόριζε κάποιο μήνυμα σχετικό με την ερώτηση που έθεταν πριν το ανοίξουν τυχαία. Το Βιβλίο του Νόμου, αν και έχει επηρεάσει πολλούς μελετητές, σβήνει στο παρελθόν κάπως αινιγματικά και δεν έχει αναλυθεί ικανοποιητικά ούτε ακόμη και από τον ίδιο το δημιουργό του. Ναι, ο ίδιος ο Κρόουλι προσπάθησε να εξηγήσει μέσα από τρία διαφορετι­κά βιβλία και από διαφορετικές χρονικές περιόδους τι ακριβώς είχε συμβεί εκείνον τον Απρίλιο, στη μυστηριακή Αίγυπτο, (πολλοί λένε ότι ένα μέρος της υπαγόρευσης του βιβλίου έγινε μέσα στη Μεγάλη Πυραμίδα)...Ο Ναός του βασιλιά Σολομώντα (1910), Οι Εξομολογήσεις (1929), και Η Ισημερία των Θεών(1936), το καθένα έχει και από μία διαφορετική προσέγγιση στην ιστορία. Ο ίδιος είχε ένα πολύπλοκο μυαλό μέσα σε έναν ακόμη περισσότερο πολύπλοκο ψυχισμό, για να μπορεί να εξηγήσει τα πάντα που του είχαν προκύψει μέσα απ' αυτή την εμπειρία, με ένα συμβατό και απλό λόγο. Υπενθύμιζε, όποτε του δινό­ταν η ευκαιρία, ότι κάθε τέτοιου είδους εμπειρία, γενικά, πρέπει να προσεγγί­ζεται από τον ενδιαφερόμενο ως αυτό που είναι και ως τίποτε άλλο: μία μυητι­κή εμπειρία, μ' ό,τι αυτή περικλείει μέσα στα βάθη του μυστηρίου της και όχι με το ερώτημα αν έχει τα χαρακτηριστικά της αληθοφάνειας. Το αυθεντικό χειρόγραφο του Βιβλίου του Νόμου παρέμενε χαμένο, από το θάνατο του Άλιστερ Κρόουλι το 1947 μέχρι το έτος 1984, όταν ο Τομ Γουίτμορ, βιβλιοπώλης στην περιοχή του Μπέρκλεϊ, βρήκε και δώρισε το χειρό­γραφο στο Ο.Τ.Ο. Σήμερα είναι αποθηκευμένο σε χρηματοκιβώτιο στο Τέξας. Απόσπασμα από: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ» της ΛΕΝΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ-Ειδική ΕΚΔΟΣΗ: Οκτώβριος 2005 © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ/ΜΕΤΑΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ)

Στο σατανικό νόμο του Crowley δεν υπάρχει καμμία δέσμευση, κανένας νόμος έξω από το προσωπικό θέλημα του κάθε σατανιστή. Η πρώτη και μόνη εντολή είναι: Do what thou will, that shall be the whole of the law, κάνε ο,τι θέλεις, αυτός είναι ο νόμος. Ο δημοσιογράφος Horst Knaut, στο βιβλίο του «Η διαθήκη τού κακού», γράφει:

«Αυτό που ο Aleister Crowley σκέφθηκε στη ζωή του, αυτό που δίδαξε, δημοσίευσε και πραγμάτωσε, έγινε για πολλές αποκρυφιστικές ομάδες σήμερα καθοδηγητικό. Μέσω τού Crowley βρήκαν ένα νέο δρόμο ζωής, μια νέα πνευμα­τική στάση, μια νέα θρησκεία»....

Μετά μια περιπετειώδη ζωή, πέθανε ναρκομανής, πνευ­ματικά αδύναμος και σε απόλυτη μοναξιά στην αγγλική του πατρίδα το 1947 (Η. Knaut, Das Testament des Bosen, Stut­tgart 1979, σ. 135).

πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/09/aleister-crowley.html#ixzz25QNnstR9

Η Έρρικα που αντιστάθηκε στον Γερμανό-γιουσουφάκι του Σουλειμάν του Αμαρουσίου

http://www.kourdistoportocali.com/articles/13801.htm 

Από την αρχή που άνοιξε το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 η Έρρικα Βαλλιάνου έδινε καθημερινά τη μάχη του ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Τίμησε τον μισθό της και στήριξε το ραδιόφωνο του Ομίλου Κυριακού. Την Παρασκευή ήταν... η τελευταία που έκλεισε τον ενημερωτικό χαρακτήρα του ΑΝΤ1, ο οποίος μετατρέπεται σε πλήρως ψυχαγωγικό ραδιόφωνο. Η αξιοπρέπειά της δεν της επέτρεψε να συναντήσει τον Γερμανό που διαχειρίζεται τις τύχες του ραδιοφώνου. Και ήταν η μόνη δημοσιογράφος που του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Υπάρχουν ακόμα ήρωες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ...

http://www.fimotro.blogspot.gr/2012/09/1.html

ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΡΝΙΔΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΟΧΙ ΝΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/09/blog-post_1811.html

Ξαφνικά, εκεί που νόμιζες πως το μόνο που απασχολεί τον νεοέλληνα είναι τα νέα μέτρα και η τσέπη του, σηκώθηκε κουρνιαχτός μεγάλος, εξαιτίας μιας βρωμιάρας "σκηνοθέτιδος" που ανέβασε "παράσταση" που "ξεφτιλίζει" τον Αθανάσιο Διάκο!

Σοκαρίστηκαν, λέει, όσοι την είδαν! Πρώτοι απ' όλους, οι ιθύνοντες γνωστής φυλλάδας που ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΕΙ στη διαφθορά της νεολαίας και τη διάλυση των πάντων στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια! Όλοι αυτοί, τώρα...θυμήθηκαν τον μεγάλο Αγωνιστή, με αφορμή μια ελεεινή "παράσταση"!

Ε, λοιπόν! Ο μεγάλος Αθανάσιος Διάκος δεν μπορεί να ξεφτιλιστεί από κανένα πορνίδιο! Είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο σε σχέση με τα κατακάθια που (νομίζουν ότι) τον διακωμωδούν, που η όλη ιστορία θυμίζει σκουλήκια που προσπαθούν να γίνουν...άνθρωποι!

Εκείνοι που ξεφτιλίζονται, είναι κάποιοι ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ που έχουν γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και τον Διάκο και την ελληνική Ιστορία γενικότερα και βγήκαν "παγανιά" να μας πουλήσουν...ιερή οργή και αγανάκτηση!

Δεν πείθετε, κύριοι! Και ξέρετε γιατί; Διότι είστε ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ που προβάλετε μετά μανίας τα τουρκοσήριαλ! Εσείς που τόσα χρόνια αποχαυνώσατε τον ελληνικό λαό και τον κάνατε  να ντρέπεται (!!!) για την Ιστορία του, τον πολιτισμό του!

Εσείς υβρίζετε αισχρά την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και πολεμάτε λυσσαλέα ό,τι εθνικό και υγιές! Κι έχετε το θράσος να το παίζετε...θιγμένοι επειδή ένα ακόμα κόπρανο από αυτά που ΕΣΕΙΣ εκθρέφετε τόσα χρόνια, βγήκε ξανά στην επιφάνεια για να βρωμίσει τον τόπο;

Αλλά και ο απλός πολίτης έχει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ! Δεν μπορεί η συγκεκριμένη παράσταση να παίζεται στον τόπο μαρτυρίου του Ήρωα, τη Λαμία και να μην τους έχουν τσακίσει στο ξύλο (τουλάχιστον) οι Λαμιώτες!!!

Δεν πειράζει, όμως. Εμείς συνεχίζουμε τον μοναχικό αλλά σταθερό αγώνα μας για να μάθει κάθε Έλληνας την πραγματική Ιστορία και όχι την τουρκική - αριστεροεμετική προπαγάνδα που του πλασάρουν τα τρισάθλια ΜΜΕ!

Κι ένα πολύ μικρό μέρος της, αποτελεί αυτό το μικρό οδοιπορικό - αφιέρωμα στον Αθανάσιο Διάκο:

Ξέρετε τι μας απαντούσαν όταν το στέλναμε για δημοσίευση σε ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμότητας, που τώρα "αγανακτούν" για την "παράσταση";

Πως είναι...πολύ βαρύ για την επικαιρότητα της εποχής (!) και φυσικά, παρωχημένο!

Τα συμπεράσματα, δικά σας!

Το απαγορευμένο (από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο!) σποτ των Ελλήνων Αρχαιολόγων

http://news247.gr/eidiseis/to_apagoreymeno_spot_twn_ellhnwn_arxaiologwn.1914624.html

Το απαγορευμένο σποτ των Ελλήνων Αρχαιολόγων από newsview

Δείτε το βίντεο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στο πλαίσιο διεθνούς καμπάνιας για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς η προβολή του οποίου απαγορεύτηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο

Να "κόψει" την προβολή του τηλεοπτικού σποτ που δημιούργησε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων στο πλαίσιο της διεθνούς καμπάνιας του με τίτλο "Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, εσύ έχεις" αποφάσισε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Το βίντεο, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Δέσποινα Κουτσούμπα, είναι εμπνευσμένο από τη μεγάλη ληστεία στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Σύμφωνα με το σενάριο, ένα κοριτσάκι επισκέπτεται με τη μητέρα του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και κάποια στιγμή απομακρύνεται από κοντά της και περιφέρεται στις αίθουσες του Μουσείου.

Στέκεται μπροστά στο άγαλμα της Φρασίκλειας, με την οποία κάνει μια κρυφή "συνομιλία" και το κοριτσάκι χαμογελά.

Όμως, ξαφνικά ένα χέρι τραβά απότομα το κορίτσι σαν κάποιος να το απαγάγει, χωρίς να προλάβει να ζητήσει βοήθεια. Πέφτει μια καρτέλα, που γράφει "Δεν υπάρχει μέλλον".

Στην επόμενη σκηνή, το κορίτσι είναι στη θέση του, λείπει όμως από τη βάση της η Φρασίκλεια. Η επόμενη καρτέλα που πέφτει γράφει "Χωρίς παρελθόν".

Το σποτάκι τελειώνει με τη φράση "Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, εσύ έχεις", που είναι και το κεντρικό σύνθημα της διεθνούς εκστρατείας, που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Μάρτιο.

Το γεγονός ότι η μικρή ιστορία που αναπτύσσεται στο σποτ δημιουργεί στον θεατή πολλά ερωτηματικά για τις συνθήκες φύλαξης των αρχαιοτήτων στα μουσεία, αλλά και για τους κινδύνους που ελλοχεύει μία επίσκεψη σε αυτά, αποτρέποντας έτσι το κοινό να τα επισκεφθεί, προκάλεσε την μήνι των μελών του ΚΑΣ.

Το σποτ, που προοριζόταν να κυκλοφορήσει στις ελληνικές τηλεοράσεις, γυρίστηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και κυκλοφορεί ευρέως στο Διαδίκτυο, ωστόσο μετά την επίσημη παρουσίασή του,το ΚΑΣ αποφάσισε να μην επιτρέψει την προβολή του.

Να σημειωθεί για την ιστορία πως για την παραγωγή του σποτ υπήρξε οριακή πλειοψηφία στο ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (7 υπέρ, 6 κατά και δύο λευκά).

Αντίθετα, ομόφωνα, πλην μιας ψήφου, της γενικής διευθύντριας Αρχαιοτήτων κυρίας Μαρίας Βλαζάκη απορρίφθηκε το αίτημα για την επίσημη προβολή του στην τηλεόραση.

Επιστολή της προέδρου του ΣΕΑ:

"Σας έχει τύχει ποτέ να αισθάνεστε ότι ζείτε μια εξωπραγματική στιγμή, μια στιγμή που ενώ είστε εκεί είναι σαν να μη βρίσκεστε στη θέση σας, αλλά να πετάτε σαν ένα πουλί και να βλέπετε τον εαυτό σας από ψηλά και να πιστεύετε ότι όσα διαδραματίζονται υπάρχουν σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Έτσι ακριβώς αισθάνθηκα καθισμένη στα πρώτα έδρανα πίσω από το τραπέζι του ΚΑΣ, καθώς υποβλήθηκα σε ένα νέου τύπου μαρτύριο, το μαρτύριο μην πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις, δείξε την καλή σου διαγωγή όσο κι αν εδώ μέσα ποδοπατούν τη λογική. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Εν αρχή ην η διεθνής καμπάνια του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς από τις περικοπές σε κονδύλια και προσωπικό.

Η καμπάνια ξεκίνησε μετά το χτύπημα στο παλαιό Μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας, τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υποβάθμισης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της μη αναγνώρισης του αναντικατάστατου της πολιτιστικής κληρονομιάς, της άγνοιας κινδύνου που οδηγούσε τον πρώην Υπουργό ΥΠΠΟΤ κο Γερουλάνο να επαίρεται (σε εγχώρια και διεθνή μίντια) ότι το Υπουργείο του λειτουργεί με τον μισό προϋπολογισμό.

Επειδή οι αρχαιολόγου που εργαζόμαστε στο Υπουργείο Πολιτισμού αναγνωρίζουμε ότι η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν γίνεται για μας, αλλά για το σύνολο της κοινωνίας, θελήσαμε να γυρίσουμε ένα τηλεοπτικό σποτ με το απλό μήνυμα ότι η ίδια η κοινωνία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ίδιας της ιστορίας της, κόντρα στις σειρήνες "τώρα κρίση έχουμε, λεφτά για μάρμαρα θα δίνουμε";

Το σενάριο πάει κάπως έτσι: ένα κοριτσάκι επισκέπτεται με τη μητέρα του το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, απομακρύνεται από κοντά της, περιφέρεται στις αίθουσες του Μουσείου, βρίσκεται μπροστά στην Κόρη Φρασίκλεια, υπάρχει μια κρυφή συνομιλία μεταξύ τους, το κοριτσάκι χαμογελά.

 Ένα χέρι απότομα τραβά το κορίτσι σαν να το απαγάγει. Πέφτει καρτέλα: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ. Στην επόμενη σκηνή, το κορίτσι είναι στη θέση του, λείπει όμως από τη βάση της η Φρασίκλεια, που τελικά έχει "απαχθεί". Επόμενη καρτέλα: ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Και καταλήγει: Τα μνημεία δεν έχουν φωνή, εσύ έχεις.

Ο συμβολισμός εύληπτος: το κοριτσάκι συμβολίζει το μέλλον, το άγαλμα συμβολίζει το παρελθόν, την ιστορική μνήμη. Αν σου στερήσουν το παρελθόν, θα πρέπει να πονέσεις σαν να σου στερούν το μέλλον. Οι φιλόξενες αίθουσες του Μουσείου (στην πρώτη σκηνή) έχουν γίνει απόκοσμες (στην τελευταία σκηνή) για να είναι προφανές ότι η σκηνή απαγωγής του κοριτσιού και του αγάλματος είναι συμβολική.

Η προβολή του σποτ στην τηλεόραση απαγορεύτηκε χτες από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (κατά πλειοψηφία). Δεν ξέρουμε ακόμη την επίσημη αιτιολογία ή το τελικό «σκορ» υπέρ-κατά, άλλωστε ήταν αργά και οι δημοσιογράφοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την αίθουσα. Αυτά που γνωρίζουμε όμως είναι οι ερωτήσεις που έγιναν στα μέλη του ΔΣ που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση για να παρουσιάσουν το σποτ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ τα μέλη του ΚΑΣ που πήραν το λόγο είχαν "διαβάσει" μόνο την κυριολεξία της εικόνας (βία στο παιδί, εξαφάνιση αγάλματος, δεν υπάρχουν φύλακες στην αίθουσα -sic!…) και είχαν "δει" το ανάποδο μήνυμα.

Τον διασυρμό της χώρας, το μήνυμα ότι στα ελληνικά μουσεία ο καθένας μπορεί ανενόχλητος να κλέψει ένα άγαλμα ή να απαγάγει ένα παιδί (θυμήθηκα το μπαμπά μου, που πίστευε ότι οι δίσκοι του heavy metal αν παιχτούν ανάποδα μεταδίδουν σατανιστικά μηνύματα, αλλά ο μπαμπάς μου τουλάχιστον δεν μυρίζει μούχλα και καμαρίλα, αφήστε που μου μαθε να λέω την αλήθεια κι αυτό με κυνηγάει σε όλη μου τη ζωή…).

Αιώνες συμβολισμού στην τέχνη έχουν πάει περίπατο, τα πάντα είναι "κυριολεκτικά". Επίσης, αλγεινή εντύπωση τους προξένησε το γεγονός ότι το μήνυμα είναι σοκαριστικό, μιας και η κοινωνία που ζούμε είναι αγγελικά πλασμένη κι όταν με απειλή όπλων έδεσαν τη φύλακα και άδειασαν το παλαιό Μουσείο της Ολυμπίας, δεν αισθανθήκαμε όλοι σοκαρισμένοι αλλά απολύτως ψύχραιμοι συνεχίσαμε να πίνουμε το τσάι μας.

Ούτε είναι ευρέως διαδεδομένο στην κινηματογραφική παιδεία (και στην τηλεοπτική μας εποχή) το εύρημα μιας δυνατής εικόνας που τραβάει την προσοχή προκαλώντας ένα έντονο συναίσθημα για να μπορέσει να περάσει το μήνυμα που θέλει. Όλα αυτά διανθισμένα με πολλή ξινίλα για το ότι δεν είναι μόνο ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων που ενδιαφέρεται για την πολιτιστική κληρονομιά –μα δεν απαγόρευσε ο ΣΕΑ σε όλους τους υπόλοιπους να βγάλουν άλλα 10 σποτ και 200 αφίσες για το ίδιο θέμα, το ΚΑΣ απαγόρευσε στον Σύλλογο να προβάλλει το μήνυμά του!

Πράγματι, το συγκεκριμένο μήνυμα και τηλεοπτικό σποτ θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν παραγωγή του ίδιου του Υπουργείου Πολιτισμού (νυν Γραμματείας), που γνωρίζει πολύ καλά την αύξηση των λαθρανασκαφών σε όλη τη χώρα, που έχει ευθύνη για την προστασία της κληρονομιάς, που θα ‘πρεπε να έχει ως πρώτο μέλημα να διατηρεί ζωντανή την ιστορική μνήμη σε αυτή την παράξενη (να το πω κομψά) εποχή.

Σε μια άλλη χώρα, όχι πολύ διαφορετική από τη δική μας, το Ιταλικό Υπουργείο Πολιτισμού ανέλαβε το ίδιο καμπάνια ευαισθητοποίησης του κοινού ενάντια στην αρχαιοκαπηλία, παρουσιάζοντας σημαντικά αγάλματα από Μουσεία της Ιταλίας με κάποια μέλη τους να έχουν εξαφανιστεί (παραποίηση αρχαιοτήτων και ασέβεια στα μνημεία, άραγε;).

Ακόμη και στη δική μας χώρα, η εξαίρετη περιοδική έκθεση "Αρχαιοκαπηλία ΤΕΛΟΣ" που παρουσιάζεται και αυτές τις μέρες στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, δεν διστάζει να δείξει αγάλματα με καλυμμένα μάτια, ή μέσα σε σακιά, δείχνοντας τη βία που συνιστά η αρχαιοκαπηλία (ευτυχώς πήρε έγκριση από το Κεντρικό Συμβούλιο Μουσείων, χωρίς να θεωρηθεί σοκαριστική).

Αν δεν θεωρήσουμε λοιπόν ότι άνθρωποι εγγράμματοι δεν γνωρίζουν την έννοια της καλλιτεχνικής σύμβασης ή του συμβολισμού, τι μένει; Η "κατηγορία" ότι το τηλεοπτικό μήνυμα του ΣΕΑ ήταν "πολιτικό" -και ως γνωστόν δεν επιτρέπεται να μπλέκονται οι αρχαιότητες με πολιτικά παιχνίδια (εξαιρούνται οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες μάλλον).

Ωχ, μας πιάσανε! Πράγματι, το μήνυμα ήταν πολιτικό: Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον. Όχι κομματικό, όχι συνδικαλιστικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Γιατί είναι όντως πολιτικό θέμα το αν προστατεύεις και πώς την πολιτιστική κληρονομιά, το αν θεωρείς ότι η κοινωνία είναι κοινωνός αυτής της προστασίας, ή το αν κλείνεσαι στο καβούκι σου, διεκπεραιώνεις τα έγγραφα που σου ζητάνε για αν είσαι "παραγωγικός" υπάλληλος και δεν ανακατεύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουνε, περιμένοντας ότι όσο πιο λίγο ενοχλείς τόσο λιγότερο θα σε ενοχλήσουν.

Είναι πολιτικό θέμα εντέλει, αν έχεις άποψη για το αντικείμενο της εργασίας σου όντας δημόσιος υπάλληλος, αν πιστεύεις ότι η παραγω γή πολιτισμού σε αυτή τη χώρα δεν είναι κάτι που τέλειωσε το 1830, αν πιστεύεις (και το κάνεις πράξη) ότι ο πολιτισμός χρειάζεται στην ολότητά του πνοή και ορμή και μπορεί να αλλάξει την κοινωνία, την οικονομία, τον κόσμο ολόκληρο. Πράγματι, πρόκειται για μια βαθιά πολιτική διαφωνία. Κι αυτή είναι που ενοχλεί.

Και μια βαθιά υποκρισία, όμως. Για όλους αυτούς που κατηγορούν όποιον έχει αιτήματα που αφορούν το μισθό του ως "συνδικαλιστική συντεχνία", όταν όμως ένας Σύλλογος πάει να μιλήσει για το περιεχόμενο της δουλειάς του, τότε του το απαγορεύουν.

Γιατί αυτό, είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Γιατί αν μαθευτεί ότι τα αρχαία κινδυνεύουν (από το σποτ του ΣΕΑ θα μαθευτεί, γιατί δεν το ‘μαθε ο κόσμος όλος όταν κλέψανε την Πινακοθήκη μες στη μέση της Αθήνας…), πώς θα προχωρήσουμε στις επόμενες εφεδρείες, απολύσεις, εξωθήσεις; Οι αρχαιολόγοι είναι "καλοί" όταν μπορούν να γίνονται εύκολος στόχος: οι κολλημένοι, οι άρρωστοι, οι παρωχημένοι, που βάζουν εμπόδια στην "ανάπτυξη" του τόπου (λέγε με: τσιμέντο να γίνει και το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον).

Τότε, όποτε θέλουμε τους βγάζουμε μπροστά (άμα χρειάζεται μια εργολαβία να καθυστερήσει τάχα μου για να ζητήσει παραπάνω λεφτά από το δημόσιο: φταίνε οι αρχαιολόγοι) κι όταν δεν χρειάζεται τους κάνουμε πέρα (όταν εγκαθιστούμε ξενοδοχεία, λιμάνια, δρόμους, ανεμογεννήτριες, Ολυμπιακά έργα μέσα ή δίπλα σε αρχαιολογικούς χώρους, τότε είναι περιττοί). Ποιος ο λόγος λοιπόν να χαλάσουμε στην κοινωνία την εικόνα των "χρήσιμων ηλίθιων" που έχουμε εντέχνως καλλιεργήσει επί χρόνια;

Δεν αξίζει, παρά μόνο για την ιστορία, να αναφερθούμε σε παρατηρήσεις περί εικόνων άσκησης βίας σε παιδιά και της σχετικής νομοθεσίας, μιας και το αρμόδιο ΕΣΡ είχε ήδη εγκρίνει το σποτ από τη σκοπιά της νομοθεσίας αυτής (όπως έχει εγκρίνει και πολύ πιο "βίαια" σποτ της UNICEF, της Διεθνούς Αμνηστίας κ.λπ.) και είχε κατανοήσει το νόημά του, αφού έδινε άδεια να προβληθεί δωρεάν ως τηλεοπτικό μήνυμα που "ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς". Όπου όμως δεν φτάνει η λογοκρισία του ΕΣΡ, φτάνει η υποκρισία του ΚΑΣ…

Κα Πρόεδρε του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και ΓΓ Πολιτισμού κα Μενδώνη, κάντε κάτι καλό για το κύρος του Συμβουλίου. Τουλάχιστον γράψτε στην αιτιολογία απόρριψης στου σποτ το ότι "εμπεριέχει πολιτικό μήνυμα". Έτσι τουλάχιστον θα γλιτώσετε τα παρόντα μέλη του ΚΑΣ από το να πρέπει να υπερασπιστούν την έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας που επιμελώς εμφάνισαν για τις ανάγκες αυτής της απόφασης.

Ζητώ δημόσια συγνώμη από όλους τους συντελεστές του σποτ, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, μέλη και φίλους του ΣΕΑ, που δούλεψαν αφιλοκερδώς και με όλη τους την καρδιά για να δημιουργηθεί ένα τόσο άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα χωρίς λεφτά και χωρίς ανταλλάγματα. Για τη χαρά της δουλειάς και γιατί πίστεψαν ότι με αυτόν τον τρόπο βοηθούσαν σε έναν κοινό σκοπό. Κοινό για ποιους; αναρωτιέμαι πλέον…

Δέσποινα Κουτσούμπα

μέλος του ΣΕΑ και Πρόεδρος του ΔΣ

ΥΓ. Όλα τα παραπάνω απηχούν προσωπικές απόψεις (γι΄ αυτό άλλωστε και είναι ενυπόγραφα) και όχι τις απόψεις κάθε μέλους του ΔΣ του Συλλόγου, μέλη που και εγγράμματα είναι και τις απόψεις τους μπορούν να διακινήσουν προφορικά ή γραπτά".

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να ξεχνάς…

http://www.antinews.gr/2012/09/03/177383/

 Υπό μια αιρετική συλλογιστική, στις 17 Ιουνίου 2012 χάθηκε μια ιστορική για το Έθνος ευκαιρία.

Να ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Μην ανατριχιάζετε.

Ας προσπαθήσουμε ψύχραιμα να δούμε τι θα συνέβαινε.

Πρώτα, κάποιες βασικές παραδοχές.

Η Γερμανία, με την ζώνη ελευθέρου εμπορίου και το κοινό νόμισμα, έχει δώσει διέξοδο στο ιστορικό της πρόβλημα : την διάθεση του παραγωγικού της πλεονάσματος.

Έχει δηλαδή προσφυώς μετατρέψει το συγκριτικό της πλεονέκτημα σε τεράστια ελλείμματα των υπολοίπων, κυρίως των Νοτίων.

Με την βοήθεια βέβαια της πολιτικής διαφθοράς, της αβελτηρίας και της δημοσιονομικής κραιπάλης των τελευταίων.

Ισχυροποιούμενη διαρκώς η ίδια από τη συνεχή οικονομικοπολιτική εξασθένιση των -κατ’ ευφημισμόν, πλέον- εταίρων της, η Γερμανία με ΟΝΕ, ΕΚΤ, Ευρώ και “Σύμφωνα” επέβαλε την ισχύουσα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αρχιτεκτονική που επειδή εξυπηρετεί πρωτίστως τα Γερμανικά και δευτερευόντως τα Γαλλικά συμφέροντα, παρουσιάζει συστημική ακαμψία η οποία “στραγγαλίζει” τους υπολοίπους.

Οι Αμερικανοί, πρακτικοί άνθρωποι, είναι σαφείς : η Γερμανία ωφελήθηκε, αυτή να πληρώσει.

Έπειτα, η λύση στην κρίση δεν μπορεί να είναι οικονομική. Στα “στρατοσφαιρικά” ποσά που έφτασαν τα κρατικά χρέη, δεν αποπληρώνονται. Παρά τις σταθεροποιητικές διαβεβαιώσεις των καταχρεωμένων κρατών.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα μετά το PSI είχε χρέος 280 δισ. €. Το οποίο μέσα σε τρεις μήνες“πέταξε” πάλι στα 303 δισ.

Η λύση θα είναι πολιτική. Είτε με αμοιβαιοποίηση των χρεών, με ευρωομόλογα, είτε με “κουρέματα” χρέους, είτε με αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, δηλαδή εκτύπωση χρήματος.

Είτε με έναν συνδυασμό των παραπάνω.

Η Γερμανία το γνωρίζει. Και αναβάλλει διαρκώς όποια ριζική λύση, επιδιώκοντας εν τω μεταξύ να αποκομίσει τα μέγιστα γεωπολιτικά, πολιτικά και οικονομικά οφέλη.

Ίσως δεν θα καταφέρει τίποτα περισσότερο από μια τραπεζική ένωση. Δεν είναι όλοι πρόθυμοι να παραχωρήσουν εθνική κυριαρχία.

Όμως η λύση κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί .

Για να φτάσουμε εκεί, οφείλει να εισαχθεί μια δόση ριζοσπαστισμού στο σύστημα ώστε να παύσει η ιδιοτελής παρελκυστικότητα των Γερμανών και να εξουδετερωθεί η συστημική ακαμψία.

 Επειδή αυτοκτονούν άνθρωποι.

Ως “ριζοσπαστισμός” νοείται μια στάση που οδηγεί τη Γερμανία να χαλαρώσει την ασφυκτική πίεση, υπό τον φόβο απώλειας των ζωτικών πλεονεκτημάτων που απολαμβάνει από την Ευρωζώνη.

Με εύρεση νέου σημείου ισορροπίας για τη Γερμανία, που θα προέκυπτε από μια ανανεωμένη ανάλυση κόστους-οφέλους για την ίδια. Ή από τον ωμό φόβο “ξηλώματος του πουλόβερ” της Ευρωζώνης.

Πολλοί ήλπισαν ότι με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αυτόν τον λελογισμένο ριζοσπαστισμό θα τον επιδείκνυε η συντηρητική παράταξη. Έγιναν άλλες επιλογές.

Ερχόμαστε λοιπόν στο “ιστορικό αν;”, την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιούνιο.

Σχηματοποιούνται κυρίως δύο προβλέψιμες εκβάσεις.

Πρώτη έκβαση θα ήταν να αποδειχθεί τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που θα εισήγαγε τον απαιτούμενο ριζοσπαστισμό.

Είτε με την άμεση επίκληση κήρυξης χρεοκοπίας, του “όπλου του αδύναμου οφειλέτη”. Είτε μόνο με την πανευρωπαϊκή πολιτική αστάθεια που θα προκαλούσε ο φόβος μιας ουδέποτε δηλούμενης χρεοκοπίας.

Είτε λόγω του φόβου μετάδοσης του “αριστερόστροφου” πολιτικού ιού πρώτα σε όλον τον Νότο – πόσο θα άντεχε ο δοτός Μόντι; Και κατόπιν, στον Βορρά.

Σε περίπτωση που η Γερμανία υποχωρούσε, η χαλάρωση της πίεσης στα πληττόμενα στρώματαθα ενδυνάμωνε την κοινωνική συνοχή.

 Αυτό θα ήταν το εθνικό όφελος.

“Λεφτά δεν υπήρχαν”, για να προκαλέσει νέο δημοσιονομικό εκτραχηλισμό σε όφελος των ακολούθων του.

Θα σοβούσε ο κίνδυνος από την αντεθνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε λαθρομεταναστευτικό και εθνικά θέματα. Ο οποίος μπορεί να εξουδετερωνόταν από πιθανή “ωρίμανση” και “δεξιά στροφή” που ίσως παρουσίαζε ο Τσίπρας αναλαμβάνοντας εξουσία, άλλωστε αυτό επιδιώκει με το επικείμενο Συνέδριο.

Δεύτερη έκβαση θα ήταν να μην υποχωρήσει η Γερμανία. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα σαρωνόταν από την κυβέρνηση μέσα σε 1-2 μήνες. Στα εθνικά θέματα, δεν θα προλάβαινε να ζημιώσει.

Και θα διαλυόταν δια παντός η “κομμουνιστικογενής μάζα” , που μέσω διαφόρων πολιτικών σχηματισμών, για να πάρει ρεβάνς για το 1949 διέβρωσε την ιστορική αυτογνωσία, την οικονομική αποτελεσματικότητα και εν τέλει την κρατική υπόσταση του Έθνους.

Ανοίγοντας το δρόμο για μια πραγματική, ιστορική Μεταπολίτευση.

Και στις δυο εκβάσεις προέκυπτε εθνικό όφελος.

Αλλά η Ιστορία είχε άλλες βουλές.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πολιτική ασφάλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την οικονομική ευμάρεια της αυξημένης κρατικής επιχορήγησης που αυτή εξασφαλίζει, ανασυντάσσεται και οργανώνεται.

Ενώ οι μη ορκισθέντες, σύμφωνα με το άρθρο 59 του Συντάγματος, βουλευτές του αντί να εκπέσουν του αξιώματος έγιναν νομοθέτες χωρίς να δεσμεύονται από την τήρηση του.

Εντελώς, το τονίζουμε, συμπτωματικά η ατζέντα του εμφανίζεται να αντιστοιχεί με εκείνη του Σόρος και γενικώς υπερατλαντικά ζητούμενα :

- Ανοιχτά σύνορα

- Τα Σκόπια, “Μακεδονία”

- Μη μου τους λαθρομετανάστες τάραττε

- Το Αιγαίο ενώνει με τον αδελφό τουρκικό λαό

- Δραχμή, ανομολόγητη αγάπη μου.

Πολιτικά, εύλογα, διεκδικεί την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι Κινέζοι λένε : “ο πιο σύντομος δρόμος προς την επιτυχία είναι η αντιγραφή”.

Γι’ αυτό η συγκέντρωση στη Νίκαια, στις “3 του Σεπτέμβρη”.

Και οδηγούμαστε πάλι πίσω, στα 1977-78.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τραβάνε τις σάρκες του ετοιμοθάνατου Κέντρου.

Το αποτέλεσμα του πολιτικού διαμοιρασμού καθόρισε την ιστορία που ζήσαμε μετέπειτα.

Ο Καραμανλής παίρνει τον Θανάση Κανελλόπουλο και μερικούς άλλους.

Και ο Ανδρέας …τους ψηφοφόρους.

Ο Ζίγδης, μένει με τη σφραγίδα.

Σήμερα, το “κουφάρι” είναι το ΠΑΣΟΚ.

Θα ήθελα το ΠΑΣΟΚ να σβήσει μέσα σε ιστορικά πυροτεχνήματα, δικαστήρια και εκτελεστικά αποσπάσματα. Όμως θα χαθεί αθόρυβα, και όπως φαίνεται ατιμώρητα, από την Ιστορία, αφήνοντας πίσω του την δυσωδία από την αποσύνθεση του πολιτικού πτώματος.

Δυστυχώς η δυσωδία συνίσταται στον λογαριασμό που οφείλει να πληρώσει η ελληνική κοινωνία : το Χρέος που την κατέστησε υπόδουλη.

Με τη δημόσια περιουσία στο σφυρί, τη νεολαία άνεργη ή στα ξένα και τους Τούρκους διαρκώς αποθρασυνόμενους.

Η ΝΔ διαπράττει σήμερα το ίδιο στρατηγικό λάθος. Ας μάς διαψεύσουν επισήμως, είναι εμφανές ότι επιχειρεί να αποσπάσει τα επιφανή στελέχη και τους ψηφοφόρους του “δεξιού ΠΑΣΟΚ”.

Όμως “δεξιό ΠΑΣΟΚ” είναι κυρίως η Σημιτοκρατία. Το χειρότερο τσούρμο ανθρώπων που εμφανίστηκε στην νεοελληνική ιστορία.

Αυτούς θέλει η ΝΔ; Τους “τελειωμένους” του εκσυγχρονισμού;

Μόνος, ο κ. Στουρνάρας μπορεί να διαφέρει από την ποιότητα της συνομοταξίας. Δεν μπορούν όμως να ξεχαστούν οι παρελθούσες, νεοφιλελεύθερες, οικονομικές επιλογές του. Δεν ξεχνιέται η χρησμολογία του από το ΙΟΒΕ. Και δεν παραβλέπεται η θανατική καταδίκη που απήγγειλε : “το ΤΤ δεν είναι βιώσιμο”.

Είναι σεβαστό οικονομικό στέλεχος αλλά με μηδενική, μην πούμε βλαπτική, εκλογική απήχηση. Άλλωστε ο κ. Στουρνάρας δεν διεκδίκησε ποτέ ψήφους, παρά τεχνοκρατικές θέσεις.

Μένει λοιπόν ως άξιο λόγου πολιτικό διακύβευμα το που θα κατευθυνθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

Χωρίς να υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις, οι λίγοι δεξιά, οι περισσότεροι αριστερά. Είναι η πολιτική τους φύση. Οι κρατικοδίαιτοι, οι σε απόγνωση, οι πληβείοι και οι μπαταχτσήδες βρίσκονται ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ, διαμόρφωσαν το 27%.

Αλλά ενυπάρχει σήμερα μια ευκαιρία για τη ΝΔ, να διαμορφώσει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, που όμως είναι εφικτή μόνον εάν τροποποιήσει τις επιλογές της. Άλλως, η πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ θα κατευθυνθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα υπάρχει μια τεράστια διαφορά με το 1977-78.

Κανείς δεν είναι ανυποψίαστα ενθουσιώδης, όπως όταν ο Ανδρέας διαμόρφωνε με βενιζελικούς, κομμουνιστές, χουντικούς και κεντρώους την πλειοψηφία που θα έκανε εφικτή μια αναίμακτη κοινωνική επανάσταση, φέρνοντας τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας στην εξουσία και δρομολογώντας έτσι την καταστροφή.

Δεν αρκεί πλέον ένα πιασάρικο σύνθημα, “Αλλαγή”, ούτε ένας κοινωνιολογικά θολός προσδιορισμός, “μη προνομιούχοι”, για να πειστεί ο ψηφοφόρος.

Ο κόσμος απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα και όραμα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει, μέχρι στιγμής, επιδείξει κάτι αξιόλογο.

Η υφαρπαγή του Κέντρου, το 78, οδήγησε σε 30 χρόνια ΠΑΣΟΚ.

Να μην έχουμε άλλα 30 χρόνια Τσίπρα.

Ο οποίος έχει και ηλικιακά την δυνατότητα να το επιτύχει.

Αλλά για να αποφευχθεί αυτό, η ΝΔ οφείλει να υποστηρίξει έμπρακτα τα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα.

Τελεία.

Προφήτης