Ορισμένα
εξωφρενικά “σενάρια” κυκλοφορούν στην πολιτική τάξη και στρατιωτικο-διπλωματικούς κύκλους. Ελπίζουμε ότι δεν αληθεύουν, αν και τα μεταφέρουν
απολύτως αξιόπιστες πηγές, “σοκαρισμένες” και οι ίδιες.
Δεν θα προχωρούσαμε, παρόλα αυτά, στη μερική δημοσιοποίηση των πληροφοριών που έχουμε στη διάθεσή μας αν δεν συνέτρεχαν ορισμένοι λόγοι. Είναι προφανές ότι δεν υφίσταται σήμερα λειτουργούν κράτος και πολιτικό προσωπικό, είμαστε σε κατάσταση ανάλογη του 1974, τηρουμένων των αναλογιών.
Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να σώσει τη χώρα και πρέπει να ξέρει τι μπορεί να γίνει.
Η δημοσιότητα είναι ο μόνος τρόπος ματαίωσης επικίνδυνων τυχοδιωκτισμών. Δεν θα συγχωρούσαμε επιπλέον ποτέ τον εαυτό μας, αν δεν κάναμε αυτό που επιβάλλει η συνείδησή μας. Φυσικά, ευελπιστούμε ότι τίποτε από όσα κυκλοφορούν, δεν θα εφαρμοσθεί και σε αυτό αποβλέπουμε γράφοντας αυτό το άρθρο.
‘Εχουμε επίσης εντυπωσιασθεί από την αύξηση δημοσιευμάτων διεθνώς για το ενδεχόμενο δικτατορίας στην Ελλάδα,
με τελευταία την σχετική επισήμανση του αρχισυντάκτη της Handelsblatt. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι, όπως εξελίσσεται το οικονομικό πρόγραμμα, μόνο με καθεστώς εκτάκτου ανάγκης μπορεί να εφαρμοσθεί. Αλλά δικτατορία δεν μπορεί να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα. Θα χρειαζόταν εθνική κρίση, μεγάλα εξωτερικά θέματα για να τη δικαιολογήσουν. Σύμφωνα με τις πηγές μας,
οι νεόκοποι Ισραηλινοί “σύμμαχοι” έκαναν νύξεις για “δυνατότητα” οργάνωσης μιας “νικηφόρας” επίδειξης στρατιωτικής ισχύος “περιορισμένης” κλίμακας εναντίον των Τούρκων ανοιχτά της Κύπρου. Ελληνικές δυνάμεις θα συμμετείχαν, “ξεπλένοντας” την ταπείνωση των Ιμίων και επιτρέποντας, ενδεχομένως, λένε οι “σύμμαχοι”, στην παρούσα κυβέρνηση να νικήσει σε εκλογές. Σε ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο αναφέρθηκαν ο έγκριτος συνάδελφος Αθανάσιος ¨Ελλις στην Καθημερινή και ισραηλινά δημοσιεύματα.
Αμφότερα τα κόμματα εξουσίας έχουν απωλέσει τη νομιμοποίησή τους, ειδικά το ΠΑΣΟΚ έχει πλήρως καταστραφεί, χρειάζονται επομένως κάποια μορφή “επιτυχίας” ή λόγο ύπαρξης. ‘Eνα “νικηφόρο” επεισόδιο θα βοηθούσε το ΠΑΣΟΚ, ένα “μη νικηφόρο” τη ΝΔ, αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι ‘Eλληνες, που σκέφτονται το κοινωνικό πρόβλημα, την σοβαρότατη πιθανότητα να πεθάνουν χωρίς φαί, σύνταξη και φάρμακα, θα είχαν κάτι άλλο να τους περισπά, εκτρέποντας την οργή τους από την πολιτική ελίτ στον εξωτερικό εχθρό…
Εθνικός τυχοδιωκτισμός
Ελπίζουμε ότι οι αξιωματούχοι μιας χώρας με την εμπειρία
Ιωαννίδη, Ιμίων, Οτσαλάν, είναι επαρκώς εμβολιασμένοι απέναντι στον εθνικό τυχοδιωκτισμό. Οι πηγές μας όμως δεν είναι σε θέση να μας διαφωτίσουν για τις αντιδράσεις τους. Με δεδομένο τι έχει κάνει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, οδηγώντας ήδη σε οικονομική καταστροφή τη χώρα, εμείς τουλάχιστο δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τι μπορεί να κάνει.
Οι κυπριακές γεωτρήσεις δεν μπορούν να απειληθούν από τουρκική στρατιωτική ενέργεια, για προφανείς στρατιωτικούς, διπλωματικούς και πολιτικούς λόγους. Η ‘Αγκυρα μπορεί ίσως να απαντήσει επιτυχώς αλλού.
Ακριβώς επειδή το γνωρίζει, δεν διατύπωσε συγκεκριμένη απειλή, όπως το casus belli εναντίον της Ελλάδας. Η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας περιέχει μόνο
γενικολογίες.
Θεμέλιο της ελληνικής στρατηγικής οφείλει να είναι η αξιόπιστη απειλή χρήσης βίας
κατά τρόπο μη προβλέψιμο, περιλαμβανομένου
γενικού πολέμου κατά της Τουρκίας,
αν η Άγκυρα χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία στην ελληνική-κυπριακή επικράτεια. Λέμε οφείλει, γιατί η Αθήνα υπονομεύει συστηματικά την αποτροπή.
Αν όμως δεν υπάρχει πραγματική δυνατότητα ματαίωσης των γεωτρήσεων, προς τι η επιθετική αντιπαράθεση τουρκικών και ισραηλινών δυνάμεων στην περιοχή, ή, ακόμα περισσότερο, ένα τυχόν θερμό επεισόδιο με πρωτοβουλία είτε της Τουρκίας, είτε του Ισραήλ, το σκηνικό για το οποίο στήνεται σταδιακά; Ελλάδα και Κύπρος έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη; Προφανώς όχι, αφού
το Ισραήλ δεν προτίθεται να κάνει πόλεμο με την Τουρκία για να τη διώξει από την Κύπρο. Ποιες είναι οι πολιτικές επιδιώξεις πίσω από τυχόν επίδειξη ισχύος; Εδώ αρχίζουν τα “μπερδέματα”.
«Πόλεμος πατήρ πάντων»
Η συμμαχία “κουφιοκεφαλάκηδων”-ιδιοτελών, που υπερθεματίζουν σε Ελλάδα- Κύπρο υπέρ “στρατηγικής συμμαχίας” με το Ισραήλ, αγνοώντας και τη σημασία των όρων, ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε μόνιμη, ιστορική ρήξη με την Τουρκία. Η σκέψη είναι απλά γελοία
για τη χώρα που “έφτιαξε” τον παλαιστινιακό ισλαμισμό (Χαμάς) για να πολεμήσει την PLO, συγκρούστηκε ανηλεώς μαζί του και, τώρα, έκλεισε συμφωνία για να χτυπήσει τη Συρία! Το Ισραήλ έβαλε δια των Αμερικανών τον Σαντάμ να χτυπήσει το Ιράν και μετά τους Αμερικανούς να καταστρέψουν το Ιράκ! Οργάνωσε την παράδοση του Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά στηρίζει τώρα τους Κούρδους! Το μόνο σταθερό στην ισραηλινή πολιτική είναι ο θαυμασμός για το ρητό του Ηράκλειτου “Πόλεμος πατήρ πάντων”.
Η Ελλάδα έχει πρόβλημα με την Τουρκία. Το Ισραήλ έχει πρόβλημα, τουλάχιστο τώρα, με τον Ερντογάν, ίσως και μόνο με την πολιτική του. Αυτή φαίνεται μικρή, αλλά είναι κολοσσιαία διαφορά, που δεν καταλαβαίνουν οι κουφιοκεφαλάκηδες. Μια τέτοια σύγχυση μπορεί να οδηγήσει, αντί Ελλάδα-Κύπρος να εκμεταλλευτούν τις όποιες τουρκοισραηλινές διαφορές,
το Ισραήλ να εκμεταλλευθεί τις ελληνοτουρκικές.
Μπορεί τα θρυλούμενα σενάρια να ματαιωθούν, γι’ αυτό άλλωστε τα δημοσιοποιούμε. Το ελπίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε. Ας πούμε ότι γίνεται θερμό επεισόδιο στην Κύπρο και “νικάνε” τους Τούρκους Ελληνες και Ισραηλινοί. Πέφτουν και δύο τουρκικά αεροπλάνα. Ποιος θα ταπεινωθεί; Ο Ερντογάν! Tο τουρκικό επιτελείο εκπόνησε προ δεκαετίας το σχέδιο Βαριοπούλα, προβλέποντας απώλεια τουρκικών μαχητικών, προκειμένου να δείξει τους ισλαμιστές επικίνδυνους διαχειριστές της χώρας. Οι Τούρκοι κεμαλιστές στρατηγοί έχουν σήμερα περισσότερους λόγους από τότε να ανατρέψουν τον Ερντογάν. Χρειάζονται το Ισραήλ και το Ισραήλ τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Το πρώτο αποτέλεσμα ενός επεισοδίου, αν εξελιχθεί κατά τα λεγόμενα, θα είναι η δρομολόγηση της πτώσης ή εξασθένησης του Ερντογάν.
Συνιστά ελληνική εθνική επιδίωξη η αποκατάσταση του κεμαλισμού;
Ο Ερντογάν μπορεί να αντιδράσει στην ταπείνωση,
επιδιώκοντας ισοδύναμο τετελεσμένο στις συνομιλίες για το κυπριακό, στο Καστελλόριζο, το Αιγαίο, τη Θράκη. Η Ελλάδα μπορεί-θέλει να απαντήσει; Είναι σκόπιμο να οδηγηθεί σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, στο χειρότερο ίσως σημείο 200 ετών, ενώ αμφισβητείται η παραμονή της στην ΕΕ, αν όχι η ΕΕ; Να απαντήσει με κάθε μέσο αν της επιτεθούν. Είναι έξυπνο όμως να προκαλέσει μόνη της τέτοια ζητήματα;
Αμυνα και … επίθεση
Άλλη κολοσσιαία σύγχυση των κουφιοκεφαλάκηδων είναι ότι νομίζουν ότι το Ισραήλ αμύνεται και ο Ερντογάν επιτίθεται. Το αντίθετο συμβαίνει. Το Ισραήλ θριαμβεύει σε Λιβύη και Συρία, ετοιμάζεται για Ιράν, ανάβει φωτιές στο Κουρδιστάν. Σε 30 χρόνια μπορεί να θέλει τη διάλυση της Τουρκίας, τώρα όμως θέλει να την “πειθαρχήσει” για να προχωρήσει τα σχέδια. Η «μεγαλοϊδεατική» ρητορεία Ερντογάν δεν συνιστά τόσο απόδειξη ηγεμονικών τάσεων, που όντως έχει, όσο αντανάκλαση του στριμώγματός του.
Ξέρει ότι μόνη του ελπίδα είναι ο Ομπάμα, γι’ αυτό εγκαθιστά την αντιπυραυλική ασπίδα και συγκρούεται με τη Μόσχα. Ο Ομπάμα μπορεί να αποφασίσει ότι τον χρειάζεται και να τον σώσει, επιτρέποντάς του ένα ισοδύναμο τετελεσμένο εις βάρος της Ελλάδας. Συνιστά ελληνική εθνική επιδίωξη η σωτηρία του Ερντογάν εξόδοις μας; Εμείς έχουμε κάτι να κερδίσουμε από όλα αυτά;
Περιοριστήκαμε στην εξέταση περιφερειακών παραμέτρων του σεναρίου. Υπάρχουν άλλες πολύ σοβαρές πτυχές που περιοριζόμαστε να κατονομάσουμε. Ζωτικές λειτουργίες του κυπριακού κράτους, περιλαμβανομένης της άμυνας, καταλύονται ήδη, “απορροφώνται” από το Ισραήλ, απομακρύνοντας γρήγορα τους Ελληνοκύπριους από τον εθνικό κορμό και
προετοιμάζοντας τη σταδιακή μετατροπή εν τοις πράγμασι της Κύπρου σε προτεκτοράτο. Το θέλουμε;
Ποιες είναι οι απώτερες ισραηλινές επιδιώξεις για Κύπρο, Κρήτη, Ελλάδα;
Ποια είναι η σχέση του με την παγκόσμια αυτοκρατορία του χρήματος που επιτίθεται στην Ελλάδα, αποβλέποντας μέσω αυτής σε μείζονες, παγκόσμιας σημασίας, οικονομικές, πολιτικές, γεωπολιτικές αλλαγές προς ώφελός της;
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας μηχανισμός κρίσης στη Μεσόγειο για να απειλήσει την ΕΕ;
Το Ισραήλ “αγαπά” την ΕΕ, δηλαδή βλέπει ευνοϊκά την ανάδυση ενός ισχυρού ευρωπαϊκού πόλου ισχύος, υπό δεσπόζουσα γερμανική επιρροή;
Οι κοινές ασκήσεις
Ας εισάγουμε λίγο ρεπορτάζ.
Ο κ. Μπεγλίτης πήγε τέσσερις ολόκληρες μέρες στο Ισραήλ, ο σύμβουλος ασφαλείας του Νετανιάχου ήρθε μυστικά στον Αθήνα, τον είδε μόνο του επί 45 λεπτά και επιπλέον 45 λεπτά με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Οι σχέσεις των αρχηγών Επιτελείων με τον ΥΕΘΑ είναι σε πρωτοφανώς άσχημο σημείο. Στην Κύπρο, έχει κανείς ενίοτε την εντύπωση ότι ξένα συμφέροντα έχουν εμφυλλοχωρήσει σε εσωτερικούς πολιτικοθεσμικούς ανταγωνισμούς. Ισραηλινά ελικόπτερα ασκήθηκαν στη Λάρνακα. Η ελληνική αεροπορία αποφάσισε την εκτέλεση ασκήσεων στις 11-18.11 μαζί με τους Ισραηλινούς, πριν από την άφιξη του αεροπλανοφόρου Κουζνετσώφ, επικεφαλής ρωσικού στόλου, στα τέλη του μήνα.
Επί σειρά ετών, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις ματαιώνουν τις ασκήσεις στην Κύπρο για να μην προκαλέσουν ένταση με την Τουρκία.
Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι, με την ίδια αντίληψη, στέλνουν τώρα αεροπλάνα να συνασκηθούν με τους Ισραηλινούς;
Δεν φοβούνται ότι θα παροξύνουν την ένταση με την Τουρκία;
Οι ίδιοι είναι που αφόπλισαν την Κύπρο (S300), υπέγραψαν τη Μαδρίτη, ουδετεροποίησαν τα ‘Ιμια, έδωσαν τον Οτσαλάν, έφεραν το σχέδιο Ανάν εν ονόματι της “ειρήνης”.
Τώρα μύγα τους τσίμπησε;
Η ελληνική στρατιωτική πολιτική και στρατηγική αποφασίζεται σε Αθήνα και Λευκωσία ή Τελ Αβίβ;
Οι έλληνες αεροπόροι αποτελούν την αφρόκρεμα των ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να υποτιμάται η συμβολή των υπολοίπων στελεχών. Πολλές ξένες δυνάμεις θα ήθελαν την Ελλάδα με κλονισμένη την Αεροπορία της.
Οι πιλότοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους και αρκετοί την έχασαν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την Ελλάδα. Σηκώνουν στους ώμους τους, όχι μόνο την τρομερή ευθύνη και τις βαριές απαιτήσεις της αποστολής τους, αλλά και το ψυχικό βάρος που νοιώθουν ενίοτε λοιδωρούμενοι από τους πολιτικούς του «λαμογιστάν» ή ματαιωνόμενοι από την εξωτερική-αμυντική πολιτική των κυβερνήσεων. Είναι ίσως φυσικό να αντιμετωπίζουν τους Ισραηλινούς συναδέλφους τους, με τις εξαιρετικές ικανότητές τους, ως “μάννα εξ ουρανού”, θαυμάζοντας τη «μαγκιά» και τις τεχνικές δυνατότητές τους, πιστεύντας ότι βρήκαν ιδανικό σύμμαχο απέναντι στον Τούρκο. Ως Ελληνες οφείλουν να θυμούνται το «
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Ως στρατιωτικοί το κατά Κλαούζεβιτς θεμέλιο της στρατηγικής: “
Ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής”. ‘Oσοι δοκίμασαν να κάνουν την πολιτική συνέχεια του πολέμου καταστράφηκαν και κατέστρεψαν τις χώρες τους γιατί, όπως είπε ο Ναπολέων, με τις λόγχες μπορείς να κάνεις τα πάντα, εκτός από το να καθήσεις απάνω τους.
Αποκατάσταση της Δημοκρατίας
Δεν υπάρχει στρατηγική ανεξάρτητη από το υποκείμενο που την εφαρμόζει, διδάσκει ο Μακιαβέλλι. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η έλλειψη ισχύος ή συμμάχων. Το υπ’ αρ. 1 εθνικό πρόβλημα σήμερα, που καθορίζει όλα τα άλλα, είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας, του κράτους του δήμου, δηλαδή του ελληνικού λαού για τον ελληνικό λαό και η προστασία των τελευταίων εν λειτουργία υπολειμμάτων της. Αυτή είναι η πρώτη και μακράν σημαντικότερη εθνική προτεραιότητα.
Πρέπει να φύγει ολόκληρο το δωροδοκηθέν από τη Ζήμενς και, Κύριος Οίδε ποιόν άλλο, άρα άμεσα εκβιάσιμο πολιτικό προσωπικό.
Χωρίς κράτος του «δήμου», οι καταστροφές είναι ante portas,
τα όπλα μας θα τα χειρίζονται ελληνικά χέρια, όπως το 1974, το μυαλό όμως πίσω τους δεν θάναι ελληνικό. Τι να την κάνεις την ΑΟΖ, αν δεν υπάρχει το κράτος σου ή διοικείται από την τρόικα; Ούτε υπάρχει έθνος χωρίς λαό! Μόνο ένα αξιόπιστο, υπαρκτό, ανασυγκροτηθέν και δημοκρατικό εθνικό υποκείμενο μπορεί να σηκώσει το τιτάνιο πια βάρος της σωτηρίας του ελληνικού λαού, συνεργαζόμενο ίσως επωφελώς με Ισραήλ, Ρωσία ή οποιονδήποτε άλλο, ή διαπραγματευόμενο με τη Γερμανία.
Επίκαιρα, 3.11.2011
.jpg)