Η ώρα της… απόλυσης για το ΠΑΣΟΚ

http://attikanea.blogspot.com/2011/09/blog-post_6319.html

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Οι νεώτεροι βλέπουμε εκείνη την ασπρόμαυρη φωτογραφία με τον Ανδρέα να κρατάει στα χέρια του τη διακήρυξη της «3^ης του Σεπτέμβρη» και να διαβάζει το πολιτικό περιεχόμενό της, με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να κάθονται πίσω του σε στάση προσοχής, και δυσκολευόμαστε να… συγκρατηθούμε.
Κάποιος θα έλεγε ότι τότε, την 3^η του Σεπτέμβρη του 1974, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Κάποιοι άλλοι, περισσότερο υποψιασμένοι ωστόσο, θα έβλεπαν λίγο πιο πίσω από...
την κουρτίνα. Και θα κατανοούσαν ότι το σενάριο ήταν άψογο. Σε κάθε λεπτομέρειά του. Και οδήγησε, αρχικά στην πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική «λεηλασία» της Ελλάδας, και στο τελείωμα της διαδρομής, στην «εθνική χρεοκοπία» της χώρας.
Ένα κόμμα που αυτοαναγορεύτηκε σε Κίνημα. Ένας ιδρυτής που, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να «εκτελέσει» την πολιτική κληρονομιά του πατέρα του. Και δυο διάδοχοι, ο ένας κάποιος τον οποίο ο ίδιος δεν ήθελε να βλέπει μπροστά του, αλλά… τα συμφέροντα τον λάτρεψαν, και ο άλλος, ο γιος του, που δεν κατάφερε ποτέ να πείσει και για την πολιτική συγγένεια με τον πατέρα του.
Το ΠΑΣΟΚ παραμένει το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ακόμη και στη λεγόμενη εκσυγχρονιστική περίοδο, υπό τον Κώστα Σημίτη, το ίδιο ΠΑΣΟΚ ήταν που κυβερνούσε την Ελλάδα. Απλώς, είχε προσαρμοστεί στις εξελίξεις. Και τις… απαιτήσεις των ισχυρών. Όσο για το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Γιώργου, πρεσβεύει τον απόλυτο πολιτικό και ιδεολογικό ρεαλισμό. Υποστηρίζοντας ότι το κάνει… με το πιστόλι στον κρόταφο.
Η ύπαρξη μεγάλων και πολυσυλλεκτικών κομμάτων αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ευημερία, την εξέλιξη και την πρόοδο κάθε κοινωνίας. Κάθε χώρας. Κάθε κράτους.
Η… εθνική στρέβλωση με το ΠΑΣΟΚ ήταν πως το Κίνημα που, σαν σήμερα πριν από 37 χρόνια, ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ταυτίστηκε με το κράτος. Αφού πρώτα το άλωσε.
Γι’ αυτό και είναι… διασκεδαστικό να προετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ απολύσεις στο δημόσιο. 
Είναι σαν να… απολύει τον εαυτό του. Και την ιστορία του.

Πηγή

Mε αφορμή τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη…

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/09/m-3.html

Σε δημοσιευμένο κείμενο μας τον Οκτώβρη 2007, με τίτλο: «Σχετικά με την κρίση στο Πα.σο.κ», 9 στελέχη του ΠΑΚ-Ιδρυτικά μέλη του Πα.σο.κ, διαπιστώναμε ανάμεσα στα άλλα:

«To ΠΑΣΟΚ υπέστη Καθολικό ΜΕΤΑΜΟΡΦΙΣΜΟ. Από την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και την πίστη στις Σοσιαλιστικές και τις πατριωτικές αξίες κατέληξε στην αγκαλιά της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, ακολουθώντας τις επιταγές του Νέο-φιλελευθερισμού στην οικονομία.

Αντί να Μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία, ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ το ίδιο. Μια από τις εκδοχές περί τέλους της Μεταπολίτευσης απορρέει από το τέλος του ΠΑΣΟΚ, βασικού ΠΥΛΩΝΑ –και δη ριζοσπαστικού- της Μεταπολίτευσης του 1974 στην Ελλάδα.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει χάσει την...

 Ηγεμονία που είχε παλαιότερα στην Ελληνική κοινωνία, έχει αντικατασταθεί από την Ν.Δ. στο ζήτημα της Διακυβέρνησης της χώρας αφενός, και την υπόλοιπη αριστερά στα κοινωνικά μέτωπα. Τέλος, όσον αφορά τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα η γραμμή της αποεθνικοποίησης του είναι τόσο σαφής ώστε να μην χρήζει καν επιχειρηματολογίας.

Το τέλος της μεταπολίτευσης είναι εδώ, μπροστά στα μάτια μας άσχετα αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε ακόμη με ευκολία. Για το ΠΑΣΟΚ τούτο καθίσταται πιο οδυνηρό, δεδομένου ότι ήταν και είναι δομημένο, χρόνια τώρα, ως κόμμα (νομής της) εξουσίας. Με πλήρη εγκατάλειψη όποιων πολιτικών, εγκαταλελειμμένο και λεηλατημένο από την εικόνα και μόνο, θα βιώσει συγκλονιστικά ότι έκανε πως δεν καταλαβαίνει. Το τέλος της όποιας πολιτικής του πρότασης, άρα και εμβέλειας, έχει χρονικό ορόσημο τις εκλογές του 2000, όπου το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο τέλος του, πετυχαίνοντας την οριακή –και κατά κάποιους έως αμφισβητήσιμη- εκλογική του επικράτηση. Όταν ο σοσιαλ-φιλελεύθερος εκσυγχρονιστής Σημίτης διαπίστωσε ότι οδηγείτο σε εκλογική πανωλεθρία στις εκλογές του 2004, έδωσε το δακτυλίδι της διαδοχής στον Γ. Παπανδρέου. Ο τελευταίος θεώρησε ότι έπρεπε να επισφραγιστεί η διαδοχή με δημοψήφισμα από το «λαό», έξω από οποιεσδήποτε θεσμικές διαδικασίες θα όφειλε να έχει ένα κόμμα- Κίνημα συντεταγμένο. Ο τρόπος ανάδειξης του ως μοναδικού υποψηφίου με ποσοστά αντίστοιχα Σοβιετικών καθεστώτων, καθώς και η σιωπή των κάθε λογής αξιωματούχων, έδειξε πόσο μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και οράματα είχε καταλήξει το ΠΑΣΟΚ.

Όμως, οι «1.000.000» ψήφοι δεν ήταν αρκετοί και ικανοί για να γλιτώσει το ΠΑΣΟΚ από την εκλογική ήττα. Το τέλος της Μεταπολίτευσης είχε φτάσει, τουλάχιστον για το ΠΑΣΟΚ.

Το τέλος της μεταπολίτευσης δεν ήλθε με μια συγκλονιστική στιγμή, με κάποιο συγκλονιστικό γεγονός, εσωτερικό ή εξωτερικό. Απεναντίας, όπως όλα τα πράγματα σε τούτο τον τόπο, ξετυλίγεται αργά και βασανιστικά μπροστά στα μάτια μας. Για το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα, αυτή η διαδικασία, εκτός από αργή και βασανιστική, θα είναι και επώδυνη. Η πρώτη δόση ήλθε το 2000 (τότε όλοι προσποιήθηκαν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα). Ακολούθησε η ήττα του 2004, πάλι τίποτα. Τώρα, η τρίτη δόση εμπεριέχει και άλλα στοιχεία, δομικά – έως και υπαρξιακά. Η κρίση είναι στην αρχή της, η 11η Νοεμβρίου θα είναι απλώς ένας προσωρινός σταθμός.

Η σημερινή σύγκρουση για την Προεδρία μέσα στο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε λανθάνουσα όσον αφορά την διαμόρφωση των συσχετισμών και τις –όποιες- πολιτικές τους θέσεις. Μπροστά στην αρχική επέλαση των ανασυγκροτημένων «εκσυγχρονιστών» και του λαλίστατου –χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα, ούτε να λέει Tκάτι που να μας ΑΦΟΡΑ ΩΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ- υποψήφιου αρχηγού τους, οι λοιπές δυνάμεις, προκειμένου να αντιταχθούν, συσπειρώνονται κυρίαρχα γύρω από τον σημερινό πρόεδρο τους. Τι έκανε στα τριάμισι χρόνια ο Γ.Παπανδρέου (διαπρύσιος υπερασπιστής του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν) που αξίζει τον κόπο να τον υπερασπιστούν δυνάμεις που προέρχονται από το αριστερό ΠΑΣΟΚ.; Δυστυχώς και αυτές οι δυνάμεις διακρίνονται από απουσία πολιτικής πρότασης, σχεδιασμού πλεύσης, συγκρότησης μιας αριστερής πρότασης διεξόδου, με αποτέλεσμα να παραπαίουν.

Το εναπομείναν αριστερό-οργανωμένο ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πράξει το αυτονόητο: να καταθέσει αριστερή πολιτική πλατφόρμα, με στόχο την συσπείρωση και την καταγραφή του δικού του χώρου. Του χώρου των Σοσιαλιστών, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ριζοσπαστικής και πατριωτικής.

Είναι η τελευταία ιστορική ευκαιρία να καταγραφεί το εναπομείναν σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Είναι ιστορική ευκαιρία για συζήτηση και ξεκαθάρισμα θέσεων που αφορούν την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Πριν από την όποια ανα-κατάληψη της εξουσίας χρειάζεται ξεκαθάρισμα, Ταυτότητα, συμμετοχή και προοπτική. Στο δρόμο, ίσως βρεθεί και το (απολεσθέν) όραμα. Ως τότε, ας αφεθεί στην άκρη η (Κίρκη) εξουσία.

Οφείλουμε να συνεχίσουμε, από κει που ξεκινήσαμε, εμπνεόμενοι από τους αγώνες του ΠΑΚ, από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. ΠΑΤΡΙΔΑ (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, φυσικό και δομημένο περιβάλλον) και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (Εργατική χειραφέτηση, Κοινωνική Απελευθέρωση, Αυτοδιαχείριση).

Δεν είμαστε μέρος του προβλήματος του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Το κίνημα μας αφορά δεδομένου ότι είμαστε μέρος του Κινήματος- ιδρυτικά του μέλη, μέρος των δυνάμεων της Αλλαγής και των Ρήξεων.»

Σήμερα, 4 χρόνια μετά, τα γεγονότα έχουν ξεπεράσει και αυτή την περιγραφή. Η συγκυβέρνηση ΓΑΠ-Ευάγγελου Βενιζέλου και η από κοινού συνευθύνη εξηγεί συν τοις άλλοις γιατί διαπιστώναμε τότε ότι οι δύο υποψηφιότητες ήταν στην ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ, στην ΙΔΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, δεν είχαν τίποτε να πουν σε όποιον παρέμενε αριστερός και πατριώτης εντός ή πέριξ του ΠΑ.«ΣΟ».Κ.

Για άλλη μια φορά υπήρξαμε ΠΡΟΜΗΘΕΙΣ (από Επιμυθείς βρίθει ο τόπος…), για άλλη μια φορά μείναμε ΤΡΑΓΙΚΑ ΜΟΝΟΙ μιας και ο οπορτουνισμός είναι κυρίαρχη «ιδεολογία» στο εναπομείναν ΠΑ.«ΣΟ».Κ.

Με αφορμή την επέτειο της ιστορικής Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974, στην συγγραφή της οποία η συμβολή μας είναι γνωστή με λύπη διαπιστώνουμε την ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος που ξεκίνησε με λαμπρές προοπτικές.

- 3η Σεπτέμβρη 1974:

από την Διακήρυξη ενός ιστορικού εγχειρήματος για την «Απελευθέρωση» της χώρας και του Λαού μας (από τα δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από την εναντίωση στην τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, από την Λαϊκή συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες)

- 3η Σεπτέμβρη 2011:

στον «εγκλωβισμό» του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. (στον ενδοτισμό, στον νέο-Οθωμανισμό, στην υποτέλεια), στην υλοποίηση του οικονομικού δόγματος: Σοκ και δέος. Ως κατάληξη: θα υποστούμε και εθνικό- γεωγραφικό ακρωτηριασμό;

ΠΑ.«ΣΟ».Κ: Ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγήν.

TA ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΚ- ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Κουγιουμτζής Μιχάλης (Τ.Ο. ΡΩΜΗΣ) Αλεξανδρούπολη

Λαμπρόπουλος Γιώργος (Τ.Ο. ΜΠΟΛΩΝΙΑΣ) Θεσσαλονίκη

Παπαγιαννόπουλος Γιώργος (Τ.Ο. ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ) Αθήνα

Γραφείο Εθνικού Συμβουλίου το 1974

Στρομπολάκος Βασίλης (Τ.Ο. ΜΟΝΑΧΟΥ) Αθήνα

Εκδότης εφημερίδας «ΑΓΩΝΑΣ» επί δικτατορίας

Τσαφούλιας Γιώργος («Φίλοι ΠΑΚ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ») Πειραιάς

Φακίτσας Λάμπρος (Τ.Ο. ΜΠΟΛΩΝΙΑΣ) Αμφιλοχία

Τα όρνια μαζεύονται πάνω από το κουφάρι της Λιβύης

http://www.antinews.gr/2011/09/03/120222/

Πίσω από τη δημόσια επίδειξη συμφωνίας στη συνάντηση κορυφής του Παρισιού με τίτλο «Φίλοι της Λιβύης», κρύβεται ένας σκληρός αγώνας δρόμου μεταξύ Αγγλίας, Ιταλίας, και Γαλλίας, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Λιβύης.
Πίσω από την συνάντηση, στην οποία συμμετέχουν κυβερνήσεις, ΜΚΟ, το λιβυκό Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, και διεθνείς οργανισμοί, και που το θέμα της είναι υποτίθεται η μεταπολεμική μετάβαση της Λιβύης, κρύβεται απλά η διάθεση των πρωταγωνιστών για περισσότερο πετρέλαιο.
Η γαλλική Liberation μιλάει για τη πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας σε αυτόν τον αγώνα δρόμου, και για ένα διπλωματικό μπλίτζκριγκ που ακολουθεί το στρατιωτικό στοίχημα που έπαιξε η χώρα. ‘Ένα στοίχημα που είχε σκοπό τα οικονομικά και μόνο οφέλη για τις γαλλικές επιχειρήσεις πετρελαίου.
Μάλιστα, η εφημερίδα έχει στα χέρια της ένα έγγραφο, υπογεγραμμένο από το Μεταβατικό Συμβούλιο (NTC).
Όλοι γνώριζαν από καιρό, ότι οι αντικαθεστωτικοί θα προτιμούσαν να συναλλαγούν με εταιρίες τα κράτη των οποίων τους βοήθησαν στρατιωτικά. Πιο συγκεκριμένα, θα τους έδιναν τα άκρως κερδοφόρα συμβόλαια εκμετάλλευσης του λιβυκού πετρελαίου.
Το έγγραφο που έχει η Liberation, αποδεικνύει ότι τέτοιες συμφωνίες οριστικοποιήθηκαν πριν από αρκετούς μήνες. Μάλιστα, όπως διευκρινίζει η εφημερίδα, υπάρχουν συμφωνίες από την 3/4/11, δυο μόλις εβδομάδες μετά την απόφαση Νο1973 του Σ.Α. του ΟΗΕ. Το NTC φαίνεται να απέστειλε επιστολή στον Εμίρη του Κατάρ, ως ενδιάμεσου με τη Γαλλία, όπου σημειώνεται ότι αν η Γαλλία αναγνωρίσει επίσημα το Συμβούλιο, τότε θα της δοθεί το 35% του λιβυκού αργού πετρελαίου. Άρα, ο  πόλεμος της Λιβύης, έγινε βασικά για το Παρίσι!
Αυτή η διπλωματική και ενεργειακή νίκη της Γαλλίας έχει ανησυχήσει την Ιταλία, η οποία συμμετείχε τρίτη και καταϊδρωμένη στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, πίσω από τη Γαλλία και τη Βρετανία. Τώρα, οι Ιταλοί φοβούνται μη τυχόν και μείνουν έξω από το μοίρασμα της πίτας του λιβυκού πετρελαίου.
«Τι θα γίνει λοιπόν με εμάς»; Αναρωτιέται η ιταλική La Stampa.
Και συνεχίζει: «Ο μαϊμού πόλεμος έγινε για χάρη της Γαλλίας, και της Αγγλίας. Άρα ο Σαρκοζί θα δρέψει τους καρπούς της νίκης, οδηγώντας τις προσπάθειες ανοικοδόμησης της χώρας. Η ιταλική παρουσία στη Λιβύη θα μειωθεί… Η χώρα μας είχε πολλά να χάσει από αυτόν τον ψεύτικο πόλεμο, αλλά ακόμη δεν έχασε. Η εταιρία ΕΝΙ είναι ικανή να διαφυλάξει τα συμφέροντά της στη Βεγγάζη. Οι ψευδαισθήσεις συγκυριαρχίας των Γάλλων και των Άγγλων στη Μεσόγειο έχουν αποτύχει πολλές φορές στο παρελθόν. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, αν οι Ευρωπαίοι δεν πάψουν να μαλώνουν για τη λιβυκή πίτα…. Δεν πρέπει να μαλώνουμε, ούτε να μετανιώνουμε που έφυγε ο Καντάφι. Όσοι είναι ικανοί θα πάρουν τις δουλειές. Αυτός θα είναι ο μόνος αποδεκτός ανταγωνισμός μεταξύ των δημοκρατιών της Ευρώπης…».
Από βρετανικής πλευράς, δεν φαίνεται να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Όπως αναφέρει η εφημερίδα Independent: «Όλοι θα πάνε στο Παρίσι, για να δουν τι μπορούν να κερδίσουν». Υπάρχουν συμβόλαια για νερό, για αποκομιδή σκουπιδιών, και κυρίως για πετρέλαιο. Οι ευκαιρίες για τις εταιρίες της Δύσης είναι άπειρες, για αυτό και οι περισσότεροι Λίβυοι και Άραβες, παραμένουν κυνικοί όσον αφορά στην ανθρωπιστική χροιά της πρωτοβουλίας της Δύσης.
Τέλος, στη Γερμανία, η νίκη των αντικαθεστωτικών έχει προκαλέσει αμηχανία στη κυβέρνηση, αφού δεν τους είχε υποστηρίξει. Μάλιστα όλοι δείχνουν το δάχτυλο στον υπουργό Εξωτερικών Guido Westerwelle, σύμφωνα με την Süddeutsche Zeitung.
Μετά τη τελική νίκη του ΝΑΤΟ, ο Westerwelle απέδωσε την επιτυχία της πτώσης του Καντάφι στο διεθνές εμπάργκο εναντίον του, που στήριξε η Γερμανία, και όχι στις αεροπορικές επιδρομές και στους αντάρτες, που δεν στήριξε. Αν και άλλαξε κάπως τις θέσεις του μετά από πιέσεις της καγκελαρίου, τώρα βλέπει να απομονώνεται από τους υπόλοιπους πολιτικούς, άσχετα με τις θέσεις που είχε ο καθένας απ αυτούς απέναντι στη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ.
Από τότε που έπεσε ο Καντάφι, όλα έχουν αλλάξει. «Όλοι πλέον σέβονται το ΝΑΤΟ. Και υπάρχει μια ανακούφιση με τη πτώση του δικτάτορα, που δίνει στήριξη σε έναν πόλεμο, ο οποίος όμως, ποτέ δεν είχε ως σκοπό του τη πτώση του Καντάφι».

Presseurop
http://www.presseurop.eu/en/content/article/905011-libya-after-war-oil-scramble
Απόδοση:S.A

Face control από τον αστυνόμο Facebook;

http://meapopsi.wordpress.com/2011/09/02/face-control-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF-facebook/

http://wp.me/pV3ZJ-1G0

Το καλοκαίρι (αρχές Αυγούστου) το Facebook «αποφάσισε» να απενεργοποιήσει τον λογαριασμό μου (και φυσικά και της σελίδας του blog εκεί).
Όπως είναι φυσικό, έστειλα ερώτημα στην ομάδα διαχείρισης για να με ενημερώσουν για το λόγο που απενεργοποιήθηκε ο λογαριασμός. Να σημειώσω ότι δεν πρόκειται για απενεργοποίηση που έγινε μετά από αναφορές σε μένα γιατί σε τέτοια περίπτωση το λένε αμέσως και δεν ζητούν άλλα στοιχεία.
Η απάντησή τους με ξάφνιασε, αλλά περισσότερο με προβλημάτισε για να μην πω ότι με εξόργισε.
Δείτε τι μου απάντησαν (το επισυνάπτω από το mail που πήρα και πιο κάτω μεταφρασμένο):
Hi,
At this time, we can’t verify the ownership of this account. Please reply to this email and attach a digital image of your government-issued identification. We will permanently delete our record of this digital image from our servers once we use it to confirm your identity.
The ID you attach:
- Must be government-issued (ex: passport, driver’s license)
– Must be in color
– Must clearly show your full name, date of birth, and photo
If possible, please save this file as a JPEG. Black out any personal information (ex: address, license number) that we don’t need to confirm your identity.
Note that we need you to send an appropriate ID before we can take any action on your account. Sorry for the inconvenience.
Thanks,
….. ΟΝΟΜΑ
User Operations
Facebook
 Μεταφρασμένο:
 Γεια σας,
Αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε να επαληθεύσουμε την κυριότητα του λογαριασμού αυτού. Απαντήστε σε αυτό το μήνυμα και επισυνάψτε μια ψηφιακή εικόνα που εκδίδεται από την κυβέρνηση-ταυτότητας σας. Εμείς θα διαγράψουμε μόνιμα την καταχώρησή μας (record) αυτής της ψηφιακής εικόνας από τους διακομιστές μας μόλις το χρησιμοποιήσουμε για να επιβεβαιώσουμε την ταυτότητά σας.
Το ID που θα επισυνάψετε:
- Πρέπει να εκδίδονται από την κυβέρνηση (π.χ. διαβατήριο, άδεια οδήγησης)
– Πρέπει να είναι έγχρωμο
– Πρέπει να φέρει σαφώς το ονοματεπώνυμό σας, την ημερομηνία γέννησης και φωτογραφία
Εάν είναι δυνατόν, μπορείτε να αποθηκεύσετε αυτό το αρχείο ως JPEG. Μαυρίστε οποιεσδήποτε προσωπικές πληροφορίες (π.χ. διεύθυνση, αριθμός άδειας) που δεν χρειαζόμαστε για επιβεβαίωση της ταυτότητάς σας.
Σημειώστε ότι χρειαζόμαστε να αποστείλετε το κατάλληλο αναγνωριστικό για να μπορέσουμε να προβούμε σε οποιαδήποτε ενέργεια στο λογαριασμό σας. Λυπούμαστε για την ταλαιπωρία.
Ευχαριστούμε,
….. ΟΝΟΜΑ
User Operations (Λειτουργίες χρηστών)
Facebook
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΣΤΕΙΛΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΚΕΙΜΕΝΟ (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ)

To: The Facebook Team
Subject: Re: My Personal Profile was Disabled
I still waiting to inform me why my account has been disabled. Did I violate the rules of using Facebook?
Please inform me because I really can’t understand what’s going wrong and my account is disabled.
Thanks in advanced!
Μεταφρασμένο:
Ακόμα περιμένω να με ενημερώσετε γιατί ο λογαριασμός μου έχει απενεργοποιηθεί. Μήπως παραβίασα τους κανόνες της χρήσης του Facebook;
Παρακαλώ να με ενημερώσετε γιατί πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημα και ο λογαριασμός μου έχει απενεργοποιηθεί.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ):
Hi,
We need to verify your identity before we can grant you access to this account.
If you do not have a government-issued photo ID, please reply to this email and attach copies of at least TWO documents that are from a respected institution (for example: business, school) and combined show your full name, birthday, and picture.
We encourage you to cover any personal information (for example: address, license number) that we don’t need to confirm your identity.
Some examples of acceptable documents include:
- School or work ID
– Library card
– Utility bill
– Credit card (with the number blacked out)
– Birth certificate
If possible, please save this file as a JPEG. Once we receive a clear image of your identification, we will reevaluate the status of your account and permanently delete your attached identification document from our servers.
Please note that we will be unable to process your request unless you send in proper identification.
Thanks,
……ΟΝΟΜΑ
User Operations
Facebook
Μεταφρασμένο:
 Γεια σας,
Πρέπει να επιβεβαιώσετε την ταυτότητά σας για να μπορέσουμε να να σας δώσουμε πρόσβαση σε αυτόν το λογαριασμό.
Εάν δεν έχετε ταυτότητα με φωτογραφία που εκδίδεται από την κυβέρνηση, απαντήστε σε αυτό το e-mail και επισυνάψτε αντίγραφα τουλάχιστον ΔΥΟ έγγράφων που προέρχονται από έναν σεβαστό φορέα (για παράδειγμα: τις επιχειρήσεις, το σχολείο) και σε συνδυασμό δείχνουν το πλήρες όνομά σας, τα γενέθλια, και εικόνα .
Σας παροτρύνουμε να καλύψετε οποιεσδήποτε προσωπικές πληροφορίες (για παράδειγμα: διεύθυνση, τον αριθμό της άδειας) που δεν χρειαζόμαστε για επιβεβαίωση της ταυτότητάς σας.
Μερικά παραδείγματα των αποδεκτών εγγράφων περιλαμβάνονται:
- ID σχολείο ή την εργασία
– Κάρτα Βιβλιοθήκης
– Λογαριασμός Επιχείρησης Κοινής Ωφελείας
– Πιστωτική κάρτα (με τον αριθμό σκοτεινό χρώμα)
– Πιστοποιητικό γέννησης
Εάν είναι δυνατόν, μπορείτε να αποθηκεύσετε αυτό το αρχείο ως JPEG. Μόλις λάβουμε μια σαφή εικόνα της ταυτότητας σας, θα αξιολογήσουμε εκ νέου την κατάσταση του λογαριασμού σας και θα διαγράψουμε οριστικά από τους διακομιστές μας το συνημμένο έγγραφο για αναγνώριση σας.
Παρακαλώ σημειώστε ότι δεν θα μπορέσουμε να επεξεργαστούμε το αίτημά σας εκτός εάν αποστείλετε το ορθό πιστοποιητικό ταυτοποίησης.
Ευχαριστούμε,
 ….. ΟΝΟΜΑ
User Operations (Λειτουργίες χρηστών)
Facebook
Τι είναι όλα αυτά; Έχουν σχέση με τη «δημοκρατία» της κοινωνικής δικτύωσης; Από πού κι ως πού το Facebook ανέλαβε το ρόλο του αστυνόμου και απαιτεί ταυτότητες και άλλα κρατικά έγγραφα για να επαληθεύσει την ταυτότητα των χρηστών του;
Και πού είναι η προσωπική μας ασφάλεια; Ποιος είναι ο διαχειριστής που απάντησε στο mail, ο οποίος εμφανίζει μόνο το μικρό του όνομα αλλά απαιτεί τα πλήρη στοιχεία μου; Και αν είναι όλα αυτά σωστά, τότε θα έπρεπε κατά τη δημιουργία ενός λογαριασμού στο Facebook να στέλνουμε αυτά που μου ζήτησαν και να απαγορεύουν να χρησιμοποιούμε ψευδώνυμα. Ο λογαριασμός είχε δημιουργηθεί πριν από δυο χρόνια χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Να επισημάνω επίσης ότι δεν είχα δημιουργήσει ποτέ δεύτερο προφίλ, κάτι που δεν συμβαίνει με όλους τους χρήστες στο Facebook (πολλαπλοί λογαριασμοί).
Κάτι δεν πάει καλά με όλη την ιστορία, η οποία σίγουρα θα έχει συμβεί και σε πολλούς από σας. Από την άλλη, τι θα κερδίσει η διαχείριση του Facebook από ένα αντίγραφο κρατικού εγγράφου ΧΩΡΙΣ τον αριθμό (πχ της ταυτότητας); Πώς είναι δυνατόν να κάνει διασταύρωση ότι εγώ είμαι και όχι κάποιος άλλος τη στιγμή που η φωτογραφία μου δεν είναι γνωστή σε κανέναν στο Facebook και τον μοναδικό αριθμό ταυτότητας για έλεγχο … μου ζητάει να τον σβήσω; Γιατί τα ζητάει λοιπόν;
Είναι δεδομένο ότι κανένα στοιχείο από αυτά που μου ζήτησαν δεν θα στείλω (ελπίζω κι εσείς να μην στείλατε προσωπικά σας δεδομένα σε ανάλογες περιπτώσεις).
Άλλη μια ωραία απόδειξη της λεγόμενης ελεύθερης διακίνησης ιδεών στα πλαίσια της «δημοκρατίας» στο διαδίκτυο από τη μια και της περίφημης «κοινωνικής δικτύωσης» από την άλλη …. αρκεί βέβαια να μας πεις ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ. 
Για μένα λογικοφανής εξήγηση δεν υπάρχει…. Εκτός αν από facebook μετονομάστηκε σε face control.

Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό” είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης (επετειακό)

http://olympia.gr/2011/09/03/1-249/

Το ΠαΣοΚ δεν συστάθηκε, τότε στην δεκαετία του 1970, για να κάνει όσα επαγγέλθηκε, αλλά για ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙ. Το ΠαΣοΚ συστάθηκε για να εγκλωβίσει τις ελπίδες του λαού για ένα καλύτερο αύριο και να τις ξεφουσκώσει. Και σαν ανάχωμα των λαϊκών διεκδικήσεων.
Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό” είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης.
Η χώρα έβγαινε από μια δικτατορία, της οποίας είχε προηγηθεί ένα απίστευτο κοινοβουλευτικό καρναβάλι, και μια εθνική καταστροφή στην Κύπρο. Και μόλις είχε ξεφορτωθεί την επικυριαρχία της μοναρχίας.
Ηταν χρόνια μεγάλης ελπίδας και αισιοδοξίας. Και φυσικά ήταν χρόνια λαϊκών απαιτήσεων. Ηταν η συνέχιση των λαϊκών απαιτήσεων της δεκαετίας του 1960 και των οποίων απαιτήσεων έγινε προσπάθεια να ανακοπούν με κοινοβουλευτικό τρόπο και τελικά με στρατιωτική δικτατορία. Και πάντα τις λαϊκές απαιτήσεις και τα λαϊκά αιτήματα κάποιοι τα βαφτίζουν αριστερά (δεν ξέρουν και πως αλλιώς ίσως να τα ονομάσουν). Ισως γιατί τους βολεύει, ίσως γιατί ποιος ξέρει…
Και φυσικά εμφανίζονται και “αριστερές” πολιτικές οργανώσεις για να “εκφράσουν” αυτά τα αιτήματα, ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ.
Αυτό έγινε με το ΠαΣοΚ. Προσωπικά τουλάχιστον, 20 ετών τότε το 1980, αυτό πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως έγινε. Αυτός ήταν και αυτός συνέχισε να είναι ο ρόλος της ηγεσίας του ΠαΣοΚ. (Οχι φυσικά του απλού λαϊκού ανθρώπου που πίστεψε στο ΠαΣοΚ και που αργότερα διεφθάρη κιόλας από την πολιτική του).
Αλλά τουλάχιστον μέχρι και την μεσαία ομάδα στελεχών του ΠαΣοΚ γρήγορα ΟΛΟΙ τους κατάλαβαν, πως η “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο” είναι λόγια. Και δεν πρόκειται να γίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Οπως και δεν έγινε τίποτε, εκτός από επουσιώδη ζητήματα.
Ετσι η χώρα συνέχισε

• σαν αμερικανικό προτεκτοράτο
• σαν ευρωπαϊκή αποικία καταναλωτής των ευρωπαϊκών προϊόντων
• χωρίς δική της αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη και χωρις “απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας” (“Διακήρυξη”)
• χωρίς την υπεσχημένη “κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του” που λέει η “Διακήρυξη”
• χωρίς την απλή αναλογική που υπόσχεται το “Συμβόλαιο”
• χωρίς το υπεσχημένο δημοψήφισμα για παραμονή στην ΕΟΚ (“Συμβόλαιο”) αλλά με Μάαστριχτ, και Λισαβώνες και Σένγκεν
• χωρίς αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, αλλά με SEEBRIG, NRF και HELBROC και αποστολές στρατευμάτων στα πέρατα του κόσμου
• χωρίς “τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους, δηλαδή με την αυτοδιαχείρηση ” (“Διακήρυξη”), φρασεολογία που ξεπερνάει ακόμα και τα κομμουνιστικά κόμματα και αγγίζει τον αναρχικό χώρο (εκτός κι αν το ΠαΣοΚ ως λαϊκή αυτοδιαχείριση τον παμφάγο κομματικό συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ).
• χωρίς την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που υπόσχεται η “Διακήρυξη”
• χωρίς κατάργηση των εισιτηρίων εξετάσεων στα πανεπιστήμια (“Συμβόλαιο”)
• χωρίς “ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής” (“Διακήρυξη”), αλλά με επέκταση του κομματικού ελέγχου στις ενώσεις γεωργικών συνεταιρισμών, το κλείσιμο των εργοστασίων και την αυτονόμηση της ΑΤΕ από την αγροτιά
• ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ χωρίς “δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν” (“Διακήρυξη”)

Κείμενα σαν τη “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο” θα χρησιμεύσουν στους ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ δικαστές και εισαγγελείς του δημοκρατικού μέλλοντος που έρχεται με γρήγορο βήμα.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Καλή δύναμη σε όλους αύριο στο Σύνταγμα

Η μεγάλη επιστροφή

http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=7386

Η Ελλάδα και η «ευρωπαϊκή ενοποίηση»... - Του Σταύρου Δ. Μαυρουδέα

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/09/blog-post_9013.html

Η στάση απέναντι στην ΕΟΚ (παλιότερα) και στην ΕΕ (σήμερα) αποτελεί κυριολεκτικά την διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δυνάμεων που περιορίζονται στα όρια της αστικής στρατηγικής και αυτών που επιδιώκουν να την ανατρέψουν. Το κριτήριο αυτό έχει σημαδέψει όλη την μεταπολιτευτική περίοδο και σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.

Η λεγόμενη «ευρωπαϊκή ενοποίηση» – ή ακριβέστερα η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού μπλοκ – αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα αλλά και βολονταριστικά μεταπολεμικά εγχειρήματα του καπιταλισμού. Ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο, με αμερικανικές ευλογίες, για να αντιμετωπίσει τον ...

ανατολικό κίνδυνο και ταυτόχρονα να δεσμεύσει την απαραίτητη γερμανική ανασυγκρότηση έτσι ώστε να μην ξεφύγει σε μία τρίτη (μετά από αυτές των δύο παγκ. πολέμων) διεκδίκηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Άρχισε από ένα πυρήνα αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών αλλά μετά από διαδοχικές διευρύνσεις κατέληξε να συμπεριλάβει και μία σειρά λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες. Με αυτή την έννοια η «ευρωπαϊκή ενοποίηση» δεν αποτέλεσε ποτέ το κοινό σπίτι των λαών της Ευρώπης – αντίθετα με ότι εκ του πονηρού διάφορες «αριστερές» απόψεις πρόβαλλαν – και ούτε φυσικά μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι τέτοιο.

Από τον ίδιο τον γονότυπο της είναι μία λυκοσυμμαχία μεταξύ κρατών και των εθνικών κεφαλαίων τους (που όσο και εάν διαχύθηκαν και αλληλοδιαπλέχθηκαν ποτέ δεν έχασαν την εθνική βάση τους, όπως περίτρανα αποδεικνύει η σημερινή συγκυρία). Η λυκοσυμμαχία αυτή στοχεύει να αντιμετωπίσει άλλους ιμπεριαλισμούς και να εκμεταλλευθεί άλλες χώρες. Όσο υποχωρούσε ο ανατολικός κίνδυνος, με καθοριστική στιγμή την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ μετά το 1989, τόσο οι αυτοτελείς φιλοδοξίες ιδιαίτερα της Γερμανίας άρχισαν να αυτονομούνται από τις αμερικανικές επιταγές. Έτσι σταδιακά η «ευρωπαϊκή ενοποίηση» απέκτησε την σημερινή δομή και χαρακτήρα της. Δηλαδή, πρώτον, συγκροτήθηκε στο ένα από τους τρεις μεταπολεμικούς πυλώνες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία αποτελούσαν τους άλλους δύο) και άρχισε να διεκδικεί μερίδια ισχύος από τους άλλους. Δεύτερον, εκτός από την ιμπεριαλιστική οικονομική εκμετάλλευση άλλων χωρών, δημιούργησε και στο εσωτερικό της σχέσεις ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης καθώς απέκτησε μία πυραμιδοειδή δομή όπου οι χώρες των ανώτερων βαθμίδων εκμεταλλεύονταν τις υπόλοιπες αλλά και όλες μαζί εκμεταλλεύονταν (φυσικά με διαφορετικούς τρόπους και βαθμούς) άλλες χώρες. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε με την Κοινή Αγορά και αναβαθμίσθηκε δραστικά με την ΟΝΕ.

Έχει εύστοχα χαρακτηρισθεί ως μία νέο-μερκαντιλιστική δομή όπου τα εμπορικά πλεονάσματα των ηγεμονικών χωρών αντιστοιχούν εν πολλοίς στα εμπορικά ελλείμματα των περιφερειακών χωρών της «ενοποίησης». Όμως όλο αυτό το εγχείρημα έχει σοβαρότατα δομικά προβλήματα, που τα περισσότερα πηγάζουν από δύο συναφή στοιχεία: (α) επιδιώκει να ενώσει σε μία υπερεθνική πολιτική δομή χώρες οι οποίες γεννήθηκαν με βάση το έθνος-κράτος και που οι περισσότερες από αυτές είχαν ή/και έχουν ισχυρούς αυτοτελείς ιμπεριαλιστικούς ρόλους και (β) οι οικονομίες των χωρών-μελών διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους (δηλαδή έχουν άνισα επίπεδα ανάπτυξης). Η σημερινή οικονομική κρίση – η πρώτη μεγάλη κρίση του 21ου αιώνα, η οποία δεν είναι μία απλή χρηματοπιστωτική κρίση (όπως διατείνονται οι επίσημες θεωρίες αλλά και οι ριζοσπαστικές θεωρίες περί χρηματιστικοποίησης) αλλά μία κρίση της πραγματικής καπιταλιστικής οικονομίας (βλέπε Μαυρουδέας (2009, 2011)) – έρχεται και οξύνει όλα αυτά τα προβλήματα και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας.

Ο ελληνικός καπιταλισμός προσχωρώντας στην λυκοσυμμαχία αυτή έβαζε ουσιαστικά ένα στοίχημα προσδοκώντας οφέλη αλλά και αναλαμβάνοντας κινδύνους. Κατ’ αρχήν, διασφάλισε το σύστημα στην επικίνδυνη πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο. Επιπλέον, διευκολύνθηκαν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για την αντιμετώπιση της δομικής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 1973 (βλέπε Μαυρουδέας (2010, 2011)). Τέλος, και σημαντικότερο, προσδοκάται η αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού από δεύτερης γενιάς, μεσαίου βεληνεκούς καπιταλισμού με περιορισμένες ικανότητες ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης άλλων χωρών σε εταίρο ενός από τα βασικά παγκόσμια ιμπεριαλιστικά μπλοκ. Δείγματα του τελευταίου δόθηκαν ιδιαίτερα με τις αυξημένες δυνατότητες ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης των γειτονικών Βαλκανικών χωρών όλο το προηγούμενο διάστημα.

Όμως και οι κίνδυνοι είναι αξιοσημείωτοι. Το άνοιγμα της οικονομίας και ο ανταγωνισμός με τα πιο αναπτυγμένα δυτικο-ευρωπαϊκά κεφάλαια υποβάθμισε τα ελληνικά σε «φτωχούς συγγενείς». Επιπρόσθετα, η εκχώρηση πολιτικών και οικονομικών εξουσιών στα κέντρα της ΕΕ, που υπηρετούν τον ηγεμονικό δυτικο-ευρωπαϊκό πυρήνα της, περιόρισαν την ελευθερία του ελληνικού κεφαλαίου και υπήγαγαν τα συμφέροντα του σε αυτά των πρώτων. Τέλος, και σημαντικότερο, η σημερινή κρίση και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών θέτει εν κινδύνω την τρίτη προσδοκία, που αποτελεί και τον βασικό στρατηγικό στόχο του ελληνικού κεφαλαίου. Η σημερινή ελληνική κρίση και ο κίνδυνος χρεοκοπίας δεν είναι αποτέλεσμα της αβελτηρίας και της διαφθοράς των ελλήνων αλλά είναι μια βαθειά δίδυμη κρίση. Αποτελεί τον συνδυασμό (α) της δομικής κρίσης του καπιταλισμού (όπως αυτή εκδηλώνονται τόσο διεθνώς όσο και εθνικά) με (β) τα ιδιαίτερα ελληνικά διαρθρωτικά προβλήματα που το μεγαλύτερο μέρος τους προκύπτει ακριβώς από την συμμετοχή του ελληνικού καπιταλισμού στην ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική ενοποίηση (βλέπε Μαυρουδέας (2010, 2011).

Το ξέσπασμα της σημερινής παγκόσμιας κρίσης όξυνε τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των βασικών πόλων του διεθνούς συστήματος για το ποιος θα ισχυροποιηθεί μεταφέροντας δικά του βάρη σε άλλους πόλους και φυσικά σε πιο αδύναμες χώρες. Όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες προσέφυγαν μαζικά σε κρατικά προγράμματα για την στήριξη του κεφαλαίου με συνέπεια τα δημοσιονομικά ελλείμματα να εκτιναχθούν στα ύψη. Για να καλυφθεί το κόστος αυτών των προγραμμάτων χρειάζονται ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης, πράγμα απίθανο καθώς η κρίση της πραγματικής οικονομίας όχι μόνο δεν φεύγει αλλά βαθαίνει. Εναλλακτικά, πρέπει να φορτωθούν άλλοι ιμπεριαλισμοί και αδύναμες χώρες τα κόστη της κρίσης.

Για τις ηγεμονικές δυνάμεις της ΕΕ η όξυνση της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών βάζει σε κίνδυνο το βασικό όχημα τους για την διεκδίκηση παγκόσμιας ηγεμονίας, το ευρώ και, εν τέλει, αυτή την ίδια την ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική ενοποίηση. Γι’ αυτό εσπευσμένα στήθηκε ένας μηχανισμός εκμετάλλευσης των περιφερειακών χωρών της ΕΕ που μετατρέπονται σε οικονομικά και πολιτικά προτεκτοράτα. Με αστραπιαία ταχύτητα επιβάλλονται αντιλαϊκά μέτρα και αντιδραστικές δομικές αλλαγές που τις βυθίζουν στην ύφεση και στην υπερχρέωση. Η χώρα μας είναι από τα πρώτα θύματα αυτού του βρώμικου παιχνιδιού. Η ελληνική αστική τάξη συναινεί σ’ αυτό αφενός γιατί από την μείωση των εργατικών και λαϊκών εισοδημάτων ωφελείται και η δική της κερδοφορία και αφετέρου γιατί δεν τολμά να αντιταχθεί στους ευρωπαίους ηγεμόνες. Όμως κινδυνεύει ταυτόχρονα από την στρατηγική υποβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού σε χώρα υπό κηδεμονία και την εξαγορά των επιχειρήσεων και των πλουτοπαραγωγικών πόρων της από ξένα κεφάλαια έναντι πενιχρού αντιτίμου.

Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο καπιταλισμός και οι ηγεμονικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μπλέκουν στο ίδιο το δόκανο τους. Η λεγόμενη κρίση χρέους ξεφεύγει από εργαλείο εκμετάλλευσης των αδύναμων χωρών και επιστρέφει να χτυπήσει το κέντρο του συστήματος καθώς η πραγματική βάση της οικονομικής κρίσης (η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου) δεν επιλύεται και οι ηγεμόνες του συστήματος στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου πολλές φορές με τυφλό και κυριολεκτικά αυτοκαταστροφικό τρόπο. Έτσι το ξεζούμισμα των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό της ΕΕ με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, φέρνει στο χείλος του γκρεμού πλέον και βασικές δυνάμεις (όπως την Ιταλία) και βάζει σε κίνδυνο το ίδιο το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό μπλοκ.

Η Αριστερά και η ΕΕ

Φυσικά και έχει μία αξία να δει τι έχει πει και κάνει κάθε χώρος της ελληνικής Αριστεράς σχετικά με το ζήτημα της ΕΟΚ και της ΕΕ. Ιδιαίτερα, είναι σημαντικό να επισημαίνονται οι ευθύνες είτε της ευρώδουλης «Αριστεράς» είτε χώρων που ταλαντεύθηκαν ή και συνεχίζουν να ταλαντεύονται σε σχέση με τη στάση απέναντι της. Όμως το σημαντικότερο σήμερα είναι να δει κανείς – εφόσον αναγνωρίζει ότι η μία από τις δύο βασικές αιτίες της ελληνικής κρίσης είναι η ΕΕ – με ποια πολιτική πρόταση και ποιο πρόγραμμα θα απαντήσει στην κρίση από τη σκοπιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων.

Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαρισθεί είναι ότι η σημερινή κρίση – τόσο στη διεθνή όσο και στην ελληνική διάσταση της – καταδεικνύει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Σε μία περίοδο πλήρους κυριαρχίας του και με το εργατικό κίνημα γονατισμένο ο καπιταλισμός, δέσμιος των εγγενών αντιφάσεων του που εναργέστατα ανέλυσε ο Μαρξ, μπήκε σε μία σοβαρότατη κρίση που, παρά την χρήση των πολυάριθμων και πολυσχιδών εργαλείων διαχείρισης της, αδυνατεί να ξεπεράσει τουλάχιστον με σχετικά ομαλό τρόπο. Πλέον, η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την βάρβαρη υποτίμηση της αξίας της εργασιακής δύναμης αλλά απαιτεί την μαζική καταστροφή κεφαλαίων, δηλαδή να πονέσει σοβαρά και το ίδιο το σύστημα. Η απάντηση της Αριστεράς (ιδιαίτερα της κομμουνιστικής) σ’ αυτό δεν μπορεί να είναι η προσφυγή σε συμμαχίες με χειμαζόμενα τμήματα του κεφαλαίου και του συστήματος για μια δήθεν φιλάνθρωπη μεταρρύθμιση του συστήματος (με ολίγο φραστικό αντικαπιταλισμό για καρύκευμα). Οι διάφορες αντινεοφιλελεύθερες συμμαχίες που στοιχίζονται πίσω από νεο-κεϋνσιανές προτάσεις (δεξιότατες ακόμη και για τα μέτρα του ίδιου του Κέυνς) και επικλήσεις μίας τάχα μου φιλολαϊκής ΕΕ είναι είτε βαθύτατα υποκριτικές είτε εθελοτυφλούν. Η πολιτική Ομπάμα δείχνει τα αδιέξοδα της νεο-κεϋνσιανής και αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Όσο για την μετατροπή της ΕΕ σε Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης (sic!) αυτό πλέον δεν κάνει ούτε για παιδικό παραμύθι.

Η πρόταση της Αριστεράς πρέπει να ξεκινά από την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Όσο και αν αυτό, σε τέτοιες συνθήκες ήττας του εργατικού κινήματος, να ακούγεται εξωπραγματικό είναι η μόνη ιστορικά βάσιμη διέξοδος στο αδιέξοδο που έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα ο καπιταλισμός. Η Αριστερά οφείλει να προβάλει ευθαρσώς το στρατηγικό ζήτημα αυτό και να μην υποκύπτει σε κοντόθωρες οπτικές που βάζουν την τακτική μπροστά από την στρατηγική. Ταυτόχρονα όμως η μετάβαση στο σοσιαλισμό δεν είναι μία στιγμιαία πράξη, μία ηρωική έφοδος αλλά είναι μία διαδικασία με προϋποθέσεις, βήματα και καμπές. Γι’ αυτό δεν αρκεί να επικαλείται κανείς την σοσιαλιστική διέξοδο αλλά πρέπει να δείχνει με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα πως θα πραγματοποιηθεί αυτή. Το μεταβατικό πρόγραμμα είναι η γέφυρα μεταξύ της στρατηγικής και τακτικής με βάση τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, όπως υποδειγματικά έχει δείξει ο Λένιν. Και φυσικά δεν συνιστά κανένα ενδιάμεσο ιστορικό στάδιο, όπως διάφορες παιδαριώδεις αριστερίστικες αντιλήψεις υποστηρίζουν.

Ο βασικός κόμβος ενός τέτοιου μεταβατικού προγράμματος είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ ακριβώς γιατί συμπυκνώνει στη σημερινή συγκυρία (και όχι σε κάποια ιδεατή άλλη) το σύνολο των αντιθέσεων και διαχωρίζει την αστική από την προλεταριακή στρατηγική. Η ελληνική αστική τάξη, παρόλα τα εξόφθαλμα πλέον αδιέξοδα της, είναι δεσμευμένη στην ΕΕ και, παρά και τις δικές της ζημιές, δεν τολμά να αντιπαρατεθεί στους ηγεμόνες της ΕΕ θεωρώντας ότι το κόστος θα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Όσο και εάν μερίδες της διαμαρτύρονται και απαιτούν ακόμη και μία σκληρότερη διαπραγμάτευση, η αποδέσμευση από την ΕΕ αποτελεί την κόκκινη γραμμή που όποιος την διαβεί (πραγματικά και όχι φραστικά και για διαπραγματευτικούς λόγους) είναι αντίπαλος. Μπορεί κάποια στιγμή, αλλά όχι σήμερα, είτε η ελληνική αστική τάξη είτε οι ηγεμονικοί ευρωπαϊκή ιμπεριαλισμοί – αντιπαραθετικά ή συναινετικά – να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο. Και φυσικά το κόστος θα το πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι. Όμως, σήμερα κάτι τέτοιο απαγορεύεται. Εάν, μετά από αδιέξοδα και καταστροφές, η αστική τάξη καταλήξει σ’ αυτήν – αλλά με άλλο μίγμα πολιτικής και επιμερισμού του κόστους – θα είναι από θέσεις πολιτικής και ταξικής αδυναμίας και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

Η Αριστερά οφείλει, σήμερα που είναι «απαγορευμένη», να διατυπώσει την πρόταση της με πληρότητα και σαφήνεια. Η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι προϋπόθεση για την εκκίνηση της διαδικασίας σοσιαλιστικής μετάβασης καθώς στα πλαίσια της αλλά και για την πιο απλή απάλυνση των δεινών των εργαζομένων. Η απλή έξοδος από την ΟΝΕ, αλλά όχι από την ΕΕ, είναι ανεπαρκής και ατελέσφορη. Πρώτον, η ΕΕ δεν θα το επιτρέψει στην παρούσα συγκυρία για ευνόητους λόγους. Όμως και από την σοσιαλιστική σκοπιά αυτό δεν είναι σημαντικό καθώς θα συντηρήσει ψευδαισθήσεις. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι για μία σχετικά μικρή ανοικτή οικονομία σαν την Ελλάδα η ανάκτηση της συναλλαγματικής και εν μέρει της νομισματικής πολιτικής ενώ συνεχίζει να δεσμεύεται από την κοινή αγορά δεν λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Από την άλλη, η προβολή ως κόμβου ενός μεταβατικού προγράμματος της στάσης πληρωμών είναι ακόμη πιο αδιέξοδη γιατί το πρόβλημα του χρέους είναι παράγωγο της οικονομικής κρίσης και όχι η αιτία. Άλλωστε πλέον το ίδιο το κεφάλαιο – με καυγάδες και αντιφάσεις – την έχει θέσει επί τάπητος. Παρόμοια προβλήματα έχουν και διάφορα αμφίβολης πολιτικής και πρακτικής αξίας πυροτεχνήματα (όπως η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου).

Ένα πρόγραμμα για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και την σοσιαλιστική μετάβαση

Η αποδέσμευση από την ΕΕ θα ξαναδώσει στη χώρα αναγκαία εργαλεία οικονομικής πολιτικής (νομισματική, δημοσιονομική, βιομηχανική, εμπορική κλπ.) που έχουν εκχωρηθεί στα κέντρα της ΕΕ. Όμως η πρόταση της Αριστεράς για την αποδέσμευση πρέπει αναγκαία να συμπληρώνεται από:

(1) Την άρνηση του εξωτερικού χρέους που θα απαλλάξει την χώρα από την δαμόκλεια σπάθη του εξωτερικού χρέους. Άλλωστε, όπως έδειξε και η περίπτωση της Αργεντινής, οι περισσότεροι ξένοι δανειστές θα τρέξουν γρήγορα να διαπραγματευθούν την διευθέτηση των χρεών.

(2) Την εισαγωγή ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων έτσι ώστε να αποφευχθεί η φυγή στο εξωτερικό.

(3) Την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος (που ούτως ή άλλως στηρίζεται σκανδαλωδώς από το δημόσιο) έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του και να χρησιμοποιηθεί για την χρηματοδότηση της οικονομίας.

(4) Την δημιουργία ενός πραγματικού συστήματος προοδευτικής φορολογίας έτσι ώστε να τονωθεί η ζήτηση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων και να ενισχυθεί έτσι η οικονομία με το ταυτόχρονο κυνήγι της φοροδιαφυγής και ιδιαίτερα αυτής που καμία κυβέρνηση δεν αγγίζει (των μεγάλων επιχειρήσεων και των ευκατάστατων στρωμάτων) για να εξευρεθούν πόροι για την αναπτυξιακή ενίσχυση της οικονομίας.

(5) Την ελεγχόμενη διολίσθηση της ισοτιμίας του νομίσματος, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η εμπορική ανταγωνιστικότητα σε συνδυασμό με ένα σύστημα ελέγχου των τιμών έτσι ώστε να μην υπάρξουν αδικαιολόγητες πληθωριστικές αυξήσεις ιδιαίτερα στα είδη μαζικής κατανάλωσης. Η πολιτική αυτή θα διευκολύνει επίσης την βιομηχανική και παραγωγική αναγέννηση της οικονομίας.

Το πιο κρίσιμο όμως στοιχείο της πρότασης και το επιστέγασμα ενός τέτοιου προγράμματος είναι η σχεδιασμένη παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας σε σοσιαλιστική βάση (δηλαδή με την κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχο τουλάχιστον των βασικών οικονομικών κλάδων). Όλα τα προηγούμενα μέτρα είναι κυρίως «αμυντικού» χαρακτήρα που διευκολύνουν αλλά δεν επιλύουν από μόνα τους τον πυρήνα του προβλήματος, την οικονομική κρίση. Για να ξαναπάρει μπροστά η ελληνική οικονομία, να ξεπερασθεί η αποβιομηχάνιση και η διάλυση της παραγωγικής δομής και για να αξιοποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι προς όφελος του λαού χρειάζεται ένα συγκροτημένο σχέδιο στόχων και πολιτικών. Καμία ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα επωμισθεί το κόστος και τον κίνδυνο μιας τέτοιας αναδιάρθρωσης, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες οξυμένης ταξικής σύγκρουσης. Μόνο ένα ρεαλιστικό σχέδιο σοσιαλιστικής οικονομικής οικοδόμησης μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Επελέγη ο τρόπος κατάρρευσης των ελληνικών τραπεζών

http://www.antinews.gr/2011/09/02/120193/
Με ένα δρακόντειο νομοσχέδιο που κατέθεσε εσπευσμένα η κυβέρνηση, λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στην οικονομία και την ασφυξία του τραπεζικού συστήματος, επιχειρεί να περισώσει ότι μπορεί και να βάλει χέρι στα εγχώρια golden boys.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα του τραπεζοκτόνου νόμου, τα οποία μπορείτε να δείτε με αρκετές λεπτομέρειες  στο διαδίκτυο, υπάρχει μια λεπτομερής αναφορά στον τρόπο που επελέγη τελικά για την επικείμενη χρεοκοπία των τραπεζών.  Μάλιστα το όλο σχέδιο δείχνει να είναι εμπνευσμένο από την επιτυχή πώληση της Ολυμπιακής επί κυβερνήσεως Ν.Δ.
Ας εξετάσουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:  Υποθέστε ότι έχουμε να κάνουμε με την Fesibank, μια θηριώδη τράπεζα του ιδιωτικού τομέα, με τεράστιο ενεργητικό και ανάλογες καταθέσεις αλλά και θηριώδεις ζημιές που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Αφού διαγνωσθεί οριστικά η κεφαλαιακή της ανεπάρκεια από την ΤΤΕ, πάντα με τη βοήθεια της Blackrock και αφού εξαντληθούν οι διαθέσιμοι μηχανισμοί στήριξης, η αμαρτωλή τράπεζα θα μεταβιβάζει τα υγιή στοιχεία του ενεργητικού της  (συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων αλλά και των ήδη κουρεμένων ομολόγων), σε μια νέα τράπεζα.  Στην Fesibank θα παραμείνουν όλα τα βάρη, (κόκκινα δάνεια, ζημιές, χρέη, πλεονάζον προχωπικό κ.λπ) και θα τίθεται σε εκκαθάριση.  Η νέα τράπεζα θα είναι απόλυτα υγιής και θα στηρίζεται σε κρατικά κεφάλαια από το ΤΧΣ.  Έπειτα από δύο χρόνια, το κράτος θα εκπλειστηριάζει το ποσοστό του, προσδοκώντας και ένα σεβαστό ποσοστό κέρδους.
Αν και στο νομοσχέδιο υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία, όπως η επιτέλους ουσιαστική διασφάλιση των καταθέσεων, μας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και αυτό γιατί ουσιαστικά εξοντώνει με συνοπτικές διαδικασίες ένα άλλοτε κραταιό σύστημα,  που υπήρξε ο βασικός πυλώνας της εθνικής μας οικονομίας, ενώ αφήνει σεβαστές υπόνοιες για δυσάρεστα επακόλουθα (haircut, ανεξέλεγκτη χρεοκοπία).
Η δυσωδία μιας επικείμενης άτακτης χρεοκοπίας αναδύεται ιδιαίτερα έντονη μέσα από το νομοσχέδιο αυτό, καθώς ήταν φανερό ότι το σημαντικότερο βαρίδιο έναντι μιας γενναίας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ήταν ο ξαφνικός θάνατος που αυτή θα επέφερε στις εγχώριες τράπεζες (κάτι το οποίο απεδείχθη περίτρανα κατά τη διάρκεια του roll over).  Με το νόμο αυτό, θα μπορούσε η κυβέρνηση να περικόψει έως και 70 – 80% το χρέος της και ταυτόχρονα να εξυγιάνει τις τράπεζες αλλά και να διασφαλίσει τις καταθέσεις. (Τώρα αν αυτό κοστίσει στη χώρα την έξοδο από την ευρωζώνη, δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε) Η βίαιη διακοπή του τροϊκανού ελέγχου, αλλά και η απόγνωση του κ. Πρωθυπουργού για μια ύστατη ‘’ηρωική’’ πράξη ενόψει ΔΕΘ, ίσως να σχετίζονται με τα παραπάνω.
Το νομοσχέδιο αυτό τέλος, αποτελεί την κυνική ομολογία της κυβέρνησης για την παταγώδη αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής, όπως αυτή εκφράστηκε με οδυνηρό τρόπο μέσω δύο υπουργών και αλλεπάλληλων γκαφών, με βασικό της άξονα την αλόγιστη και παράλογη ενίσχυση ενός κλινικά νεκρού κλάδου της οικονομίας, χωρίς καμία αναπτυξιακή διασφάλιση.
Κακοφωνίξ

“Κράξιμο” στον Πάγκαλο από ζευγάρι που συνελήφθη

http://olympia.gr/2011/09/02/%CE%BA%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B6%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85/

Επίθεση στον Πάγκαλο από άγνωστους

Πρωί πρωί με την αυγούλα έμελλε να βρεθεί γι ακόμα μια φορά στο στόχαστρο…
πολιτών ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βρισκόταν πεζός με κατεύθυνση το γραφείο του ,με την ασφάλειά του στην πλατεία Ομονοίας όταν τον πλησίασε ένα ζευγάρι και αρχισε να τον στολιζει με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Η ασφάλεια του Θεόδωρου Πάγκαλου κάλεσε την αστυνομία και το ζευγάρι, ένας άντρας 26 και μια γυναίκα 24 ετών,συνελήφθησαν.
Στην κατοχή τους βρέθηκαν ένα μαχαίρι και σπρέι πιπεριού και γι αυτό το λόγο κρατούνται. Ακόμα δεν εχει διευκρινηστεί εαν ο Αντιπρόεδρος σκοπεύει να κινηθεί κατά των δύο ατόμων.

Planet – Greece

Τέρενς Κουίκ> Εγώ και το "Κόντρα"... - επιστολή στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι"

http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=7381

Από τον Τέρενς Κουίκ

Aγαπητό "Κουρδιστό Πορτοκάλι"
Στο ΚΟΝΤΡΑ έκανα την 11μηνη προσπάθειά μου με πολύ κόπο.Με μιά χούφτα νέα παιδιά,όχι παραπάνω από 8 συνολικά,που τα περισσότερα στο ξεκίνημα της καριερας τους,δούλεψαν και αυτά πολύ σκληρά,σε ένα ιδιαίτερο απαιτητικό Δελτίο.Πραγματικά αφήνω πίσω ένα δημοσιογραφικό θησαυρό, με τις άπειρες ευχαριστίες μου.
Από κει και πέρα,η ανακοίνωση αισθάνομαι ότι με αδικεί.Δεν θα κάνω άλλο σχόλιο,γιατί στη δική μου επαγγελματική πορεία δεν έδωσα δείγματα αντιπαλότητας ή συγκρουσιακών σχέσεων,που να ξεκινούν από μένα.Ούτε μπήκα στη διαδικασία δημοσίων απαντήσεων,ανταπαντήσεων και αντεγκλήσεων στο όποιο επαγγελματικό μου διαζύγιο,όπως συνέβη και με τον ΑΝΤ1 και με το ΣΤΑΡ.

Εξ άλλου τί να πω όταν όλη η πιάτσα (και κυρίως εκείνοι που έχουν δουλέψει μαζί μου)γνωρίζουν ότι απέχω πολύ μακρυά από μεθόδους σαν κι αν αυτές που μου αποδίδονται. 

Τέλος,πάντων.Ότι συνέβη,συνέβη. Κρατώ τις πολλές καλές στιγμές μου στο ΚΟΝΤΡΑ και πετάω τις ελάχιστες (αλλά πολύ σοβαρές) δυσάρεστες στιγμές του τελευταίου καιρού.Υπερασπίστηκα την αξιοπρέπειά μου και την επαγγελματική μου ιστορία και γιαυτό με δύο επιστολές μου στην ιδιοκτησία,από τις 25 Αυγούστου,δήλωσα την αποχώρησή μου.

Στην μία,μάλιστα,διατύπωσα με κάθε ειλικρίνεια τις ευχαριστίες μου που επί 11 μήνες διαμόρφωνα από πλευράς ρεπορτάζ και σχολίων μου το Κεντρικό Δελτίο του ΚΟΝΤΡΑ χωρίς την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ εργοδοτική παρέμβαση.Μιά απόλυτη ελευθερία λόγου και επιλογών θεμάτων την οποία οφείλω να προσθέσω ότι είχα και στις εποχές του ΑΝΤ1 και στις πρωϊνές εκπομπές του ΣΤΑΡ και του ΑΛΤΕΡ και στον BlueSky και στην πρωϊνή ραδιοφωνική εκπομπή της ΝΕΤ 105,8 που παρουσίαζα με την Κατερίνα Σερέτη τη διετία 2008-10 και που φυσικά έχω και στην αρθρογραφία μου στο περιοδικό "Επίκαιρα",με το οποίο συνεργάζομαι τους τελευταίους τέσσερις μήνες.

Βλέπετε,όσο περνάει ο καιρός και φορτώνομαι χρόνια επαγγελματικά και βιολογικά στη πλάτη μου,δύσκολα μπορώ να καλουπωθώ στις όποιες εργοδοτικές απαιτήσεις από πλευράς "γραμμής",απαγορεύσεων,υπαγορεύσεων κλπ.Αν και εδώ που τα λέμε,ακόμα πιό δύσκολα και οι εργοδότες θα αναλάμβαναν τέτοιες...πρωτοβουλίες!

Αλλά,εν πάση περιπτώσει,στο ΚΟΝΤΡΑ δεν υπήρχε καν τέτοια σκέψη ή πρόθεση από πλευράς ιδιοκτησίας.Τουλάχιστον όσο ήμουνα εγώ εκεί.Και αυτό το εκτιμώ απεριόριστα.

Είναι σαφές ότι τον τελευταίο καιρό είχε γίνει δύσκολη η συνεργασία μου με τον Τάσο Παπαδόπουλο.Είναι επίσης σαφές ότι αυτό ήταν και η αιτία που οδηγήθηκα στην έξοδο του καναλιού.

Οι όποιες διαφορές,όμως,δεν με εμποδίζουν να του ευχηθώ καλή επιτυχία στη συνέχεια της δύσκολης προσπάθειάς του.

Εξ άλλου 40 χρόνια φιλίας μαζί του,ας έχουν πλέον την επιλογή μόνο της φιλίας και όχι της συνεργασίας.

Από δω και μπρος,δεν ξέρω ακριβώς και πότε, τί θα κάνω.Προς το παρόν θέλω να ξεκουραστώ δίπλα στην οικογένειά μου γεμίζοντας τις μπαταρίες μου και κρατάω τις ακροτελεύτιες ευχές της ανακοίνωσης του ΚΟΝΤΡΑ,οι οποίες και θέλω να ελπίζω ότι,αυτές τουλάχιστον,είναι ειλικρινείς.

Και πάλι ευχαριστώ για τη φιλοξενεία,

Με εκτίμηση

Τέρενς Κουίκ

Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου: Mε γκολάρα Νίνη άλωσε το Ισραήλ!

http://www.sport-fm.gr/article/498297

Τώρα, ναι!

Μπορούμε, όχι μόνο να το πούμε, αλλά και να το… φωνάξουμε:

«Πολωνία, Ουκρανία… ερχόμαστε»!

Με γκολάρα του Νίνη στο 60', η Εθνική μας ομάδα επικράτησε 1-0 του Ισραήλ στο Τελ Αβίβ και πλέον, είναι (μόνο) στο χέρι της η πρόκριση στο EURO 2012!

Στη χειρότερη περίπτωση, η Ελλάδα -που είναι πρώτη στον 6ο όμιλο, πλέον, με 17 βαθμούς, τέσσερις περισσότερους από τους Ισραηλινούς και την Κροατία, που αγωνίζεται το βράδυ στη Μάλτα- θα είναι δεύτερη, αλλά… η κορυφή της ανήκει!



Δείτε σε περιγραφή Γιώργου Χελάκη για τον NovaΣΠΟΡ FM 94,6 το γκολ της νίκης.



Η βαθμολογία του 6ου ομίλου (σε παρένθεση, ο αριθμός των ματς που έχουν δώσει)

ΕΛΛΑΔΑ 17 (7)
Κροατία 13 (6)
Ισραήλ 13 (8)
Γεωργία 9 (7)
Λετονία 4 (6)
Μάλτα 0 (6)

Η επόμενη αγωνιστική (6/9)

Κροατία-Ισραήλ
Μάλτα-Γεωργία
Λετονία-Ελλάδα



Το Ισραήλ μπήκε -λίγο- πιο δυνατά στο ματς, εκμεταλλευόμενο την απίθανη ατμόσφαιρα στο «Μπλούμφιλντ», αλλά από το 18' και μετά, μόνο οι διεθνείς μας υπήρχαν στον αγωνιστικό χώρο! Για δύο λεπτά, μέχρι το 20', οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος έπιασαν… τρελό ρυθμό, διάστημα που αρκούσε για να αποδιοργανώσει τους Ισραηλινούς.

Όπως πήγαινε το ματς, φαινόταν πως ήταν θέμα χρόνου η πρώτη μεγάλη φάση για την Ελλάδα. Στο 24', λοιπόν, ο Σαλπιγγίδης, έπειτα από γύρισμα του Τοροσίδη, πλάσαρε, ο Αουάτ, όμως, με υπερένταση, κατάφερε να μπλοκάρει.

Οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να αντιδράσουν, ωστόσο, έβρισκαν συνεχώς, παντού, μπροστά τους… τους Παπαδόπουλους (Αβραάμ και Κυριάκο)! Εξαιρετικός, στο ντεμπούτο του, ο Ζαραδούκας, που… εξαφάνισε κοτζάμ Μπεναγιούν! Γενικά, η αμυντική λειτουργία της Εθνικής ήταν για σεμινάριο (όπως πάντα), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιθετικά δεν τα πήγαμε καλά. Το αντίθετο!

Στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου χάθηκαν άλλες δύο ευκαιρίες για να ανοίξουμε το σκορ, αλλά όλα έδειχναν πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σύντομα.

Οι Ισραηλινοί μπήκαν -όπως και στο πρώτο- πιο δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο και… άγχωσαν, κάπως, τους διεθνείς μας. Αφού πέρασε, όμως, το πρώτο πεντάλεπτο της επανάληψης, άμυνα και μεσαία γραμμή… (ξανα)συντονίστηκαν, με αποτέλεσμα η Εθνική να γίνει και πάλι -όπως και στο πρώτο ημίχρονο- απειλητική. Τοροσίδης και Σαμαράς συνέχισαν να είναι ορεξάτοι, ενώ ο Μάκος ήταν εξαιρετικός στη μεσαία γραμμή, αντικαθιστώντας επάξια τον Καφέ, που είχε τραυματιστεί και περάσει εκτός στο 42'.

Ο επιθετικός… οίστρος των ποδοσφαιριστών του Φερνάντο Σάντος «καρποφόρησε», επιτέλους, στο 60', όταν ο Σωτήρης Νίνης, αφού «χόρεψε» δύο αμυντικούς, με φοβερό σουτ, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει, Αουάτ (0-1).

Στη συνέχεια, το Ισραήλ προσπάθησε να απαντήσει και πάλι, όμως, τα έβρισκε σκούρα απέναντι στην ελληνική άμυνα.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στη λήξη του αγώνα, που βρήκε την Εθνική μας ομάδας θριαμβεύτρια στο Τελ Αβίβ και… με το ένα πόδι στο EURO 2012.

• Στο παιχνίδι με τη Λετονία, την Τρίτη (στις 21:30), δεν θα αγωνιστούν οι Κατσουράνης και Τοροσίδης, καθώς συμπλήρωσαν κάρτες.

Το φιλμ του αγώνα.



Ισραήλ (Λουίς Φερναντές): Αουάτ, Σπούνγκιν, Μπεν Χαΐμ, Γκέρσον, Καγιάλ, Αλμόγκ Κοέν (61' Νάτσο), Ραφαέλοφ, Σέχτερ (55' Νταμάρι), Μπεναγιούν, Ζάχαβι (54' Χέμεντ), Μπεν Χαρούς

Στον πάγκο: Χαΐμοφ, Νάτσο, Μπουζάγκλο, Γκολάσα, Ταμίρ

Ελλάδα (Φερνάντο Σάντος): Σηφάκης, Κ. Παπαδόπουλος, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Τοροσίδης, Ζαραδούκας, Κατσουράνης, Καφές (42' Μάκος), Καραγκούνης, Νίνης (78' Φετφατζίδης), Σαμαράς, Σαλπιγγίδης (83' Μανιάτης)

Στον πάγκο: Τζόρβας, Πέτσος, Λυμπερόπουλος, Βύντρα

Διαιτητής: Κρεγκ Αλεξάντερ Τόμσον (Σκωτία)
Α' Βοηθός: Φράνσις Άντριους (Σκωτία)
Β' Βοηθός: Άλασντερ Ρος (Σκωτία)
4ος Διαιτητής: Στίβεν ΜακΛιν (Σκωτία)

Γήπεδο: «Μπλούμφιλντ»

Νίκος Ράλλης

Οι έμποροι των εθνών...

http://kostasxan.blogspot.com/2011/09/blog-post_1340.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!%29

Βιασμός Νο 6... Καλό κουράγκιο!

Οι εμπόροι ήρθαν. Με τους φακέλους τους, το βλοσυρό ύφος και τη συνταγή...

Ηρθαν να πουλήσουν χρήμα. Την 6η δόση.

Χρήμα πουλούν... Ανθρώπους και Πατρίδα αγοράζουν.

Τρόϊκα και κυβέρνηση άρχισαν τα... προκαταρκτικά για τον επικείμενο 6ο Βιασμό.

Καθηγητάδες, δημοσιογράφοι, και υπουργεύοντες καρεκλοκένταυροι άρχισαν να μοιράζουν... βαζελίνη.

Σύσσωμοι όλοι διατυπώνουν "απόψεις", μεταδίδουν "πληροφορίες" και διαρροές.

Λίγες, σου λέει, οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Αρα... "λογική" και απαραίτητη η κατάργηση των κλαδικών!

Τα έσοδα δεν αυξήθηκαν στο σχεδιαζόμενο και επιθυμητό ύψος.

Αρα, "λογική" και αναμενόμενη μιά νέα αύξηση φόρων!

Οι δημόσιες δαπάνες υστερούν των στόχων. Αρα, "λογική" και αναμενόμενη η μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων!

"Λογική" και αναμενόμενη η... θεσμοθέτηση Απολύσεων!

- Οι Διάκονοι του πατριωτισμού... ακονίζουν τα τσουτσούνια τους.

Καταπίνουν τα βιάγκρα του νεοφιλελευθερισμού... να ενισχύσουν τον "οργανισμό" τους... να αποδώσουν ικανοποιητικά στη διάρκεια του νέου Βιασμού... μη τυχόν και οι Ξένοι Συνεταίροι τους, τούς θεωρήσουν...ανίκανους ή μειωμένης απόδοσης!

Ξετυλίγουν τη φαντασία τους για να πετύχουν την... ενεργή συμμετοχή των θυμάτων τους στη διαδικασία Βιασμού... υποσχόμενοι πως, αν στηθούμε καλά στο Βιασμό (εφαρμόσουμε μεσοπρόθεσμο και σιωπήσουμε στο Ξεπούλημα)... μέσα σε λίγα χρόνια θα ανήκουμε στις 30 πλουσιότερες χώρες (Εφιάλτης-Γιωργάκης, στη χτεσινή συνάντηση - παραμύθι με τα λαμόγια των "κοινωνικων εταίρων").

Φρεσκάρουν τα γνωστά βάρβαρα "σοσιαλιστικά" τους επιχειρήματα, τύπου "δύσκολα,αλλά αναγκαία μέτρα" (Εφιάλτης-Γιωργάκης, χτες) ή του τύπου "παίρνουμε μέτρα με το πιστόλι της τρόϊκας στον κρόταφο" (Εφιάλτης-Βενιζέλος, χτες, στην ίδια, παρανοϊκή, μάζωξη).

Ξεδιπλώνουν τα νέα stage, δήθεν να αντιμετωπίσουν την ανεξέλεγκτη πτήση της Ανεργίας... όταν ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ δηλώνει απερίφραστα πως "το ΑΣΕΠ δεν εγγυάται τη Διαφάνεια των προσλήψεων" των 55.000 του προγράμματος: "Εδώ Πασοκ - Εκτελούνται προσλήψεις ημετέρων"!

Εντός ολίγου θα αρχίσουν να καταφτάνουν τα... νεοφιλελεύθερα εξώδικα για την καταβολή του κεφαλικού φόρου, του τέλους επιτηδεύματος, των μειώσεων από κατάργηση φοροαπαλλαγών, των έκτακτων εισφορών από ακίνητη ιδιοκτησία και πάει λέγοντας.

Είναι ακόμα μιά "αναγκαία"συμμετοχή του Λαού στην αντιμετώπιση της Κρίσης!

Αν τα συνδυάσουμε με την "αξιοποίηση" της Εθνικής περιουσίας και με τα "αναγκαία" ανταλλάγματα για την 6η δόση... θα είμαστε μιά ωραία παρέα... Θυμάτων και Μαλάκηδων!

Οι Βιαστές δεν σταματούν με παρακάλια!

Σταματούν με Φωνές, Αλληλεγγύη και Αντίσταση.

(Και με Οδοφράγματα... Ακόμα κι αν στήνονται με τα... Κορμιά μας!).

Πηγή

Οι κουραμπιεδες με την κοκαΐνη και ο στόκος στον εγκέφαλο των μνημονιακών της δημοσιογραφίας…

http://olympia.gr/2011/09/02/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%90%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CF%84/

Ο περισσότερος κόσμος προτιμάει να ενημερώνεται από τα μεγάλα ΜΜΕ και όχι από τα διάφορα blogs ή τα κοινωνικά δίκτυα. Όπως και να το δει κανείς, ένας δημοσιογραφικός οργανισμός στελεχωμένος από επαγγελματίες δημοσιογράφους εκπέμπει κύρος και σοβαρότητα, έτσι δεν είναι;

Ας πούμε, ποιος σοβαρός… δημοσιογραφικός οργανισμός θα δημοσίευε χωρίς διασταύρωση μια είδηση που αναφέρεται σε κουραμπιέδες πασπαλισμένους με κοκαΐνη αντί για ζάχαρη άχνη (!) που μοιράστηκαν σε κηδεία (!!) κάνοντας τους ηλικιωμένους παρευρισκόμενους να χορεύουν και να τρέχουν γύρω-γύρω (!!!); Και μάλιστα, όταν η συγκεκριμένη είδηση βρίσκεται αναρτημένη εδώ και μία εβδομάδα στο χιουμοριστικό epicnews.gr, μαζί με την αποκάλυψη πως το ότι το iPhone είναι έργο εξωγήινης τεχνολογίας και μια έρευνα που σχετίζει τη στενότητα του γυναικείου κόλπου με την ανατομία του αυτιού;

Όχι το NewsIt του σοβαρού και έγκριτου δημοσιογράφου Νίκου Ευαγγελάτου, σίγουρα…

Ούτε φυσικά το news247.

Και βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για τον ΣΚΑΪ, που άλλωστε θα μπορούσε άνετα να διασταυρώσει την πληροφορία με ένα απλό τηλεφώνημα στη ΓΑΔΑ:

Και να ήταν μόνο αυτοί… Διάφορα άλλα “ενημερωτικά” sites (που μπορείτε να δείτε κάνοντας μια απλή αναζήτηση στο Google) έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν την είδηση, ειδικά μετά τη σημερινή ανάρτηση του ΣΚΑΪ. Βλέπετε, η εγκυρότητα της επιχείρησης του Αλαφούζου έπεισε πολλούς πως η είδηση είναι αληθινή.

Τα συγχαρητήριά μας στα παιδιά του epicnews.gr (τα οποία να σημειωθεί πως δεν το παίζουν δημοσιογράφοι, απλά κάνουν την πλάκα τους) για το -έστω και κατά λάθος- ξεμπρόστιασμα των “σοβαρών” δημοσιογράφων.

Αυτά. Καλή σας ενημέρωση!

UPDATE: η είδηση σήμερα έπαιξε και στη ΝΕΤ, και μέσω αυτής και στο STAR. Μεγαλεία…

UPDATE 2: η είδηση εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ (bad luck, screenshots manent) και λίγο αργότερα και από το news247. Στο τελευταίο, τουλάχιστον, οι υπεύθυνοι είχαν την ευθιξία και το θάρρος να παραδεχτούν το λάθος τους και να ζητήσουν συγγνώμη από τους αναγνώστες τους.

http://reportaznet.blogspot.com/2011/09/blog-post_01.html

http://www.salata.tv