Ένα «πάρτι» μίζας και απευθείας αναθέσεων ξεκίνησε από το 1994 και διήρκεσε μέχρι το 2004, ανάμεσα στο ελληνικό Δημόσιο και τη SiemensΕλλάδος, διάστημα κατά το οποίο έγιναν και οι «μεγάλες δουλειές». Η πώληση ψηφιακών παροχών στον ΟΤΕ, στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού του δικτύου του ήταν ένα από τα «σκοτεινά» σημεία στις συναλλαγές των δύο πλευρών –το άλλο είναι το γνωστό C4I- με τη Siemens του Μιχάλη Χριστοφοράκου (ανέλαβε επικεφαλής το 1996) να πετυχαίνει τη μεγάλη προγραμματική σύμβαση του ΟΤΕ το 1997, γνωστή ως «σύμβαση 8002» με τη συμμετοχή της Ιντρακόμ του Σωκράτη Κόκκαλη και φυσικά της κυβέρνησης Σημίτη.
Το Newpost.gr ξετυλίγει το κουβάρι με τις αμαρτωλές συμβάσεις της Siemens με τον ΟΤΕ και ....
ιδιαίτερα της περίφημης σύμβασης με τον κωδικό 8002.
Αφετηρία των προμηθειών και των συμβάσεων
Στις 24 Μαρτίου του 1994, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αναθέτει απευθείας σε Siemens και Intracom την προμήθεια 951.600 ψηφιακών παροχών. Υπουργός Οικονομικών είναι ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας ο Γιάννος Παπαντωνίου και υπουργός Μεταφορών ο Ιωάννης Χαραλάμπους.
Στις 12 Μαρτίου του 1996, η κυβέρνηση Σημίτη αναθέτει με τη σειρά της την προμήθεια από Siemens και Intracom άλλων 270.000 ψηφιακών παροχών. Υπουργός Οικονομίας είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου, Οικονομικών ο Αλέκος Παπαδόπουλος, Μεταφορών και Επικοινωνιών ο Χάρης Καστανίδης.
Τον Γενάρη του 1997, ο Γιάννος Παπαντωνίου ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και ο Χάρης Καστανίδης ως υπουργός Μεταφορών εγκρίνουν την προμήθεια ακόμα 338.000 ψηφιακών παροχών.
Η μεγάλη προγραμματική σύμβαση του ΟΤΕ το 1997
Τα στελέχη της Siemens που καταθέτουν δηλώνουν με σαφήνεια ότι οι πιο παχυλές μίζες έπεσαν για την προγραμματική συμφωνία του ΟΤΕ του 1997 της οποίας όμως το μεγαλύτερο κομμάτι το είχε η Ιντρακόμ.
Η Ελευθεροτυπία έγραψε στις 7/6/08 ότι «περίοπτη θέση στις άνομες πληρωμές της Siemens κατέχει ησύμβαση 8002 με τον ΟΤΕ (1998-2002). Η προγραμματική συμφωνία αρχικά ανακοινώθηκε για υλικά ύψους 158 δισ. δρχ. για τη Siemens και για την Intracom 222,7 δισ. δρχ. Σύντομα, οι μεγάλες απευθείας αναθέσεις ξεχείλωσαν, με αποτέλεσμα η 8002 της Siemens να φτάσει τα 885 εκατ. ευρώ και η 8004 της Intracom τα 1,2 δισ. ευρώ». Σε άλλο σημείο του άρθρου διαβάζουμε ότι: «Για την 8002 οι καταθέσεις είναι οριακές και από την πλευρά του ΟΤΕ η παράδοση στοιχείων επιλεκτική, ενώ είναι εμφανής η προσπάθεια να στηθεί κατηγορία για την προγραμματική και όσους την ανέθεσαν και όχι για όσους μέχρι σήμερα την εκτελούν, υπέρ του προμηθευτή. Οι ύποπτοι που κλήθηκαν από τον εισαγγελέα φτάνουν τους 38, στην πλειονότητά τους από τη Siemens, από «δορυφόρους» στελεχών της για τη διαχείριση του μαύρου χρήματος, ενώ πέντε προέρχονται από τον ΟΤΕ, με πλέον επιβαρημένο τον Γ. Σκαρπέλη».
Στις 9 Δεκεμβρίου 1997, η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών τον Γιάννο Παπαντωνίου και Μεταφορών τον Αναστάσιο Μαντέλη συνάπτει προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ άλλων για την προμήθεια τριών εκατομμυρίων ψηφιακών παροχών συνολικού ύψους 370 δισ. δρχ.
Οι συμβάσεις αυτές θα επεκταθούν κατά 100 δισ. δρχ. από την ίδια κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 2000 με «τσάρο» τον Γιάννο Παπαντωνίου και υπουργό Μεταφορών τον Χρίστο Βερελή. O κ. Βερελής, όμως, δεν προέβη σε καμία επέκταση των συμβάσεων. Γιατί, το ελληνικό Δημόσιο είχε την εποπτεία του ΟΤΕ, μέχρι τον Αύγουστο του 2001, οπότε έγινε η πώληση του 50% της εταιρείας. Συνεπώς, ο κ. Βερελής δεν είχε την εποπτεία του Οργανισμού εκείνη την περίοδο, προκειμένου να επεκτείνει συμβάσεις.
Τι κρύβεται πίσω από τη σύμβαση «8002»
Χρειάζεται αν διαβάσει κανείς πολύ καλά όλα τα δημοσιεύματα για να αντιληφθεί ότι ο κωδικός «8002» αναφέρεται στη μεγάλη Σύμβαση του 1997 με ΟΤΕ-Ιntracom-Siemens, για την προμήθεια ψηφιακών παροχών με συμβατικό αντικείμενο για την Ιντρακόμ 222.7 δις δρχ (με το 58,4% του έργου) και 158.3 δισ δρχ για τη Siemens (με το 41.6% του έργου) και το οποίο μαζί με τις επεκτάσεις έως το 2002 έφθασε 565 δισ δρχ συνολικά και για τις δύο εταιρείες.
Τα «Νέα» έγραψαν στις 21/4/09 ότι «ενδεικτικά από τα μέχρι τώρα στοιχεία προκύπτει ότι μόνο σε ότι αφορά τη Siemens και μόνο σε ότι αφορά τη Σύμβαση 8002, ο ΟΤΕ έχει ζημιωθεί 57.404.918,79 ευρώ.»
Η Καθημερινή ανέφερε στις 27/9/08 ότι «οι πρώτοι υπάλληλοι του ΟΤΕ ήταν στην ουσία υπάλληλοι της ΕΤΕ που είχε ιδρύσει το 1930 η Siemens στην Ελλάδα. Η εταιρεία μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Δημόσιο το 1949, δημιουργώντας το νέο μονοπωλιακό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της χώρας. Το μονοπώλιο της γερμανικής εταιρείας στον ΟΤΕ διεμβολίστηκε μόνο στη δεκαετία του ’80 από την Ιντρακόμ. Η Siemens στη δεκαετία του ’90 κατάφερε να διεκδικήσει μόλις το 30% του προγράμματος εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ, με την Ιντρακόμ να αναλαμβάνει το 50%».
Η ίδια εφημερίδα έγραψε στις 13/7/08 ότι «οι ψηφιακές συνδέσεις βρέθηκαν τον Ιανουάριο του 1992 στο στόχαστρο του τότε 7ου τακτικού ανακριτή, Νεκτάριου Βαζαίου, ο οποίος άσκησε ποινική δίωξη σε 4 στελέχη της διοίκησης του ΟΤΕ (Τάσο Μαντέλη, Πρόεδρος του ΟΤΕ 1985-88, Τόμπρα, Τάσος Μήνης, Κιουλάφας). Βέβαια, απαλλάχθηκαν μαζί με τον Κόκκαλη (ο οποίος ήταν στα μέσα του 1990 κατηγορούμενος μαζί με τον Ηλία Γεωργίου, διευθυντικό στέλεχος της Ελληνικής Siemens, για παράνομη ανάθεση ψηφιακών παροχών από τον ΟΤΕ, σε υπόθεση που κεντρικό θέμα σημείο της ήταν οι καταγγελίες περί οικονομικής υποστήριξης του ΠΑΣΟΚ με το 2% της αξίας των Συμβάσεων της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ), με το βούλευμα 597 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών στις 10 Οκτωβρίου 1993.
Στις 27 Ιουνίου 1995, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ο πρώην Υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο τότε εισαγγελέας Εφετών, Ζορμπάς, έκρινε παράνομη την προμήθεια των ψηφιακών. Πριν τελειώσει ο Ιούνιος, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, αφαιρεί την υπόθεση από τον Ζορμπά και αναθέτει την υπόθεση στον συνάδελφό του Καράμπελα. Με βάση και το πόρισμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου ο Καράμπελας ασκεί ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου για 3 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα. Μεταξύ των κατηγορουμένων ο Κόκκαλης και ο Γεωργίου.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1997, την ίδια περίοδο που υπογράφονταν οι προγραμματικές Συμβάσεις, οΚαράμπελας προτείνει να απαλλαγούν όλοι οι κατηγορούμενοι. Στις 27 Μαρτίου 1998 το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το βούλευμα 685, επικυρώνει την πρόταση του Καράμπελα, ο οποίος είχε κρίνει ότι όχι μόνο δεν ζημιώθηκε, αλλά αντιθέτως ωφελήθηκε το Δημόσιο από την Σύμβαση του ΟΤΕ με την Siemens και Ιντρακόμ».
Σημίτης-Καστανίδης-Μαντέλης
Η Σύμβαση 8002 του 1997, στην ουσία έχει υπογραφεί μόνο από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, καθώς ο ίδιος παράκαμψε τον τότε Υπουργό του Χάρη Καστανίδη.
«Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, έχει λάβει προθεσμία να αναθέτει προγραμματικές συμφωνίες έως και τις 31 Δεκεμβρίου του 1997. Από την 1/1/1998 γίνονται υποχρεωτικοί οι διεθνείς διαγωνισμοί. Υπουργός Μεταφορών ήδη από τον Ιανουάριο του 1996 ήταν ο Χ. Καστανίδης. Ο Καστανίδης είχε προτείνει την ίδρυση ανεξάρτητης αρχής με έργο την αξιολόγηση των έργων, το «Συμβούλιο Ελέγχου Προμηθειών και Έργων του Δημοσίου» που μπήκε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1996. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Απρίλιο του 1997 και ενώ ο εισηγητής της ιδέας, Καστανίδης, βρισκόταν εκτός Ελλάδος, έγινε έκτακτη σύγκλιση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου αποφασίστηκε ότι οι υπάρχουσες δικλείδες διαφάνειας του Δημοσίου για τις αναθέσεις είναι αρκετές και η ανεξάρτητη αρχή έμεινε στα χαρτιά.
Τον Αύγουστο του 1997, ο Καστανίδης παραιτείται αναφέροντας, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, ότι «ορισμένοι εκλαμβάνουν την παρουσία μου στο Υπουργείο Μεταφορών ως εμπόδιο στην ελεύθερη άσκηση των παιγνίων τους».
Τη θέση αναλαμβάνει ο Τάσος Μαντέλης, ο οποίος υπογράφει τον Δεκέμβριο του 1997, λίγο πριν λήξει η διορία από την ΕΕ, την ανάθεση έργων ύψους 222.7 δισ. δρχ στην Ιντρακόμ και 150 δισ δρχ στη Siemens. Ο Μαντέλης ήταν ο μόνος υπουργός Μεταφορών μετά από πολλά χρόνια, ο οποίος κατάφερε να κρατήσει τη θέση του μέχρι και τη λήξη της κυβερνητικής θητείας του τον Απρίλιο του 2000. μέχρι το 2002, τελευταίο έτος υλοποίησης των προγραμματικών συμφωνιών, με τις επεκτάσεις που έγιναν στα ενδιάμεσα έτη, το συνολικό κόστος είχε αγγίξει τα 565 δισ. δρχ.
Πρόσφατα ο Μαντέλης είχε δηλώσει ότι ο ίδιος δε φέρει καμία ευθύνη για την υπογραφή των προγραμματικών συμφωνιών. Υπεύθυνοι είναι, βάση των λεγομένων του, οι υπηρεσιακοί παράγοντες του ΟΤΕ, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο, τη διαπραγμάτευση της Σύμβασης καθώς επίσης και την επιλογή του προμηθευτή. Ο ίδιος, αναφέρει, απλά υπέγραψε μια Σύμβαση την οποία του είχαν εισηγηθεί».
