Ευαγόρας Παλληκαρίδης Ο Τελευταίος Απαγχονισθείς Για την Ελευθερία της Κύπρου μας (14.3.1957) - Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών

 

https://www.fotgrammi.gr/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82/

Ἐστάθη γενναῖος καὶ εἰς τὸ ἀγγλικὸ δικαστήριο καὶ εἰς τὴν ἀγχόνη!!!!!!!!

Ἀπὸ τὰ 17 του ἔτη ἐγκατέλειψε τὸ Σχολεῖο καὶ ἐνετάχθη εἰς τὴν ΕΟΚΑ.

Σὲ μία διαδήλωσιν μαθητῶν συνελήφθη.

Λίγο πρὶν τὴν δίκη ἄφησε κρυφὰ στὸ Σχολεῖο του ἕνα σημείωμα(εἶχε καὶ τὸ χάρισμα τοῦ ποιητή): 

 

 

Παλιοί συμμαθηταί,

Αὐτὴ τὴν ὥρα κάποιος λείπει ἀνάμεσά σας, κάποιος ποὺ φεύγει ἀναζητῶντας λίγο ἐλεύθερο ἀέρα, κάποιος ποὺ μπορεῖ νὰ μὴ τὸν ξαναδεῖτε παρὰ μόνο νεκρό. Μὴν κλάψετε στὸν τάφο του, Δὲν κάνει νὰ τὸν κλαῖτε. Λίγα λουλούδια τοῦ Μαγιοῦ σκορπᾶτε του στὸν τάφο. Τοῦ φτάνει αὐτὸ ΜΟΝΑΧΑ.

Θὰ πάρω μιὰν ἀνηφοριὰ θὰ πάρω μονοπάτια

νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά.

Θ΄ ἀφήσω ἀδέλφια συγγενεῖς, τὴ μάνα, τὸν πατέρα

μὲσ΄ τὰ λαγκάδια πέρα καὶ στὶς βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας γιὰ τὴ Λευτεριὰ θά ΄χω παρέα μόνη

κατάλευκο τὸ χιόνι, βουνὰ καὶ ρεματιές.

Τώρα κι ἂν εἶναι χειμωνιά, θά ΄ρθεῖ τὸ καλοκαίρι

Τὴ Λευτεριὰ νὰ φέρει σὲ πόλεις καὶ χωριά.

Θὰ πάρω μιὰν ἀνηφοριὰ θὰ πάρω μονοπάτια

νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά.

Τὰ σκαλοπάτια θ΄ ἀνεβῶ, θὰ μπῶ σ΄ ἐνα παλάτι,

τὸ ξέρω θὰν ἀπάτη, δὲν θὰν ἀληθινό.

Μὲσ΄ τὸ παλάτι θὰ γυρνῶ ὥσπου νὰ βρῶ τὸν θρόνο,

βασίλισσα μιὰ μόνο νὰ κάθεται σ΄ αὐτό.

Κόρη πανώρια θὰ τῆς πῶ, ἄνοιξε τὰ φτερά σου

καὶ πάρε μὲ κοντά σου, μονάχα αὐτὸ ζητῶ.

Γειά σας παλιοὶ συμμαθηταί. Τὰ τελευταῖα λόγια τὰ γράφω σήμερα γιά σας. Κι ὅποιος θελήσει γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα χαμένο ἀδελφό, ἕνα παλιό του φίλο, ἂς πάρει μιὰν ἀνηφοριὰ ἂς πάρει μονοπάτια νὰ βρεῖ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴ Λευτεριά. Μὲ τὴν ἐλευθερία μαζί, μπορεῖ νὰ βρεῖ καὶ μένα. Ἂν ζῶ, θὰ μὲ βρεῖ ἐκεῖ.

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης.

 

Συνέχισε τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ συνελήφθη τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1956.

Εἰς τὴν δίκη του ὁ Παλληκαρίδης παραδέχθηκε τὴν ἐνοχή του:

«Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ κρεμάσετε. Ὅ,τι ἔκανα τὸ ἔκανα ὡς Ἕλλην Κύπριος ὅστις ζητᾶ τὴν Ἐλευθερίαν του».

Πρῶτοι οἱ μαθητὲς τοῦ Γυμνασίου Πάφου καὶ μετὰ ὅλος ὁ κόσμος (ἀκόμη καὶ ἀπὸ Ἀγγλία) ἄρχισαν νὰ στέλνουν τηλεγραφήματα εἰς τὸν τότε Ἄγγλο Κυβερνήτη τῆς Κύπρου κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγώνα τῆς  ΕΟΚΑ  Τζὸν Χάρτινγκ, μὲ τὰ ὁποῖα ζητοῦσαν νὰ ἀπονεμηθῇ χάρη εἰς τὸν Παλληκαρίδη. Οἱ Ἄγγλοι ὅμως δὲν συγκινήθηκαν.

Ὁ τάφος του εὑρίσκεται εἰς τὰ Φυλακισμένα Μνήματα εἰς τὴν Λευκωσία.

 

Διὰ τὸν ἀείμηστο Εὐαγόρα ἄς ἀφήσωμε τὸν ἱερέα τῶν κεντρικῶν φυλακῶν Λευκωσίας ἀείμνηστο π. Ἐρωτόκριτο Παπαντωνίου νὰ μᾶς περιγράψῃ τὶς τελευταῖες του στιγμές (σελ. 57 – 62 ) μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο του:

 «ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ»

Β΄Ἔκδοσις Λευκωσία 2009 (file:///C:/Users/pc1/Downloads/pos%20ezisa%20to%20drama%20ton%20apagxonisthenton.pdf)

 

Ἐπίσης ἐπισυνάπτουμε ἀπὸ τὴν Ἐφημερίδα «Δημοκρατία» τῆς 14.3.2024  τὸ περιληπτικὸ ἄρθρο τοῦ κ. Παναγιώτη Λιάκου

Το στέμμα του Ευαγόρα

 

ΑΠΟΨΕΙΣ

Το στέμμα του Ευαγόρα*

Τον στέψανε Έλληνα ήρωα και μάρτυρα και βασιλιά της μοίρας του οι Άγγλοι, περνώντας μια θηλιά γύρω από τον λαιμό του και θανατώνοντάς τον

14.03.2024 •

Παναγιώτης Λιάκος pliakos@dimokratia.gr

Το 1953, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν 15 ετών όταν στεφόταν βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου η Ελισάβετ. Την ημέρα της στέψης της, εκείνος κατέβασε και έσκισε τη σημαία της χώρας που κατείχε την ελληνική πατρίδα του, την Κύπρο. Στις 18 Δεκεμβρίου 1956, οι Άγγλοι τον συνέλαβαν επειδή μετέφερε ένα όπλο, το οποίο μάλιστα δεν ήταν έτοιμο να χρησιμοποιηθεί. Δικάστηκε από κατοχικό δικαστήριο και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Σχεδόν ολόκληρη η παγκόσμια κοινότητα προσπάθησε να πείσει τους Βρετανούς να μη σκοτώσουν ένα δεκαεννιάχρονο παλικαράκι, αλλά εκείνοι ένιωθαν πως δεν τους περίσσευε ανθρωπισμός και δίκιο, και τον κρέμασαν στις 14 Μαρτίου 1957. Εξήντα έξι χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που η τυραννία έκοβε την ανάσα ενός ανθρώπου, ο οποίος γεννήθηκε για να είναι και να παραμείνει Έλληνας. Δηλαδή, ελεύθερος, ακόμα κι όταν όλα γύρω είναι σκλαβωμένα.

Στο τελευταίο γράμμα του ο Βαγορής (το χαϊδευτικό του) έγραφε τα εξής: «Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ‘ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα, πάλι, δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Ολοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ωρα 7.30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Ο εστεμμένος με θάνατο και πίκρα Έλληνας ήταν και πολλά υποσχόμενος ποιητής. Μια στροφή από το ποίημα «Την Ελλάδα αγαπώ», το οποίο έχει μελοποιηθεί από τον αξέχαστο Μάριο Τόκα, έχει ως εξής: «Την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα/μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,/τα γαλάζια σου τα μάτια, τα θλιμμένα,/τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό».
Αυτός ήταν ο νέος, εστεμμένος ήρωας και μάρτυρας και βασιλιάς της μοίρας του Ευαγόρας Παλληκαρίδης.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι, σαν σήμερα, ως φόρος τιμής στο αμούστακο παλικάρι που σήκωσε στα χέρια του, με προθυμία και χαρά, το βάρος της απόφασης να αγωνιστεί για την Ελλάδα. Καλοί φίλοι, εκλεκτοί Ελληνες από την Κύπρο ζήτησαν την αναδημοσίευσή του, όπερ και εγένετο…

https://www.newsbreak.gr/apopseis/573813/to-stemma-toy-eyagora-2/

 

 

Ποιήματα τοῦ Εὐαγόρα μελοποιήθηκαν ὅπως τό  «Τὴν Ἑλλάδα ἀγαπῶ» ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο ἐπίσης Κύπριο  Μάριο Τόκα:

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ 210 3254321