Που «πονάει» η Ευρώπη; - του εξαιρετικού αμερικανού δημοσιογράφου και συγγραφέα κ. Paul Krugman

http://vathiprasino.blogspot.com/2012/02/paul-krugman.html

Η κατάσταση είναι τρομακτική εδώ [στην Πορτογαλία], καθώς το ποσοστό της ανεργίας ξεπερνά το 13%. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, ακόμη και την Ισπανία, και η Ευρώπη ως σύνολο μοιάζει να γλιστρά πίσω στην ύφεση.
Γιατί όμως έγινε η Ευρώπη ο «μεγάλος ασθενής» της παγκόσμιας οικονομίας; Όλοι γνωρίζουν την απάντηση. Δυστυχώς, τα περισσότερα από όσα ο κόσμος γνωρίζει επ΄ αυτού δεν είναι αληθινά και οι ψεύτικες ιστορίες γύρω από τα βάσανα της Ευρώπης διαστρεβλώνουν τον διάλογο για την οικονομία στις ΗΠΑ. Όποιο άρθρο γνώμης, ή συχνά κάποιο υποτιθέμενο ειδησεογραφικό ρεπορτάζ, κι αν διαβάσετε για την Ευρώπη είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε μία από τις δύο παρακάτω εκδοχές-ιστορίες. Εγώ τις αποκαλώ το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» και το «γερμανικό αφήγημα» αντίστοιχα. Και οι δύο εκδοχές-ιστορίες δεν έχουν καμιά σχέση με τα γεγονότα.

Το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» - ένα από τα βασικά σκέλη της προεκλογικής εκστρατείας του Μιτ Ρόμνι - είναι πως η Ευρώπη έχει πρόβλημα διότι το παράκανε βοηθώντας τους φτωχούς και τους άτυχους, και ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του κράτους πρόνοιας.
Πρόκειται για μια αγαπημένη, πατροπαράδοτη αντίληψη της Δεξιάς: πίσω στο 1991, όταν η Σουηδία υπέφερε από μια τραπεζική κρίση που προκλήθηκε εξαιτίας της «απορρύθμισης» το συντηρητικό ινστιτούτο Cato δημοσίευσε μια θριαμβευτική έκθεση για το πώς η κρίση απεδείκνυε την αποτυχία ολόκληρου του μοντέλου του κράτους πρόνοιας.

Να θυμίσω μήπως ότι η Σουηδία, όπου εξακολουθεί να λειτουργεί ένα πολύ γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας, σημειώνει εξαιρετικές επιδόσεις, παρουσιάζοντας υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από οποιοδήποτε άλλο πλούσιο κράτος;

Αλλά ας δούμε το θέμα λίγο πιο συστηματικά. Δείτε τα 15 ευρωπαϊκά έθνη που σήμερα χρησιμοποιούν το ευρώ - αφήνοντας απέξω την Μάλτα και τη Κύπρο - και ας τα ταξινομήσουμε με βάση το ποσοστό του ΑΕΠ που ξόδευαν για κοινωνικά προγράμματα πριν την κρίση. Μήπως ξεχωρίζουν τα κράτη της προβληματικής «GIPSI» (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) για τις ασυνήθιστα υψηλές κοινωνικές δαπάνες τους; Όχι, καθόλου: μόνο η Ιταλία βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα των κρατών πρόνοιας, αν και συγκριτικά οι κοινωνικές δαπάνες της είναι μικρότερες από εκείνες της Γερμανίας.

Συνεπώς, τα προβλήματα δεν προκλήθηκαν λόγω της διόγκωσης των κρατών πρόνοιας.

Το «γερμανικό αφήγημα», από την άλλη μεριά, αποδίδει τα πάντα στην δημοσιονομική ανευθυνότητα. Μια ιστορία που δείχνει να ταιριάζει στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά μόνον σε αυτήν. Η Ιταλία είχε μεγάλα δημόσια ελλείμματα στα χρόνια πριν την κρίση, αλλά όχι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της Γερμανίας: το τεράστιο χρέος της Ιταλίας είναι η κληρονομιά ανεύθυνων πολιτικών που εφαρμόστηκαν πριν πολλά χρόνια. Τα ελλείμματα της Πορτογαλίας είναι πολύ μικρότερα αναλογικά, ενώ η Ισπανία και η Ιρλανδία, στην πραγματικότητα, παρουσιάζαν πλεονάσματα, όχι ελλείμματα!

Μην ξεχνάμε πως και οι χώρες που δεν είναι στο ευρώ τα καταφέρνουν μια χαρά στην δημιουργία ελλειμμάτων και χρεών, και μάλιστα χωρίς καν να πλήττονται από κρίσεις. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ μπορούν να δανείζονται μακροπρόθεσμα με επιτόκιο περίπου 2%. Η Ιαπωνία, που έχει πολύ περισσότερα χρέη από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, περιλαμβανομένης της Ελλάδας, πληρώνει επιτόκιο μόλις 1%.

Με άλλα λόγια, η «ελληνοποίηση» του οικονομικού διαλόγου στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία όλοι μας απέχουμε μόλις ένα-δύο χρόνια μακριά από το να γίνουμε μια νέα Ελλάδα λόγω των ελλειμμάτων μας, δεν έχει καμιά βάση.

Που «πονάει» λοιπόν η Ευρώπη; Η αλήθεια είναι πως η ιστορία είναι κατά βάση νομισματική. Η εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος, χωρίς την δημιουργία των θεσμών που θα του επέτρεπαν να λειτουργήσει, οδήγησε την Ευρώπη να «ανακαλύψει» ξανά όλα τα ελαττώματα του Κανόνα του Χρυσού - ελαττώματα που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην πρόκληση αλλά και την χρονική διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.

Πιο συγκεκριμένα, η δημιουργία του ευρώ δημιούργησε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών, που απελευθέρωσαν τεράστιες ροές κεφαλαίων στα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ως αποτέλεσμα, τα κόστη και οι τιμές αυξήθηκαν, η βιομηχανική παραγωγή κατέστη μη ανταγωνιστική, τα κράτη που είχαν ισοσκελισμένα λίγο πολύ εμπορικά ισοζύγια το 1999 βρέθηκαν να συντηρούν μεγάλα εμπορικά ελλείμματα. Και μετά, η μουσική σταμάτησε.

Αν τα περιφερειακά κράτη είχαν ακόμη τα δικά τους νομίσματα, θα μπορούσαν να ανακτήσουν γρήγορα την ανταγωνιστικότητα τους μέσω υποτιμήσεων. Αλλά δεν έχουν πια τα δικά τους νομίσματα, και αυτό σημαίνει πως έχουν μπροστά τους μακρά περίοδο μαζικής ανεργίας και αργού, βασανιστικού αποπληθωρισμού. Οι κρίσεις χρέους δεν ήταν παρά ένα υποπροϊόν αυτής της θλιβερής προοπτικής, διότι οι οικονομικές υφέσεις οδηγούν σε μεγαλύτερα δημόσια ελλείμματα και ο αποπληθωρισμός μεγεθύνει το φορτίο του χρέους.

Η κατανόηση της φύσης των ευρωπαϊκών προβλημάτων προσφέρει περιορισμένα οφέλη στους ίδιους τους Ευρωπαίους. Όποια επιλογή κι αν κάνουν τα κράτη που έχουν πληγεί, θα είναι κακή: είτε θα υποφέρουν από τα βάσανα του αποπληθωρισμού, είτε θα κάνουν το δραστικό βήμα και θα αποχωρήσουν από το ευρώ, κάτι που δεν θα είναι πολιτικά εφικτό παρά μόνο αν αποτύχουν όλες οι άλλες οδοί - ένα σημείο στο οποίο δείχνει να πλησιάζει η Ελλάδα.

Η Γερμανία θα μπορούσε να βοηθήσει αντιστρέφοντας την δική της πολιτική λιτότητας και αποδεχόμενη έναν υψηλότερο δείκτη πληθωρισμού, αλλά δεν θα το πράξει.

Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η σωστή αντίληψη των προβλημάτων της Ευρώπης μπορεί να κάνει την διαφορά, διότι οι ψεύτικες ιστορίες για την Ευρώπη χρησιμοποιούνται για την προώθηση σκληρών, καταστροφικών πολιτικών. Την επόμενη φορά που θα ακούσετε να χρησιμοποιείται το ευρωπαϊκό παράδειγμα ως δικαιολογία για την καταστροφή του αμερικανικού δικτύου κοινωνικής ασφαλείας και την περικοπή δαπανών εν μέσω μιας στάσιμης οικονομίας, πρέπει να ξέρετε πως όσοι τα λένε αυτά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Πηγή: New York Times- To Βήμα
tvxs.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ"!

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2012/02/blog-post_7814.html

Θα ήταν μάλλον απλουστευτικό να θεωρηθεί η επιχειρηματική αποτυχία του Πέτρου Κωστόπουλου μοναδική. Οπως είναι μονομερής και εκείνη η άποψη που τον θεωρούσε αποκλειστικά σύμβολο ταχύτατης κοινωνικής αναρρίχησης και ιδανικό πρότυπο αυτοδημιούργητου επιχειρηματία. Σίγουρα, όμως, το φαλίρισμα της εταιρείας του δεν αποτελεί ένα ακόμα σύνηθες περιστατικό σε ένα τοπίο που καθημερινά δοκιμάζεται με πτωχεύσεις, χρεοκοπίες και λουκέτα.

Ούτε ο ίδιος είναι τυχαία περίπτωση. Είκοσι πέντε γεμάτα και δημιουργικά χρόνια στον χώρο των εκδόσεων πρόσφερε και εισέπραξε, έδωσε και πήρε, εκτοξεύθηκε και κατέρρευσε. Σε αυτή τη διαδρομή, που δεν διαγράφεται μονοκοντυλιά, του πιστώνεται ότι άνοιξε μια καινούρια αγορά και του χρεώνεται ότι προώθησε -αν δεν επέβαλε- τον καταναγκασμό του lifestyle. Ισως είναι πολύ νωρίς για αποτιμήσεις. Για τον ίδιο, πάντως, είναι οι δύσκολες ώρες της ανάληψης προσωπικών ευθυνών και αυτοκριτικής. Ωστόσο, το βίωμα της πτώσης και το επακόλουθο ψυχολογικό του τσάκισμα δεν τον έχουν ρίξει στη μοιρολατρία. Παραμένει, στον βαθμό των συνθηκών, αισιόδοξος. Εξάλλου ανέκαθεν έτσι ήταν. Αντί του «That’s life» προτιμούσε πάντα το «My Way».

Συναντηθήκαμε στα γραφεία του «ΘΕΜΑτος» λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου-απολογίας του. «Φινάλε;», τον ρωτάω. «Ξέρεις κάτι...», μου απαντάει με την άνεση μιας γνωριμίας μερικών δεκαετιών. «… κάπου μου αρέσει που ζούμε το τέλος μιας εποχής. Είναι μάλλον η ώρα να ξαναβαφτιστούμε σε άλλη νοοτροπία. Να ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Ο,τι μάθαμε μετά τη μεταπολίτευση πρέπει να ενταφιαστεί. Είναι άρρωστα όλα, και πολιτικά και lifestyle. Ετσι χάνουμε το μέλλον κάθε μέρα που περνάει. Και δεν θέλω τα παιδιά μας να το ζήσουν αυτό».

• Στο απολογητικό σου κείμενο γράφεις για τις δολοφονικές συνθήκες της αγοράς αλλά και για ατομική ευθύνη αποτυχίας. Ποιο είναι το κύριο και ποιο το δευτερεύον;

Καταρχήν φταίω εγώ. Και φταίω γιατί όταν κανείς φτιάχνει επιχείρηση πρέπει να τη δομεί με έναν τρόπο που να αντέχει σε σκληρές συνθήκες. Αυτό δεν έγινε στην ΙΜΑΚΟ. Και δεν έγινε γιατί υπήρχε η ευφορία των 90s, όπου η διαφήμιση ανέβαινε ραγδαία, το ίδιο και οι κυκλοφορίες των εντύπων. Ετσι παρασύρθηκα σε δαπάνες που δεν έπρεπε να έχουν γίνει στην παραγωγή των περιοδικών, στον παράλογο αριθμό των εργαζομένων και στους υψηλούς μισθούς της βιομηχανίας που μας επέβαλλε ο ανταγωνισμός της τηλεόρασης. Για να σου που πω, όμως, την αλήθεια, οι εκδοτικές εταιρείες στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σοβαρές. Το business plan το ανακάλυψαν το 1999 για να μπουν στο Χρηματιστήριο. Από πλευράς οικονομικής οργάνωσης ήταν οι πιο γελοίες εταιρείες από όλους τους κλάδους…

• Επειδή δεν είχαν επιχειρηματικό σχέδιο;

Ωσπου τους έβαλε ταφόπλακα το μνημόνιο. Μαζί, βέβαια, με όλο το φαγοπότι που προηγήθηκε στον πολιτικό και δημόσιο τομέα. Το μνημόνιο δολοφόνησε τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Εκτέλεσε εν ψυχρώ την κατανάλωση, με συνέπεια να δολοφονούνται ένας-ένας όλοι οι παραγωγικοί τομείς της χώρας και να κλείνουν καθημερινά χιλιάδες επιχειρήσεις. Οι άνθρωποι που το επέβαλαν είναι εγκληματίες. Ασε που τώρα μας λένε ότι δεν το είχαν διαβάσει κιόλας!

• Πιστεύεις ότι τα μέτρα λιτότητας εξόντωσαν ορισμένα εκδοτικά μαγαζιά;

Το δίευρω για ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα έγινε πολυτέλεια με το μνημόνιο. Τσάκισε και τη διαφήμιση. Τι να σου κάνει και ο άλλος μέσα στη γενική οικονομική ασφυξία όταν δεν πουλάει στο μαγαζί του ούτε καν ένα παντελόνι; Να κάνει διαφήμιση; Ούτε για αστείο. Ετσι, από το 2008 άρχισα κι εγώ να κόβω, να κόβω, να κόβω. Ωσπου το 2011 έφτασα τις περικοπές δαπανών στο 60%. Ομως η απώλεια εσόδων ήταν πάντα μεγαλύτερη από τον περιορισμό του κόστους. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έγινε κανονικός Αρμαγεδδώνας.

• Δεν σκέφτηκες να προσφύγεις στο άρθρο 99 που παρέχει προστασία;

Πλάκα μου κάνεις, ρε Δημήτρη; Να πάω για να κοροϊδέψω ποιον; Εμένα ή τους άλλους; Το μόνο που θα γινόταν σε τέτοια περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνω τα χρέη. Το 99% των εκδοτικών εταιρειών που προσέφυγαν στο άρθρο 99 πιστεύω ότι δεν θα τα βγάλει πέρα. Εγώ είμαι του «ή ταν ή επί τας». Μόνο καρκίνο δεν έβγαλα τα δύο τελευταία χρόνια, βάζοντας λεφτά τη μια μέρα και χάνοντάς τα την επομένη. Σαν να τα έριχνα σε τρύπιο κουβά. Ναι, λάθος έκανα. Επρεπε να έχω σταματήσει την προσπάθεια. Δεν ξέρω πώς σκατά γίνεται κάθε φορά, αλλά από όσες συμβουλές μού δίνουν οι άλλοι άνθρωποι, εγώ διαλέγω πάντα τις χειρότερες. Αν είχα βάλει ένα στοπ ένα με ενάμιση χρόνο πριν, θα είχα διασώσει, τουλάχιστον, ένα κομμάτι μιας περιουσίας για την οικογένειά μου.

• Γιατί δεν το έκανες;

Γιατί αν ο άνθρωπος δεν είναι σκληραγωγημένος από παθήματα του παρελθόντος όλο και ψήνεται ότι την επόμενη μέρα θα προκύψει ένα καλύτερο σενάριο. Πέφτει την πρώτη φορά η διαφήμιση 15%, «ε ρε πούστη μου», λες, «πόσο να πέσει την επόμενη, άλλα 15%;». Και πέφτει 30%. Μετά μετράς: 15% και 30% ίσον 45%. «Πόσο να πέσει, η πουτάνα ακόμα;», αναρωτιέσαι και πέφτει άλλα 40%. Και μετά ξεκινάει φέτος με πτώση 50%. Αβυσσος. Οπως πήγαινε σε λίγο θα πλήρωνα τις διαφημιστικές για να μου βάλουν διαφήμιση.

• Δεν έβλεπες ότι είχε στραβώσει το κλήμα;

Δυστυχώς η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση ούτε με τα όνειρά σου ούτε με τις προσδοκίες σου. Σε έχει γραμμένο. Δεν θυμάσαι πόσες γελοιότητες ακούσαμε από τους οικονομολόγους των «παραθύρων» τα τελευταία χρόνια; Εχει δίκιο ο Νασίμ Ταλέμπ (σ.σ. διάσημος Λιβανέζος συγγραφέας, επιχειρηματίας, trader και καθηγητής πανεπιστημίου) στο βιβλίο του «Μαύρος Κύκνος», όταν λέει ότι αυτοί οι τσαρλατάνοι είναι οι τελευταίοι που μπορούν να συλλάβουν τα απρόβλεπτα που συμβαίνουν στην οικονομία. Και εγώ ανήκω σ’ αυτούς του μαλάκες, μια και έχω πάρει ντοκτορά στην Πολιτική οικονομία! (γέλια)

• Πότε κατάλαβες ότι η υπόθεση έγινε οριστικά μη αναστρέψιμη;

Πέρυσι τέτοιες μέρες ακριβώς. Τέλη Φλεβάρη. Τότε το διαπιστώσαμε. Οταν στην ΙΜΑΚΟ περιμέναμε μία επιπλέον 15% πτώση και αυτή έφτασε το 40%. Θυμάμαι ότι όταν μου το ανακοίνωσε ο οικονομικός μου διευθυντής, έπαθα ψυχολογικό breakdown. Σε όλη μου τη ζωή δεν ήξερα τι είναι η κατάθλιψη, παρότι είχα χίλιους φίλους γιατρούς. Νόμιζα πως ήταν μια μεγάλη στενοχώρια που μετά από λίγο καιρό σού περνάει. Επαθα κλινική κατάθλιψη μέσα σε μια μέρα. Με έπιασε τρόμος, φόβος για κάθε τηλέφωνο που χτύπαγε, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν μπορούσα να ανέβω σκάλες γιατί ο εγκέφαλός μου δεν επικοινωνούσε με τα πόδια μου. Ξάπλωνα με τις ώρες στο πάτωμα τραβώντας βαθιές ανάσες και έβλεπα τον γκρεμό μπροστά μου κάθε δευτερόλεπτο. Η Τζένη έπαθε πλάκα βλέποντας τον άνδρα της μετά από 18 χρόνια γάμου να είναι σαν σκιαγμένο κουνέλι. Οπως μπορεί να μαρτυρήσει η γιατρίνα μου, πριν της περιγράψω τα συμπτώματα της είχα πει τι έχω. Αυτά τέτοια εποχή πέρυσι. Ετσι αυτές τις μέρες μπορώ να γιορτάσω τα γενέθλια ενός χρόνου αντικαταθλιπτικών. Λέω να οργανώσω ένα πάρτι με Ζάναξ…

• Μες στην τρέλα σου τα είχες βάλει με άλλους;

Με δεκάδες ανθρώπους που δεν δούλεψαν σωστά μαζί μου. Αλλά αν αθροίσω τη δική τους ευθύνη, δεν τη βρίσκω ούτε 5% στο σύνολο. Επεσα στο νταούνιασμα γιατί έφταιγα εγώ και μόνον, κατά 95%. Δυστυχώς, αν θες να παριστάνεις τον επιχειρηματία πρέπει να είσαι μπακάλης κάθε μέρα. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι. Εγώ παρίστανα τον καλλιτέχνη και τον δημιουργό χωρίς να κοιτάζω ποτέ τα νούμερα. Δεν το λέω για απαλλαγή μου, το λέω για καταδίκη μου. Αυτό το ’μαθα, πια. Οπως μου έλεγε ένας πολύ μεγάλος Ελληνας επιχειρηματίας, ο οποίος είναι και Ολυμπιακάρα και γάτος, δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τον οικονομικό σου διευθυντή. Οχι γιατί θα κλέψει, αλλά γιατί θα σου παρουσιάσει ωραιοποιημένη την εικόνα.

• Παρότι αποδέχεσαι τις ευθύνες σου, εκφράζεις πίκρα. Επειδή σου την πέσανε αναίτια, επειδή έχεις αδικηθεί, επειδή δεν σε αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και σεβασμό;

Βγάζω πίκρα για έναν και απλό λόγο. Εξαιτίας μου -και επέτρεψέ μου μια φορά σ’ αυτή τη συνέντευξη να μιλήσω λίγο καβαλημένα- χτίστηκε μια τεράστια βιομηχανία που δεν υπήρχε πριν. Χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν από το πουθενά, γραφιάδες, χαρτάδες, φωτογράφοι, τυπογράφοι, γραφίστες, στυλίστες, ντισκ-τζόκεϊ και πάει λέγοντας, καθώς χιλιάδες θέσεις εργασίας χτίστηκαν γύρω από την επιτυχία του «ΚΛΙΚ», του «ΜΕΝ», του «DIVA» και του ΚΛΙΚ FΜ. Πριν υπήρχαν περιοδικά μόνο με λόγια και σκίτσα.
Κοιτάξτε τη «ΓΥΝΑΙΚΑ» του 1986, που ήταν το πιο μοντέρνο περιοδικό τότε, και θα καταλάβετε. Ηρθα σαν UFO από Παρίσι και Βρυξέλλες το ’86, συνάντησα ένα άλλο UFO, αλλά εξαιρετικά δημιουργικό εκδότη, τον Αρη Τερζόπουλο, και αρχίσαμε να παράγουμε περιοδικά τα οποία, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ήταν μάλλον για άλλη χώρα. Ή, τέλος πάντων, για την Ελλάδα που εκείνη τη στιγμή έπρεπε να βγει από τις μπουάτ, τα κόμματα, τη μιζέρια και τις ταβέρνες χωρίς εξαερισμό. Από την παραγωγική προσπάθεια εκείνης της εποχής δεν τροφοδοτήθηκαν μόνο τα άλλα περιοδικά. Από αυτήν τροφοδοτήθηκαν οι εφημερίδες που έκαναν έντυπα που έμοιαζαν ή αντέγραφαν τα δικά μας, ενώ τότε η τηλεόραση άρχισε να στήνει εκπομπές «περιοδικού» χαρακτήρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν αξίζει μια άγρια αντιμετώπιση από όλες τις μεριές σε κάποιον που επί 25 χρόνια έφτιαξε και έδωσε δουλειές, ενώ ήταν πάντα άψογος μέχρι την ώρα που έσκασε η κρίση. Υπολογίζω ότι γύρω από αυτή τη βιομηχανία έβγαλαν λεφτά πάνω από 10.000 άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων. Σήμερα επιχειρηματικά μού χρωστάνε όσα χρωστάω, αλλά δεν έστειλα κανέναν σ’ αυτούς που μου οφείλουν να τους ξηλώσει το μαγαζί ή το σπίτι…

- Μια και γυρίσαμε πίσω, νιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς για ορισμένα κουσούρια και κολλήματα, για τα οποία σε κατηγορούσαν εκείνη την εποχή;

Προσωπικά, επειδή πηγαίναμε τότε καλά επιχειρηματικά, κόλλησα το κουσούρι του Αρη, να είμαι κι εγώ υπερδοτικός στους δημιουργικούς ανθρώπους. Αμα σου πω τους μισθούς της δεκαετίας του ’90 θα σου φύγουν και τα υπόλοιπα μαλλιά. Το 1995 στο «NITRO», που ήταν το προσωπικό μου περιοδικό και εγώ ήμουν διευθυντής, πλήρωνα στον από κάτω μου, τον υφιστάμενο, 1,5 εκατ. δραχμές καθαρά! Οχι 4.000, 5.000 χιλιάδες σημερινά ευρώ, 1,5 εκατ. δραχμές. Αλλα λεφτά. Σε καλή μεριά να πήγαν, τι να πω… Με τέτοιες αμοιβές, όμως, από τότε θα έπρεπε να με έχουν κλείσει στο Δρομοκαΐτειο. Υπήρχαν, πάντως, και πιο μαλάκες από μένα. Η ΙΜΑΚΟ ήταν ιπποφορβείο ταλέντων, όπως παλιότερα ήταν το «ΚΛΙΚ», και όσα λεφτά κι αν έπαιρναν εκεί τα ταλέντα, πάντα εμφανιζόταν κάποιος που τους έδινε περισσότερα για να τους προσλάβει. Είμαι ειλικρινά περήφανος γιατί από εκεί βγήκαν μεγάλα ταλέντα, που αυτή τη στιγμή τα βρίσκεις να διακρίνονται παντού. Σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, ραδιόφωνα. Αλλά για να πω την αλήθεια, γέννησα και τέρατα. Αγράμματους με την κοινωνική έννοια της λέξης που βασανίζουν ακόμα με το «ήθος» τους τη δημοσιογραφία.

• Στη δουλειά σου, ωστόσο, λέγεται πως ανέκαθεν διατηρούσες μια σχέση πατέρα - παιδιών με τους εργαζομένους. Εμαθα ότι συναντήθηκες πρόσφατα με το προσωπικό της ΙΜΑΚΟ. Τι τους είπες μετά το φαλιμέντο;

Είχα εξαφανιστεί από τα γραφεία αρκετό καιρό γιατί έτρεχα να λύσω μια σειρά από προβλήματα. Ναι, συναντήθηκα μαζί τους σε ατμόσφαιρα συγκινησιακά φορτισμένη. Εκείνο που θέλω να σου πω είναι πως στους ανθρώπους αυτούς, που στάθηκαν τόσα χρόνια κοντά μου, αισθάνθηκα την υποχρέωση να παραχωρήσω τους τίτλους των περιοδικών της εταιρείας, καθώς και όλα τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει η ΙΜΑΚΟ, ώστε στην περίπτωση εκποίησής τους να είναι οι εργαζόμενοι πρώτοι αυτοί που θα ωφεληθούν. Η αντιμετώπισή τους κατά τη συνάντησή μας με συγκίνησε και θέλω να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου γι’ αυτό. Ηταν μια υπέροχη και ταλαντούχα ομάδα συνεργατών που πάντα εμπιστευόμουν. Και θα ήθελα με τους περισσότερους, αν τον επιτρέψουν οι συνθήκες, να ξανασυνεργαστώ.

• Εχεις μαστιγωθεί αλύπητα για το lifestyle που υποτίθεται ότι εσύ έφερες στην Ελλάδα. Είσαι και γι’ αυτή την καταστροφή υπεύθυνος;

Ξέρεις, αυτή η ιδέα με ιντριγκάρει λίγο. Για τον απλούστατο λόγο ότι ενώ εγώ νόμιζα ότι βγάζω έναν χαριτωμένο Τύπο και «τρέχω» ένα μουσικό ραδιόφωνο, ελληνικό και ξένο, την ίδια στιγμή πρέπει να ήμουν ο πιο ισχυρός άνθρωπος στην Ελλάδα. Δεν την είχα ψιλιαστεί τη δουλειά για να κάνω και καμιά παράλληλη μπίζνα . Δυστυχώς, κουβαλούσα μέχρι πρόσφατα και βαριά ενοχικά μια αριστερόστροφη ιδεολογία που δεν μου επέτρεπε ούτε να χαρώ πολύ, ούτε να προμοτάρω χλιδοειδείς υπερβολές στην ύλη των περιοδικών μου. Δεν είμαι εγώ αυτός που αβαντάριζε το Καγιέν, το χρυσό ρολόι και το πρώτο τραπέζι-πίστα, πράγματα που τα έχω ξεσκίσει στο κράξιμο. Σαφώς και έχω ευθύνες με την έννοια ότι ως λογικός και μορφωμένος άνθρωπος έπρεπε να καταλάβω πού πήγαινε το βιολί. Αλλά όσο το κατάλαβαν δέκα εκατομμύρια Ελληνες, άλλο τόσο το κατάλαβα κι εγώ…

• Δεν νομίζεις ότι συνέβαλες στη διόγκωση ενός υπέρογκου, σχεδόν ναρκισσιστικού, καταναλωτισμού;

Ξεκινήσαμε το 1987 να παράγουμε περιοδικά για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και την κατάντια μιας υπερπολιτικοποίησης που μας κυνηγούσε μετά τη μεταπολίτευση. Θέλαμε να ζήσουμε μια ζωή πιο όμορφη και πιο χαρούμενη και σιγά-σιγά, μετά το 1995, καταλήξαμε σαν λαός σε «νούμερα» επιδειξιομανίας. Σαν άτομο μπήκα κι εγώ σ’ αυτή τη γυφτιά. Ηθελα να έχω γρήγορο αυτοκίνητο, τζιπ, ωραίο σπίτι, ξεχνώντας από πού ερχόμουν. Ομως το θεωρώ και δικαίωμά μου. Δεν τα ’φαγα από κανέναν. Αλλά από εκεί και πέρα, η δική μου δαιμονοποίηση πήρε μυθικές διαστάσεις, παρότι όλα τα περιοδικά εκείνης της περιόδου είχαν παρόμοια ύλη με αυτή των δικών μου εντύπων. Δηλαδή το «Elle», το «Vogue», το «Marie Claire» παρουσίαζαν μόδα για άστεγους και πλάσαραν παπούτσια για μετανάστες; Είχαν λυσσάξει με τον Lacroix, τον Dior, τη Chanel, τον Louboutin. Δηλαδή για τις γραμματείς που πήγαιναν στο γραφείο με τις κόκκινες σόλες Louboutin των 800 ευρώ το ζευγάρι, έφταιγαν τα περιοδικά ή η μαλακία στο κεφάλι τους; Μάλλον η Κάρι Μπράντσο από το «Sex & The City» θα τους έφταιγε! Ο κοσμάκης είναι αθώος και πάντα κάποιοι τον επηρεάζουν; Γίνεται πνευματικός γίγαντας μόνο τη μέρα που ψηφίζει;

• Ποιος πιστεύεις ότι κορόιδευε ποιον;

Η Ελλάδα στα τέλη του ’90 δεν μπορούσε να ζει με το lifestyle του ’70 και του ’80, γιατί άρχισαν τα λεφτά να τρέχουν στους δρόμους με το τσουβάλι. Τα δανεικά εννοώ. Οι παρκαδόροι, θυμάμαι, ήταν κολλημένοι στο τηλέφωνο με τον χρηματιστή τους και με μια οικονομική εφημερίδα παραμάσχαλα. Εχω έναν φίλο που το ’98-’99 δούλευε σε οικονομική εφημερίδα και κάποιες πληροφορίες που έπιανε στον αέρα για μετοχές που θα κάλπαζαν τις παίζαμε κορόνα-γράμματα αν θα αγοράσουμε με αέρα Καμπά ή Κεράνη για να κονομήσουμε κάνα εκατομμύριο δραχμές την ημέρα. Ποιος, λοιπόν, κοροϊδεύει ποιον; Από τη μια, ή μας φταίει η πολιτική και το κράτος που μας πήδηξαν και υπερχρέωσαν τον τόπο ή, από την άλλη, φταίμε εμείς που υποτίθεται ότι τα φάγαμε όλα; Οπως και να ’ναι, παίρνω το μερίδιό μου σε οποιαδήποτε ευθύνη θέλουν να μου καταλογίσουν, αλλά να μη λέμε και μαλακίες κιόλας. Αν είναι έτσι με μένα, κάποιους άλλους πρέπει να τους κρεμάσουν στο Σύνταγμα.

• Δεν σε προβλημάτιζε που μεγαλοπαράγοντες και μπατίρηδες μοιράζονταν τότε παρόμοιες αναζητήσεις, ανησυχίες και κοινό καταναλωτικό μοντέλο;

Καταρχήν στην Ελλάδα υπήρχε ένα περίεργο φαινόμενο, που το διαπίστωσα επιστρέφοντας από το εξωτερικό. Στα κλαμπ, γιατί τότε σιχαινόμασταν τα μπουζούκια εμείς «οι προχωρημένοι», έβρισκες τις πιο ετερόκλητες μίξεις που μπορούσες να δεις. Στο καλό τραπέζι καθόταν ο Τζίγκερ, ας πούμε, και παραδίπλα το παλικάρι από το μηχανουργείο, το οποίο προφανώς δεν είχε ποτέ πληρώσει φόρους. Πάντα είμαστε μπασταρδεμένοι στον δημόσιο χώρο. Ομως βαθμιαία, μετά το ’95, η κατάσταση άρχισε να εκτρέπεται. Από τη μια με ενοχλούσε ανυπόφορα, από την άλλη τη ζούσα κι εγώ. Εχω βαρεθεί να ακούω, και μου τα ’χουν ζαλίσει, για τη Μύκονο, τη χλιδουλιά και τον ξιπασμό της. Οταν άρχισα να πηγαίνω, εκεί στα 20 μου, τέλη του ’70, εκεί πηγαίναμε μόνο ψιλοπροχωρημένοι, περιθωριακοί και ξεβράκωτοι στις παραλίες. Κανένας δεν είχε τότε κυριλέ σπίτια, αλλά όσοι είχαν μάς έβαζαν μέσα. Ξέρεις, αυτοί η παλιά μπουρζουαζία κι εμείς οι νέοι αλητάμπουρες. Μέναμε τότε σε δωματιάκια 2Χ3 και όποτε φέρναμε γκόμενα εκεί σηκωνόταν η νοικοκυρά και μας έβαζε τις φωνές, άσε που συχνά πηδάγαμε από τα παράθυρα γιατί δεν είχαμε για νοίκι. Ετσι δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν γιατί πάω και από πότε πάω στη Μύκονο.

Αλλη η Μύκονος του ’70 και άλλη σήμερα… Μετά το ’95 άρχισαν να πλακώνουν όλοι εκεί. Νεοκοσμικοί, νεόπλουτοι, όλα τα «νούμερα» της χώρας, οι βίζιτες, οι της προσκολλήσεως και οι «καραγκιόζηδες» των πλουσίων. Σύμβολο ολωνών τους ήταν πόσο υψηλό λογαριασμό θα πλήρωναν στα εστιατόρια. Και εκεί μάσησα, και είμαι απαράδεκτος γι’ αυτό. Γιατί πίστευα ότι κάπως έτσι η Μύκονος εξελίσσεται σε διεθνές κέντρο, κάτι σαν Μαϊάμι ή Σεν Μπαρθς. Μαλακίες. Μια επανάληψη της γνωστής αθηναϊκής γυφτιάς του νεοπλουτισμού κατάντησε.

• Εκεί όμως έχτισες σπίτι…

Μαζί με κάνα δυο άλλους κολλητούς μου ψωνίσαμε το ’93, στην πιο άγονη περιοχή, κάτι οικόπεδα σε τιμή-ξεφτίλα, γιατί εκεί δεν πήγαινε κανένας. Και μετά ανεβοκατεβαίναμε σ’ αυτά τα κατσάβραχα σαν τους καλόγερους στα Μετέωρα. Σκεφτόμασταν να φτιάξουμε εκεί ένα μέρος, να το τιγκάρουμε στις γκόμενες και να τις κυνηγάμε σαν κότες ελεύθερης βοσκής. Δυστυχώς, οι τρεις στους τέσσερις παντρευτήκαμε σύντομα και δεν προλάβαμε την ασυδοσία ούτε μια χρονιά. Να σου πω, τώρα που το ξανασκέφτομαι, με τα χρόνια έγινε εμετική η ατμόσφαιρα στη Μύκονο, κι εγώ μέρος του θιάσου.

• Του θιάσου που συγκροτούσε το λεγόμενο εγχώριο star system;

Με κάθε ειλικρίνεια, οι πιο πολλές παρουσίες μου σε διάφορες εκδηλώσεις ήταν αναγκαστικές. Κυρίως σε εκείνες των πελατών και διαφημιζομένων στις εταιρείες μου, γίνονταν σχεδόν κατ’ απαίτηση. Ζητούσαν από μένα και την Τζένη να παρευρεθούμε και μετά οι δημοσιοσχετίστες τους μοίραζαν τις φωτογραφίες μας στη δημοσιότητα. Σιγά μην είχαμε την όρεξη να τρέχουμε σε κάθε νταβαντούρι. Με το μαχαίρι στον λαιμό πηγαίναμε.

• Διάβασα στο κείμενό σου ότι οι εφημερίδες είχαν πάντα την εξουσία και, τέλος πάντων, ότι αυτές μάζευαν τα λεφτά. Εσύ τόσα χρόνια στις εκδόσεις γιατί δεν αποτόλμησες να φτιάξεις μία;

Το σκέφτηκα σοβαρά δύο φορές τη μία με τον Θέμο πριν φτιάξει το «Πρώτο Θέμα». Τελικά κατάλαβα ότι υπήρχαν δύο λόγοι για τους οποίους δεν μπορούσα. Πρώτος, ότι δεν είχα τα κότσια να ζήσω την επόμενη μέρα όταν δεκάδες άνθρωποι θα με έπαιρναν τηλέφωνο να διαμαρτυρηθούν και να γκρινιάξουν για τα γραφόμενα. Γιατί πιστεύω ότι αν έχεις εφημερίδα πρέπει να «τη λες» σε όλους, χωρίς να υπολογίζεις φιλίες και γνωριμίες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν ερεθίστηκα ποτέ με την ιδέα. Εμαθα χρόνια στο «πριγκιπικό» στυλ που έχουν τα περιοδικά και το ραδιόφωνο και πιστεύω ότι δεν θα ήμουν καλός σε αυτή τη δουλειά. Πάντα έλεγα και το πιστεύω ότι «ο καθένας στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Τώρα, βέβαια, έχω αλλάξει γνώμη. Δεν ξέρω αν είναι αργά, πάντως ιντερνετική εφημερίδα θα κάνω, που θα είναι όμορφη και καλή. Αν βέβαια κανένας καλός άνθρωπος με πιστέψει και επενδύσει.

• Αφού έχεις την τηλεόραση, τώρα μου λες ότι ψάχνεις για δουλειά;

Πρώτον, όπως ξέρεις πολύ καλά, η τηλεόραση δεν αμείβει όπως κάποτε. Δεύτερον, αισθάνομαι έτοιμος να ξεκινήσω και πάλι πράγματα που θέλω. Πράγματα στα οποία να βάλω εγώ τη σφραγίδα μου, αφού όμως σταματήσω πρώτα τα χάπια. Τρίτον, θέλω να δουλεύω σαν τρελός. Ωστόσο λόγω πτώχευσης δεν έχω το δικαίωμα να έχω δική μου εταιρεία μέχρι να τα καθαρίσω όλα. Βαθύ μαγγανοπήγαδο. Αρα ανήκω σε εκείνους που ψάχνουν και μια άλλη δουλειά. Αν, λοιπόν, βρεθεί κανένας άνθρωπος που πιστεύει ότι μπορώ να φτιάξω πράγματα ακόμα, ας με πάρει τηλέφωνο. Αυτό μην το βάλεις στις αγγελίες αναζήτησης εργασίας. (γέλια)

• Σε οδηγεί κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να επανέλθεις στον χώρο του Τύπου;

Θέλω να ξαναγυρίσω για έναν και μόνο λόγο. Για τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου. Στις κόρες μου, που είναι μεγαλύτερες, τους έχουμε μιλήσει με την Τζένη εδώ και καιρό και ξέρουν πάρα πολύ καλά πού βρισκόμαστε σήμερα. Μου έγραψαν δύο πάνγλυκες κάρτες, στις οποίες και οι δύο μου λένε πόσο πιστεύουν σε μένα και πόσο πιστεύουν ότι θα τα ξανακαταφέρω. Ο πιτσιρικάς δεν έχει ανάγκη. Αυτός, έτσι κι αλλιώς, πιστεύει ότι εγώ είμαι ο πραγματικός Μπάτμαν και αυτός ο Ρόμπιν. Εχουμε και στολές…

• Τα παιδιά έχουν μπροστά τους όλο το μέλλον για να αισιοδοξούν για το καλύτερο. Εσύ, όμως, πώς βιώνεις την πτώση;

Ο άνθρωπος που φαλίρει πρώτα μπαίνει στην άρνηση ότι μπορεί να του συμβαίνει αυτό, μετά περνάει στην αποδοχή, στην κατάθλιψη, κατόπιν παίρνει μια κόλλα χαρτί, τραβάει μια γραμμή στη μέση και γράφει ονόματα δεξιά και αριστερά. Αριστερά τα πολύ λίγα ονόματα αυτών που του στέκονται. Και είμαι ευτυχής γιατί ανακάλυψα ότι κάποιοι άνδρες και φίλοι τίμησαν αυτή την περίοδο αυτό που λέγεται ανδρική φιλία. Αυτή που κάποτε την είχα κάνει σημαία στα περιοδικά τόσο ώστε να με μισήσουν οι γυναίκες. Τώρα ξέρω ποιοι πραγματικά μας αγαπάνε και μένα και την Τζένη. Στο δεξί μέρος της σελίδας, που όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται πολλές αράδες, μπαίνουν όλοι αυτοί που σε «αγαπούσαν» γι’ αυτό που ήσουν. Υστερα, αισθάνεσαι κομπλεξικά να βγεις έξω, να κινηθείς άνετα σε δημόσιους χώρους γνωρίζοντας το τι λέγεται πίσω από την πλάτη σου. Εξατμίζεσαι. Μένεις τότε κλεισμένος και κάνεις την αυτοκριτική σου, βιώνεις το αυτομαστίγωμά σου και προσπαθείτε με τον άνθρωπό σου να κρατηθείτε όρθιοι. Η πτώση φέρνει τεράστιες εντάσεις μέσα σ’ ένα σπίτι. Εκεί αποδεικνύεται ποια ζευγάρια αξίζουν να είναι μαζί και ποια όχι. Τώρα μέσα στην κρίση είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως έκανα καλά που παντρεύτηκα την Τζένη. Τέλος, πίνεις μερικά ποτήρια παραπάνω το βράδυ όταν ηρεμείς. Είναι αυτά που μαζί με τα χάπια πρέπει να τα κόψεις και να φύγεις μπροστά.

• Νομίζεις ότι είναι αυτή την ώρα το περιβάλλον στον Τύπο κατάλληλο για επανεκκινήσεις από νέες αφετηρίες;

Αυτή τη στιγμή ζούμε ως Ελληνες ένα κραχ. Καταρρέει η οικονομία και καθημερινά σφραγίζονται μαγαζιά. Κάθε μέρα που περνάει στην Ελλάδα φαλιρίζουν εταιρείες, απολύονται άνθρωποι, καταρρέει το σύμπαν. Ο Τύπος, τρώγοντας τις σάρκες του, ασχολείται μόνο με την αποτυχία, που είναι και κεντρικό πρόβλημα στον χώρο του. Και δυστυχώς ασχολείται χαιρέκακα και όχι μόνο με μένα, τη στιγμή που διαλύεται η χώρα. Είναι τρελό αυτό. Δεν μπορείς να χαίρεσαι με την πτώση του άλλου, γιατί η κρίση είναι τέτοιου τύπου που δεν σώζει ούτε εσένα. Θεωρώ το πιο άνανδρο πράγμα, και δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, το να χτυπάς γονατισμένους. Πιστεύω, τελειώνοντας, ότι όλο το αρνητικό που τρώω από κάποιους τώρα, δεν έχει καμιά σχέση με τη δουλειά μου, όπως προσπαθούν να πουν. Εχει σχέση με μένα και τη ζωή που έζησα.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

ΡΩΣΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ! Η "προαναγγελθείσα" συμμαχία που θα αιματοκυλίσει τον κόσμο!

http://logioshermes.blogspot.com/2012/02/blog-post_3403.html

 

Οι Προβλέψεις για τη γεωπολιτική της περιοχής

απο τον έγκυρο Διεθνολόγο Αντώνη Γρυπαίο*

Δεν είναι μόνο τα Αμερικανικά «Think Tanks», (Δεξαμενές σκέψεως), που χαράζουν την Εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας τους, είναι και τα Ρωσικά που κάνουν τις ίδιες μελέτες για τη κυβέρνησή τους, αλλά και των άλλων μεγάλων δυνάμεων.

Μόνο εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σχέδια για το μέλλον, αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση χαράζει «στο πόδι» και «στο γόνατο» την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας, εναρμονισμένη πάντα με τα συμφέροντα των Σιωνιστών Δυτικών πατρώνων της.

Οι χώρες της Σιωνιστικής Δύσης, (στην οποίαν δυστυχώς ανήκομεν), έχουν «σαπίσει» τόσο πολύ, που ακόμη και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εξέδωσε απόφαση που χαρακτηρίζεται «άλλα αντί άλλων», για να καλύψει το έγκλημα των μαζικών δολοφονιών των κατοίκων του Διστόμου, από τους Γερμανούς Ναζί. Τέτοια Δικαιοσύνη έχουν.

Σταθμός στη παγκόσμια ιστορία προβλέπει πως θα είναι τα επόμενα χρόνια για την ανθρωπότητα η Ρωσική εφημερίδα «Πράβδα», σε άρθρο του Stanislav Mishin, με μεγάλες οικονομικές καταρρεύσεις, γεωπολιτικές ανατροπές, και αιματηρούς πολέμους, με επίκεντρο την Ισλαμική Τουρκία του Νταβούτογλου και άλλων Ισλαμικών δυνάμεων.

Οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές προβλέψεις της «Πράβδα», εναρμονίζονται πλήρως με τις προφητείες σοφών γερόντων της Ορθοδοξίας, όπως του πατρός Παϊσίου, και άλλων γερόντων του Αγίου Όρους. Τις εξελίξεις αυτές επιταχύνουν η πρόσφατη βαρυτάτη νόσος του Ερντογάν, αφού αναμένεται, μετά θάνατον του Ερντογάν, να αναρριχηθούν στην εξουσία οι σκληροί Ισλαμιστές των ενόπλων δυνάμεων, υπό τον Νταβούτογλου.

Το άρθρο αυτό στη Pravda του Stanislav Mishin προετοιμάζει τη Ρωσική κοινή γνώμη για μελλούμενες ημέρες πολέμου και θριάμβου της Ρωσίας, για ημέρες της «Μεγάλης Αικατερίνης», και του «Μεγάλου Πέτρου», μια και η ρωσική αρκούδα έχει αφυπνισθεί για τα καλά από τη χειμερία νάρκη, έχει ζωντανέψει, και δεν ανέχεται πια τα «χάρτινα» παιχνίδια των Σιωνιστών Αμερικάνων, και των τοπικών πρακτόρων τους, ούτε τις συνεχείς τρομοκρατικές ενέργειες που μυρίζουν «Άγκυρα», διεθνές πλέον κέντρο προστασίας του Ισλαμισμού και τροφοδότη των Τσετσένων, Κοσοβάρων, Αλβανών, Βοσνίων, και άλλων Ισλαμιστών.

Η αναμενόμενη επάνοδος του ΠΟΥΤΙΝ στη προεδρία της Ρωσίας, τον επόμενο μήνα, ενισχύει αυτές τις προβλέψεις.

Πρόκειται για τη μεγάλη αναμέτρηση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού με το Ισλάμ, πριν χαθεί το παιχνίδι, με τη συστηματική προώθηση Ισλαμιστών λαθρομεταναστών, και χαθεί κάθε δυνατότητα ανάσχεσης ενός μαθηματικά προδιαγεγραμμένου θανάτου της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Τα σχέδια του Πανισλαμισμού έθεσαν σε συναγερμό τις κυβερνήσεις της γεωγραφικής αυτής περιοχής, ξύπνησαν και κινητοποίησαν ξαφνικά την Ελληνική κυβέρνηση να περιφράξει μία από τις «τρύπες» του Έβρου, όπου περνούν καθημερινώς εκατοντάδες μουσουλμάνοι ισλαμιστές λαθρομετανάστες.

Αυτό το γεγονός έκανε επιτακτική την ανάγκη κοινής πολιτικής των κρατών της Ελλάδος, Ισραήλ, Κύπρου, Ρωσίας, και συνεργασίας Οικονομικής, ενεργειακής, και στρατιωτικής, μπροστά στο παγκόσμιο Ισλαμικό Κράτος που ετοιμάζει η Τουρκία των Ισλαμιστών του Νταβούτογλου!!! Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως η αθρόα μετακίνηση Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που έφτασαν ήδη στην Ελλάδα το 1.000.000 είναι παρωνυχίδα μπροστά στη πλημμυρίδα μετακίνησης 200.000.000 μουσουλμάνων που σχεδιάζεται προς Ελλάδα, Ρωσία, Κύπρο, Ισραήλ, και προς άλλες Βαλκανικές Ορθόδοξες χώρες, ώστε να αλλάξουν τη σύνθεση του πληθυσμού, κάτω από τις οδηγίες του Αχμέτ Νταβούτογλου όπως τις περιγράφει στο βιβλίο του για τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία και Παντουρκισμό-Ισλαμισμό της περιοχής. Αναφέρουμε και το Ισραήλ, διότι και αυτό κινδυνεύει από τη μετακίνηση ισλαμικών πληθυσμών λαθρομεταναστών.

Η μεγάλη αυτή μετακίνηση που έχει ήδη αρχίσει, ( η Ελλάδα αισθάνεται πλέον βαριά την αφόρητη πίεσή της) , ονομάζεται ωμά «Μουσουλμανικός Εποικισμός»!!! Δηλαδή ήλθαν τα άγρια εδώ στην Χριστιανική Ελλάδα, να διώξουν τα ήμερα, λέει ο λαός.

Ότι δεν πέτυχαν με πόλεμο τα προ Χριστιανικά χρόνια, ο Δαρείος με τους Ξέρξη και Αρταξέρξη, το πετυχαίνουν τώρα 2500 χρόνια μετά, οι Μουσουλμάνοι ισλαμιστές με τη λαθρομετανάστευση.

Εντύπωση προκαλεί πάντως το γεγονός ότι στην «Πράβδα» αφαίρεσαν από το άρθρο του Mishin ένα ειδικό κομμάτι που αναφέρεται στα εσωτερικά της Ελλάδας. Όλως περιέργως λείπει ένα πολύ εντυπωσιακό κομμάτι, το οποίο αποκαλύπτουμε και παραθέτουμε , που εμπεριέχει προβλέψεις για σοβαρότατες εξελίξεις στα εσωτερικά της Ελλάδος , στα πλαίσια του Μνημονίου. Ίσως γι αυτό κρύφτηκε!!!

Η μυστική παράγραφος που έκρυψε η «Πράβδα» για τα εσωτερικά της Ελλάδας, αφορά τη κατάρρευση της κυβέρνησης του μνημονίου, ανάληψη της εξουσίας από το γενικό επιτελείο, και οργάνωση εξέγερσης λαθρομεταναστών από τους «συμμάχους» Δυτικούς.

Το αρχικό άρθρο στο μυστικό σημείο που δεν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράβδα», τόνιζε πως το 2012 θα είναι για την Ελλάδα ένα έτος κατάρρευσης, πολέμου, αναταραχών, αλλά και αναγέννησης!

Η οικονομική υποδούλωση που επιβάλλεται από την Ε.Ε., αλλά και οι Ισλαμιστές «έποικοι» λαθρομετανάστες, θα προκαλέσουν μεγαλύτερες και χειρότερες αντιπαραθέσεις και ταραχές, η δε κυβέρνηση να γίνεται όλο και πιο αδύναμη και ανίκανη!

Ακόμη και ο πόλεμος του Ισραήλ με Χεζμπολάχ-Τουρκία, που θα μεταφερθεί στην Κύπρο, (για τα ενεργειακά), θα δώσει στην Ελλάδα την ευκαιρία να αποκαταστήσει έστω και προσωρινά την ενότητά της.

Από τους Έλληνες Στρατιωτικούς θα αναδειχθεί μια ενωτική και ικανή ηγεσία, μέσα σε μια θάλασσα αναρχίας και πολιτικής ανοησίας!!

Το γεγονός ότι Τούρκοι Μουσουλμάνοι, καθώς και μη Τούρκοι Μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, θα αναμιχθούν δρώντας εναντίον της Ελλάδος, θα δώσει στην Ελλάδα κάθε λόγο για να απαλλαγεί από αυτές τις εθνικές απειλές!!!

Με τη κατάρρευση της Τουρκικής πολεμικής προσπάθειας, (η Τουρκία θα χάσει το πόλεμο), το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο, υποστηριζόμενο από την Εκκλησία, και με οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία, θα καταλάβει την Εξουσία!!!

Η Ευρώπη θα εξοργιστεί και θα επιχειρήσει με μια γρήγορη κίνηση, να ρίξει το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο, μέσα από μια «έγχρωμη επανάσταση» λαθρομεταναστών, με επικεφαλής τους αναρχικούς και τους Μουσουλμάνους. (Μια πρόβα έγινε ήδη στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 επί Κώστα Καραμανλή, και στις 12 Φεβρουαρίου 2012 επί Λουκά Παπαδήμου).

Όταν αυτή η προσπάθεια αποτύχει θεαματικά, η Ελλάδα θα κηρυχτεί εκτός Ευρωζώνης, και θα έχει τεταμένες σχέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ.

Η Ελλάδα θα διευρύνει περαιτέρω το στρατό της, και θα εργαστεί από κοινού με τη Ρωσία, αποτελώντας έτσι και μια χερσαία γέφυρα με τη Σερβία, η οποία θα συσφίξει τη συμμαχία της με τη Ρωσία. Έτσι η Ρωσία αναδεικνύεται σε προστάτιδα δύναμη των Χριστιανικών Ορθοδόξων Κρατών.

Θεαματική στροφή της Εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας

Η Ρωσία, λόγω της Τουρκικής εμπλοκής, καθώς και των Ελλήνων και των Κούρδων, θα βγει ως ο κύριος σύμμαχος του Ισραήλ, εναντίον των Τούρκων αρχικά, και στη συνέχεια κατά των υπολοίπων Ισλαμιστών!

Βέβαια έτσι η Ρωσία θα χάσει τη μεγάλη επιρροή της στους Άραβες ισλαμιστές, (αν και μετά την φιλο-Αμερικανική «Αραβική Άνοιξη» δεν έχει απομείνει τίποτε), αλλά θα κερδίσει πάρα πολύ σε Ορθοδόξους Χριστιανούς και άλλες χριστιανικές ομάδες, καθώς και στους μη Σιωνιστές Εβραίους!!!

Πρόκειται για προαναγγελία θεαματικής στροφής της πάγιας ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.

Η Ρωσία λοιπόν το 2012 (όπως προβλέπει ο Stanislav Mishin στη «Πράβδα»), θα συμμετέχει αρχικά στη σημερινή πολιτική, και στη συνέχεια σε μια σύντομη στρατιωτική αντιπαράθεση στη Μαύρη Θάλασσα με τους Τούρκους! Αιτία; Η αλλαγή ενεργειακής πολιτικής των Τούρκων, με τους αγωγούς στη Μαύρη θάλασσα, αφού θίγονται καίρια τα συμφέροντα της Ρωσίας, και άλλα τινά αντι-Ρωσικά, που θα προκαλέσουν οι Τούρκοι μετά την απώλεια του Ερντογάν…

Εδώ μιλάμε για ολική επαναφορά της μεγάλης Ρωσικής «αρκούδας», υπό τη προϋπόθεση ότι θα εκλεγεί ο ΠΟΥΤΙΝ στη προεδρία. Αν και η Τουρκία είναι χώρα-σύμμαχος του ΝΑΤΟ, το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλακεί διότι εμπλοκή του ΝΑΤΟ θα σημάνει τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, αφού οι δύο άλλες χώρες σύμμαχοι του ΝΑΤΟ (Ελλάδα και Βουλγαρία), θα συμμετέχουν ενεργά στο πόλεμο.

Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Ρωσία θα περιμένει την εμπλοκή της Ελλάδας-Βουλγαρίας με τη Τουρκία, για να παρέμβει, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η μη Νατοϊκή παρέμβαση, αφού σύμφωνα με το καταστατικό της Σιωνιστικής Νατοϊκής «λυκο-συμμαχίας», αν μια χώρα δεχθεί επίθεση από τρίτη χώρα, τότε όλο το ΝΑΤΟ δέχεται επίθεση και οφείλει να τη βοηθήσει. Εάν όμως η εμπλοκή είναι «ενδοοικογενειακή», το ΝΑΤΟ μόνο συμβουλές μπορεί να δώσει.

Αυτό είναι το κομβικό σημείο της Ρωσικής εμπλοκής κατά της Τουρκίας… Αλλά και από την άλλη, στο νότιο μέτωπο του Πολέμου, εάν η Ρωσία προστρέξει σε βοήθεια του Ισραήλ, ποιο ΝΑΤΟ θα κινηθεί, όταν Σιωνιστικό ΝΑΤΟ σημαίνει Σιωνιστικές ΗΠΑ, και Σιωνιστικές ΗΠΑ σημαίνει Ισραήλ;

Εδώ ισχύει το ρητό, «Τα προς τρίτον ίσα, και μεταξύ των ίσα». Υπ’ όψιν ότι στο μικρό Ισραήλ, ζουν χιλιάδες Ρωσο-Εβραίοι που μετοίκησαν από τη Ρωσία, και αποτελούν πλέον γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και αυθεντικοί Ρώσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Αγίων Τόπων. Και για τις δύο πληθυσμιακές ομάδες, έχει δικαίωμα ενδιαφέροντος και προστασίας η Ρωσία από κάθε τρίτη ισλαμική απειλή… Αυτό μεταφράζεται σε δικαίωμα στρατιωτικής αρωγής.

Η Ρωσική εμπλοκή θα γίνει κυρίως με τη μορφή Πολεμικού Ναυτικού, και Αεροπορικών Δυνάμεων, αλλά και επιδρομές Πεζοναυτών στις Τουρκικές παράκτιες περιοχές της Μαύρης Θάλασσας, (Θάλασσα του Πόντου, ή Θάλασσα του Ευξείνου), προαναγγέλλει ρητά το Ρωσικό άρθρο, των Ρωσικών δεξαμενών σκέψεως.

Το αποτέλεσμα θα είναι μια ισχυρότερη Ρωσική παρουσία στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα με την Ελλάδα και τη Σερβία σταθερά στη Ρωσική σφαίρα, και τη Βουλγαρία να ολισθαίνει προς την ίδια κατεύθυνση.

Η παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία, με τα πιόνια της εδώ στα Βαλκάνια, απογοήτευσε τους Χριστιανικούς Ορθοδόξους πληθυσμούς.
Απαραίτητη προϋπόθεση, να απαλλαγεί η Ελλάδα από την παρουσία των σημερινών αχυρανθρώπων πολιτικών του δικομματισμού, υπαλλήλων της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.

Οι Σιωνιστικές ΗΠΑ κάτω από το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης, και προκειμένου να κάνουν το πληθυσμό τους παρανάλωμα πυρηνικού ολέθρου, θα κάνουν «τη πάπια» κατά το κοινώς λεγόμενο. Με τη Ρωσία στο πλευρό μας, όλοι εμείς οι απογοητευμένοι από τους τοκογλύφους Σιωνιστές της Δύσεως, που μας βύθισαν στην οικονομική καταστροφή και στη χρεοκοπία, για να μας εκμεταλλευθούν, θα αισθανθούμε ασφαλέστεροι και ευτυχέστεροι.

Αντώνης Γρυπαίος
Διεθνολόγος
ant.grypaios@gmail.com

*Οι πηγές του Αντώνη Γρυπαίου προέρχονται κυριώς απο την ρωσική εφημερίδα Pravda και το Ρωσικό Ινστιτούτο Γεωπολιτικών Ερευνών

ΑΦΗΣΑΝ ΤΑ ΓΚΛΟΜΠ ΚΑΙ ΠΗΡΑΝ ΑΝΑΠΤΉΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2012/02/blog-post_106.html

Σε κάψιμο ναζιστικής σημαίας έξω από τη Βουλή προχώρησαν αστυνομικοί μετά το τέλος της πορείας και της συγκέντρωσης τους σήμερα το απόγευμα κατά της περικοπής των μισθών τους. Στη συγκέντρωση μετείχαν ένστολοι από την Αστυνομία, την Πυροσβεστική και το Λιμενικό. Μάλιστα οι πρόεδροι των Ενώσεων παρέδωσαν και ψήφισμα διαμαρτυρίας, εκφράζοντας την αντίθεση τους με τις περικοπές και προειδοποιώντας ότι «το αγαθό της ασφάλειας κινδυνεύει».

Λόγω εκλογών τάζουν διαγραφές δανείων!!!

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_2016.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!%29

• Ακολουθούν και πάλι τη συνταγή "λεφτά υπάρχουν", ενώ είναι πάρα πολύ πιθανό να αλλάξουν γνώμη μετά τις εκλογές και να μην διαγράψουν τίποτε...

Βλέπουν ότι τα ποσοστά μετά τις εκλογές για τα κόμματα που υπερψήφισαν τα μνημόνιο να συρρικνώνονται και να ανεβαίνουν οι αντι-μνημονιακές δυνάμεις.

Από την στιγμή που οι εκλογές «κλείδωσαν» είτε αρχές Μαΐου είτε τέλη Απριλίου, δεν μπορούν να κάνουν πίσω και αρχίζουν τις δημοσιοσχετίστικες παροχές, αφού δεν μπορούν να τάξουν προσλήψεις στο Δημόσιο!

Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, (το ανέφερε και το Mega), η κυβέρνηση φέρεται να συζητά με τις τράπεζες να διαγραφούν τα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων κατά 20% – 30%, στα πρότυπα της Ισλανδίας.

Αυτό, φυσικά, θα στοιχίσει στις τράπεζες από 50 – 70 δις ευρώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς. Δεν είναι τυχαίο που αυτό ακολουθεί την πάγια τακτική: βγαίνει η είδηση πρώτα με τη μορφή δημοσιεύματος, στη συνέχεια μετρούν τις αντιδράσεις και το φέρνουν με κάποιες τροποποιήσεις.

Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη – που εννοείται πως είναι θετική για τους υπερχρεωμένους Έλληνες – έρχεται μόλις λίγο καιρό πριν την επίσημη προεκλογική περίοδο μπας και ανέβουν τα ποσοστά των κομμάτων κερδίζοντας την χαμένη εύνοια των ψηφοφόρων, μπροστά στην ελπίδα τους να ανασάνουν οικονομικά από τον στενό κορσέ των τραπεζικών δανείων.

Ντρίπλα Τσίπρα!

Ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε σχετική επίκαιρη ερώτηση στον Λουκά Παπαδήμο, για τις διαγραφές των χρεών, αφού το θέμα το είχε θίξει καιρό πριν. Έτσι, το αναδεικνύει και στη Βουλή, πιέζοντας να γίνει πραγματικότητα εις βάρος των τραπεζιτών και υπέρ των Ελλήνων πολιτών. Μάλιστα, το ίδιο έκανε προ ημερών και η Ισλανδία, το παράδειγμα – θαύμα που κανένα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν προβάλει!

“Επίκαιρη ερώτηση
Προς τον κ. Πρωθυπουργό
Θέμα: «Διαγραφή χρεών των νοικοκυριών από τις τράπεζες»
Οι υποχρεώσεις των νοικοκυριών προς τις τράπεζες υπερβαίνουν το ποσό των 112 δις ευρώ. Στις σημερινές μνημονιακές συνθήκες, με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, την εκτίναξη της ανεργίας και της επιβολής νέων δυσβάσταχτων φόρων, είναι φανερό πως ένα πολύ μεγάλο μέρος των δανειακών υποχρεώσεων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία τρία χρόνια τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν τριπλασιάστηκαν.

Επειδή η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία που δεν άσκησε τις υποχρεώσεις της για έλεγχο και τις αναγκαίες πολιτικές παρεμβάσεις ώστε να έμπαινε φραγμός στην ασυδοσία των τραπεζιτών, επειδή το τραπεζικό λόμπι από την δεκαετία του 2000, παραβίασε συστηματικά τα υγιή πιστοδοτικά κριτήρια, όπως ορίζονταν και από την Τράπεζα της Ελλάδος και συνειδητά έσπρωξε χιλιάδες εργαζόμενους και νοικοκυριά στην υπερχρέωση, με μόνο κριτήριο την άντληση υψηλής κερδοφορίας, αδιαφορώντας για τους κινδύνους στην κοινωνία και την οικονομία,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Προτίθεται να προχωρήσει στην μερική ή ολική διαγραφή χρεών για την οικονομική ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όταν το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτό που λογίζεται ως όριο φτώχειας;

• Προτίθεται σε όσους που για διάφορους λόγους μειώθηκε το εισόδημά τους ή έχασαν την εργασία τους, να προχωρήσει σε αντίστοιχη απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων;

• Θα μεριμνήσει ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων σε όλες τις τράπεζες να μην υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών;

• Θα γίνει εκλογίκευση των επιτοκίων που για καταναλωτικά κυρίως δάνεια ξεπερνούν κάθε κανονιστικό όριο;

• Θα επιβληθεί τώρα με το νέο πακτωλό δισεκατομμυρίων στις τράπεζες για την επανακεφαλαιοποίησή τους και η εξυγίανση των ισολογισμών τους με την διαγραφή των δανείων που αφορούν τα υπερδανεισμένα νοικοκυριά;
Ο ερωτών Βουλευτής
Αλέξης Τσίπρας”

Πηγή

Μέχρι και στο … ασανσέρ πίεζαν τους δυο εισαγγελείς!!!

http://www.antinews.gr/2012/02/28/149588/

Στοιχεία και ονόματα από τους δύο εισαγγελείς

“Δύο υπουργοί πίεζαν και ο γραμματέας του υπ. Δικαιοσύνης μάς κυνηγούσε μέχρι το ασανσέρ!”
Απροκάλυπτη παρέμβαση στο έργο τους, την οποία οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως “πρωτοφανή” δέχτηκαν οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης στο πλαίσιο διερεύνησης τουλάχιστον δύο υποθέσεων οικονομικού εγκλήματος που έχουν αναλάβει. Η φερόμενη εμπλοκή του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, Αντρίκου, στην υπόθεση των CDS και η υποψία ότι συμμετείχε στο δ.σ. της εταιρείας που είχε επενδύσει στη χρεωκοπία της χώρας, καθώς και η διερεύνηση της περιβόητης λίστας Κουσελά για τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, όπως αποδεικνύεται από τα υπομνήματα των δύο εισαγγελέων, αποτέλεσαν το “κόκκινο πανί” τόσο για τον άμεσα προϊστάμενό τους Νίκο Παντελή όσο και για τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε, αλλά και τον ίδιο τον υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου που ζητούσαν, άλλοτε κομψά και άλλοτε όχι, “να τελειώνουμε με τις υποθέσεις”!
Η “Αυγή” της Κυριακής, με αφορμή τη διαβίβαση του σχετικού φακέλου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, κατόπιν αιτήματος του προέδρου του Συνασπισμού Αλ. Τσίπρα, έφερε στο φως της δημοσιότητας τις έγγραφες καταγγελίες των δύο εισαγγελέων, για τους οποίους αρχικά επιχειρήθηκε το “ξήλωμά” τους, ενώ μπροστά στην επιμονή των ισχυρισμών τους στήθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση απαξίωσής τους…
Για τους δύο εισαγγελείς, που παρά το αίτημα του υπουργού Δικαιοσύνης βρίσκονται ακόμα στη θέση τους με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, δεν αρκούσαν οι βαριές καταγγελίες τους, όπως διατυπώθηκαν στις 28.12.2011, για να ριχτεί φως στην υπόθεση. Η πρώτη προκαταρκτική που διατάχθηκε από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έκλεισε αυθημερόν, χωρίς πολλά – πολλά, και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε. Χρειάστηκαν οι διαμαρτυρίες των δύο εισαγγελέων για να ανοίξει στα σοβαρά αυτή τη φορά η υπόθεση κι έτσι ξεκίνησε δεύτερη έρευνα υπό τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Φώτη Μακρή.
Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας κλήθηκαν να καταθέσουν οι Πεπόνης – Μουζακίτης και τα όσα αναφέρουν στα έγγραφα υπομνήματά τους είναι πράγματι αδιανόητα!
Λέει χαρακτηριστικά ο Γρ. Πεπόνης:
“Κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης υπηρεσιακής μας δραστηριοποιήσεως ως Εισαγγελέως Οικονομικού Εγκλήματος εξεδηλώθησαν και υπήρξαν απόπειρες παρεμβάσεων εις το έργον μας, επί τω τέλει επηρεασμού αυτού προς θετική, για τους εκάστοτε ελεγχόμενους, κατεύθυνση, πλην όμως οι παρεμβάσεις αυτές υπήρξαν ατελέσφορες”. Διαφώνησε μάλιστα με την αρχική κρίση της αρχικής έρευνας σύμφωνα με την οποία “δεν προέκυψε ότι επιχειρήθηκε παρέμβαση στο έργο τους από τον οποιονδήποτε”…
Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι παρεμβάσεις που η κυβέρνηση και η ηγεσία της δικαιοσύνης επιχείρησαν να υποβαθμίσουν; Ο εισαγγελέας είναι αποκαλυπτικός: “Γεγονός τυγχάνει ότι όλες οι περιπτώσεις επί των οποίων εσημειώθησαν αντιδράσεις, και επεχειρήθησαν παρεμβάσεις αφορούσαν υποθέσεις αυτεπάγγελτων προκαταρκτικών εξετάσεων που είχε παραγγείλει ο Εισαγγελέας του Οικονομικού Εγκλήματος και αφορούσαν μείζονος σημασίας θέματα“. Ο ίδιος επίσης διαβεβαιώνει ότι “ως Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος, κινήθηκα πάντοτε με γνώμονα και κανόνα τη δικονομική νομιμότητα, έχοντας στο πλαίσιο αυτό τακτικότατη συνεργασία με τον κ. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και με τον επόπτη των Εισαγγελέων Οικονομικού Εγκλήματος, Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Νίκολαον Παντελή, τους οποίους και ενημερώναμε πάντοτε αναλυτικώς για οτιδήποτε άξιον λόγου”.
“Έκδηλη δυσφορία” για τη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες
Ένα από αυτά τα θέματα ήταν η διερεύνηση της περιβόητης λίστας Κουσελά με τους 3.800 μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου για την οποία ενημερώθηκε αυθημερόν ο Ν. Παντελής. Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Γρ. Πεπόνης: “Απογευματινές ώρες της ιδίας ημέρας τηλεφώνησε στον υποφαινόμενο Γρηγόρη Πεπόνη ο κ. Νικόλαος Παντελής στην οικία μου και σαφώς, κατά την αντίληψή μου, φορτισμένος, μου είπε ότι του ετηλεφώνησε ο κ. Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και του εξεφράσθη εντόνως εναντίον της ενέργειάς μου (προκαταρκτική εξέταση Κουσελά). Ο κ. Νικ. Παντελής, όπως μου είπε στο τηλέφωνο, δεν είχε καταφέρει να επικοινωνήσει ο ίδιος με τον κ. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, παρά τις προσπάθειές του, προφανώς γιατί θα ευρίσκετο στο αεροπλάνο και του ετηλεφώνησε ο ίδιος ο κ. εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, διότι εν τω μεταξύ είχεν τηλεφωνήσει εις αυτόν (εισαγγελέα Α.Π.) συγκεκριμένος Υπουργός της Κυβερνήσεως και του εξέφρασε εντόνως τη δυσφορία του για το γεγονός της παραγγελίας της προκαταρκτικής εξετάσεως για την οποίαν έγινε λόγος. Εξήγησα στον κ. Νικ. Παντελή το νόμιμον και το αναγκαίον της ενέργειάς μου, διήρκησε δε η συζήτηση υπέρ το πεντάλεπτον, στη διάρκεια δε αυτής ο κ. Παντελής μου είπε ότι ‘πρώτη φορά άκουσα να μιλάει τόσο έντονα τον κ. εισαγγελέα, τι να σου πω Γρηγόρη’, οπότε του επεσήμανα ότι ενήργησα νόμιμα, δεν είμαι υποτακτικός του κυρίου υπουργού”!
Το τηλεφώνημα επιβεβαιώνει και ο Σπ. Μουζακίτης στο δικό του υπόμνημα, στο οποίο αναφέρει ότι “ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος, κατά τη διάρκεια της ασκήσεως των καθηκόντων μας στις αρχές του μηνός Οκτωβρίου 2011, μου ανέφερε με έκπληξη και έκδηλη δυσφορία ότι ο εποπτεύων Αντεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου του γνωστοποίησε τηλεφωνικώς ότι υπουργός (το όνομα του οποίου ο κ. Παντελής ανακοίνωσε στον κ. Πεπόνη και είναι γνωστό σε εμάς) τηλεφώνησε στον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και σε έντονο ύφος εξέφρασε δυσφορία για το γεγονός ότι ο κ. Πεπόνης είχε παραγγείλει την ίδια ημέρα προκαταρκτική εξέταση σχετικά με τις καταγγελίες του πρώην Υφυπουργού Οικονομικών κ. Δημητρίου Κουσελά, σχετικά με απόκρυψη -κατά τις καταγγελίες- λίστας με ονόματα μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου”!
“Πλείστες υπουργικές αντιδράσεις” για τα CDS
Οι παρεμβάσεις, ωστόσο, δεν σταμάτησαν εδώ. Λίγο παρακάτω ο Γρ. Πεπόνης αναφέρει ότι η εντολή του να διερευνηθεί η υπόθεση των CDS “προεκάλεσε συγκεκριμένες Υπουργικές αντιδράσεις και δη πλειστάκις” τις οποίες γνώριζαν και ο Ν. Παντελής και ο Ι. Τέντες.
“Οι αντιδράσεις και η δυσφορία εξεδηλώθησαν αρχήθεν και πάντοτε καθιστάμεθα δέκτες αυτών, αμέσως ή εμμέσως, έτειναν δε εις ταχεία περαίωση της υποθέσεως, που σημειωτέον είναι πολυπλόκου αντικειμένου. Το ‘δεν είναι νοητόν να εξελίσσεται τέτοιου είδους έρευνα εις βάρος του ίδιου του Πρωθυπουργού ουσιαστικώς’ και το ‘πώς και με τι κύρος θα εκπροσωπεί αυτός την Ελλάδα στο εξωτερικό ήταν η επωδός και το στερεοτύπως επαναλαμβανόμενο ‘άλλοθι’ καθ’ ημάς, των παρεμβάσεων αυτών”.
Επιπλέον ο Γρ. Πεπόνης αναφέρει ότι ο ίδιος ο Ι. Τέντες στο πλαίσιο ενημέρωσης που του έκανε, τον ρώτησε “Τι γίνεται αυτή η υπόθεση των CDS” και του είπε “πρόσεξε, αυτή είναι επικίνδυνη και θα έχει προεκτάσεις”, χωρίς ωστόσο, αν και ρωτήθηκε, να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί.

Πιέσεις μέχρι και στο ασανσέρ!
Πιο συγκεκριμένος για την ίδια υπόθεση γίνεται ο έτερος οικονομικός εισαγγελέας Σπύρος Μουζακίτης, ο οποίος στο δικό του υπόμνημα αναφέρει επί λέξει με αφορμή την επίσκεψή τους στο υπουργείο Δικαιοσύνης όπου πήγαν να ζητήσουν τα στοιχειώδη για να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή, γραφείο, υπολογιστές και γραμματειακή υποστήριξη: “Κατά την προαναφερόμενη επίσκεψή μας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο κ. Υπουργός, αμέσως μετά την διατύπωση των διαβεβαιώσεων για την παροχή των αναγκαίων για τη λειτουργία του Γραφείου, ζήτησε από τον κ. Πεπόνη, παρουσία εμού και του κ. Γενικού Γραμματέως, να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό η προκαταρκτική αυτή εξέταση, η οποία όμως είχε παραγγελθεί προ μιας ή δύο εβδομάδων”!.
Ο Σπ. Μουζακίτης στη συνέχεια εξηγεί τους λόγους της έκπληξής του τονίζοντας ότι “ουδέποτε κατά την επί είκοσι εννέα σχεδόν έτη υπηρεσία μου ως Εισαγγελέας, άκουσα ποτέ κατά τις επισκέψεις μου στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (σημειωτέον ότι επί δώδεκα συναπτά έτη διετέλεσα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ενώσεως Εισαγγελέων Ελλάδος, καθώς και Γενικός Γραμματέας της εν λόγω Ενώσεως και οι επισκέψεις μου στο Υπουργείο για θεσμικά και οικονομικά ζητήματα ήσαν τακτικές), να αναφέρονται οι εκάστοτε κ.κ. Υπουργοί σε ποινικές υποθέσεις”. Εκφράζει επίσης την έκπληξή του για το γεγονός ότι “η αναφορά αυτή δεν σχετιζόταν με κάποια ποινική υπόθεση, η οποία βρίσκονταν εν εξελίξει επί μήνες και είχε ενδεχομένως υπερβεί τα επιτρεπτά δικονομικά όρια. Με εξέπληξε δε έτι περαιτέρω το γεγονός ότι και κατά την έξοδό μας από το γραφείο του κ. υπουργού, μας συνόδευσε μέχρι τον ανελκυστήρα ο κ. γενικός γραμματέας, ο οποίος επανέλαβε το αίτημα για όσον το δυνατόν πιο σύντομη περάτωση της προκαταρκτικής εξετάσεως επί της συγκεκριμένης ποινικής υποθέσεως”!
Για την ιστορία πάντως αναφέρουμε ότι μέχρι σήμερα, και παρά τις υπουργικές διαβεβαιώσεις, “δεν μας χορηγήθηκε ο αναγκαίος τεχνολογικός εξοπλισμός, ούτε οι υπάλληλοι”…
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=672219

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΑΓΑΖΑ ΤΗΣ ΣΗΨΗΣ. ΑΥΤΟΟΡΓΑ ΝΩΣΗ ΤΩΡΑ!

http://olympia.gr/2012/02/28/%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%83%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BF/

Ίσως να μην διαβάσαμε σωστά. Αύριο τσακίζεται κάθε έννοια εργατικού δικαίου και η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ οι φορείς που υποτίθεται πως εκπροσωπούν τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κάνουν στάση εργασίας 180 λεπτά (εδώ)! Αναλογικά, για να αποφάσιζαν απεργία διαρκείας έστω για τρία 24ώρα θα έπρεπε ή να είχε επέλθει η συντέλεια του κόσμου ή ο Μπομπ σφουγγαράκης να διέκοπτε την φιλία του με τον Πάτρικ….
Ίσως σε μερικούς μήνες να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή για αυτούς που θα πεθάνουν είτε από τα “σάπια” φάρμακα που θα μας σερβίρουν ή από ασιτία. Ίσως λέμε.. Γιατί το ποτήρι της λαϊκής οργής έχει ξεχειλίσει και δεν θέλουμε να κάνουμε τα πράγματα “δύσκολα” με απεργίες διαρκείας.. Άλλωστε, ο μισθός των εργατο-συνδικαλιστών δεν ρυθμίζεται από συλλογικές συμβάσεις όποτε τι μας νοιάζει;
narkalieutis.blogspot.com

Σαρώνει ο Καμμένος. Καρατζαφέρης-Κομανέτσης τρώνε τη σκόνη του...

http://www.kourdistoportocali.com/articles/10009.htm

Σαρώνουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου.
Σύμφωνα με τελευταίες σφυγμομετρήσεις το νεοσύστατο κόμμα ξεπερνάει κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες το μνημονιακό ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη.
Με ένα ποσοστό που φθάνει το 8% πολλοί εκτιμούν ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορούν να κάνουν μια πορεία αντίστοιχη μ’ εκείνη του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με 11% για να αλώσει στη συνέχεια τη πολιτική ζωή του τόπου.

To Φθινόπωρο ο Καμμένος θα έχει ξεπεράσει τη χαζοΝΔ του Αντώνη Κομανέτση.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όπου σταθούν κι όπου βρεθούν απειλούνται με λιντσάρισμα...

Δημοκρατία ή ευρωκατοχή; - του Γιώργου Δελαστίκ από το "Πριν"

http://www.prin.gr/2012/02/dimokratia.html

Δεν κρύβουν λόγια οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς του Λονδίνου: «Η πρώτη αποικία της ευρωζώνης» αποκαλούν την Ελλάδα! Έχουν φυσικά απόλυτο δίκιο. Έτσι κατάντησαν τη χώρα οι «γερμανοτσολιάδες» ηγέτες και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Παράλληλα, ο βρετανικός και ο αμερικανικός Tύπος θέτουν ωμά –για τους δικούς βεβαίως λόγους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν δίκιο– το δίλημμα ενώπιον του οποίου βρίσκεται ο ελληνικός λαός και για το οποίο θα ψηφίσει όταν γίνουν εκλογές: Τι προτιμάει, δημοκρατία και χρεοκοπία ή παραμονή στο ευρώ και ευρωκατοχή;

O αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος, η «φωνή των γερμανοτσολιάδων», δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να διακηρύξει ευθέως ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Με απόλυτη ειλικρίνεια εκφράζει ανοιχτά αυτό που ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τουλάχιστον 250 από τους 300 βουλευτές προσπαθούν να κρύψουν: «Είναι μεγάλο πρόβλημα (σ.σ. η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας) για πολλούς συμπατριώτες μου, ίσως για την πλειονότητα. Κατανοώ την άποψή τους. Όμως είμαι υπέρ του να χάνει κανείς την κυριαρχία του. Πάντοτε ήμουν!» δήλωσε ευθαρσώς στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Ευρώπη-1. Δεν πρόκειται για κάποια προσωπική υπερβολή ή εκτροπή «παγκαλικού» τύπου. Αυτή είναι η ανομολόγητη γραμμή όχι μόνο του Πάγκαλου, του ΠΑΣΟΚ ή του πολιτικού προσωπικού των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά της ίδιας της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτή η στρατηγική των αστών οδήγησε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, στην ΕΕ, στην ευρωζώνη, στη σημερινή νέα γερμανική κατοχή. Η θέση του Πάγκαλου, λοιπόν, είναι η θέση του ελληνικού καπιταλισμού και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η υποταγή στο Τέταρτο Ράιχ συνιστά την ουσία της στρατηγικής της ελληνικής αστικής τάξης σήμερα.

Έχουν φρίξει οι μεγαλύτερες αστικές εφημερίδες του κόσμου από την απερίγραπτη δουλοφροσύνη των ελλήνων αστών, οι οποίοι ούτε στιγμή δεν διστάζουν να αποδεχθούν τους πιο εξευτελιστικούς όρους που υπαγορεύει το Τέταρτο Ράιχ, όπως είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος προκειμένου να συμπεριληφθεί άρθρο που θα καθιστά πλέον συνταγματική επιταγή να πληρώνονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα οι ξένοι δανειστές και στη συνέχεια, με όσα λεφτά μένουν, να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του το ελληνικό κράτος προς τους έλληνες πολίτες! Απίστευτο! Ούτε στα ...1890 δεν υπήρχαν Συντάγματα ανεξάρτητων κρατών που να περιλαμβάνουν και να κατοχυρώνουν τέτοιες διατάξεις, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι ξένοι δανειστές όντως διοικούσαν ουσιαστικά τις χώρες που δάνειζαν. Ντρέπονταν όμως να εγγράψουν και στα Συντάγματά τους τόσο αισχρές διατάξεις όσο αυτή που ο συνταγματολόγος καθηγητής Βενιζέλος αποδέχθηκε στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης τη νύχτα της Δευτέρας – και μαζί του φυσικά αποδέχθηκε το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας πλην της Αριστεράς, τονίζοντας ότι στην Aριστερά κατ’ ουδένα τρόπο δεν περιλαμβάνεται το πασοκικό συνονθύλευμα του Φώτη Κουβέλη.

Εκπλήσσονται οι ευρωπαίοι αστοί και τα δημοσιογραφικά τους όργανα από την εθελοδουλεία των ελλήνων αστών. Ακούγεται απίστευτο, αλλά φτάσαμε στο σημείο, όπως τουλάχιστον μεταδίδει ο ανταποκριτής του Έθνους στην Ουάσινγκτον Μιχάλης Ιγνατίου, να διαφωνεί με την επιβολή του όρου συνταγματικής αναθεώρησης στην Ελλάδα ακόμη και το ...ΔΝΤ!!! Στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ την Τετάρτη «τονίστηκε ότι η επιβολή από την τρόικα αλλαγών στο ελληνικό Σύνταγμα, όπως και αυτό καθαυτό το πρόγραμμα (σ.σ. “διάσωσης” της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους) αποτελεί “αυθάδη παρέμβαση” στις ελληνικές εσωτερικές υποθέσεις» αναφέρει επί λέξει η ανταπόκριση. Έχουν δίκιο 25 γάλλοι αριστεροί διανοούμενοι, οι οποίοι δημοσίευσαν ένα μανιφέστο υποστήριξης του ελληνικού λαού στον ιστότοπο της γαλλικής εφημερίδας Λιμπερασιόν, όπου αναφέρουν μεταξύ πολλών άλλων: «Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ευρώπη... Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της». Οι γάλλοι διανοούμενοι υπογραμμίζουν σε άλλο σημείο του μανιφέστου τους, προειδοποιώντας τους λαούς της Ευρώπης: «Προκειμένου αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει το στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα... Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα, στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους “αντιπροσώπους του λαού” να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος...». 

Η εικόνα ως προς το τι συμβαίνει στη χώρα μας γίνεται όλο και πιο καθαρή για όλο και περισσότερο κόσμο. Το ζητούμενο τώρα είναι αν μπορεί η ελληνική Αριστερά να ηγηθεί του λαού μας στην πάλη για ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Η ΔΗΜΑΡ και ο ορισμός του πολιτικού τσαρλατανισμού

http://www.antinews.gr/2012/02/28/149584/

«Τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα “Aριστερά” (Die Linke), κατά τη σημερινή ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή. Αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με το λαϊκισμό. Ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις – SPD και Πράσινοι -, δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο.»
 Ποιος νομίζετε ότι έκανε αυτή τη δήλωση;
Ο  υπεύθυνος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής της ΔΗΜ.ΑΡ.  Γεράσιμος Γεωργάτος!!!
Δηλαδή, για να το καταλάβουμε καλά: Ο κ. Φώτης Κουβέλης καταψήφισε στην Ελληνική Βουλή  τη δανειακή σύμβαση και το κόμμά του επικρίνει το αδελφό Γερμανικό Κόμμα επειδή την …καταψήφισε και αυτό!
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού τσαρλατανισμού, τότε τι είναι;
Αυτά βλέπει ο Μαλέλης και δεν πάει στη ΔΗΜΑΡ. Και η ελαφρότητα έχει τα όρια της.  Είναι σίγουροι στη ΔΗΜΑΡ ότι το επίπεδο τους θα το ρίξει ενδεχόμενη κάθοδος της Μιμής;
Και που είστε ακόμα… εκλογές έρχονται και ως γνωστό η ΔΗΜΑΡ φιλοδοξεί να διαδραματίσει το ρόλο της «αναμάρτητης», «αμόλυντης» και «νεαράς» Κεντροαριστεράς, που δεν ξέρει από Μνημόνια, δανεικά και φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.

Πολ Κρούγκμαν: «Εξαντλούνται οι επιλογές της Ελλάδας»

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_8613.html

Η Ελλάδα κινδυνεύει να μην έχει άλλη επιλογή από την έξοδο από την ευρωζώνη προειδοποιεί ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν μιλώντας χθες στο περιθώριο ενός συνεδρίου που φιλοξενείται στο Πανεπιστήμιιο της Λισαβόνας.

«Εάν διοικούσα μία χώρα της περιφέρειας θα έλεγα ότι η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί επιλογή» αναφέρει ο κ. Κρούγκμαν, χαρακτηρίζοντας τις επιπτώσεις μίας τέτοιας κίνησης «εξαιρετικά διαλυτικές».

Ο Πολ Κρούγκμαν παρατήρησε στο blog του στους New York Times ότι η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που θα επιδεινώνει εσαεί το πρόβλημα του χρέους και μία χρεοκοπία που δεν είναι εφικτή μέχρις ότου η χώρα καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα (δηλαδή πλεόνασμα στον προϋπολογισμό χωρίς να συνυπολογίζονται οι τόκοι του χρέους). Αυτό όμως, δεν αναμένεται να συμβεί πριν από το 2013.

Ο κ. Κρούγκμαν διαχώρισε ωστόσο, την θέση της Πορτογαλίας η οποία υποστήριξε ότι δεν βρίσκεται σε ίδια θέση με την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, «δύσκολα πιστεύει κανείς ότι η Πορτογαλία θα επιστρέψει στις αγορές το 2013» .

«Τι θα έχει συμβεί μέσα στους επόμενους 19 μήνες; Τα βασικά γεγονότα που σίγουρα θα συμβούν είναι η ύφεση στην Ευρώπη και η πλήρης και μη μεταμφιεσμένη χρεοκοπία της Ελλάδας, ίσως ακόμη και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Τίποτα από αυτά δεν θα κάνει την κατάσταση καλύτερη για την Πορτογαλία» κατέληξε.