Της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΥ
Πειράματα που έγιναν με εγκεφαλικά κύτταρα ποντικών έδειξαν ότι η επαφή με μια
χημική ουσία, η οποία περιέχεται σε πολλά προϊόντα που χρησιμοποιούμε
καθημερινά, εμποδίζει την ανάπτυξη των νευρικών κυττάρων.
Πρόκειται για τη χημική ουσία methylisothiazolinone (ΜΙΤ), η οποία ανήκει σε μια ομάδα
ουσιών που ονομάζονται βιοκτόνα και χρησιμοποιείται ευρέως σε κρέμες χειρός,
σαμπουάν, βαφές μαλλιών κι άλλα καλλυντικά (για να αποθηκεύονται για μεγάλο χρονικό
διάστημα χωρίς να αναπτύσσονται βακτήρια) ενώ ανάμεσα στα άλλα χρησιμοποιείται σε
εργοστάσια παραγωγής χρωμάτων, κόλλας, καθώς και σε βιομηχανικά συστήματα ψύξης
νερού για να σκοτώνει τα μικρόβια.
Στο Πίτσμπουργκ
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης παρουσίασε πριν από λίγες μέρες ο
καθηγητής Νευροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, Elias
Aizenman, στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής εταιρείας Κυτταρικής Βιολογίας που
πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον.
Σε προηγούμενα πειράματα είχε βρεθεί ότι η χημική αυτή ουσία μπορεί να προκαλέσει
ερεθισμό σε ευαίσθητα άτομα, καψίματα στο δέρμα και δερματίτιδα, όμως ο Aizenman μάς
δήλωσε σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, ότι δεν μπόρεσε να βρει καμιά
πληροφορία σχετικά με τις επιπτώσεις της χημικής αυτής ουσίας στην ανάπτυξη των
νευρικών κυττάρων. «Μέχρι στιγμής δεν είχαν γίνει τέτοιου είδους πειράματα με το ΜΙΤ».
Ο Aizenman είχε δημοσιεύσει το 2003 στο περιοδικό Neurosience μιαν άλλη έρευνα,
χρησιμοποιώντας τότε στα πειράματά του σχετικά μεγάλες δόσεις ΜΙΤ, οι οποίες και
«σκότωσαν τα περισσότερα από τα νευρικά κύτταρα του ποντικού μέσα σε 10 λεπτά».
Επειδή πολλές χημικές ουσίες είναι τοξικές σε μεγάλες δόσεις, ο Aizenman και η ομάδα του
ξεκίνησαν να δοκιμάζουν πολύ μικρότερες δόσεις για μεγάλη χρονική περίοδο, μιμούμενοι
έτσι την περίπτωση ανθρώπων που εκτίθενται σε ΜΙΤ καθημερινά, όπως για παράδειγμα
αυτοί που εργάζονται σε εργοστάσια που φτιάχνουν καλλυντικά, χρώματα, βαφές, κόλλες
κ.λπ., ή όπου αλλού η συγκέντρωση της συγκεκριμένης χημικής ουσίας είναι υψηλή.
Οι ερευνητές εξέθεσαν αναπτυσσόμενους νευρώνες ποντικού σε 1 micromolar ΜΙΤ (που
ισοδυναμεί με ένα γραμμάριο της χημικής αυτής ουσίας διαλυμένο σε περισσότερο από
8.000 λίτρα νερού) για λίγο περισσότερο από 18 ώρες. «Οι αναπτυσσόμενοι νευρώνες
βγάζουν νευρίτες για να συνδέονται μεταξύ τους τα κύτταρα.
Ομως μετά την έκθεση στο ΜΙΤ κάθε νευρίτης είχε μεγαλώσει μόνον κατά το ήμισυ». Ο
Aizenman θεωρεί ότι το ΜΙΤ φαίνεται να στοχεύει ένα ειδικό ένζυμο, το οποίο είναι
υπεύθυνο για να ξεκινήσει η ανάπτυξη του νευρίτη.
Καίτοι η ανακάλυψη του Aizenman αφορά τις επιδράσεις του ΜΙΤ σε νευρικά κύτταρα (και
μάλιστα σε καλλιέργεια) εμβρύου ποντικού, η ανακοίνωσή της έχει ταράξει και έχει
προκαλέσει ποικίλες συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα.Η μεγαλύτερη ανησυχία των
επιστημόνων έγκειται τις επιδράσεις που μπορεί να έχει το ΜΙΤ σε ανθρώπους που
έρχονται σε επαφή καθημερινά με αυτήν την ουσία, όσο και στο νευρικό σύστημα ενός
αναπτυσσόμενου εμβρύου, και πιθανά επιπτώσεις σε όλους μας, μια και όλοι
χρησιμοποιούμε προϊόντα που περιέχουν ΜΙΤ.
«Η ουσία αυτή απορροφάται εάν τη φάμε, την αναπνεύσουμε ή έρθει σε επαφή με το
δέρμα. Θα συμβούλευα λοιπόν μιαν έγκυο να μη δουλεύει σε ένα εργοστάσιο όπου
χρησιμοποιείται αυτή η χημική ουσία, επειδή μπορεί να προκύψει κάποια ανωμαλία στην
ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του εμβρύου».
Ενας κίνδυνος
Ο Aizenman πιστεύει ότι η μελέτη του αποκαλύπτει έναν εν δυνάμει κίνδυνο. Τα σαμπουάν
περιέχουν συγκέντρωση ΜΙΤ 100 με 200 φορές περισσότερο από ό,τι χρησιμοποίησε στο
πείραμά του. Αλλά παραδέχεται ότι πιθανώς αυτοί που χρησιμοποιούν σαμπουάν ή
κοντίσιονερ, για παράδειγμα, μπορεί να μην έχουν επιπτώσεις, όπως αυτοί που εκτίθενται
στην ουσία λόγω δουλειάς.
«Δεν γνωρίζουμε εάν η μακρόχρονη έκθεση σε προϊόντα που περιέχουν ΜΙΤ είναι
επικίνδυνη. Δεν μπορώ να πω ότι τα προϊόντα που περιέχουν ΜΙΤ είναι ασφαλή,
αλλά ούτε ότι δεν είναι. Υπάρχει εξαιρετικά λίγη πληροφόρηση σχετικά με το τι
μπορούν να κάνουν αυτές οι ουσίες κι ανησυχώ γιατί δεν έχουν γίνει τα κατάλληλα
πειράματα. Απαιτούνται ακόμη και επιδημιολογικές έρευνες, όπου θα πρέπει να
μελετηθούν άνθρωποι με αυτισμό κι άλλες νευρολογικές ασθένειες, ώστε να αποκαλυφθεί
εάν υπάρχει κάποια σχέση με την έκθεση του εμβρύου στη χημική αυτή ουσία».
Σύμφωνα με το National Institute of Health των ΗΠΑ η ουσία ΜΙΤ περιέχεται σε σαμπουάν,
ενδεικτικά όπως τα Head and Shoulders, Suave και Clairol, καθώς επίσης σε κοντίσιονερ
μαλλιών Pantene, στις βαφές μαλλιών της Revlon και σε μία πληθώρα άλλων γνωστών και
μη προϊόντων (πλήρης λίστα προϊόντων που περιέχουν ΜΙΤ μπορείτε να δείτε στην
ιστοσελίδα
http: //householdproducts.nlm.nih.gov/cgi-bin/household/).
«Η US Enviromental Protecion Agensy (ΕΡΑ) φαίνεται ότι δεν απαιτεί πειράματα όσον
αφορά τις πιθανές βλάβες που μπορεί να προκληθούν στην ανάπτυξη του νευρικού
συστήματος από διάφορες ουσίες για να δώσει άδεια κυκλοφορίας σε κάποιο προϊόν.
Πιθανώς υπάρχουν ουσίες γενικής χρήσης που μπορούν να καταστρέφουν το νευρικό
σύστημα», λέει ο Aizenman.
Αυτή τη στιγμή ο Aizenman προσπαθεί να επαναλάβει τα πειράματά του σε ζωντανά ζώα,
ώστε να βρει ακριβώς με ποιο τρόπο το ΜΙΤ επιδρά στους νευρώνες.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/12/2004
ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΜΕ ΜΙΤ
ΠΛΑΚΕΣ ΣΑΠΟΥΝΙΟΥ
Camay Bar Soap
Dove Soap Bar with 1/4 Moisturizing Lotion
Oil of Olay Bar Soap for Soft Moisturized Skin
BODY BATHS
Vaseline Intensive Care Foaming Creme Bath, Botanical Garden
Vaseline Intensive Care Moisturizing Bath and Body Oil
Vaseline Intensive Care Moisturizing Bath Beads Enriched with Aloe
Vaseline Intensive Care Moisturizing Bath Beads, Peaceful Orchard
Vaseline Intensive Care Moisturizing Bath Beads, Petal Soft
Vaseline Intensive Care Moisturizing Bath Beads, Vitamin E
Vaseline Intensive Care Soft Petal Foaming Creme Bath
ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΑ
Dove Sensitive Skin Moisturizing Body Wash, New
Dove Ultra Moisturizing Body Wash
Vaseline Intensive Care Moisturizing Body Wash
ΜΑΛΑΚΤΙΚΕΣ ΚΡΕΜΕΣ ΜΑΛΛΙΩΝ
Clairol Herbal Essences Conditioner-Fine/Limp Hair
Clairol Intensive Blends Moisturizing Conditioner for Normal Hair
Clairol Intensive Blends Nourishing Creme Leave-In for All Hair Types
Clairol Intensive Blends Protecting Conditioner for Colored/Permed Hair
Clairol Intensive Blends Replenishing Conditioner for Dry/Damaged Hair
Pantene Pro V Color Revival Conditioner
Pantene Pro V Constant Care Conditioner
Pantene Pro V Deep Hydrating Treatment
Pantene Pro V Detangle Light Spray Conditioner
Pantene Pro V Essentials Hair Revival Cream
Pantene Pro V Essentials Instant Hair Quencher
Pantene Pro V Hydrating Curls Conditioner
Pantene Pro V Sheer Volume Conditioner
Pantene Pro V Smooth & Sleek Conditioner
Pantene Pro V: Provitamin Daily Treatment & Conditioner-Fine Hair
Pantene Pro-V: Provitamin Daily Treatment Conditioner-Dry Hair
Pantene Progressive Treatment Crème Conditioner
Salon Selectives Conditioner Type M Moisturizing
Salon Selectives Conditioner Type P Protective
Vidal Sassoon Conditioning Rinse-Stylists Choice
HAIR STYLING
Clairol 3 in 1 Mousse Maximum Hold
LOreal Pumping Curls for Curly Hair
Pantene Pro V Ready, Set, Curl Reviving Treatment
Pantene Pro V: (Alcohol Free) Styling Mousse Extra
Vidal Sassoon Alcohol Free Styling Gel Extra Hold
Vidal Sassoon Alcohol Free Styling Mousse Extra Body
HAIR SPRAY
Clairol 3 in 1 Conditon Hairspray Extra Hold, Unscented, Aerosol
Clairol Final Net All Day Hold Hairspray-Regular
Pantene Pro V Essentials Natural Body Booster Spray
Pantene Pro V Hold & Protect Non Aerosol Hairspray
Pantene Pro V Settique Spray Stay Smooth Aerosol Hairspray
Pantene Pro V Settique Spray Stay Smooth Non Aerosol Hairspray
Pantene Pro V Settique Spray Uplifting Aerosol Hairspray
Pantene Pro V Settique Spray Uplifting Non Aerosol Hairspray
Pantene Pro V Settique Spray, Curl Lock
Pantene Pro V Settique Spray, Curl Lock, Non Aerosol
Pantene Pro V Settique Spray, Hold & Protect with Colorshine
Pantene Pro V Shine On Glossing Spray with Colorshine
Pantene Pro V: Provitamin Wet/Dry Styling Hold Spray
Vidal Sassoon Alcohol Free Spray On Gel-Extra Hold
Vidal Sassoon Non Aerosol Finishing Hair Spray Ext
ΣΑΜΠΟΥΑΝ
Clairol Herbal Essences Intensive Blends Replenishing Shampoo
Clairol Herbal Essences Shampoo-Fine/Limp Hair
Clairol Herbal Essences Shampoo-Normal Hair
Clairol Intensive Blends Moisturizing Shampoo for Normal Hair
Clairol Intensive Blends Shampoo Protecting For Colored/Permed Hair
Pantene Pro V Classically Clean Shampoo
Pantene Pro V Essentials, Daily Strengthening Complex-1
Pantene Pro V Essentials, Daily Strengthening Complex-2
Pantene Pro V Hydrating Curls Shampoo
Pantene Pro V Purity Clarifying Shampoo
Pantene Pro V Shampoo, Hydrating Curls
Pantene Pro V Sheer Volume Shampoo
Pantene Pro V Smooth & Sleek Shampoo
Salon Selectives Botanical Blends Shampoo: Aloe
Salon Selectives Shampoo Level 1: Frequent Use
Salon Selectives Shampoo Level 4: Extra Moisturizing
Salon Selectives Shampoo Level 5 Regular-Normal
ΒΑΦΕΣ ΜΑΛΛΙΩΝ
Clairol Herbal Essences, True Intense Color, 40-Garnet Blaze, Bright Burgundy
Clairol Herbal Essences, True Intense Color, Honey Fusion, 26-Moon Dance
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Amber Sunrise, 20A, Med. Reddish Blonde
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Bamboo, 14, Dark Golden Blonde
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Black Pearl, 52
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Cocoa Harbor, 38
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Mocha Splash, 44, Medium Brown
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Oasis, XL02, Extra Light Blonde
Clairol Hydrience Permanent Hair Color, Russet Glow, 33, Dark Auburn
Clairol Revitalique Permanent Hair Color, Medium Natural Brown, Visionary Brown
Garnier Nutrisse Permanent Crème Haicolor, Brown Sugar 63
Garnier Nutrisse Permanent Crème Haircolor, Black Licorice 10
Grecian Formula 16, Liquid with Conditioner
LOreal Feria Haircolor, Cardinal 67, Rich Auburn
LOreal Feria Haircolor, Chocolate Cherry 36, Deep Burgundy Brown
LOreal Feria Haircolor, Crushed Garnet 41, Rich Mahogany
LOreal Feria Haircolor, Espresso 40, Deeply Brown
LOreal Feria Haircolor, French Roast 45, Deep Bronzed Brown
LOreal Feria Haircolor, Pure Diamond 100, Very Light Natural Blonde
LOreal Feria Haircolor, Sparkling Amber 63, Light Golden Brown
LOreal Feria Haircolor, Starry Night 21, Bright Black
LOreal Open Haircolor, Astral 10G, Golden Extra Light Brown
LOreal Open Haircolor, Atlantis 5N, Natural Medium Brown
LOreal Open Haircolor, Equinox 4G, Golden Dark Brown
LOreal Open Haircolor, Horizon 10N, Natural Extra Light Brown
LOreal Open Haircolor, Osiris 8K, Cool Medium Blonde
LOreal Open Haircolor, Oxygen 6G, Golden Light Brown
LOreal Open Haircolor, Solstice 7G, Golden Dark Blonde
LOreal Open Haircolor, Stellar 6N, Natural Light Brown
LOreal Preference Haircolor, Golden Blonde 8G
LOreal Preference Haircolor, Light Ash Blonde 9A
LOreal Preference Haircolor, Light Ash Brown 6A
LOreal Preference Haircolor, Light Brown 6
LOreal Preference Haircolor, Lightest Golden Brown 6 1/2G
LOreal Preference Haircolor, Medium Amber Brown 5AM
LOreal Preference Haircolor, Medium Ash Blonde 7 1/2A
LOreal Preference Haircolor, Medium Blonde 8
LOreal Preference Haircolor, Medium Golden Brown 5G
LOreal Preference Haircolor. Champagne Blonde 8 1/2A
LOreal Preference Haircolor. Light Amber Brown 6AM
LOreal Preference les Blondissimes Haircolor, Extra Light Ash Blonde LB01
LOreal Preference les Blondissimes Haircolor, Extra Light Natural Blonde LB02
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Dark Brown 40
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Light Cool Brown 61
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Medium Blonde 80
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Medium Brown 50
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Medium Golden Blonde 83
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Medium Golden Brown 58
Revlon High Dimension 10 Minute Permanent Haircolor, Ultra Light Natural Blonde 01
ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ
Listerine Antiseptic Mouthwash
Listerine Cool Mint Antiseptic Mouthwash
Listerine Fresh Burst Antiseptic Mouthwash
Listermint Mouthwash
ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ
Aquafresh All Tartar Control Toothpaste
Aquafresh Multi Action Whitening Toothpaste
Aquafresh Sensitive Toothpaste
Aquafresh Striped Gel Whitening Toothpaste
Aquafresh Toothpaste
Aquafresh Whitening Toothpaste With Fluoride
Colgate Baking Soda & Peroxide w/ Tartar Control Clean Mint Toothpaste
Colgate Baking Soda & Peroxide w/ Tartar Control Whitening Toothpaste
Colgate Kids Looney Tunes Upright Toothpaste
Colgate Tartar Control Whitening Mint Toothpaste
Colgate Toothpaste, Regular
Colgate Total Toothpaste
Colgate Total Toothpaste, Fresh Stripe
Crest MultiCare Whitening Fluoride Anticavity Toothpaste, Fresh Mint
Crest Anticavity Toothpaste, Icy Mint Striped
Crest Baking Soda & Peroxide Whitening with Tartar Protection
Crest Cavity Protection Cool Mint Gel
Crest Cavity Protection Icy Mint Stripe Toothpaste
Crest Cavity Protection Icy Mint Toothpaste
Crest Cavity Protection Regular Toothpaste
Crest Cavity Protection Sesame Street Toothpaste
Crest Cool Mint Gel Toothpaste
Crest Extra Whitening w/Tartar Protection Clean Mint Gel Toothpaste
Crest Extra Whitening with Tartar Protection Toothpaste
Crest Kids Cavity Protection Fluoride Anticavity Toothpaste
Crest Multi Care Toothpaste, Cool Mint Gel
Crest Multi Care Toothpaste, Fresh Mint Gel
Crest MultiCare Fluoride Anticavity Toothpaste, Cool Mint
Crest Rejuvenating Effects Fluoride Anticavity Toothpaste
Crest Sensitivity Protection Mild Mint Paste
Crest Tartar Control Fresh Mint Gel Toothpaste
Crest Tartar Control Smooth Mint Gel Toothpaste
Crest Tartar Control Toothpaste, Regular
Crest Tartar Control Whitening Plus Scope, Cool Peppermint Gel
Crest Tartar Control Whitening Plus Scope, Minty Fresh Gel
Crest Tartar Protection Fluoride Anticavity Toothpaste, Fresh Mint Gel
Crest Whitening Toothpaste Plus Scope, Cool Peppermint
Crest Whitening Toothpaste Plus Scope, Minty Fresh Striped
Sensodyne Anticavity Toothpaste for Sensitive Teeth with Baking Soda
Sensodyne Anticavity Toothpaste for Sensitive Teeth with Fluoride, Cool Gel
Sensodyne Anticavity Toothpaste for Sensitive Teeth, Fresh Mint
Sensodyne Extra Whitening Toothpaste
Sensodyne Toothpaste for Sensitive Teeth, Tartar Control Plus Whitening
FOR BABYS
BATH
Johnsons Baby Bath, Original
Johnsons Baby Bedtime Baby Bath
Johnsons Baby Soothing Vapor Bath
Johnsons Moisturizing Baby Bath with Aloe Vera & Vitamin E
Johnsons Softwash Baby Wash
Johnsons Soothing Skin Baby Bath
Johnsons Baby Head To Toe Wash, Original
Johnsons Baby Soap Bar
Johnsons Kids, Head To Toe Body Wash, Berry Breeze
Johnsons Kids, Head To Toe Body Wash, Tropical Blast
LOTION
Johnsons Baby Bedtime Lotion
Johnsons Baby Lotion, Aloe Vera & Vitamin E
Johnsons Baby Lotion, Original
Johnsons Baby Oil Gel with Aloe Vera and Vitamin E
Johnsons Baby Oil Gel with Chamomile & Multi Vitamin
Johnsons Baby Oil Gel, Lavender
Johnsons Baby Oil, Aloe Vera and Vitamin E
Johnsons Baby Oil, Lavender
Johnsons Baby Oil, Original
Johnsons Creamy Baby Oil
Johnsons Soothing Skin Baby Lotion
Vaseline Nursery Jelly, Baby Fresh Scent
Vaseline Nursery Jelly, Petroleum Jelly
Vaseline Petroleum Jelly
SHAMPOO
Johnsons Baby Head To Toe Wash, Original
Johnsons Baby Shampoo, 2 in 1 Detangler
Johnsons Baby Shampoo, Honey & Vitamin E
Johnsons Baby Shampoo, Natural Lavender
Johnsons Baby Shampoo, Original
Johnsons Kids, Head To Toe Body Wash, Berry Breeze
Johnsons Kids, Head To Toe Body Wash, Tropical Blast
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Σ. Σακοράφα: Αυτοί και εμείς
Συγκλονιστικό άρθρο της κυρίας Σοφίας Σακοράφα στο χθεσινό "Πρίν"!
Η φιλοξενία που μου προσφέρει σήμερα το Πριν είναι κατ' αρχήν σημαντική. Παράλληλα, στο μυαλό μου έχει μία πολυεπίπεδη σημασία. Πυρήνας της σκέψης μου είναι το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε μια διαφορετική αντίληψη ή κοσμοθεωρία για το πώς θα ανατραπεί αυτό το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα καταλήγουμε σε μια κοινή διαπίστωση, αυτή που έκανε και ο Θ. Αγγελόπουλος, ότι τελικά αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός για να είναι οριστικός. Με την έννοια αυτή το σημερινό βήμα, είναι βήμα μιας κοινής διαπίστωσης, αλλά και η απαρχή μιας ζύμωσης τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Με απλά λόγια όπως ο κόσμος το αντιλαμβάνεται, σήμερα ξεκινάμε από αυτά που μας ενώνουν, αλλά και συζητάμε για αυτά που -όχι μας χωρίζουν-αλλά, μας προβληματίζουν, μας φορτίζουν, μας κινητοποιούν, μας ερεθίζουν στη βάση της θέσης, της αντίθεσης, αλλά και της σύνθεσης.
Το δεύτερο που θα ήθελα ευθύς εξαρχής να εξομολογηθώ είναι ότι είμαι τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας, γνωρίζω πολύ καλά τη συγκρότηση των αναγνωστών, με την έννοια αυτή θα προσπαθήσω να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από την τοποθέτηση μου γύρω από το εάν το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος. Σαφώς το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος. Και με απόλυτη βεβαιότητα τονίζω ότι αυτά που ζούμε σήμερα δεν είναι απλώς οι συνέπειες μιας κυβερνητικής επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής, ενός στρατηγικού σχεδιασμού.
Επίσης τονίζω ότι αυτή η πολιτική σμιλεύτηκε περίτεχνα μέσα από ισχυρούς μηχανισμούς προπαγάνδας. Η «χρεωκοπία» της χώρας (ως άλλη σύγχρονη αρκούδα), «οι κοπρίτες» του Πάγκαλου είναι η δημόσια έκφραση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που βασίζεται στο φόβο και τη συνενοχή.
Συνενοχή μαζί με «σοκ και δέος»
Είναι λύτρωση για όλο το πολιτικό κατεστημένο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που παράγει ο κοινωνικός αυτοματισμός, που αναπτύσσεται στη βάση της πυραμίδας, ενώ αφήνει τη νοσηρή και ένοχη κορυφή ανέγγιχτη.
Είναι καθαρτήριο που ξεπλένει τις αμαρτίες ενός ολόκληρου συστήματος, γιατί δεν δίνει απλώς άφεση, αλλά τις εναποθέτει στις πλάτες του «τεμπέλη» δάσκαλου, του «υψηλόμισθου» οδηγού της ΕΘΕΛ, του «αγράμματου» αγρότη, του « διεφθαρμένου» λαού. Το δόγμα της συνενοχής από τη μία, αλλά και το δόγμα του «σοκ και δέος» από την άλλη. Δηλαδή μια ληστρική και εφ' όλης της ύλης επίθεση χωρίς ανάσα, σε συνθήκες απόλυτου φόβου και μεταφυσικής ενοχής.
Δανείζομαι από το Ζιζέκ την τοποθέτηση περί ιδιωτικοποίησης της διάνοιας. Η πατρίδα Μας, το σπίτι Μας, ο μισθός Μας, οι καταθέσεις Μας, όλο αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ζωής Μας, που ενώ το γκρεμίζουν, μας έχουν πείσει ότι πρόκειται περί κατάρρευσης. Μια κατάρρευση για την οποία εμείς φταίμε, οι γονείς μας και τα παιδιά μας. Ένα προπατορικό αμάρτημα. Για τη δομική κρίση του συστήματος δεν ευθύνεται το σύστημα, αλλά εμείς. Εμείς εξαντλήσαμε αλόγιστα τα κοινωνικά αποθέματα, εμείς αποσταθεροποιήσαμε την ομαλότητα και με δικές μας ενέργειες φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όπου ενέργειες, βλέπε κοινωνικά κεκτημένα και δικαιώματα, βλέπε Μάη του '36, βλέπε ιστορικές στιγμές και κατακτήσεις του κινήματος.
Ο καπιταλισμός στο ιστορικό του αδιέξοδο στοχοποιεί το συνήθη ύποπτο, που δε συχνάζει πια στην πλατεία Εξαρχείων, αλλά είναι αυτός ο μακρινός «αδαής» πρόγονος του 1821 που έκανε την Επανάσταση, για να βολευτεί με ρουσφέτια. Άρα χέρι - χέρι με το φόβο και τη συνενοχή, έρχεται και η αποκαθήλωση της ιστορίας των αντιστάσεων.
Λαός φοβισμένος, λαός ένοχος, λαός με βεβηλωμένη ιστορία.
Εάν προσθέσει κανείς αυτό το μείγμα, σε αυτό που ήδη το σύστημα έχει επιτύχει, την αλλοτρίωση με τη μαρξιστική έννοια στην παραγωγή, τη μετατροπή της παιδείας σε αγοραίο εργαλείο, την ιδιωτικοποίηση του έρωτα και της φιλίας, μέσω των κωδικοποιημένων προδιαγραφών του Facebook, τότε έχουμε μια τέλεια εξίσωση.
Η Διατήρηση του συστήματος συνεπάγεται με λαό - στρατό. Το παλιό δόγμα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας». Εξόχως έξυπνο. Και προς το παρόν δείχνει να λειτουργεί.
Εμείς, ο «άγνωστος Χ»
Αφήνω το χώρο του «αυτοί» και περνώ στο χώρο του εμείς. Του «εμείς» που προς το παρόν σε αυτή την εξίσωση, είμαστε ο «άγνωστος Χ». Επειδή, όπως πολύ ορθά διάβασα στο Πριν, είμαστε σε εποχές όπου καταργούνται οι αθώοι, όπου η άγνοια δεν είναι εξήγηση και η αδράνεια δεν είναι δικαιολογία, μάλλον πρέπει ο «άγνωστος Χ» να συστηθεί κατ' αρχήν με τον εαυτό αλλά και με την κοινωνία.
Σε ό,τι αφορά λοιπόν εμάς τους ίδιους. Είναι πλούτος, κατά την άποψη μου, μέσα από αυτό το βήμα να ξαναδιαβάσουμε όλοι αυτό που είπε ο Ζίζεκ στη διάλεξη του στο Πολυτεχνείο. Το παραθέτω αυτούσιο. «Λέγεται ότι στην Κίνα αν πραγματικά μισούν κάποιον η κατάρα που εκτοξεύουν είναι "είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς"». Στην ανθρώπινη ιστορία ενδιαφέροντες καιροί είναι εποχές αναταραχών, πολέμων, σύγκρουσης για την εξουσία, με βαριές συνέπειες για εκατομμύρια αθώους.
Σήμερα είναι φανερό ότι πλησιάζουμε μια νέα εποχή για την οποία αρμόζει η περιγραφή ενδιαφέροντες καιροί... Τι σημαίνει αυτό για την Αριστερά της εποχής μας; Στην ψυχαναλυτική θεραπεία οφείλει κανείς να αποσαφηνίσει τι πραγματικά επιθυμεί. Θέλω πράγματι αυτό που νομίζω ότι θέλω... Έτσι λοιπόν' έρχεται σήμερα για τους αριστερούς η στιγμή της αλήθειας. Ο Όργουελ περιέγραψε θαυμάσια αυτή τη στάση όταν έγραφε ότι «κάθε επαναστατική γνώμη οφείλει μέρος της δύναμης της στην ανομολόγητη πεποίθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει». Κι αν εκδηλωθεί πραγματική επανάσταση αυτό πρέπει να συμβεί σε απόσταση ασφαλείας. Στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα, έτσι ώσιε ενώ η καρδιά μου θα ζεσταίνεται όσο σκέφτομαι μακρινά γεγονότα, εγώ θα μπορώ να συνεχίζω την κανονικότητα μου. Με πολύ απλά λόγια λοιπόν και με μια διασταλτική ερμηνεία των παραπάνω είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη βολή μας;
Όπου βολή, για μένα είναι η με πολλές αναταράξεις αλλά πάντως όχι επικίνδυνη ζωή μου, για τα κόμματα είναι ο μικρός και αδιασάλευτος χώρος εξουσίας που καταλαμβάνουν, για τις νεολαίες η χωροταξική επάρκεια στα πανεπιστήμια που εάν τύχει και διασαλευθεί τότε ο εχθρός δεν είναι το σύστημα, αλλά οι «Εκοφίτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Είμαστε; Είναι τώρα η ώρα να το απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του και μετά να συστηθούμε με ειλικρίνεια και με την κοινωνία.
Και σε αυτή τη σχέση να εξομολογηθούμε τη δική μας αμαρτία. Εμείς ορθώσαμε τείχη ολόκληρα με αδιανόητα «ΔΕΝ».
Δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε πορεία που καλεί το ΝΑΡ γιατί αναγκαστικά θα καταλήξεις μηχανισμός του συστήματος.
Δεν μπορείς να διαδηλώσεις έξω από την ισραηλινή πρεσβεία με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αναγκαστικά θα γίνεις ρεφορμιστής.
Δεν μπορείς να συνομιλείς με τον ΠΑΣΟΚο εργάτη γιατί η αλήθεια είναι μία και αυτός δεν έχει μεράδι καμίας αλήθειας.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα διόδια γιατί το πρωτοσκέφτηκε η ΚΟΕ.
Δεν μπορείς να ανέβεις στο καράβι για τη Γάζα, γιατί η πυξίδα του είναι πολύχρωμη.
Δεν μπορείς να είσαι με τον Τρότσκι, γιατί ο Στάλιν...
Δεν μπορείς να επικαλείσαι τη Λούξεμπουργκ γιατί ξέφυγε στον αναρχο-συνδικαλισμό.
Δεν μπορείς να κοιτάς τι γεννάει τα αντάρτικα πόλεων γιατί είναι πράκτορες.
Δεν μπορείς να μην είσαι χριστιανός γιατί η θρησκεία είναι μία.
Ανυπεράσπιστη κοινωνία
Αυτά τα θρησκευτικού τύπου χαρακώματα εμείς οι ίδιοι τα ορθώσαμε, κι εγώ μαζί πολλές φορές. Χαρακώματα μεταξύ μας, χαρακώματα με την κοινωνία. Απέναντι στον πιο έξυπνο και ώριμο καπιταλισμό, εμείς αφήσαμε ανυπεράσπιστη την κοινωνία και βάλαμε στο εδώλιο τον άλλο μας εαυτό.
Έχουμε όλοι την ιστορική ευθύνη για «Μεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους, μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας -χιλιάδες ήττες μέσα μας».
Χιλιάδες ήττες και έξω...
Και τώρα τι; Συνεχίζει ο ποιητής «Όλα όσα αρνηθήκαμε αυτό είναι το πεπρωμένο μας».
Ελάχιστοι απέναντι στη συγκυρία, απογυμνωμένοι απέναντι στην κοινωνία, ας ορίσουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή το πεπρωμένο μας. Δεν είμαι σε θέση σήμερα να μιλήσω για το όλον, γιατί πραγματικά δεν το γνωρίζω, δηλώνω με απόλυτη τιμιότητα την ανεπάρκεια μου, αλλά ταυτόχρονα δηλώνω και με απόλυτη τιμιότητα ότι όποια σημαία κι αν σηκωθεί δεν πρέπει να βγει από το μπαούλο και να την ξανασιδερώσουμε.
Ψάχνουμε για αυτή τη νέα αρχή, τη μικρή αλλά την ελπιδοφόρα. Την ανασφαλή αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η αμφιβολία είναι καλύτερη από τη γκρεμισμένη βεβαιότητα.
Τη δύσκολη αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η ευκολία ανήκει στην άρνηση και όχι στην κατάφαση. Μια αρχή υπήρξε η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Μια αρχή εντελώς τακτικού χαρακτήρα. Μια αρχή που ακουμπάει πάνω στους θεσμούς, πάνω σε αστικά αιτούμενα όπως η διαφάνεια και η πληροφορία. Μια αρχή συστημική, που έχει όμως τη δύναμη να κατασπαράξει την «ιερή αγελάδα». Μια αρχή από λίγους που έχει όμως τη δύναμη να γίνει ταυτόχρονα και κοινωνικό αιτούμενο.
Για να ξαναβρούμε την ανάσα μας εκεί όπου ανασαίνει η κοινωνία. Για να απογυμνώσουμε με τη σειρά μας τα πολιτικά ιερατεία και τα οικονομικά διευθυντήρια, που για να γίνουν οι αιμοδότες πυλώνες του συστήματος αφαίμαξαν, βίασαν και καταχράστηκαν τους λαούς. Μια αρχή, που ακουμπάει και ζεσταίνεται από μια άλλη Αρχή: «Η συνείδηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να γίνει αληθινά πολιτική συνείδηση, εάν οι εργάτες δεν μάθουν να απαντούν σε όλες χωρίς εξαίρεση τις περιπτώσεις αυθαιρεσίας και καταπίεσης, βίας και κατάχρησης» (Β. Ι. Λένιν).
Η φιλοξενία που μου προσφέρει σήμερα το Πριν είναι κατ' αρχήν σημαντική. Παράλληλα, στο μυαλό μου έχει μία πολυεπίπεδη σημασία. Πυρήνας της σκέψης μου είναι το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε μια διαφορετική αντίληψη ή κοσμοθεωρία για το πώς θα ανατραπεί αυτό το σύστημα, αλλά ταυτόχρονα καταλήγουμε σε μια κοινή διαπίστωση, αυτή που έκανε και ο Θ. Αγγελόπουλος, ότι τελικά αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός για να είναι οριστικός. Με την έννοια αυτή το σημερινό βήμα, είναι βήμα μιας κοινής διαπίστωσης, αλλά και η απαρχή μιας ζύμωσης τόσο σε ιδεολογικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Με απλά λόγια όπως ο κόσμος το αντιλαμβάνεται, σήμερα ξεκινάμε από αυτά που μας ενώνουν, αλλά και συζητάμε για αυτά που -όχι μας χωρίζουν-αλλά, μας προβληματίζουν, μας φορτίζουν, μας κινητοποιούν, μας ερεθίζουν στη βάση της θέσης, της αντίθεσης, αλλά και της σύνθεσης.
Το δεύτερο που θα ήθελα ευθύς εξαρχής να εξομολογηθώ είναι ότι είμαι τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας, γνωρίζω πολύ καλά τη συγκρότηση των αναγνωστών, με την έννοια αυτή θα προσπαθήσω να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα από την τοποθέτηση μου γύρω από το εάν το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος. Σαφώς το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος. Και με απόλυτη βεβαιότητα τονίζω ότι αυτά που ζούμε σήμερα δεν είναι απλώς οι συνέπειες μιας κυβερνητικής επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής, ενός στρατηγικού σχεδιασμού.
Επίσης τονίζω ότι αυτή η πολιτική σμιλεύτηκε περίτεχνα μέσα από ισχυρούς μηχανισμούς προπαγάνδας. Η «χρεωκοπία» της χώρας (ως άλλη σύγχρονη αρκούδα), «οι κοπρίτες» του Πάγκαλου είναι η δημόσια έκφραση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που βασίζεται στο φόβο και τη συνενοχή.
Συνενοχή μαζί με «σοκ και δέος»
Είναι λύτρωση για όλο το πολιτικό κατεστημένο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που παράγει ο κοινωνικός αυτοματισμός, που αναπτύσσεται στη βάση της πυραμίδας, ενώ αφήνει τη νοσηρή και ένοχη κορυφή ανέγγιχτη.
Είναι καθαρτήριο που ξεπλένει τις αμαρτίες ενός ολόκληρου συστήματος, γιατί δεν δίνει απλώς άφεση, αλλά τις εναποθέτει στις πλάτες του «τεμπέλη» δάσκαλου, του «υψηλόμισθου» οδηγού της ΕΘΕΛ, του «αγράμματου» αγρότη, του « διεφθαρμένου» λαού. Το δόγμα της συνενοχής από τη μία, αλλά και το δόγμα του «σοκ και δέος» από την άλλη. Δηλαδή μια ληστρική και εφ' όλης της ύλης επίθεση χωρίς ανάσα, σε συνθήκες απόλυτου φόβου και μεταφυσικής ενοχής.
Δανείζομαι από το Ζιζέκ την τοποθέτηση περί ιδιωτικοποίησης της διάνοιας. Η πατρίδα Μας, το σπίτι Μας, ο μισθός Μας, οι καταθέσεις Μας, όλο αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ζωής Μας, που ενώ το γκρεμίζουν, μας έχουν πείσει ότι πρόκειται περί κατάρρευσης. Μια κατάρρευση για την οποία εμείς φταίμε, οι γονείς μας και τα παιδιά μας. Ένα προπατορικό αμάρτημα. Για τη δομική κρίση του συστήματος δεν ευθύνεται το σύστημα, αλλά εμείς. Εμείς εξαντλήσαμε αλόγιστα τα κοινωνικά αποθέματα, εμείς αποσταθεροποιήσαμε την ομαλότητα και με δικές μας ενέργειες φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όπου ενέργειες, βλέπε κοινωνικά κεκτημένα και δικαιώματα, βλέπε Μάη του '36, βλέπε ιστορικές στιγμές και κατακτήσεις του κινήματος.
Ο καπιταλισμός στο ιστορικό του αδιέξοδο στοχοποιεί το συνήθη ύποπτο, που δε συχνάζει πια στην πλατεία Εξαρχείων, αλλά είναι αυτός ο μακρινός «αδαής» πρόγονος του 1821 που έκανε την Επανάσταση, για να βολευτεί με ρουσφέτια. Άρα χέρι - χέρι με το φόβο και τη συνενοχή, έρχεται και η αποκαθήλωση της ιστορίας των αντιστάσεων.
Λαός φοβισμένος, λαός ένοχος, λαός με βεβηλωμένη ιστορία.
Εάν προσθέσει κανείς αυτό το μείγμα, σε αυτό που ήδη το σύστημα έχει επιτύχει, την αλλοτρίωση με τη μαρξιστική έννοια στην παραγωγή, τη μετατροπή της παιδείας σε αγοραίο εργαλείο, την ιδιωτικοποίηση του έρωτα και της φιλίας, μέσω των κωδικοποιημένων προδιαγραφών του Facebook, τότε έχουμε μια τέλεια εξίσωση.
Η Διατήρηση του συστήματος συνεπάγεται με λαό - στρατό. Το παλιό δόγμα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας». Εξόχως έξυπνο. Και προς το παρόν δείχνει να λειτουργεί.
Εμείς, ο «άγνωστος Χ»
Αφήνω το χώρο του «αυτοί» και περνώ στο χώρο του εμείς. Του «εμείς» που προς το παρόν σε αυτή την εξίσωση, είμαστε ο «άγνωστος Χ». Επειδή, όπως πολύ ορθά διάβασα στο Πριν, είμαστε σε εποχές όπου καταργούνται οι αθώοι, όπου η άγνοια δεν είναι εξήγηση και η αδράνεια δεν είναι δικαιολογία, μάλλον πρέπει ο «άγνωστος Χ» να συστηθεί κατ' αρχήν με τον εαυτό αλλά και με την κοινωνία.
Σε ό,τι αφορά λοιπόν εμάς τους ίδιους. Είναι πλούτος, κατά την άποψη μου, μέσα από αυτό το βήμα να ξαναδιαβάσουμε όλοι αυτό που είπε ο Ζίζεκ στη διάλεξη του στο Πολυτεχνείο. Το παραθέτω αυτούσιο. «Λέγεται ότι στην Κίνα αν πραγματικά μισούν κάποιον η κατάρα που εκτοξεύουν είναι "είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς"». Στην ανθρώπινη ιστορία ενδιαφέροντες καιροί είναι εποχές αναταραχών, πολέμων, σύγκρουσης για την εξουσία, με βαριές συνέπειες για εκατομμύρια αθώους.
Σήμερα είναι φανερό ότι πλησιάζουμε μια νέα εποχή για την οποία αρμόζει η περιγραφή ενδιαφέροντες καιροί... Τι σημαίνει αυτό για την Αριστερά της εποχής μας; Στην ψυχαναλυτική θεραπεία οφείλει κανείς να αποσαφηνίσει τι πραγματικά επιθυμεί. Θέλω πράγματι αυτό που νομίζω ότι θέλω... Έτσι λοιπόν' έρχεται σήμερα για τους αριστερούς η στιγμή της αλήθειας. Ο Όργουελ περιέγραψε θαυμάσια αυτή τη στάση όταν έγραφε ότι «κάθε επαναστατική γνώμη οφείλει μέρος της δύναμης της στην ανομολόγητη πεποίθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει». Κι αν εκδηλωθεί πραγματική επανάσταση αυτό πρέπει να συμβεί σε απόσταση ασφαλείας. Στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα, έτσι ώσιε ενώ η καρδιά μου θα ζεσταίνεται όσο σκέφτομαι μακρινά γεγονότα, εγώ θα μπορώ να συνεχίζω την κανονικότητα μου. Με πολύ απλά λόγια λοιπόν και με μια διασταλτική ερμηνεία των παραπάνω είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη βολή μας;
Όπου βολή, για μένα είναι η με πολλές αναταράξεις αλλά πάντως όχι επικίνδυνη ζωή μου, για τα κόμματα είναι ο μικρός και αδιασάλευτος χώρος εξουσίας που καταλαμβάνουν, για τις νεολαίες η χωροταξική επάρκεια στα πανεπιστήμια που εάν τύχει και διασαλευθεί τότε ο εχθρός δεν είναι το σύστημα, αλλά οι «Εκοφίτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Είμαστε; Είναι τώρα η ώρα να το απαντήσει ο καθένας μας στον εαυτό του και μετά να συστηθούμε με ειλικρίνεια και με την κοινωνία.
Και σε αυτή τη σχέση να εξομολογηθούμε τη δική μας αμαρτία. Εμείς ορθώσαμε τείχη ολόκληρα με αδιανόητα «ΔΕΝ».
Δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε πορεία που καλεί το ΝΑΡ γιατί αναγκαστικά θα καταλήξεις μηχανισμός του συστήματος.
Δεν μπορείς να διαδηλώσεις έξω από την ισραηλινή πρεσβεία με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί αναγκαστικά θα γίνεις ρεφορμιστής.
Δεν μπορείς να συνομιλείς με τον ΠΑΣΟΚο εργάτη γιατί η αλήθεια είναι μία και αυτός δεν έχει μεράδι καμίας αλήθειας.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα διόδια γιατί το πρωτοσκέφτηκε η ΚΟΕ.
Δεν μπορείς να ανέβεις στο καράβι για τη Γάζα, γιατί η πυξίδα του είναι πολύχρωμη.
Δεν μπορείς να είσαι με τον Τρότσκι, γιατί ο Στάλιν...
Δεν μπορείς να επικαλείσαι τη Λούξεμπουργκ γιατί ξέφυγε στον αναρχο-συνδικαλισμό.
Δεν μπορείς να κοιτάς τι γεννάει τα αντάρτικα πόλεων γιατί είναι πράκτορες.
Δεν μπορείς να μην είσαι χριστιανός γιατί η θρησκεία είναι μία.
Ανυπεράσπιστη κοινωνία
Αυτά τα θρησκευτικού τύπου χαρακώματα εμείς οι ίδιοι τα ορθώσαμε, κι εγώ μαζί πολλές φορές. Χαρακώματα μεταξύ μας, χαρακώματα με την κοινωνία. Απέναντι στον πιο έξυπνο και ώριμο καπιταλισμό, εμείς αφήσαμε ανυπεράσπιστη την κοινωνία και βάλαμε στο εδώλιο τον άλλο μας εαυτό.
Έχουμε όλοι την ιστορική ευθύνη για «Μεγάλα λόγια που φωνάξαμε στους δρόμους, μικρές αλήθειες που αποσιωπήσαμε στον εαυτό μας -χιλιάδες ήττες μέσα μας».
Χιλιάδες ήττες και έξω...
Και τώρα τι; Συνεχίζει ο ποιητής «Όλα όσα αρνηθήκαμε αυτό είναι το πεπρωμένο μας».
Ελάχιστοι απέναντι στη συγκυρία, απογυμνωμένοι απέναντι στην κοινωνία, ας ορίσουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή το πεπρωμένο μας. Δεν είμαι σε θέση σήμερα να μιλήσω για το όλον, γιατί πραγματικά δεν το γνωρίζω, δηλώνω με απόλυτη τιμιότητα την ανεπάρκεια μου, αλλά ταυτόχρονα δηλώνω και με απόλυτη τιμιότητα ότι όποια σημαία κι αν σηκωθεί δεν πρέπει να βγει από το μπαούλο και να την ξανασιδερώσουμε.
Ψάχνουμε για αυτή τη νέα αρχή, τη μικρή αλλά την ελπιδοφόρα. Την ανασφαλή αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η αμφιβολία είναι καλύτερη από τη γκρεμισμένη βεβαιότητα.
Τη δύσκολη αρχή, αλλά με τη γνώση ότι η ευκολία ανήκει στην άρνηση και όχι στην κατάφαση. Μια αρχή υπήρξε η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Μια αρχή εντελώς τακτικού χαρακτήρα. Μια αρχή που ακουμπάει πάνω στους θεσμούς, πάνω σε αστικά αιτούμενα όπως η διαφάνεια και η πληροφορία. Μια αρχή συστημική, που έχει όμως τη δύναμη να κατασπαράξει την «ιερή αγελάδα». Μια αρχή από λίγους που έχει όμως τη δύναμη να γίνει ταυτόχρονα και κοινωνικό αιτούμενο.
Για να ξαναβρούμε την ανάσα μας εκεί όπου ανασαίνει η κοινωνία. Για να απογυμνώσουμε με τη σειρά μας τα πολιτικά ιερατεία και τα οικονομικά διευθυντήρια, που για να γίνουν οι αιμοδότες πυλώνες του συστήματος αφαίμαξαν, βίασαν και καταχράστηκαν τους λαούς. Μια αρχή, που ακουμπάει και ζεσταίνεται από μια άλλη Αρχή: «Η συνείδηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να γίνει αληθινά πολιτική συνείδηση, εάν οι εργάτες δεν μάθουν να απαντούν σε όλες χωρίς εξαίρεση τις περιπτώσεις αυθαιρεσίας και καταπίεσης, βίας και κατάχρησης» (Β. Ι. Λένιν).
Τα πέντε μεγάλα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις από τις υπερχρεωμένες κυβερνήσεις…
πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/01/blog-post_8398.html
Γράφει ο UDEMAND
Η κυβέρνηση ποινικοποίησε πρόσφατα σε βαθμό κακουργήματος την καθυστέρηση πληρωμής του ΦΠΑ από τους εξαντλημένους και εξαθλιωμένους μικροεπιχειρηματίες και όμως κανένας δεν απαντά σε βασικά ερωτήματα για το πως φτάσαμε ως εδώ.
Τα περισσότερα κράτη του κόσμου είναι σήμερα υπερχρεωμένα.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι το χρέος τους ανέρχεται σε περίπου 40 τρις-εκατομμύρια!!
Το πρώτο μεγάλο ερώτημα είναι: Σε ΠΟΙΟΥΣ χρωστάνε τα κράτη όλα αυτά τα χρήματα?
Σε τράπεζες ?
Σε ιδιώτες ?
Σε μορφώματα-φαντάσματα ?
Σε ποιες χώρες ανήκουν άραγε οι άνθρωποι-φαντάσματα πίσω από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που μπορούν και ..........δανείζουν τέτοια τερατώδη ποσά στις κυβερνήσεις όλων αυτών των κρατών και έχουν το θράσος να ανεβάζουν με ανίερα κόλπα συνεχώς τα επιτόκια ?
Σίγουρα σε τελική ανάλυση είναι άνθρωποι υπαρκτοί, με σάρκα και οστά χωρίς ψυχή βέβαια ή μάλλον την ψυχή τους την έχουν πουλήσει στο διάβολο.
Γιατί όμως οι κυβερνήσεις των κρατών στις οποίες ανήκουν αυτοί οι “κύριοι ” δεν εισέπραξαν ποτέ τους φόρους που δικαιούνταν από τα υπερκέρδη τους ?
Και το δεύτερο μεγάλο ερώτημα ….
Εάν τα κράτη είχαν εισπράξει αυτούς τους φόρους, θα είχαν πτωχεύσει ??
Γιατί άραγε δεν προσπαθούν οι κυβερνώντες να συλλάβουν αυτούς τους μεγαλο-φοροφυγάδες των τρισεκατομμυρίων αλλά ζητάνε από τους εξαθλιωμένους μικροεπιχειρηματίες και τον δύστυχο λαό να πληρώνουν όλο και μεγαλυτέρους και αβάσταχτους φόρους για να εξοφλούν τους δανειστές οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν επί τόσα χρόνια τους λαούς που δάνεισαν ?
Και το τρίτο μεγάλο ερώτημα : Με ποια “super-κομπίνα” τόσοι λίγοι απέκτησαν τόσα πολλά ?
Ποιος θα απαντήσει άραγε σε αυτό το μεγάλο ερώτημα που έρχεται στα χείλη όλων αυτών των κακομοίρηδων μικροεπιχειρηματιών που θα πάνε φυλακή γιατί δεν απέδωσαν το ΦΠΑ ?
Ποια αδικία ή καλύτερα ποιο έγκλημα είναι μεγαλύτερο από αυτή τη διεθνή φορολογική αλητεία-αμνηστία ?
Δεν θα έπρεπε αυτής της τάξεως η φοροδιαφυγή να συμπεριληφθεί στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ?
Δεν θα έπρεπε οι λαοί -αφού οι κυβερνήσεις και τα δικαστήρια είναι ανίκανα- να αντιπαρατεθούν από μόνοι τους σε αυτά τα τέρατα της φοροκλοπής που με την συμπαιγνία επίορκων πολιτικών απέκτησαν αμύθητα πλούτη και ενορχήστρωσαν όλους τους πολέμους για να τα αυξήσουν, όπου τόσα εκατομμύρια αθώων σκοτωθήκαν, ξέχωρα από αυτούς που αυτοκτόνησαν από απελπισία ή πέθαναν από πείνα εξαίτιας αυτής της απάνθρωπης απληστίας αυτών των λίγων ανθρωπόμορφων τεράτων ?
Και το τέταρτο μεγάλο ερώτημα:
Είναι μόνο εβραϊκά συμφέροντα πίσω από όλες αυτές τις τράπεζες και τα μορφώματα ή έχουν μαζί τους και αρκετούς “μαλακούς” όπως ονομάζουν τους μη Εβραίους?
Με τόσο πλούτο στα χέρια τόσο λίγων, οι οποίοι έχουν “κοινά” συμφέροντα, είναι δυνατόν να μην διαφθείρουν με μίζες όσους πολιτικούς αντιστέκονται στις επιθυμίες τους ?
Δεν τούς είναι πανεύκολο με πλούσιες παροχές να κατευθύνουν το πολιτικό, στρατιωτικό και δικαστικό κατεστημένο και με τις παρακρατικές οργανώσεις που διαθέτουν άλλα και τις ΜΚΟ (διάβαζε αντεθνικές ομάδες) να προωθούν το στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας τους που την ονομάζουν κατ’ ευφημισμό παγκοσμιοποίηση ?
Και το τελευταίο μεγάλο ερώτημα :
Ποια θα έπρεπε να ήταν η αντιδραση των λαών που κατάλαβαν ότι τόσο μεγάλος, παράνομος και ανήθικος πλούτος συγκεντρωμένος σε τόσο λίγα βρώμικα χέρια και άρρωστα μυαλά μπορεί να σκλαβώσει για πάντα όχι μόνο τους ίδιους αλλά και ολόκληρα έθνη ?
Ίσως μία και μόνη……… ???
Γράφει ο UDEMAND
Η κυβέρνηση ποινικοποίησε πρόσφατα σε βαθμό κακουργήματος την καθυστέρηση πληρωμής του ΦΠΑ από τους εξαντλημένους και εξαθλιωμένους μικροεπιχειρηματίες και όμως κανένας δεν απαντά σε βασικά ερωτήματα για το πως φτάσαμε ως εδώ.
Τα περισσότερα κράτη του κόσμου είναι σήμερα υπερχρεωμένα.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι το χρέος τους ανέρχεται σε περίπου 40 τρις-εκατομμύρια!!
Το πρώτο μεγάλο ερώτημα είναι: Σε ΠΟΙΟΥΣ χρωστάνε τα κράτη όλα αυτά τα χρήματα?
Σε τράπεζες ?
Σε ιδιώτες ?
Σε μορφώματα-φαντάσματα ?
Σε ποιες χώρες ανήκουν άραγε οι άνθρωποι-φαντάσματα πίσω από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που μπορούν και ..........δανείζουν τέτοια τερατώδη ποσά στις κυβερνήσεις όλων αυτών των κρατών και έχουν το θράσος να ανεβάζουν με ανίερα κόλπα συνεχώς τα επιτόκια ?
Σίγουρα σε τελική ανάλυση είναι άνθρωποι υπαρκτοί, με σάρκα και οστά χωρίς ψυχή βέβαια ή μάλλον την ψυχή τους την έχουν πουλήσει στο διάβολο.
Γιατί όμως οι κυβερνήσεις των κρατών στις οποίες ανήκουν αυτοί οι “κύριοι ” δεν εισέπραξαν ποτέ τους φόρους που δικαιούνταν από τα υπερκέρδη τους ?
Και το δεύτερο μεγάλο ερώτημα ….
Εάν τα κράτη είχαν εισπράξει αυτούς τους φόρους, θα είχαν πτωχεύσει ??
Γιατί άραγε δεν προσπαθούν οι κυβερνώντες να συλλάβουν αυτούς τους μεγαλο-φοροφυγάδες των τρισεκατομμυρίων αλλά ζητάνε από τους εξαθλιωμένους μικροεπιχειρηματίες και τον δύστυχο λαό να πληρώνουν όλο και μεγαλυτέρους και αβάσταχτους φόρους για να εξοφλούν τους δανειστές οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν επί τόσα χρόνια τους λαούς που δάνεισαν ?
Και το τρίτο μεγάλο ερώτημα : Με ποια “super-κομπίνα” τόσοι λίγοι απέκτησαν τόσα πολλά ?
Ποιος θα απαντήσει άραγε σε αυτό το μεγάλο ερώτημα που έρχεται στα χείλη όλων αυτών των κακομοίρηδων μικροεπιχειρηματιών που θα πάνε φυλακή γιατί δεν απέδωσαν το ΦΠΑ ?
Ποια αδικία ή καλύτερα ποιο έγκλημα είναι μεγαλύτερο από αυτή τη διεθνή φορολογική αλητεία-αμνηστία ?
Δεν θα έπρεπε αυτής της τάξεως η φοροδιαφυγή να συμπεριληφθεί στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ?
Δεν θα έπρεπε οι λαοί -αφού οι κυβερνήσεις και τα δικαστήρια είναι ανίκανα- να αντιπαρατεθούν από μόνοι τους σε αυτά τα τέρατα της φοροκλοπής που με την συμπαιγνία επίορκων πολιτικών απέκτησαν αμύθητα πλούτη και ενορχήστρωσαν όλους τους πολέμους για να τα αυξήσουν, όπου τόσα εκατομμύρια αθώων σκοτωθήκαν, ξέχωρα από αυτούς που αυτοκτόνησαν από απελπισία ή πέθαναν από πείνα εξαίτιας αυτής της απάνθρωπης απληστίας αυτών των λίγων ανθρωπόμορφων τεράτων ?
Και το τέταρτο μεγάλο ερώτημα:
Είναι μόνο εβραϊκά συμφέροντα πίσω από όλες αυτές τις τράπεζες και τα μορφώματα ή έχουν μαζί τους και αρκετούς “μαλακούς” όπως ονομάζουν τους μη Εβραίους?
Με τόσο πλούτο στα χέρια τόσο λίγων, οι οποίοι έχουν “κοινά” συμφέροντα, είναι δυνατόν να μην διαφθείρουν με μίζες όσους πολιτικούς αντιστέκονται στις επιθυμίες τους ?
Δεν τούς είναι πανεύκολο με πλούσιες παροχές να κατευθύνουν το πολιτικό, στρατιωτικό και δικαστικό κατεστημένο και με τις παρακρατικές οργανώσεις που διαθέτουν άλλα και τις ΜΚΟ (διάβαζε αντεθνικές ομάδες) να προωθούν το στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας τους που την ονομάζουν κατ’ ευφημισμό παγκοσμιοποίηση ?
Και το τελευταίο μεγάλο ερώτημα :
Ποια θα έπρεπε να ήταν η αντιδραση των λαών που κατάλαβαν ότι τόσο μεγάλος, παράνομος και ανήθικος πλούτος συγκεντρωμένος σε τόσο λίγα βρώμικα χέρια και άρρωστα μυαλά μπορεί να σκλαβώσει για πάντα όχι μόνο τους ίδιους αλλά και ολόκληρα έθνη ?
Ίσως μία και μόνη……… ???
ΑΡΓΥΡΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ!
Η Ακαδημία Αθηνών, το κορυφαίο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας μας, στην πανηγυρική συνεδρία της, την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010, παρασημοφόρησε την Φιλοπατρία και την Διαμόρφωση Θρησκευτικής και Εθνικής Συνείδησης, απονέμοντας το ΑΡΓΥΡΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΑΝΔΡΕΙΑΣ στην Δασκάλα του Γένους μας, την ηρωική Χαρά Νικοπούλου.
Με αυτή την ομολογουμένως θαρραλέα στάση της, η Ακαδημία Αθηνών, αφ’ ενός μεν καταφέρνει ένα αποφασιστικής σημασίας πλήγμα στους πάσης φύσεως ανθέλληνες και κονιορτοποιεί τα σχέδιά τους για ολοκληρωτική παράδοση της Ελλάδος στα βρώμικα χέρια των ανόμων εχθρών της, αφ’ ετέρου δε, αποστομώνει όλους εκείνους που επιτέθηκαν στη Χαρά με οποιονδήποτε τρόπο (τούρκους και υποτιθέμενους Έλληνες) κατατάσσοντάς τους στην ίδια κατηγορία αίσχους και ντροπής.
Τη στιγμή που οι ντόπιοι συνεργάτες των εχθρών μας, ετοιμάζονται να χαρακτηρίσουν σαν Ποινικά Εγκλήματα την Αγάπη για την Πατρίδα και το Έθνος μας και την συνειδητή Πίστη Στον Τριαδικό Θεό, έρχεται με παρρησία η Ακαδημία Αθηνών να δείξει τον δρόμο του Χρέους και της Τιμής, αναδεικνύοντας την Δασκάλα της ψυχής, των ονείρων και της ελπίδας όλων των χειμαζομένων Ελλήνων, σε Φάρο φωτεινό και άσβεστο και σε παράδειγμα που πρέπει να μιμηθεί κάθε Ελληνόψυχος.
Η Ακαδημία Αθηνών με αυτή την ιστορική απόφασή της, κηρύσσει με σαφήνεια και αδιαμφισβήτητη καθαρότητα ότι τα ΛΟΓΙΑ και τα ΕΡΓΑ της ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ καθορίζουν πλέον τον ΑΚΡΙΒΗ ΚΑΝΟΝΑ ΠΑΔΕΙΑΣ και αποτελούν το ΛΑΜΠΡΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για κάθε Δάσκαλο ή Δασκάλα, όλων των βαθμίδων, όπου και αν βρίσκονται.
Η Ακαδημία Αθηνών το βράδυ της 28ης Δεκεμβρίου 2010, άπλωσε τις μεγάλες και δυνατές Ελληνικές της φτερούγες και μας έδειξε ότι κάτω από αυτές εκκολάπτονται οι ελπίδες μας για Εθνική ανασύνταξη και συσπείρωση, που θα φέρουν το ποθούμενο για όλη την Ελλάδα, έτσι όπως την περιέγραψε στην αντιφώνησή της η Δασκάλα – θρύλος προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών κ. Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, παρουσία του Υπουργού Εσωτερικών και αναπληρωτή Προέδρου της Κυβέρνησης κ. Γιάννη Ραγκούση, που την άκουγε εμβρόντητος και ανήμπορος να αντιδράσει.
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΥΧΗΙ ΑΓΑΘΗΙ
ΕΔΟΞΕ ΤΗΙ ΑΚΑΔΗΜΙΑΙ ΑΘΗΝΩΝ
ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΡΓΥΡΩΙ ΜΕΤΑΛΛΙΩΙ
ΤΙΜΗΣΑΙ
ΟΤΙ ΕΝ ΤΩΙ ΣΧΟΛΕΙΩΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ
ΤΑ ΕΤΗ 2004 – 2008 ΜΕΤ’ ΕΥΨΥΧΙΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΣΑ
ΛΟΓΩΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΓΩΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΝΩΝ ΑΚΡΙΒΗΣ
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΛΑΜΠΡΟΝ ΕΓΕΝΕΤΟ
ΑΝΕΙΠΕΙΝ ΔΕ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΟΓΔΟΗΙ ΕΠΙ ΕΙΚΑΔΙ ΕΤΟΥΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΣΧΙΛΙΟΣΤΟΥ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
ΚΩΝ.ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣ.Χ.ΠΕΤΡΑΚΟΣ
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
Απόσπασμα
της εκθέσεως του Γενικού Γραμματέως
της Ακαδημίας Αθηνών κ. Βασιλείου Χ. Πετράκου
που αναγνώσθηκε κατά την πανηγυρική συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010
…………………………………………………………………………………………..
ΤΑΞΙΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
1. Αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας απονέμεται στην κυρία Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου κατά την περίοδο 2004 – 2008 διότι παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε κατά την εκτέλεση του έργου της, εξετέλεσε τα καθήκοντά της κατά τρόπο αντάξιο της μεγάλης αποστολής της διδάσκοντας τα παιδιά που της εμπιστεύθηκε η Πολιτεία σύμφωνα με τις αρχές της ελεύθερης σκέψης, της ανεξιθρησκείας και της αλήθειας, χωρίς να υπολογίσει αντιθέσεις που έθεταν σε κίνδυνο την ίδια.
Η Αντιφώνησις
Η Χαρά Νικοπούλου προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την παρασημοφόρησή της με το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους,
Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών,
που στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης.
(Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, Πανηγυρική Συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010).
Με αυτή την ομολογουμένως θαρραλέα στάση της, η Ακαδημία Αθηνών, αφ’ ενός μεν καταφέρνει ένα αποφασιστικής σημασίας πλήγμα στους πάσης φύσεως ανθέλληνες και κονιορτοποιεί τα σχέδιά τους για ολοκληρωτική παράδοση της Ελλάδος στα βρώμικα χέρια των ανόμων εχθρών της, αφ’ ετέρου δε, αποστομώνει όλους εκείνους που επιτέθηκαν στη Χαρά με οποιονδήποτε τρόπο (τούρκους και υποτιθέμενους Έλληνες) κατατάσσοντάς τους στην ίδια κατηγορία αίσχους και ντροπής.
Τη στιγμή που οι ντόπιοι συνεργάτες των εχθρών μας, ετοιμάζονται να χαρακτηρίσουν σαν Ποινικά Εγκλήματα την Αγάπη για την Πατρίδα και το Έθνος μας και την συνειδητή Πίστη Στον Τριαδικό Θεό, έρχεται με παρρησία η Ακαδημία Αθηνών να δείξει τον δρόμο του Χρέους και της Τιμής, αναδεικνύοντας την Δασκάλα της ψυχής, των ονείρων και της ελπίδας όλων των χειμαζομένων Ελλήνων, σε Φάρο φωτεινό και άσβεστο και σε παράδειγμα που πρέπει να μιμηθεί κάθε Ελληνόψυχος.
Η Ακαδημία Αθηνών με αυτή την ιστορική απόφασή της, κηρύσσει με σαφήνεια και αδιαμφισβήτητη καθαρότητα ότι τα ΛΟΓΙΑ και τα ΕΡΓΑ της ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ καθορίζουν πλέον τον ΑΚΡΙΒΗ ΚΑΝΟΝΑ ΠΑΔΕΙΑΣ και αποτελούν το ΛΑΜΠΡΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για κάθε Δάσκαλο ή Δασκάλα, όλων των βαθμίδων, όπου και αν βρίσκονται.
Η Ακαδημία Αθηνών το βράδυ της 28ης Δεκεμβρίου 2010, άπλωσε τις μεγάλες και δυνατές Ελληνικές της φτερούγες και μας έδειξε ότι κάτω από αυτές εκκολάπτονται οι ελπίδες μας για Εθνική ανασύνταξη και συσπείρωση, που θα φέρουν το ποθούμενο για όλη την Ελλάδα, έτσι όπως την περιέγραψε στην αντιφώνησή της η Δασκάλα – θρύλος προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών κ. Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, παρουσία του Υπουργού Εσωτερικών και αναπληρωτή Προέδρου της Κυβέρνησης κ. Γιάννη Ραγκούση, που την άκουγε εμβρόντητος και ανήμπορος να αντιδράσει.
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΥΧΗΙ ΑΓΑΘΗΙ
ΕΔΟΞΕ ΤΗΙ ΑΚΑΔΗΜΙΑΙ ΑΘΗΝΩΝ
ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΡΓΥΡΩΙ ΜΕΤΑΛΛΙΩΙ
ΤΙΜΗΣΑΙ
ΟΤΙ ΕΝ ΤΩΙ ΣΧΟΛΕΙΩΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ
ΤΑ ΕΤΗ 2004 – 2008 ΜΕΤ’ ΕΥΨΥΧΙΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΣΑ
ΛΟΓΩΙ ΤΕ ΚΑΙ ΕΡΓΩΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΝΩΝ ΑΚΡΙΒΗΣ
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΛΑΜΠΡΟΝ ΕΓΕΝΕΤΟ
ΑΝΕΙΠΕΙΝ ΔΕ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΟΓΔΟΗΙ ΕΠΙ ΕΙΚΑΔΙ ΕΤΟΥΣ ΔΕΚΑΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΣΧΙΛΙΟΣΤΟΥ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
ΚΩΝ.ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣ.Χ.ΠΕΤΡΑΚΟΣ
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
Απόσπασμα
της εκθέσεως του Γενικού Γραμματέως
της Ακαδημίας Αθηνών κ. Βασιλείου Χ. Πετράκου
που αναγνώσθηκε κατά την πανηγυρική συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010
…………………………………………………………………………………………..
ΤΑΞΙΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
1. Αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας απονέμεται στην κυρία Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου κατά την περίοδο 2004 – 2008 διότι παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε κατά την εκτέλεση του έργου της, εξετέλεσε τα καθήκοντά της κατά τρόπο αντάξιο της μεγάλης αποστολής της διδάσκοντας τα παιδιά που της εμπιστεύθηκε η Πολιτεία σύμφωνα με τις αρχές της ελεύθερης σκέψης, της ανεξιθρησκείας και της αλήθειας, χωρίς να υπολογίσει αντιθέσεις που έθεταν σε κίνδυνο την ίδια.
Η Αντιφώνησις
Η Χαρά Νικοπούλου προς τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την παρασημοφόρησή της με το Αργυρούν Μετάλλιον Ανδρείας.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών,
Εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους,
Ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών,
που στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας.
Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης.
(Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, Πανηγυρική Συνεδρία της 28ης Δεκεμβρίου 2010).
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ!
πηγή:http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=204528
Ενας λαγός για το ΔΝΤ
Πώς μαγειρεύονται τα στοιχεία των ερευνών
Ο πρώτος στόχος των βίαιων μέτρων εις βάρος των εργαζομένων που λαμβάνονται από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του περιβόητου μνημονίου είναι, ως γνωστόν, οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που είδαν τις αποδοχές τους να περικόπτονται, τις συντάξεις τους να περιστέλλονται και τις θέσεις εργασίας τους να απειλούνται άμεσα.
Προκειμένου να γίνουν αποδεκτά αυτά τα σκληρά μέτρα ως «υποχρεωτική λύση» και «μονόδρομος» για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, έπρεπε πρώτα να βομβαρδιστεί η κοινή γνώμη με μια σειρά από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον τρόπο διορισμού, το ρόλο και την απόδοση των εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Αλλωστε, δεν είναι δύσκολο για μια χώρα με αυτό το επίπεδο δημόσιας διοίκησης και το πανίσχυρο πελατειακό σύστημα να πειστεί κάθε πολίτης να στρέψει τα πυρά του στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν τρέφουν την παραμικρή εκτίμηση για συναδέλφους τους άλλων κλάδων, γιατί έχουν κι αυτοί υποφέρει από τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης.
Ο στόχος, λοιπόν, της προπαγανδιστικής εκστρατείας ήταν εύκολος. Και κεντρικό στοιχείο του ο χιλιοδιατυπωμένος ισχυρισμός ότι στην Ελλάδα έχουμε υπερβολικό αριθμό δημόσιων υπαλλήλων και πάση θυσία πρέπει να τον μειώσουμε. Ομως ο λεγόμενος υπερπληθυσμός των δημόσιων υπαλλήλων είναι μια κοινοτοπία που δεν στηρίζεται στα πραγματικά δεδομένα. Είναι ένας ακόμα «αστικός μύθος» από τους πολλούς που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Μόνο που αυτός ο μύθος καλύπτει και εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η κολοκυθιά του Δημοσίου
Για να συντηρηθεί ο μύθος του υπερπληθυσμού των δημόσιων υπαλλήλων υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι να διατηρείται μια σύγχυση για τον ακριβή τους αριθμό, τις επί μέρους κατηγορίες εργαζομένων που υπάγονται στο δημόσιο τομέα και τον τρόπο πληρωμής τους. Λες και υπάρχει ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, το οποίο επί χρόνια αναπαράγεται χωρίς κανείς να μπορεί να το λύσει. «Κρύβουν τον αριθμό των υπαλλήλων» έγραφε για την προηγούμενη κυβέρνηση το «Βήμα», καταγγέλλοντας ότι «η κυβέρνηση δίνει ψεύτικα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τους εργαζομένους στο Δημόσιο» (26.5.09).
Παρόμοιες καταγγελίες βλέπουν κάθε λίγο και λιγάκι το φως της δημοσιότητας, ενώ οι αριθμοί που αναφέρονται σπάνια συμπίπτουν.
Μιλώντας στο Συνέδριο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών ο πρωθυπουργός είχε προβεί στις αρχές Μαΐου σε μια αναπάντεχη ομολογία: «Οταν ήρθαν οι διαπραγματευτές της λεγόμενης τρόικας», διηγήθηκε ο κ. Παπανδρέου, «περνούσαν από τα υπουργεία και ρωτούσαν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ηταν αδύνατο να δοθεί σωστή απάντηση. Αδύνατον να γνωρίζει το ελληνικό κράτος πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οπως καταλαβαίνετε, δεν βοηθάει σε μια διαπραγμάτευση, ούτε στην αξιοπιστία μας, όταν εμείς δεν μπορούμε να πούμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αρα λοιπόν η Ενιαία Αρχή Πληρωμής θα μας επιτρέψει να καταγράψουμε καταρχήν τους δημόσιους υπαλλήλους. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι απλό, διότι ξέρετε πόσο τα υπουργεία είναι φέουδα μεταξύ τους και μέσα στα υπουργεία υπάρχουν άλλα, μικρότερα φέουδα, περιμένουμε μια ημερομηνία από το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εσωτερικών, οπότε θα γίνει απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι θα ανεβάσουν τα στοιχεία τους στο Διαδίκτυο, βεβαίως με τη βοήθεια του διοικητικού προϊσταμένου της κάθε υπηρεσίας».
Από τα πιο επίσημα χείλη, λοιπόν, διατυπώθηκε η θεωρία της «άγνοιας» για τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων. Κατόπιν αυτού, θα περίμενε κανείς να δοθεί με την ίδια επισημότητα η λύση του μυστηρίου με την ολοκλήρωση της απογραφής που έφερε σε πέρας η κυβέρνηση το καλοκαίρι. Πού τέτοια τύχη! Με χαμηλούς τόνους ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της απογραφής από τους κυρίους Ραγκούση και Παπακωνσταντίνου στις 30 Ιουλίου. Αντίθετα από όσα τερατώδη νούμερα ακούγονταν μέχρι τότε, τα αποτελέσματα της απογραφής αποδείκνυαν ότι ο λεγόμενος «υπερπληθυσμός» του Δημοσίου δεν στηρίζεται στα πραγματικά δεδομένα. Το σύνολο των υπαλλήλων που καταγράφτηκε έφτασε τους 768.009, περιλαμβάνοντας τους μόνιμους υπάλληλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς (625.738), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811), τους συμβασιούχους έργου (14.345), τους αιρετούς (12.609) και άλλες πιο ολιγάριθμες κατηγορίες. Μάλιστα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των απογραφέντων υπαλλήλων ήταν πολύ ικανοποιητικά, με το 39% να έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση και το 28% δευτεροβάθμια, ενώ το 9% έχει τεχνολογική εκπαίδευση. Υπάρχει και ένα αξιοπρόσεκτο 10% με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα.
Οι αριθμοί αυτοί δεν είναι τελικοί, επειδή μπορεί να έχουν γίνει λάθη και γι' αυτό ελέγχονται. Σύμφωνα, όμως, με τις δηλώσεις των αρμόδιων, τα «λάθη» αυτά προέρχονται κυρίως από ορισμένους που δεν έπρεπε να απογραφούν (συνταξιούχοι ή «υποψήφιοι» υπάλληλοι) και έσπευσαν να το κάνουν για να μη χάσουν. Σε κάθε περίπτωση τα τελικά νούμερα δεν προβλέπεται να αποκλίνουν σημαντικά.
Και ποιο είναι τώρα το συμπέρασμα; Η κυβέρνηση δεν σχολίασε το τελικό νούμερο, το οποίο η ίδια είχε δηλώσει ότι δεν γνώριζε. Οι μόνιμοι επικριτές του δημόσιου τομέα και οι λάτρεις του μνημονίου απέφυγαν κι αυτοί να τοποθετηθούν άμεσα.
Το αποτέλεσμα της απογραφής δεν προκαλεί καμιά έκπληξη. Ο ισχύων προϋπολογισμός του κράτους έχει -όπως είναι φυσικό- υπολογίσει τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων που πρέπει να πληρώσει. Ο σχετικός πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής του έκθεσης καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένο από τον αντίστοιχο των δύο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007). Αν συνυπολογιστεί ο αριθμός των στρατιωτικών και ορισμένων μικρότερων κατηγοριών που καταγράφονται σε άλλα σημεία του προϋπολογισμού, φτάνουμε στον ίδιο αριθμό, δηλαδή 760.000.
Οπως, μάλιστα, επισημάνθηκε πρόσφατα («Το Παρόν», 6.9.10), ο τελικός αριθμός της απογραφής ταυτίζεται με τον ήδη γνωστό αριθμό των υπαλλήλων που περιλαμβάνεται στον πίνακα του τελευταίου τριμήνου του 2009 του υπουργείου Εσωτερικών. Σύμφωνα μ' αυτόν τον πίνακα, αν προστεθούν οι μόνιμοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (οι δύο κατηγορίες δηλαδή που αφορούν το 80% των δημόσιων υπαλλήλων) εμφανίζονται να υπηρετούν 689.966 υπάλληλοι στο τέλος του 2009. Ο αντίστοιχος αριθμός της απογραφής είναι 679.571, διαπιστώνουμε δηλαδή μια εντυπωσιακή προσέγγιση των δύο υπολογισμών, αν ληφθεί υπόψη ότι σχεδόν 10.000 υπάλληλοι συνταξιοδοτήθηκαν σ' αυτό το διάστημα και βέβαια δεν αντικαταστάθηκαν από νέους.
Το μόνο που δεν μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς είναι ότι όλα αυτά ήταν άγνωστα.
Το ΕΒΕΑ και οι «εκτιμήσεις» του
Μόλις τέσσερις μήνες πριν από την απογραφή, τον Απρίλιο, είχαν κυκλοφορήσει σε πολλές εφημερίδες ταυτόχρονα μία ακόμα φορά εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα για τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων. Πιο γλαφυρή η «Ημερησία»: «Εφτασαν το 1,1 εκατ. οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γέμισε το Δημόσιο με υπαλλήλους. Το αδιαχώρητο προκλήθηκε σταδιακά όλα τα τελευταία χρόνια και οι δημόσιοι υπάλληλοι έφτασαν σήμερα τους 1.100.000». Σε άλλο σημείο η εφημερίδα αναφέρει ότι «ο αριθμός του συνολικού αριθμού (sic) των απασχολουμένων στο Δημόσιο προκαλεί ίλιγγο και δικαιολογεί τη δεινή θέση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας».
Οπως επισήμαινε η εφημερίδα, «τα στοιχεία σοκ για την κατάσταση στον δημόσιο τομέα περιλαμβάνονται σε Εκθεση του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ», την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρός του Κ. Μίχαλος. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι κυμαίνονται γύρω στο 40% του συνόλου, ενώ οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου ξεπερνούν το 50% και φτάνουν τους 550.000.
Παρόμοια ρεπορτάζ, βασισμένα στην έρευνα του ΕΒΕΑ, φιλοξενήθηκαν σε όλο το φάσμα του τύπου. «Στη χώρα μας», έγραφε το «Εθνος» (24.4.10), «ένας στους δέκα Ελληνες έχει εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος είτε ως εποχικός, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Το υπεράριθμο των δημόσιων υπαλλήλων χαρακτηρίζεται από το ΕΒΕΑ ως βασική αιτία της δεινής δημοσιονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα αφού, σύμφωνα με εκτιμήσεις, το δημόσιο έλλειμμα διογκώνεται λόγω της υψηλής μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων που αγγίζει το 40% του ΑΕΠ, σε συνδυασμό με τη χαμηλή παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα. Η συγκεκριμένη έρευνα ανεβάζει τον αριθμό των πάσης φύσης συμβασιούχων υπαλλήλων του Δημοσίου για το 2009 σε 550.000, οι οποίοι είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου ή έργου, απασχολούμενοι μερικής απασχόλησης ή με προγράμματα μαθητείας (Stage) και ωρομίσθιοι».
Πιο προσεκτική η «Καθημερινή» (2.5.10), αποφεύγει να υιοθετήσει τον αριθμό 1.100.000, αλλά δεν παραλείπει την έμμεση αναφορά του: «Στη χώρα μας σχεδόν 1 στους 10 Ελληνες έχει εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος, είτε ως συμβασιούχος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών)». Ο πίνακας, βέβαια, που παραθέτει η εφημερίδα περιλαμβάνει τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας και καταλήγει σε ένα σύνολο 759.084 ατόμων, πολύ κοντά δηλαδή στον αριθμό της απογραφής.
Δύο βδομάδες μετά την έκθεση του ΕΒΕΑ υπογραφόταν από την ελληνική κυβέρνηση το μνημόνιο.
Μετά τα αποτελέσματα της απογραφής που δεν επιβεβαιώνουν τα «στοιχεία σοκ» αναζητήσαμε την Εκθεση του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Για λόγους που στην αρχή δεν καταλάβαμε η έκθεση αυτή δεν έχει αναρτηθεί στον ενημερωμένο και πλούσιο ιστότοπο του επιμελητηρίου. Το γραφείο τύπου του ΕΒΕΑ είχε την καλοσύνη να μας τη στείλει, με τη διακριτική παρατήρηση ότι πρόκειται «για συλλογή στοιχείων από το ΚΕΜΕ - ΕΒΕΑ μέσω των αρμόδιων δημοσίων υπηρεσιών -και όχι μελέτη- για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα». Μόλις την πήραμε στα χέρια μας διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα κείμενο μιας σελίδας και 250 λέξεων. Φέρει τη σφραγίδα του «Κέντρου Μελετών και Ερευνας του ΕΒΕΑ» και τιτλοφορείται «Οι υπάλληλοι του δημοσίου τομέα στην Ελλάδα». Στην πρώτη παράγραφο το κείμενο επαναλαμβάνει τα περί άγνωστων στοιχείων: «Εντονη φημολογία και ατέρμονες εκτιμήσεις επικρατούν σχετικά με τον αριθμό των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα επίσημα στοιχεία που παρουσιάζονται σε κρατικούς και διεθνείς στατιστικούς φορείς τείνουν να είναι ελλιπή καθώς στον συνολικό αριθμό δεν συγκαταλέγονται οι εποχικοί υπάλληλοι, οι υπάλληλοι με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου».
Αξιόπιστες... πηγές
Στη δεύτερη παράγραφο αντιγράφονται τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας που οδηγούν στο μετριοπαθές νούμερο των 370.517 (χωρίς τους στρατιωτικούς που υπολογίζει σε 177.600) και στο τέλος υπάρχει το «ζουμί». Το κείμενο παρατηρεί ότι σ' αυτούς τους αριθμούς «δεν συμπεριλαμβάνονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες υπερβαίνουν τις 550.000». Προσθέτοντας αυτό τον αριθμό στον πρώτο, το κείμενο οδηγείται στο συμπέρασμα ότι «το σύνολο των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα ανέρχεται, κατά προσέγγιση, στο 1.100.000». Και το ΕΒΕΑ καταλήγει με μια αυτοεπιβεβαίωση: «Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι οι εκτιμήσεις πως ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων που απασχολούνται στο δημόσιο τομέα υπερβαίνει το 1.000.000 είναι ακριβείς».
Οσο για τις πηγές του ΕΒΕΑ, εκτός από τη Στατιστική Υπηρεσία εμφανίζονται δύο δικτυακές εγκυκλοπαίδειες, η «Wikipedia» και η «Encyclopedia of the Nations». Με πηγή, μάλιστα την «Wikipedia», το ΕΒΕΑ συγκαταλέγει στους δημόσιους υπαλλήλους όλο το «ενεργό στρατιωτικό προσωπικό» (177.600), μαζί δηλαδή και τους στρατεύσιμους! Αλλά για τον κρίσιμο αριθμό των 550.000 το ΕΒΕΑ δεν δίνει καμιά εξήγηση. Σε υποσημείωση αναφέρει μόνο ότι προκύπτει «βάσει εκτιμήσεων». Ποιες εκτιμήσεις; Ποιανού; Αγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι ακριβώς οι ίδιοι αριθμοί είχαν δημοσιευτεί ένα χρόνο νωρίτερα στο «Βήμα» (26.5.09). Και εκεί διαβάζουμε τον αριθμό 550.000, ο οποίος αναφέρεται και πάλι «κατ' εκτίμηση».
Αλλά και μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της απογραφής μεγάλη μερίδα του τύπου εξακολουθούσε να μιλά για 950.000 ή και 1.000.000. «Ολοταχώς προς το εκατομμύριο οι δημόσιοι υπάλληλοι» σχολίαζε η «Ημερησία» (31.7.10), ενώ το «Εθνος» πριν ακόμα από την ολοκλήρωση της απογραφής (23.7.10) πρόβλεπε ότι «Η απογραφή δείχνει κράτος μαμούθ».
Μάταια η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ επιχειρούσε να πει τα αυτονόητα, ότι δηλαδή «οι αριθμοί διαψεύδουν μια συστηματική και χρόνια παραποίηση, διαστρέβλωση της πραγματικότητας με τα περί ενάμιση, δύο, ακόμη και δυόμισι εκατομμύρια δημοσίων υπαλλήλων». Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της απογραφής, η ΑΔΕΔΥ σημείωνε ότι «αποδεικνύεται ότι τόσο σε αριθμό όσο και σε μισθολογική δαπάνη είμαστε κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Οσοι εξακολουθούν να μιλούν για τεράστια νούμερα βασίζονται στο γεγονός ότι δεν περιελήφθησαν στην απογραφή εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Αλλά αυτό που ονομάζεται σήμερα «ευρύτερος δημόσιος τομέας» είναι από καιρό μόνο κατ' όνομα δημόσιος. Χαρακτηριστικό ότι σ' αυτό το ένα εκατομμύριο που υπολογίζεται από μεγάλη μερίδα του τύπου ότι θα φτάσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν υπολογιστούν κι αυτές οι κατηγορίες, περιλαμβάνονται «μισθοδοτούμενοι ή μη από τον κρατικό προϋπολογισμό» («Το Βήμα», 1.8.10). Αλλά αν δεν μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, με ποια λογική συγκαταλέγονται στους δημόσιους υπαλλήλους;
Μήπως είναι λίγοι;
Η ΑΔΕΔΥ έχει δίκιο. Ο απόλυτος αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων στην κάθε χώρα δεν μπορεί να κριθεί αν δεν συγκριθεί με τον αντίστοιχο αριθμό υπαλλήλων σε ομοειδείς χώρες. Προς μεγάλη απογοήτευση των προπαγανδιστών του μνημονίου, η σύγκριση αυτή αποδεικνύει ότι ο ισχυρισμός περί «υπερπληθυσμού» των δημόσιων υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι εντελώς έωλος. Το επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο μια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και υπογράφεται από τέσσερις ερευνητές του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και των Πανεπιστημίων του Στρασβούργου και του Μαγδεμβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»).
Τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής, όπως αποτυπώνονται και στα διαγράμματα που δημοσιεύουμε, εμφανίζουν την Ελλάδα σε μια σχετικά χαμηλή θέση ως προς τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων που διατηρεί σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εξίσου χαμηλή είναι η επίδοση της χώρας μας στο ποσοστό των εργαζομένων στο Δημόσιο σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων. Και μάλιστα αυτά τα στοιχεία ισχύουν για τις τελευταίες τρεις δεκαετίες!
Στον πίνακα που καταγράφει το ποσοστό των δημόσιων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων κάθε χώρας, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών, με επίδοση 11,4%. Βρίσκεται δηλαδή πολύ κάτω από την πρώτη στην κατάταξη Σουηδία (30%) ή τη Δανία (29%), τις χώρες που υποτίθεται ότι αποτελούσαν το προεκλογικό πρότυπο του σημερινού πρωθυπουργού. Αλλά η Ελλάδα υπολείπεται πολύ και από τη Γαλλία (21,2%) και τη Μεγάλη Βρετανία (17,8%), παρά τις έντονες περικοπές της τελευταίας. Η χώρα μας ξεπερνά -και μάλιστα ελάχιστα- μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Οπως παρατηρεί η μελέτη, η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη αυτή παραμένει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερή.
Ανάλογα ευρήματα δείχνει η έρευνα και όταν συγκρίνει τις δημόσιες δαπάνες στην Ευρώπη ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας. Και εδώ η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά σε χαμηλότερη θέση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτό που παρατηρείται στην Ελλάδα δεν είναι ούτε εξαιρετική διόγκωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων ούτε η αδυναμία καταμέτρησής τους. Υπάρχει μια σκόπιμη σύγχυση μεταξύ των διάφορων τύπων εργασιακών σχέσεων που έχουν αρχίσει να εισάγονται στο Δημόσιο από τη στιγμή που ιδιωτικοποιούνται με τον έναν ή άλλο τρόπο διάφοροι τομείς, υπηρεσίες ή κλάδοι του Δημοσίου. Αυτός ο περίφημος αριθμός 550.000, τον οποίο όλοι επικαλούνται με βάση «εκτιμήσεις τους», δεν είναι τίποτα άλλο παρά το φάντασμα όλων αυτών των νέων «ελαστικών» θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν στο περιθώριο και εις βάρος του δημόσιου τομέα (stages, διμηνίτες, εποχικοί, κ.λπ.). Αλλά αυτοί είναι τα πρώτα θύματα της νέας πολιτικής. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των δύο κυβερνητικών κομμάτων ανακοινώνουν ότι ο αριθμός των συμβασιούχων αυτών μειώνεται, αλλά τα παπαγαλάκια τους δεν τους πιστεύουν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος δήλωνε λίγο πριν από τις εκλογές ότι «ο αριθμός των συμβασιούχων παρά τις προκλητικά παραπλανητικές ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ συνεχώς μειώνεται» («Real News», 8.9.09). Και ο διάδοχός του Γιάννης Ραγκούσης επαναλάμβανε λίγους μήνες αργότερα: «Οι θέσεις συμβασιούχων είναι μειωμένες κατά 35%» («Το Βήμα», 21.3.10).
Κάτω από την πίεση των μύθων που οι ίδιοι συντηρούσαν τόσα χρόνια, οι κυβερνώντες υιοθετούν την πιο σκληρή εφαρμογή του μνημονίου, περικόπτοντας με κάθε τίμημα θέσεις εργασίας.
Big is beautiful
Από ειρωνεία της τύχης, η αιφνίδια διόγκωση του αριθμού των μελών του υπουργικού συμβουλίου κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό προσφέρει ένα σοβαρό αντεπιχείρημα σε όσους πιπιλίζουν την καραμέλα του μικρού και «οικονομικού» δημόσιου τομέα -κι ανάμεσά τους βέβαια συγκαταλέγεται και ο πρωθυπουργός.
Τα 48 μέλη της νέας κυβέρνησης υποδείχτηκαν ήδη ως αντίφαση από την αντιπολίτευση.
Αλλά είναι κάτι περισσότερο απ' αυτό. Η συγκριτική μελέτη για το «Μέγεθος και την απόδοση των δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα στην Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλ. διπλανές στήλες) καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με το πώς επιδρά στην απόδοση μιας διακυβέρνησης το μέγεθος του δημόσιου τομέα. Οπως ήταν αναμενόμενο, η μελέτη καταρχήν αποδέχεται τις διαπιστώσεις που κυριαρχούν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης και συντηρητικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι δηλαδή κράτη με μικρό δημόσιο τομέα (όσα δηλαδή κρατούν τις δημόσιες δαπάνες τους κάτω από το 40% του ΑΕΠ) επιτυγχάνουν κατά κανόνα καλύτερες οικονομικές επιδόσεις από κράτη με δημόσιο τομέα μεσαίου μεγέθους (40-50% του ΑΕΠ) ή και μεγάλου (πάνω από 50% του ΑΕΠ). Το τι ακριβώς εννοούν οι συντάκτες με «καλύτερες επιδόσεις», το αναλύουν στη συνέχεια: «Οι μικροί δημόσιοι τομείς λειτουργούν καλύτερα στη διοίκηση, τη σταθερότητα και την οικονομική επίδοση, ενώ οι μεγάλοι δημόσιοι τομείς εξασφαλίζουν καλύτερη διανομή των εισοδημάτων». Μ' άλλα λόγια, το μέγεθος του δημόσιου τομέα έχει ένα σαφή ταξικό χαρακτήρα.
Αναφερόμενοι και σε άλλες προγενέστερες μελέτες οι τέσσερις συντάκτες της έρευνας που παρουσιάζουμε διαπιστώνουν ότι «η συγκριτική ανάλυση διάφορων δεικτών υποδεικνύει ότι χώρες με μεγάλο δημόσιο τομέα είναι λιγότερο διεφθαρμένες, παρουσιάζουν λιγότερες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, διαθέτουν καλύτερες παροχές δημόσιων αγαθών, αλλά επίσης και υψηλότερα ποσοστά φορολόγησης. Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτών των συσχετίσεων είναι ότι κατά μέσο όρο οι διακυβερνήσεις με μεγάλο δημόσιο τομέα αποδίδουν καλύτερα (ακόμα και στα ζητήματα επιχειρηματικών ρυθμίσεων, γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και ποιότητας στις υποδομές)».
Οι διαπιστώσεις αυτές της μελέτης μοιάζουν εντυπωσιακά με τα επιχειρήματα που επικαλείται ο πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει τη συγκρότηση του νέου πολυπληθούς υπουργικού συμβουλίου. Μόνο που αυτά τα επιχειρήματα τα ξεχνούν τα στελέχη της κυβέρνησης όταν αναφέρονται στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού και όχι μόνο στο επιτελείο του.
Η σχέση μεγέθους και αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα γίνεται περισσότερο κατανοητή όταν εξετάσει κανείς κάθε συγκεκριμένο κλάδο χωριστά. Ας περιοριστούμε στο παράδειγμα του πιο πολυπληθούς κλάδου, του χώρου δηλαδή της εκπαίδευσης, στον οποίο υπηρετούν πάνω από 125.000 άτομα (σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν πριν ακόμα συμπληρωθεί η απογραφή). Είναι σίγουρο ότι ο χώρος της εκπαίδευσης είναι το πρώτο θύμα της νέας πολιτικής. Η συρρίκνωσή του είναι δεδομένη, όπως δεδομένες είναι και οι βλαβερές συνέπειες της μείωσης του αριθμού των εκπαιδευτικών ή της αντικατάστασής τους σε μεγάλο βαθμό από «εποχικούς» ωρομίσθιους.
Σε μια από τις πρόσφατες έρευνές μας είχαμε διαπιστώσει ότι φέτος για πρώτη χρονιά καθυστερούσαν οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών για τα ΣΔΕ (Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, βλ. «Σχολεία ενός κατώτερου Θεού», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 18.7.10). Το υπουργείο αντέδρασε και υποσχέθηκε ότι οι αποσπάσεις θα πραγματοποιηθούν πριν από την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου και απέδωσε σε «φήμες» κάθε άλλη σκέψη. Τελικά το ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε. Οι αποσπάσεις υπογράφτηκαν μόλις την περασμένη Τρίτη αφού πρώτα εκατοντάδες ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί υποχρεώθηκαν να παρουσιαστούν στα σχολεία όπου είχαν οργανικές θέσεις πριν αποσπαστούν στα ΣΔΕ. Το ίδιο συνέβη και με τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Ο λόγος της καθυστέρησης ήταν να εμφανιστεί μια εικονική πληρότητα στα σχολεία με την παρουσία των αποσπασμένων στις οργανικές τους θέσεις. Βέβαια μόλις γίνουν οι αποσπάσεις η πλασματική αυτή εικόνα θα ανατραπεί, με αποτέλεσμα νέα και μεγαλύτερη αναστάτωση.
Μπορεί οι αλχημείες του υπουργείου να έσωσαν την εικόνα της πρώτης μέρας στα σχολεία, αλλά οι χειρισμοί αυτοί σε συνδυασμό με την επικείμενη αποχώρηση λόγω εσπευσμένης συνταξιοδότησης δασκάλων και καθηγητών θα προκαλέσει σοβαρά κενά. Τότε ίσως αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και οι καλόπιστοι που έχουν πειστεί από το μύθο του υπερπληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά τότε ίσως να είναι αργά.
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.
Ενας λαγός για το ΔΝΤ
Πώς μαγειρεύονται τα στοιχεία των ερευνών
Ο πρώτος στόχος των βίαιων μέτρων εις βάρος των εργαζομένων που λαμβάνονται από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του περιβόητου μνημονίου είναι, ως γνωστόν, οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που είδαν τις αποδοχές τους να περικόπτονται, τις συντάξεις τους να περιστέλλονται και τις θέσεις εργασίας τους να απειλούνται άμεσα.
Προκειμένου να γίνουν αποδεκτά αυτά τα σκληρά μέτρα ως «υποχρεωτική λύση» και «μονόδρομος» για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, έπρεπε πρώτα να βομβαρδιστεί η κοινή γνώμη με μια σειρά από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον τρόπο διορισμού, το ρόλο και την απόδοση των εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Αλλωστε, δεν είναι δύσκολο για μια χώρα με αυτό το επίπεδο δημόσιας διοίκησης και το πανίσχυρο πελατειακό σύστημα να πειστεί κάθε πολίτης να στρέψει τα πυρά του στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν τρέφουν την παραμικρή εκτίμηση για συναδέλφους τους άλλων κλάδων, γιατί έχουν κι αυτοί υποφέρει από τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης.
Ο στόχος, λοιπόν, της προπαγανδιστικής εκστρατείας ήταν εύκολος. Και κεντρικό στοιχείο του ο χιλιοδιατυπωμένος ισχυρισμός ότι στην Ελλάδα έχουμε υπερβολικό αριθμό δημόσιων υπαλλήλων και πάση θυσία πρέπει να τον μειώσουμε. Ομως ο λεγόμενος υπερπληθυσμός των δημόσιων υπαλλήλων είναι μια κοινοτοπία που δεν στηρίζεται στα πραγματικά δεδομένα. Είναι ένας ακόμα «αστικός μύθος» από τους πολλούς που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Μόνο που αυτός ο μύθος καλύπτει και εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η κολοκυθιά του Δημοσίου
Για να συντηρηθεί ο μύθος του υπερπληθυσμού των δημόσιων υπαλλήλων υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι να διατηρείται μια σύγχυση για τον ακριβή τους αριθμό, τις επί μέρους κατηγορίες εργαζομένων που υπάγονται στο δημόσιο τομέα και τον τρόπο πληρωμής τους. Λες και υπάρχει ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, το οποίο επί χρόνια αναπαράγεται χωρίς κανείς να μπορεί να το λύσει. «Κρύβουν τον αριθμό των υπαλλήλων» έγραφε για την προηγούμενη κυβέρνηση το «Βήμα», καταγγέλλοντας ότι «η κυβέρνηση δίνει ψεύτικα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τους εργαζομένους στο Δημόσιο» (26.5.09).
Παρόμοιες καταγγελίες βλέπουν κάθε λίγο και λιγάκι το φως της δημοσιότητας, ενώ οι αριθμοί που αναφέρονται σπάνια συμπίπτουν.
Μιλώντας στο Συνέδριο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών ο πρωθυπουργός είχε προβεί στις αρχές Μαΐου σε μια αναπάντεχη ομολογία: «Οταν ήρθαν οι διαπραγματευτές της λεγόμενης τρόικας», διηγήθηκε ο κ. Παπανδρέου, «περνούσαν από τα υπουργεία και ρωτούσαν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ηταν αδύνατο να δοθεί σωστή απάντηση. Αδύνατον να γνωρίζει το ελληνικό κράτος πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οπως καταλαβαίνετε, δεν βοηθάει σε μια διαπραγμάτευση, ούτε στην αξιοπιστία μας, όταν εμείς δεν μπορούμε να πούμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αρα λοιπόν η Ενιαία Αρχή Πληρωμής θα μας επιτρέψει να καταγράψουμε καταρχήν τους δημόσιους υπαλλήλους. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι απλό, διότι ξέρετε πόσο τα υπουργεία είναι φέουδα μεταξύ τους και μέσα στα υπουργεία υπάρχουν άλλα, μικρότερα φέουδα, περιμένουμε μια ημερομηνία από το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εσωτερικών, οπότε θα γίνει απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι θα ανεβάσουν τα στοιχεία τους στο Διαδίκτυο, βεβαίως με τη βοήθεια του διοικητικού προϊσταμένου της κάθε υπηρεσίας».
Από τα πιο επίσημα χείλη, λοιπόν, διατυπώθηκε η θεωρία της «άγνοιας» για τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων. Κατόπιν αυτού, θα περίμενε κανείς να δοθεί με την ίδια επισημότητα η λύση του μυστηρίου με την ολοκλήρωση της απογραφής που έφερε σε πέρας η κυβέρνηση το καλοκαίρι. Πού τέτοια τύχη! Με χαμηλούς τόνους ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της απογραφής από τους κυρίους Ραγκούση και Παπακωνσταντίνου στις 30 Ιουλίου. Αντίθετα από όσα τερατώδη νούμερα ακούγονταν μέχρι τότε, τα αποτελέσματα της απογραφής αποδείκνυαν ότι ο λεγόμενος «υπερπληθυσμός» του Δημοσίου δεν στηρίζεται στα πραγματικά δεδομένα. Το σύνολο των υπαλλήλων που καταγράφτηκε έφτασε τους 768.009, περιλαμβάνοντας τους μόνιμους υπάλληλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς (625.738), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811), τους συμβασιούχους έργου (14.345), τους αιρετούς (12.609) και άλλες πιο ολιγάριθμες κατηγορίες. Μάλιστα και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των απογραφέντων υπαλλήλων ήταν πολύ ικανοποιητικά, με το 39% να έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση και το 28% δευτεροβάθμια, ενώ το 9% έχει τεχνολογική εκπαίδευση. Υπάρχει και ένα αξιοπρόσεκτο 10% με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα.
Οι αριθμοί αυτοί δεν είναι τελικοί, επειδή μπορεί να έχουν γίνει λάθη και γι' αυτό ελέγχονται. Σύμφωνα, όμως, με τις δηλώσεις των αρμόδιων, τα «λάθη» αυτά προέρχονται κυρίως από ορισμένους που δεν έπρεπε να απογραφούν (συνταξιούχοι ή «υποψήφιοι» υπάλληλοι) και έσπευσαν να το κάνουν για να μη χάσουν. Σε κάθε περίπτωση τα τελικά νούμερα δεν προβλέπεται να αποκλίνουν σημαντικά.
Και ποιο είναι τώρα το συμπέρασμα; Η κυβέρνηση δεν σχολίασε το τελικό νούμερο, το οποίο η ίδια είχε δηλώσει ότι δεν γνώριζε. Οι μόνιμοι επικριτές του δημόσιου τομέα και οι λάτρεις του μνημονίου απέφυγαν κι αυτοί να τοποθετηθούν άμεσα.
Το αποτέλεσμα της απογραφής δεν προκαλεί καμιά έκπληξη. Ο ισχύων προϋπολογισμός του κράτους έχει -όπως είναι φυσικό- υπολογίσει τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων που πρέπει να πληρώσει. Ο σχετικός πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής του έκθεσης καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένο από τον αντίστοιχο των δύο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007). Αν συνυπολογιστεί ο αριθμός των στρατιωτικών και ορισμένων μικρότερων κατηγοριών που καταγράφονται σε άλλα σημεία του προϋπολογισμού, φτάνουμε στον ίδιο αριθμό, δηλαδή 760.000.
Οπως, μάλιστα, επισημάνθηκε πρόσφατα («Το Παρόν», 6.9.10), ο τελικός αριθμός της απογραφής ταυτίζεται με τον ήδη γνωστό αριθμό των υπαλλήλων που περιλαμβάνεται στον πίνακα του τελευταίου τριμήνου του 2009 του υπουργείου Εσωτερικών. Σύμφωνα μ' αυτόν τον πίνακα, αν προστεθούν οι μόνιμοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (οι δύο κατηγορίες δηλαδή που αφορούν το 80% των δημόσιων υπαλλήλων) εμφανίζονται να υπηρετούν 689.966 υπάλληλοι στο τέλος του 2009. Ο αντίστοιχος αριθμός της απογραφής είναι 679.571, διαπιστώνουμε δηλαδή μια εντυπωσιακή προσέγγιση των δύο υπολογισμών, αν ληφθεί υπόψη ότι σχεδόν 10.000 υπάλληλοι συνταξιοδοτήθηκαν σ' αυτό το διάστημα και βέβαια δεν αντικαταστάθηκαν από νέους.
Το μόνο που δεν μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς είναι ότι όλα αυτά ήταν άγνωστα.
Το ΕΒΕΑ και οι «εκτιμήσεις» του
Μόλις τέσσερις μήνες πριν από την απογραφή, τον Απρίλιο, είχαν κυκλοφορήσει σε πολλές εφημερίδες ταυτόχρονα μία ακόμα φορά εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα για τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων. Πιο γλαφυρή η «Ημερησία»: «Εφτασαν το 1,1 εκατ. οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γέμισε το Δημόσιο με υπαλλήλους. Το αδιαχώρητο προκλήθηκε σταδιακά όλα τα τελευταία χρόνια και οι δημόσιοι υπάλληλοι έφτασαν σήμερα τους 1.100.000». Σε άλλο σημείο η εφημερίδα αναφέρει ότι «ο αριθμός του συνολικού αριθμού (sic) των απασχολουμένων στο Δημόσιο προκαλεί ίλιγγο και δικαιολογεί τη δεινή θέση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας».
Οπως επισήμαινε η εφημερίδα, «τα στοιχεία σοκ για την κατάσταση στον δημόσιο τομέα περιλαμβάνονται σε Εκθεση του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ», την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρός του Κ. Μίχαλος. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι κυμαίνονται γύρω στο 40% του συνόλου, ενώ οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου ξεπερνούν το 50% και φτάνουν τους 550.000.
Παρόμοια ρεπορτάζ, βασισμένα στην έρευνα του ΕΒΕΑ, φιλοξενήθηκαν σε όλο το φάσμα του τύπου. «Στη χώρα μας», έγραφε το «Εθνος» (24.4.10), «ένας στους δέκα Ελληνες έχει εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος είτε ως εποχικός, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Το υπεράριθμο των δημόσιων υπαλλήλων χαρακτηρίζεται από το ΕΒΕΑ ως βασική αιτία της δεινής δημοσιονομικής κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα αφού, σύμφωνα με εκτιμήσεις, το δημόσιο έλλειμμα διογκώνεται λόγω της υψηλής μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων που αγγίζει το 40% του ΑΕΠ, σε συνδυασμό με τη χαμηλή παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα. Η συγκεκριμένη έρευνα ανεβάζει τον αριθμό των πάσης φύσης συμβασιούχων υπαλλήλων του Δημοσίου για το 2009 σε 550.000, οι οποίοι είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου ή έργου, απασχολούμενοι μερικής απασχόλησης ή με προγράμματα μαθητείας (Stage) και ωρομίσθιοι».
Πιο προσεκτική η «Καθημερινή» (2.5.10), αποφεύγει να υιοθετήσει τον αριθμό 1.100.000, αλλά δεν παραλείπει την έμμεση αναφορά του: «Στη χώρα μας σχεδόν 1 στους 10 Ελληνες έχει εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είτε ως μόνιμος υπάλληλος, είτε ως συμβασιούχος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών)». Ο πίνακας, βέβαια, που παραθέτει η εφημερίδα περιλαμβάνει τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας και καταλήγει σε ένα σύνολο 759.084 ατόμων, πολύ κοντά δηλαδή στον αριθμό της απογραφής.
Δύο βδομάδες μετά την έκθεση του ΕΒΕΑ υπογραφόταν από την ελληνική κυβέρνηση το μνημόνιο.
Μετά τα αποτελέσματα της απογραφής που δεν επιβεβαιώνουν τα «στοιχεία σοκ» αναζητήσαμε την Εκθεση του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ. Για λόγους που στην αρχή δεν καταλάβαμε η έκθεση αυτή δεν έχει αναρτηθεί στον ενημερωμένο και πλούσιο ιστότοπο του επιμελητηρίου. Το γραφείο τύπου του ΕΒΕΑ είχε την καλοσύνη να μας τη στείλει, με τη διακριτική παρατήρηση ότι πρόκειται «για συλλογή στοιχείων από το ΚΕΜΕ - ΕΒΕΑ μέσω των αρμόδιων δημοσίων υπηρεσιών -και όχι μελέτη- για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα». Μόλις την πήραμε στα χέρια μας διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα κείμενο μιας σελίδας και 250 λέξεων. Φέρει τη σφραγίδα του «Κέντρου Μελετών και Ερευνας του ΕΒΕΑ» και τιτλοφορείται «Οι υπάλληλοι του δημοσίου τομέα στην Ελλάδα». Στην πρώτη παράγραφο το κείμενο επαναλαμβάνει τα περί άγνωστων στοιχείων: «Εντονη φημολογία και ατέρμονες εκτιμήσεις επικρατούν σχετικά με τον αριθμό των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα επίσημα στοιχεία που παρουσιάζονται σε κρατικούς και διεθνείς στατιστικούς φορείς τείνουν να είναι ελλιπή καθώς στον συνολικό αριθμό δεν συγκαταλέγονται οι εποχικοί υπάλληλοι, οι υπάλληλοι με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου».
Αξιόπιστες... πηγές
Στη δεύτερη παράγραφο αντιγράφονται τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας που οδηγούν στο μετριοπαθές νούμερο των 370.517 (χωρίς τους στρατιωτικούς που υπολογίζει σε 177.600) και στο τέλος υπάρχει το «ζουμί». Το κείμενο παρατηρεί ότι σ' αυτούς τους αριθμούς «δεν συμπεριλαμβάνονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες υπερβαίνουν τις 550.000». Προσθέτοντας αυτό τον αριθμό στον πρώτο, το κείμενο οδηγείται στο συμπέρασμα ότι «το σύνολο των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα ανέρχεται, κατά προσέγγιση, στο 1.100.000». Και το ΕΒΕΑ καταλήγει με μια αυτοεπιβεβαίωση: «Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι οι εκτιμήσεις πως ο συνολικός αριθμός των υπαλλήλων που απασχολούνται στο δημόσιο τομέα υπερβαίνει το 1.000.000 είναι ακριβείς».
Οσο για τις πηγές του ΕΒΕΑ, εκτός από τη Στατιστική Υπηρεσία εμφανίζονται δύο δικτυακές εγκυκλοπαίδειες, η «Wikipedia» και η «Encyclopedia of the Nations». Με πηγή, μάλιστα την «Wikipedia», το ΕΒΕΑ συγκαταλέγει στους δημόσιους υπαλλήλους όλο το «ενεργό στρατιωτικό προσωπικό» (177.600), μαζί δηλαδή και τους στρατεύσιμους! Αλλά για τον κρίσιμο αριθμό των 550.000 το ΕΒΕΑ δεν δίνει καμιά εξήγηση. Σε υποσημείωση αναφέρει μόνο ότι προκύπτει «βάσει εκτιμήσεων». Ποιες εκτιμήσεις; Ποιανού; Αγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι ακριβώς οι ίδιοι αριθμοί είχαν δημοσιευτεί ένα χρόνο νωρίτερα στο «Βήμα» (26.5.09). Και εκεί διαβάζουμε τον αριθμό 550.000, ο οποίος αναφέρεται και πάλι «κατ' εκτίμηση».
Αλλά και μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της απογραφής μεγάλη μερίδα του τύπου εξακολουθούσε να μιλά για 950.000 ή και 1.000.000. «Ολοταχώς προς το εκατομμύριο οι δημόσιοι υπάλληλοι» σχολίαζε η «Ημερησία» (31.7.10), ενώ το «Εθνος» πριν ακόμα από την ολοκλήρωση της απογραφής (23.7.10) πρόβλεπε ότι «Η απογραφή δείχνει κράτος μαμούθ».
Μάταια η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ επιχειρούσε να πει τα αυτονόητα, ότι δηλαδή «οι αριθμοί διαψεύδουν μια συστηματική και χρόνια παραποίηση, διαστρέβλωση της πραγματικότητας με τα περί ενάμιση, δύο, ακόμη και δυόμισι εκατομμύρια δημοσίων υπαλλήλων». Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της απογραφής, η ΑΔΕΔΥ σημείωνε ότι «αποδεικνύεται ότι τόσο σε αριθμό όσο και σε μισθολογική δαπάνη είμαστε κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Οσοι εξακολουθούν να μιλούν για τεράστια νούμερα βασίζονται στο γεγονός ότι δεν περιελήφθησαν στην απογραφή εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Αλλά αυτό που ονομάζεται σήμερα «ευρύτερος δημόσιος τομέας» είναι από καιρό μόνο κατ' όνομα δημόσιος. Χαρακτηριστικό ότι σ' αυτό το ένα εκατομμύριο που υπολογίζεται από μεγάλη μερίδα του τύπου ότι θα φτάσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν υπολογιστούν κι αυτές οι κατηγορίες, περιλαμβάνονται «μισθοδοτούμενοι ή μη από τον κρατικό προϋπολογισμό» («Το Βήμα», 1.8.10). Αλλά αν δεν μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, με ποια λογική συγκαταλέγονται στους δημόσιους υπαλλήλους;
Μήπως είναι λίγοι;
Η ΑΔΕΔΥ έχει δίκιο. Ο απόλυτος αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων στην κάθε χώρα δεν μπορεί να κριθεί αν δεν συγκριθεί με τον αντίστοιχο αριθμό υπαλλήλων σε ομοειδείς χώρες. Προς μεγάλη απογοήτευση των προπαγανδιστών του μνημονίου, η σύγκριση αυτή αποδεικνύει ότι ο ισχυρισμός περί «υπερπληθυσμού» των δημόσιων υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι εντελώς έωλος. Το επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο μια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και υπογράφεται από τέσσερις ερευνητές του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και των Πανεπιστημίων του Στρασβούργου και του Μαγδεμβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»).
Τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής, όπως αποτυπώνονται και στα διαγράμματα που δημοσιεύουμε, εμφανίζουν την Ελλάδα σε μια σχετικά χαμηλή θέση ως προς τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων που διατηρεί σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εξίσου χαμηλή είναι η επίδοση της χώρας μας στο ποσοστό των εργαζομένων στο Δημόσιο σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων. Και μάλιστα αυτά τα στοιχεία ισχύουν για τις τελευταίες τρεις δεκαετίες!
Στον πίνακα που καταγράφει το ποσοστό των δημόσιων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων κάθε χώρας, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών, με επίδοση 11,4%. Βρίσκεται δηλαδή πολύ κάτω από την πρώτη στην κατάταξη Σουηδία (30%) ή τη Δανία (29%), τις χώρες που υποτίθεται ότι αποτελούσαν το προεκλογικό πρότυπο του σημερινού πρωθυπουργού. Αλλά η Ελλάδα υπολείπεται πολύ και από τη Γαλλία (21,2%) και τη Μεγάλη Βρετανία (17,8%), παρά τις έντονες περικοπές της τελευταίας. Η χώρα μας ξεπερνά -και μάλιστα ελάχιστα- μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Οπως παρατηρεί η μελέτη, η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη αυτή παραμένει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερή.
Ανάλογα ευρήματα δείχνει η έρευνα και όταν συγκρίνει τις δημόσιες δαπάνες στην Ευρώπη ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας. Και εδώ η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά σε χαμηλότερη θέση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτό που παρατηρείται στην Ελλάδα δεν είναι ούτε εξαιρετική διόγκωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων ούτε η αδυναμία καταμέτρησής τους. Υπάρχει μια σκόπιμη σύγχυση μεταξύ των διάφορων τύπων εργασιακών σχέσεων που έχουν αρχίσει να εισάγονται στο Δημόσιο από τη στιγμή που ιδιωτικοποιούνται με τον έναν ή άλλο τρόπο διάφοροι τομείς, υπηρεσίες ή κλάδοι του Δημοσίου. Αυτός ο περίφημος αριθμός 550.000, τον οποίο όλοι επικαλούνται με βάση «εκτιμήσεις τους», δεν είναι τίποτα άλλο παρά το φάντασμα όλων αυτών των νέων «ελαστικών» θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν στο περιθώριο και εις βάρος του δημόσιου τομέα (stages, διμηνίτες, εποχικοί, κ.λπ.). Αλλά αυτοί είναι τα πρώτα θύματα της νέας πολιτικής. Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των δύο κυβερνητικών κομμάτων ανακοινώνουν ότι ο αριθμός των συμβασιούχων αυτών μειώνεται, αλλά τα παπαγαλάκια τους δεν τους πιστεύουν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος δήλωνε λίγο πριν από τις εκλογές ότι «ο αριθμός των συμβασιούχων παρά τις προκλητικά παραπλανητικές ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ συνεχώς μειώνεται» («Real News», 8.9.09). Και ο διάδοχός του Γιάννης Ραγκούσης επαναλάμβανε λίγους μήνες αργότερα: «Οι θέσεις συμβασιούχων είναι μειωμένες κατά 35%» («Το Βήμα», 21.3.10).
Κάτω από την πίεση των μύθων που οι ίδιοι συντηρούσαν τόσα χρόνια, οι κυβερνώντες υιοθετούν την πιο σκληρή εφαρμογή του μνημονίου, περικόπτοντας με κάθε τίμημα θέσεις εργασίας.
Big is beautiful
Από ειρωνεία της τύχης, η αιφνίδια διόγκωση του αριθμού των μελών του υπουργικού συμβουλίου κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό προσφέρει ένα σοβαρό αντεπιχείρημα σε όσους πιπιλίζουν την καραμέλα του μικρού και «οικονομικού» δημόσιου τομέα -κι ανάμεσά τους βέβαια συγκαταλέγεται και ο πρωθυπουργός.
Τα 48 μέλη της νέας κυβέρνησης υποδείχτηκαν ήδη ως αντίφαση από την αντιπολίτευση.
Αλλά είναι κάτι περισσότερο απ' αυτό. Η συγκριτική μελέτη για το «Μέγεθος και την απόδοση των δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα στην Ευρώπη», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλ. διπλανές στήλες) καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με το πώς επιδρά στην απόδοση μιας διακυβέρνησης το μέγεθος του δημόσιου τομέα. Οπως ήταν αναμενόμενο, η μελέτη καταρχήν αποδέχεται τις διαπιστώσεις που κυριαρχούν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης και συντηρητικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι δηλαδή κράτη με μικρό δημόσιο τομέα (όσα δηλαδή κρατούν τις δημόσιες δαπάνες τους κάτω από το 40% του ΑΕΠ) επιτυγχάνουν κατά κανόνα καλύτερες οικονομικές επιδόσεις από κράτη με δημόσιο τομέα μεσαίου μεγέθους (40-50% του ΑΕΠ) ή και μεγάλου (πάνω από 50% του ΑΕΠ). Το τι ακριβώς εννοούν οι συντάκτες με «καλύτερες επιδόσεις», το αναλύουν στη συνέχεια: «Οι μικροί δημόσιοι τομείς λειτουργούν καλύτερα στη διοίκηση, τη σταθερότητα και την οικονομική επίδοση, ενώ οι μεγάλοι δημόσιοι τομείς εξασφαλίζουν καλύτερη διανομή των εισοδημάτων». Μ' άλλα λόγια, το μέγεθος του δημόσιου τομέα έχει ένα σαφή ταξικό χαρακτήρα.
Αναφερόμενοι και σε άλλες προγενέστερες μελέτες οι τέσσερις συντάκτες της έρευνας που παρουσιάζουμε διαπιστώνουν ότι «η συγκριτική ανάλυση διάφορων δεικτών υποδεικνύει ότι χώρες με μεγάλο δημόσιο τομέα είναι λιγότερο διεφθαρμένες, παρουσιάζουν λιγότερες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, διαθέτουν καλύτερες παροχές δημόσιων αγαθών, αλλά επίσης και υψηλότερα ποσοστά φορολόγησης. Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτών των συσχετίσεων είναι ότι κατά μέσο όρο οι διακυβερνήσεις με μεγάλο δημόσιο τομέα αποδίδουν καλύτερα (ακόμα και στα ζητήματα επιχειρηματικών ρυθμίσεων, γραφειοκρατικών καθυστερήσεων και ποιότητας στις υποδομές)».
Οι διαπιστώσεις αυτές της μελέτης μοιάζουν εντυπωσιακά με τα επιχειρήματα που επικαλείται ο πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει τη συγκρότηση του νέου πολυπληθούς υπουργικού συμβουλίου. Μόνο που αυτά τα επιχειρήματα τα ξεχνούν τα στελέχη της κυβέρνησης όταν αναφέρονται στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού και όχι μόνο στο επιτελείο του.
Η σχέση μεγέθους και αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα γίνεται περισσότερο κατανοητή όταν εξετάσει κανείς κάθε συγκεκριμένο κλάδο χωριστά. Ας περιοριστούμε στο παράδειγμα του πιο πολυπληθούς κλάδου, του χώρου δηλαδή της εκπαίδευσης, στον οποίο υπηρετούν πάνω από 125.000 άτομα (σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν πριν ακόμα συμπληρωθεί η απογραφή). Είναι σίγουρο ότι ο χώρος της εκπαίδευσης είναι το πρώτο θύμα της νέας πολιτικής. Η συρρίκνωσή του είναι δεδομένη, όπως δεδομένες είναι και οι βλαβερές συνέπειες της μείωσης του αριθμού των εκπαιδευτικών ή της αντικατάστασής τους σε μεγάλο βαθμό από «εποχικούς» ωρομίσθιους.
Σε μια από τις πρόσφατες έρευνές μας είχαμε διαπιστώσει ότι φέτος για πρώτη χρονιά καθυστερούσαν οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών για τα ΣΔΕ (Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, βλ. «Σχολεία ενός κατώτερου Θεού», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 18.7.10). Το υπουργείο αντέδρασε και υποσχέθηκε ότι οι αποσπάσεις θα πραγματοποιηθούν πριν από την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου και απέδωσε σε «φήμες» κάθε άλλη σκέψη. Τελικά το ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε. Οι αποσπάσεις υπογράφτηκαν μόλις την περασμένη Τρίτη αφού πρώτα εκατοντάδες ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί υποχρεώθηκαν να παρουσιαστούν στα σχολεία όπου είχαν οργανικές θέσεις πριν αποσπαστούν στα ΣΔΕ. Το ίδιο συνέβη και με τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Ο λόγος της καθυστέρησης ήταν να εμφανιστεί μια εικονική πληρότητα στα σχολεία με την παρουσία των αποσπασμένων στις οργανικές τους θέσεις. Βέβαια μόλις γίνουν οι αποσπάσεις η πλασματική αυτή εικόνα θα ανατραπεί, με αποτέλεσμα νέα και μεγαλύτερη αναστάτωση.
Μπορεί οι αλχημείες του υπουργείου να έσωσαν την εικόνα της πρώτης μέρας στα σχολεία, αλλά οι χειρισμοί αυτοί σε συνδυασμό με την επικείμενη αποχώρηση λόγω εσπευσμένης συνταξιοδότησης δασκάλων και καθηγητών θα προκαλέσει σοβαρά κενά. Τότε ίσως αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και οι καλόπιστοι που έχουν πειστεί από το μύθο του υπερπληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά τότε ίσως να είναι αργά.
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
Γιατί δεν πρέπει να πάρουμε την «Κάρτα του Πολίτη»!
netakias.wordpress.com
Αυτό που φοβούνται είναι μόνον η γνώση!
Δια του Ελληνας η λέξη για την Αλήθεια, σημαίνει η εξ αποκάλυψης πραγματικότητα, η ανακάλυψη του αγνώστου, του κρυμμένου, αυτό που λέει δηλαδή και το έτυμον της λέξης,η α-λήθη, αυτό που δεν είναι ξεχασμένο ή κατά την πάγια τακτική της σημερινής προπαγάνδας κρυμμένο.
Το μόνο που φοβάται το σύστημα είναι η Γνώση.
Η Γνώση κι συνειδητοποίηση της δύναμης μας. Ολα τα σχέδια τους μπορούν να ανατραπούν σαν χάρτινος πύργος απλά με την “αδιαφορία” μας.
Την συνειδητή όμως “αδιαφορία”, την ανυπακοή μας. To βλέπουμε και στον πόλεμο των διοδίων. Αν αντέξουμε θα σπάσουν, πίστη χρειάζεται μόνον.
Στην Μεγάλη Βρετανία ήδη οι Κάρτες αποσύρονται γιατί απλά κανείς δεν τις πήρε!
Διαβάστε άλλο ένα άρθρο για την Κάρτα – Φακέλλωμα του Αν. Καθηγητή Οικονομικών του Παν/μίου Ιωαννίνων Δ.Χατζηνικολάου που βρήκα στο antibaro.gr
Γιατί δεν πρέπει να πάρουμε την «Κάρτα του Πολίτη»
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη» (εφεξής ΚτΠ), όπως ότι θα διευκολυνθούν οι συναλλαγές, θα καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή κ.λπ., αλλά αποσιώπησε τα μειονεκτήματα. Αυτό αντιβαίνει στη θεμελιώδη αρχή που λέγει ότι πριν λάβουμε μία απόφαση για να προβούμε ή όχι σε μία ενέργεια, συγκρίνουμε το αναμενόμενο όφελος από αυτή την ενέργεια με το αναμενόμενο κόστος της. Όταν έχουμε μία ιδέα για το αναμενόμενο όφελος, αλλά όχι και για το κόστος, τότε δεν μπορούμε να εξαγάγουμε λογικά συμπεράσματα και να πάρουμε ορθές αποφάσεις. Ωστόσο, εξ όσων γνωρίζω, η Κυβέρνηση δεν έχει διαψεύσει τα δημοσιεύματα περί «ηλεκτρονικού φακελώματος» που θα πραγματοποιηθεί με την ΚτΠ, περί της δυνατότητας παρακολουθήσεως των πολιτών μέσω του τσιπ που θα φέρει η ΚτΠ, περί της αναγραφής του δυσωνύμου αριθμού 666 στην ΚτΠ κ.λπ. Συνεπώς, συμπεραίνω ότι τα δημοσιεύματα αυτά εκτιμούν με αρκετή ακρίβεια το κόστος που θα προκύψει από την ΚτΠ, οπότε θεωρώ δυνατή την εξαγωγή λογικών συμπερασμάτων και τη λήψη ορθών αποφάσεων με βάση την πληροφόρηση που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
Πρώτον, εφόσον με την ΚτΠ περιορίζονται οι ατομικές ελευθερίες, λόγω του «ηλεκτρονικού φακελώματος», της δυνατότητας παρακολουθήσεως των πολιτών κ.λπ., ουδείς πρέπει να την λάβει. Το πράγμα γίνεται απείρως χειρότερο αν αληθεύει ότι ο πολίτης θα κουβαλά μαζί του τον «φάκελό» του (δηλαδή την ΚτΠ), ο οποίος θα περιλαμβάνει τα πάντα γι αυτόν (ιατρικό ιστορικό, φορολογικές εκκρεμότητες, ποινικό μητρώο κ.λπ.), χωρίς καν να γνωρίζει το περιεχόμενο του «φακέλου»! Έτσι, ανά πάσα στιγμή, εξ αιτίας κάποιας λεπτομέρειας που θ’ αναφέρεται στον «φάκελο», ο πολίτης θα μπορεί ν’ αποκλεισθεί από μία θέση εργασίας ή από ένα ταξίδι που θέλει να κάνει σε ξένη χώρα, να θεωρηθεί ύποπτος ή ακόμη και ένοχος κάποιου εγκλήματος που δεν διέπραξε κ.λπ. Ποιος εχέφρων και αξιοπρεπής άνθρωπος θα αντάλλασσε ένα κομμάτι από το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας του με κάποιες επιπλέον διευκολύνσεις στις συναλλαγές του;
Δεύτερον, εφόσον η ΚτΠ είναι ένα μέσον (ίσως το κυριώτερο) για την υλοποίηση της παγκοσμιοποιήσεως, όπου θα υπάρχει μία παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία δεν θα λογοδοτεί στους λαούς, και άρα η ΚτΠ αποσκοπεί στην επιβολή μιας παγκόσμιας δικτατορίας, έπεται και πάλιν ότι ουδείς άνθρωπος που αγαπά τη δημοκρατία πρέπει να λάβει την ΚτΠ. Το ότι η παγκόσμια διακυβέρνηση θα καταργήσει τη δημοκρατία είναι νομίζω φανερό. Κατ’ αρχάς, προωθούν την παγκόσμια κυβέρνηση χωρίς να ρωτήσουν τους λαούς, οι οποίοι σε αρκετά μέρη του κόσμου έχουν ήδη δείξει ότι είναι αντίθετοι. Επιπλέον, η παγκόσμια κυβέρνηση δεν θα φοβάται μη τυχόν και δεν την ψηφίσουν οι Έλληνες στις επόμενες εκλογές, αφού οι Έλληνες δεν θα είναι παρά μόνον μία ισχνή μειοψηφία στο παγκόσμιο συνονθύλευμα. Χάνεται, δηλαδή, το υπόλογο και η ευθύνη (αυτό που στα Αγγλικά ονομάζουμε accountability), που αποτελεί θεμελιώδες γνώρισμα της δημοκρατίας. Συνεπώς, η παγκόσμια κυβέρνηση δεν θα έχει καμία ευαισθησία στα σοβαρά προβλήματα που θ’ ανακύψουν στην Ελλάδα από την πιθανή οικονομική κατάρρευση και από την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, των ιερών συμβόλων, της ιστορίας, της γλώσσας και γενικά του Ελληνορθοδόξου πολιτισμού. Κάθε αληθινός Έλληνας θα έδινε ευχαρίστως και τη ζωή του υπέρ αυτών των ιδανικών, οπότε δεν πρέπει για κανένα λόγο να συμβάλει στην εγκατάσταση της παγκόσμιας δικτατορίας. Ως πρώτη αντίσταση προς το επερχόμενο αυτό κακό, οφείλει να πει ένα ηχηρό ΟΧΙ στην ΚτΠ.
Τρίτον, το τσιπ της ΚτΠ μπορεί να περιέχει ευθύς εξ αρχής τον δυσώνυμο αριθμό της Αποκαλύψεως 666 ή να επαναφορτισθεί με αυτόν αργότερα. Αυτό θα είναι μία βάναυση προσβολή της Χριστιανικής Πίστεως και της θρησκευτικής ελευθερίας των Χριστιανών και μία σαφής παραβίαση του Συντάγματος της Ελλάδος (Άρθρο 5, παρ. 2). Χάριν ποιών διευκολύνσεων στις συναλλαγές θα ήταν δυνατό ένας αληθινός Χριστιανός να δεχθεί μία τέτοια προσβολή;
Τέταρτον, όποιος δεν λάβει την ΚτΠ απειλείται με αποκλεισμό από την εργασία, τη συνταξιοδότηση, την ιατρική περίθαλψη κ.λπ., όπως ακριβώς έχει προφητευθεί προ 2000 περίπου ετών στην Ιερά Αποκάλυψη του Ιωάννου. Με άλλα λόγια, όποιος αρνείται να θυσιάσει τα ιδεώδη με τα οποία γαλουχήθηκε (Ελευθερία, Δημοκρατία, Χριστιανισμός κ.λπ.) χάριν της υπό ίδρυση παγκόσμιας δικτατορίας απειλείται με τον διά πείνης θάνατο. Ήδη ένας αριθμός εντίμων αστυνομικών, οι οποίοι διώχθηκαν από το Σώμα επειδή αρνήθηκαν να λάβουν την ΚτΠ για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως και ελευθερίας, γεύεται τους πικρούς καρπούς της εκκολαπτομένης παγκόσμιας δικτατορίας. Το Σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο κατοχυρώνει τα θεμελιώδη αυτά ανθρώπινα δικαιώματα, ποδοπατείται χάριν της επιβολής της παγκόσμιας δικτατορίας. Ουδείς έντιμος άνθρωπος μπορεί να συναινέσει σε αυτό, λαμβάνοντας την ΚτΠ.
Πέμπτον, από οικονομικής απόψεως, δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος να ισχυρισθεί ότι η ΚτΠ θα βελτιώσει την ευημερία του συνόλου. Κατ’ αρχάς, υπάρχει το κόστος της εκδόσεως της ΚτΠ εν καιρώ οικονομικής κρίσεως, το οποίο φαίνεται να είναι σημαντικό, δεδομένου ότι σε άλλες χώρες η ιδέα της ΚτΠ έχει απορριφθεί γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Ακόμη πιο σημαντικό, όμως, είναι το γεγονός ότι η εισαγωγή της ΚτΠ θα δημιουργήσει μεγάλη κοινωνική αναταραχή, καθώς και πολιτική και οικονομική αστάθεια, εφόσον πολλοί Έλληνες, μεταξύ των οποίων και αρκετοί Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα την λάβουν. Γιατί να δοθεί ένα ακόμη βαρύ πλήγμα στην ήδη ισχνή οικονομία; Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι κάποιοι θα ωφεληθούν από την ΚτΠ, το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι έχουν ήδη ζημιωθεί (οι αποταχθέντες αστυνομικοί) και πολλοί ακόμη πρόκειται να ζημιωθούν (όσοι αρνηθούν να λάβουν την ΚτΠ), αποδεικνύει ότι δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι η ΚτΠ θα βελτιώσει την ευημερία του συνόλου. Διότι, στην Οικονομική Επιστήμη, το πλέον γνωστό κριτήριο ευημερίας είναι το κριτήριο του Pareto, σύμφωνα με το οποίο μία ενέργεια βελτιώνει την οικονομική ευημερία του συνόλου όταν ωφελεί τουλάχιστον ένα άτομο, χωρίς να βλάπτει κανένα άλλο.
Τέλος, όσον αφορά την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αυτή δεν πρέπει να γίνει εις βάρος των ελευθεριών του λαού. Ας σοβαρευθεί πρώτα το κράτος, καταργώντας τις σκανδαλώδεις σπατάλες του (προς όφελος πάντα των «ημετέρων») και, αφού ανακτήσει την αξιοπιστία του, τότε ας απαιτήσει με αυστηρό νόμο την καταβολή των φόρων.
Από όλα τα παραπάνω, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι κάθε τίμιος άνθρωπος, που έχει φροντίσει να ενημερωθεί πάνω σ’ αυτό το κρίσιμο θέμα, οφείλει να πει ΟΧΙ στην ΚτΠ.
Δημητρίος Χατζηνικολάου
Αν. Καθηγητής Οικονομικών του Παν/μίου Ιωαννίνων
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος”, την Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010, σελ.3η. http://www.orthodoxostypos.gr/
Πηγή : http://mariapapadopoulou.blogspot.com/
Οι τραπεζίτες που έπεσαν σαν κοράκια πάνω στο νέο πακέτο διάσωσης της κυβέρνησης -25 δις-τρέμουν τις απαγωγές!
ΠΗΓΗ: http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4351
Κι ενώ οι ξιπασμένοι Τραπεζίτες που έχουν απαξιώσει τις Τράπεζές τους, δανείζοντας με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τα σεσημασμένα λαμόγια-ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, αγωνιούν για τη ζωή τους (πιο συγκεκριμένα κάποιος από δαύτους αγόρασε έπαυλη στη Γερμανία, για να δικοικεί εκ του μακρόθεν), η κυβέρνηση τους έδωσε άλλα 25 δις ευρώ.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τις Αρχές τρέμουν τις απαγωγές, καθώς δεν εμπιστεύονται τους αστυνομικούς φρουρούς και τους φουσκωτούς που έχουν αναλάβει την φύλαξή τους και ζητούν να γίνει επανέλεγχος του προσωπικού ασφαλείας τους!
Οι τύποι έπεσαν σαν τα κοράκια πάνω στο ζεστό χρήμα που θα πάρουν από την τράπεζα της Ελλάδας.
Στο "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί το Σάββατο, θα διαβάσετε πως τα μοιράστηκαν.
Το σχετικό ρεπορτάζ από το www.capital.gr
Κάτω από ένα πέπλο απόλυτης... διακριτικότητας, στα όρια της μυστικότητας, οι τράπεζες σιγά-σιγά άρχισαν να μπαίνουν στην διαδικασία "μοιρασιάς" της νέας ένεσης ρευστότητας των 25 δισ. ευρώ, με τη μορφή εγγυήσεων, από το ελληνικό Δημόσιο.
Η διαδικασία, όπως πληροφορείται το «Κ» από αρμόδιες πηγές, έχει ξεκινήσει ήδη λίγο πριν από τις γιορτές με σχετικά “αθόρυβο” τρόπο υπό την έννοια ότι έγινε χρονικά μεταξύ δύο εορτών (Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά), οπότε και τα αντανακλαστικά όλων είναι εκ των πραγμάτων πιο περιορισμένα.
Η Τράπεζα της Ελλάδος κατένειμε την πίτα των 25 δισ. ευρώ, από τα οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Κ» τα 17 περίπου δισ. ευρώ θα καταλήξουν με την μορφή εγγυήσεων στα ταμεία των 4 μεγαλύτερων τραπεζών.
Τις “εγγυήσεις” θα παραλάβουν οι τράπεζες από το ΥΠΟΙΚ και στην συνέχεια θα εκδώσουν ομόλογα με τα οποία θα κατευθυνθούν στην ΤτΕ για να τα ανταλλάξουν με “ρευστό”.
Πρόκειται για τον τρίτο πυλώνα ρευστότητας, που είχε υποσχεθεί το ελληνικό δημόσιο και φαίνεται ότι ήλθε η ώρα για να «στηθεί», καθώς οι ανάγκες από το συγκεκριμένο μέτωπο ήταν και παραμένουν μεγάλες.
Στην αυριανή έκδοση της εφημερίδας “Κεφάλαιο” δημοσιεύεται ολόκληρο το ρεπορτάζ για το πως θα πάρουν οι τράπεζες από το ΥΠΟΙΚ τις εγγυήσεις και θα τις ανταλλάξουν με ρευστό από την ΤτΕ.
Ένα συγκλονιστικό κείμενο για την κυρία και τη παρέα της που έδωσαν την χαριστική βολή στην Ελλάδα!
- Δεν θα το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια: για το σχόλιο της περασμένης Τρίτης, που ήταν μια απάντηση στα όσα συνεχίζει να υποστηρίζει υπέρ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ο εμπνευστής τους βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Λιάνης, έλαβα όσες συγχαρητήριες επιστολές δεν είχα λάβει καθ' όλη τη διάρκεια της αντιολυμπιακής μου καμπάνιας, δηλαδή από το 1996 μέχρι την έναρξη των Αγώνων!
ΚΟΙΝΗ συνισταμένη σχεδόν όλων αυτών των επιστολών, το «εσύ καλά τα έλεγες από τότε, αλλά εμείς δεν ακούγαμε - ίσως και γιατί μέσα στον καταιγισμό της ολυμπιακής προπαγάνδας, η δική σου άποψη δεν βρήκε τον χώρο που της άξιζε».
ΜΑΛΙΣΤΑ... Μοιάζει με «μετά θάνατον αναγνώριση», αν και -ως εκ θαύματος- παραμένω ζωντανός, αλλά εκείνο που ασφαλώς έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι οι Ελληνες μιλάνε ανοιχτά πια για την ισοπεδωτική προπαγάνδα που σ' εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έστειλε τη λογική περίπατο...
ΕΧΩ πάνω από 10 χρόνια στα χέρια μου ένα χαρτί που αποκαλύπτει από πού και με ποιον τρόπο εκπορεύτηκε εκείνη η προπαγάνδα και πώς εν τέλει η χώρα, στην πορεία της προς το 2004, βίωσε έναν ιδιότυπο φασισμό, με αποκλεισμούς, διώξεις, προπηλακισμούς και συλλήψεις των φορέων της αντίθετης άποψης.
Ο ΤΙΤΛΟΣ του εγγράφου, που εξεδόθη στις 26 Φεβρουαρίου 1997, από την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, είναι «Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κριτική, η στάση μας και η στρατηγική επικοινωνίας» και πρόκειται για ένα γκεμπελικό κατασκεύασμα, το οποίο στο πιο χαρακτηριστικό του σημείο λέει τα εξής: «Θα πρέπει να αποφεύγεται κάθε ενέργεια που θα ενίσχυε την κριτική, δίνοντάς της την ευκαιρία να προβάλλει επιχειρήματα στην κοινή γνώμη τα οποία σε άλλη περίπτωση θα έμεναν σε περιορισμένο κύκλο». Και πιο κάτω, με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια: «Δεν πρέπει να διαμορφωθούν προϋποθέσεις προβολής των επιχειρημάτων που αντιτάσσονται στην υποψηφιότητα»!
ΑΥΤΗ ήταν η επίσημη γραμμή, η οποία πέρασε παντού και πρώτα πρώτα στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και τα περιοδικά, με αποτέλεσμα, ενώ για 8 ολόκληρα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν το κυρίαρχο θέμα στην ελληνική κοινωνία, να απουσιάσει από τα Μέσα όχι μόνο η αντίθετη άποψη, αλλά και κάθε γόνιμος προβληματισμός που θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα κάπως καλύτερα.
ΕΠΙ της ουσίας η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα από μια «ξεδιάντροπα αλαζονική κυρία» (Γιάννα Αγγελοπούλου) και έναν πρωθυπουργό (Σημίτης) που ήταν πολύ μικρός για να επιβάλει αυτό που πίστευε (ότι οι Αγώνες δεν ήταν μέσα στις προτεραιότητες της Ελλάδας).
ΚΑΙ έτσι βάδισε ανεμπόδιστη προς την καταστροφή. Που δεν ήταν μόνο οικονομική, αλλά και (πρωτίστως ίσως) ηθική, με όλα εκείνα τα φοβερά αθλητικά καμώματά μας να περνούν στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επικαιρότητας! Και φυσικά τη μίζα και τη συνδιαλλαγή να καταγράφουν νέα «ιστορικά υψηλά», μεγαλύτερα και από εκείνα του '99, όταν με τις ευλογίες και την προτροπή της κυβέρνησης συνετελέσθη, στην ψύχρα, η πιο εγκληματική αναδιανομή πλούτου στην Ιστορία της χώρας.
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Τελικά "πέρασε" ο νόμος στις ΗΠΑ που απαγορεύει τους μικρούς ιδιωτικούς κήπους και καλλιέργειες στις ΗΠΑ!
πηγή: http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html
(από 12 Δεκεμβρίου, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...)
Είχαμε γράψει στις 23/11/2010 ότι στην Αμερικη προσπαθούσαν να περάσουν ένα νόμο που απαγορεύει τις μικρές προσωπικές καλλιέργειες. Αυτός ήταν ο νόμος «S 510».
(από 12 Δεκεμβρίου, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...)
Είχαμε γράψει στις 23/11/2010 ότι στην Αμερικη προσπαθούσαν να περάσουν ένα νόμο που απαγορεύει τις μικρές προσωπικές καλλιέργειες. Αυτός ήταν ο νόμος «S 510».
Στην πορεία της ψήφισης διαπιστώθηκε ότι ο νόμος ήταν αντισυνταγματικός και δεν μπόρεσαν να κατοχυρώσουν την ψήφισή του.
Δεν χρειάστηκε πολύ για να βρουν οι «Δημοκρατικοί» στη Βουλή των Αντιπροσώπων ένα άλλο τρόπο για να ξεπεράσουν το συνταγματικό κώλυμα που εμπόδιζε την ψήφιση του νόμου «S 510 Περί Εκσυγχρονισμού της Ασφάλειας των Τροφίμων», μετά την έγκρισή του από την Σύγκλητο την περασμένη εβδομάδα.
Εκαναν οτι γίνεται και στην Ελλάδα. Σιωπηρά το επισύναψαν ως τροπολογία ενός νόμου για πιστώσεις του κράτους. Αυτό συνέβη και στην Ελλάδα με το πέρασμα απο την καθαρεύουσα στην δημοτική και δεκάδες άλλες τροπολογίες. Οπως η αυταρχική τροπολογία για να συμμαζευτούν οι φορτηγατζήδες που κατατέθηκε νύχτα, ως ουρά σε άλλο νομοσχέδιο.
Οι συγκλητικοί που ψήφισαν υπέρ του S 510:
Akaka (D-HI)Alexander (R-TN)Barrasso (R-WY)......Baucus (D-MT)Bayh (D-IN)Begich (D-AK)Bennet (D-CO)Bingaman (D-NM)Boxer (D-CA)Brown (D-OH)Brown (R-MA)Burr (R-NC)Burris (D-IL)Cantwell (D-WA)Cardin (D-MD)Carper (D-DE)Casey (D-PA)Collins (R-ME)Conrad (D-ND)Coons (D-DE)Corker (R-TN)Dodd (D-CT)Dorgan (D-ND)Durbin (D-IL)Enzi (R-WY)Feingold (D-WI)Feinstein (D-CA)Franken (D-MN)Gillibrand (D-NY)Grassley (R-IA)Gregg (R-NH)Hagan (D-NC)Harkin (D-IA)Inouye (D-HI)Johanns (R-NE)Johnson (D-SD)Kerry (D-MA)Klobuchar (D-MN)Kohl (D-WI)Landrieu (D-LA)Lautenberg (D-NJ)LeMieux (R-FL)Leahy (D-VT)Levin (D-MI)Lieberman (ID-CT)Lincoln (D-AR)Lugar (R-IN)Manchin (D-WV)McCaskill (D-MO)Menendez (D-NJ)Merkley (D-OR)Mikulski (D-MD)Murray (D-WA)Nelson (D-FL)Pryor (D-AR)Reed (D-RI)Reid (D-NV)Rockefeller (D-WV)Sanders (I-VT)Schumer (D-NY)Shaheen (D-NH)Snowe (R-ME)Specter (D-PA)Stabenow (D-MI)Tester (D-MT)Thune (R-SD)Udall (D-CO)Udall (D-NM)Vitter (R-LA)Voinovich (R-OH)Warner (D-VA)Webb (D-VA)Whitehouse (D-RI)Wyden (D-OR)
Αυτοί που ψήφισαν κατά:
Bennett (R-UT)Bond (R-MO)Brownback (R-KS)Bunning (R-KY)Chambliss (R-GA)Coburn (R-OK)Cochran (R-MS)Cornyn (R-TX)Crapo (R-ID)DeMint (R-SC)Ensign (R-NV)Graham (R-SC)Hatch (R-UT)Hutchison (R-TX)Inhofe (R-OK)Isakson (R-GA)Kyl (R-AZ)McCain (R-AZ)McConnell (R-KY)Nelson (D-NE)Risch (R-ID)Roberts (R-KS)Sessions (R-AL)Shelby (R-AL)Wicker (R-MS)
Την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα η Βουλή των αντιπροσώπων ενέκρινε το πακέτο στο οποίο συμπεριλαμβάνοταν ο νόμος S510 με συνολικές ψήφους 212 υπέρ και 206 κατά και κανέναν Ρεπουμπλικανό να τον ψηφίζει.
Εδω οι ψήφοι στην Βουλή http://clerk.house.gov/evs/2010/roll622.xml
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Ας γίνουμε ΟΛΟΙ… ΑΣΤΕΡΙΞ! ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!!!
πηγή: http://olympia.gr/2010/12/26/%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BE-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BF%CE%BB%CE%BF/
«Βρισκόμαστε στο 50 π. Χ. Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή… Όλη; ΟΧΙ! Ένα χωριό ανυπόταχτων Γαλατών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Και η ζωή δεν είναι εύκολη για τους Ρωμαίους λεγεωνάριους που φρουρούν τα οχυρά στρατόπεδα Πετιμπόνουμ, Ακουάριουμ, Λάβδανουμ και Μπαμπαόρουμ…».
«Βρισκόμαστε στο 50 π. Χ. Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή… Όλη; ΟΧΙ! Ένα χωριό ανυπόταχτων Γαλατών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Και η ζωή δεν είναι εύκολη για τους Ρωμαίους λεγεωνάριους που φρουρούν τα οχυρά στρατόπεδα Πετιμπόνουμ, Ακουάριουμ, Λάβδανουμ και Μπαμπαόρουμ…».
Μ’ αυτές τις φράσεις ξεκινούν όλες οι περιπέτειες του Αστερίξ του Γαλάτη. 50 χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που δύο καταπληκτικοί Γάλλοι κομίστες, ο Γκοσινύ και ο Ουντερζό, σχεδίασαν τους περίφημους ήρωες Αστερίξ, Οβελίξ, Πανοραμίξ και όλο το γαλατικό χωριό που δεν υποκύπτει στη ρωμαϊκή κυριαρχία.
Παγκοσμιοποίηση, Pax Romana, ο Ιούλιος Καίσαρ κυβερνά τον κόσμο. Η δύναμη και η εξουσία των όπλων. Η υποταγή των πάντων. Ένας πολιτισμός. Μία γλώσσα. Μία κυριαρχία. Κι όμως, υπάρχει ένα χωριό, ασήμαντο για την Ιστορία, το οποίο αντιστέκεται.
Με αρχηγό τον Μαζεστίξ, ο οποίος κάθεται πάνω σε μια ασπίδα και φοβάται μην πέσει ο ουρανός στο
κεφάλι των Γαλατών. Με πρωταγωνιστή τον εκπρόσωπο της θρησκείας, Δρυίδη Πανοραμίξ (μάγο που κάνει τα φίλτρα, αλλά όχι ιερέα των ειδώλων). Με τον εκπρόσωπο της τέχνης Κακοφωνίξ, να δείχνει ότι η διανόηση δεν έχει νόημα όταν δεν προσφέρει ποιότητα στον κόσμο. Δεν αποκλείεται από τη ζωή της κοινότητας, αρκεί να μην τραγουδά (σαρκαστικό σχόλιο για τους Γάλλους κουλτουριάρηδες).
Με τον Οβελίξ, «εύσωμο και όχι χοντρό», που έπεσε στη χύτρα με το ζωμό όταν ήταν μικρός και τώρα έχει την τεράστια μυϊκή δύναμη, όχι όμως και την ευφυΐα για να επικρατήσει μόνος του.
Με τον Αστερίξ, τον κοντοπίθαρο, τετραπέρατο Γαλάτη, ευφυή και στρατηγικό μυαλό, που όμως χρειάζεται τον μαγικό ζωμό για να γίνει η δύναμή του ακατανίκητη. Το ζωμό της πίστης, το ζωμό της μαγείας, το ζωμό των αξιών που σε κάνουν ανυπότακτο. Και όλους εκείνους τους απίθανους Ρωμαίους, Αιγύπτιους, Ινδιάνους, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, φίλους, εχθρούς, με αποκορύφωμα τους ταλαίπωρους πειρατές που σε κάθε επεισόδιο απεύχονται να συναντήσουν τους Γαλάτες και όλο το πλοίο τους βουλιάζει.
Το Γαλατικό χωριό παραμένει ανυπότακτο στα κελεύσματα της παγκοσμιοποίησης γιατί έχει ως όπλο του το «εμείς».
Είναι πρόσωπα τα μέλη του. Τσακώνονται συνεχώς. Άνδρες και γυναίκες βιώνουν τη συμβίωση της καθημερινότητας με τον τρόπο που την βιώνουμε όλοι. Όμως, όταν ο τόπος τους, η πατρίδα τους, αλλά και η ταυτότητά τους απειλούνται, τότε πρυτανεύει η ενότητα. Πρυτανεύει το «εμείς». Και ενωμένοι, υπό την καθοδήγηση του Πανοραμίξ και του ζωμού του, ξυλοφορτώνουν, κυρίως τους Ρωμαίους που νιώθουν ότι τελικά η εξουσία τους δεν είναι άτρωτη.
Είναι κάτι παραπάνω από κόμικ ο Αστερίξ. Είναι ένα μήνυμα για όλους εμάς ότι όσο κι αν η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση επιβάλλεται και επιβάλλει, κυρίως με την τηλεόραση, το στυλ ζωής, με τις καθορισμένες επιλογές, όσο κι αν μας περιφρουρεί, θέλοντας να μας κλείσει στα στενά όρια της πατρίδας μας, της ταυτότητάς μας, της κοινωνίας μας, για να μας αλλοτριώσει με το πρόσχημα ότι δεν μπορούμε να ζούμε εκτός της εποχής, υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να μη φοβηθούμε. Αρκεί να κρατήσουμε το μαγικό ζωμό της διαφορετικότητας και της ταυτότητάς μας. Αυτόν που μας δίνει η Ιστορία, η Εκκλησία, η Γλώσσα, η Παράδοσή μας. Και να μην γίνουμε άτομα, κατακερματισμένα «εγώ», αλλά πρόσωπα που ζούνε στην λογική του «εμείς».
Που δεν διστάζουν να ενωθούν στις δύσκολες στιγμές. Που δεν φοβούνται να μένουν με ψηλά το κεφάλι και ανυπότακτη καρδιά. Δηλαδή ελεύθεροι σ’ έναν κόσμο που προβάλλει μονότροπες επιλογές.
Την ιστορία του Αστερίξ του Γαλάτη την βρίσκει κανείς στο τελευταίο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, γραμμένο περίπου 500 χρόνια π. Χ.. Ο προφήτης Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες, Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ μεγαλώνουν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ τους επιλέγει γιατί είναι χαρισματικοί άνθρωποι, να τους εντάξει στους αξιωματούχους του. Και διατάζει να τους δίνουν να φάνε ό,τι τρώει ο ίδιος. Όμως τα φαγητά των Βαβυλωνίων είναι αντίθετα με όσα όριζε ο νόμος του Θεού ότι μπορούνε να τρώνε οι Εβραίοι. Και ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες παρακαλούν τον επόπτη του παλατιού να τους επιτρέψει να τρώνε μόνο όσπρια. Και όταν εκείνος δοκιμαστικά τους δίδει την άδεια, τότε οι τέσσερις φίλοι φαίνονται πιο καλοζωισμένοι από τους υπόλοιπους που τρώνε τις πιο πολυτελείς τροφές.
Και αργότερα, όταν αναλαμβάνουν αξιώματα στο βασίλειο, δεν θα διστάσουν να αντισταθούν στα προστάγματα του βασιλιά να λατρεύσουν το δικό του άγαλμα και όχι τον αληθινό Θεό. Και θα πέσει ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων και οι τρεις Παίδες στο φλογισμένο καμίνι και ο Θεός θα τους σώσει, δείχνοντάς μας ότι όταν κρατάς την πίστη σου, την ταυτότητά σου, την διαφορετικότητά σου, όταν δεν επιλέγεις το συμβιβασμό από φόβο μήπως είσαι out για τους πολλούς, ο Θεός σε στηρίζει. Η προσωπικότητά σου διασώζεται. Και η παρέα, το «εμείς», καταξιώνεται τόσο από το Θεό, όσο και από τους ανθρώπους.
Μόνο που εδώ ο ζωμός δεν είναι μαγικός. Είναι επιλεγμένος από σένα και υπάρχει στην καρδιά σου. Είναι η πίστη και η αγάπη στο Θεό που δίνουν νόημα ζωής, ακόμη και σ’ αυτή την παγκοσμιοποιημένη εποχή της Pax Americana. Αρκεί να επιλέγεις και να τολμάς να πάς κόντρα στο ρεύμα! Η απόφαση είναι στον καθέναν μας. Αν την πάρουμε όμως, τότε όντως η ζωή θα γίνει δύσκολη για τους λεγεωνάριους που φρουρούν τα σύγχρονα οχυρά της τηλεόρασης, της αγοράς, της απρόσωπης παιδείας, του οπαδοποιημένου αθλητισμού. Γιατί μέσα μας θα υπάρχει το μεγαλύτερο αγαθό που έδωσε ο Θεός στον κατ’ εικόνα του άνθρωπο: η δίψα για ελευθερία.
To κείμενο είναι του π. Θεμιστοκλή.
Εμείς προτείνουμε!!!
Γίνετε ΟΛΟΙ ΑΣΤΕΡΙΞ!
Tρία σενάρια για την Ελλάδα
πηγή:
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4232
Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να δεχθεί ο Βοράς να πληρώσει τα χρέη του Νότου ή να αφεθεί να δημιουργήσει κοινό ευρωπαϊκό χρέος.
Το μόνο που γίνεται 
Ηθικολογώντας ο νότος θα απαντήσει ότι οι εσωτερικές αδυναμίες του ευρώ παράγουν τα ελλείμματα και τα χρέη μου. Δεν μπορούσα δανειζόμενος ακριβότερα συνεχώς να αντιμετωπίζω τον Γερμανό Το χρέος μου είναι το πλεόνασμα σας. Και φυσιολογικά έτσι θα δεχτεί πάνδημη κριτική από τους βόρειους σαν και αυτή που δεχτήκαμε στην Ελλάδα.
Και αυτό γιατί είναι γραμμένο στις συνθήκες ότι τα κράτη που συμμετέχουν στο ευρώ είναι ελεύθερα να δουλέψουν ανεξάρτητα μέσα όμως στα κοινά συμφωνηθέντα κριτήρια οπότε το χρέος μας είναι πρόβλημα μας.
Και αυτό έχει αποδειχτεί. Έχει αποδειχτεί στο γεγονός ότι η Ευρωζώνη με την συνέργεια της κυβέρνησης κάνει ότι μπορεί για να μην εξαπλωθεί το πρόβλημα μας και τίποτα άλλο. Ακόμη και ο Μηχανισμός χρεοκοπίας έγινε για να σιγορευτούν άπαντες ότι το πρόβλημα μας δεν θα μεταδωθεί ούτε το 2013 και με αυτά τέλος το θέμα Ελλάδα για την ευρωζώνη δια παντώς.
Μαλιστα είναι τόσο απελπισμένος ο Παπανδρέου που μαζεύει υπογραφές.
Άρα το ευρωομόλογο είναι τελειωμένη υπόθεση και είτε το πολιτικό συστημα δεν το αντιλαμβάνεται λόγω των γνωστων προβλημάτων του, είτε δεν θέλει να το ομολογήσει και συνεχίζει να πουλά ελπίδες αγοράζοντας χρόνο απο διακυβερνητική σε διακυβερνητική και απο τρίμηνο σε τρίμηνο. Όπως τελειωμένη υπόθεση είναι και η κοπή πληθωριστικού χρήματος και μέσω αυτού ο αποπληθωρισμός των χρεών. Δεν είναι διατεθειμένος ο Ευρωπαίος να πάρει πληθωριστικό χρήμα στα χέρια του και να απομειωθεί η αξία του μισθού του για να σωθεί ο νότος. Οι ηγέτες του δεν αντιμετωπίζουν την κατάσταση ως πρόβλημα του ευρώ και δεν τον ετοιμάζουν για ένα τετοιο ενδεχόμενο. Αντιθέτως θεωρούν τα όσα γινονται ως εθνικά προβλήματα των Pigs.
Εμείς θέλουμε λεφτά και λέει το ντόπιο σύστημα και η πολιτική elite να δηλώσουμε ότι θέλουμε τα ευρωομόλογα για “πραγματοποίηση αναπτυξιακών επενδύσεων…” όμως εκεί υπάρχει ήδη το ΕΣΠΑ το οποίο περνά άπρακτο λόγω απουσίας εθνικών πόρων. Άρα και η πρόταση αυτή είναι καμένη.
Ούτε φυσικά απειλείται το ευρώ. Το ευρώ είναι πολιτική επιλογή και ως τέτοια θα υποστηριχτεί ακόμη και εάν πέσει πάρα πάρα πολύ κάτω από το δολάριο. Η ανάγνωση της ντόπιας αστικής τάξης ότι οι δύσκολες του ευρώ θα απαιτήσουν συντονισμένη οικονομική διακυβέρνηση είναι ευσεβείς πόθοι. Προκύπτει εμφανίζοντας την ισοτιμία ευρώ δολαρίου ως πρόβλημα. Απο κανένα άλλο στοχιείο. Αλλά πότε δεν ήταν και δεν θα είναι αυτό συνολικό πρόβλημα. Οι δυσκολίες μια πολιτε’ας των ΗΠΑ ή και περισσοτέρων, δεν επηρεάζουν και δεν απειλούν την ύπαρξη του δολαρίου και το ίδιο θα συμβεί με το ευρώ. Ως πολιτική επιλογή θα συνεχίσει να υπάρχει καθώς η κατάρευση του θα ήταν καταστροφική σε πλανητικό επίπεδο. Ίσως μάλιστα μια χαμηλότερη ισοτιμία ευρώ να βοηθούσε πάρα πολύ και πάρα πολλους εταίρους.
Γνώμη μου είναι ότι όπως είναι η κατάσταση σήμερα δεν θα γίνει τίποτα στην Ευρωζώνη υπερ μας γιατί δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάτι. Οι χώρες που θα βρεθούν στην θέση της Ελλάδος, θα μπαίνουν στο μηχανισμό και θα χρεοκοπούν μόνο εσωτερικά καθώς τα χρέη προς τρίτους θα τα εγγυάται η εκάστοτε τρόικα. Σε καμία χώρα δεν θα επιτραπεί στάση πληρωμών προς τρίτους και το είδαμε αυτό στην Ιρλανδία αλλά και στο μνημόνιο ειδικότερα στο σημείο της παραίτησης της ασυλίας που δημιουργεί η εθνική κυριαρχία.
Από εκεί και πέρα η συμμετοχή των ιδιωτών στις χρεοκοπίες σημαίνει ότι μέσω αυτών το χρέος θα σβήνεται και θα εξαφανίζεται από το ευρω προσκήνιο.
Αν πχ έχω ομόλογα ελληνικού δημοσίου και έχω να λαμβάνω ένα χ πόσο σε λίγα χρόνια, τότε με συμφέρει περισσότερο να τα ρίξω στο καυστήρα σήμερα να ζεσταθούν κάποιες ώρες τα παιδιά μου.
Αυτό σημαίνει συμμετοχή ιδιωτών και για αυτό μετά την ψήφιση του μονίμου μηχανισμού ήρθαν νέες υποβαθμίσεις από τους οίκους. Το πρόβλημα είναι ότι μέρος του χρέους το έχουν οι ελληνικές τράπεζες οι οποίες λογίζονται ως ιδιώτες. Οπότε το εσωτερικό φαλιμέντο είναι πλήρες ενώ έναντι των πιστωτών μας δεν έχουμε ασυλία.
Μόνη πιθανότητα διάψευσης αυτού του σεναρίου είναι να ανοίξουν οι διεθνείς αγορές για την ελλάδα εντός του 2011 το πολύ το 2012, και να δανειστούμε όχι μόνο για να αποπληρώσουμε άλλα και για να ζούμε.
Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η κυβέρνηση έχει επιλέξει να μην διεθνοποιήσει το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας και να μην το διασκοπρίσει σαν Ιο στο παγκόσμιο σύστημα. Ο Παπανδρέου δεν θα το έκανε ποτέ αυτό στο κόσμο.
Πρακτικά λοιπόν απομείνει στην Ελλάδα και στον Παπανδρέου ή τέλος πάντων σε κάποιο πρωθυπουργό, να επιλέξει μόνο το χρόνο της εσωτερικής παύσης πληρωμών και χρεοκοπίας του ελληνικού δημόσιου έναντι όλων των Ελλήνων. Αμέσως μετά οι τράπεζες θα κάνουν παύση πληρωμών με την σειρά τους και το ίδιο και οι ιδιώτες προς τους εργαζομένους. Θα γίνει ένας χαμός ο οποίος κάποτε θα τελειώσει και μετά θα ξεκινήσουμε από την αρχή ίσως με νέο παράλληλο νόμισμα.
Ας το πούμε αυτό σενάριο Α και ας δούμε τις εναλακτικές.
Σενάριο Α1: προχωράμε σε σταδιακή νέα μείωση μισθών και συντάξεων παντού και νέα εσωτερική υποτίμηση και μετά σε τρίτη και τέταρτη . Πουλάμε ότι βρούμε και ελπίζουμε να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη ή τέλος πάντων να ανοίξουν οι αγορές. Κλέβουμε χρόνο αναμένοντας το μοιραίο και εξαθλιώνοντας τους πάντες τα πάντα. Οι Υποδομές σταδιακά καταρρέουν, οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, αρχίζουν να λείπουν βασικά υλικά στην υγεία, στην παιδεία και αλλού. Οι πολίτες αξιολογούν τι πραγματικά έχουν ανάγκη και τι θέλουν από την ζωή τους.
Η χώρα γίνεται Σικελία από την εγκληματικότητα και Αλβανία στο θέμα μετανάστευσης. Εχει ξανασυμβεί και δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα έχει τεράστια ομογένεια στο εσωτερικό. Αυτή είναι η συνταγή ΔΝΤ που εφαρμόζεται ήδη, καλούμενη ελεγχόμενη εσωτερική χρεοκοπία. Το αν το σενάριο πετύχει εξαρτάται από την εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ο τελικος στόχος την φτωχοποίησης -και εφόσον εξελιχτούν όλα καλά- είναι να γίνουμε και πάλι η πιο φτωχή χώρα της ευρωζώνης όπου η σύγκλιση με τους εταίρους μας θα είναι ανέκδοτο του περασμένου αιώνα.
Σενάριο Β: Κόβουμε αύριο το πρωί εθνικό νόμισμα υποδιαίρεση του ευρώ και εκτελούμε πληρωμές με αυτό παράλληλα με το ευρώ. Αυτά τα χρήματα που δεν μας δίνουν οι αγορές θα κόβουμε. Βάζουμε δασμούς στα εισαγόμενα και κάνουμε σταση πληρωμών έναντι όλων των ξενών και αναδιαπραγμάτευση τόσο των χρεών όσο και της διαρκειας αποπληρωμής. Ξεκινάμε σταδιακή αποχώρηση από την ευρωζώνη κρατώντας μόνο την ιδιότητα ΕΕ. Μέτα το πρώτο σοκ υπερληθωρισμού και έλλειψης προϊόντων ακολουθούμε αντικυκλική και αναπτυξιακή πολιτική. Η αγορά παίρνει εμπρός παράγεται ανάπτυξη και τελειώνουμε σε ένα δυο χρόνια με τον πόλεμο.
Έκτος ΕΕ η Ελλάδα δεν θα είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ αλλά μια απλή χώρα σαν όλες. Μόλις συμβεί αυτό κανουμε ανίχνευση σε χώρες με πλεονάσματα (Ρωσία ΚΙΝΑ) μπορούν να μας δανείσουν διμερώς. Με βάση το ΣΟΚ αλλάζουν όλα εντός και ένας νέος καπιταλισμός γεννιέται εδώ με επιρροή σε όλη την ανατολική μεσόγειο και στα βαλκάνια . Με κεντρο την Χώρα μας γίνεται εμπόριο, μεσιτεία από τρίτους προς την ΕΕ, δια- μετακομιδές, παραγωγή και τυποποίηση, ορυκτός πλούτος, οικολογική ενέργεια, τουρίστες και σταδιακά η Ελλάδα γίνεται γέφυρα της ευρασίας.
Αυτός είναι τελικά ο ρόλος της και όχι η τελευταία τρύπα στην Ζώνη του ευρώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
