Η ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ: Είναι καιρός να σταματήσει να αποτελεί η Ελλάδα το πειραματόζωο των παιδιών του Σικάγου και της πρωσικής Γερμανίας - η οποία τη θεωρούσε ανέκαθεν σαν το ιδανικό υποψήφιο θύμα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων «εταίρων» της - γράφει ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος

http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2521.aspx

Το απίστευτο «γερμανικό τελεσίγραφο» είναι πλέον γεγονός – προεξοφλεί δε ότι, η αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, η οποία σχεδιάζεται να κυβερνάται από διορισμένο, ξένο επίτροπο, ως το πρώτο ίσως επίσημο προτεκτοράτο του Βερολίνου, θα προηγείται όλων των άλλων δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Ο γρίφος του PSI, καθώς επίσης το περίπλοκο παιχνίδι των κερδοσκόπων, τοποθετούνται πια σε δεύτερη μοίρα – αφού προέχει η ολοκλήρωση της εισβολής στην Ελλάδα, με την εγκατάσταση των δυνάμεων κατοχής.  

Με τον εκβιασμό αυτό επιχειρείται προφανώς να εμποδιστεί η Ελλάδα στο μέλλον από ενέργειες, όπως η στάση πληρωμών ή/και η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα – οπότε να μην έχει στη διάθεση της κανένα απολύτως διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, απέναντι στους πιστωτές της. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή η Ελλάδα δεν συμφωνήσει, τότε δεν θα λάβει άλλα δάνεια από την Τρόικα – τα οποία οι σύνδικοι του διαβόλου, το ΔΝΤ δηλαδή, τα έχει αναθεωρήσει στα 145 δις € (από τα 130 δις € που πρότεινε μέχρι σήμερα).      

Εισερχόμαστε λοιπόν στο μεγάλο τελικό – με την Ελληνική, διορισμένη και μη εκλεγμένη κυβέρνηση να εκβιάζεται, είτε να υπογράψει την εξευτελιστική δήλωση υποτέλειας στη Γερμανία, είτε να οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία. Αν και κατά την άποψη μας η Γερμανία παίζει το τελευταίο της χαρτί, ενώ κάνει το λάθος να μην προσφέρει καμία αξιοπρεπή διέξοδο στην Ελλάδα (δεν επιτρέπεται ποτέ να κλείνεις και την τελευταία «δικλείδα ασφαλείας», εάν δεν θέλεις να πυροδοτήσεις μία καταστροφική έκρηξη), η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Η κατάρρευση της Ευρωζώνης φυσικά φαίνεται πιο πιθανή από ποτέ, όχι μόνο λόγω των συνεχιζόμενων, εβδομαδιαίων αμερικανικών επιθέσεων μέσω των εταιρειών αξιολόγησης, αλλά και επειδή δεν φανταζόμαστε ότι, η Ελλάδα θα υποταχθεί στους εκβιασμούς – ότι δεν θα πει «ΟΧΙ» δηλαδή στους άθλιους εισβολείς, οι οποίοι την απειλούν ευθέως με την «παράδοση» της εθνικής της κυριαρχίας.     

Κατά την άποψη μας, παρά το ότι τα σύννεφα μοιάζουν να βαραίνουν απειλητικά πάνω από την Ελλάδα, ο μεγάλος χαμένος της παρτίδας (σκάκι με το διάβολο) θα είναι η Γερμανία – αφού, εάν τελικά διαλυθεί η Ευρωζώνη,  αργά ή γρήγορα θα απομονωθεί. Έτσι, αφενός μεν θα χάσει τα 500 δις €, τα οποία έχει δανείσει η κεντρική της τράπεζα στην ΕΚΤ (άρθρο μας), αφετέρου θα υποχρεωθεί στην αποπληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων – όχι μόνο αυτών που οφείλει στην Ελλάδα, αλλά και όλων των υπολοίπων.

Παράλληλα φυσικά θα διογκωθούν και οι ζημίες του ιδιωτικού της τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις), ο οποίος θα υποχρεωθεί στη διαγραφή πολλών επισφαλειών του «Νότου» – ενώ η ανατίμηση του μάρκου, σε ενδεχόμενη υιοθέτηση του, θα σημάνει το τέλος της ηγεμονίας της στις εξαγωγές.

Πιθανότατα λοιπόν η Γερμανία θα οδηγηθεί σε τεράστιες, εξαιρετικά επικίνδυνες για τους Πολίτες της «οικονομικές και άλλες περιπέτειες» - ενώ δεν έχει καμία δυνατότητα/ικανότητα να ανταπεξέλθει με έναν οικονομικό, παγκόσμιο πόλεμο, επικεντρωμένο στο χρηματοπιστωτικό τομέα (εκτός του ότι δεν της ανήκει η μεγαλύτερη τράπεζα, η Deutsche Bank, έχει απόλυτη σχεδόν άγνοια και πλήρη ανεπάρκεια ή/και ανικανότητα στο χρηματοπιστωτικό τομέα).

Τόσο η αδιαλλαξία, όσο και η υπεροψία κάποτε τιμωρούνται – ενώ είναι καιρός να σταματήσει να αποτελεί η Ελλάδα το πειραματόζωο των παιδιών του Σικάγου και της πρωσικής Γερμανίας (η οποία τη θεωρούσε ανέκαθεν σαν τον «αποδιοπομπαίο τράγο», σαν το ιδανικό υποψήφιο «θύμα» καλύτερα, για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης).

Καλώς ή κακώς λοιπόν πιστεύουμε ότι, η Γερμανία θα τιμωρηθεί τελικά για τα εγκλήματα των ναζί, για τα οποία ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκε μετά το 2^ο  Παγκόσμιο Πόλεμο – αφού της επιτράπηκε από τους εχθρούς της η διαγραφή του 50% των δημοσίων χρεών της, η επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων με χαμηλά επιτόκια, καθώς επίσης η μη πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, μέχρι την ενδεχόμενη ένωση της (ενώ επιβραβεύθηκε με το σχέδιο Marshall, για την «επανεκκίνηση» της Οικονομίας της). Αν και η αγνωμοσύνη της είναι γνωστή σε όλους, υπάρχουν και κάποια όρια – τα οποία έχει μάλλον υπερβεί.  

Ολοκληρώνοντας, ευτυχώς είπαμε για πρώτη φορά «όχι» στις νοτιοαμερικάνικες, απόλυτα αποτυχημένες μεθόδους του ΔΝΤ – μέσω των οποίων σχεδιάζει να οδηγήσει τους Έλληνες, λεηλατημένους και εξαθλιωμένους, στη χρεοκοπία (όπως συνέβη με την Αργεντινή, με την Ασία , με τη Βραζιλία κλπ.). Ιδιαίτερα η άρνηση των Ελλήνων επιχειρηματιών να αποδεχθούν την καταβαράθρωση των κατωτάτων αμοιβών, καθώς επίσης την κατάργηση των δύο μισθών (13^ου και 14^ου), αποτελεί αναμφίβολα ένα εξαιρετικά αισιόδοξο γεγονός – πόσο μάλλον αφού όλες οι αξίες (ακίνητα, ΑΕΠ κλπ.), διαμορφώνονται μεσοπρόθεσμα ανάλογα με τα μέσα εισοδήματα μίας χώρας.

Ας ελπίσουμε δε ότι θα πάψουν ορισμένα «ανεπαρκή» ή/και διατεταγμένα ΜΜΕ να μας «βομβαρδίζουν» με τις δήθεν επιτυχίες της Ιρλανδίας - το συνολικό χρέος της οποίας υπερβαίνει το 1.200% του ΑΕΠ της, έναντι μόλις 330% της Ελλάδας. Μίας «θυματοποιημένης» χώρας δηλαδή, στην οποία έχει ουσιαστικά εφαρμοσθεί η μέθοδος της μάλλον «δουλοπρεπούς» Τουρκίας (άρθρο μας) – μία μέθοδος που οδηγεί ξανά στη χρεοκοπία, μετά από χρόνια ελλειμματικά ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών, λόγω της δραστηριοποίησης των ξένων πολυεθνικών («ζώνες» χαμηλών εργατικών αμοιβών, φορολογικοί παράδεισοι του Καρτέλ).

Βέβαια στην υπερχρεωμένη Ιρλανδία δεν συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, αφού έχει πλεονάσματα στο ισοζύγιο της – γεγονός όμως που οφείλεται στο ότι ανήκει στην Ευρωζώνη, οπότε «χρησιμοποιείται» ως βάση από τις αμερικανικές κυρίως πολυεθνικές, καθώς επίσης ως φορολογικός παράδεισος, έχοντας πολύ χαμηλούς  συντελεστές επί των κερδών των επιχειρήσεων.       

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Σύμφωνα με την κυβέρνηση της ανατολικογερμανίδας κυρίας Merkel, η λύση της Ευρωζώνης δεν είναι άλλη από την πολιτική λιτότητας – παρά το ότι γνωρίζει ότι, τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρώπης είναι η μη ισορροπημένη κατανομή ελλειμμάτων και πλεονασμάτων, η έλλειψη «λειτουργικής» κεντρικής τράπεζας, καθώς επίσης οι υπερχρεωμένες εμπορικές τράπεζες (άρθρο μας). Περαιτέρω, ο στασιμοπληθωρισμός, η ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση και η εσφαλμένη αναδιανομή των εισοδημάτων – με την ανεργία να εξελίσσεται σε μία απίστευτα καταστροφική μάστιγα (με πρωταθλητή την Ισπανία, στην οποία ξεπερνάει επίσημα το 23%).

Στα πλαίσια αυτά, η πρόσφατη έκθεση της McKinsey, είναι αρκετά αποκαλυπτική. Οι ειδικοί ερευνητές της εταιρείας αυτής μελέτησαν μέχρι ποιο σημείο έχει φτάσει η μείωση των χρεών, σε διάφορες χώρες, μετά την κρίση του 2008 (Εικόνα Ι).

                      

Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη αυτή, οι Η.Π.Α. έχουν μειώσει το συνολικό χρέος τους (δημόσιο και ιδιωτικό) πολύ περισσότερο, σε σχέση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες – από 296% του ΑΕΠ το 2008, στα 279% το 2011. Αντίθετα, το συνολικό χρέος της Ισπανίας αυξήθηκε στο 363%, από 337% το 2008 – με τα νοικοκυριά να μην μπορούν να περιορίσουν τα χρέη τους (όπως επίσης συμβαίνει στην Ιταλία) και την ισπανική οικονομία να βυθίζεται στην ανεργία.

Γνωρίζοντας τώρα κανείς ότι, οι Η.Π.Α. εφαρμόζουν μία επεκτατική νομισματική πολιτική, αντίθετη ακριβώς από αυτήν που επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη, συμπεραίνει εύκολα πως το «γερμανικό σύνδρομο της λιτότητας» θα καταστρέψει τελικά την Ευρωζώνη. Δυστυχώς, η καγκελάριος αδυνατεί να κατανοήσει ότι, μία οικονομία συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από μία «νοικοκυρά» - η οποία, όταν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, μειώνει αμέσως (πολύ σωστά) τα έξοδα του νοικοκυριού της. 

Ειδικότερα, η δυνατότητα εξυπηρέτησης των χρεών ενός κράτους, η βιωσιμότητα τους δηλαδή, εξαρτάται αφενός μεν από το ύψος τους, αφετέρου από το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα. Όταν σε μία οικονομία λοιπόν μειώνουν όλοι μαζί τις δαπάνες τους, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και αλλού, το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα περιορίζεται, ακολουθεί μία εκτεταμένη ύφεση και τα χρέη είναι αδύνατον πλέον να εξυπηρετηθούν. Επομένως, αυτό που φαίνεται απόλυτα λογικό για ένα νοικοκυριό, είναι εντελώς παράλογο για ένα κράτος – ότι είναι ορθολογικό δηλαδή για τα άτομα οδηγεί, σε συλλογικό επίπεδο, στην απόλυτη καταστροφή.

Το γεγονός αυτό φαίνεται να αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει η κυρία Merkel, η οποία θεωρεί πως ότι είναι καλό για τα άτομα, είναι ανάλογα σωστό και για τις κοινωνίες τους. Παρά το ότι λοιπόν οι περισσότεροι επιστήμονες συστήνουν ανεπιφύλακτα τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, μέσα από μία περισσότερο «ελαστική» νομισματική πολιτική (αύξηση της ποσότητας χρήματος, χαμηλά επιτόκια, αγορά ομολόγων από την κεντρική τράπεζα, ευρωομόλογα, ελεγχόμενος πληθωρισμός κλπ.), η βερολινέζα νοικοκυρά επιμένει στη δική της άποψη – ενδεχομένως βέβαια με εντελώς διαφορετικές σκοπιμότητες.    

ΜΟΧΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΧΛΕΥΣΗ

Στην οικονομική θεωρία υπάρχει μία περιγραφή του φαινόμενου της μόχλευσης (leveraging), η οποία επεξηγεί το μηχανισμό που οδηγεί στη διαρκή αύξηση της ποσότητας των χρημάτων. Σύμφωνα με αυτήν έχουμε τα εξής:  

(α)  Κάποιος καταθέτει στην Τράπεζα Α ένα ποσόν 1.000 €. Η τράπεζα διατηρεί τα 200 € στους λογαριασμούς της (ρεζέρβες) και δανείζει τα 800 € στην Τράπεζα Β.

(β)  Η Τράπεζα Β που δανείζεται τα 800 €, δημιουργεί διατηρεί αντίστοιχα τα 160 € στους λογαριασμούς της και δανείζει τα 640 € στην Τράπεζα Γ.

(γ)  Η Τράπεζα Γ που δανείζεται τα 640 € διατηρεί τα 128 € και δανείζει τα 512 € που «περισσεύουν» κοκ.

Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε στο τέλος «καινούργιες» καταθέσεις 5.000 € συνολικά, από την αρχική κατάθεση των πραγματικών 1.000 €, ρεζέρβες αυτά τα 1.000 € και νέες πιστώσεις 4.000 €. Δηλαδή, τα 1.000 € που κατέθεσε ένας και μοναδικός πελάτης έγιναν 4.000 € πιστώσεις και 1.000 € ρεζέρβες – επομένως, «ως δια μαγείας» πολλαπλασιάστηκαν.

Στο ίδιο παράδειγμα και από την αντίθετη φορά (απομόχλευση, deleveraging), εάν ο αρχικός πελάτης ζητήσει από την Τράπεζα Α να του επιστρέψει τα 1.000 €, τότε αυτή θα ζητήσει από την Τράπεζα Β τα 800 € που της είχε δανείσει, συμπληρώνοντας τα  με τα 200 € που είχε διατηρήσει (ρεζέρβες) κοκ. Έτσι λοιπόν, τα 4.000 € πιστώσεις και τα 1.000 € ρεζέρβες, συνολικά 5.000 €, θα ξαναγίνονταν 1.000 €. Φυσικά, όταν η οικονομία λειτουργεί ομαλά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πρακτικά, αφού εμφανίζονται συνεχώς νέοι καταθέτες, οι τράπεζες δανείζονται επί πλέον χρήματα κλπ.        

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η διαδικασία της επιστροφής χρημάτων (απομόχλευσης), όσο αυτή του δανεισμού τους (μόχλευση) - ενώ εμπεριέχει πολλούς διαφορετικούς κινδύνους. Είναι λοιπόν πιθανόν, στο παράδειγμα μας, η Τράπεζα Β, η οποία για να επιστρέψει με τη σειρά της τα 800 € θα πρέπει να ζητήσει την αποπληρωμή των 640 € από την Τράπεζα Γ, να μην μπορέσει να το επιτύχει, επειδή η Τράπεζα Γ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα Β είναι υποχρεωμένη (υπό κάποιες προϋποθέσεις φυσικά)

(α)  να ζητήσει από κάποιον άλλο «πελάτη» της τα 640 € και

(β) να δημιουργήσει προβλέψεις ζημιών, επίσης 640 €.

Αφ’ ενός μεν λοιπόν η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη της φορά, η πιστωτική συρρίκνωση δηλαδή, διπλασιάζει το πρόβλημα, αφ’ ετέρου, επειδή ο «πελάτης» που επιστρέφει τελικά το δάνειο είναι συνήθως ο υγιέστερος της πιστωτικής αλυσίδας, δημιουργούνται «στρεβλώσεις» στις αγορές (πραγματική οικονομία) και «διαφοροποιημένα» προβλήματα.

Για παράδειγμα, ο αρχικός πελάτης μπορεί να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων του όχι γιατί πανικοβλήθηκε σε σχέση με την ασφάλεια των καταθέσεων του  (ο εφιάλτης των τραπεζών), αλλά επειδή έχει μειωθεί το εισόδημα του και θέλει να καλύψει τη διαφορά, για να διατηρήσει τις καταναλωτικές του συνήθειες. Στην περίπτωση αυτή έχουμε συρρίκνωση των αποταμιεύσεων, η οποία αναγκαστικά οδηγεί στη μείωση των επενδύσεων (αφού ο τράπεζες έχουν λιγότερα χρήματα για να δανείσουν σε επενδυτές), στην ανεργία κλπ. 

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να πανικοβληθεί η Τράπεζα Β και να σταματήσει να δανείζει τους πελάτες της (ιδιώτες, επιχειρήσεις, άλλες τράπεζες), προσπαθώντας επί πλέον να περιορίσει την έκθεση της στον πιστωτικό κίνδυνο – να ερευνήσει δηλαδή τα υφιστάμενα δάνεια της, να διαπιστώσει προβλήματα, να δημιουργήσει βιαστικά μεγαλύτερες του σύνηθες προβλέψεις και να προσπαθήσει να εισπράξει όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, από όποιους πελάτες μπορεί (από τους υγιείς συνήθως). Ο πανικός της τράπεζας Β μεταφέρεται στην υπόλοιπη αγορά (αυτό έχει συμβεί στην πραγματικότητα), με αποτέλεσμα να ενταθεί το πρόβλημα. Και από εδώ λοιπόν προκαλείται μείωση των επενδύσεων, ανεργία κλπ.  

Σύμφωνα όμως με τους ισχυρισμούς διαφόρων σήμερα, ο φόβος να λειτουργήσει περαιτέρω αντίστροφα η πίστωση έχει εξαλειφθεί, γεγονός που μεταξύ άλλων σημαίνει (στο παραπάνω θεωρητικό μοντέλο μας) ότι, 

(α) ο αρχικός πελάτης δεν ζητάει πίσω τα χρήματα του – δεν έχει πανικοβληθεί δηλαδή (διαπιστώνοντας έντρομος ότι, οι καταθέσεις του δεν βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, αλλά έχουν δοθεί σαν δάνειο σε τρίτους, ενώ αυτός έχει αναλάβει εν αγνοία του το ρίσκο) ή/και δεν έχει ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημα του,

(β) τα προβλήματα ρευστότητας της Τράπεζας Β έχουν αποκατασταθεί και

(γ) ο πανικός των τραπεζών, τουλάχιστον στις μεταξύ τους συναλλαγές, έχει εκλείψει, οι επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται κλπ.  

Εν τούτοις, με κριτήριο τη συμπεριφορά τόσο των τραπεζών, οι οποίες προτιμούν να διατηρούν τα κεφάλαια τους στην ΕΚΤ αντί να τα δανείζουν, όσο και των καταναλωτών (λιτότητα), καθώς επίσης των επιχειρήσεων και των επενδυτικών κεφαλαίων (αγορών), η πιστωτική συρρίκνωση συνεχίζεται – οπότε βιώνουμε μία συνεχιζόμενη περίοδο «απομόχλευσης» και αποπληθωρισμού (deflation), με αποτελέσματα μάλλον καταστροφικά για όλους μας.   

ΕΠΟΛΟΓΟΣ

Σύμφωνα με πολλές οικονομικές αναλύσεις, η διαδικασία της απομόχλευσης έχει μόλις ξεκινήσει στις περισσότερες χώρες. Με κριτήριο τα στατιστικά στοιχεία του 2^ου τετραμήνου του 2011 (McKinsey), το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) έχει αυξηθεί σε όλες σχεδόν τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, αυξάνοντας παράλληλα το δημόσιο χρέος. Μόνο σε τρία κράτη έχει μειωθεί το συνολικό χρέος, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ τους: στις Η.Π.Α., στην Αυστραλία και στη Ν. Κορέα.

Περαιτέρω, η διαδικασία της απομόχλευσης στη Σουηδία και στη Φιλανδία τη δεκαετία του 90, μας προσφέρει ένα αξιόλογο μάθημα, σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εμπειρίες, επίσης με άλλα ιστορικά παραδείγματα, υπάρχουν οι εξής δύο διαφορετικές φάσεις απομόχλευσης:

(α)  Κατά την πρώτη φάση, η οποία διαρκεί αρκετά έτη, τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, μειώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα χρέη τους. Ενώ συμβαίνει αυτό, η οικονομική ανάπτυξη (ΑΕΠ) είναι αρνητική ή ελάχιστα θετική, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το δημόσιο χρέος.

(β)  Κατά τη δεύτερη φάση, το ΑΕΠ αυξάνεται (rebounds) με μεγάλο ρυθμό, οπότε το δημόσιο χρέος μειώνεται συνεχώς, για πολλά έτη. Η διαδικασία αυτή ξεκινάει με τη σταθεροποίηση των τραπεζών, η οποία οδηγεί σε αύξηση των παρεχομένων δανείων, συνεχίζεται με τις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και την τόνωση των εξαγωγών, ενώ ολοκληρώνεται με την αύξηση των επενδύσεων, σαν αποτέλεσμα των υψηλότερων αποταμιεύσεων και της επανόδου της ιδιωτικής κατανάλωσης.

Με στοιχεία του Ιανουαρίου του 2012, οι Η.Π.Α. είναι η πρώτη δυτική χώρα, στην οποία φαίνεται να πλησιάζει προς το τέλος της η διαδικασία απομόχλευσης. Το ύψος του χρέους του χρηματοπιστωτικού τομέα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2000, ενώ οι οφειλές των επιχειρήσεων σε σχέση με το ΑΕΠ, έχουν περιορισθεί. Τα αμερικανικά νοικοκυριά έχουν περιορίσει τις οφειλές τους περισσότερο από τις άλλες χώρες, ενώ θα χρειαστούν περί τα δύο χρόνια ακόμη, για να επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα (2000).

Αντίθετα, η διαδικασία της απομόχλευσης στη Μ. Βρετανία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι πιο αργή - οπότε συμπεραίνει κανείς ότι, η μείωση του χρέους θα διαρκέσει περισσότερα χρόνια, ενώ θα οδηγήσει αρκετά κράτη στην αδυναμία εξυπηρέτησης των οφειλών τους (χρεοκοπία).

Τέλος, όσον αφορά την Ευρωζώνη, η πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται από τη Γερμανία, σε συνδυασμό με την εσωτερική υποτίμηση που ακολουθείται, θα έχει σαν αποτέλεσμα να διαρκέσει πολύ περισσότερο η διαδικασία της απομόχλευσης – πόσο μάλλον αφού εξαρτάται από τις οικονομικές ιδιαιτερότητες της εκάστοτε χώρας. Στα πλαίσια αυτά είναι μάλλον σίγουρο ότι, εάν συνεχίσει να ακολουθείται η πολιτική λιτότητας, οι πλέον αδύναμες χώρες θα οδηγηθούν άδικα στη χρεοκοπία – με πρώτους υποψήφιους την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

Αθήνα, 29. Ιανουαρίου 2012

viliardos@kbanalysis.com

One Editions   Twitter     You Toube

                                         

    Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος - σύμβουλος επιχειρήσεων, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου

Το PSI δεν κλείνει λόγω των μεγάλων διαφορών Γερμανίας – ΔΝΤ

http://www.antinews.gr/2012/02/02/145793/
Λόγω των μεγάλων διαφορών μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας όσον αφορά τη διαμόρφωση του νέου πακέτου βοήθειας για την Ελλάδα καθυστερεί η συμφωνία για το psi, αποκαλύπτει η Wall Street Journal.
Πάντως, αρκετά άτομα που βρίσκονται κοντά στις διαπραγματεύσεις υποστηρίζουν ότι η συμφωνία για το psi θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα σε λίγες ώρες, καθώς οι διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών είναι μικρές.
Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με την WSJ, το ρήγμα ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Γερμανία- πέρα  από το θέμα που έχει προκύψει για την δέσμευση από τους Έλληνες πολιτικούς όσον αφορά τις μεγάλες δημοσιονομικές  αλλαγές που πρέπει να γίνουν  στην Ελλάδα- έχει καθυστερήσει την οριστική ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για το psi.
Το κενό μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ, που αποτελούν τους βασικούς παίχτες για την έγκριση του νέου πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, αποκαλύπτει τις θεμελιώδεις διαφωνίες τους σχετικά με την μείωση του τεράστιου χρέους της Ελλάδας.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει, ότι το «κούρεμα» των 200 δις. ευρώ του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών δεν θα είναι αρκετό ώστε να μειωθεί το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020.
Το ταμείο θεωρεί ότι μια αξιόπιστη συμφωνία απαιτεί θυσίες και από τους επίσημους δανειστές της Ελλάδας στην Ευρώπη. Δηλαδή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις εθνικές κυβερνήσεις. 
(Τι γράφουμε τόσον καιρό για τα ομόλογα της ΕΚΤ και τον πρώην αντιπρόεδρό της Λουκά Παπαδήμο;)
Από την πλευρά της, η Γερμανία βλέπει την κατάσταση υπό άλλο πρίσμα. Δεν δέχεται καθόλου την συμμετοχή των επίσημων δανειστών και αντιτίθεται στην ιδέα του συμπληρώματος των κενών της ελληνικής οικονομίας μέσω περισσότερων δανείων από τις εθνικές κυβερνήσεις της Ευρώπης. Ως λύση προτείνει  τις περαιτέρω περικοπές στον ελληνικό προϋπολογισμό.
“Σε αυτή τη λογική, δηλώνουν  αναλυτές, έγινε η πρόταση από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών την περασμένη εβδομάδα για τον μελλοντικό μερικό έλεγχο του ελληνικού προϋπολογισμού από τις Βρυξέλλες, η οποία προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Αθήνας και βρήκε μικρή υποστήριξη στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα”, αναφέρει η WSJ.
Αντίθετα, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι οι δρακόντειες μειώσεις στον προϋπολογισμό της Ελλάδας, θα χειροτερέψουν περισσότερο την κατάσταση της χώρας. Ως αντιστάθμισμα για την μείωση του προϋπολογισμού, το ταμείο επιδιώκει να διασφαλίσει την εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών, όπως το να τεθεί σε ισχύ η αναμόρφωση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με αξιωματούχους της Ευρωζώνης, συνεχίζει το δημοσίευμα, η συμμετοχή του δημόσιου τομέα εξετάζεται τώρα ενεργά. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτή και το ΔΝΤ έχει δηλώσει ότι δεν έχει κάποια προτίμηση. Η πιο εύλογη- αλλά και αμφιλεγόμενη- επιλογή είναι να κάνει παραχωρήσεις η ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα αξίας 40 δισ. ευρώ που έχει στο χαρτοφυλάκιό της. Αυτή η επιλογή έχει προσκρούσει στην άρνηση της ΕΚΤ να συμμετάσχει στο PSI, ενώ και πολλές χώρες τη θεωρούν δύσκολη, επειδή θα προκαλούσε αντικίνητρο για νέες αγορές από την ΕΚΤ ομολόγων χωρών, όπως της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Ωστόσο, η ΕΚΤ θα μπορούσε να συμβάλει απλά με την παραίτησή της από τα κέρδη που θα είχε από τα ελληνικά ομόλογα και όχι αποδεχόμενη ζημιές. Δεδομένου ότι έχει αγοράσει τα ελληνικά ομόλογα σε τιμή 70% έως 75% της ονομαστικής αξίας τους, μία τέτοια συμβολή από την ΕΚΤ θα οδηγούσε σε μείωση κατά επιπλέον 10 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους. Μία άλλη επιλογή που συζητείται είναι να συμμετάσχουν στο PSI και τα ομόλογα αξίας 12 δισ. ευρώ που έχουν εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, κάτι που θα οδηγούσε σε περαιτέρω μείωση του χρέους κατά 6 δισ. ευρώ.

Ξεβρακώνει την Τροικα ο Β.Πούτιν : “Δεν άφησαν την Ελλάδα να εξυγιάνει την οικονομία της” (ομιλία στο Φόρουμ “Ρωσία 2012″)

http://olympia.gr/2012/02/02/%CE%B2-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%85%CE%B3/

(-netakias. KI ΕΜΕΙΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ 11/11/11 ! ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ! ΝΑ ΑΠΕΛΑΘΟΥΝ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ, Ο ΓΑΠ ΚΙ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ)
News247.gr 
Σκληρή κριτική στην Ευρώπη και το ΔΝΤ, για την πολιτική που ακολούθησαν απέναντι στην Ελλάδα, άσκησε ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, μιλώντας στο στο διεθνές οικονομικό Φόρουμ “Ρωσία 2012″ και σχολιάζοντας την ομιλία του Μάικλ Μίλκεν, προέδρου του ομώνυμου Ινστιτούτου.
Ο κ. Πούτιν, υποστήριξε ότι η Ελλάδα στερήθηκε τεχνητά (σ.σ.!!!) της δυνατότητας να εξυγιάνει την οικονομία της και έφερε το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να υπογραμμίσει το αδιέξοδο.
“Στην εποχή του για να λύσει αυτά τα οικονομικά προβλήματα ο Μέγας Αλέξανδρος πήγε και κατέκτησε την Περσία. Τώρα η Ελλάδα δεν μπορεί κανέναν να κατακτήσει, όμως πέραν αυτού της στέρησαν και τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, γιατί δεν έχει εθνικό νόμισμα, της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διαθέτει δικό της κέντρο έκδοσης χρήματος (emission centre)” είπε ο κ. Πούτιν.
Σημείωσε ακόμα ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο απέμεινε μόνο ένας διαθέσιμος τρόπος, “η απευθείας μείωση των κοινωνικών δαπανών και η αύξηση της ανταγωνιστικότητας σε αυτή τη βάση, γιατί για να επανεξοπλίσεις όλη την οικονομία, τη βιομηχανία, τον πραγματικό τομέα της οικονομίας ουσιαστικά χωρίς επενδύσεις είναι αδύνατο, αλλά και να προσελκύσεις επενδύσεις σε αυτήν την κατάσταση είναι επίσης αδύνατο. Σ’ αυτόν τον δύσκολο φαύλο κύκλο βρέθηκε η Ελλάδα”.
Από περικοπές σε περικοπές
Ο Ρώσος πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι πολλές χώρες αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες, όμως το ζήτημα είναι ότι “στην Ελλάδα στέρησαν τη δυνατότητα εσωτερικής ανάπτυξης, σε κάθε περίπτωση την μείωσαν, και κάποια αποτελεσματική βοήθεια παρ’ όλ’ αυτά δεν προσφέρουν προς το παρόν από το εξωτερικό, δίνουν από λίγο, με έναν τρόπο παρακινώντας για τις επόμενες περικοπές”.
Ο κ. Πούτιν όμως προχώρησε και σε πολιτικό σχόλιο για την ελληνική κυβέρνηση, που κλήθηκε να πάρει και να εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα λιτότητας.
“Η ευθεία μείωση των κοινωνικών δαπανών είναι μια βίαιη, άμεση απόφαση από πλευράς του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης. Όταν γίνεται υποτίμηση, τότε είναι σχεδόν αντικειμενικό ότι υποφέρουν επίσης οι άνθρωποι, οι πολίτες φυσικά, αλλά δεν πρόκειται για απευθείας μείωση των κοινωνικών δαπανών. Και εδώ έχουμε απευθείας και απότομη (σ.σ. μείωση). Ευθύνεται η κυβέρνηση, το κόμμα, που κέρδισε στις εκλογές. Είναι αδύνατο να λάβεις αποφάσεις υπό αυτές τις συνθήκες και το εργαλείο, που θα επέτρεπε να λυθεί το πρόβλημα, το προσεκτικό εργαλείο, τους το αφαίρεσαν. Επί της ουσίας η φύση των προβλημάτων είναι η ίδια.
Στέρησαν την Ελλάδα από ορισμένα εργαλεία, για τα οποία είπατε, ειδικότερα την δυνατότητα να υποτιμήσουν το δικό τους νόμισμα, ενώ όταν η κυβέρνηση της Αργεντινής κάποτε συνέδεσε υπερβολικά στενά το δικό της εθνικό νόμισμα με το δολάριο στέρησε την οικονομία της από την ευελιξία. Από άποψη ουσίας είναι μάλλον πολύ όμοιες οι αιτίες” είπε χαρακτηριστικά
“Το θέμα δεν είναι ότι οι Έλληνες δεν θέλουν ή δεν ξέρουν να δουλεύουν”, συμπλήρωσε ο Β. Πούτιν, εκτιμώντας ότι “εκεί δεν έχουν δημιουργηθεί δυνατότητες υψηλής τεχνολογίας για αποτελεσματική αξιοποίηση της εργατικής δύναμης με υψηλή ειδίκευση, ή τουλάχιστον σε επαρκή αριθμό, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη Ρωσία και από εκεί προέρχονται τα προβλήματα”.
Οι αιτίες της κρίσης παραμένουν
Μιλώντας στο Φόρουμ ο κ. Πούτιν συμφώνησε με τον οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν ότι η κρίση χρέους των κρατών και των επιχειρήσεων είναι ένα από τα χαρακτηριστικά δείγματα του δεύτερου κύματος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ενώ κατονόμασε ως δεύτερο χαρακτηριστικό “την ανισορροπία του χρηματιστικού τομέα, υπερφουσκωμένου και κερδοσκοπικού, αποκομμένου από την πραγματική οικονομία”.
“Ούτε μία από τις αιτίες των σημερινών χρηματιστικών κλυδωνισμών μέχρι στιγμής δεν έχει εξαλειφθεί”, είπε αποτιμώντας την υπάρχουσα κατάσταση ο Ρώσος ηγέτης, ο οποίος συμμετέχει εντατικά στην προεκλογική εκστρατεία ενόψει των προεδρικών εκλογών της 4ης Μαρτίου, διαθέτοντας σημαντικό προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του, πράγμα που του επιτρέπει να θεωρείται ως ο πιθανότερος επόμενος πρόεδρος της Ρωσίας.

Η Γαλλία θα στρίψει αριστερά;;; - Του Γιώργου Δελαστίκ

http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/02/blog-post_8573.html

Σαν βόμβα έπεσε ο λόγος του σοσιαλιστή υποψήφιου για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ στο Μπουρζέ. «Ο εχθρός μου, ο αληθινός εχθρός μου, δεν έχει όνομα, δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει κόμμα. Ποτέ δεν θα θέσει υποψηφιότητα. Ποτέ λοιπόν δεν θα εκλεγεί και παρ' όλα αυτά κυβερνά. Αυτός ο εχθρός είναι ο κόσμος του χρηματοπιστωτικού συστήματος» διακήρυξε, προκαλώντας κατάπληξη, γιατί ποτέ δεν....

εθεωρείτο ο Ολάντ αριστερό στοιχείο στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και αυτή η ευθεία, ολομέτωπη επίθεση κατά του «κόσμου του χρηματοπιστωτικού συστήματος» σηματοδοτεί μια σοβαρότατη πολιτική στροφή, αν φυσικά εφαρμόσει ο Ολάντ αντίστοιχη πολιτική σε περίπτωση που κερδίσει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στις 6 Μαΐου.

Ο σοσιαλιστής υποψήφιος συνέχισε ακάθεκτος. «Προειδοποιώ τους οικονομικούς εγκληματίες, τους απατεώνες, τους μικρούς αρχηγούς συμμοριών, όλους αυτούς που μπόρεσαν να πιστέψουν ότι ο νόμος δεν τους αφορά: η Δημοκρατία θα σας πιάσει!» τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση.

«Θέλω να κάνω το 2012 τη μεταρρύθμιση της λειτουργίας των χρηματοοικονομικών αγορών που εγκαταλείφθηκε καθ' οδόν από τον Νικολά Σαρκοζί. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα δικαιοσύνης. Είναι θέμα επιβίωσης της οικονομίας και της κυριαρχίας της χώρας μας» είχε τονίσει νωρίτερα ο σοσιαλιστής υποψήφιος σε επιστολή του προς τον εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του, τον Αρνό Μοντεμπούρ, η υποστήριξη του οποίου ανέδειξε τελικά τον Φρανσουά Ολάντ ως υποψήφιο των σοσιαλιστών για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Με τη γραμμή αυτή ο Ολάντ ανοίγει πλέον ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο κατά της Δεξιάς του Σαρκοζί, ελπίζοντας παράλληλα να συσπειρώσει με αυτές τις θέσεις γύρω του και τους ψηφοφόρους της κομμουνιστικής Αριστεράς στον δεύτερο γύρο. Πιθανότατα θα το πετύχει αυτό, αν παραμείνει αρκετά πιστός σε αυτήν τη γραμμή.

Είναι διασκεδαστική, αλλά ταυτόχρονα και αποκαλυπτική η επίθεση που έκανε εναντίον του Ολάντ η δήθεν σοσιαλαριστερίζουσα εφημερίδα «Λιμπερασιόν», η οποία όμως ανήκει στον μεγαλοτραπεζίτη ντε Ροτσίλντ - και μάλιστα από τη θέση του κύριου άρθρου της, γράφοντας μεταξύ άλλων:

«Δεν πρέπει όμως να κάνουμε τις τράπεζες αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα κακά μας. Η Γαλλία δεν θα βγει από την κρίση κηρύσσοντάς τους τον πόλεμο. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν την οικονομία, δημιουργούν πλούτο, συνεισφέρουν στην ανάπτυξη» γράφει η «Λιμπερασιόν» εμφανώς ταραγμένη.

Αγωνιωδώς προσπαθεί να περισώσει τουλάχιστον ό,τι σώζεται: να προλάβει εκ των προτέρων ώστε η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο περιοριστική για τα κέρδη των τραπεζιτών.

«Η χρηματοοικονομική ρύθμιση είναι μια υπόθεση πάρα πολύ σοβαρή για να την εγκαταλείψει ο Ολάντ στους αγύρτες δημαγωγούς» καταλήγει το κύριο άρθρο της. Η στροφή του Ολάντ προς τα αριστερά και η αφόρητη πίεση της Μαρίν Λεπέν από τα δεξιά που έχει κάνει σημαία του προγράμματός της την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, οδήγησαν τον δεξιό Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί σε μια άκρως ριψοκίνδυνη επιλογή, ειδικά σε μια χώρα σαν την Γαλλία: να υποστηρίζει ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές και μάλιστα να εμφανίζεται ως ο απολύτως πιστός στο Βερολίνο φιλογερμανικός πόλος του γαλλικού πολιτικού σκηνικού.

Από την άλλη πλευρά, ο Ολάντ με τις τελευταίες του τοποθετήσεις εδραιώνει την εικόνα του πολιτικού που όντως θα απαιτήσει την επαναδιαπραγμάτευση του νέου δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας που προωθεί για ψήφιση στις χώρες της Ευρωζώνης η Γερμανία. Αυτό γεννά νέες ελπίδες στις χώρες του Νότου της Ευρώπης ότι με πρόεδρο τον Ολάντ η Γαλλία ίσως επιχειρήσει εκ νέου να αντιπαρατεθεί με το Βερολίνο και να συγκροτήσει μέτωπο κατά της απόλυτης γερμανικής επικυριαρχίας στη Γηραιά Ηπειρο.

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ
Η Μέρκελ φυσικά ψηφίζει Σαρκοζί

Αναφανδόν υπέρ της επανεκλογής ως προέδρου της Γαλλίας του Νικολά Σαρκοζί τάσσεται δημοσίως πλέον η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Οχι μόνο λόγω ιδεολογικής συγγένειας αφού είναι και οι δύο δεξιοί, αλλά κυρίως λόγω του φόβου ότι η γραμμή που πρεσβεύει ο Φρανσουά Ολάντ των σοσιαλιστών θα διαταράξει τις γερμανογαλλικές σχέσεις αν αυτός εκλεγεί πρόεδρος. «Η Γαλλία βρίσκεται ενώπιον στροφής προς τα αριστερά» ήταν ο τίτλος ανάλυσης της γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Αν επιβεβαιωθούν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις, τότε μελλοντικά θα υπάρξουν αξιοσημείωτοι τριγμοί στις σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού» προειδοποιούσε τους Γερμανούς ιθύνοντες με σχόλιό της η συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης.

Από:   ethnos.gr

Σ. Καργάκος: οι γερμανικές εκτελέσεις: ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

http://olympia.gr/2012/02/02/%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5/

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ
Του Σαράντου Καργάκου
Ιστορικού – Συγγραφέως
Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν’ αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ’ αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ’ ένα πικρό χαμόγελο.
Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε
κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!
Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.
Αν σ’ όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν’ απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι’ αυτό το λόγο να είναι αποικία».
Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.
Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε…»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί – κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι’ αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα ‘ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας… σκοτώσουν.
Μέρος Δεύτερο
Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:
– Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!…
Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό – σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.
Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.
– Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω…
Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:
– Να ‘σαι συγχωρεμένος…
Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ’ έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι’ αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο – κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.
Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.
Υ.Γ. Το πρωτότυπο κείμενο είναι δημοσιευμένο σε πολυτονικό
Πηγή: Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2012, Εκδόσεις Φιλιππότη

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ:" Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΧΑΡΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ "

 

Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών: «Χαιρετισμός ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ στο Κίνημα Ε.ΛΑ.Δ.Α.»

Το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, χαιρετίζει τη δημιουργία του Κινήματος Αλληλεγγύης και Αντίστασης Ε.ΛΑ.Δ.Α. από ανθρώπους που το όνομά τους έχει γράψει ιστορία. Που είναι η ζωντανή ιστορία αγώνων και αντίστασης.
Υποκλινόμαστε, για ακόμα μία φορά στο άσβεστο πάθος, την αιώνια εφηβεία και τη δυνατή φλόγα της ψυχής του Μίκη και του Μανώλη, για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Για Αντίσταση και Αλληλεγγύη.

Νέα αποκάλυψη – βόμβα του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή! Απάντηση Όλι Ρεν για ποιο λόγο ζητούν έγγραφες δεσμεύσεις από τους πολιτικούς αρχηγούς!

http://olympia.gr/2012/02/02/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B2%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AE/

 
Νίκος Χουντής: Με πoιο δικαίωμα παρεμβαίνετε στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων των κρατών μελών; Δεν υπάρχει προηγούμενο από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ζητείται από πολιτικά κόμματα να δεσμευτούν εγγράφως.
Όλι Ρέν: Παρά τις όποιες αλλαγές κυβέρνησης, οι δανειστές σας θέλουν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Στο ερώτημα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, για την απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ίδιου του Όλι Ρέν, για γραπτές δεσμεύσεις των κομμάτων της Ελλάδας ότι «συμφωνούν με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου και με τα συγκεκριμένα μέτρα που απαιτούνται για την εφαρμογή τους», απάντησε, σήμερα, ο ίδιος ο Επίτροπος.
Πιο συγκεκριμένα στην ερώτηση του ο Νίκος Χουντής μεταξύ άλλων υπογράμμιζε ότι: “…προκαλεί εξαιρετική εντύπωση η απαίτηση του Επιτρόπου Όλι Ρέν και άλλων θεσμικών παραγόντων της ΕΕ να δεσμευτούν εγγράφως τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας ότι συμφωνούν με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου και με τα συγκεκριμένα μέτρα που απαιτούνται για την εφαρμογή τους” και ότι δεν υπάρχει προηγούμενο “από την εποχή της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα μέχρι τις παρούσες Συνθήκες, νομοθετική ή άλλη διαδικασία, λήψης αποφάσεων, σε οιοδήποτε επίπεδο, να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη κομμάτων της αντιπολίτευσης”, και κατέληγε στο ερώτημα προς τον Επίτροπο Ρέν: “με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνετε στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό των κρατών μελών; Με βάση ποιο άρθρο των Συνθηκών αντλεί ο επίτροπος το δικαίωμα να παρεμβαίνει στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό των κρατών μελών;”.
Σε αυτό το πολύ επίκαιρο ερώτημα απαντάει σήμερα ο Επίτροπος Όλι Ρέν. Στην απάντησή του σημειώνει ότι “ η Επιτροπή είναι της άποψης ότι ένα τέτοιο αίτημα είναι ενδεδειγμένο. Η Επιτροπή έχει τονίσει κατ’επανάληψη την κρίσιμη σημασία της επίτευξης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης όταν η πρωτοφανής οικονομική προσαρμογή υλοποιείται από την ελληνική κοινωνία, και όταν κινητοποιούνται πολύ σημαντικοί χρηματοδοτικοί πόροι από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για να στηρίξουν την Ελλάδα. Ούτως ή άλλως είναι θεμιτό να επιθυμούν οι δανειστές (τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ) να έχουν καθησυχαστεί ως προς τη δέσμευση της Ελλάδας να σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους, παρά τις όποιες αλλαγές κυβέρνησης.”
Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση και απάντηση.
02/02/12 Το Γραφείο Τύπου
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-011047/2011
προς την Επιτροπή
Άρθρο 117 του Κανονισμού
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα: Απαίτηση για γραπτή δέσμευση και κομμάτων της αντιπολίτευσης στην απόφαση της 26ηςΟκτωβρίου
Στην απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, στο σημείο 16, που αφορά στην Ελλάδα, ορίζεται ότι «Όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ επαναλαμβάνουν επισήμως την ακλόνητη βούληση τους να τιμήσουν πλήρως την οικεία κρατική υπογραφή τους, καθώς και όλες τις δεσμεύσεις τους για βιώσιμες δημοσιονομικές συνθήκες και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ υποστηρίζουν πλήρως την αποφασιστικότητα αυτή, καθώς η αξιοπιστία όλων των κρατικών υπογραφών τους, συνιστά ουσιαστικό στοιχείο για την εξασφάλιση χρηματοοικονομικής σταθερότητας στο σύνολο της ζώνης του ευρώ». Είναι σαφές ότι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, με την απόφαση αυτή δεν έθεσαν, σε καμία περίπτωση, ως προαπαιτούμενο για την εγκυρότητά της, την συνυπογραφή της ανωτέρω συμφωνίας από άλλους πολιτικούς ή πολιτειακούς παράγοντες των κρατών μελών της ευρωζώνης. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, όχι μόνο θα αμφισβητούσε την δυνατότητα των νομίμων κυβερνήσεων να εκπροσωπούν και να δεσμεύουν τις χώρες τους, αλλά ταυτόχρονα θα αποτελούσε μια εξαιρετικά καινοφανή αλλά και αντιδημοκρατική διαδικασία αφού οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δέσμευαν δια της υπογραφής τους, πρόσωπα αλλά και πολιτικά κόμματα των χωρών τους που δεν συμμετείχαν στη λήψη αυτών των αποφάσεων. Ως εκ τούτου, προκαλεί εξαιρετική εντύπωση η απαίτηση του Επιτρόπου Όλι Ρέν και άλλων θεσμικών παραγόντων της ΕΕ «να δεσμευτούν εγγράφως τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας ότι συμφωνούν με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου και με τα συγκεκριμένα μέτρα που απαιτούνται για την εφαρμογή τους». Το επιχείρημα που επικαλέστηκε ο Επίτροπος ότι έτσι συνέβη στην περίπτωση της Πορτογαλίας ή και της Ιρλανδίας, δεν μπορεί να είναι ισχυρό, γιατί οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν αφορούν στις πρακτικές των συγκεκριμένων κρατών μελών και σε καμία περίπτωση στο Δίκαιο της ΕΕ. Ερωτάται η Επιτροπή:
1. Προβλέπεται στις Συνθήκες, από την εποχή της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα μέχρι τις παρούσες Συνθήκες, νομοθετική ή άλλη διαδικασία, λήψης αποφάσεων, σε οιοδήποτε επίπεδο, όπου απαιτείται η σύμφωνη γνώμη κομμάτων της αντιπολιτεύσεως;
2. Με βάση ποιο άρθρο των Συνθηκών αντλεί ο επίτροπος το δικαίωμα να παρεμβαίνει στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό των κρατών μελών; Από ποιο όργανο της ΕΕ έλαβε σχετική εντολή; Που υπάρχει καταγεγραμμένη;

EL
E-011047/2011
Απάντηση του κ. Rehn
εξ ονόματος της Επιτροπής
(1.2.2012)
Η απαίτηση για γραπτή δέσμευση των ελληνικών πολιτικών κομμάτων ότι θα τηρήσουν τη συμφωνία που επετεύχθη κατά τη σύνοδο κορυφής για το ευρώ της 26ης Οκτωβρίου 2011 και θα συνεχίσουν να υλοποιούν το ελληνικό πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής προήλθε από την Ευρωομάδα και όχι από την Επιτροπή.
Ωστόσο, η Επιτροπή είναι της άποψης ότι ένα τέτοιο αίτημα είναι ενδεδειγμένο. Η Επιτροπή έχει τονίσει κατ’επανάληψη την κρίσιμη σημασία της επίτευξης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης όταν η πρωτοφανής οικονομική προσαρμογή υλοποιείται από την ελληνική κοινωνία, και όταν κινητοποιούνται πολύ σημαντικοί χρηματοδοτικοί πόροι από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για να στηρίξουν την Ελλάδα.
Ούτως ή άλλως είναι θεμιτό να επιθυμούν οι δανειστές (τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ) να έχουν καθησυχαστεί ως προς τη δέσμευση της Ελλάδας να σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους, παρά τις όποιες αλλαγές κυβέρνησης.

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 320/02.02.12: H αηδία να σταματήσει καθώς και το Rock and Roll της Black Rock- ΟΥΤΕ ΓΑΜΟΣ υπήρξε ούτε θα υπάρξει, όσο ζει ο Γιάννης Κωστόπουλος

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 320/02.02.12

ΟΥΤΕ ΓΑΜΟΣ υπήρξε ούτε θα υπάρξει, όσο ζει ο Γιάννης Κωστόπουλος, για να γίνει διαζύγιο.

 

http://tinyurl.com/85c2dx4 Οριστικό το διαζύγιο μεταξύ Alpha Bank και Eurobank

Το διαζύγιο της Alpha Bank με την Eurobank είναι δεδομένο χωρίς να είναι μάλιστα συναινετικό

02 Φεβ 2012 - 07:05

Αυτή η γελοιότητα αυτή η αηδία πρέπει να σταματήσει. Καθώς και το Rock and Roll της Black Rock (rock and roll) είναι είδος μουσικής που αναπτύχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής περί τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και γνώρισε ...)

 

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-deal--lr---2011083040433/

Το deal των «νεκρών» τραπεζών

Τετάρτη, 31 Αύγουστος 2011 00:55

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=416770

Ντόμινο εξελίξεων από το deal AlphaΒank - Εurobank

Οι τρεις λόγοι που οδήγησαν στη συγχώνευση ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  09:20 28.08.11

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-----blackrock--2011101742386/

Για ποιόν δουλεύει τελικά η Blackrock; Τρίτη, 18 Οκτώβριος 2011 00:57

Είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για μια διαδικασία υψηλού βαθμού εμπιστευτικότητας, καθώς τα στελέχη της BlackRock συνεπικουρούμενα κι από στελέχη της Ernst & Young θα εισέλθουν στα άδυτα των αδύτων του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Θα αποκτήσουν δηλαδή ανυπολόγιστης αξίας πληροφορίες όχι μόνο για την ποιότητα του χαρτοφυλακίου των υπό έλεγχο τραπεζών αλλά ακόμη και για τους δανειολήπτες: τι χρωστούν και με τι όρους, χρηματοοικονομική τους υγεία, συμμετοχές και εγγυήσεις που έχουν προσφέρει σε άλλες επιχειρήσεις κ.λπ. Πρόκειται για ένα υψηλής αξιοπιστίας ανάγλυφο του ελληνικού επιχειρηματικού χάρτη, στο οποίο δεν έχουν πρόσβαση ούτε και στελέχη της κεντρικής τράπεζας, για ευνόητους λόγους.

Πως όμως θα αξιοποιήσει η BlackRock αυτό το ανεκτίμητο υλικό που θα αποκτήσει για τις ελληνικές επιχειρήσεις;………… «Καθώς υπάρχει τεράστια αβεβαιότητα, αρχίζουν να παρουσιάζονται καλές ευκαιρίες», δηλώνει στην αμερικανική εφημερίδα ο Τζιμ Κίναν, επικεφαλής του τμήματος μοχλευμένων χρηματοπιστωτικών χαρτοφυλακίων και επενδύσεων της BlackRock. «Η BlackRock», συνεχίζει η εφημερίδα «αγοράζει χρέος εταιρειών στην Ευρώπη, την Λατινική και Κεντρική Αμερική», συνεχίζει η εφημερίδα, μεταφέροντας τα λόγια του στελέχους της.

Κι εδώ ακριβώς είναι που γεννιούνται τα ερωτήματα, καθώς η σύγκρουση συμφέροντος είναι πασιφανής! Γιατί δεν μπορεί η ίδια εταιρεία που με το ένα χέρι κινείται σε αυτές τις αγορές και αγοράζει επιθετικά εταιρικό χρέος, υψηλού μάλιστα κινδύνου, με το άλλο χέρι να ανοίγει τα βιβλία των τραπεζών και να εισέρχεται σε επτασφράγιστα επιχειρηματικά μυστικά! Εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γεννά πολλές σκέψεις η σπουδή του ΔΝΤ να επιβάλει την BlackRock, όπως έκανε και στην Ιρλανδία πριν την φέρει στην Ελλάδα. Στη σύμβαση αλήθεια που υπέγραψε με την Τράπεζα της Ελλάδας και το ελληνικό δημόσιο έχει δεσμευτεί να απέχει από τέτοιες πράξεις; Κι αν έχει δεσμευτεί δεν θα πρέπει τώρα το ελληνικό δημόσιο να καταγγείλει τη σύμβαση και να τους διώξει όσο ακόμη είναι καιρός;

Μπράβο Γιάννη Κωστόπουλε Τραπεζίτη, off  και αυτό το, τον αράπη κι αν τον πλένεις …., αφού κατάφερες και άσπρισες και την BlackRock.

Σημείωση ΙΝΚΑ : Από την σούμα των ανωτέρω φαίνεται πως δουλεύει για τον εαυτό της, παρέχοντας και στους ελεγχόμενους την σχετική αντιπαροχή, αφού δεν υπάρχει παροχή χωρίς αντιπαροχή. (memory me) 

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΑΠα , ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ , ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΑΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ, μέρος δεύτερο

Eυχαριστώ τον φίλο HEIL GAP (or mind the GAP ) που μου υπέδειξε το link για το δεύτερο μέρος του εξαιρετικού αυτού άρθρου.
Το sociologyalert στη διάθεση οποιουδήποτε φίλου, για άρθρα, αφιερώματα ή υποδείξεις άρθρων προς αναδημοσίευση.
Χρήστος Αλεξόπουλος

 

http://www.netnewsgr.gr/2012/02/blog-post_02.html

From HEIL GAP (or mind the GAP )

Εδώ το μέρος πρώτο

Υπάρχουν , μελέτες του FBI , που αναφέρουν ότι «μερικά από τα γνωρίσματα του χαρακτήρα που παρουσιάζουν οι κατά συρροή δολοφόνοι ή εγκληματίες , μπορεί να παρατηρηθούν σε πολλούς μέσα στον πολιτικό στίβο !
” Μοιράζονται τα χαρακτηριστικά των ψυχοπαθών που δεν είναι ευαίσθητοι στις αλτρουιστικές εκκλήσεις , όπως είναι η συμπάθεια για τα θύματά τους ή τις τύψεις και τις ενοχές για τα εγκλήματά τους . Κατέχουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που ξεχειλίζει από ναρκισσισμό , εγωισμό, και ματαιοδοξία.”
Αυτοί λοιπόν είναι οι άνθρωποι στους οποίους « κάποιοι » έχουν αναθέσει τη μοίρα μας . . . . . . . Ναι !
Γιατί λοιπόν ; Γιατί άραγε να απορεί κανείς που η Ελλάδα κατάντησε το πειραματόζωο της νέας τάξης πραγμάτων ;
Η πρώτη δυτική χώρα για ξεπούλημα σε παγκόσμιο επίπεδο ;

 

Τι αλήθεια είναι αυτό το κάτι που διακρίνει τους κατά συρροή δολοφόνους από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους μας ;
Στο μόνο που οι πολιτικοί μας διαφέρουν από τους νονούς της Κόζα Νόστρα . . . . είναι ότι οι νονοί δεν διαπράττουν οι ίδιοι τη δολοφονία , αλλά βάζουν άλλους , που την εκτελούν για αυτούς , ενώ οι πολιτικοί μας εκτέλεσαν μια ολόκληρη πατρίδα βάζοντας ιδιοχείρως και επισήμως την υπογραφή τους στο μνημόνιο !
Αυτό ακριβώς είναι όλο ! . . . . . .
Διότι ένα έγκλημα δεν εκτελείται μόνο με μια σφαίρα στον κρόταφο :
Ένα έγκλημα γίνεται με πολλούς περισσότερους τρόπους !



Έτσι, όμως υπάρχουν κάποια ερωτήματα που θα πρέπει να τεθούν :
Η κυβέρνηση της Ελλάδος έχει καταντήσει μια εγκληματική επιχείρηση ;
Το έθνος κυβερνιέται από ψυχοπαθείς ;
Ή μήπως από προδότες ;
Λοιπόν, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η σκόπιμη εξαθλίωση του λαού μας ;
η προώθηση του θανάτου του ελληνικού έθνους και οσονούπω η επιστροφή στην δουλοπαροικία και στον « κοτσαμπασισμό » ;
η υποβάθμιση, η κατάρρευσης και το ξεπούλημα των υποδομών της χώρας μας ;
η γενοκτονία των ελλήνων και η υποστήριξη των διεφθαρμένων και αυταρχικών κυβερνήσεων μας (που συχνά αποκαλούνται δημοκρατίες ), προς ξένους ; και ακόμη χειρότερα γιατί οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες επιτρέπεται να κερδοσκοπούν , ενώ παράλληλα οι άνθρωποι καλούνται να θυσιασθούν ;
Γιατί η κυβέρνηση δεν προσπάθησε ποτέ να απαγορεύσει την εν λόγω κατάρρευση ;
Δεν είναι ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι . . . . .
Απλώς έκανε ότι ήταν δυνατόν δια την ΤΑΧΥΤΕΡΗ κατάρρευση της χώρας , με σκοπό το μετέπειτα ξεπούλημα της , όπως έγινε χθες με ένα μεγάλο κομμάτι του κερδοφόρου ΟΠΑΠ .

 

Ας αναρωτηθούμε επιτέλους : τι δουλεία είχε άραγε η εθνο-προδοτική κυβέρνηση του ΓΑΠα να « διώξει » το YEN από το λιμάνι του Πειραιά και να
το στείλει στο σύνταγμα ;
Γιατί άραγε έθεσε σε καθεστώς υπολειτουργίας ή και έκλεισε τα προξενικά λιμεναρχεία μας ανά την υφήλιο , με αποτέλεσμα τα ελληνικά εμπορικά πλοία να μην μπορούν να θεωρήσουν πλέον ημερολόγια και λοιπα έγγραφα τους και να κινδυνεύουν να πληρώσουν έτσι τεράστια πρόστιμα στις ξένες ακτοφύλακες ; αλλά το σημαντικότερο : Χάνοντας έτσι και τους ναύλους των ;

Μήπως για λόγους οικονομίας ;
Καθόλου εάν αναλογιστούμε τις εν γένει δαπάνες της συμμορίας μπατσοκ !
Απλούστατα η ελληνική εμπορική ναυτιλία συνείσφερε με ένα 30 % εις το ΑΕΠ , και επειδή το έλλειμμα υπολογίζεται ως προς το ΑΕΠ (με παρανομαστή το ΑΕΠ) , η Ελληνική ναυτιλία θα έπρεπε να ΕΚΔΙΩΧΘΕΙ από την χώρα , αυξάνοντας έτσι αυτομάτως και τον λόγο του ελλείμματος /ΑΕΠ !

Πως θα μπορούσε διαφορετικά να αποδεχτεί η χώρα τις αλλεπάλληλες διασώσεις
( bailout ) , ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί το διεθνές σχέδιο ΔΝΤ – ΕΕ – Δανειστών – ΓΑΠα , επιτρέποντας έτσι στους χρηματοδότες που άναψαν τις οικονομικές πυρκαγιές στην Ελλάδα , να πάρουν τα περιουσιακά στοιχεία του έθνους σε τιμές πώλησης “ γιουσουρουμ ” .

« H συρρίκνωση της ελληνικής σημαίας στην ελληνική ναυτιλία και οι αλλεπάλληλες μειώσεις των οργανικών συνθέσεων στα πλοία, είναι οι κύριες αιτίες της μείωσης του αριθμού των Ελλήνων ναυτεργατών αξιωματικών και κατωτέρων πληρωμάτων κατά περίπου 15.000 άτομα »
= Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ΠΑ 9/12/2011 22:28 =

Αυτό ακριβώς έγινε φίλοι μου , ενώ σήμερα ανεχόμαστε τον παχύσαρκο υπουργό τον επί των οικονομικών , να μας ομιλεί για στέρηση εσόδων και ως παχύ ….. να επιβάλει εις τον λαό μας τα παρανοϊκά χαράτσια του , ως αντιστάθμισμα , αλλα να μη βγάζει άχνα για την απώλεια δισεκατομμυρίων EURO , από τα έσοδα ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ να εισρέουν από τον χώρο της ναυτιλίας .
Φόροι και έσοδα που τώρα πλέον, κατατίθενται στο Λονδίνο , εφόσον οι εφοπλιστές συνεχώς φεύγουν για το city του Λονδίνου ή προς την Νέα Υόρκη ,
Παρέα φυσικά με τους ναυλωτές και τις υπόλοιπες δραστηριότητες στον χώρο της ναυτιλίας . ( δεν παραλείπουμε τους ανέργους , λόγω μνημονίου , ναυτικούς )

ΔΕΙΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ


Η κλίκα όμως ΔΝΤ – ΕΚΤ – ΕΕ – Ελληνικής κυβέρνησης . . . . δεν μας ζήτησε απλώς μια καταστρεπτική περικοπή των συντάξεων και μια σκόπιμη αύξηση της ανεργίας , αλλά και το ξεπούλημα των 4.000 με 6.000 κρατικών επιχειρήσεων . . .
Σε ότι δε αφόρα τα πραγματικά στοιχειά ανεργίας στους νέους (16-24 ετών ) της Ελλάδας :
Αυτή ανέρχεται στο 46,6% !
Το ήμισυ των νέων αυτών των ηλικιών δεν έχει δουλειά .

Στην καθομιλουμένη , « κάτι που βλάπτει τους ανθρώπους θεωρείται έγκλημα.»
Είναι ακριβώς το ίδιο . . . . « παραμένει έγκλημα και όταν αυτό διαπράττεται από τις κυβερνήσεις μας ! »
Η κυβέρνηση ή θα χρησιμοποιεί το νόμο για να βλάψει τους ανθρώπους και την πατρίδα μας ή θα τον χρησιμοποιεί ως ασπίδα από τις συνέπειες πράξεων της που βλάπτουν τους ανθρώπους ( νόμος περί ευθύνης υπουργών ) .
Τα προβλήματα όμως που πλήττουν το έθνος μας , είναι μέρος του κοινωνικού σχεδιασμού της Μαφίας του Χρήματος στην προεισαγωγική προσπάθειά τους για την προετοιμασία της Ελλάδος , για την ένταξη μας στην αν-ιθαγενή πολυπολιτισμική παγκόσμια κοινότητα , για την Ουτοπία.

Δεν μπορείς να υποδουλώνεις μια χώρα και τον λαό της !
Δεν μπορείς να τον αναγκάζεις να αφανιστεί λόγω « των έννομων απαιτήσεων σου » επειδή είσαι κάτοχος του χρέους του .
Και αλήθεια εάν δεν καταδικαστεί ο ΓΑΠας και οι συμμορία του , πως θα μπορούμε εμείς να επικαλεσθούμε ως odious debt , « απεχθές χρέος » , όλο αυτό το χρέος που μας φόρτωσαν . . . . . ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ; . . . . Αδύνατον ! . . . .

 

Αλλά ας πούμε κάτι επάνω στις μελλοντικές δυνατότητες μας :
Η θεωρητική θεμελίωση του όρου « απεχθές χρέος » οφείλεται στον ρώσο καθηγητή της Νομικής, Αλεξάντερ Σακ , Υπουργό στη Τσαρική Ρωσία και ειδικό σε θέματα δικαίου , ο όποιος τη δεκαετία του ’20 ( το 1927 ) ενώ δίδασκε στο Παρίσι , παρουσίασε την έννοια του Απεχθούς Χρέους , με τις τρεις προϋποθέσεις που έθεσε έτσι ώστε ένα χρέος να χαρακτηρισθεί απεχθές ,
δηλαδή ότι ένας λαός δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώσει χρέη τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελός του , οπότε κατά συνέπεια και μια κυβέρνηση παύει να δεσμεύεται να τα πληρώσει .

Για να ορίσουμε ένα χρέος ως Απεχθές πρέπει να υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις:
1ον – Τα δάνεια να συμφωνήθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών.
2ον – Τα δάνεια να σπαταλήθηκαν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν το έθνος.
3ον – Ο πιστωτής να ήταν ενήμερος γι’ αυτή την κατάσταση και να αδιαφόρησε.



α) Ο δανεισμός συμφωνήθηκε έγινε με ανήθικο και παράνομο τρόπο χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών ( εδώ όμως μας σώζουν οι αγανακτισμένοι , μπράβο λοιπόν σε όλους μας , χαλάλι τα ασφυξιογόνα που εισπνεύσαμε– άλλωστε ποιο είναι ισχυρότερο νομικό έρεισμα από τις εικόνες διαμαρτυρίας του ξεσηκωμού του Ελληνικού λαού στο Σύνταγμα , που παρουσίασε τότε όλη η υφήλιος ; )

β) Τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας
αλλά σπαταλήθηκαν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν το έθνος ( ΔΑΝΕΙΑ χωρίς εχέγγυα από την ΕΚΤ σε ελληνικές τράπεζες όπως γράφαμε και παραπέμποντας σε F.Times , επίσης η Siemens ! χα, χα, χα , οι εθνικοί εργολάβοι και οι συμβάσεις τους ! χα, χα, χα , και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ δάνεια για τα άφαντα υποβρύχια του πασοκ – ανεξαρτήτως πρωθυπουργού ) . (Αν μια εκλεγμένη κυβέρνηση παραχαράξει τη λαϊκή εντολή και προβεί σε μη νόμιμες ενέργειες κατά το δανεισμό , όπως φαινόμενα διαφθοράς , προσωπικού πλουτισμού, δόλιες πράξεις , αγορά όπλων που χρησιμοποιούνται για την καταπίεση του λαού, υπερτιμολογημένες κρατικές προμήθειες και δημόσια έργα , δημιουργία υποδομών που ωφελούν μικρές μειοψηφίες, κ.ά. μπορεί να γίνει αιτία δημιουργίας “απεχθούς χρέους”. )



γ) Οι δανειστές ήταν ενήμεροι γι’ αυτή την κατάσταση και μάλιστα γνώριζαν πολύ καλά ποιους δάνειζαν και για ποιο σκοπό . ( και εδώ που τα λέμε ακόμη και η δηλώσεις περί αγνοίας του περιεχομένου της μνημονικής συμβάσεως που ψήφιζαν , από την bilderberg κατσελη και τον USA χρυσοχοιδη « κάποτε » θα έχουν την σημασία τους !

Πάντως για να ξέρουμε και τι λέμε , θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι παρά την τόση συζήτηση που έχει γίνει στην πολιτική και την ακαδημαϊκή σφαίρα , το δόγμα του απεχθούς χρέους « Odious Debt » δεν έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε ένα Διεθνές Δικαστήριο .

Όσο για τον πρόεδρο του Ισημερινού R. Correa , που δήλωσε ότι δεν θα εξοφλήσει τα « ΜΗ ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ομόλογα » διότι αποτελούν (immoral and illegitimate obligations) ανήθικες και παράνομες υποχρεώσεις , πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο πρόεδρος Rafael Correa , ΑΠΕΦΥΓΕ ΕΠΙΜΕΛΩΣ τον χαρακτηρισμό των ομόλογων του Ισημερινού, ως παράνομων , παρά το ότι αρνήθηκε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις ΚΑΠΟΙΩΝ , επαναλαμβάνουμε ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΞ ΑΥΤΩΝ . (Στην πράξη δεν πλήρωσε κάποια που έληγαν , όμως αργότερα προχώρησε σε μια επαναγορά από τη δευτερογενή αγορά δυο άλλων συγκεκριμένων ομολόγων, αφού προηγουμένως απείλησε και φόβισε τους ιδιώτες κατόχους τους , καθώς χρησιμοποιούσε ευρέως την ορολογία του απεχθούς χρέους στην πολιτική ρητορεία , ώστε να δικαιολογήσει την άρνηση πληρωμής του χρέους του Ισημερινού , πρακτικώς όμως απέφυγε να την επικαλεσθεί σε επίπεδο δικαστηρίου και κυρίως να τη χρησιμοποιήσει ποτέ.

Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ Ισημερινού και Ελλάδος :
Διότι ο πρόεδρος του Ισημερινού Rafael Correa , κατάφερε να ξαναγοράσει τα δυο προαναφερόμενα αλλά και τα επόμενα ομόλογα με κρατικούς πόρους του Ισημερινού λόγω των πλεονασμάτων , που εν τω μεταξύ είχαν δημιουργηθεί μέσα από την διαδικασία της παραγωγής , ενώ οι εδώ οι banksters , έχοντας μάθει καλά πλέον το μάθημα από την εμπειρία τους στον Ισημερινό και την Αργεντινή , φρόντισαν να καταστρέψουν κάθε παραγωγική δυνατότητα της χώρας μας , . . . . . με τι θα μπορούσαμε άραγε να πληρώσουμε ; )

 

Πάμε όμως παρακάτω όπου υπάρχουν πολύ καλύτερα :
Υπάρχει μια δεύτερη και “κρατούσα” άποψη , η οποία θεωρεί ότι ένα κράτος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την πληρωμή του δημοσίου χρέους του επικαλούμενο ( state of necessity ) δηλαδή “κατάσταση ανάγκης”, η οποία υιοθετείται από την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ και αναφέρει ότι «ένα κράτος δεν μπορεί να κλείσει τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήρια, να διαλύσει την αστυνομία, να παραμελήσει τις δημόσιες υπηρεσίες και να εκθέσει το λαό του σε συνθήκες χάους και αναρχίας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους δανειστές του, αλλοδαπούς ή ημεδαπούς» .



NON SOMOS MERCANCIA EN MANOS DE POLITICOS Y BANQUEROS

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ . . . . . . . Όπως είπε κάποτε η Joan Baez .

Ε κυρία Διαμάντω – BILDERBERG , μη μου βγείτε και αντιστασιακή , αύριο στο εθνικό δικαστήριο και δικαιολογηθείτε ότι διαλύσατε τα σχολειά για να μην πληρώσουμε το χρέος , ή οι υπόλοιποι προδότες ότι διέλυσαν τον στρατό μας για λόγους εθνικού καθήκοντος .
Για τους μπάτσους λίγο μας νοιάζει , αλλά σε ότι αφορά τον ζουμπά τον LOVE-ρδο που εξόντωσε τα εργασιακά και που έκοψε τα φάρμακα ακόμη και στους ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ , ε . . . . . χα, χα, χα . . . . θα πρέπει μάλλον . . . . πριν παρουσιαστεί στο δικαστήριο . . . . να έχει αλλάξει φύλο στην ταυτότητα . . . . διότι θα έχει δώσει . . . . « λόγο » . . . . . . προηγουμένως . . . . σε κάτι μουστακαλήδες στην ψειρού !



Ερίκ Τουσέν πρόεδρος της CADTM: «Το πρόσφατο ελληνικό χρέος έχει σημάδια μη νομιμότητας και παρανομίας. Όταν οι αρχές λαμβάνουν μίζες από πολυεθνικές, όπως η Siemens για πάνω από δέκα χρόνια δια να κερδίζουν συμβόλαια, τότε μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν σημάδια παρανομίας και μη νομιμότητας. Είναι προφανές σε μένα.»

Η Ζάρα Βάγκενκνεχτ αντιπρόεδρος Die Linked: «Ένα μεγάλο κομμάτι των κρατικών χρεών στη Ευρωζώνη είναι μη νομιμοποιημένο, γιατί δημιουργήθηκε από μια πολιτική ενάντια στα συμφέροντα του κόσμου. Γι΄αυτό δεν πρέπει να πληρώσουν οι πολίτες αυτό το χρέος.»

 

Ελλάδα : Θα αναφερθούμε στην Ελληνική εμπειρία που ανάγεται στο μεσοπόλεμο , και αποτελεί ιστορικό παράδειγμα εφαρμογής της “κατάστασης ανάγκης” και άρνησης πληρωμής χρέους. Το 1936 επί Μεταξά , η ελληνική κυβέρνηση που όπως φαίνεται ότι ΔΕΝ απαρτιζόταν μόνο τον ανώμαλο σαδιστή φασίστα Μανιαδακη , αλλά είχε και κάποιους σοβαρούς κρατικούς λειτουργούς , αρνήθηκε την εξυπηρέτηση δανείου στη βελγική τράπεζα Societe Commercial de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την για αθέτηση υποχρεώσεων. Η Ελλάδα με ειδικό υπόμνημα απάντησε ότι με βάση «τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας δεν μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή». Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό και δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα νομικό προηγούμενο το οποίο αργότερα αξιοποίησαν χώρες όπως η Αργεντινή (2003) στην παύση πληρωμών και στη μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της .

Ελλάδα του 2012 :
Πως όμως γνωρίζουμε ότι όντως χρωστάμε όλα αυτά που μας ζητούν άνευ ουδενός λογιστικού ελέγχου του χρέους ;
Χρωστά πραγματικά ο Ελληνικός λαός ΟΛΑ όσα του ζητούν;
Ποια δανεικά χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας ;

Ενός χρέους , που δημιουργήθηκε εξαρχής ως εργαλείο υποταγής ενός λαού ,
που εξαιτίας του χάνει μέρα με τη μέρα τα στοιχειώδη δια μια αξιοπρεπή ζωή .
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα λοιπόν , άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές , για χρέη με συμβάσεις που χρησιμοποιούνται για σκοπούς που, με γνώση των δανειστών, είναι αντίθετες προς τις ανάγκες και τα συμφέροντα του έθνους , και , είναι εντός των πραγματικών δυνατοτήτων αποπληρωμής των .
Οι δανειστές μας έχουν διαπράξει εχθρική πράξη εναντίον του ελληνικού λαού, και δεν μπορούν να περιμένουν ένα έθνος που όταν ελευθερωθεί εκ του Bankster-ικου καθεστώτος να αναλάβει αυτά τα χρέη !
Χρέη τα οποία είναι τα προσωπικά χρέη μιας εξουσίας προδοτών .
« Η αμφισβήτηση ή αθέτηση (default) πληρωμής του « επαχθούς » χρέους σήμερα αποτελεί μονόδρομο » .



Όμως, η “δικαιοσύνη” αποδίδεται σε ΔΙΕΘΝΗ και κυρίως αμερικανικά δικαστήρια, όχι από την εκτελεστική εξουσία , και επειδή θα πρέπει να κλείσουμε το δεύτερο μέρος , μέχρι μεθαύριο , στο τρίτο του μέρος του , συνεχίζοντας το χθεσινό θέμα του PSI όπου θα σας εξηγήσουμε αρκετά κόλπα , όπως επίσης θα πρέπει να αναφερθούμε και να σας ενημερώσουμε για κάτι εταιρίες κατασχέσεων « σκέτα κοράκια » , κάτι hedge found , σκέτο καρκίνωμα , που θα μας ποιούν τα αίμα , ( ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ) , εάν θα ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση με έγκριση και υπαγωγή του χρέους μας στο Βρετανικό δίκαιο !
(και επίσης ένα δημιουργικό έγγραφο από Lee Buchheit , η εταιρία εκείνη που συμβουλεύει σήμερα την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις για την κήρυξη της πτώχευσης ( για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ).

Πριν φύγουμε για τους Z.Z. Top , ένα δωράκι φιλαράκια μου :

ΦΥΣΙΚΑ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΜΑΣ ΟΤΙ Η ΠΡΑΞΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ .

Μιλώντας για μηνύσεις και ΕΚΤ, οι φίλοι αναγνώστες του HEIL GAP (or mind the GAP ) , πρέπει να γνωρίσουν ότι με ένα τέχνασμα , στην πραγματικότητα δεν εκτίθεται τόσο η Ελλάδα , αλλά αυτή που θα εκτεθεί σε κίνδυνο εκδίκασης , δεν είναι άλλη από την Bundesbank ! Λέγε με ΕΚΤ . . . .
Διότι υπάρχει ασυμμετρία μεταξύ της αγγλοσαξονικής και της ηπειρωτικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με τη φύση της ασυλίας . Ξεκινώντας από μια Πράξη ασυλίας του 1976 στις Ηνωμένες Πολιτείες, του εθιμικού δικαίου μια σειράς χώρων , (ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο) , έχουν θεσπίσει νομοθεσία για την ετεροδικία , συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από την προ-κρίση κατάσχεσης ξένων περιουσιακών στοιχείων μιας κεντρικής τράπεζας. Στην ηπειρωτική Ευρώπη , ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ , οι ξένες κεντρικές τράπεζες γενικά αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστές οντότητες από το ξένο κράτος .
« Ως εκ τούτου οι κεντρικές τράπεζες περιουσιακών στοιχείων απολαμβάνουν λίγη ή καθόλου προστασία. » .
Ωστόσο, ο νόμος για την ασυλία κεντρικής τράπεζας δεν είναι ομοιόμορφος σε όλα τα μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου. Στην ηπειρωτική Ευρώπη, δεν υπάρχει ενοποιημένη θεωρία σχετικά με την ασυλία των κεντρικών τραπεζών.
Οι κεντρικές τράπεζες , που όπως είπαμε , είναι ξεχωριστές οντότητες δεν χαίρουν ασυλίας , χαίρει μόνο το κυρίαρχο κράτος δηλαδή στην περίπτωση μας η Ελλάδα . Έτσι εάν οι διαφορές καθώς και η διαιτησία συνεχιστούν , οι κεντρικοί τραπεζίτες μπορεί . . . . . να μην κατέχουν « πλέον » . . . . . τα περιουσιακά των στοιχεία σε κάποια μέρη όπου δεν υπάρχει η ασυλίας . χα, χα, χα . . . . .

Ελπίζουμε ότι τώρα γίνεται πολύ σαφές για ποιο λόγο ( φυσικά εκτός από το χαστούκι που θα επιφέρουν στην διεθνή αγορά τα ελληνικά ομόλογα), η ΕΚΤ είναι αρκετά ανήσυχη για τις συμμετοχές της σε ελληνικά ομολόγα , αν και τότε όπως θα εξηγηθεί καλλίτερα μεθαύριο σίγουρα πολλά πράγματα θα μπλοκάρουν επίσης , στο νέο διευρωπαϊκό σύστημα πληρωμών , το TARGET2 .

HEIL GAP (or mind the GAP )

Πάμε λοιπόν τώρα στο youtube

Posted in: HEIL GAP

Βόμβα μεγατόνων από το "Κουρδιστό Πορτοκάλι": Οι Μπόμπολας και Βαρδινογιάννης βλέπουν για μια ακόμη φορά τις πλάτες του Σωκράτη. Το παρασκήνιο της απόσυρσης του "κόκκινου" Λοβέρδου

http://kourdistoportocali.com/articles/9590.htm



Ήταν το 2007, όταν το δελτίο ειδήσεων του Mega έδινε τα ρέστα του υπέρ της εκλογής του Βενιζέλου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Οι ελεγχόμενοι από το σύστημα γκαλοπατζήδες  έδιναν τα ρέστα τους, κάτι τρελά ποσοστά, υπέρ του Μπένι.
Ολόκληρο το μηντιακό σύμπαν εξυμνούσε τον φοβερό Βενιζέλο και έπλεκε το εγκώμιό του.
Σχεδόν όλο.
Το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» ήταν εκείνο που έβαλε φωτιά στα τόπια και μεθοδικά, δίχως εκβιασμούς, δίχως να λειτουργούμε σαν πληρωμένα 45αρια, απομυθοποιήσαμε τον σημερινό Αυτοκράτορα των Χαρατσιών Βενιζέλο.


(Eίναι μαφιόζικη λογική εξαθλίωσης να βλέπεις έναν εισηγμένο στο Χρηματιστήριο Οργανισμό, όπως η ΔΕΗ, να λειτουργεί σαν Καραμπέρης και να σου κόβει το ρεύμα, παρότι το έχεις πληρώσει, επειδή δεν πλήρωσες το νταβατζίδικο χαράτσι που εμπνεύστηκε ο Βενιζέλος.)

Πριν λίγες ώρες λοιπόν το δίδυμο Βενιζέλου-Λοβέρδου αφού μετέτρεψε το Υπ. Οικονομικών μιας χρεοκοπημένης χώρας σε πολιτικό γραφείο αγκαλιάσθηκε, φιλήθηκε και μας υποσχέθηκε ότι θα αγωνισθεί για την ενότητα του κινήματος με τον Λοβέρδο να αποσύρει το πολιτικό του εκτόπισμα για χάρη του Βενιζέλου.
Πως αντέδρασαν αυτή τη φορά οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και κυρίως ο Μπόμπολας;
Η στάση τους δεν έχει καμία σχέση με τους πανηγυρισμούς και τους διθυράμβους του 2007. Τότε που για το Mega υπήρχε μόνο ο Βενιζέλος, ώσπου πήρε τα πάνω του ο Παπανδρέου και το κανάλι έκανε απίστευτη κωλοτούμπα, πράγμα εντυπωσιακό για την ευλυγισία των ηλικιωμένων επιχειρηματιών του-Μπόμπολας, Ψυχάρης, Βαρδινογιάννης φορώντας σορτσάκια να κάνουν κωλοτούμπες στο γρασίδι.
Όχι. Αυτή τη φορά οι ιδιοκτήτες του καναλιού είναι πιο προσεχτικοί με το δίδυμο Βενιζέλου-Λοβέρδου.
Για δύο λόγους>
Ο πρώτος έχει να κάνει με καθαρά θέματα τακτικής. Δεν θέλουν να προκαλέσουν ακόμη πιο πολύ τη κοινή γνώμη και να γυρίσει μπούμεραγκ στον Βενιζέλο η υποστήριξή τους, όπως το 2007 που ένας καπουτσίνο από τον Δημήτρη  Ρέλλο ήταν αρκετός να θαμπώσει την εικόνα που καλλιεργούσαν οι 3 υπερήλικες ιδιοκτήτες για τον Βενιζέλο.
Ο δεύτερος έχει να κάνει με καθαρά θέμα προσωπικού και επιχειρηματικού εγωισμού.
Οι Μπόμπολας  και Βαρδινογιάννης γνωρίζουν πως το δίδυμο Λοβέρδου-Βενιζέλου είναι «κόκκινο»  ως το  μεδούλι.
Ο Λοβέρδος δεν το κρύβει-μόνο ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε.
Ο Βενιζέλος που έβαλε πλάτη-μαζί με τον Λιάνη- για το Καραισκάκη, είναι πιο προσεχτικός. Φυσικά έσπευσε προ μηνών να δηλώσει ότι προτείνει αντί για την αποκρατικοποίηση-πώληση τιυ ΟΠΑΠ την τιτλοποίηση των κερδών του. Είναι κάτι μαγικό, από αυτά τα θαύματα του Μπένι που κρατάνε 3 μέρες.
Ο Μπόμπολας που είναι μεγαλοκατασκευαστής για να κάνει ένα έργο παίρνει δάνεια, έχει ένα σκασμό εργαζόμενους, υλικά και πάει λέγοντας. Ο Βαρδινογιάννης έχει τάνκερ, διυλιστήρια και τα σχετικά.
Ο Σωκράτης από την άλλη εμπορεύεται έξυπνα λογισμικό επενδύοντας στα φωτεινά μυαλά της πληροφορικής αλλά ως  εκεί. Το κόστος είναι ελεγχόμενο. Άσε που με τις απόρρητες προνομιακές συμβάσεις με τον διαπλεκόμενο ΟΠΑΠ καθαρίζει δεκαετίες
τώρα χωρίς πολλά-πολλά. Οι συμβάσεις Ιντραλότ-ΟΠΑΠ είναι εξίσου μυστικές με το σημείο που είναι φυλαγμένο το Ιερό Δισκοπότηρο. Ο Κόκκαλης δεν έχει κανένα λόγο να διαφοροποιηθεί αυτή η σχέση με το κράτος. Ούτε είναι κορόιδο να βάλει λεφτά να αγοράσει έναν Οργανισμό που είναι ήδη «δικός» του.
Ζήτησε λοιπόν από τον Λοβέρδο να αφήσει των πρωτοκαθεδρία της διεκδίκησης της αρχηγίας στον φίλο Βενιζέλο.


-Ρε Ανδρέα, αφού όλοι Ολυμπιακοί είμαστε. Άσε τον Βαγγέλη που είναι πιο πολιτικό ζώο  να βγει μπροστά κι εσύ βρες άλλα ωραία ενδιαφέροντα να περνάς τον καιρό σου. Ξέρεις εσύ! Χο,χο, χο…
Έτσι έγιναν τα πράγματα με αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά οι Μπόμπολας-Βαρδινογιάννης να είναι αναγκασμένοι να υποστηρίξουν τον εκλεκτό του Σωκράτη.
Ο Ψυχάρης δεν έχει πρόβλημα μια και διατηρεί φιλία σε «βάθος» χρόνων με τον Σωκράτη, είναι και κουμπάροι.
Οι Μπόμπολας-Βαρδινογιάννης έχουν το πρόβλημα μια και για μια ακόμη φορά βλέπουν τις πλάτες του φοβερού Σωκράτη, που παρότι ένας,  τους παίζει όλους κομπολόι δίχως χάντρες…

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑ: Αποφασισμένος ο εισαγγελέας Πεπόνης να πάει μέχρι τέλους την υπόθεση των CDS! Όλοι οι Έλληνες στο πλευρό του!

http://olympia.gr/2012/02/02/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82/

 
Σύμφωνα με πληροφορίες του ΟΛΥΜΠΙΑ, ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης, είναι αποφασισμένος να πάει μέχρι τέλους, όχι μόνο την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ που έστειλε στη Βουλή, προκαλώντας τριγμούς αλλά και πανικό σε βουλευτές, Υπουργούς και αρχηγούς κομμάτων, αλλά και την υπόθεση των CDS.
Ο Ηπειρώτης εισαγγελέας φέρεται να είναι απόλυτα ικανοποιημένος από την στάση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, αφού είναι η πρώτη πολιτική στήριξη που λαμβάνει και μάλιστα από αρχηγό κόμματος.
Η υπόθεση των CDS είναι μια από τις πλέον κρίσιμες υποθέσεις που έχουν στα χέρια τους οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης, ενώ ήταν επίσης μια εκ των υποθέσεων για τις οποίες κατήγγειλαν «παρεμβάσεις» στο έργο τους.

Η Ντόρα παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί να μπει στην Βουλή!

http://www.antinews.gr/2012/02/02/145678/

Όπως διαβάζουμε στα ενημερωτικά δελτία, κατά την διάρκεια χθεσινής ομιλίας της σε αποθήκη του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, η κ. Μπακογιάννη εξέφρασε τη βεβαιότητα πως “μόνη ή με παρέα” η Δημοκρατική Συμμαχία θα μπει στη Βουλή. Ο αριθμός των μελών της πλησιάζει τις 20.000 και όπως είπε “τα διάφορα γκάλοπ που εμφανίζουν τη Συμμαχία με ποσοστά κάτω του 3%, όπως στην Κρήτη, θα τα πάρει ο αέρας, μαζί με την αξιοπιστία αυτών που τα οργάνωσαν, το βράδυ των εκλογών”.
Ήταν η είδηση της ημέρας και μας ξέφυγε, ζητούμε συγνώμη. Ούτε λίγο ούτε πολύ η κ. Μπακογιάννη παραδέχεται ότι μόνη της δεν μπορεί να μπει στην Βουλή και αποκαλύπτει ότι θα μπει με “παρέα”.
Λέτε να βρει παρέα στον … “Τρίτο Πόλο” που λέγεται ότι ετοιμάζει με τον Μάνο, τον Ανδριανόπουλο, τον Βερέμη, το “Forum για την Ελλάδα”, τους “Δημιουργικούς Πολίτες” και άλλες παρέες που δεν τις γνωρίζει ούτε η μαμά τους;
Χλωμό το βλέπω, αν και το εύχομαι, επειδή θα γελάσουμε πολύ στην προεκλογική περίοδο.