Συμπατριώτες, καλύτερα άμεση παρά ελεγχόμενη πτώχευση…

http://olympia.gr/2011/10/03/%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac-%ce%b5%ce%bb%ce%b5/

 
Η περίπτωση της μη πτώχευσης της χώρας μας δεν παίζει πλέον πουθενά. Οι πάντες οργανώνονται για την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας. Οι πάντες, εκτός από εμάς τους ίδιους τους Έλληνες, οι οποίοι, παραδομένοι στα χέρια της κυβέρνησης Παπανδρέου και εγκαταλειμμένοι από μια φοβισμένη αντιπολίτευση (κυρίως την αξιωματική), δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και τι μας ξημερώνει.
Οι Αμερικανοί προτείνουν στην ΕΕ να αναλάβει εκείνη το 50% του ελληνικού χρέους. Οι Γερμανοί δεν το δέχονται. Έχουν βάλει στο μάτι τον ελληνικό πλούτο και σχεδιάζουν να εξαντλήσουν μακροχρόνια τη χώρα και το λαό μας, μέσα από μια ελεγχόμενη χρεοκοπία. Δυστυχώς, σύμμαχο στα σχέδιά τους, έχουν το ελληνικό παρασιτικό, εθελόδουλο και ψοφοδεές καθεστώς, το οποίο θα παραδώσει τα πάντα,…. λαό και χώρα, αρκεί να το συντηρήσουν οι δανειστές στην κοινωνική εξουσία.
Εμείς, όλα αυτά τα χρόνια καταστρέψαμε τα πάντα. Δεν έχουμε μια παραγωγική μηχανή (είτε στον πρωτογενή είτε στον δευτερογενή τομέα) τέτοια, που θα μπορούσε τώρα να πάρει μπροστά για να ξεπεράσουμε γρήγορα την κρίση. Αντίθετα, έχουμε μια οικονομία κυρίως υπηρεσιών και αυτές ακριβές και κακής ποιότητας. Έχουμε εξαρτήσει τη ζωή μας από τα εισαγόμενα προϊόντα που αγοράζαμε με δανεικά. Όπως δείχνουν λοιπόν τα πράγματα, θα μας πάνε σε μια μακροχρόνια εξαθλίωση και αφού μας πάρουν δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες θα μας αφήσουν, σαν τις εγκαταλειμμένες «πόρνες». Τότε αφού θα μας έχουν πάρει τις τραπεζικές καταθέσεις μέσω των φόρων για να γλιτώσουμε τα ακίνητα, θα μας πετάξουν πίσω στη δραχμή για να μας πάρουν και  τα ακίνητα για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν το βλέπετε άραγε που μας πάνε;;
Πρέπει να αντιδράσουμε τώρα. Πρέπει κατ’ αρχήν να απελευθερωθούμε από το σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς. Στη συνέχεια, είναι χιλιάδες φορές προτιμότερο να πάμε σε μια άμεση και πλήρη χρεοκοπία τώρα, παρά σε μια μακροχρόνια εξαθλίωση.
Ναι είναι αλήθεια ότι στην αρχή τα πράγματα θα είναι εφιαλτικά, αλλά όμως θα έχουμε κερδίσει δύο πράγματα. Πρώτον θα έχουμε πετάξει από πάνω μας την καθεστωτική γάγγραινα και δεύτερον, ελεύθεροι πλέον,  θα κτίσουμε όλοι μαζί από την αρχή νέο δημοκρατικό κράτος, νέα αυτοδύναμη παραγωγική μηχανή  και νέα κοινωνία αλληλεγγύης, όπως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας και στην ιστορία μας. Διαφορετικά, με ελεγχόμενη χρεοκοπία θα είμαστε δια βίου σκλάβοι.
Ναι, μπορεί η ενέργεια αυτή να διαλύσει την ευρωζώνη ή ακόμα και να οδηγήσει σε κρίση την παγκόσμια οικονομία, αλλά πλέον…Who cares???
Ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται..
hassapis-peter

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: μετά τον Καρατζαφέρη χέρι – χέρι και με το Σημίτη!

http://www.antinews.gr/2011/10/03/125380/

 

Του Γ.Μπραουδάκη

Ποιος θα το περίμενε…
Η άλλοτε εφημερίδα της αστικής τάξης, των νοικοκυραίων,  η εφημερίδα που υπερασπιζόταν αρχές και αξίες,  αρχίζει και ξετυλίγει σιγά – σιγά το σχέδιό της!
Δεν στέκομαι στην υστερική της επιχειρηματολογία για συγκυβέρνηση. Άλλωστε πάντοτε, ιστορικά,  τους επιχειρηματίες και τους εκδότες συνέφερε ένα αδύναμο πολιτικό σύστημα. Με κόμματα πολυκερματισμένα, δίχως ισχυρούς ηγέτες, κυρίως δίχως λαό.
Θυμάμαι καταρχήν εκείνη την αλησμόνητη στήριξη στον Καρατζαφέρη και πάω στο κύριο άρθρο της Καθημερινής την προηγούμενη Κυριακή.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, καλούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας  σε συνταγματική εκτροπή. Του ζητούσε να συγκαλέσει Σύσκεψη Αρχηγών με τη συμμετοχή των τ. Πρωθυπουργών για να αποφασίσουν για το μέλλον αυτής της άμοιρης χώρας.
Θα θεωρούσα ότι αυτή η πρόταση αποτελεί άλλη μία «εξυπναδιά» της Καθημερινής,  για να διαφοροποιηθεί από τους ανταγωνιστές της που ζητούν και αυτοί «συγκυβέρνηση». Όμως, δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Αμέσως μετά αυτό το άρθρο, η Καθημερινή φιλοξένησε έναν εξ αυτών που έσπρωχνε για το νέο συμβούλιο του στέμματος. Τον Κώστα Σημίτη. Φαντάζομαι θα ακολουθήσει λίαν συντόμως και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ώστε να ολοκληρωθεί το πάζλ των φρέσκων απόψεων για την Ελλάδα του 2020.
Η εφημερίδα που επικαλείται αρχές και αξίες,  προβάλλει ως παράδειγμα τον Κώστα Σημίτη.
Ποιον;

• Αυτόν που στην αυλή του, συγγνώμη στο σπίτι του, είχε ως στενότερους συνεργάτες του τους κ.κ. Τσουκάτο, Μαντέλη και Πανταγιά. Οι δύο πρώτοι κυνικά ομολόγησαν ότι χρηματίστηκαν, ο δε δεύτερος, αποκαλύφθηκε ότι μεσολαβούσε για να διαγράφονται φορολογικές υποχρεώσεις κολλητών του!!!

• Αυτόν που κυνικά μέσα στη Βουλή ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για την κατάληψη ελληνικού εδάφους. Η Καθημερινή βέβαια, ίσως αυτό το θεωρεί διαβατήριο. Άλλωστε στελέχη της πριν γράψουν οτιδήποτε περιμένουν με τις ώρες στον προθάλαμο της πρεσβείας για να εγκριθούν και να διορθωθούν τα κείμενά τους.

• Αυτόν που σαν υπάκουος, φοβισμένος επαρχιακός χωροφύλακς, παρέδωσε στους Τούρκους τον Αμπτουλάχ Οτσαλάν για να ικανοποιήσει τους ανωτέρους του.

• Αυτόν που επέτρεψε τον βομβαρδισμό των ομόδοξων Σέρβων.

• Αυτόν που έστησε με την παρέα του (η οποία παρεμπιπτόντως είναι και οι σημερινοί τρόφιμοι της Καθημερινής) το κόλπο με τα κρυφά swaps κοροϊδεύοντας κοινωνία και Αγορές.

• Αυτόν που έστησε το μεγαλύτερο σκάνδαλο (μέχρι και την υπογραφή του Μνημονίου) αυτό του Χρηματιστηρίου, με την πιο βίαια αναδιανομή εισοδήματος στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας.

• Αυτόν που στο Υπουργικό του Συμβούλιο καθόταν δίπλα στον Άκη Τσοχατζόπουλο, παριστάνοντας ότι δεν έχει ιδέα για το τι συμβαίνει με υποβρύχια κλπ.

• Αυτόν που επί της εποχής του μεγαλούργησε η Ζήμενς στο Δημόσιο.

• Αυτόν που έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες με κόστος πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε προϋπολογιστεί.

• Αυτόν που ξερίζωσε το θρήσκευμα από την ταυτότητα του Έλληνα…

Αυτό, λοιπόν, είναι το αξιακό σύστημα που προβάλλει η Καθημερινή του 2011.
Δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ άλλο μαζί τους, γιατί όπως, δικαίως,  μου λέει ο φίλος μου ο Πάρης: «Μην είσαι απόλυτος μαζί τους.  Δεν διέπραξαν δα και Ομοσπονδιακό αδίκημα, ώστε να τους κυνηγάει το FBI. Ούτε, άλλωστε,  έκαναν τον ατζέντη σκουπιδιαρέων, όπως θα μπορούσαν.  Την άποψή τους γράφουν.   Που μπορεί να μην σου  αρέσει αλλά είναι ελεύθεροι να την γράφουν».
Συμφωνώ με τον Πάρη, με μία προϋπόθεση όμως. Και εγώ είμαι ελεύθερος να μην τους αγοράζω.

Κύριε Βενιζέλο, πώς γίνεται υπάλληλος του γραφείου σας να αλ λάζει 4 μισθολογικά κλιμάκια σε 10 ημέρες ;

http://olympia.gr/2011/10/03/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b2%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%b6%ce%ad%ce%bb%ce%bf-%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%85%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%cf%82/

Ο κ.Βενιζέλος με την παρακάτω απόφαση διορίζει το 2010 ως διευθύντρια Α΄με μισθό 2.600 την Κιούρκα Αδαμαντία.

Προφανώς ευχαριστημένος με την απόδοσή της το 2011 της ανανεώνει την σύμβαση.

Μετά τον ανασχηματισμό ο κ. Βενιζέλος γίνεται υπουργός Οικονομικών. Ενθουσιασμένος πια με την υπάλληλο την διορίζει στο νέο υπουργικό του γραφείο τον Ιούλιο με μισθολογικό κλιμάκιο 12.

Τον Αύγουστο είναι η σειρά της κ. Κιούρκα να ενθουσιαστεί καθώς βλέπει το μισθολογικό της κλιμάκιο να αλλάζει ,μέσα σε λίγες ημέρες, σε 8 (!!!)

Και βέβαια ο κ. Βενιζέλος ,που έχει υπογράψει τα έγγραφα, θα έχει μια πειστική εξήγηση να μας πει για το πώς γίνεται όταν για όλους τους άλλους υπάλληλους χρειάζονται οκτώ χρόνια για να αλλάξουν τέσσερα κλιμάκια, για την υπάλληλο του γραφείου του να χρειάζονται μόλις δέκα ημέρες !!!
http://kolotoubes.blogspot.com/

4

3

1

2

O workaholic κ. Μουρκογιάννης και οι μπίζνες στο κουφάρι της (δολίως) χρεοκοπημένης χώρας

http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=7764

Από τους ΧΡΗΣΤΟ ΙΩΑΝΝΟΥ ioannou@enet.gr ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ siouti@enet.gr

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=314617

Των: ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ioannou@enet.gr ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ siouti@enet.gr

Στην αρχή ήταν η Goldman Sachs, μετά η Eurobank και εσχάτως η γερμανική Roland Berger που είχαν την ίδια ιδέα: τη δημιουργία μιας εταιρείας συμμετοχών, αποτελούμενη από περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου. Η εταιρεία αυτή θα έμπαινε σε κάποιο διεθνές (ή και στο ελληνικό) χρηματιστήριο και θα πουλούσε μετοχές, αντλώντας χρήματα για τη μείωση του χρέους.

Ο Ν. Μουρκογιάννης φωτογραφίζεται στη Λυρική Σκηνή με τον υπουργό Πολιτισμού Π. Γερουλάνο 

Οι λεπτομέρειες του project δεν έχουν τόσο σημασία.

Η εταιρεία «πουλάει» ιδέες στο Δημόσιο και την τρόικα, για να πάρει δουλειές συμβούλου. Αν μάλιστα είναι τυχερή, εξασφαλίζει συμφωνίες και μετά την υλοποίηση, λαμβάνοντας θέση στο νέο status quo.
Συνήθως, οι προτάσεις των συμβούλων έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Ετσι και οι ιδέες της Roland Berger για αξιοποίηση της ελληνικής περιουσίας εσχάτως φαίνεται να έπιασαν τόπο: Προσφάτως της ανετέθησαν από τη διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων και αναδιαρθρώσεων καθήκοντα τεχνικού συμβούλου στο project της αξιοποίησης των δικαιωμάτων του Δημοσίου στα κρατικά λαχεία, συμπεριλαμβανομένου του στιγμιαίου κρατικού λαχείου (Ξυστό).
Είναι η πρώτη δουλειά που παίρνει η Roland Berger στο πρόγραμμα μαμούθ των αποκρατικοποιήσεων. Η συγκρεκριμένη, μάλιστα, έχει μεγάλες πιθανότητες υλοποίησης, αφού ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των σχετικών δικαιωμάτων έχει δηλώσει ο -υπό κρατικό έλεγχο- ΟΠΑΠ.
Η Roland Berger δεν είναι τυχαία εταιρεία. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες συμβούλων διεθνώς, η οποία συμβουλεύει, μεταξύ άλλων, τη γερμανική κυβέρνηση και τον σύλλογο γερμανών βιομηχάνων. Για την Ελλάδα ενδιαφέρθηκε τελευταία, μετά και την πύκνωση των επαφών ελλήνων πολιτικών με γερμανούς αξιωματούχους και βιομηχάνους.
Ο ιδρυτής της γερμανικής εταιρείας συμβούλων, καθηγητής Roland Berger, είναι ταυτόχρονα μέλος της διεθνούς συμβουλευτικής επιτροπής της εταιρείας Blackstone, του μεγαλύτερου ιδιωτικού οργανισμού διαχείρισης κεφαλαίων στον κόσμο και πρόεδρος της Blackstone Γερμανίας. «Η Blackstone έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει σχεδόν όλη την Ελλάδα» λένε διεθνείς οικονομικοί παράγοντες που γνωρίζουν τη δύναμή της.
Σύμφωνα με πηγές από το υπουργείο Οικονομικών, η Blackstone είχε δηλώσει ενδιαφέρον να αναλάβει την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στα διάφορα project του υπουργείου το 2010.
Ιδιαίτερο ήταν το ενδιαφέρον της για τα ακίνητα, αλλά η δουλειά δεν έγινε διότι ζητούσε πολύ υψηλές αμοιβές.
Ενας από τους σημαντικούς εταίρους (partner) της γερμανικής εταιρείας, εδώ και λίγο καιρό, δεν είναι άλλος από τον Νίκο Μουρκογιάννη, ο οποίος έχει πιάσει ήδη δουλειά και αναδιαρθρώνει από κρατικούς οργανισμούς μέχρι προβληματικές ιδιωτικές εταιρείες.
Τον Νίκο Μουρκογιάννη τον γνωρίσαμε πριν από ενάμιση χρόνο, όταν εμφανίστηκε στην Ελλάδα για να αναλάβει πρόεδρος της Λυρικής Σκηνής, έπειτα από απόφαση του Παύλου Γερουλάνου. Ο ίδιος, μάλιστα, είχε δηλώσει τότε ότι η πρόταση δεν του έγινε ακριβώς από την κυβέρνηση, αλλά από τον γερμανοελβετό μέντορά του, Ιγκον Ζέντερ, του οποίου πρώην υπάλληλος ήταν και ο υπουργός Πολιτισμού.
Πριν από λίγο καιρό, στις 31 Αυγούστου, ανακοίνωσε ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα (http://www.nikosonline. com/) ότι αναλαμβάνει καθήκοντα διευθυντή Στρατηγικών Ανασυγκροτήσεων της γερμανικής εταιρείας Roland Berger Strategy Consultants GmbH, με έδρα το Βερολίνο και την Αθήνα. Πρόκειται για εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες στη γερμανική κυβέρνηση και απασχόλησε την επικαιρότητα την περασμένη εβδομάδα για το περίφημο σχέδιο «Εύρηκα», που κατάρτισε και το οποίο προβλέπει: συγκέντρωση περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού Δημοσίου (ακίνητα, λιμάνια, ορυκτό πλούτο κ.ά.), που εκτιμώνται στα 125 δισ. ευρώ, σε μια εταιρεία συμμετοχών με έδρα το Λουξεμβούργο, τα οποία θα εκχωρηθούν με αντάλλαγμα μείωση του χρέους.
Στο μεταξύ ο Ν. Μουρκογιάννης πρόλαβε να γίνει, επίσης, πρόσφατα διευθύνων σύμβουλος στην Alapis, που δημιούργησε ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Σε ερώτηση της «Κ.Ε.» για τις πολυσχιδείς δραστηριότητές του, δηλώνει ότι είναι «workaholic» (εργασιομανής) και ότι έχει μεγάλη όρεξη για δουλειά.
Παλαιοί συμφοιτητές του από τη Νομική, στα χρόνια της χούντας, τον θυμούνται ως αντικομμουνιστή, ο ίδιος, όμως, προτιμά τον όρο «αντισοβιετικός» και θεωρεί ότι ο εξυπνότερος άνθρωπος που έχει γνωρίσει είναι ο Ρόναλντ Ρέιγκαν (όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή»). Εχει εργαστεί για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και ως διευθυντικό στέλεχος εταιρείας εξοπλισμών, η οποία προμήθευσε την Ελλάδα με αεροσκάφη F16.
Οταν τοποθετήθηκε από τον υπουργό Πολιτισμού στη Λυρική Σκηνή (οι φήμες στην κυβέρνηση θέλουν να γνωρίζεται και με τον αδερφό του πρωθυπουργού, Αντρίκο Παπανδρέου), προκλήθηκε δυσαρέσκεια σε αρκετά, κυρίως παλαιότερα, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ κάποιοι βουλευτές έχουν διαμαρτυρηθεί και προσωπικά στον Π. Γερουλάνο.

Κυβέρνηση – Τρόικα πειραματίζονται για τις χιλιάδες απολύσεις που θα ακολουθήσουν

http://www.antinews.gr/2011/10/03/125362/

Μια πιο ψύχραιμη ματιά των ανακοινώσεων του χθεσινού … ιστορικού υπουργικού συμβουλίου μπορεί να βγάλει και ορισμένα λαβράκια για το πώς η κυβέρνηση αυτή έχει σχέδιο διάλυσης της χώρας με τη σύμπραξη της τρόικας. Διότι δε μπορεί να είναι τόσο χρήσιμοι ηλίθιοι, μάλλον βαλτοί είναι να καταστρέψουν ότι χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Και δεν εννοούμε το κακό νεοελληνικό κράτος της μίζας, του ρουσφετιού και της λαμογιάς. Αυτά πρέπει να αλλάξουν και άμεσα μάλιστα. Εννοούμε τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εργασιακά δικαιώματα, την κοινωνική και φορολογική δικαιοσύνη, έννοιες που για το νέο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν.
Οι ανακοινώσεις λοιπόν για εργασιακή εφεδρεία και προσχέδιο προϋπολογισμού είναι τόσο ασαφείς που χωράνε πολλές ερμηνείες, φυσικά προς το χειρότερο για τους Έλληνες.
Λέει για παράδειγμα ότι το έλλειμμα θα είναι 8,5% (σ.σ. το Reuters κάνει λόγο για 8,6%) φέτος και 6,8% του χρόνους εφόσον ανταποκριθεί ο κρατικός μηχανισμός και οι πολίτες. Κι αν ας πούμε ανταποκρίνεται ο πολίτης και σπεύδει να πληρώσει τα χαράτσια, η εφορία και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι σε θέση να το κάνουν.
Κι αν δεν μπορέσουν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα χρήματα για να γεμίσουν τα ταμεία και δε μειωθεί το έλλειμμα, τι θα γίνει; Αυτό η κυβέρνηση μας το αφήνει για έκπληξη, αλλά να είστε σίγουροι ότι πρόκειται για μέτρα.
Πάμε στην εργασιακή εφεδρεία. Θα βγουν λοιπόν σε σύνταξη χιλιάδες υπάλληλοι που είναι κοντά στη συνταξιοδότηση αφού πρώτα μπουν σε εφεδρεία με μισθό ίσο με το 60% χωρίς τα επιδόματα. Αν κάποιος έπαιρνε 2.000 ευρώ με τα επιδόματα να είναι 500 ευρώ, δηλαδή καθαρά 1.500 ευρώ, στο εξής θα παίρνει 900 ευρώ. Όμως, τι θα γίνει με τη σύνταξη του εφέδρου καθώς αυτή υπολογίζεται με βάση τα 5 ή 10 χρόνια τελευταία χρόνια, όταν ο μισθός είναι υψηλός μετά από τόσο καιρό εργασίας. Τώρα λοιπόν θα υπολογίζεται και ο χρόνος της εργασιακής εφεδρείας; Αν είναι έτσι θα κλάψουμε με μαύρο δάκρυ, οι συντάξεις θα μειωθούν δραματικά. Κι αυτό η κυβέρνηση δεν το ξεκαθαρίζει.
Επίσης δεν ξεκαθαρίζει, ή δε θέλει να το κάνει τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους που βγαίνουν σε εφεδρεία με τόσο χαμηλό μισθό. Πώς θα ζήσουν περιμένοντας τη σύνταξη και το εφάπαξ, τους ρώτησε κανείς;
Ακόμη, τι θα γίνει με τα ασφαλιστικά ταμεία που θα φορτωθούν νωρίτερα χιλιάδες συνταξιούχους; Για παράδειγμα το ταμείο του Δημοσίου ή το ΙΚΑ είναι σε θέση να πληρώνει τόσες χιλιάδες συντάξεις επιπλέον. Την ώρα που τα ταμεία καταρρέουν η κυβέρνηση τους φορτώνει και με άλλους συνταξιούχους. Ποιος θα πληρώσει για να ενισχυθούν τα ταμεία; Σκεφτείτε ότι το ΙΚΑ ρευστοποιεί ομόλογα για να πληρώσει συντάξεις κάθε μήνα.
Η κυβέρνηση λέει ότι το όφελος το 2012 θα είναι γύρω στα 300 εκατ. ευρώ, πολύ λιγότερα δηλαδή αφού θα χαθούν και τεράστια ποσά για ασφαλιστικές εισφορές. Δηλαδή όλο αυτό το θέμα γίνεται για το 1 τοις χιλίοις του ΑΕΠ;
Μάλλον όχι, είναι σίγουρα το πείραμα για τα όσα θα ακολουθήσουν. Και, επιμένουμε, θα ακολουθήσουν χιλιάδες άλλες απολύσεις κι όχι εργασιακές εφεδρείες. Αυτό το κρύβει επιμελώς η κυβέρνηση.
Άλλωστε το είπε χθες στο υπουργικό συμβούλιο και ο κ. Βενιζέλος: «Ζούμε το προοίμιο»…

Αυτοί είναι οι υπουργοί που φταίνε! Οι «κόκκινες» κάρτες της τρόικας και τα νέα μέτρα που έρχονται – 35.000 προσλήψεις έγιναν μέχρι τον Αύγουστο του 2011!

http://olympia.gr/2011/10/03/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5/

 

Μετά τον ανεπιτυχή χειρισμό του Ευάγγελου Βενιζέλου με την πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί με την τρόικα και τις «φάπες» που δέχθηκε από τους πιστωτές μας, που οδήγησε στο νέο μεγάλο δράμα των Ελλήνων από την φορολογική λαίλαπα, έγιναν γνωστές οι «κόκκινες» κάρτες που έβγαλαν οι δανειστές μας σε συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη.

Η τρόικα κατηγορεί ευθέως και ονομαστικά εννέα υπουργούς της κυβέρνησης για τη  «μη υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών».

Στην κορυφή της λίστας που διέρρευσε από κυβερνητικά στελέχη, βρίσκονται οι  Γιάννης Ραγκούσης και Δημήτρης Ρέππας, πρώην και νυν υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, με αφορμή τη μη υλοποίηση του ενιαίου μισθολογίου στο δημόσιο.

Ακολουθούν ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ως υπουργός Δημόσιος Τάξης και ο αντικαταστάτης του Χρήστος Παπουτσής, επειδή δεν μείωσαν τις προσλήψεις στις αστυνομικές ακαδημίες. Για τον ίδιο λόγο «κατηγορούνται» και ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον αντικαταστάτη του στο υπουργείο Άμυνας Π. Μπεγλίτη, για τις προσλήψεις στον στρατό.

Η τρόικα έχει βγάλει «κόκκινη» κάρτα και στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, επειδή ως υπουργός Οικονομικών δεν έκοψε τις δαπάνες από αμοιβές επιτροπών και συμβουλίων, από αποζημιώσεις και μπόνους στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ!

Ταυτοχρόνως, «κατηγορείται» για το παιδαριώδες λάθος της επιστροφής φόρων 1,2 δισ. ευρώ, μέσω του διάτρητου συστήματος των αποδείξεων.

Στη λίστα περιέχεται και ο Ανδρέας Λοβέρδος, καθώς δεν έχει προχωρήσει μια σειρά μέτρων που είχαν συμφωνηθεί για την αύξηση των εσόδων (π.χ. η χρέωση ανασφάλιστων και μεταναστών για ιατρικές υπηρεσίες) και τον περιορισμό των δαπανών στα νοσοκομεία.

Τέλος, στη λίστα της τρόικας συμπεριλαμβάνεται και ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης  Γ. Κουτρουμάνης, καθώς δεν προχώρησε η πλήρης εφαρμογή του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης αλλά ούτε η εφαρμογή ειδικής μειωμένης τιμής για τα φάρμακα που συνταγογραφούν τα Ταμεία.

Δεν τηρήθηκαν οι συμφωνίες για τις προσλήψεις!

Η τρόικα έχει ανακαλύψει ότι η κυβέρνηση δεν έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα για τις προσλήψεις! Δηλαδή, «μία πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις» εφέτος και «μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις» την τετραετία 2012-2015.

Το 2011, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έγιναν ως το τέλος Ιουλίου 8.300 προσλήψεις, εκ των οποίων 2.195 άτομα σε θέσεις τακτικού προσωπικού, 3.602 άτομα στον στρατό και στην Αστυνομία από τους αποφοίτους στρατιωτικών και άλλων παραγωγικών σχολών, ενώ υλοποιήθηκαν οι υποχρεωτικές μεταφορές 2.316 ατόμων από τις ΔΕΚΟ (από ΟΑ 445 άτομα, από ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ 1.568 άτομα, από ΓΑΙΟΣΕ – ΕΡΓΟΣΕ 32 άτομα, από όμιλο ΟΑΣΑ 271 άτομα).

Το 2011 επίσης δόθηκαν εγκρίσεις για συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ή συμβάσεις μίσθωσης έργου στον δημόσιο τομέα για 34.851 άτομα!

Τώρα η κυβέρνηση πιέζεται να προχωρήσει στην απόλυση δημοσίων υπαλλήλων και στην… ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας 30.000 ατόμων από τους ΟΤΑ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Πού έπεσαν έξω

Πέραν αυτών, όπως αποκαλύπτεται από τον έλεγχο (monitoring) της εφαρμογής των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, η κυβέρνηση έπεσε έξω στον προϋπολογισμό για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά, το κυριότερο, γιατί απέτυχε στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, προσπάθεια από την οποία είχε μηδενικά έσοδα. Επίσης δεν προχώρησε στη μείωση των αμυντικών δαπανών, προσπάθεια από την οποία προβλεπόταν να εξοικονομηθούν ποσά ύψους 350 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

Τα νέα μέτρα που έρχονται

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ

* Κατάργηση των φοροαπαλλαγών από το 2012 – Οροφή μείωσης φόρου από απαλλαγές 300 ευρώ το 2012

* Αναθεώρηση των φορολογικών εκπτώσεων για παιδιά (tax credits)

* Αύξηση κατά 60% των τεκμηρίων διαβίωσης

* Αύξηση φορολογίας στα αυτοκίνητα και αύξηση των τελών κυκλοφορίας

* Κατάργηση αφορολογήτων ορίων για πρώτη κατοικία και περιουσίας

* Αύξηση του συντελεστή φόρου ακινήτων κατά 10% – 15% από το 2014

* Κατάργηση των αντικειμενικών αξιών από το 2015 και υπολογισμός των επιβαρύνσεων με τις τρέχουσες εμπορικές τιμές

* Αύξηση της φορολογίας καπνού με αλλαγή του τρόπου υπολογισμού

* Αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης στα αλκοολούχα

* Ελάχιστη φορολογία στους ελεύθερους επαγγελματίες με αντικειμενικά  κριτήρια (πρώτο βήμα το ετήσιο τέλος των 300 ευρώ)

«ΨΑΛΙΔΙ» ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ – ΕΦΑΠΑΞ – ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

* Μείωση επικουρικών συντάξεων

* Ειδική εισφορά για τις επικουρικές άνω των 300 ευρώ

* Περικοπές στις παροχές (επιδόματα ενοικίου, επιτοκίων κ.λ.π.) Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και Οργανισμού Εργατικής Εστίας (ταξίδια κ.λ.π.)

* Μείωση επιδομάτων ανεργίας κα ικατάργηση των επιδομάτων σε εποχικά απασχολούμενους

* Μείωση της βασικής σύνταξης του ΟΓΑ και των κατώτερων συντάξεων όλων των Ταμείων

* Αύξηση εισφορών για νέουςασφαλισμένους στον ΟΓΑ

* Αύξηση εισφορών στο Ταμείο των επιστημόνων και στον ΟΑΕΕ (ταμείο αυτοαπασχολουμένων)

* Αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των εφάπαξ βοηθημάτων (μετά τις περικοπές ως 30% στο Δημόσιο και στα ευγενή Ταμεία)

* Μείωση 6% στις συντάξεις του ΝΑΤ

* Μείωση συντάξεων ΟΤΕ

ΑΥΞΗΣΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΕΙΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ

* Εφαρμογή του «χρυσού κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών στα Ταμεία

* Αύξηση κατά 40% της συμμετοχής των ασφαλισμένων σε φάρμακα και Ταμεία

* Ενιαίες παροχές υγείας στα Ταμεία

* Μείωση των επιδομάτων σε χρήμα προς ασφαλισμένους

* Πληρωμή επίσκεψης και εξετάσεων από ανασφάλιστους στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων

* Σύμβαση δημοσίων νοσοκομείων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες

* Μείωση των επιδοτήσεων σε ορεινές και μειονεκτούσες περιοχές

* Εφαρμογή του θεσμού της κάρτας εργασίας για όλους τους εργαζομένους

* Σύσταση ταμείου ανεργίας (αλληλεγγύης) για τους ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ (εμπόρους, βιοτέχνες, ελεύθερους επαγγελματίες)

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Ε.Μ.ΠΡΟ.Σ. για Ανάπτυξη

Στον καιρό των πα(πανδρε)λαιολόγων... - Της κυρίας ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΟΥ Καθηγήτριας-Διδάκτορος Πολιτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/10/blog-post_6222.html

(marpolychroniadou@yahoo.gr)

Εν τω τυχόντι σχοινίω

ουκ απάγχεται

(Με τυχαίο σκοινί

δεν κρεμιέται κάποιος)

Βυζαντινή παροιμία

Ο Ανδρόνικος Β' Παλαιολόγος (1259-1332) ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου (1282-1328), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Συμβασίλευσε για μία δεκαετία με τον πατέρα του (1272-1282). Ο Ανδρόνικος Β' κατείχε το θρόνο σε μία εξαιρετικά δύσκολη για τη βυζαντινή αυτοκρατορία περίοδο. Εφάρμοσε παθητική πολιτική στις σχέσεις του με τους Δυτικούς. Υπό το φως των εντονότατων οικονομικών δυσκολιών τις οποίες κληρονόμησε, προχώρησε σε δραστικές περικοπές των στρατιωτικών δαπανών. Η αδυναμία του Ανδρόνικου να αναστρέψει την καταστροφική πορεία του κράτους, η πείνα, η φορολογία, η ερήμωση της Θράκης και της Ελλαδικής χερσονήσου, αλλά και η...
ανενόχλητη προέλαση των Οθωμανών στη Μικρά Ασία, τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή.

Στο εσωτερικό του κράτους ο Ανδρόνικος κατέβαλε προσπάθειες για αναδιοργάνωσή του. Παρά τις άοκνες προσπάθειές του και τη βούλησή του για σωτηρία, ο διστακτικός και αδύναμος χαρακτήρας του, αλλά και ορισμένες τραγικά λανθασμένες αποφάσεις, σε συνδυασμό με μια σειρά από δυσμενείς εξωτερικές εξελίξεις, ανέστειλαν την όποια αμυδρή ελπίδα ανάκαμψης του κράτους είχε διαφανεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του.(1)

Στο Βυζάντιο κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, οι άρχοντες απαλλαγμένοι από φορολογικές υποχρεώσεις αύξησαν την περιουσία τους ζώντας μια ζωή γεμάτη ανέσεις και προνόμια, ενώ τα αγροτικά κτήματα μειώνονταν συνεχώς, επειδή τα απορροφούσαν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες και ο λαός ζούσε σε αθλιότητα. 

Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που ξέσπασε, ο Αδρόνικος ο Β' ο Παλαιολόγος επέβαλλε νέους φόρους στο λαό και τα χρήματα που εισέπραττε χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για να εξαγοράσει ο αυτοκράτορας την ειρήνη από τους ισχυρούς γείτονές του. 

Οπως σημείωνε με πικρή ειρωνεία ο ιστορικός Νικηφόρος Γρηγοράς, η στάση αυτή θύμιζε τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι για να εξαγοράσουν τη φιλία των λύκων, κόβουν τις φλέβες τους και τους δίνουν να πιουν από το αίμα τους. Ετσι, το Βυζάντιο ήταν επόμενο να οδηγηθεί στην κατάρρευση διότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που δημιούργησε ούτε να αμυνθεί για την ύπαρξή του.(2)

Στην Ελλάδα στη διάρκεια του 21ου αιώνα, η πολιτική νομενκλατούρα που κυβέρνησε τα τελευταία χρόνια τον τόπο και οδήγησε τη χώρα -μαζί με την οικονομική και τη διοικητική που την συνυπηρέτησε- στη σημερινή κατάσταση, έχοντας διασφαλισμένη την ασυλία της με νομοθετήματα που την τοποθετούν στο απυρόβλητο, συνεχίζει να απολαμβάνει των προνομίων της, ενώ μεγάλα τμήματα του λαού ζουν υπό συνθήκες φτώχειας (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το έτος 2008, 2 στους 5 Ελληνες ζούσαν στο όριο της φτώχειας, ενώ ο αριθμός αυτός προβλέπεται να αυξηθεί δραματικά για το προσεχές έτος).

Τα εμπορικά καταστήματα και οι μικρές επιχειρήσεις μειώνονται συνεχώς, αφήνοντας το χώρο ελεύθερο για τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και τα καρτέλ, η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία (μεγαλύτερη και από την κρατική) που θα μπορούσε να συνεισφέρει στην ανάκαμψη του έθνους, παραμένει αναξιοποίητη, οι μεγαλο-φοροφυγάδες παραμένουν ασύλληπτοι, το υπαλληλικό προσωπικό της χώρας μετονομάζεται σε εργασιακή εφεδρεία (από αυτούς που χρόνια το διόριζαν για ψηφοθηρικούς λόγους στο Δημόσιο), το κοινωνικό κράτος κατακερματίζεται ενώ το κομματικό συνεχίζει να βασιλεύει.

Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που ξέσπασε, ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου επιβάλλει νέους φόρους στο λαό προκειμένου τα έσοδα που θα εισπράξει να χρησιμοποιηθούν κυρίως στην αποπληρωμή μέρους του δανείου (που είχε συνάψει η χώρα προκειμένου να απολαμβάνει η πολιτική - διοικητική - οικονομική ελίτ τα προνόμιά της έναντι των υπόλοιπων πληβείων Ελλήνων), ούτως ώστε να εξασφαλίσει ο πρωθυπουργός την επόμενη δόση του δανείου από τους ισχυρούς δανειστές του.

Παρά τις άοκνες προσπάθειες του Γεωργίου Β' Παπανδρέου για αναδιοργάνωση του κράτους και τη βούλησή του για σωτηρία, ο διστακτικός και αδύναμος χαρακτήρας του (να λάβει μέτρα όχι μόνο επί δικαίων αλλά επί αδίκων, καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγείου, αρχής γενομένης από το κόμμα του) αλλά και ορισμένες τραγικά λανθασμένες αποφάσεις, σε συνδυασμό με μια σειρά από δυσμενείς εξωτερικές εξελίξεις, ανέστειλαν την όποια αμυδρή ελπίδα ανάκαμψης του κράτους είχε διαφανεί κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του πατέρα του. 

Ο ιστορικός του μέλλοντος ακόμη δεν έχει αποφανθεί για την τελευταία πράξη του δράματος: Εάν δηλαδή η Ελλάδα θα καταρρεύσει διότι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που δημιούργησε ούτε να αμυνθεί για την ύπαρξή της. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί. Ούτε ως φάρσα ούτε ως τραγωδία.

ΥΓ.: Για την τρόικα δεν επιχειρούμε κανένα παραλληλισμό. Πρώτον, διότι υπακούμε στις υποδείξεις του αντιπροεδρεύοντος πρωθυπουργού περί ευθιξίας της τρόικας και δεύτερον, διότι ως φιλόζωοι αγαπάμε τους λύκους και δεν υιοθετούμε στερεότυπα που προσβάλλουν την προσωπικότητά τους (των λύκων εννοείται).

(1) Norwich, J. J. «Byzantium», Vol. ΙΙΙ-The Decline and Fall, Vasiliev, Α. «History of the Byzantine Empire, 324-1453», Ostrogorsky, G. «History of the Byzantine State».

(2) Απόσπασμα από την Ιστορία του Μεσαιωνικού και του Νεότερου Κόσμου της Β' Λυκείου.

Από enet, μοντάζ Γρέκι

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ:ΕΔΙΩΞΕ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ G20

http://www.katohika.gr/2011/10/g20.html

«Αυτή δεν είναι κρίση. Κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000», μας «απείλησε» πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος. Από πέρυσι, αφότου η Ελλάδα «σώθηκε» από την τρόικα και το ΔΝΤ πάτησε πρώτη φορά το πόδι του στην ευρωζώνη, η Αργεντινή έχει γίνει για τη χώρα μας απειλή, εφιάλτης, μέτρο σύγκρισης, αλλά και παράδειγμα προς μίμηση, σύμφωνα με ορισμένους. Αλλά, όταν μιλάμε για Αργεντινή, τι ακριβώς εννοούμε;Η Αργεντινή, μία από τις μεγαλύτερες και σήμερα πλουσιότερες χώρες όχι μόνο της Λατινικής Αμερικής, αλλά ολόκληρου του κόσμου και μέλος των G20, βγήκε από την κόλαση της χούντας το 1983 η οποία άφησε πίσω της τουλάχιστον 30.000 θύματα και από τα τέλη της δεκαετίας του '80 άρχισε να πειραματίζεται με το νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, έγινε ευαγγέλιο και μονόδρομος για όλες σχεδόν τις χώρες της περιοχής. Το σύστημα εγκαινιάστηκε από τον γραφικό πρόεδρο Κάρλος Μένεμ που ανήκε στο Περονικό Κόμμα και συνεχίστηκε και από τους ριζοσπάστες που τον διαδέχθηκαν.


Πέρα από τις κλασικές ιδιωτικοποιήσεις, ο Μένεμ εισήγαγε μια μοναδική εφεύρεση: την εξίσωση της τιμής του αργεντίνικου πέσο με το δολάριο προκειμένου η χώρα να καμουφλάρει τον καλπάζοντα πληθωρισμό της και να αποκτήσει ένα δήθεν ισχυρό νόμισμα. Η τεχνητή ισοτιμία εγκαινιάστηκε το 1991 και συνεχίστηκε και επί διακυβέρνησης του ριζοσπάστη Φερνάντο Δε Λα Ρούα, ο οποίος εξελέγη το 1999.


Καθ' όλη τη δεκαετία του '90, η Αργεντινή έγινε το πειραματόζωο του ΔΝΤ, το οποίο εκλήθη να τη «βοηθήσει» καθώς αντιμετώπιζε οικονομική κρίση εξαιτίας ενός ανεξέλεγκτου πληθωρισμού. Το ΔΝΤ πρότεινε τη γνωστή συνταγή της λιτότητας και των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, βυθίζοντας τη χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και τον κόσμο σε φτώχεια.


Ο τότε υπουργός Οικονομικών Δομίνγκο Καβάγιο, ο άνθρωπος που συνδιαλλεγόταν με το ΔΝΤ, θεωρείται εκ των υστέρων υπαίτιος της χρεοκοπίας που έσκασε τον Δεκέμβριο του 2001. Το πέσο μέσα σε μία μέρα υποτιμήθηκε κατά τα δύο τρίτα έναντι του δολαρίου. Κηρύχθηκε στάση πληρωμών και οι τραπεζικές καταθέσεις δεσμεύθηκαν με το διαβόητο πλέον σύστημα του «κοραλίτο». Ο κόσμος, εξαγριωμένος, ξεχύθηκε στους δρόμους και εκτυλίχθηκαν σκηνές χάους σαν εκείνες με τις οποίες μας απειλούσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος σε περίπτωση που δεν ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο: λεηλασίες, οδομαχίες και τον στρατό να προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη. Οσο για τον πρόεδρο Δε Λα Ρούα, απέδρασε από το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο για να μην τον λιντσάρει το πλήθος. Οι πρόεδροι, στο μεταξύ, διαδέχονταν ο ένας τον άλλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα: πέντε μέσα σε δύο εβδομάδες!


Τριάντα πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν στα επεισόδια, ενώ μέσα στον επόμενο χρόνο οι «παράπλευρες απώλειες» όσων πέθαναν από στρες και τις συνακόλουθες ασθένειες ή και από πείνα, ανεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων της χρεοκοπίας στις 30.000 περίπου. Τουλάχιστον 20 εκατομμύρια άνθρωποι -πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας- έγιναν φτωχοί από τη μία μέρα στην άλλη. Αυτή που τσακίστηκε κυριολεκτικά ήταν η μεσαία και κυρίως η μικρομεσαία τάξη. Χαρακτηριστική της κατάστασης ήταν η επιγραφή σε ένα πανό στην είσοδο μιας παραγκούπολης στις παρυφές του Μπουένος Αϊρες: «Καλώς ήλθατε στη μεσαία τάξη»!


Την ίδια στιγμή, όμως, το χάος και η απελπισία έδιναν τη θέση τους στην αλληλλεγγύη και την εφευρετικότητα. Ελλείψει χρήματος, πολλές γειτονιές άρχισαν να τυπώνουν κουπόνια ή δικά τους νομίσματα. Το «τρουέκε», ένα σύστημα ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών σε είδος, έγινε τρόπος ζωής. Ωσπου, το 2003, η εκλογή του περονιστή Νέστορ Κίρτσνερ στην εξουσία έμελλε να αλλάξει την πορεία της χώρας. Ο Κίρτσνερ, κυβερνήτης του μακρινού κρατιδίου της Παταγονίας, αν και προερχόταν από το περιβάλλον του Μένεμ και είχε συμμετάσχει παλιότερα στο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης των πετρελαίων, ήταν αυτός που έβγαλε τη χώρα από την τροχιά του ΔΝΤ. Κρίνοντας ότι το εξωτερικό χρέος της Αργεντινής (132 δισ. δολάρια) ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθεί, αποφάσισε κούρεμα κατά 75%, το οποίο έγινε με συμμετοχή των ιδιωτών κατά τα τρία τέταρτα. Παράλληλα, στο τέλος του 2005, ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά ότι θα πληρώσει σε μία μόνο δόση το χρέος απέναντι στο ΔΝΤ, γύρω στα 10 δισ. δολάρια, και θα διακόψει κάθε επαφή μαζί του. Οπερ και εγένετο.


Ο Νέστορ Κίρτσνερ άρχισε να εφαρμόζει την ακριβώς αντίθετη πολιτική, αυξάνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις που είχε πετσοκόψει το ΔΝΤ. Αποτέλεσμα: η χώρα εξορίστηκε μεν από τις διεθνείς αγορές, από τις οποίες δανείζεται σήμερα με επιτόκιο 7%, αλλά η πραγματική οικονομία ανάσανε. Η ανεργία και η φτώχεια άρχισαν να μειώνονται σημαντικά, ενώ η οικονομία άρχισε να παρουσιάζει δείκτες ανάπτυξης της τάξης του 9% επί πέντε συναπτά έτη, χάρη, φυσικά και στην πλούσια εγχώρια παραγωγή, για να μην ξεχνιόμαστε. Υστερα από μια σύντομη στασιμότητα το 2009 λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οικονομία στη συνέχεια πήρε πάλι τα πάνω της, κυρίως χάρη στις εξαγωγές της σόγιας και πέρυσι παρουσίασε ανάπτυξη 9,5%.


«Ο Κίρτσνερ μάς έδωσε πίσω τη χαμένη μας αξιοπρέπεια» έλεγαν κλαίγοντας πολλοί Αργεντίνοι στην κηδεία του τέως προέδρου τους πέρυσι το Νοέμβριο. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι η χήρα του, η Κριστίνα Φερνάντες, η οποία εξελέγη το 2007 και ακολούθησε την ίδια αναπτυξιακή και ανεξάρτητη εσωτερική και εξωτερική πολιτική που εγκαινίασε ο μακαρίτης πρόεδρος, αναμένεται να επανεκλεγεί πανηγυρικά στις 23 Οκτωβρίου με τεράστια διαφορά από όλους τους αντιπάλους της.


Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αργεντινή έχει μεταμορφωθεί σε επίγειο παράδεισο. Εξακολουθεί να έχει σοβαρά προβλήματα φτώχειας (12% του πληθυσμού, αλλά υψηλότερη σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις), υποσιτισμού, ανεργίας (7,5% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία), άνισης κατανομής του πλούτου, πληθωρισμού και διαφθοράς. Ωστόσο, τα παλεύει. Και κυρίως, απέδειξε ότι υπάρχει ζωή μετά τη χρεοκοπία και μακριά από το ΔΝΤ.


*«Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή. Οι συγκρίσεις είναι απεχθείς» είπε η νέα πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. «Να μη γίνουμε Αργεντινή», μας προτρέπουν, από την άλλη, οι κυβερνώντες μας. Απορία πρώτη: όταν μας φοβίζουν με την Αργεντινή, σε ποια ακριβώς αναφέρονται; Σε εκείνη του 2001 ή του 2011; Απορία δεύτερη: οι απειλούμενοι δύνανται να επιλέξουν τη χρονολογία της αρεσκείας τους;

πηγη

Ως χασάπηδες οι εκδότες, μετατρέπουν σε σφαγεία τα μαγαζιά!

http://katalipsiesiea.blogspot.com/2011/10/blog-post_03.html

Με μια συντονισμένη κίνηση ο Μπόμπολας και ο Ψυχάρης προχωρούν σε νέο μακελειό εργαζομένων με ομαδικές απολύσεις την ίδια ώρα που διαρρέουν σενάρια για νέες ετσιθελικές μειώσεις μισθών, υπό το καθεστώς του «κεφαλοκλειδώματος».

Με την ανοιχτή απειλή νέων απολύσεων μέσα στην εβδομάδα και του μακελειού σε θέσεις εργασίας και μισθούς που είχε ήδη προηγηθεί, με μια ΕΣΗΕΑ που μετά από 4 μήνες ανυπαρξίας να αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να διαπραγματευτεί με τα αφεντικά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυτές που πλέον δεν υπάρχουν στη συντριπτική πλειοψηφία των μαγαζιών αφού οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να συρθούν ατομικά να τις καταγγείλουν με καθημερινές απειλές και κατατρομοκράτηση. Και με όσους τελικά τη γλιτώσουν, να παραμείνουν με μισό μισθό και να δουλεύουν σε συνθήκες κάτεργου.

ΠΗΓΑΣΟΣ

Το σφυροκόπημα των απολύσεων ξεκίνησε ο Φώτης Μπόμπολας στον «ΠΗΓΑΣΟ» με τις απολύσεις 15 συνολικά εργαζομένων (9 από το «Έθνος» και το «Έθνος της Κυριακής» και 6 από περιοδικά), ενώ παράλληλα έκλεισε το «TV – ΕΘΝΟΣ» το οποίο απασχολούσε 15 εργαζόμενους για τους οποίους ειπώθηκε ότι θα απορροφηθούν αλλού, πράγμα αμφίβολο. Εξάλλου, ο υπεύθυνος του ατελιέ πήρε εντολή να δώσει λίστα με 7 ονόματα εργαζομένων προς απόλυση.

Την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των δημοσιογράφων στο συγκρότημα η οποία εξαιτίας τόσο της μικρής προσέλευσης των εργαζομένων (αποτέλεσμα της τρομοκρατίας που επικρατεί στη Μεταμόρφωση, καθώς και της δυσπιστίας απέναντι στο σωματείο), όσο και της απροθυμίας των παρόντων μελών της ΕΣΗΕΑ να προτείνουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατέληξε άκαρπη.

Η αλήθεια είναι ότι έτριβαν τα μάτια τους οι συμμετέχοντες στη συνέλευση συνάδελφοι όταν άκουγαν τον «σύντροφο» Παναγιώτη Ράμμο, Β΄ Αντιπρόεδρο στο Δ. Σ., να λέει με στόμφο ότι η απεργία λειτουργεί διασπαστικά ανάμεσά μας και ότι αυτό που θα έπρεπε να γίνει θα ήταν οι δημοσιογράφοι να δηλώσουν στους εκδότες ότι δεν θα πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί αυτό θα πείραζε τους τελευταίους και ότι θα ήταν πράξη αντίστασης η άρνηση συγγραφής φιλομνημονιακών ρεπορτάζ και άρθρων. Και ξεβούλωναν τα αυτιά τους όταν άκουγαν την Α΄ Αντιπρόεδρο, Νανά Νταουντάκη, να λέει ότι δεν είναι ώρα για απεργία τώρα, αλλά μια ιδέα που έχει –-και που της ήρθε εκείνη τη στιγμή - είναι να βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ για να ξεπεράσουν τις διαφορές τους! Κάτι σα να δώσουμε τα χέρια με τους εργοδοτικούς «συναδέλφους»…

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, δηλαδή, από μέλη ενός αριστερού κατά τα λοιπά διοικητικού Συμβούλιου που, επιπλέον, έκανε το ντεμπούτο του.

Προφανώς, απολαμβάνοντας την κατάσταση, ο Μπόμπολας δεν προχώρησε στην καταβολή των μισθών την Παρασκευή, απειλώντας ότι αν τυχόν εξαγγελθεί απεργία γι’ αυτό το λόγο θα απολύσει 50 άτομα, ενώ διαμήνυσε ότι οι καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων πιθανότατα θα επαναληφθούν γιατί… ζορίζεται. Το τελευταίο έγινε γνωστό από «διαρροές».

ΔΟΛ

Τις απειλές που εκτόξευσε από τον Ιούλιο και αφορούσαν σχέδιο μείωσης του κόστους με απολύσεις, μειώσεις μισθών και εκ περιτροπής εργασία άρχισε να κάνει πράξη ο Σταύρος Ψυχάρης την Παρασκευή προχωρώντας σε 22 συνολικά απολύσεις, τις περισσότερες στα «Νέα», και στο «Βήμα». Ανάμεσα σε αυτές και δύο μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και ακόμη δύο συνδικαλιστές, αλλά και ηχηρά ονόματα που, πλέον (οι κακόμοιροι), θα δουλεύουν με μπλοκάκι.

Η «εξυγίανση» της σφαγής των εργαζομένων αναμένεται να συνεχιστεί μέσα στην εβδομάδα, ανάμεσα σε άλλα και με το λουκέτο σε ένθετα, λόγος για τον οποίο η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ καλεί σε γενική συνέλευση σήμερα Δευτέρα (3/10) στις 2.00 το μεσημέρι.

«Αγγελιοφόρος»

Σε 14 ή 15 ανέρχεται τελικά ο αριθμός των εργαζομένων που έχασαν την Παρασκευή τη δουλειά τους στη εφημερίδα «Αγγελιοφόρος». Σύμφωνα με πληροφορίες, οι μισές απολύσεις αφορούσαν το αθλητικό τμήμα, στο οποίο παρέμειναν 2 δημοσιογράφοι, ενώ οι υπόλοιπες ήταν από το δημοσιογραφικό, τη δακτυλογράφηση, τη διόρθωση και το φωτογραφικό με στόχο, όπως κυκλοφορεί, να απολυθούν συνολικά περίπου 50 άτομα, σχεδόν το 1/5 δηλαδή του εργατικού δυναμικού της εφημερίδας. Πίσω από τη σφαγή στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τον εκδότη της εφημερίδας, Αλέκο Μπακατσέλο, βρίσκονται οι συνέταιροι του, Μπόμπολας και Ψυχάρης, που θέλουν να αποσυρθούν και ο μόνος τρόπος για να σωθεί η εφημερίδα είναι να γίνει μείωση του προσωπικού.

Το έθνος ως ζήτημα ενός νέου διχασμού

http://olympia.gr/2011/10/03/1-259/

Αυτό το ζήτημα που έχει να κάνει με το έθνος, την πατρίδα, τον πατριωτισμό κλπ. είναι ένας από τους τελευταίας εσοδείας διχασμούς μας. Είναι μελετημένος διχασμός. Και έχει γίνει πολύ σοβαρή και επιστημονική εργασία τα τελευταία 20 χρόνια, ώστε να περάσει στον λαό με διάφορους τρόπους αυτός ο διχασμός.

Υπάρχουν δυο οπτικές, δυο πλευρές.

Η μια πλευρά, που απευθύνεται κυρίως σε αριστερής νοοτροπίας πολίτες, λέει πως οτιδήποτε εθνικό, όπως σημαία, σύμβολα κλπ, παραπέμπουν σε ακροδεξιά ιδεολογία, υπερ-εθνικιστική δηλαδή στάση και συμπεριφορά. Και ταυτίζει, η πλευρά αυτή, την εκδήλωση οποιουδήποτε πράγματος έχει να κάνει με έθνος και πατρίδα, περίπου με τον φασισμό. Παρουσιάζει τις ταξικές διαφορές, δηλαδή τις οικονομικές, σαν τις μόνες διαφορές που δικαιούνται να υπάρχουν και να συζητούνται. Ουσιαστικά καταποντίζει τον πατριωτισμό, το έθνος και την πατρίδα, μέσα σε μια ταξική θεώρηση των πάντων. Κατηγορώντας το εθνικό κράτος πως μυθολογεί τα εθνικά σύμβολα, τα πρόσωπα, τα γεγονότα και τα φαινόμενα και προβαίνει σε ακραία εθνική προπαγάνδα. Γενικά η πλευρά αυτή είναι γνωστή με τον χαρακτηρισμό “εθνομηδενιστική” (δεν τους αρέσει καθόλου ως “όρος”).
Η άλλη πλευρά, που απευθύνεται κυρίως σε δεξιάς νοοτροπίας πολίτες, συγκροτήθηκε τα τελευταία χρόνια σαν σετ επιχειρημάτων απέναντι στην προηγούμενη πλευρά. Είναι περίπου ετερο-καθορισμός δηλαδή. Το βασικό τους επιχείρημα είναι πως εξαιτίας του εθνομηδενιστικού κινδύνου που προωθεί η άλλη πλευρά αλλά και της σφοδρής επίθεσης που δέχονται οι έννοιες έθνος και πατρίδα από τους παγκοσμιοποιητές, καθώς και τους εθνικούς κινδύνους που διατρέχουμε, και που όλοι ξέρουμε, πρέπει να δεχθούμε οποιοδήποτε σχεδόν νόημα δίνει αυτή εδώ η πλευρά τώρα, στο έθνος και στην πατρίδα καθώς και στα εθνικά μας σύμβολα, και να συστρατευθούμε γενικώς με την στάση και τις γενικές της αντιλήψεις, αν θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πατριώτη. Και κυρίως κυρίως να βάλουμε όλα τα άλλα προβλήματα που έχουμε πέρα από τα εθνικά, όπως τα προβλήματα τα σχετικά με την οικονομική ανισότητα και τα παρόμοια, σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Οι εκφραστές της πλευράς αυτής ποικίλουν σε ένταση. Δεν θα αδικούσαμε την πλευρά αυτή αν την ονομάζαμε σχεδόν εθνικιστική.
Η αλήθεια βρίσκεται ΠΟΛΥ στην μέση.

Που έχει δίκιο η πρώτη πλευρά (η “αριστερή”);

Στο ότι υπάρχουν ταξικές διαφορές και οικονομικές ανισότητες. Αδιαμφισβήτητα και από αιώνων πολλών. Στο ότι το εθνικό κράτος, όπως το ξέρουμε, είναι πέρα για πέρα ταξικό και η πραγματική πολιτική εξουσία βρίσκεται στα χέρια μιας οικονομικής ολιγαρχίας, πίσω από τις κουρτίνες. Ακόμη και η δικαιοσύνη δρα ταξικά. Και η διαφθορά το ίδιο.
Στο ότι το εθνικό κράτος, τουλάχιστον εντονώτερα παλιότερα δια της παιδείας, μεταφυσικοποίησε τα εθνικά σύμβολα και πρόσωπα, δίνοντάς τα το νόημα που πίστευε πως το εξυπηρετεί, ως εκφραστής συγκεκριμένων συμφερόντων που ήταν και συνεχίζει να είναι.

Που έχει δίκιο η δεύτερη πλευρά (η “δεξιά);

Ο εθνομηδενισμός είναι πράγματι ένας κίνδυνος και μας απειλεί ως σύνολο, αλλά όχι στον βαθμό που ισχυρίζεται η πλευρά αυτή. Οχι ακόμη τουλάχιστον, μια και δεν έχει διάδοση και ΔΕΝ είναι δυνατόν να έχει διάδοση στο λαό, για ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους.
Το εθνικό κράτος δέχεται πράγματι σφοδρότατη επίθεση από την παγκοσμιοποίηση και την νέα τάξη που προσπαθεί να επιτύχει πολιτισμική ομογενοποίηση για λόγους πολιτικού ελέγχου και ενιαιοποίησης της αγοράς εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίων. Ουσιαστικά επίθεση δέχεται η πολιτιστική ιδιαιτερότητα του κάθε λαού, έθνους και εθνότητας, αλλά και το ίδιο το εθνικό κράτος ως οργανισμός. Οι εθνικοί κίνδυνοι υπάρχουν και είναι μάλιστα σοβαρώτατοι.

Που έχει άδικο η πρώτη πλευρά (η “αριστερή”);

Το έθνος είναι ιστορικό φαινόμενο και όχι τεχνητό. Το έθνος είναι φυσικό φαινόμενο δηλαδή. Ο πατριωτισμός του απλού ανθρώπου (και αυτά τα εξηγούν και οι θεωρητικοί τους, από τους αναρχικούς ως τους μαρξιστές), ΔΕΝ είναι δυνατόν να ακυρωθεί και να εκλείψει με τίποτε, ιδίως στους πολίτες που έχουν περιουσιακά στοιχεία, όπως οι αγρότες, δηλαδή μικρο-ιδιοκτησία, και όσο παραμένουν κάτοχοι μικρής ιδιοκτησίας. Διότι η συσσώρευση πλούτου, σημαίνει ποιοτική διαφοροποίηση, πέρασμα σε άλλη οικονομική τάξη, και εντελώς διαφορετική σχέση πλέον του ατόμου ψυχολογικά με την πατρίδα, τον πατριωτισμό και το έθνος.
Οσο αυτή η πλευρά θα μάχεται το εθνικό φαινόμενο, χωρίς να το κατανοεί, μια και δεν την ενδιαφέρει στ’ αλήθεια να το κατανοήσει, τόσο θα φθείρεται. Η πλευρά. Οχι το έθνος.
Εξάλλου η έννοια της συλλογικής αλλά και της ατομικής ελευθερίας σαν αίτημα, πηγάζει μέσα από την ταυτότητα που το ίδιο το έθνος παρέχει στο άτομο, σαν ιστορικό φαινόμενο.
Το έθνος μπορεί να εξαφανιστεί σαν έννοια, αλλά αυτό δεν θα γίνει γιατί το θέλει μια ομάδα ανθρώπων. Απομένει στην ίδια την ζωή και την ιστορική και κοινωνική κίνηση να το αποφασίσει αυτό, όπως έκανε με την φυλή και το γένος των πρωτόγονων ανθρώπων, που είναι αντίστοιχα φαινόμενα, πρόδρομοι του έθνους.
Ο πατριωτισμός και το έθνος δεν είναι κατ’ ανάγκην εχθρός με τον διεθνισμό. Μερικοί μάλιστα, και αριστεροί, υποστηρίζουν σχεδόν ακριβώς το αντίθετο.
Καλή η οικονομική και η ταξική εξήγηση όταν πρόκειται για οικονομικά φαινόμενα και οικονομικές διαδικασίες, αλλά το έθνος, η πατρίδα και τα σχετικά, δεν μπορούν να εξηγηθούν με τέτοια εργαλεία επαρκώς.
Το φυσικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνει η ταξική σύγκρουση, είναι ακόμη και σήμερα και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό, το εθνικό κράτος. Με αυτή την έννοια ταξικά κέρδη ενός λαϊκού στρώματος μέσα σε ένα εθνικό κράτος (σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κλπ), ΔΕΝ μεταφέρονται αυτόματα στα αντίστοιχα λαϊκά στρώματα ούτε κοντινών εθνικών κρατών.
Το έθνος στις σημερινές συνθήκες επίθεσης της παγκοσμιοποίησης παίζει προοδευτικό ρόλο γιατί οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των οποίων είναι φορέας το έθνος, είναι το ισχυρότερο ανάχωμα απέναντι στην ομογενοποίηση που επιχειρείται παγκοσμίως από την λαίλαπα της νέας τάξης πραγμάτων που ονειρεύται παγκόσμια κυριαρχία.

Που έχει άδικο η δεύτερη πλευρά (η “δεξιά);

Ο εθνομηδενισμός που πράγματι προωθούν συγκροτημένα, μεθοδικά και επιστημονικά, ίσως και με νεοταξίτικο δάκτυλο, παρά τους τεράστιους πόρους που έχουν ξοδέψει στην προπαγάνδα του, παρά την διείσδυση ακόμα και στα συστήματα παιδείας και στην ακαδημαϊκή κοινότητα, την έντονη παρουσία του στο διαδίκτυο κλπ, έχει πολύ μα πολύ μικρά αποτελέσματα. Σχεδόν μη μετρήσιμα. Περισσότερα αποτελέσματα έχει η καταναλωτική ομογενοποίηση παγκοσμίως, δηλαδή η ομογενοποίηση που γίνεται με οικονομικούς όρους και όχι ιδεολογικούς.
Συνεχίζει αυτή η πλευρά ακόμη και σήμερα την μυθολόγηση και μεταφυσικοποίηση εθνικών συμβόλων και προσώπων για το οποίο την κατηγορεί η άλλη πλευρά, εμποδίζοντας τον απλό άνθρωπο να βάλει τα ζητήματα αυτά στις πραγματικές τους διαστάσεις, και να δει χωρίς φόβο ακόμη και τα εθνικά λάθη και τα σφάλματα που διαπράχθηκαν στο ιστορικό παρελθόν.
Υπερασπίζεται δηλαδή η πλευρά αυτή, με άκριτο τρόπο, φαινόμενα και γεγονότα, που συνδέονται με την ιδιαιτερότητα μας, την οποία μας παρέχει το έθνος, όπως την ιστορική δράση διαφόρων προσώπων από την εκκλησία ως την εφοπλισμό και το εμπόριο, ερμηνεύοντας την κάθε κριτική εναντίον τους ως απειλή στην ίδια την ρίζα του έθνους και της πατρίδας, και ουσιαστικά απαγορεύοντάς την. Αγνοώντας ακόμη και το τι λένε κείμενα όπως η “Ελληνική Νομαρχία” και άλλα παρόμοια. Δεν έχουμε πάντα δίκιο ως έθνος και ενδεχομένως δεν μπορεί και να τα έχουμε κάνει όλα καλά, όταν έχουμε και μια τόσο μακραίωνη ιστορία.
Θεωρεί η πλευρά αυτή πως το έθνος, η πατρίδα και ο πατριωτισμός είναι δεξιά υπόθεση. Και έτσι ουσιαστικά στέλνει τον αριστερής νοοτροπίας πολίτη στην άλλη πλευρά. Αυτό είναι κορυφαίο λάθος.
Αρνείται επίσης να ομιλήσει για οικονομικές τάξεις μέσα σε ένα έθνος, να τις δει και να εξηγήσει την ύπαρξη, την δημιουργία ή την δράση τους με οποιονδήποτε τρόπο. Ουσιαστικά παραγνωρίζει πως υπάρχουν μεγάλα ταξικά συμφέροντα που συγκρούονται καθημερινά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και μάλιστα με έπαθλο τον ίδιο τον έλεγχο της εξουσίας μέσα στο εθνικό κράτος.
Βάζει, η πλευρά αυτή, πάντα σε πρώτη μοίρα τα λεγόμενα εθνικά θέματα υποβιβάζοντας μόνιμα τα προβλήματα που προκύπτουν από τις μεγάλες οικονομικές ανισότητες που υπάρχουν μέσα στο ίδιο το έθνος. Δεν δίνει απλώς προτεραιότητα στα λεγόμενα εθνικά θέματα, αλλά αποσιωπά σχεδόν εντελώς την ύπαρξη προβλημάτων που έχουν την αιτία τους στην ταξική διαστρωμάτωση και την οικονομική ανισότητα.

Που έχουν άδικο και οι δύο πλευρές;

Είναι ακραίες θεωρήσεις. Και ουσιαστικά διασπούν αντί να ενώνουν. Διχάζουν και φανατίζουν προσφέροντας την χειρότερη υπηρεσία, ιδίως στην παρούσα περίσταση.

Μια άλλη οπτική στο θέμα του έθνους.

Εθνος και πατρίδα είναι άνθρωποι που έχουν συνείδηση της κοινής τους ταυτότητας. Ανθρωποι πάντα. Και όχι μεταφυσική και μυθολογία. Τα σύμβολα είναι για να διατηρούν την κοινή μας μνήμη για το ποιοι είμαστε. Από που ερχόμαστε. Τα σύμβολα είναι υπόμνηση της κοινής μας ταυτότητας. Τα σύμβολα είναι για να θυμόμαστε και να βλέπουμε εμάς, τους ίδιους τους εαυτούς μας, ως σύνολο, τους παππούδες μας, και τους παππούδες των παππούδων μας, ως σύνολα κι εκείνους, κι εμάς ως συνέχεια εκείνων. Πρόκειται πάντα για ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι οι φορείς τους έθνους και της πατρίδας. Και όχι τα σύμβολα. Ανθρωποι πραγματικοί, με χαρές, με λύπες και ζόρια.
Και διαφορές. Οικονομικές. Τεράστιες.
Δεν είναι μεταξύ μας όλοι άγιοι, έντιμοι και καλοί. Εχουμε φαταούλες που δημιουργούν δυστυχία. Οπως και σε κάθε άλλο έθνος. Εμείς έχουμε τους δικούς μας. Τα άλλα έθνη έχουν τους δικούς τους.
Οκ, αυτοί οι φαταούλες έχουν εδώ και αιώνες συστήσει διεθνή. Διεθνή απληστίας και εκμετάλλευσης που παράγει δυστυχία και πόνο καθημερινά σε όλο τον πλανήτη. Ξένοι και δικοί μας φαταούλες μαζί. Εχουν διεθνοποιήσει τον πλούτο τους και την οικονομική τους λειτουργία. Και στον βαθμό που διεθνοποιούν τον πλούτο και την λειτουργία τους, τόσο ελαστική και χαλαρή γίνεται και η εθνική τους συνείδηση. Εως εξαφανίσεως ελαστική. Η συνείδηση δηλαδή του ότι ανήκουν στο ίδιο με μας σύνολο με κοινή ταυτότητα.
Ουσιαστικά οι πιο δυνατοί από αυτούς τους “φαταούλες” προσπαθούν να ελέγξουν την πολιτική εξουσία του εθνικού μας κράτους ώστε να μεγαλώσουν κι άλλο την περιουσία τους. Και να αυξήσουν κι άλλο την δυστυχία. Να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί δημόσιες επιχειρήσεις και άλλες δημόσιες πηγές πλούτου, δηλαδή τους κοινούς πόρους που ανήκουν σε όλους μας, χρησιμοποιώντας την πολιτική και οικονομική δύναμη που ελέγχουν, και έτσι ουσιαστικά να στερήσουν από μας, από τους περισσότερους, τον κοινό μας πλούτο.
Το μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένει η δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγουμε όλοι μας, ως σύνολο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πατριωτικό πρόβλημα. Να μοιράσουμε σωστά και δίκαια τον πλούτο που παράγουμε και τον πλούτο που έχουμε.
Αλλά αυτή η ταξική διαμάχη, που παίζεται καθημερινά στο κάτω κάτω, δεν μπορεί να ακυρώσει ούτε την συλλογική μας ταυτότητα ως έλληνες, ούτε τους κοινούς μας δεσμούς. Ούτε την αίσθηση που έχουμε για το ποιο είναι το κοινό καλό ΟΛΩΝ μας. Παρά τις ταξικές διαφορές μας.
Το ότι μερικοί εξ ημών, σε συμμαχία και με ομοίους τους από άλλες χώρες, μας τα παίρνουν χοντρά με την μισθωτή εργασία και μας ρίχνουν στην μοιρασιά, δεν ακυρώνει την κοινή μας ταυτότητα. Αν ακυρώνει την δική τους, που το κάνει ως ένα βαθμό, κακό δικό τους. Οχι δικό μας.
Εμείς οι υπόλοιποι θα συνεχίσουμε να είμαστε αυτό που ήμασταν πάντα. Ελληνες. Διότι δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε ποιοι μας γέννησαν, δηλαδή τους γονείς μας, ποιοι γέννησαν τους γονείς μας, και ποιοι είναι οι προ-παππούδες μας. Είμαστε ένας αρχαίος λαός οι έλληνες που ερχόμαστε από τα βάθη της ιστορίας. Και αυτή η μακραίωνη πορεία έχει χτίσει την κοινή μας ταυτότητα, την συνείδηση αυτής της ταυτότητάς μας. Και έχουμε μια τεράστια προσφορά στην ανθρωπότητα που την συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα.
Εχουμε καθήκον να υπερασπίσουμε τον κοινό μας πλούτο. Τα εδάφη μας γιατί εκεί είναι τα σπίτια και τα χωράφια μας. Οι μικρές μας επιχειρήσεις. Εχουμε καθήκον να υπερασπίσουμε τον κοινό μας πλούτο από οποιονδήποτε σκέφτεται να τον βάλει στο χέρι. Είτε ξένος είναι, είτε δικός μας.
Και έχουμε και ένα ακόμα ιερό καθήκον. Να κάνουμε κάποτε δημοκρατία. Και με τη δημοκρατία μας να μοιράσουμε και αυτόν τον κοινό μας πλούτο, αλλά και τον πλούτο που παράγουμε κάθε μέρα, δικαιώτερα μεταξύ μας. Και να δώσουμε και στα δυο, και στη δημοκρατία και στη δικαιοσύνη μας, το καλό παράδειγμα και στα άλλα έθνη. Ωστε να μας μιμηθούν.
Οταν παίρνουμε λοιπόν την σημαία μας στην πλατεία των αγανακτισμένων, δεν την παίρνουμε γιατί συμβολίζει τίποτε φαντάσματα, και τίποτε μύθους. Συμβολίζει όλους εμάς. Τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τους παππούδες μας και τους προπαππούδες μας, σαν μια γραμμή που χάνεται στον χρόνο. Συμβολίζει όλους εμάς τους έλληνες ανθρώπους που διατηρούμε στους αιώνες την κοινή μας ταυτότητα και αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας. Και όχι μόνο για τους φαταούλες μας. Η σημαία μας συμβολίζει αυτό που είμαστε σαν σύνολο.
Η σημαία μας συμβολίζει σε αυτόν που θα ξυπνήσει αύριο το πρωί να πάει στην δουλειά του, πως δεν είναι μόνος του, πως είμαστε πολλοί. Πως είμαστε κοιν-ωνία ελλήνων.
Πως έχουμε κοινή ρίζα και κοινό προορισμό στον χρόνο. Σαν σύνολο. Σαν κοινωνία. Σαν έλληνες.
Θραξ Αναρμόδιος

ΟΙ ΑΧΡΕΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ …ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΥΡΩ!!!

http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/10/blog-post_4267.html

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ... ΣΕ ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟΤΙΜΑΤΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ …ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ.

Αυτή τη φορά τη σκυτάλη την πήραν τα μαύρα κοράκια της «ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ»…

Συμπολίτης μας που έχει αγοράσει αυτοκίνητο με χρηματοδότηση από την «ΕΜΠΟΡΙΚΗ» τράπεζα, καταβάλει κανονικά στο ευαγές ίδρυμα τις τρέχουσες οφειλές του για την αποπληρωμή του δανείου του.

Κατά τη διάρκεια αυτής της «εμπορικής» συνεργασίας ετών, έχουν υπάρξει και κάποιες ολιγοήμερες καθυστερήσεις ως προς την ακριβή ημερομηνία καταβολής της τρέχουσας οφειλής από τον δανειολήπτη (σε συνάρτηση πάντα με την ημέρα καταβολής των επαγγελματικών του αμοιβών) αλλά πάντως οι δόσεις εξοφλούνται κανονικά και μάλιστα με την καταβολή «στρογγυλού ποσού» που υπερβαίνει κατά τι το ακριβές ποσόν της τρέχουσας δόσης.

Απόδειξη αυτού είναι η παρακάτω «επιστολή» της τράπεζας με ημερομηνία έκδοσης 30/8/2011 με την οποία του γνωστοποιεί ότι στις 30/8/2011 η ληξιπρόθεσμη οφειλή του αγγίζει το εξωφρενικό ποσόν των 20,29 (ολόκληρων) ευρώ (το οποίο δε συνιστά ακέραια οφειλή αλλά υπόλοιπο από αυθαίρετη προηγούμενη χρέωση). (ημέρες καθυστέρησης 23 που σημαίνει ότι δεν είχε εμφανιστεί ακόμη η επόμενη μηνιαία οφειλή για να εξοφληθεί συνολικά το ληξιπρόθεσμο)

Στις 6/9/2011 είναι η ημερομηνία κατά την οποία ο πελάτης πρέπει να καταβάλει στην τράπεζα την επόμενη δόση της τάξης των 380 ευρώ περίπου.

Έτσι στις 11/9/2011 η «ΕΜΠΟΡΙΚΗ» με νέα της επιστολή γνωστοποιεί στον πελάτη της ότι η ληξιπρόθεσμη οφειλή του είναι 399,91 ευρώ. (εδώ οι μέρες καθυστέρησης εμφανίζονται να είναι 35 διότι υπολογίζονται και οι 23 ημέρες των 20,29 ευρώ, ενώ στην ουσία η καθυστέρηση είναι 12 ημέρες)

Σημειώνεται ότι ακόμη και αν η οφειλή είχε καταβληθεί κανονικά στο ταχυδρομείο στις 6/9/2011, οι κρατούντες της τράπεζας δε θα είχαν προλάβει καν να ενημερωθούν ότι το ποσόν είχε ήδη εξοφληθεί όταν συνέτασσαν την εν λόγω επιστολή δηλαδή στις 11/9/2011.

Ο δανειολήπτης ωστόσο - με την «απαράδεκτη» καθυστέρηση των 17 ημερών - καταβάλει στην τράπεζα το ποσόν των 400 ευρώ, όπως προκύπτει από την απόδειξη του ταχυδρομείου, και έτσι η οφειλή του είναι και πάλι μηδενική απέναντι στο ευαγές ίδρυμα.

Καιροφυλακτούσε όμως ο «υπηρέτης του νόμου» δηλαδή η δικηγορική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται η τράπεζα, ο οποίος φροντίζει στις 20/9/2011, δηλαδή 14 ημέρες μετά την προβλεπόμενη ημέρα καταβολής της δόσης, να «συντάξει» δια της μεθόδου της ανατύπωσης, επιστολή καταγγελίας της σύμβασης και να απαιτήσει την κατάσχεση του αυτοκινήτου, η οποία επιστολή πετάχτηκε από courier στο γραμματοκιβώτιο του δανειολήπτη την 1/10/2011 δηλαδή έντεκα ημέρες μετά την αναπαραγωγή της και επτά ημέρες μετά την πλήρη εξόφληση της τρέχουσας οφειλής. 

Και όλα αυτά χωρίς να μπει καν στον κόπο ο «λειτουργός» του νόμου να επικοινωνήσει με τον δανειολήπτη προκειμένου να μάθει τι συνέβη ή να του υπενθυμίσει έστω ότι έχει καθυστερήσει να καταβάλει την τρέχουσα οφειλή.

Γιατί συμβαίνει αυτό το πρωτοφανές πλιάτσικο της στυγνής απανθρωπιάς ατη ζωή μας???

Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια την επιστολή της δικηγορικής εταιρείας:

Η ληξιπρόθεσμη τρέχουσα οφειλή που εμφανίζει το ενημερωτικό σημείωμα της τράπεζας είναι 399,91 ευρώ.

Η ληξιπρόθεσμη τρέχουσα οφειλή που εμφανίζει ο «λειτουργός του νόμου» είναι 479,91 ευρώ.

Η διαφορά στα ποσά ανάμεσα στο ευαγές ίδρυμα και στο «λειτουργό του νόμου» είναι 80 ευρώ.

Και αυτή η διαφορά αφορά - όπως το αναγράφει άλλωστε - την «αμοιβή του συντάξαντος την παρούσα πληρεξουσίου δικηγόρου».

Ογδόντα ευρώ λοιπόν για την ανατύπωση μιας προκάτ επιστολής…

Ογδόντα ευρώ η διαταγή εκτέλεσης ενός ακόμη συμπολίτη μας…

Ογδόντα ολόκληρα ευρώ αποτιμούν αυτοί οι κύριοι τη ζωή μας…

Τώρα ξέρετε… 

Η επόμενη αυτοκτονία συμπολίτη μας θα είναι γιατί κάποιοι δε δίστασαν να τον σπρώξουν στην απόγνωση για να βάλουν στην τσέπη τους ογδόντα ματωμένα και βρώμικα ευρώ. 

Και όλα αυτά με την ανοχή των ευαγών ιδρυμάτων και ενδεχομένως και των δικηγορικών συλλόγων που ανέχονται στις τάξεις τους κάποιους τέτοιους «λειτουργούς» του νομικού μας πολιτισμού.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα οδηγηθούν στην ανεργία το 2012

http://logia-starata.blogspot.com/2011/10/2012.html

Toυ Anatoly Miranovsky

για την εφημερίδα Pravda

Σύμφωνα με προβλέψεις εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας και του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, μέσα στο επόμενο έτος αρκετές ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες αναμένεται να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα της μαζικής ανεργίας και της "σαρωτικής", όπως την χαρακτηρίζουν, έλλειψης θέσεων εργασίας.
Σε μια εξαιρετικά ανησυχητική έκθεση που συνέταξαν οι συγκεκριμένοι ερευνητές, παροτρύνουν τις διάφορες χώρες να λάβουν δραστικά μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Από την αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, μέχρι σήμερα, έχει καταγραφεί απώλεια 20 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε πολλές αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες χώρες. Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους κινδυνεύουν να χαθούν άλλες 20 εκατομμύρια θέσεις. Σύμφωνα με ειδικούς, ο αριθμός των ανέργων σε όλο τον κόσμο έχει φθάσει τα 200 εκατομμύρια. Παράλληλα, ο σημερινός ρυθμός αύξησης της απασχόλησης στις πλέον ανεπτυγμένες χώρες είναι ανεπαρκής. Στην Ομάδα των Είκοσι (G20) η αύξηση είναι περίπου 1% ετησίως, ενώ υπογραμμίζεται ότι είναι αναγκαίο ο ρυθμός αυτός να αυξηθεί τουλάχιστον στο 1,3% τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

"Πρέπει να δράσουμε αμέσως, προκειμένου να τονωθεί η διαδικασία της αύξησης της απασχόλησης, ώστε να αντισταθμιστούν οι απώλειες. "Η σταθεροποίηση του επιπέδου απασχόλησης πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στη μακροοικονομική πολιτική", τονίζουν οι συντάκτες της έκθεσης. Ωστόσο, η έκθεση αμφιβάλλει εάν η άυξηση στα ποσοστά αυτά είναι εφικτή, αναφέροντας ότι η αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας στην Ινδία και την Κίνα είναι άμεσα συνδεδεμένη με αντίστοιχες απώλειες στις χώρες της Δύσης.

Στην Ευρώπη, ιδιαίτερα, η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ενώ η κατάσταση στη Γερμανία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "ικανοποιητική" όσον αφορά στην αντιμετώπιση της ανεργίας, η δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, η Γαλλία, έχει προφανώς εισέλθει σε πολύ δύσκολη φάση. Στη Γαλλία, ως αποτέλεσμα της χρόνιας ανεργίας, υπάρχει μια νέα διάσταση του όρου "άνθρωποι στα αζήτητα". Στην κατηγορία αυτή ανήκουν κυρίως νέοι, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που οδηγούνται στην ανεργία σε περιπτώσεις περικοπών προσωπικού.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Ιταλία, όπου ο 1 στους 2 ανέργους δεν μπορεί να βρει μια θέση εργασίας για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ στη Νότια Αφρική, ο αντίστοιχος αριθμός είναι 2 στους 3. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η ανεργία των νέων αυξάνεται στις 15 από τις 20 χώρες της G20. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, στη Ρωσία, ο αριθμός των νέων θέσεων εργασίας είναι περίπου ίσος με τον αριθμό των ανθρώπων που καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας - περίπου 600.000 - κάτι που θεωρείται ενθαρρυντικό. Ωστόσο, το προσωπικό του κρατικού μηχανισμού και ο τομέας των δημόσιων υπηρεσιών αυξάνονται, ενώ ο αριθμός απασχολουμένων στον βιομηχανικό τομέα εξακολουθεί να μειώνεται.

Όσο για τον δείκτη των μακροπρόθεσμα ανέργων, είναι σχετικά υψηλός, και δεν παρατηρείται διαφορά μεταξύ του πληθυσμού των αστικών και των αγροτικών περιοχών. Στον αγροτικό πληθυσμό το ποσοστό των μακροπρόθεσμα ανέργων αγγίζει το 32,8%, ενώ στις αστικές περιοχές το 32,3%.

Ο παράγοντας αυτός συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση της "μαύρης" εργασίας. Σύμφωνα με την ΔΟΕ, η άτυπη απασχόληση στη Ρωσία είναι 10% και είναι σχεδόν μιάμιση φορές το ποσοστό της ανεργίας.

"Πρέπει να δράσουμε τώρα, ώστε να σταματήσει η πτωτική τάση του δείκτη απασχόλησης και να αποκατασταθεί η απώλεια θέσεων εργασίας", δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, Juan Somavia. "Η δημιουργία θέσεων εργασίας θα πρέπει να καταστεί η κύρια μακροοικονομικά προτεραιότητα".

Τέλος, οι συντάκτες της έκθεσης θεωρούν ότι είναι απαραίτητο τα κράτη-μέλη της Ομάδας των Είκοσι (G20) να βελτιώσουν το επίπεδο της κοινωνικής προστασίας των λαών τους και να δώσουν προσοχή στις δυσοίωνες προβλέψεις των οικονομολόγων, οι οποίοι μιλούν για το ενδεχόμενο ενός δεύτερου κύματος κρίσης το 2012.

Τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις!!!

http://online-pressblog.blogspot.com/2011/10/blog-post_1498.html

Είναι δυνατόν; Και όμως φαίνεται ότι είναι από έγκυρες πηγές   ενημερωθήκαμε ότι στην μία από τις δύο δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σήμερα σε Κυριακάτικες εφημερίδες το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον τρίτο κόμμα στις προτιμήσεις των πολιτών. Προηγείται η Νέα Δημοκρατία και ακολουθεί το ΚΚΕ. Βέβαια η συγκεκριμένη δημοσκόπηση που έγινε από φιλοκυβερνητική εφημερίδα απέσυρε «διακριτικά» το ερώτημα της πρόθεσης ψήφου! Και το καλύτερο σας το αφήσαμε για το τέλος. Στην συγκεκριμένη δημοσκόπηση το ΠΑΣΟΚ (που φιγουράρει τρίτο με  μονοψήφιο ποσοστό) απειλείται τόσο από το τέταρτο όσο και από το πέμπτο κόμμα!
Μπράβο Γιώργο τα κατάφερες!!

Υ.Γ Στην φωτογραφία διακρίνονται κάποιοι από τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του Πανελληνίου(και όχι μόνο)

Σοσιαληστικού Κινήματος!