21.7.23
1.Μὲ πόνον ψυχῆς, ἐνθυμούμενοι τὰ γεγονότα τῆς Κύπρου τὸ 1974, συνεχίζομε καὶ δημοσιεύομε σήμερα, πάντα μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἐμβριθεστάτου Καθηγητοῦ Δρ. Εὐριπίδου Μπίλλη, τὸ δεύτερον ἄρθρον τοῦ ἱκανοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν Κύπρο, ἀειμνήστου φίλου Θέμη Στοφορόπουλου, μὲ τίτλο:
Τὶ συμβαίνει εἰς τὴν Θράκη (7.10.2008);
https://fonirodopis.wordpress.com/2008/10/07/τι-συμβαινει-στη-θρακη/
2.Ταυτοχρόνως δημοσιεύομε τὸ ἄρθρον μας ἀπὸ τὸ περιοδικόν μας ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τεῦχος 49 (Δεκέμβριος 2011) σελίδες 197 -198 διὰ τὴν ἡρωίδα Ἑλληνίδα Διδασκάλισσα κ. ΕΛΕΝΗ ΦΩΚΑ, ἡ ὁποία ἐγκλωβισμένη εἰς τὰ κατεχόμενα ἐξηκολούθη νὰ διδάσκῃ τὰ Ἑλληνόπουλα.
Τὴν ἡρωίδα Ἑλένη Φωκᾶ ἐβράβευσαν οἱ φορεῖς μας κατὰ τὴν πολιτιστικὴν ἐκδήλωσίν μας τὴν 12.1.2011 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 210 3254321
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Posted: 7 Οκτωβρίου 2008 in ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τέτοιες είναι οι βλέψεις της Άγκυρας για την Θράκη, που έχει ήδη ετοιμαστεί και η σημαία του νέου κρατιδίου με τον τίτλο «Τουρκική Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης»
Μετά τη δημοσίευση, την προηγούμενη εβδομάδα, του πρώτου μέρους της ανάλυσης του τέως πρέσβη κ. Θέμη Στοφορόπουλου σχετικά με τις ομοιότητες που παρατηρούνται στα ζητήματα Κύπρου και Θράκης και την πολιτική αλλά και τις βλέψεις και στόχους της Άγκυρας στις δύο αυτές περιοχές, σήμερα δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος της ανάλυσης αυτής, όπου παρουσιάζεται τι συμβαίνει στην Θράκη αυτήν την περίοδο και ποιες είναι οι κινήσεις της Τουρκίας :
Μετά τη συνοπτική αυτή σκιαγράφηση των επιδιώξεων και των επιτευγμάτων της ΄Αγκυρας ως προς την Κύπρο, θα αναφερθώ τώρα στην τουρκική πολιτική έναντι της Θράκης και έναντι του Ελληνισμού της Τουρκίας. Πρέπει αμέσως να θυμίσω, ότι ποτέ η Τουρκία (ενδόμυχα, αλλά υπάρχουν και οι σχετικές δημόσιες δηλώσεις) δεν δέχθηκε ως οριστικό το σύνορο του Έβρου και ότι, εν σχέσει με τις εκατέρωθεν μειονότητες (την ελληνική στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο και τις μουσουλμανικές στην ελλαδική Θράκη) ακολούθησε – και ακολουθεί – πολιτική, που αποβλέπει στους εξής δύο συναφείς στρατηγικούς στόχους.
Πρώτον, στην εκδίωξη του μέγιστου μέρους της ελληνικής μειονότητας. Του μέγιστου μέρους, ώστε οι κατηγορίες πως η ΄Αγκυρα δεν εφαρμόζει για τους Έλληνες της Τουρκίας όσα απαιτεί για τους μουσουλμάνους της Θράκης να αφορούν μια ολιγάριθμη ελληνική μειονότητα, την παρουσία εξάλλου της οποίας, όπως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει ανάγκη η Τουρκία για να μη γίνει ακόμη εμφανέστερη η αντιμειονοτική της πολιτική και για να επικαλείται τις διατάξεις της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα. Ο άλλος στρατηγικός στόχος της ΄Αγκυρας είναι. όπως και στην περίπτωση της Κύπρου, επεκτατικός και συνίσταται στην απόκτηση και σταδιακή μεγιστοποίηση ουσιαστικού έλέγχου στην ελλαδική Θράκη, αλλά και σε συνορεύοντα τμήματα της Βουλγαρίας, με απώτερο σκοπό την προσάρτηση ολόκληρης αυτής της περιοχής στην Τουρκία. Πώς προωθεί η Τουρκία αυτούς τους στρατηγικούς της στόχους;
Στη Βουλγαρία (κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου και με τις ευλογίες των Αμερικανών) δημιουργώντας κινήσεις υπονομευτικές της εθνικής ασφαλείας της γείτονος χώρας, που ανάγκασαν τη Σόφια να αντιδράσει λαμβάνοντας μέτρα, τα οποία η προπαγάνδα της Τουρκίας και των υποστηρικτών της παρουσίασε ως προκληθέντα από τον “εθνικισμό” του τότε καθεστώτος. Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι νέες βουλγαρικές αρχές (όταν βρέθηκαν, κατόπιν και δικών μας ενεργειών, υπό αμερικανική επιρροή) συνέχισαν την προσπάθειά τους, συνδυάζοντας την, πλέον με την γενικότερη προσπάθεια μετατροπής της Βουλγαρίας σε δορυφόρο της Τουρκίας και της Αμερικής.
Στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο, η ΄Αγκυρα χρησιμοποίησε, από το 1923 μέχρι σήμερα, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, ποικιλία μεθόδων καταπίεσης. Από την προσπάθεια περιορισμού των μη ανταλλάξιμων Ελλήνων, τις οικονομικές διακρίσεις και την πολιτιστική γενοκτονία μέχρι φόνους, όπως εκείνοι των ομογενών κατά τις εξορίες διαρκούντος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, κατά τα Σεπτεμβριανά ή κατά τον διωγμό στην Ίμβρο.
Εδώ στη Θράκη, η Άγκυρα χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τα εξής τακτικά μέσα:
- Πρώτον, τη συνένωση και τον εκτουρκισμό των μουσουλμανικών μειονοτήτων, περιλαμβανομένων των Πομάκων και των Αθιγγάνων, έτσι ώστε να αποκτήσουν τουρκική εθνική συνείδηση και να θεωρήσουν την Τουρκία “μητέρα πατρίδα” τους.
- Δεύτερον, την αναγνώριση, της μιας αυτής μειονότητας ως “τουρκικής”.
- Τρίτον, την “αναβάθμιση” της μειονότητας σε “κοινότητα” (ήδη η ΄Αγκυρα και οι εδώ πράκτορες της μιλούν για “τουρκική κοινότητα”), και χωρίς αμφιβολία, την περαιτέρω τεχνητή προαγωγή, της.
- Τέταρτη επιδίωξη του τουρκικού κράτους είναι η διατήρηση και ενίσχυση της νομιμοποίησης του να ενδιαφέρεται για τη μειονότητα, παρά τις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων και των άλλων Ελλήνων της Μικρός Ασίας, παρά τα συνεχιζόμενα εγκλήματα εναντίον των Κυπρίων και των Κούρδων και παρά την ωμή παραβίαση της Σύμβασης της Λωζάνης περί ανταλλαγής πληθυσμών και της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, που στηρίζονται στην αμοιβαιότητα.
Η Άγκυρα προσπαθεί, επίσης, να δημιουργήσει την εντύπωση, πως οι Μουσουλμάνοι έχουν κάποιου είδους εθνικά δικαιώματα επί τμημάτων της ελληνικής επικράτειας. Στην προσπάθεια αυτή εντάσσεται και η θέση της Τουρκίας, ότι μόνον προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου εξισλαμισμού πρέπει να μεταβληθεί η πληθυσμιακή σύνθεση των περιοχών της ελληνικής Θράκης, όπου σήμερα διαμένουν Μουσουλμάνοι. Η Τουρκία επιδιώκει, συγχρόνως, να πυκνώσει και να ενισχύσει την παρουσία των Μουσουλμάνων στις περιοχές όπου ήδη ευρίσκονται, αλλά και να επεκτείνει την παρουσία αυτή, ιδίως εδώ στο νομό Έβρου, ώστε να δημιουργηθεί “συνέχεια” με την τούρκικη επικράτεια. Φαίνεται ότι, για να επιτύχει αυτά η Τουρκία δαπανά μεγάλα ποσά μέσω του Γενικού Προξενείου Κομοτηνής.
Η τουρκική πολιτική αποβλέπει στη δημιουργία δεσμών πολιτικών (δηλαδή αλυτρωτικών), οικονομικών (υπό την κηδεμονία της Αγκυρας), και “πολιτιστικών” (συνισταμένων στην από κοινού πρόσληψη της κρατικής τούρκικης προπαγάνδας) μεταξύ δυτικής και ανατολικής Θράκης αλλά και μεταξύ δυτικής Θράκης και νοτίων βουλγαρικών επαρχιών και στην “λειτουργική”, de facto ενοποίηση όλων αυτών των περιοχών με πολιτικό κέντρο αναφοράς την Αγκυρα και με τοπικό κέντρο αναφοράς (οικονομικό, μορφωτικό, συγκοινωνιακό κ.λ.π.) την Αδριανούπολη. Οι επαφές των γνωστών πρακτόρων της Τουρκίας με ομολόγους τους στην Βουλγαρία είναι ενδεικτικές της τακτικής αυτής. Κεντρικό στοιχείο της οποίας είναι και ο έλεγχος επί των Μουσουλμάνων – στην Ελλάδα, αλλά και στη Βουλγαρία – που θέλει η ΄Αγκυρα να αποκτήσει. Συμπληρωματικά των ανωτέρω – και αναγκαία – συστατικά της τούρκικης τακτικής αποτελούν η απόκτηση σύμμαχων και η εκμετάλλευση του διεθνούς δικαίου.
Υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών δημιουργούνται δεσμοί – θα πρόκειται, στην πραγματικότητα, για σχέση υποτέλειας – μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας. Δεν μου είναι γνωστό τι υπόσχονται οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι στους Βουλγάρους, σε σχέση με την ελληνική Θράκη. Είναι, όμως, αξιοπρόσεκτο ότι βουλγαρικοί σωβινιστικοί κύκλοι (τις απόψεις των οποίων διοχετεύουν και βουλγαρικά μέσα δημοσιότητας) ισχυρίζονται ότι ζει, στην Ελλάδα, μεγάλος αριθμός Βουλγάρων. (Αν εννοούν τους Πομάκους, διαφωνούν με την τουρκική προπαγάνδα, που θέλει να είναι Τούρκοι οι Πομάκοι, αυτοί οι απόγονοι των αρχαίων Θρακών). Οι ίδιοι βουλγαρικοί κύκλοι επαναλαμβάνουν την εξωφρενική πρόβλεψη, ότι η Ελλάδα θα επιτεθεί κατά της Βουλγαρίας. Tι σημαίνουν αυτά;
Το γεγονός, πάντως ότι η Τουρκία εξακολουθεί να έχει την υποστήριξη των Αμερικανών ενισχύει τις ελπίδες της, ότι θα μπορέσει να μεταχειρισθεί, για τους επεκτατικούς της σκοπούς, το δίκαιο των μειονοτήτων, όπως αυτό εξελίσσεται, ειδικότερα την προϊούσα ενδυνάμωση της αρχής του αυτοπροσδιορισμού, τις νύξεις της ΔΑΣΕ ότι οι χώρες μέλη της μπορούν, αν θέλουν, να αναγνωρίσουν στα μέλη μειονοτήτων, δικαιώματα εν σχέσει με τις περιοχές στις οποίες διαμένουν, και τις προτροπές να διευκολύνεται η επαφή μελών μειονοτήτων με τη χώρα, με την οποία θεωρούν ότι έχουν δεσμούς.
Και, βέβαια, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τα λάθη μας: Την αποτυχία μας, μέχρι τώρα, να προστατεύσουμε τους ισλαμικού θρησκεύματος Έλληνες πολίτες, ωστε να μη γίνουν οργανα -και, τελικά, θύματα – του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Την αποτυχία μας να πλησιάσουμε πραγματικά την καλόπιστη μεγάλη πλειονότητα των μουσουλμάνων και να τους βοηθήσουμε να ενσωματωθούν στην κοινωνία, διατηρώντας και καλλιεργώντας, όσο θέλουν, το μειονοτικά τους χαρακτηριστικά. Τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο ενίοτε αντιδράσαμε στον προβοκατόρικο χαρακτήρα του τουρκικού επεκτατισμού, λαμβάνοντας, στο παρελθόν, ορισμένα περιοριστικά μέτρα ως προς τους Μουσουλμάνους, μέτρα ελάσσονα είναι αλήθεια, αλλά που κατέστησαν μερικούς από αυτούς ευάλωτους στην προπαγάνδα της Αγκυρας και, συγχρόνως, της έδωσαν επιχειρήματα.
Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε και εκμεταλλεύεται, επίσης, την μοιραία πολιτική μας, που συνίσταται στη νομιμοποίησή της ως προς τους ελληνικής ιθαγένειας Μουσουλμάνους και στη (γνήσια ή προσποιητή) εντύπωση της πολιτικής μας ηγεσίας, ότι μπορεί να έλθει μαζί της σε συμφωνία για ζητήματα που τους αφορούν. Στην πολιτική μας αυτή οφείλονται και οι ειδικές ελληνοτουρκικές συμφωνίες (όπως το εκπαιδευτικό πρωτόκολλο του 1978), που συνέβαλαν στον εκτουρκισμό των Μουσουλμάνων και δημιούργησαν διαύλους επιρροής της Τουρκίας. Η ανεπαρκής μέριμνα για την γενικότερη εθνική μας ισχύ (διπλωματική, οικονομική και, ιδίως, στρατιωτική) απετέλεσε καίριο λάθος, που οι αντίπαλοί μας επίσης εκμεταλλεύθηκαν.
Στην επόμενη έκδοσή της «Φωνής» (197/13-10-2008) θα δημοσιευτεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της ανάλυσης του τέως πρέσβη κ. Θέμη Στοφορόπουλου σχετικά με τις σχέσεις της Τουρκίας με τις μειονότητες της Δυτικής Θράκης, τους τουρκικούς στόχους αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να αποφύγουμε ανάλογη τραγωδία με αυτήν της Κύπρου.
https://fonirodopis.wordpress.com/2008/10/07/τι-συμβαινει-στη-θρακη/
ΑΡΘΡΟΝ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΤΕΥΧ. 49, ΣΕΛ. 197-198
Η ΗΡΩΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΣΣΑ ΕΛΕΝΗ ΦΩΚΑ
Ελένη-Φωκά-η-Ηρωική-Κυπρία-Διδασκάλισσα-των-Κατεχομένων
Ἡ ἡρωίδα ἑλληνίδα διδασκάλισσα Ἑλένη Φωκᾶ, ἡ ὁποία ἐγκλωβισμένη ἐπὶ 23 ὁλόκληρα ἔτη εἰς τὰ κατεχόμενα τῆς Κύπρου, ἐξηκολούθει νὰ διδάσκῃ τὰ ἑλληνόπουλα ἐβραβεύθη ἀπὸ τοὺς φορείς μας κατὰ τὴν πολιτιστικὴν ἐκδήλωσίν μας τὴν 12.1.2011 εἰς τὸ Πολεμικὸν Μουσεῖον Ἀθηνῶν.
Τὴν Ἑλένη Φωκᾶ ἐπαρουσίασε τὸ μέλος μας κα Ἀρετὴ Καλογεροπούλου-Καραγκούνη, ἐ. Γεν. Δ/τρια τοῦ Ι.Κ.Υ., ἱστορικὸς καὶ θεολόγος, ἡ ὁποία μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐτόνισεν:
Εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα Γιαλούσας εἰς τὸ Ριζοκάρπασο τῆς Βορείου Κύπρου, πέντε ἀγόρια καὶ τέσσερα κορίτσια μὲ τοὺς γονεῖς των Λουκία καὶ Λύσανδρο Φωκᾶ ἐμεγάλωναν καὶ ὀνειρεύονταν… Μιὰ πολυμελὴς ἀγροτικὴ οἰκογένεια.
Μόνο τὰ δύο κορίτσια ἐπρόλαβαν νὰ σπουδάσουν. Ἡ Ἑλένη, πτυχιοῦχος Οἰκιακῆς Οἰκονομίας τοῦ Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, 23 χρονῶν τὸ 1973, ἐκεῖ εἶχε διορισθῆ ὡς ἐκπαιδευτικός…Ἐκεῖ τὴν εὑρῆκε τὸ πραξικόπημα τῆς 15ης καὶ ἡ εἰσβολὴ τῆς 20ης Ἰουλίου 1974 καὶ ἡ δεύτερη εἰσβολὴ τῶν Τούρκων τὸν 15Αὔγουστο… Τὰ καταστήματα ἐρημάχθησαν· οἱ ἄνθρωποι ἐβασανίσθησαν· τὰ κορίτσια ἐβιάστηθαν· κανένας ἀνέγγιχτος. Φόβος καὶ τρόμος. Ἔτσι ἐξαναγκάζοντο οἱ ἄνθρωποι εἰς τὴν ἐγκατάλειψιν τῆς πατρώας γῆς… ἀφοὺ πρῶτα ὑπεχρεώνοντο νὰ ὑπογράψουν δήλωσιν, πὼς ἀποχωροῦσαν «οἰκείᾳ βουλήσει» !
Μὰ ἡ Ἑλένη ὄρθωσεν τὸ ἀνάστημά της μὲ θάρρος καὶ ἀπεφάσισε νὰ πολεμήσῃ τοὺς βάρβαρους κατακτητάς, διὰ νὰ προστατέψῃ τοὺς μαθητάς της καὶ νὰ διατηρήσῃ τὴν ἑλληνικότητα τῆς τουρκοπατημένης πατρίδος της, μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς κάποια ἡμέρα θὰ ἔρθῃ βοήθεια…Ἐδίδασκε ἡ Ἑλένη, ἐνῷ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα περπατοῦσε ὁ Τοῦρκος- «ὡς λέων ὠρυόμενος», μοχθηρὸς καὶ ἐπικίνδυνος. Καὶ διηγεῖται ἡ Ἑλένη «Οἱ μαθητές μου ἐπιθυμοῦσαν πολὺ τὴν ἱστορίαν. Νὰ ἀκοῦν γιὰ ἥρωες, γιὰ γεγονότα φιλοπατρίας, αὐτοθυσίας, ἡρωισμοῦ». Κὶ ἀκόμη «τοὺς ἄρεσαν πολὺ τὰ θρησκευτικά, τὰ Συναξάρια τῶν ἁγίων μας». Ψιθυριστὰ τὰ δίδασκε ἡ Ἑλένη…
Γιὰ 23 χρόνια ἐκρατοῦσε ἄσβηστη τὴν φλόγα τῆς πατρίδος εἰς τὸ σκλαβωμένο σχολειό της, καὶ ἐζωγράφιζε κάθε πρωὶ εἰς τὸν πίνακα τὴν ἑλληνικὴ σημαία διὰ νὰ μὴ ξεχνοῦν οἱ μαθητές της…
Ὅμως ἀπὸ τὶς 23 Μαΐου τοῦ 1997 ἡ Ἑλένη Φωκᾶ εὑρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸ σχολεῖον καὶ τὸν τόπον της, ὕστερα ἀπὸ σοβαρὸν πρόβλημα ὑγείας καὶ ὑπὸ τὴν ὑπόσχεσιν βεβαίως τοῦ Γλαύκου Κληρίδη ὅτι θὰ βοηθοῦσε διὰ τὴν ἐπιστροφὴν της εἰς τὴν κατεχόμενην Ἁγίαν Τριάδα μετὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας της.
Ἐπανειλημμένως προσεπάθησε νὰ ἐπιστρέψῃ· τὴν ἐκτύπησαν οἱ Τοῦρκοι εἰς τὴν «πράσινη γραμμή»…
Τώρα ἐκτοπισμένη εἰς ἕνα προσφυγικὸν σπίτι εἰς τὴν Ἀγλαντζιά, βιώνει τὶς χειρότερες καταστάσεις, ἐπειδὴ δὲν ἐπρόδωσε τὶς ἀρχὲς καὶ τὰ πιστεύω της… καὶ κάνει προσφυγὲς στοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς….
Εἴκοσι δύο χιλιάδες Ἕλληνες ἐζοῦσαν εἰς τὴν Καρπασίαν πρὸ τῆς εἰσβολῆς τοῦ Ἀττίλα. Χίλιοι ἀρνήθηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὶς ἑστίες των… Λιγώτεροι ἀπὸ τριακόσιοι ἀπέμειναν, γέροι πλέον, ποὺ θέλουν νὰ ἀναπαυθοῦν εἰς τὴν πατρώα γῆν καὶ τώρα καλοῦνται ἀπὸ τὴν Κυπριακὴν Κυβέρνησιν νὰ καλλιεργήσουν «Κουλτούρα Συμφιλιώσεως» μὲ τοὺς Τούρκους ἐποίκους…
Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τῆς κ. Ἑλένης Φωκᾶ δικαιώνει τὸ λεχθὲν διὰ τὴν Ἀρτεμισία «… αἱ δὲ γυναῖκες γεγόνασοί μοι ἄνδρες».
Εἴθε πολλοὶ διδάσκαλοι νὰ γίνουν μιμητές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου