Toν Καματερό μας τον θύμισε ο Φαήλος ο Κρανιδιώτης εδώ
Ποια ήταν όμως η Ιστορία του Γιώργου Καματερού και πως συνδέεται με τα "ΝΕΑ"; ΤΟ ΥΓΡΟ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!
Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου του 1976 οι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι διαβάζουν έκπληκτοι στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων μια συνταρακτική είδηση: ένα θαυματουργό υγρό προερχόμενο από μια μυστική (;) και ραδιενεργή πηγή της Κω, είναι πολύ πιθανό να θεραπεύει τον καρκίνο.Όπως είναι φυσικό, η είδηση σκάει σαν «βόμβα». Οι εφημερίδες δίνουν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με την συγκλονιστική αυτή «ανακάλυψη»: «εφευρέτης» είναι ο 36χρονος δικηγόρος (!) από την Κω, Γιώργος Καματερός και κύριος συνεργάτης του ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Γράτσος.
Η φημολογία για την ύπαρξη αυτού του θαυματουργού «νερού» είχε αρχίσει από καιρό και όπως αποδείχθηκε αργότερα, την είχαν καλλιεργήσει οι ίδιοι οι «εφευρέτες».
Η αγωνία χιλιάδων απλών ανθρώπων ήταν φυσικό να αποτελέσει το προσφορότερο έδαφος για τη γιγάντωση του φαινομένου.
Από την πλευρά του, σημαντική μερίδα του Τύπου, με προεξάρχουσα τη μεγάλη και ιστορική απογευματινή εφημερίδα «Τα Νέα», διέκρινε στην υπόθεση τα στοιχεία εκείνα του «λαϊκού αναγνώσματος» που θα τόνωναν τις κυκλοφορίες. Έτσι, ένα μπαράζ συγκλονιστικών «αποκαλύψεων» άρχισε…
Από τις πρώτες ημέρες, απίθανα ρεπορτάζ βλέπουν στο φως της δημοσιότητας: ασθενείς (μεταξύ τους oι ηθοποιοί Νίκος Σταυρίδης, η Γκιζέλα Ντάλι κ.α.) δηλώνουν πως με το νερό θεραπεύτηκαν όχι μόνο από τον καρκίνο αλλά και από πάσης φύσεως νόσο, δημοσιεύονται μέχρι και ακτινογραφίες ασθενών προκειμένου να καταστεί σαφέστερη η θεαματική βελτίωση της υγείας τους, έγκριτοι (;) γιατροί και πυρηνικοί φυσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό καταθέτουν την επιστημονική τους άποψη, ενώ την ίδια στιγμή οι τίτλοι των περισσότερων εφημερίδων σχετικά με το θέμα καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερο χώρο, για να καταλήξουν μετά την πρώτη εβδομάδα σε οκτάστηλους.
Ορισμένοι από αυτούς είναι χαρακτηριστικοί: «Ο καρκίνος νικήθηκε» (10/2/76), «Και υπουργοί προμηθεύτηκαν το “νερό”» (11/2/76), «Το “νερό” σταματά την ανάπτυξη του καρκίνου-Ενισχύεται η ανοσία» (13/2/76).
Παρά τις προσπάθειες μιας μικρής μερίδας του Τύπου να αντιμετωπίσει το γεγονός με νηφαλιότητα και την επιφυλακτική στάση της κυβέρνησης, χιλιάδες ασθενείς ή συγγενείς τους συρρέουν κάθε μέρα στα σημεία διανομής του «θαυματουργού “νερού”» («Ήλιον» το είχαν ονομάζει οι «εφευρέτες» του) σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να εξασφαλίσουν έστω και μία ελάχιστη ποσότητα.
Την ίδια στιγμή, ο Γ. Καματερός σε συνέντευξη Τύπου ανακοινώνει τα «επιστημονικά» του πορίσματα, διευκρινίζοντας πως τα «μυστικά» της ανακάλυψής του θα τα διαχειριστεί όπως νομίζει ο ίδιος καλύτερα, ενώ τονίζει πως θα ταξιδέψει και στο εξωτερικό για να «γνωρίσει το νερό σε όλο τον κόσμο».
Παρά το εξόφθαλμο παραλογισμό των δηλώσεών του αλλά και της εν γένει ιστορίας, ο Τύπος τροφοδοτεί καθημερινά την απόγνωση του απελπισμένου κοινού που «ρουφά», κυριολεκτικώς, κάθε σχετική είδηση. Οι κυκλοφορίες των περισσότερων εφημερίδων εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη, φτάνοντας (ορισμένες μέρες) στον αστρονομικό αριθμό των 500.000 φύλλων, πανελλαδικώς.
ΟΤΑΝ ΤΑ "ΝΕΑ" ΕΚΑΝΑΝ TEST ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
Η εφημερίδα «Τα Νέα» (με διευθυντή τον Γ. Καψή) φτάνει στο σημείο να πραγματοποιήσει, με δική της πρωτοβουλία, τεστ σε καρκινοπαθή συνταξιούχο για να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του «φαρμάκου». Και παρά το γεγονός πως τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά για την εφημερίδα, εφευρίσκονται νέοι τρόποι για να κρατηθεί το θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Δείγματα του «νερού» στέλνονται σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, ώστε να αναλυθούν και να διαπιστωθούν η θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Παράλληλα, ο Γ. Καματερός, ως άλλος… «σωτήρας», προσέρχεται στα σημεία διανομής του νερού (συνήθως στα προαύλια εκκλησιών, ίσως για να διατηρηθεί ο συμβολισμός της… «αγιότητας») ανακοινώνοντας στους παριστάμενους ότι θα θεραπεύσει τυφλούς (!), διοργανώνει… λαϊκές συγκεντρώσεις και πορείες προς τη Βουλή, ως πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στον πολιτικό κόσμο (!) που διατηρεί στάση δυσπιστίας απέναντί του, ενώ προχωρεί και στη σύσταση Γραφείου Τύπου για την έγκυρη πληροφόρηση του κοινού.
Το θέμα έχει αρχίσει να αποκτά οπερετικές διαστάσεις. Εντούτοις, οι περισσότερες εφημερίδες προσπαθούν να το κρατήσουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και τις κυκλοφορίες τους στο ύψος εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων. Προς την κατεύθυνση αυτή, επιστρατεύεται η γιατρός Β. Καλπατσόγλου που δηλώνει πως μετά από πειράματα που έκανε επί ένα μήνα σε ποντίκια διαπίστωσε ότι «το “νερό” σταματάει την ανάπτυξη των όγκων». Είναι ο σπινθήρας που δυναμώνει τη φλόγα…
Ο «παροξυσμός» του κόσμου, σε όλη την Ελλάδα, φτάνει στο κατακόρυφο. Στις 17 Μαρτίου 1976, ο 46χρονος Κ. Μητράκης συνθλίβεται κάτω από τις ρόδες βυτιοφόρου φορτηγού που μοίραζε το «νερό» στην περιοχή των Βριλησσίων. Την επομένη ημέρα, η εφημερίδα «Η Απογευματινή» έχει κεντρικό τίτλο: «Σκοτωμός για το νερό» (!) Είναι το αποκορύφωμα της αθλιότητας…
Μέχρι και ο γνωστός συγγραφέας Β. Βασιλικός καταθέτει τις εντυπώσεις του από «ρεπορτάζ» που έκανε «ανάμεσα στο πλήθος που περιμένει με τις ώρες στην ουρά για ένα μπουκάλι “νερό”» καταγράφοντας «την αγωνία και την ελπίδα». Την ίδια μέρα, το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, κάτω από την πίεση της «κοινής γνώμης» και του Τύπου, ανακοινώνει πως θα αρχίσουν πειράματα για το “νερό”.
Το θέμα φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις, όταν το φιάσκο αποκαλύπτεται και μάλιστα από τον ίδιο τον Γ. Καματερό. Τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες (!) της 25ης προς την 26η Μαρτίου καλεί στο γραφείο του τους εκπροσώπους του Τύπου για να τους ανακοινώσει νέα στοιχεία, ενώ ο ίδιος εμφανίζεται με ένα πιστόλι στη ζώνη του. Η υπόθεση εξελίσσεται σε τραγέλαφο.
Ο Γ. Καματερός μοιράζει κόκκινα τριαντάφυλλα, μπουκαλάκια με το «θαυματουργό “νερό”» και φακελάκια με… ραδιενεργή ζάχαρη. Δείχνει στους δημοσιογράφους κάποιους ακατάληπτους μαθηματικούς τύπους και δηλώνει πως «κρατάει όλο τον κόσμο στο χέρι του», ότι «θα καταργήσει κάθε εξουσία και θα την αντικαταστήσει με αγάπη», πως «θα σφάξει όλους τους βουλευτές» (!), ενώ χαρακτηρίζει «βλάκα» τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.
Ο παραλογισμός είναι τόσο προφανής που κανένα δημοσιογραφικό τέχνασμα δεν μπορεί να τον συγκαλύψει. Το θέμα «ξεφουσκώνει» και μαζί κατρακυλούν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γ. Καματερός (δια)φεύγει για την Ιταλία. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ο 36χρονος δικηγόρος «φυγαδεύτηκε» στη γειτονική χώρα από μεγάλο εκδότη απογευματινής εφημερίδας, η οποία πρωταγωνίστησε στη διόγκωση του όλου θέματος, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες αποκαλύψεις για το ρόλο του, αλλά και να προληφθεί τυχόν δικαστική παρέμβαση. Πάντως, τον Οκτώβριο του 1976 θα καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών (με αναστολή) για «αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος» και κατόπιν θα φύγει στο εξωτερικό, όπου χάνονται τα ίχνη του.
Το θέμα σιγά-σιγά ξεχνιέται και η ελληνική κοινωνία επανέρχεται στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Ο Γ. Καματερός εξαφανίζεται για ένα διάστημα από το προσκήνιο και μερικά χρόνια μετά επιστρέφει στην Ελλάδα. Παραμένει για λίγα χρόνια στην Αθήνα και αργότερα εγκαθίσταται στην Κω.
Μετά την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα είχε ασκήσει για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου και αργότερα είχε ασχοληθεί με ξενοδοχειακές και άλλες επιχειρήσεις (στην Κω, την Ρόδο και την Αθήνα), ενώ σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες είχε αναμειχθεί ενεργά και σε φιλοβασιλικές οργανώσεις. Με τους συνεργάτες του, στην υπόθεση του «νερού» δεν διατηρούσε πλέον καμία επαφή, ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για οριστική ρήξη -από πολλών ετών- στις σχέσεις των πρώην συνεταίρων.
Την ίδια εποχή, οι κάτοικοι του νησιού έλεγαν πως το θέμα του “νερού” αναφερόταν πλέον μόνο ως… ανέκδοτο και συμπλήρωναν ότι γνώριζαν το αβάσιμο των ισχυρισμών του «εφευρέτη» από τότε.
Στις 6 Μαΐου 1998, σε ηλικία 58 ετών, ο Γ. Καματερός αυτοκτόνησε στο μαγαζί του αδελφού του στην Κω και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες αιτία ήταν τα μεγάλα χρέη που είχε απέναντι σε ιδιώτες και τράπεζες. Πάντως, τα δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο για σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε για αρκετά χρόνια ο Γ. Καματερός, ο οποίος παλαιότερα είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρική κλινική της Αθήνας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=165#ixzz1ReJijUpU
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Οι πιο αγανακτισμένοι των αγανακτισμένων ήταν ΠΑΣΟΚ. Το ψήφισαν. Και λέω ήταν, γιατί πια δεν είναι. Το χαιρέτισαν και κάθε μέρα που περνά το χαιρετούν χιλιάδες.
Γιατί οι εξαπατηθέντες, τα θύματα της κολοσσιαίας πολιτικής απάτης του Οκτωβρίου του 2009 είναι κατεξοχήν οι τότε ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι απλά αυτοί που κατάπιαν αμάσητη την παραμύθα του «λεφτά υπάρχουν». Είναι κι οι εργαζόμενοι που κατέβαινε μαζί τους στο πεζοδρόμιο το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα και σήκωνε κι εκείνος την γροθιά του κατά των απείρως ηπιότερων μέτρων διάσωσης, που με ειλικρίνεια πρότεινε ο Κώστας Καραμανλής.
Είναι αυτοί που βλέπανε στο πεζοδρόμιο δίπλα τους τις σοσιαλιστικές στελεχάρες, που σήμερα καταβροχθίζουν μισθούς, συντάξεις, την ίδια τη χώρα, και τους στέλνουν κι από πάνω τα ΜΑΤ να τους ψεκάσουν με σοσιαλιστικό μπαϊγκόν και να τους αργάσουν την πλάτη με προοδευτικές ράβδους.
Οι πιο τσαντισμένοι απ’ όλους στην Πλατεία, σε όλες τις πλατείες και τους δρόμους της Ελλάδας είναι όσοι εμπιστεύθηκαν τον άνθρωπο που απειλούσε να σουτάρει την COSCO και μετά σερβίριζε γονυπετής τσάϊ στον φωνακλά πρόεδρο της.
Το ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά χάνει τον σκληρό πυρήνα της παραδοσιακής πολιτικής του βάσης. Δεν αναφέρομαι στους κομματικούς πελάτες, στον έτσι κι αλλιώς παράλυτο μηχανισμό και στα αμέσως εξαρτώμενα ρουσφέτια. Αναφέρομαι στην βάση του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, στο ΠΑΣΟΚ που προσδοκούσε από την ηγεσία του ένα μίνιμουμ εθνικής αξιοπρέπειας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι πολίτες, όταν ο ένας τους υπόσχεται να τους δώσει κινίνο κι ο άλλος διατείνεται ότι θα θεραπεύσει το πρόβλημα με μέλι, διαλέγουν το μέλι. Πάντα το ανώδυνο είναι πιο θελκτικό. Όταν ο ένας σου υποσχόταν λελογισμένη λιτότητα κι ο άλλος χτυπιόταν ότι θα δώσει ακόμη κι αυξήσεις γιατί «λεφτά υπάρχουν», λογικό είναι να διαλέξεις το δεύτερο. Γιατί κανείς δεν ήθελε να πιστέψει που είχαμε φτάσει. Τώρα όμως, όσοι φάγανε το δούλεμα είναι διπλά οργισμένοι απ’ όσους επέλεξαν την λογική φωνή των μετριοπαθών θυσιών και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, που πρότεινε ο Κ. Καραμανλής. Ο Γιώργος τους πούλαγε φούμαρα ακόμη και για αυξήσεις και τελικά τον τσακώσανε στο κρεβάτι με ολόκληρη Τρόϊκα. Κι όχι μόνο αυτό αλλά αποκαλύφθηκε ότι με το ΔΝΤ τα ΄χανε από πριν. Το «Λαέ μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις», εδώ δεν παίζει. Λαέ, είναι αυτό που νομίζεις, γιατί είναι αυτό που βλέπεις και νοιώθεις στο πετσί σου. Αυτοί λοιπόν που θα περιλάβουν με μένος το ΠΑΣΟΚ θα είναι κυρίως πρώην πράσινοι ψηφοφόροι. Οι απατημένοι. Η ψήφος τους θα είναι έγκλημα τιμής, για την προδομένη πολιτική πίστη τους.
Ως πριν λίγες μέρες οι σκιντζήδες του Μνημονίου κι οι επικοινωνιακές παραδουλεύτρες τους φούσκωναν σαν παγώνια και με κακεντρέχεια επικαλούνταν τις εναντίον του Αρχηγού της ΝΔ δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, ως «αποδείξεις» δικαίωσης της καταστροφικής πολιτικής τους. Το φάρμακο «αλλεπάλληλες αυξήσεις φόρων επί φόρων, περικοπές δαπανών», θωρήθηκε πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν από την μεταπολιτευτική παράγκα.
Ανακυκλωμένοι πρώην ρηγάδες, κνίτες που στα γεροντάματα ανακαλύψανε τις χαρές των Γκραν Πρι, όλη η δουλόφρονη «αριστερά του φουά γκρα» (Αλέκα πόσο δίκιο είχες!) και νυν τσανάκια του παραιτηθέντος, βγήκαν στο μεϊντάνι για να λοιδορήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και να κάνουν φουλ σέρβις στο ημιδιαλυμένο ΠΑΣΟΚ.
Τώρα όμως ένα – ένα βγαίνουν διεθνή ΜΜΕ, κολοσσοί των ΗΠΑ και του πλανήτη, και πολιτικοί, όπως ο Υπουργός Οικονομικών της προεδρεύουσας της ΕΕ Πολωνίας και τρίβουν στα μούτρα των σαστισμένων ευρωπαίων ηγετών, του υπό προθεσμία ΓΑΠ και των εξαπτέρυγων του, την άθλια πολιτική τους. Και σημειώνουν όλοι την σθεναρή στάση του Αντώνη, κόντρα στο βρώμικο ρεύμα, κόντρα σε όλες τις πιέσεις. Στάθηκε μόνος. Όταν πιστεύεις με δύναμη σε κάτι, όταν έχεις φλόγα μέσα σου για τον τόπο σου και τον Λαό σου, τότε το κάνεις αυτό.
Με λίγα λόγια, το μοναδικό δήθεν «φάρμακο» τους αποδείχθηκε «νερό του Καματερού». Όχι απλά επειδή το λένε οι New York Times και η Wall Street Journal αλλά γιατί η ίδια η πραγματικότητα τους τρίβει στα μούτρα την παταγώδη αποτυχία αυτής της πολιτικής. Σκοτώνει την αγορά, μεγαλώνει τα ελλείμματα, το χρέος, την ανεργία. Έφερε βαθιά ύφεση κι αν συνεχίσουμε έτσι, θα οδηγηθούμε σίγουρα σε πτώχευση. Κι εμείς θα βουλιάξουμε αλυτανδροι κι αυτοί, οι έξω, όχι μόνο θα χάσουν τα λεφτά τους αλλά θα τιναχτεί στον αέρα η ευρωζώνη και θα υπάρξουν απρόβλεπτες συνέπειες και για την ίδια την Αμερική. Τελικά Γιώργο, άμα καταφέρεις να ξεπατώσεις και την Ελλάδα και την πατρίδα της μαμάς, σε ποιο σπίτι θα γυρίσεις; Που θα πάει το έρμο το ελικόπτερο;
Εν τω μεταξύ, κάτι πανεπιστημιακές νούλες, μαζί με «φιλιππινέζες» των ΜΜΕ, όλοι χρυσοκάνθαροι, παχιοί – παχιοί σαν αρνιά το Πάσχα, περιφέρονται μαζί με περιδεείς υπό προθεσμία κυβερνητικούς και μοιράζουν με το βυτιοφόρο «μεσοπρόθεσμο» και «μνημόνιο». Κάποιοι είναι απλώς ευηθείς. Πολλοί όμως είναι απλώς αδίστακτοι τσαρλατάνοι, καλοταϊσμένοι στο Πρυτανείο, χωμένοι σε ιδρύματα, επιτροπές, ΜΚΟ, πανεπιστήμια. Έχουν δε το θράσσος να κουνάνε το δάχτυλο στο Λαό και στην Αξιωματική Αντιπολίτευση υπερασπιζόμενοι αυτό το πολιτικό «νερό του Καματερού», το οποίο και τότε είχε την υποστήριξη μεγάλης εφημερίδας του μεταπολιτευτικού τύπου, που σήμερα το παίζει Μνημόνιο και ξερό ψωμί.
Λοιπόν, εγώ, αδέρφια, απλώς θα θυμίσω το τραγικό τέλος που είχε ο Γιώργος Καματερός…
