Ο λαός, με την ψήφο του, θα επιβραβεύσει τους μνημονικούς προδότες … ή θα ψηφήσει για την τιμωρία τους;

http://heilgapormindthegap.blogspot.se/2012/04/blog-post_30.html

Ο λαός, με την ψήφο του, θα επιβραβεύσει τους μνημονικούς προδότες … ή θα ψηφήσει για την τιμωρία τους;

From HEIL GAP (or mind the GAP )

Μνημόνιο : … δηλαδή … τότε που οι banksters του ΔΝΤ έρχονται και προσφέρουν τεράστια δάνεια προς τη χώρα … στερώντας της ακολούθως όλα τα περιουσιακά της στοιχεία …. προσφέροντας τα στις δυτικές εταιρείες που ελέγχουν τις κυβερνήσεις μας HEIL GAP *

Και ενώ η Ρωσία ζητά να στείλει παρατηρητές στις εκλογές της 6ης Μαΐου …  ο πασοκος βουλευτής Πέτρος Ευθυμίου ήταν ο πρώτοςΕυρωπαίος πολιτικός που είχε αμφισβητήσει ανοιχτά τις ρωσικές εκλογές … τώρα έχουμε και τον υποψήφιο βουλευτή Β΄ Αθήνας με τοΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ … τον κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή , ο οποίος  μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο του AΝΤ1 … αναφέρθηκε « σε κάποιους» ….. οι όποιοι συνειδητά απέκρυψαν από τον ελληνικό λαό ότι το επιτόκιο των δανείων που έλαβε η χώρα μας στο 2ο Μνημόνιο είναι κυμαινόμενο και όχι σταθερό … ενημερώνοντας μας ότι αν συνυπολογιστούν όλες οι ρήτρες στη βάση των οποίων υπολογίζεται το επιτόκιο από το ΔΝΤ τότε αυτό δεν είναι 3,15% αλλά πολύ κοντά στο 4%.

Ως φαίνεται …. θεωρεί ότι …. είμαστε ηλίθιοι  … και πρέπει να δεχτούμε ότι …. αφότου ο κύριος Κουρουμπλής μπήκε στην κολυμπήθρα τουτΣΥΡΙΖΑ  …. ξεπλύθηκαν όλες οι αμαρτίες του … και μαζί με αυτές ... το 
ότι προ διετίας … ψήφισε και εκείνος το μνημόνιο ΕΝΑ ! …

Γιατί άλλο είναι το μεσοπρόθεσμο και άλλο το μνημόνιο ένα του Μάιου του 2010 , το όποιο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- κ.  Κουρουμπλής , το ψήφισε με χέρια και με πόδια …. αυτό δηλαδή που απέκρυψε να αναφέρει στην συνέντευξη του (!) … χα, χα, χα … θα ξέχασε ότι το ψήφισε  βρε HEIL GAP … πως κάνεις έτσι ;  

( και η χοντρή πλακά είναι ότι το 1ο Μνημόνιο του κ.Κουρουμπλή

είναι επίσης κυμαινόμενου επιτοκίου ….. τρελαίνομαι-ιιιιιιιιι )

Οι τραγικές συνέπειες που επακολούθησαν την προδοσία που άνοιξε την .... πόρτα στους banksters ….  μας σακάτεψαν !

Μονό που δεν άγγιξαν τον τυφλό βουλευτή , που ως φαίνεται έχει εθιστεί στα βουλευτιλίκια , αλλά σημάδεψαν μόνο τους αγνούς και τίμιους Έλληνες πατριώτες …. ανεξαρτήτως της πολίτικης των ιδεολογίας ….

Όλες αυτές η προδοτικές ψήφοι …  κάποιους από εμάς τους έσπρωξαν μέχρι και το απονενοημένο διάβημα …την αυτοκτονία. 

ΑΘΗΝΑ, 28 Απριλίου (Reuters) - Με Erik Kirschbaum . Τη Δευτέρα , ένας 38 χρόνος , καθηγητής γεωλογίας κρεμάστηκε από μια λάμπα στην Αθήνα , την ίδια μέρα που ένας 35-χρονος ιερέας αυτοκτονούσε πηδώντας από το από το μπαλκόνι του στη βόρεια Ελλάδα.

Την Τετάρτη , ένας 23-χρονος φοιτητής αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στο κεφάλι .

Σε μια χώρα που είχε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στον κόσμο, μια αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών στον απόηχο της οικονομικής κρίσης έχει συγκλονίσει το Μεσογειακό αυτό έθνος – λίγες ήμερες πριν από τις εκλογές στις 6 Μαΐου.

Ο ιδιαίτερα φρικιαστικός θάνατος του φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα , ο οποίος αυτό-πυροβολήθηκε στο κεφάλι σε μια κεντρική πλατεία Αθήνας … λόγω της αξιοπρεπείας του απέναντι στην φτώχεια …. ήταν η πιο δραματική αντίδραση που προήλθε από μια κρίση που έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπων να χάσουν τις δουλειές τους  .

Ορισμένοι ειδικοί γιατροί λένε ότι αυτές οι αυτοκτονίες έχουν τη  μορφήπολιτικής αυτοκτονίας … είναι μια αντανάκλαση της αυξανόμενης απελπισίας και αίσθηση της αδυναμίας..

"Η κρίση έχει προκαλέσει μια αυξανόμενη αίσθηση της ενοχής ,

ή … απώλεια της αυτοεκτίμησης και ταπείνωση για πολλούς Έλληνες," λέει στο Reuters ο Νίκος Σιδέρης, κορυφαίος συγγραφέας και ψυχαναλυτής στην Αθήνα.

               

«Οι Έλληνες είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι ένα βάρος σε κανέναν και σήμερα υπάρχει αυτή η αυξανόμενη αίσθηση της αδυναμίας. Ορισμένοι αναπτύσσουν μια στάση η οποία οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Αυτό όμως που βρίσκεται πίσω από την αύξηση των αυτοκτονιών και αποπειρών  αυτοκτονίας είναι κάτι νέο για εμάς .Βλέπουμε μια εντελώς νέα κατηγορία:

" Την πολιτική αυτοκτονία "

Η αστυνομία είπε ότι ο καθηγητής γεωλογίας, Νίκος Πολυβός , ο οποίος κρεμάστηκε, ήταν πελαγωμένους διότι ακόμη και μία προσφορά εργασίας για να διδάξει , είχε μπλοκαριστεί λόγω του παγώματος των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα.

Πριν από την οικονομική κρίση που άρχισε να σπέρνει τον όλεθρο, η Ελλάδα , το 2009 ,  είχε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στον κόσμο - 2,8 ανά 100.000 κατοίκους. Υπήρξε μια αύξηση 40 τοις εκατό των αυτοκτονιών κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας.

Ο Νικηφόρος Αγγελόπουλος, καθηγητής της ψυχιατρικής, είπε :

«Είμαστε ένα έθνος σε κατάσταση σοκ»  η κρίση βρίσκεται πίσω από μια … αξιοσημείωτη αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας στην Ελλάδα.

HEIL GAP (or mind the GAP )

Και ας ψηφήσουμε κόμματα διαμαρτυρίας 

Χαρακτηριστικές προεκλογικές αφίσες από την Ελλάδα της μεταπολίτευσης

http://olympia.gr/2012/04/30/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82/

Από το «ψηφίζω ΠΑΣΟΚ για μεγαλύτερο εισόδημα», που σήμερα φαντάζει τουλάχιστον αστείο, μέχρι το προφητικό «τα χειρότερα έρχονται» του ΚΚΕ, μερικές χαρακτηριστικές προεκλογικές αφίσες του παρελθόντος προκαλούν γέλια και κλάματα, όχι μόνο για την αισθητική τους, αλλά και για τις υποσχέσεις που αποδείχτηκαν φούσκα.
Η Νίκη Ρωμανού και το cosmo.gr συγκέντρωσαν μερικές από τις καλύτερες προεκλογικές αφίσες, οι οποίες αντικατοπτρίζουν την πολιτική κουλτούρα της Ψωροκώσταινας.

To ΠΑΣΟΚ του ’81
Με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ανοίγουν καινούργιοι δρόμοι για τη νέα γενιά, η εκπαίδευση γίνεται εγγύηση για τη δημοκρατική πορεία του Έθνους, και έχεις και μεγαλύτερο εισόδημα.

Μητσοτάκης… τέλος!
Χωρίς πολλά πολλά, μια αφίσα με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να σε κοιτά με το βλέμμα του «είμαι ένας από εσάς», τα λέει όλα. Τελικά, μετά από δύο προσπάθειες, τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1989, οι εκλογές του Απριλίου το 1990 τον ανέδειξαν νικητή.

Το προφητικό ΚΚΕ
Η Αλέκα το είχε πει ξεκάθαρα, αλλά εμείς δεν την ακούγαμε: «Έρχονται τα χειρότερα». Άσχετα με το πόσο επιτυχημένο επικοινωνιακά είναι το συγκεκριμένο σλόγκαν, πιο εύστοχο δεν θα μπορούσε να είναι.

Οι αφίσες την εποχή του photoshop
Ο Κώστας Σημίτης σημειώνει ότι οι Έλληνες πετύχαμε πολλά, χωρίς ούτε μία (!!) ελιά στο πρόσωπό του. Πάντως, άσχετα με το αν έπαιξε η αφαίρεσή τους κάποιο ρόλο, Μιλτιάδης Έβερτ έφαγε τη σκόνη του στις βουλευτικές εκλογές του 1996.

Με το ΔΗΚΚΙ το μέλλον μας ανήκει – Αλλά είναι κάπως άχρωμο
Ο αποστάτης του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Τσοβόλας κατέβηκε στον στίβο των εκλογών του 2000 με μια πεζή, άχρωμη, ουδέτερη, άγευστη και άοσμη αφίσα. Ούτε μια τσαχπινιά, ούτε ένα κάτι, για αυτό και το ΔΗΚΚΙ κατέλαβε μηδέν εις το πηλίκο έδρες και ένα λειψό 2,7%.

Ουδέν σχόλιον…

Η dream team του ΠΑΣΟΚ
Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στον Γεώργιο Παπανδρέου και από τον Σημίτη στον ΓΑΠ. Ιδού η dream team του ΠΑΣΟΚ, μια πεντάδα – ωδή στις αρχές του σοσιαλισμού.

Γιώργος Καρατζαφέρης, απλά μοναδικός…
Ποδοσφαιριστή έχουμε; Έχουμε, βλέπε Κώστα Καραμανλή. Κωπηλάτη, ποδηλάτη και μαραθωνοδρόμο έχουμε; Έχουμε, βλέπε ΓΑΠ. Ε, πλέον με το Λ.Α.Ο.Σ. στη Βουλή έχουμε και μποξέρ.

iefimerida.gr

1η ΜΑΗ: Δεν ξεχναμε τον ήρωα ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ!

http://attikanea.blogspot.com/2012/04/blog-post_6805.html

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Την 1η του Μάη στις 12 το μεσημέρι θα τελεσθή στο Α΄ Νεκροταφείο

το ετήσιο μνημόσυνο του αγωνιστή του Αντιδικτατορικού αγώνα

ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Η οικογένεια και οι συναγωνιστές

Η ΨΗΦΟΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ: ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» - Γράφει ο κ. Παναγιώτης Ήφαιστος

http://olympia.gr/2012/04/30/%CE%B7-%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-6%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%85-2/ 

 «Είναι απίστευτο –θα έλεγα αδιανόητο– μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μια εβδομάδα παραπάνω: Μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους…». Τζόρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922 

 

Η παρέμβαση που επισυνάπτεται υποστηρίζει ότι αν πλειοψηφήσουν οι αντί-μνημονιακές δυνάμεις στις 6 Μαίου, αντιστρέφεται η θανατηφόρα τροχιά που προκάλεσε ο απερχόμενος σάπιος παλαιοκομματισμός. Για πρώτη φορά μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οι Έλληνες πολίτες θα γίνουν κυρίαρχοι του νεοελληνικού κράτους.

            Οι ναυαγοί του παλαιοκομματισμού έντρομοι με περισσή απερισκεψία και ανευθυνότητα καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι θα μακροημερεύσουν στην εξουσία υφαρπάζοντας την ψήφο των Ελλήνων με πολιτική τρομοκρατία και δημιουργώντας επίπλαστες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Αναπόδραστα όμως το θανατηφόρο μνημόνιό τους οδηγεί σε κοινωνική έκρηξη, άτακτη πτώχευση και μια «κοινοβουλευτική δικτατορία». Οι παλαιοκομματικοί λένε, ουσιαστικά, τα εξής: Θα συνεχίσουμε να δανειζόμαστε για να πληρώνουμε τους τοκογλύφους και θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στην ύφεση αλλά θα επιβιώσουμε με μισθούς Σομαλίας, κάτι που εξυπηρετεί όσους θα ωφελούνται από την εκποίηση της Ελλάδας. Επίσης κάποιοι εγχώριοι, ξανά πελατειακά λειτουργώντας, θα έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μεταπράτες των ξένων που θα εξαγοράζουν μαζικά τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο.

Η μόνη διέξοδος από αυτή τη θανατηφόρα τροχιά του παλαιοκομματισμού που εκμηδενίζει του Έλληνες και το κράτος τους είναι μια πανίσχυρη αντί-μνημονιακή πλειοψηφία. Μια τέτοια πλειοψηφία θα δημιουργήσει δυναμική ανασυγκρότησης του πολιτικού μας συστήματος εκ βάθρων. Σε αυτό θα συμβάλουν και όσοι είναι τώρα εγκλωβισμένοι και θα απελευθερωθούν από τον απερχόμενο παλαιοκομματισμό.

Παλαιά και νέα ρεύματα της αντί-μνημονιακής πλειοψηφίας θα κάνουν υπέρβαση. Σκοπός τους δεν είναι να καθίσουν πάνω σε εξουσιαστικούς θώκους αλλά να σώσουν τη χώρα. Θα ορίσουν μια μεταβατική και πολιτικά πανίσχυρη εντολοδόχο διακυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με τρεις βασικά μεγάλες αποστολές τις οποίες θα εκπληρώσει σε μερικούς μήνες μέχρι και τις νέες εκλογές.

Πρώτον, διαχείριση των σχέσεων με τους τρίτους και κυρίως την ΕΕ. Δεύτερον, διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευνομίας και της ευταξίας. Τρίτον, δρομολόγηση μιας Συντακτικής Συνέλευσης για αναθεώρηση του Συντάγματος. Θα έχουμε έτσι συντεταγμένη διαχείριση μιας πολιτικής μετάβασης στην ομαλότητα και σε έναν νέο βιώσιμο προσανατολισμό με γνώμονα τη Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία. Οι νέες εκλογές που φυσιολογικό είναι να γίνουν σε λίγους μήνες, θα αποτυπώσουν το νέο και ανασυγκροτημένο πολιτειακό και πολιτικό σύστημα.

Όσον αφορά το αποικιακό μνημόνιο το δημιούργησε μια «κακή πολιτική». Μια «καλή πολιτική» σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο θα το αναιρέσει. Οι νόμοι ορίζονται από την πολιτική και μπορούν να αλλάζουν από νέες καλύτερες πολιτικές. Τα υπόλοιπα είναι ελεεινή κινδυνολογία ανίκανων ή κακόπιστων που κατάντησαν να θέλουν να γίνουν εγχώριοι αντιπρόσωποι μετατροπής μας σε αποικία, κατάσταση που εκμηδενίζει την Ελληνική κοινωνία και οδηγεί στην εκποίηση των πάντων.

 

Η ΨΗΦΟΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ: ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»
http://www.ifestosedu.gr/112ekloges12.htm
Θέματα που αναλύονται:
1. Ο πολιτικός θάνατος του δικομματισμού και η διαχείριση της μετάβασης
2. Η εντολοδόχος αντι-μνημονιακή μεταβατική διακυβέρνηση εθνικής σωτηρίας / Συντακτική Συνέλευση.
3. Οι ναυαγοί του παρωχημένου παλαιοκομματισμού κινδυνολογούν ανεύθυνα. 3. Ασφαλής σωτήρια μετάβαση – ριζική πολιτική ανασυγκρότηση
4. Οι ναυαγοί του παρωχημένου παλαιοκομματισμού κινδυνολογούν ανεύθυνα
5. Οι Έλληνες δεν θέλουν δώρα μόνο διαγραφή των επαχθών και καταχρηστικών βαρών
6. Η ψήφος της 6ης Μαίου ως μέσο απελευθέρωσης και νέας αφετηρίας
7. «Πρακτικά» ζητήματα. Δημόσιες δαπάνες, κοινωνική συνοχή/δικαιοσύνη, ιδιοκτησία νοικοκυριών και σταθερή μετάβαση
8. Συμπεράσματα

Παναγιώτης Ήφαιστος

www.ifestosedu.gr
24/4/2012

Μονομαχούν πριν ξανασυνεταιριστούν - Του κ. Σταύρου Λυγερού

http://kostasxan.blogspot.com/2012/04/blog-post_8902.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%21%29

Μία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, η ελπίδα των δύο κομμάτων εξουσίας για συσπείρωση της τελευταίας στιγμής δεν επιβεβαιώνεται. Εάν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώσουν αθροιστικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο σχηματισμός συμμαχικής κυβέρνησης θα καταστεί μονόδρομος. Η τρόικα θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στους ηγέτες γαλάζιων και πράσινων για να συμφωνήσουν. Το σενάριο αυτό, όμως, δεν είναι χωρίς εμπόδια.

Ο Σαμαράς διεκδικεί ρητορικά την αυτοδυναμία και απειλεί εμμέσως με νέες εκλογές για να την κατακτήσει. Το χαρτί αυτό, ωστόσο, μπορεί να το παίξει εάν αποσπάσει 35%-36%. Οχι όταν το ποσοστό του απέχει πολύ από τον στόχο κι όταν, μάλιστα, η εκλογική επιρροή του έχει καθοδική τάση. Ο πραγματικός στόχος του είναι να γίνει πρωθυπουργός.

Δεδομένου ότι το κριτήριο κυβερνητικών συμπράξεων είναι η στάση έναντι του Μνημονίου, ο δυνάμει μόνος εταίρος είναι το ΠΑΣΟΚ. Η απαίτηση Σαμαρά, όμως, να γίνει πρωθυπουργός προσκρούει σε αντιστάσεις. Οι πολίτες που θα ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ είναι δύο κατηγοριών: Πρώτον, όσοι υποστηρίζουν συνειδητά το Μνημόνιο (είναι η μειονότητα). Δεύτερον, όσοι είναι ταυτισμένοι με το ΠΑΣΟΚ ανεξαρτήτως της πολιτικής που εφαρμόζει (είναι η πλειονότητα).

Η δεύτερη κατηγορία, που λειτουργεί με όρους φυλής, είναι παραδοσιακά και βαθύτατα αντιδεξιά. Γι’ αυτό και θεωρεί αμάρτημα το ΠΑΣΟΚ να υποστηρίξει για πρωθυπουργό τον Σαμαρά. Αρκετοί πράσινοι βουλευτές υπενθυμίζουν ότι τον Ιούνιο 2011 ο Σαμαράς είχε θέσει ως όρο για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας τον αποκλεισμό του Παπανδρέου. Κατ’ αυτούς, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ νομιμοποιείται να θέσει αντίστοιχο όρο.

Πολλά, πάντως, θα εξαρτηθούν από το εκλογικό αποτέλεσμα. Εάν η Ν.Δ. υπερβεί το 30% (όχι πολύ πιθανό) ή εάν η διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά μεγαλύτερη από πέντε μονάδες, η διαπραγματευτική θέση του αρχηγού της θα είναι ισχυρή. Ο κ. Βενιζέλος θα πιεσθεί ασφυκτικά για να συμπράξει. Η τρόικα θέλει «φιλομνημονιακή» κυβέρνηση και γι’ αυτό –σύμφωνα με πληροφορίες– μετά τις διαβεβαιώσεις που έχει λάβει, έχει αποδεχθεί το ενδεχόμενο πρωθυπουργοποίησης του Σαμαρά.

Τα πράγματα θα δυσκολέψουν για τον αρχηγό της Ν.Δ. εάν η εκλογική επίδοση είναι χαμηλή και η διαφορά από το ΠΑΣΟΚ μικρή. Τότε, θα είναι αυτός που θα δεχθεί ασφυκτικές πιέσεις για να αποδεχθεί ως πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο. Και μάλιστα, η πίεση δεν θα προέλθει μόνο από το ΠΑΣΟΚ, την τρόικα και εγχώριους υποστηρικτές του Μνημονίου. Θα προέλθει και από τη (νεο)φιλελεύθερη πτέρυγα της Ν.Δ., πιθανώς και από καραμανλικούς.

Ο Σαμαράς το φοβάται και γι’ αυτό προσπάθησε να συγκροτήσει τα ψηφοδέλτια κατά τρόπο που να αναδείξουν μία ελεγχόμενη απ’ αυτόν Κοινοβουλευτική Ομάδα. Στην πολιτική, όμως, αυτοί οι υπολογισμοί είναι αβέβαιοι. Αυτό που μετράει είναι η δυναμική που θα αναπτυχθεί την κρίσιμη ώρα. Ειδικά όταν η αναμενόμενη εκλογική επιτυχία των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Καμμένου μετατρέπει τη Ν.Δ. σε μεσαίο κόμμα και εκ των πραγμάτων αποδυναμώνει τη θέση του αρχηγού της.

Το αστείο αυτής της προεκλογικής εκστρατείας είναι ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρονται λες και βρισκόμαστε στην προ κρίσης εποχή, όταν λειτουργούσαν σαν μονομάχοι για το τρόπαιο της εξουσίας. Οι πρώην άσπονδοι αντίπαλοι, όμως, είναι οι σημερινοί και κατά πάσα πιθανότητα και αυριανοί εταίροι, αφού έχουν ψηφίσει το Μνημόνιο, το οποίο λειτουργεί ως κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Για να ανασχέσουν τη μετατόπιση των ψηφοφόρων προς αντιμνημονιακά κόμματα και συχνά προς αντισυστημικές επιλογές, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χρησιμοποιούν τα ίδια εκβιαστικά διλήμματα «Μνημόνιο ή χάος», «ψηφίστε μας ή ακυβερνησία» κ.λπ. Κρύβουν, βεβαίως, ότι το ζητούμενο είναι μια αποτελεσματική κυβέρνηση που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση και όχι μια κυβέρνηση που θα την οδηγήσει στην κατάρρευση.

Στην πραγματικότητα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. επιχειρούν να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα, καλλιεργώντας τον φόβο. Η τακτική αυτή, ωστόσο, δεν οδηγεί μακριά. Ισχυριζόμενοι αυθαιρέτως, μάλιστα, ότι η αντιμνημονιακή ψήφος ισοδυναμεί με ψήφο υπέρ της δραχμής, ροκανίζουν την ιδεολογική ηγεμονία του ευρωπαϊσμού, γεγονός που αργά ή γρήγορα θα πολλαπλασιάζει τους Ελληνες που θα ταυτίζουν την εξαθλίωσή τους με την ύπαρξη του ευρώ.

Το ίδιο αντίστροφο αποτέλεσμα θα έχει και η πρακτική των μνημονιακών δυνάμεων να στιγματίζουν κάθε αντίθετη άποψη σαν «λαϊκισμό». Καλλιεργούν τη βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη ότι υπάρχει «υπεύθυνη» και «ανεύθυνη» ψήφος και ως εκ τούτου σε κρίσιμες στιγμές τον λόγο δεν πρέπει να έχει το εκλογικό σώμα, αλλά οι «επαΐοντες», που βεβαίως τυγχάνει να είναι σταυροφόροι του Μνημονίου και εκλεκτοί της τρόικας. Η τακτική τους, όμως, είναι τυχοδιωκτική. Εξωθεί τα θύματα της ασκούμενης πολιτικής να αντιδράσουν σ’ αυτή την ιδεολογική τρομοκρατία, στρεφόμενα προς αυτό που οι μνημονιακοί αποκαλούν λαϊκίστικες επαγγελίες.

Η επόμενη μέρα: σκοτάδι ή αναγέννηση; - του κ. Βασιλείου Μαρκεζίνη, ακαδημαϊκού

http://olympia.gr/2012/04/30/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%83/

Παρότι ο προεκλογικός αγώνας πλησιάζει στο τέλος του, αποδεικνύεται δύσκολο να πει κανείς κάτι πραγματικά καινούργιο ή ενθαρρυντικό, καθώς οι (συνήθως ομιλητικότατοι) Έλληνες δείχνουν να είναι βαθιά βυθισμένοι, και όχι αδικαιολόγητα, στη θλίψη. Ο λόγος γι’ αυτό, όμως, σχετίζεται ενδεχομένως και με τα άτομα που διεκδικούν την πολιτική εξουσία.
Πράγματι, μερικοί από τους πολιτικούς μας δυσκολεύονται να αποκρύψουν το γεγονός ότι αντιπροσωπεύουν το πρόσφατο, ένοχο παρελθόν. Μερικοί άλλοι (στα παρασκήνια) προέρχονται μεν από ένα πιο μακρινό παρελθόν, αλλά επιμένουν να τρέφουν την αβάσιμη ελπίδα ότι θα αναστηθούν…Κάποιοι άλλοι, πάλι, είτε παλιοί πολιτικοί είτε πρωτοεμφανιζόμενοι, αναζητούν τη σωτηρία μέσω της αναζωπύρωσης του φανατισμού και της εμφύλιας διαμάχης. Γεγονός όμως είναι ότι, όσο ευφυείς και αν είναι κατά τα άλλα αυτοί οι υποψήφιοι, τα προφίλ τους κανέναν δεν συναρπάζουν και κανέναν δεν εμπνέουν.
Η διαπίστωση είναι αποθαρρυντική, αλλά απολύτως αληθής. Και τούτο, διότι όλα τα κόμματα – από τη Δεξιά έως την Αριστερά – αδυνατούν να απαλλαγούν από τις αγκυλώσεις τους. Συν τοις άλλοις, μεγάλο μέρος της ρητορικής τους, όπως και πολλά από τα δημοσιογραφικά σχόλια που τη συνοδεύουν, επικεντρώνονται απλώς στο ποιοι θα μοιραστούν τις υπουργικές θέσεις με ποιους. Ελάχιστα λέγονται για το αν τα συγκεκριμένα άτομα αξίζουν αυτές τις θέσεις! Ακόμη λιγότερη πίστη δίδεται στην ικανότητα των πολιτικών να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είτε όμως το θέλουμε είτε όχι, αυτή είναι η αμφιβολία που επικρατεί σήμερα στο εκλογικό σώμα.
Ο κόσμος διψά για αλλαγή• ζητά νέες λύσεις για τα νέα προβλήματα, καθώς και νέα πρόσωπα για να τα χειριστούν. Εντούτοις, σε γενικές γραμμές, οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται ακόμη αντιμέτωποι με παλιά πρόσωπα, πολλά από τα οποία, και από τις δύο μεγάλες πλευρές, είχαν κάποτε την ευκαιρία να δράσουν αλλά απέτυχαν παταγωδώς (εν μέρει εξαιτίας της έλλειψης οργάνωσης και των αλληλοσυγκρουόμενων φιλοδοξιών τους). Επιπλέον, υπάρχουν και διάφοροι ημιδεδηλωμένοι δελφίνοι οι οποίοι, ενώ οι ηγέτες τους δίνουν τη μάχη της ζωής τους, προσπαθούν, μέσω σκόπιμης σιωπής ή μελετημένης αμφισημίας, να υπονομεύσουν τόσο αυτούς όσο και την ενότητα του κόμματός τους. Ο θάνατος πλησιάζει, αλλά εκείνοι επιμένουν να αλληλοδιαπληκτίζονται!
Είμαι άραγε ο μόνος που υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά εάν ο πολιτικός διάλογος είχε προσανατολιστεί, ως όφειλε, στο μέλλον; εάν είχε παύσει να περιστρέφεται γύρω από τα κάθε λογής παρωχημένα συνθήματα, είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς;
Κεντρικός στόχος όλων μας πρέπει να είναι η κοινωνική συνοχή, η δε κομματική ενότητα πρέπει να αποτελεί γεγονός, και όχι ψεύτικη εικόνα.
Δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσουμε όλες αυτές τις ανεπάρκειες κάνοντας απλώς έκκληση για σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας δύο ή τριών κομμάτων, διότι οι πολίτες γνωρίζουν ότι η εν λόγω τακτική συγκαλύπτει απλώς την καιροσκοπική επιθυμία ορισμένων να καταλάβουν υπουργικές καρέκλες.
Το μόνο πράγμα που θα κέρδιζε και τη στήριξη όλου του έθνους και τη μάχη της επιβίωσης – εντυπωσιάζοντας συγχρόνως τους ξένους φίλους και εχθρούς μας – είναι η αποκατάσταση του ξεφτισμένου κοινωνικού ιστού της χώρας μας.
Η προσπάθεια αυτή πρέπει να βασιστεί στην κατεπείγουσα ανάγκη ανακούφισης των φτωχών, των απόβλητων, των εγκαταλελειμμένων πολιτών. Παράλληλα, όμως, πρέπει να συνδυαστεί με την καταπολέμηση του φθόνου εναντίον των πιο επιτυχημένων.
Μόνον η παροχή κινήτρων θα επανέφερε τους επενδυτές στη χώρα μας, και όχι οι ανεδαφικές εκκλήσεις… «να κάνουν το καθήκον τους». Ωστόσο, αν χρειάζονται κάτι οι γνήσιοι επιχειρηματίες δεν είναι απλώς η παροχή φορολογικών κινήτρων, αλλά ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που θα τους επιτρέπει να προγραμματίζουν τις κινήσεις τους και θα τους επιβραβεύει για κάθε ρίσκο που παίρνουν και για κάθε καλή ιδέα που υλοποιούν.
Τέτοιους επιχειρηματίες χρειάζεται η χώρα μας, και όχι εκείνους που κερδοσκοπούν χάρις στις βολικές σχέσεις τους με έναν ή περισσότερους υπουργούς. Το πρώτο είδος καπιταλισμού χρειαζόμαστε. Το δεύτερο, ωστόσο, είναι αυτό που μας ταλαιπωρεί εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία και το οποίο οφείλουμε επιτέλους να εξορκίσουμε!
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η ανάκαμψη της χώρας μας, εφόσον είναι εφικτή, μπορεί να έλθει μόνον εάν καταβάλουμε μιαν ασυνήθιστα μεγάλη διανοητική και ψυχική προσπάθεια. Και πρέπει η προσπάθεια αυτή να εστιαστεί στη σύναψη δεσμών με νέους φίλους στο εξωτερικό -τουτέστιν: στη διαμόρφωση μιας νέας, πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής προκειμένου να διευκολύνουμε τη διαπραγματευτική μας στάση στην Ευρώπη.
Σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, οφείλουμε επίσης να επινοήσουμε νέους και ευφυείς τρόπους μετατροπής της αρνητικής συγκυρίας σε πραγματική ευκαιρία. Παραδείγματος χάριν, η εντεινόμενη μαζική έξοδος από την Αθήνα, απόρροια της οικονομικής κρίσης, μπορεί να γίνει κατά τρόπο «σχεδιασμένο», ώστε να προωθηθεί η «εσωτερική μετανάστευση» προς περιοχές της χώρας οι οποίες, για πολιτικούς λόγους, χρειάζονται νέο ελληνικό αίμα.
Μόνο με νέες, πρωτότυπες αντιλήψεις μπορούμε να απαλλαγούμε από τη νωθρή εκείνη νοοτροπία που αρκείται στην αναπαραγωγή φθαρμένων κοινοτοπιών του είδους «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Το δημιουργικό αυτό πνεύμα, όμως, μπορεί να διαμορφωθεί μόνον εάν οι πολίτες μας παραμείνουν σε κατάσταση διανοητικής εγρήγορσης απέναντι στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, και λόγω του παρελθόντος τους, αμφιβάλλω αν ο λαός έχει πειστεί ότι οι επίδοξοι σωτήρες πράγματι στοχεύουν πρώτα στο συμφέρον της πατρίδας και μετά στις ατομικές τους φιλοδοξίες.
Ας δούμε λοιπόν μερικές ακόμη ιδέες, τις οποίες, θεωρώ, αξίζει να σκεφτούμε λίγο πιο προσεκτικά.
Πρώτον: προσφέρεται άραγε η στιγμή για να υποσχόμαστε αλλεπάλληλες συνταγματικές αναθεωρήσεις ή μήπως θα έπρεπε να θέσουμε τον χρόνο και τα προβλήματά μας σε λογική προτεραιότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ακραίας κρίσης;
Δεύτερον: πόσο ρεαλιστικό είναι να αφήνουμε τους πολίτες να ελπίζουν ότι οι πρόσφατες παραχωρήσεις μας μπορούν να επανορθωθούν εάν απλώς στείλουμε στις Βρυξέλλες μια νέα ομάδα διαπραγματευτών χωρίς να της έχουμε πρώτα εξασφαλίσει νέα στήριξη (από το εξωτερικό), η οποία και θα έλθει να ενισχύσει τα επιχειρήματά τους; Επιπλέον, αυτό που θα κάνει ισχυρότερους τους διαπραγματευτές μας δεν είναι τόσο το ότι θα έχουν τη στήριξη 155 ή 160 βουλευτών, όσο μάλλον το γεγονός ότι οι ξένοι φίλοι μας θα γνωρίζουν πως οι διαπραγματευτές μας έχουν τη στήριξη όλων των Ελλήνων πολιτών, και όχι απλώς των ψηφοφόρων τους. Αναδεικνύεται έτσι, και πάλι, η έμφαση που πάντοτε δίνω στην κοινωνική συμφιλίωση.
Τρίτον: πόσο δίκιο έχουμε να θεωρούμε ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας είναι ισχυροί, όταν, σήμερα, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται συθέμελα; Για να το θέσω και διαφορετικά: έχει έλθει η στιγμή να σταθούμε απέναντί τους ως συνετοί φίλοι και να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε ότι θα εκπληρώσουμε μεν τις υποχρεώσεις μας, αλλά όχι όλες μαζί, μονομιάς και με τον βάναυσο τρόπο που έχουν επιβάλει μέχρι τώρα στους υπουργούς μας οι οποίοι, ο ένας μετά τον άλλον, παραδέχονται σήμερα ότι δεν είχαν καν διαβάσει τα έγγραφα που κλήθηκαν να υπογράψουν;
Τέταρτον: δεν πρέπει άραγε να κάνουμε τους Ευρωπαίους να καταλάβουν, με ευγενικό πλην όμως σταθερό τρόπο, ότι η τήρηση συμφωνημένων κανόνων δεν είναι δυνατόν να πάρει το προβάδισμα έναντι του κινδύνου να βυθιστεί η χώρα μας σε εμφύλια σύρραξη; Πράγματι, λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη σημερινή κατάσταση και το κύμα των αλλαγών κυβερνήσεων στην Ευρώπη, διαθέτουμε ένα ακόμη διαπραγματευτικό ατού, εφόσον βεβαίως καταφέρουμε να ξανακερδίσουμε τη χαμένη αυτοπεποίθησή μας και τη χρησιμοποιήσουμε δεόντως.
Πέμπτον: πόσο ουσιαστικά προσπαθούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης κατά τρόπο αναγκαίο για τους πολίτες μας αλλά και ανθρώπινο για τους ίδιους τους μετανάστες, όταν, μέχρι στιγμής, οι κυβερνήσεις μας έχουν κάνει μόνο επικοινωνιακές προσπάθειες, χωρίς να επιτύχουν ουσιαστική συμπαράσταση από την Ευρώπη αλλά ούτε και να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο να απομακρυνθούμε από ευρωπαϊκές συμφωνίες που εμποδίζουν τον επαναπατρισμό; Εν ολίγοις, πρέπει να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε πολλαπλώς και ευφυώς στο πρόβλημα, το οποίο δικαίως καταθορυβεί τον λαό μας, και όχι απλώς σε αυτούς που προσπαθούν να το εκμεταλλευθούν προς ίδιον όφελος.
Έκτον: δεν έχει άραγε έλθει η στιγμή να εξορθολογίσουμε το εκπαιδευτικό σύστημά μας, ώστε να παράγει αποφοίτους που μπορούν να βρουν δουλειά, και όχι να πολλαπλασιάζει το προλεταριάτο των ημιμορφωμένων ανέργων; Μήπως, ενδεχομένως, θα έπρεπε να μειωθούν τα (διάσπαρτα σε όλη τη χώρα) ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης και ο αριθμός των τμημάτων που, καθώς φαίνεται, δεν έχουν καν φοιτητές;
Έβδομον: πότε επιτέλους θα κινηθούμε προς την κατεύθυνση της εξακρίβωσης και της προστασίας του ορυκτού μας πλούτου σε γη και θάλασσα, εγκαταλείποντας τις γενικόλογες φλυαρίες και διαμορφώνοντας ένα σύστημα που να μπορεί να εφαρμοστεί διότι θα στηρίζεται στα εμπορικά συμφέροντα πολλών χωρών και δεν θα επηρεάζεται από τις περιοριστικές επιθυμίες μίας και μόνης ξένης δύναμης και – όπως πολλοί ισχυρίζονται- μιας ομάδας ελληνικών (!) συμφερόντων που αντιτίθεται στην ανάπτυξη αυτού του πλούτου; Στην τελευταία αυτή πρόταση, θεωρώ, συνοψίζεται ό,τι ακριβώς χρειάζεται, αυτήν τη στιγμή, η χώρα μας.
Όλα αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να έχουν συζητηθεί, και όχι απλώς μισοαναφερθεί, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Κανείς όμως δεν θέλησε να τα συζητήσει. Έχει όμως παρέλθει πλέον η δυνατότητα για έναν σοβαρό διάλογο.
Αυτό που απομένει τώρα είναι να αρχίσουμε σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε από τις 7 Μαΐου και μετά, προκειμένου να μην αφήσουμε τα γεγονότα να αποκτήσουν τη δική τους επικίνδυνη δυναμική!
Πόσοι όμως έχουν θελήσει να εγκύψουν σε όλα αυτά τα ζητήματα, αντί να κάθονται και να ονειρεύονται την κατάληψη υπουργικών θέσεων ή να σχεδιάζουν την εκθρόνιση των ηγετών τους; Κοντολογίς, πόσοι από τους πολιτικούς μας έχουν ήδη έτοιμο ένα «Σχέδιο Β», αν υποθέσουμε, ασφαλώς, ότι είχαν ποτέ καταστρώσει ένα «Σχέδιο Α»;
Πολλοί πιστεύουμε ότι τα ΜΜΕ δεν είναι άμοιρα ευθυνών για τη σημερινή μας κατάντια. Το δηλώσαμε, άλλωστε, ανοικτά και δεν γίναμε διόλου δημοφιλείς όταν εξωτερικεύσαμε αυτή την κοινώς παραδεκτή άποψη. Ας έχουμε όμως σήμερα το θάρρος να αποκαταστήσουμε την ισορροπία και να πούμε ότι, ακόμη και τώρα, την ύστατη στιγμή, τα ΜΜΕ, και μόνον αυτά, θα μπορούσαν να αρχίσουν την αντίστροφη μέτρηση εφόσον θέσουν προσωρινά κατά μέρος τις προσωπικές φιλίες, αλλάξουν τη ζοφερή εικόνα που παρουσιάζουν οι ίδιοι τους οι κορυφαίοι συντάκτες και επιτρέψουν, στις 7 Μαΐου, να εισέλθει στο σκοτάδι μια αχτίδα φωτός: με τη μορφή, ίσως, ενός νέου τρόπου σκέψης.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/04/blog-post_4952.html

Video-σοκ πρώην υπουργού σε παράκρουση μπρος στον καταποντισμό> -Το ΠΑΣΟΚ είσαστε εσείς που λαδώσατε το αντεράκι σας!..

http://www.kourdistoportocali.com/articles/11137.htm 

Το σοκ μπροστά στο καταποντισμό και τη χλεύη των ψηφοφόρων έχει κάνει τους πασόκους να παραμιλάνε.

Δεν το πιστεύεις όταν ακούς τον πρώην υπ. Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαιωάννου να λέει λες και απευθύνεται σε κάφρους>

-Το ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε εμείς, είσαστε εσείς που λαδώσατε το αντεράκι σας…

Υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα, πιο εξέχουσα γελοιοποίηση από αυτή τη κατάντια που παραπέμπει στο επιχείρημα «η χούντα έφτιασε τουαλέτες στα χωριά, γιατί ως τότε οι άνθρωποι έκαναν την ανάγκη τους στους αγρούς»

Α, να χαθείτε ρε που ρημάξατε τη χώρα και έρχεστε να μας προσβάλλετε κι από πάνω.

Μαυρίστε τους αθλίους πολιτικάντηδες!

Οι μαγνήτες και οι καρφίτσες - Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

http://tasosnastos.blogspot.com/2012/04/blog-post_9300.html

Είμαστε σε πόλεμο. Η μόνη αλήθεια που γίνεται απολύτως και εμπειρικά κατανοητή και αποδεκτή από το σύνολο του ελληνικού λαού ως ιστορικού υποκειμένου. Κι επιμένω, σύντροφοι, μέρες προεκλογικές που είναι, στο ιστορικό υποκείμενο ελληνικός λαός, γιατί πάνε δεκαετίες τώρα, ειδικώς δε η τελευταία ευρωδεκαετία μετράει, που πλην ΚΚΕ κι όχι γενικώς της αυτοπροσδιοριζόμενης αριστεράς, ο λαός δεν... «παίζει», ούτε στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά ούτε και στο τρέχον αφόρητο πολιτικό λεξιλόγιο, ρόλο.

Σιχάθηκα και βαρέθηκα να αντιπαρατίθεμαι, ακούοντας πολιτικά υποκείμενα να απευθύνονται προεκλογικά ή μη στις μάζες των πολιτών, μιλώντας για ...κοινωνία, κοινωνικούς εταίρους, κοινωνικές ομάδες κι ό,τι άλλο συστήνουν οι διαφημιστές ως ομάδα - στόχο (το λεγόμενο στη γλώσσα τους τάργκετ γκρουπ) ή «στοχοποιημένο κοινό», έτσι ώστε ο λαός να κατακερματίζεται και να χειραγωγείται, δικαιώνοντας τις ...δημοσκοπήσεις.

Με κάτι τέτοια επικοινωνιακά «έξυπνα όπλα», που πολλές φορές λανθασμένα τα υποβιβάζουμε σε τερτίπια, ο λαός αποδέχεται να κοιτάζει το είδωλό του στον αντιπροσωπευτικό καθρέφτη της αστικοδημοκρατικής εξουσίας ως

κατακερματισμένο και αδύναμο σύνολο - στόχο της αντιλαϊκής πολιτικής που δεν μπορεί να αντιδράσει παρά με έστω περιστασιακές συγκολλήσεις... Και πιάνουν τα πυροτεχνήματα μικρό μέρος των συνειδήσεων και το παραπλανούν δηλητηριωδώς με φανφάρες περί διακυβερνητικής ενότητας κι άλλα τέτοια. Και πιάνουν και μεταλλάσσουν καρδιές καθαρές και πνιγμένες από τα βάσανα εργατικές συνειδήσεις σε άνθη του κακού. Οπότε η πορεία προς την εξουσία μετατρέπεται σε αριθμητική έφοδο που μοιάζει με «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια», ίσαμε που οι κουλοχέρηδες της επομένης των εκλογών θα βρεθούν ξανά στο κλουβί των συμβιβασμών «εν ονόματι του λαού» και των αναγκών του.

Πάνε χρόνια τώρα στην εποχή της θριαμβευτικής τηλεπικοινωνίας, στον αιώνα της τεχνολογικής διάχυσης, μετάδοσης, ανταλλαγής, διασποράς και κερδοφόρας εμπορευματοποίησης της πληροφορίας, της εντύπωσης, της αποτύπωσης των «ειδήσεων» κατασκευασμένων ή μη αδιάφορο λόγω όγκου, ταχύτητας και υπερσυγκέντρωσης των μέσων παραγωγής σε ελάχιστα χέρια του παγκόσμιου κεφαλαίου, που η εικόνα τρώει και δε χορταίνει την ίδια της την αλήθεια. Και δεν είναι ομοίωση είναι προσομοίωση. Αυτή η αλυσίδα παραγωγής και τα μέσα της δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα με αφορισμούς και ξόρκια.

Ο πολίτης, ως ψηφοφόρος, αντιμετωπίζεται σε όλο το φάσμα της θηριώδους επικοινωνίας, ως καρφίτσα. Κι ο πολιτικός πόλος, ανεξαρτήτως ιδεολογικού περιεχομένου, ως μαγνήτης. Είναι το υπερεργαλείο της χειραγώγησης των μαζών. Που χρησιμοποιείται και σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου με την ίδια αποτελεσματικότητα. Καρφίτσες απ' τη μια και μαγνήτες απ' την άλλη. Πολίτες και πολιτικοί. Θρίαμβος της κατακερματισμένης ταξικής συνείδησης, που βυθίζεται την κρίσιμη στιγμή, όπως μπορεί να είναι οι εκλογές λόγου χάρη, στην ψευδαίσθηση ότι η αγέλη συγκροτεί ομάδα, και μάλιστα εξελιγμένη και...σύγχρονη, από καρφίτσες σε αγαστή συνεργασία με την αφεντιά του το μαγνήτη. Θέλει προσοχή το πολιτικό ψευδοεπιχείρημα ότι οι καρφίτσες θα αποδειχτούν ατσάλι χωρίς να περάσουν από καμίνι και γίνουν λαϊκό όπλο. Αμα είσαι στην κόλαση των μέτρων, στο καζάνι των μνημονίων, μια καρφίτσα που έλκεται από τον μαγνήτη σωτήρα άντε να απεγκλωβιστείς απ' την αλήθεια του χυτηρίου των αγώνων.

Το πραγματικό αγωνιστικό μας μέταλλο θα κριθεί και στην εικόνα του αγώνα σ' αυτές τις εκλογές. Είμαστε λοιπόν, δεν την έχουμε απλώς. Λαμπρή κι αληθινή. Στην πύλη της «Χαλυβουργίας». Στους ανυποχώρητους αγωνιστές που είναι ο άλλος μαγνήτης - ταξικός πόλος. Ο υποδειγματικός. Ο σωρευτής εμπειρίας που μπορεί να στρέψει τις καρφίτσες ίσα στο μάτι του εχθρού. Μαγνήτες αυτοί, καμίνι εμείς. Για την αλήθεια της Πρωτομαγιάς που είναι απεργία και όχι ανοιξιάτικη προεκλογική αργία.

Όχι στους Ρώσους Παρατηρητές από την κυβέρνηση των εντολοδόχων.

Αθήνα, 30 Απριλίου 2012

Όχι στους Ρώσους Παρατηρητές από την κυβέρνηση των εντολοδόχων

Επιβεβαιώνοντας πλήρως την ορθότητα της απόφασης του Πατριωτικού Μετώπου, «να μην συμμετέχει στην αθλιότητα των στημένων εκλογών», η κυβέρνηση των εντολοδόχων, απάντησε αρνητικά στο αίτημα διαπίστευσης Ρώσων Παρατηρητών, στις εκλογές της Κυριακής.

Με την απόφασή τους αυτή, (την εκ διαμέτρου αντίθετη με την διεθνή αρχή της αμοιβαιότητας, δεδομένου ότι, Έλληνες Παρατηρητές με επικεφαλής τον «σοσιαλιστή» Πέτρο Ευθυμίου, παρακολούθησαν αλλά και κατήγγειλαν τις εκλογές για τη Ρωσική Δούμα, τον Δεκέμβριο του 2011), οι υπάλληλοι των διεθνών τοκογλύφων-νεοταξίτες, «ανοίγουν διάπλατα την πόρτα της κόλασης». Γράφοντας για μια ακόμη φορά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, ακόμη και τα προσχήματα της «δημοκρατίας-μπανανίας», την οποία ελέω ΔΝΤ και Τρόϊκας, κυβερνούν.

Αυτό που απομένει πια, για να ολοκληρωθεί το δράμα που βιώνει ο Λαός και η Πατρίδα μας,  είναι η ανακοίνωση των στημένων ποσοστών που θα λάβουν οι πρωταγωνιστές αλλά και οι κομπάρσοι της φαρσοκωμωδίας των εκλογών.

Η ιστορία όμως, επαναλαμβάνεται ως δράμα ή ως φάρσα. Είθε να αποδειχθεί μόνο φάρσα.

Πατριωτικό Μέτωπο

Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,

10557, Σύνταγμα, Αθήνα

Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652

Τηλ. Προέδρου: 6980292626

http://www.pamet.gr  pametopo@gmail.com       

Γραφεία Βόρειας Ελλάδας: Δελφών, 232,

54655, Θεσσαλονίκη

Τηλ. 2310421940

Γραφεία Πελοποννήσου: Κλεομένους Οικονόμου 4-6,

Πλατεία Αγίας Λαύρας, Αίγιο                                 

Τηλ. 2691026221

Ανταλλακτήριο Αγροτικών και Ελληνικών προϊόντων "«Αλληλέγγυον»"

Αγίας Σοφίας 50, Κολωνός, Αθήνα

www.allilegion.gr allilegion@gmail.com

Τηλ. 2105141443

Τηλέφωνα Διαχειριστών: 6975646728, 6932647605