1.Κλείνουμε τὸ ἀφιέρωμα διὰ τὴν Τραγωδία τῆς Κύπρου μὲ τὸ τρίτο πολύκροτο ἄρθρο τοῦ ἀειμνήστου φίλου Θέμη Στοφορόπουλου, μὲ τίτλο:
Τουρκία καὶ Μειονότητες (15.10.2008)
https://fonirodopis.wordpress.com/2008/10/15/τουρκια-και-μειονοτητεσ/
2.Εὑρισκόμενοι αὐτὲς τὶς ἡμέρες νοερῶς εἰς τὴν ἀγαπητή μας Κύπρο, θεωροῦμε χρέος μας, νὰ ἐπαινέσωμε ἐνθέρμως τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία καταδικάζει μὲ τὴν ἔκτακτη συνεδρία της τὴν Δευτέρα 22 Μαΐου 2023 τὴν ἄκρως ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀντικοινωνικὴ ἀρρωστημένη δοξασία τῶν ὁμοφυλοφίλων. Αὐτὸ ἔπρεπε νὰ εἶχαν πράξει ἤ ἔστω νὰ πράξουν τώρα ὅλες οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἒκκλησίες τῆς Ὑφηλίου.
Ἀμήν, Γένοιτο!!!!!!!!..
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 210 3254321
TΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ
Posted: 15 Οκτωβρίου 2008
Επιθετικός χάρτης της «Νέας Τουρκίας», όπως δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007 σε πρωτοσέλιδο θέμα της φιλοϊσλαμικής εφημερίδας GUNES, που υποστηρίζει τον Ερντογάν, με θέμα την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια του αγωγού στον Έβρο και ανήμερα της εορτής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων
Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ανάλυσης του τέως πρέσβη κ. Θέμη Στοφορόπουλου, με τίτλο «Η Θράκη, μια άλλη Κύπρος», δημοσιεύουμε αυτήν την εβδομάδα. Σε αυτό το μέρος της ανάλυσης, γίνεται αναφορά από τον κ. Στοφορόπουλο, για τις σχέσεις της Τουρκίας με τις μειονότητες, τους τουρκικούς στόχους στην περιοχή της Θράκης αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να αποφύγουμε να καταστεί η Θράκη μια άλλη Κύπρος. Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ανάλυσης έχει ως εξής :
Τι έχει πετύχει η Τουρκία μέχρι σήμερα σε αυτά τα μειονοτικά θέματα: Στην Ίμβρο και την Τένεδο – στρατηγικής σημασίας νησιά – ο Ελληνισμός έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Οι ελάχιστοι ομογενείς που παραμένουν στην Πόλη, χωρίς να συνιστούν ουσιαστική ελληνική παρουσία, είναι, για την Άγκυρα, πολύτιμο πολιτικό αντίβαρο (επειδή, βέβαια, εμείς το επιτρέπουμε να το χρησιμοποιούν σαν τέτοιο). Την εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνουν οι προσπάθειες της Τουρκικής Πρεσβείας στην Αθήνα, να πείσει ομογενείς να επιστρέψουν στην Πόλη. Η Άγκυρα ανησυχεί ότι θα μείνει χωρίς αντίβαρο και χωρίς ομήρους.
Εδώ στη Θράκη, η Τουρκία έχει επιτύχει ανησυχητικά μεγάλο βαθμό ενοποίησης και Τουρκοποίησης των μειονοτήτων. Έχουν διαμορφωθεί πραγματικοί δεσμοί (οικονομικοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι) μεταξύ σημαντικού αριθμού Μουσουλμάνων και της Τουρκίας, πράκτορες της οποίας εμφανίζονται ως εκπρόσωποι τους, στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά το παρελθόν, αλλά και διεθνώς, προσπαθώντας να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι Μουσουλμάνοι καταπιέζονται στην Ελλάδα. Συντονίζονται δε και με την ηγεσία των Μουσουλμάνων στην Βουλγαρία.
Η Άγκυρα οργανώνει τους Μουσουλμάνους στη χώρα μας, ώστε να τους ποδηγετεί, και έχει αποκτήσει μέσα πίεσης εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Δεν είναι υπερβολικό να λεχθεί πως έχει φθάσει να ασκεί de facto συγκυριαρχία, μέσω του Γενικού Προξενείου της στην Κομοτηνή, μέσω των πρακτόρων της, μέσω των Μουσουλμάνων που εκβιάζει, αλλά, πιθανότατα, και μέσω αυτών που εξαγοράζει. Αναφέρομαι στις επίμονες φήμες περί μυστικών κονδυλίων που μοιράζει το Γενικό Προξενείο σε Μουσουλμάνους, για σκοπούς όπως οι αγορές επιλεγμένων ακινήτων και οι μυστικές επιχορηγήσεις μουσουλμανικών καταστημάτων. Τα μέσα παρέμβασης συμπληρώνονται από τους δασκάλους (κάποτε και από τους θρησκευτικούς λειτουργούς), από τα σχολικά βιβλία που η Άγκυρα θέλει να στέλνει εδώ, από την προπαγάνδα των τουρκικών μέσων δημοσιότητας.
Η Άγκυρα έχει επιτύχει, επίσης, να προσδώσει στην Αδριανούπολη τις προοπτικές κέντρου της ευρύτερης περιοχής. Σαφής είναι, εξάλλου η εντύπωση πως η Τουρκία έχει εξασφαλίσει την ανοχή, αν όχι και υποστήριξη, των Ηνωμένων Πολιτειών, για την επεκτατική της τακτική.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Πόσο, λοιπόν, κινδυνεύει να καταστεί η Θράκη «μια άλλη Κύπρος»; Η απάντηση είναι ότι αυτό έχει ήδη συμβεί αρκετά, αφού εφαρμόζονται ορισμένα από τα τακτικά σχέδια της Τουρκίας, όπως είναι η υπαγωγή των Μουσουλμάνων στον έλεγχό της και η χρησιμοποίησή τους για σκοπούς αντίθετους με τα πραγματικά τους συμφέροντα. Όπως είναι, επίσης, η αυτοπροβολή της Τουρκίας ως «προστάτιδας» των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα (αλλά και στην Βουλγαρία) και η αξιοποίηση των δικών μας λαθών, τα οποία αναφέραμε. Με τέτοια μέσα, στα οποία συγκαταλέγονται η εξασφάλιση ισχυρών συμμάχων και η συνεχής αναβάθμιση των τούρκικων ενόπλων δυνάμεων, η Toυρκία ήδη – επαναλαμβάνω – ασκεί στην πράξη, συγκυριαρχία στην ελλαδική Θράκη. Η Άγκυρα συνεχίζει, συγχρόνως, τις προσπάθειες εφαρμογής των υπολοίπων σχεδίων της: Για την αναγνώριση των Μουσουλμάνων ως μιας, ενιαίας, «τουρκικής κοινότητας».
Για την κατασκευή μιας ενιαίας «εδαφικής βάσης» της μειονότητας αυτής, για την, κατά το δυνατόν, επέκταση της βάσης αυτής μέχρι τα σύνορα, ώστε να δημιουργηθεί εδαφική συνέχεια με την Τουρκία και για την επικράτηση του ισχυρισμού, ότι οι Μουσουλμάνοι έχουν οιονεί εθνικά δικαιώματα επί των εδαφών όπου σήμερα διαμένουν. Για την αναγνώριση ενιαίας ηγεσίας των Μουσουλμάνων, η οποία να ελέγχεται από την Άγκυρα και να αναγνωρίζεται διεθνώς.
Η Τουρκία ελπίζει ότι, με τα μέσα αυτά και με την συμπαράσταση των ισχυρών της συμμάχων, που θα την βοηθήσουν να εκμεταλλευθεί ορισμένες τάσεις του δικαίου των μειονοτήτων, θα καταφέρει, τελικά, να ενσωματώσει τα ελληνικότατα αυτά εδάφη.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μη συμβεί αυτό; Νομίζω πως η πολιτική, την οποία οφείλουμε να ακολουθήσουμε, είναι απαραίτητο να συνδυάζει δύο στοιχεία: Αφ’ ενός την εξασφάλιση της άσκησης όλων των δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων συμπατριωτών μας. Και αφ ετέρου την προστασία μας από τον ιμπεριαλισμό της Άγκυρας, αλλά και την προστασία των Μουσουλμάνων συμπατριωτών μας, ώστε να μη καταστούν θύματα του ιμπεριαλισμού αυτού, όπως η Τουρκοκύπριοι, που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την Κύπρο, υπό την πίεση των εποίκων και των στρατευμάτων κατοχής.
Η πολιτική αυτή – η μόνη ορθή – συνεπάγεται, φυσικά, την επίσημη αναγγελία, ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει, πλέον, πως η Τουρκία έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να αναμειγνύεται σε θέματα ελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνων ή να παριστάνει ότι ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Η κατάργηση του τουρκικού Γενικού Προξενείου στην Κομοτηνή, ο τερματισμός εφαρμογής των ελληνοτουρκικών εκπαιδευτικών συμφωνιών και πρωτοκόλλων και, βεβαίως, η αυστηρή πάταξη κάθε πράξης υπονομευτικής της ελληνικής κυριαρχίας -χωρίς, το ξανάλεω – να θίγονται τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων – αποτελούν, επίσης, αναγκαίες και επείγουσες ενέργειες.
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι. Διότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί τα μειονοτικά δικαιώματα για να προωθεί τους σκοπούς της. Μια τακτική που θα συνίστατο στην παρεμπόδιση άσκησης των δικαιωμάτων αυτών, έκτος του ότι θα ήταν απαράδεκτη καθ’ εαυτή, μόνο τον τουρκικό επεκτατισμό θα εξυπηρετούσε. Τα μειονοτικά, όμως δικαιώματα έχουν όρια, τα οποία πρέπει να καθορίζει το υπέρτερο καθήκον προστασίας των μειονοτήτων, αλλά και της πλειονότητας, από έξωθεν κινδύνους. Η πολιτική αυτή – η μόνη ορθή – προϋποθέτει μία γενικότερη αλλαγή της στάσης του Ελληνισμού απέναντι στην Τουρκία. Διότι πως θα εξηγήσουμε τα αμυντικά μέτρα που θα λάβουμε εδώ, όταν συνεχίζονται οι διακοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο, όταν πραγματοποιούνται συναντήσεις τύπου Νταβός, όταν δεν καταγγέλλουμε διεθνώς την ολοκληρωτική και γενοκτόνο Άγκυρα;
Απαραίτητο, τέλος, στοιχείο της νέας πολιτικής είναι η αύξηση της εθνικής μας ισχύος, στρατιωτικής, διπλωματικής και οικονομικής. Και η ακτινοβολία ελληνικού πολιτισμού, από εδώ προς ολόκληρη την περιοχή.
https://fonirodopis.wordpress.com/2008/10/15/τουρκια-και-μειονοτητεσ/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου